MILIEU & BEDRIJVEN
DE DUURZAME VERWARMING VAN HET VAN MARCKE-GEBOUW MAARTEN TAVERNIER
→
De firma Van Marcke zal u wellicht bekend in de oren klinken. Is het niet voor de badkamers en de keukens, dan is het voor verwarmingsinstallaties of voor andere sanitaire installaties zoals voor regenwater. Het is dan ook een grote speler in de regio, en een familiebedrijf waarvan de geschiedenis teruggaat tot 1923. Toen startte Raymond Van Marcke zijn eigen sanitairzaak in Kortrijk. Bijna 90 jaar later is het bedrijf met CEO Caroline Van Marcke aan zijn 3e generatie toe en telt ruim 1600 medewerkers, actief in België (waar het marktleider is in de sector), Frankrijk, Luxemburg, Zwitserland, Malta en de USA.
Van Marcke luchtfoto
© Van Marcke
Wellicht minder bekend is dat Van Marcke ook een tak heeft die met warmtenetten bezig is, en dat was de aanleiding dat ik beroepshalve bij Van Marcke op bezoek was. Warmtenetten zijn een alternatieve manier van verwarmen, waarbij in plaats van een (fossiele) energiedrager zoals aardgas of stookolie, rechtstreeks warmte aan huis geleverd wordt. Ze kunnen gevoed worden met restwarmte of met duurzame energiebronnen. In de regio zijn warmtenetten aanwezig rond Kortrijk Weide en bij de verbrandingsoven van Imog in Harelbeke en Kuurne. In de regionale energiestrategie die Intercommunale Leiedal ontwikkelde, spelen warmtenetten een prominente rol om de engagementen uit de burgemeestersconvenant te realiseren. Van Marcke verkoopt niet alleen de onderdelen die bij zo’n warmtenet horen, maar doet ook het studiewerk en levert alle daarbij horende diensten. Technical Manager Tom Prinzie uit Kuurne, actief in Natuurpunt De Vlasbek, is ook ondervoorzitter van Warmtenetwerk Vlaanderen maakte ons wegwijs op de site. De locatie van het gebouw is een pijnpunt voor de milieubeweging in de regio. Natuur.koepel heeft zich
16
•
jaren verzet tegen het aansnijden van de site ‘LAR zuid’, waar het bedrijf sinds 2018 gevestigd is op een nieuwe site. LAR zuid, op de grens van Aalbeke en Rekkem ten zuiden van de E17 werd bij de afbakening van het regionaalstedelijk gebied Kortrijk aangeduid als uitbreiding voor de transportzone LAR, wat gepaard ging met het nodige protest. Het ging immers over het aansnijden van een vrij intacte open ruimte, die schaars is in onze regio. Er was ook de vrees dat het oversteken van de harde grens van de autosnelweg een voorbode is tot een steeds verdere uitbreiding. De Kortrijkse stadscoalitie sprak in het bestuursakkoord na de verkiezingen van 2012 af om deze bedrijvenzone niet aan te snijden, maar dit werd niet wettelijk verankerd. Gevolg: een private ontwikkelaar kocht de gronden op en ontwikkelde toch. Er werd een Groenfonds in het leven geroepen, gespijsd door de private ontwikkelaars, waarmee deze ongewenste ontwikkeling zou gecompenseerd worden door de realisatie van groene ruimte. Eén van de compensatiezones was de Venning. Zoals al meermaals in Klimop aan bod gekomen, wordt dit gebied momenteel bedreigd door het
