Z O O G D I E R E N W E R KG R O E P
BEESTENBOEL BEESTEN OP DEN BUITEN
BRECHT DEMASIÈRES
→
Eva op eikelmuizenzoektocht © Brecht Demasieres
36
•
Vorige week begon ik met het onderhoud van de landwegen in Wevelgem: één van mijn lievelingswerken tijdens de zomer met de medewerkers. Het is geen moeilijke opdracht en de werken zijn in functie van de toegankelijkheid voor de wandelaars. Het is voornamelijk maaien en hier en daar wat scheren zodat de landwegen niet toegroeien. Een meter links en een meter rechts van het pad alles kort zetten. De medewerkers doen het ook graag want het zijn geen grote oppervlaktes en het vlot dus meestal heel snel. Zo doen we 25 landwegen, drie keer per zomer doorheen groot Wevelgem. Het zijn maar smalle strookjes maar ze bruisen van het leven en de soortenrijkdom kan enorm oplopen. Er wordt niet gesproeid, ze verbinden stukjes natuur en vormen zo een soort aders van het landschap. We doen ons best om bloeiende planten te laten en zeldzaamheden niet mee te maaien. En dan kan je je gelukkig prijzen. Tijdens de pauze eet je een stuutje, de ander een belash (Tjetjeens gehaktbrood) en nog iemand heeft een bakje curryschotel mee. Iedereen zit lekker te eten, de machines zijn stil en dan begint het: vossen die over het weiland lopen, hazen die rammelen op de akkers, woelmuizen die over het paadje duiken, mollen die hun kopke bovensteken. Kortom op een gezonde boerenbuiten leven veel meer zoogdieren dan we denken. Je hoeft niet altijd naar een groot bos te gaan. Veel zogenaamde bossoorten kunnen ook voorkomen in agrarische gebied mits ze voldoende dekking en schuilplaats hebben. Dat moeten ze hebben van houtsingels, hagen, heggen en bermen langs de akkers. Dat deed me denken aan mijn bezoek enkele jaren geleden aan de Sallandse heuvelrug. Daar kon ik met boswachters meerijden, in functie van mijn onderzoek naar dassen. Zij kochten smalle strookjes langs de akkers in plaats van grote oppervlakten bos. Men begreep er toen niets van, men lachte ze uit. Na enkele jaren wou al een groter deel van de lokale boeren mee doen. De houtkanten langs de akkers werden beheerd als middelhout, en het hout werd verhakseld en verkocht voor biobrandstof. Er moest minder gesproeid worden tegen plaagsoorten, want de natuurlijke vijanden zat in die stroken. Het graan legeerde niet ( plat liggen) doordat de houtkanten de wind brak. De boeren kregen een mooi deel van de verkoop van het hout. En de boswachters hun strookje werd bewoond door soorten zoals dassen en andere marterachtigen, muizen en vossen. Kortom, er ontstond een stabiel systeem vlak naast of tussen de landbouw. Iets wat we in de Voerstreek ook zien doordat zij houtkanten moeten behouden tegen de erosie.
Er wordt nu wel wat acties uitgevoerd rond de “stakkers van de akkers”, soorten zoals kieviten en kiekendieven. De zoogdieren van het platteland staan een beetje minder in de kijker, omdat ze onbekend zijn door hun nachtelijk leven. Maar het zijn vooral enorm veerkrachtige dieren zijn. Dus met een kleine inzet kunnen we blijven genieten van de boerensoorten zoals haas, wezel en hermelijn.
GOED BEZIG EVA Je had het misschien al gezien, maar in ‘t Schrijverke in Marke en de Bramier in Lauwe loopt vaak een bezige bij: het is Eva Follet van VIVES Roeselare. Als studente onderzoekt ze verschillende methodieken om eikelmuizen te monitoren. Ze hangt vaak in de bramen om sporenbuizen te controleren en duikt al eens in de struiken om camerabeelden te maken. Samen met het Eliomysproject en Stadslandschap helpen we haar met het onderzoek. Tijdens de eerste vang nacht boekte ze ook al een mooi resultaat. Succes!
