Gp action #6

GP action

numer 6

semestr letni 2014/2015

MAGAZYN KNGP

TEMAT NUMERU:

SMART CITY

Nowoczesne pojęcie, czy dalekosiężna idea...

Brasilia - idealne miasto powstałe od zera Barcelona - druga stolica Hiszpanii

Benedyktyni

nie tylko w Tyńcu

GREEN LOOP

czyli nowojorski sposób na zagospodarowanie odpadów

QGIS Cloud

prosty sposób na udostępnianie swoich projektów

AutoCAD

bloki dynamiczne i ich atrybuty

1/2015

Inwentaryzacja urbanistyczna

MAGAZYN KOŁA NAUKOWEGO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ WYDZIAŁ MELIORACJI I INŻYNIERII ŚRODOWISKA UNIWERSYTET PRZYRODNICZY W POZNANIU

kngp-up.cba.pl WERSJA ONLINE !

ISSN 2084-9028

Spis

treści

STUDENCKIE ŻYCIE

o Nas, dla Was....................................................................................................................................3 Sprawozdanie z działalności Koła Naukowego Gospodarki Przestrzennej .................................................4

WOKÓŁ GP

Smart City - nowoczesne pojęcie, czy dalekosiężna idea .........................................................................5 Brasilia - idealne miasto, powstałe od zera ............................................................................................8 Barcelona - druga stolica Hiszpanii ......................................................................................................12 Green Loop, czyli nowojorski sposób na zagospodarowanie odpadów ....................................................14 Benedyktyni nie tylko w Tyńcu ............................................................................................................16

PORADNIKI Inwentaryzacja urbanistyczna - podstawowe informacje.......................................................................20 QGIS Cloud - prosty sposób na udostępnianie swoich projektów ..........................................................22 AutoCAD - bloki dynamiczne i ich atrybuty ..........................................................................................25

W WOLNEJ CHWILI

Na wolną chwilę .................................................................................................................................26

Wydawca Koło Naukowe Gospodarki Przestrzennej Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Wydział Melioracji i Inżynierii Środowiska Adres korespondencyjny: ul. Wojska Polskiego 28, 60-637 Poznań Adres e-mail: kngp@up.poznan.pl Strona internatowa: kngp-up.cba.pl Wersja on-line magazynu na:

kngp-up.cba.pl

zacja:

wizuali

stopka redakcyjna

Redaktor naczelny: Emilia Zimna

Opiekun Koła Naukowego: dr inż. Anna Zbierska

Nakład 200 egzemplarzy

Redakcja Kamila Bilska, inż. Justyna Karolczak inż. Jowita Niemczyk, Magdalena Szamreto, Emilia Zimna, Mikołaj Żak

Skład i opracowanie graficzne Kamila Bilska, Karolina Buczyńska

Patronat medialny Wieści Akademickie Urbanistyka.info dlastudenta.pl

Korekta tekstów Kamila Bilska, inż. Justyna Karolczak inż. Jowita Niemczyk, Magdalena Szamreto, Emilia Zimna, Mikołaj Żak

Fotografia na okładce Mikołaj Sobieraj

Projekt okładki Kamila Bilska, Karolina Buczyńska

Data wydania 15.06.2015 r

Roman

arek

Kaczm

o

Nas,

dla

Was

Drodzy Czytelnicy!

Słońce, ogrom zieleni na ulicach, uśmiechnięci ludzie spotykający się w parkach, to znak, że wiosna zagościła u Nas już na dobre. A co za tym idzie, trzymiesięczne wakacje coraz bliżej, dlatego mamy ogromny zaszczyt przedstawić Wam nowy numer magazynu GP Action. Znajdziecie w nim wiele pomysłów na ciekawe i aktywne spędzenie wolnego, letniego czasu. Polecamy artykuł o Barcelonie, w którym opisane są najpiękniejsze miejsca w „drugiej stolicy” Hiszpanii. Ciekawa lektura na pewno przeniesie Was do jednego z najciekawszych i najczęściej odwiedzanych miast przez turystów. Inspiracją dla osób lubiących odkrywać nowe miejsca w Polsce może okazać się artykuł dotyczący istniejących klasztorów opactwa Benedyktynów: „Benedyktyni nie tylko w Tyńcu.”

W szóstym numerze GP Action znajdziecie także wiele ciekawostek ze świata. Innowacyjne rozwiązania techniczne ułatwiające życie mieszkańcom. Artykuł o mieście powstałym od podstaw, czy o tajemniczym dla niektórych tytule: „Green Loop”.

W tym numerze nie zabrakło także działu z poradami. Tym razem czeka na Was poradnik o tworzeniu bloków w programie AutoCad oraz łatwa instrukcja opisana krok po kroku jak udostępnić swój projekt stworzony w programie QGIS. Natomiast dla wszystkich, którzy nie potrafią, bądź nie lubią robić inwentaryzacji danego terenu polecamy krótki artykuł, który na pewno ułatwi Wam przebrnąć przez ten punkt Waszego projektu. Życzymy sukcesów w zbliżającej się nieubłagalnie sesji oraz wypoczynku przy naszym Magazynie. Tym samym zapraszamy do współpracy przy tworzeniu nowego numeru GP Action, oraz na spotkania Koła Naukowego Gospodarki Przestrzennej.

Zapraszam do lektury!

Emilia Zimna

o Nas! dla Was!

a i n

e l y e d o z k yja ow

Fot. 1. Źródło: Mateusz Iwiński

sz w nauk KNGP na UP !

Zachęcamy studentów gospodarki przestrzennej aby przyłączyli się do naszego koła naukowego! Jest to niepowtarzalna okazja do poszerzenia swojej wiedzy poprzez praktykę, wzięcia udziału w wyjazdach i konferencjach w całej Polsce, oraz zawarcia nowych przyjaźni na długe lata!

Fot. 2. SKN Zielonka

Fot. 1. SKN Zielonka

GP Action #6

Fot. 3. Źródło: Mateusz Iwiński

imprezy

Fot. 2. Źródło: Mateusz Iwiński

warsztaty

konferencje naukowe

Fot. 3. SKN Zielonka

Studenckie

życie

Emilia Zimna, gospodarka przestrzenna III rok, I stopień

Fot. 1. Źródło: http://www.poznan.

SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI KOŁA NAUKOWEGO GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ Fot. 1. Logo “Nocy Naukowców”

W latach 2014- 2015- Studenckie Koło Naukowe Gospodarki Przestrzennej podjęło następujących działań: • 14.03.2014 r.- VII Dzień Urbanisty w ramach Poznańskich Targów BUDMA • 07.04.2014 r.- Udział w „Towarzyskich Urbanistów Pogawędkach”, których gościem był Filip Springer- autor książki „Wanna z kolumnadą”.

• 10-11.04.2014 r.- udział w Konferencji Kół Naukowych Transportu organizowanej przez Politechnikę Krakowską.

• Publikacja nowego numeru magazynu „GP Action” • 20.05.2014 r.- Przedstawienie projektów na Sesji Kół Naukowych organizowanych przez Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, oraz zdobycie I miejsca z zamysłem dot. ulepszenia komunikacji w centrum Poznania • Marzec- maj 2014 r.- Projekty badawcze dotyczące komunikacji publicznej pod okiem dra Michała Beima dla Wielkopolskiego Regionalnego Obserwatorium Terytorialnego oraz dla ETC Transport Consultans • 23-24.05.2014 r.- Wyjazd naukowy do Warszawy • 26.09.2014 r.- Organizacja warsztatów dla dzieci „Zbuduj wymarzone osiedle” podczas Nocy Naukowców • 19.11.2014 r.- Prezentacja referatu pt.: „Zastosowanie GIS w transporcie” podczas jedenastej edycji GIS day.

• 20.05.2015 r.- Prezentacja projektów na Sesji Kół Naukowych organizowanych przez Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu.

Fot. 2. Źródło: Mateusz Iwiński

Studenckie Koło Naukowe Gospodarki Przestrzennej działa przy Wydziale Melioracji i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Opiekunem koła naukowego jest dr Anna Zbierska. Aktualnie koło liczy 25 członków. Jest jednym z młodszych kół naukowych działających w Uniwersytecie Przyrodniczym, działalność swą rozpoczęło w 2009 roku.

My, jako studenci Gospodarki przestrzennej zajmujemy się głównie problematyką przestrzeni miejskiej. Interesujemy się przede wszystkim planowaniem i tworzeniem przestrzeni publicznych, które nie tylko odnoszą się do przestrzeni pomiędzy układem dróg komunikacyjnych i placów, lecz przestrzenią regulującą stosunki pomiędzy użytkownikiem, a zabudowanym środowiskiem miejskim. Jako przyszli planiści uczymy się oraz tworzymy projekty, które przede wszystkim mają za zadanie ułatwić życie mieszkańcom różnych miejscowości. Takim docenionym zamysłem jest nasz projekt ulepszenia komunikacji w centrum Poznania na przykładzie ulic: Podgórna, Al. K. Marcinkowskiego i 27 Grudnia. Podejmujemy liczne działania, by jak najlepiej przygotować się do naszego przyszłego zawodu, bierzemy czynny udział w konferencjach naukowych, dzięki którym zdobywamy nowe doświadczenia i umiejętności, a nasze zainteresowania odnoszące się do gospodarki przestrzennej publikujemy na łamach magazynu GP Action.

4

Fot. 2. SKN Zielonka 40

GP Action #6

Wokół

gp

Emilia Zimna, gospodarka przestrzenna III rok, I stopień

SMART nowoczesne pojęcie, czy dalekosiężna idea CITY wacyjne, jeżeli przyczyni się do dbania o lepszy komfort życia mieszkańców.

Co jednak tworzy miasto inteligentnym? Zwiększająca się populacja miejska wpływa coraz bardziej na rozwój technologii ukierunkowanych na: architekturę i przestrzeń miejską, transport, energię i środowisko czy ludzi. To tylko cztery z wielu kierunków ułatwiających życie mieszkańcom, dzięki koordynacji z nowoczesną technologią.

Wystarczy rozejrzeć się w dużym mieście dookoła, aby przekonać się, że życie „biegnie” tam dużo szybciej. Ludzie spieszą się do pracy, domu, szkoły. Aby ułatwić im sposób codziennego życia, miasto „wychodzi” naprzeciw unowocześniając przestrzeń miejską. Takim przykładem jest Paryż, gdzie czekając na autobus - na przystanku, wykorzystuje się czas oczekiwania w dość pożyteczny sposób. „Station Diderot”(rys.1) to nowoczesny przystanek, na którym można kupić kawę, naładować telefon, wypożyczyć książkę czy posłuchać muzyki, a nawet wypożyczyć rower w razie opóźnienia autobusu. Odwołując się do opóźnień komunikacyjnych czy innych środków transportu miejskiego, warto wspomnieć o projektach i działaniu technologii w sferze transportu i komunikacji. Wzrastająca liczba samochodów

Fot. 1. źródło: www.treehugger.com

Inteligentne miasto to już nie wizja przyszłości lecz aktualne spojrzenie na rzeczywistość.

Na wstępie warto przytoczyć zdanie byłego burmistrza Denver w stanie Kolorado (Wellington E. Webb): „XIX wiek był wiekiem imperiów, wiek XX był wiekiem państw narodowych. Wiek XXI będzie wiekiem miast.” Od roku 2008 zaczęła przeważać liczba ludności na terenach miejskich, tendencja ta istnieje do dzisiaj, a według danych ONZ w 2050 r. współczynnik urbanizacji będzie wynosił 70%. Oznacza to, że w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat na tereny miejskie przybędzie prawie 3 mld ludzi, a co za tym idzie miasta muszą prawie dwukrotnie zwiększyć powierzchnie mieszkalno- biurowe. Powyższe dane obrazują przed jakim przedsięwzięciem muszą „stanąć” miasta. Najlepszym pomysłem na osiągnięcie postawionych celów będzie zastosowanie innowacyjnych rozwiązań. Żyjemy w czasach, gdzie zaawansowane koncepcje techniczne zaczęły się bardzo mocno rozwijać, a biorąc pod uwagę zwłaszcza informatyczną i komunikacyjną technologię, możemy uzyskać wysoką funkcjonalność miast. Aby jednak wykorzystać ten potencjał konieczna jest współpraca nowoczesnych rozwiązań z istniejącą oraz modernizowaną infrastrukturą. Każde „smart” miasto będzie bardziej inno-

KNGP

4 Fot. 1. „Station Diderot” nowoczesny, wielofunkcyjny przystanek w Paryżu

GP Action #6

40

5

Fot. 2. Samochody z seryjnej produkcji pojazdów elektrycznych o zerowej emisji

powoduje zatory, korki komunikacyjne i wpływa źle na środowisko oraz stan zdrowia ludzi, dlatego miasto Poznań postanowiło zachęcić pasażerów do korzystania z komunikacji miejskiej wprowadzając karty aglomeracyjne PEKA. Jest to ciekawe i korzystne rozwiązanie, ponieważ karta może łączyć w sobie kilka biletów nie tylko z miasta Poznania, ale także z pobliskich gmin. Dodatkowo posiadacz karty ma również możliwość płacenia za jej pomocą w poszczególnych sklepach, stacjach benzynowych, a także w Strefach Płatnego Parkowania. Warto jednak pamiętać o ekologicznych i tanich pojazdach w eksploatacji, czyli rowerach, którymi można dojechać prawie do każdego miejsca docelowego.

Kopenhaga to miasto, które jest dość przyjaźnie nastawione dla rowerzystów. Specjalnie wyznaczone trasy - o łącznej długości 340km - oraz ustawione sygnalizatory świetlne ułatwiają płynną jazdę cyklistom. Tak zwana „Zielona fala” to pomysłowe rozwiązanie, które polega na tym, że światła drogowe są tak ustawione, aby rowerzysta jadący ze średnią prędkością 20km/h miał stale zielone światło. Takie „zaprogramowanie” działa głównie w „godzinach szczytu”. Pisząc o inteligentnym transporcie i komunikacji warto również wspomnieć o innowacyjnej idei „shared space”, tłumaczonej jako „przestrzeń miejska”. Polega ona na tym, że w danym ciągu komunikacyjnym nie ma żadnych znaków drogowych, a droga podzielona jest na kilka części (dla pieszych, rowerzystów i samochodów), gdzie każda z nich zbudowana jest z innej nawierzchni. Taka idea została zastosowana w holenderskim mieście Drachten. Stosowane są tam jedynie dwie zasady: ograniczenia prędkości oraz pierwszeństwa uczestnika ruchu z prawej strony (bez względu na gabaryty).

Nawiązując do transportu i zanieczyszczeń wynikających z jazdy samochodami warto wspomnieć jakie „smart” techno-

6 40

logie wykorzystywane są w dbałości o środowisko. Pierwszą, dość bezpośrednio odnoszącą się do komunikacji jest produkcja samochodów o napędzie elektrycznym bez emisji CO2 (rys. 2). Moim zdaniem jest to ekologiczne, a jednocześnie ekonomiczne rozwiązanie. Problemem tymczasem jest zbyt mała liczba miejsc z możliwością „doładowania samochodu”, jednakże bariera ta, miejmy nadzieję, wkrótce zostanie pokonana.

Pisząc o energii i środowisku w „smart city” nie można wręcz zapomnieć o systemie zwanym „smart grid”. Jest to inteligentna sieć elektroenergetyczna, która opiera się na komunikacji między wszystkimi podmiotami rynku energii.

Zawiera w sobie sieć informatyczną, telekomunikacyjną oraz inteligentne mierniki zużycia prądu („smart meter”).

Celem takiego powiązania jest dostarczanie usług energii do końcowego odbiorcy przy jednoczesnym obniżaniu kosztów i zwiększaniu efektywności. Takie zastosowanie „inteligentnej sieci” istnieje już w wielu państwach europejskich, między innymi w Niemczech, Francji, czy Wielkiej Brytanii.

Podstawowymi funkcjami jakie spełnia „smart grid” jest przewidywanie zakłóceń w pracy i ich samonaprawa, lub wykorzystanie rozwiązań w zakresie generacji i magazynowania energii. Warto również wspomnieć w aspekcie ochrony środowiska, że największym problemem XXI wieku są śmieci. Wzrastająca liczba mieszkańców jest równa większej ilości produkowanych odpadów. Jak temu zapobiec?

Na pytanie odpowiada firma BigBelly Solar produkująca inteligentne pojemniki na śmieci zasilane energią słoneczną (rys.3). Same monitorują stopień zapełnienia odpadami, dzięki czemu mogą zmniejszyć ich pojemność poprzez sprasowanie zalegających śmieci. A co za tym idzie służby porządkowe mogą dużo rzadziej opróżniać kosze, co powoduje

GP Action #6

Fot. 3. Źródło: Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej

- Smart City -

nowoczesne pojęcie, czy dalekosiężna idea

-

do kształcenia ogólnego”, którego celem jest opracowanie kompletu podręczników szkolnych w wersjach elektronicznych dla szkół podstawowych, gimnazjalnych, oraz ponadgimnazjalnych. Dodatkowym plusem posiadania elektronicznej wersji podręcznika jest fakt, że będą w nim również zawarte filmy, audiobooki, czy interaktywne mapy. Program ten ma wejść w życie we wrześniu 2015r.

Na podstawie podanych przykładów można zauważyć, że „smart city” to nie tylko wizja wysoko rozwiniętego technicznie miasta, ale sposób na dogodne życie mieszkańców.

To nie jest dalekosiężne wyobrażenie przyszłości lecz ciekawe rozwiązania wprowadzone w życie miast prawie na całym świecie. Zgodne z rzeczywistością jest jednak to, że aby nasze miasta były inteligentne musi ze sobą współpracować wiele podmiotów. Zaczynając od władz samorządowych, administracyjnych, poprzez mieszkańców, którzy mają wielki wpływ na rozwój swego miejsca zamieszkania, a kończąc na wielu przedsiębiorstwach czy nawet uczelniach wyższych, które ukazują coraz to nowsze i pomysłowe rozwiązania techniczne ułatwiające życie obywateli.

Reasumując „smart city” to miasto, w którym żyje się lepiej, wygodniej, bardziej oszczędnie i bezpieczniej. Jednakże czy tak wysoki rozwój technologii zastosowany w miejscach, w których mieszkamy jest w stu procentach dobrym pomysłem? Prawdą jest, że żyjemy w czasach gdzie nawet w wielkim mieście nie jesteśmy w stanie zachować anonimowości. Społeczeństwo dąży ku technikom, dlatego na lotniskach już dziś identyfikuje się potencjalnych pasażerów za pomocą tęczówki oka i rozpoznawania twarzy. Te tak zwane techniki biometryczne stosowane są nawet w szkołach przy zarządzaniu biblioteką czy stołówką. „Smart” rozwiązania to zapewne ogromny plus dla miasta, jednak wszystko należy stosować z umiarem.

zmniejszenie kosztów eksploatacji zwykłych pojemników na śmieci.

Miasto to jednostka osadnicza zamieszkiwana przez ludność pracującą poza rolnictwem, prowadzącą specyficzny miejski styl życia. To właśnie ludzie - mieszkańcy, tworzą daną miejscowość bez względu na to czy jest ona „smart” czy też nie. Dlatego powstają coraz to nowsze technologie bardzo ułatwiające codzienność ludzi. Rozwinęły się one tak bardzo, że pacjent kontaktuje się ze swoim lekarzem poprzez urządzenie mobilne, na przykład za pomocą tak zwanego smartfona. Dzięki usługom audio i video takie rozwiązanie zapewnia niemal realistyczny kontakt ze specjalistami oraz umożliwia przesyłanie danych (wyników badań pacjenta).

Ponadto każdy rodzic wie, że wyprawka dla dziecka idącego do szkoły jest sporym wydatkiem. Ciężkie podręczniki, warto byłoby zastąpić jednym urządzeniem, chociażby tabletem. Dlatego w Polsce powstał projekt: „E-podręczniki

Fot. 4. Źródło: www.wikipedia.pl

Fot. 3. Wykaz rzek, dla których przygotowano studia ochrony przeciwpowodziowej

Fot. 4. Nowy York Bibliografia: http://hoga.pl/technologie/smart-grids-rewolucja-w-energetyce/ http://www.smart-grids.pl/technologie/1148-socomec-%E2%80%93-wa%C5%BCny-uczestnikrynku-przysz%C5%82o%C5%9Bciowych,-inteligentnych-sieci-energetycznych.html http://www.renault.pl/swiat-renault/ekologia/auta-elektryczne/seryjna-produkcja-samochodowelektrycznych/index.jsp http://www.men.gov.pl/index.php/aktualnosci3/744-projekt-e-podreczniki-w-2014-roku http://www.ibm.com/smarterplanet/pl/pl/sustainable_cities/ideas/index.html http://www.ztm.poznan.pl/peka/informacje-o-projekcie/ http://www.greensys.pl/rozwiazania/smart-city/ http://www.treehugger.com/public-transportation/paris-tests-out-snazzy-new-bus-stop-future.html

GP Action #6

7 40

Wokół

gp

Agnieszka Bujak, gospodarka przestrzenna III rok, I stopień

KNGP

B R A S I L I A

IDEALNE MIASTO POWSTAŁE OD ZERA

miasto dla 500 tys. mieszkańców. Materiały do budowy dostarczane były samolotami, a oczywiste zadłużenie spłacono dosyć szybko dzięki ogólnemu rozwojowi.

Fot. 2 Źródło www.abduzeedo.com

Brasilia, stolica Brazylii, jest niezwykle interesującym miastem, zarówno pod względem rozwiązań urbanistycznych, jak i architektonicznych. To młode miasto, które po ponad pięćdziesięciu latach od wybudowania nadal zachowuje swój pierwotny charakter. Każdego roku przyciąga wielu turystów, chcących zobaczyć na własne oczy miasto zaprojektowane jako idealne.

Fot. 1 Źródło www.jobim.org

Fot.2. Budowa Brasilii w latach 50

Fot.1. Plan Brasilii

NOWE SERCE KRAJU Decyzję o przeniesieniu stolicy z Rio de Janeiro, pełniącego tę funkcję od 1822 r., podjął prezydent Juscelino Kubitschek de Oliveira. Lata jego rządów przypadają na okres budowy Brasilii. Obiecał on pięćdziesiąt lat postępu w ciągu pięciu lat, a jednym z jego największych dokonań było zbudowanie stolicy od podstaw. Do stworzenia wspaniałej wizji i projektu zaproszeni zostali światowi specjaliści: architekci Oscar Niemeyer i Lucio Costa. I tak oto na Wyżynie Brazylijskiej, na wysokości 1000 m n.p.m., pośród niczego, zaczęło powstawać jedno z najbardziej znanych do dzisiaj miast – Brasilia.

BUDOWA Nowe miasto budowano sprawnie. Prace budowlane rozpoczęto w 1956 r., a już 21 kwietnia 1960 r. miała miejsce oficjalna inauguracja. Trzeba zatem przyznać, że było to bardzo duże osiągnięcie: w ciągu czterech lat powstało

8 40

PROJEKT W projekcie brazylijskich architektów nic nie zostało pozostawione przypadkowi. Zgodnie z XX-wieczną wizją modernizmu w urbanistyce, planowano zapewnić mieszkańcom przestrzeń, zieleń i słońce oraz oddzielić od siebie poszczególne strefy: administracyjną, handlową, przemysłową i mieszkalną. Wykorzystano także najnowocześniejsze ówcześnie rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne.

Każdy z architektów zajmował się inną kwestią: Niemeyer projektowaniem budynków, szczególnie użyteczności publicznej, a Costa planem przestrzennym. Miasto postanowiono zrealizować na planie lecącego samolotu i podzielić na strefy. Na dłuższej osi szkicu samolotu zdecydowano umieścić budynki mieszkalne. Wzdłuż osi krótszej, czyli korpusu, umiejscowiono budynki użyteczności publicznej. Wybudowano tam zatem budowle z zakresu działalności sportowej, kulturalnej, handlowej i religijnej. Na początku osi zlokalizowano budynki rządowe, np. rezydencję prezydenta Brazylii, pałac prezydencki i budynek parlamentu. Usytuowano tam także sąd najwyższy, ambasady wielu krajów oraz katedrę. Warto tutaj wspomnieć, że długość krótszej osi wynosi ok. 7 km, a szerokość ok. 200 m, co daje nam ogromny obszar zagospodarowany w sposób nietrafiony, co skutkuje tym, że jest to miejsce pozbawione życia. To centrum Brasilii, ale ponieważ znajduje się ono z daleka od miejsc, w których mieszkańcy zwykle przebywają i gdzie toczy się

GP Action #6

Fot. 3 Źródło www.historiasztuki.com.pl Fot. 3 Widok na oś monumentalną z wieży telewizyjnej

ARCHITEKTURA Budynki zaprojektowane przez Niemeyera wyróżniają się na tle świata. Warto zwrócić uwagę na katedrę Matki Bożej z Aparecidy. Bryła tej budowli zupełnie nie przypomina tradycyjnego, znanego nam w Europie, budownictwa typowego dla katedr sprzed wieków. Zamysłem Niemeyera było, aby jej kształt przypominał koronę cierniową Chrystusa. Jak każda katedra, również i ta zaprojektowana została tak, aby zachwycać. Interesującymi budynkami są również siedziba parlamentu zlokalizowana w budynku przypominającym wagę oraz sąd najwyższy.

Fot. 4 Źródło www.historiasztuki.com.pl

ich życie, trudno spotkać tam ludzi. Przestrzeń ta nie tętni życiem, tak jak inne duże miasta Brazylii. Znajdują się tam duże, nieosłonięte w żaden sposób przed słońcem pola zieleni oraz autostrady. Można tam jednak podziwiać wspaniałe budowle zaprojektowane przez Niemeyera. To właśnie z nich Brasilia jest znana na całym świecie. W projekcie przewidziano także budowę zbiornika wodnego. Tak powstało jezioro Paranoá, którego powierzchnia wynosi 48 km2. Jak każdy zbiornik wodny w mieście pełni ono niezmiennie te same funkcje: rekreacyjną i turystyczną. To doskonałe miejsce na uprawianie sportów czy leniwe spędzenie słonecznego popołudnia. Ciekawie wpasowuje się także w koncepcję urbanistyczną, dając miły dla oka efekt.

9

Fot. 4 Kongres Narodowy Republiki

GP Action #6

40

Fot. 5 Źródło www.abduzeedo.com Fot. 5 Brasilia budowana od zera

wszechną formą komunikacji będzie samochód i wobec tego do poruszania się po mieście wystarczą drogi i autostrady.

Wśród mieszkańców Brasilii panuje rosnące niezadowolenie z systemu transportowego. Możliwości dojazdu z miast satelitarnych do centrum są ograniczone do autobusów i metra. Niezadowolenie pogłębia przestarzała flota pojazdów komunikacji miejskiej. 62% mieszkańców stolicy korzystających z komunikacji publicznej ocenia system transportowy jako słaby, natomiast jedyne 0,3% uważa go za dobry.

Fot. 6 Źródło www.abduzeedo.com

SYSTEM TRANSPORTOWY Różne są opinie na temat systemu transportowego w stolicy Brazylii. Popularne jest zdanie, że nie jest to miasto wybudowane z myślą o ludziach, ale o samochodach. Trudno jest się w nim szybko przemieszczać bez własnego pojazdu, gdyż planując miasto, nie zaprojektowano systemu komunikacji pieszej i rowerowej. Zwykłe, codzienne chodzenie ulicami jest utrudnione, gdyż w mieście tym nie ma chodników ani ścieżek rowerowych. Dlaczego tak się stało? W latach 50., kiedy budowane było miasto, zakładano, że w przyszłości po

10 40

Fot. 6 Brasilia - widok z lotu ptaka

Fot. 8 Źródło www.marcopolis.net

Fot. 7 Czterech apostołów przed katedrą

Fot. 8 Muzeum Narodowe

UNESCO Warto pamiętać o tym, że Brasilia została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1987 roku.

Bibliografia: http://pl.wikipedia.org/wiki/La_Rambla http://pl.wikipedia.org/wiki/Układ_przestrzenny_dzielnicy_Eixample https://suw.biblos.pk.edu.pl/resources/i1/i2/i2/i4/i9/r12249/GyurkovichM_WybranePrzyklady.pdf http://turystyka.interia.pl/swiat/news/barcelona-w-magicznym-miescie-artystow,1462463,3576 http://pl.wikipedia.org/wiki/Układ_przestrzenny_dzielnicy_Eixample http://poznan.gazeta.pl/poznan/1,37794,4558202.html

-

Fot. 9 Sąd Najwyższy

Fot. 9 Źródło en.wikipedia.org

idealne miasto powstałe od zera

Spełnia ona I i IV kryterium z sześciu przewidzianych dla dziedzictwa kulturowego. W tym przypadku dobro kulturowe powinno: „stanowić wybitne dzieło twórczego geniuszu człowieka” (I kryterium) oraz „być wybitnym przykładem typu budowli, zespołu architektonicznego, zespołu obiektów techniki lub krajobrazu, który ilustruje znaczący(e) etap(y) w historii ludzkości” (IV kryterium).

Czy Brasilię rzeczywiście można nazwać miastem idealnym? Stolica Brazylii może zachwycać lub zniechęcać, często nazywana jest też futurystyczną utopią. Rozwiązania, jakie zastosowano w tym mieście często nie spełniają swojej roli. Obecnie miasto to ma ponad 2,5 miliona mieszkańców, a zatem wielokrotnie przekroczyło planowaną liczbę osób mieszkających w stolicy. Efektem tego jest powstawanie i rozbudowywanie się okolicznych miast - satelit. Brasilia stanowi zatem wyzwanie dla współczesnych architektów i urbanistów, którzy chcieliby poprawić jej miejski charakter i „uczłowieczyć” je. Niewątpliwie jest to jednak miasto jedyne w swoim rodzaju.

Fot. 10 Źródło http://en.wikipedia.org/

Fot. 7 Źródło www.kolumber.pl

- Brasilia -

Fot.10 Oś monumentalna

40

11

Wokół

gp

Magdalena Szamreto, gospodarka przestrzenna III rok, I stopień

BARCELONA

KNGP

DRUGA STOLICA HISZPANII Barcelona - druga stolica Hiszpanii

mo zieleni wklejone pomiędzy budynki. Ulica ta łączy dwa ważne punkty Barcelony: Plaza de Catalunya i Plaza Portal de la Pau (znajduje się tam kolumna z pomnikiem Krzysztofa Kolumba, który palcem wskazuje drogę do Ameryki, a także wyjście z portu). Ruch uliczny przebiega po obu stronach szerokiej alei, po której można spacerować, a także odpocząć. Na La Rambla możemy zobaczyć liczne stragany z kwiatami, stoiska z gazetami i książkami, wędrownych grajków i mimów. Barcelończycy mają nawet określenie na spacerowanie po Ramblas tj. „Ramblejar”.

Antonio Gaudi To wybitny architekt kojarzony z Barceloną. Gaudi miał wielki wpływ na obecny wygląd miasta. Jego styl był bardzo rzeźbiarski oraz secesyjny. Najbardziej znaną budowlą Gaudiego jest Świątynia Pokutna Świętej Rodziny - Sagrada Familia, która jest wciąż w budowie. Pomimo tego, dostępna jest ona dla zwiedzających. Casa Batllo to kolejny znany budynek architekta. Jego zewnętrzna ściana, która robi ogromne wrażenie wykonana jest w stylu trencadis, z wykorzystaniem różnokolorowych kawałków ceramiki i potłuczonych kafli. Atrakcją turystyczną Barcelony jest także dom Casa Mila. Budynek wyglądem przypomina wzburzone morze, a kominy wykonane z mozaiki mogą kojarzyć się z dymem. Uważa się, że to najpełniejsze dzieło Gaudiego, dokładnie odzwierciedlające doświadczenie i wiedzę architekta.

Fot. 1 Źródło www.toinenlinja.fi

Jak wiadomo stolicą gorącej Hiszpanii jest Madryt, pomimo tego zauważyć można, że to Barcelona, w tym także Katalonia, jest miejscem najchętniej odwiedzanym przez turystów.

Barcelona jest obecnie jednym z najpiękniejszych miast Europy. Region ten kojarzony jest przede wszystkim z piaszczystymi plażami, budowlami Gaudiego, ciepłym morzem i wybrzeżem Costa Brava. To także mekka kibiców piłki nożnej, gdyż znajduje się tu największy piłkarski stadion w Europie, na którym rozgrywane są mecze słynnej drużyny piłkarskiej FC Barcelony.

Zagospodarowanie wybrzeża przyczyniło się w dużej mierze do rozwoju gospodarczego tego miasta. Piaszczysta plaża, tawerny, kawiarnie, ogród zoologiczny czy kolejk linowa prowadząca na wzgórze Montjuic. Barcelona niewątpliwie przyciąga do siebie turystów swoją kulturą, zabytkami i licznymi imprezami rozrywkowymi. Jest ważnym portem Morza Śródziemnego. Dzięki temu ludność miejscowa może zarobić na turystyce. Warto zwrócić uwagę na to, iż rozmieszczenie miejsc i budynków wartych obejrzenia i zwiedzenia rozprzestrzenia się na terenie całego miasta, czego nie można dostrzec w wielu większych miastach, których atrakcje turystyczne ograniczają się tylko do starego miasta i miejsc wokół.

Fot. 2 Źródło własne

Fot.1 Aleja La Rambla z lotu ptaka

La Rambla

Jedna z najpiękniejszych ulic świata powstała w korycie wyschniętej rzeki. Aleja ma niecałe 2 km długości, jest porośnięta drzewami i znajduje się w sercu starego miasta.

Patrząc na La Rambla z lotu ptaka dostrzec możemy pas-

12 40

Fot.2. Park Güell

GP Action #6

Fot. 3. Źródło: www.lh5.ggpht.com

Park Güell Jest to najbardziej znany park w Barcelonie, mieści się w północno-centralnej części miasta. Został zaprojektowany przez Antonio Gaudiego na zlecenie jego przyjaciela przemysłowca - Eusebiego Güell. Park od 1984 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Najciekawsze miejsca parku to: - sala kolumnowa, w której znajduje się 86 kolumn, - rzeźba salamandry, która jest symbolem parku. Pokryta jest kawałkami płytek ceramicznych (trencadis).

- plac nad salą kolumnową. Jego wielkość to 3000 m^2, zakończony na krawędzi najdłuższą na świecie ławką (152m długości), - trzy krzyże które znajdują się na wzgórzu na wysokości 182m.

Plan rozbudowy miasta wg Ildefonsa Cerdy

leń. W niektórych przypadkach regularność poszczególnych kwadratów została zaburzona ze względu na konieczność utworzenia szerszych arterii komunikacyjnych.” jezdnię, a po 5 metrów obustronnie na chodniki oraz zieleń. W niektórych przypadkach regularność poszczególnych kwadratów została zaburzona ze względu na konieczność utworzenia szerszych arterii komunikacyjnych.”

El Paseo de Gracia Jeden z ważniejszych węzłów komunikacyjnych w Barcelonie, zlokalizowany w centralnej części dzielnicy Eixample, rozciąga się od Placa Catalunya do Carrer Gran de Gracia.

Został on wyznaczony zgodnie z planem Cerdy. Według Cerdy miasto powinno być zagospodarowane tak, aby nie tworzyło miejsca zanieczyszczonego, zatłoczonego i pełnego epidemii. Na Paseo de Gracia przechadzać się mogą piesi, wprowadzony jest także ruch okrężny samochodów. Jest to również jedno z wielu miejsc odwiedzanych przez turystów, ponieważ znajduje się tu wiele butików znanych projektantów, ekskluzywnych hoteli oraz restauracji. Ulica ta jest uważana za najdroższą w Barcelonie.

Magiczne miasto, które nigdy nie śpi zdecydowanie zasługuje na miano drugiej stolicy Hiszpanii. Jego atmosfera i różnorodność miejsc wartych zwiedzenia niewątpliwie zachęcają do siebie licznych turystów. Barcelona jeszcze przez wiele lat będzie przyciągać do siebie mnóstwo podróżnych.

Fot.3. Plan Cerdy - Barcelona z lotu ptaka

W 1859 roku ogłoszono konkurs urbanistyczny na zagospodarowanie terenu nowej dzielnicy (Eixample). Zdecydowano, że w ramach tego konkursu zrealizowany zostanie plan Cerdy. Celem planu było połączenie centrum miasta z okolicznymi wioskami, po tym jak zostały zburzone mury średniowieczne. Ulice przecinają się pod kątem prostym, tworząc czworoboczne kwartały pod zabudowę mieszkalną. Cerda tworząc plan wziął pod uwagę przede wszystkim potrzeby zdrowia psychicznego i fizycznego mieszkańców.

Głównym założeniem tego planu było odseparowanie od siebie budynków, ich wysokość mniejsza (nie przekraczająca 16 metrów) od szerokości ulic (20m) prowadzących między kamienicami. Chciał aby promienie słoneczne docierały do każdej części budynków. Na stronie internetowej www.wikipedia.org przeczytać możemy, iż „na dzielnicę Eixample składa się system kwadratów o bokach 133,3 metra. Każdy wierzchołek kwadratu jest ścięty pod kątem, tworząc linię o długości 15 metrów. Powierzchnia powstałej w ten sposób jednostki to 1,24 ha. Ulice mają zazwyczaj 20 metrów szerokości: 10 metrów przeznaczonych jest na jezdnię, a po 5 metrów obustronnie na chodniki oraz zie-

Fot. 4 Źródło: www.poloniabarcelona.pl

(Plan Cerdy)

Fot.4. El Paseo de Gracia

Bibliografia: http://pl.wikipedia.org/wiki/La_Rambla http://pl.wikipedia.org/wiki/Układ_przestrzenny_dzielnicy_Eixample https://suw.biblos.pk.edu.pl/resources/i1/i2/i2/i4/i9/r12249/GyurkovichM_WybranePrzyklady.pdf http://turystyka.interia.pl/swiat/news/barcelona-w-magicznym-miescie-artystow,1462463,3576 http://pl.wikipedia.org/wiki/Układ_przestrzenny_dzielnicy_Eixample http://poznan.gazeta.pl/poznan/1,37794,4558202.html

GP Action #6

13 40

Wokół

gp

inż. Justyna Karolczak, gospodarka przestrzenna I rok, II stopień

GREEN LOOP

KNGP

czyli nowojorski sposób na zagospodarowanie odpadów

Fot. 1. Źródło: urbannews.fr

Fot. 2. Źródło: urbannews.fr

Green Loop, czyli nowojorski sposób na zagospodarowanie odpadów Temat zagospodarowania odpadów ostatnimi czasy stał się nader popularny. Nie tylko w Polsce, ze względu na wprowadzenie nowej ustawy, ale także w innych częściach świata, gdzie rozwiązania z tym związane zdają się być znacznie bardziej przemyślane i dojrzałe – być może ze względu na większe doświadczenie oraz inną mentalność i świadomość mieszkańców.

14

Nowy Jork, jedno z największych miast na świecie, produkuje ponad 14 mln ton odpadów rocznie. Nie da się ukryć, iż zagospodarowanie tak dużej ilości śmieci może sprawić niemały kłopot, a także nadwyrężyć finanse miasta. Ze względu na znaczną odległość od składowiska odpadów, Nowy Jork ponosi rocznie koszty 300 000 000 dolarów na sam transport. Nie można pominąć faktu, iż tym samym wzrasta niepożądane oddziaływanie na środowisko.

Fot. 3. Źródło: urbannews.fr 40

GP Action #6

Ciężarówki odpowiedzialne za transport pokonują rocznie miliony kilometrów, wzmagając ruch, zwiększając hałas czy emisję gazów cieplarnianych, które są także wynikiem samego składowania odpadów. Alternatywą ma być pomysł Andre Guimond i Evan Erlebacher na tzw. Green Loop, czyli Zielone Pętle usytuowane na wodzie. Mają one stanowić kompostowniki, które jednocześnie będą pełniły funkcję parków, czy też terenów zieli miejskiej, rekreacji.

W mieście ma pojawić się kompleks dziesięciu obszarów Green Loop, które zostaną rozmieszczone wzdłuż nabrzeża.

Rozwiąże to nie tylko problem zagospodarowania odpadów, ale także zwiększy obszary przestrzeni publicznej, które w Nowym Jorku cierpią deficyt. Lokalizacja zielonych pętli także nie jest przypadkowa. Ciężarówki dostarczające odpady mogą korzystać z istniejącej już infrastruktury transportowej miasta, co z pewnością pozwoli obniżyć koszty związane z budową kompostowników. Dzięki temu, iż zostaną one rozciągnięte niemal na całej szerokości miasta, odpady będą dostarczane do najbliższego Green Loop, co przyczyni się do zniwelowania oddziaływania na środowisko, a także generowania dodatkowych kosztów. Budowa kompostowników wiąże się także z planami zagospodarowania Waterfront, które zakładają poprawę funkcjonowania przestrzeni publicznej, dostępu społeczeństwa a przede wszystkim rozwoju nabrzeża i wyposażenie go w nowe parki, place czy też ścieżki rowerowe.

Fot. 4. Źródło: urbannews.fr

Sam projekt wydaje się być idealny. Wiele osób zadaje sobie jednak pytanie, czy pomysł ten nie powinien pozostać jedynie marzeniem? Budowa kompostowników nie rozwiąże wszystkich problemów związanych z gospodarką odpadami, gdyż będą w nich gromadzone i przetwarzane jedynie materiały organiczne, a pozostałe śmieci i tak muszą zostać dostarczone do sortowni, znajdujących się poza miastem, co nadal będzie generowało koszty, zanieczyszczenia, hałas.

Alternatywą może być udoskonalenie powyższego projektu i uzupełnienie go o nowoczesne sortownie śmieci, bądź zlokalizowanie ich w dogodnym miejscu – bliżej miasta, jednak tak, by były jak najmniej uciążliwe dla mieszkańców.

Nie pozostaje nic innego jak z cierpliwością wypatrywać przyszłości i tego, co ze sobą przyniesie. Być może Green Loop okażą się strzałem w dziesiątkę dla Nowego Jorku, jeśli chodzi o gospodarkę odpadami.

Fot. 5. Źródło: urbannews.fr

Fot. 6. Źródło: urbannews.fr

Fot. 7 Źródło: urbannews.fr

Fot. 8 Źródło: urbannews.fr

15 GP Action #6

40

Wokół

gp

Kamila Bilska, gospodarka przestrzenna II rok, I stopień

Benedyktyni KNGP

nie tylko w tyńcu

Pierwsze skojarzenie, jakie przychodzi do głowy, gdy mowa o benedyktynach, to Tyniec. Wynika to z symboliki, jaką niesie to miejsce, jest bowiem szczególne pod względem historycznym.

Jednakże należy pamiętać, że na terenie całego kraju jest wiele takich miejsc, które można nazwać świadkami upływającego czasu.

Fot. 1. Źródło: Skan z Kaczmarczyk Marek, Nad ziemią kościańską, Bogucki Wydawnictwo Naukowe Kościan – Poznań, 2013

Mówiąc o opactwie benedyktyńskim w Tyńcu zapominamy z reguły o dwóch pozostałych istniejących do dziś klasztorach benedyktyńskich: w Biskupowie (woj. opolskie) oraz w Lubiniu (woj. wielkopolskie). W tym artykule uwaga zostanie skupiona na Klasztorze Benedyktynów w Lubiniu, który znajduje się w południowej części Wielkopolski, w powiecie kościańskim, w miejsko – wiejskiej gminie Krzywiń.

Zabytkowy zespół opactwa lubińskiego został wzniesiony na skraju Wysoczyzny Kaliskiej, wśród malowniczego krajobrazu pól, jezior i łagodnych wzniesień. Dzięki strzelistej wieży kościoła, klasztor widoczny jest z daleka. Domniema się, że z tym miejscem związany był Gall Anonim, który miał spisywać tu swoją kronikę.

Fot. 1 Klasztor Benedyktynów w Lubiniu widziany z lotu ptaka, w tle cmentarz

Historia

Mury klasztoru skrywają ponad dziewięćsetletnią historię dziejów, która jest ściśle związana z działalnością benedyktyńskich mnichów w Lubiniu. Na zaproszenie pierwszego fundatora opactwa benedyktynów – króla Bolesława Śmiałego, do Lubinia przybyli ponad 940 lat temu, bo w latach 70tych XI wieku, benedyktyńscy mnisi z opactwa św. Jaku-

16 40

ba w Leodium (dziś Liège, Belgia). Przed benedyktyńskimi mnichami stanęło zadanie szerzenia wiary w kraju, w którym chrześcijaństwo nie było jeszcze mocno zakorzenione. Budowę świątyni przerwano, najprawdopodobniej związane jest to z wygnaniem Bolesława Śmiałego z kraju, a benedyktyni przenieśli się z tych ziem przypuszczalnie do Poznania.

Budowę wznowił Bolesław Krzywousty wraz z możnym rodem Awdańców. Wzniesiono niedużych rozmiarów kościół romański, którego fundamenty wraz ze ścianami odsłonięto podczas badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 80tych XX wieku. Kościół z ołtarzem poświęconym Najświętszej Maryi Pannie, patronce opatów lubińskich, oddano w 1145 roku, następnie kościół rozbudowywano oraz otaczano budynkami przyklasztornymi. W 1150 roku zostało utworzone skryptorium – miejsce, w którym można czytać, pisać i przepisywać książki. Natomiast w XIII wieku zbudowano niedaleko klasztoru kościół parafialny pod wezwaniem świętego Leonarda, którego szczyt jest renesansowy i pochodzi z XIV wieku. Kościół świętego Leonarda do dziś służy rozległej parafii lubińskiej, obecnie obejmującej kilka wiosek. Nawę świątyni rozbudowano w połowie XVI wieku, w XVIII wieku kościół powiększono o zakrystię i kruchtę, a przed kościołem dobudowano mur.

Klasztor był przebudowany, w XV i XVI wieku dodano wysoką wieżę, świątynia stała się bardziej strzelista, co nadało gotyckich kształtów budowli. Kaplicę grobową, która znajdowała się na północ od prezbiterium, zaaranżowano pod zakrystię, niszcząc w ten sposób grób, w którym spoczywał Władysław Laskonogi. Natomiast przebudowa w XVIII zmieniła wnętrze na barokowe, dodatkowo dobudowano dwie boczne kapliczki.

Każda wojna, która rozgrywała się na terenach Polski, zostawiła swój ślad na obiekcie, który był ograbiany i niszczony, pomimo to klasztor za każdym razem się odradzał. Od momentu znalezienia się w zaborze pruskim rozpoczęła się kasata zakonów, wskutek której zasoby biblioteki benedyktynów zostały wywiezione do Berlina, a budynki klasztorne zostały zniszczone.

W 1923 roku dwaj polscy bracia wraz z benedyktynami czeskiej Pragi zapoczątkowali odbudowę lubińskiego klasztoru. W czasie II wojny światowej klasztor przejęli hitlerowcy, plądrując go i zamykając, w budynkach klasztornych tworząc dom starców, a później dom wypoczynkowy. W 1945 roku do Lubinia wrócili pierwsi benedyktyni, w zniszczonym kościele i klasztorze prowadzili remonty, na miarę swoich sił.

W 1978 roku rozpoczęte zostają prace renowacyjne, skupiające

GP Action #6

Fot. 2. Źródło: Skan z Kaczmarczyk Marek, Nad ziemią kościańską, Bogucki Wydawnictwo Naukowe Kościan – Poznań, 2013 Fot. 2 Klasztor Benedyktynów w Lubiniu widziany z lotu ptaka, w tle cmentarz

się w dużej mierze na odwodnieniu budynków, podczas których zdecydowano przeprowadzić badania archeologiczne, które w pewnym stopniu przyczyniły się do odtworzenia historii tego miejsca. Klasztor został odbudowany, w latach 2000-2001 przeprowadzono renowację wnętrza kościoła.

W dniu 9 grudnia 2009 roku „Lubiń – zespół opactwa Benedyktynów” został uznany za pomnik historii przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – Lecha Kaczyńskiego. Przez nadanie tego tytuły zostały docenione wszystkie walory Zespołu Klasztornego w Lubiniu, nazywanego „Perłą wśród nizin”

Benedyktyni a oświata

Wnętrze Kościoła Klasztornego pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Dzisiejsze wnętrze klasztoru jest głownie barokowe, jednakże podczas renowacji pozostawiono odsłonięte fragmenty ukazujące pierwotne romańskie ściany kościoła. Gotyk pozostawił po sobie tylko smukłą sylwetkę świątyni wraz ze stromym dachem.

W barokowym ołtarzu głównym, znajduje się powstały w czasie wielkiej przebudowy kościoła obraz Narodzenia Maryi Panny autorstwa Pawła Trogera z Austrii. Rzeźby aniołów w locie podtrzymują obraz. Tabernakulum jest jednak rokokowe, z ołtarzem łączą go rzeźby aniołów, które klęczą przy nim. Nad ołtarzem

Fot. 3. Skan z Florkowski Andrzej P., Nowak Maria, LUBIŃ obactwo benedyktynów, Wyd II, Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012

W Rzeczypospolitej do połowy XVIII wieku z wyjątkiem Akademii Krakowskiej oświata spoczywała na barkach Kościoła.

Od XI wieku zakładano szkoły przy kościołach parafialnych. W kronice prowadzonej przez Bartłomieja Krzywińskiego czytamy o prowadzonych przez benedyktynów w Lubiniu i w Krzywiniu szkołach parafialnych. W klasztorze była szkoła stopnia średniego. Ponadto zorganizowano kursy filozofii i teologii dla kleryków, sprowadzając wykładowców z Akademii Krakowskiej. Z wyników badań księdza J. Nowackiego, wnioskować można, iż benedyktyni prowadzili również szkoły elementarne w parafiach nad którymi sprawowali patronat bądź nimi zarządzali. W drugiej połowie XVI wieku jeden z lubińskich opatów Paweł Chojnacki, w myśl wydanej przez króla ustawy zobowiązującej opatów do kształcenia synów pochodzenia szlacheckiego, założył w Lubiniu szkołę synów szlacheckich i młodzieży zakonnej. Opat Stanisław Kiszewski natomiast rozumiał jak ważne jest edukowanie innych, dlatego dokładał wszelkich starań aby bracia zakonni byli dobrze wykształceni, nauczał sam bądź wysyłał zakonników na studia, jak i finansował je z dóbr opackich. Poza tym opat Stanisław Kiszewski wynajął nauczyciela muzyki i założył szkołę dla uzdolnionych muzycznie chłopców.

17 Fot. 3 Klasztor Benedyktynów widziany z zewnątrz

GP Action #6

40

Fot. 5. Skan z Florkowski Andrzej P., Nowak Maria, LUBIŃ obactwo benedyktynów, Wyd II, Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012

Fot. 4 Wnętrze Klasztoru, ołtarz główny

nia za udzielone łaski przez wstawiennictwo ojca Bernarda.

Warto zwrócić uwagę na cztery ołtarze boczne. Po prawej ołtarz Aniołów stróżów wraz z rzeźbami aniołów Michała i Gabriela. Wewnątrz Kaplicy Różańcowej na ścianie bocznej znajduje się barokowy, drewniany ołtarz Krzyża Świętego. Po lewej stronie prezbiterium widoczny jest ołtarz świętego Leonarda. Wewnątrz Kaplicy świętego Benedykta na ścianie bocznej jest ołtarz świętej Scholastyki.

W kościele można obejrzeć również chrzcielnicę z końca XVIII wieku, znajdującą się w Kaplicy Różańcowej, jak i ambonę w stylu rokoko wykonaną w latach 1760-1770.

Z prezbiterium jest piękny widok na wnętrze kościoła wraz z prospektem organowym. Widoczne z tego miejsca są polichromie nawy głównej przedstawiające tryumfującą Maryję zmierzającą ku światłości, będącą w rydwanie, prowadzonym przez papieża, biskupa, opata i kapłana, których otaczają święci mnisi.

Działalność benedyktynów dziś Fot. 5 Stalle, w których modlą się benedyktyńscy mnisi

Wejście do trzecia kaplicy znajduje się w nawie głównej. W kaplicy z drewnianym sarkofagiem ojca Bernarda z Wąbrzeźna jest księga, w której wierni wpisują podziękowa-

18 40

Fot. 4. Skan z Florkowski Andrzej P., Nowak Maria, LUBIŃ obactwo benedyktynów, Wyd II, Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012

złote aniołki, obłoki i promienie otaczają Trójcę Świętą, którą oświetla słoneczne światło, uwypuklając strukturę całej rzeźby.

Uwagę widza przykuwają późnobarokowe, dębowe stalle (miejsce, w którym modlą się zakonnicy), wykonane w latach 30tych XVIII wieku przez Jana Jerzego Urbańskiego. Stalle przyzdabiają pełne życia, białe anioły, natomiast na szczytach stalli są widoczne rzeźby przedstawiające ojców Kościoła i świętych.

Najbardziej wybijają się one nad stallami; po prawej rzeźba króla Dawida grającego na harfie, natomiast po lewej kobieta w potrójnej koronie, która jest symbolem Kościoła. Sklepienia w całym kościele zdobi polichromia, która na sklepieniu prezbiterium ukazuje wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.

W kościele klasztornym znajdują się trzy kaplice. Rokokowa Kaplica Różańcowa, pochodząca z XVIII wieku, z obrazem Matki Bożej Śnieżnej w ołtarzu. Obraz ołtarza skupia całą uwagę widza, gdyż umieszczono go na błękitnej ścianie. Przy obrazie stoją rzeźby postaci rodziców Matki Boskiej – Anna i Joachim.

W podobnym czasie powstała też kaplica, w której obraz ołtarza przedstawia założyciela zakonu – świętego Benedykta. Przy ołtarzu znajdują się figury dwóch pierwszych uczniów świętego; święci Maur i Placyd, na zewnątrz ołtarza rzeźby przedstawiają świętych Romualda (założyciel zakonu kamedułów) i Bernarda (założyciel zakonu cystersów). Polichromia w tej kaplicy to obraz świętego Benedykta wstępującego do nieba.

Klasztor i kościół funkcjonują do dziś. Obecnie w Klasztorze pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny odbywają się wszelkie nabożeństwa i msze święte odprawiane przez Benedyktynów, czasem w drodze wyjątku nabożeństwa odbywają się w kościele pod wezwaniem świętego Leonarda. Prócz tego Benedyktyni z Lubinia wyjeżdżają na konferencje i reko-

GP Action #6

- Benedyktyni

lekcje, by tam głosić swoje nauki. W Klasztorze, z racji dobrej akustyki, odbywają się różne koncerty. Lubińscy mnisi oprócz parafii prowadzą też Dom Gościnny, w którym można przebywać po uprzednim ustaleniu terminu. Gość dostaje odpowiednie teksty modlitewne, by podczas pobytu w murach klasztoru, móc modlić się według rytuału lubińskich benedyktynów. Regułą życia benedyktyńskich mnichów jest modlitwa połączona z pracą, zatem goście, jeżeli wyrażają chęć mogą wykonywać pewne zadania, po ustaleniu tego z prefektem odpowiedzialnym za gości. Przy klasztorze, z inicjatywy ojca Jana Berezy,

nie tylko w

Tyńcu -

w 1988 roku powstał Ośrodek Medytacji Chrześcijańskiej.

Ośrodek ten stanowi miejsce modlitwy i wyciszenia dla chrześcijan wybierających drogę medytacji. Tu rytm dnia wyznacza oprócz medytacji także modlitwa, posiłki oraz praca. Benedyktyńscy mnisi w Lubiniu mają swoją pracownię krawiecką, w której powstają bluzy, torby, fartuchy kuchenne, habity, alby i komże, a od kilkunastu lat na potrzeby Ośrodka Medytacji maty i poduszki do medytacji z unikatowym logo klasztoru. Poza tym mnisi sporządzają według tradycyjnych receptur nalewkę ziołową oraz uprawiają ziemię znajdującą się przy klasztorze.

Fot. 6. Skan z Florkowski Andrzej P., Nowak Maria, LUBIŃ obactwo benedyktynów, Wyd II, Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012

Na dziedzińcu, przed wejściem do klasztoru rośnie ponad trzystuletni kasztanowiec Benedykt, będący najstarszym pomnikowym kasztanowcem w Polsce. Benedykt mierzy 25 metrów, a obwód jego pnia jest równy 5 metrów.

Fot. 8. Skan z Florkowski Andrzej P., Nowak Maria, LUBIŃ obactwo benedyktynów, Wyd II, Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012

Uważam, że zespół opactwa benedyktynów w Lubiniu jest miejscem godnym poświęcenia uwagi dla wszystkich turystów, nie tylko dla wiernych, ze względu na wyjątkowe walory historyczne, jak również kulturowe i krajobrazowe tego pięknego obiektu.

Fot. 7. Skan z Florkowski Andrzej P., Nowak Maria, LUBIŃ obactwo benedyktynów, Wyd II, Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012

Fot. 6. Wnętrz kościoła pw. św. Leonarda

Fot. 8. Trzystuletni kasztanowiec Benedykt

Fot. 7 Na pierwszym planie kościół pw. św. Leonarda, w tle Klasztor pw. NNMP

Bibliografia 1) Florkowski Andrzej P., Nowak Maria, LUBIŃ opactwo benedyktynów, Wyd II, Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012, s. 11, 27-47, 59, 69, 160 2) Lubiń Opactwo Benedyktynów. Krzywiń Miast i Gmina, Wydawnictwo ZET, Wrocław 2013, s. 2-12, 19 3) Historia, tekst dostępny http://www.benedyktyni.net/historia data wyświetlenia 11-11-2014 4) Jacek Urban, Działalność oświatowa benedyktynów lubińskich w XVI wieku, w: Zeszyty Lubińskie, Lubiń 1997, tekst dostępny http://www.benedyktyni.net/node/30 data wyświetlenia 11-11-2014 5) Dom gościnny, tekst dostępny http://www.benedyktyni.net/dom-gosci data wyświetlenia 11-11-2014 6) Krawiectwo, tekst dostępny http://www.benedyktyni.net/krawiectwo data wyświetlenia 11-11-2014 7) Medytacja, tekst dostępny http://www.benedyktyni.net/medytacje data wyświetlenia 11-11-2014

40

GP Action #6

19

Poradniki inż. Mateusz Iwiński, gospodarka przestrzenna I rok, II stopień

INWENTARYZACJA URBANISTYCZNA

KNGP

Podstawowe informacje

Inwentaryzacja urbanistyczna to, według definicji, naniesienie na podkład mapowy aktualnego zagospodarowania terenu. Jest to podstawowe narzędzie urbanistyczne wykorzystywane przy tworzeniu dokumentów planistycznych, takich jak miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego czy plany zagospodarowania przestrzennego województwa.

Możemy wyróżnić kilka metod sporządzania inwentaryzacji urbanistycznych. Pierwszą z nich jest metoda pośrednia, która polega na tworzeniu inwentaryzacji terenu na podstawie danych pochodzących z innych dokumentów planistycznych, podkładów mapowych, zdjęć lotniczych, ortofotomap, danych zawartych w Bazie Obiektów Topograficznych, a także na podstawie kronik, czy starych inwentaryzacji urbanistycznych. Jest to metoda zdecydowanie najmniej pracochłonna, gdyż posiadając dane wektorowe, a także podkłady rastrowe, w prosty sposób możemy za pomocą programów środowiska CAD lub GIS stworzyć planszę inwentaryzacyjną, bez konieczności nanoszenia obiektów ręcznie na podkład geodezyjny.

Metoda ta obarczona jest jednak bardzo dużą niedokładnością, spowodowaną różnej jakości materiałami wyjściowymi, różnicami pomiędzy oznaczeniami stosowanymi w poszczególnych dokumentach, a także dość często występującą nieaktualnością danych. Dzieje się tak, gdyż metoda pośrednia nie zakłada konfrontacji mapy wynikowej z aktualnym stanem terenu, a jest jedynie obrazem obiektów, które zawarte są w aktualnych dokumentach.

Kolejnym sposobem tworzenia inwentaryzacji, jest metoda bezpośrednia. Zakłada ona tworzenie inwentaryzacji na podstawie wizyty w terenie. Zazwyczaj polega na ręcznym naniesieniu na podkład geodezyjny (mapa sytuacyjno-wysokościowa w skali 1:500 lub 1:1000) obiektów znajdujących się na analizowanym terenie. Głównymi elementami zaznaczanymi na planszy są: • budynki, ich kształt wraz z wejściem głównym, ilość kondygnacji, kształt dachu, dodatkowo należy odpowiednim kolorem wskazać przeznaczenie oraz funkcje budynku; • budowle infrastruktury drogowej, mosty, tunele, przeciski, kładki, a także ulice i chodniki wraz z zaznaczeniem ich nawierzchni, tory tramwajowe i kolejowe; • elementy infrastruktury technicznej naziemnej, przewody, rurociągi, gazociągi, ujęcia wód, wysypiska śmieci, punkty składowania odpadów,

20 4 40

studzienki kanalizacyjne, napowietrzne linie energetyczne; • elementy małej architektury, ławki, pomniki, kapliczki, fontanny, przystanki drogowe; • zieleń, ze wskazaniem trawników, zieleni izolacyjnej, zieleni niskiej, drzew, krzewów, klombów, pomników przyrody, terenów chronionych; • cieki wodne, w tym rzeki, kanały, oczka wodne, sztuczne zbiorniki, stawy, jeziora; • nieużytki, tereny cmentarzy, tereny wojskowe.

Wszelkie elementy zinwentaryzowane w terenie powinny zostać odpowiednio opisane i zwymiarowane w stosunku do siebie, a także granic terenu. W dalszym etapie tworzenia planszy inwentaryzacyjnej należy nanieść wszystkie zaznaczone elementy zagospodarowania na podkład rastrowy w programie środowiska CAD lub GIS, stosując odpowiednie oznaczenia. Efektem jest mapa sytuacyjno-wysokościowa z naniesionym aktualnym zagospodarowaniem terenu. Metoda ta jest bardzo pracochłonna i przynosi zadowalający efekt w postaci planszy wynikowej. Jednak słaba dokładność wymiarowania obiektów, oraz sposób ich przenoszenia na mapę, dość często generuje spore błędy w położeniu oraz wielkości obiektów.

GP Action #6

Ostatnim, najbardziej pracochłonnym, ale zarazem najdokładniejszym sposobem tworzenia planszy inwentaryzacyjnej, jest wykorzystanie metody mieszanej. Polega ona na sporządzeniu inwentaryzacji terenowej i naniesieniu wyników na mapę uzyskaną w metodzie bezpośredniej.

Pozwala to na aktualizację gotowych warstw wektorowych w oparciu o aktualny stan zagospodarowania terenu, eliminację obiektów nieistniejących, odpowiednią klasyfikacje budynków i terenów. Następnie dane wektorowe (warstwy typu punkt, linia, poligon) nanoszone są na podkład sytuacyjno-wysokościowy, w efekcie czego otrzymujemy niezwykle dokładną mapę wynikową przedstawiającą aktualny stan zagospodarowania, dający możliwość szybkiej edycji w razie potrzeby.

Sposób tworzenia plansz inwentaryzacyjnych oraz dokumentów dotyczących inwentaryzacji nie jest sprecyzowany przez akty prawne, jednak zgodnie z przyjętym zwyczajem wśród oznaczeń wykorzystywanych w ich opracowywaniu stosuje się schemat przyjęty w załączniku 1. Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. 2003 nr 164 poz. 1587.)

Istotnymi elementami dobrze przygotowanej inwentaryzacji urbanistycznej jest uzupełnienie danych dotyczących aktualnego zagospodarowania terenu dokumentacją fotograficzną, a także informacjami dotyczącymi: • stanu władania (na podstawie wypisów z rejestru gruntów oraz danych z urzędu gminy, do której należy inwentaryzowany teren); • rozmieszczenia elementów podziemnej infrastruktury technicznej przygotowanej w oparciu o mapę zasadniczą oraz terenowej inwentaryzacji sieci.

Efektem końcowym sporządzania inwentaryzacji terenu powinny być plansze wynikowe przedstawiające stan aktualnego zagospodarowania terenu, rozmieszczenia sieci infrastruktury podziemnej i naziemnej, stan aktualnego władania inwentaryzowanego terenu, dokumentacja fotograficzna oraz opis terenu, będący uzupełnieniem mapy.

Bibliografia: Materiały dydaktyczne – E. Czekiel-Świtalska. Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie.

21 GP Action #6

40

Poradniki Kamil Maćkowiak, gospodarka przestrzenna III rok, I stopień

QGIS Cloud

Prosty sposób na udostępnienie swoich projektów

Niestety zdarza się, że nie w każdej sytuacji możemy zastosować mapy statyczne, czyli na przykład: mapy w formacie PDF lub zdjęć. Nie posiadamy wtedy profesjonalnych opcji pomiaru, dostępu do atrybutów czy sprawdzenia co dokładnie usytuowane jest w określonym czasie i oczekiwanym miejscu.

Aktualnie mamy dostęp do wielu programów, które umożliwiają nam odpowiednie przedstawienie mapy. Najpopularniejszym darmowym z nich jest z pewnością QGIS. Umożliwia nam tworzenie, analizę i prezentację map.

Niestety QGIS nie jest programem idealnym, często gdy chcemy podzielić się naszym projektem, napotykamy problemy. Podczas tworzenia kopii projektu na inną jednostkę, pojawiają się błędy związane z niezgodnością warstw lub rzeczywistym odzwierciedleniem naszego terenu. Może zdarzyć się też przypadek, że będziemy musieli przedstawić nasz projekt na obcym komputerze bez zainstalowanego odpowiedniego oprogramowania - zwłaszcza gdy projekty wykonujemy na komputerze stacjonarnym.

W takich sytuacjach z pomocą przychodzi chmura (ang. Cloud). Czym tak właściwie jest chmura? Jest przede wszystkim dyskiem internetowym, który pozwala nam na umieszczanie swoich danych. Takie zapisywanie danych na dyskach internetowych charakteryzuje się ogromnym wachlarzem zalet. Pozwala nam na szybki dostęp do naszych plików na każdym komputerze, do którego mamy dostęp.

Pliki zapisane w taki sposób możemy udostępnić współpracownikom lub rodzinie. Dane możemy otworzyć, za pomocą komputerów, które działają pod różnymi systemami operacyjnymi, ale i również na urządzeniach mobilnych wyposażonych w przeglądarkę internetową, np. smartphone, tablet.

Firma Sourcepole AG wpadła na genialny pomysł, tworząc QGIS Cloud - aplikację internetową kooperującą z QGIS. Umożliwia nam przechowywanie i udostępnianie na danych przestrzennych w chmurze. Ten artykuł pomoże Ci pogłębić Twoją wiedzę jak publikować, przechowywać, udostępniać określonym osobom osobiste zasoby geoprzestrzenne.

22 40

KNGP

Instrukcja obsługi QGIS Cloud CZĘŚĆ 1 – przygotowanie programu 1. Instalacja i konfiguracja 1) Włączamy program QGIS 2) Sprawdzamy połączenie z

3)

4) 5)

Internetem Klikamy w zakładkę Wtyczki, a następnie Zarzą dzaj wtyczkami W oknie dialogowym wpisujemy QGIS Cloud Wybieramy opcję Zainstaluj wtyczkę

6)

Analogicznie postępujemy z wtyczką OpenLayers Plugin

GP Action #6

2.

1)

2)

3)

4)

Rejestracja Udajemy się na stronę internetową https://qgisclo ud.com/en/account/sign_up Wypełniamy formularz rejestracyjny i klikamy przycisk Sign up

Otwieramy skrzynkę mailową w celu potwierdze nia rejestracji Wracamy do programu QGIS. W panelu bocznym sekcji wtyczki QGIS Cloud klikamy pozycję Login i wprowadzamy nasz Login i hasło

3.

Publikacja 1) W programie QGIS tworzymy nowy projekt lub wczytujemy wcześniej wykonany 2) Następnie w sekcji wtyczki QGIS Cloud klikamy przycisk Publish Map

3) Jeżeli program zapyta o zapis aktualnego stanu klikamy wariant Zachowaj 4) Brawo! Projekt mamy udostępniony w sieci UWAGA: Jeżeli w naszym projekcie znajdują się dane lokalne, to po Publish Map zostaniemy przekierowani do zakładki Upload data – w tym miejscu musimy załadować nasze dane lokalne na serwer Wybieramy Upload Data

23 GP Action #6

40

Ponownie zapisujemy nasz projekt

Po uruchomieniu mapki w domyślnym widoku pojawia się nam okno główne mapy z kilkoma obszarami:

Teraz nasz projekt jest gotowy do publikacji – wracamy do kroku drugiego

CZĘŚĆ II – nawigacja w przeglądarce internetowej Pierwszy etap już za nami, wszystkie pliki są już dostępne na serwerze. Możemy je odczytać na dowolnym komputerze połączonym z Internetem (nawet bez programu QGIS). Udajemy się na stronę internetową https://qgiscloud.com/en/account/sign_in - logujemy się wpisując login i hasło. W celu uruchomienia załadowanej mapy interesuje nas zakładka MAPS. Widzimy tutaj wszystkie nasze udostępnione projekty – gotowe do wyświetlenia.

Nawigacja i obsługa jest bardzo intuicyjna: Na pasku narzędzi możemy przybliżać i oddalać mapę, kursorem informacyjnym wyświetlać interesujące nas obiekty, mierzyć odległości, powierzchnie, itp. Lewy pasek boczny służy do zarządzania warstwami. Na dolnym pasku stanu dostajemy małe wskazówki dot. obsługi, możemy tam również zmienić skalę oraz sprawdzić współrzędne. Pasek atrybutów będzie nam pomocny w celu identyfikacji oraz prezentacji danych.

QGIS Cloud to bardzo przystępne dla użytkownika narzędzie. W kilka minut możemy udostępnić własną mapę. Do podstawowych celów powinna nam wystarczyć darmowa opcja. Jeżeli ktoś poważniej myśli o korzystaniu z tej platformy warto zainteresować się wersjami Pro lub Enterprise – kosztują one kolejno 65 i 395 euro miesięcznie, w tej cenie portal oferuje m. in. znacznie większą pojemność przestrzeni dyskowej na dane, indywidualne logo, domenę, zmianę kaskadowych arkuszy stylów, wsparcie SSL itp. Więcej informacji o aplikacji można znaleźć na stronie https://qgiscloud.com/

Map – show – przejście do mapy w standardowym widoku Mobile – specjalny link dla urządzeń mobilnych. Optymalizacja pod urządzenia dotykowe.

Name – nazwa projektu Access count – ilość wyświetleń Created at – data utworzenia Actions – opcje edycji jak i usunięcia projektu.

24

GP Action #6 40

Poradniki inż. Jacek Leśniewicz, gospodarka przestrzenna I rok, II stopień

Bloki dynamiczne i ich atrybuty AutoCAD jest najpopularniejszym programem firmy Autodesk, używanym do projektowania 2D jak i 3D. Obecnie wykorzystywany jest nie tylko przez inżynierów, ale także przez: planistów, projektantów, urbanistów oraz architektów.

Program na rynku dostępny jest w wersji studenckiej (licencja na 3 lata), którą można bezpłatnie pobrać po zalogowaniu na stronie www.autodesk.com oraz w wersji pełnej - płatnej.

A CAD uto

KNGP

Następnie odnajdujemy na pasku menu „Rysuj” - „Blok” i „Utwórz...”. Pojawi się okno dialogowe nazwane „Definicja bloku”

Co to są bloki?

Bloki w programie AutoCAD tworzy się za pomocą edytora bloków. Daje on nam możliwość tworzenia zwykłych bloków, jak i bloków dynamicznych.

Bloki zwykłe są to elementy rysunkowe, których wymiarów i kształtów nie możemy zmienić.

Bloki dynamiczne są to elementy rysunkowe, które dzięki nadanym im parametrom można dowolnie wydłużać i rozciągać. Ułatwiają znacznie pracę, gdy elementy się powtarzają wiele razy, lecz ze zmiennymi właściwościami np. w rzutach, czy przekrojach. Bez możliwości tworzenia bloków dynamicznych, musielibyśmy za każdym razem edytować nowe elementy.

Bloki zwykłe

Na prostym przykładzie jakim jest litera T , przedstawimy w jaki sposób utworzyć blok zwykły. Najpierw rysujemy literę T o dowolnych wymiarach.

W wierszu Nazwa - w naszym przypadku - wpisujemy „Litera T”. Punkt bazowy - zaznaczamy opcję “Określ na ekranie”. Kolejno w części Obiekty, klikając na ikonkę, wybieramy obiekty w polu pracy i zatwierdzamy klawiszem Enter. Po zaznaczeniu naciskamy OK i wybieramy punkt bazowy, w którym będzie znajdował sie kursor przy wstawianiu bloku. Nowy blok zwykły został utworzony!

Aby go użyć, na pasku menu klikamy przycisk “Wstaw” - „Blok”. Wyszukujemy dany blok o nazwie “Litera T” i klikamy OK.

Bloki dynamiczne

Przy tworzeniu bloków dynamicznych, schemat działania jest podobny jak w przypadku tworzenia zwykłych bloków, z tym że, w oknie definicji bloku musimy zaznaczyć opcje w lewym dolnym rogu - „Otwórz w edytorze bloku”

Program przeniesie nasz blok do edytora, w którym pojawi się paleta operacji jakie możemy nadać naszemu blokowi.

W zakładce parametry określamy parametr liniowy, dzięki któremu będziemy mogli dowolnie poszerzać i zwężać literę T. Parametr liniowy wprowadzamy w miejsce i na długości jaką chcemy modyfikować. Kolejno w zakładce „Operacje” wybieramy funkcję „Rozciągnij”.

Następnie program prosi o wskazanie parametru, któremu chcemy nadać daną operacje, wybieramy nasz parametr. Potem określamy punkt, po stronie w którą chcemy

25 40

Na

luzie

K ącik

suchar a

1. Dlaczego dorosły człowiek nie zjadł ryby ?

- Bo dojrzałOść 2. Kto ma najbliżej do domu? - Doctor House 3. Co wyjdzie jak blondynka wyjdzie spod prysznica?

- Czysta głupota.

4. Dlaczego ściany nie toczą wojen?

- Bo są pokojowo nastawione 5. Dlaczego taboret ma depresje? -Bo nie ma oparcia 6. Jak nazywa się płacz raka? - Wycieraczka!

7. Policjant mówi do kierowcy: - Po piwie ?

A kierowca: -skoro pan stawia 8. Dlaczego klatka piersiowa ma groszę? - Bo żebra 9. Jak nazywają się słodycze kotów ? –łakocie 10. Jaki jest najbardziej wybuchowy kolor? – granat 11. Co mówi chińczyk jak widzi szybe? –Tosziba 12. Czemu choinka nie jest głodna? -bo jodła 13. Po co blondynce linijka w łóżku?

-żeby mogła zmierzyć jak długo spała

26 40

Źródło: http://www.puzzles.ca/sudoku.html Źródło: http://www.puzzles.ca/sudoku.html

Bibliografia: http://cadportal.pl/autocad-2014-blok-dynamiczny-modyfikacja-sruby-aspero-pl/ http://pl.wikipedia.org/wiki/AutoCAD http://www.aplikacje-cad.pl/aplikacje/bloki-dynamiczne http://mpasternak.strefa.pl/ACADWP2/bldyn.pdf

Sudoku

Źródło: http://www.puzzles.ca/sudoku.html

rozciągać nasz blok, niech to będzie punkt parametru po prawo. Teraz musimy wyznaczyć narożnik ramki rozciągania, która określi nam jaka część litery T ma być rozciągana oraz wybrać obiekty, które mają być rozciągane.

Ikona w punkcie wcześniej wybranym sygnalizuje nam, że dodaliśmy operacje rozciąganie. Wychodzimy z edytora bloku klikając na pasku edycji „Zamknij edytor bloku” i zapisujemy dokonane zmiany.

Aby wstawić blok postępujemy tak, jak w przypadku bloków zwykłych. Po wstawieniu widzimy strzałkę, która informuje nas o możliwości wykonania operacji na tym bloku. Klikając na nią możemy dowolnie rozciągać i zwężać nasz obiekt.

W artykule została przedstawiona podstawowa opcja dotycząca bloków dynamicznych. W palecie edytora bloków znajduje się wiele innych parametrów i operacji - ogranicza Cię tylko Twoja wyobraźnia.

GP Action #6

Źródło: http://darmowelamiglowki.com/

Źródło: http://darmowelamiglowki.com/

Na luzie

Wykreślanka

Labirynt

27

GP Action #6

40

Na

zakończenie

W numerze napisali:

Emilia Zimna Agnieszka Bujak Magdalena Szamreto inż. Justyna Karolczak Kamila Bilska inż. Mateusz Iwiński Kamil Maćkowiak inż. Jacek Leśniewicz

Fotografie:

Mikołaj Sobieraj

Podziękowania dr inż. Anna Zbierska

Pisz z nami!

.......................................................................................................................................................................................................................................................................

MASZ POMYSŁ NA ARTYKUŁ?

JESTEŚ ZAINTERESOWANY WSPÓŁPRACĄ?

CHCESZ DOŁĄCZYĆ DO KOŁA NAUKOWEGO?

NAPISZ!

kngp@up.poznan.pl

LUBISZ TO?

Zapraszamy na nasz profil facebook www.facebook.pl/KNGPup

Magazyn dostępny również w wersji online!

na kngp-up.cba.pl

.......................................................................................................................................................................................................................................................................

28 40

Fot. 3. Źródło: Mikołaj Sobieraj

GP Action #5 Fot. 2. Źródło: Mikołaj Sobieraj

Fot. 1. Źródło: Mikołaj Sobieraj

Na zakończenie

29

40

Fot. 5. Źródło: Mikołaj Sobieraj

Fot. 4. Źródło: Mikołaj Sobieraj

Na

40

zakończenie

30

GP Action #5

GP Action #5

Fot. 8. Źródło: Mikołaj Sobieraj

Fot. 7. Źródło: Mikołaj Sobieraj

Fot. 6. Źródło: Mikołaj Sobieraj

Na zakończenie

40

31

Patronat Medialny

magazyn koła naukowego gospodarki przestrzennej numer 5