PR OJ. H AKOB O
#ZnajDZsiE #nafotografii
FOTOGRAFIA to coś więcej niż obraz i więcej niż technika. W ASP spotykają się studenci i pedagodzy, aby pracować nad wizualnymi komunikatami, które opowiadają różne historie i powstają w profesjonalnych warunkach. Możesz użyć fotografii, wideo i animacji do wyrażenia siebie.
nowa specjalność Fotografia Katedra Multimediów Wydział Sztuk Wizualnych asp w Łodzi — /fotoasplodz
MONO K WA R TA L N I K INTERMEDIALNY ASP W ŁODZI
issuu.com/kwartalnikmono
REDAKCJA
Koło Naukowe Fotografów
/ Pracownia Fotografii II
K O R E K TA
Krystian Berlak / Malina
Malinowska / Anita Osuch
L AY O U T I S K Ł A D
Krystian Berlak
PROJEKT OKŁADKI
Martyna Majda
PA R T N E R Z Y
Katedra Multimediów /
Foto Asp Lodz / Galeria
Mała Czarna / ASP w Łodzi
K O N TA K T
F/galeriamalaczarna
NAKŁAD
∞
Kwartalnik MONO powstaje dzięki zjednoczonym siłom członków Koła Naukowego Fotografów oraz wszystkich tych, którym zależy na wspieraniu niezależnych inicjatyw studenckich.
_SPIS TREŚCI
JESTEŚMY wstęp (Berlak) TEKSTY bezformie (Osuch) POKAZUJEMY
6—7 7 8 — 15 10 16 — 77
wtórne królowe (Kaja)
18
kapliczki (Maciejewska)
24
niereformowalna (Pelka)
34
mass preview (Matejkowski)
76
TERAZ getto XXI
78 — 87 82 5
_ MONO / 002
_ JESTEŚMY
JESTEŚMY
6
6—7
fot. Krystian Berlak na zdjęciu: Konrad Smoleński / BNNT Łódź, 2014
_JESTEŚMY
Nie próżnowaliśmy przez ostatnie trzy miesiące i wracamy do was po wakacyjnej przerwie z drugim wydaniem kwartalnika Mono. W numerze prezentujemy kolejną, świeżą porcję prac dyplomantów oraz młodych artystów z Katedry Multimediów. Oprócz fotografii i video, znajdziecie państwo w tym wydaniu tekst będący fragmentem pracy magisterskiej Anity Osuch – chcielibyśmy aby co kwartał na łamach naszego magazynu pojawiały się fragmenty najlepszych prac magisterskich danego rocznika. Mamy nadzieję, że studenci nowej, fotograficznej specjalizacji dostarczą nam jeszcze więcej świetnego materiału i każdy kolejny numer Mono będzie bardziej rozbudowany od poprzedniego. Dziękujemy wszytskim, którzy są z nami i biorą udział w powstawaniu magazynu, dziękujemy także stałym czytelnikom i witamy tych nowych. Do zobaczenia za kwartał! Krystian Berlak
7
_ MONO / 002
TEKSTY
8
8 — 15
_ TEKSTY
_TEKSTY
OSUCH
9
_ MONO / 002
_ TEKSTY
Bezformie Anita Osuch
10
Z założenia bezformie jest pojęciem nieuznającym jakiegokolwiek schematu, odrzuca wszelką hierarchię, jest anarachistyczną i przewrotną kategorią, która nie istnieje w opozycji do formy i nie odnosi się do treści. Jak więc wyobrazić sobie coś, co nie ma kształtu, coś co z założenia nie posiada nawet definicji?
_TEKSTY
„Słownik zaczynałby się w momencie, w którym nie podawałby już znaczeń, lecz zadania dla słów. I tak bezformie nie jest już tylko kategorią, posiadającą takie a takie znaczenie, ale terminem służącym deklasacji (à déclasser), przy ogólnym założeniu, że każda rzecz powinna posiadać swoją formę. To, na co on wskazuje, nie posiada własnych praw w żadnym sensie i zostaje zmiażdżone jak pająk lub dżdżownica. Aby zadowolić akademików, świat powinien przyjąć pewną formę. Cała filozofia ma taki właśnie, a nie inny, cel: ująć to, co jest, w matematyczny surdut. Stwierdzić w zamian, że świat nie przypomina niczego, że jest bezkształtny, to tak jakby powiedzieć, że świat jest czymś podobnym do pająka lub plwociny”. —Georges Bataille
Tekst jest fragmentem pracy magisterskiej Anity Osuch pt.: „Na granicy bezformia. Plastyczność materii w wybranych dziełach sztuki współczesnej i nowoczesnej.” Promotor: dr Tomasz Załuski
Dekonstrukcyjne znaczenie bezformia według koncepcji Georges’a Bataille’a
Francuskie słowo l’informe dające się przeło-
żyć na język angielski za pomocą przymiotnika formless, na polski zaś za pomocą rzeczownika „bezformie” zostało użyte po raz pierwszy przez Georges’a Bataille’a na łamach czasopisma „Documents” i opisane w siódmym numerze z 1929 roku. Magazyn ten wydawany był w Paryżu od 1929 do 1930 roku, ukazał się w piętnastu numerach, a każdy z egzemplarzy zawierał oryginalne teksty naukowe i fotografie. Autor magazynu, Georges Bataille, urodził się w Bilon, Puy-de-Dôme we Francji w 1897 roku, był francuskim intelektualistą, poetą, eseistą oraz pisarzem zajmującym się antropologią, filozofią, ekonomią, socjologią i historią sztuki.
11
_ MONO / 002
_ TEKSTY
W 1920 roku zanurzył się w paryskich kręgach
jest fakt, że bezformie nie odnosi się do materii lub
intelektualnych, zwłaszcza w młodym wówczas
treści, posługując się raczej przemieszczeniem tych
ruchu surrealistycznym prowadzonym przez poetę
terminów a jego zadaniem stało się dekonstruowanie
i krytyka André Bretona. Został jednak z niego
wszelkich schematów. Jest to kwestia niezwykle pro-
wykluczony przez oskarżenie o działanie na rzecz
blematyczna, aby w tych wszystkich sprzecznościach
rozbicia grupy i przez gwałtowną polemikę z jej
odnaleźć jedno, słuszne rozwiązanie, ponieważ siła
założycielem. Znaczący wpływ na życie Bataille’a i na
tworząca bezformie opiera się na zderzeniu sprzecz-
sposób w jaki postrzegał świat miała jego rodzina,
nych sił. Bezformie nie może być dlatego pojęciem
matka kilkakrotnie podejmowała próby samobójcze,
samym w sobie, nie może też być tematem, ani sub-
ojciec natomiast był niewidomy i cierpiał na paraliż
stancją, jako, że odrzuca wszelką hierarchię, ponadto
wywołany syfilisem. Autor przez kilka lat służył w ar-
nie istnieje jako opozycja materii. Dla Bataille’a bez-
mii francuskiej, z której został zwolniony z powodu
formie było tym, co forma kreowała w ramach samej
gruźlicy, choroba i nawracające stany depresyjne
siebie, dlatego kategorię tę traktował nie jako opozy-
trwały przez całe życie pisarza. Jego myśl nieustan-
cję, lecz jako możliwość tkwiącą w istocie rzeczy.
nie krążyła wokół kwestii zazwyczaj pomijanych przez filozofię — w obrębie sacrum, ekstazy i erotyzmu, były to dla niego aspekty wewnętrznego życia człowieka nie mniej duchowe niż życie religijne.
Duży wpływ na Bataille’a miały lektury między
innymi Sigmunda Freuda, Friedricha Nietzschego, chrześcijańskich mistyków takich jak św. Teresa z Awili czy św. Jan od Krzyża. Aż do końca lat 60. istniał na marginesie oficjalnego życia intelektualne12
go Francji. Po śmierci (od początku lat 70.), stał się jednym z najbardziej wpływowych myślicieli końca XX wieku, obecnie uznawany jest za prekursora postmodernizmu. Był inspiracją dla tworzącej się wówczas młodej elity, między innymi: Jacques Derrida, Michel Foucault, Philippe Sollers, Roland Barthes czy Julia Kristeva.
W przytoczonym we wstępie cytacie bezformie
zostało użyte w kontekście gry ze słowami: plwocina, pająk, dżdżownica, sugerującymi, że podjęte hasło nie posiada formy. Bataille opisał słowo, które nie kieruje naszych myśli w żadną stronę, lecz wtłacza się wszędzie, eroduje i podważa rzeczywistość. Jako że samo nie posiada definicji, staje się nieuchwytną i niejednoznaczną kategorią, która wytrąca ze schematycznego myślenia. Centralny dla tego poglądu
Georges Bataille — urodził się w Billon w centralnej Francji w 1891 roku. Znany jest przede wszystkim jako autor tekstów beletrystycznych (i sam starał się nie nazywać siebie filozofem), ale opublikował także szereg prac filozoficznych wywierając znaczący wpływ na myśl filozoficzną. Był ponadto założycielem kilku pism i grup literackich. Na jego znaczny dorobek składa się szereg różnorodnych tekstów, poematów i esejów na niezliczone tematy. W tłumaczeniu na język polski pojawiły się teksty beletrystyczne takie jak: „Historia oka i inne historie”, „Ksiądz”, „Moja matka”, „Martw” Z kategorii tekstów filozoficznych: „Doświadczenie wewnętrzne”, „Historia erotyzmu” czy „Teoria religii”.
_TEKSTY
Redefinicja granic formalistycznego modernizmu
Rosalind Krauss — amerykańska teoretyk i krytyk sztuki, zajmuje stanowisko profesora na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Urodziła się w 1941 roku w Waszyngtonie. W ramach jej zainteresowań mieści się malarstwo XXw., rzeźba oraz fotografia. Od 1965 roku systematycznie publikuje artykuły dla takich tytułów jak Artforum, Art International oraz dla Art in America.
według Rosalind Krauss.
Bataillowskie pojęcie l’informe, w jego wymiarze
performatywnym, wykorzystali w wystawie oraz towarzyszącej jej publikacji Rosalind Krauss oraz YveAlain Bois. Tytuł w języku angielskim brzmi Formless: a user’s guide i jest to katalog wystawy, która odbyła się w Centre Georges Pompidou w Paryżu, latem
Krauss zasłynęła również jako kuratorka wystaw między innymi: Joan Miró: Magnetic Fields – w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, Richard Serra – w Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku, oraz Formlessness: Modernism Against the Grain w – Centre Georges Pompidou w Paryżu.
1996 roku. Jest to zarówno historyczno-teoretyczny zbiór monografii wybranych artystów, ale również manifest towarzyszący wydarzeniu. Autorzy i jednocześnie kuratorzy chcieli rozszerzyć granice modernizmu podążając za myślą francuskiego filozofa Georges’a Bataille’a. Celem twórców nie było proste dostosowanie refleksji Bataille’a do problematyki sztuki XX w., ani uczynienie z niej historycznego badania, chcieli natomiast zaobserwować ruch bezformia w przestrzeniach historii sztuki nowoczesnej i współczesnej, na podstawie wybranych przez siebie działań artystycznych w przestrzeni malarstwa, rzeźby czy fotografii.
Jeśli skupić się na tym co poprzez bezformie
rozumie sam Bataille w opisie używając pojęć takich jak pająk czy plwocina, można skojarzyć je
„We wstręcie przejawia się jeden z owych
z doświadczeniem obrzydliwości czy obrzydzenia,
gwałtownych i mrocznych buntów bytu prze-
a przez to również z pojęciem abiekcji – rozwinię-
ciw temu, co mu zagraża, i co, jak się zdaje, nad-
tego i upowszechnionego przez francuską filozof
chodzi z zewnątrz lub rozsadza od wewnątrz,
Julię Kristevę. Pojęcie to dosłownie oznacza „stan
rzucone obok tego, co dopuszczalne, tolero-
odrzucenia”, nazwa ta pochodzi dokładnie od łaciń-
wane, możliwe do pomyślenia. To jest tu, tak,
skiego abiectus, „porzucony, pogardliwy, nikczemny,
blisko, lecz nie da się przyswoić. To się narzuca,
wstrętny”, abiekt jest sferą tabu, czymś niemieszczą-
niepokoi, fascynuje pragnienie, które mimo to
cym się ani pod pojęciem podmiotu ani przedmiotu,
nie pozwala się uwieść. (…) Ale mimo wszystko
wymyka się sprecyzowaniu podobnie jak bezformie.
ten poryw, ten skurcz, ten skok jest przyciąga-
Fragment pochodzący z tekstu Julii Kristevy The
ny zarazem przez pewne gdzie indziej, równie
Powers of Horror — Potęga obrzydzenia pokazuje
kuszące, jak i przeklęte. Niestrudzenie, jak
pokrewieństwo obu pojęć, choć zdaniem Rosalind
nieokiełznany bumerang, bieguny wezwania
Krauss batailleowskiego bezformia nie powinno się
i odrzucenia dosłownie wyprowadzają z rów-
utożsamiać z pojęciem abiektu jak to sugerowano
nowagi, tego, w kim tkwią”.
w kontekście sztuki lat 90.
—Julia Kristeva
13
_ MONO / 002
_ TEKSTY
Julia Kristeva — francuska intelektualistka pochodzenia bułgarskiego. Urodziła się 24 czerwca 1941 roku w Silwenie, w 1961 roku opuściła ojczyznę i udała się do Francji, gdzie związała się z grupą intelektualistów o nazwie Tel Quel (Jakie Jest). W jej skład wchodzili między innymi Roland Barthes i Phillippe Sollers. Zainteresowania Kristevy oscylująwokół językoznawstwa i psychoanalizy, miała szczególny wpływ na rozwój filozofii feministycznej Jest odpowiedzialna za stworzenie pojęć takich jak intertekstualność czy abiekt. Badała i odnosiła się do twórczość Michała Bachtina, Marcela Prousta i Georgesa Bataille’a. W tłumaczeniu na język polski pojawiły się między innymi „Potęga obrzydzenia. Esej o wstręcie” czy „Czarne słońce: depresja i melancholia.”
Alternatywny scenariusz sztuki nowoczesnej i współczesnej. 14
Charakterystyczną cechą nowoczesnej sztuki
miało być, zgodnie z teorią Clementa Greenberga, dążenie poszczególnych dziedzin sztuki do uzyskania autonomii, do określenia własnych granic zakładając przy tym osiągnięcie czystości medium. Począwszy od lat 40. XX wieku media stały się jednak polem transformacji, artyści zaczęli odchodzić od autonomiczności dzieł sztuki i tożsamości poszczególnych dyscyplin. Żyjemy obecnie w epoce, która jest otwarta na wielość wszelkich praktyk artystycznych. Tradycyjne kategorie sztuki rozwijają się i wzbogacają o nowe media, nie działa to na ich niekorzyść, wręcz przeciwnie, kształtują się i dopasowują do nieustannie zmieniającej się rzeczywistości. Sztuka stała się wbrew przewidywaniom Greenberga przestrzenią kontekstualną, polem do nieskrępowanych działań artystycznych.
fot. Krystian Berlak Łódź, 2014
_TEKSTY
15
_ MONO / 002
POKAZUJEMY
16
16 — 77
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
KAJA MACIEJEWSKA PELKA MATEJKOWSKI
17
_ MONO / 002
_ POKAZUJEMY
Kaja Kaja Wtórne królowe
18
Seria zdjęć jest próbą walki z pozornym pięknem
Kaja Kaja — Urodzona 4 lipca
i pogonią za fałszywym luksusem. Modelki zostały
1990 w Łodzi. W momencie
ubrane w stroje wykonane z przetworzonych lub
pisania tej noty, jest o krok od zdobycia statusu absolwentki
znalezionych materiałów. Główny budulec kostiu-
Akademii Sztuk Pięknych im.
mów stanowią kapsle od piwa, z których wykonałam
Władysława Strzemińskiego
ornamentacyjne, plemienne wręcz nakrycia głowy i biżuterię.
w Łodzi. zajmuje się głównie grafiką projektową, ale medium fotograficzne również bardzo ceni. Póki co, cyfrowe.
Na pierwszy rzut oka modelki mają sprawiać wraże-
W swoich działaniach stara się zahaczać zwykle o działania
nie majestatycznych i bogatych, dumnych królowych.
kontestacyjne i kontrkulturo-
Po dłuższej obserwacji, widz winien zorientować się,
we. Mówi o tym niezbyt dużo,
że ten cały splendor to tylko śmieci. Przynajmniej na to liczę. To nie pozornie królewski strój jest piękny, to figury same w sobie.
lepiej popatrzeć.
PRACE POWSTAŁY W: PRACOWNI FOTOGRAFII I prof. Grzegorz Przyborek dr Dominika Sadowska ASP ŁÓDŹ
_POKAZUJEMY
19
_ MONO / 002
20
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
21
_ MONO / 002
22
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
23
_ MONO / 002
_ POKAZUJEMY
Marta Maciejewska Kapliczki
24
Inspiracją do powstania cyklu pięciu fotografii
Marta Maciejewska —
pod tytułem „Kapliczki” były przydrożne, wiejskie
Urodzona w 1990 roku, koń-
kapliczki znane z pejzażu polskiej wsi. Każdą z prac
czy studia na wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk
charakteryzuje scenografia utrzymana w jednym
Pięknych im. Władysława
kolorze, gdzie fotografowane modelki wcielają się
Strzemińskiego w Łodzi.
w rolę religijnych figurek.
Specjalizuje się w technice sitodruku, w której powstała jej praca dyplomowa. Aneksem do dyplomu jest seria zdjęć zrealizowanych w Pracowni Fotografii I.
PRACE POWSTAŁY W: PRACOWNI FOTOGRAFII I prof. Grzegorz Przyborek dr Dominika Sadowska ASP ŁÓDŹ
_POKAZUJEMY
25
_ MONO / 002
26
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
27
_ MONO / 002
28
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
29
_ MONO / 002
30
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
31
_ MONO / 002
32
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
33
_ MONO / 002
_ POKAZUJEMY
Kelly Pelka Niereformowalna
34
Opowieść o mojej jedynej żyjacej babci zaczyna się
czynności domowych. Delikatnie ukazują klimat epo-
w 1933 roku w Łodzi. Była fotografowana prawie
ki oraz charakter relacji moich dziadków. Po śmierci
przez całe swoje dorosłe życie — większość jej zdjęć
dziadka, 10 stycznia 1992 roku, aparat fotograficzny
zrobił mój dziadek. Fotografia była jego pasją, dużą
został sprzedany, a reszta sprzętu schowana do
część zarabianych pieniędzy przeznaczał na zakup
szafy. Jeden dzień, jeden miesiąc i jeden rok później,
materiałów fotograficznych. Dzięki niemu odziedzi-
11 lutego 1993 roku urodziłam się ja, ich pierwsza
czyłam wspaniały fotoalbum, który zawiera zdjęcia
wnuczka. Tak jak dziadka, fotografia zaczęła mnie
robione w okresie kilkudzięsieciu lat. Moi dziadkowie
inspirować w swej prostocie. Teraz mam 21 lat i pró-
nie pochodzili z bogatej rodziny, żyli razem z dwójką
buję oddać ducha zdjęć dziadka, robiąc serię zdjęć
dzieci w dwupokojowym mieszkaniu. W czasie kiedy
babci w chwili obecnej.
telewizja emitowała tylko dwa programy, fotografia była głównym hobby mojego dziadka. W przeciwieństwie do niego, moja babcia była prostą kobietą, bez szczególnych zainteresowań, która całą swoją energię wkładała w wychowanie dzieci. Zdjęcia powstawały głównie w czasie zwykłych, codziennych
_POKAZUJEMY
» Optymistką cały czas byłam, na wszystko. «
Kelly Pelka jest Belgijką, polskiego pochodzenia, urodzoną w 1993 roku w Sint-Truiden. Jest studentką grafki w MadFaculty PXL Hasselt. W ramach europeskiego programu Erasmus została studentką Akademi Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Dzięki sześciu miesiącom studiów w Łodzi odkryła swoje polskie korzenie i pasję do fotografii.
PRACE POWSTAŁY W: PRACOWNI FOTOGRAFII II dr hab. Marek Domański mgr Dagmara Bugaj ASP ŁÓDŹ
35
_ MONO / 002
36
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 14.04.2014
37
_ MONO / 002
38
| 1953
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
39
_ MONO / 002
40
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
41
_ MONO / 002
42
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 21.05.2014
43
_ MONO / 002
44
| 1964
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
45
_ MONO / 002
46
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 09.05.2014
47
_ MONO / 002
48
| 1983
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
49
_ MONO / 002
50
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 09.05.2014
51
_ MONO / 002
52
| 1951
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
53
_ MONO / 002
54
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
55
_ MONO / 002
56
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 11.05.2014
57
_ MONO / 002
58
| 1975
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
59
_ MONO / 002
60
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
61
_ MONO / 002
62
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 09.05.2014
63
_ MONO / 002
64
| 1977
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
65
_ MONO / 002
66
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
67
_ MONO / 002
68
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 16.05.2014
69
_ MONO / 002
70
| 1980
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
71
_ MONO / 002
72
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
| 27.04.2014
73
_ MONO / 002
74
_ POKAZUJEMY
_POKAZUJEMY
75
_ MONO / 002
_ POKAZUJEMY
Piotr Matejkowski Mass preview
76
Wideo pochodzi z cyklu Mass, nad którym twórca
Piotr Matejkowski (ur. 1988),
pracuje od półtora roku. W tych zestawach rucho-
student katedry Multimediów
mych obrazów stara się ukierunkowywać i oddziaływać na odczucia odbiorcy.
ASP im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W swoich pracach wykorzystuje przede wszystkim medium video i fotografii oraz szeroko pojętą grafikę i projektowanie. Bierze udział w projektach zarówno artystycznych, jak i komercyjnych - takich jak teledyski czy reklamy. W praktyce artystycznej skupia się szczególnie na fenomenie odbioru i wzbudzania emocji.
PRACA POWSTAŁA W: Pracowni Multimediów dr Łukasz Ogórek mgr Anna Bąk ASP Łódź
_POKAZUJEMY
77
_ MONO / 002
78
Leszek Knaflewski 1960 — 2014
_ TERAZ
_TERAZ
Artysta sztuk wizualnych i wybitny pedagog,
Był cierpliwym, otwartym i inspirującym nauczy-
tworzył instalacje, obiekty, fotografie, rysunki, prace
cielem. Jego wychowankami są wybitni artyści
wideo i audioperformance. Urodził się 8 maja 1960
tacy jak: Konrad Smoleński, Wojciech Bąkowski
roku w Poznaniu, od 1980 do 1985 roku studiował
czy Piotr Bosacki. Od 1999 roku Knaflewski za-
w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych
czął wprowadzać do swoich prac dźwięk. Budował
w Poznaniu, gdzie obronił dyplom z malarstwa
obiekty-instrumenty, na których grał, i z których
w pracowni prof. Jerzego Kałuckiego. Na początku
tworzył akustyczne instalacje przestrzenne. Prace
lat 90. Zaprezentował swoją indywidualna wystawę
Knaflewskiego z trudem poddają się interpreta-
w Galerii Obraz w Poznaniu, tam też zrodził się uży-
cji i analizie, są natomiast otwarte na skojarzenia
wany potem przez artystę pseudonim — „Knaf”.
i silnie oddziałują na wyobraźnię widza. Oprócz tego
Leszek Knaflewski od 1990 roku zajmował się
współpracował z wieloma formacjami muzycznymi
pracą dydaktyczną. Był profesorem na Wydziale
takimi jak: Sten, Rasa, Socrealism, Drum Machina,
Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu
Art Sound Project czy Kot.
Artystycznego w Poznaniu, gdzie stworzył słynną Pracownię Audiosfery. Pracował rónież na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Zmarł nagle 6 września 2014 roku w Poznaniu.
79
_ MONO / 002
_ TERAZ
TERAZ
80
Kasia Stręk Jej cicha historia
Koła Naukowe Akademii
Łódź Design Festival
Anita Osuch, Krystian Berlak Bezformie
6 Dzielnica Łódź, ul. Piotrkowska 102 20.11.14, 18:30
CPM i CNiS, ASP Łódź, ul. Wojska Polskiego 121 7—16.10.14, finisaż 16.10,13:00
Art_Inkubator Łódź, ul. Tymienieckiego 3 9—19.10.14
PWSFTviT, Szklarnia Łódź, ul. Targowa 61/63 14.11.14, 18:00
—
—
—
—
„Jej cicha historia” składa się z trzech esejów fotograficznych, które za pomocą zdjęć i krótkich tekstów zaczerpniętych z przeprowadzonych przez autorkę wywiadów, w sposób subiektywny prezentują sylwetki i opowiadają historie trzech kobiet, artystek-fotografów: Renaty Buziak (Australia), Elisabeth Rull (Francja) i Agnieszki Rayss (Polska).
Serdecznie zapraszamy do obejrzenia wystawy organizowanej przez ko ł a n a u ko w e A k a d e m i i S z t u k Pięknych w Łodzi. Wystawa będzie trwała od 7 do 16 października bieżącego roku.
Czy odważne projektowanie niesie za sobą obietnicę zmiany życia na lepsze? W jaki sposób wpływa na proces budowania „Nowego Wspaniałego Świata”? Odpowiedzi na te i inne pytania odnaleźć będzie można podczas 8. edycji Łódź Design Festival w dniach 9-19 października br.
Wystawa Bezformie, prezentowana w nowej galerii Szkoły Filmowej to efekt współpracy studentów Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego z Państwową Wyższą Szkołą Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi.
W Programie Głównym zostanie pokazanych kilka projektów interpretujących w bardzo różnorodny sposób hasło Brave New World. Część z nich od wielu miesięcy jest przygotowywana specjalnie na Łódź Design Festival, pozostałe będą miały w październiku polską premierę. Swoje rozumienie hasła przewodniego zaprezentują m.in.: Daniel Charny, Charlie Koolhas, Grupa Projektowa Tabanda, Dennis Elbers i Sven Ehmann oraz Kolektyw pan Generator.
Kuratorka, Dagmara Bugaj, wraz z młodymi artystami przygotowała ekspozycję inspirowaną bezformiem — dekonstrukcyjną koncepcją filozoficzną zaproponowaną przez francuskiego pisarza Georges’a Bataille’a. Prace zgoła odmienne i różne od siebie na poziomie treści i formy łączy wspólny mianownik, którym jest brak jednoznaczności medium. Każde z dzieł zdaje się lawirować na granicach kilku różnych technik, prace zaprezentowane na wystawie wymykają się sztywnym ramom gatunkowym i oczywistej klasyfikacji.
Na wystawie poznajemy kobiety, które z racji wykonywanego zawodu przyjmują rolę obserwatora, zapominają o sobie; w swojej twórczości pragną zwracać uwagę na problemy rzeczywistości i opowiadać o innych ludziach. Tymczasem Pani Katarzyna Stręk pozwala nam poznać ukryte zwykle za kamerą artystki, pokazując ich własne niepowtarzalne historie. Multimedialna realizacja pokazywana na wystawie łączy w sobie wielki ładunek emocjonalny z interesującą treścią, sytuując się na pograniczu działania artystycznego i badania socjologicznego. Jest to dokument najwyższej próby, realizowany z wielką wrażliwością i konsekwencją Wystawa została zrealizowana ze środków stypendium artystycznego Marszałka Województwa Łódzkiego.
Koła naukowe Akademii to wydarzenie prezentujące cztery wystawy przygotowane przez Koła Naukowe łódzkiej uczelni. Ekspozycje będą prezentować dorobek członków Kół w dziedzinach od fotografii aż po grafikę warsztatową, gobelin czy druk na tkaninie. W sali kina 3D w Centrum Nauki i Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi odbędą się prezentacje działalności Kół. Po obejrzeniu wystąpień zapraszamy na uroczysty poczęstunek do holu biblioteki ASP.
www.lodzdesign.com
PROJEKT: agpositivo.pl
_ MONO / 002
_ TERAZ
GETTO XXI
82
Okazją do refleksji na temat funkcjonowania po-
współczesnych miast, zmienia mentalność mieszkań-
jęcia "getto" we współczesnym świecie stała się 70.
ców, skutki tego procesu to podziały na "lepszych"
rocznica likwidacji Litzmannstadt Getto obchodzona
i "gorszych". Którzy są jacy? Co wyznacza getto?
w Łodzi w ostatnich dniach sierpnia 2014 roku.
Jakie granice i jaka architektura ją charakteryzuje, czy wpływa na mentalność mieszkańców - getto
Definicje słownikowe skupiają się na określeniu
w XXI wieku to przymus czy wybór? A może jest to
wyodrębnionego w przestrzeni miejskiej obszaru,
poczucie wspólnoty lub potrzeba izolacji? W pew-
zamieszkanego przez rozmaite mniejszości naro-
nym rozumieniu wyraz „getto” przeszedł już do języ-
dowe, etniczne, kulturowe. Taka izolacja jednak nie
ka potocznego - czy jest możliwa zmiana kontekstu
ogranicza się tylko do topografii miasta ale wpływa
jego znaczenia?
na mentalność mieszkańców owych zamkniętych wspólnot. We współczesnym społeczeństwie miejskim wyodrębniają się getta ekonomiczne izolujące ludność pewnej kategorii, powstają strefy biedy i strefy luksusu skupiające ludzi o określonym statusie ekonomicznym. Postępująca gettoizacja
_TERAZ
W projekcie „Getto XXI" wzięło udział ponad
60 artystów. Na zaproszenie do udziału w projekcie odpowiedzieli studenci, absolwenci i pedagodzy ASP w Łodzi, studenci Uniwersytetu Łódzkiego, ASP w Warszawie oraz Akademii Sztuki w Szczecinie, a także artyści z Ugandy, USA, Palestyny i Czech. Na wystawę w łódzkim Monopolis, złożyło się kilkadziesiąt prac reprezentujących różne formy wypowiedzi artystycznej - od konwencjonalnych, takich jak malarstwo, grafika, rysunek - po obiekt, performance, instalację dźwiękową oraz videoart.
Wypowiedzi artystyczne odniosły się się zarów-
no do historii i teraźniejszości Łodzi ale również podjęły kwestię znaczenia i skojarzenia "getta" jako stanu umysłu, getta mentalnego, poczucia wykluczenia i izolacji różnych grup społecznych czy pojedynczych jednostek. Samo getto zmienia swój charakter w zależności od obszaru kulturowego czy geograficznego - z czym innym kojarzy się w Polsce, w Łodzi a co innego oznacza np. we współczesnych Stanach Zjednoczonych, Palestynie czy Afryce. W Polsce getto najczęściej kojarzy się z okresem okupacji hitlerowskiej i ludnością pochodzenia żydowskiego,
83
_ MONO / 002
jednak pojęcie to ani nie zostało stworzone
w czasie II wojny światowej, gdyż wywodzi się ze średniowiecza, ani też nie zniknęło po wyzwoleniu, bo sama idea getta jest wciąż obecna w naszym życiu codziennym. Wielu artystów w swoich pracach potraktowało temat w sposób przewrotny i odmienny od potocznego rozumienia, nawiązując chociażby do kultury popularnej, działalności organizacyjnej czy wydawniczej. Podczas trwania wystawy w godzinach jej otwarcia można było spotkać artystów lub uczestniczyć w ich działaniach.
Wystawa obrazująca współczesne rozumie-
nie pojęcia "getto" zorganizowana została przez Centrum Dialogu im. Marka Edelmana przy współpracy z Akademią Sztuk Pięknych w Łodzi oraz Monopolis.
84
_ TERAZ
GETTO XXI Monopolis Łódź, ul. Wydawnicza 4 24—31.08.14 kurator i autor projektu: Artur Chrzanowski
_TERAZ
85
fot. Monika Cichosz / Martwestudio
_ MONO / 002
86
_ TERAZ
_TERAZ
87
_ MONO / 002
90
_ TERAZ
_TERAZ
91
napisz do nas f/galeriamalaczarna
_ MONO / 002
DO TEJ PORY UKAZAŁY SIĘ:
92
_ TERAZ