Kans 1-2022

COVER Sylvia

Sylvia woonde vier maanden in een afkickkliniek van het Leger des Heils. Eindelijk maakte ze korte metten met haar alcoholverslaving. Toen het einde van de behandeling naderde, wist ze één ding zeker: Als ik nu naar huis ga, ben ik binnen de kortste keren dood. Dan ga ik terug naar m’n oude leventje en staat het bier snel weer in de koelkast.

Zacht geroezemoes, het geluid van een lepeltje tegen een kopje, op de achtergrond klinkt een radio. In de gemeenschappelijke ruimte van specialistisch verpleeghuis de Meerzorg heerst rust en dat is precies wat Sylvia Majoor nodig heeft. Ze onderbreekt haar verhaal soms voor een hoestbui, de naweeën van een longontsteking. Met de rollator loopt ze naar haar tas om er een borduurwerk uit te halen, vol trots laat ze het zien. Zelfstandig lopen lukt door de jicht niet meer. Lichamelijk zijn het niet de beste dagen voor Sylvia, maar geestelijk voelt ze zich beter. ‘Ik ben weer creatief, in het 50|50 Workcenter kan ik m’n lol op. Diamond painting, borduren.

’s Ochtends al denk ik: leuk, ik kan er vanmiddag mee verder.’

Kluizenaar

Vroeger gingen de dagen vaak in een roes aan alcohol aan haar voorbij. ‘Bier was al snel mijn troost en ik vond nergens een luisterend oor. Ik was 31, alleen met twee kleine kinderen, werkte hard in de horeca en toen pats, overleed m’n vader. Ik kon niet goed omgaan met de emoties die ik toen had. Acht à negen biertjes per dag

hielpen me erdoorheen.’ Of dat leek zo. Vier jaar geleden overleed haar vriend en ook die gebeurtenis was een katalysator voor haar alcoholgebruik. ‘Na zeventien jaar samen word je alleen wakker. Ik had geen enkele reden om m’n bed uit te komen.’ Drie jaar lang leefde ze als een kluizenaar in haar huis in Hilversum. Ze zag alleen de hulp die twee uur per week kwam en iemand die boodschappen bracht. ‘Ik dronk veel, at weinig. Ik leefde niet, ik overleefde.’

Mooie jaren

Tot ze terecht kon bij afkickkliniek De Wending. Ze leerde er nadenken over de toekomst. Wat zou ze willen? Haar wensen zijn klein, een dagje met de bus, weer eens op pad? Een eigen plek, maar dan wel in een beschermd wonen project. Mensen om zich heen, die haar afleiden van de storm die soms in haar hoofd woedt. Ze hoopt op nog wat mooie jaren. Op de radio zingt Dermot Kennedy intussen: ‘You’re on the other side of the storm now, you should be so proud. Better days are comin’, better days are comin’ for you.’ En dat is precies waar Sylvia op hoopt.

KANS NR.1 maart 2022

4 In de kunstklas van Fred 6 Een bakkie doen in de rijdende buurthuiskamer

15

Voor iedereen is plek bij het Leger

20 Draag bij aan schone scholen in Ghana

22 Djelem, djelem… Plezier met de Uitblinkers

26 135 jaar liefdewerk

Verder:

P29 Hoe is het met Françoise? P31 Column Mariska Potters

P32 Donateur Peter: ‘Het Leger des Heils helpt mensen in moeilijke situaties. Dat vind ik indrukwekkend.’

‘Hij is af!’ Trots schuift Annie (61) haar bontgekleurde kat naar leraar Fred. ‘Hang je ’m op je kamer straks?’ Nee, dat gaat Annie niet doen. De bewoonster van Domus Hirundo in Amersfoort is trouw bezoeker van de kunstklas. Ook vandaag gaat vrijwilliger Fred zoals iedere vrijdagmiddag aan de slag met bewoners. ‘Voor wie maar wil aanschuiven.’ Harm (56) kleurt intussen rustig verder aan zijn Scania-truck. Aan de muur in de gezellige huiskamer hangen meer werken van zijn hand. ‘Toevallig maak ik nu een vrachtwagen’, zegt Harm. ‘Een jaar of wat werkte ik als vrachtwagenchauffeur en maakten mijn maat en ik internationale reizen.’

Grafisch ontwerper Fred van Leijenhorst (67) wilde na zijn pensioen graag aan de slag als vrijwilliger. ‘Die moeten we hebben!’, dacht Deborah, dagbestedingscoach bij Hirundo, toen zij zijn aanmelding onder ogen kreeg. ‘Onze bewoners, mensen met een verslaving en psychiatrische problematiek, uiten zich graag creatief. Zelf hebben we daar helaas te weinig tijd voor. De hulp van mensen als Fred is een zegen.’

Ook vrijwilligerswerk doen? We doen het samen bij het Leger des Heils. Net als Fred kun je leuke activiteiten begeleiden of hulp bieden aan mensen die het niet alleen redden. Sporten, koken, wandelen of klussen met anderen? Kijk op legerdesheils.nl/vrijwilligerswerk

Buurthuiskamer op wielen

Buurtgenoten én wildvreemden spreken elkaar in de Ontmoetingsbus van het Leger des Heils.

Nu rijdt de bus nog exclusief door Zuid-Limburg, maar er gaan geluiden op voor uitbreiding naar andere regio’s. ‘In de bus kan ik mijn verhaal kwijt.’

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD ILVY NJIOKIKTJIEN

Brommend en krakend komt hij aangereden. Het is nogal een gevaarte, de oude SRV-wagen die het Leger des Heils in Limburg ombouwde tot mobiele buurthuiskamer. Sinds november 2021 doet deze Ontmoetingsbus de dorpen Born, Buchten en Holtum aan.

Twee Leger-des-Heils-mannen werken op de bus deze koude ochtend in januari. Ze parkeren ‘m zo’n twee uur aan het Diepdal in Born. Medewerker Rick Overdijk zet het opstapje voor de entree, kapitein Aalt Fikse tilt het kledingrek naar buiten. ‘We maken het gezellig. En laten zien wat we hier zoal te bieden hebben.’ Binnen komt de koffiegeur je tegemoet, Rick zet de kopjes klaar. Verwacht hij veel mensen?

‘Het verschilt per keer. Gisteravond hebben we extra ge flyerd om buurtbewoners te laten weten dat we hier vanochtend staan en dat ze welkom zijn. Dat is soms een laatste aanmoediging.’ Collega Aalt, die vandaag plaatsneemt achter het enorme

stuurwiel, kan erover meepraten. ‘We rijden sinds afgelopen november in deze dorpen. Het is coronatijd, veel buurthuiskamers en andere Leger des Heils-locaties waren dicht. En ook de bus bleef een paar weken in de garage. Halverwege januari was weer onze eerste rit dit jaar. Dan merk je dat mensen echt nog moeten wennen. Sommigen heb ik persoonlijk benaderd om langs te komen voor een kop koffie en een praatje.’ Want dat is precies de bedoeling: mensen die alleen zijn en om een praatje verlegen zitten, een luisterend oor bieden.

Zieke man

Zoals Lies van den Heuvel (68). Samen met haar buurman stapt ze de bus in. ‘Ik woon samen met mijn man in dit appartementengebouw hier in de wijk. Helaas is hij ernstig ziek en zijn we nogal aan huis gekluisterd.’ Lies vertelt dat ze zijn verhuisd vanwege zijn ziekte. ‘Er is een stuk van zijn longen weggehaald, nu heeft hij nog maar weinig longcapaciteit. Hij is ontzettend benauwd. In zo’n periode als nu, dat restaurants

‘We bieden mensen een luisterend oor’

Rick maakt het gezellig in de ontmoetingsbus.

Rick (links) en Aalt laten zien wat ze hier zoal te bieden hebben.

Lies: ‘Door corona kunnen mijn zieke man en ik nergens naar toe. Deze bus is een uitkomst.’

Ontmoetingsbus in Born, Buchten en Holtum

Sinds november 2021 staat de Leger des Heils Ontmoetingsbus op verschillende locaties in de Limburgse dorpen Born, Buchten en Holtum. In de voormalige SRV-wagen die is omgebouwd tot mobiele huiskamer, zijn buurtbewoners welkom voor een kop koffie en een goed gesprek, en om te snuffelen tussen de tweedehandskleding. Deze eerste ontmoetingsbus, gerund door vrijwilligers, is een pilot. Grote kans dat er straks meer bussen rijden, zeker in Limburg, vertelt initiatiefnemer Aalt Fikse van het Leger des Heils. Heerlen en Kerkrade hebben al belangstelling getoond.

Je bent altijd welkom in de Ontmoetingsbus

Rick Overdijk samen met initiatiefnemer Aalt Fikse (rechts)

en koffiezaakjes dicht zijn vanwege de coronamaatregelen, kunnen we eigenlijk nergens naartoe. De Leger des Heils-bus is een uitkomst.’

Over grenzen gaan

Achterin de bus, in de comfortabele fauteuiltjes, is Lies’ buurman Tim Heijen (27) intussen druk in gesprek met Aalt. Ze hebben het over de dingen van de dag en het nieuws van het afgelopen weekend over de aanklachten tegen medewerkers van The Voice of Holland, over zaken die zich afspeelden achter de schermen van The Voice en wat dit met mensen doet. ‘Zoiets is zeker een gespreksonderwerp’, stelt Aalt. ‘Als christen kijk ik naar wat hier gebeurt, en vorm ik zo mijn idee erover.’ ‘Het gaat alle grenzen te buiten’, meent Tim. Zeker, zegt Lies. Ze begrijpt niet dat mensen die zoiets overkomt nog doorgaan in zo’n programma. ‘Mochten ze niets vertellen hierover? Geldt er zwijgplicht, niet alleen over het verloop van het programma, maar ook als je wordt lastiggevallen? Doe je dan alles voor je carrière? Het is gewoon verschrik-

kelijk. Ook dat deze vrouwen en meisjes de schuld bij zichzelf zoeken.’

Dat is misschien hoe het gaat, denkt Aalt, ‘als je als onbekende in de televisiewereld komt. Dan is mijn zorg als ik zoiets hoor: hoe kun je ervoor zorgen dat je niet wordt meegesleept, over grenzen gaat.’ Voor zichzelf probeert hij iedere dag stil te staan bij wat hij doet, vertelt Aalt. ‘Even die reset, die vraag aan mezelf: welk waarden en normen vind ik belangrijk? Geef ik voldoende mijn grenzen aan? Ik wil dat duidelijk hebben voor mezelf. Van dag tot dag vernieuwd worden, noemt de Bijbel dit.’

Wensen voor de toekomst

Lies gaat eens verzitten, nipt aan haar thee. ‘Wat is dit voor wereld voor jonge mensen? Ik was nog jong toen ik moeder werd, 20. Mijn oudste zoon is inmiddels 48. Ik geloof niet dat ik nu nog jong zou willen zijn. Dat zeg ik ook wel eens tegen mijn man, blij dat wij al ouder zijn. De wereld is niet meer zo fijn.’

‘Onze gesprekken gaan over van alles. Over de zin van het leven, de toekomst…’

Lies van den Heuvel stapt met buurman Tim de ontmoetingsbus in. Haar man is ernstig ziek.

Ien

Aalt wil weten hoe bezoekers Lies en Tim naar de toekomst kijken. ‘Wat wil je nog bereiken en doen in je leven, wat zijn nog wensen?’ Poeh, daar moet Tim wel even over nadenken. ‘Ik weet niet wat mogelijk is? Er zijn veel dingen die ik zou willen. Zoals ooit een grote auto.’ Zelf werkt hij in de autofabriek van Nedcar, grenzend aan deze wijk. ‘Als assemblagemedewerker ben ik verantwoordelijk voor de inbouw van de verschillende onderdelen, die gaan de hele dag door mijn handen. Dan droom ik er soms van dat ik later ook in zo’n luxe auto rijd, een E-klasse.’

‘Typisch een mannenantwoord’, lacht Lies, ‘een auto. Ik zou eerder nadenken over wat voor leven ik zou willen hebben, in welke omgeving.’ Aalt begrijpt het wel. ‘Een auto geeft identiteit.’

Geloof en liefde

Het Leger des Heils komt ter sprake. Op de tafeltjes in de bus is allerhande informatiemateriaal over activiteiten van het Leger te vinden. Kenden jullie onze organisatie eigenlijk al, wil Aalt weten. ‘Voor mij staat voorop: ze helpen mensen’, zegt Lies. ‘Bij mijn eerste bezoek aan deze rijdende huiskamer nam ik deze boekjes mee, over hulp aan daklozen en de kledingwinkels. Leuk dat ook hier in de bus wat kleding hangt, daar ga ik zo nog even tussen kijken.’

Voor Tim staat het bezoek aan de bus in het teken van koffie en kletsen. ‘Ik kom even buurten omdat ik hier in de flat woon. Eigenlijk kende ik het Leger des Heils niet goed, wist niet heel specifiek wat zij doen.’ Inmiddels is hij verder, en las Tim ergens een mooie tekst

(links) met haar vriend Bert: ‘Ons eerste bezoek aan de bus.’

Help je mee?

Net als de ‘vaste’ buurthuiskamers van het Leger des Heils, zoekt ook de mobiele versie naarstig naar vrijwilligers. Woon je in de buurt en vind je het leuk om het werk in de bus te ondersteunen, stuur dan een mailtje naar: aalt.fikse@legerdesheils.nl Kijk voor meer informatie op: legerdesheils.nl/ buurtwerk

over liefde. ‘En over geloof’, vult Lies aan. ‘Als ik zeg dat ik geloof, bedoel ik dat ik niemand besodemieter. Ik behandel mensen zoals ze mij behandelen.’

Zoon kreeg hulp

Aalt krijgt een telefoontje. Terwijl de anderen verder praten, loodst Aalt via de telefoon twee nieuwe gasten richting de bus. ‘We staan vandaag in een andere straat’, vertelt hij, ‘Ze konden de bus even niet vinden.’ Even later staat het stel bij de busdeur, Ien Verhaegen (62) en Bert Kraus (60) uit Born. ‘Ons eerste bezoek’, zegt Ien.

De van oorsprong Maastrichtse heeft COPD en kan geen lange afstanden lopen. ‘Vanuit mijn slaapkamer zag ik de bus steeds staan, en dacht ik: nu ga ik eens een kijkje nemen.’ Zo gezegd, zo gedaan, daar is ze dan. Met vriend

Bert met wie ze nu vierenhalf jaar samen is. Ien kent het Leger des Heils via haar zoon. ‘Mijn eigen zoon – hij is 31 – woonde in een opvang van het Leger des Heils. Hij lijdt aan PTSS, traumatisch stresssyndroom, hij had schulden, zijn leven stond op z’n kop. Door het Leger vond hij onderdak en is hij verder geholpen.’ Ien is blij met de begeleiding voor haar zoon. ‘Door de vele gesprekken kwam eruit dat hij in zijn jeugd misbruikt is door een oom. Meerdere malen deed hij een zelfmoordpoging. Die arme jongen… Gelukkig gaat het beter met hem, hij heeft een eigen kamer en wordt begeleid.’

Ook Bert en Ien gaan lekker koffie drinken. En straks wil Ien tussen de kleding kijken, misschien is er nog een broek bij voor haar zoon.

Ien: ‘Mijn zoon is geholpen door het Leger en vond hier onderdak’

Kapitein Aalt Fikse neemt plaats achter het enorme stuurwiel.

RUIM

LOCATIES

Een plek voor iedereen

Behalve al het buitenwerk van het Leger de Heils – in het veld en de hulp

bij mensen thuis – werkt het Leger op ruim 250 locaties door het hele land.

Van het hoofdkwartier in Almere tot de dagopvang in Terneuzen, van de buurthuiskamer in Roermond tot het

korpsgebouw in Delfzijl. Wat gebeurt er eigenlijk in al die gebouwen?

TEKST GEKE VAN WIJNEN BEELD TIRZA BEEKHUIS

250

133 LOCATIES

Buurthuiskamer

De buurthuiskamer is er voor iedereen. Er zijn er inmiddels 133 (51 korpsen met buurthuiskamer + 82 zelfstandige buurthuiskamers) en de komende jaren komen er steeds meer bij. Vrijwilligers creëren een veilige, gezellige plek waar buurtbewoners terechtkunnen voor een kop koffie, een goed gesprek, praktische tips of een doorverwijzing naar professionele hulp.

8 LOCATIES

Hoofdkwartier + regiokantoren

Vanuit het hoofdkwartier in Almere wordt de landelijke organisatie van het Leger des Heils geleid. Denk aan de takken Welzijn- en Gezondheidszorg en Kerkgenootschap. Ook vind je er dienstverlenende afdelingen als fondsenwerving, communicatie en personeelszaken. Door het hele land vind je ook nog eens 7 regiokantoren.

51 LOCATIES

Korpslocatie

Een korpslocatie is een combinatie van een kerk en een buurthuiskamer. Op zondag zijn er samenkomsten, en doordeweeks allerlei activiteiten, zoals kinderclubs en gebedsgroepen.

Gezinshuis

In een gezinshuis worden kinderen opgevangen die veel hebben meegemaakt en niet bij hun ouders kunnen wonen. De situatie in een gezinshuis lijkt op een pleeggezin, maar de gezinshuisouders nemen meer kinderen tegelijk op. Een van de ouders heeft de taak van professioneel opvoeder.

LOCATIE Hospice

Hospice Rozenheuvel is een specialistisch verpleeghuis waar mensen worden opgenomen die aan het eind van hun leven zijn. Soms verblijven er ook ernstig zieke mensen die worden geholpen met pijnbestrijding. Alle zorgverleners en vrijwilligers hebben als doel de laatste fase van iemands leven zo prettig mogelijk te laten verlopen.

17 LOCATIES

14 LOCATIES

Kantoren Jeugdbescherming en Reclassering

De stichting Leger des Heils Jeugdbescherming en Reclassering heeft

14 kantoren in heel Nederland. Vanuit die kantoren werken Leger des Heils-medewerkers die gezinnen, jongeren en ex-gedetineerden begeleiden. Het kantoor wordt gebruikt om gesprekken te voeren en is de uitvalsbasis om mensen te bezoeken.

7 LOCATIES

Verpleeghuis

Het Leger des Heils heeft veel ervaring met mensen met multiproblematiek: kwetsbare mensen die bijvoorbeeld én verslaafd zijn geweest, psychiatrische problemen hebben en een sociaal netwerk missen. Deze mensen kunnen vaak nergens terecht wanneer ze oud worden. Het Leger vangt hen op in gespecialiseerde verpleeghuizen. Daarnaast heeft het Leger ook ‘gewone’ verpleeghuizen.

19 LOCATIES

Dag- en nachtopvanglocaties

Het Leger des Heils heeft verschillende soorten locaties voor mensen zonder dak boven hun hoofd. Locaties voor dagopvang heten ‘Hier en nu’, nachtopvang heet ‘Van de straat’ en de locaties die beide bieden heten DNO (Dag en Nacht Opvang).

19 LOCATIES

50|50-workcenter

In een 50|50-workcenter krijgen mensen die lange tijd geen werk hebben de kans om te re-integreren. Zij maken mooie producten in de workcenters, zoals fietsen en houten tafels. Ook verbouwen de deelnemers groente en fruit in moestuinen. Lees meer op legerdesheils.nl/ participatie.

25 LOCATIES

Domus

In een Domus wonen mensen die anders dak- en thuisloos zouden zijn (domus is Latijn voor ‘huis’). De meeste bewoners hebben verslavings- of psychiatrische problemen. In de Domus krijgen ze structuur en begeleiding. Het uiteindelijke doel is zo zelfstandig mogelijk te kunnen deelnemen aan de samenleving.

1 LOCATIE

Verslavingskliniek

De Wending is niet zo maar een afkickkliniek. Hier helpt het Leger mensen met een licht verstandelijke beperking om niet alleen van hun verslaving af te komen, maar ook hun leven weer op de rit te krijgen. Zo wordt er naast hulpverlening voor verslaving bijvoorbeeld ook GGZ en schuldhulpverlening aangeboden.

14 LOCATIES

Kledingwinkels

Het Leger des Heils zamelt kleding in sinds 1885. Tegenwoordig is het Leger de grootste textielinzamelaar van Nederland. De verzamelde kleding gaat naar de Reshare Stores (10 winkels) en naar andere tweedehandskledingwinkels die vaak verbonden zijn aan een buurthuiskamer. Daarnaast zijn er nog 4 kledingsorteercentra.

schoolkinderen in Ghana

Dankzij giften aan het Leger des Heils in Ghana krijgen steeds meer scholen fatsoenlijk en schoon sanitair. Zo kunnen kinderen en jongeren op school naar de wc, hun handen wassen en werken aan een betere hygiëne.

Mary (links) krijgt op school voorlichting over hygiëne.

HELP MEE, Door meisjes als Mary een goede basis te geven, helpt het Leger des Heils ook komende generaties. Jij kunt de kinderen in Ghana helpen aan een veilige, hygiënische school-omgeving. Met € 5,kan een school 5 liter zeep kopen. Met € 30,- heeft een school een wasbak. Steun dit project met je gift op bankrekening NL27RABO0119683989

onder vermelding van: Ghana, Kans 1 2022. Meer informatie: legerdesheils.nl/IOS.

Onderwijs is in Ghana van levensbelang. Zonder school of opleiding is het moeilijk om betaald werk te krijgen. De twaalfjarige Mary gaat naar een van de 200 scholen van het Leger des Heils in Ghana. Als oudste kind in het gezin is ze een voorbeeld voor haar broertjes en zusjes. Wat ze op school leert, probeert ze thuis over te brengen. Uit de lessen, maar ook over hele praktische zaken. Op school krijgt ze bijvoorbeeld voorlichting over hygiëne. Wat Mary daar leert, deelt ze thuis. Het gezin kan die kennis weer delen met mensen in de omgeving. Op deze manier creëert het Leger des Heils rolmodellen, die ervoor kunnen zorgen dat een gemeenschap schoner en veiliger leeft.

Gat in de grond als wc

In veel huishoudens in Ghana is de wc niet meer dan een gat in de grond met een ventilatiepijp. Dat is beter dan je behoefte buiten te moeten doen, waar je het risico loopt om gebeten te worden door een slang. Maar bijvoorbeeld een kraan waar water uitkomt, hebben ze bij Mary thuis niet. Ze moet, net als iedereen uit haar dorp, water halen uit de lokale waterpomp. Het is vaak lang wachten tot ze met de zware emmers weer terug naar huis kan lopen.

Scholen open na lockdown

Door de lockdowns zat ook Mary een poos thuis. Nu haar school weer is geopend, hanteert de overheid strenge voorwaarden. Scholen moeten zorgen voor schone sanitaire voorzieningen. Landelijk heeft slechts 20 procent van de scholen een wateropslag en toegang tot sanitair. In veel gevallen moeten leerlingen ook op school improviseren als zij naar de wc moeten. Handen wassen is lastig en op sommige scholen niet eens mogelijk, er is simpelweg geen water. Ziekten als cholera en diarree eisen daardoor helaas nog steeds levens.

WASH-programma

Het zogenoemde WASHprogramma (WAter, Sanitatie & Hygiëne) is precies daarvoor in het leven geroepen. Dit programma heeft als doel voor 2022 de toegang tot schoon water en sanitaire voorzieningen te verbeteren op 26 scholen van het Leger des Heils in Ghana. Intussen is de school van Mary al flink opgeknapt. Er is een grote wateropslag geplaatst en de school is voorzien van nieuwe toiletgebouwen. Voor meisjes als Mary zijn de toiletgebouwen zelf al een uitkomst. Tijdens hun maandelijkse periode blijven ze vaak thuis, omdat ze geen plek hebben om zich te verschonen. Dit zorgt voor achterstand en uiteindelijk uitval.

Uitblinkers

Trommels, gitaren en piano denderen door het anders zo rustige verpleeghuis De Blinkert in Baarn. De Uitblinkers, band van bewoners en medewerkers, nemen dit middaguur eetzaal de Herberg over. ‘Djelem, djelem’ klinkt het uit de monden, aangevoerd door leadzanger Marko. Vol trots zingt hij het volkslied van de Roma.

Hadi

Marko

Margriet

Deng Daw

Paula: ‘Met de Uitblinkers samenkomen is echt een feestje’

Pierre

Met enige regelmaat komt muziekgroep De Uitblinkers bij elkaar. Best bijzonder voor hier, vertelt Paula, een van de begeleiders. ‘In dit specialistische verpleeghuis zijn bewoners en deelnemers fysiek veelal niet in staat echt actief te zijn. Als activiteitenbegeleiders doen we meestal een spelletje met de mensen en we knutselen veel. Het samenkomen als Uitblinkers is echt een feestje, we maken vooral lol met elkaar.’

Een van de vaste deelnemers is pianist Peter (58). Hij woont in De Blinkert. ‘Achttien maanden inmiddels, terwijl ik officieel nog maar drie maanden te leven had. Nou, ik ben er nog hoor.’ Peter is onmisbaar als pianist, dat is wat hij het liefste doet, in zijn kamer staat een keyboard. ‘Ervoor zorgen dat anderen plezier hebben, daar gaat het mij om. Deze groep voelt als familie.’

Speciale band

De tachtigjarige Margriet slaat op de cajón die handig aan haar rolstoel is vastgesnoerd. ‘Ik woon hier omdat ik mijn huis uit moest.’ Vroeger zong ze veel – ‘maar nu ben ik te oud’, lacht ze. ‘Nu is Marko onze zanger, hij spreekt én zingt de Roma-taal.’ Margriet spreekt trots over hun optreden tijdens het Leger des Heils Theatergala dit jaar. Wij Uitblinkers hebben een speciale band met elkaar.’

Activiteitenbegeleider Marjan (60) begon de djembégroep op De Blinkert. ‘Dat liep uit de hand’, lacht ze, ‘voordat we het wisten, stonden we op het grote podium van het Kunst & Theater Gala, en werden we geïnterviewd door Bert van Leeuwen. Iedereen mag meedoen, hoe meer vrolijkheid hoe beter. Zo fijn als ik weer een glimlach op die gezichten zie.’ Haar collega Paula vult aan: ‘Muziek is een onderdeel van je hersenen dat nooit kapot gaat. Musiceren en zingen kun je altijd blijven doen, ook als je bijvoorbeeld dementerend bent.’

Musiceren en zingen kun je altijd blijven doen

Peter: ‘Ik wil ervoor zorgen dat anderen plezier hebben’

Marjan

Philip

135 jaar Leger des Heils Nederland

Van 3 tot en met 11 juni 2022 vieren we het 135-jarig bestaan van Leger des Heils Nederland. Een week lang is het feest, met donateurs, leden, buurtbewoners, bezoekers, vrijwilligers, medewerkers, deelnemers en relaties. Vier je mee?

VRIJDAG 3 JUNI

Donutdag

Vrijdag 3 juni start het feest in de buurthuiskamers van het Leger des Heils. Vier je Donutdag mee? het Leger deelt gratis donuts uit. Een mooie gelegenheid om een kijkje te nemen in de buurthuiskamer, buurtgenoten te ontmoeten, te zien welke activiteiten daar zijn en te shoppen in de tweedehands kledingwinkel.

ZATERDAG 11 JUNI

Samen vieren

Op zaterdag 11 juni vieren we samen 135 jaar Leger des Heils met een gevarieerd dagprogramma voor jong en oud en aansluitend een Jubileumgala. Van 12 tot 22 uur vindt het evenement plaats in het Taets Art & Event Park in Zaandam. Met binnen­ en buitenactiviteiten, zoals TikTok­workshops, een racesimulator, lasergames, urban dance. Er staan foodtrucks voor een hapje en drankje. ’s Avonds sluit je de feestdag af met het Jubileumgala, met presentator Bert van Leeuwen en artiesten waaronder Stef Bos, en natuurlijk kwetsbare mensen met een talent.

Data zijn onder voorbehoud. Houd legerdesheils.nl/135 in de gaten voor alle jubileumactiviteiten.

135 JAAR IN VOGELVLUCHT

• 8 mei 1887: eerste Nederlandse samenkomst van het Leger des Heils.

• Strenge winter 1890: de Legermensen trekken zich het lot aan van de daklozen die lijden onder de extreme kou. Ze openen de deuren voor hen; het maatschappelijk werk begint.

• Tweede Wereldoorlog: de Duitsers verbieden het Leger des Heils omdat het Engels bezit zou zijn. Daarop richten mensen van het Leger de ‘Geloofsgemeenschap Leger des Heils’. Zo kan de organisatie – dankzij de wet op kerkgenootschappen – het werk voortzetten.

• In 1948 begint Alida Bosshardt (majoor Bosshardt) met haar werk in de Amsterdamse binnenstad.

• Na de oorlog groeit het Leger des Heils uit tot een organisatie met duizenden medewerkers en vrijwilligers. Zij bieden hulp aan mensen ongeacht hun achtergrond. De strijd van het Leger des Heils is nog lang niet gestreden.

Majoor Bosshardthuis

In juni staat de opening gepland van het Majoor Bosshardthuis aan de Oudezijds Voorburgwal 14 in Amsterdam, het huis waar zij woonde en werkte en dat een toevluchtsoord was voor velen. Majoor Bosshardt stelde haar leven in dienst van de zwaksten in de samenleving. Haar werk is een inspiratie voor velen en verdient het om te worden doorverteld.

In de geest van ‘de Majoor’ blijft de begane grond van het huis een toevluchtsoord voor mensen aan de randen van de samenleving. Op de bovenverdiepingen komt een experience center waar Leger des Heils­medewerkers, donateurs, bedrijven en andere belangstellenden elkaar kunnen ontmoeten. Het Bosshardthuis is straks vertrekpunt voor de Majoor Bosshardt­toer over de Amsterdamse wallen.

Meer info: legerdesheils.nl

JARIG JUBILEUM

UIT DE REGIO

Kaars en kaartje

Het Leger des Heils bezocht bewoners in Limburg die vorig jaar zomer getroffen werden door de watersnood. Er moet nog veel gebeuren aan het opknappen van de huizen. Mensen kregen een kaars en kaartje; dat waardeerden zij enorm.

Doorstroomstudio’s

In Leeuwarden komen 26 doorstroomstudio’s voor mensen in de daklozenopvang. Zo krijgt de overvolle opvang meer doorstroom en kunnen bewoners in de zelfstandige woonruimte in alle rust werken aan herstel.

Dakterras

In de Amersfoortse Domus, woonopvang voor dak­ en thuisloze mensen met vaak verslaving en psychische problemen, wordt dankzij donaties een dakterras ingericht. Veel dank aan Keistad Veilingen en Content Amersfoort voor hun bijdragen.

Françoise

Tiny houses

Begin februari zijn vijf tiny houses geplaatst in het Zeeuwse Vogelwaarde. Deze onderkomens zijn bedoeld voor mensen die nu in de groepswoning van Hoeve La Salette verblijven. De hoeve is een woonvoorziening van het Leger des Heils voor mensen met psychiatrische problematiek. Door de huisjes kunnen ze zich voorbereiden op het zelfstandig wonen.

In de zomer van 2020 stond zij op de cover van Kans met haar verhaal, de toen dakloze Françoise (62). Vanwege corona verbleef ze tijdelijk in een noodopvang in een hotel in afwachting van een eigen huis. Hoe gaat het met haar?

Een opgetogen Françoise aan de lijn. ‘Ik heb het helemaal naar mijn zin, in mijn eigen huis, hoe heerlijk is dat!’

Na het tijdelijke verblijf in het daklozenhotel, verhuisde Françoise samen met drie andere vrouwen uit de opvang naar een kleinschalige Leger des Heils-locatie in Den Haag. ‘En sinds september woon ik in mijn eigen flat.’ Ze is gelukkig, vertelt ze. ‘Ik geniet weer van het leven.’ In de opvang maakte de 62-jarige nieuwe vrienden, ze ziet ze nog elke week. ‘Dan eten we samen. Vanmiddag komen ze toevallig naar mij en eten we Surinaamse hapjes.’

De tijd in de opvang had Françoise niet willen missen. ‘Dat klinkt misschien vreemd, maar het was een bijzondere ervaring. Niet die eerste weken in die school tussen andere daklozen, die waren afschuwelijk. Daarna kwam een betere tijd in het hotel en op die andere locatie. Ik heb er veel van geleerd. Maar vooral ben ik me nu veel bewuster van mijn eigen plek en hoe belangrijk dat is. Ik heb mijn eigenwaarde terug. Het is zo fijn dat ik voor mezelf kan zorgen en zelf beslissingen mag nemen over mijn leven.’

COLOFON

Kans is een uitgave van Stichting Leger des Heils Fondsenwerving, bestemd voor donateurs en andere betrokken gevers.

Onze activiteiten worden voor circa 90 procent bekostigd via overheidsregelingen. De gelden kunnen alleen worden besteed aan doelen die de overheid aanwijst. Verder betaalt een aantal cliënten een eigen bijdrage. Er zijn echter nog steeds mensen die buiten de boot vallen. Het Leger des Heils blijft daarom zoeken naar nieuwe vormen van hulpverlening, in aanvulling op het Nederlandse zorgstelsel. Omdat deze projecten (nog) niet binnen de subsidieregels vallen, zijn wij afhankelijk van donaties, giften en nalatenschappen.

Dit magazine geeft donateurs en relaties die de organisatie steunen een gevarieerd, maatschappelijk relevant, hedendaags en zinvol beeld van het Leger des Heils. Het blad wil een kennisbron zijn over maatschappelijke issues waarmee het Leger zich bezig houdt. Het laat ook zien dat het Leger zijn beloften inlost: er onvoorwaardelijk zijn voor mensen zonder vangnet, geïnspireerd door het christelijk geloof.

TERRITORIAAL COMMANDANT

Hannelise Tvedt

HOOFDREDACTIE

Harm van Teijlingen

COÖRDINATIE/EINDREDACTIE

Erika Haisma

REDACTIE

Geke van Wijnen, Daniël Albers, Rien Timmer, Trientsje Aukema, Willemijn de Jong

CONCEPT/EINDREDACTIE

Maters en Hermsen: Caroline Togni, Kaisa Pohjola

TEKST/VORMGEVING

Maters en Hermsen Journalistiek en Vormgeving

LITHOGRAFIE/DRUK

Studio Boon, Senefelder Misset

DRUKWERKBEGELEIDING

Regalis, Zeist

REAGEREN?

Leger des Heils, t.a.v. redactie Kans postbus 3006, 1300 EH, Almere. kans@legerdesheils.nl

STEUN ONS

Wil je een kwetsbaar iemand structureel helpen? Steun ons met een machtiging:

IBAN NL72RABO0707070171

Tweedehands Textiel

Textielhergebruik is goed voor onze aarde: het scheelt grondstoffen en kilo’s gifstof.

In de Week van Tweedehands Textiel (20­27 april) is hiervoor extra aandacht. Doe mee door je kleding naar een van onze containers te brengen, of bezoek een van de Reshare Stores. reshare.nl/kledingdoneren

Leer-werkplekken

Het Leger des Heils biedt onderwijs aan mensen die niet eerder de kans kregen een opleiding te volgen. Op het Deltion College kunnen zij opleidingen volgen als assistent horeca of facilitair medewerker. Met behoud van uitkering kunnen deelnemers één dag naar school; de overige dagen lopen zij stage. legerdesheils.nl/ 5050-onderwijs

Werkstraf Eindhoven

Wij worden ondersteund door:

CIJFER

1,2 miljoen

Eind 2021 haalden zo’n duizend vrijwilligers ruim 1,2 miljoen euro op tijdens de collecte van het Leger des Heils. Veel dank aan alle donateurs én natuurlijk aan de collecte-coördinatoren en collectanten die met de bus de straat op gingen. Met deze opbrengst kunnen we vele kwetsbare mensen helpen aan een betere toekomst.

NextSteps pakt problematiek in prostitutie aan

Leger des Heils­cliënten met een werkstraf kunnen hun straf uitvoeren bij FC Eindhoven. Na afronding van hun werkstraf krijgen zij begeleiding naar regulier werk. In de regio Eindhoven waren steeds minder plekken voor de uitvoering van werkstraffen, met name door de forse problematiek van de doelgroep. Door de Eindhovense samenwerking wordt de wachtlijst voor werkstraffen korter.

In Roemenië trekken veel kwetsbare, jonge meisjes vanaf het platteland naar Boekarest in de hoop daar een betere toekomst op te bouwen. Op zoek naar werk, vallen ze gemakkelijk in handen van mensenhandelaren. Zo komen ze in Nederland in de prostitutie terecht en weten ze vaak niet hoe ze hieruit moeten komen.

Next Steps wil meiden helpen uit de prostitutie te stappen of voorkomen dat ze hierin belanden. Eenmaal in Nederland helpt de organisatie vrouwen die aangifte willen doen of als zij zich oriënteren op terugkeer naar familie in Roemenië.

Meer weten over Next Steps of hoe jij kunt helpen? Kijk op: projectnextsteps.nl.

- ColumnWat zie jij?

Binnenslapen in de winter

Welkom lente! De winter is achter de rug en daarmee de koude periode voor buitenslapers zoals dak- en thuislozen. Gelukkig boden de vier grote steden ook afgelopen winter de winterkouderegeling en winteropvang. Zodra de gevoelstemperatuur onder nul graden zakt is de winterkouderegeling van kracht. Iedere dakloze kan dan binnenslapen. Sommige gemeenten bieden ook een winteropvang die gedurende de winter elke dag open is.

Meer lezen: ldh.nl/winteropvang

IJSKOUDE NIEUWJAARSDUIK VOOR HET LEGER DES HEILS

Op Nieuwjaarsdag sprong Lize (11) samen met haar nichtje Julia in het zwembad om geld op te halen voor het Leger des Heils. Vooraf maakte ze een actiepagina op actielegerdesheils.nl en bereikte zo een groot aantal sponsors. In totaal haalde Lize het mooie bedrag van 588 euro op. Lize: ‘Ik heb dit gedaan voor mensen die buiten in de kou leven, daarom koos ik voor het Leger des Heils.’ De nichtjes hielden het zeven minuten uit in het koude water. actielegerdesheils.nl/donateurs

Het is al donker. Op de stoepen in Londen neemt de drukte toe. Mensen met aktetassen zijn onderweg naar huis of zoeken een plekje om even wat te eten. Een groepje tieners loopt me lachend tegemoet terwijl ze selfies maken. Er stuift een vrouw met gevulde boodschappentassen voorbij.

De stoep voor het warenhuis wordt voller. Jonge mannen met rugtassen en slaapzakken zitten tegen de etalageruiten. Een vrouw met koffers en kussens ligt in het portiek, ernaast een man op een kleedje, in een groen hofnarrenpak met op zijn borst een grijs plastic soldatenschild. Aritmisch trommelt hij op een speelgoedtrommel. Ik herken het trommeltje, mijn kinderen hadden er ook zo een. Terwijl hij heen en weer wiebelt, zingt hij uit volle borst: ‘Can you see beyond this reality?’

Het raakt me. Kan ik voorbij deze werkelijkheid kijken? Zie ik deze mensen zoals ze werkelijk zijn? Het is gemakkelijk om mensen af te schilderen als simpel of een beetje gestoord. Maar misschien zitten hier wel fantastische vrienden, lieve moeders en briljante geniën. Hoe dan ook, ik kijk nu anders naar deze mensen door die ene zin: kijk voorbij

MariskaKapiteinPotters

is jeugd­ en kinderofficier op het Internationaal Leger des Heils­hoofdkwartier in Londen

Zijn vrienden vinden het merkwaardig dat hij als a-religieus persoon het Leger des Heils steunt.

Peter: ‘Ik weet beter.’

Peter

Zijn respect voor het werk van het Leger des Heils begon 40 jaar geleden, toen hij tijdens kroegbezoek steevast de heilssoldate met haar Strijdkreet aantrof. ‘Onvervaard, onversaagd en met blijde energie liep zij de kroegen af met haar bundeltje bladen’, vertelt Peter Eissing (69). Hij sprak haar aan en stelde voor bladen te ruilen. Zijn blad PINT Nieuws, van bierconsumentenvereniging PINT waarvan hij mede-oprichter was, voor een Strijdkreet. Voorwaarde was dat ze beloofden elkaars bladen ook werkelijk te lezen. Zo gezegd, zo gedaan; de bladen werden uitgewisseld.

‘Sindsdien ben ik donateur van het Leger des Heils. Allereerst vanwege de moed van deze dame en haar collega’s, om blijmoedig ondanks soms vervelende verbale reacties, het tijdschrift uit te

reiken en dat altijd maar vol te houden. Ik kende het werk van het Leger niet, daarin heb ik me pas later verdiept. Het mooie vind ik dat zij niet proberen hun mening op te dringen. Ze respecteren mensen, of ze nu gelovig zijn of niet. Volkomen onbaatzuchtig helpt het Leger des Heils mensen die in een moeilijke situatie zitten. Dat vind ik indrukwekkend.’

Van anderen, zoals zijn vrienden, hoort Peter wel eens dat zij het merkwaardig vinden dat hij als a-religieus persoon ‘zo’n ouderwetse organisatie’ steunt. ‘Ik weet beter’, stelt hij, ‘je moet kijken wat er achter het uniform schuilgaat. Het Leger des Heils draagt in belangrijke mate bij aan een maatschappij waarin menselijkheid, onderling begrip en onbaatzuchtigheid de hoofdrol moeten spelen.’

DONATEUR IN BEELD

CAROLINE TOGNI BEELD ERIK BUIS