BIJZONDERE HUISGENOTEN
bij Sint Jacob
Dagelijks een uurtje je huisgenoten helpen in ruil voor een lage huur? De woonstudenten in Bosbeek doen het met liefde. Hun huisgenoten – de cliënten van ouderenzorgorganisatie Sint Jacob – leven er helemaal van op. ‘Het is echt zó leuk.’
A
chttien jaar is hij, en eerstejaars student film- en literatuurwetenschap in Leiden. Sinds hij in Heemstede op kamers woont, heeft hij zichzelf aangeleerd vijf minuten eerder naar college te vertrekken dan de NS-app aangeeft. ‘Dan heb ik tijd om onderweg nog een praatje te maken. Ik kom altijd wel iemand tegen op de gang en mijn medebewoners willen graag even kletsen.’ Bob van Oosterhout woont in Bosbeek, een woonzorgcentrum van ouderenzorgorganisatie Sint Jacob. Midden in het bos, tussen de ouderen. Supergezellig vindt hij dat. Zijn ganggenoten Clarieke de Vries (24, student Education and Child Studies) en Joëlle Kraaijeveld (22, student geschiedenis) zijn het daar roerend mee eens. ‘We hoeven maar langs de huiskamer op onze afdeling te lopen of je ziet de mensen zwaaien: hé, daar zijn ze! Veel bewoners fleuren alleen al op door onze aanwezigheid, zonder dat we er iets voor hoeven doen.’
Vrijwilligers Maar niets doen is niet de bedoeling. Bob, Joëlle en Clarieke nemen deel aan een woonproject van Connect Generations, een organisatie die studenten huisvest in woonzorgcentra door heel Nederland. Ze huren tegen kostprijs een kamer in Bosbeek en werken daar dertig uur per maand als vrijwilliger. In totaal zijn er negen woonstudenten. ‘Ons vrijwilligerswerk draait vooral om het persoonlijke contact met de bewoners’, vertelt Clarieke. ‘Samen een wandeling maken, helpen met de boodschappen, een spelletje doen of gezellig koffiedrinken. We mogen onze uren zelf invullen.’ De studenten helpen ook vaak in de gemeenschappelijke huiskamers, waar bewoners die ondersteuning nodig hebben samen de dag doorbrengen, en ze organiseerden voor het hele huis een kerstconcert. ‘Dat was echt een hoogtepunt, de mensen praten er nog over.’
Leerzaam Dertig uur lijkt misschien veel, maar volgens het drietal vliegt de tijd om. ‘Een uurtje per dag en je bent er al’, weet Bob. Waar hij vandaag dat uurtje aan besteedde? “Ik heb een nieuwe bewoonster rondgeleid. Ze woont hier nu een paar dagen en had de kapel en de tuin nog niet gezien. Zorgmedewerkers hebben het hartstikke druk, die kunnen onze hulp goed gebruiken. De mevrouw was erg blij en dat geeft mij weer voldoening.’ Zo gemakkelijk als het helpen inmiddels gaat, zo spannend waren de eerste weken als vrijwilliger. Joëlle herinnert zich het nog goed: ‘De huiskamermedewerker vroeg of ik een mevrouw wilde helpen met eten. Ik dacht: maar dat kan ik toch helemaal niet? Nu is er niks engs meer aan en gaat het allemaal heel natuurlijk. Sinds ik hier woon ben ik echt op veel vlakken gegroeid.’
Picknicken Het is natuurlijk niet niks om je studentenleven te delen met veelal tachtigplussers, die bovendien allemaal zorg nodig hebben. Daarom worden de deelnemers door Connect Generations uitgebreid gescreend voordat ze een kamer krijgen toegewezen. ‘Als je elke avond wilt feesten, moet je dit niet doen’, lacht Bob. Hij heeft, net als zijn huisgenoten, heel bewust voor deze vorm van wonen gekozen. LEVEN! 22
