wisselcolumn Rutger Verhoeff, huisarts in Utrecht
M
evrouw Bouman, tweeënveertig jaar, is mijn tweede patiënt van de ochtend. Ik weet niet waarvoor ze komt. Als ik haar oproep, zie ik haar vertwijfeld naar de enige andere persoon in de wachtkamer kijken. De oude man in kwestie bladert rustig door een folder. ‘J-ja, dat ben ik,’ zegt ze aarzelend. Dan pakt ze haar damestas van de grond, staat op en loopt me tegemoet. Van dichtbij kijkt ze herhaaldelijk langs me heen. ‘Ik dacht dat ik een vrouwelijke arts zou krijgen.’ ‘Heeft de assistente dat gezegd?’ vraag ik. ‘Nee, dat niet.’ ‘O.’ Ik begrijp haar aanname wel. De kans op een vrouwelijke arts is in de praktijk waar ik nu werk erg groot: drie vrouwen op één man.
‘ Ik dacht dat ik een vrouwelijke arts zou krijgen’ ‘Komt u met me mee?’ Weer die vertwijfeling. ‘Vooruit dan maar.’ Tegenover me aan het bureau met de tas op de schoot kijkt ze me bezorgd aan. ‘Tja, u bent dus een man.’ ‘Voor zover ik weet wel, ja,’ probeer ik het ijs te breken. Maar het heeft niet het gewenste resultaat. ‘Daar heb ik niet op gerekend.’ Even lijkt het alsof ze nadenkt over wat ze gaat zeggen. ‘Weet u iets over de overgang?’ ‘Meer dan iets,’ beloof ik haar.
34
de Dokter 2/2022
Ze kijkt niet opgelucht. ‘U weet niet hoe een vrouw zich voelt.’ Vervolgens lijkt het of ze aanstalten maakt om op te staan: ze zwaait de band van haar tas om de schouder. ‘Toch weet ik er als mannelijke arts veel van af,’ zeg ik snel. Tegelijkertijd vraag ik me af of iedere vrouw – jong of oud – weet hoe overgangsklachten voelen. ‘Misschien dat ik u ook goed kan helpen.’ Ze beweegt de schouderband weer naar beneden. ‘Oké.’ ‘Kunt u me vertellen waar u last van heeft?’ ‘Mijn menstruaties zijn zo onregelmatig als de pest, er is geen peil op te trekken: soms een paar maanden niet, dan zit er ineens weer drie weken tussen. Ik heb gewrichtspijn zonder oorzaak. Op de meest onverwachte momenten, zowel ’s nachts als overdag, krijg ik warmte-aanvallen waarbij ik rood aanloop en het zweet langs mijn voorhoofd gutst. En ik heb stemmingsproblemen: de ene keer ben ik verdrietig en de andere keer boos om niets,’ noemt ze in één adem op. Na het uitsluiten van mogelijke andere oorzaken van haar klachten, leg ik haar uitgebreid de behandelmogelijkheden uit: van leefstijladviezen, hormonale therapie tot aan een verwijzing naar een overgangsconsulente. In stilte hoort ze me aan. ‘Zullen we een vervolgconsult afspreken? Dan kunt u thuis rustig bedenken wat u wilt,’ eindig ik. Mevrouw Bouman knikt tevreden. ‘Zal ik u bij een vrouwelijke arts zetten?’ ‘Nee hoor, bij u is goed.’ ¶
FOTO: MIR JA M VAN DER LINDEN
Ik ben geen vrouw
