Zagrożenia związane z używaniem marihuany i syntetycznych kannabinoidów
DOM: ZROZUMIEĆ NASTOLATKA Kiedy zastanawiamy się nad powodami sięgania po marihuanę przez młodzież bierzemy pod uwagę dwa podstawowe wymiary funkcjonowania: indywidualny wewnętrzny świat młodego człowieka, który próbuje odnaleźć się w dorosłej rzeczywistości oraz jego społeczny kontekst – rodzina, szkoła, znajomi, kultura i nowe media. Przyjrzyjmy się zatem, jak funkcjonuje współczesny nastolatek i jakie momenty są istotne z jego punktu widzenia. Okres adolescencji jest krótkim (12 – 18 lat), ale niezmiernie dynamicznym okresem życia (więcej zmian zachodzi jedynie w pierwszym roku życia). O ile w przypadku dojrzewania biologicznego mamy tu jasno określone kryteria (m.in. zmiana w gospodarce hormonalnej, zmiana wzrostu proporcji twarzy i ciała, zdolność do prokreacji), o tyle nie ma tak jasnych i jednoznacznych wskaźników w obszarze rozwoju psychospołecznego. Posłużymy się modelem rozwoju psychospołecznego opracowanym przez Erika Eriksona. Wyróżnił on osiem „charakterystycznych” okresów-kryzysów, które musimy pomyślnie rozwiązać, aby przejść do kolejnego etapu rozwoju. W przeciwnym razie – zdaniem słynnego psychologa – dalszy rozwój osobowości będzie nieprawidłowy.
KIM JESTEM? Na okres adolescencji przypada piąta faza rozwojowa, czyli budowanie tożsamości. Celem tego etapu jest określenie tego kim się jest zarówno we własnych oczach, jaki i w oczach innych ludzi. W przypadku pozytywnego rozwiązania kryzysu osoba wypełnia swoją tożsamość treścią – uzyskuje zintegrowaną osobowość. Uzyskanie określonej wizji samego siebie wiąże się z nabyciem określonego systemu wartości, światopoglądu, przekonań religijnych etc. Osoba wie, że przykładowo chce zostać lekarzem, prawnikiem, spawaczem czy krawcową. Potrafi zintegrować obraz siebie i zdefiniować siebie w roli kobiety czy mężczyzny, jako osobę heteroseksualną lub nieheteroseksualną, katolika czy ateistę, liberała czy konserwatystę, interesuję się sportem lub sztuką etc. W sytuacji, kiedy konflikt ten nie zostaje pomyślnie rozwiązany tożsamość jest rozproszona. Zaburzenia tożsamości mogą mieć różną postać. Nastolatek może nie odczuwać konieczności dokonania wyboru konkretnego kierunku, określenia trwałego przekonania kim jest i kształtu swojego przyszłego życia. Taki nastolatek działa w sposób chaotyczny i mało zrozumiały dla otoczenia. Pojawiające się częste zmiany form aktywności, przekonań, wartości sprawiają, że jego obraz siebie jest bardzo zmienny. Może pojawić się poczucie wyobcowania, posiadania wielu negatywnych cech i w konsekwencji 31
