Medium nr 25 by Czasopismo MEDIUM

Medium

Nr 1/2017 (nr 25)

e-magazyn rozwoju osobistego

Świadomość bogactwa

W poszukiwaniu tęczy

Kolorowy Wszechświat

Śmierć w Tarocie

Pokochać to, co jest nie-do-pokochania

str. 1

zdjÄ&#x2122;cie: Tomasz WiĹ&#x203A;niewski

Na dzień dobry

Przygotowując kolejny numer Medium, wybrałam jako temat przewodni Piękno. Bardzo przystawał do budzącej się przyrody, śpiewu ptaków za oknem i całego wiosennego klimatu. Te wszystkie pachnące kwiaty, delikatne, zielone pączki rozwijających się listków – to takie oczywiste w swojej urodzie. Zachłystuję się tym co roku i nigdy mi się to nie znudzi. Tymczasem moją uwagę przyciągnęła wyjątkowa opowieść Karoliny o tym, jak odnajduje piękno i miłość w tym, co wydaje się wyjątkowo trudne, a niektórym może nawet okropne. Poruszył mnie ten tekst ogromnie. A kiedy westchnęłam, wycierając załzawione ze wzruszenia oczy: „jakież to piękne”, uświadomiłam sobie, że nie sztuką jest zachwycać się rozkwitającym na wiosnę kwiatem czy kolorowym obrazkiem. Sztuką jest dostrzec piękno w tym, co przynosi ból, pozwalając nam wzrastać w miłości i akceptacji. Prawdziwe piękno, jak każda inna pozytywna jakość, rodzi się w nas niezależnie od urody zewnętrznych okoliczności. Polecam wszystkim, przeczytajcie proszę „Pokochać to, co jest nie-do-pokochania”. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki pojawił się następny artykuł na temat przejścia w inny wymiar, a potem okazało się, że kolejny z całej serii odcinek opowieści o tarocie także dotyczy śmierci. „W poszukiwaniu tęczy” uczy nas, jak godzić się z odejściem bliskiej osoby i jak żyć po tej ogromnej stracie. Wierzę, że przyniesie ukojenie i zrozumienie nam wszystkim, bo każdy z nas kiedyś rozstał się z kimś na zawsze.

Żegnając się z zimą, dotykamy w tym numerze bardziej rozstań i tego, co minęło, niż cudu rozkwitającej przyrody. Ale to właśnie pożegnań musimy się nauczyć, bo zwykle są o wiele trudniejsze niż powitania. Ale jest w Medium też i piękno w całej okazałości. Kosmiczne piękno. W tym numerze zapraszamy do podziwiania cudownych zdjęć wszechświata zrobionych przez znakomitego fotografa Tomasza Wiśniewskiego. I chociaż z przyczyn technicznych Medium nie jest w stanie udźwignąć dobrej rozdzielczości, to i tak mamy zaszczyt zaprosić Was na blog internetowy, który okaże się prawdziwą ucztą dla oka i duszy. I cieszymy się z tego, że to właśnie my pokazujemy naszym Czytelnikom, gdzie w sieci można znaleźć coś, co z zachwytu zapiera dech. Dla chwil zanurzenia w pięknie warto żyć. I warto odmierzać dni podziwem, uznaniem i zauważaniem wokół siebie harmonii. Prawdziwie pozytywne myślenie to dostrzeganie z radością garstki krokusów nieśmiało przebijających się przez pierwsze listki trawy. Ale to także dostrzeganie tęczy tam, gdzie inni widzą tylko chmury. Samych tęczowych dni Kochani Czytelnicy.

str. 2

Czasu pełnego miłości, rodzinnego ciepła oraz bogactwa duchowego i materialnego życzy Redakcja Medium

str. 3

Spis treści Inspiracje Kolorowy Wszechświat ......................31 Moje Vedic Art ....................................37 Duchowy biznes ................................ 39

Ezoterycznie Magia na co dzień ............................. 41 Runa Eihwaz ..................................... 45 Śmierć w Tarocie ............................... 49

Temat numeru

Refleksje o Reiki Śmierć i Reiki .................................... 51

Obok miłości ...................................... 5 Słów kilka o pięknie ............................7

Hologramy przeszłości (wywiad z jasnowidzem B. Zalewską) ............. 55

Piękno 3D .......................................... 9

Dla ciała

Pozytywnie

Magiczna kuchnia Małgosi ................ 57

Magia Księżycowej Wyspy ................ 11

Witamina C ........................................61

Świadomość Bogactwa ..................... 15 W dodze do pełnej harmonii .............. 19

Literacko Prawda i wybaczenie .......................63

Psychologicznie

Krótka bajka o pięknie ....................... 65

Pokochać nie-do-pokochania .............21

Bractwo Dusz .................................... 67

W poszukiwaniu tęczy ....................... 23

Wtul mnie w siebie cz. 4. .................. 75

Sekret szczęśliwego związku Prostota ............................................. 25

Ku więcej ........................................... 27

str. 4

Temat numeru Bogusława M. Andrzejewska trener rozwoju osobistego, publicystka, nauczyciel Reiki, konsultant NAO, astropsycholog, numerolog. http://prosperita.edu.pl

Obok miłości

Każdy człowiek potrafi zdefiniować bogactwo jako odpowiednią ilość pieniędzy czy dóbr materialnych. Czasem dodajemy do tego także ogólne wyobrażenie obfitości przeróżnych jakości. Dla mnie największym bogactwem jest piękno, którego możemy doświadczać, ponieważ to właśnie ono sprawia nam najwięcej radości. Bez wątpienia najważniejszą jakością w naszym rozwoju jest i będzie miłość bezwarunkowa. Stale powtarzam, że to właśnie miłość uzdrawia nasze ciała i dusze. Jednak piękno jest splecione z miłością nierozerwalnie i w każdym aspekcie. I chociaż kiedy wypowiemy te dwa różne przecież słowa, to każdy pomyśli o dwóch różnych zjawiskach, jednak w rzeczywistości my tylko nie zauważamy niezwykłej spójności piękna, dobra i miłości. Uważam, że każda miłość jest piękna. Na tym ona polega, by wznosić naszą wibrację najwyżej jak to możliwe. Wliczam w to także miłość romantyczną, która przecież nas uwzniośla, inspiruje do artystycznej twórczości i po prostu uszczęśliwia. Każde takie uczucie pozwala nam doświadczyć pełni i dotknąć najlepszych dla nas wibracji. Być może właśnie po to istnieje na Ziemi kochanie, aby pokazać człowiekowi jego prawdziwą boską naturę. I dodam tylko, że nie jest dla mnie miłością zaborcza chęć pożądania kogoś na własność, zaobrączkowania się i zabezpieczenia ekonomicznego swojego przychówku. Miłość to miłość, nie ma w niej zakulisowych interesów

i potrzeb. I tylko o tym tutaj mówimy. To, co kocham, jest dla mnie zawsze piękne. Czasem patrzę po prostu przez różowe okulary, ponieważ uczucia mogą zmienić optykę. Nie dostrzegam tego, co widzi ktoś inny – widzę tylko cudowne strony swojego ukochanego medalu. Dostrzegam w tym harmonię, ład, atrakcyjność, ciepło… i wszystko to, co dla mnie szczególnie bliskie i ważne. I chociaż mogłabym różnie definiować kolejne jakości, w gruncie rzeczy zawsze sprowadzam to do jednego: „podoba mi się, jest piękne”. Tak działa miłość. A celowo piszę o przedmiotach czy miejscach, ponieważ możemy kochać również rzeczy i zjawiska, a nie tylko ludzi. To ważne. Kiedy uświadomimy sobie moc naszego serca, wówczas nie musimy szukać kogoś do kochania – możemy obdarzać tą mocą Wszystko Co Jest. Piękno znajduje swoje miejsce tuż obok miłości, ponieważ z pomocą zachwytu potrafi błyskawicznie podnieść naszą duchową częstotliwość na wyżyny.

Wiele razy mówiłam w uniesieniu, że kocham ten widok, to miejsce czy ten przedmiot. Stale też powtarzam, że kocham pisanie albo pływanie. Od zachwytu i błogości płynnie przechodzę do odczuwania miłości, wiedząc, że kiedy nazywam swoje uczucia, wzmacniam je i utrwalam. Wszystko, na czym skupiamy swoje myśli i emocje – zasilamy i urzeczywistniamy.

str. 5

Temat numeru Obok miłości

Dlatego z taką łatwością zamieniamy lubienie na kochanie, a jeśli coś nam się podoba, równie prosto udaje nam się ogarnąć to miłością. To dobrze. Ponieważ – jak pisałam wielokrotnie – miłość uzdrawia. Czasem może to się wydać egzaltacją, kiedy na proste rzeczy i zjawiska reagujemy okrzykiem zachwytu i wyznaniem uczuć. Oczywiście i tak bywa, że spotykamy się z przesadą. Jednak łatwo rozpoznać różnice. Nadmierna i nieprawdziwa ekspresja gaśnie równie szybko, jak się pojawiła. Widok nadal ten sam, okoliczności podobne, a osoba już znudzona i zniechęcona, bo w gruncie rzeczy przejawiała tylko swoje pobudzone emocje. Miłość jest czymś innym. Czymś stałym i wzmacniającym. Jeśli kocham morze i nadmorskie widoki, to zawsze, wszędzie i nieustająco. Czasem mogę być zmęczona i nie mieć sił na spacer brzegiem oceanu, ale nadal jest to dla mnie coś cudownego, na co będę reagować westchnieniem zachwytu. I za każdym razem, kiedy będzie mi dane tego doświadczyć, będę reagować tak samo.

Umiejętność dostrzegania piękna i intensywnego reagowania zależy od indywidualnej wrażliwości. Z doświadczenia wiem, że ludzie rozmaicie reagują. Bywa, że tylko pokiwają z uznaniem głową nad ładnym widokiem, który u mnie wyciska łzy zachwytu i wzruszenia. Jesteśmy różni, stąd i reakcje nie są identyczne. Myślę też, że wrażliwym osobom łatwiej rozwijać w sobie miłość poprzez piękno. I to właśnie ci najbardziej wrażliwi posiadają artystyczne zdolności, dzięki którym tworzą niepowtarzalne dzieła sztuki, dzieląc się z innymi wewnętrznym bogactwem. Cena za to też bywa wysoka, bo osoby wrażliwe na piękno, silniej przeżywają wszystko, czego doświadczają. Mogą być mniej odporne na stres, podatne na załamanie, delikatne. Łatwo je zranić, ponieważ takie osoby chodzą z sercem otwartym na oścież. Tym sercem chłoną piękno i dzięki pięknu wzrastają. Jeśli trafią w miejsce, w którym piękna jest mniej niż trudności, wówczas zostaje w nich zachwiana harmonia i życie bywa szczególnym wyzwaniem. Jest na to metoda. Po to między innymi istTa cecha piękna wydaje mi się najważniejsza nieje pozytywne myślenie, aby nauczyć się do– stałość i wzmocnienie energetyczne. strzegać piękno niemal wszędzie, a tym samym Piękny widok, na który reagujemy dawać sobie więcej wzmacniającej energii. Proświadomie i mocno, powoduje znaczny sperita to sposób na przechylenie tej wagi wzrost energii. Podobnie jak odczuwanie w stronę dobra i radości. To zaspokojenie pomiłości. trzeby serca, nasycenie wrażliwości z jednoczesnym budowaniem dystansu do tego, co zasad Dlatego, pomimo zupełnie różnych definicji, harmonii nie spełnia. Ścieżka Serca bywa wymadla mnie to splecione ze sobą jakości. Wzrost gająca, ale równocześnie jest niesamowicie energii jest wskaźnikiem takiej cechy, która pro- piękna i daje nam mnóstwo szczęścia. Wystarczy wadzi nas do wewnętrznego rozwoju, ale przede zadbać o tę równowagę i nie pozwalać, by ludzie wszystkim zbliża nas do naszej prawdziwej istoty. i zdarzenia rozbieżne z oczekiwaniami nas raniły. Zapewne nie wszystko, co sprawia nam przyjemność, musi być dla nas korzystne, bo przecież Najprościej nie oczekiwać. Jeszcze prościej czasem czerpiemy rozkosz z tego, co szkodzi naakceptować Wszystko Co Jest. Wówczas szej duszy lub ciału – to jasne. Jednak wszystko, możemy pełnymi garściami chłonąć piękno co podnosi nam energię jest dla nas dobre i poi odczuwać przede wszystkim błogość kazuje właściwy wybór. W tym miejscu powtórzę, i spełnienie. że to, co jest piękne, dobre i pełne miłości – jest zawsze dla nas korzystne. I chyba to dla każdego oczywiste.

str. 6

Krzysztof Matusiak

trener rozwoju osobistego i biznesowego, praktyk Reiki, terapeuta http://doradztwoartex.pl

Słów kilka o pięknie Kiedy myślę o pięknie, to stale wraca zasłyszane gdzieś w przestrzeni zdanie: Wszystko jest pięknem. Aby je ujrzeć, to kwestia umiejętności i świadomości patrzenia. System narzucony nam przez tzw. cywilizację wskazuje na to co piękne – kanony piękna oraz na to co brzydkie – wszystko, co nie jest kanonem piękna. A Stworzenie jako takie nie może nie być piękne. W stworzeniu wszystko jest idealnie piękne, jedynie nasze oczy zapomniały to dostrzegać i widzieć. Dlatego tworzymy kanony piękna, określamy co pięknym jest, a co nie. By nie widzieć. Patrzymy jedynie na to co przed oczami, ale nie widzimy. To nasza tragedia. I kolejny element pychy związanej z naszym ego i chęcią bycia lepszym od Stworzenia. Trudno nam się wyzwolić z tego schematu, który nakazuje nam nie widzieć prawdziwego piękna, a jedynie jego cielesne namiastki, narzucone przez tzw. opiniotwórców. Zdecydowanie ciało ludzkie jest cudem natury i z racji tego jest piękne. Nawet, gdy tego nie widzimy. Jednak Stworzenie obejmuje wszystko co zostało wykreowane i przywołane do życia we wszechświecie. Dobrze, że umiemy się jeszcze zachwycać obrazami Drogi Mlecznej, ukrytych w świecie natury liczb Fibbonaciego, biciem

serca, majestatem gór czy morza. To właśnie jest piękno niezmienne i nie objęte kanonami. Stworzenie nie potrzebuje kanonów, tworzy z miłości, więc nie może wykreować niczego co nie jest pięknem samym w sobie. To tak proste. I porównywalne jedynie z tym co człowiek tworzy z miłością i z miłości. Takie kreowanie przez człowieka jest także tchnieniem Stworzenia. Bo Stworzenie nie uzurpuje sobie prawa do tego, by być jedynym Stwórcą i Kreatorem. Dlatego stworzyło ludzi i inne istoty, w wielu światach, które mają cząstkę Stworzenia – duszę i same mogą kreować. Jednak większość tego co tworzą ludzie i inne istoty nie pochodzi z miłości, a z chciwości, przez co nie zawiera w sobie piękna. Jest jedynie czymś odtwórczym. Dlatego ludzie tworzą kanony, by ukryć to co pięknem nie jest, pod jego pozorem. I oceniają. Wbijają w poczucie winy. Zabijają nawzajem sobie dusze. I oddzielają od Stworzenia. Życzę więc wszystkim, by widzieli piękno Stworzenia i tego co tworzone z miłością i w miłości. Bez pychy, chciwości, potrzeby wielkości. I ta medytacja uzdrowi coraz więcej zbolałych dusz, pozwalając im powrócić do Źródła i zapomnieć od oddzieleniu z nim.

str. 7

str. 8

Beata Łukasiewicz dziennikarka, blogerka, podróżniczka i doradca wizerunku, właścicielka firmy konsultingowej. http://zabawnaliteraturka.blog.pl/

Piękno 3D Kiedy redaktor naczelna poprosiła mnie o tekst na temat piękna do tego numeru Medium, w pierwszej chwili chciałam złapać klawiaturę i napisać o mojej pracy doradcy kosmetycznego. Pięknem bowiem zajmuję na co dzień – pokazuję kobietom, jak mogą prostymi zabiegami pielęgnacyjnymi zadbać o swój wygląd każdego dnia, by do twarzy w lustrze móc powiedzieć: ojej, ależ jesteś piękna! Chciałam więc przede wszystkim napisać o mojej pracy, która polega na spotkaniach z kobietami i „przymierzaniu” im kosmetyków, dopasowanych do potrzeb skóry. Często wtedy obserwuję niezwykłą przemianę. Czasem wystarczy dobrze nawilżyć skórę, dobrać podkład, położyć troszkę tuszu na rzęsy i różu na policzki – i z pozoru ze „zwyczajnej” do tej pory twarzy patrzą na mnie piękne, ogromne oczy okolone firankami rzęs, widzę kształtny nosek, pełne wargi, błyszczące kolorem pomadki, zniewalający uśmiech pewnej swej urody kobiety. Czasem panie nie mogą wręcz rozstać się z lusterkiem, tak im się nowy „look” podoba. Te spektakularne często metamorfozy, których dokonują panie samodzielnie na

moich warsztatach, i to za pomocą dwóch tubek z kremem i jednorazowych szczoteczek do nakładania tuszu – sprawiają, że uwielbiam swoją pracę. Traktuję jak misję to, że mogę pokazywać kobietom, jak łatwo o doskonałe samopoczucie, pewność siebie, samoakceptację. W każdej spotkanej kobiecie, nawet jeśli na pierwszy rzut oka niczym się nie wyróżnia, ja widzę piękno – diament, który wystarczy tylko lekko oszlifować, by olśnił blaskiem całe swoje otoczenie. Uwierzcie mi: nie ma brzydkich kobiet. Są tylko takie, które z jakichś powodów nie rozwinęły swoich motylich skrzydeł!

Ale to jest tylko jeden wymiar piękna – estetyczny. To pojęcie współcześnie jest bardzo spłaszczone, dotyczy bowiem powierzchowności, tego co na zewnątrz. Nie zawsze tak było. W czasach starożytnych, w Grecji, stulecia przed naszą erą istniał wzorzec idealnego człowieka, który zawierał się w dwóch słowach – kalos kai agathos (piękny i dobry). Dla starożytnych Greków te pojęcia były nierozerwalnie ze sobą złączone - kalokagatia.

str. 9

Temat numeru Piękno 3D

Kalokagatia oznaczała, że w wychowywaniu ludzi przestrzegano, by dbać o ich rozwój zarówno fizyczny jak i umysłowy. Dlatego w gimnazjonach tyle samo czasu poświęcano na filozoficzne dysputy, ile na ćwiczenia fizyczne, rzeźbiące ciało do idealnych proporcji, oraz na zabiegi higieniczne w łaźniach, podczas których znów dyskutowano, czytano poezję, snuto naukowe hipotezy. Dla Greków kalokagatia była połączeniem wymiaru estetycznego i etycznego. Człowiek piękny fizycznie był kimś szlachetnym z założenia: musiał niejako postępować etycznie, być dobrym w wymiarze moralnym, pełnym cnót. Jego zadaniem na całe życie był ciągły rozwój. Zatem wiedza, doświadczenie, intelekt, talent, mądre postępowanie, etyczne działanie – to piękno w drugim wymiarze (2D), umysłowym. Pewnie już się domyślacie, dlaczego tytuł mojego felietonu, to „Piękno w 3D”? Tak, bo kiedy dodamy jeszcze do

tego zestawu piękno duszy, mamy trójwymiarowy obraz: z pięknych myśli rodzą się bowiem piękne uczucia, a z miłości rodzą się dobre i piękne postępki. Podkreślę tu jednak rolę dobrych, pięknych myśli, które determinują nasze postawy, nastawienie, poglądy i działania. Nie będzie dobrych uczynków, gdy w naszej głowie będą się snuć brzydkie myśli. Od tego trzeba zacząć – myśleć dobrze o sobie, pokochać siebie, potem dzielić się miłością ze swoim ciałem i całym światem. Zrozumieć, że jesteśmy tym, o czym myślimy. Myśl to potęga: wpływa na nasze ciało fizyczne, na to, co nas spotyka, więc ten obieg piękna w 3D jest jak najbardziej realny. Myślisz pięknie – wyglądasz pięknie, doświadczasz piękna, dzielisz się nim, otrzymujesz jeszcze więcej piękna i dobra. Jeśli któryś wymiar piękna teraz u Ciebie „kuleje” nie martw się, zawsze możesz zacząć nad nim pracować. Od dziś, od teraz, bo na rozwój nigdy nie jest za późno!

str. 10

Pozytywnie Grażyna A. Adamska Certyfikowany Praktyk Theta Healing, Soul Body Fusion i Dwupunktu. Autorka serii książek "Bractwo Dusz" http://grazynaadamska.pl/

Magia Księżycowej Wyspy Lanzarote to jedna z Wysp Kanaryjskich, która swoją niepowtarzalną energią przyciąga ludzi z całego świata. Ma bardzo silną wibrację wszystkich czterech żywiołów i dzięki temu możesz na niej doświadczyć naprawdę głębokich wewnętrznych procesów. Znajdziesz tutaj silną ziemię, powstałą po wybuchach wulkanicznych. Rdzenni Kanaryjczycy wspominają swoich przodków, którzy z niepokojem słuchając odgłosów Matki Ziemi wiedzieli dokładnie, kiedy nastąpi erupcja wulkanu. Gdy gorąca lawa wydobywająca się z ziemi wlewała się do wód oceanu doprowadzała do wrzenia. Wybrzeże parowało tworząc gęstą mgłę, a zasklepiające się skały syczały. Dzisiejsze klify pokazują potęgę Ziemi i Oceanu.

str. 11

Pozytywnie Magia Księżycowej Wyspy Wyspa otoczona jest wodą, która cudownie rezonuje z tamtejszą energią. Na wyspie znajdziesz magiczne jezioro Charco de los Clicos, które znajduje się na środku plaży. Jest to nic innego, jak przepiękna laguna, w której żyje mnóstwo alg, dzięki którym woda ma intensywnie zielony kolor.

Z kolei w grotach Jameos del Aqua znajduje się zbiornik, w którym możesz zobaczyć gwiaździste niebo na ziemi. Na dnie zbiornika żyją białe kraby, albinosy, które odbijając się w ciemnościach tworzą zapierający w piersiach widok, jakby chodziło się po niebie. str. 12

Pozytywnie Magia Księżycowej Wyspy

Dalej żywioł ognia, czyli Park Narodowy Timanfaya - Góry Ognia, składające się z wygasłych wulkanów. Jednak ich powierzchnia nadal jest gorąca. W 1993 UNESCO uznało teren parku za rezerwat biosfery

I na koniec żywioł powietrza. Wyspa Lanzarote, obok Fuerteventura, jest najwietrzniejszą wyspą Hiszpańską. Wiatr nie ma jak „zatrzymać” się na wnętrzu wyspy, czy górach, więc stale lekko „przewiewa” Lanzarote, stąd uczucie słonecznego, ale niezbyt upalnego miejsca.

str. 13

Pozytywnie Magia Księżycowej Wyspy

Jeśli pragniesz doświadczyć energii czterech żywiołów… Przejść mocny wibracyjnie rytuał w świetle pełni księżyca… Poczuć niezwykłą moc wulkanicznej wyspy…

Szczegóły warsztatów znajdziesz w linku: http://grazynaadamska.pl/swiadomosc-bogactwalanzarote

str. 14

Bogusława M. Andrzejewska

Świadomość Bogactwa Inna nazwa to świadomość prosperująca i oznacza szczęśliwego człowieka, który kształtuje swoje życie zgodnie z własnymi oczekiwaniami. Jest to osoba, która zna i stosuje Prawo Przyciągania, umie rozpoznawać i uzdrawiać wzorce tkwiące w podświadomości, jest optymistą, a pozytywne myślenie to jej prawdziwa natura. Z łatwością wybacza, tworzy dobre relacje z innymi, jest dobrym, kochającym i kochanym partnerem. Umie zarówno dawać z hojnością, jak i przyjmować z wdzięcznością. Jeśli coś zaczyna, to cierpliwie i z uśmiechem doprowadza to do końca. Głęboko oddycha, kocha naturę, umie podnieść sobie energię, jeśli trzeba. Z zaciekawieniem rozwiązuje różne problemy, widząc w nich przygodę, która tylko potwierdza wysokie poczucie wartości. Jest

twórcza i dąży do samospełnienia. Każdego dnia pracuje nad swoim rozwojem, a duchowość i połączenie z Najwyższym Źródłem jest dla niej tak oczywiste i naturalne, jak oddychanie. Gdzieś pomiędzy tymi wszystkimi cechami jest też umiejętność zarabiania czy przyciągania pieniędzy. Oczywiście. To też kawałek energetyki. Natomiast z cała pewnością świadomość prosperująca nie skupia się tylko na finansach. Nasze życie składa się z twórczości, miłości, pracy, zdrowia, związków, przyjaźni, rodziny. Każdy z nas czerpie radość i siłę z tych wszystkich obszarów życia. Nikt nie byłby szczęśliwy, gdyby miał mnóstwo pieniędzy i tylko pieniędzy. Widać to wyraźnie na przykładzie wielu bogatych i nieszczęśliwych osób, które mając finansowe bogactwo, odbierają sobie życie.

str. 15

Pozytywnie Świadomość Bogactwa

skutecznie przyciągać do siebie pieniądze. Wszechświat jest lustrem. Odzwierciedla, a nie tworzy. Tylko człowiek ma moc tworzenia. Jeśli zbuduje w sobie bogactwo, także finansowe, wówczas wszechświat odtworzy to w rzeczywistości i nasypie mu pod stopy mnóstwo pieniędzy. Tak to działa. Dlatego osoba, która czuje się biedna, zawsze biedna pozostaje. Nawet jeśli wygra lub zarobi, natychmiast zostaje okradziona lub w inny sposób traci to, czego w sobie nie Czasem mówię, że pieniądze nie są ani czuje i nie ma. złe ani dobre. Są tym samym czym wszystko inne w naszej rzeczywistości: drzewa, O pieniądzach warto wiedzieć jeszcze chmury, szklanka mleka, palce u rąk, oku- jedno: są częścią wszechświata i materią, lary, nóż do obierania warzyw. I jak każdy taką samą jak nasze ciało. Jesteśmy na tej przedmiot pozwalają, abyśmy je zabarwiali planecie, aby rozwijać się w materii i pozgodnie z tym, co czujemy. Możemy je ko- przez rozumienie jej. Dlatego błędem jest zachać lub nienawidzić. Możemy wykorzystać kładanie, że duchowość odcina się od je do pomagania potrzebującemu lub do materii i zaspokaja garstką ryżu. zniszczenia czy nawet zabicia drugiej osoby. Fizyka kwantowa dzisiaj bardzo wyraźnie Nie zmieniają nas, nie maja takiej siły, ponieważ wolna wola jest największą mocą pokazuje to wszystko, co jest wewnątrz doczłowieka na tej planecie. Mają natomiast wolnego atomu. Na przykład atomu metalu, z którego zrobiono monetę pięciozłotową. dar odsłaniania naszej prawdziwej twarzy. Przestrzeń pomiędzy jądrem atomu, a elekZgodnie z Prawem Przyciągania najpierw tronami śmigającymi po swoich orbitach wytrzeba mieć w sobie szczęście i poczucie pełnia duch. To ta sama energia, którą bycia bogatym, a dopiero potem możemy wykorzystujemy robiąc Dwupunkt albo Reiki. Świadomości ubóstwa opisywać tutaj nie będę. Brakuje jej tego wszystkiego, co czyni człowieka szczęśliwym. Powiem tylko, że czasem fizycznie taka osoba ma dość dużo pieniędzy, ale cierpi emocjonalnie. Chcę zatem bardzo wyraźnie podkreślić, że to nie pieniądze dają nam szczęście, tylko właśnie umiejętność rozwijania w sobie potrzebnych jakości. Tych jakości, które tworzą świadomość bogactwa.

str. 16

Pozytywnie Świadomość Bogactwa

Człowiek w swojej pysze i potrzebie kontroli ocenia rzeczy jako złe lub dobre. Wymyślił więc, że ciało jest częściowo Ok, ale częściowo nie, bo posiadamy takie narządy, których nikomu nie wolno pokazać. Możemy je odsłaniać jedynie w toalecie. Potem wymyślił też, że pieniądze są nieładne i nie wypada ich pragnąć. Zdaniem większości ludzi zarówno pieniądze, jak i np. pośladki są negatywne i wstydliwe. Tak rozumuje świadomość ubóstwa. Ocenia. Segreguje. Odrzuca. Tymczasem Najwyższe Źródło stworzyło wszystko i wszystko przenika, wibruje w każdej części naszego ciała i w każdej monecie. Świadomość Bogactwa z miłością otwiera się na wszystko, czego doświadcza i co istnieje. Kocha wszystkie komórki swojego ciała we wszystkich jego częściach, kocha każdego robaczka i każdy banknot. Przecież bogactwo, miłość, przyjaźń, zdrowie, radość to bardzo dobre jakości. Nawet same słowa mają wysoką wibrację. Tego wszystkiego zawsze sobie życzymy i wiemy doskonale, że to wszystko składa się na szczęście. Można więc kochać bogactwo i nic w tym niewłaściwego, a takie kochanie tworzy i przyciąga

do naszego życia to, czego pragniemy. O tak, świadomość prosperująca potrafi kochać pieniądze. Och! Określenie „kochać pieniądze” jest w naszej kulturze takie straszne! Tak nielubiane! Kojarzy się wyłącznie z lichwiarzami i materialistami. Tymczasem zapewniam wszystkich, że każdy sknerus i materialista to świadomość ubóstwa wypełniona lękiem przed brakiem. Żyjemy w stereotypach i powtarzamy bezmyślnie zdania stworzone w lęku, w braku, w goryczy i zawiści… A słowa nasycone emocjami maja moc stwarzania światów. Temat jest bardzo szeroki. Dlatego stale prowadzę szkolenia z prosperity, stale też dopisuję coś na swojej stronie. A ponieważ doświadczyłam w życiu braku, dzielę się też bezpłatnie – poprzez swoją witrynę i poprzez Medium. Cała prosperita w skrócie jest też dostępna za symboliczne 35 zł w postaci płyty z wykładem. Od czasu do czasu chcę jednak zrobić coś więcej, coś w mocniejszej energii. Dlatego przyjęłam zaproszenie, by zrobić szkolenie na pięknej i bardzo mocnej energetycznie wyspie Lanzarote.

str. 17

Pozytywnie Świadomość Bogactwa

Pomyślmy przez chwilę i wyobraźmy sobie… Miękki piasek pod stopami, szelest wiatru w palmowych liściach nad głową, a przed nami ocean. Ocean Mocy i możliwości. Dookoła piękna i błogo otulająca energia Prosperity…

Jeśli ktoś chciałby dołączyć do nas i dowiedzieć się więcej – zapraszam na wspólną wyprawę. Jeśli to nie jest dla kogoś właściwy czas, może uda się innym razem. Przestrzegam jedynie przed myślą, że: „chciałbym, ale to za drogo”. To nawykowy wzorzec wypływający ze świadomości ubóstwa. To też wzmacnianie blokady, która wiernie nam będzie towarzyszyć tak długo, dopóki nie zrozumiemy, że niczemu dobremu nie służy i nie pozwolimy jej pęknąć. Jeśli jesteśmy gotowi i czegoś pragniemy, wystarczy wyrazić swoje marzenie i powierzyć siebie i to pragnienie Boskiemu Porządkowi. Zawsze dostajemy to, co dla nas dobre, jeśli tylko wyrazimy wolę. Stwierdzenie: „to za drogie” nie jest wyrażeniem woli, tylko

negatywną oceną, która blokuje dostęp do dobra. Wszystko przychodzi do nas we właściwym czasie. Doświadczyłam tego wielokrotnie. Na swoje pierwsze szkolenie z prosperity pożyczyłam pieniądze. Miałam wtedy duże kłopoty finansowe, a mój przyjaciel, który organizował kurs z mądrą duchową nauczycielką powiedział mi: „to dla ciebie, tego właśnie potrzebujesz”. To była jedna z najlepszych i najcenniejszych inwestycji. Drugą było szkolenie Reiki, na które pieniądze po prostu dostałam w prezencie od brata. Te dwie piękne energie prowadzą mnie przez całe życie, czyniąc spełnioną i szczęśliwą. Nie wyobrażam sobie, gdzie bym była dzisiaj, gdybym wtedy nie pożyczyła na udział w szkoleniu. I nawet nie chcę sobie tego wyobrażać. Ale ponieważ doświadczyłam sama, nauczyłam się dokonywania takich wyborów, które prowadzą mnie do pogodnego i spełnionego życia. A tutaj opowiadam o tym, co stało się prawdziwą cząstką mojej rzeczywistości.

Szczegóły warsztatów znajdziesz w linku: http://grazynaadamska.pl/swiadomosc-bogactwalanzarote

str. 18

Grażyna A. Adamska

W drodze do pełnej harmonii Od dłuższego czasu obserwuję pewna tendencje wśród ludzi poszukujących metod, które odmienią ich życie. W okresie, gdy prym wiódł sławny „Sekret”, królowała wizualizacja i programowanie umysłu świadomego na realizację swoich marzeń. Większość z nas rzuciła się na głęboką wodę wizualizując swoje najskrytsze marzenia, pragnąc szybkich efektów. Gdy po jakimś czasie okazywało się, że to nie do końca działa, następowało zniechęcenie i albo całkowita rezygnacja z dalszych prób, albo poszukiwanie innych rozwiązań. Po pewnym czasie przyszedł wielki bum na pracę z podświadomością i czas na metody kwantowe. Tym razem osoby żądne zmian zaczęły uwalniać stare programy, schematy i wzorce z podświadomości, co dla jednych było zrzuceniem ciężkich kajdan, dla innych traumatycznym starciem z przeszłością, a jeszcze dla kolejnych nie zawsze miłą konfrontacją z samym sobą. I w tym przypadku pojawiła się pewna ulga, spokój, zmiana wewnętrzna, jednak niektórych tematów nie dało się przeskoczyć, bo nie odzwierciedlały się w świecie materialnym. I ponownie pojawił się pewien dysonans. Co w takim razie jest nie tak?

Kluczem do pełnej zmiany na każdej płaszczyźnie jest równoległa praca na wszystkich poziomach – świadomości, podświadomości i ducha.

Jeśli pracujesz tylko z umysłem świadomym to utkniesz, bo podświadomość nie pozwoli Tobie wierzyć w coś, co może być dla Ciebie zagrożeniem. Przykładowo, jeśli masz zakotwiczone memy społeczne (a uwierz mi, że każdy jakieś ma) np. bogaci to oszuści, pieniądze są brudne, miłość to cierpienie, to podświadomość nie dopuści Ciebie do pieniędzy ani miłości, bo zadba o to, abyś nie został „skrzywdzony”. Przecież nie możesz być oszustem, ani dotykać czegoś, co jest brudne lub cierpieć. Jeśli skupisz się tylko na podświadomości, to dla kontrastu umysł świadomy, nie dostając nowych wytycznych do działania, zacznie sabotować Twoje wewnętrzne zmiany.Gdy uwolnisz się od niekorzystnych przekonań i jednocześnie nie pokażesz, jak poruszać się w nowych okolicznościach, umysł wróci do starych schematów. Weźmy dla przykładu Twoją sferę finansową. Jeśli pracując w temacie bogactwa, nie zaczniesz budować nowych nawyków takich, jak np. kontrolowanie finansowe, mądre oszczędzanie, inwestowanie w siebie i w życie; jeśli nie nadasz nowego kierunku dla umysłu świadomego, to cała Twoja praca z podświadomością, prędzej czy później, legnie w gruzach. Dlatego kluczem do jakiejkolwiek przemiany jest zbudowanie pełnej równowagi. Jednoczesna praca umysłu świadomego i podświadomości, a do tego otwarcie się na harmonię płynącą z Twojej Duszy, to jedyna właściwa droga ku zmianom w Twoim życiu.

str. 19

Prosta zasada zabawy z Matrycą Energetyczną to „wpadnij, umieść intencję, odpuść”. Wpadnij w pole serca. Umieść intencję: wybierz jakiekolwiek dwa punkty, które przyciągają Twoja uwagę. Odpuść i usuń się z drogi, tak by pole potencjału kosmicznej świadomości mogło się przez Ciebie wyrazić. To także oznacza odpuszczenie wszelkich oczekiwań co do rezultatu.

Nie ma właściwego i niewłaściwego sposobu wykonywania Dwupunktu, także przyjmuj, że za każdym razem wykonujesz go prawidłowo. Jeśli: * czujesz, że źle wykonujesz Dwupunkt, * nie wiesz, co to znaczy być w polu serca, * masz problem ze sformułowaniem intencji, * nie wiesz jak odpuścić oczekiwany rezultat, * nie zauważasz zmiany po sesji, * chcesz wiedzieć więcej o Dwupunkcie, to ten ebook jest dla Ciebie!

str. 20

Psychologicznie Karolina Kowalska

Elfik. Wrażliwa, magiczna empatka. Praktyk Reiki.

Pokochać to, co jest nie-do-pokochania Podchodzę ostrożnie, okrążam ten temat, bo się wydarzało. I przechodzenie przez synchrojest delikatny. Bo sprawia, że całkiem po- niczności… 10-te urodziny mojej Córki –odwiedzam ją na ważni i dojrzali dorośli, wybiegają z płaczem, kolonii i tego samego wieczora dociera alarmujak napisał dziś Bartek. jąca wiadomość od rodziców Chłopca, że lekarze mówią, iż to może być Koniec. Wsiadam w sażyciu w Rok temu w czerwcu po raz pierwszy towarzyszyłam przy umieraniu Dziecka. 6 ty- mochód i jadę. Chłopiec wita mnie najpiękniejgodni. Niemal codziennie. I była to najbardziej szym uśmiechem i niemal widzę, jak siada na wartościowa „praca”, jaką wykonywałam w moim łóżku… Nie, to nie jest ‘ten dzień’. Dziękuję za życiu. Najpiękniejsze spotkanie, wspólna podróż kolejny Jego dzień, dziękuję za urodziny mojej i rozstanie. Rozstanie bez pożegnania, bo „mia- Córki, za spokojną drogę powrotną w deszczu… łam przyjechać jutro”. Ten Chłopiec do dziś przySierpniowy chłodny poranek, samochód zachodzi w moich snach więc nasza wspólna podróż trwa, tylko zmieniła wymiar. Wiem, że jest pakowany sprzętem na wakacje nad morzem, romu Dobrze, cokolwiek to znaczy. Dziękuję za to wery, deska, koce, książki, ruszam – pierwszy Spotkanie, dziękuję, że mogłam go poznać i być, przystanek: kwiaciarnia – kupuję biały bukiet, zatak jak potrafiłam najbardziej prawdziwie, na tam- mieniam kilka zdań z panią, która milknie gdy słyszy, że jadę na pogrzeb… Dziecka. Dobrze ten moment. Reakcje wielu osób były identyczne: „Jak da- znana trasa, a raczej jej połowa, nie dojeżdżam jesz sobie radę??? To musi być strasznie cięż- do Łodzi, Miasto Rodzinne Chłopca jest w połokie!” – słyszałam to jak przez mgłę. Jak to ciężkie, wie drogi, skręcam, jestem. Tłum ludzi, wieje, kiedy w tym tyle piękna jest…. Jakie „dawanie pada, ludzie płaczą i mdleją, pogrzeb zamienia rady”? Po prostu wsiadam w samochód i jadę i się w cichą czarno-białą manifestację, mam wrajestem. Żadnego „odcinania się”, ale i żadnego żenie, że miasto ucichło, ktoś naprawdę zatrzywklejania się w Jego Opowieść, towarzyszenie… mał Czas, Ruch i Dźwięki. Pogrzeb, przytulam po I wielka wdzięczność, przyjmowanie każdego kolei tych, którym jest najtrudniej. I dalej rozmadnia jako daru i doświadczanie Wszystkiego, co wiam z Nim. Rozmawiam i czuję Spokój. Z tego

str. 21

Psychologicznie Pokochać to, co jest nie-do-pokochania

Miejsca mogę nie poddać się łzom i rozpaczy. Lekko choć z mocą utrzymuję ten stan, parę osób potrzebuje czyjejś obecności-bez-łez, przytomnej, współczującej, ale nie rozpadającej się. Wsiadam w samochód, zabieram Go nad morze, obiecałam przecież. W strugach deszczu wieczorem docieram na miejsce, gdzie w ramiona wpada mi moje Żywe Stęsknione Dziecko. Zastanawiam się, jak jej powiedzieć, że Chłopiec odszedł stąd, niepotrzebnie tyle myślę, bo drugiego dnia Córka mówi do mnie sama: „Mamo, ja wiem, że On umarł, czułam to tego dnia, jak do mnie jechałaś, wiedziałam, że coś się stało, inaczej nie byłabyś tak późno”. I już. Dzieci są niesamowite…

Parę dni wakacji. I myśl: tylko tak chcę ‚pracować’. Wszystko co wcześniej w życiu robiłam miało mnie doprowadzić w to miejsce. W miejsce, w którym Wszystko sprowadza się do bycia prawdziwą i działania: pogłaszcz, przytul, opowiedz, posłuchaj, biegnij po pielęgniarkę, porozmawiaj z lekarzem czy księdzem, wyegzekwuj, podaj picie, zasłoń okno, pomasuj stópki, ręce, słuchaj i rozmawiaj, bądź, bądź sobą z całą dostępną świadomością. Dotrzymuj obietnic: gdy mówisz, że będziesz jutro, to bądź.

liczności pozwalają. W przepięknym Miejscu, pełnym miłości, tulenia i chęci zrekompensowania Maluszkom trudnych doświadczeń, obok zapachu niemowląt, zapachu niemowlęcych oliwek i proszku do prania, wyświetlają się koszmarne filmy. Każde Dziecko to inna opowieść. Potrzymaj na rękach, przytul, pogłaszcz, a „opowie” Ci swoją. Podziękuj. Bądź, bądź prawdziwa, bądź sobą. Nie da się być nie-poruszoną, a mimo to można tam Być. Nie pomożesz rozpadając się. Pomóż najpierw sobie. Ukochaj odrzucenie i traumy, Pokochaj matkę-co-nie-chce-dziecka, tak jak pokochałaś matkę-co-nie-chce-oddaćdziecka, a potem wróć, jeśli nadal będziesz tego chciał/a. Pokochaj to, co jest Nie-do-pokochania

*** W końcu jest Otwock, prawie-dom, prawieWarszawa, pomieszanie Piekła z Niebem. Wymieszane opowieści, wymieszane zapachy: miłość i troska obcych ludzi z zapachem lęku, braku sensu, poczuciem bycia odrzuconą, niechcianą, nie-dość-jakąśtam Maleńką ludzką Istotą. Kto to jest mama? Ta co nosiła 9 miesięcy pod zamkniętym z przerażenia sercem…. Czy taktóra-kiedyś-może-przyjdzie? A jeśli nie przyjdzie? Uda się nabrać sił i wiary z miłości tych Cioć wszystkich, co tulą i kochają? A co jeśli NIKT *** NIGDY po mnie nie przyjdzie i będą umierać „niA potem jest miejsce, w którym najczulszą czyje” takie…. Wycie od podłóg po sufit. Słyszę, opieką otoczone są porzucone dzieci. Znowu że stąd „ludzie wybiegają z płaczem”. Myślę Łódź. Tam śmierć, tu Początek Życia. Tam uko- sobie „Witaj w Domu”. chane Dziecko otoczone najbliższymi do końca, Nie daj się. Nie osądzaj. Pokochaj. Bądź. tu porzucenie na „dzień dobry”. Znów przyjeż- Działaj. Gdy powiesz, że będziesz jutro, to bądź. dżam i jestem, na ile mogę, na ile czas i inne oko-

str. 22

Katarzyna Zamiar terapeutka d/s uzależnień, bajkoterapeutka, doradca dietetyczny, pasjonatka rozwoju osobistego.

W poszukiwaniu tęczy Kiedyś pewna kobieta straciła osiemnastoletniego syna. Wyszedł z domu jak zwykle, pełen radości, zadowolenia i szczęścia. Dwa dni wcześniej, kiedy dzieliła się z nim opłatkiem, nie miała pojęcia, że to ostatni raz. Nigdy więcej nie wrócił…. (W tym momencie skup się na rodzaju swoich myśli i zobacz, czy Twoje myśli są smutne i pełne współczucia w związku z tym co właśnie przeczytałeś/aś).

Kobieta była pełna rozżalenia, że wraz ze śmiercią jej syna nie zatrzymał się czas, nie zatrzymał się świat. Wszystko dookoła było takie, jak zawsze. Ludzie się uśmiechali, dzieci się bawiły, wszyscy mieli mnóstwo spraw do załatwienia. Nawet słońce świeciło niezmiennie. Tylko w jej świecie zatrzymał się czas, jakby następny dzień miał w ogóle nie nadejść. Tylko w jej świecie brakowało jednej ukochanej i najdroższej osoby. Kiedy kładła się spać, wszystko było dobrze, zasnęła szczęśliwa, bez trosk. Obudziwszy się w zupełnie innej rzeczywistości, przez miesiące poszukiwała sensu tej lekcji. Pewnej nocy syn odwiedził ją we śnie. Zadowolony i szczęśliwy, jak zwykle. Wyjaśniał, że to czas

dał im siebie i że należy się cieszyć z tej chwili bycia razem. – Żadna chwila nie jest zwykła, zawsze coś się dzieje – mówił. – W danym momencie, poprzez myśli, nadałaś wydarzeniom szczególne znaczenie i stwierdziłaś, że to była wyjątkowa chwila, która zmieniła twoją rzeczywistość. Tymczasem zmieniła się tylko twoja reakcja emocjonalna na chwilę, która trwa. Powiedział też , że może się radować bądź rozpaczać. Może się zamartwiać lub być szczęśliwa. Może zrobić wszystko co chce z daną chwilą, może zrobić wszystko co chce z przeszłością, ale Tu i Teraz nic się nie wydarzyło. Mowił, że całe zdarzenie jest już przeszłością. Twierdził, że zmieniło się jej myślenie, które ma wpływ na postrzeganie rzeczywistości, wywołane brakiem związanym z jego nieobecnością w materii. Brakiem kontroli i władzy. Niemoc i bezradność, to jedno z odczuć, które uświadamia, że niczego nie mamy na własność, że wszystko mamy na chwilę. Powiedział jej, że ludzie, gdy nie dostają tego czego chcą, cierpią, a nawet jak to dostaną, to też cierpią, bo nie mogą tego zatrzymać na zawsze. Nie potrafią cieszyć się tym co mają Teraz.

str. 23

Pozytywnie W poszukiwaniu tęczy

Mamo – powiedział patrząc jej prosto w oczy – zrezygnuj z kontroli, której nigdy nie będziesz miała i zaakceptuj fakt, że nie miałaś wpływu na to, co się stało. Tuląc ją mocno do siebie, wyszeptał: Twój umysł, to tylko narząd, reagujący na wszystko. Wypełnił ci głowę milionami chaotycznych myśli, z których żadna nie określa ani ciebie, ani twojej rzeczywistości. Sądząc, że jesteś swoimi myślami, sprowadzasz na siebie smutek. Wyrzuć wszystko co zbędne i nie myśl więcej, niż wiesz. Umysł to nie to samo co mądrość, a śmierć, to tylko przejście. Podobnie jak narodziny. Śmierć sama w sobie nie jest smutna, to nasze myśli o niej są takie. Masz tylko to, co jest Teraz, nic więcej, więc jeśli Dziś nie będziesz szczęśliwa, to nie będziesz szczęśliwa także w przyszłości. Kobieta ocknęła się i z szeroko otwartymi oczami uświadomiła sobie swój sen. Wiedziała, że przeszłość jest jej dana po to, by mogła zrobić z niej użytek, by móc budować dla siebie lepszą przyszłość. Sposób, w jaki myśli o przeszłości ma ogromny wpływ na jej postrzeganie rzeczywistości, na tworzenie swojej przyszłości. Zrozumiała, że przeszłość to nie tylko wspomnienia z odległych lat i wczoraj. Przeszłość, to także miniona chwila. Do tej pory jej obecność w Teraz była mylnie osadzona w przeszłości, w tym co było przed chwilą, w trwającym dniu. Tymczasem

Teraz, to tylko ta chwila, to tylko ten moment. Doświadczenie „straty” bliskiej osoby jest bardzo bolesne i niezrozumiałe dla kogoś, kto tego nie przeżył. Jednak ona wiedziała, że wyciągnięcie z tegoż przeżycia nauki jest nieocenione w swej wartości. To dlatego nie zatrzymał się świat, to dlatego nikt nie zareagował na tę chwilę. To dlatego nadal świeciło słońce. Trwając w tej zadumie, nie tęskniła… cieszyła się ze spotkania. Podeszła do okna i otworzyła je na oścież. Oddychając głęboko, chłonęła cały świat, chłonęła całe życie. Była szczęśliwa w swej wędrówce, świadoma faktu, że nigdy nic nie jest takie samo. Życie to jedna wielka tajemnica, na której rozwikłanie szkoda czasu i energii. Spojrzawszy daleko przed siebie, dostrzegła piękną, różnokolorową tęczę. Jakby Wszechświat przyglądał się jej w szerokim uśmiechu. Jej serce odwzajemniło ten uśmiech i wchłonęło całą tęczę do siebie. Od tej chwili już nigdy nic nie było takie samo. (Przyjrzyj się swoim myślom Teraz, drogi Czytelniku. Dostrzegasz różnicę ? Czy jesteś tak smutny i pełen współczucia jak na początku tego artykułu? Tak tworzymy swoje myśli, tak powstaje nasza rzeczywistość. Widzisz albo smutek i cierpienie, albo miłość i szczęście ).

str. 24

Bogusława M. Andrzejewska Sekret szczęśliwego związku Prostota

Pisząc o sposobach na dobry związek podkreślałam między innymi znaczenie poczucia własnej wartości, komunikacji czy przytulania. Myślę, że do tego zestawu warto dodać coś wyjątkowo prostego i oczywistego, a mianowicie radość życia. Z mojego doświadczenia wynika, że szczęśliwy związek to taka relacja, w której oboje cieszymy się każdą chwilą, szukając pozytywnych aspektów w naszej bliskości. Często problemy w związku zaczynają się od oczekiwań.

Oczywiście tych niespełnionych. Wygląda to tak, że traktujemy partnera jako kogoś, kto ma do wykonania określone zadania. Nie mówię tu o oczywistym podziale obowiązków i wymianie dawania i brania, ale o tym, że kiedy miną pierwsze uniesienia, zaczynamy skupiać się na brudnych naczyniach, bałaganie czy potrzebie zrobienia zakupów, zamiast na uczuciach. To ten czas, kiedy rozpadają się nasze marzenia wyrosłe na wspólnym radosnym spędzaniu wieczorów i na przyjemnościach. Odkąd mieszkamy

razem coraz rzadziej zajmujemy się zabawą i radością, a coraz częściej traktujemy siebie nawzajem zadaniowo. Każdy ma coś do odrobienia. Taka specyficzna dorosłość i odpowiedzialność… która niestety bywa pułapką dla uczuć. Podstawą dobrego związku jest celebracja chwili.

Miłość to delikatna i piękna roślina, która najlepiej czuje się w ciepłym i radosnym klimacie. Ludzie, którzy spędzają razem czas na przyjemnościach są do siebie nastawieni bardziej pozytywnie, niż ci, którzy pracują w pocie czoła – każdy osobno. Nie odkrywam tu Ameryki. Czasem warto wtulić się w siebie i pooglądać razem filmy, głaszcząc się wzajemnie lub pójść się zabawić, a sprzątanie zrobić potem wspólnie i szybko. I chociaż każdy z nas woli spędzać czas w czystym mieszkaniu, a piętrzące się w zlewie stosy naczyń bywają denerwujące, warto znaleźć złoty środek i czasem odpuścić sprzątanie na rzecz przytulania. Czasem. Chodzi o to, by nie odmawiać stale partnerowi, tłumacząc:

str. 25

Psychologicznie Sekret szczęśliwego związku

„mam jeszcze tyle do zrobienia”. I dodam, że w takiej sytuacji mądry mąż odpowiada: „zostaw, pomogę ci i zrobimy to później razem, a teraz pooglądajmy razem film”. Tak to powinno działać. W dobrych związkach wiele rzeczy robi się wspólnie i jest to wspaniałe. Druga rzecz, na którą warto zwrócić uwagę, to przenoszenie emocji. Często wracamy do domu rozdrażnieni i zmęczeni sytuacją w pracy, po czym bezmyślnie wyładowujemy złość na ukochanej osobie. To standard – ponieważ nie można powiedzieć do słuchu szefowi, zaciskamy zęby i miło się uśmiechamy, a całą frustrację przynosimy do domu i zrzucamy na partnera. A po co? Przecież partner to ktoś, kto powinien nas ukoić, bo taką właśnie moc posiada. Przyznaję, że jeśli zdarza mi się trudny dzień, to natychmiast mówię mężowi o tym, aby nie myślał, że to on jest przyczyną mojego rozdrażnienia. I zawsze wtedy proszę, aby mnie przytulił. Odkryłam już dawno temu, że kiedy zanurzę się w ramionach ukochanego, to już po chwili wszystkie negatywne emocje topnieją jak wosk… Jaki to prosty i przyjemny sposób na dobre samopoczucie. Warto uświadomić sobie, że pełen miłości dotyk może wiele uzdrowić, nie ma więc sensu z tego rezygnować na rzecz wyplucia z siebie nagromadzonej frustracji. Jeśli jednak ta frustracja domaga się ujścia,

można po prostu wziąć poduszkę i walić w nią tak dugo, aż opadniemy z sił. A potem spokojnie wtulić się w partnera albo wypić z nim w zgodzie herbatę – co kto woli. W związku warto cieszyć się każdą chwilą.

Wymaga to od nas otwartości na radość i umiejętność odczuwania dystansu do drobiazgów bez znaczenia. Jak we wszystkich obszarach życia, tak i tutaj kierujemy się pozytywnym myśleniem. Po przełożeniu tej mądrej zasady na codzienność, odnajdziemy prawdziwe zadowolenie w swojej relacji. Co to oznacza? Na przykład nie przejmowanie się rzuconymi niedbale brudnymi skarpetkami. O wiele łatwiej i zdrowiej je podnieść i spokojnie włożyć do kosza na pranie, niż robić awanturę. I nie chodzi tu tylko o wygodą, ale także o zasadę pilnowania własnych myśli. Jeśli z powodu jednej pary skarpetek wejdę w paskudne emocje, podniosę głos, a może nawet pokłócę się z mężem, to stworzę kawałek negatywnej rzeczywistości. Spadnie mi energia i przez najbliższe godziny będę przyciągała kolejne niemiłe wydarzenia. Po co, skoro można te nieszczęsne skarpety podnieść bez tracenia energii. Czasem sami wyszukujemy powody, aby się czepiać. Wracamy zmęczone, obładowane siatkami pełnymi zakupów, a tu partner leży wygodnie i ogląda telewizję.

str. 26

Psychologicznie Sekret szczęśliwego związku

dobrze, a my tak się musimy męczyć. Stąd krok do awantury. Warto wyhamować i wziąć głęboki oddech. Pomyśleć: „przecież go kocham, a on nie leży na złość mnie, wystarczy to inaczej zorganizować”. I następnym razem wysłać partnera do sklepu, by dźwigał ciężary. Czasem wystarczy nauczyć się prosić o pomoc i konsekwentnie się jej domagać. Bardzo często cierpimy na własne życzenie, bo chcemy wszystko robić same, bo nie umiemy komunikować swoich potrzeb. Równowaga w dawaniu i braniu jest w związku ogromnie ważna.

samej siebie. Prosta i często niestety stosowana, chociaż jak sądzę raczej nieświadomie. Ciągłe narzekanie na partnera jest bardziej nawykiem przejętym od innych kobiet, nierzadko od własnej matki, która też nie umiała inaczej postępować. A wcale nie musimy przestać kochać kogoś tylko dlatego, że rozrzuca skarpety i wyleguje się przed telewizorem. A niech tam rozrzuca. A niech sobie leży. Obserwując moich klientów, zauważam, że w każdym człowieku można znaleźć zarówno dobre strony, jak i te złe. To my w danym momencie decydujemy, co wyWarto we wszystkich trudnych sytuacjach bieramy i na czym będziemy ogniskować starać się pilnować pozytywnego myślenia. uwagę – na pozytywach czy negatywach. Tylko nie uświadamiamy sobie przy tym, że Generalnie trzeba pamiętać o tym, że dokonując wyboru, wybieramy także miłość nasz partner to ktoś, kogo kochamy i dla i czerpanie szczęścia w ramionach ukochakogo chcemy jak najlepiej, a nie worek tre- nej osoby lub niechęć, która konsekwentnie ningowy, na którym możemy wyżyć się za narasta, prowadząc nieuchronnie do drawszystkie życiowe niepowodzenia. Kiedy pat- matu zdrady czy rozstania. rzymy na męża czy żonę, myślmy o tym, za co kochamy tę osobę, dlaczego jest nam Podnosząc poczucie wartości bliska i co nas w nim czy niej urzekło. To minimalizujemy ilość sporów w związku. trzeba powtarzać jak afirmację – to uzdrawia uczucia. I działa rzecz jasna w obie strony. Im A jeśli już się pojawiają, możemy próbobardziej dbam o kochanie siebie i kochanie wać obracać konflikt w żart lub szukać partnera, tym więcej miłości przyciągam dobrych aspektów sprawy. Bardzo pomaga z jego strony. umiejętność wyłapywania wzorców, którymi Ma to też ogromne znaczenie dla takie doświadczenie przyciągamy. Nic nie związku, jeśli potrafimy doceniać partnera. dzieje się bez przyczyny i nawet jeśli partner Pisałam już o tym, że nie ma ideałów. Nasz nam coś zarzuca i atakuje nas bez powodu, ukochany też ma mnóstwo różnych słabości. to u podstaw leży jakiś nasz kompleks, który Ale przecież jest nasz, jest kochany. Być w ten sposób wychodzi na światło dzienne, może jest ojcem naszych dzieci. Być może domagając się uzdrowienia. Świadoma z czułością całuje nas przed snem w czoło. praca z podnoszeniem własnej wartości Być może stara się zapewnić nam jak najwię- działa niemal od ręki. Można rozwiązać procej pieniędzy. Myślenie o tym, co dobre i za blem i pogodzić się nawet w ciągu godziny. co kochamy partnera – wzmacnia nasze Na koniec jeszcze jedna sugestia, która uczucie i więź między nami, a przez to spra- polega na tym, by skupiać się na tym, czego wia, że odnajdujemy przyjemność we wza- pragniemy. Im częściej myślimy o tym, co jemnej bliskości i spędzaniu czasu razem. ważne i dobre, tym szybciej to przyciągJeśli natomiast będziemy analizować niemy do swojego życia. Zasada znana z inwszystkie wady tego człowieka i w kółko nych obszarów prosperity działa także mamrotać pod nosem, jaki jest bezna- w relacjach. Zamiast martwić się, że coś nie dziejny, to bardzo szybko zabijemy własne jest dokładnie tak, jak byśmy chcieli, lepiej uczucia. Jak potem cieszyć się ze związku, marzyć i zasilać energią myśli to, czego naw którym wygasła miłość i dominuje nie- prawdę chcemy doświadczyć. chęć? To prosta droga do unieszczęśliwienia

str. 27

str. 28

Bogusława M. Andrzejewska

Ku więcej... Kolorowe świece migoczą ustawione rzędem na kamiennym parapecie. W miękkiej ciszy przepływają wspomnienia – te wyraźne i te zatarte. Dziesiątki lat ludzkich losów przeplatają się ze sobą w układach dłoni, zaciśniętych gniewnie szczękach, łzach spływających cicho po policzkach i spojrzeniach pełnych oczekiwania. Spragnione miłości dziecko kładzie głowę na kolanach matki. Syn z pokorą klęka przed ojcem. Babcia ze wsparciem dotyka ramion swojej córki. Nad skomplikowanymi, pełnymi trudnych uczuć sytuacjami dźwięczy cichy głos Kasi: Tak długo na ciebie czekałam… Już dość… Pozwalam ci być sobą… Dłużej tego nie uniosę… Ten głos wyciąga nas na powierzchnię emocji, jak koło ratunkowe w spienionej kipieli. Kiedy bezradnie stajemy, bo zatrzymuje nas niebotyczna ściana niezrozumiałych uczuć, Kasia z prostotą podpowiada oczywiste słowa. Kiedy łzy dławią w gardle, jej głos pozwala jednym wyciagnięciem ręki skruszyć mury lęku i rozbić skorupy zastygłej od pokoleń nienawiści. Dotyka naszej duszy, rozpalając w niej nadzieję na lepsze. Przynosi uwolnienie. Poza wszelkimi oczekiwaniami, których mieć tutaj nie warto, to jedno pojawia się zawsze: zmiana na lepsze. Wspólnie z Kasią przemierzamy długą drogę do minionych wieków. Z lękiem otwieramy wielki poczerniały ze starości kufer i drżącymi ze wzruszenia dłońmi wyciągamy z niego różne skarby. Układamy je u swoich stóp i oglądamy ze zdzi-

wieniem rzeczy, o których istnieniu nie mieliśmy pojęcia. Odkrywamy, że te wszystkie zaskakujące jakości są nasze. Że łapczywie je gromadziliśmy przez wiele lat swojego życia. Zanurzeni w swojej czasoprzestrzeni nie słyszymy, że za oknem z natarczywym buczeniem uszkodzonego tłumika przejeżdża stary samochód. Gdzieś niedaleko głośno ujada pies. Na gałęzi drzewa rozśpiewał się ptak, witając wychodzące zza chmur słońce. Nieśmiało brzęczy zapomniana komórka, odłożona niedbale na stół. Zanim wrócimy do tu i teraz, poprzez łzy wzruszenia i pełne pokory pochylenie głowy przed linią przodków wzrastamy do uzdrowienia. Budzimy w sobie siłę i moc, by umieć samodzielnie podążać „ku więcej”… Tak wygląda widziany moimi oczami warsztat Ustawień systemowych, który po mistrzowsku prowadzi Katarzyna Hanna Palicka. Warsztaty tego typu odbywają się w Polsce i za granicą od lat. Dzięki ich terapeutycznej mocy ludzie uzdrawiają swoje życie i relacje. Prowadzą je różni nauczyciele, a metoda zdążyła już obrosnąć mitami i dorobić się specjalistycznej literatury. Dlaczego wybrałam Kasię? Bo rezonuje ze mną. Bo czuje więcej. Bo rozumie. Bo kiedy bierze mnie za rękę, nie boję się cofnąć po własnych śladach i skonfrontować z bólem minionych pokoleń. Bo potrafi przełamać mój lęk i pokazać, ile dobra czeka mnie po jego drugiej stronie. Bo kiedy wracam po wszystkim do domu, to w moich bliskich widzę wyłącznie ciepłe światło. Warto tego cudu doświadczyć.

str. 29

Psychologicznie Ku więcej...

Warto też doświadczyć ustawień. We wszystkich kulturach świata przodkowie stanowili ważne ogniwo łączące nas z ponadczasową mądrością. Ludzie od wieków czerpali z tego źródła wsparcie, które pozwalało im bezpiecznie przeżyć trudne momenty. Linia rodu to coś więcej niż broszka po babci i zakurzone zdjęcie w kolorach sepii. To wzory przeżytych traum, które nadal nas bolą, chociaż nie możemy ich pamiętać. Wzory, które uczą nas radzenia sobie z życiem we wszystkich jego barwach. To także potężna wspierająca siła, dzięki której przetrwały tysiące istnień przed nami. Matka i ojciec to dwa podstawowe klucze do naszego życia. Stosunek do rodziców wyznacza jakość istnienia, które może być spełnione, udane, pełne miłości w dobrym związku, ale także trudne, smutne, samotne i pełne goryczy. To, jak patrzymy na mamę i tatę, to co do nich czujemy, kreśli wydarzenia emocjonalne w pozostałych relacjach, jakich doświadczamy. Rodzice to ludzie – tacy, jak my. Żyją tak, jak umieją najlepiej i tak, jak zostali wychowani przez swoich. Podświadomie przekazują nam swój ból i gniew, ale też swoje zdolności, umiejętności i wewnętrzne piękno. Są kolejnym kółeczkiem w całym łańcuchu pokoleń, powielając to, czego nauczyli się od tych, którzy szli przed nimi. Właśnie dlatego gniew i żal w stosunku do tych, którzy powołali nas na świat jest absurdalny. To jak gniewać się na chmurę, że pada z niej deszcz, kiedy zaplanowaliśmy wycieczkę. Nie da nam to nic, oprócz utraty energii. Prawdziwa dojrzałość, to pełne zaakceptowanie człowieczeństwa swoich rodziców i danie im z miłością prawa do wszystkich słabości. Taka postawa otwiera

drzwi do prawdziwej akceptacji siebie i pokochania każdej swojej cząsteczki. A w każdej żyją oni – mama i tato… Kochając ich bezwarunkowo i pochylając się z wdzięcznością nad tym, co dobre i z wybaczeniem nad tym, co trudne – uczymy się kochać i wybaczać sobie, własnym dzieciom, mężowi, żonie, przyjaciołom. Akceptacja minionych wydarzeń to też zrozumienie, że rodzice szukali swojej drogi tu na Ziemi w taki sam sposób, jak my to robimy dzisiaj. Stawiali niespieszne kroki i cofali je z lękiem lub biegli na oślep pełni wiary w to, że podążają najlepszym szlakiem. Nieśli na ramionach swój bagaż wypełniony tym, co dostali od swoich przodków. Kochali i nienawidzili, tęsknili i witali, tracili bezpowrotnie i odzyskiwali. Dlaczego czasem chcemy widzieć w nich wyłącznie idealne maszyny, które zobowiązane są dać nam wraz z życiem doskonały pakiet bogactwa, zdrowia i mądrości? Ustawienia systemowe pomagają odnaleźć człowieczeństwo zarówno w sobie, jak i w rodzicach i w dziadkach. Pozwalają zrozumieć i wybaczyć, wyjść poza żal i gniew. Uwolnić to wszystko, co nam nie służy. Otwierają nas na wszystkie skarby przyniesione przez cała linię naszego rodu. W ciszy i wzruszeniu oglądamy przeszłość. Wolni od pretensji. Wolni od nienawiści. Wolni od gniotącego poczucia niesprawiedliwości. Pogodzeni z życiem i zwróceni ku więcej…

str. 30

(Relacja napisana po warsztatach ustawień systemowych wg metody Berta Hellingera prowadzonych przez Katarzynę Hannę Palicką we Wrocławiu).

Inspiracje Tomasz Wiśniewski

fotograf, pasjonat samolotów i astrofotografii, praktyk Reiki http://www.astroloty.eu zdjęcia: Tomasz Wiśniewski

Kolorowy Wszechświat Patrząc na rozgwieżdżone nocne niebo niewiele osób zdaje sobie sprawę, że nad nami rozciąga się tak naprawdę morze kolorów i kształtów. Jak to? Tam? W tej bezkresnej czerni? No może i coś tam jest… Jakieś galaktyki i mgławice, ale to przecież trzeba być naukowcem albo pracować w NASA żeby te cuda oglądać! Otóż nie trzeba :-) Już mały, amatorski teleskop pozwala dojrzeć wspaniałe obiekty, które znajdują się nad naszymi głowami. Co prawda nie będą jeszcze kolorowe, tylko przybiorą postać szarej mgiełki, ale i tak możemy się zachwycać wspaniałymi kształtami spiralnych galaktyk albo olbrzymich chmur gazów pozostałych po wybuchach supernowych. Ludzkie oko jest niestety za słabe, żeby wychwycić kolory Wszechświata, ale na całe szczęście możemy je zobaczyć dzięki astrofotografii. Jeszcze jakiś czas temu nawet nie marzyłem, że kiedyś będę mógł sam robić zdjęcia Kosmosu. Życie tak się potoczyło, że udało mi się zgromadzić w ciągu dwóch lat odpowiedni sprzęt i poznać wspaniałych ludzi, dzięki którym mogłem rozpocząć swoją własną przygodę z astrofotografią. Moje początki to zwykły, cyfrowy aparat fotograficzny i równie zwykły obiektyw założony na specjalny, napędzany silnikami montaż, który po-

zwala kompensować ruch obrotowy Ziemi. Wbrew pozorom nie jest to tak bardzo skomplikowane, a prosty montaż to koszt kilkuset złotych. Po zrobieniu pierwszych zdjęć już wiedziałem, że chcę więcej! Po jakimś czasie zdobyłem w pełni skomputeryzowany teleskop i specjalną, bardzo czułą kamerę, co pozwoliło mi dostrzegać jeszcze więcej na nocnym niebie. Jedyne co się nie zmieniło, to potrzeba ciemnego nieba, a o to dziś niestety najtrudniej…

Od listopada do marca na nocnym niebie króluje mój ulubiony gwiazdozbiór – Orion. Bardzo łatwo zobaczyć jego charakterystyczny kształt klepsydry na niebie z pasem złożonym z trzech jasnych gwiazd. Wygląda całkiem zwyczajnie, ale kiedy zaczniemy go fotografować, pokaże nam całe swoje kolorowe piękno. Oto Wielka Mgławica w Orionie czyli M42. Jest to najjaśniejsza mgławica na niebie, którą poza miastem można dostrzec nawet gołym okiem. Ogromna chmura gazu i pyłu znajdująca się 1345 lat świetlnych od Ziemi. Istny wehikuł czasu, czyż nie? Przecież widzimy obraz mgławicy sprzed prawie 1,5 tysiąca lat! Obecnie może wyglądać zupełnie inaczej, ba! niektóre gwiazdy mogą już nie istnieć! (pierwsze zdjęcie na następnej stronie)

str. 31