She’s my mentor
“Ik heb mijn manier van denken veranderd” Pianist Aziza Miller moest hard werken aan haar zelfvertrouwen. Op latere leeftijd, toen ze als muzieklerares werkte op de school van Alicia Keys, leerde ze jonge talenten hoe je in jezelf kunt geloven
130
Aziza Miller is een muzikant uit New York. Na haar studie muziek onderwijs werkte ze vanaf 1975 vijf jaar lang als muzikaal directeur van jazzzangeres Natalie Cole, waarmee ze een van de eerste vrouwen in deze functie was. Later, als docent aan de Professional Performing Arts School, leidde ze jonge muzikale talenten op, en kreeg daarvoor een onderscheiding.
Tekst: Roxana Wellbrock; Foto: David A. Powell
“Ik was nog een stagiair, jong, naïef, gevoelig, toen mijn manier van denken veranderde. In die tijd speelde ik piano in bars in New York. Op een avond vroeg een man me om mijn nummer – uit professionele belangstelling, zoals later bleek! Via hem kon ik deelnemen aan een piano-oefensessie met jazzzangeres Natalie Cole. Daarna heb ik jarenlang haar arrangementen geschreven en orkesten gedirigeerd. Ik realiseerde me: ik ben goed in mijn werk. Daarvoor had ik niet zoveel zelfvertrouwen. Dat kwam ook omdat mijn leraren me keer op keer hadden verteld dat ik nooit een klassiek pianist zou worden. Later werkte ik als muziekleraar op een school. De onzekerheid kwam terug. Maar op een gegeven moment hield ik
ermee op ervan uit te gaan dat ik geen zangles kon geven omdat ik er niet voor was opgeleid. In plaats daarvan zag ik stemmen als natuurlijke instrumenten. Soms hoorde ik een viool, soms een altsaxofoon. Ongebruikelijk, maar mijn studenten leerden ervan! Wat voor mij ook belangrijk was, was hen te leren in zichzelf te geloven. Ik had het geluk dat ik mijn leerlingen zelf kon kiezen. Ik zag Alicia voor het eerst toen ze een solo zong op haar school. Ze moet een jaar of 13 geweest zijn. Ik zag direct haar talent, haar oprechtheid, haar passie. Ze was zo sprankelend, zo nieuwsgierig! We namen in het weekend vaak samen nummers op in de studio. Ik heb ooit tegen haar gezegd: Alicia, jij verdient het om door de wereld gehoord te worden. Mijn leerlingen waren mijn muzikale dochters en zonen. We hebben gehuild, gelachen, gediscussieerd. Over het geweld en het onrecht in de wereld en over hoe we liefde uitdragen met onze songs. Ik had nooit gedacht dat ik een mentor kon zijn voor Alicia of voor iemand anders. Ik heb gewoon altijd gedaan wat voor mij goed voelde.”
