Hendrik Jan Bökkers: ‘Hier kan ik mijn hoofd leeg maken'

DOOR DINAND WEBBINK

‘Uw bestemming is bereikt’, zegt de onpersoonlijke stem van mijn navigatiesysteem. Ik parkeer mijn auto op een verlaten weg ergens in het weidse platteland rond Raalte. Geen huis te bekennen. Ik ben op weg naar Hendrik Jan Bökkers, frontman van de gelijknamige band. Zijn woning is ook zijn plek. Het is niet voor niets dat het GPS-systeem die nauwelijks kan vinden. Navraag bij een eenzame wandelaar en nog enig zoeken leidt mij naar een oude boerderij, verscholen tussen het geboomte. Ver weg van alles en iedereen.

‘Hier kom ik tot rust, hier kan ik mijn hoofd leegmaken. Wij zijn een echte feestband, maar dat hou je niet zeven dagen per week vol. Daarom heb ik dit nodig. Waar ik ook woon, ik heb altijd een klein plekje voor mijzelf. Een fietsenschuurtje of een geitenhok. Ideeën voor muziek komen alleen maar in mij op als mijn hoofd leeg is, wanneer ik door het bos loop of tijdens het hout kloven’, bekent Hendrik Jan. Hij woont in een oude boerderij, in de kern waarschijnlijk uit de eerste helft van de zeventiende eeuw. De lindeboom voor het huis is volgens deskundigen ruim drie eeuwen oud. ‘Ik houd van het Sallandse land, de geschiedenis, de taal. Mijn grootvader kwam in de jaren dertig vanuit Ootmarsum naar Olst om daar de molen te exploiteren.’

De Bökkersmölle aan de IJsseldijk is al decennialang een begrip. In de jaren zeventig werd het van een pannenkoekenhuis tot een echt restaurant. Tegenwoordig heeft Hendrik Jans broer er een ambachtelijke bakkerij en maalderij, en kun je er terecht voor een high tea.

Een boodschap heeft de rockband Bökkers niet. ‘Het draait bij ons om de geneugten des levens, lol maken, schik hebben. We worden natuurlijk wel aangesproken op het feit dat we in het Sallands zingen, maar dat is nauwelijks een bewuste keuze. Het was gewoon logisch dat ik dat ging doen, het was niet om de taal te promoten.’

Toch houdt Hendrik Jan zich wel degelijk bezig met het ‘plat’. Sinds maart vorig jaar is hij twee dagen per week werkzaam bij de IJsselacademie in Zwolle. In nauw overleg met Oost-Nederlandse streektaalorganisaties ontwerpt hij een curriculum Nedersaksisch voor basisscholen. De leerlijn is niet alleen bestemd voor alle groepen, maar kan in heel Oost-Nederland gebruikt worden. De keuze voor het onderwijs in combinatie met het dialect lag voor de hand. Al heeft Bökkers niet lang lesgegeven, hij heeft wel degelijk het PABO-diploma op zak.

De muziek trok toch meer. Na de rockacademie in Tilburg gevolgd te hebben, speelde Bökkers onder andere bij Jovink en de Voerderbietels en werkte hij af en toe als bandcoach: ‘leerlingen van het nulpunt ergens naar toe leiden.’ ‘We treden twee à drie keer per week op, zo’n negentig keer per jaar. We hebben bewust gekozen voor een winterstop, om tot rust te komen, om nieuwe ideeën op te doen. Met deze band speel ik al acht jaar, vanaf 2015 fulltime. Het is prettig dat we alle vier muziek schrijven. Ieder gaat zijn eigen gang, maar wel met als uitgangspunt dat je doet waar het nummer om vraagt’ vertelt Hendrik Jan Bökkers. Het liedje Iederene hef zien reden lijkt hem op het lijf geschreven: ‘Ik mag graag alleen wèèn, niemand um mie hen, en det is heus niet eenzaam, ja det is wie ‘k bin.’ ●