beste museumvriend(in), We hebben er opnieuw een bijzonder druk ‘museumvriendenjaar’ op zitten: u was talrijk en enthousiast aanwezig op de vele lezingen en andere afspraken die we afgelopen maanden voor u organiseerden. We twijfelen er dan ook niet aan dat u snel zal ingaan op de vraag van onze penningmeester om uw lidmaatschap voor 2011 te regelen. Waarvoor onze welgemeende dank. Onlangs hebben we de kans gekregen om een andere doelstelling uit onze statuten te realiseren. Op vraag van de musea kochten we op een veiling een omvangrijke portefeuille met spotprenten van René De Pauw (1887-1946) die als jonge knaap in Brugge woonde en er opgeleid werd aan de Kunstacademie. Hij schilderde vooral portretten, marines en stillevens maar was ook bekend als illustrator van boeken zoals “Brugsch Volk” van Karel de Wolf. Zowel het Groeninge- als het Volkskundemuseum bezitten werk van hem. In 1939 maakte hij de decoratie van de inkomhal van het (toen nieuwe) Brugse station. De recente aankoop kadert in de voorbereiding van een herdenkingsprogramma omtrent 100 jaar Eerste Wereldoorlog waaraan het Bruggemuseum en Erfgoedcel Brugge in samenwerking met verschillende andere diensten zoals Toerisme, het Stadsarchief en Protocol werken.De prenten vormen een scherpe aanklacht tegen de wreedheden van de Duitse bezetter in ‘14-‘18. De inleiding die Pierre Huybrechts, toenmalig chroniqueur van de ‘Journal de Bruges’, hierbij in het Frans schreef, illustreert de stemming in Brugge kort na het vertrek van de Duitse bezetter: “Ils sont partis les tyrans, les bandits, les barbares! (…) Mais le souvenir de leurs vexations, de leurs méfaits, de leurs crimes restera éternellement gravé dans la mémoire de ceux qui ont vécu le cauchemar.” De aangekochte prenten tonen de wreedheden maar ook de kleine pesterijen van de ‘suppoosten van Attila’ : wanneer een straathond het paard van de oude Admiraal von Schröder zo aan het schrikken brengt dat hij zijn berijder afgooit, laat deze laatste een politiebevel uitvoeren waarbij het honden verboden wordt nog op straat te komen … De Pauw is op zijn sterkst als hij de lelijke tronies en physionomie van de ‘Pruisen’ in de verf zet: “Il croquait leurs affreuses binettes, leurs masques horribles, retraçait leurs sinistres exploits, burinait leur lamentable histoire”… Nou, voorwaar een interessant document dat perfect een tijdsgeest weergeeft en illustreert waarom mijn grootmoeder het nooit voor Duitsers gehad heeft... Rudy de Nolf
1 Spotprenten van René De Pauw, 1914-1918
23
