Een Wonder van Klank het vervolg deel 3: 1999-2000
In het magazine van het Nederlands Kamerkoor besteden we telkens aandacht aan de historie van het Nederlands Kamerkoor. Gerard Maassen dook voor zijn boek Een wonder van klank al eerder in de archieven en rijke geschiedenis van het NKK. Voor het magazine schrijft hij nu een vervolg op zijn geschiedschrijving, beginnend bij het punt waar Een wonder ophield. We zijn inmiddels aanbeland bij deel 3 van dit vervolg: 1999-2000.
door GERARD MAASSEN
De zomer van 1999 Uwe Gronostay was dan wel geen chef-dirigent meer van het Nederlands Kamerkoor, zijn betrokkenheid bij het koor was zeker nog niet achter de rug. In Rotterdam, Drachten en Amsterdam dirigeerde hij het koor in een typisch Gronostay-programma: Mendelssohn en Davids psalmen. Het bevatte voornamelijk psalmen van de hand van Mendelssohn, verder twee werken van Schönberg en de wereldpremière van Psalm 139 door Jan Rokus van Roosendael. Laatstgenoemd werk werd door Ingrid Metz, die de uitvoering op 9 april in Drachten had bijgewoond, in de Leeuwarder Courant “de echte verrassing van de avond” genoemd. Gronostay en het koor namen het programma mee naar Zwitserland waar het ook nog in Bazel, Zürich en Luzern werd uitgevoerd. Op grond van hun reputatie waren koor en dirigent gevraagd om de Zwitserse tournee af te sluiten met drie dagen waarop vijf intensieve masterclasses in de Jesuitenkirche in Luzern werden gegeven. Cursisten en publiek waren studenten koordirectie aan de Akademie für Schul- und Kirchenmusik. In mei togen Gronostay en het NKK naar de Augustinuskerk in Amsterdam-Noord om opnamen te maken voor een cd die zou worden gevuld met de Mendelssohn-stukken
21
