Arianne Verhagen Fysiotherapeut, manueel therapeut en klinisch epidemioloog Hoofd masteropleiding fysiotherapie University of Technology, Sydney, Australië Om zo optimaal mogelijk te kunnen reageren op de tekst van Dave Nicholls, heb ik de antwoorden op de twee vragen samengevoegd tot één antwoord.
40
Professor Nicholls schets een beeld van allerlei maatschappelijke en sociale actoren die hij verantwoordelijk acht voor de veranderingen in het vak fysiotherapie. Ik deel zijn mening dat het vak aan verandering onderhevig is, maar zie dat positiever. De woorden ‘probleem’, ‘breekpunt’ en ‘ontwrichting’ onderschrijf ik niet. Het is goed dat een vak, als levend organisme, met de tijd meegaat. Helaas mis ik in dit betoog twee nieuwe essentiële hervormingen van het vak. Allereerst is de opkomst van Evidence Based Medicine Practice essentieel in de onderbouwing van ons handelen en dat heeft de fysiotherapie als vak veel goeds gebracht. Los van het feit dat we geen behandelingen meer inzetten die aantoonbaar niet effectief
of zelfs schadelijk zijn, heeft EBM ons ook een meer gelijkwaardige gesprekspartner gemaakt voor medici en beleidsmakers in de gezondheidszorg. Het heeft ons op de gezondheidskaart gezet als belangrijke speler. Daarnaast is ook de focus op de patiënt essentieel. Die vindt het misschien veel belangrijker om weer de was op te kunnen hangen, weer te kunnen voetballen na een knieblessure of met de kleinkinderen te kunnen spelen, dan dat de range of motion, triggerpoint pijn of spierkracht verbeterd wordt. Het lijkt me een uitstekend plan om na te denken over hoe de toekomst van ons vak er idealiter uit zou moeten zien. In mijn beleving is het heel verstandig dat je als professie niet stil blijft staan, maar probeert mee te bewegen met de tijd, maar wel zorgt dat het goede blijft behouden. Het betoog van professor Nicholls is een uitgebreide verhandeling gericht op de problemen waar we volgens hem voor staan, maar hij geeft geen voorstel voor een oplossing. Volgens mij staan we niet voor een probleem. Fysiotherapie, of iets wat daar op lijkt, zal altijd blijven bestaan zolang we meegaan met de belangrijkste veranderingen. Op dit moment is dat de focus op de patiënt, zijn/haar hulpvragen en op de combinatie van wetenschappelijke kennis en praktijk Mijn dagelijkse praktijk ligt in het onderwijs en het wetenschappelijk onderzoek, en die zijn beide duidelijk bereid en in staat goed mee te bewegen met deze verandering/verbetering van het vak.
