Ρίξε το ψωμί σου πάνω στα νερά

«Ρίξε το ψωμί σου πάνω στα νερά και μετά από πολλές μέρες θα το βρεις» Εκκ. 11:1

Ήταν Παρασκευή πρωί, 18 Οκτωβρίου 1996. Βρισκόμασταν στην Σινεντέ, ένα χωριό στα βόρεια του Μπενίν για δύο εβδομάδες διδασκαλίας στο Βιβλικό μας Σχολείο. Φοιτούσαν κάπου 20 ζευγάρια που προετοιμάζονταν για το έργο του Θεού στην χώρα τους. Οι εκκλησίες διαλέγουν τους μελλοντικούς εργάτες και τους συστήνουν να παντρευτούν πριν και οι γυναίκες τους να παρακολουθούν ένα ειδικό πρόγραμμα. Ο Γιάννης δίδασκε τους άνδρες κι εγώ τις γυναίκες. Εκείνο το πρωί παρατήρησα την Ρεβέκκα που περίμενε το τρίτο τους παιδάκι να είναι πολύ ανήσυχη και να μπαινοβγαίνει στην τάξη. Μια συνάδελφος Γερμανίδα μου είπε να την επιπλήξω, αλλά πώς λες σε μια ετοιμόγεννη γυναίκα να καθίσει ήσυχα; Η Ρεβέκκα ξαναβγήκε από την τάξη αλλά δεν ξαναγύρισε, μου έστειλε μήνυμα πως έπρεπε να πάει αμέσως στην Κλινική του γειτονικού χωριού. Κανόνισα να την πάει ο διευθυντής του Βιβλικού Σχολείου που είχε αυτοκίνητο. Η Ρεβέκκα κάθισε πίσω και περίμενε τον διευθυντή. Ξαφνικά με φώναξαν να πάω κι εγώ. Έτρεξα στο αυτοκίνητο κάθισα πλάι στην Ρεβέκκα και παραβρέθηκα στην γέννα ενός μωρού· ήταν αγοράκι! Αυτή είναι η Αφρική λέμε συχνά στα Γαλλικά! Ευτυχώς που μια άλλη συνάδελφος ήταν μαμή, ζέστανε γρήγορα νερό και βοήθησε να τελειώσει κανονικά η γέννα! Πήγαμε στο δωμάτιό μας αλλά ο διευθυντής ήρθε να μας πει πως έπρεπε να παραβρεθούμε στην τελετή του ονόματος του μωρού, σύμφωνα με την συνήθεια της φυλής του ζευγαριού. Πήρε ο Γιάννης την Γραφή του και πήγαμε στο δωμάτιο του Εφραίμ και της Ρεβέκκας, όπου ήταν και τα δύο αγοράκια τους. Περιμέναμε οι γονείς να διαλέξουν το όνομα του μωρού αλλά ο διευθυντής είπε στον Γιάννη: «Αφού ήσασταν παρόντες στην γέννα του μωρού εσείς πρέπει να του δώσετε το όνομα». Μείναμε έκπληκτοι, ο Γιάννης άρχισε να διερωτάται τι όνομα να δώσει στο μωράκι, αλλά εκείνος διέκοψε τις σκέψεις του... «Αν του δώσετε το όνομά σας θα είναι μεγάλη τους τιμή.» Ο Γιάννης αφιέρωσε το μωρό, προσευχήθηκε και το ονόμασε «Ζαν». Εγώ σύμφωνα με το έθιμο έβαλα ένα χαρτονόμισμα στα ρούχα του μωρού... Όλοι ήταν μες την χαρά.

Μετά από μερικές μέρες φύγαμε από την Σινεντέ και το Μπενίν. Το ζευγάρι τέλειωσε τις Βιβλικές του σπουδές και μάθαμε πως οι εκκλησίες τους διόρισαν σε μια ακόμη πιο βόρεια περιοχή. Δυστυχώς μετά από λίγα χρόνια έμαθα πως ο Εφραίμ πέθανε ξαφνικά και η Ρεβέκκα έμεινε χήρα με τέσσερα αγόρια. Πολύ αργότερα όταν την ξανασυνάντησα με τον Ζαν που ήταν έφηβος έμαθα πως λεγόταν επίσημα Ζαν Isch...

Τον θαύμασα για την εξυπνάδα του και την επιθυμία του να γίνει αγρότης. Φέτος τελείωσε μια Αγροτική Σχολή και καταγίνεται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Τον ενθαρρύνω να μένει πιστός στον Θεό και κρατούμε μια στενή επαφή. Δεν ξεχνά την ιστορία της γέννησής του και μάλιστα την ώρα που ήρθε στον κόσμο, μου έγραφε πρόσφατα, ήταν 10:30 το πρωί!

Δεν ξέρουμε πάντοτε πως ο Θεός θα μεταχειριστεί τις καθημερινές μας πράξεις αλλά μερικές φορές έχουν μεγάλη σημασία στην ζωή και στο μέλλον αυτών που Από την συναντούμε. Γι’ αυτό ας ρίχνουμε το ψωμί μας πάνω στα νερά... ΣΟΥΛΑ ΜΑΞΙΜΙΑΔΟΥ ISCH κάποια μέρα θα το ξαναβρούμε... n