Γιατί μερικοί χριστιανοί δεν είναι χαρούμενοι

Μέσα στην Καινή Διαθήκη η λέξη «χαρά» στημα να μην μπορεί να χαρεί τη σωτηρία του ή αναφέρεται περισσότερο από ογδόντα την επικοινωνία του με τον Θεό, επειδή ακριβώς φορές και η προτροπή «χαίρετε» ακόμη βρίσκεται κάτω από μια μεγάλη δυσκολία ή μέσα περισσότερες. Γιατί τότε υπάρχουν χριστιανοί σε μια θλιβερή ή πολύ επώδυνη κατάσταση. που η συμπεριφορά τους δεν δείχνει ότι έχουν Αυ τό δεν σημαίνει ότι δεν έχει σωθεί ή ότι δεν χαρά μέσα στην καρδιά τους; Φυσικά όλοι μας είναι εντάξει με τον Θεό. ξέρουμε ότι ο ουρανός είναι ο χώρος της χαράς Η χαρά είναι ένα συναίσθημα και γι’ αυτό και της αιώνιας ευδαιμονίας. Τι γίνεται όμως δεν είναι σωστό να θεωρείται σαν απόδειξη της εδώ στη γη; Γιατί υπάρχουν χριστιανοί με πρόσωπα αναγέννησης ενός ανθρώπου ή κριτήριο της βαριά ή κατσουφιασμένα; Γιατί η συμπεριφορά καλής πνευματικής κατάστασης ενός πιστού αντους δείχνει ότι είναι θλιμμένοικαι απογοητευμένοι θρώπου. Είναι το αποτέλεσμα της αλλαγής του μάλλον παρά ευτυχισμένοι; Τι φταίει; ανθρώπου που συνδέεται με τον Θεό και όχι αυτή καθεαυτή η αναγέννηση. Γι’ αυτό το λόγο Προσωρινή θλίψη δεν μπορεί να συνυπάρξει σε εξαιρετικά δύσκολες Όπως λέει και ο τίτλος είναι κάτι το προσωρινό. ή επώδυνες καταστάσεις. Για παράδειγμα, ο ληΘλίψη που μπορεί να καταλάβει τον οποιονδήποτε στής μέσα στους αφόρητους πόνους από τη πιστό άνθρωπο του Θεού, και αρκετές φορές σταύρωσή του, δεν μπορούσε νομίζω να χαρεί έχει συμβεί, όταν αντιμετωπίζει κάποια μεγάλη τη λύτρωσή του, όταν ο Χριστός του είπε: «Σήμερον δυσκολία, μια συμφορά που έχει έρθει στη ζωή θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω» του ή μια ιδιαίτερα επώδυνη δοκιμασία. Δεν νο(Λουκάςκγ΄ 43). Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν μίζω ότι μπορούσε να νιώσει χαρά μέσα του ο είχε σωθεί. Ιώβ τις ώρες και ημέρες της σκληρής και εξαιΕκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ρετικά επώδυνης δοκιμασίας του. Το καλό ήταν ότι αυτές οι καταστάσεις είναι συνήθως προσωότι η δοκιμασία του αυτή ήταν παροδική και όχι ρινές και παροδικές. Όταν ο πιστός άνθρωπος μόνιμη. Αυτό ακριβώς τόνισε ο Απόστολος Πέτρος βρίσκεται στο δρόμο του Θεού, τότε, όπως λέει στους αναγνώστες της Επιστολής του και τονίζει ο Δαβίδ: «Το εσπέρας δύναται να συγκατοικήσει και σε μας, λέγοντας: Στηριζόμενοι στο γεγονός κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίασις» ότι ο Θεός έχει φυλαγμένη για σας μια κληρονομιά (Ψαλμόςλ΄ 5). Επομένως δεν είναι δικαιολογημένη άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη, να αισθάη κατάσταση εκείνων των χριστιανών από τη νεστε αγαλλίαση, έστω κι αν προσωρινά χρειαστεί ζωή των οποίων λείπει μόνιμα η χαρά και η να λυπηθείτε για λίγο μέσα στις ποικίλες δοκιικανοποίηση. μασίες (Α΄ Πέτρου α΄ 3-6). Αυτό σημαίνει ότι ο οποιοσΤι φταίει δήποτε πιστός άνθρωπος του Θεού Του Δρ ΑΝΑΝΙΑ ΚΑΒΑΚΑ Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν μπορεί για κάποιο χρονικό διάΝευρολόγου-Ψυχίατρου να ενοχοποιηθούν για τηνέλλειψη

χαράς μέσα σε έναν χριστιανό. Θα αναφερθούν εδώ μόνο μερικές και αυτές σε συντομία:

Η διάπραξη κάποιας αμαρτίας. Η αμαρτία διαταράσσει τις σχέσεις μας με τον Θεό, δημιουργεί επιπλέον μέσα μας τύψεις και ενοχές και για αυτό εξαφανίζει τη χαρά μέσα από την καρδιά μας. Κάθε τι που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε μας και τον Θεό διαταράσσει τις σχέσεις μας με Αυτόν και σβήνει ή μειώνει τη χαρά μας. Ο Πέτρος έκλαψε πικρά για την άρνησή του και ο Δαβίδ για την αμαρτία του με την Βηθσαβεέ, που του κόστισε πολύ. Ας σημειωθεί ότι ο Δαβίδ τιμωρήθηκε αυστηρά γι’ αυτή του την πτώση. Η αμαρτία έσβησε τη χαρά από μέσα του, γι’ αυτό και είπε στην προσευχή του: «Κάμε να ακούσω αγαλλίασιν και ευφροσύνιν... απόδος μοι την αγαλλίασιντης σωτηρίας μου» (Ψαλμόςνα΄ 8,12).

Οι μέριμνες. Η καρδιά του ανθρώπου δεν μπορεί να νιώθει χαρά όταν το μυαλό του είναι γεμάτο και πιέζεται συνεχώς από προβλήματα, ανάγκες, υποχρεώσεις ή πιεστικά διλήμματα. Οι μέριμνες είναι μια πολύ συνηθισμένη αιτία που σβήνει τη χαρά μέσα από την καρδιά μας. Η ανησυχία και η συνεχής φροντίδα και προσπάθεια για καθημερινές υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρωθούν, για ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν, για προβλήματα που πρέπει να λυθούν ή διλήμματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, γεμίζουν την καρδιά μας με αγωνία και διώχνουν τη χαρά από μέσα μας.

Ο Χριστός μάς λέει: «Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπου

δαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο; ... Μην αγωνιάτε, λοιπόν, για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας». «Γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός του, κι όλα αυτά θα ακολουθήσουν» (Ματθαίος 6:25,33,34). Οι μέριμνες λοιπόν είναι μια συχνή αιτία που σβήνει τη χαρά μέσα από την καρδιά μας.

Η αρνητική σκέψη. Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που έχουν αποκτήσει την κακή συνήθεια να δίνουν προσοχή συνέχεια στις ελλείψεις τους και όχι στις ευλογίες τους, στις δυσκολίες και όχι στις ευκολίες, σε αυτά που δεν έχουν και όχι σε αυτά που έχουν, στα μειονεκτήματα των άλλων και όχι στα πλεονεκτήματα, στις αποτυχίες και όχι στις επιτυχίες, στο μισοάδειο ποτήρι και όχι στο μισογεμάτο όπως συνηθίζουμε να λέμε στην Ψυχολογία. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι. Πάντοτε βρίσκουν κάτι για να γκρινιάξουν, να παραπονεθούν, να διαμαρτυρηθούν, να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους και φυσικά δεν μπορούν οι ίδιοι να χαρούν τις χαρές της ζωής και να απολαύσουν τη σχέση τους με τον Θεό ή την κοινωνία τους με τους άλλους πιστούς, δημιουργώντας μάλιστα συχνά αρνητικό κλίμα και στο περιβάλλον τους.

Αυτοί είναι μερικοί από τους παράγοντες που εμποδίζουν, κατά τη γνώμη μου, κάποιους πιστούς ανθρώπους να απολαύσουν τη χαρά της σχέσης τους με τον Θεό και της αδελφικής κοινωνίας με τους άλλους πιστούς. n