Αγκαλιά αγάπης που δεν μολύνει

«Να ξέρεις ακόμα και τούτο: τις έσχατες ημέρες θα έρθουν δύσκολοι –χαλεποί– καιροί» (Β΄ Τιμ. 3:1)

- Αν, κύριε Χ., επικρατήσουμε, από τους πρώτους που θα εξαφανίσουμε θα είστε εσείς, είπε ένας άθεος σ’ έναν πιστό χριστιανό, πριν χρόνια. - Γιατί αγόρι μου, τι σας έχω κάνει; - Τίποτε δεν μας έκανες, απεναντίας είσαι ο πιο τίμιος και καλός άνθρωπος που γνωρίζω.

Αυτά όμως που λες και κηρύττεις για τον Χριστό είναι ενάντια στις δικές μας αντιλήψεις.

Λένε πως στον περασμένο και τωρινό αιώνα οι Χριστιανοί που πέθαναν για την πίστη τους είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που πέθαναν στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Σ’ όλα τα αθεϊστικά και μουσουλμανικά καθεστώτα, οι χριΑπό τη στιανοί διώκονται, φυλακίζονται, και πολλοί θανατώνονται. ΧΑΡΟΥΛΑ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ Ο Κύριος το είπε: «Αν αυτά γίνονται στα χλωρά, τι θα Εκπαιδευτικό γίνει στα ξερά;» (Λουκάς 23:31).

Όταν ο Χριστός ήρθε στη γη και ντύθηκε την προσκαιρότητά μας, το μόνο που πήρε μαζί Του ήταν η Αγάπη Του για τον πεσμένο άνθρωπο. Ενώ Εκείνος, «όπου πέρασε, ευεργετούσε όλους...», ήταν γεμάτος Αγάπη, συγκατάβαση και με σοφία προσπάθησε να βοηθήσει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό και να μετανοήσουν για να σωθούν, εκείνοι Τον πρόσβαλλαν, Του συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν τρελός, δαιμονισμένος... και στο τέλος Τον σταύρωσαν. Γιατί ο Θεός επέτρεψε όλα αυτά να συμβούν και δεν επενέβη; Γιατί ο Χριστός έμεινε πάνω στον Σταυρό, υπέστη όλον αυτόν τον εξευτελισμό; Είχε όλη τη δύναμη να κατέβει, αλλά έμεινε εκεί βαστάζοντας τις δικές μας αμαρτίες. Υπέστη στη δική μας θέση την ποινή του χωρισμού από τον Θεό, δίνοντας τον εαυτό Του αντίλυτρο για όλους. Μια τέτοια Αγάπη, είναι ασύλληπτη, ακατανόητη. Έδωσε τον εαυτό Του, για να γίνει ο Σωτήρας μας.

Άθεοι, δεν είναι μόνο όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό. Άθεος είναι και εκείνος που έχει βγάλει τον Θεό από τη ζωή, τις επιχειρήσεις, τις επιδιώξεις, τους σκοπούς του. Ασχολείται με την υγεία, τα οικονομικά, τις διασκεδάσεις του, την πολιτική, τα συνταξιοδοτικά. Όλα άθεα και ο Θεός δεν έχει καμιά ανάμειξη σ’ αυτά.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ακούγεται το Όνομα του Θεού, υπάρχει «μορφή ευσέβειας», μα όχι η δύναμή της:

Ονομάζονται χριστιανοί, αλλά ο Χριστός δεν εξουσιάζει τη ζωή τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι ο Χριστός είναι η κεφαλή. Είναι ο νους που κυβερνά όλο το σώμα. Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε τα μάτια μας και να δούμε κατάματα τον Κύριό μας, που εξακολουθεί να έχει το ανθρώπινο σώμα, το ένδοξο τώρα, και να Του πούμε: «Κύριε, σε μια κοινωνία χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, υπάρχουν ακόμα άτομα που Σε αγαπούν, που βιώνουν την Αγάπη και τις επεμβάσεις Σου στη ζωή τους. Χάρη αυτών των παιδιών Σου, βοήθησε την ανθρωπότητα να βρει τον σκοπό για τον οποίον δημιουργήθηκε.

Σήμερα με την πανδημία που έπεσε πάνω μας, μακροθύμησε Κύριε»...

Μέσα στα υλικά αγαθά που μάζεψε και έφτιαξε ο άνθρωπος, υποφέρει αφάνταστα. Όλα γίνονται στις μέρες μας μάρτυρες βουβοί, αλίμονο, των δακρύων και της θλίψης του ανθρώπου, της απογοήτευσης και των στεναγμών του, του γήρατος της ψυχής του. Να τρέχουν τα δάκρυά του και να βγαίνει από μέσα του ο αναστεναγμός, μα να έχει σαν απάντηση έναν αντίλαλο.

Ας καταλάβουμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα νέα δεδομένα. Ο Κύριος μόνο μπορεί να σταματήσει αυτό το κακό που αντιμετωπίζουμε. Και ας μην την ονομάζουμε «Θεομηνία», γιατί ο Θεός «ούτε μπαίνει σε πειρασμό από το κακό, ούτε ο ίδιος βάζει σε πειρασμό κανέναν». (Ιάκ. 1:13). Εκείνος σε όλες μας τις θλίψεις, θλίβεται.

Είναι ο νόμος της σποράς και του θερισμού. Μήπως σπείραμε ανέμους και θερίζουμε θύελλες;

Σήμερα δεν μπορούμε, όχι μόνο να αγκαλιάσουμε, μα ούτε καν να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον. Γι’ αυτό ας πάμε σε Εκείνον με μετάνοια, ας Τον εμπιστευθούμε, ας ξεκουραστούμε και ας ησυχάσουμε στη μόνη αγκαλιά, που δεν θα μας μολύνει. Μια αγκαλιά Αγάπης, μια αγκαλιά που θα γιατρέψει τις πληγές μας. Μια αγκαλιά που θα μας δώσει ελπίδα και δύναμη για να αντέξουμε. n