Το δώρο της συγχώρησης

Τ ης ΡΙΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

Είναι φορές που κάποια εμπειρία μένει μέσα σου τόσο ζωντανή, που η μνήμη την διατηρεί και καθώςήταν ένα έντονο βίωμα, δενξεχνιέται ακόμα και όταν πρόκειται για όνειρο...

Ξύπνησα μέσα στην νύχτα έντρομη με άσχημα συναισθήματα, αφού αυτό που είχα δει στον ύπνο μου με συγκλόνισε. Είδα λοιπόν, ένα λευκό εκτυφλωτικό φως και ήμουν σίγουρη πως ήταν ο Ιησούς Χριστός, καθώς περνούσαμε από το βήμα Του. Ημουν πίσω και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούσα αυτό που εξελισσόταν μπροστά μου. Ένα αγαπημένο μου πρόσωπο στεκόταν όρθιο απέναντι από τον Κύριο. Κάποια στιγμή, άκουσα τη φωνή Του, καθώς απευθυνόταν σε αυτόν: «Δεν σε γνωρίζω, αφού δεν έχεις συγχωρέσει, ούτε κι εγώ σε συγχώρεσα»...

Έμεινα άφωνη, συγκλονισμένη, χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη! Μια παγερή σιωπή ακολούθησε και έντρομη ξύπνησα, επηρεασμένη από αρνητικά συναισθήματα. Εδώ και καιρό προσευχόμουν, για τηναποκατάσταση που ήταν αναγκαία να γίνει, μεταξύ δύο αγαπητών προσώπων, για ένα ασήμαντο λόγο τελος πάντων. Αυτό το γεγονός, το τόσο σύνηθες δυστυχώς, έφερε αυτή την εικόνα σε μορφή ονείρου. Πόσο αληθινό ήταν όμως!...

Ο Λόγος τού Θεου είναι ξεκάθαρος: «Εάν όμως δεν συγχωρήσητε, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει»

(Ματθαίος 5:15). Επίσης «συγχωρούντεςαλλήλουςκαθώςκαι ο θεόςσυγχώρησε εσάς» (Εφεσίους 4:32). Ευχαριστώ το Θεό γιατί την ίδια μέρα και χωρίς να μιλήσω γι’ αυτό, έγινε το πρώτο βήμα για αποκατάσταση.

Προβληματίστηκα πολύ καθώς σκεπτόμουν, να βρεθώ μπροστά στο βήμα του Κυρίου και να μου πει «Δεν σε γνωρίζω!»... Τότε θα έχει έρθει η τελική και η απόλυτη καταστροφή μου.

Τελικά η αιτία του να μη συγχωρούμε, είναι η έλλειψη τηςαγάπηςτου Θεού μέσα μας... Πρόκειται για πνευματική αναπηρία, που στηριγμένοι στο δεκανίκι του εγωκεντρισμού μας, προσπαθούμε να περπατήσουμε στα ίχνη του Χριστού, χρησιμοποιώντας διάφορες δικαιολογίες, αλλά η λύση δεν βρίσκεται σε καμία από αυτές. Εφόσον ο θεός μας συγχώρεσε με τόσο μεγάλο κόστος, οφείλουμε κι εμείςνα συγχωρούμε. Έτσι μοιάζουμε στον Πατέρα μας! Επίσης ας μην ξεχνάμε, τη χαρά που δίνει η συγχώρεση. Είναι ένα πολύτιμο δώρο, πρώτα στον εαυτό μας και μετά στον άλλο... Και σε ποιον δεν αρέσουν τα δώρα, ιδιαίτερα, αν πρόκειται για πνευματικά δώρα, που η αξία τους διαρκεί αιώνια... n