Το δώρο της συγχώρησης ίναι φορές που κάποια εμπειρία μένει μέσα σου τόσο ζωντανή, που η μνήμη την διατηρεί και καθώς ήταν ένα έντονο βίωμα, δεν ξεχνιέται ακόμα και όταν πρόκειται για όνειρο...
Ε
Ξύπνησα μέσα στην νύχτα έντρομη με άσχημα συναισθήματα, αφού αυτό που είχα δει στον ύπνο μου με συγκλόνισε. Είδα λοιπόν, ένα λευκό εκτυφλωτικό φως και ήμουν σίγουρη πως ήταν ο Ιησούς Χριστός, καθώς περνούσαμε από το βήμα Του. Ημουν πίσω και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούσα αυτό που εξελισσόταν μπροστά μου. Ένα αγαπημένο μου πρόσωπο στεκόταν όρθιο απέναντι από τον Κύριο. Κάποια στιγμή, άκουσα τη φωνή Του, καθώς απευθυνόταν σε αυτόν: «Δεν σε γνωρίζω, αφού δεν έχεις συγχωρέσει, ούτε κι εγώ σε συγχώρεσα»... Έμεινα άφωνη, συγκλονισμένη, χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη! Μια παγερή σιωπή ακολούθησε και έντρομη ξύπνησα, επηρεασμένη από αρνητικά συναισθήματα. Εδώ και καιρό προσευχόμουν, για την αποκατάσταση που ήταν αναγκαία να γίνει, μεταξύ δύο αγαπητών προσώπων, για ένα ασήμαντο λόγο τελος πάντων. Αυτό το γεγονός, το τόσο σύνηθες δυστυχώς, έφερε αυτή την εικόνα σε μορφή ονείρου. Πόσο αληθινό ήταν όμως!... Της ΡΙΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ
Ο Λόγος τού Θεου είναι ξεκάθαρος: «Εάν όμως δεν συγχωρήσητε, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει»
