FONH 09 2020

Η Ασφάλεια της Καρδιάς μας...

Mια απ’ τις μεγαλύτερες ανάγκες της ζωής, είναι η ασφάλειά μας. Ξοδεύονται τεράστια χρηματικά ποσά και παλεύουν οι κυβερνήσεις και οι λαοί, ώστε να εξασφαλίσουν ασφάλεια για το σήμερα, που θα φέρει την ευημερία τού αύριο. Προσευχόμαστε για την ειρήνη στα όρια της πατρίδας μας και για όλο τον πλανήτη, σε μια εποχή που υπάρχουν πολλαπλές αναταράξεις και ανακατατάξεις. Αυτά που ζει ο κόσμος μας, ιδιαίτερα, τους τελευταίους μήνες, λόγω της πανδημίας, έχουν φέρει ξανά στο προσκήνιο τις συζητήσεις και τις συγκρίσεις για την σπουδαιότητα της ασφάλειας. Είμαστε έτοιμοι για την ασφάλειά μας να υποτιμήσουμε πολύτιμες ελευθερίες, να αναβάλουμε ή να ματαιώσαμε σημαντικά προγράμματα, ακόμη και διεθνείς διοργανώσεις. Ο κόσμος μας έχει κυριολεκτικά αναποδογυρίσει, γιατί αισθανόμαστε να κλονίζεται η ασφάλεια της ζωής μας -που είναι το πιο πολύτιμο αγαθό- και είμαστε έτοιμοι να το υπερασπιστούμε κάνοντας τις μεγαλύτερες παραχωρήσεις και θυσίες. Από την άλλη μεριά, υπάρχει η ασφάλεια όχι απλά της ζωής μας αλλά της βαθύτερης ύπαρξής μας, είναι η ασφάλεια της προσωπικότητάς μας, της καρδιάς μας. Αν είναι τόσο πολύτιμη η φυσική ασφάλεια, πολλαπλά πιο σημαντική είναι η ασφάλεια της ψυχής μας, που έχει αιώνιες προεκτάσεις... Πόσο φροντίζουμε για την προστασία της καρδιάς μας; Πόσο επενδύουμε για να φυτεύουμε ηθικές αρχές στις καρδιές των παιδιών μας, που εδράζονται στον αιώνιο Λόγο Του; Πόσο είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε το πρόγραμμά μας, να κρατήσουμε αποστάσεις από τοξικές διδασκαλίες, να αντισταθούμε στην ανηθικότητα, και σε κάθε άλλη δαιμονική επιρροή που απειλεί την ασφάλεια της καρδιάς μας; Ο καθένας έχει ευθύνη για τον εαυτό του. Η φυσική μας ζωή, ακόμα κι αν ξεπεράσουμε τα ογδόντα χρόνια της βιβλικής ευρωστίας (Ψαλμός 90), έχει ημερομηνία λήξης στον πλανήτη, ακόμη και αν έχουμε εξαντλήσει κάθε μέσο να την παρατείνουμε για λίγα χρόνια ακόμη. Σκοπός και στόχος μας πρέπει να είναι να κάνουμε το ίδιο για την πνευματική μας ζωή. Καθώς αρχίζει μια καινούργια ακαδημαϊκή χρονιά (για την εκπαίδευση, την εκκλησία, τη ζωή μας) με όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας σε συναγερμό, ας συλλογιστούμε τι πρέπει να κάνουμε για την πνευματική μας ασφάλεια... Ο Λόγος Του Θεού δίνει ένα ρεαλιστικό δίλημμα: «Κι άλλωστε τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο αλλά χάσει τη ζωή του; Ή τι θα δώσει ο άνθρωπος σαν αντάλλαγμα για τη ζωή του;» (Ματθ. 16:26). Για την ασφάλεια της καρδιάς μας πρέπει να βγάλουμε τις όποιες μάσκες της υποκρισίας, της αλαζονείας, της αυτοπροβολής και να σταθούμε, με ξέσκεπο το κεφάλι, μπροστά στον βωμό της θυσίας του Χριστού αγκαλιάζοντας την προσφορά του αιώνιου δώρου της σωτηρίας και της αγάπης Του. Είναι αυτή η πιο πολύτιμη ασφαλιστική κάλυψη... Η αιώνια ασφάλεια της καρδιάς μας... Φώτης Ρωμαίος ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 1

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ / ΙΟΥΛΙΟΣ 2020

περιεχόμενα Προσευχή για τη Νέα Σχολική Χρονιά

03

Ξύπνημα Καλοκαιρινής Νύχτας

Χάρης Ι. Νταγκουνάκης

04

«Πιερικό Περισκόπιο» Από τον Επιούσιο Άρτο...

08 11

«Σχολιάζοντας την Επικαιρότητα με το Φως της Βίβλου»

12

«Ρίξε το ψωμί σου πάνω στα νερά...»

16

Γεώργιος Σ. Κανταρτζής

Σούλα Μαξιμιάδου-Isch

Η Σκλαβιά των ΛΕΥΚΩΝ!

Θοδωρής Καλογερόπουλος

18

Στην Ομπρέλα του Υψίστου

20 23

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ Δυνατοί στην Αδυναμία μας!

Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας

Η Δίστηλη Καινή Διαθήκη

33

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 • TEΥΧOΣ 08 • ΕΤΟΣ 78ο ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί Τηλ. 210.4834214-5, Fax: 210.6627506

Ιδιοκτησία: A.M.G. INTERNATIONAL Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5

Ιδρυτής: Δρ. ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009) Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Συμεών Ιωαννίδης Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γεώργιος Κανταρτζής Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos.gr

Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου: Δήμητρα Παπαναγή Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656 SEPTEMBER 2020 • NUMBER VIII • VOL. LXXVIII

Γιάννης Τσεβάς

34

VOICE OF THE GOSPEL

Γιατί μερικοί χριστιανοί δεν είναι χαρούμενοι; Ανανίας Καβάκας

36

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Αγκαλιά αγάπης που δεν μολύνει

38

Χαρούλα Ξανθοπούλου

Η Γραφή μας και οι Καυγάδες της «Φυλής» μας...

Γιώργος Αλεξανδρής

40

Μια Θαυμαστή Διάσωση

42

Στέφανος Κατσάρκας

Η Ζωή Βρίσκεται στο «Εμείς» και Όχι στο «Εγώ»

Ιωάννα Σαχινίδου

44

«Από τότε που ήλθατε στο καράβι...»

Αλέξανδρος Δαδάος

46

Διαβάζοντας το Λόγο του Θεού

Γιούλικα Κ. Masry

48

Το δώρο της συγχώρησης Ρίτα Αναγνώστου

50

Μάθημα Ιππασίας

Kari Scott

52

Τι είναι η ζωή σας;

56

Ανέστης Πεταλίδης

Δείτε το περιοδικό μας online και συστήστε το στους φίλους σας: https://www.facebook.com/FoniTouEuaggeliou

(USPS 942-960) Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS”

Owner: AMG International P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates President: Tasos Ioannidis Special Consultant: Symeon Ioannidis Managing Editor: Fotis Romeos Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422 Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

ETHΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ Ελλάδα: 20 € Ευρώπη: 25 € Αμερική: 25 $ Υπ. Χώρες: 30 € ΑΡ. ΛΟΓ/ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 129/48031831 ΙΒΑΝ:GR5101101290000012948031831 / ETHNGRAA Δικαιούχος: A M G INTERNATIONAL EKDOSEIS O LOGOS Τα αποσπάσματα της Παλαιάς Διαθήκης είναι από τη Νέα Μετάφραση της Βίβλου της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας, © 1997, Εμμ. Μπενάκη 50, Αθήνα.

Tα αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης είναι από την «Καινή Διαθήκη, εγχειρίδιο μελέτης και ζωής» των εκδόσεων «Ο Λόγος», © 1994, Εμμ. Μπενάκη 28, Αθήνα, εκτός και αν επιλέγει διαφορετικά ο εκάστοτε αρθρογράφος. Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη, δεν επιστρέφονται. Τα δημοσιευμένα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων. Η Σύνταξη του περιοδικού διατηρεί το δικαίωμα να περικόπτει τα άρθρα λόγω του περιορισμένου χώρου του περιοδικού.

Προσευχή για τη Νέα Σχολική Χρονιά Το Γυμνάσιο και το Λύκειο είναι μια δύσκολη περίοδος για πολλούς μαθητές. Η προσευχή μας, παρακάτω, σκοπό έχει να ενθαρρύνει και αυτούς και όλους τους μαθητές όλων των βαθμίδων για μια καλύτερη ζωή στο μέλλον...

Ύψιστε και αιώνιε Θεέ, είσαι για εμάς το φρούριo κι ο βράχος για να στηριχτούμε. Είσαι, ακόμη, η ασπίδα προστασίας μας. Στη νέα σχολική χρονιά δίνε μας υπομονή και καθαρό μυαλό και στη μελέτη των μαθημάτων αλλά και στις σχέσεις μας με τους συμμαθητές και τους δασκάλους μας, έτσι ώστε να μπορούμε να χειριστούμε κάθε πρόκληση με αγάπη, χάρη και κουράγιο. Πατέρα μας, Σ’ ευχαριστούμε για τους καθηγητές και τους δασκάλους μας. Και αυτούς και εμάς να μας προστατεύεις από επικίνδυνες καταστάσεις. Δώσε μας υπομονή και σοφία να ανταπεξέλθουμε στις σχολικές υποχρεώσεις με συνέπεια. Ακόμη, Εσύ, που είσαι Θεός, πιστός στις υποσχέσεις Σου, γέμισέ μας με σοφία, ώστε να κάνουμε και στο περιβάλλον του σχολείου ό,τι είναι σύμφωνο με το θέλημά Σου, χωρίς ποτέ να αποκλίνουμε απ’ αυτό, και να αντισταθούμε στην πίεση και στην κακή επίδραση των συμμαθητών μας. Εσύ μας λες να αγαπάμε τους άλλους σαν τον εαυτό μας. Γι’ αυτό, βοήθησέ μας στο σχολείο να δείχνουμε αγάπη, καλοσύνη, σοφία και ποτέ εκδικητικότητα, αν μας προσβάλουν ή μας κάνουν κακό. Έτσι, θα δοξασθεί το δικό Σου Όνομα. Βοήθησέ μας, ακόμη, να βρίσκουμε χρόνο να μελετούμε τον Λόγο Σου και να προσευχόμαστε, γιατί τότε θα είμαστε πιο ευαίσθητοι στην οδηγία του Αγίου Πνεύματος και θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Κύριέ μας, να είσαι φύλακας και να ευλογείς και τους γονείς μας, που τόσα πολλά μας προσφέρουν σε όλα τα χρόνια της σχολικής μας ζωής, αλλά και αργότερα στις σπουδές μας στο Πανεπιστήμιο ή σε άλλες σχολές, όπου τα πράγματα είναι πιο δύσκολα με τα μαθήματα αλλά και με τη συναναστροφή και την επίδραση των συμφοιτητών μας. ΄Ετσι, χρειαζόμαστε την προστασία Σου πιο πολύ, τη σοφία και την καθοδήγησή Σου, κάθε στιγμή. Κύριέ μας, δώσε μας αυτοσυγκέντρωση να εστιάζουμε στη μελέτη των μαθημάτων μας, ιδιαίτερα πριν τις εξεταστικές περιόδους. Σε παρακαλούμε να μας δίνεις θάρρος και παρρησία να μοιραζόμαστε την πίστη μας για Σένα, τον μόνο αληθινό Θεό, με τους συμμαθητές μας και τους δασκάλους μας. Κάθε ημέρα, ολοένα και περισσότερο, αύξανε την αγάπη μας για Σένα και τον Λόγο Σου σ’ όλα τα χρόνια των σπουδών μας και καθοδήγησέ μας να ζούμε, ως καλοί μάρτυρές Σου, για να δοξάζεται το Όνομά Σου. Στο Όνομα του Ιησού προσευχόμαστε. ΑΜΗΝ! Απόδοση: Νικολέττα Π. Πετρίδου, Εκπαιδευτικός ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 3

Ξύπνημα Καλοκαιρινής Νύχτας

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ; Ρουθ - Μια ιστορία πίσω από την Ιστορία Η ιστορία της Ρουθ στο φερώνυμο Βιβλίο της Αγίας Γραφής – ιστορία μιας ευσεβούς Μωαβίτισας που αποφάσισε στη ζωή της ν’ ακολουθήσει τον αληθινό Θεό– θέτει μπροστά μας ένα κρίσιμο ερώτημα: ποιος κυβερνάει τη ζωή μας; Παράλληλα είναι μια ιστορία πίσω από την Ιστορία. Η Ρουθ έγινε η προμάμμη του βασιλιά Δαβίδ, από τη γενιά του οποίου προήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός σαν άνθρωπος στον κόσμο μας. Πολλοί προσφέρονται να κυβερνήσουν τη ζωή μας. Ευχή του Περιοδικού είναι να παραδώσουμε το τιμόνι της ζωής μας στον Χριστό.

πάρχουν πολλών ειδών ξυπνήματα. Ξυ- καλεί, και μάλιστα σ’ έναν ευσεβή Ισραηλίτη πνάς από έναν εφιάλτη, και λες ότι είχες με μεγάλη υπόληψη στη μικρή κοινωνία της ένα «εφιαλτικό ξύπνημα». Όταν είσαι δια- Βηθλεέμ. Ήταν ένα σοκαριστικό ξύπνημα κακοπές και σε ξυπνούν τα πουλιά το πρωί, λες λοκαιρινής νύχτας. Στο προηγούμενο άρθρο ότι έχεις ένα χαρούμενο ξύπνημα. Ταυτίζεσαι μας είδαμε τη νομική φύση αυτής της κίνησης κατά κάποιον τρόπο με τη χαρά των χελιδονιών. της Ρουθ, κι ότι η πεθερά της την είχε έτσι ορΣτον στρατό ξυπνούσαμε με το σπαστικό σάλ- μηνέψει, για να κερδίσει όχι μόνο την εύνοια πισμα του «συναγερμού». Έπρεπε σε δυο λεπτά αλλά και τα νομικά δικαιώματα του πλησιέστερου να ντυθείς, να πάρεις το όπλο σου και να πα- συγγενή του πεθερού της, του Ελιμέλεχ (Δες ραταχθείς στο προαύλιο. Κι έξω από τα χει- Λευ 25:47-55 και Δτ 25:5-10). ρουργεία στα νοσοκομεία υπάρχει πάντα ο «θάΣτην ερμηνευτική της Βίβλου ο Βοόζ είναι λαμος ανάνηψης» των χειρουργημένων ασθε- τύπος του Χριστού. Με αυτό το πνεύμα, λοιπόν, νών... είναι ανάγκη να δούμε την όλη σκηνή μέσα Στη Βίβλο, το πιο διάσημο αλλά και ευχάριστο από το πρίσμα της Καινής Διαθήκης. ξύπνημα πρέπει να ήταν του Αδάμ, όταν ξύπνησε και είδε δίπλα του μια πανέμορφη Εύα. Ενώ το 1. Η Αποδοχή πρωινό ξύπνημα του Ιακώβ πλάι όχι στην αγα- Η πρώτη κίνηση του Βοόζ ήταν ότι δεν έδιωξε πημένη του Ραχήλ αλλά στην αδελφή της, τη τη Ρουθ. Τη δέχτηκε, μια φτωχή Μωαβίτισσα. Λεία με το ξεψυχισμένο βλέμμα, θα πρέπει να Στον Ισραήλ δεν επιτρεπόταν να εισέλθει κανένας ήταν το πιο απογοητευτικό απ’ όλα. ξένος, αν πρώτα δεν ασπαζόταν το νομικό και Το ξύπνημα, ωστόσο, του Βοόζ στο 3ο κε- θρησκευτικό καθεστώς των Ισραηλιτών. Κάτι φάλαιο του Βιβλίου της Ρουθ, δεν πρέπει να τέτοιο γίνεται κι όταν ένας ξένος ως προς τον ήταν ούτε χαρούμενο ούτε απογοητευτικό. Να Θεό άνθρωπος θέλει να τον πλησιάσει. Σήμερα ξυπνήσεις μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στους ο Θεός τον δέχεται όπως είναι, φτωχός πνευαγρούς και να νιώσεις ότι αυτό που σου ζεσταίνει ματικά και ξένος –ακόμη και εχθρός του Θεού. τα πόδια κάτω από τα σκεπάσματα δεν είναι το Νιώθεις ξένος και αβοήμαντρόσκυλο του χωραφιού θητος σήμερα από τα ανθρώπινα αλλά μια νέα και όμορφη γυναίΤου ΧΑΡΗ συστήματα και τις θεωρίες, και ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ κα, μάλλον αναστάτωση προθέλεις κάτι ουσιαστικό και σίharris.dagounakis@gmail.com

Y

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 5

γουρο; Έλα στον Χριστό. Εκείνος θ’ απλώσει τα φτερά του και θα σε δεχτεί στην ποίμνη του, όπως δέχτηκε ο Βοόζ τη Ρουθ. Παράλληλα, όμως, ξέχνα το παρελθόν σου. Ξέχνα πόσο «καλός» ήσουν ή πόσο «κακός» ήσουν. Ξέχνα το πρώτο για να μη μείνει κανένα ίχνος αυτοδικαίωσης ότι «έ, κάτι άξιζες κι εσύ...» Και το δεύτερο για να γεμίσει η καρδιά σου με τη χαρά του Χριστού ότι τώρα πια είσαι καινούργιο δημιούργημα. Τα παλιά πέρασαν. Το παρελθόν σου δεν το θυμάται ούτε ο Θεός (Εβρ 10:17)!

2. Η Βεβαιότητα Στο εδ. 11 του κειμένου μας διακρίνουμε μια υπόσχεση που δίνει ο Βοόζ στη Ρουθ: «Τώρα, λοιπόν, κόρη μου, μη φοβάσαι. Εγώ θα κάνω για σένα ό,τι μου ζητήσεις...» Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από του να φύγεις με την εγγυημένη διαβεβαίωση ότι το αίτημά σου θα ικανοποιηθεί, όταν χτυπάς μια πόρτα. Ο Χριστός πρώτα πρώτα μας διαβεβαιώνει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε πια. Πολλοί πάνε σ’ αυτόν αλλά φεύγουν συγχωρημένοι μεν αλλά με τον φόβο μήπως δεν τα καταφέρουν στη χριστιανική ζωή. Ο Χριστός μάς διαβεβαιώνει, όπως κι ο Βοόζ τη Ρουθ τότε, ότι αυτός θα είναι μαζί μας και δεν πρέπει να φοβόμαστε την αποτυχία ή την ήττα. Αν αγαπάς τον Χριστό, δεν υπάρχει κανένας φόβος στην αγάπη (Α΄ Ιω 4:18). Ο Χριστός, άλλωστε, μάς διαβεβαιώνει ότι το αίτημα της συγχώρησής μας έχει ήδη ικανοποιηθεί. Όπως ο Βοόζ καλείται να «απολυτρώσει» τη Ρουθ και την περιουσία της με το να την παντρευτεί, έτσι και ο Χριστός έρχεται να μας απολυτρώσει από την αμαρτία. Και το έκανε μια για πάντα πάνω στον σταυρό, πληρώνοντας με το αίμα του τις δικές μας αμαρτίες (Εφ 1:7). Τέλος, ο Χριστός μάς υπόσχεται ότι θα καλύψει όλες μας τις ανάγκες. Όταν άρχισε να ξημερώνει, η Ρουθ έφυγε από τον Βοόζ με μια υπόσχεση και με ένα φορτίο αγαθά για το σπίτι της. «Δεν πρέπει να φύγεις με άδεια χέρια...»

6 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

της είπε. Ο Χριστός δεν μας στέλνει στη ζωή μόνο με τη συγχώρηση των παλαιών αμαρτιών μας. Μας γεμίζει την καρδιά με το δικό του θάρρος και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος για να πορευτούμε πλήρως χορτασμένοι στη χριστιανική ζωή. Η ζωή με τον Χριστό είναι μια ζωή πλήρης εν Χριστώ. «Το ποτήρι μας είναι ξέχειλο» όταν είναι ποιμένας μας ο Κύριος (Ψλ 23:5).

3. Η Βοήθεια Στο 2ο κεφάλαιο του Βιβλίου της Ρουθ βλέπει κανείς πώς η Ρουθ μπήκε στη δούλεψη του Βοόζ κι άρχισε να εργάζεται γι’ αυτόν. Εδώ τώρα, ο Βοόζ αρχίζει να εργάζεται για τη Ρουθ και να προβαίνει σε όλες τις νομικές διαδικασίες για να την παντρευτεί. Ο δικός μας «Βοόζ», ο Χριστός, εργάζεται για μας: πρώτα απ’ όλα μεσιτεύει για μας στον Πατέρα. Μεταφέρει διά του Αγίου Πνεύματος τις προσευχές μας και καλύπτει με τη χάρη του κάθε αδυναμία μας και κάθε πτώση μας, κάθε φορά που επιστρέφουμε με μετάνοια σ’ αυτόν (Ρωμ 8:34). Έχει πάει στους ουρανούς πριν από μας για να μας ετοιμάσει τόπο. Μετά θα ξανάρθει για να μας πάρει κοντά του (Ιω 14:12). Ο Χριστός, εξάλλου, εργάζεται μέσα μας και μας μετασχηματίζει προοδευτικά στο δικό του πρότυπο (Ρωμ 8:29). Τέλος, αντιπαρατίθεται κάθε μέρα με τον αντίδικό μας, τον διάβολο, καθώς διεκδικεί διαρκώς το δικαίωμά του να μας κρατήσει στη χάρη του, ωσότου μας παραλάβει στους ουρανούς. Ο Βοόζ, μόλις ξημέρωσε για τα καλά, πήγε στην πύλη της πόλης (τα δικαστήρια και την αγορά της εποχής) και απέδειξε δημόσια στους συμπολίτες του ότι κανένας άλλος δεν είχε τη δύναμη και τη βούληση να λυτρώσει τη Ρουθ παρά μόνον ο ίδιος (δες το 4ο κεφάλαιο του Βιβλίου της Ρουθ). Ήταν η θαυμαστή εξέλιξη του ξαφνικού ξυπνήματος μιας καλοκαιρινής νύχτας... n

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΕΝΟΣ Όταν ξέσπασε η παγκόσμια πανδημία του κορωνοϊού, δημιουργήθηκαν ανάμεικτα συναισθήματα στους ανθρώπους. Ένα απ’ αυτά ήταν η ενότητα των ανθρώπων. Αναπτύχθηκε αυτόματα πνεύμα αλληλεγγύης ανάμεσα σε ανθρώπους και λαούς, για χάρη της υγείας μας. Κάποιος είπε: «Ενότητα χωρίς την παρουσία του Θεού είναι βραχύβια, επιπόλαιη, προσωρινή». Ο κορωνοϊός έδειξε ότι ο άνθρωπος είναι περιορισμένος και έχει ανάγκη τον Κυρίαρχο Θεό! Συνειδητοποιήσαμε ορισμένες αλήθειες: 1. Δεν είμαστε τόσο ισχυροί όσο νομίζαμε Ο χριστιανός τραγουδιστής Rich Mullins, που πέθανε 8 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

σε ηλικία 42 ετών, σε ρεφραίν τραγουδιού του λέει: «δεν είμαστε τόσο ισχυροί όσο νομίζουμε». Για πολλές δεκαετίες ζήσαμε με την ψευδαίσθηση της «παντοδυναμίας» μέσα σε ατμόσφαιρα ευημερίας και ειρήνης. Ξαφνικά όμως ένας αθέατος ιός προκάλεσε πρωτοφανείς αναταραχές, φόβο και ανείπωτο πανικό. Χάσαμε την ψυχική μας ισορροπία. Ποτέ δεν νιώσαμε τόσο έντονα την ανεπάρκειά μας. Οι πιστοί, ως ακόλουθοι του Χριστού, πρέπει να παραδεχτούμε τη δική μας αδυναμία και του Θεού την παντοδυναμία. Ο απόστολος

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ

Παύλος είπε ότι η δύναμη κάποιου είναι η συναίσθηση της αδυναμίας του, γιατί τότε βλέπει και βιώνει τη δύναμη του Θεού. Αυτό διαβάζουμε στην Β΄ Κορινθίους 12:9,10.

2. Ο Θεός μάς δίνει την ειρήνη που χρειαζόμαστε Ως άνθρωποι είμαστε αγχωμένοι και φοβισμένοι. Είναι φυσικό να ανησυχούμε, όταν το μέλλον, αντί να φαντάζει λαμπρό, είναι ζοφερό. Η Βίβλος μάς παραγγέλλει: «Για τίποτε μην ανησυχείτε, αλλά σε κάθε περίπτωση να παρουσιάζετε με την προσευχή... τα αιτήματά σας στο Θεό.» (Φιλιπ. 4:67). Αν προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ειρήνη, ματαιοπονούμε. Όταν όλα εκ-

τροχιάζονται, ο Θεός, που έχει τον έλεγχο, δίνει την ειρήνη Του.

3. Ο Θεός γνωρίζει το μέλλον Οι άνθρωποι εμπιστεύονται περισσότερο τις προβλέψεις αστρολόγων, μετεωρολόγων, οικονομολόγων..., παρά τη Βίβλο. Οι προβλέψεις τους είναι μόνο εικασίες. Πριν από μερικούς μήνες, κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα βιώναμε μια πανδημία, που θα μας έκλεινε στα σπίτια μας, θα έκλεινε τα καταστήματα, τις εκκλησίες, τα σχολεία, και θα επέβαλε ένα σωρό απαγορεύσεις... Μόνο ο Θεός ξέρει τα σχέδια που έχει για μας.«Εγώ γνωρίζω τις βουλές που βουλεύομαι για σας, λέει ο Κύριος, βουλές ειρήνης, και όχι κακού, για να σας δώσω το προσδοκώμενο τέλος» (Ιερεμίας 29:11). Καιρός είναι ν’ αφήσουμε το μέλλον μας στα ασφαλή χέρια του Θεού.

4. Ο Θεός παρέχει βεβαιότητα και ασφάλεια Πολλοί άνθρωποι αισθάνθηκαν απομονωμένοι και εγκαταλειμμένοι στη διάρΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 9

κεια του εγκλεισμού, πράγμα πολύ καταθλιπτικό. Αλλά ο Θεός βεβαιώνει: «Δε θα πάψω να σε φροντίζω ούτε θα σε εγκαταλείψω» (Εβρ.

13:5). Σε καιρούς χαλεπούς και σε καταστάσεις αστάθειας κανένας κυβερνήτης δεν μπορεί να μας εγγυηθεί την ασφάλειά μας. Το μόνο ασφαλές καταφύγιο για μας είναι ο παντοδύναμος Θεός!

5. Δεν μπορούμε να προστατεύσουμε πλήρως τους εαυτούς μας Κανένας μας δεν έχει ανοσία στον ιό. Ακόμα κι αν είσαι υγιής και ακολουθείς σχολαστικά τους κανόνες υγιεινής, δεν σημαίνει ότι είσαι απρόσβλητος. Βέβαια, εμείς οφείλουμε να υπακούμε στις οδηγίες των ειδικών. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο της ζωής μας. Ο Δαβίδ είπε: «Κύριε, με κατοικίζεις με ασφάλεια» (Ψαλμός 4:8). Ούτε οι καλύτεροι γιατροί ούτε κάποιο εμβόλιο μπορούν να παρέχουν πλήρη ασφάλεια. Ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι κοντά Του είμαστε πραγματικά ασφαλείς, ό,τι κι αν μας συμβεί. Εκείνος είναι μαζί μας, ακόμη «και μέσα σε

κοιλάδα σκιάς θανάτου» (Ψαλμός 23:4).

6. Ο Θεός μπορεί να μας βγάλει από το χάος Καμιά κυβέρνηση, όσο ισχυρή κι αν είναι, δεν μπορεί να μας βγάλει από τα αδιέξοδα που μας προκάλεσε ο ιός. Ο Θεός μάς δίνει κουράγιο και χάρη μέσα στο χάος, αλλά και μπορεί να μας βγάλει απ’ αυτό. Αν πριν από εφτά μήνες η κυβέρνηση μάς επέβαλε να φορούμε μάσκα, να μένουμε έγκλειστοι στα σπίτια μας, να κλείσουμε μαγαζιά, σχολεία, εκκλησίες... θα επαναστατούσαμε. Ήρθε όμως ο ιός και μας έκανε να τα υπομένουμε όλα αδιαμαρτύρητα! Τα ’χουμε χαμένα. Μοιάζουμε με τους ανθρώπους της εποχής του Ιησού, που ήταν μπερδεμένοι. Και ο Ιησούς: «ένιωσε συμπόνια γι’ αυτούς, γιατί ήταν τυραννισμένοι και εγκαταλειμμένοι σαν πρόβατα χωρίς βοσκό» (Ματ. 9:36). Μέσα απ’ όλα αυτά ο Θεός μιλά πρώτα στην Εκκλησία Του, που μεγάλο μέρος της αφομοιώθηκε και συμβιβάστηκε με τον κόσμο. Μοιάζει με τη χλιαρή εκκλησία της Λαοδίκειας. Χρει-

αζόμαστε τον Ιησού, που είναι «...ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή» (Ιωάν. 14:6).

7. Να ζούμε για τα επουράνια και όχι για τα γήινα Πολλοί, ακόμη και πιστοί του Κυρίου, εμπιστευόμασταν πολύ τους κυβερνήτες μας. Πιστεύαμε ότι μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν ασφάλεια και ευημερία. Και ξαφνικά κι απρόσμενα ήρθαν όλα πάνω κάτω: Φόβος για την υγεία μας, για κατάρρευση της οικονομίας, ανησυχία από τις απειλές της γειτονικής χώρας, μίσος, θυμός και αναταραχή κυριαρχούν στις καρδιές μας. Ακόμα και οι πιστοί του Κυρίου χάσαμε την προσδοκία για τη «μακάρια ελπίδα» (Τίτος 2:13). Αντί να επιζητούμε «τα ουράνια...», προσκολληθήκαμε στα «γήινα» (Κολ. 3:12). Αντί να ζητούμε τη Βασιλεία του Θεού, προσπαθούμε να αποθηκεύουμε θησαυρούς στη γη (Ματ.

6:33 & 6:19-21) που μια μέρα θα τους φάει ο σκώρος. Ξεχάσαμε ότι, «Είμαστε μέτοχοι στην κληρονομιά του Θεού» (Εφεσίους 1:11). Είναι καιρός να αφυπνιστούμε. n

> Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.nikites.eu με ποικιλία θεμάτων.

10 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Από τον Επιούσιο Άρτο...

Ο ΕΠΙΟΥΣΙΟΣ ΑΡΤΟΣ είναι ένα πολύτιμο, καθημερινό, πνευματικό βοήθημα για τον άνθρωπο του σήμερα...

Mια τριμηνιαία έκδοση που δε θα πρέπει να λείπει από κανένα χριστιανικό σπίτι. Ετήσια συνδρομή 11 |

Για νέες συνδρομές: τηλ. 210.4834214 Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ελλάδα: Αμερική: Υπ. Ευρώπη: Υπ. Χώρες:

12 € 25 $ 15 € 16 €

* Από το τεύχος του | 7-9/2020 ΜΑΪΟΣ 2020 11 Επιουσίου Άρτου

Σχολιάζοντας την Επικαιρότητα με το Φως της Βίβλου

Κάνοντας φίλους με το... χρήμα «Έχουμε Συμφωνία», η είδηση στα EuroNews1 το πρωί της 21ης Ιουλίου, μετά από μαραθώνια (πέντε ημερών) Σύνοδο Κορυφής των 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης –κατά 25 λεπτά μόνο λιγότερο μακροχρόνια από την περιβόητη συνέλευση αρχηγών της Συνόδου της Νίκαιας. Το Ταμείο Ανάκαμψης από την οικονομική κρίση που προκάλεσε –και εξακολουθεί να προκαλεί– ο κορωνοϊός παγκοσμίως ανέρχεται σε €750 δισεκατομμύρια. Μέρος αυτών θα προκύψει από δανεισμό που θα αναλάβουν από κοινού οι 27 της ΕΕ, κάτι πρωτοφανές για την Ευρώπη. «Από τα 750 δισ., τα 390 δισεκατομμύρια θα δοθούν στα κράτη μέλη ως επιχορηγήσεις και τα 360 δισεκατομμύρια ως δάνεια (με μακροχρόνια αποπληρωμή ως το 2058). Για την κατανομή των κεφαλαίων ανά χώρα» θα χρησιμοποιηθεί ένας κώδικας κατανομής που θα καθορίζει το ύψος των αναγκών κάθε κράτους μέλους. Η Ελλάδα θα επωφεληθεί πλέον από €70 δις. «Οι 27 συμφώνησαν ότι τα κριτήρια για τις εκταμιεύσεις των επιχορηγήσεων δε θα είναι ___________ 1

https://gr.euronews.com/2020/07/21/symfvnia-sti-synodo-korufis-tis-ee-gia-to-sxedio-anakampsis

12 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

μόνο οικονομικά. Μεταξύ των προϋποθέσεων θα είναι και η τήρηση του κράτους δικαίου. Κάθε κράτος μέλος θα υποβάλλει ένα σχέδιο δράσης για την απορρόφηση των επιχορηγήσεων. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα το εξετάζει και θα έχει το δικαίωμα να “παγώσει“ τις εκταμιεύσεις (με ειδική, ενισχυμένη πλειοψηφία των κρατών μελών (το 55%, που θα πρέπει να αντιπροσωπεύει το 65% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ) αν κρίνει ότι δεν τηρούνται οι όροι που συμφωνήθηκαν.» Κύριο χαρακτηριστικό των διαπραγματεύσεων ήταν η στάση αρχηγών χωρών όπως οι Κάτω Χώρες, η Αυστρία, η Δανία και η Σουηδία, οι αυτό-ονομαζόμενοι «φειδωλοί» που επέμεναν σθεναρά στις θέσεις τους για μείωση του ποσού επιχορηγήσεων, καθώς και αρχηγών χωρών όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία που δεν δεχόντουσαν κριτική όσον αφορά την υπονόμευση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και άλλων δημοκρατικών αξιών στις χώρες τους. Οι ονομαζόμενες «φειδωλές» χώρες, είναι χώρες που καταβάλλουν στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό μεγαλύτερα ποσά απ’ ότι άμεσα επωφελούνται, όμως, τόσο το παράδειγμα της Ολλανδίας όσο και αυτό της Αυστρίας δείχνει ότι οι χώρες αυτές, λόγω της γεωγραφικής τους τοποθεσίας, στο κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επωφε-

λούνται πολλαπλώς από το ενδο-ευρωπαϊκό εμπόριο, βγαίνουν δηλαδή υπέρ-κερδισμένες. Συνεπώς, άλλοι λόγοι ευθύνονται για τη στάση αδιαλλαξίας των αρχηγών τους στη διαπραγμάτευση αυτή. Όλες αυτές οι χώρες βάλλονται από ισχυρά λαϊκίστικα, κυρίως ακροδεξιά κι-

ένας ιός, τότε ποιος εγγυάται για ένα ειρηνικό μέλλον στην Ευρώπη; Το μέλλον θα δείξει. Γεγονός πάντως είναι ότι οι «φειδωλοί» αρχηγοί αποδεικνύονται ως υπαίτιοι μιας κοντόφθαλμης, εγωιστικής οπτικής που οδηγεί στην απώλεια αξιοπιστίας και... εξουσίας.

νήματα, που ανταγωνίζονται δημοκρατικούς κυβερνητικούς συνασπισμούς, απαιτώντας τα χρήματα να μένουν στη χώρα και να μη δίνονται στους νοτιοευρωπαίους, που δεν ξέρουν να τα διαχειρίζονται σωστά. Εντύπωση κάνει και η στάση της γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ, η οποία σε τούτη την κρίση φαίνεται να έχει κάνει σοβαρή στροφή 180 μοιρών έναντι της κρίσης του Ευρώ. Πρόκειται για μεταμέλεια μιας αρχηγού για τα λάθη του παρελθόντος, ή πρόκειται περί σοβαρής αντίληψης του ότι αν διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την οικονομική κρίση που προκάλεσε

Είναι χρήσιμη η συμβουλή του Χριστού: «Σας συμβουλεύω να κάνετε φίλους σας, ακόμη και από τα χρήματα της αδικίας, ώστε όταν έρθει το τέλος σας, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες» (Λουκ. 16:9).

Δρ Έραστος Φίλος * Οσοι επιθυμείτε να διαβάσετε περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα του Έραστου Φίλου: https://efilos.blogspot.gr/ https://areopagusbriefs.wordpress.com/ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 13

Ο ρατσισμός στις ΗΠΑ και την Ελλάδα Οι ΗΠΑ τον τελευταίο καιρό βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον σκοτεινό εαυτό τους, με αφορμή τη δολοφονία του Τζωρτζ Φλόιντ από λευκό αστυνομικό. Ο ρατσισμός στην άλλη όχθη του Ατλαντικού επιμένει να αναπαράγεται και να έρχεται στο προσκήνιο με διάφορες οδυνηρές αφορμές, θυμίζοντας ότι

πρόβλημα των ΗΠΑ στη παρούσα συγκυρία είναι η πόλωση, καθώς και στα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας ενισχύονται τα άκρα, γεγονός που διαλύει την κοινωνική και πολιτική ισορροπία που χρειάζεται μια χώρα για να είναι ισχυρή πολιτικά και οικονομικά. Θα ήταν όμως λάθος να θεωρήσουμε ότι

ανάμεσα στην τυπική κατάργηση των διακρίσεων και την πραγματική ισότητα υπάρχει μια μεγάλη διαφορά και απόσταση. Η πληγή των ΗΠΑ είναι ακόμη ανοιχτή και αιμορραγούσα. Αυτό το γεγονός θα έχει και γεωπολιτικές προεκτάσεις. Ασχέτως με το ποιος θα κερδίσει τις επόμενες αμερικάνικες εκλογές το δομικό

έχουμε να κάνουμε μόνο με μια αμερικανική ιδιαιτερότητα. Στην πραγματικότητα το ζήτημα του ρατσισμού αφορά όλον τον αναπτυγμένο κόσμο. Και τον αφορά τόσο ως μνήμη όσο και ως ενεργή κοινωνική πραγματικότητα. Η Ευρώπη αρέσκεται συχνά να προβάλλει τον εαυτό της ως το επίκεντρο του Διαφωτισμού, του ορθολογισμού και των ανθρωπίνων

14 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

δικαιωμάτων, όμως αυτό δεν ακυρώνει την βαριά κληρονομιά της αποικιοκρατίας. Και βέβαια όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τις παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις. Η χώρα μας, που από τη δεκαετία του 1990, βρέθηκε να είναι χώρα υποδοχής μεταναστών, ενώ μέχρι τότε ήταν κυρίως χώρα που έστελνε μετανάστες, είχε και έχει και αυτή το δικό της πρόβλημα ρατσισμού. Ρατσισμός είναι η πίστη στην βιολογική ή φυλετική ανωτερότητα της δικής σου φυλής ή έθνους. Η θεώρηση αυτή είναι αντιβιβλική και βεβαίως και αντιεπιστημονική. Ο Χριστός υπηρέτησε, προσέγγισε και αγάπησε όσους αμαρτωλούς οι άλλοι απέρριπταν και περιφρονούσαν ανεξαρτήτως φύλου, γένους, κοινωνικής καταγωγής, φυλής και οικονομικής επιφάνειας. Ήταν φίλος τελωνών και αμαρτωλών (Ματθαίος 11:19). Επιπρόσθετα, ο Απόστολος Παύλος δίδαξε στην Αθήνα ότι ο Θεός «από ένα αίμα έκανε κάθε έθνος ανθρώπων, για να κατοικούν επάνω στο πρόσωπο της γης, και διόρισε τους προδιαταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας τους» (Πράξεις 17:26). Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κοινή βιολογική καταγωγή! Συνεπώς κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι δήθεν έχει διαφορετική ή ανώτερη βιολογική προέλευση. Η Αγία Γραφή απορρίπτει με σαφήνεια τον ρατσισμό ή φυλετισμό. Η εντολή του Θεού στον λαό Του στην Παλαιά Διαθήκη ήταν να συμπαραστέκονται ενεργά στον συμπατριώτη τους που βιώνει φτώχεια και εξαθλίωση, όπως και στον ξένο ή τον μετανάστη (Λευιτικό 25:35, Δευτερονόμιον 10:17-19). Ο Θεός θέλει οι δικοί Του άν-

Στα μάτια του Θεού, όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, οικονομικής επιφάνειας, καταγωγής, κοινωνικής θέσης και καταξίωσης είμαστε εικόνες του Θεού. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά διάκριση ή προκατάληψη επειδή στο σώμα του Χριστού «δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό» (Γαλάτας 3:28). Ο Θεός αγαπά και ενδιαφέρεται για όλους τους ανθρώπους (Ιωάννης 3:16). Για το λόγο αυτό έστειλε τον Υιό Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό, να μας αποκαλύψει τους σωτήριους σκοπούς Του και να πεθάνει πάνω στον σταυρό για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου που θα μετανοήσει και πιστέψει στον Χριστό. Στην Αγία Γραφή από τη Γένεση η Εκκλησία του Χριστού είναι διεθνής, καθώς αποτελείται απ’ όσους ανήκουν στη βασιλεία του Θεού έχοντας δεχτεί το Ευαγγέλιο, ανεξαρτήτως έθνους, ηλικίας, φύλου και κοινωνικών ή οικονομικών τάξεων. Τέλος, η εσχατολογική δόξα του Χριστού θα περιλαμβάνει και τη δοξολογία από όλες τις γλώσσες και την προσκύνηση όλων των πιστών απ’ όλα τα έθνη, τις φυλές, τα χρώματα και τις γλώσσες. Γράφει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη «Ύστερα απ’ αυτά, είδα ένα αμέτρητο πλήθος που κανείς δεν ήταν σε θέση να το μετρήσει από κάθε έθνος, φυλή, λαό και γλώσσα, να στέκεται μπροστά στο θρόνο και στο Αρνίο· φορούσαν λευκές στολές, κρατούσαν φοινικόκλαδα στα χέρια τους και έκραζαν με δυνατή φωνή: “Η σωτηρία είναι στα χέρια του Θεού μας, που κάθεται στο θρόνο, και του Αρνίου!“» (Aποκάλυψη 7:9-10).

θρωποι να ενδιαφέρονται για όλους τους φτωχούς και εξαθλιωμένους.

Τάσος Μαρκουλιδάκης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 15

«Ρίξε το ψωμί σου πάνω στα νερά και μετά από πολλές μέρες θα το βρεις» Εκκ. 11:1 ταν Παρασκευή πρωί, 18 Οκτωβρίου 1996. Βρισκόμασταν στην Σινεντέ, ένα χωριό στα βόρεια του Μπενίν για δύο εβδομάδες διδασκαλίας στο Βιβλικό μας Σχολείο. Φοιτούσαν κάπου 20 ζευγάρια που προετοιμάζονταν για το έργο του Θεού στην χώρα τους. Οι εκκλησίες διαλέγουν τους μελλοντικούς εργάτες και τους συστήνουν να παντρευτούν πριν και οι γυναίκες τους να παρακολουθούν ένα ειδικό πρόγραμμα. Ο Γιάννης δίδασκε τους άνδρες κι εγώ τις γυναίκες. Εκείνο το πρωί παρατήρησα την Ρεβέκκα που περίμενε το τρίτο τους παιδάκι να είναι πολύ ανήσυχη και να μπαινοβγαίνει στην τάξη. Μια συνάδελφος Γερμανίδα μου είπε να την επιπλήξω, αλλά πώς λες σε μια ετοιμόγεννη γυναίκα να καθίσει ήσυχα; Η Ρεβέκκα ξαναβγήκε από την τάξη αλλά δεν ξαναγύρισε, μου έστειλε μήνυμα πως έπρεπε να πάει αμέσως στην Κλινική του γειτονικού χωριού. Κανόνισα να την πάει ο διευθυντής του Βιβλικού Σχολείου που είχε αυτοκίνητο. Η Ρεβέκκα κάθισε πίσω και περίμενε τον διευθυντή. Ξαφνικά με φώναξαν να πάω κι εγώ. Έτρεξα στο αυτοκίνητο κάθισα πλάι στην Ρεβέκκα και παραβρέθηκα στην γέννα ενός μωρού· ήταν αγοράκι! Αυτή είναι η Αφρική λέμε συχνά στα Γαλλικά! Ευτυχώς που μια άλλη συνάδελφος ήταν μαμή, ζέστανε γρήγορα νερό και βοήθησε να τελειώσει κανονικά η γέννα! Πήγαμε στο δωμάτιό μας αλλά ο διευθυντής ήρθε να μας πει πως έπρεπε να παραβρεθούμε στην τελετή του ονόματος του μωρού, σύμφωνα με την συνήθεια της φυλής του ζευγαριού. Πήρε ο Γιάννης την Γραφή του και πήγαμε στο δωμάτιο του Εφραίμ και της Ρεβέκκας, όπου ήταν και τα δύο αγοράκια τους. Περιμέναμε οι γονείς να διαλέξουν το όνομα του μωρού αλλά ο διευθυντής είπε στον Γιάννη: «Αφού ήσασταν παρόντες στην γέννα του μωρού εσείς πρέπει να του δώσετε το όνομα». Μείναμε έκπληκτοι, ο Γιάννης άρχισε να διερωτάται τι όνομα να δώσει στο μωράκι, αλλά εκείνος διέκοψε τις σκέψεις του... «Αν του δώσετε το όνομά σας θα είναι μεγάλη τους τιμή.» Ο Γιάννης αφιέρωσε το μωρό, προσευχήθηκε και το ονόμασε «Ζαν». Εγώ σύμφωνα με το έθιμο έβαλα ένα χαρτονόμισμα στα ρούχα του μωρού... Όλοι ήταν μες την χαρά.

Ή

Μετά από μερικές μέρες φύγαμε από την Σινεντέ και το Μπενίν. Το ζευγάρι τέλειωσε τις Βιβλικές του σπουδές και μάθαμε πως οι εκκλησίες τους διόρισαν σε μια ακόμη πιο βόρεια περιοχή. Δυστυχώς μετά από λίγα χρόνια έμαθα πως ο Εφραίμ πέθανε ξαφνικά και η Ρεβέκκα έμεινε χήρα με τέσσερα αγόρια. Πολύ αργότερα όταν την ξανασυνάντησα με τον Ζαν που ήταν έφηβος έμαθα πως λεγόταν επίσημα Ζαν Isch... Τον θαύμασα για την εξυπνάδα του και την επιθυμία του να γίνει αγρότης. Φέτος τελείωσε μια Αγροτική Σχολή και καταγίνεται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Τον ενθαρρύνω να μένει πιστός στον Θεό και κρατούμε μια στενή επαφή. Δεν ξεχνά την ιστορία της γέννησής του και μάλιστα την ώρα που ήρθε στον κόσμο, μου έγραφε πρόσφατα, ήταν 10:30 το πρωί! Δεν ξέρουμε πάντοτε πως ο Θεός θα μεταχειριστεί τις καθημερινές μας πράξεις αλλά μερικές φορές έχουν μεγάλη σημασία στην ζωή και στο μέλλον αυτών που Από την συναντούμε. Γι’ αυτό ας ρίχνουμε το ψωμί μας πάνω στα νερά... ΣΟΥΛΑ κάποια μέρα θα το ξαναβρούμε... n ΜΑΞΙΜΙΑΔΟΥ ISCH 16 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Η Σκλαβιά των ΛΕΥΚΩΝ! Μια παλιά-καθημερινή υπόθεση! Η ΣΚΛΑΒΙΑ! Ένα θέμα, το οποίο σαν λαός θεωρούμε ότι έγινε κατάφορη αδικία, είναι η σκλαβιά των μαύρων. Αντιδρούμε, δυσανασχετούμε και νιώθουμε οργή για την απάνθρωπη σκλαβιά τους. Τα ίδια συναισθήματα τα έχουμε επίσης και για τους Ινδιάνους της Αμερικής, οι οποίοι κατακυριεύτηκαν και σχεδόν εξαφανίστηκαν! Την ίδια στιγμή, θυμόμαστε και τη σκλαβιά των Ελλήνων πριν την επανάσταση, όπως και τις συνθήκες με τις οποίες ζούσαν οι Έλληνες για 400 χρόνια και νιώθουμε δίκαια συναισθήματα οργής ενάντια στη σκλαβιά! Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ! Και ενώ απεχθανόμαστε τη σκλαβιά, ξαφνικά, αλλάζουμε αντιμετώπιση και μάλλον γλυκαίνουμε μαζί της! Χαμογελάμε, κάνουμε όπως και οι αποικιοκράτες ότι είναι ψευτοαναγκαία και μάλλον δεν στρεφόμαστε προς κάποια ανώτερη αρχή για να την εκδιώξουμε αλλά την ψιλοεπιθυμούμε! Την ψευτοχαιρόμαστε! Και λέω ψευτοχαιρόμαστε, επειδή, ενώ ξέρουμε ότι είναι σκλαβιά, την ίδια στιγμή θεωρούμε ότι κάτι μας ψευτοπροσφέρει! Ενώ λοιπόν τη μία σκλαβιά, τόσα χρόνια ακόμη κι αν καταργήθηκε, την καταγγέλλουμε, την άλλη σκλαβιά, την Αμαρτία, η οποία μας υποδουλώνει, την συνηθίζουμε και την δεχόμαστε στην προσωπική μας ζωή! Διαβάζουμε: «Ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: «Σας βεβαιώνω πως όποιος αμαρτάνει είναι δούλος της αμαρτίας» (Κατα Ιωάννη 8:34). Υπάρχει βέβαια και το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου ο απαγμένος όμηρος, συμπαθεί και δένεται κάπως με τον απαγωγέα, σαν μόνη διέξοδο ζωής! Η Πατρίτσια Χήρστ το 1970 ήταν Του ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ 18 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ένα τέτοιο θύμα αυτοδούλωσης στον εξουσιαστή της.

Η ΕΜΠΛΟΚΗ! Η σκλαβιά λοιπόν κάνει τον άνθρωπο δούλο και γράφει η Αγία Γραφή ότι «...ο άνθρωπος γίνεται δούλος εκείνου απ’ τον οποίο έχει νικηθεί» (Β΄ Πέτρου 2:19). Η μεγαλύτερη δουλεία που είχε το ανθρώπινο γένος ήταν, είναι και θα είναι, η αμαρτία! Η δουλεία δημιουργεί υποχρέωση, υποταγή και αδυναμία αντίδρασης και ίσως ψευτοχαρά! Μόνο η Αγία Γραφή διαλαλεί πως «...όποιος αμαρτάνει είναι δούλος της αμαρτίας». Επίσης γράφει ότι «η πληρωμή της αμαρτίας είναι ο θάνατος» και ακόμη πιο δυνατά μας λέει ότι «Κι ενώ ήμασταν πνευματικά νεκροί εξαιτίας των παραπτωμάτων μας, μας ξανάδωσε ζωή μαζί με το Χριστό. Με τη χάρη του Θεού έχετε σωθεί» (Προς Εφεσίους 2:5). Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Η ελευθερία είναι το ζητούμενο όλων σήμερα! Η πραγματική, προσωπική πνευματική ελευθερία όμως, έρχεται μόνο με πίστη, μετάνοια και υπακοή! «Δεν ξέρετε πως σ’ όποιον δείχνετε δουλική υπακοή, σ’ αυτόν και ανήκετε ολοκληρωτικά; Έτσι, ή ανήκετε στην αμαρτία, και τότε σας περιμένει ο αιώνιος θάνατος ή υπακούτε στο Θεό, και σας προσμένει η σωτηρία μαζί του.» «Γιατί ο μισθός που δίνει η αμαρτία είναι ο θάνατος, ενώ το δώρο που χαρίζει ο Θεός είναι η αιώνια ζωή, την οποία έφερε ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας» (Προς Ρωμαίους 6:16 & 23). «Αν, λοιπόν, σας ελευθερώσει ο Υιός, τότε θα είστε πραγματικά ελεύθεροι.» (Ιωάν. 8:36).

n

Στην Ομπρέλα του Υψίστου

ην Μαρτίνα την γνώρισα πριν πολλά χρόνια που την επισκεπτόμουν. Η Μαρτίνα ζούσε στη και όταν εκείνη διένυε πλέον την ένατη Γερμανία, και στα γερμανικά, το «υπό την σκέπην δεκαετία της ζωής της. Την βρήκα ένα του Υψίστου» αποδίδεται στον συγκεκριμένο κρύο βράδυ του χειμώνα να περιμένει έξω από ψαλμό με τα λόγια, «κάτω από την ομπρέλα του την εκκλησία έναν γνωστό της, όπως μου είπε, Υψίστου». Ήταν αυτό που της άρεσε περισσότερο, που την είχε καλέσει εκείνο το βράδυ στην συ- γιατί κάτω από μια ομπρέλα δεν χωράνε περισνάθροιση. Αυθόρμητα της είπα ότι θα έμενα σότεροι από δύο για να περπατήσουν μαζί, όπως μαζί της εκεί έξω για να μη περιμένει μόνη στο χαρακτηριστικά έλεγε χαμογελώντας και εκείνη σκοτάδι. Ο γνωστός της όμως αργούσε και το είχε ανάγκη την παρουσία του Θεού να την αικρύο ήταν τσουχτερό έτσι χωρίς να διστάσω σθάνεται αποκλειστικά για κείνη και ακριβώς την πήρα αγκαζέ και μπήκαμε μαζί στο ζεστό δίπλα της. Είχε ένα σπινθηροβόλο πνεύμα που κτήριο της εκκλησίας. Ήταν το ξεκίνημα μιας ζήταγε τον διάλογο, μιλούσε και σκεφτόταν με ιδιότυπης φιλίας. εικόνες και αυτή ακριβώς η εικόνα της ομπρέΠώς και την θυμήθηκα μετά από τόσα χρόνια; λας-προστασίας μ’ εκείνη από κάτω και την παΣτο κήρυγμα της περασμένης Κυριακής το θέμα ρουσία του Ύψιστου δίπλα της, τη γέμιζε όχι ήταν ο 91ος Ψαλμός και πάντα αυτός ο Ψαλμός μόνο χαρά και αγαλλίαση, αλλά της έδιωχνε μού την θυμίζει: «Ο κατοικών υπό την σκέπην όλους τους φόβους της -και είχε πολλούς. του Υψίστου, Υπό την σκιάν του Παντοκράτορος Η Μαρτίνα ήταν από τις πρώτες γυναίκεςθέλει διατρίβει. Θέλω λέγει προς τον Κύριον, σπουδάστριες σχεδίου στη Σχολή Καλών Τεχνών Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου, Θεός του Βερολίνου, στις αρχές του περασμένου αιώνα μου, επ’ αυτόν θέλω ελπίζει». και ήταν προικισμένη με το ταλέντο Από την Με αυτά τα λόγια του ψαλμού, να «ντύνει» άχαρες πόρτες και άλΑΛΤΑΝΑ ΦΙΛΟΥπου τα είχε μάθει στο μεταξύ λες επιφάνειες με δέρμα και να ΠΑΤΣΑΝΤΑΡΑ Διδάκτωρ Νομικής απέξω, με καλωσόριζε κάθε φορά τις κάνει έργα τέχνης. Δεν είχε

Τ

20 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

δική της οικογένεια και στην ανάγκη της να μην είναι μόνη, εμπιστεύτηκε στο διάβα τής ζωής της ξένους ανθρώπους που την οδήγησαν όμως σε μονοπάτια αμφισβητούμενα και σε δοξασίες άλλες που την είχαν απομακρύνει εντελώς από τον ζωντανό Θεό. Χρόνια ζούσε «αιχμάλωτη» στα δίχτυα μιας σέκτας, μη έχοντας τη δύναμη να ξεφύγει. Δεν συμφωνούσε με όλα όσα έβλεπε να συμβαίνουν εκεί και εναντιωνόταν, αλλά απ’ την άλλη φοβόταν και τη μοναξιά. Πάσκιζε να βρει τη δύναμη να φύγει αλλά την παρέλυε ο φόβος για τα αντίποινα στην τυχόν απόδρασή της, γιατί και οικονομικά εξαρτιότανε αποκλειστικά από αυτούς τους ανθρώπους. Εκείνο το βράδυ όμως που την πρωτοσυνάντησα, αψηφώντας τις συνέπειες, το είχε πάρει απόφαση να φύγει γι’ αυτό και δέχτηκε την πρόσκληση του γνωστού της να έρθει στην εκκλησία. Έψαχνε ανθρώπινα κάπου να ακουμπήσει. Την επισκέφτηκα αμέσως την άλλη μέρα στο σπίτι της, που με κάλεσε για τσάι. Μπαίνοντας στο σαλόνι της είδα δυο πολυθρόνες μπροστά στο τραπεζάκι και ήμουν έτοιμη να κάτσω στη μία. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή έμπαινε η Μαρτίνα στο δωμάτιο κρατώντας το δίσκο με τα φλιτζάνια, που παραλίγο να της πέσουν από την τρομάρα της βλέποντας την κίνησή μου να κάτσω στην πολυθρόνα.

- Αχ, πρόσεχε, όχι σ’ αυτή την πολυθρόνα, εκεί κάθεται... ο Καρλ! Ο Καρλ, ο «αρχηγός» της σέκτας, είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια λίγες μέρες πριν, αλλά είχε... προειδοποιήσει τους «οπαδούς» του, ότι θα τους επισκέπτεται καθημερινά και μετά τον θάνατό του, ότι θα κάθεται στο σαλόνι τους, όπως και πριν και θα συνομιλεί μαζί τους. Δεν θα τους άφηνε στιγμή μόνους... Να του κρατούν όμως τη θέση του άδεια... Πήρε μέρες και βδομάδες μέχρις ότου τελικά η Μαρτίνα μπορέσει να ελευθερωθεί από τους φόβους της και να κάνει βέβαιη την απόφασή της να ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού, αναγνωρίζοντας τον Ιησού Χριστό προσωπικό της Σωτήρα. Το τόλμησε όμως, στα ενενήντα τόσα της! Ο ψαλμός 91 έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο σ’ αυτό, όταν τον πρωτοδιάβασε. Επανα-

λάμβανε συχνά μόνη της κατόπιν και έπαιρνε τοις μετρητοίς τα λόγια, «υπό τας πτέρυγας αυτού θέλει είσθαι ασφαλής... δεν θέλεις φοβηθεί από φόβου νυκτερινού... επειδή συ τον Κύριον... έκαμες καταφύγιόν σου... θέλει με επικαλείσθαι και θέλω εισακούει αυτού... θέλω δείξει εις αυτόν την σωτηρία μου». Η ζωή της άλλαξε ριζικά και αυτό μπορούσε να το δει κανείς άμεσα και μέσα από την δουλειά της. Όλα τα έργα της πριν ήταν μαύρα και άραχνα με μια-δυο πινελιές κόκκινο ή χρυσό, έτσι ένιωθε και μέσα της, όπως έλεγε θλιμμένα. Μετά την στροφή της στο Φως και στην Αλήθεια, όλα έγιναν φωτεινά στη ζωή της, ακόμα και στα έργα της. Στη φωτογραφία ένας από τους τελευταίους πίνακές της σε ρελιέφ δέρματος. Κάτω αριστερά «χέρια» υψωμένα σε γήινο χρώμα και πάνω δεξιά οι λευκές «προσευχές» των πιστών που «πετάνε» ελεύθερες προς τον Ύψιστο, όλα αυτά σε λευκό φόντο με μια πινελιά χρυσό, το σήμα κατατεθέν της δουλειάς της. Προς τα άνω ήταν η λαχτάρα της πλέον και χαιρόταν την καθημερινή προσωπική επικοινωνία της με τον Θεό και τις ώρες της συμπροσευχής, στο σπίτι της και στην εκκλησία. Ενθουσιαζόταν με την ιδέα ότι αυτή η «ανάξια» και «μακρινή», όπως έλεγε, μπορούσε με παρρησία να σταθεί μπροστά στο Θρόνο του «Μεγάλου Θεού» και να μιλήσει μαζί Του, μέσω του Ιησού Χριστού, που από Αγάπη έψαξε και την βρήκε και δεν την άφησε στο σκοτάδι να παραδέρνει μόνη της. Είναι τώρα πολλά χρόνια που η Μαρτίνα είναι με τον Κύριό της που αγάπησε και Του εμπιστεύτηκε τη ζωή της ως την αιωνιότητα. Ο 91ος Ψαλμός όμως πάντα μου την θυμίζει, όπως και τα έργα της που άφησε πίσω της, ιδιαίτερα αυτά τα φωτεινά και ελπιδοφόρα. Σαν μια θεία υπενθύμιση για τα θαύματα που βλέπουμε να συνεχίζουν να συντελούνται γύρω μας, όταν ένας άνθρωπος ζητήσει με όλη του την καρδιά από τον Θεό βοήθεια για να αλλάξει την λάθος πορεία μακριά Του και αποφασίσει να πάρει τον άλλο δρόμο που οδηγεί στον Σταυρό, στη Συχώρεση και στην Λύτρωση. Ποτέ δεν είναι αργά, όταν κανείς ψάχνει ειλικρινά. n

* Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο της Αλτάνας Φίλου Πατσαντάρα http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 21

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ!!! Συλλογή Νο. 14:

Πάνος Ζαχαρίου

«ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ» τραγουδιστά

Ο Πάνος Ζαχαρίου παρουσιάζει σε 4 CD’s τα 31 κεφάλαια των Παροιμιών του Σολομώντα στα Ελληνικά με δικό του τραγούδι και συνθέσεις σε μια πολυεθνική γεύση στιλ μουσικής από: Αμερική, Βιέννη, Βραζιλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισπανία, Μεξικό και Χαβάη και ποικιλίες στιλ: Μπαλάντες, Pop, Jazz, Rock, Hop κ.α.

15

4 CD’s μόνο

Κυκλοφορούν επίσης: • Συλλογές Νο. 1-3: Μελωδίες Από Το Υμνολόγιο • Συλλογή Νο. 4: Απ’ το Σταυρό στην Ανάσταση • Συλλογή Νο. 5: Ποιητή και Βασιλιά μου • Συλλογή Νο. 6: Σ’ ευχαριστώ και σήμερα!

• Συλλογή Νο. 7: Χριστούγεννα Ξανά

€

Φωνητικά: Πάνος Ζαχαρίου

• Συλλογή Νο. 8: Ω Κύριέ μου πόσο Σε θαυμάζω • Συλλογή Νο. 9: Ύμνοι, Μπαλάντες & Επωδοί • Συλλογή Νο. 10: Ύμνοι Δοξολογίας & Λατρείας • Συλλογή Νο. 11: Ψάλλοντας από το Υμνολόγιο ΙΙ • Συλλογή Νο. 12: 80 Songs In English & Italian

www.christianbookstore.gr

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Αγαπητοί μας αδελφοί και φίλοι... Ακόμη και πριν ο κορωνοϊός, κάνει άνω κάτω τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων σ’ όλον τον κόσμο, για πολλές οικογένειες η κάθε μέρα ήταν ήδη μια αγωνιώδης πάλη για την επιβίωσή τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για πολλά από τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, που φροντίζουμε στα Κέντρα Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων, που προέρχονται από περιοχές και οικογένειες ακραίας φτώχειας. Η έλλειψη φαγητού κι ο υποσιτισμός, η έλλειψη εκπαίδευσης, ακόμη και η κακοποίηση και η εγκατάλειψη είναι πραγματικότητες που βιώνουν εκατομμύρια παιδιά σ’ όλο τον κόσμο. Έχω δει πολλά απ’ αυτά τα μικρά παιδιά στα Κέντρα Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων της Ιεραποστολής μας κι έχω ακούσει πολλές από τις θλιβερές ιστορίες τους που ραγίζουν την καρδιά σου. Μία από τις ιστορίες που μου προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση ήταν εκείνη της 12χρονης Maryjane στις Φιλιππίνες, την οποία γνώρισα στην πιο πρόσφατη επίσκεψή μου εκεί. Κακοποιήθηκε σεξουαλικά τόσο από τον πατριό της όσο και από τον βιολογικό της πατέρα. Ένιωσε αβοήθητη και προδομένη, γιατί κανείς στην οικογένειά της δεν την πίστεψε όταν είπε τι έπαθε και θέλησε να βρει βοήθεια. Αλλά ο Θεός εργάστηκε στη ζωή της και μεταφέρθηκε στο οίκημα της Ιεραποστολής μας για κακοποιημένα παιδιά. «Αυτή τη στιγμή ζω σ’ ένα σπίτι όπου όλοι μου δείχνουν αγάπη και φροντίδα και φροντίζουν ν’ ακούγεται η φωνή μου», είπε. Με τη βοήθεια του στοργικού προσωπικού της Ιεραποστολής μας και την οικονομική υποστήριξη των δωρητών μας, έχει αποκατασταθεί ψυχολογικά, συναισθηματικά και σωματικά. Ξέρει ότι την αγαπά ο Θεός και λέει: «Πιστεύω στον Θεό και Τον εμπιστεύομαι για το μέλλον μου». Θέλει να γίνει κοινωνική λειτουργός και αστυνομικός όταν μεγαλώσει για να βοηθήσει άλλα παιδιά σαν κι αυτήν. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις το έργο που κάνει ο Θεός στη ζωή των παιδιών όταν μεταφέρονται στα Κέντρα της Ιεραποστολής μας. Θεραπεύει τα τραύματά τους, αποκαθιστά την ελπίδα στη ζωή 24 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ τους για ένα λαμπρότερο μέλλον και χρησιμοποιεί, ακόμη, ευαίσθητους υποστηρικτές για να παρέχουν τα αναγκαία για τη συντήρηση και την εκπαίδευση των παιδιών. Στα Κέντρα μας τους δίνεται η ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή, μακριά από τη φτώχεια και τη δυστυχία. Διδάσκονται, επίσης, το Ευαγγέλιο με αποτέλεσμα η ζωή πολλών παιδιών από αυτά να μεταμορφώνεται πνευματικά. Και με τη σειρά τους, ο Κύριος τα χρησιμοποιεί για να ενισχύσει τοπικές εκκλησίες και να μεταμορφώσει τοπικές κοινωνίες. Χειρόγραφο γράμμα της 12χρονης Maryjane.

Καθώς εργαζόμαστε με υπακοή στο Θεό, μπορούμε να επιφέρουμε ριζική αλλαγή στη ζωή πολλών παιδιών. Σήμερα, η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στους τομείς που εργαζόμαστε γίνεται ακόμη πιο δύσκολη λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Εκατομμύρια οικογένειες έχασαν την πηγή του ημερήσιου εισοδήματός τους, πράγμα που έκανε τον αγώνα τους για τη ζωή πολύ πιο δύσκολο. Η παροχή βοήθειας εκ μέρους μας είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Ας προσευχόμαστε ο Θεός να μας δίνει τις δυνάμεις και τα μέσα να προσφέρουμε τη βοήθεια αυτή σε όσο γίνεται περισσότερα παιδιά και στις οικογένειές τους, για να εξασφαλίσουμε γι’ αυτά ένα καλύτερο μέλλον στον κόσμο αυτό και, επίσης, να τα οδηγήσουμε στη σωτηρία του Χριστού και στην αιώνια ζωή. Με την εν Χριστώ αγάπη μου, ο συνεργάτης σας στο έργο Του,

Τάσος Ιωαννίδης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 25

ME TO XΕΡΙ ΤΗ Σ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Συνεργασία για προστασία άνω από 120 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Τα περισσότερα κακοποιούνται από γνωστά τους πρόσωπα, μάλιστα του συγγενικού τους περιβάλλοντος. Μια από τις χώρες στην οποία αγωνιζόμαστε να γλιτώσουμε παιδιά από μια τέτοια εκμετάλλευση είναι οι Φιλιππίνες. Μια έρευνα που έγινε από τη UNICEF αποκάλυψε ότι οκτώ στα δέκα παιδιά στις Φιλιππίνες κινδυνεύουν να πέσουν θύματα εκφοβισμού ή σεξουαλικής κακοποίησης μέσω του διαδικτύου. Το 2016 η UNICEF χαρακτήρισε τις Φιλιππίνες ως το παγκόσμιο κέντρο εμπορίου σεξουαλικής κακοποίησης. Το καταφύγιο Bahay Silungan της Ιεραποστολής μας ιδρύθηκε το 2018 για την προστασία παιδιών που είχαν πέσει θύματα εκμετάλλευσης και για να τα βοηθείσει με τη θεραπεία τους. Ο κύριος σκοπός μας στο καταφύγιο είναι ν’ αποκατασταθεί η ζωή αυτών των παιδιών. Στον αγώνα μας για την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και της εκμετάλλευσης παιδιών, το καταφύγιο λειτουργεί σε συνεργασία με φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης και με μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς για να έχει πρόσβαση στους απαραίτητους πόρους. Η διακονία μας, επιδιώκει να

Π

26 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ καλύψει όλες τις βασικές φυσικές ανάγκες των παιδιών που έχουμε στη φροντίδα μας, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλουμε στην πνευματική τους ανάπτυξη. Τα εγγράφουμε στο σχολείο για να μορφωθούν, παρέχουμε τις αναγκαίες συμβουλές και την απαραίτητη καθοδήγηση κι επίσης τα βοηθάμε να μάθουν επαγγελματικές τέχνες για την εξασφάλιση κάποιας εργασίας ώστε να κερδίζουν τα προς το ζην.

Η χαρά της υποστήριξης παιδιών Ένα γράμμα από μια υποστηριζόμενη κοπελίτσα στον υποστηρικτή της

Η συνεσταλμένη και χαμογελαστή Μαίρη

Αγαπητέ μου υποστηρικτή, Γεια σας. Ελπίζω εσείς και η οικογένειά σας να είστε καλά. Όσο για μένα, υπάρχουν φορές που νιώθω καλά κι άλλες φορές άσχημα, αλλά αυτή είναι η ζωή. Αλλά σήμερα αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχισμένη γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να σας γράψω και πάλι ένα γράμμα. Και σήμερα, όπως κάνω και σε κάθε γράμμα μου, θέλω να σας εκφράσω ξανά τις ευχαριστίες μου για όσα κάνετε για μένα. Ναι, νιώθω πολύ ευλογημένη και ευγνώμων στον Θεό για σας. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η ζωή μου αν δεν με υποστηρίζατε και δεν ήμουν στο Κέντρο αυτό. Τώρα η ζωή μου είναι αυτή που πρέπει χάρη σ’ εσάς. Στο Κέντρο γνώρισα τον Θεό κι αυτό το οφείλω σ’ εσάς και σας ευχαριστώ και γι’ αυτό. Τώρα είμαι στην τελευταία τάξη του Λυκείου και θα αποφοιτήσω τον ερχόμενο Απρίλιο. Επειδή πλησιάζει το τέλος της σχολικής περιόδου έχω πολλή δουλειά να κάνω, αλλά ξέρω πως με τη βοήθεια του Θεού, της οικογένειάς μου και τη δική σας θα αποφοιτήσω με επιτυχία. Θέλω να επιτύχω στη ζωή μου για να μπορώ να βοηθάω την οικογένειά μου οικονομικά και να γίνω σαν εσάς. Να μπορώ να βοηθήσω κι εγώ ένα παιδί, όπως κάνετε εσείς σ’ εμένα, και σας ευχαριστώ για το παράδειγμά σας. Τα Χριστούγεννα έχουν περάσει κι ελπίζω να περάσατε όμορφα. Κι εγώ τα γιόρτασα μαζί με την οικογένειά μου και τ’ απόλαυσα. Πριν τα Χριστούγεννα έλαβα το πρώτο δώρο σας για τα γενέθλιά μου και για τα Χριστούγεννα... Η κάθε μέρα είναι μια ευλογία από τον Θεό και μια από τις ευλογίες στη ζώη μου είστε εσείς. Προσεύχομαι πάντοτε για την υγεία της οικογένειάς σας κι επίσης για εσάς. Εύχομαι ο Θεός να σας

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 27

ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ χαρίσει μακροζωία για να Τον υπηρετείτε και να βοηθάτε συνανθρώπους σας. Εύχομαι να απολαμβάνετε την κάθε μέρα της ζωής σας. Μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου σας ευχαριστώ και σας αγαπώ πολύ. Το υποστηριζόμενο παιδί σας, Μαίρη ία από τις μεγαλύτερες χαρές που δίνει η υποστήριξη παιδιών είναι να τα βλέπεις να διδάσκονται για τον Χριστό, να Τον δέχονται ως Σωτήρα και Κύριό τους, να διαβάζουν τον Λόγο του Θεού, να κατηχούνται και να αυξάνουν πνευματικά. Ο υποστηρικτής της Μαίρης είχε αυτό το προνόμιο τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Συμμετέχοντας στο έργο της Ιεραποστολής μας, βοήθησε τη Μαίρη να γλιτώσει από τη φτώχεια και να της δώσει την ευκαιρία να προετοιμαστεί σωματικά, κοινωνικά και πνευματικά για να γίνει αυτό που ο Θεός θέλει να είναι. Η Μαίρη θέλει να αποφοιτήσει από το σχολείο και να μπει στο εργατικό δυναμικό, ώστε να αρχίσει να συνεισφέρει στην κοινωνία. Πολλοί ενήλικες στην κοινότητα της Μαίρης δεν έχουν επαρκή μόρφωση. Ωστόσο, αυτή, χάρη στη βοήθεια που της προσφέραμε και τη δυνατότητα να τελειώσει το λύκειο και να καλλιεργήσει τα επαγγελματικά της ταλέντα, θα είναι σε θέση να πάει στο κολέγιο και να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά. Με το εισόδημα που κερδίζει, ελπίζει να βοηθήσει οικονομικά τους γονείς της και τα τρία αδέλφια της κι επίσης να υποστηρίξει ένα άλλο παιδί που έχει ανάγκη στην κοινότητά της. Τα παιδιά που βοηθούμε στα Κέντρα μας διδάσκονται να εκτιμούν τη σκληρή δουλειά και τα προσωπικά τους επιτεύγματα αντί να εξαρτώνται μόνο από τη γενναιοδωρία των άλλων. Η Μαίρη αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας με την αποφασιστικότητά της να κερδίσει πράγματα που θα χρειαστεί για το κολέγιο, όπως ένα φορητό υπολογιστή κ.α. Νιώθει μεγάλη ευγνωμοσύνη στον υποστηρικτή της και για όλη τη βοήθεια που της πρόσφερε η Ιεραποστολή μας. Η προσευχή μας για τη Μαίρη, όπως και κάθε παιδί που υποστηρίζουμε, είναι να ακολουθήσει πιστά το δρόμο του Θεού και να γίνει φως του Χριστού στους σκοτεινούς αυτούς καιρούς που ζούμε, ώστε να οδηγήσει και άλλους στον Σωτήρα Χριστό.

Μ

Μια ιστορία από το Σπίτι της Ελπίδας ο όνομά μου είναι Jude Sante, και η 24η Σεπτεμβρίου 1998, είναι μια ημερομηνία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Δεν θυμάμαι ο ίδιος την ημέρα εκείνη, αλλά έχω ακούσει την ιστορία αυτή τόσες πολλές φορές, που μου έχει γίνει κάτι περισσότερο από μια προσωπική ανάμνηση. Η ιστορία ξεκινάει από έναν πολυσύχναστο δρόμο στην πιο πολυσύχναστη περιοχή σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις στις Φιλιππίνες. Μια γυναίκα. καθώς περπατούσε, ξαφνικά

Τ

28 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ παρατήρησε ένα αβοήθητο πλάσμα ξαπλωμένο στον υπόνομο. Οι υπόνομοι στις Φιλιππίνες δεν είναι όπως στον δυτικό κόσμο. Εδώ, έχουν σχηματιστεί από σκουπίδια που πετιούνται για χρόνια, από λάσπη και λύματα. Η δυσωδία, παρόλο που οι περισσότεροι ντόπιοι το έχουν συνηθίσει, είναι ανυπόφορη για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τις έντονες αναθυμιάσεις που αναδύονται στον αέρα του νησιού. Εκείνο το αβοήθητο πλάσμα που ανέφερα πιο πάνω ήμουν εγώ! Ήμουν εντελώς εγκαταλειμμένος να πεθάνω σ’ ένα από τα πιο βρόμικα μέρη. Η περαστική γυναίκα με πήρε και με πήγε σ’ ένα βρεφονηπιακό ίδρυμα στις Φιλιππίνες. Κανείς δεν με αναζήτησε κι ούτε με αναγνώρισε. Έτσι, πέρασα τα επόμενα τέσσερα χρόνια της ζωής μου στο ίδρυμα. Με αγαπούσαν και με φρόντιζαν μαζί με πολλά άλλα μωρά και μικρά παιδιά που είχαν αφεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις. Το κέντρο αυτό φρόντιζε τα παιδιά μόνο μέχρι την ηλικία των πέντε ετών. Έτσι, το προσωπικό με παρέπεμψε στο Σπίτι της Ελπίδας της AMG. Κατά τη διάρκεια της μεταβατικής αυτής περιόδου, είχα νόμιμα ανακηρυχθεί ως αγνοούμενος για την κοινωνία. Κι ενώ θα μπορούσα να έχω μείνει σ’ αυτή την κατηγορία για την υπόλοιπη ζωή μου, ο Θεός, στην πρόνοιά Του, έφερε τους κατάλληλους ανθρώπους, που άλλαξαν τη ζωή μου.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 29

ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ Ήμουν σχεδόν πέντε ετών όταν με δέχτηκαν στο Σπίτι της Ελπίδας. Εκεί έμαθα τι σημαίνει να έχω αδέλφια κι αδελφές, καθώς όλοι ζούσαμε μαζί κάτω από την ίδια στέγη, ως οικογένεια του Θεού. Οι υπεύθυνοι μάς μεγάλωσαν σαν γονείς, με την αγάπη και τη διδασκαλία του Χριστού. Χάρη στην υποστήριξή τους, μπόρεσα να ξεπεράσω το παρελθόν μου και να θεραπευτώ συναισθηματικά. Μέσα στη μεγάλη χάρη Του ο Θεός, μ’ έκανε παιδί Του και θα είμαι για πάντα ευγνώμων σ’ Αυτόν. Μπορώ τώρα να λέω με πλήρη βεβαιότητα πως το έλεος του Θεού φάνηκε μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο στη ζωή μου γι’ αυτό κι εγώ συγχώρησα τους βιολογικούς γονείς μου, που με πέταξαν στον υπόνομο, παρ’ όλο που δεν τους έχω γνωρίσει, γιατί ξέρω ότι αυτό ήταν μέρος του σχεδίου του κυρίαρχου Θεού για τη ζωή μου. Τους είμαι ευγνώμων που με έφεραν σε αυτόν τον κόσμο, και προσεύχομαι μια μέρα να τους συναντήσω και να τους γνωρίσω. Είμαι στο δεύτερο έτος των σπουδών μου στο σεμινάριο. Έχω αποφασίσει να υπηρετήσω τον Θεό κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού για να οδηγήσω κι άλλους ανθρώπους σ’ Αυτόν από την κοινότητά μου. Ο Θεός έδειξε την αγάπη Του για μένα από την ημέρα που γεννήθηκα και δεν μ’ εγκατέλειψε ποτέ, και θέλω κι άλλοι να μάθουν πως ο Θεός τους αγαπάει και θέλει να τους σώσει και να τους χαρίσει ζωή αιώνια μέσω του Χριστού.

Σχολή Νοσοκόμων και Μαιευτικής της AMG στο Bugongi ια τους περισσότερους από εμάς στον δυτικό κόσμο, το να πάμε σε γιατρό είναι μια απλή υπόθεση. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο σε πολλές υποανάπτυκτες περιοχές του κόσμου, ακόμη και τώρα το 2020. Είναι δύσκολο να βρει κανείς, μια κάπως ικανοποιητική ιατρική περίθαλψη, σε πολλές περιοχές που πλήττονται από τη φτώχεια. Σε ορισμένες περιοχές, όπου υπάρχει τέτοια περίθαλψη, οι ασθενείς χρειάζεται να πεζοπορήσουν πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν εκεί. Μερικές απ’ αυτές τις μικρές κλινικές δεν έχουν όλους τους ιατρικούς εξοπλισμούς για να βοηθήσουν. Όσοι δεν μπορούν να περπατήσουν, αναγκάζονται να καταφύγουν σε μάγους-γιατρούς και τοπικά γιατροσόφια που μπορεί να χειροτερέψουν την υγεία τους. Γι’ αυτό η Ιεραποστολή μας για ν’ αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή, ίδρυσε τη Σχολή Νοσοκόμων και Μαιευτικής, που άρχισε να λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 2017. Η Σχολή βρίσκεται περίπου 240 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη Καμπάλα. Έχει ακόμη ένα Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων όπου φροντίζει περίπου 250 παιδιά. Διατηρούμε επίσης ένα ιατρείο για τις ανάγκες υγείας των παιδιών και άλλων ανθρώπων στις γύρω κοινότητες.

Γ

30 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ Παρόλο που το 80% του πληθυσμού της Ουγκάντα ζει σε αγροτικές περιοχές, τα χωριά βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, ιδιαίτερα όσον αφορά την υγειονομική περίθαλψη. Οι φοιτήτριές μας στη Σχολή Νοσοκόμων έχουν αρχίσει την πρακτική τους άσκηση σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο που ονομάζεται Kitagata, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μόλις 16 χιλιομέτρων από τη Σχολή μας. Αυτό έδωσε στις φοιτήτριες την ευκαιρία ν’ αποκτήσουν την απαραίτητη εμπειρία περίθαλψης των ασθενών. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά έναν γιατρό ανά 1.000 κατοίκους. Ωστόσο, στην Ουγκάντα αναλογεί ένας γιατρός για 25.725 άτομα και μία νοσοκόμα για 11.000 άτομα. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που όσοι ζουν σε αγροτικές περιοχές στερούνται την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που χρειάζονται. Στη Σχολή θα εισαχθούν γύρω τις 60 νέες φοιτήτριες και μέχρι στιγμής εξετάστηκαν περισσότερες από 100 υποψήφιες. Η Σχολή Νοσοκόμων χρειάζεται νέο κτίριο με περισσότερες αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια κλπ., ώστε να μπορεί να δέχεται περισσότερες φοιτήτριες. Το κόστος του αναγκαίου αυτού κτιρίου

ανέρχεται σε περίπου 130.000 ευρώ (150.000 δολ.). Ένας από τους υποστηρικτές της Ιεραποστολής μας προσφέρθηκε να διπλασιάσει τις δωρεές άλλων υποστηρικτών μέχρι του συνολικού ποσού των 65.000 ευρώ (75.000 δολ.). Αν, δηλαδή, συγκεντρώσουμε από άλλους δωρεές το ποσό των 65.000 ευρώ, αυτός θα προσφέρει άλλα 65.000 ευρώ! Προσευχόμαστε ο Θεός να καλύψει και αυτή την ανάγκη για τη δική Του δόξα. n ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 31

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι: ❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο. ❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες και τα μέσα που δίνει ο Κύριος. ❉ Να υπηρετήσει την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, να ενημερώσει και να ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην παγκόσμια ευθύνη του.

H A.M.G (Advancing the Ministries of the Gospel, που σημαίνει: Αναπτύσσοντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου), είναι μια παγκόσμια χριστιανική ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της το Σπύρο Ζωδιάτη. Το έργο της μέχρι σήμερα έχει ξεπεράσει τις 50 χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσικές ανάγκες και όλοι χρειάζονται το Χριστό και τη σωτηρία που Αυτός παρέχει.

Γράψτε μας Όσοι θέλετε να συνεργαστείτε μαζί μας, ενισχύοντάς μας με τακτικές ή έκτακτες εισφορές για τη συνέχιση και την επέκταση του φιλανθρωπικού κι ευαγγελιστικού έργου της ιεραποστολής μας (όταν καλυφθούν οι ανάγκες ενός προγράμματος, οι δωρεές προωθούνται σε άλλα προγράμματα της Ιεραποστολής μας), παρακαλούμε γράψτε μας στις παρακάτω διευθύνσεις: Αμερική/Καναδάς: “The Voice of the Gospel” A.M.G. International, P.O. Box 22000, Chattanooga, Tenn. 37422, U.S.A. Αυστραλία: AMG International “The Voice of the Gospel”, c/o Milton Kalogeropoulos, 1 Miowera Green Greensborough Vic. 3088., AUSTRALIA Γερμανία: Spyridon Kounouslis, Neckarstr 59, Esslingen 73728, Deutschland, Tel.: 071132099857 Commerzbank IBAN DE25611400710823286000 Ελλάδα και υπόλοιπες χώρες: A.M.G. Σπορέας: Aρ. λογ.: EUROBANK 0026.0040.61.0200212895 IBAN: GR 5402 6004 00000 6102 0021 2895 Αρ. λογ.: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 5144-046244-761 ΙΒΑΝ: GR22 0172 1440 0051 4404 6244 761 Αρ. λογ.: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 177/480039-71 ΙΒΑΝ: GR75 0110 1770 0000 1774 8003 971 Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί, τηλ. 210-4834214, fax: 210-6627506

Τροφή για Σκέψη

Δυνατοί στην Αδυναμία μας! λοι ανεξαίρετα εντυπωσιαζόμαστε από τη σωματική, την ψυχική, τη διανοητική δύναμη. Όταν είμαστε δυνατοί, καυχόμαστε και προβαλλόμαστε. Όταν είμαστε αδύνατοι, αισθανόμαστε μειονεκτικά. Ίσως μοναδική εξαίρεση σ’ αυτό το γενικό κανόνα αποτελεί ο απόστολος Παύλος. Αυτός τολμά να διακηρύξει: «Με άκραν ευχαρίστησιν θα καυχηθώ στις αδυναμίες μου». Αν και ασθενικός έτρεχε, κήρυττε, έγραφε, ίδρυε εκκλησίες, θριάμβευε στις κακουχίες, στους διωγμούς, στους λιθοβολισμούς, στα ταξίδια, στα ναυάγια. Αυτός ο αδύναμος άνθρωπος έγινε «παντοδύναμος», γιατί τον δυνάμωνε η δύναμη του Θεού. Έγραφε: «Όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός». Τι μήνυμα παρηγοριάς για όλους εμάς που αισθανόμαστε αδύνατοι! Όταν καλούμαστε να σηκώσουμε στους αδύναμους ώμους μας ένα ασήκωτο φορτίο, όταν υποχρεούμαστε να εκτελέσουμε μια δύσκολη αποστολή, όταν πιεζόμαστε από προβλήματα δυσεπίλυτα, αν και αισθανόμαστε αδύνατοι, ας μην απογοητευόμαστε. Ας εμπιστευόμαστε απόλυτα στον Κύριο. Με πίστη και με θάρρος να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του Παύλου: «Όλα τα μπορώ με τη δύναμη του Χριστού που με δυναμώνει» (Φιλιπ. 4:23). n

Ό

Του ΓΙΑΝΝΗ ΧΡ. ΚΡΕΜΜΥΔΑ

Φιλόλογου-Ποιητή ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 33

Η Δίστηλη Καινή Διαθήκη Σεπτέμβριος σηματοδοτεί μία δραματική επέτειο για τον Ελληνισμό, εκείνη της Καταστροφής της Σμύρνης τον Σεπτέμβριο του 1922 και του τερματισμού της Ελληνικής παρουσίας στην Μικρά Ασία μετά από 2.500 χρόνια. Ένας επιφανής μάρτυρας ήταν ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, πρώην μητροπολίτης Δράμας, ο οποίος ανέλαβε την θέση στη Σμύρνη το 1910. Στις 27 Αυγούστου του 1922 τον συνέλαβαν οι Τούρκοι, τον λιντσάρισαν και τον δολοφόνησαν. Έχει ανακηρυχθεί άγιος από την ορθόδοξη εκκλησία. Μία σελίδα από την ιστορία του Χρυσόστομου είναι το γεγονός ότι προσπαθούσε να έχει πολύ φιλικές σχέσεις με τις διαμαρτυρόμενες εκκλησίες, κάτι για το οποίο κατηγορείται από διάφορα φανατικά στοιχεία. Όσον αφορά στην Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία της Σμύρνης, ο

Ο

Η δίστηλη έκδοση του 1921

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΕΒΑ

Κείμενο και μετάφραση 34 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ποιμένας της Ξενοφών Μόσχου ήταν στενός του φίλος. Στις διάφορες δοξολογίες ο Χρυσόστομος τοποθετούσε τον Μόσχου στα δεξιά του, τον καλούσε για τσάι στο αρχιεπισκοπικό μέγαρο και ο Μόσχου του μετέφραζε την αγγλόφωνη αλληλογραφία. Ο Μόσχου ειδοποιήθηκε εγκαίρως να φύγει από την Σμύρνη και έτσι γλύτωσε την σφαγή, γιατί οι Τούρκοι πήγαν στο σπίτι του και τον αναζήτησαν. Σύμφωνα με μία μαρτυρία και αυτός και οι άλλοι ευαγγελικοί ξέφυγαν επειδή ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος τους ειδοποίησε. Μέσα στις πολλές σχέσεις του με τους Ευαγγελικούς ανθρώπους και θεσμούς, είχε ανακηρυχθεί Επίτιμο Αλλοδαπό Μέλος της Βρετανικής Βιβλικής Εταιρίας. Με τον Μόσχου σκέφτηκαν να τυπώσουν για το στράτευμα δίστηλες Καινές Διαθήκες, με το Αρχαίο Κείμενο και την μετάφραση Βάμβα σε παράλληλες στήλες. Η μετάφραση της Αγίας Γραφής είχε απαγορευθεί στην Ελλάδα από το 1901 και αυτή ήταν

Ένα Παράθυρο Ιστορίας Μαθαίνοντας απ’ το χτες και ζώντας το σήμερα...

μία περίοδος κατά την οποία η απαγόρευση ήταν σε ισχύ, αλλά βρίσκονταν στην Σμύρνη σε γενική αναστάτωση, και έτσι προώθησαν το αίτημα. Υπάρχει μία μαρτυρία ότι ένας πρώην ιεροκήρυκας της Ευαγγελικής Εκκλησίας στην Μακεδονία και τον Πειραιά, ο Αλέξανδρος Βα-

Ο Ξενοφών Μόσχου

νίστηκε το 1921 και πολλοί στρατιώτες την έλαβαν στο Μικρασιατικό μέτωπο. Ο ίδιος ο Χρυσόστομος πολύ συχνά επισκεπτόταν το κατάστημα της Βιβλικής Εταιρίας στη Σμύρνη και προμηθευόταν πολλούς τόμους της Καινής Διαθήκης για να την μοιράσει σε διάφορους ανθρώπους, με τους

Ο Χρυσόστομος Σμύρνης

ζάκας, μετέπειτα πεντηκοστιανός καθηγητής σε κολέγιο των ΗΠΑ, ήταν εκείνος που έριξε την ιδέα. Μπορεί να ήταν και έτσι. Σε κάθε περίπτωση η έκδοση δίστηλης Καινής Διαθήκης ήταν ένα εκδοτικό γεγονός. Είχε τουλάχιστον 70 χρόνια να γίνει κάτι τέτοιο και με την μετάφραση Βάμβα δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι τότε. Η έκδοση εμφα-

οποίους ερχόταν σε επαφή. Αυτή η δίστηλη Καινή Διαθήκη επανεκδόθηκε δεκάδες φορές από την Βιβλική Εταιρία κατά την διάρκεια των δεκαετιών, που ακολούθησαν. Ας θυμόμαστε πως όταν διχόνοιες μεταξύ των ανθρώπων που φέρουν το όνομα του Χριστού ξεπερνιούνται, κάτι καλό βγαίνει. n

Το Ελληνικό Ιστορικό Ευαγγελικό Αρχείο είναι ένας οργανισμός που συγκεντρώνει, συντηρεί, καταλογογραφεί και αποδίδει στην επιστημονική και εκκλησιαστική κοινότητα όλα τα τεκμήρια παρουσίας της Διαμαρτυρόμενης εκκλησίας στην Ελλάδα και της Ελληνικής Διαμαρτύρησης σε όλο τον κόσμο. http://www.eiea.gec.gr/ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

Greek Evangelical Archive ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 35

Γιατί μερικοί χριστιανοί δεν είναι χαρούμενοι;

Μ

έσα στην Καινή Διαθήκη η λέξη «χαρά» αναφέρεται περισσότερο από ογδόντα φορές και η προτροπή «χαίρετε» ακόμη περισσότερες. Γιατί τότε υπάρχουν χριστιανοί που η συμπεριφορά τους δεν δείχνει ότι έχουν χαρά μέσα στην καρδιά τους; Φυσικά όλοι μας ξέρουμε ότι ο ουρανός είναι ο χώρος της χαράς και της αιώνιας ευδαιμονίας. Τι γίνεται όμως εδώ στη γη; Γιατί υπάρχουν χριστιανοί με πρόσωπα βαριά ή κατσουφιασμένα; Γιατί η συμπεριφορά τους δείχνει ότι είναι θλιμμένοι και απογοητευμένοι μάλλον παρά ευτυχισμένοι; Τι φταίει;

Προσωρινή θλίψη

στημα να μην μπορεί να χαρεί τη σωτηρία του ή την επικοινωνία του με τον Θεό, επειδή ακριβώς βρίσκεται κάτω από μια μεγάλη δυσκολία ή μέσα σε μια θλιβερή ή πολύ επώδυνη κατάσταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει σωθεί ή ότι δεν είναι εντάξει με τον Θεό. Η χαρά είναι ένα συναίσθημα και γι’ αυτό δεν είναι σωστό να θεωρείται σαν απόδειξη της αναγέννησης ενός ανθρώπου ή κριτήριο της καλής πνευματικής κατάστασης ενός πιστού ανθρώπου. Είναι το αποτέλεσμα της αλλαγής του ανθρώπου που συνδέεται με τον Θεό και όχι αυτή καθεαυτή η αναγέννηση. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορεί να συνυπάρξει σε εξαιρετικά δύσκολες ή επώδυνες καταστάσεις. Για παράδειγμα, ο ληστής μέσα στους αφόρητους πόνους από τη σταύρωσή του, δεν μπορούσε νομίζω να χαρεί τη λύτρωσή του, όταν ο Χριστός του είπε: «Σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω» (Λουκάς κγ΄ 43). Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν είχε σωθεί. Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι αυτές οι καταστάσεις είναι συνήθως προσωρινές και παροδικές. Όταν ο πιστός άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο του Θεού, τότε, όπως λέει ο Δαβίδ: «Το εσπέρας δύναται να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίασις» (Ψαλμός λ΄ 5). Επομένως δεν είναι δικαιολογημένη η κατάσταση εκείνων των χριστιανών από τη ζωή των οποίων λείπει μόνιμα η χαρά και η ικανοποίηση.

Όπως λέει και ο τίτλος είναι κάτι το προσωρινό. Θλίψη που μπορεί να καταλάβει τον οποιονδήποτε πιστό άνθρωπο του Θεού, και αρκετές φορές έχει συμβεί, όταν αντιμετωπίζει κάποια μεγάλη δυσκολία, μια συμφορά που έχει έρθει στη ζωή του ή μια ιδιαίτερα επώδυνη δοκιμασία. Δεν νομίζω ότι μπορούσε να νιώσει χαρά μέσα του ο Ιώβ τις ώρες και ημέρες της σκληρής και εξαιρετικά επώδυνης δοκιμασίας του. Το καλό ήταν ότι η δοκιμασία του αυτή ήταν παροδική και όχι μόνιμη. Αυτό ακριβώς τόνισε ο Απόστολος Πέτρος στους αναγνώστες της Επιστολής του και τονίζει και σε μας, λέγοντας: Στηριζόμενοι στο γεγονός ότι ο Θεός έχει φυλαγμένη για σας μια κληρονομιά άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη, να αισθάνεστε αγαλλίαση, έστω κι αν προσωρινά χρειαστεί να λυπηθείτε για λίγο μέσα στις ποικίλες δοκιμασίες (Α΄ Πέτρου α΄ 3-6). Αυτό σημαίνει ότι ο οποιοσΤου Δρ ΑΝΑΝΙΑ δήποτε πιστός άνθρωπος του Θεού ΚΑΒΑΚΑ Νευρολόγου-Ψυχίατρου μπορεί για κάποιο χρονικό διά36 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Τι φταίει Πολλές είναι οι αιτίες που μπορούν να ενοχοποιηθούν για την έλλειψη

χαράς μέσα σε έναν χριστιανό. Θα αναφερθούν εδώ μόνο μερικές και αυτές σε συντομία: Η διάπραξη κάποιας αμαρτίας. Η αμαρτία διαταράσσει τις σχέσεις μας με τον Θεό, δημιουργεί επιπλέον μέσα μας τύψεις και ενοχές και για αυτό εξαφανίζει τη χαρά μέσα από την καρδιά μας. Κάθε τι που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε μας και τον Θεό διαταράσσει τις σχέσεις μας με Αυτόν και σβήνει ή μειώνει τη χαρά μας. Ο Πέτρος έκλαψε πικρά για την άρνησή του και ο Δαβίδ για την αμαρτία του με την Βηθσαβεέ, που του κόστισε πολύ. Ας σημειωθεί ότι ο Δαβίδ τιμωρήθηκε αυστηρά γι’ αυτή του την πτώση. Η αμαρτία έσβησε τη χαρά από μέσα του, γι’ αυτό και είπε στην προσευχή του: «Κάμε να ακούσω αγαλλίασιν και ευφροσύνιν... απόδος μοι την αγαλλίασιν της σωτηρίας μου» (Ψαλμός να΄ 8,12). Οι μέριμνες. Η καρδιά του ανθρώπου δεν μπορεί να νιώθει χαρά όταν το μυαλό του είναι γεμάτο και πιέζεται συνεχώς από προβλήματα, ανάγκες, υποχρεώσεις ή πιεστικά διλήμματα. Οι μέριμνες είναι μια πολύ συνηθισμένη αιτία που σβήνει τη χαρά μέσα από την καρδιά μας. Η ανησυχία και η συνεχής φροντίδα και προσπάθεια για καθημερινές υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρωθούν, για ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν, για προβλήματα που πρέπει να λυθούν ή διλήμματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, γεμίζουν την καρδιά μας με αγωνία και διώχνουν τη χαρά από μέσα μας. Ο Χριστός μάς λέει: «Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπου-

δαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο; ... Μην αγωνιάτε, λοιπόν, για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας». «Γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός του, κι όλα αυτά θα ακολουθήσουν» (Ματθαίος 6:25,33,34). Οι μέριμνες λοιπόν είναι μια συχνή αιτία που σβήνει τη χαρά μέσα από την καρδιά μας. Η αρνητική σκέψη. Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που έχουν αποκτήσει την κακή συνήθεια να δίνουν προσοχή συνέχεια στις ελλείψεις τους και όχι στις ευλογίες τους, στις δυσκολίες και όχι στις ευκολίες, σε αυτά που δεν έχουν και όχι σε αυτά που έχουν, στα μειονεκτήματα των άλλων και όχι στα πλεονεκτήματα, στις αποτυχίες και όχι στις επιτυχίες, στο μισοάδειο ποτήρι και όχι στο μισογεμάτο όπως συνηθίζουμε να λέμε στην Ψυχολογία. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι. Πάντοτε βρίσκουν κάτι για να γκρινιάξουν, να παραπονεθούν, να διαμαρτυρηθούν, να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους και φυσικά δεν μπορούν οι ίδιοι να χαρούν τις χαρές της ζωής και να απολαύσουν τη σχέση τους με τον Θεό ή την κοινωνία τους με τους άλλους πιστούς, δημιουργώντας μάλιστα συχνά αρνητικό κλίμα και στο περιβάλλον τους. Αυτοί είναι μερικοί από τους παράγοντες που εμποδίζουν, κατά τη γνώμη μου, κάποιους πιστούς ανθρώπους να απολαύσουν τη χαρά της σχέσης τους με τον Θεό και της αδελφικής κοινωνίας με τους άλλους πιστούς. n ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 37

Αγκαλιά αγάπης που δεν μολύνει «Να ξέρεις ακόμα και τούτο: τις έσχατες ημέρες θα έρθουν δύσκολοι –χαλεποί– καιροί» (Β΄ Τιμ. 3:1)

- Αν, κύριε Χ., επικρατήσουμε, από τους πρώτους που θα εξαφανίσουμε θα είστε εσείς, είπε ένας άθεος σ’ έναν πιστό χριστιανό, πριν χρόνια.

- Γιατί αγόρι μου, τι σας έχω κάνει; - Τίποτε δεν μας έκανες, απεναντίας είσαι ο πιο τίμιος και καλός άνθρωπος που γνωρίζω. Αυτά όμως που λες και κηρύττεις για τον Χριστό είναι ενάντια στις δικές μας αντιλήψεις. Λένε πως στον περασμένο και τωρινό αιώνα οι Χριστιανοί που πέθαναν για την πίστη τους είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που πέθαναν στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Σ’ όλα τα αθεϊστικά και μουσουλμανικά καθεστώτα, οι χριστιανοί διώκονται, φυλακίζονται, και πολλοί θανατώνονται. Από τη ΧΑΡΟΥΛΑ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ Ο Κύριος το είπε: «Αν αυτά γίνονται στα χλωρά, τι θα Εκπαιδευτικό γίνει στα ξερά;» (Λουκάς 23:31).

38 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Όταν ο Χριστός ήρθε στη γη και ντύθηκε την προσκαιρότητά μας, το μόνο που πήρε μαζί Του ήταν η Αγάπη Του για τον πεσμένο άνθρωπο. Ενώ Εκείνος, «όπου πέρασε, ευεργετούσε όλους...», ήταν γεμάτος Αγάπη, συγκατάβαση και με σοφία προσπάθησε να βοηθήσει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό και να μετανοήσουν για να σωθούν, εκείνοι Τον πρόσβαλλαν, Του συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν τρελός, δαιμονισμένος... και στο τέλος Τον σταύρωσαν. Γιατί ο Θεός επέτρεψε όλα αυτά να συμβούν και δεν επενέβη; Γιατί ο Χριστός έμεινε πάνω στον Σταυρό, υπέστη όλον αυτόν τον εξευτελισμό; Είχε όλη τη δύναμη να κατέβει, αλλά έμεινε εκεί βαστάζοντας τις δικές μας αμαρτίες. Υπέστη στη δική μας θέση την ποινή του χωρισμού από τον Θεό, δίνοντας τον εαυτό Του αντίλυτρο για όλους. Μια τέτοια Αγάπη, είναι ασύλληπτη, ακατανόητη. Έδωσε τον εαυτό Του, για να γίνει ο Σωτήρας μας. Άθεοι, δεν είναι μόνο όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό. Άθεος είναι και εκείνος που έχει βγάλει τον Θεό από τη ζωή, τις επιχειρήσεις, τις επιδιώξεις, τους σκοπούς του. Ασχολείται με την υγεία, τα οικονομικά, τις διασκεδάσεις του, την πολιτική, τα συνταξιοδοτικά. Όλα άθεα και ο Θεός δεν έχει καμιά ανάμειξη σ’ αυτά. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ακούγεται το Όνομα του Θεού, υπάρχει «μορφή ευσέβειας», μα όχι η δύναμή της: Ονομάζονται χριστιανοί, αλλά ο Χριστός δεν εξουσιάζει τη ζωή τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι ο Χριστός είναι η κεφαλή. Είναι ο νους που κυβερνά όλο το σώμα. Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε τα μάτια μας και να δούμε κατάματα τον Κύριό μας, που εξακολουθεί να έχει το ανθρώπινο σώμα, το ένδοξο τώρα, και να Του πούμε: «Κύριε, σε μια κοινωνία χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, υπάρχουν ακόμα άτομα που Σε αγαπούν, που βιώνουν την Αγάπη και τις επεμβάσεις Σου στη ζωή τους. Χάρη αυτών των παιδιών Σου, βοήθησε την ανθρωπότητα να βρει τον σκοπό για τον οποίον δημιουργήθηκε. Σήμερα με την πανδημία που έπεσε πάνω μας, μακροθύμησε Κύριε»... Μέσα στα υλικά αγαθά που μάζεψε και έφτιαξε ο άνθρωπος, υποφέρει αφάνταστα. Όλα γίνονται στις μέρες μας μάρτυρες βουβοί, αλίμονο, των δακρύων και της θλίψης του ανθρώπου, της απογοήτευσης και των στεναγμών του, του γήρατος της ψυχής του. Να τρέχουν τα δάκρυά του και να βγαίνει από μέσα του ο αναστεναγμός, μα να έχει σαν απάντηση έναν αντίλαλο. Ας καταλάβουμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα νέα δεδομένα. Ο Κύριος μόνο μπορεί να σταματήσει αυτό το κακό που αντιμετωπίζουμε. Και ας μην την ονομάζουμε «Θεομηνία», γιατί ο Θεός «ούτε μπαίνει σε πειρασμό από το κακό, ούτε ο ίδιος βάζει σε πειρασμό κανέναν». (Ιάκ. 1:13). Εκείνος σε όλες μας τις θλίψεις, θλίβεται. Είναι ο νόμος της σποράς και του θερισμού. Μήπως σπείραμε ανέμους και θερίζουμε θύελλες; Σήμερα δεν μπορούμε, όχι μόνο να αγκαλιάσουμε, μα ούτε καν να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον. Γι’ αυτό ας πάμε σε Εκείνον με μετάνοια, ας Τον εμπιστευθούμε, ας ξεκουραστούμε και ας ησυχάσουμε στη μόνη αγκαλιά, που δεν θα μας μολύνει. Μια αγκαλιά Αγάπης, μια αγκαλιά που θα γιατρέψει τις πληγές μας. Μια αγκαλιά που θα μας δώσει ελπίδα και δύναμη για να αντέξουμε. n ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 39

Η Γραφή μας και οι Καυγάδες της «Φυλής» μας... συζήτηση στους μπροστινούς πάγκους της εκκλησίας αν και ήρεμη έκρυβε μια απειλητική υφέρπουσα ένταση. Τα επιχειρήματα από τις δύο πλευρές έδιναν και έπαιρναν. Διανθισμένα με εδάφια, κυρίως από την μία πλευρά, έπεφταν σαν βομβίδια υποτίμησης και απαξίωσης στα κεφάλια των αδελφών. Θα έλεγε κανείς ότι το μόνο που θα έβγαινε από τη δίωρη συζήτηση θα ήταν ψύχρανση και αποστασιοποίηση μεταξύ ανθρώπων που ονόμαζαν ο ένας τον άλλο αδελφό και συμβίωναν πνευματικά, και όχι μόνο, στην ίδια ομάδα εκκλησιών. Και τότε ήρθε το απόλυτο επιχείρημα. Ένας αδελφός σηκώθηκε όρθιος κρατώντας τη Γραφή του και με ύφος επίσημο και τελεσίδικο είπε: «και όμως αδελφοί, αυτό το βιβλίο είναι ο λόγος του Θεού και σε ότι γράφει έχει δίκιο αυτό και όχι εσείς!» Ας δούμε κάποια δεδομένα που συνιστούν το πλαίσιο σε αντιδικίες σαν την παραπάνω (σημειώστε το περιστατικό είναι απόλυτα αληθινό και ο γράφων ανήκε στην μία εμπλεκόμενη πλευρά). Πρώτον. Η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος. Όσα και αν υποθέσεις σαν δεδομένα για τη σκέψη του άλλου, έστω κι αν ανήκει στη ίδια «φυλή» με Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ* σένα, έρχεται η στιγ-

Η

40 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

μή που διαψεύδεσαι πανηγυρικά. Δεύτερον. Σαν Ευαγγελικοί χριστιανοί, όλοι μας, μα όλοι μας, έχουμε ένα πλαίσιο αναφοράς. Μία αυθεντία, κάτι στο οποίο υπακούμε, χωρίς περαιτέρω συζητήσεις, και με το οποίο ευθυγραμμίζουμε τις ζωές και το πιστεύω μας. Και αυτό είναι ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. Σε αυτήν υποτασσόμαστε όλοι μας. Τρίτον. Αν και όλοι ευθυγραμμίζουμε, όπως είπαμε, τις ζωές μας με τη Γραφή, οι ζωές μας δεν είναι σε μία ευθεία. Αυτό δεν γίνεται επειδή έχουμε διαφορετικό βαθμό πνευματικής σοβαρότητας (ωριμότητας) ή δεν έχουμε όλοι τη διάθεση να υπακούσουμε, με κόστος, στον λόγο του Θεού. Μπορεί και αυτό να συμβαίνει, η κύρια αιτία, όμως, είναι άλλη. Είναι ότι ερμηνεύουμε με διαφορετικό τρόπο, ίσως και με διαφορετική διάθεση τη Γραφή. Τέταρτον. Διαισθάνομαι τι σκεφτήκατε κάποιοι μόλις διαβάσατε το τρίτο σημείο: Εγώ δεν ερμηνεύω τη Γραφή. Τη διαβάζω και απλά την εφαρμόζω κατά γράμμα στη ζωή μου. Πολύ καλό και συμπαθητικό μου ακούγεται. Και πράγματι το μεγαλύτερο μέρος της Γραφής ούτε θεολόγος χρειάζεσαι να είσαι για να το ερμηνεύσεις ούτε κριτικός κειμένων για να το κατανοήσεις, ούτε ιστορικός για να ξεκλειδώσεις το πλαίσιο. Για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι ως χριστιανοί στην κοινότητα ζούμε έτσι θεωρώντας ότι ο άλλος υπερέχει από εμάς ή προλαβαίνουμε τον

άλλο στο να του αποδώσουμε τιμή. Τόσο απλά γραμμένα, τόσο ιδανικά διατυπωμένα, αλλά τόσο ανεφάρμοστα στις κοινότητές μας... Όμως υπάρχουν κάποια σημεία που όσο και αν το μήνυμά τους είναι διαχρονικό και ισχύει απόλυτα και για μας σήμερα, το πλαίσιο στο οποίο γράφτηκαν μπορεί να καταστήσει την κατά γράμμα ερμηνεία τους στρεβλωτική. Τι θέλει, ας πούμε, π.χ, να πει ο Παύλος όταν γράφει ότι η προσευχόμενη γυναίκα πρέπει να καλύπτει την κεφαλή της; Τι εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε ότι αν σε σκανδαλίζει το μάτι σου, καλύτερα είναι να το βγάλεις (αλήθεια έχετε δει κάποιον από αυτούς που ερμηνεύουν κατά γράμμα, μονόφθαλμο;). Τι εννοεί ο Ιωάννης όταν λέει ότι πρέπει να είσαι ζεστός ή ψυχρός και πάντως όχι χλιαρός; Πέμπτο και τελευταίο. Επειδή ισχύουν όλα τα παραπάνω, ας είμαστε πολύ προσεκτικοί στην κρίση μας για τον αδελφό μας. Αν βλέπει κάτι στη Γραφή του διαφορετικά από εσένα, δεν είναι γιατί είναι κοσμικός, ή μη πνευματικός, ή από την άλλη πλευρά, μονοκόμματος και αρτηριοσκληρωτικός. Είναι γιατί απλά διαβάζει αλλιώς κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν έχει γραφτεί ούτε σε σένα, ούτε σ’ αυτόν, αλλά έχει γραφτεί σε ανθρώπους που ζούσαν σε μια τελείως διαφορετική εποχή, που είχαν τελείως διαφορετικές παραστάσεις και βιώματα και καταλάβαιναν το πολύ σπουδαίο και ζωτικό

που γράφει ο αρχικός συγγραφέας με τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι θα το καταλαβαίναμε εμείς. Γι’ αυτό πιστεύω ότι η αφοριστική ετυμηγορία του αδελφού στο περιστατικό που προανάφερα ήταν άδικη. Κανείς μας δεν είναι απέναντι στο λόγο του Θεού, όλοι είμαστε κάτω από αυτόν. Επειδή ακριβώς η Γραφή μας έχει τόσο σημαντική θέση στη ζωή μας, οφείλουμε να την προσεγγίζουμε με πολλή σοβαρότητα και καθόλου προχειρότητα και σοβαροφάνεια. Χρειάζεται όταν την ερμηνεύουμε, σοφία, διάκριση, μετριοπάθεια, οδηγία και πολλή προσευχή. Χρειάζεται πρώτα να κατανοήσουμε τον Λόγο του Θεού, που είναι ο Χριστός και με Αυτόν σαν το αλάνθαστο ερμηνευτικό κριτήριο να πηγαίνουμε στο λόγο του Θεού, τη Γραφή μας. Πιστεύω ότι το πρόσφατα εκδοθέν από το «Λόγο» βιβλίο «Πώς Προσεγγίζουμε τη Βίβλο» των G. D. Fee και D. Stuart, σε εξαιρετική μετάφραση του Jeff Baldwin μπορεί να γίνει πηγή ευλογίας για τις εκκλησίες μας. Και μπορεί να συμβάλει πολύ, όχι τόσο στο να έχουμε όλοι την ίδια ερμηνευτική προσέγγιση σε διφορούμενα θέματα, αλλά στο να μην λέμε: «αυτό το βιβλίο είναι ο λόγος του Θεού και σε ότι γράφει έχει δίκιο αυτό και όχι εσύ...» n *Ο Γ.Π.Α. είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Alexandris Engineering Ltd & Ποιμένας της Ελεύθ.Ε.Ε. Γλυφάδας. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 41

Μια Θαυμαστή Διάσωση Μεταφράζω από το βιβλίο «Οι Φίλοι του Καλβίνου» («Friends of Calvin» στην αγγλική μετάφραση-έκδοση του 2009) του ολλανδού ποιμένα και συγγραφέα M.A. van den Berg: «Στα σχόλιά του για το βιβλίο του Δανιήλ, ο Φίλιππος Μελάγχθων [“δεξί χέρι“ του Λούθηρου] διηγείται πώς ο Simon Grynaeus διασώθηκε κατά θαυμαστό τρόπο με τη μεσολάβηση ενός αγγέλου. Συνέβη κατά τη διάρκεια της ιστορικής Δίαιτας [Συνόδου] του Spiers, όπου οι ευαγγελικοί ηγεμόνες υπέβαλαν τη Διαμαρτυρία τους (Protestatio στα λατινικά, απ’ όπου και η ονομασία «Διαμαρτυρόμενοι» - «Protestants») στον αυτοκράτορα Κάρολο τον 5 o. Ο Grynaeus ήταν ένας από τους πολλούς επισκέπτες εκεί, παρέα με τον Μελάγχθονα, τον στενό του φίλο. Κάποια στιγμή ο Grynaeus πέταξε μια «καρφωτή» στον Johannes Faber, τον καθολικό επίσκοπο της Βιέννης, καθώς έβγαιναν από την εκκλησία. Κάλεσε τον επίσκοπο να δώσει απερίφραστα εξηγήσεις για το κήρυγμα που μόλις αυτός είχε εκφωνήσει. Πώς ήταν δυνατόν, τον ρώτησε, ένας τόσο διαβασμένος άνθρωπος της εκκλησίας να διατυπώνει τέτοιες αιρετικές διδασκαλίες που έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τον Λόγο του Θεού; Την ερώτηση αυτή την απεύθυνε δημόσια, μπροστά σε όλους . Ο Faber δε φάνηκε διατεθειμένος να ξεκινήσει μια δημόσια συζήτηση πάνω σ’ αυτό το θέμα, προσκάλεσε μάλιστα ευγενικά τον Grynaeus να τον επισκεφτεί κάποια άλλη μέρα για έναν ήρεμο διάλογο. Η πρόταση έγινε ευχαρίστως δεκτή. Αμέσως μετά ο Grynaeus επισκέφθηκε τον φίλο του Μελάγχθονα. Όπως ήταν φυσικό, κατά τη διάρκεια του φαγητού η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το πρωινό επεισόδιο στην εκκλησία. Κάποια στιγμή ειδοποιήθηκε ο Μελάγχθων ότι ένα άτομο έξω στην είσοδο τον περιμένει για να του μιλήσει. Έκπληκτος, όπως διηγείται, διαπίστωσε πως δεν επρόκειτο για κανένα γνωστό του, αλλά για έναν ηλικιωμένο άγνωστο με σοβαρό παρουσιαστικό, με αξιοσημείωτο τρόπο ομιλίας, και με ρούχα μιας περίεργης μόδας. Αυτός ο μάλλον παράξενος άνθρωπος φανέρωσε στον Μελάγχθονα ότι από στιγμή σε στιγμή θα κατέφθαναν στο σπίτι του στρατιώτες από μέρους του αυτοκράτορα με την εντολή να συλλάβουν τον Grynaeus και να τον κλείσουν στη φυλακή. Αμέσως μετά από την «ευγενική» πρόσκληση προς τον μεταρρυθμιστή, είχε ενημερώσει ο επίσκοπος της Βιέννης τους αυτοκρατορικούς 42 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

αξιωματούχους, κατηγορώντας τον για επικίνδυνο αιρετικό... Ο ηλικιωμένος ξένος κάλεσε τον Grynaeus να εγκαταλείψει την πόλη χωρίς αναβολή, και αμέσως μετά εξαφανίστηκε. Ο Μελάγχθων πήρε ευτυχώς πολύ σοβαρά την προειδοποίηση, κι αμέσως φρόντισε μαζί με τους συνεργάτες του να οδηγήσει τον φίλο του μέσα από τον ποταμό Ρήνο σε ασφαλή τόπο. Όταν η συντροφιά του Μελάγχθονα επέστρεψε, πληροφορήθηκαν ότι στρατιώτες είχαν καταφθάσει για να συλλάβουν τον Grynaeus αμέσως μόλις οι δικοί του τον είχαν φυγαδεύσει. Ο Μελάγχθων στο γραπτό του συμπεραίνει πως ο Grynaeus θα είχε πεθάνει αν δεν είχε προστατευθεί από τους αγγέλους. Ο ηλικιωμένος ξένος που ήρθε να τον προειδοποιήσει ήταν προφανώς ένας άγγελος σταλμένος από τον Θεό». Σου φαίνεται περίεργο κι απίστευτο αυτό το περιστατικό, αδελφέ μου; Για κάνε μια αναδρομή στην ιστορία της ζωής σου και σίγουρα θα βρεις μερικά -ή και αρκετάθαύματα που σε γλύτωσαν από βέβαιο θάνατο ή και από βέβαιη καταστροφή την τελευταία στιγμή, ή ακόμη κι από κινδύνους που ούτε καν τους είχες υποπτευθεί. Κι ασφαλώς θα υπήρξαν και στιγμές που θα είπες πως ο Θεός «δεν φρόντισε» ή «αδιαφόρησε». Τα ίδια κι εγώ. Έχω δει στη ζωή μου ατομικά ή στην οικογένειά μου ή στο περιβάλλον μου ή στην εκκλησία μου θαύματα με χαρακτήρα υπερφυσικό ένα-δυο απ’ αυτά σαν κι αυτό του Grynaeus, κι αρκετές άλλες φορές αναρωτήθηκα «μα πού είναι ο Θεός και δεν εμφανίζεται;» Κι ύστερα είδα ότι ο απολογισμός έδωσε υπερπλεόνασμα σε πνευματικά κέρδη. Μην προσπαθείς να ευθυγραμμίσεις τη λογική του Θεού και τα σχέδιά Του με τη δική σου λογική και τα δικά σου σχέδια. Δεν πάνε μαζί... n

Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΤΣΑΡΚΑ Πολιτικό Μηχανικό

* Μπορείτε να διαβάσετε κείμενα του Στ. Κατσάρκα σε ποικιλία θεμάτων στο παρακάτω: https://www.nikites.eu/category/stefanoskatsarkas/ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 43

Η Ζωή Βρίσκεται στο «Εμείς» και Όχι στο «Εγώ» Δρ Μάνος Δανέζης που είναι επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θεωρεί ότι το νόημα της ζωής βρίσκεται στο «εμείς» και όχι στο «εγώ». «Το νόημα της ζωής κρύβεται πίσω από την έννοια της ψυχικής σχέσης μας με τους άλλους ανθρώπους και όχι στον απομονωτισμό του ατομικού ψυχισμού μας»... «Τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι ένα. Μια απέραντη, ενιαία και αδιαίρετη ενότητα. Μέσα σε αυτή την ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομίκευσης της προσωπικής ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχεί το μέρος αν πάσχει το όλον. Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του “εμείς” και του “είμαι” καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του “εγώ” και του “έχω”». Ο ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ μας έμαθε ότι η εξέλιξη των κοινωνιών δεν είναι προοδευτική και αυξητική. Ο κορονοϊός μας έφερε πίσω κοινωνικά, οικονομικά. Μας έμαθε ότι δεν είμαστε αυτοτελείς, ανεξάρτητες μονάδες. Αλυσίδα είμαστε και ο ένας επιδρά στον άλλον. Αυτό σημαίνει ότι η δική μας κατάσταση και συμπεριφορά δεν αφορά μόνο εμάς αλλά όλη την κοινωνία. Θεωρούμε τους οργανισμούς περιορισμένους από μεμβράνες ή δέρμα που τους διαχωρίζουν από το περιβάλλον. Έχω τα κλειδιά του σπιτιού μου, το δικό μου λογαριασμό στην τράπεζα και θεωρώ ότι είμαι αυτόνομος και ανεξάρτητος. Η αλληλοσχέση μετατρέπει τις μεμβράνες και το δέρμα σε διόδους ενότητας και όχι διαχωρισμού. Με τα εξωτερικά όργανα του σώματός μας και όλο μας το είναι επικοινωνούμε με το περιβάλλον και προσλαμβάνουμε τροφή, φως, ήλιο, νερό αέρα βλέπουμε έξω από τον εαυτό μας, ακούμε τι συμβαίνει έξω από εμάς, μυρίζουμε τις ευωδιές της φύσης. Αντίστοιχα αποβάλλει ο οργανισμός μας στο περιβάλλον. Με τη σκέψη, τη μνήμη, το λόγο αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει πέρα από εμάς. Αν με κλείσετε σε μαύρο κουτί χωρίς τίποτα να εισέρχεται και να μην προσλαμβάνω τίποτα από το περιβάλλον θα πεθάνω. Η θεωρία της σχετικότητας περιγράφει τον χώρο, τον χρόνο και την ύλη ως ενδοσυνδεόμενα και ολοκληρωμένα. Έδωσε τέλος στην αντίληψη του απόλυτου χρόνου και στους Νευτωνικούς νόμους της κίνησης και άνοιξε τον δρόμο στην ιδέα της ύπαρξης στο χωροχρόνο. Ελεύθερος χώρος θεωρείται η σχέση του παρελθόντος με το μέλλον, όπου αυτή η αμοιβαία σχέση δημιουργεί το τώρα. Κάθε ον συνειδητοποιεί το κάθε τώρα του στο χωροχρόνο, ως διαφορετικό από κάθε άλλο τώρα της ζωής του, και από κάθε τώρα της ζωής κάθε άλλου όντος. Αυτή η θεωρία βοηθά να κατανοήσουμε τα οικοσυστήματα ως συνεχώς κινούμενα, μεταβαλλόμενα και εκτεθειμένα σε κάθε τι ‘νέο’. Η τριαδική περιχωρητική γνώση του κόσμου και των όντων του κατανοεί την υπερβατική ενοίκηση του Θεού στον κόσμο ο Οποίος εισέρχεται σωτηριολογικά στην αλυσίδα της ζωής εν Χριστώ. Αναγνωρίζουμε μια περιχώρηση η οποία υπερβαίνει την επιστημονική ιδέα της αλληλοσχέσης και αναγνωρίζει τις σχέσεις μεταξύ Θεού και κόσμου ως επεκτεινόμενες σε όλη τη δημιουργία. Η ιδέα της περιχώρησης υπερπηδά όλα τα όρια. Ολόκληρη η δημιουργία υπάρχει εντός του δημιουργού της, συντηρητή και αναδημιουργού της.

O

«Εποίησέ τε εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων» (Πράξεις 17:26). n 44 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Από την Δρα ΙΩΑΝΝΑ ΣΑΧΙΝΙΔΟΥ

Εν πλω

«Από τότε που ήλθατε στο καράβι...» Μερικές φορές συμβαίνει να έρχονται στη ζωή μας πράγματα λογικά ανεξήγητα και πέραν εκείνων που θεωρούνται συμπτώσεις, αν και είναι πολύ σημαντικά. Τη σημαντικότητά τους την αντιλαμβανόμαστε πολύ αργότερα και όχι πάντοτε, κακίζοντας τους εαυτούς μας για κάποια χαμένη ευκαιρία ή ευλογώντας την ώρα και τη στιγμή που την καταλάβαμε έγκαιρα και την αξιοποιήσαμε. Ένα απ’ αυτά τα συμβάντα είναι και κάτι που το θυμάμαι ακόμη, αλλά λόγω του κινδύνου της αυτοπροβολής, το διηγούμαι καμιά φορά σε πνευματικές και μόνο συντροφιές. Η Ναυτιλιακή Εταιρεία στην οποία εργαζόμουνα με έστειλε σε κάποιο από τα πλέον μεγαλύτερα και νεότευκτα πλοία της ως πλοίαρχο. Ήταν συνήθειά μου από παλαιότερες εμπειρίες μου να ενημερώνομαι αυτοπροσώπως και όχι πληροφοριακά μόνο, για όλα εκείνα που αφορούσαν τόσο την ασφάλεια του πλοίου όσο και τις δευτερεύουσες ανάγκες γενικά. Έτσι Από τον και αυτήν τη φορά, την επομένη του απόπλου, πλέοντας πλέον στα νέτα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΑΔΑΟ ζήτησα από τον υποπλοίαρχο μια φόρμα και μαζί του άρχισα να 46 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

επισκέπτομαι όλους τους χώρους του πλοίου, κρατώντας πού και πού σημειώσεις. Είχε περάσει σχεδόν μια εβδομάδα και δεν θυμάμαι αν είχα κατεβεί στην τραπεζαρία, έστω και μια φορά, για φαγητό. Όλο το πλήρωμα μου ήταν άγνωστοι, διότι εκτός από την πρακτική ενημέρωση υπήρχαν και οι φάκελοι των οδηγιών των πλοιοκτητών και τα πλάνα του πλοίου, που είναι επίσης σημαντικότατα στην έγκαιρη ενημέρωση του πλοιάρχου. Κάποιο πρωί ανέβηκα στη Γέφυρα για να πω στον υποπλοίαρχο κάτι σχετικό με την ενημέρωση εκείνης της ημέρας. Σε κάποια στιγμή λοιπόν και εντελώς εκτός αντικειμένου ο υποπλοίαρχος εμφανώς προβληματισμένος μου λέει: «Καπετάν Αλέκο, έχουμε μια απορία και το συζητάμε συνέχεια στην τραπεζαρία, διότι δεν ξέρουμε πώς να το εξηγήσουμε. Ο καπετάν Νίκος που αντικαταστήσατε ήταν πολύ καλός με όλους μας, ένας υπέροχος άνθρωπος. Τίποτα δεν μας έλειπε. Καλό και πλούσιο φαγητό είχαμε, όποιος ήθελε να δουλέψει υπερωριακά, ακόμη και σε διπλές υπερωρίες, ήταν ελεύθερος να δουλέψει. Εντούτοις όλο γκρίνια και φασαρίες ήμασταν, μέχρι και μαχαιρώματα είχαμε. Από τότε που πατήσατε το πόδι σας στο καράβι, άλλαξαν τα πάντα. Ηρέμησαν όλοι, κανένα παράπονο, καμιά φασαρία...» Έλεγε και άλλα ο καπετάν Γιάννης. Ήταν ένας ευχάριστος τύπος που όλα τα έπαιρνε από τη θετική και την εύθυμη πλευρά κι έτσι δημιουργούσε μια οικεία ατμόσφαιρα. Τα λόγια του με εξέπληξαν ευχάριστα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καμιά επαφή με το πλήρωμα ούτε και είχα δώσει κάποια εντολή καλή ή κακή, ώστε να με χαρακτηρίσουν καλόν ή κακόν. Τα πάντα συνέχιζαν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και ρυθμό όπως με τον προηγούμενο πλοίαρχο. Επί πλέον, λόγω της έντονης απασχόλησής μου με την ενημέρωσή μου, δεν είχα δώσει κανένα σημείο πνευματικής χριστιανικής μαρτυρίας. Εξάλλου όλο το πλήρωμα μού ήσαν άγνωστοι, εκτός από τους αξιωματικούς της Γέφυρας και τον καμαρότο που μου έφερνε το φαγητό και τον καφέ. Αυτή η στιγμή ήταν η πρώτη ευκαιρία για να δοθεί η σπουδαιότερη μαρτυρία του συγκεκριμένου μπάρκου μου. «Καπετάν Γιάννη», του απάντησα έκπληκτος κι εγώ, ενώ δεν θα έπρεπε ίσως. «Πριν να έλθω εδώ και συγκεκριμένα την παραμονή που θα πέταγα, μια μικρή ομάδα πιστών χριστιανών ήλθαν στο σπίτι μου για να με κατευοδώσουν. Αυτοί, οι λίγοι, γονάτισαν και προσευχήθηκαν για μένα και για τους ανθρώπους που θα συναντήσω στο καράβι. Μεταξύ εκείνων που ζήτησαν από τον Θεό, όπως είναι οι καλές θάλασσες και η χαρούμενη επιστροφή μου, ήταν να βρω συνεργάσιμους και καλούς ανθρώπους στο καράβι. Λες ο Θεός να τους άκουσε;» Ο καπετάν Γιάννης έμεινε σκεπτικός, πήρε ένα σοβαρό ύφος, όχι εκείνο που πάντα έπαιρνε. «Τι γνώμη έχεις, καπετάν Γιάννη, δεν σε άκουσα», τον ξαναρώτησα. «Αυτό είναι», μου είπε βαθιά συλλογισμένος σαν κάτι να σκεφτόταν. Τη συνέχεια την ξέρει ο Κύριος και οι άγγελοι του Ουρανού. Εμείς δίνουμε απλά μια μαρτυρία σε όλες τις περιπτώσεις, ανάλογα με τις δυνατότητές μας. Το κύριο «επάγγελμά» μας είναι «χριστιανός» και το μπάρκο μας σίγουρα θα έχει και ξεμπαρκάρισμα, στο οποίο θα συναντήσουμε τους δικούς μας και τον Εργοδότη μας. Η εντολή Του ολοκάθαρη: «ΕΡΓΑΖΕΣΘΕ ΜΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗΝ ΤΗΝ ΦΘΕΙΡΟΜΕΝΗΝ ΑΛΛΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗΝ ΤΗΝ ΜΕΝΟΥΣΑΝ ΕΙΣ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ, ΔΙΟΤΙ ΤΟΥΤΟΝ ΕΣΦΡΑΓΙΣΕΝ Ο ΠΑΤΗΡ Ο ΘΕΟΣ» (Ιω. 6:27). Σήμερα πρέπει πολύ να σκεφτώ για να θυμηθώ τα λιμάνια, τις θάλασσες και τα οικονομικά οφέλη εκείνου του μπάρκου. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα. Θυμάμαι όμως πολύ καλά την απλή εκείνη μαρτυρία. Αυτή είναι ουσιαστικά και η αμοιβή μου από εκείνο το μπάρκο. n ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 47

Εδάφια που μιλούν άμεσα στην καθημερινότητά μας

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«...Δεν ανεγνώσατε... Δεν ανεγνώσατε;» (ΜΑΤΘ. 12:3&5)

λοι διαβάζουμε το Λόγο του Θεού. Τότε ναχαρίστηκε όταν, διά πίστεως στη μέσω του λοιπόν γιατί ο Ιησούς ρωτάει, «Δεν ανε- Μεσσία Χριστού λύτρωση, ο άνθρωπος απέκτησε γνώσατε; ... Δεν ανεγνώσατε;»... Αυτό το και πάλι πρόσβαση στην οικογένεια του Ουράνιου ερώτημα έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο Πατέρα. Διαβάζοντας την Αγία Γραφή από την ο καθένας διαβάζει τη Γραφή και, όπως εύκολα αυτονόμηση και αυτάρκεια ενός απομονωμένου συνειδητοποιεί κανείς, υπονοεί μια ανάγνωση «εγώ» ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να τη του Λόγου του Θεού η οποία δεν συνοδεύεται διαβάζει κανείς ατομιστικά και ανταγωνιστικά από βαθιά πνευματική κατανόηση. με τους άλλους με το ενδεχόμενο να γίνονται Η πρώτη προϋπόθεση για τη σωστή ανά- στα χέρια του τα ιερά εδάφια ακόμα και πέτρες γνωση του Λόγου του Θεού είναι να διαβάζει ο για λιθοβολισμό αγριότερο κι από εκείνον που άνθρωπος σύμφωνα με το Πνεύμα του Θεού υπέστη ο πρωτομάρτυρας Στέφανος. Γι’ αυτό που την έγραψε, το Πνεύμα Εκείνο το Οποίο, και η φράση στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο που μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό, κατοικεί μέσα συμπληρώνει το ρητορικό ερώτημα «δεν ανεμας, όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο κατά τον γνώσατε;...» αναφέρεται στην αγάπη και το έλεος Ιωάννη· «...προς αυτόν θέλομεν ελθεί, και εις του Θεού που είναι η μόνη κατά Θεόν θέση. αυτόν θέλομεν κατοικήσει» (24:23). Και λέγοντας Όταν λοιπόν ανοίγουμε να διαβάσουμε τη «μέσα μας» δεν εννοούμε στο συναισθηματικό Γραφή μας χρειάζεται να το κάνουμε με την ίδια μας κόσμο αλλά σε μια καρδιά μέσα στην καρδιά ευλάβεια και ταπείνωση που διέκρινε το Μωυσή μας, σε μια ψυχή μέσα στην ψυχή μας, εκεί μπρος στη φλεγόμενη βάτο όταν παρέλαβε το όπου ο Πλάστης φύσηξε την πνοή Του στον άν- νόμο του Θεού: με τα πόδια μας γυμνά, χωρίς θρωπο όταν τον έπλασε κατά τη δική Του εικόνα σανδάλια για την πορεία· σαν προσκυνητές που και ομοίωση. στέκουν ταπεινά μπροστά σε άγια γη (Έξοδος Ανάγνωση και μελέτη της Αγίας Γραφής που 3:5) ερμηνεύοντας τα πνευματικά με τα πνευματικά γίνεται από τον εξωτερικό άνθρωπο είναι άκυρη και με πυξίδα το πνεύμα της διάκρισης για να γιατί δεν οδηγεί στη βαθιά πνευματική κατανόηση διακρίνουμε εκείνα που φαίνονται μεν όμοια των όσων διαβάζει. Πηγάζει από το ανθρώπινο αλλά στην ουσία διαφέρουν (Ρωμ. 2:18). Διότι «εγώ» που, όσο ανεπτυγμένη και να έχει τη διά- έχει μεγάλη σημασία να μην αποσπούμε ένα νοια, δεν συμπορεύεται με την αρχή ότι ο άν- μεμονωμένο εδάφιο από το σύνολο του Λόγου θρωπος βρίσκει την ολοκλήρωση του Θεού, αφού κάτι τέτοιο θα και πληρότητά του μόνον όταν μας οδηγούσε να το καταλάβουμε Από την είναι εξαρτώμενος από τον Θεό, στενά αλλά, όπως μας συμβουΓΙΟΥΛΙΚΑ Κ. MASRY κάτι που μετά την Πτώση τού ξαλεύει ο προφήτης Ησαΐας, να το

Ό

48 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ερμηνεύουμε βάζοντας τη μία διδασκαλία της Γραφής πάνω στην άλλη, το ένα εδάφιο πάνω στο άλλο, λίγο εδώ και λίγο εκεί (Ησ. 18:10). Για παράδειγμα, ένα από τα συχνότερα θέματα πάνω στα οποία διχάζονται οι γνώμες πολλών χριστιανικών εκκλησιών στον κόσμο είναι το αν επιτρέπεται ή όχι ο δεύτερος γάμος μετά από διαζύγιο ή αν ισχύει κατά γράμμα το εδάφιο στο Ευαγγέλιο κατά το Ματθαίο (Ματθ. 19:9) που λέει ότι στην περίπτωση αυτή ο άντρας που χωρίζει τη γυναίκα του (με εξαίρεση την περίπτωση της πορνείας) και παντρεύεται άλλη γίνεται μοιχός, το ίδιο και όποιος άλλος παντρευτεί χωρισμένη γυναίκα. Αναμφισβήτητα ο γάμος είναι θεσμός που θέσπισε ο Ίδιος ο Θεός και είναι τόσο αδιάλυτος όσο και η σχέση του Τριαδικού Θεού με τους δικούς Του (Γεν 2: 23-24). Αναμφισβήτητα ο λόγος για τον οποίο ο Μωυσής είχε επιτρέψει το διαζύγιο ήταν η σκληροκαρδία των ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διέλυαν τον ιερό αυτό θεσμό (Ματθ. 19:8). Το πνεύμα του Λόγου του Θεού ωστόσο, μέσα από την παρότρυνση του προφήτη να βλέπουμε το κείμενο της Γραφής στο σύνολό του, μας οδηγεί και σε άλλα τοπία. Πρώτον: στην Παλαιά Διαθήκη, που ο σύζυγος μπορούσε για οποιαδήποτε και οσοδήποτε ασήμαντη αιτία να διώξει τη σύζυγο, π.χ. ότι δεν του άρεσε. Στην περίπτωση αυτή το διαζύγιο που επέτρεψε ο Μωυσής (Δευτερ. 24: 1) ήταν μια «κατ’ οικονομία» ρύθμιση για προστασία της αδικημένης συζύγου αλλά και του λαού Ισραήλ στο σύνολό του αφού πλέον η γυναίκα αυτή ουδέποτε θα μπορούσε να ξαναπαντρευτεί και να τεκνοποιήσει όντας ήδη δεμένη κατά τρόπο αδιάλυτο με τον άντρα ο οποίος την έδιωξε. Δεύτερον, στην Καινή Διαθήκη, όταν ο Ίδιος ο Ιησούς συνάντησε τη Σαμαρείτισσα που είχε συνάψει πέντε γάμους και ζούσε με τον έκτο της σύντροφο χωρίς να είναι παντρεμένη, παρατηρούμε ότι δεν επικαλέστηκε τα σχετικά εδάφια της Γραφής για να την κρίνει αλλά με μια απλή και μη επικριτική αναφορά στα πραγματικά περιστατικά την οδήγησε στη συνειδητοποίηση της αμαρτίας της και χρησιμοποίησε την ελεητική

αυτή προσέγγιση για να την ελκύσει προς Αυτόν προσφέροντάς της (το ίδιο όπως και στους συγχωριανούς της) το νερό της Αιώνιας Ζωής (Ιωάν.

4:13-14), την Αλήθεια Του, τον Εαυτό Του. Το ίδιο συνέβη και με τη γυναίκα που είχε συλληφθεί επ’ αυτοφώρω στην πράξη της μοιχείας. Όταν ο Ιησούς έμεινε μόνος μαζί της, μετά που οι κατήγοροί της είχαν φύγει αφού δεν είχαν τι να απαντήσουν στον Χριστό που τους παρότρυνε να ρίξει ο αναμάρτητος την πρώτη πέτρα εναντίον της, Εκείνος της μίλησε ελεητικά και της είπε, «ύπαγε και εις το εξής μη αμάρτανε» (Ιωάν. 8:11). Το πνεύμα του Λόγου του Θεού στο σύνολό του είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι εκείνη που συνέχει τα Πρόσωπα του Τριαδικού Θεού μεταξύ τους. Προαιώνια. Από αγάπη προς τον άνθρωπο έστειλε ο Θεός τον Χριστό, μετά την Πτώση, να πληρώσει Εκείνος το τίμημα της αμαρτίας ώστε να λυτρωθεί και να σωθεί ο αμαρτωλός. Κατά Χάρη, ελεητικά. Από αυτή την ασύνορη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο κινούμενος ανταποδίδει κι ο αμαρτωλός αγάπη στον Θεό και στο συνάνθρωπό του. Η διδασκαλία και νουθεσία προς τους αδελφούς για την οποία εκτενώς μιλάει ο Λόγος του Θεού στις Επιστολές γίνεται μέσα στο πλαίσιο αυτού ακριβώς του πνεύματος της αγάπης και όχι από τα οχυρά ενός νομικιστικού «εγώ». Όταν στην Παλαιά Διαθήκη είδαμε τον Ιησού του Ναυή, με εντολή του Θεού, να εξοντώνει τους λαούς της Χαναάν που ήταν ειδωλολάτρες, ο Θεός-τιμωρός ετοίμαζε το έδαφος της δικής Του Βασιλείας της Αγάπης και έπρεπε να καθαρίσει το τοπίο από τις κατάφωρες επί μέρους αμαρτιές. Όταν όμως έστειλε τον Χριστό να πάρει στους ώμους Του την αμαρτία του ανθρώπου επάνω στον Σταυρό, προκειμένου να σωθεί ο αμαρτωλός, τότε ήταν η αγάπη και το έλεός Του που ενήργησε όχι στις αμαρτίες στον πληθυντικό αριθμό αλλά στον πυρήνα της αμαρτίας στον ενικό την οποία εξόντωσε διά της αγάπης. «Δεν ανεγνώσατε; ... Δεν ανεγνώσατε;»... «Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν». Η Χάρη και η Αγάπη συνεπώς είναι η μόνη οδός για μια βαθιά πνευματική ανάγνωση και κατανόηση του Λόγου του Θεού. n

* Όσοι επιθυμείτε να διαβάσετε κείμενα ή μεταφράσεις της Γιούλικας Κ. Masry μπορείτε να επισκεφτείτε το λινκ https://www.nikites.eu/category/gioulikakotsovolou/ ή τα σάιτ της ίδιας τόσο στο LinkedIn όσο και στο Academia.edu ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 49

Το δώρο της συγχώρησης ίναι φορές που κάποια εμπειρία μένει μέσα σου τόσο ζωντανή, που η μνήμη την διατηρεί και καθώς ήταν ένα έντονο βίωμα, δεν ξεχνιέται ακόμα και όταν πρόκειται για όνειρο...

Ε

Ξύπνησα μέσα στην νύχτα έντρομη με άσχημα συναισθήματα, αφού αυτό που είχα δει στον ύπνο μου με συγκλόνισε. Είδα λοιπόν, ένα λευκό εκτυφλωτικό φως και ήμουν σίγουρη πως ήταν ο Ιησούς Χριστός, καθώς περνούσαμε από το βήμα Του. Ημουν πίσω και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούσα αυτό που εξελισσόταν μπροστά μου. Ένα αγαπημένο μου πρόσωπο στεκόταν όρθιο απέναντι από τον Κύριο. Κάποια στιγμή, άκουσα τη φωνή Του, καθώς απευθυνόταν σε αυτόν: «Δεν σε γνωρίζω, αφού δεν έχεις συγχωρέσει, ούτε κι εγώ σε συγχώρεσα»... Έμεινα άφωνη, συγκλονισμένη, χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη! Μια παγερή σιωπή ακολούθησε και έντρομη ξύπνησα, επηρεασμένη από αρνητικά συναισθήματα. Εδώ και καιρό προσευχόμουν, για την αποκατάσταση που ήταν αναγκαία να γίνει, μεταξύ δύο αγαπητών προσώπων, για ένα ασήμαντο λόγο τελος πάντων. Αυτό το γεγονός, το τόσο σύνηθες δυστυχώς, έφερε αυτή την εικόνα σε μορφή ονείρου. Πόσο αληθινό ήταν όμως!... Της ΡΙΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

Ο Λόγος τού Θεου είναι ξεκάθαρος: «Εάν όμως δεν συγχωρήσητε, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει»

(Ματθαίος 5:15). Επίσης «συγχωρούντες αλλήλους καθώς και ο θεός συγχώρησε εσάς» (Εφεσίους 4:32). Ευχαριστώ το Θεό γιατί την ίδια μέρα και χωρίς να μιλήσω γι’ αυτό, έγινε το πρώτο βήμα για αποκατάσταση. Προβληματίστηκα πολύ καθώς σκεπτόμουν, να βρεθώ μπροστά στο βήμα του Κυρίου και να μου πει «Δεν σε γνωρίζω!»... Τότε θα έχει έρθει η τελική και η απόλυτη καταστροφή μου. Τελικά η αιτία του να μη συγχωρούμε, είναι η έλλειψη της αγάπης του Θεού μέσα μας... Πρόκειται για πνευματική αναπηρία, που στηριγμένοι στο δεκανίκι του εγωκεντρισμού μας, προσπαθούμε να περπατήσουμε στα ίχνη του Χριστού, χρησιμοποιώντας διάφορες δικαιολογίες, αλλά η λύση δεν βρίσκεται σε καμία από αυτές. Εφόσον ο θεός μας συγχώρεσε με τόσο μεγάλο κόστος, οφείλουμε κι εμείς να συγχωρούμε. Έτσι μοιάζουμε στον Πατέρα μας! Επίσης ας μην ξεχνάμε, τη χαρά που δίνει η συγχώρεση. Είναι ένα πολύτιμο δώρο, πρώτα στον εαυτό μας και μετά στον άλλο... Και σε ποιον δεν αρέσουν τα δώρα, ιδιαίτερα, αν πρόκειται για πνευματικά δώρα, που η αξία τους διαρκεί αιώνια... n ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 51

Μάθημα Ιππασίας Άννα στεκόταν στην είσοδο του στάβλου παίζοντας με την άκρη του σχοινιού. Άκουσε το αυτοκίνητο του κτηνίατρου του κ. Ανδρέου που σταμάτησε μπροστά στο στάβλο.

Η

«Πώς είναι ο Χένρυ;» ρώτησε καθώς έβγαινε από το αυτοκίνητό του. «Κουτσαίνει ακόμα», απάντησε η Άννα. Ο κτηνίατρος κούνησε το κεφάλι του και είπε, «δεν πας να τον φέρεις να του ρίξω μια ματιά;» Η Άννα άνοιξε την πόρτα και σφύριξε. Ο Χένρυ σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε 52 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

προς το μέρος της. Η Άννα ξανασφύριξε. Ο Χένρυ χλιμίντρησε κι έκανε μερικά βήματα. Όμως σταμάτησε και κούνησε το κεφάλι του πέρα δώθε. «Πλάκα έχεις αγόρι μου», είπε η Άννα βγάζοντας μια καραμέλα μέντα από την τσέπη της. Μόλις ο Χένρυ άκουσε το θόρυβο της ζελατίνας την πλησίασε. Έφαγε την καραμέλα στέλνοντας τη ευωδιά της μέντας στον αέρα. Η Άννα έπιασε το σχοινί από το καπίστρι του και τον οδήγησε στο στάβλο. Στεκόταν πλάι του όση ώρα ο κτηνίατρος εξέταζε το πόδι του.

Ο κ. Ανδρέου έφερε το χέρι του πάνω στο πόδι του αλόγου σταματώντας πάνω στο οίδημα που δεν εννοούσε να υποχωρήσει. Έπιασε την οπλή του, τέντωσε τον αστράγαλό του και προσεκτικά άφησε πίσω στο έδαφος το πόδι του Χένρυ. «Άννα μου», είπε, «φοβάμαι πως κάναμε ό,τι μπορούσαμε για τον Χένρυ». Κοίταξε πάλι προς το πόδι του αλόγου και είπε, «λυπάμαι. Ξέρω πόσο αγαπάς το άλογό σου, όμως δεν θα μπορείς άλλο πια να τον ιππεύεις». «Καθόλου;» ρώτησε η Άννα. «Ίσως για καμιά βόλτα, όμως αυτό είναι όλο κι όλο. Ο αστράγαλός του δεν θα μπορεί να σηκώσει μεγαλύτερο βάρος». Η Άννα έσφιξε τα μάτια της για να διώξει τα δάκρυά της. Είχε το χέρι της πάνω στο στήθος του Χένρυ και άκουγε τους χτύπους της καρδιάς του. «Πονάει;» «Δεν πιστεύω ότι πονάει. Όμως δεν θα είναι σε θέση να πηδάει εμπόδια πια, Άννα μου. Λυπάμαι πολύ». Ο κ. Ανδρέου χτύπησε ελαφρά με το χέρι τους ώμους της Άννας και μετά προχώρησε προς το αυτοκίνητό του. Πέρασαν μερικές εβδομάδες και η Άννα ακόμα δεν ήταν σε θέση να αποχωριστεί τον Χένρυ.

Ίππευσε κι άλλα άλογα, όμως κάθε φορά γύριζε πίσω στον Χένρυ. Μια μέρα ο μπαμπάς της Άννας της είπε πολύ ευγενικά ότι θα έπρεπε να προσπαθήσουν να βρουν ένα άλλο «σπίτι» για τον Χένρυ. «Κοστίζει πολύ ακριβά να κρατούμε στους στάβλους ένα άλογο που δεν μπορεί να ιππευτεί» της είπε. Τη μέρα που η Άννα κατάλαβε πραγματικά ότι θα έπρεπε να αποχωριστεί τον Χένρυ, καθόταν ήσυχα πάνω σ’ έναν αναποδογυρισμένο κουβά στη γωνιά του στάβλου του Χένρυ. Είχε κλάψει τόσο πολύ που δεν της είχαν μείνει πια άλλα δάκρυα. Την πλησίασε μια γυναίκα. «Άννα;» Η Άννα την κοίταξε και κούνησε το κεφάλι της. «Είμαι η Σάρα. Ο μπαμπάς σου μου είπε ότι θα σ’ έβρισκα εδώ. Μπορούμε να μιλήσουμε;» «Ναι, μπορούμε», απάντησε. Φίλησε το μέτωπο του Χένρυ και προχώρησε προς την πόρτα. «Ο κ. Ανδρέου είναι και ο δικός μας κτηνίατρος», είπε η Σάρα. «Και πιστεύει ότι θα μπορούσαμε εμείς οι δυο να βοηθήσουμε η μια την άλλη. Εγώ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 53

χρειάζομαι ένα πολύ ήσυχο και ήρεμο άλογο για τα μαθήματά μου. Και φαντάζομαι ότι ο Χένρυ πρέπει να βρει ένα άλλο σπίτι». «Μα ο Χένρυ δεν μπορεί να ιππευτεί», είπε η Άννα. «Πώς θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για μαθήματα;» «Ο Χένρυ θα ήταν τέλειος για τα προγράμματά μου» απάντησε η Σάρα. «Ο κ. Ανδρέου μου είπε ότι ο Χένρυ μπορεί να σηκώσει λίγο βάρος αλλά μόνο για περίπατο. Κι αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι εγώ. Ένα άλογο ήσυχο, ευγενικό για να με βοηθήσει με τα μικρά παιδιά του προγράμματός μου».

Σάρα σ’ ένα μικρό αγοράκι που στεκόταν πλάι σ’ ένα μαύρο άλογο. Ο Ματίας προχώρησε χρησιμοποιώντας από ένα μπαστούνι στο κάθε του χέρι. Η Σάρα τους σύστησε. «Γεια σου Άννα», είπε ο Ματίας πριν προχωρήσει προς το άλογο. «Βολευτείτε», είπε η Σάρα στην Άννα και τον πατέρα της, ενώ ακολούθησε το Ματία. Από πίσω τους μπήκε στο στάβλο μια γυναίκα. «Γεια σας, είμαι μαμά του Ματία. Με λένε Κλαίρη» είπε.

«Ποια παιδιά;» ρώτησε η Άννα.

«Πόσον καιρό κάνει ιππασία ο Ματίας;» ρώτησε η Άννα.

«Γιατί δεν έρχεσαι αύριο να δεις και μόνη σου. Ο μπαμπάς σου ξέρει το δρόμο». Η Σάρα πρόσφερε στον Χένρυ μια καραμέλα και η Άννα μύρισε την ευωδιά της μέντας.

«Μερικές εβδομάδες, όμως του αρέσει πάρα πολύ. Είναι κι αυτό μέρος της θεραπείας που κάνουμε για την εγκεφαλική παράλυση από την οποία πάσχει.

«Καλό αγόρι» είπε η Σάρα χαϊδεύοντας το πρόσωπο του Χένρυ. «Θα σε περιμένω αύριο, έτσι Άννα;»

Η πινακίδα έξω έγραφε, Στρέμματα Ελευθερίας – Κέντρο Θεραπευτικής Ιππασίας. Υπήρχε ένας στάβλος βαμμένος γκρί με μια άσπρη γιρλάντα, τρεις πλατφόρμες και μια εξωτερική αρένα. Η Σάρα τους χαιρέτησε από την είσοδο του στάβλου.

Η Άννα έμεινε κοντά στην αρένα για να παρακολουθήσει το πρόγραμμα. Ο Ματίας άφησε τα μπαστούνια του πλάι στην είσοδο. Στη συνέχεια κράτησε με το δεξί του χέρι το χέρι της Σάρας και με το αριστερό του το χέρι της μητέρας του και ανέβηκε τα δυο σκαλιά της πλατφόρμας. Το άλογο στεκόταν ήσυχο πλάι στην πλατφόρμα. Η Σάρα βοήθησε το Ματία να ανέβει στη σέλα. Εκείνος κρατήθηκε από τη σέλα και είπε, «έλα πάμε!» Το άλογο, με τη Σάρα στο πλάι άρχισε να κάνει το γύρω της αρένας.

«Άννα, χαίρομαι που ήρθες! Είμαι έτοιμη να ξεκινήσω το μάθημα του Ματία. Έλα Ματία να γνωρίσεις μια κοπέλα», είπε η

Η μαμά του Ματία ήταν πλάι στην Άννα. Το σώμα του Ματία χαλάρωνε με κάθε βήμα του αλόγου, ενώ αυτός στεκόταν στητός

Το απόγευμα της επόμενης μέρας ο μπαμπάς της Άννας την πήγε στο κτήμα της Σάρας.

54 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

με τα πόδια του τεντωμένα πάνω στο σώμα του αλόγου. «Πολύ περίεργο» είπε η μητέρα του Ματία. «Πάνω στο άλογο είναι η μόνη φορά που στέκεται τόσο στητός». Χαμογελούσε όση ώρα ο Ματίας έκανε ιππασία. Στο τέλος του μαθήματος η Σάρα πλησίασε την Άννα. «Πώς σου φάνηκε;» τη ρώτησε. «Πόσα παιδιά κάνουν μαθήματα εδώ;» «Αυτόν τον καιρό έχω έξι μαθητές. Και όλοι τους έχουν διαφορετικές προκλήσεις, όμως η ιππασία τους βοηθάει όλους. Και ο Χένρυ θα μπορεί να τους βοηθήσει αν τελικά έρθει να μείνει εδώ», είπε η Σάρα. Η Άννα κούνησε το κεφάλι της. «Θα μπορώ να έρχομαι να τον βλέπω;» «Ελπίζω να έρχεσαι!» απάντησε χαμογελώντας η Σάρα. «Θα βασιζόμουν πολύ στη δική σου βοήθεια μέχρι να είναι έτοιμος ο Χένρυ να ξεκινήσει τα μαθήματα».

Ο Χένρυ μετακόμισε στο κτήμα της Σάρας κι έγινε ο αγαπημένος όλων των μαθητών. Η Άννα ξόδευε τα περισσότερα απογεύματά της εκεί φροντίζοντας τον Χένρυ και τα άλλα άλογα. Κάθε εβδομάδα που ερχόταν ο Ματίας πήγαινε κατευθείαν στο στάβλο του Χένρυ. Ένα απόγευμα που πήγε εκεί ήταν σίγουρη ότι θα έβρισκε τον Ματία στο στάβλο του Χένρυ. Ο Ματίας χαμογέλασε έτριψε το μάγουλό του πάνω στο λαιμό του Χένρυ και του έδωσε ένα φιλί. Στο τέλος του μαθήματος η Άννα κρατούσε το σκοινί του αλόγου καθώς ο Ματίας του πρόσφερε μια καραμέλα. Μετά ο Ματίας έβαλε κι εκείνος μια καραμέλα στο στόμα του κι ένοιωθες στον αέρα τη ευωδιά της μέντας! n Της Kari Scott Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Τα μάτια της Άννας γέμισαν δάκρυα. «Θα τον αγαπάτε;» ρώτησε. «Μα τον αγαπάω ήδη, γιατί ξέρω ότι θα μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές μου» είπε η Σάρα. «Και είμαι σίγουρη ότι θα τον αγαπήσουν κι αυτοί».

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020 | 55

Από τη Θεσσαλονίκη με αγάπη...

Τι είναι η ζωή σας; Η ζωή μας είναι σύντομη... Αυτή είναι μία διαπίστωση και στους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο Θεό αλλά και σ’ αυτούς που πιστεύουν. Μια πολύ γνωστή στιχουργός η οποία έχει ντύσει με τους στίχους της χιλιάδες ελληνικά τραγούδια, από τον Β. Τσιτσάνη μέχρι τον Μ. Χατζιδάκι, γράφει σ’ ένα πεντάστιχό της: Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα. Σεργιάνισα ένα πρωινό κι ώσπου να ’ρθεί το δειλινό, από την άλλη βγήκα... (Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου) Επίσης στο λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, γράφει: Ελάτε τώρα κι εσείς που λέτε: «Σήμερα ή αύριο θα πάμε σ’ εκείνην εκεί την πόλη, και θα παραμείνουμε εκεί ένα χρόνο και θα κάνουμε εμπόριο και θα κερδίσουμε», ενώ δεν ξέρετε τι θα συμβεί αύριο. Γιατί, τι είναι στην πραγματικότητα η ζωή σας; Ατμός είναι, που για λίγο μόνο φαίνεται κι έπειτα εξαφανίζεται! (Ιακώβου 4:13-14). Ο Θεός με πολλούς τρόπους χτυπά την πόρτα της ζωής σου. Ένα χτύπημα είναι κι αυτό το περιοδικό, αυτό το άρθρο που διαβάζεις τώρα. Στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής λέει ο Ιησούς Χριστός: «Ναι! Στέκομαι τώρα μπρος στην πόρτα και χτυπώ! Αν κανείς ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του, κι αυτός μαζί μου» (Αποκ. 3:2). Είναι κρίμα το χτύπημα να το ακούν μόνο τ’ αυτιά σου. Πρέπει να το ακούσει κι η καρδιά σου. Να ανοίξεις την πόρτα της για να μπει ο Ιησούς Χριστός, να σε σώσει και ν’ αρχίσει μαζί σου μια όμορφη σχέση, μια ευλογημένη πορεία γεμάτη χαρά που πηγή της θα είναι η παρουσία του Θεού στη ζωή σου. Επειδή η ζωή μας είναι σύντομη, μην αναβάλεις ν’ ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου. Μπορείς να το κάνεις αυτή τη στιγμή. Μίλα στον Ιησού Χριστό τώρα με την προσευχή σου. Σ’ αυτό σε προτρέπει κι η Αγία Γραφή: «Ορίστε, λοιπόν, τώρα είναι ο καιρός που είναι ανοιχτή η πόρτα, ορίστε, τώρα είναι η ημέρα που προσφέρεται η σωτηρία!» (Β΄ Κορινθ. 6:2). n Του ΑΝΕΣΤΗ ΠΕΤΑΛΙΔΗ

56 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ