COLUMN | Gelukt

De ruïne van Montaigle in de vallei van de Molignée.

PRAKTISCHE INFO

Kortrijk Schelde Oudenaarde Brussel Leuven BELGIË Prinsbisdom Luik Maastricht Visé NL ValD Lille Charleroi Luik Herve Namen Mons La Louvière Doornik Cambrai Ath Philippeville Binche Thuin Thy-leChâteau Erquelinnes FlorennesDinant Ciney Givet PoulseurBeloeil FRANKRIJK Banneux Spontin Modave Dieu Maredsous Frankrijk na 1668 Spaanse Nederlanden tot 1668 Spaanse Nederlanden Nederlanden LUX Maas Samber Ourthe Spaanse Abdijvorstendom StavelotMalmedy km 0 10 20 Op Weg 2020

Route en bewegwijzering

‘Op de fiets in het spoor van d’Artagnan’ is een 2244 km lange route die de bekende musketier volgt van zijn geboortestreek Gers via de koningskastelen aan de Loire en rond Parijs naar de slagvelden van de Spaans-Franse en de Frans-Nederlandse oorlogen. In dit nummer van Op Weg fietsen we van Doornik naar Maastricht (350 km), de plek waar onze musketier zijn dood vond. In de vijf volgende edities van Op Weg stellen we vijf Franse fietslussen exclusief voor, telkens met flashbacks naar het leven van d’Artagnan, van zijn geboorte in Zuidwest-Frankrijk tot zijn Gouverneurschap van Lille.

Kaarten en gidsen

De publicatie van de fietsgids ‘Op de fiets in het spoor van d’Artagnan’ is voorzien voor de zomer of het najaar van 2021, afhankelijk van de evolutie van corona. Meer info en de gpx-tracks van onze 7-daagse lus van Mons naar Maastricht en terug vind je alvast in de digitale Op Weg en in de artikeldatabank.

ONLINE

Gelukt

Langs de Waskerley Way aan de rand van de North Pennines in NoordEngeland staat een groot bord. Daarop staan foto’s van bijzondere fauna en flora van de streek. Onder andere een foto van de Northern Marsh Orchid, een wilde paarskleurige orchidee. Ik heb het echter niet zo met dat soort borden. Je krijgt al dat moois waar ze mee pronken toch maar zelden of nooit te zien. En al zeker niet als je – zoals gevraagd – mooi op het pad blijft.

Het landschap is leeg, desolaat, ‘windswept’. Maar zo heb ik het graag. In dat grote niets zie ik al van ver de paarse vlek in de door schapen kort gehouden berm. Wat voor bloem mag dat wel zijn? De fiets zet ik voorzichtig tegen een houten paal. Wanneer ik dichterbij ga, begint het te dagen. In al zijn glorie staat daar een prachtexemplaar van de ‘Dactylorhiza purpurella’. Groot, solitair, in volle bloei. Voorzichtig haal ik mijn camera uit de tas, alsof een onverhoedse beweging de orchidee zou doen ineenschrompelen. Het is ‘maar’ een compact camera. Zo’n ‘point and shoot’ ding…

Van belichting, scherptediepte, sluitersnelheid of diafragma f-waarden had ik toen nog weinig kaas gegeten. Van eerdere fotosessies met bloemen wist ik dat meestal slechts één op tien van mijn foto’s min of meer door de beugel kon. Om de kans op een geslaagde foto zo groot mogelijk te maken, moest ik dus véél foto’s trekken. En dat doe ik, met de knopjes op de camera in alle mogelijke standen. Van ver en van nabij. Van boven en van opzij. Meer dan honderd.

Dan ga ik erbij zitten. Om te kijken. Om te genieten van de aanblik van die uitzonderlijk mooie bloem. Meenemen kan ik ze niet. Tenzij in digitale toestand, gevangen op een SD-kaart. Daarom neem ik nog een aantal foto’s, met een korte stok die in het gras ligt als statief. Na meer dan een half uur stop ik met tegenzin de camera weg en ga terug naar mijn fiets. Bij het passeren kijk ik nog even bewonderend om. Een zalig gevoel blijft hangen. De rest van de dag kan niet meer stuk.

Het was maar een bloem, zij het een zeldzame. Maar eigenaardig genoeg staat die bijzondere ontmoeting mij vele jaren en fietstochten later nog steeds helder voor de geest. En gelukkig zat er wel degelijk een gelukte foto bij.