FOTOREPORTAGE | Frankrijk

Fietsen door een paarse zee

Enkele jaren geleden fietste ik de Tour du Luberon in de Vaucluse. Mooi, maar in september was er geen sprietje lavendel meer te zien, terwijl de paarse bloemen toch de ziel van de Provence uitmaken. Toen al rijpte het idee om hier ooit terug te keren, maar dan in volle bloeiperiode. Paarse velden lenen zich immers uitstekend voor een combinatie van fietsen met mijn andere hobby, landschapsfotografie. Uitgebreid zoeken op internet leverde mij twee plaatsen op met concentraties van velden: het plateau van Sault aan de voet van de Mont Ventoux en het plateau van Valensole bij het Lac de Sainte-Croix. De coronacrisis dreigde roet in het eten te gooien maar net op tijd gingen de grenzen open. Elk nadeel heeft zijn voordeel: door de reisbeperkingen ontbraken de dichte drommen toeristen die zich elk jaar gewapend met een fototoestel ter plekke begeven. Op vele plaatsen was ik alleen en kon ik in alle rust foto’s nemen.

Eigenaardig genoeg zijn de eerste bloemen waar ik een foto van trek geen paarse lavendelsprieten, maar knalrode klaprozen. Een heel veldje vol, met aan de rand een typische cabane.

Maar even verder aan de Gîte Saint-Hubert is het dan zo ver: een lavendelveldje met daarin één enkele klaproos en de Mont Ventoux op de achtergrond. Goed voor minstens een kwartier fotoplezier.

De fietstocht in de bergen ten noorden van Sault levert vergezichten op de Mont Ventoux op die maar door weinigen gekend zijn. Vooral het zicht vanaf de klim naar de Col de l’Homme Mort is adembenemend. Sault is een heel pittoresk Provencaals stadje. Rondom liggen ontelbare lavendelvelden.

Het dorpje Ferrassières ligt midden in de paarse kleurenpracht. Hier ontdek ik ook twee authentieke ‘bories’, typische hutten in droge steen die je wel vaker ziet in de Luberon.

Vanuit Sault kon ik de kans niet laten liggen om rond de Gorges de la Nesque te fietsen en te genieten van de mooie panorama’s. De Mont Ventoux is nooit ver weg.

Hoe mooi foto’s van lavendelvelden ook mogen zijn, ze missen het aanhoudende gezoem van duizenden bijen en andere insecten en de van de bloemen en kruiden van de Provence. Het plateau van Valensole is wereldwijd bekend voor zijn vele velden. Al gaat het hier vaak om lavandin, een hybride vorm met een grotere opbrengst. Jammer genoeg gaat het lavendeltoerisme soms gepaard met weinig respect voor het product van de boeren. Mensen lopen dwars door de rijen heen of plukken grote bossen bloemen. Bij sommige velden staan nu afsluitingen. Met de fiets kom je gelukkig op plaatsen waar je in alle rust

alomtegenwoordige heerlijke geur kan fotograferen en genieten.

Langs een stoffige landwegel ligt een olijfboomgaard. Tussen de bomen heen zie ik de kenmerkende paarse kleur en ga even kijken. Voor mij ontplooit zich een enig mooi plaatje. In het lavendelveld staat de ruïne van een cabane, wat een verrassende vondst.

PRAKTISCHE INFO

De beste tijd om de lavendelbloemen in al hun pracht te bewonderen is van eind juni tot eind juli. Aangezien de velden rond Sault iets hoger liggen dan die van Valensole, kan je eind juni beter eerst naar Valensole gaan. De fijne lavendel rond Sault komt wat later tot bloei. Er zijn geen bewegwijzerde ‘lavendelfietsroutes’. Ik heb mijn tochten zelf samengesteld op basis van info op het internet. Vanwege de grote afstand tussen Sault en Valensole koos ik ervoor om beide plaatsen als uitvalsbasis te gebruiken voor verschillende dagtochten. De streek rond Sault is bergachtig. Op het plateau van Valensole is het redelijk vlak, maar er lopen enkele kleine kloven doorheen die voor hellingen zorgen. Als je afdaalt naar het Lac de Sainte-Croix betaal je dit pleziertje met een stevige klim. Enkele goede starters op het net zijn: www.lelongweekend.com/provence-lavender, www.routes-lavande.com, www.provence7.com/portails/nature/champ-de-lavande, www.provenceguide.co.uk/unmissable/lavande.