WANDELTIP | België

Langs de Ninglinspo, de ‘enige bergrivier van België’.

Winterse tweedaagse tussen Aywaille en Trois-Ponts

Geen kinderen en mijn lief ver weg op een Spaans eiland. Dan zit er maar één ding op: hiken! Met wandelmaat Geert trok ik naar de winterse Ardennen voor een tweedaagse staptocht met voldoende uitdaging: de GRP 571 tussen Aywaille en Trois-Ponts.

Æ Tekst en foto’s Bart Caers

Een flauw winterzonnetje

Als we van de goedgevulde trein stappen in Aywaille is de wekelijkse dorpsmarkt in volle gang, dus beginnen we al meteen met een culinaire stop voor een smaakvolle Ardense braadworst. We steken de Ambléve over en beginnen meteen aan de eerste hoogtemeters. Een flauw winterzonnetje en de geleverde inspanning zorgen ervoor dat er al meteen wat laagjes kleren verdwijnen in de rugzak. We trekken over de kam om enkele kilometers later weer af te dalen richting Remouchamps. In de ‘réserve naturelle de la Heid des Gattes‘ stoppen we aan een ‘belvédère’ waar we het gezelschap krijgen van enkele verbaasde berggeiten, die zich al lieten ruiken lang voor we ze zagen.

Les gattes

De ‘gattes’ zoals de geiten in de volksmond genoemd worden, lopen vrij rond in een oude steengroeve. Op de zuidwand van de kalkhoudende zandsteengroeve groeien zeldzame planten en de poelen beneden zijn een broedplaats voor veel verschillende soorten amfibieën. Op de hopen steenpuin scharrelen reptielen rond, zoals muurhagedis en gladde slang. We wandelen verder langs de winkel van wielrenner Phillipe Gilbert richting het centrum van Remouchamps.

De enige bergrivier in België

Daar stappen we eerst binnen bij de lokale kruidenier. Een in de zon badend terrasje is heel verleidelijk, maar we besluiten nog wat door te wandelen. Na een stevige klim en een gezapige afdaling belanden we in Nonceveux, in het gehucht Sedoz. We wijken even af van de GRP 571, die via het gehucht Quarreux en de vallei van de Chefna naar boven loopt. Wij verkiezen om de Amblève te verlaten via de GR 15 in de vallei van de Ninglinspo. Dat beekje wordt wel eens, met de nodige overdrijving, de enige bergrivier van België genoemd. Het gemiddelde stijgingspercentage is 8 %, wat op

Ochtendzon boven het ijzige veen. OP WEG2020 | 6

wandeltip GR571

FORMAAT Een Porallée. - 55 x 45mm Door de velden voorbij Stoumont.

3 km een hoogteverschil van 250 m geeft. Wij genieten van klaterende watervalletjes, zoals de ‘Cascade de la Chaudière’ en ondiepe poelen met poëtische namen als ‘Bain d’Hermès’ of ‘Bain de Vénus’. Als we boven komen verlaten we de blauwe route en stijgen verder tot aan een brede brandgang.

Langs de Porallée-palen

We wandelen nog een paar kilometer over een drassige voetweg. Aan onze rechterkant passeren we grote grenspalen, de zogenaamde ‘Porallées’. Het woord komt van ‘pour aller’, een vrije zone waar bewoners een grens mochten overschrijden zonder taks of tienden te betalen. Zo kreeg een jager in het begin van de 13de eeuw van een kasteelheer in Remouchamps het recht op jacht, visserij en teelt op zijn grondgebied. Toen hij in 1230 stierf, liet deze jager zijn rechten na aan de inwoners van de regio. In de eeuwen die volgden ontstonden vaak disputen over eigendomsrecht. Om aan deze voortdurende conflicten tussen de gemeenten Aywaille en Theux een einde te maken, werd in 1833 door Koning Leopold I een afbakening bevolen, die bestaat uit 9 cilindrische stenen pilaren die in een rechte lijn van 7,3 km zijn geplaatst. We kruisen bij valavond de grens tussen Aywaille en Theux. Op de waterscheidingslijn zoeken we ons een vredig plaatsje tussen de wiegende naaldbomen, waar we onze tarp opzetten.

Baken voor passanten

Na een koude, kille nacht springen we al vroeg uit de veren. Eerst een kopje Engelse thee om de inwendige mens op te warmen, en dan gaan we terug op pad. Bedaard stijgt het en als we over een ijzig veen lopen komt de stralende zon boven de naaldbomen piepen en verwarmt ons met de eerste gloed van de dag. Naast een verweerde beuk staat een drie meter hoog houten kruis. Ooit raakte een reiziger verdwaald in het besneeuwde turfland. Hij liet een kruisbeeld plaatsen dat zou dienstdoen als baken voor passanten. In 1927 brandde het kruis af en werd vervangen door een enorm betonnen exemplaar. Toen in 2013 de bliksem insloeg op de beuk ernaast en een dikke tak het kruisbeeld deed omvallen werd een nieuw reliek opgetrokken in lorkenhout.

Naar alle waarschijnlijkheid zijn het de monniken van de abdij van Stavelot die de waterval van Coo ‘construeerden’.

Vers stokboord

Als we aankomen in het slaperige Stoumont kopen we vers stokbrood. Bij de warme drankjes ontbijten we in een geïmproviseerde jagershut, die de ijverige bakker voorzien heeft om de kerstsfeer wat kracht bij te zetten. Na die stevige maaltijd zakken we door de groene velden verder af om daarna via de beboste flanken boven de Amblève het neoklassieke kasteel van Froidcourt te bereiken. Het imposante bouwwerk dateert uit 1912. De plaats was al een versterkte legerplaats in de 16de eeuw. We dalen verder af om vanuit het dorpje Monceau aan een lange klim te beginnen in de richting van de waterkrachtcentrale van Coo. Als we even op adem komen vergapen we ons aan het prachtige weidse panorama over de vallei, met in de verte het kasteel.

Plopsa Coo

Voor velen is ‘de waterval van Coo’ jeugdsentiment, gelinkt aan een schoolreis of een uitstap met het gezin. Het is nog altijd een toeristische attractie en Studio 100 heeft de uitbating van het pretpark in handen. Naar alle waarschijnlijkheid zijn het de monniken van de abdij van Stavelot die de waterval ‘construeerden’: om een molen van water te voorzien verlegden ze een meander van de Amblève en het overtollige water baande zich een weg over rotspartijen in de buurt. We bewonderen samen met de andere toeristen de neerstortende stroom en genieten van een ‘blauwe Chimay’ op het terras pal naast de natuurlijke attractie. We krijgen het snel fris en vatten de tocht weer aan. Net voorbij de waterval begint een stevige klim. Als laatste hoogtemeters kan dit tellen. Nadien gaat het rustig over de bosrijke flanken tot de afdaling begint naar Trois-Ponts.

PRAKTISCHE INFO

Sedoz Spa

E25

La LienneMonceau

Wij parkeerden de auto aan het station van Trois-Ponts, waarna een korte treinrit van 21 minuten ons naar startplaats Aywaille bracht. Dag 1 stapten we tot Ville au Bois (17 km), dag 2 tot aan onze auto (26 km). De GRP 571 is uitstekend bewegwijzerd en de topogids is te koop in de webshop. Voor wie water wil filteren zijn er genoeg mogelijkheden langs de route. Winkels en horeca vind je in Aywaille, Remouchamps, Stoumont, Coo en Trois-Ponts. Meer hikingverhalen vind je op caersbart.be.

ONLINE