Tips van onze lezers

Sinds de lockdown volg ik de GR 128 in stukken en brokken. Het traject van Leuven naar Hoegaarden is het mooiste dat ik ooit in Vlaanderen liep, naast de klassieker Ronse - Oudenaarde. Peter Waterschoot Onze favoriete wandelbestemming is ongetwijfeld ‘Dé Ardennen’! Uitgestrekte wandelgebieden, gevarieerde natuur en geschiedenis, én vriendelijkheid en rust. Dat alles kunnen wij daar vinden samen met onze trouwe viervoeter Barney. Dion D’haene en Sofie Debals

Tijdens de coronazomer ontdekten we Le Tour du Lac in Nisramont. Vanaf de parking aan de stuwdam kom je meteen bij de Ourthe terecht die je de hele tocht zal begeleiden. 14 km lang is het afwisselend klimmen en dalen op smalle paden. Patrick Samaey

Twee van onze ontdekking van de eerste lockdown: het Tichelgatpad rond Westmalle, 17 km grotendeels onverhard, door mooie bossen en dreven en langs grote waterpartijen (een tichelgat is een oude kleiput van de steenindustrie); en het Koperdorppad, 20 km in en rond Sint-Jozef Olen, langs de industriële geschiedenis van het dorp en op de oevers van het kanaal en de Nete. Raymonde en Willy Janssens-Godon Ik kan mijzelf nog niet rekenen tot de ervaren GR-wandelaars, maar sinds ik verschillende treinstappers uittestte kan ik het concept erg waarderen. Vanuit Herentals ontdekte ik de stille Kempen. Tussen Alken en Sint-Truiden genoot ik van een zonovergoten dag tussen de boomgaarden in volle bloei. Tranen van ontroering. Van Erps-Kwerps naar Kortenberg was een streling voor het oog. Ook het bezoek aan Geraardsbergen vanuit Zandbergen blijft me bij. België lijkt vaak een drukke autosnelweg, maar eens je de afslag neemt kom je in een andere wereld. Steven Dielens

Ierland heeft het wilde westen, het ruige noorden, het mooie zuiden, het culturele oosten en een binnenland dat bij de gemiddelde toerist onbekend blijft, maar dat wij kennen van boottochten op de Shannon. Wandelen blijft er ons vaste, bijna jaarlijkse doel. Meestal zonder iemand tegen te komen, om dan ‘s avonds gastvrij ontvangen te worden in een warme en comfortabele B&B. Els Weemaes & Patrick Hemelaers Sinds 1975 volg ik GR-paden, maar de laatste jaren doe ik geregeld trajecten met de fiets. Waarom? Omdat ik op ouderdom begin te komen (70j) en ze graag allemaal nog eens volledig wil doen. Als er stukken zijn waar je niet mag of kan fietsen, ga ik te voet. Eind november vertrok ik heel vroeg met de trein naar Brugge om via GR 129 tot Zottegem te fietsen. Of het door het mooie weer kwam of door de mystieke omgeving – de Assebroekse meersen, het Bulskampveld, … - weet ik niet, maar ik vond deze tocht een van mijn mooiste de laatste maanden. Elie Milo

Bij het begin van de herfst startten we met de Streek-GR Waas- en Reynaertland, in etappes van 20 km. We wonen zelf in het Waasland, maar wat een ongelooflijke ontdekking! We wandelden door het natuurgebied waar de grutto zich klaarmaakte voor zijn winterreis en stapten door stiltegebieden, over de cuesta, langs verrassende dijken en over de brug waar Mira zich ooit in haar volle glorie toonde. Ook de vele kerkwegels en trage wegen waren een ontdekking. Bij valavonden liepen we langs de Schelde met enkel het geluid van een fazant die zijn slaapplaats opzocht en het gakken van overvliegende ganzen. We kuierden door kasteelparken en langs forten met een gewelddadig verleden. De bonte herfstbladeren knetterden onder onze voeten, terwijl het riet en de lisdodden op de oevers ons zachtjes toewuifden. De boer ploegde zijn akker met meeuwen in zijn kielzog, zo kreeg het landschap zijn winters uitzicht. Martine Van den Abeele De afgelopen jaren hebben wij zowel de GR 128 van Kemmel tot Aalst als de GR 129 van Brugge tot Ronse in dagetappes gewandeld. Omdat wij niet ver wonen, wandelden we het traject over de Poelberg en door de Meikensbossen in februari. Ons Belgenlandje telt heel wat schitterende wandelgebieden, maar wij stonden opnieuw versteld van de schoonheid van deze plek op de grens tussen Tielt en Dentergem. De vergezichten vanop de Poelberg en de Meikensbossen, intussen ook het geliefde wandeldomein van onze kleinzoon Eduard, kan je nu nog uitgebreider ontdekken via wandelknooppunten. Hein Vanseveren

Extremadura: de ongerepte natuur, de verstilde dorpjes, de geur, de stilte. Een streek om van de houden en altijd terug te keren. Hopelijk blijft dit voor eeuwig! Frits en Gracia De Kruisborrewandeling in Asse (7 km) combineert een karaktervol landschap (weiden, boomgaarden, bos en vergezichten) met een rijke geschiedenis. Zo kom je voorbij meerdere veldkapelletjes en kruisen opgericht door bedevaarders in ruil voor een gunst. De legende van het Heilig (miraculeus) Kruis zorgde er immers voor dat Asse in de 14de eeuw een bekend bedevaartsoord werd. Ik was ook bijzonder gecharmeerd door de vele mooie en rustige plekjes in de Kruisborrevallei. Mits een kort ommetje bezocht ik de gedenksteen voor ‘Manke Fiel’, een volksfiguur uit Asse die met zijn rariteitenmuseum ‘Museum de Vaerenbergh’ (à la Gaudi), zonder het zelf te weten een baanbreker werd voor het wandeltoerisme ‘avant la lettre’. Helaas werd zijn museum na zijn overlijden in 1971 al snel afgebroken. Gelukkig leeft hij verder in een boek, een maquette, en een documentaire (te bewonderen op YouTube!).

Helga Boom

Het Coast to Coast Path in het noorden van Engeland heeft ons heel aangenaam verrast. Het was een van de mooiste trekkings die we ooit deden. Fantastische panorama’s, eindeloze landschappen vol variatie. Bergen, meren, bossen, naakte vlakten, verrassende overnachtingsplaatsen, heel vriendelijke mensen, soms ook heel slecht weer en zwaar. Maar de fantastische natuur maakte alles goed. Marc Otte en Roos Vancauwenberghe Een plek langs de GR 57 die ik ten zeerste aanbeveel is Cetturu. De uitzichten zijn adembenemend, de bossen verrassend: van groene ondergronden met tal van mossoorten tot een enorme variatie aan zwammen in de herfst. In de zomer brengt de Ourthe verkoeling en van eind april tot midden augustus kan je bevers spotten. Ann Goor

Mijn tip: vertrek vanuit mijn voordeur in Ieper. Met een oud foldertje ‘Voormezele: van de Bollaartbeek naar de oude Vaart’’. Verrassing alom. Veel veldwegeltjes, midden in de nabije natuur, weg van alle drukte rond het provinciaal Domein de Palingbeek. Verrassend hoe we via velden van het ene naar het andere vergezicht wandelen met prachtige doorsteken. Een prieeltje midden de natuur: de meidoornhagen. Catherine Lahaye en Ronald Tijdens de kerstvakantie 2019 verhuisde ik naar Appels, vlak bij Dendermonde. Toen ik plots van thuis uit moest werken, kreeg ik tijd om naar buiten te trekken. Appels maakt nog deel uit van het knooppuntennetwerk Kalkense Meersen, maar aangezien het in een uithoek ligt, hebben we maar enkele punten. Ook de GR 128 loopt door Appels. Maar af en toe kwam ik een bordje langs een klein wegeltje tegen. Uit nieuwsgierigheid sloeg ik de wegeltjes in en zo leerde ik de Trage Wegen in mijn buurt kennen. Ik heb zelf een opleiding tot wandelbegeleider gevolgd, en de drang om een groep te begeleiden werd steeds groter. Helaas kon dit nog niet door de lockdown, maar ik besloot alvast mijn eigen wandelingen door Appels uit te stippelen. Intussen heb ik er zes klaar, tussen 5 en 18 km, telkens met een stukje (oude) Schelde(arm). Liesbeth Jonckers

Omdat onze jaarlijkse wandelvijfdaagse – een traditie van 42 jaar! – ditmaal niet kon doorgaan, ben ik met mijn zoon gaan paalkamperen en wildbivakkeren, in combinatie met Welcome to my Garden. Dit op het Sentiers d’arts in de Condroz, dat deels de GR 576 volgt. Behalve van de kunstwerken genoten we van de variatie tussen bos, weiland, mooie dorpen, regelmatige vergezichten en veel kastelen. Herman Cornelissen Deze foto is genomen langs de Durme in Lokeren, waar het in alle seizoenen mooi is om te mountainbiken en te wandelen. Met wat geluk spot je zelfs de sporen van een bever. Mireille Schelfaut

De Westweg is een langeafstandswandeling van Pforzheim naar Weil am Rhein, van noord naar zuid door het Zwarte Woud. Dertien dagen en 285 km wandelden we zonder bagage op een zeer goed gemarkeerd pad door een landschap vol variatie: dichte bossen, grote stukken veen en open velden met prachtige boerderijen. Hoogtemeters sprokkelden we op de Feldberg en de Belchensteig. We genoten van de plaatselijke specialiteiten en van de warme gesprekken met mensen onderweg. Koen Wolters en Martine Vandermeersch Deze zomer fietsten we met het gezin 3,5 week doorheen Beieren en werden we verrast door de talloze meren, rivieren en zwembaden waarin we bijna dagelijks een duik konden nemen. Het was de eerste fietsreis met zoveel zwemmogelijkheden en dat was echt de kers op de taart, zeker voor de kinderen. De tocht was een aaneenschakeling van verschillende fietsroutes waarbij vooral de intiemere routes er bovenuit sprongen: Liebliches Taubertal radweg, Altmühltal radweg en de Regnitzradweg, waarbij we ook door enkele prachtige steden zoals Bamberg mochten fietsen. De conclusie was alweer: fietsen in Duitsland, dat ontgoochelt nooit. Veerle Bekaert

Mijn onvergetelijke wandeling is met veel voorsprong de GR 5. Gedurende meer dan 10 jaar hebben wij de witrode streepjes gevolgd. Eerst in de weekeinden en vanaf Luxemburg telkens een week per jaar. Soms was het zwaar: niet alleen de rugzak (die is altijd te zwaar), maar ook de hellingen in de zon, het dalen in de regen of zelfs in de sneeuw zoals die 21ste juli op de Col de la Croix du Bonhomme. Maar het blijft een levenslange, onvergetelijke herinnering. We hebben Frankrijk doorkruist en genoten met volle teugen van alles dat het land te bieden heeft: natuur, cultuur, gastronomie (lekkere wijnen!) en niet te vergeten: de mensen onderweg. In vogelvlucht amper vijf kilometer van huis totaal gedesoriënteerd een steenweg oversteken op een plek waar ik al vaak met de auto voorbijkwam: het overkwam me op een wandeling door de Vinderhoutse bossen. Dit 640 ha groot bos- en natuurgebied tussen de dorpskernen van Vinderhoute, Mariakerke en Drongen wordt uitgebouwd tot één van de vier groenpolen aan de rand van Gent. Er zijn verschillende, gemakkelijk te combineren en goed bewegwijzerde wandellussen variërend tussen 4 en 11 km. Voor mij een revelatie om gekende wegen te kruisen vanuit een ongekend gezichtspunt! Christine Liagre

Vorige week nog eens het traject van de GR 561 gelopen vanaf de Achelse Kluis Nederland binnen tot aan de Malpie. Ik was er ook tijdens de jaarwende 2019. De plek blijft me aantrekken omdat ik er zowel de Hoge Venen (knuppelpaadjes) als de Kempen (heidegebieden) ontmoet. In de late namiddag waren de kleuren van de lucht en het vennengebied bijzonder. Annemie Vercruysse

Voor onze allereerste wandelvakantie trokken we in november naar het zonnige Mallorca, meer bepaald naar Soller en Alcudiá. Vanuit ons hostel, een voormalig klooster in Cap des Pinar, daalden we af naar zee door een oude rivierbedding waarin geiten ons meermaals verrasten. In het supergezellige Soller wandelden we over bospaden naar Puerto Soller, waar we genoten van een welverdiend terrasje. De oude tramlijn was handig voor de terugrit. We kregen meer dan we verwachten: een stralende nazomerzon, de mooiste plekjes én de wandelmicrobe. Leen Huygens Meer dan 1300 km GR staat op onze teller, maar het traject Waasmunster-Temse van de Streek-GR Waas-en Reynaertland heeft ons aangenaam verrast: de prachtige verzichten (met hier en daar een populierenrij, zo typisch voor het Waasland); de uitgestrekte potpolder van Tielrode, waar je met een kleine ferry de Durme over mag; het talud/de cuesta rond Waasmunster, een aangename verhevenheid in het landschap; het natuurgebied De Bunt met zijn talrijke vijvers (en een lekker take-away koffietje); de wandeldijk bij Temse met zijn indrukwekkende skyline (kerk, gemeentehuis, Boelwerfkraan). Kortom, een absolute aanrader. Om zo coronaproof mogelijk te wandelen, kozen wij voor de GR 738 Le sentier des bergers - Haute Traversée de Belledonne, een onherbergzaam stuk GR in de Franse Alpen met weinig voorzieningen onderweg. Op de kleine bergpaden kwamen we enkel een herder tegen die zijn schapen aan het hoeden was. We konden echt veel dieren spotten. Op sommige plaatsen is men bezig om oude herdershutten op te knappen om er overnachtingsplekken van te maken voor stappers. Ik kan bijna niet geloven dat er een plek is die niet zo ver van ons ligt maar waar zoveel ongereptheid te ervaren valt.

Jozef Bouwens Patrick Vandervoort

Op de voormalige mijnsite Thorpark in Genk word je voortdurend geconfronteerd met surrealistische landschappen, door mensenhanden gemaakt. Je loopt op hellingen en langs ravijnen en boven op de terril heb je een prachtig uitzicht. Vooral de noordelijke helft van de gele en de rode route zijn zeer de moeite, onder andere door het jeneverbessenbos. Luc Machiels