Carin Gaemers

Carin Gaemers (1958) is onze meest invloedrijke vrouw 2017. Maandelijks houdt ze ons bij de les.

Flinterdun vertrouwen

De besmettingsgraad is even hoog als vorige winter, de ic’s liggen weer vol, maar tot vijf uur ’s avonds gaat het leven gewoon door. Terwijl het virus niet kan klokkijken, om Hugo de Jonge te citeren. Ik snap er niets van. Bijna twee jaar lang kon ik zelfs achter kabinetsbesluiten waarmee ik het oneens was nog wel een logica ontdekken.

Nu niet meer.

Waarom liet het kabinet in september alle maatregelen los, terwijl dezelfde maatregel vorig jaar de aanzet gaf voor een lange besmettingsgolf die maanden aanhield?

We weten dat de delta-variant veel besmettelijker is dan zijn voorgangers. Dat overdracht kan plaatsvinden voordat er ziekteverschijnselen optreden. Dat wie geen klachten heeft toch besmet kan zijn.

Nu het weer misgaat, is de lockdown parttime en blijven de scholen open. Ik snap dat de scholen voor het kabinet een duivels dilemma vormen. Toch begrijp ik dit besluit niet. Soms kun je niet anders dan kort de pijn pakken om grotere ellende te voorkomen.

Vanuit Zuid-Afrika verspreidt de omikronvariant zich over een groot continent met een uiterst lage vaccinatiegraad.

De rijkste landen regelden immers wel hun eigen bescherming, maar gaven geen substantiële hulp aan landen die de kosten van een massaal vaccinatieprogramma niet kunnen dragen. Het omikronvirus kán het begin van het einde van de epidemie zijn. Even groot is de kans dat de huidige vaccins tegen deze variant geen bescherming bieden.

Totdat duidelijk is hoe deze variant zich gedraagt moet je de kans op besmetting zo klein mogelijk te maken, lijkt me. Toch is het omikronvirus al in Nederland, want ’s lands grootste steuntrekkers KLM en Schiphol mogen gewoon in bedrijf blijven. Passagiers van de eerste offi ciële omikronvlucht die negatief worden getest, hoefden zelfs niet in quarantaine. Wat heb ik gemist dat ik dit niet begrijp?

Dus ja, ik ben woedend op bewindslieden die zwalken terwijl zij duidelijk richting zouden moeten geven. Eerlijk zouden moeten zeggen wat ze wel en niet zeker weten. Helder zouden moeten uitleggen waarom ze wel of niet voor een maatregel kiezen. Die in uitzonderlijke situaties als deze epidemie zouden moeten doorpakken. Volgens mij gaat het op vrijdag in de ministerraad als volgt. Trekt Stef Blok het laken naar zich toe, dan wordt de economie ontzien. Is Hugo de Jonge hem voor, dan komen er maatregelen. Trekken ze allebei even hard, dan worden kool en geit gespaard. Dat is geen crisismanagement, dat is partijpolitiek bedrijven. Het is tekenend dat het niet lukt een kabinet te vormen. Crisis of geen crisis, partijpolitieke belangen gaan kennelijk nog steeds boven het belang van burgers. Hoezo nieuwe bestuurscultuur? Al even woedend ben ik op de landgenoten die niet bereid zijn zich vrijwillig te houden aan de beperkingen die nu noodzakelijk zijn. Mensen die zich druk maken om gemiste skivakanties en de sluiting van winkels en horeca, terwijl de hele medische sector op instorten staat. Natuurlijk het is de overheid die de zorgcapaciteit op onverantwoorde wijze heeft uitgehold. Maar diegenen die niet het zekere voor het onzekere wensen te nemen omdat zij ‘klaar zijn met het virus’ hebben evenzeer een forse portie boter op het hoofd. Het dilemma van vaccinatieweigering zonder medische reden wordt onder het tapijt geschoven. Mij is het principe heilig dat een overheid nooit het zelfbeschikkingsrecht van burgers mag schenden. Hoe onverstandig individuen daarmee ook omgegaan, hier van afwijken brengt ons moreel en ethisch op een hellend vlak. Tegelijkertijd ben ik boos op deze vaccinatieweigeraars, omdat zij zich onbekommerd onder de mensen begeven. Ze vertikken het simpelweg om de consequenties van hun keuze te aanvaarden. Die dringen zij op aan mensen van wie de operatie moet worden uitgesteld. Je zult maar kwaadaardige tumor of ernstig hartfalen hebben en voor onbestemde tijd moeten leven met de angst dat het misschien te laat is wanneer er straks wel weer genoeg ruimte is op de ic’s. Wat weegt zwaarder, hun belang of dat van vaccinatieweigeraars die een ic-bed nodig hebben? Ik kan die vraag ook niet direct beantwoorden, maar het is onnozel ook dit dilemma angstvallig onder het tapijt te schuiven in de hoop dat het zo ver niet komt. Alleen al vanwege de overwerkte artsen en verpleegkundigen die nu ook nog eens moeten vertellen dat een operatie niet doorgaat en vervolgens de heftige reacties mogen incasseren.

Hoe erg ik het ook vind, mijn vertrouwen in de overheid is inmiddels fl interdun geworden. Hetzelfde hoor ik van vrienden aan wiens oordeel ik veel waarde hecht. Net als ik democraten in hart en nieren. Beangstigend. Als trouwe stemmers de overheid niet meer geloofwaardig vinden, als het vertrouwen gaat wankelen onder de zwijgende meerderheid die zich heeft laten vaccineren, zich steeds laat testen en de maatregelen in acht neemt, pas dan wordt deze crisis echt bloedlink. O