STUDENTENHUISVESTING
Tussen kot en pint De kotmadam die als een moederkloek over haar studenten waakt: ze bestaat niet meer. De verhuur van studentenkamers is big business geworden. Duik in het studentenleven met twee specialisten ter zake, Éric Genon in Louvain-la-Neuve en Bart Dierick in Gent.
I
n 2018 studeerden maar liefst 280.000 jongeren aan de universiteit of de hogeschool. De meerderheid gaat op kot, of huurt een studio of huis dat ze met medestudenten delen. Dat zijn een pak huurcontracten, van een specifieke soort. Éric Genon, de zaakvoerder van Immobilière Genon in Louvain-la-Neuve, heeft zo’n 500 studentenverblijven in portefeuille: “Doorgaans werken we in opdracht van beleggers of ouders die iets hebben ge-
2
kocht toen hun kinderen nog studeerden, en daarna hun eigendom behielden om te verhuren.” Die portefeuille opbouwen is het moeilijkste deel van de job, want de zoektocht naar huurders gaat bijna vanzelf: “Met Pasen vragen we aan de studenten of ze hun huurovereenkomst willen verlengen of eventueel een vriend als nieuwe huurder willen voordragen. De resterende accommodaties zetten we op onze website. Bijna 90 procent is binnen de 24 uur verhuurd. In september
doen we dat nog een keer, voor buitenlandse studenten. Die zijn minder vertrouwd met onze typische koten en verkiezen een studio.”
Beperkte voorraad
Éric Genon begint zelfs niet aan een doorgedreven selectie van de kandidaten. Wie het eerst komt, het eerst maalt. “Nee, er is geen selectieprocedure. De huurder moet alleen een bewijs van inschrijving aan een universiteit of hogeschool voorleggen. Dat is een wettelijke vereiste. Mensen met een laag inkomen die een goedkoop kot willen huren, kunnen zich daardoor niet langer kandidaat stellen. Voor oppervlakten van minder dan 28 m² is ook een huurvergunning nodig. Die wordt toegekend door het Waals Gewest, maar de gemeenten kunnen nog
