2 minute read
ZorgCOLUMN Laurens de Kroon
Laurens de Kroonis kinderfysio-
therapeut in opleiding en werkzaam bij Expertisecentrum Uniek. In zijn behandeling maakt hij graag gebruik van CO-OP, een interventie die o.a. kinderen met DCD, autisme en ADHD helpt om via eigen ontdekkingen strategieën te leren gebruiken om zich te ontwikkelen.
SCAN DE QR-CODE voor meer info over DCD en lees alles over de richtlijn diagnostiek en behandeling DCD, over welke behandelingen goed werken en welke worden afgeraden én luister naar een podcast over DCD. Je kunt ook kijken op balansdigitaal.nl (zoek op: qr code).
‘Wat ben ik toch een idioot!’ zegt Rebecca al voor de zevende keer tijdens de pauze, terwijl ze hard de bal wegschopt van het speelveldje tot ongenoegen van haar klasgenoten. Ik ben pas vijftien minuten aan het observeren, en deze terugkerende zin heeft impact op me. Vooral omdat het zichtbaar is dat Rebecca het echt gelooft. Rebecca is acht jaar en heeft DCD. Op school is ze steevast de traagste en onhandigste op het speelplein, heeft ze moeite met leren schrijven en heeft ze de laatste tijd regelmatig driftbuien. Driftbuien die eigenlijk vooral tegen haar zelf gericht zijn.
Op de school is het overspelen met padeltennis populair geworden en dit wilde ze heel graag leren. Maar zo’n complexe taak, dat is lastig zeg! Positie, hand-oogcoördinatie, krachtafstemming, timing en nog veel meer andere elementen. Hoe gaan we dat nou leren?
Vier weken later hebben we een echte doorbraak. ‘Time-out,’ roept ze naar me. ‘Ik denk dat ik weet wat ik moet doen!’ Het is haar opgevallen dat ze de backhand, wanneer ze haar arm voor het lichaam moet kruisen, heel lastig vindt. Maar als ze nou twee stappen opzij maakt, dan kan ze toch met haar forehand langs haar lichaam slaan. ‘Goed, dan gaan we dat proberen, ik zal het ook proberen,’ zeg ik. En ja, het gaat direct stukken beter. Op haar eigen manier en tempo heeft ze gezien en geleerd dat ze zich moet positioneren, voorbereiden op de bal, en hoe ze de bal op de juiste manier terugslaat.
Veel te vaak hebben wij als volwassenen de neiging om kinderen direct te helpen. Wanneer ze iets lastig vinden, komen wij met een oplossing die vroeger voor onszelf gewerkt heeft, of die we bij een ander kind zien werken. Maar wanneer we het kind begeleiden bij het zoeken naar de oplossing en het kind daarmee de oplossing zelf ontdekt, is het gevoel van zelfredzaamheid, dat gevoel van: ‘Hé, ik kan dit!’ veel groter.
Rebecca ontdekte in deze situatie veel meer dan alleen padel-tennis. Ze ontdekte om op haar tempo te leren, dat ze makkelijker taken uit kan voeren met een goede voorbereiding, en dat ze nieuwe strategieën niet alleen in één activiteit kan gebruiken, maar ook in andere. Rebecca zal altijd wat langer de tijd nodig hebben om nieuwe motorische activiteiten aan te leren, maar nu kunnen haar ouders en leerkracht haar herinneren aan haar strategieën en ontdekkingen.
