ﻃﻠﻮﻉ ﻋﺸﻖ ﻜ ُﻢ ﺍﻪﻠﻟُ ِﺍﺗُ ﻘﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟ َﻭ ﻳ َﻌﻠِّ ُﻤ ُ
١
ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﺣﺎﻣﺪ ﺻﺒﻮﺭﻯ
ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ
ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻋﺰﻳﺰ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺷﺎﻥ
ﭼﺎﭖ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ
ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ www.noghtenazar17.infoﻣﻼﺣﻈﻪ ﻭ ﺩﺍﻥ ﻟﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ.
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ
٣
ﻣﻘﺪﻣﻪ ّ
٩
ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ :ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«
١٨
ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ» :ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ ۱۸ .............................................................. ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ۱۸...................................................................................................
ﻧﻘﺶ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ۲۰......................................................................................
ﻃﺮﻕ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳّﻪ ﻫﺎ ۲۲...........................................................................
ﺭﻭﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ۲۶...................................................................
ﻧﻜﺘﮥ ﺍﻭﻝ :ﻋﻠﺖ ﺗﺴﻤﻴﮥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ۲۷........................................................................ ﻧﻜﺘﮥ ﺩ ّﻭﻡ :ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ۲۷..........................................................................
ﻧﻜﺘﮥ ﺳ ّﻮﻡ :ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ۲۸....................................... ﻧﻜﺘﮥ ﭼﻬﺎﺭﻡ» :ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ۲۹.....
ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ :ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ۴۲.................................................
ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ :ﺭﺩﻳّﮥ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ۴۹ ............................. ﻧﻜﺘﮥ ﺷﺸﻢ :ﺳﻴﺮ ﺗﺤﻮﻝ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ۴۹....................................
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ ۵۰....................................................................................... ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ۵۹...................................................................................... ﺭﺩﻳﮥ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ۶۵.......................................... ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ۸۶..........................................................................
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ۸۹................................................................... ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ۹۱................................................................... ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳ ّﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ۱۰۲ ................................................................
١
ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﺧﻼﻗﻰ ،ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ۱۰۶ ..............................
ﻧﮑﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ :ﻧﻘﺪ ﻓﺼﻞ ﺁﺧﺮ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ۱۶۸ ................................................................ ﻧﮑﺘﮥ ﻫﺸﺘﻢ :ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ۱۷۲ .................................................
ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ :ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«
١٧٧
ﺿﻤﺎﺋﻢ
٢٦٧
ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۱ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ۲۶۸ ............................................................................... ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۲ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ« ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ۲۷۴ ............................................................................. ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۳ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ۲۸۶ ................................................................................................ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ :۴ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲۸ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۲۹۸ ....................................................................... ۱۹۸۷ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۵ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﻣﻘ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ۳۰۱ ................................................
ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ :۶ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ ۳۰۵ ............................................................. ٣٤٧
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ
٢
ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻛﺮ ،ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ
ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺍﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺮﺃ )ﻫﻤﮕﻰ( ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ«.٢
ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ۱۶۲ ،ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ »ﻧﺪﺍ« ﻭ »ﺫﻛﺮ« ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۳۰۰/۰۰۰ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۷ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﺍﺯ ﻫﻤﻪ
ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰/۰۰۰ﻧﻔﺮ ﺧﻮﻥ ﻫﺎﻯ ﭘﺎﮐﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻥ ،ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ
ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺩﻳﻨﻰ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﻛﺘﺮ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﻣﺎﻧﻰ »ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ،ﺑﻰ ﻃﺮﻓﺎﻧﻪ ،ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻛﺎﻭﺍﻧﻪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ« .٣ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ۱۳۵ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻳﻌﻨﻰ »ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭ ُﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ« ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻟﻮﺡ ﭘﺮﺷﮑﻮﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ِ ﻗﺎﺟﺎﺭ ،ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻮﺍﺏ ﻳﺎ ﺧﻄﺎ ،ﻋﻠﻰ َﺯﻋﻢ ﺍﻟﻘﻮﻡ ،ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﻨﺪ ُﻫﻢ )ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ(ِ ،ﺍ ْﺑﺘِﻐﺎًء ﻟِﻤﺎ ﻋِ ْﻨ َﺪﺍﻪﻠﻟ ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺧﺬ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻋِ َ )ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ( ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ...ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺭﺃﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ
ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥِ ،ﺍ ِ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺗﻴﺎﻥ ّ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺁﻣﻞ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ
ِ ِ ِ ﻻﻣ ُﺮ ِﺑﻴ ِﺪﻙَ َﻭ َﺍ َﻧﺎ ﺳﺎﺣﺖ ِﻚ؛ ﺣﺎﺿ ٌﺮ ِﺗﻠْﻘﺎَء َﺳﺮﻳ ِﺮ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻌﺪَ ،ﺍ ْ َ
ﻜ ْﻢ ﻟﻰ َﺍ ْﻭ َﻋ َﻠﻰ )ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮﻡ؛ ﭘﺲ ﺣﻜﻢ ﺎﺣ ُ َﻓ ْ ﻛﻦ ﻟﻪ ﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ(.
٣
ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﺎﻧﻪ ،ﻛﻪ
ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻛﺜﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﻭ
ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺭﺳﺎﻻﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﺄ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ
ﺿﺪ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ،ﻧﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ،ﻭ ﻧﻪ ﺻﺮﻓﺄ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ّ
ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ،ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺁﻥ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺩﭼﺎﺭ
ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ
ﺻﺮﻳﺤﺄ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ِ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻛﺸﺪ ﻭﻟﻮ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ« ٤ﻭ ﻧﻴﺰ» :ﺍﮔﺮ ﺯﻫﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺩﻫﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻧﻨﺪ ﺷﻜﺮ
ﻭ ﺷﻴﺮ ﺑﺨﺸﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﻟﻌﻨﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﻮﻳﻴﺪ .ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳ ِ ﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﺃ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﻛﻴﻜﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﺸﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻴﺎﻻﻳﻴﺪ«.٥
ﺍﻣﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﺵ ﻓﻮﻕ ،ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ »ﻇﻠﻢ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺭﺩ« ٦ﻭ »ﺧﻴﻤﻪ ﻧﻈﻢ
ِ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﺩﻭ ﺳﺘﻮﻥ« »ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ« »ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ« ،٧ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺿﻤﻦ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴ ِﻦ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﺍﺷﺮﻑ ﺍﻭﻟﻴﺎ ِ ِ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩِ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺑﻪ ﺣﻀﻮ ِﺭ ﻯ ُﺍﻣﻮﺭ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ :ﺍﺯ
ﺳﺮﺷﻚ ﺩﻳﺪﮤ ﻳﺘﻴ ِ ِ ﻤﺎﻥ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ َﺣﺬﺭ ﻻﺯﻡ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻴﻞ ﺧﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺩِ ﺁﻩِ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻣﻴﻦ«. ﺷﺮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺍﺳﺖ .ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩَ .ﻭﺍﻪﻠﻟُ َﻭﻟﻰ َ
٨
ﻌﻠﻮﻝ ﻋﺪﻡ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴ ِ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﺬﻛﻮﺭ َﻣ ِ ﻘﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ
ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﻛﻴ ِ ﺪﺍﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻋﺪﻡ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻮﻝ ِ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭ ﺧﺼﻮﺹ ّ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﮐﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺭﻓﻊ
٤
ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﻫﺎﻯ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ،ﭘﻬﻠﻮﻯ
ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ۱۶۲ﺳﺎﻝ ،ﻣﺴﺘﻤﺮﺃ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺩﺭ ۲۷ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ )ﺿﻤﺎﺋﻢ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱ﺗﺎ
۶ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ( ،ﺣﻤﻼﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ،ﺷﺪﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺭﺩﻳﮥ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« ﻭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ،ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻣﻮ ّﺭﺥ
ﺭﺳﻤﻰ ِ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ .ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﻌﻀﺄ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﺪﻝ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ
ﺍﻧﺼﺎﻑ — ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ — ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ
ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻣﻮﻫﻦ ﻭ ﻭﻗﻴﺢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺭﺩﻳﮥ»ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ،ﻃﻴﻔﻰ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ۱۶۲ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻴﺎﺗﻰ ﺟﺪﻳﺪ — ﻛﻪ
ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ — ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ،
ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۲ﺳﺎﻝ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻔﺼﻼٔ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺻﺮﻓﺄ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ
ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﺰﻭﻡ ،ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ
ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻌﻀﺄ ﺟﺪﻳ ِﺪ ﺳﻪ ﺩﻫﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ ﺣﺎﺿﺮ ،ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻭﻳﮋﻩ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﺶ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ،ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ،ﮔﻠﭽﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ۱۶۲ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻃﻮﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺄ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ۱۶۲ﺳﺎﻟﻪ ﻭ
ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ — ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﻔﺼﻞ ،ﭼﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ،ﻭ ﭼﻪ ﺻﺮﻓﺄ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ — ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﺗﻴﺮﻩ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣ ِ ﺎﺕ ُﻣﻜﺬّ ﺑﻴﻦ ﻭ ُﻣﻔﺘﺮﻳﻦ
ﻭ ُﻣﻐ ِﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺸﺎﻥ ﻛﻨﺎﺭ ﻧﺮﻭﺩ ،ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻣﺮﺑﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ
٥
ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴ ِﺪ ﺣﻘﻴ ِ ﻘﺖ ﻃﺎﻟﻊ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ِ ﺑﺪﻳﻊ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺗﺎ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺎﺑﻰ ،ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﻰ .ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ِ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤ ّﺴﻚ ﻭ ﺗﺸﺒّﺚ ﺟﻮﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺮ ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺣﺒﻞ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺘﻴﻦَ ، ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺿﻌﻴﻒ«.
٩
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ،ﮔﺎﻩ ﻟﺰﻭﻣﺄ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ،ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ
ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺻﺮﻓﺄ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻭﺍﻻ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻭ ﻛﺘﺒﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖّ ،
ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﻬﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ »ﻟَﻪ ﻳﺎ َﻋ َﻠﻴﻪِ « ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ )»ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ« ﻭ»ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ«( .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ
ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻧﻔﻮﺱ ،ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺍﺿﺤﻰ ﺑﺮ ﻗﺪﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺧﻮﺏ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ِ
ِ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺑﺪﻳ ِﻊ ﻭﺍﻻ ،ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ ﺍﻟﻬﻰ ِﻏﻴ ِﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ِ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻮﻝ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ١٠
ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻌﻀﻰ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﮔﺮﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺮﻳﺤﴼ — ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪﻭﻥ
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻴﻨﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺭﻛﻴﻚ — ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺻﺮﻓﺄ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ َﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ
ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻴﺎﻥ
ﻭﺍﻻ ﺑﻪ ﻭﺟﺪﺍﻥ ِ ﻧﻔﺴﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ،ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ؛ ُﻣﺠ ّﺮﺩ ،ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ؛ ّ
ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ِﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ« .١١ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ
ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ،ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ِ
ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﺄ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ّ
ﻭﺍﻻ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮﻩ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺖّ ،
٦
ﺗﺄﻛﻴ ِﺪ َﺍﻛﻴﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺪﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ )»ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ«(. ّ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ،ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻛﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺧﻠﻖ
ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﺑﺎﻟﻨّﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻟﻐﺰﺵ ﻭ ﺧﻄﺎ
ﻧﻴﺴﺘﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﻨﻮﻳﺴﻢ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻼﻙ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻟﻐﺰﺷﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻨﺪﻩ
ﻚ َﻭ ﻦ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭﻣﺎ َﺍﺻﺎ َﺑ َ ﻦ َﻧ ْﻔ ِﺴ َ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ» :ﻣﺎ َﺍﺻﺎ َﺑ َ ﻦ َﺳﻴﹽِﺔ َﻓ ِﻤ ْ ﻚ ﻣِ ْ ﻚ ﻣِ ْ ﻦ َﺣ َﺴ َﻨ ٍﺔ َﻓ ِﻤ َ ١٢ ﻃﺎﻉ ﺍﻪﻠﻟ« )ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰ ﻦ ﻳﻄِ ﻊ ِ ﺍﻟ ﺮﺳ ُﻮﻝَ َﻓ َﻘﺪ َﺍ َ َﺍ ْﺭ َﺳﻠْﻨﺎﻙَ ﻟﻠ ِ ّﻨﺎﺱ َﺭ ُﺳﻮﻻٔ َﻭ َﻛﻔﻰ ِﺑﺎﻪﻠﻟ َﺷﻬﻴﺪﺃَ .ﻣ ْ
ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻯ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺗﺮﺍ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ .ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ ،ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ
ﺎﻟﺴﻮٍء ِﺍ ّﻻ ﻣﺎ َﺭ ِﺣ َﻢ َﺭﺑّﻰِ .ﺍ ﻥ َﺭﺑّﻰ َﻏ ُﻔﻮ ٌﺭ َﺭﺣﻴ ٌﻢ« ﺲ َ َ ﻻ ّﻣﺎ َﺭ ٌﻩ ِﺑ ﺍﺳﺖ(َ » .ﻭ ﻣﺎ ُﺍ َﺑ ِّﺮﻯ ُء َﻧ ْﻔﺴﻰ؛ ِﺍ ﻥ ﺍﻟْ َﻨ ْﻔ َ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺮ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻢ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ١٣
)ﻭ ﺑﺮﻯ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ(.
ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺗﺸﻜﺮ ﻧﻤﺎﻳﻢ، ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮ ُﻣ ّﺪﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ،ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳ ِﺰ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ
ﻫﻤﻪ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ،ﻭ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ
ﮐﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻪ ّ
ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ ،ﺗﻤﻨّﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻄﺎﺏ
ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻗﻴﻘﺄ ۱۳۵ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ »ﺑﺪﻳﻊ« ﺑﻪ ﻭﻯ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ،ﻭ ﺣﺎﻣﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ
ﻣﻮﺭﺩ ُﻣﺪﺍﻗﻪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺫﻋﺎﻥ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ، »ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ« ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ »ﺟﻮﻳﺎﻯ ١٤ ﺤﺼﻰ« ١٥ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺣﺒﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ« ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ »ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗ ْ
٧
ﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﻭ ﺍﻯ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ،ﻭ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ،ﻭ
ﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ! ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ :
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﻼﻟﻪ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﺍﻋﻀﺎء ﻳﻚ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﻮ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ُﺳﺮﺍﺩِ ﻕ ِ ﻓﻀﻠﺖ َﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﻥ ِ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﻣﺠﺘﻤﻊ
ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻰ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺗﻮﻳﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺗﻮﻳﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ
ِ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻓﻴﺾ ﺣﻴﺎﺕ .ﺗﺎﺝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺯﻳ ِ ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺯﻳﻮﺭ ﻛﻞ ﺑﺸﺮ، ﻨﺖ ﻫﺮ ﺳﺮﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﻛﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎ ﻏﺮﻳﻖ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻯ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥّ ،
ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﺨﺶ؛ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﻣﻠﺖ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺍﺟﺰﺍء ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ِ ﺭﺍ ﻳﻚ ﻭﻃﻦ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ ،ﺍﻟﻔﺖ ﺟﻮﻳﻨﺪ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺭﺍﻳ ِ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ِ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺖ
ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ،ﺻﻠﺢ ِ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻛﻦ ،ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﺩﻩ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﻗﻠﻮﺑﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻛﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺖ ﺍﻟ َﻘ ِﻮﻯ ﺍﻟ َﻘﺪﻳ ُﺮ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻣﺘﻠﺬﺫ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺎء ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺶِ .ﺍ َﻧ َ ﻚ َﺍﻧْ َ ﻮﺏ َﺳﺘّﺎ َﺭ ﺍﻟْ ُﻌﻴ ِ ﻮﺏ َﻭ ﻳﺎ َﻏ ّﻔﺎ َﺭ ﺍﻟﺬُ ﻧ ْ
ﺣﺎﻣﺪ ﺻﺒﻮﺭﻯ ۱۳۸۴/۸/۳۰-
٨
ﻣﻘﺪﻣﻪ ّ ﺩﺭ ۱۳۷۸/۱۰/۱۹ﻩ.ﺵ ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭ ،ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪ .ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ :ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ، ﺳﺨﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ :ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ،ﻧﺎﺷﺮ :ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻢ ،ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ،ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ،۱۳۷۸
ﻫﻤﺪﺍﻥ.
١٦
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﺑﻮﺩ :ﻣﻘﺪﻣﻪ ،ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺯ
ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ،ﺻﺤﺒﺘﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﻨﺶ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﺤﺚ ﺗﻮﺣﻴﺪ، ﺑﺤﺚ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﻣﻌﺎﺩ.
١٧
ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ،ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ
ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻳﻜﻰ ﻛﺘﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ
ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﺘﺒﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﻭ
ﺍﻫﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ،ﻋﻠﻴﻪ ﺁ ﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ
ﺣﺪﻭﺩﴽ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﻝ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ،ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ
ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
١٨
ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ — ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ
ِ ﻋﻤﺎﻝ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﺣﺠﺘﻴﻪ — ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ِﺍ
ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻭ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻓﻴﺰﻳﻜﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ — ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺣﺒﺲ ﻭ
ﻧﻔﻰ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ — ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﻭ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۷۸ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ
١٩
ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ
ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻄﻮﺭ ،ﻣﺜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻧﺠﻔﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ٩
ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ)ﺳﺎﻝ ،(۱۳۵۷ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ
ﺯﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﮥ ۶ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ُﻋ ّﻤ ِ ﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻘﺎﻁ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺻﺪﻫﺎ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻥ )ﻣﺤﻞ ﭼﺎﭖ ﻛﺘﺎﺏ( ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ،
ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻛﻨﻨﺪ!
ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ ،ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ
ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻜﻞ ﺁﻥ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﺍﺳﺖ ،ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺑﻪ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺲ ﻛﻨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﺒﻴﺐ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻛﻴﻨﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ
ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻳﺎﺩﻡ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ
ﺭﺩﻳﮥ ﻗﻄﻮﺭ ۷۷۸ﺻﻔﺤﻪ ِ ﺍﻯ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ« ﻧﺠﻔﻰ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ »ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ« ،ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺞ
ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ
ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩِ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺩﺭ ۱۳۵۸/۲/۲۷ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ
»ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ« ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ
ﺭﺩﻳﮥ ﺍﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﻠﻮﺏ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺍﺷﺘﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ،ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ
ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻌﻤﻴﻢ ﻧﺸﺮ ﺁﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺏ ﺗﺮﻙ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﺘﺐ ،ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ«.
٢٠
ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻓﻮﻕ ،ﺭﺩﻳﮥ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﮤ
ﻏﻴﺐ ﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ! ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۴ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺪﻭﺩ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ،ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۳ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ
ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻭﻗﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺩﺭ
ﺧﺼﻮﺹ ﻋﺪﻡ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،٢١ﺑﻪ
ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۸ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ( ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ،ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
١٠
ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﻈﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻡ ،ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻴﺸﺎﻥ ،ﻛﻞ ّ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻄﺤﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ
ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺄﺳﻒ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.
ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ
٢٢
ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ
ﻋﻼﻣﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻓﺎﺣﺶ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ
ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﭘﺴﺘﻰ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ
ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﻟﻜﺘﺮﻭﻧﻴﻜﻰ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻃﺐ ﻭ ﻳﺎﺑﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺎ ﺳﺨﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﺎﺯﺧﻮﺭﺩ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭ ﺭﺩﻳﻪ ،ﺗﺤﺖ ﻧﺎﻡ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ِ
ِ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺯﻋﻤﺸﺎﻥ» ،ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ« ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻳﺎ
ﻣﺘﻮﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ! ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻊ ،ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻒ ّ
ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭﻝ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺴﻠﺦ
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺒﺘﺬﻝ ،ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﻮﺍﻡ ﭘﺴﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩ .ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ
ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺭﺍﻩ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﻧﮕﺮﻓﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ
ِ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻛﻤﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺪﻳﻊ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻰ ﺩﻗﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﻠﻮﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ
ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ .ﻭ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ
ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻣﻘﺘﺪﺭﮤ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ١١
ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺗﻔ ّﺮﺱ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ
ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ،ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺟﻠﻮﻯ ﺭﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺿﺪﻳﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﺘﻴﺠﮥ
ﻣﻌﻜﻮﺱ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺶ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁ
ﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺳﻮﺭﮤ ﺗﻮﺑﻪ ،ﺁﻳﺎﺕ ،۳۲-۳۳ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻃﻊ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ» :ﻳﺮﻳﺪ ُﻭ َﻥ
ِﻢ ُﻧﻮ َﺭ ُﻩ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛ ِﺮ َﻩ ﺍﻟْﻜﺎﻓِﺮ ُﻭ َﻥ ُﻫ َﻮ ﺍﻟﺬ ﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻞ َﺭ ُﺳﻮﻟ َُﻪ َﺍ ْﻥ ْ ﻳﻄﻔِ ﺆﺍ ُﻧﻮ َﺭﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﺎ ْﻓﻮﺍﻫِ ِﻬ ْﻢ َﻭ ﻳﺄ َﺑﻰ ﺍﻪﻠﻟُ ِﺍ ّﻻ َﺍ ْﻥ ﻳﺘ
ﻮﻥ«. ْﺤ ِّﻖ ﻟ ْ ِﻴﻈ ِﻬ َﺮ ُﻩ َﻋﻠَﻰ ّ ﺍﻟﻤ ْﺸ ِﺮ ُﻛ َ ِﺑﺎﻟ ُْﻬﺪﻯ َﻭ ِ ﺍﻟﺪ ِ ﻳﻦ ُﻛﻠِّﻪ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛ ِﺮ َﻩ ُ ﺩﻳﻦ ﺍﻟ َ
٢٣
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ،
ﻧﻈﺮﻯ ﺑﻪ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ،ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺵ ٢٤ﺑﻮﺩ ،ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﻣﺨﺎﻟﻔﺸﺎﻥ
»ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۵ﺳﺎﻝ)ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺄﺧﺬ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۲ﻩ.ﺵ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ۳۰ﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻧﺸﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ
ﺭﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﮔﺸﺖ!«
٢٥
ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺪﻡ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩ
ﺻﺎﻟﺢ« ،ﺷﺎﺧﮥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،٢٦ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ،ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ» :ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻛﺮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ«.
٢٧
ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻒ ﺑﺰﺭﮒ! ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﺸﻔﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ،ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﺸﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ،
ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﻨﻈﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
٢٨
ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﻜﻪ »ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ
ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ
ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ »ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ
ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ» ،ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺷﺪ ﻛﻴﻔﻰ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ۲۰۰ﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻧﻴﺰ
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺷﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ »ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ١٢
ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ،ﺧﻮﺩِ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻞ ﺭﺷﺪ ﺁﺋﻴﻦ
ﻴﺪﻩِ ﺤﺎﻥ َﻭ َﺗﺒﺎ َﺭﻙَ َﻭ َﺗﻌﺎﻟَﻰ ﺍﻟَﺬ ﻯ ِﺑ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ! ُﺳﺒْ َ
ْﻚ! ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﺣﻖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺤﻮﮤ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻼ ﻣﻮﺟﺐ ﺭﺷﺪ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﺭﻉ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ:،
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ َﻫ َﻤ ِﺞ َﺭﻋﺎﻉ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ
ﻧﻔﻰ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﻼﺩ ،ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺝ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺴﺮﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ
ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ُﺩﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺒﺎﺡ. ٢٩ ِﻚ ﻳ َﺒﺪِّ ﻝُ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء َﻭ ِﺍﻧُ ﻪ َﻋﻠﻰ ُﻛﻞِّ َﺷﻰٍء َﻗﺪﻳ ٌﺮ. َﻛﺬﻟ َ ُ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺁﻥ ،ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻌﻀﻰ
ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻨﻜﻪ » َﺍﻟ ِ ﻮﺕ ِﺑ َﺘ ْﺮ ِﻙ ﺫِ ْﻛ ِﺮﻩ« )ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﻳﻤ ُ ْﺒﺎﻃ ُﻞ ُ ﺭﻭﺩ( ﺑﺮﻋﻜﺲ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ،ﺭﺍﻩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
٣٠
ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺯﻳﺮﺍ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﺫﻛﺮﺵ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ؛ ﻭﻟﻰ
ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﻴﺴﺖ
ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﭘﻮﻳﺎﻳﻰ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻟﺬﺍﺕ ﺑﻮﺩﻥ ِ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﻣﻮﻗﺖ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩِ ﻭﺍﻭﻳﻼ ﻭ ﻭﺍﺩﻳﻨﺎ ﻭ ﻭﺍﺷﺮﻳﻌﺘﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺷﺎﻋﺮ: ﺭﺍﺩﺍﻪﻠﻟُ َﻧ ْﺸ َﺮ َﻓﻀﻴﻠ ٍَﺔ َﻭ ِﺍﺫﺍ َﺍ َ
ِﺴﺎﻥ َﺣ ُﺴﻮﺩِ ﻳﺖ ﺃﺗﺎﺡ ﻟَﻬﺎ ﻟ َ ُﻃ ِﻮ ْ َ
ﻑ ﺍﻟْ ُﻌﻮﺩِ ﻃﻴﺐ ُﻋ ْﺮ ِ ﻑ ﻛﺎﻥ ﻳ ْﻌ َﺮ ُ ﻣﺎ َ ُ
ﺕ ﺍﺷ ِﺘﻌﺎﻝُ ﺍﻟﻨّﺎ ِﺭ ﻓﻴﻤﺎ ﺟﺎ َﻭ َﺭ ْ َﻟ ْﻮ ﻻ ْ
٣١
ﻟﺬﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺟﺰ ﺍﻋﺘﻼ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻼ ﻋﺮﺽ ﻓﺮﺍ ﮔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺷﺪ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﺷﻮﺩ ﻛﻤﻜﻰ ﺑﻪ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺿﻌﻔﺎء ﺍﺯ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﺍﻯ ﺗﻬﻴﻪ ١٣
ﻧﺸﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﻄﻤﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ
ﺻﺤ ِ ﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ،ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺍﻋﺘﻼ ﻭ ّ
ِ ﻣﻬﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ،ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ّ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﺎﻡ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻃﻨﺸﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۱۵۰ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻳﺎ ﻫﻴﭻ
ﻳﺎ ﺑﺲ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻰ ،ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻤﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ،ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ۲۶ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﻧﻘﻼﺏ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺩﺭ
ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺭﻓﻊ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ،ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ
ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻭﻗﺖ
٣٢
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۸۳ﺣﻀﻮﺭﴽ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﻮﺷﻰ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ
ﺭﻭﺵ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻤﻠﻜﺖ — ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﻪ ﻧﻈﺎﻡ— ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺘﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ۲۶ ،ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺄﺳﻒ ﻭ ّ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻗﮥ
ﻭﻫﺎﺑﻰ ،ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻆ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﻭ ﻛﻠﻤﻪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ،ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ّ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ!
ﻣﺜﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ۹۳۱ﺗﺎ
،۹۳۳ﻣﻮﺭﺥ ۱۶ﺗﺎ ۱۹ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ،۱۳۸۲ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮ
ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻛﺜﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ،ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ
ﻻ ﺩﺭ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﭼﺎﭖ ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺸﺪ .ﺍﺻﻮ ً
ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻰ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ١٤
ﺠﻠﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ُﻣ َ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ،ﺻﺪﻫﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ
ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﺑﻌﻀﴼ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺤﻮﮤ
ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﻪ ،ﭼﻮﻥ ﻃﻴﻮﺭ
ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺑﺎ ﭼﺎﻗﻮﻯ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﻭﻟﻰ
ﻣﺎ ﺑﺎ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺘﺒﻮﺳﻰ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺳﺖ
ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﻮﻻﻳﻤﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء »ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻳﺎﺕ
ِ ﺷﺪﺕ ﻣﺤﺒّﺖ« ﺑﮕﺮﻳﻴﻢ ﻭ ﺑﺨﻨﺪﻳﻢ ﻭ »ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺷﺖ ،ﺁﺗﺶ ﻇﻠﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻨﮕﺎﺭﻳﻢ« ﻭ »ﺍﺯ
ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ« ﻳﺎﺑﻴﻢ ،ﺗﺎ »ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ«.
٣٣
ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ
ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺩﻳﮕﺮ
ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ ﻭ ِﺍﺭﻋﺎﺏ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ّ
ﺿﺮﺏ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﻭ ﻛﺸﺘﻦ ،ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﻳﺎ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﺧﺎﺹ ،ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎﺻﺪﻯ ﺧﺎﺹ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻪ
ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ
ﺻﺪﻫﺎ ﺧﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ
٣٤
ﺗﺎ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ
ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻳﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﻳﺎ ﺯﻭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ،ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ،
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻳﻐﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ
ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻓﻊ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ
ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺝ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻫﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ
ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ِﺍﻋﻤﺎﻝ ١٥
ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ — ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﻰ
ِ ِ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺧﻼﻗﻰ ،ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ.
ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺩﻳﮥ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ
ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﺎ ﺟﺰﻭﻩ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ،ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻳﺎ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻭ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﻰ ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ .ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ
ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ
ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩِ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﻀﺎ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻼ ﺁﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ٣٥؛ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻛﺎﻣ ً
ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺜﻴﺮ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﻣﻘﺪﺱ ﻛﻪ ﻧﺴﻠﻰ ﺟﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻃﻼﻋﻰ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺷﺪ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ،ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻟﻮ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ِ ﻋﻮﺍﻡ ﻭ
ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺳﻮء ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،٣٦ﻟﺬﺍ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ.
ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺶ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ
ﺻ ِ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺑﻪ ِ ﺮﻑ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﻬﻴﮥ ﺩﺳﺘﻨﻮﻳﺲ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺤﻔﻮﻇﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻛﻨﻢ،
ِ ﻣﺤﻔﻮﻇﺎﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﭘﺎﻛﻨﻮﻳﺲ ﺁﻥ ﻻﺯﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﻮﺩ ،ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻋﺎﺕ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻮﺩ ،ﻛﻪ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ
ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻏﺎﺭﺕ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺑﻪ ﺣﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﮤ
ﻼ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﺪ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ّ
ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ؛ ﺍﻣﺎ
ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ١٦
ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ،
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻤﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ— ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻔﺲ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻫﻢ ﺷﺮﻳﻜﻨﺪ— ﺁﺷﻨﺎﻳﻨﺪ،
ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺷﺎﺭﻉ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ
ِ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻤﺎﻥ ﭘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ. ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ
٣٧
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ِ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ۱۳۸۴ / ۸ / ۳۰
ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻌﻤﻮﻝ ِ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺗﺎﻳﭗ ﮐﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻧﻴﺰ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ
ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﺸﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻴﺎﻓﺰﺍﻳﻢ ﻭ ﺷﺮﺡ
ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﮕﻨﺠﺎﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ِ ِ ِ
ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ،ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ ِ ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۶ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺘﻤﴼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﮐ ً
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
١٧
ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ:
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ» :ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺗﺶ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺨﺺ ﻳﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻧﺎﻡ
ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ
٣٨
ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ،ﻣﺘﻮﻟﻴﺎﻥ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻭ
ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ،ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﻭ ﺁﺩﺭﺱ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺍﻫﻞ
ﺑﻬﺎﺳﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﺸﺨﺼﻰ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﺰﻧﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ
ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ
ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺗﻴﺮﮔﻰ ﻭ ﻳﺄﺱ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﻰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻠﺐ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺗﻰ
ﻛﻪ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭﻟﻮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ،ﺟﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺟﺎﻧﺎﻥ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻟﺼﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ َﺟ َﻞ َﺟﻼﻟ ُُﻪ َﻭ ُﻋﻄﻮ َﻓ ُﺘ ُﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ
ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻭﺻﻒ ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺬﻛﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ١٨
ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ
ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﮤ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ
ﺁﻥ ﺷﻌﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ» :ﮔﺮ ﺟﻤﻠﮥ ﻛﺎﺋﻨﺎﺕ ﻛﺎﻓﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﻛﺒﺮﻳﺎﺵ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﮔﺮﺩ« ٣٩ﻭ ﺩﺭ ﻜﻢ ِﺍﻧﻤﺎ َﻧ ْﺪ ُﻋﻮ ُﻛﻢ ِﻟ َﻮ ْﺟﻪِ ﻜﻢ َﻛﻤﺎ ﻻ َﺗ ْﻨ َﻔ ُﻌﻨﺎ َﺣ َﺴﻨﺎ ُﺗ ُ ﻀ ﺮﻧﺎ َﺳﻴﺌﺎ ُﺗ ُ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻟ ْ َﻦ َﺗ ُ
ِﻚ ُﻛ ﻞ ﻋﺎﻟ ٍَﻢ َﺑﺼﻴ ْﺮ) «.ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺘﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺿﺮﺭ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ِﺑﺬﻟ َ ﺍﻪﻠﻟِ ْ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻔﻌﻰ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ .ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺼﻴﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ(.
ﻭ ﺁﻥ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ: ﻋﺎﺻﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺖ ،ﺭﺣﻤﺖ ﻃﻠﺒﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﻛﺮﻡ ﻣﻐﻔﺮﺕ
ِ ﻚ ُﻚ ِﺑ ِﺪﻣﺎء ﺬﻳﻦ ﺍﺟ َﺘﺬَ َﺑ ُﻬ ْﻢ َﺑﻴﺎ ُﻧ َ ﻋﺎﺷ َ ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪِ :ﺍﻟﻬﻰ ِﺍﻟﻬﻰ َﺍ ْﺳﻠ َ ﻘﻴﻚ ﺍﻟ َ ﺼ ُﺪﻭﺍ ِّ ﻚ َﻭ ﻜﻨﻮ َﻧﺔ ﻓﻰ ﻋِ ﻠ ِْﻤ َ ﺑﺎﻻﺳﺮﺍ ِﺭ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟْ ُ ﺤ ُ ﻜﺒْﺮﻯ َﻭ ْ َ ﺍ َ ﺍﻟﺬ ْﺭ َﻭ َﺓ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ َﻣ َﻘ ﺮ ﺍﻟ ْﺸ َ ﻴﺚ َﻗ َ ﻻ ْﺣﻠﻰ ِﺑ َ ﻤﻴﻦ ﻻ ﻻﺑﻰ َﻭ ُﺍ ّﻣﻰ ِﺍﻧَ ﺤ ِﺮ َﻋﻄﺎَ ِٔ ﺖ َﺍ ْﺭ َﺣ ُﻢ ﺍﻟ ّﺮ ِ ﻚ َﺍ ْﻥ َﺗ ْﻐﻔِ َﺮ ﻟﻰ َﻭ ِ َ ِﺑﺎﻟﻠﺌﺎﻟِﻰ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻧﺔ ﻓﻰ َﺑ ْ ﺍﺣ َ ﻚ َﺍﻧْ َ ﻌﻴﻒ ﺤ ِﺮ َﻋﻄﺎَ ِٔ ﺖ ﺍﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َ ﻮﻫ َﺮ ﺍﻟ َ ﺮﻳﻢَ .ﺍﻯ َﺭ ِّ ْﺨﻄﺎء َﺍ ْﻗ َﺒ َﻞ ِﺍﻟﻰ َﺑ ْ ﻚ َﻭ ﻜ ُ ﻟﻪ ّﺍﻻ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﻀ َ ﺏ َﺗﺮﻯ َﺟ َ ِﺍ َ َﻣﻠَﻜ ُﻮ ِ ﻦ ﺨﻴﺒْ ُﻪ ِﺑﺠ ُﻮﺩِ ﻙَ َﻭ َﻛ َﺮﻣِ َ ﺲ َﻏﻨﺎَ ِٔ ﺏ ﻻ ُﺗ َ ﻚ َﺍﻯ َﺭ ِّ ﺕ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍﺭِﻙَ َﻭ ﺍﻟ َﻔﻘﻴ َﺮ َﺷ ْﻤ ِ ﻚ َﻭ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ ْﻌ ُﻪ َﻋ ْ ﻦ ﺑﺎ ِﺑﮏ َ ﺍﻟﺬﻯ َﻓ َﺘﺤ َﺘ ُﻪ ﻋﻠﻰ َﻣﻦ ﻓﻰ َﺍ ِ ِ ﮏ ﻭ َﺳﻤﺎِٔﮏ .ﺁﻩٍ ، ُﻓ ﻴﻮﺿﺎﺕ َﺍﻳﺎﻣِ َ ﺭﺿ َ ﻚ ﻭ ﻻ َﺗ ْﻄ ُﺮ ْﺩ ُﻩ َﻋ ْ
ﺁﻩٍ َ ،ﺧﻄﻴّﺎﺗﻰ َﻣ َﻨ َﻌﺘﻨﻰ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻘ ُﺮ ِﺏ ِﺍﻟﻰ ِﺑ ِ ﻚ َﻭ َﺟﺮﻳﺮﺍﺗﻰ َﺍﺑْ َﻌ َﺪ ْﺗﻨﻰ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻮ ﺟﻪِ ِﺍﻟﻰ ﺴﺎﻁ ُﻗ ْﺪ ِﺳ َ
ُﻚ ِﺑ ُﺴﻠ ِ ﻻﺳﻤﺎء َﺍ ْﻥ ﺖ ﻣﺎ َﺍ َﻣ ْﺮ َﺗﻨﻰ ِﺑﻪ َﺍ ْﺳﺄﻟ َ ْﻄﺎﻥ ﺍ َ ِﺧﺒﺎء َﻣ ْ ﺠ ِﺪﻙَ َ .ﻗ ْﺪ َﻋ ِﻤﻠ ُ ْﺖ ﻣﺎ َﻧ َﻬﻴ َﺘﻨﻰ َﻋ ْﻨ ْﻪ ْﻭ َﺗ َﺮ ْﻛ ُ َﺖ ﻦ َﺟ َﻴﻚ َﻭ َ ﻀ ِﻞ َﻭ ﺍﻟْ َﻌﻄﺎء ﻣﺎ ﻳ َﻘ ِّﺮ ُﺑﻨﻰ ِﺍﻟ َ َﺗ ْ ﻳﻄ ِﻬ ﺮﻧﻰ َﻋ ْ ﻦ َﻗﻠ َِﻢ ﺍﻟْ َﻔ ْ ﺐ ﻟﻰ ﻣِ ْ ﺮﻳﺮﺍﺗﻰ ﺍﻟﺘﻰ ﺣﺎﻟ ْ ﻜ ُﺘ َ َ ٤٠ ﻀﺎﻝْ . ِﻚ ِﺍﻧَ ﻴﻦ َﻋ ْﻔ ِﻮﻙَ َﻭ ُﻏﻔﺮﺍﻧ َ ﺰﻳﺰ ﺍﻟْ َﻔ ّ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ ﺍﻟْ َﻔ ُ ﻴﺎﺽ ﻻ ﺍ ِﻟﻪ ّﺍﻻ َﺍﻧْ َ ﻚ َﺍﻧْ َ َﺑﻴﻨﻰ َﻭ َﺑ َ ﺖ ﺍﻟْ َﻌ ُ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍ ﻛﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ :ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ
ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺷﻜﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﻢ .ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺑﻮﺩﻡ ،ﻟﺴﺎﻥ ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺬ ﻛﺮﺩ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ،ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺕ ﻋﺬﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎء ﺻﺪﻳﺪ ﻇﻨﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ. ﺍﺯ ﺫﻛﺮﺕ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪﻯ ،ﺍﺯ ﺣﺒّﺖ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﻌﻞ. ١٩
ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ .ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪ ،ﻭﻟﻜﻦ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ،ﺷﻨﻴﺪﻩ
ﺏ َﺍ ِﺭﻧﻰ« ﺍﻡ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺻﺪﻕَ » ،ﺭ ِّ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥُ » ،ﺍ ْﻧ ُﻈ ْﺮ َﺗﺮﺍﻧﻰ« ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ،ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ .ﻭﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻻ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﺴﻨﻪ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ،ﻭ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ .ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻳﺎﻡ
ﻜﻴﻦ َﻭ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﻰَ .ﺍﻯ َﺭ ِّ ﺏ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟ ِْﻤ ْﺴ ُ ﺍﻟﺠﺎﻫِ ُﻞ َﻭ ﻋِ ﻨْ َﺪﻙَ ُﻛ ُﻨﻮ ُﺯ ﺍﻟْﻌِ ﻠ ِْﻢ َﻭﺍﻟْﻌِ ِ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ ﻌﻴﺪ َﻭ ِﺍﻧَ ﺮﻓﺎﻥ َﻭ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟْ َﺒ ُ ﻋِ ْﻨ َﺪﻙَ َﺑ ْ ﺤ ُﺮ ﺍﻟْ َﻐﻨﺎء َﻭ َﺍ َﻧﺎ ّ ﻚ َﺍ ْﻧ َ ٤١ ﺮﻳﺐ. ﺍﻟ ُْﻤ َﺘﻌﺎﻝُ ﺍﻟْ َﻘ ُ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺎﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺭﻳﺎ ﻣﺒﺎﺵ ،ﻛﺎﻓﺮ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﺎﻛﺮ ﻣﺒﺎﺵ ،ﺩﺭ ُﻫﻮﺍﻪﻠﻟ ،ﺍﻯ َﺑ ـ ـﮕـ ـُﻢ، ِ
ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﮥ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﻣﺮﻭ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺱ ﻭ ﺍﺯ ُﻣ ّﻼ ﻣﺘﺮﺱ ،ﺳﺮ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺩﻝ ﻣﺪﻩ ،ﺯﻳﺮ ﺳﻨﮓ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺍﻟﺤ َﻨﻚ ﻣﺄﻭﻯ ﻣﮕﻴﺮ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﻯ ﻧﻰ ِ ﻗﺪﺳﻰ ﻭ ُ ﺗﺤﺖ َ
ِ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺑﻠﺒﻞ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ﻛﻪ ﺟﺴﺪﻫﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺟﺴﻢ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻥ ،ﺭﻭﺡ ِ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﺸﺪ؛ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﻚ ﺑﺎﻗﻰ ﻛﺸﺪ.
٤٢
ﻧﻘﺶ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ُﺐ ﺁﻥ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« — ﻭ ﻟ ِّ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﺑﺪﺍﻋﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺭﻫﺎ
ﺗﮑﺮﺍ ِﺭ ﻧﺸﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ،ﺷﻜﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻳﺎ ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻋﺸﻘﻰ ﻭ ﺳﻄﺤﻰ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ— ﺟﻨﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ
)ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﻫﻨﺪﻯ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺧﻴﻠﻰ ﮔﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻛﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻭ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ
ﻭ ﺳﻄﺤﻰ ﻭ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﺎﺹ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ(.
ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﺍﺩﺑﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﺷﺪﻩ— ﻛﻪ
ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﺩﺏ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭﺍﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ— ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ ٢٠
ﺑﻮﺩﻩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻜﻠﻰ ،ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﻧﻔﺲ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ،ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺩﺑﻰ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺻﺪﻣﻪ ﺯﺩﻩ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ
ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺩﺑﻰ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺷﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ،ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ
ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭﺑﻰ ﺛﻤﺮﮔﺸﺘﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻭ ِ
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﻰ)!( ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻃﺮﺡ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻧﻴّ ِ ﺖ ﺳﻮء ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ
ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻣﺸﻮﺏ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﻏﺮﻕ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻣﺎﻥ ،ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺋﻴﻦ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻓﺮﺍ ﮔﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻗﺮﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ
»ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗﺤﺼﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ« ٤٣ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪ.
ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ﺁﻥ ،ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭ
ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺒﻘﮥ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﻼ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛ ً
ﮔﻮﻳﺎ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ،ﻭ ﻳﺎ ﻛﺘﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ
ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﺘﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ،ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺵ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺼﺪﺍﻗﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺎﺭ
ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬ ْﻢ«٤٤؛ ﻭ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪَ » :ﺗﺸﺎ َﺑ َﻬ ْ
ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺍﺳﻤﻰ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻜﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ،ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ
ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،٤٥ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻛﻞ ،ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ
ﻧﻔﻰ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ِﺷﻤﺎﻝ ﺍﻧﺪ.
٤٦
ﻭ ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻨﺪ ،ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ،
ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺘﻰ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﻰ ٢١
ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﺮ ﻣﻘﺪﺍ ِﺭ ﺷﺄﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩِ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﻥ ،ﺑﻪ
ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﻣﺘﻔﻜﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ،ﺟﺰ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﻛﺬﺏ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ .ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻣﻨﻜﺮﺍﻥ ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮﻧﺪ« ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻼء ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ...ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻭ ﺭﺍ ّﺩﻳﻦ
ﺍﻭﻝ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺣﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ...ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺻﺤﺎﺋﻒ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺮ ﺭ ّﺩ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﻌﺮﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ
ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻣﻐﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻭ ﺭﺍ ّﺩﻳﻦ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﻭ ﻛﺜﻴﺮ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻼء ﻛﻠﻤﺔﺍﻪﻠﻟ
ﺍﺳﺖ .ﺷﻤﺎ ﺩﻋﺎ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺭﺍ ّﺩﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻔﻴﺪ
ﺍﺳﺖ.
٤٧
ﻃﺮﻕ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳّﻪ ﻫﺎ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ
ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻈﻢ ِ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻟﺬﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ
ﻼ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻧﮕﺎﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ َﻃ َﺒﻖ ِ ِﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ
ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻏﻠﻄﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ
ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﺍﻋﻀﺎء ﺁﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻄﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺻﺮﻓﴼ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺆﻣﻨﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ »ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ« ٤٨ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺍﺑﻄﻰ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ
ﺭﻳﺎﺋﻰ ِ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎ ،ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺄﺱ ﻭ ﻓﻠﺞ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺳﻄﻮﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﻤﻴﻦ ٢٢
ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻧﻈﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ٤٩ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻞ ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﻠﻬﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ُﻣ َ
ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ،ﺁﺷﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻓﺎﻧﻴﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﺩﺭ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻛﺮﺩ ،ﻳﻜﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ
ﻼ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺕ ِﺑ َﺘ ْﺮﻙَ ﺫِ ْﻛ ِﺮﻩ« ،ﺍﺻ ً ﻳﻤ ُﻮ ُ ﻣﺼﺪﺍﻕ » َﺍﻟْﺒﺎﻃِ ُﻞ ُ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﮤ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﭘﻮﭺ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﻟﺒﻄﻼﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﻥ، ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﻜﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺩﻳﮕﺮ،
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ ،ﺧﻮﺩ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﺎﻝ ،ﻣﻼﻣﺖ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻭﺍﺭﺳﺘﮕﺎﻥ ﻣﺨﻠﺼﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ
ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻴﺰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ٥٠.ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﺟﻬﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺩﺭﺧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺛﻤﺮﻩ ﺍﺵ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ« ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ
ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻟﺤﻨﺸﺎﻥ ﺷﻨﺎﺧﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ،ﺻﺪﻫﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺿﺪ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺁﻥ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎ ﭘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ.
ﻼ ﺭﻭﺷﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕ ِﺮ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﭘﻮﺋﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ— ﻭﻟﻰ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺷﻜﺴﺘﻦ— ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ
ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ،ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ
ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ.
٥١
ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ،
ﺗﺮﻛﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ، ٢٣
ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﻄﺒﻴﻘﻰ ﻭﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﻘﻀﻰ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ
ﻬﺬﻩِ ﺍﻻ ِ ﻜ ُﻔﺮﻭﺍ ِﺑ ِ ٓﻳﺎﺕ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ،ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ » ِﺍ ْﻥ َﺗ ْ
ﺑﻴﻦ!« ٥٢ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﺠ ٍﺔ ﺁ َﻣﻨْ ُﺘ ْﻢ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ ﻣِ ْ َﻓ ِﺒ َﺎﻯ ُﺣ ﻦ َﻗﺒْ ُﻞ ،ﻫﺎ ُﺗﻮﺍ ِﺑﻬﺎ ﻳﺎ َﻣ َﻼَء ﺍﻟْﻜﺎﺫِ َ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ،ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ،ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮ ،ﺑﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻪ
ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺷﻌﺮ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺻﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪ
ﭼﻮﻥ ﻏﺮﺽ ﺁﻣﺪ ﻫﻨﺮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻫﻮﺷﺸﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺃﻏﺮﺍﺽ
ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ،ﻫﻮﺍﺳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻄﺎﻳﺎﻯ
ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋِ ﺮﺽ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻰ ﺳﻬﻞ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ،
ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ
ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻨﺼﻒ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ
ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ
ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ
ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩِ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ َﻣﺮﻛﺐ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺴﺪ ﻭ
ﺑﻐﺾ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ— ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ
ِ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺒﺸﺎﻥ، ﻧﻔﺲ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ، ِ
ﺩﺭﺱ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﺡ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ِ
ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﺗﻨﺒّﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺷﺪﺕ ﻇﻠﻢ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻭ
ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ،ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ ﺿﻌﻔﺎﻯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻴﻞ ﻭ ﻣﻜﺮﻫﺎﻯ ﻣﺒﻐﻀﻴﻦ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ،ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ َﺗ َﺒ ِﻊ ﺁﻥ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻻﺯﻡ ،ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪﺍﻥ
ﺗﻤﺎﻳﻠﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺁﻥ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ
ﺭﻭﺷﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﻏﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﻭﺍﺭ ،ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ٢٤
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﺩ ﻣﻰ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻭ
ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺧﺼﻢ« ﻭ »ﺩﺷﻤﻦ« ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻥ ﺟﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ
ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻬﻮﺩﮤ ﻟﻔﻈﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ
ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻭ ُﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ،ﺭﻭﺵ ﻧﻘﻀﻰ ﺳﺎﺑﻖ
ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺭﻭﺵ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻏﺮﺽ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ
ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﻯ ﻫﺮﺯﻯ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ،
ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻤ ّﻮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ،ﺑﻪ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﻭ ﺗﻨﺠﻴﺲ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻰ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻭﺑﺎﻝ.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﻮﻉ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ،ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﻠﻤﻰ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ
ﺍﺷﺪ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﻯ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﻯ ،ﺑﻞ ّ
ﺁﻥ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ ،ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ،ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ،ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻭ َﻣﺮﺿﻰ
ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻧﻴﺴﺖ .ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺗﻘﻮﻯ ،ﺍﻧﺼﺎﻑ ،ﻋﺪﻝ ،ﺍﺩﺏ ،ﻣﺤﺒﺖ ،ﻓﺪﺍ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺰ ﻟﺤﻦ ﺍﺩﺏ ﺭﺍ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
٥٣
ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﺘﻰ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺭﻭﺵ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ
ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻛﺘﺐ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﺗﺮﻳﻦ ِ ﺑﺮﺍﺑﺮ ِ
ﻭﻗﺘﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ٥٤ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ
ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺧﻼﻓﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،
ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻯ ﻗﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰﻯ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ
ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ
ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﻨﺠﻴﺲ ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ ٢٥
ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ» ،ﻣﺤﻮ ﻭ ﺣﺮﻕ ﻛﺘﺐ« ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ
ﺳﻮﺯﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﺧﻼﻗﻰ ،ﺑﻠﻜﻪ
ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣِ ﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﻣﺜﻞ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﻭﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ُﺑﻌﺪﻯ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﻭ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻫﺰﺍﺭﮤ ﺳﻮﻡ ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺣﺲ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﺍﺵ
»ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﻛﺜﺮﺕ« ﺍﺳﺖ ،ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻢ :ﺣﻜﻢ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ُﺯ ُﺑﺮ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ...ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺒﻞ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﻭﻗﺖ ،ﺣﻜﻢ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ،
ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ َﻧ َﺒﺎِء ﻋﻈﻴﻢ ،ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ
ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺎﻟﻚ ﻗﺪﻡ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻧﺎﺯﻝ.
٥٥
ﺭﻭﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺵ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ—ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ— ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ
ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﻨﺪ؛ ﻣﮕﺮ ﺩﺭﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻡ
ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﺮ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﺮﺩﻡ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻌﺠﺒﴼ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭﴽ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﻗﺖ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻧﻘﻀﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻮﺍﺭﺩ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻻﺯﻡ ﺩﻳﺪﻡ؛ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻴﺰ ﺳﻌﻰ ﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺑﻪ ﻧﻜﺎﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﻨﻢ ﻭ ﻼ ﻼ ﻣﻜ ّﺮﺭﴽ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻔﺼ ً ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺬﺭﻡ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺒ ً ّ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ِ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻔﻜﺮ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ
ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﺮ ﺑﻄﻼﻥ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻣﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻭ
ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻻﻳﻖ ﺭﻭﺷﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺟﺰ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ٢٦
ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﺍ ﻣﻰ
ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﻗﻮﮤ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻭ ﺯﻭﺭ ﺭﺍ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻋﻨﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
ﻼ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺟﺰﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ،ﻳﻚ ﻳﻚ ﺑﺎ ﻗﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ،ﺫﻳ ً
ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺻﻔﺤﮥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻜﺎﺕ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ّ
ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.
ﻧﻜﺘﮥ ﺍﻭﻝ :ﻋﻠﺖ ﺗﺴﻤﻴﮥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻼ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﺳﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻋﺸﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺜ ً
ﺑﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ...،ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺎﻧﻊ
ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﻋﺸﺎﻕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ؟
٥٦
ﻳﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻛﺸﺘﻦ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ
ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ
ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻣﻄﻠﻌﻴﻦ ﻣﻨﺼﻒ ،ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ،ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻭّﻡ :ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻋﺠﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ
ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﴼ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ
ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
٢٧
ﻧﻜﺘﮥ ﺳﻮّﻡ :ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻻ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻴﺸﺎﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ِ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﻮﻫﻨﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ)ﺹ( ﻭ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻪ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ، ﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺪﻯ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻜﻨﻨﺪ ،ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ
ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻼء ﻋﺎﻡ ﺍﺑﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ،ﺗﻔﻜﺮﻯ ﺩﺭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﺍﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻔﻜﺮﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ.
٥٧
ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ
ﻻ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﺮ ﻛﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺍﺻﻮ ً
ِ ﻼ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻛﺎﻣ ً
ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ
ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺪﻭﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ
ﺟﺎﻫﻼﻥ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ
ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ
ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ،ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺷﺒﻬﺎﺗﺸﺎﻥ ﻛﺎﻣﻼ ﺭﻓﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺱ »ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﻛﺎﺳﺘﮥ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﺘﺮﻗﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻴﺎﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﺸﻴﺪ! ﺁﻳﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ
ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﻼﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ؟ ﭼﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪَ » :ﺍﻟ َْﻢ ِ ﻳﺄﻥ ٢٨
ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ ﺬﻳﻦ ﺁ َﻣ ُﻨﻮﺍ َﺍ ْﻥ َﺗ ْ ﺨ َﺸ َﻊ ُﻗﻠﻮ ُﺑ ُﻬ ْﻢ ﻟ ِِﺬ ْﻛ ِﺮ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﻣﺎ َﻧ َﺰﻝَ ﻣِ ْ ﺘﺎﺏ ﻣِ ْ ْﺤ ِّﻖ َﻭ ﻻ ﻳﻜﻮ ُﻧﻮﺍ ﻛﺎﻟ َ ﻦ ﺍﻟ َ ِﻟﻠ َ ﺬﻳﻦ ﺍ ُﻭ ُﺗﻮﺍ ﺍﻟ ِْﻜ َ
ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬ ْﻢ َﻭ َﻛﺜﻴ ٌﺮ ﻣِ ﻨْ ُﻬ ْﻢ ِ ﻓﺎﺳﻘ ُﻮ َﻥ«. َﻓﻄﺎﻝَ َﻋﻠ ِ َﻴﻬ ُﻢ ﺍ َ ﻻ َﻣ ُﺪ َﻓ َﻘ َﺴ ْ
٥٨
ﻧﻜﺘﮥ ﭼﻬﺎﺭﻡ» :ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻣﺤﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۹۰ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ )ﺻﺺ۱۳۸ﻭ (۲۷۷ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻘﻰ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ
ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻴﺼﺪ
ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﭼﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﻴﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ
ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ .ﺑﻠﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﻮﻯ
ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺯﻧﺎ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻋﺎﻯ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ
ﻧﻈﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ
٥٩
ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ُﻓﻀﻼ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻻ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻼ ﻭ ﻗﻮ ً ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎﻳﻨﺪ ،ﻋﻤ ً
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،٦٠ﻭ ﺁﻣﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ NGO
ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ،ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﺍﻩِ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ—ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺗﺎ ﺣﺪ ﻛﻤﺘﺮﻯ ،ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ
ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻧﻴﺎ— ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ.
٦١
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﻪ
ﺍﻛﺜﺮﴽ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ٢٩
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻭﺍﺭﻥ ﻭﺍﮔﺎﺭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﺩﻗﻴﻖ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺣﺼﻮﻝ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» :ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻌﺎﺻﺮ ،ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻼﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺑﻬﺎﻣﻰ ﺑﺎ ﻗﻄﻌﻴّﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻤﮥ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ«.
٦٢
ﻣﺜﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ۲۸ﻣﻰ ،۱۹۹۲ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺮﺯﻳﻞ ،ﻳﻌﻨﻰ
ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﺯﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﻧﻘﻀﺎء ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺗﺠﻠﻴﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﮕﻮﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﭙﺎ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺘﻮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﮤ »ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺷﺨﺼﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ« ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﻣﻰ »ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ،ﻭﺭﺍﻯ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻫﻤﻴﺖ
ﻧﮋﺍﺩﻯ ،ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ« ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
٦٣
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺗﻮﻣﺎﺱ ﻙ ،ﭼﻴﻦ ،ﺩﻛﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻛﺴﻔﻮﺭﺩ ،ﻋﻀﻮ ﺁﻛﺎﺩﻣﻰ
ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ،ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺐ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ »ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ« ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۹۱۴ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ِ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻙ ﻣﻰ ﺯﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﭼﻨﺎﻥ
ﺣﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﻣﺮﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺑﻴﻨﺶ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺣﺘﻰ ﺗﺎ ّ
ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻳﻢ ،ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ...ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﻳﻢ .ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ ،ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ
ﺳﻄﺢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻮ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ
ﮔﻔﺘﮥ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺖ» :ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻢ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺷﻮﻧﺪ.
٦٤
٣٠
ﻣﺜﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ،ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ ﺭﺃﻳﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻫﻴﺄﺕ
ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﺪﻧﻰ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ .ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺳﺘﻴﻨﺎﻑ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺑﻴﻨﮕﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺃﻯ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺰء ﻻﻳﺘﺠﺰﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﻔﻜﺎﻙ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﮤ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ .ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺃﻳﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻣﺜﻞ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺣﺎﺋﺰ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭﻧﺪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻳﺎ
ﻣﺬﻫﺐ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ .ﻣﺘﻦ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ» :ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺩﻳﻨﻰ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺭﺃﻯ
ﻜﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ«. ﻋﺎ ّﻣﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﻢ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷ ّ
٦٥
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻛﺘﺒﺮ
،٦٦۱۹۸۵ﻭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺧﻮﺭﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﻯ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻳﺎ ﻛﺘﺒﻰ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ .ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﺭﻭﻳﻦ ﻻﺯﻟﻮ
ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻛﻠﻮﭖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺭﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻭﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺧﻮﺩ ،ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ،ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﻟﺰﻭﻡ ﺻﻠﺢ ،ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﻮﻏﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ
ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ،ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻓﺘﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﺆﺛﺮ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ
ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻴﺎﺯ ،ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﻨﺪ ...ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺣﺴﺎﺱ ،ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻨﺎﻯ ﺗﻤﺪﻥ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﻛﻪ ﺷﻴﻮﮤ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ٣١
ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ
ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﻢ .ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ، ﺗﺤﻘﻖ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻭﺣﺪﺕ ﺗﺒﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ،ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ
ﻧﻴﺰ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﺗﺘﺒﻊ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﻢ .ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﮥ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻁ ﻣﻘﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺪﻓﻰ ﺍﺳﺖ...ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ
ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﺘﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﭘﻮﻳﺎﻳﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻫﮥ ﺣﺴﺎﺱ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻤﻨﻮﺍ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ،ﺣﺮﻛﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺑﻰ ﻫﻴﭻ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ
ﻛﻨﻮﻧﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﺮ ﺩﻫﻨﺪ ...ﻣﺮﺩﻣﻰ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺻﻠﺢ
ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﺪﺷﺎﻥ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﺘﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﮔﺎﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ
ﺗﻐﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺁﻣﺎﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺭﺍ ﻻ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﻜﻞ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺂ ً ﺍﻟﮕﻮﻫﺎ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﮥ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺳﺖ
ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺟﺎﻣﮥ ﻋﻤﻞ ﭘﻮﺷﻨﺪ...ﺁﻧﺎﻧﻜﻪ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺻﻠﺢ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻟﺒﻴﻚ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻌﻨﺎ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﻤﻴﻖ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﺠﺮﺑﻰ،
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻨﻨﺪ...
٦٧
ﻭ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﻯ ﺭﻭﺳﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ...
ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺸﺮ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ...ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻧﺸﺮ ﺩﺍﺩ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ...ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ
ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﻙ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ.
٦٨
٣٢
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻮﻉ ،ﺍﺯ ﻣﻠﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ،ﻭ ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺑﺰﺭﮔﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﻣﻠﻜﻪ ﻣﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﻣﺎﻧﻰ ،ﻧﻮﻓﻞ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﻃﺮﺍﺑﻠﺴﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﻮﺳﻨﮥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ،ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﻩ ﺍﺯ ﻬﺎﺋﻴﻮﻥ ﻓﻰ ﻟﺒﺎﺑﻴﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻻﺯﻫﺮ ﻣﺼﺮ ،ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ » َﺍ َ َ
ِ ﻣﺎﺿﻴﻬﻢ« ،ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻻﻫﻮﺭﻯ ،ﮔﺎﻧﺪﻯ ،ﭼﻴﻜﺎﺋﻮﻓﻮ ﺟﻴﺴﺎﻭﺍ ،ﻋﻀﻮ ﺩﺑﻴﺮﺧﺎﻧﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻠﻞ ﺣﺎﺿ ِﺮ ﻫِ ﻢ َﻭ ِ ﻣﺘﻔﻖ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﺨﺶ ﻋﻠﻮﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﻛﻰ ﻳﻮ ﺷﻮ )ﻣﻮﺭﺥ ۱۹۳۲ﻡ(،
ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﻨﺶ ﻭ ﻣﺎﺯﺍﺭﻳﻚ ،ﺩﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺳﺒﻖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﭼﻜﺴﻠﻮﺍﻛﻰ ،ﻣﺎﺩﺍﻡ ﺍﻳﺰﺍﺑﻞ ﮔﺮﻧﮋﻭﺍﺳﻜﻰ ،ﻫﻠﻦ ﻛﻠﺮ ،ﻣﺎﺭﻛﻮﺱ ﺑﺎﺥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻛﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻳﻮﺍ ،ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﻣﻮﻧﺘﻪ ﺷﺮﻗﺸﻨﺎﺱ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺲ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺳﻮﺭﺑﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﮔﻮﺑﻴﻨﻮ
ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ،ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ،٦٩ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﺜﻞ ﻭﻳﺪﺭﻭ ﻭﻳﻠﺴﻮﻥ
٧٠
ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ
ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﭘﺮﻳﻨﺴﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ) ۱۹۰۲-۱۹۱۰ﻡ( ،ﺩﻳﻮﻧﻰ ﺳﻴﻮﺱ ﺍﺱ ﺩﻳﻮﺍﺭﻳﺲ ،ﺳﺮﺩﺑﻴﺮ ﺁﺗﻨﻰ،
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻫﺮﺑﺮﺕ ﻣﻴﻠﺮ ،ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺗﻮﻣﺎﺱ ﻛﻠﻰ ﭼﺎﻳﻦ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﻛﺘﺮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻛﺴﻔﻮﺭﺩ ﻭ
ﻋﻀﻮ ﻓﺮﻫﻨﮕﺴﺘﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ،ﭼﺎﺭﻟﺰ ﺑﻮﺩﻭﻳﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻌﺎﺻﺮ ،ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺁﺭﻣﻴﻨﻴﻮﺱ ﻭﺍﻣﺒﺮﻯ
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺯﺑﺎﻫﺎﻯ ﺷﺮﻗﻰ )ﻓﺎﺭﺳﻰ ،ﻋﺮﺑﻰ ،ﺗﺮﻛﻰ( ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ ﺟﻮﺕ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻛﺴﻔﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﻛﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ» ،ﻧﻬﻀﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ
ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ« ،٧١ﺁﻧﺪﺭﻩ ﻛﺎﺭﻧﮕﻰ ،ﺁﺩﻣﻴﺮﺍﻝ ﭘﻴﺮﻯ ﻣﻜﺘﺸﻒ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎﻝ ،٧٢ﺍﻟﻜﺴﺎﻧﺪﺭ ﮔﺮﺍﻫﺎﻡ ﺑﻞ ،ﺩﻳﻮﻳﺪ ﺍﺳﺘﺎﺭ ﺟﺮﺩﻥ ﺭﺋﻴﺲ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺷﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﺎﻧﻔﻮﺭﺩ ﻛﺎﻟﻴﻔﻮﺭﻧﻴﺎ ،ﻫﻨﺮﻯ ﺑﺮﮔﺴﻮﻥ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ
ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ...،ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ
ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻭﺿﻊ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﺯ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﺬﻭﺭﻡ.
ﺍ ّﻣﺎ ﻭ ﺍ ّﻣﺎ! ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭ ّﺩ
ﺗﻬﻤﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۹۰ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭ ﺯﺍﻧﻰ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺎﺳﺪ ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻭ ﺿﺪ ﺻﻠﺢ ﻭﺍ ﺗﺤﺎﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ،ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ! ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺵ ٣٣
ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ َﺍ َﻋ ِّﺰ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔﺲ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ
ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ،ﻧﻪ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ.
٧٣
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ
ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ُﺣﺴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ،ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻯ ﻛﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻰ ﻭ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻞ ﺩﺭ ُﻋ ُﻠ ِّﻮ ﺷﺄﻥ
ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺣﺪ ُﻋ ُﻠ ِّﻮ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ
ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺗﻼﺵ ﻭ ﻣﺠﺎﻫﺪﮤ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺶ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺮ
ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
٧٤
ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﻔﺲ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺍﺳﺖ
ﻣﺘﻀﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ
ﻓﻴﻦ« ٧٥ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺧﺸ َﻌ ُ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪِ » :ﺍ ﻥ َﺍ ْﻗ َﺮ َﺑ ُ ﻦ ﺍﻟْﻌﺎ ِﺭ َ ﻜﻢ َﻟ ْﻮ َﺍ ْﻧ ُﺘ ْﻢ ﻣِ َ ﻜﻢ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﺍ ْﺧﺸﺎ ُﻛ ْﻢ َﻭ َﺍ َ
»ﺟﺎﻣﮥ ﻏﺮﻭﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﺮﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺛﻮﺏ ﺗﻜﺒﺮ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ« ٧٦ﻭ ﻧﻴﺰ:
ﻳﺎ َﺍ ْﺑﻨﺎَء ْ ِ ﺍﻻ ِ ﻜﺮ ُﻭﺍ ﺮﺍﺏ ِ ﻭﺍﺣ ٍﺪ ﻟِﻼ ﻳ ْﻔ َﺘ ِﺨ َﺮ َﺍ َﺣ ٌﺪ ﻋﻠﻰ َﺍ َﺣ ٍﺪ َﻭ َﺗ َﻔ َ ﻦ ُﺗ ٍ ﻧﺴﺎﻥ! َﻫ ْﻞ َﻋ َﺮ ْﻓ ُﺘ ْﻢ ﻟ َِﻢ َﺧ َﻠ ْﻘﻨﺎ ُﻛ ْﻢ ﻣِ ْ
ﻓﻰ ُﻛﻞِّ ﺲ ﻦ َﺷﻰٍء ِ ﺣﻴﻦ ﻓﻰ َﺧﻠ ِْﻖ َﺍﻧْ ُﻔ ِﺴ ُ ﻭﺍﺣ ٍﺪ َﺍ ْﻥ َﺗﻜ ُﻮﻧ ُﻮﺍ َﻛ َﻨ ْﻔ ٍ ٍ ﻜﻢِ .ﺍﺫﴽ ﻳﻨْ َﺒﻐﻰ َﻛﻤﺎ َﺧ َﻠ ْﻘﻨﺎ ُﻛ ْﻢ ﻣِ ْ
ﻭﺍﺣ َﺪﺓٍ ِ
٧٧
ﻭ ﻧﻴﺰ: ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺭﺃﺱ َﺷﻌﺮﻯ )ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ( ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺰﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺷﻮﺩ ،ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺭﻗﺸﺎ )ﻣﺎﺭ ﮔﺰﻧﺪﻩ( ...ﺑﺎﺭﻯ
ﺬﻟﻚ ﻟِﺴﺎﻧﻰ َﻭ ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ِﺑ َ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ،ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺮﻳﻚ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖْ .
ﺤﻔﻰ ﻭ ُﻛ ُﺘﺒﻰ ﻭ َﺍﻟﻮﺍﺣﻰ. ﺻ ُ َﻗﻠْﺒﻰ ﻭ ُﺯ ُﺑﺮﻯ ﻭ ُ
٧٨
٣٤
ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺼﻤﺖ ،ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ«.
٧٩
ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ
ﻋﺪﻡ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﻨﻊ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺁﻥ
٨٠ ﻤﺪﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻟﺤ ُ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ .ﻭ َﺍ َ
ﺍﻫﻞ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺯﻧﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.
ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ،ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ
ﺳﺮ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺑﺮﻑ ﻏﺮﺽ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻛﻤﻰ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﻡ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺎﺭﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻗﻔﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ
ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻛﻮﺏ
ﺷﺪﻥ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۲۷ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﻴﺎﻝ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ— ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ— ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ،ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ْﺤ ﻖ َﻭ ْﺤ ﻖ َﻭ َﺗ ْ ﻜ ُﺘ ُﻤ َ ﻮﻥ ﺍﻟ َ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ» :ﻟ َِﻢ َﺗ ْﻠ ِﺒﺴ ُﻮ َﻥ ﺍﻟ َ
ِ ﻜﻞِّ َﺍ ّﻓ ٍ ﺍﻧْ ُﺘ ْﻢ َﺗ ْﻌﻠَﻤ ُﻮ َﻥ« ٨١ﻭ » َﻓ ِﺒ َﺎﻯ َﺣ ٍ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟِ ُﺗﺘْﻠﻰ ﻳﺴ َﻤ َﻊ ﺪﻳﺚ َﺑ ْﻌ َﺪ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﺁﻳﺎﺗِﻪِ ﻳﺆﻣِ ﻨ ُﻮ َﻥ َﻭ ٌ ﻳﻞ ِﻟ ُ ﺛﻴﻢ ْ ﺎﻙ َﺍ ٍ َﻋ َﻠﻴﻪِ ُﺛ ﻢ ِ ﺨﺬَ ﻫﺎ ُﻫ ُﺰﻭﺍ ﻳﺼ ﺮ ُﻣ ْﺴ َﺘ ْ ﻦ ﺁﻳﺎﺗِﻨﺎ َﺷﻴﺌﺎ ﺍ ﺗ َ ﻳﺴ َﻤ ْﻌﻬﺎ َﻓ َﺒ ِّﺸ ْﺮ ُﻩ ِﺑ َﻌ ٍ ﻟﻴﻢ َﻭ ِﺍﺫﺍ َﻋﻠ َِﻢ ﻣِ ْ ﻜ ِﺒﺮﴽ َﻛ َﺎ ْﻥ ﻟ َْﻢ ْ ﺬﺍﺏ َﺍ ٍ ٨٢ ﻬﻴﻦ« ﺍﻭﻟَ ِٔ ﺬﺍﺏ ُﻣ ٌ ﻚ ﻟ َُﻬ ْﻢ َﻋ ٌ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ )ﺻﺺ (۱-۱۹ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ
ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺑﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻟﻘﺎ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ
ﻋﻴﺶ ﻭ ﻧﻮﺵ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ،ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ،
»ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﻨﺪﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺣﺴﺎﺱ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﺰﺋﻰ ﺗﻌﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ«.
٨٣
ﻭ
ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺭﻫﺒﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ
ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﮔﺪﺍ
ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎﺭﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻧﻈﺮ ٣٥
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺿﻌﻔﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﻧﺪ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺣﺴﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ
ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ ،ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ
ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ،ﺑﺮ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ،٨٤ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ
ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﺳﺮ ِ ﭘﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ
ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻔﺮﻁ ﻳﺎ ﻓﻘﺮ ﻣﻔﺮﻁ ﺟﺰء ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭﺿﻊ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺗﻮﺍﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ
ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﺩﺍﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ
ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻮﺍﺳﺎﺕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ،ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ
ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺸﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻏﻨﻴﺎء ،ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ
ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ.
٨٥
ﻭ ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺍﺭ ﻧﻄﻖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﺮ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺰء ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﺩ ،ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ،ﺑﺮ
ﻼ ﻋﻜﺲ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ ﻫﻴﭻ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻔﺼ ً
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺷﻴﻌﻪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻭ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﺍﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻨﺪ.
٨٦
ﻭ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻨﺎﻡ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﻣﻮﺿﻮﻉ ،ﺫﻛﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ
ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ،ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺧﻮﺩ، ٣٦
ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺭﻭﺵ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﻟﻐﺖ »ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ...» :ﻣﺆﺳﺲ ﺁﻳﻴﻦ ،ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻭﻳﻨﺪ .ﻧﻈﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺩﻭ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ :ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ .ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻳﺎ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ :ﺗﺮﻙ
ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ،ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺩﻳﻦ ،ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ، ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ،ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ .ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺤﺎﻓﻞ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ« .ﺣﺎﻝ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﻮﺭﻫﺎﻯ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﻭ ﺯﺍﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ »ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ« ﻭ »ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ« »ﺟﺰء ﻻﻳﺘﺠﺰﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﻔﻜﺎﻙ ﻧﺪﺍﺭﺩ« ﻭ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺁﻥ ،ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ
ﻭ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﺯﻧﺎ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ.
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﺎﻥ
ﻣﺒﻐﺾ ﻛﻪ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ،
ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺰﺍﺭ ﭘﻴﺸﻪ )ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﻰ( ،ﺩﺭ ﻣﻄﻠﺐ ،۳۳ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻋﺎﻟِﻢ ﺳﻮﻳﺴﻰ
ﺑﻬﺎﺋﻰ« ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻛﺘﺮ ﺁﮔﻮﺳﺖ ﻓﻮﺭﻝ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺳﻮﻳﻴﺲ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺣﺸﺮﻩ ﺷﻨﺎﺱ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺩﺭ ِ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻫﺎﻣﺘﺒﻮﺕ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ،ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺋﺮﺓ
ﺗﻌﺼﺐ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ:
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۰ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ )ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻮﺭﻝ( ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻟﺴﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻘﻴﺪ ﺑﻪ
ﻇﻮﺍﻫﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺖ .ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﺮﻕ
ﻃﻠﻮﻉ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺆﺳﺲ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﻌﺒّﺪﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻴﻦ
ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻙ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺳﻠﻮﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻣﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ٨٧.ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻮﺍ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﺷﻒ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ. ٣٧
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ،ﺩﻛﺘﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ
ﺳﺎﻝ ۵ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹۰۸ﺳﺎﻝ ،۱۳۲۸ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺩﻳﮥ »ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻳﺎ ﻳﺎﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻭﻛﻰ« ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻫﺎﺳﺖ ،ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ.
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻣﻴﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ
ﻛﺘﺎﺏ ،ﺳﺎﻝ ﺷﺸﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱ﻭ ،۲ﺹ ،۲۲ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﻭﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ» :ﻳﻘﻴﻦ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻭﻛﻰ ﻣﺠﻌﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﻞ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ «.ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﺎﭖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ،ﺹ ،۴۵۶ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺟﺎﻋﻞ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ
ﺍﺳﺖ .ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻜﻞ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺍﺵ ،ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻣﺎﻧﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ
ﻼ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ َﺳﻠَﻒ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻼﻑ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺎﻋﻞ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻥ ﻛﺎﻣ ً
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﺯﻳﺮﻙ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻭ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ
ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠّﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﻣﺸﺘﺶ ﻧﺰﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻟﻮ ﺭﻓﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﺧﻼﻑ ﺍﻭ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺯﻳﺮﻛﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻭ ﺳﻨﺨﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ
ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻪ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ
ﺮﻳﻦ« ٨٨ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﮕﺮﺩ ﻫﻢ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻜﺮ ُﻭﺍ َﻭ َﻣ َ ﺍﺳﺖ »ﻭ َﻣ َ ﻜ َﺮ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ﺍﻪﻠﻟُ َﺧﻴ ُﺮ ﺍﻟﻤﺎﻛِ َ
ﻓﺎﺣﺶ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ ،ﻣﺸﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﮥ
ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺸﺄ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﭘﻰ ﺑﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ
ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
٣٨
ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻑ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ َﺳﻠﻔﻨﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ،
ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻴﻨﻮﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ
ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۷۸ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ
ﺭﺍ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻧﺎﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ،ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻻﺍﻗﻞ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻛﻪ
ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻩ ،ﭼﺸﻢ ﻧﭙﻮﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﻘﺎﻳﻖ
ﮔﻔﺘﻨﻰ)ﻧﺸﺮﺁﺫﺭ (۱۳۲۴ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻻﺯﻣﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ
ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ،ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ »ﻧﻨﮓ
ﺁﻭﺭ« ﺑﻮﺩﻥ ﻋﻤﻞ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
٨٩
ﺍﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ
ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻭﺱ ﻫﺎ ،ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ
ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ،ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻜﻪ
٩٠
ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ )ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺠﻠﻪ ،ﺿﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﻇﺎﻟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ( ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۲۷
ﺳﺎﻝ ﭼﻬﺎﺭﻡ ،ﺻﻔﺮ )۱۴۲۶ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ (۱۳۸۴ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻛﺬﺍﻳﻰ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ .ﻧﻔﺲ ِ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺑﻰ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩ ﺷﺪﮤ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ،ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻜﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺁﻳﻴﻨﺸﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﺪﻥ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻂ ﺳﻮﻡ )ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﺷﺨﺼﻴﺖ ،ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ ﺷﻤﺲ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ(«،
٩١
ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺜﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﻧﺤﻮﻯ ﮔﺮﻯ -ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﻳﻰ
ﮔﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻋﺼ ِﺮ ﺷﻤﺲ« ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﻭ ﻣﻮﻟﻮﻯ ،ﻭ ﻧﻘﺪ ﻭ ﺧﺮﺩﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﻪ ﭼﻨﺎﻥ َﺟ ّﻮﻯ ،ﺩﺭ ﺗﺸﺒﻴﻬﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟ ِّﻮ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺎ ﺟ ّﻮ ﻭ ﻓﻀﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻭ ﺷﻤﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ:
ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ،ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ »ﻗﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ -ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ« ﻣﻰ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﺎﻥ ،ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ— ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﺣﻰ ﻗﺮﺁﻥ— ﺗﺴﻠﻂ ﻛﺎﻓﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ٣٩
ﺁﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻭﺣﻰ ،ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻴﻜﻪ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺏ ،ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺭﻛﻦ ،ﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﺩﺭ »ﻣﺤﺎﻛﻤﮥ« ﺍﻭ» ،ﺗﺴﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ« ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ! ﻭ »ﺑﺎﺏ« ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ
ﭼﻴﺰ ،ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﻔﺘﮥ ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ »ﻣﺤﻜﻤﮥ ﺷﺮﻉ« )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ
ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ،ﻭﻯ »ﻧﺤﻮ« ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ!
ﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺎﻳﺶ ،ﻟﻐﺰﺵ ﻫﺎﻯ ﻧﺎ ﺑﺨﺸﻮﺩﻧﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ! ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺻﻮﺭﺗﮕﺮﺍ ،ﻭ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﮔﺮﻳﺰ— ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ— ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻳﮥ ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ »ﺑﺎﺏ« ،ﻗﺼﺪﺵ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ،ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﻯ ﺍﺑﻼﻍ ﭘﻴﺎﻡ ،ﻋﻠﻞ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ،
ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻯ ،ﺭﺳﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺭﺳﺎﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻭﻯ ،ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﻯ
»ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ« )۱۱۹۳-۱۳۴۲ﻩ۱۷۷۹-۱۹۲۴/ﻡ( ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ،ﺑﻰ ﻃﺮﻓﺎﻧﻪ، ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻛﺎﻭﺍﻧﻪ ،ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﺍﺯ
»ﺑﺎﺏ« ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺩﺭ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺳﺨﻦ ﺍﻭ ،ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺗﺎﺯﻩ
ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﺎ ﭘﺨﺘﮥ ﻭﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺏ— ﺑﺎ
»ﻧﺤﻮ«— ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﺳﺖ! »ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻧﺤﻮﻯ ﮔﺮﻯ« ﺍﺯ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﻫﺎﻯ »ﻋﺼﺮ ﺷﻤﺲ« ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ،ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﻣﻜﺘﺐ ﺍﻭ ﻭ »ﻣﻮﻟﻮﻯ« ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ،ﺭﮔﻪ
ﻫﺎ ﻭ ﺁﺏ ﺭﺍﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﺍﺩﺏ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ...ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﻤﺲ ﻭ ﻣﻮﻟﻮﻯ» ،ﺳﻌﺪﻯ« ﺑﺎ ﻫﻤﮥ »ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺯﺩﮔﻰ« ﻫﺎﻳﺶ ،ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺗﺎﺯﻯ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ
ﺳﺮﺍﺋﻰ ﻫﺎﻳﺶ» ،ﺿﺪ ﻧﺤﻮﻯ ﮔﺮﻯ« ﺍﺳﺖ»...ﻣﻮﻟﻮﻯ« ﻭﺍﺭﺙ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﻴﻜﺎﺭ ﺿﺪ ﻓﻮﺭﻣﺎﻟﻴﺴﻢ،
ﺿﺪ ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ ،ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺯﺩﺍﻳﻰ ،ﭘﺎﻻﻳﺶ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﻜﺘﺐ ﺷﻤﺲ ﺍﺳﺖ» .ﻣﻮﻟﻮﻯ« ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻯ ﺧﻮﺩ »ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺯﺍﻳﺶ
ﻫﻨﺮﻯ« »ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺷﻜﻨﻰ« ﻳﻚ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺳﺖ ،ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﻴﺪ ﻭ
ﺑﻨﺪ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ...، ِ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺯﻝ ﺭﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴـﺖ ﻭ ﻏﺰﻝ ،ﺍﻯ ﺷﻪ ﻭ
ُﻦُ ،ﻣ ْﻔ َﺘﻌِ ﻠُﻦ،ﻛــﺸ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺖ ﻣ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﺮﺍ! ُﻦُ ،ﻣ ْﻔ َﺘﻌِ ﻠ ْ ُﻣ ْﻔ َﺘﻌِ ﻠ ْ ٤٠
ﻗﺎﻓﻴ ــﻪ ﻭ ﻣﻐـﻠﻄـﻪ ﺭﺍ ﮔﻮ ﻫﻤ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺳ ــﻴ ـ ـ ـﻼﺏ ﺑﺒﺮ! ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻮﺩ ،ﭘ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﻮﺳﺖ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺭ ﻣﻐﺰ ﺷﻌ ـ ـ ـﺮﺍ!... ﺁﻳـﻨ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺍﻡ ،ﺁﻳﻨ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺍﻡ ،ﻣﺮﺩ ﻣـﻘـﺎﻻﺕ ﻧـﻪ ﺍﻡ! ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺭ ،ﭼﺸﻢ ﺷﻮﺩ ،ﮔﻮﺵ ﺷﻤﺎ!...
٩٢
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ِ َﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩﻯ ﻛﻪ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﻣﺜﺎﻝ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﻜﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ،ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺘﻢ ٩٣ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ِ
ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺧﺸﻜﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﺼﺮ
ﻣﺎ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﻋﺮﺽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،
ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻝ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ— ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﺄﺳﻒ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻳﺮ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ— ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺍﺳﻼﻑ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺭﻭﺡ
ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻋﻠﻤﻰ— ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺻﻔﺎﻯ ﺩﻝ ﻭ ﻧﻴﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﺫﺏ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ
ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﺖ— ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ
ﺍﺯ ﺁﻥ ِ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ
ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ— ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻩ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﭘﻴﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ -ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ
ﻼ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪ، ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻛﺎﻣ ً ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻘﺪﻫﺎﻯ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﻭ
ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺳﻌﻰ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺗﺄﻣﻞ ﻭ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﻛﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ۱۶٣ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.
٩٤
٤١
ﺗﻮﻫﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ)ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺷﺮﻑ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﻘﺎﻟﮥ ّ
ﺗﻮﻫﻤﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍّ ، ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﻓﻮﻕ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﻪ
ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻻ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
٩٥
ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ :ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﻜﺘﮥ ﺳﻮﻡ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ
ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ )ﻣﺜﻞ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ (۱۱۸ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﺳﺘﻰ
ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ،٩٦ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻓﻰ
ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺍﺋﻤﴼ
ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺑﺪﴽ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻼﻑ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ— ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﻙ
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ)ﺹ( ﻛﻪ ﻭﺟﺪﺍﻧﴼ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻓﴼ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻼ ﻭ ﻧﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻤﴼ ،ﺷﺮﻋﴼ ،ﻣﻨﺼﻮﺻﴼ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﻭ ﻋﻤ ً
ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﺘﻰ ﻃﻌﻨﻪ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﺮﺩ؟
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ
ﺭﺍﺩﻳﻮ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﻗﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺷﻮﺩ ،ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻣﺎ
ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ
ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺩﺭﺳﺖ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺍﻟﻘﺎء ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺄ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٩٧
٤٢
ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎ
ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺑﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﺣﺒﺸﻪ ،ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ)ﺹ(، ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﻣﺪﻩ ،ﻛﻔﺎﺭ ﻗﺮﻳﺶ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺬﺍء ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﻥ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ— ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ— ﺷﺪ .ﻗﺮﻳﺶ ﻛﻪ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎ ﺳﺒﺐ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺣﺒﺸﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﺩﺍﺩ ،ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻧﺠﺎﺷﻰ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺣﺒﺸﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ،ﻧﻈﺮ ﻧﺠﺎﺷﻰ ﺭﺍ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺮﻳﻦ« ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻜﺮ ُﻭﺍ َﻭ َﻣ َ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ » َﻣ َ ﻜ َﺮ ﺍﻪﻠﻟُ ﻭﺍﻪﻠﻟُ َﺧﻴ ُﺮ ﺍﻟْﻤﺎﻛِ ْ
ﻗﺮﻳﺶ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺠﺎﺷﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ )ﻉ( ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻌﻜﻮﺱ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺁﻳﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﻣﺮﻳﻢ ،ﺩﺭﻭﻍ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ
ﻧﺠﺎﺷﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ.
ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ۱۶٣ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﻪ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ُﺍ ّﻣﺖ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ،ﺁﻧﻬﺎ
ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ
ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ ّ
ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻠﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺍﻣﺮ ﻭﺍﻗﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ
ِ ِ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ِ ٤٣
ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻯ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ
ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺮﻛﺰ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﮥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺍﻛﻨﻨﺪ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ
٩٨
ﻭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ )۲۳
ﺧﺮﺩﺍﺩ (۱۳۶۰ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺮﻳﻒ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﻭ
ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩِ ﻫﻤﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻣﻄﻬﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻭﻟﻰ! ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ
ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻥ ﺳﺘﺮ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭﻯ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺸﻴﻴﻌﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺤﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺣﺪﺕ
ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ.
ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﻣﺤﺸﺮ ﺭﺍ ﻧﻔﺲ ِ ﻧﻔﻴﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ،ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ
ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﻮﺳﺖ )ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺮﻛﺎﺭ ﮊﻳﻨﻮﺱ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ ،ﻫﻤﺴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ
ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻴﻞ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ( ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺸﺮ ﻛﺒﺮﻯ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﺷﻤﻊ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ
٩٩
ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻛﺜﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻧﻴﺎﻥ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ— ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩ— ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻠﺤﻖ
ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﺗﺸﻴﻴﻊ ،ﻳﻚ ﺻﺪﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺫﻛﺎﺭ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻚ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻴﺰ
ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ۷ﻏﺮﻭﺏ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ،ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻭﺩﺍﻉ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻣﺼﺪﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺠﺎ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺁﻥ ﻣﺤﺸﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ! ﻭﻟﻰ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ
ﺁﻳﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻪ ﺗﺄﻣﻞ ٤٤
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻛﻞ ﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﺷﻬﺪﺍ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺭﺍﺟﻊ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻮﻳﻰ» ،ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء« ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻋﺎ ﻭ
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﻫﻮﺍﻪﻠﻟ ،ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ،ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ
ﭘﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺑﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ .ﻣﺸﺘﻌﻠﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ،ﻣﺘﻀﺮﻋﻨﺪ ﻭ ﻣﺒﺘﻬﻞ ،ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻨﺪ ﻭ
ﻣﺴﺘﺪﻳﻢ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﻯ ﺭﺏ ﻛﺮﻳﻢ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴﺴﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻴﺲ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻛﻦ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒﺎﺱ
١٠٠
ﻭ ﺳﺮﻛﺎﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ
ﺣﺘﻤﴼ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ »ﻗﻠﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ« ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻰ ﺭﺣﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻃﻠﺐ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﺐ ﺏ ِﺍﻧّﻰ َﺍ ْﺩﻋُﻮﻙَ ِﺑﻠِﺴﺎﻧﻰ ﻭ َﺟﻨﺎﻧﻰ َﺍ ْﻥ ﻻ ُﺗ ِ َﺭ ِّ ﺆﺍﺧﺬَ ُﻫ ْﻢ ِﺑ ُﻈﻠ ِْﻤ ِﻬ ْﻢ َﻭﺍ ْﻋﺘِﺴﺎﻓ ِِﻬ ْﻢ َﻭ ﻧِﻔﺎﻗ ِِﻬ ْﻢِ ...ﺍﻧّﻰ ﺍﻛِ ﺮﺍﺏ ﺍﻟﺬِّ ﻝ َﻭ ْ ِ ﻀ ﺮ ٍﻉ َﻭﺍﺑْ َﺘ ٍ ﻦ ﺁﺫﺍﻧﻰ َﻭ ﻬﺎﻝ َﺍ ْﻥ َﺗ ْﻐﻔِ َﺮ ِﻟ ُ ﺍﻻﻧْ ِﻜﺴﺎ ِﺭ َﻭ َﺍ ْﺩﻋ ُﻮﻙَ ِﺑ ُ ِﺑ َﻮﺟﻬﻰ َﻋﻠﻰ ُﺗ ِ ﻜﻞِّ َﻣ ْ ﻜﻞِّ َﺗ َ
ْﺤ َﺴ ِ ﺭﺍﺩﻧﻰ ِﺑ ُﺴﻮٍء َﻭ َﺍﻫﺎ َﻧﺘﻰ َﻭ ُﺗ َﺒﺪِّ ﻝَ َﺳ ِ ﻨﺎﺕ َﻭ َﺗ ْﺮ ُﺯ َﻗ ُﻬ ْﻢ ﻴﺌﺎﺕ ُﻛﻞِّ َﻣ ْ ﻦ ُﻛﻞِّ َﻣ ْ َﺗ ْﻌ ُﻔ َﻮ َﻋ ْ ﻦ َﻇﻠ ََﻤﻨﻰ ِﺑﺎﻟ َ ﻦ َﺍ َ ﻴﺮﺍﺕ َﻭ ُﺗ َﻘﺪِّ َﺭ ﻟ َُﻬ ْﻢ ُﻛ ﻞ ﺍﻟ َْﻤ َﺒ ّﺮ ِ ْﺨ ِ ﺍﺕ... ﻦ ﺍﻟ َ ﻣِ َ
١٠١
ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ،ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ،۲۰۰۳ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺍﺳﺖ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ
ْﺨﻴ ْﺮ« ﺍﻧﺪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ » ُﺍ ﻣ ٌﺔ ْ ﻳﺪﻋ ُﻮ َﻥ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ
١٠٢
ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﺗﺄﺳﻒ ﺷﺎﻫﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻰ
ﮔﻨﺎﻫﻴﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ
ﻫﺠﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺷﻤﺎ ٤٥
ﺣﺮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ ،ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺁﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻀﻮ ﺷﺮﻳﻒ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺴﺐ
ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ َﻳ ِﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﭘﺎﻙ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺟﻬﺖ ﻋﺰﺕ ﻭ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ،ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻤﺮﺩ«. ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ
١٠٣
ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﻛﻢ
ﻧﻈﻴﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺛﺮ ﺍﻗﻼﻡ ﻓﻀﻼﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺗﭙﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﺎ ِ ﻧﻴﺖ ﺍﺭﺍﺋﮥ
ﭼﻬﺮﮤ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﻼﻡ— ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻏﺮﺑﻰ ،ﻋﻤﺪﴽ ﻳﺎ ﺳﻬﻮﴽ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ— ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺐ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺤﻘﻖ
ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺴﻦ ﻣﻮﻗﺮ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ
ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻓﻴﻀﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۷ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺮﺝ ﺭﻭﻧﺎﻟﺪ ﻃﺒﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺩﺭ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ
ﮐﺘﺎﺏ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭﺭﻫﺮﻭﺍﻥ ﺍﺛﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺟﻠﻴﻞ ﻓﺎﺿﻞ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻰ ،ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻋﻘﺎﻳﺪ
ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ«؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ
ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻠﻰ ﺍﻛﺒﺮ ﻓﺮﻭﺗﻦ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ،
ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ؛ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ
ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﻭﺩﻛﺎﭖ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ
ﺗﻤﺪﻥ ِ ﺑﺸﺮﻯ ﺻﺤﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﻏﺮﺑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ١٠٤ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ّ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺣ ّﻘﺎﻧﻴّﺖ ِ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻌﻀﴼ ﺧﻼﻑ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭ ﻛﻌﺒﻪ ،ﺻﺺ ۲۲۶-۲۲۹:ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺘﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺏ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ
ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ٤٦
ﻣﻼﻣﺖ ﻭ ﺑﻰ ﻣﻬﺮﻯ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ۵» :ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻔﺮﻡ ﺑﻪ ُﺑﺴ ُﺘﻦ ،ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ۱۳۴۶ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﻣﺴﺠﺪ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ ،ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻮﭼﻜﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻡ
ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﮔﻴﺮﺍﻳﻰ ﺧﺎﺹ ﺑﻮﺩ .ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺍﺳﺘﻦ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﺳﻬﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺪﻥ
ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ) ،(Islamic contribution to civilizationﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﻢ ﻧﻈﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻳﻰ
ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ،ﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﺭﺳﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻳﺪﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﺟﺎﻣﻊ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺑﻪ ﻳﻚ ﺯﺑﺎﻥ ﺯﻧﺪﮤ ﻏﺮﺑﻰ ،ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ «.ﻭ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﺛﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺁﺷﻮﺏ ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۵۰ -۵۹ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺪﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ
ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﺘﴼ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﴼ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺭﺍﻩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ
ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻣﺎ ﻋﻤﺪﴽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺧﺬ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻓﻀﻼ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ »ﻛﻢ ﻧﻈﻴﺮﻯ« ﺁﻥ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩِ ﺁﻥ » ِ ﺩﻳﺪ« ﺍﺧﺬ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ
ﻻﻫﻮﺭﻯ »ﻫﻤﮥ ﺧﻄﻮﻁ ﻭ ﺳﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﻓﻜﺮﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺟﺎﻣﻊ ﺩﺭ
ﻧﻬﻀﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ«.
ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ
ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ِ ﺍﻟﺨﻴﺮ« ﺍﻧﺪ، ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻣﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﮐﻪ ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ َ ﻣﺼﺪﺍﻕ » َﻳﺪ ُﻋ َ
ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻠﻤﻰ
ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺘّﻘﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﺫﺏ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ
ﺍﺩﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰﺑﺪﺭﺧﺸﺪ— ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ،ﭼﻮﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ِ ٤٧
ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻓﺮﺍ ﺧﻮ ِﺭ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ.
ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻨﺼﻒ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ،ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺷﻜﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻼ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ .ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﺎﻣ ً
ﻛﻤﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺪﻳﺪ ًﺓ ﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ َﻓﺎﺑ َﺘﻌِ ﺚ ُﻗﻠُﻮﺑﴼ ﺻﺎﻓﻴ ًﺔ ﻭ َﺍﺑﺼﺎﺭﴽ َﺣ َ
َﻴﻚ« ١٠٥ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ َﺣﺘﻤﻴّﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﺍﮔﺮ ﻟِﻴ َﺘ َﻔ ﺮ ُﺳﻮﺍ ﻓﻰ َﺍ ْﻣﺮِﻙَ َﻭ ﻣﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋﻠ َ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﺸﻮﻳﺪ ،ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﺛﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺄﺱ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ«.
١٠٦
ﻳﻈ ِﻬ ُﺮﺍﻪﻠﻟُ َﻗ ْﻮﻣﴼ ﻮﻑ ْ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﻓ ُﺴ َ
ﻦ ﻭﻥ ﺍﻳﺎ َﻣﻨﺎ َﻭ ُﻛ ﻞ ﻣﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋﻠَﻴﻨﺎ َﻭ ْ ﻳﻄ ُﻠ ُﺒ َ ﻳﺬْ ُﻛ ُﺮ َ ﺬﻳﻦ ُﻫ ْﻢ َﻇﻠ َُﻤﻮﻧﺎ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ُﺟ ْﺮ ٍﻡ َﻭ ﻻ َﺫﻧْ ٍﺐ ﻣﺒﻴ ٍﻦ َﻭ ﻣِ ْ ﻮﻥ َﺣ ﻘﻨﺎ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ َ
ﺍﻟﻤ ْﻨ َﺘﻘِ ﻤﻴﻦ«. ﻛﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟُ ﻗﺎِٔﻤﴼ َﻋﻠ ِ َﻭﺭﺍِ ِٔﻬﻢ َ َﻴﻬﻢ َﻭ ْ ﻳﺄﺧﺬُ ُﻫﻢ َﻭ ِﺍﻧﻪ َﺍ َﺷ ﺪ ُ ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ﻣﺎ َﻓ َﻌﻠُﻮﺍ َﻭ ُ
١٠٧
٤٨
ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ :ﺭﺩﻳّﮥ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺳﺒﺐ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺑﻪ
ﺁﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ.
ﻧﻜﺘﮥ ﺷﺸﻢ :ﺳﻴﺮ ﺗﺤﻮﻝ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ— ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ— ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻜﺮ ّﺭﺍﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺟﺰ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺪﻳﻊ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻮﻙ ﭘﻴﻜﺎﻥ ﺣﻤﻼﺕ ،ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺁﻥ
ِ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻴﺖ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﺭﻭﺵ ﻭ
ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﻭ ﺑﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ »ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ« ،ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۸۷-۸۸ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﺩﺭ ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﺩ ﻣﻀﺎﻋﻒ )ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺖ
ﺣﻔﻆ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ١٠٨ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ(، ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ
ﻧﻬﻨﺪ ،ﻗﻬﺮﺃ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﻣﺨﻄﻮﺭﺍﺕ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﻛﻪ ﺳﺪِّ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺣﺎﺟ ِﺰ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ ...ﺑﻠﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ
ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺁﻥ ﺑﺴﻂ ﻭ ﺍﺗﺴﺎﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻟﻌﻦ ﺩﺭ ﺣﺮﻛﺖ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﺪﻣﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ
ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺣﺮﻳﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺭﺟﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﻭﺍﻗﻊ ،ﻣﻘﺎﺻﺪﺷﺎﻥ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ
ﻣﺆﺳﺴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻭ ﻣﺂﺭﺑﺸﺎﻥ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺁﺭﺍﺋﺸﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ ﻭ ّ ﻧﻔﻮﺫﺷﺎﻥ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺗﺸﺎﻥ ﺗﺰﻳﻴﻒ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ٤٩
ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺣﻖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﭘﻴﺶ
ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻗﺪﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﻋﺰﻳﺰﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ »ﭼﻮﻥ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ« ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ
ﻦ َﻓ ِﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﻟ ْﻮ ِ ﻳﺠ ُﺪ َﺍ َﺣ ٌﺪ َﺣﻼ َﻭﺓ ﺍﻟ َﺒﻴﺎﻥ ِ ﺍﻟﺬﻯ َﻇ َﻬ َﺮ ﻣِ ْ ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ ﻜ ُ َﻣ ِﺸﻴﺔِ ﺍﻟ ﺮﺣﻤﻦ ،ﻟَﻴ ْﻨﻔِ َﻖ ﻣﺎ ﻋِ ْﻨ َﺪ ُﻩ َﻭ َﻟ ْﻮ ﻳ ُ ﻦﺍ َ ﻻ ْﺭ ِ ﻦ َﺍﻭﺍﻣِ ِﺮﻩ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َﻗﺔِ ﻣِ ْ ﺖ َﺍ ْﻣﺮﴽ ﻣِ ْ ﺽ ُﻛﻠِّﻬﺎ ﻟِﻴ ْﺜ ِﺒ َ ﻮﻥ َﺧﺰﺍَ ِٔ ِ ﻟﻄﺎﻑ« ﺍﻻ ﺍﻟْﻌِ ﻨﺎﻳﺔِ َﻭ ْ َ
١٠٩
ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ
ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ۱۶٣ﭘﻴﺶ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ
ﻛﻨﻢ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻼ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ِ ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ ،ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﻓﻀﻼﻯ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻗﺒ ً
ﺟﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﻧﻴﺰ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء،
ﺗﻌﺪﺩ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ« ،ﺑﺮ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺗﺎ »ﺣﻘﻴﻘﺖ« ،ﻛﻪ »ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻀﻼﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ
ﻓﺮﻋﻰ ،ﻳﻜﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،١١٠ﺩﺭ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۸۴۴ﻡ )۱۲۶۰ﻩ ﻕ( ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﺗﻘﺪﺱ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ، ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ّ ِ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺑﻪ
ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ» ،ﺑﺎﺏ« ،ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ،ﻭ ﺑﻪ ِ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﻧﻘﻼﺏ ّ
ﺏ ﺍﻟﻨْ ﻈ ُﻢ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﭼﺎﻟﺶ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩَ » :ﻗ ِﺪ ْ ﺍﺿ َﻄ َﺮ َ
ﺕ َﻋ ُ ِ ﺑﺪﺍﻉ ِﺷﺒْ َﻬ ُﻪ«. ﻦ ﻫﺬَ ﺍ ﺍﻟﻨْ ﻈ ِﻢ ﺍ َ ﺪﻳﻊ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ْ ﻻ ْﻋ َﻈ ِﻢ َﻭ ْ ﻣِ ْ ﺍﺧ َﺘﻠ َ َﻒ ﺍﻟﺘُ ﻴﻦ ﺍﻻ ِ ﺮﺗﻴﺐ ِﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟْ َﺒ ِ
١١١
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺩﺭ ﺣﻮﺯﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ
ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻤﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ .ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ٥٠
ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺍﻭﻝ ﻣﻮﺟﺐ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﻨﻔﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻦ ،ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﻭ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻋﻠﻤﺎﻯ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻣﻮﺟﺐ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ُﺍ َﻣﺮﺍ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﺄ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ،ﻛﻪ ﻣﻘﻠّﺪ ﻭ ﻣﻄﻴﻊ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﮔﺮﺩﻳﺪ ١١٢.ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ
ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ۱۶٣ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻨﮥ ۱۳۸٥ﻩ.ﺵ ،ﭼﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ
ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ،ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ
ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﺯﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ،ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻫﻢ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻴﮥ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺣﻜﻮﻣﺖ
ِ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ،ﺍﻭﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ،ﺷﺪﻧﺪ .ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺴﻤﺘﻰ
ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺧﻠﻔﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺷﺎﻡ ﻭ ِ
ﻭﺯﺍﺭﻯ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ،ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮﻯ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ
ﺁﻧﺠﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﻯ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ
ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﻮﻕ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻋﺰ ِ ﺕ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ« ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕّ ،
١١٣
ﺷﺪ«.
١١٤
ﻋﺰﺕ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ » :ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ّ
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ َﺍﺷﻜﺎﻝ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ،ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ
ﻇﻬﻮﺭ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ،ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ .ﻭ ﺩﺭ ﻧﻴﻢ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﻯ ،ﻣﺜﻞ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ،
ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ،ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﺑﻰ
ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻴﺖ ﻣﺨﺎﺻﻤﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﴼ ،ﺍﮔﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺳﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ،ﭘﺪﻳﺪﺍﺭﺷﺪ ،ﺷﺎﻣﻞ:
ﺧﻮﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻧﺴﺒﺘﴼ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ٥١
ﺧﺎﺭﺝ ،ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺳﻴﺎﺳﻰ-ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ
ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﻗﺼﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺛﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ
ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺗﻌﺪﺍﺩ ۲۶۰۰ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻳﺎ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻳﺎ ﻛﺘﺎﺏ )ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺟﻠﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻧﺰﻭﻟﻰ .ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ،
ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮﺷﺎﻥ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ »ﻗﺮﻳﺐ ﺻﺪ ﺟﻠﺪ« ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺻﺺ (۱۳۴-۱۳۵ :ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ۶۰۰۰ ،ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ۲۳۰۰ ،ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ۴۰۰ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
١١٥
ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﺤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ
ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ .ﺍﻣﺎ
ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺄﺫﻭﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻫﺪ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ
ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ
ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﻃﺒﻊ ﺷﺪﻩ
١١٦
ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺁﻥ ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ
ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ،ﺑﻪ
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻏﻼﻁ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ،ﭘﻮﭺ ﻭ
ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ
١١٧
ﻭ ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺳ ّﺮﻯ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻛﺘﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺛﺮﺵ »ﻓﻘﻂ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻢ ﺩﻳﻦ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺗﻄﺒﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﻠﻢ ،ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﻭ ﺑﻰ
ﺗﻌﺼﺒﻰ ،ﺷﺮﻁ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﺳﺖ« ،١١٨ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ:
ﻏﺮﺽ ﻣﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ...ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﻨﻮﺍﻝ ،ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ ،ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺗﺎ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ ،ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ، ٥٢
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺭﺍ ﻣﻨﺒﻊ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ؛ ﻭﻟﻰ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ
ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﺭﻋﺎﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء، ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺲ ﺩﺷﻮﺍﺭ .ﭼﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ
ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺑﻪ
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ...ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﻣﻰ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ »ﻟﻄﺎﻳﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ّ ّ
ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﻰ
ﻛﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻨﻨﺪ ...ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﺮﺍ ،ﺗﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ...ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ، ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺻﺒﺤﻰ ...ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ...ﺍﻟﺦ.
١١٩
ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺆﻟﻒ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻪ
ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ »ﻟﻄﺎﻳﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ّ
ﺩﺭ ﺹ ۲۴۰ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ،ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ» :ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۹ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﻬﮕﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺯ ﻣﺬﻫﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ ،ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ
ﻭﺿﻊ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﺒﻠﻐﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ«.
١٢٠
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ »ﻟﻄﺎﻳﻒ ﺑﻠﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ّ
ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ— ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ— ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﺘﺸﺎﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻴﺸﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻝ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺯﻋﻤﺸﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺿﻼﻟﺖ! ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﻣﺜﻞ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻧﻔﻮﺫﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ،ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺸﺎ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ( ١٢١ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺘﺸﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺻ ِ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ِ ﺮﻑ ﻧﻴﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺣﻴﻠﻪ
ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻼ ﺩﺭ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﻭﻓﻮﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۲۰ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ
ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﺯﺍﺩﻯ ٥٣
ﺣﺪﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﻧﺴﺒﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ،ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭ ّ
ِ ﺣﻜﻤﺖ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺷﺮﻋﴼ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﴼ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ُﺣﻜﻢ ﻛﺘﺎﺑﺸﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ
ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﺸﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ،
»ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻤﻜﻴﻦ ﻭ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ«
١٢٢
ﻭ »ﺍﺑﺪﴽ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ
ﺣﻜﻮﻣﺖ ،ﺟﺰﺋﻰ ﻭ ﻛﻠﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﻛﺮﺩ ،ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺩﻧﻰ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ،
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ«.
١٢٣
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ،ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ
ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ١٢٤؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ
ﻜﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ »ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ« ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﻭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ِ ﺩﻟﻴﻞ ُﺣ ِ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻧﺸﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﻋﻠﻞ ﺣﻜﻢ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ، ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻌﺎﺕ ّ
ﮔﻨﺠﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ،ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﺟﻮﻩ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ
ﻜﻢ ﻭ ﻋﻠﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ: ﻛﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ِﺣ َ
ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺭﺃﺱ َﺷﻌﺮﻯ )ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ( ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺰﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺷﻮﺩ ،ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺭﻗﺸﺎ )ﻣﺎﺭ
ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ﮔﺰﻧﺪﻩ( ...ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ،ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺮﻳﻚ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖْ .
ﺤﻔﻰ ﻭ ُﻛ ُﺘﺒﻰ َﻭ َﺍﻟْﻮﺍﺣﻰ. ِﺑﺬﻟ َ ﺻ ُ ِﻚ ﻟِﺴﺎﻧﻰ َﻭ َﻗﻠﺒﻰ َﻭ ُﺯ ُﺑﺮﻯ ﻭ ُ
١٢٥
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﺕ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ١٢٦؛ ﺯﻳﺮﺍ ٥٤
»ﻣﻨﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ« ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ »ﻫﺪﻑ ،ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ«.
١٢٧
ﺑﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺑﺤﺜﻰ ﻛﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ
ﺭﺷﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﺑﻊ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ،ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ
ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ
ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ،ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺒﻖ ﺁﻣﺎﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۱ﺑﻪ ۸۰۲
ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ،ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﺿﻤﺎﺋﻢ ﻻﺯﻡ ،ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺰﻭﻟﻰ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻋﺪﻡ ﻧﺸﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ،ﻋﻠﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً
ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ. ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ
ﺧﺎﺭﺝ
١٢٨
ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۴ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ
ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻥ ِ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﻃﺒﻌﴼ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭﻣﻮﺍﺩ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ،ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺟﻮﻩ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻏﻠﻂ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻋﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ
ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻬﺎ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ
ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ— ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻳﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ
ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ— ﺑﻨﮕﺎﺭﻧﺪ ١٢٩ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ
ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﻭ ﺧﻮﺩ
ﺟﻮﺵ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺮ ّﻗﻰ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ،ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻛﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ
ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻣﻴﺪ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﻀﺎﻯ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻯ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖُ ،ﻓﻀﻼ ﻭ ٥٥
ﻫﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ،ﭼﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰّ ،
ﺍﺻﻞ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻧﻬﺎ—
ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺟﺎﻣﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻛﻤﻚ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﺳﺘﮥ ﺳﻮﻡ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶٣ﺳﺎﻝ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺳﻴﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ
ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪﺍﺳﺖ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻜﻞ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﺎﺧﮥ ﺁﻥ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
١٣٠
ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯﻟﺤﺎﻅ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
١٣١
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻧﻔﺲ ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻛﻪ
ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ،ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ١٣٢ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ
ِ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭﻛﺮﺩﻧﺪﻭ ﻋﻤﺎﻝ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎ ،ﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ
ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﺍﺕ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻋﻠﻤﺎ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﺭﺧﻴﻦ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ؛ ﻣﺜﻞ
ﺍﻋﺘﻀﺎﺩﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺘﻨﮥ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ
ﻣﺪﺍﺡ ﺧﺎﺹ ﺗﻘﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﻠ ّﻘﺐ ﺑﻪ ﺳﭙﻬﺮ ﺻﺎﺣﺐ »ﻧﺎﺳﺦ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ« ﻛﻪ »ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ّ
ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﻨﺸﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﻓﻰ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﺷﺪ ١٣٣«.ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺩﺭﺑﺎﺭ ،ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻯ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ
ﺑﺎﺑﻰ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠّﺖ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﻳﻚ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﻴﻪ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ١٣٤ﻭ ﻣﺄﺧﺬﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪﻯ ﺷﺪ.
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ
ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻣﺨﻞ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺭﺿﺎﻯ ﺷﺎﻩ ،ﺑﻌﻀﴼ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ِ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺯﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ— ﻳﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟ— ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ
٥٦
ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﮥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ
ﺗﻮﻃﺌﮥ ُﺩ َﻭﻝ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﻭ ﺩﺳﺘﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻯ— ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ— ﺗﺎ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ
ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻮﺩ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ
ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺮ ّ ﻛﺮﺩﻧﺪ١٣٥؛ ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻮﺩ١٣٦ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ
ﻣﻤﻠﻜﺖ ،ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ،ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ،
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﮥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۵۷ﻭ ،۱۵۹ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ »ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ١٣٧ﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺍﻣﺎﻣﻰ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺷﻴﺨﻴﻪ ،ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ
ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺗﻜﺮﺍﺭﴽ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ
ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻈﻬﺮﻳﺘﺸﺎﻥ ،ﻣﺴﻜﻮﺕ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ١٣٨.ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻴﻪ ،ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ
ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻟﻐﺰﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺭ ّﺩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﺎﻟﻪ
ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﻭﻟﻴﺎﻧﻰ )ﻳﺎ ﺑﺮﻏﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ( ﺍﺯ َﺍﺗﺒﺎﻉ ِﺷﻴﺨﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ
ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻧﺴﺨﮥ ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻫﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ،ﻳﻌﻨﻰ
ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﺎﺟﺎﺭ ،ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮ
ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﻯ ﻭ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﺍﺯﻝ ،ﻭ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻯ ﻗﺎﺿﻰ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺿﺪِّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ— ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﭙﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ— ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻭ ﻣﺮﻳﺪ ﺍﻭ ،ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ
ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺷﺪﻩ ،ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺗﺮﻯ ﺑﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ١٣٩.ﻫﻢ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ٥٧
ﻼ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ-ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﻣ ً
ﻼ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺜ ً
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ١٤٠؛ ﺍﻣﺎ
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮤ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻏﺮﺏ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﺑﺎﺑﻴﻪ
ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻡ ﺍﺷﺘﺮﺍﻛﻰ )ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ( ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩ ١٤١ﻭ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻧﻴﭽﺮﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺹ ،۵۶ﻧﻮﺷﺖ» :ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺧﻮﻥ
ﻋﺒﺎﺩﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎ ﺣﻖ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ،ﻛﻮﭼﻚ ﺍﺑﺪﺍﻝ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻴﭽﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻭ ﭼﻴﻠﻪ ﻫﺎ ،ﻳﻌﻨﻰ
ﻛﭽﻮﻝ ﺑﺮﺩﺍﺭﻫﺎﻯ ﻃﺒﻴ ّﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩ ﻛﻮﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺑﺎﻃﻨﻴﻪ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺲ
ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﻴﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﭼﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ«.
١٤٢
ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ،ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻭ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺷﺪ.
ﺍﻣﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟ ّﻮ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻭﻝ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺎﻓﻊ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻳﺎ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ
ﺻ ِ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ ،ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻳﻘﻴﻦ ﻳﺎ ﺑﻪ ِ ﺮﻑ َﻭﻫﻢ ﻭ ﺗ َﻮ ّﻫﻢ ،ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ
ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ،ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻍ ﻣﻰ ﺷﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ
ﺍﻳﺮﺍﻥ— ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻏﺮﺏ— ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ ،ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﻄﻊ ،ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ
ﺩﻫﻨﺪ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻭ
ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﮥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ،ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻯ
ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺿﺪِّ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ١٤٣.ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻭﻗﺖ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺿﺎﻟﻪ— ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ،ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﻳﺎ ٥٨
ﻃﺒﻴﻌﻴﻮﻥ— ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻭﺱ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺴﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺭﺧﻴﻦ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ،
ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﺖ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
١٤٤
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﺰﺩﻳﻜﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻘﻴﻢ ﻗﺎﻫﺮﻩ ،ﺩﻛﺘﺮ
ﻣﻬﺪﻯ ﺧﺎﻥ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۲۳ﻩ.ﻕ ،ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ
ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺖ١٤٥؛ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺳﻰ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻓِﺮﻗﻰ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﻣﻬﺪﻭﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻧﮕﺎﺷﺖ ،١٤٦ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۵۷ﻭ ۱۵۹ﺑﺮ
ﺧﻼﻑ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪﻯ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ .ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺗﻔﻠﻴﺲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻬﻤﺖ
ﻫﺎﻯ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﺒﻠﻐﻴﻦ ﺑﻨﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﺋﺪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺴﺘﺪﻝ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺩﺭ
ﺻﺪﺩ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ.
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻧﻔﻮﺳﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ
ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺩﻧﺪ .ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺟ ّﻮ ﺿﺪ ﺭﻭﺳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ
ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻭﻛﻰ ﺳﻔﻴﺮ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﺭﻭﺱ« ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ )ﺳﺎﻝ ۱۳۲۲ﻩ.ﺵ( ﻛﻪ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ
ﺿﺪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮﺩ ،ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺟ ّﻮ ّ
ﺁﺩﻣﻴﺖ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ )ﻧﺸﺮ ۱۳۲۳ﻩ .ﺵ ،(.ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻬﺪﻭﻳﺖ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻛﻪ
ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ،(۸۹ﺗﻬﻤﺖ ﺭﻭﺳﻰ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ
ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻴﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻓﻼﻥ ﺭﻭﺳﻰ ﻳﺎ ٥٩
ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ«١٤٧؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ
ﺩﻗﻴﻖ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻛﻨﺪ؛
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻛﻪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ١٤٨ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺩﻭﻛﺘﺎﺏ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻳﻚ
ﺳﺎﻝ )۱۳۲۲ﻭ ۱۳۲۳ﻩ.ﺵ( ﺍﺯ ﻫﻢ ،ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﻜﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﺭﻭﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺪﻋﻰ
ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭﻗﺘﻰ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ،ﻫﻢ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﻧﺪ
ﻭ ﻫﻢ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ،ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ.
ﻳﻜﻰ ﮔـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻔﺘﺎ ﻛـﻪ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﻧﺪ ،ﺭﻭﺳﻰ
ﻳﻜﻰ ﮔﻔﺘﺎ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ،ﺍﻧـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﮕﻠﻴﺴﻰ
ﺯ ﺟ ـ ـﻬــﻞ ﻭ ﻏــﻔﻠﺖ ﺍﻧــﺪﺭ ﻛـ ــﺎﺭ ﺭﺣ ـﻤـﻦ
ﻳﻜﻰ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻥ!
ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﺮﺍﻯ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻫﻴﭽﻴﮏ
ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ُﺩ َﻭﻝ ﻣﺘﺒﻮﻋﮥ ﺧﻮﺩ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﺸﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ ،ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻃﺒﺮﻯ ﻧﻴﺰ ،ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺟﻮ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻗﻴﻖ
ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻛﺎﻓﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﻻ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﻭ ﻧﻈﺮﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺴﺎﺑﮕﺮﺍﻧﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺍﻭ ً ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ )!( ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ )ﺍﻭﺍﻳﻞ
ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻈﺎﻡ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻰ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ ﺍﻧﺪ ،ﺷﺎﻳﻌﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ« ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ« ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ.
١٤٩
ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ،ﺑﻪ
ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ
ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﻛﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻬﻢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ،ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻭ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ،ﺳﻌﻰ
ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻜﺴﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﻋﻮﺍﻡ ،ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻔﺲ ﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﻇﻬﻮﺭ ٦٠
ﺟﺪﻳﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ،ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ
ﭘﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﭘﺎﻯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ّ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ،ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ،ﺍﺯ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ
ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺗﺮﻯ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﻭ ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ، ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺠﻮﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ
ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ »ﻣﺰﺑﻠﮥ ﺷﻴﻄﺎﻥ« ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ،ﻳﻜﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺗﻔﺘﻰ ،ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ ) (۱۸۷۳-۱۹۵۳ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻼﺵ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺩﺭ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ
»ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ »ﺁﻳﺘﻰ« ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﺩﺑﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺩﺑﻴﺮ ﻣﺠﻠﮥ ﻧﻤﻜﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ
ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻳﻜﻰ ﻓﻀﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﺻﺒﺤﻰ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺣﺴﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۳ﺑﻪ ﺣﻴﻔﺎ ،ﻣﺮﻛﺰ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ .ﺻﺒﺤﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺩﻳﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ )ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ (۱۳۴۴،ﻭ ﻧﻴﻜﻮ
ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩ.
١٥٠
ﺗﺒﺼﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﻬﻤﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ّ
ﻛﻪ ﻭﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻏﺮﻭﺭ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ،ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺳﻮﺍﺳﻰ
ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺗﻌﺼﺒﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺵ ﻼ ﻣﺤﺮﺯ ﺷﺪﻩ ﺛﺒﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺝ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺻﺤﺘّﺶ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻛﺎﻣ ً
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻚ ﻭ ﻇﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﮔﻮﻳﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ٦١
ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺛﺎﻟﺚ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ّ ﺍﺳﺖ.
١٥١
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺩﺧﻮﻟﺶ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ﺷﻴﻄﺎﻥ ِ ﻧﻔﺲ ِ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺟﺶ ﺍﺯ ّ
َﺍ ّﻣﺎﺭﻩ ،ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ
ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮ ﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻭ ﺳﺮ ﺳﺨﺖ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻄﻼﻥ ﺩﻋﺎﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻰ
ﻃﺮﻓﻰ ﻭ ﺻﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﺶ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ »ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﻭ ﻛﺬﺏ ﺍﺳﺖ١٥٢؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ّ
ﺷﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ،ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ.
ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ ،ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻴﻨﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻭﻟﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﻏﺎﻟﺐ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ .١٥٣ﺑﻨﺪﻩ
ﻼ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﻯ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﺎﻣ ً
ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ،ﺩﺳﺘﻤﺎﻳﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺄ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ١٥٤،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺭﻭﺡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ،ﻧﺘﺎﻳﺞ »ﻓﻘﺪﺍﻥ
ﻳﺪﻳﻬ ْﻢ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ١٥٥.ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺖ َﺍ ِ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ« ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ » ِﺑ َﻤﺎ ﺍ ْﻛ َﺘ َﺴ َﺒ ْ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ،ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ »ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ«
١٥٦
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺸﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ
ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺁﻥ ،ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﻃﻮﻃﻰ ﻭﺍﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ،ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ
ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻮﺭﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ
ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﺧﻮﺩ ١٥٧ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ ،ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺳﻼﻑ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻳﻚ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺭﻭﺳﻰ
ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩﻥ ،ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ— ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ،ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮﺩﻥ— ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻭ ﺑﺎﻟﺘﺒﻊ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻛﺮﺩ.
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﺘﺐ ﻭ ٦٢
ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻳﻮﻳﻰ ﻭﺍﻋﻆ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ،ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻫﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۴ﻩ.ﺵ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ )ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻓﻠﺴﻔﻰ،
ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،۱۳۷۶ ،ﺹ (۱۹۱ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ
ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻧﻤﻮﺩ .ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ
ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺹ ۲۱۳۲ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺍﺣﻤﺪ )ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ﺁﻥ ۱۳۴۶ﻩ.ﺵ(؛ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ،ﺍﺯ ﺍﻛﺒﺮ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻰ
)ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ (۱۳۴۶؛ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻰ )ﻃﻬﺮﺍﻥ (۱۳۴۹؛
ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ،ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ؛ ...ﻭﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۴۹ ،۱۴۸ ،۱۳۲ ،۱۲۹ ،۱۲۷ ،۱۱۸ ،۱۱۷ ،۸۹ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺭﻭﺷﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ،ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ-ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻮﺩ
ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﻛﺎﺭ ﻧﻨﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﺯ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺗﺎﺟﺮ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ؛ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ﺟﻮﺍﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﻃﻬﺮﺍﻧﻰ؛ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ
ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻜﺎﺭﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ؛ ﺩﺯﺩ ﺑﮕﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺑﻮﺍﻟﻮﺭﺩﻯ؛ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﭘﻴﺸﺎﻭﺭ ،ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﺮﻳﻢ ﺗﺸﻴﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ
ﺍﻟﻮﺍﻋﻈﻴﻦ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ )ﺩﺍﺭﺍﻟﻜﺘﺐ ﺍﻻﺳﻼﻣﻴﻪ ۲۱ ،ﺧﺮﺩﺍﺩ ،۱۳۵۲ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺎﺩﻳﺎﻧﻰ ﻫﺎ ...ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ!(؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺯ
ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ )ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۲ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﻧﺸﺮ ﻣﻬﺮﻓﺎﻡ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻻ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟ ّﻮ ﺭﻭﺯ ،ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭼﺎﭖ ﺍﺧﻴﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(؛ ﻓﺎﺟﻌﮥ ﻳﮑﺴﻮﻧﮕﺮﻯ؛ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻘﺪ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻳﺎ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺟﺎﻣﻊ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺣﻠﺒﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴّﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ
ﺟﻠﺪ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ۳۰۰ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ۱۸۷ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ...(۲۴ ٦٣
ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺟﻠﺪ ۱۳ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﺩﻭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺎﻟﺐ ﻋﻼﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ
ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺁﻥ ،ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ﺣﺎﻭﻯ »ﻫﻤﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﻘﻴﻢ ،ﺿﻌﻴﻒ ﻭ
ﻣﻌﺘﺒﺮ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ« ١٥٨ﻭ ُﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻨﺪ ١٥٩ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ،ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ
ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺍﺳﺖ ،١٦٠ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎﺭﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ
ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻮﺩﻩ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ،ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻋﻔﺖ ﻛﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ١٦١ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۱-۴۵ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺍﺻﻠﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ،ﻋﻴﻨﴼ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ
ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﺜﻞ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺒﺮﺩ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ
ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﮤ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺻﺮﻑ ﻏﺮﺽ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻼﻑ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪﻩ
ﻭ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ .ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﻢ،
ﻋﻤﺪﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ
ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﻛﺘﺐ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ ،ﺑﺤﺎﺭ ﻭ ...ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﭼﺎﭖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺁﻥ
ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻧﻔﻬﻤﻨﺪ ١٦٢.ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺤﻘﻘﻴﻨﻰ ﺍﺻﻞ ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺷﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺣﻘﻴﺮ ﺍﮔﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺤﺎﺭ ،۱۳ﺗﻌﻤﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ،
ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﻛﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﺪﻩ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ،ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ
ﻳﻚ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺮﺩﻩ؟ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ٦٤
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻧﻜﺎﺕ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﺩﻭ ِ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﺮﻭﻙ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؟
ﺳﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ
۱۳۵۷ﻩ.ﺵ ،ﺭﺩﻳﻪ ۷۷۸ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺍﺛﺮ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻧﺠﻔﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺭﺩﻳﻪ
ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ – ﻣﺬﻫﺒﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ
ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻥ
»ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﮕﻰ« ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺁﻧﻜﻪ ،ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ
ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻟﺠﺎﺝ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ۲۸۷ﺗﺎ ۴۰۴ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎﺭﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﻳﮥ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﺻﻔﺤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﻀﺤﻜﻰ
ﺑﺮ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺍﺯﻝ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺽ، ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺍﺯﻝ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺁﻳﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﺭ
ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺻﺪﻕ ﻗﻮﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ؟ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻣﺘﻦ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۰ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺭﺩﻳﮥ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻨﻚ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﺭﻭﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۷ﺗﺎ ﺣﺎﻝ
ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ،ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ِّ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ
ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﺵ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ؛ ﻭ ﺍﻭ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ) ۱۳۵۸-۱۲۹۸ﻩ
ﺵ( ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ.
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺍﺋﻴﻦ )ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻛﺘﺒﻰ ﭼﻮﻥ :ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺨﺎﻧﻪ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ )ﺗﻬﺮﺍﻥ۱۳۴۷ ،ﻩ.ﺵ(؛
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ؛ ﺣﻴﺪﺭ ﺧﺎﻥ ﻋﻤﻮﺍﻭﻏﻠﻰ )ﻃﻬﺮﺍﻥ (۱۳۵۲؛ ﻳﭙﺮﻡ ﺧﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ )ﻃﻬﺮﺍﻥ(۱۳۵۰،؛ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﮕﻴﺮﺍﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ؛ ،(...ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ— ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ٦٥
ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ— ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،١٦٣ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ
ﻣﺨﻔﻰ ﺁﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ
ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ،١٦٤ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﻭﻯ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ
ِ ﻛﺮﺩﻥ ِ« »ﺗﻴﭗ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ »ﺍﻓﺸﺎ ﮔﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ« ﻭ ﺑﺮﺍﻯ »ﺑﺪﻧﺎﻣﻰ« ﻭ »ﻣﻨﺰﻭﻯ ِ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ« ﭘﻬﻠﻮﻯ ١٦٥ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ
ﻋﻠﺖ ﺍﻧﺰﺟﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻛﺎﺭﺍﻧﻪ ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﻼ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻴﻢ ،ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻫﻠﺶ ،ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﻣﻘﺘﻀﻰ، ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﻢ ،ﻓﻌ ً ﻣﺘﻮﻫﻤﺎﻧﻪ)!( ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﮔﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ّ
ﺍﻣﺎ ،ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻓﺸﺎ
ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﻯ ،ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴّﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ
ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ – ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﺧﻮﺩ )ﻣﺜﻞ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺧﻴﺮﺃ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﺎﺩ ﺷﺪ( ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﻭﻫﻤﻰ ،ﻭ ﺑﺎ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ
ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ )ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﻠﮥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻭ،(...
ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﺋﻰ ١٦٦ﺑﺎ
»ﻟﻄﺎﻳﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،١٦٧ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﮕﻴﺮﺩ ١٦٨ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻭ ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﺭﺍﺋﻴﻦ ،ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺣﺴﺐ
ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﻝ ،ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻨﻈﻢ ﻧﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺃ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﺍﻣﺎ ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﻈﺮ
ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﺄ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،١٦٩ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺍﺧﻼﻑ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻀﺤﻚ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ٦٦
ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺭﻭﺳﻰ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺿﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﺯﻧﺎ ﻛﺎﺭ ﻭ (!)...ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ،ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ.
ﺗﻮﻫﻤﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ّ
ﻧﺤﻮﻯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺎﺕ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻭﻯ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﻪ
ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۹ﺁﺛﺎﺭ ﻟﺠﻨﮥ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ...» :ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﻙ ،ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﺎﺹ ﺁﻥ
ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ ،ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺣﺮﻡ َﺍ َﻣﺔ ﺍﻟ َﺒﻬﺎء ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺣﻴﻪ
ﺧﺎﻧﻢ ...ﻋﻘﻴﻢ ﺑﻮﺩ ١٧٠ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻧﺘﺼﺎﺑﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ،
ﻟﺬﺍ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻪﻠﻟ )ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﻮﻗﻰ( ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ...
ﺑﻪ ﻣﻮﺕ ﻭ ﻫﻼﻛﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﻯ ﺭﻛﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰﺍﻪﻠﻟ )ﻋﻴﻦ ﻣﺘﻦ( ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻣﻨﻬﺪﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ«...
١٧١
ﺳﻮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۹ﺁﺛﺎﺭ ﻟﺠﻨﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺩﺭﺱ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ
ﺻﻔﺤﮥ ﺁﻥ ﻭ ﻟﺤﻦ ﻭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺁﻥ ،ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺳﻮﺍﻯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﮥ
ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ،ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ۲۷ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۷ﻣﻴﻼﺩﻯ ۲۶ ،ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ
ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ »ﺑﻪ ﻣﻮﺕ ﻭ ﻫﻼﻛﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ« ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﻭ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ
ﻜ ِ ﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ﻫﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻰ ُﺳ ّ
ﻣﻮﻋﻮﺩِ ۱۹۶۳ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ؛ ﻭ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺎﻫﻜﺎﺭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﺯﻯ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﻣﺼﺪﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ
ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﺴﻴﻦ ِ َﻣﻼِء ﺍﻋﻠﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺳﻮﺳﮥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻡ— ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ— ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻌﺎﻑ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ؛ ﭘﺎﮎ ﻭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻭ ﺧﺎﻟﻖ ِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ َﺑﻬﻰ َﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ،ﻋﻠﻰ ّ ِّ ﺭﻏﻢ ﺍﻣﻀﺎﻯ ِ ﺍﺑﻼﻏﻴﻪ ۲۶ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ )ﻣ ّﻮﺭﺥ ۲۵ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ (۱۹۵۷ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺗﺤﻘﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ٦٧
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﻣﻮﺭﻭﺛﻰ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮ ﻭ
ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺍﻣﻮﺭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ،
١٧٢
ﺩﺭ ۱۹۶۰ﻣﻴﻼﺩﻯ ،ﺩﺭ ﺳﻦ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ۸۵
ﺳﺎﻟﮕﻰ ،ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻣﻀﺎﻯ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ ۱۹۶۳ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﺑﺮ
ﻋﻜﺲ ﻣﻔﺎﺩ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ِ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ)!( ،ﻓﻘﻂ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ »ﺑﻪ
ﻣﻮﺕ ﻭ ﻫﻼﻛﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ« ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ۲۶ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ ﺑﺎﺩ، ﺣﺪﻭﺩ ۴۰ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺑﺎ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻭﻭﺍﺭﺳﺘﮕﻰ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ
ﻭﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ،ﻛﻤﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﻳﻨﻚ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﺗﻔﺎﻕ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ— ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ— ﻛﺬﺏ »ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺧﻮﺩ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ِ
ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﻴﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻧﻔﺴﺎﻯ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻋﺎﻟﻢ ،ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻛﻰ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ
ﻛﻪ ﺭﺃﺱ ﺁﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ» ،ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﻠﺠﺎء ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺗﻤﺪﻥ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻛﻨﻮﻧﻰ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ١٧٣ﻭ ﺗﺎ
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﻭ ِّﺳﺮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.
ﺘﻮﻫﻢ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﻫﺎﻯ ُﻣ ّ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻠﻒ ﺁﻧﻬﺎ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ— ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻭ—
ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ِﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻭﺻﻒ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ— ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻃﻬﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﺎﻥ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻛﺎﺭﭘﺮﺩﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ— ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﻮﻻﻯ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ .ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
٦٨
...ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻧﻄﻖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ .ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ(
ﻣﻨﺴﻮﺑﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﻋﻄﺎ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺬ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺎﺭﻩ ،ﺷﻌﻠﮥ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ.
ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻧﻔﺴﻰ
ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻘﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺨﺮ ﻧﻤﻮﺩ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ،ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﺣﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﺍﺳﺖ .ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﺰﺕ ﻛﺒﺮﻯ ،ﺫﻟﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ
ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ .ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﭼﻪ ﺷﺪ! ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﻛﺠﺎ ﺭﻓﺖ؟ ﻻﺯﺍﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﺗﻨﺰﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺭﺟﺎﻝ، ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ،ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﻌﺐ ﺟﺎﻫﻠﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺩﺍﺋﺮﺓ
ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺤﻴﺮ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ
ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺮﻳﺪﻩ ﺍﻯ )ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ( ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﻰ ﻃﺒﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ
ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺠﻦ ﻋﻜﺎ )ﻣﺤﻞ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻫﻢ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ
ﺻﻤﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﺮﺩ .ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻨﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ.
١٧٤
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ...ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺘﻜﻔﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺭﺽ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺯﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺄﺱ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ
ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻌﻰ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﻧﺠﺴﺘﻪ ،ﻗﻠﻢ ﻇﻠﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﻗﻢ ﻛﺸﻴﺪﻩ.
ﺠﺒﺎ َﻓ َﻄ ْﻮﻋﴼ ﻟ ِﻘﺎﺽ َﺍﺗﻰ ﻓﻰ ُﺣ ْ ٍ ﻜ ِﻤﻪِ َﻋ َ
َﺍ ْﻓﺘﻰ ِﺑ َﺴ ْﻔ ِ ْﺤ َﺮ ِﻡ ﻚ َﺩﻣﻰ ﻓﻰ ﺍﻟ ِْﺤﻞِّ َﻭﺍﻟ َ
ﺣﻞ ﻭ َﺣ َﺮﻡ ،ﻛﻠﻴﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ )ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺁﻥ ﻗﺎﺿﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻛﻪ ﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺩﺭ ِّ
ﺁﻧﻜﻪ ﺻﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﺸﻌﺮ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺑﺨﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﻟﺴﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻞ ﻭ ﺣﺮﻡ ﻫﺪﺭ ﻧﻤﻮﺩ (١٧٥ﺑﻌﻀﻰ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ
ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﺮﻭﻑ ،ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺍﺯ ﻇﻨﻮﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﻓﺘﺮﻯ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺭﻭﺍﻳﺖ. ٦٩
ﭘﻴﺶ ﺣﻖ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﺍ ﻫﻤﭽﻮ ﺭﻭﺯ
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺭﻣﻮﺯ
ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﻜﺸﻮﻑ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﮔﺮ
ﻦ َﺷﻰٍء )ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﻦ ﻋِ ﻠ ِْﻤﻪ ﻣِ ْ ﺏ َﻋ ْ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻖ ﻻ ﻳ ْﻌ ُﺰ ُ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ(ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ؟ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺷﺮﻉ ﻣﺘﻤﺴﻜﻨﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺠﺖ ﻣﺴﺘﺪﻝ .ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﻋﺰﻟﺖ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺧﻠﻮﺕ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺍﻡ. ﺩﺭ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ .ﺍﻳﻦ ﺣﺴﺪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﻀﺎ ﺍﺯ
ﻛﺠﺎ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺸﺖ؟ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺧﻴﺮ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻡ ﺩﻝ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻣﺘﻤﺴﻚ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻮﻯ ﺳﺎﻟﻜﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻪ ﺧﻴﻂ ﺗﻘﻰ ّ
ﻣﻬﺘﺪﻯ .ﻛﺪﻭﺭﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﻏِ ّﻞ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ،ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﮤ
ﻋﺪﻝ ﺗﺸﺒﺚ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻡ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ َﺣﻤﻴﻢ ِ ﺟﺤﻴﻢ )ﺁﺏ ﺩﺍﻍ
ﺟﻬﻨﻢ/ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ( ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺯﻭﻕ .ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻢ
ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺭﺩ .ﺁﺧﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ
ﻀﻰ ﻭ ُﺍ ِ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺣﻜﻢ ﺟﺎﺭﻯ ﻛﻨﻨﺪُ ،ﻗ ِ ﻣﻀﻰ. ﺩﺳﺖ ﻇﻨﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺠﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﺑﻠﻨﺪ .ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﺪ ﻫﻴﭻ
ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻳﺪ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻗﻴﻢ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ،ﻧﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻳﺎﺑﺪ ،ﻧﻪ
ﺗﺄﺧﻴﺮِ » .ﺍﻧّﺎ ﻟِﻠﻪِ ﻭ ِﺍﻧّﺎ ِﺍ َﻟﻴﻪِ ﻦ ﺫَﺍ ِ ﻜ ْﻢ َﻭ ِﺍ ْﻥ ْ ﻳﺨﺬُ ﻟْ ُ ِﺐ َﻟ ُ ﻜ ْﻢ َﻓ َﻤ ْ ﺭﺍﺟﻌﻮﻥِ .ﺍ ْﻥ ﻳ ْﻨ ُ ﺼﺮ ُﻛ ُﻢ ﺍﻪﻠﻟُ َﻓﻼ ﻏﺎﻟ َ
ﺍﻟﻬﺪﻯ«) ١٧٦ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﺟﻊ .ﺍﮔﺮ ﺼ ُﺮ ُﻛﻢ َﺑ ْﻌ َﺪ ُﻩ َﻭ ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ ﻋﻠﻰ َﻣ ِﻦ ﺍﺗَ ﺒ َﻊ ُ ﺍﻟّﺬﻯ ﻳﻨْ ُ
ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﺪ ﭘﺲ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺑﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ(.
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺆﻟﻒ »ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ
ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ« ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ
ﻼ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﺜ ً
ﻓﻀﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ ،ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ ...،ﻭ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﮔﺮﺍﻳﻰ ،١٧٧ﺹ ۲۱۱ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺮ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ،ﺍﺯ ﺁﺋﻴﻦ
ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ :ﻓﺮﻗﮥ ﺑﺎﺑﻰ ،ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺍﺯﻟﻰ ،ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻓﺮﻗﮥ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ،ﻓﺮﻗﮥ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ، ٧٠
ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻬﺮﺍﺑﻰ ،ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ،ﻓﺮﻗﮥ ﺟﻤﺸﻴﺪﻯ «.ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻭ
ﺑﻌﺪﻯ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ— ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﻛﺮﺩﻥ
ﻼ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭﺟﻰ »ﺍﺳﻤﺎء« ﻭ »ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ« ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻛﻪ ﻋﻤ ً ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﭘﻮﻳﺎﻯ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻛﻢ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ
ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻋﻤﻠﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﻴﺰ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،١٧٨ﻋﻜﺲ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ
ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ .ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ
ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻛﺠﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻘﺸﺎﻥ ﻛﺪﺍﻣﻨﺪ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ
ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﻭ ﺣﻞ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ »ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ« ﻧﻪ »ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ« ١٧٩ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻣﻔﺼﻼٔ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ
»ﺍﺳﻤﺎء« ﻭ » ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ِﻓ َﺮﻕ ﻭ ِﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ ،ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﮥ ِ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻌﻀﴼ ﺑﺮﺍﻯ » ِ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ِﻓ َﺮﻕ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ :ﻳﻜﻰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﻕ ﺟﺰ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﻰ ُﻣ َﺴ ّﻤﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺸﺨﺼﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻳﺸﻪ
ﻭ ﺗﻨﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﺠﺮﮤ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ
»ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻨﻄﻘﻰ« ﻓﺮﻗﮥ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ،ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ »ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻭ ﺯﻳﺮ
ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺟﻬﺖ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ
ﻼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ،ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺫﻳ ً ٧١
ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،١٨٠ﻧﻜﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ »ﺍﺳﻤﺎء« ﻭ » ِ
ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﻟﻒ( ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﮤ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ
ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺯﻣﻴﻨﻪ ،ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺭﺍ
ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ.
ﺏ( ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺗﻠﻘﻴﻨﺎﺕ ﻋﻤﺪﻯ
ﻭ ﻣﺼﺮﺍﻧﮥ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ،ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ِﻓ َﺮﻕ ِ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﻭ ﺩﻳﻦ
ﻻ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺸﺨﺺ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺁﻥ ﺩﻭ ،ﺍﻭﻟﻮﺍﻟﻌﺰﻡ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ .ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ،ﺍﻭ ً
ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﺭﻋﻴّﺖ ﺍﻧﺪ ،ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ّ
ﺍﻧﺪ ،ﺛﺎﻟﺜﴼ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺮﻳﻌﺘﺸﺎﻥ ﻧﺎﻓﺬ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺋﻤﻰ ،ﻓﺎﻧﻰ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ۳۳-۲۹ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻼﻙ ﻛﻠﻤﮥ ﻃﻴﺒﮥ ﺣ ّﻘﻪ ﻭ
ْﺒﺎﻃ ُﻞ ِﺍ ﻥ ﺍﻟ ِ ﻭﺟﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﮥ ﺧﺒﻴﺜﮥ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ » َﺯ َﻫ َﻖ ﺍﻟ ِ ﻛﺎﻥ ْﺒﺎﻃ َﻞ َ
َﺯﻫ ُﻮﻗﴼ« ) ِﺍﺳﺮﺍء (۸۳-ﻣﺆﻳﺪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
١٨١
ﺝ( ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻥ ﭘﻴﺶ
ِ ﺯﻣﺎﻥ ِ ُﺍ ﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ،ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎ ،ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ
ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ،ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ)ﺹ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺖ ﻳﻬﻮﺩ ۷۱ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻣﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ۷۲ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ »ﺍﻣﺖ ﻣﻦ ،ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ۷۳ﻓﺮﻗﻪ
ﻭﺍﺣ َﺪﺓ( ١٨٢.ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﻌﻴﻦ ِﻓ ْﺮ َﻗ ٍﺔ ُﻛﻠﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻨّﺎ ِﺭ ِﺍ ّﻻ ِ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ«َ )،ﺳ َﺘﺘﻔ ِﺮ ُﻕ ُﺍ ﻣﺘﻰ َﻋﻠﻰ َﺛ َ ﻼﺙ َﻭ َﺳ ْﺒ َ ﻋﻜﺲ ،ﻃﺒﻖ ﻧﺒﻮﺍﺕ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻫﻤﮥ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ ،ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻕ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ
ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺁﻥ ،ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ِﻴﻈ ِﻬ َﺮ ُﻩ ْﺤ ِّﻖ ﻟ ْ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﻛﺎﻣ ً ﻼ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺧﻮﺍﻫﺪﻳﺎﻓﺖُ » :ﻫ َﻮ ﺍﻟﺬّ ﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻞ َﺭﺳ ُﻮﻟ َُﻪ ِﺑﺎﻟ ُْﻬﺪﻯ َﻭ ِ ﺩﻳﻦ ﺍﻟ َ
ﻛﻮﻥ«١٨٣؛ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺩﺭ ﺻﺺ َﻋﻠَﻰ ّ ﻳﻦ ُﻛﻠِّﻪ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛﺮ َﻩ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َ ﺍﻟﺪ ِ
۳۰ﻭ ۴۳ﻛﺘﺎﺏ »ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ٧٢
ﻣﻮﺟﺐ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ
ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ ،ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ...ﭘﺲ ﺑﺪﻋﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﻨﺪ ...» ،«...ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻯ ﺟﺰ ﺩﻳﻦ ِ ﺧﺎﻟﺺ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﻭ ﻧﻈﺮ ،ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﻣﺎﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ ﺑﺎ ﺁﺭﺍء ﻋﻠﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﻠﻮﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ «.ﻭ ﻣﻨﻄﻘﴼ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ
ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺣﺪﺕ
ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ :
ﻛﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ
ﺫﺍﺕ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ
ﺩ( ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮﺩ ،ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ،ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﺎﺭﻉ ،ﺗﻠﻮﻳﺤﻰ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻧﺒﻮﺩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺭﻉ ،ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺷﺪ.
١٨٤
ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﺭﺍ ،ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﻭ ِﻓ َﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ،ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻔﺮﻗﮥ
ﻣﻤﻬﺪ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻛﻪ ّ
ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
١٨٥
ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮤ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﻮﺩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺗﻄﻮﺭﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ّ
ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻃﺎﺭﻳﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ
ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ
ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻧﺎﺕ ﻋﻠﺖ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺙ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺳﺎﺱ
ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﻨﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺁﺗﻴﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﻭ
ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
١٨٦
٧٣
ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﮔﺮﻭﻩ ،ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ،ﭼﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﭼﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ،ﻟﺰﻭﻣﴼ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﺩ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺣﺘﻤﴼ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺠﺰﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﻫﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺩﻳﻦ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ— ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺤﺜﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ
ﻧﻴﺴﺖ— ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻰ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﺄ ّ
ﻋﺪﮤ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻧﺪ ،ﺍ ّﻣﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ّ
ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
١٨٧
ﻋﻠﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻰ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ۱۸۴ﻭ ۱۸۵ﻭ
ﻣﺘﻦ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ »ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ« ﻧﺎﺯﻝ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ
ﺧﺎﺗﻢ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻛﺘﺒﺄ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻭ ﺑﻪ ِ َﺣﺘﻢَ ،ﻣﻤﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ »ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻗﻮﮤ ﻋﻬﺪ ﻭ
ﻣﻴﺜﺎﻗﻰ ﻣﺤﻜﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺩ« ﺩﺭ »ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ« ١٨٨ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺳﻨﮥ ۹ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻣﺒﺪﺃ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ
ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻟﺬﺍ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻧﺺ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ َﻛﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺫﻛﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻛﻞ ﻧﻔﻮﺱ ،ﻟﻔﻆ »ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ« ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ )ﺑﺎﺏ ۱۴ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ (۶ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺫﻛﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ
ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟُ )ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ »ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ« ،ﺫﻛﺮ »ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ« ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ َﻣﻦ ُﻳ ِ
ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻛﻞ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ
ﻧﻮﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ١٨٩.ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ
ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻧﺪ) .ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ۹۵ ،ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻧﺪ .ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺝ ۲ﺻﺺ ۳۵۶-۳۵۳ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ
ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ٧٤
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ)ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭ
ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎﺷﺪ«.
١٩٠
ﻟﺬﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻧﺺ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﺪﺍﻗﻞ
۱۰۰۰ﺳﺎﻝ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻩ ،ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ،ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﻭ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺳﻨﺪ ﺑﻰ
ﻫﻤﺘﺎ ،ﻳﻌﻨﻰ »ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ« ﻭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺎﻥ ،ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻬﺪﻯ ،ﺣﻀﺮﺕ ُ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﺧﻂ
ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ،
ﻭ ﻫﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء— ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺁﻥ،
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ— ﻛﺘﺒﴼ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪ ،ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ١٩١.ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ
ﻛﻼ )ﻃﺒﻖ ﻣﺤﺎﺳﺒﮥ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ( ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ۹۹/۹ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﺳﻴﺮ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺛﺎﺑﺖ ًّ
ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﺴﺖ ﻭ ﻇﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭﻋﻮﺩ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﻛﻞ ،ﺩﺭ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻭﺍﺣﺪ ،ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻫﺴﺘﻨﺪ.
١٩٢
ﻫـ( ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ،ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ،
ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺁﻣﺪﻩ،
ﻛﻨﺠﻜﺎﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ
١٩٣
ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺮﻏﺎﻧﻰ ،ﻣﻼ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻠﻰ ﻫﺮﺍﺗﻰ ،ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ
ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻌﺪﴽ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ
ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ،ﺭﻫﺒﺮ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ،ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻭ
ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺁﻣﺪﻥ َﺩ ّﺟﺎﻝ ﻭ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﻭ
ﺗﻌﺎﺑﻴﺮﻯ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭼﻮﻥ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻭ ﻋِ ﺠﻞ ﻭ ِﺟﺒﺖ ١٩٤ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﺤﻘﻖ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ
٧٥
ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﺮﻗﮥ ﻛﺮﻳﻤﺨﺎﻧﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺿﺪ
ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ »ﺩ« ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ۹ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ
١٩٥
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ،ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ
ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻠﻨﻰ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۲۷۹ﻫـ ﻕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺮﮔﻮﻧﻰ ﺑﻐﺪﺍﺩ ،ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ۹ﺳﺎﻝ ﺑﻪ
ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﺑﻰ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺟ ّﻮ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺍﻛﺜﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﮤ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﺗﻨﻬﺎ
ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ ﺑﻮﺩ ،ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ،
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺼﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.
ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ۹ﺳﺎﻝ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ )ﻋﺮﺍﻕ( ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﻘﻴﻪ
ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺗﺎ ﺳﻨﮥ ۱۹ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ )۱۲۷۹ﻩ ﻕ( ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ،
ﺟﻠﺪ (۱۳ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﻣﻬﻠﺖ ِ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩِ ﺑﻴﺎﻥ ،ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،
ﻜﻤﻰ ﻓﻘﻂ ﺍﺳﻤﺶ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﻰ ﻟﻴﺎﻗﺘﻰ ﻭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ِﺣ َ ﺴﻤﺎﻯ ﻏﺎﻳﺐ ﺑﻮﺩ ،١٩٦ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻣﻤﮑﻨﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻃﺒﻌﴼ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ُﻣ ّ
ﻫﻤﮥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻃﻰ ﺳﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ
ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ،ﺩﭼﺎﺭ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺩﺭﻙ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺁﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ
ﺑﺎﺏ َﺍﺳﻤﺎء« ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻖِ » ،
ﺑﻮﺩ ١٩٧ﻭ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻛﻤﺎﻟﻴﮥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺧﻮﺩِ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ّ
ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ
ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ،ﺗﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﻣﻰ
ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﺭﻓﺘﻪ
١٩٨ ِ ِ ﺑﻮﺩ ﻣﻘﺎﻣﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻪ ﻣﺆﻳﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ
٧٦
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻨﻰ ،ﻗﺪﻭﺳﻰ ،ﻣﺮﺁﺗﻰ ﻳﺎ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ
ﺁﻧﻬﺎ »ﺑﻴﺎﻧﻰ« ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻳﻜﻰ ،ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻋﻴﺎﻧﻰ« ،ﺑﻪ ﻣﻔﺎﺩ »ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ« ،ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ،ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ— ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ،ﺭﻭ ﺑﻪ ﻭﺧﺎﻣﺖ ﻭ
ﺗﺪﻧﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ— ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ »ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ« ﻛﻤﻜﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭﺿﻊ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺩﭼﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺿﻴﻖ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
١٩٩
ﻟﺬﺍ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﻔﻮﺳﻰ ،ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﻔﻜﺮﺍﺕ ﻭ ﻋﺎﻟ َِﻢ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ
ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۹ﺗﺎ ﺳﻨﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻧﺠﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ َﻣﻦ ُﻳ ِ
ﺴﻤﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻛﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ۱۹ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩِ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﻰ ُﻣ ّ ﻧﺪﺍﺷﺖ ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ
ِ ِ ﻏﻠﺒﺎﺕ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ،ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺬﺑﺎﺕ ﻭ ﺴﺎﺱ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،٢٠٠ﺑﺎ ﺍﺣ ِ
ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﻰ ،ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻈﻬﺮﻳﺖ ﻳﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻟﻠﻬﻰ ،ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩﻳﺖ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ َﻣﻦ ِ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ۲۵ ،٢٠١ﻧﻔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻳﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭ
ﻗﺪﻭﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮﻯ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻨﻰ ﻭ ّ ﻣﻌﻴﻦ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ— ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ— ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ
ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﺍﻃﻼﻕ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮﺩ
ﻛﻪ ،ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺣﺴﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺧﻮﺩ ،ﺣﻜﻢ
ﻗﺘﻠﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻔﻘﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻫﻰ ِ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ،ﻗﺒﻞ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ،ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﺑﺲ ﺷﻔﻘﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻟﻄﻒ ﻭ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﺻﺺ ۲۵۳-۲۶۱ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻳﺎﻥ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺁﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻼ ﻫﺎﺷﻢ ﻭ
ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺣﺴﺪ ﺍﺯﻝ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ
ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ »ﺁﻳﺎﺕ« ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩ ٧٧
ﻧﻴﺰ ﻣﺪﻋﻰ »ﺁﻳﺎﺕ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺁﻧﺎﻥ َﻧﻌﻮ ُﺫ ِﺑﺎﻪﻠﻟ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﺎﻃﻠﻨﺪ ﻭ َﻣﻦ
ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ُﻳ ِ
ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺵ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ
ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ— ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ— ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
٢٠٢
ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺤﺖ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺑﻰ
ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ »ﺿﻴﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ«
ﻣﺰﺑﻮ ِﺭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ِ ﻼ ﺩﺭ ﺭﺯﻕ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻛﻪ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺒ ً
ﻛﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻗﻮﮤ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ،ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺍﺻﻼﺡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ
ِ ﺣﻴﺮﺕ« ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﻫﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ »
ﭘﻨﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺄﻭﻯ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ
٢٠٣
ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻥ ﻣﻘﺎﻡ َﻣﻦ ُﻳﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ ۱۲۷۹ﻩ ﻕ ،ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ.
٢٠٤
ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ :ﻧﻜﺘﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ
ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺪﮤ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ »ﺑﺎﺑﻰ« ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻚ ﻫﻴﭻ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺍﺯﻟﻰ ،ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ،ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ
ﻫﻤﺎﻥ ۹ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺭﮤ ﺁﻥ ) ۱۲۶۰ﺗﺎ ۱۲۶۹ﻩ ﻕ( ،ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺛﺮﻯ ﻋﻠﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﻪ
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ )ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ(، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺭﺑﻄﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ؛ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻭﻡ
ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺍﺯﻟﻰ« ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ۹ﺳﺎﻟﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ
ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺗﺎ ﺳﻨﮥ ۱۲۷۹ﻩ ﻕ )ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ( ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ِ ِ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻓﻀﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺍﺩﺭﻧﻪ ،ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ِ ِ ٧٨
ِ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎ ِﺭ ﺍﺯﻝ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﴼ ﻭ ﺭﺳﻤﴼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ
ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺳﺎﺯﺩ )ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﻮء ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯﻝ
ﻼ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺑﻮﺩ(؛ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺍﻏﻮﺍ ﻛﺮﺩ ،ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻛﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻛﺎﻣ ً
ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﺯﻝ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻭ ،ﻭﻯ
ﻼ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻛﻮﺱ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻣﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻤ ً
ﺩﺟﺎﻝ ﻭ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﻋﻮﺩ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻛﺬﺑﻪ ﻭ ّ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﻫﻤﭽﻮﻥ ِ
ﺗﻜ ّﺮﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ
٢٠٥
ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺷﻮﺩ .ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ
ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﻤﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯﻟﻰ ،ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﮤ ۹ﺳﺎﻟﮥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ.
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩ.
٢٠٦
ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭﺩﺁﻭﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ
ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ
ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺘﺎﺭ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ
ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ،ﻋﻠﻨﴼ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﺯ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺣﻰ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺱ ﺑﻮﺩ)!( ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻣﻰ ﺟﺴﺖ ﻭ ّ ﺳﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ)!( ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ .ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﻳﮥ ﺗﻘﻴّﻪ ﺭﺍ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺶ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ،ﻗﺒﻞ ﻭ
ﺣﻴﻦ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺗﺎ ﺣﻴﻦ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۱۸ﻩ ﺵ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ،ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ
ﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺣﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰِ ،ﺑ َ
ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎ ّﻣﮥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ،ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻴﺼﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻭ ٧٩
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ—ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ
ﻼ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ. ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﺖ—ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻛﺎﻣ ً
٢٠٧
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ
ﺍﺻﻄﻼﺡ ِﻓ َﺮﻕ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ
ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ ﭼﻮﻥ :ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻓﺮﻗﮥ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ
ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻬﺮﺍﺑﻰ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﺟﻤﺸﻴﺪﻯ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺎﺕ ﺍﻟﻒ ،ﺏ ،ﺝ ﻭ ﺩ ﻣﺼ َﺮﺣﮥ ﻣﻨﺼﻮﺻﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ
ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ
ﻼ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﻭ ُﻣ ِ ﺆﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ. ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ،ﻋﻤ ً
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ،ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ
ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻓﺰﻭﺩ ،ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ ﻋﻠﻤﻰ ﻳﺎ ﻫﻨﺮﻯ ﻳﺎ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ،
ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ِ ِ ِ ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ
ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ،ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ» ،ﻣﻮﺭﺙ ﺍﻧﻘﺴﺎﻡ ﻭ
ِ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ« ﺍﻣﺮ ﺑﻪ » ِﻓ َﺮ ِﻕ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ »ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ« ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ
ﻘﺴ ِﻢ« ﻛﻠّﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ »ﺯﻳﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎﻯ« ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ » َﺍﻗﺴﺎﻣﻰ« ﺍﺯ » َﻣ َ
ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻓﺘﺮﺍﻕ ﻭ
ِ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺭ ّﺩ ﻳﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ،ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﻭ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ
ِ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ِﻓ َﺮﻕ ،ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﺴﺎﻭﻯ ،ﻭﻟﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ
ﺗﺴﺎﻭﻯ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ِﻓ َﺮﻕ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﻃﻮﻻﻧﻰ—ﺍﮔﺮ ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ ﺩﺍﺋﻤﻰ—ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻌﺘﻨﺎﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ،ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ
ِ ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺟﻊ ِ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻞ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ٨٠
ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺮﻗﮥ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻧﻪ ُﻛ ِ ﻠﻴﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻻﻳﻠﺸﺎﻥ
ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﺪﻋﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﻠﻴّ ِ ِ ﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻤﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ِﺑﺎﻟﻨِﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻭﻩ ،ﻣﻌﺘﻨﺎﺑﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ )ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻪ ﺁﻣﺎﺭ ّ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺪﻋﻴﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﺪﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ( .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ
ﺻﺤﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ،ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺸﺎﻥ—ﺍﮔﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮﻧﺪ—ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻨﺪ ٢٠٨ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺩﻻﻳﻞ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺪﻋﺎ ﻭ ﺩﻻﻳﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺯ ﻛﺎﺫﺏ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﺮ ِ ِ ﻃﺮﻑ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﺪ. ﻃﺮﻑ ﻣﺪﻋﻰ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺎﺑﺪ ،ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﻛﺬﺏ ِ
ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ
ﺻﺤ ِ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺖ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ — ﺑﺮ ّ
ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ — ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﻩ ،ﭼﻴﺴﺖ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ُﻣﺘﻔِ ُﻖ
ﺍﻟﻘﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻥ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺒﺐ ،ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ »ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﻭ
ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻣﺤﻜﻤﮥ ﻣﺘﻘﻨﮥ ﻣﺘﻴﻨﻪ« ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮﺟﻊ ِ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻛﻪ ُﻣﺒﻴّﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
...ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﻛﺎﺷﻔﺎﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﺁﻳﻴﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ
ِ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺎﺕ ﻫﺎﺋﻠﻪ ﻭ َﺑﻠﻴّ ِ ﺍﻏﺘﺸﺎﺷﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﺎﺕ ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﻭ
ِ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻝ )ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ َﺑﺪ ِﻭ ﻃﻠﻮﻉ ﺍﻣﺮ
ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﻨﮥ )۱۹۳۷ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻤﺴﺎﺋﻞ ۹۴؛ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ (۱۹۳۷ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺮ
ﺮﺡ ِ َﻣﺸﻴﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻪ ،ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻫﻴﭻ ﺭﺧﻨﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ِ ﻭﻃﻴﺪ ﻭ َ ﺻ ِ
ﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻭ ﺍﻋﺘﻼﻟﻰ ﺩﺭ ُﺍ ِّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﮔﺸﺖ؟ ﻻ َﻓ َﻮ َﺭ ِّ
ِ ﻣﻮﺭﺙ ﻋﺰﺕ( .ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻋﻠﺖ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻧﮕﺸﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﺍﻟﻌِ ﺰﺓِ )ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ِّ ﺭﺏ ّ ٨١
ﺍﻧﺤﻼﻝ ﻭ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ .ﺑﻠﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻃﻮﺭﻳﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﻨﺼﻌﻖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻩ
ﺍﻯ ﺍﺯ َﺍﺭﻛﺎﻥ ﻗﻮﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ َﺍﻏﺼﺎﻥ ِ ُﻣﻨﺸﻌﺒﻪ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﻻ ﺷﺮﻗﻴﻪ ﻭ ﻻ ﻏﺮﺑﻴﻪ،
ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ َﻣﺬﻟّﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻭ ﻣﻨﻔﺼﻞ ﮔﺸﺘﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ،ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻭ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺩﻭﺣﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪِّ .
ِ ِ ﺳﻴﻒ ﺷﺎﻫﺮ ،ﻓﺘﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﻭ ﺑﻦ ﺑﺮ ﻧﻴﻨﺪﺍﺧﺖ. ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﻳﺢ ِ َﻋﻘﻴﻢ،
ِ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺯﻭﺑﻌﮥ ﺷﺪﻳﺪ ،ﺷﻤﻊ ﻭﻫﺎﺝ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﻜﺮﺩ .ﻫﺮ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺑﺼﻴﺮﻯ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ
ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﻣﺸﺎﺟﺮﺍﺕ ﺩﻳﻨﻴﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺣﺰﺑﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﻋﻠﺖ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺍﺑﺪﻯ
ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻕ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺭﺧﻨﻪ ﺍﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ُﺍ ِّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ
ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ
ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ِ ﺒﻪ ﻟَﻬﺎ ﺗﻢ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩِ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ّ ﻗﻮﻡ َﺍ ّ ﺗﻌﺪﺩ ﻭ ﺗﻨ ّﻮﻉ َﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻻ ِﺷ َ ﻗﺮﻥ َﺍ ِ )ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ( ،ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ َﻃﻮﺍﺭﻯِء )ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻫﺎﻳﻰ( ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ
ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻪ ،ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪ )ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ،ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ
ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ...(:ﻣﺮﻭﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﺠﺰﻯ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﮕﺸﺖ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺪﻳﻊ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻓﻊ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻊ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺳﺖ ٢٠٩ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻝ ﺑﻞ َﺍﺯ َﻳﺪ )ﺍﻳﻨﻚ ۱۶۳ﺳﺎﻝ( ﺍﺯ ﺑﺰﻭﻍ ﻛﻮﻛﺐ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻗﻮﻉ ﺣﻮﺍﺩﺙ
ِ ﻧﻜﺚ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﻭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻫﺎﺋﻠﻪ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻧﻘﺾ ﻭ
ﺍﻗﻄﺎﺏ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺖ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻻ ﻏﻠﻂ ﭼﺎﭘﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻜﻤﮥ ُﻣﺘ َﻘﻨﮥ ﻣﺘﻴﻨﻪ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮﺟﻮﻉ ﻣﻨﺼﻮﺹ )ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ِ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ »ﻣﺮﺟﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ« ﻗﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﻛﻪ ُﻣﺒﻴّﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ،
ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﻭ ﻧﻮﺍﻣﻴﺲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺼﻤﺎِء ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺨﺬﻭﻝ ﻭ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻭ ّ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ُﺧ َ
ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ِ ﻟﻮﺙ ﺑﺎﻏﻴﻦ ﻭ ﻃﺎﻏﻴﻦ ﻣﺼﻮﻥ .ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺫﺍﺗﻴﻪ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺿﺮﻭﺭﻳﻪ
ﻭ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﺣﺘﻤﻴﮥ ﻣﺴﻠﻤﮥ ﻧﺸﻮ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎﻯ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻭﺭﺍ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﻣﻮﺭﺙ ﺍﻧﻘﺴﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺫﻳﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻘﻮﻳﺖ ُﺑﻨﻴﮥ
ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﻔﺼﺎﻝ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﻟﺤﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺭ ٨٢
ﻻﻟﻄﺎﻑ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺣﺘﻤﻰ ﺍﻟﻮﻗﻮﻉ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻋﺪﻡ ﺣﺪﻭﺙ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ َﺧﻔِ ﻰ ﺍ َ ّ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﺯ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﻴﺮ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻉ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ. ﻳﻦ ِﺾ ﺍ َ ﻳﻦ ﺍ َ ﺮﻳﻢ ﺍ َ ﻳﻦ ﺍﻟْ َ ﻳﻦ ﺍﻟﻨّﺎﻗ ُ ﻻ ُ ﻜ ُ ﻻ ْﻛ َﺒﺮ َﻭ ِﺣ ْﺰ ُﺑ ُﻪ َﻭ َﺍ ْﻋﻮﺍ ُﻧ ُﻪ؟ َﺍ َ ﻻ َﺯﻝُ َﻭ َﺍﺗْﺒﺎ ُﻋ ُﻪ؟ َﺍ َ ﺛﻴﻢ َﻭ ُﺯ َﻣﻼُ ﻪ؟ َﺍ َ َﺍ َ
ِ ﻳﻦ َﺩﺳﺎُ ِٔﺴ ُﻬ ُﻢ ﺍﻟﻮﺍﻫِ ﻴ ُﺔ؟ ُﻣ َﻮ ﺳﺴﺎ ُﺗ ُﻬ ُﻢ ﻳﻦ َﺩﻭﺍُ ِٔﺮ ُﻫﻢ ّ ﻳﻦ ُﻭﻋ ُﻮ ُﺩ ُﻫﻢ ﺍﻟﻜﺎﺫِ َﺑﺔ؟ َﺍ َ ﺍﻟﺴﺎﻓِﻠ ُﺔ؟ َﺍ َ ﺍﻟﺒﺎﻃ َﻠ ُﺔ؟ َﺍ َ
ﻜ ُﻪ ﻳﻦ َﺳ َ ﺖ َﻋﻠﻰ َﻓ ِﻤ ِﻬ ْﻢ َﻣﻼَ ِٔ ﺿ َﺮ َﺑ ْ ﺖ ﺁﻣﺎﻟ ُُﻬ ْﻢ َﻭ َﺣ ِﺒ َﻄ ْ ﻴﻄ َﺮ ُﺗ ُﻬ ُﻢ ﺍﻟﻔﺎﻧِﻴﺔ؟ ُ َﻗ ْﺪ ﺧﺎ َﺑ ْ ﺖ َﺍﻋﻤﺎﻟ ُُﻬ ْﻢ َﻭ َ َﺍ َ ﺬﺍﺏ َﻭ َﺍﻟْ َﻘﺘْ ُﻬ ْﻢ ﻓﻰ َﻗ ْﻌ ِﺮ ﺍﻟﻨّ ِ ﺮﻳﻦ َﻭ ﻣﺎ َﺑﻘﻰ ﻓﻰ ﺍﻟ ُْﻤﻠ ِ ْﻚ ِﺍ ّﻻ ﺍﻟ َﻌ ِ ﻴﺮﺍﻥ َﻭ َﺑ َﻘ ْ ﺖﻗ ِﺼ ُﺘ ُﻬﻢ ﻋِ ﺒْ َﺮ ًﺓ ﻟِﻠﻨ ّﺎ ِﻇ َ
ﻴﻤﻦ ﺍﻟ َﻘﺪﻳ ِﺮ. ﺍﻟﻤ َﻬ ِ ﺍﻟﻤﻨﻴ ِﺮ َﻭ ﺁﺛﺎ ُﺭ َﺍ ْﻣ ِﺮﻩِ ﺍﻟﻘﺎﻫِ ِﺮ ﺍﻟﻨّﺎﻓ ِِﺬ ُ ﺍﻟﻤ َﺘ َﻼ ِٔﻻِٔ ُ َﺑﻮﺍ ِﺭ ُﻕ َﻭ ْﺟ ِﻬﻪِ ُ
٢١٠
ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭﺗﻮﻗﻴﻊ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺻﺺ ،۳۱-۳۰ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺑﺠﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻮﺹ ﻧﻴﺰﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺪﻋﺖ ﻫﺎ ﻭﺍﻓﺘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﻣﻠﻞ ﻭﺩﻭﻝ ﻛﻪ ﺑﺮﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻤﻦ ﻭﻣﺤﻔﻮﻅ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ،
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰﻡ ﻳﻜﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻻ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮﺍﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺻﻮ ً ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﺼﻮﺹ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ،ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺎ
ﺍﻣﻀﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ،ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻣﺤﻜﻤﻪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ
ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﻜﻨﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ّ
ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺒّﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﻭ ﻧﺎﻋﻖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ّ ِ
ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ ٢١١ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﻤﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﻨﻰ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ
ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻋﻘﻴﻦ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﺖ ُﻣﻤﺎﺷﺎﺕ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
٢١٢
ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺰ ِّﻭﺭﻳﻦ ﻭ ُﻣﺨ ّﺮﺑﻴﻨﻨﺪ؛ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺭﺧﻨﻪ ﻭ ﺛﻠﻤﻪ
ﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺳﺪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﻜﺎﻓﻰ ﺩﺭ
ِ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺁﻧﻬﺎ. ﺣﺼﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ
٨٣
ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ،
ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﺼﻮﺹ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ«» ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ«» ،ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻭ »ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺒﺸﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ُﻣ ِّ
ِ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺷﺎﺭﻉ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻭ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﻠ ِّﻰ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻭ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﻭ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺭﺃﺱ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﻛﻞ
ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺁﻥ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﻠﻨﺪ .ﻭ
ﺍﻣﺎ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺭﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ
ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ،ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﻰ ،ﻃﺒﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺪﻋﻰ
ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮﻣﻮﺭﺩ ،ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺑﻄﻼﻧﺸﺎﻥ
ﺑﻮﺩ .ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻏﺼﻦ ﺍﻛﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۰۸ﺁﻣﺪﻩ ،ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ
ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺢ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ .(۲۱۱ﻭﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻼ ﻗﺒ ً ﻭ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﻔﺼ ً
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺻﻔﺘﻰ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ« ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ )ﻳﻌﻨﻰ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ( ﻳﻜﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛
ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺟﺪﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻬﺮﺍﺑﻰ« ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۰۸ﻭﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻃﺒﻖ
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ .ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻄﻼﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻔﺼ ً ّ
ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۲۱۱ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ
ﻗﺴﻤﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ »ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ« ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺁﻣﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﻋﻼﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﻈﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ؛
ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ َﻧﻔﺲ ِ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻻﺯ ُﻡ
ِ ﺍﻻﺗِّﺒﺎﻉ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻻﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ .ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ »ﻓﺮﻗﮥ ﺭﻳﻤﻰ« ﺍﺳﺖ .ﻧﺺ ﺻﺮﻳﺢ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺩﺍﻝ ﺑﺮ ٨٤
ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ،
ﻣﺜ ِﺒﺖ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻳﻤﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻛﺎﺫﺏ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻞ
ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ُﻣﺒﻄِ ِﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﻓﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﮥ ﭼﻪ ﻣﺮﺟﻌﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ! ﺩﻻﻳﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺭﻳﻤﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ
ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۰۸ﺁﻣﺪﻩ ،ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺭﻳﻤﻰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻄﻼﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺑﻄﻼﻥ ﺭﻳﻤﻰ ،ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﻀﺎﻳﻰ ،ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻭ (...ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۲۰۸ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻰ ﻛﻪ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ
ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ .ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻳﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻧﻬﻰ ﺻﺮﻳﺢ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻥ ،ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﺗﺎﺭﻳﺦ ِ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ
ِ ﺗﻤﺎﻡ َﺍﻟ ِ ﻦ ﻦ ﺍﺏ ُﻣ ْﻔ َﺘ ٍّﺮَ ...ﻣ ْ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖَ » :ﻣ ْ ْﻒ َﺳ َﻨ ٍﺔ ﻛﺎﻣِ ﻠ ٍَﺔ ِﺍﻧُ ﻪ َﻛﺬّ ٌ ﻳﺪﻋﻰ َﺍﻣﺮﴽ َﻗﺒْ َﻞ ﺍ ِ ﻦ ﺭ ُﻭ ِﺡ ﺍﻪﻠﻟ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤﺘِﻪِ ﺍﻟﺘﻰ َﺳ َﺒ َﻘ ِ ُﻳ َﺆﻭِّﻝْ ِ ﺖ ﻫﺬﻩِ ﺍﻻٓﻳ َﺔ َﺍ ْﻭ ﻳ َﻔ ِّﺴﺮ ﻫﺎ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ﻣﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓﻰ ّ ﺤﺮﻭ ٌﻡ ﻣِ ْ ﺍﻟﻈﺎﻫ ِﺮ ِﺍﻧُ ﻪ َﻣ ْ َﻤﻴﻦ) «...ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻨﺪ ﺍﻭ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ... ﺍﻟﻌﺎﻟ َ
ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ
ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ »ﻋﻬﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ(ُ .ﺳ َ ﻣﻴﺜﺎﻕ ِ« ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻜﻴﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻧﺺ ﺻﺮﻳﺢ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺗﺶ ﻣﺪﻋﻰ
ْﻒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ْﻒ« ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺑﺠﺪﻯ َﺍﻟ ْ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ » َﺍﻟ ْ
)ﻳﻌﻨﻰ =۱۱۱ :ﺍﻟﻒ ) + (۱ﻝ ) + (۳۰ﻑ ) .((۸۰ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ
ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻣﻀﺤﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺴﻰ ﻟﻐﺖ ﺍﻟﻒ ﺭﺍ
ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
٢١٣
٨٥
ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ِ ﺍﻟﻒ ﺳﻨﺔِ ﺍﻟﮑﺎﻣﻠﺔ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﻨﮥ ﺁﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻣﺎﻩ
ِﺑﻤﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓِﻰ ﺍﻟ ُﻔﺮﻗﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺷﻬﺮ )ﻣﺎﻩ( ِﺑﻤﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﺮﻯ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻳﻮﻡ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺑﺪﴽ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻨﻤﺎﻳﻴﺪ.
ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۲۱۴ﺹ ،۱۲۸ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻭ
ِ ِ ﺗﻤﺎﻡ َﺍﻟ ِ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ُﻋ ِ ﺮﻑ ْﻒ َﺳ َﻨ ْﺔ...ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻦ ﺍ ّﻣﺎ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ َﻣ ْ ﻳﺪﻋﻰ َﺍﻣﺮﴽ َﻗﺒْ َﻞ ﺍ ِ ﺤ ّﻘﻖ ﻭ ُﻣﺼﻄﻠﺢ ﺍﺳﺖ «.ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ُﻋﻠﻤﺎﻯ ﺭﻳﺎﺿﻰ ُﻣﺴﻠّﻢ ﻭ ُﻣﻘ ّﺮﺭ ﻭ ﻧﺰﺩِ ﻧﺎﺱ ُﻣ َ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺖ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ
ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺑﺴﻴﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎ ﻭ
ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ—ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ—ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ،ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﻰ ﺭﺍ
ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﺆﻣﻨﻴﻨﺶ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ »ﺫﺍﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ« ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ
»ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ« ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻓﻮﻕ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﺍﻟﻒ ﺳﻨﻪ« ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ۱۲ﻣﺎﻫﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ۱۹ﻣﺎﻫﻪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﻩ
ﺁﻥ ۱۹ﺭﻭﺯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
٢١٤
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻭﺿﻌﻴّﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﺧﻮﺩ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ) ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ (۲۰۸ﻭ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺷﺒﻬﮥ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﺩﺭ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻪ ﺑﺤﺜﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ .ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ
ﺷﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۷ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ۷۷۸ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﺁﻏﺎﺯ
ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺍﻧﺴﺖ .ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ
ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻰ ﺯﺩ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻣﻠﻰ ،ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ، ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ِ ﻭﻗﺖ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻯ ٨٦
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﭘﺨﺶ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ
ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ؛ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻳﺪ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺴﺎﻁ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺁﻧﻜﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ّ
ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻋﻠﻤﺎ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﮥ ﺍﻣﻴﺎﻝ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﺮﭼﻴﻨﺪ ،ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ﺩﻭﺭﮤ
ِ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﮊﻳﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﮔﺸﺖ! ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺴﺎﻁ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮ ّ
ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ )ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﻗﺒﺎﺩ( ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺿﻤﻦ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺳﻴﺎﺳﻰ— ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮔﺎﻫﻰ
ﺍﻫﺪﺍﻑ ُﻣﻮ ّﻗ ِ ِ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺖ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺳﺎﺯﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ— ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ
ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ
ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻧﻴﺰ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻫﻤﺘﺎﻳﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ
ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻤﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ َﺷﻬ ُﺮ ﺍﻟﻌِ ﺰﺓ )ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ( ۱۳۵ﺑﺪﻳﻊ )۱۳۵۷
ِ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻟﺒﺮ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ« ﻃﺮﻳﻖ ﺵ؛ ۱۵ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۷۸ﻣﻴﻼﺩﻯ( ،ﺁﻣﺎﺩﮤ »ﺟﺎﻧﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ِ ﺷﺪﻧﺪ.
ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ۱۳۵ﺳﺎﻟﻪ ،ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﺪ
ﻫﺰﺍﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻠّﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﺗﻠﻘﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻧﺎﻥ ِ ﺳﻴﺎﺳﻰ -ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ — ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ — ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﺠﺮﻡ ﺟﺎﻥ ﺳﺨﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ۱۳۵ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ُﻣ ِ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺘﻀﺎﺩِ » ُﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ِ« ُ
ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ،ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ َﻧ َﻔﺲ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ،ﻳﻜﺴﺮﻩ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ُﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﺩ.
٢١٥
ﺑﺎ ﺁﻥ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ،ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ،
ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺣﻜﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ،ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﺮﻭﻉ ٨٧
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ .ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺳﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺳﺖ،
ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ِ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ٢١٦ﺗﺎﻭﺿﻌﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻰ
ﺷﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ
ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻭﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻛﺜﻴﺮﴽ ﺑﻪ ﺩﺭﺝ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ
ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﺧﺎﺹ ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ،ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ،
ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻤﻼﺕ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭﺍﻋﻆ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﺮ ّ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۳۳۴ﻩ .ﺵ .ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ،ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻴﻨﺎ ًﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺷﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﺿﻮﺡ ﻭ ﺷﺪﺕ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺣﺠﺘﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ،ﺍﻧﺠﻤﻦ ّ
ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺠﺮﺑﮥ ۲۵ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﺵ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ،ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﺎﻥ ،ﺟﻬﺎﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﺣﺰﺏ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻯ ﻫﺎ ،ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻠﻰ ﻛﺸﻮﺭ، ﺳﺘﺎﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﮥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ٢١٧ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ
ﻛﻨﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺩﺭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺎ ﻳﻜﻢ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۲ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻋﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ.
٢١٨
ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻳﺎ ﺩﺍﺩﻥ
ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۸ -۱۳۵۷
ﺟﺰﻭﻩ ﺍﻯ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻤﻠ ّﻮ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺨﺶ
٢١٩ ﻛﻼﻡ ﺟﺰﻭﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ُﺐ ﺷﺪ .ﻟ ِّ ِ ِ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﻃﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻄﺎﺏ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺟﺰﻭﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺻﺪﻕ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ )ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ( ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ،ﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ٨٨
ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ِ ﻧﻮﻙ ﭘﻴﻜﺎﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ
ﻟﺐ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ّ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ،۲ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﻣﺸﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﻭ ﺑﻪ
ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻻﺕ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ
ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻭ ﺷﺮﻋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ِ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺳﺖ.
٢٢٠
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺳﻴﺮ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ
ِ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ،ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻴﻔﺮ
ﻫﺎﻯ ۱۳۵ﺳﺎﻟﮥ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺗﻀﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ِﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ
ﺗﺎﺑﻌﮥ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۳۶۲ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺗﻌﻄﻴﻠﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۶۲
٢٢١
ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﺪﻳﺪ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ٢٢٢ﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﻼﻥ ﻫﺮ ﺍﻋﺪﺍﻣﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ،ﺑﻌﻀﴼ ﺫﻛﺮﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ
ﻮﻫﻢ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﮤ ﺍﺫﻫﺎﻥ َﺗ ّ
ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٢٢٣
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻫﮥ
ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﺪ ،ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ »ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ« ﮔﺬﺍﺭﺩ .ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺑﺎﺭﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ،ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ (۱۹۸۳) ۱۳۶۲ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ
٨٩
ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻫﻤﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ.
٢٢٤
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﭼﺎﭖ ﮔﺮﺩﻳﺪ،
ﻣﺜﻞ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۱۸ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۶۳ﭼﺎﭖ ﺷﺸﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ۳۰۰۰ﻧﺴﺨﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ
ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﻼﻙ
ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۶۰ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ» ،ﺧﺎﺗﻤﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ
ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺑﻄﺎﻝ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ ،ﻗﺎﺩﻳﺎﻧﻰ ﮔﺮﻯ« ،ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻼﻣﻪ ﻳﺤﻴﻰ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ،ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ،ﺁﺑﺎﻥ ،۱۳۶۰ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﺯ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﻧﻮﺭﻯ ،ﻧﺸﺮ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺪﺭﺳﺔ
ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻓﺘﻨﮥ ﺑﺎﺏ ،ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻧﻮﺍﻳﻰ ،ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﺎﺑﮏ ،ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ،ﺑﻬﺎﺭ ،۱۳۶۲ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩ.
ﺩﺍﻍ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﮔﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ِ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ -ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﻪ ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﻋﻠﻴﻪ
ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ .ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻳﺎ ﻛﺘﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ
ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ ،ﻛﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻼﻣﺖ ﻭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺣﺠﺘﻴﻪ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ،ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ — ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ
ِ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺩﺍﺭﺩ .ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ،ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺍﺯ ﻉ ﺑﺎﻗﻰ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۴ﻭ ﻣﺘﻦ
ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ( ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺩﻳﻪ
ِ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ...ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ
ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﻔﺤﻪ
ﺍﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﺧﻼﻑ ﺟﺪﻳﺪﺵ ،ﺷﺮﻳﻚ
ﺧﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻭﺣﺶ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺶ ﻧﺎﻟﻪ ﻛﻨﺪ
ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺧﺮﺍﺏ ﺁﺑﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﻩِ ِ ﻣﻴﺴﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ
ﻋﻤﻴﻖ ﺳﻴﺎﻩ ،ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ٩٠
ﻼ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﻜ ُﻢ ﻣﺎ ُﻳﺮﻳﺪ« ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻣﻮﺭ ،ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﺎ ِّ ﺤ ُ ﺸﺎء ﻭ َﻳ ْ ﺣﻖ »ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﻣﺎ َﻳ ُ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﻨﺪ؛ ﻭ ﻣﺎ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ،ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ.
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺩﺍﺩﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺟﺪﻳﺪ ّ ﺍﻣﺮﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﻮﺩ ،ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺘﺐ ﻓﻮﻕ ِّ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﺍﻋﻼﻣﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ
ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻛﺸﺖ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ
ﻭ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ،ﮔﺬﺷﺖ .ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﺗﺸﻨﺠﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ
ﺣﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ — ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻭ ﻣﻮ ّﺭﺧﻴﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ — ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ ّ
ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺍﻳﺮ ﺩﻭﻟﺖ
ِ ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺕ
ﺭﮊﻳﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﭘﺨﺶ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﻛﺘﺒﻰ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ — ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ — ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﻥ ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﺍ ّﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺎﺑﻌﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪ ،ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻨﺪ ﻳﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﺯﺟﻮﺋﻰ ﺷﺪﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﭘﺨﺶ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ.
٢٢٥
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ
ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻧﻈﺎﻡ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ
ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ — ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ — ﻭﻟﻰ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻳﺎﻓﺖ .ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﻰ ﻭ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﻭ ﺍﻧﺰﻭﺍﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺷﻜﺴﺖ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ
ِ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ، ﻣﻌﻨﻮﻯ — ٩١
ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺣﺪﻭﺩ ۶-۵ﺳﺎﻝ ،ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ — ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﺮﻛﺰ
ﺟﻬﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ،۲۰۰۳ﻛﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ،
»ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻣﻨﺰﻩ« ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ »ﺑﺎ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ« ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ »ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗﺤﺼﻰ« ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ »ﻋﻠﻰ َﺭﻏﻢ ِ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻈﻢ ﺟﻬﺖ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻨﻮﺯ ...ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﺎ ﻋﺰﺕ ﻭ
ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ« ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ
ﻣﻨﺼﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﻪ ّ
ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ،ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﺷﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻓﻜﺮﻯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﺭﻭﺷﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ،ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻮﺿﻮﻉ
ﺑﺤﺚ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﻣﺎﺳﺖ ،ﮔﺸﻮﺩﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺴﺎﻁ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻧﻮﺭﺍﻟﺪﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ۱۳۶۹ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴّﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ّ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﻮ ّﺭﺧﻴﻦ ﻭ
ﻣﺤ ّﻘﻘﻴﻦ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﻓﺖ — ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻨﺸﺄ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄ
ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۶۲ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ — ٢٢٦ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ
ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻛﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ،ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﺩ ّﻭﻡ ﺁﻥ ،ﺟﺴﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻛﻪ ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ۱۳۶۹ﺍﺳﺖ.
٢٢٧
ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻛﺘﺒﻰ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺳﺎﺑﻖ
ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ،ﺩﻭﺳﺖ ﻭ َﻣﺤﺮﻡ ِ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﮥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺭﺋﻴﺲ »ﺩﻓﺘﺮ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ« ﻭ »ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ« ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
٢٢٨
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻤﺪﺗﴼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ
ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻘﺪ ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﻣﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ٩٢
ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﺵ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﭘﺎﺧﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺴﻤﺖ
ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ّ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ،ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥُ ،ﻣ ِ ﺜﺒﺖ ﺁﻥ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻭﻳﻰ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻤﺪﻟِﻠﻪ! ﻟﺤ ُ ﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺣﻖ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻧﺪ؛ َﺍ َ
ﺑﺎﺭﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺟﺰء ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ،
ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ
ﻼ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻳ ً ﻛﺘﺐ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ٢٢٩.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺳﻮﺭﮤ ﻧﺴﺎء ،ﺁﻳﮥ
ﺍﺧﺘِﻼﻓﴼ َﻛﺜﻴﺮﴽ« )ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ۸۴ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪَ » :ﻟ ْﻮ َ ﻦ ﻋِ ْﻨ ِﺪ َﻏﻴ ِﺮ ﺍﻪﻠﻟِ َﻟ َﻮ َﺟﺪﻭﺍ ﻓﻴﻪِ ْ ﻛﺎﻥ ﻣِ ْ ﺁﻳﻨﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ( ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻭ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ
ﺟﺎﻋﻞ ،ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺯﻳﺮ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ
ﻼ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﺘﺐ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً ﺍﺳﺖ)ﺿﻤﻴﻤﻪ .(۲
ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۶۳ﺗﺎ ۱۶۵ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ
ﺷﺪﻩ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ،ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ
ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ،٢٣٠ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺟﻠﺪ ،۲ﺹ ۲۴۳ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻛﺎﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﻛﻞ
ﻧﻬﻢ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮ ﻭ ﻋﻀﻮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ٢٣١ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ،
ﺁﻥ ﻫﻢ ﻻﺑﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺷﺎﭘﻮﺭﺟﻰ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ!
٢٣٢
٩٣
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ،۲ﺻﺺ ۳۸۶-۳۹۲ﺍﺯ ﻧﻘﺸﮥ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ
ﺍﻟﺴﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ُﻭ ﻋﺎﻅ َ
ﻫﻮﻳﺪﺍﻯ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﭼﻬﺮﮤ »ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ« ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ،ﺹ ۳۷۷ﻭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺻﺺ ۳۸۴-۳۸۵ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ َﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ
ﻣﻰ ﻛﻨﺪ! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﺫﻳﻞ ﻛﻪ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺳﺎﻭﺍﻙ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ
ِ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﭘﻠﻴﺪﻯ ِ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ! ٢٣٣ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ
ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﻛﻪ ﺷﺎﺭﻉ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﺴﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﮥ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.
ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ،۲ﺻﺺ ۳۸۴-۳۸۵ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ .ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ﺻﺪﺍﺭﺕ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺗﻌﻠﻖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺷﻬﺮﺕ ﻭﺳﻴﻊ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺑﻘﺎء ﺍﻳﻦ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ،ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﺑﻮﺩ ،ﻋﻤﻖ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ
ﺩﺍﺩ .ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ :ﺳﻨﺪ ﺍﻭﻝ ،ﻧﺎﻣﮥ
ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۴۳ /۶/۱۲ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻗﺎﺳﻢ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ
ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﮤ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻬﺮ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺄﺳﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ:
ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻬﺮ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ :ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺄﺛﺮ ﻭ ﺗﺄﺳﻒ
ﺍﻳﻨﺠﺎﻧﺐ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻤﻮﻡ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﻜﺎﻥ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﭘﺎﺳﺎﻝ ﻣﺪﻳﺮ
ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰﺍﺭ ﻓﺮﻗﮥ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ .ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﻓﺎﺋﻘﻪ
ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ .ﻗﺎﺳﻢ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ.
ﺳﻨﺪ ﺩﻭﻡ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺎﺣﻴﮥ ۲ﺷﻴﺮﺍﺯ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۵۰/۵/۱۹ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ: ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ ۱۲ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺎﺣﻴﮥ ۲ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺁﻗﺎﻯ
ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺻﻔﺤﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻭﺿﻊ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ٩٤
ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ :ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ .ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻧﻜﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﺭﻭﺍﺝ ﭘﻮﻝ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻛﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﻯ ﺗﻬﺮﺍﻥ ،ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﭼﺮﺥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻛﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﭼﺮﺧﺪ .ﺷﺨﺺ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ
ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ
ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﻣﺒﻠﻎ ۱۵ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻛﻤﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﮔﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ: ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺛﻨﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺯﺍﺭﻋﻴﺎﻥ ،ﻗﺎﺳﻢ ﻛﺮﻳﻤﻴﺎﻥ ،ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ
ﻧﺎﺻﺮ ﻭ ﺿﻴﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ،ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ،ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﻤﺎﻟﻰ ،ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ) .ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ.(۱۳۵۰/۹/۱۵-
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﭼﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺗﻰ
ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﺜﻞ »ﻫﻢ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻧﺪ ﻣﺴﻠﻜﺎﻥ«؛ »ﻓﺮﻗﮥ ﻣﺎ« ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﺍﻭﻝ( ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ُﻣ ِّ ﺼﺮﺍﻧﻪ ّ
ﻛﻪ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ »ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﻴﺴﺖ« ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﻓﺮﻗﻪ« ﻭ »ﻣﺴﻠﻚ« ﻻ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
»ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ« ﻭ »ﺑﻬﺎﺭ ﺑﺪﻳﻌﻰ« ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ّ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻇﻞ ﻳﻚ »ﺩﻳﻦ ﺑﺪﻳﻊ« ﻣﺘّﺤﺪ
ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﻞ ،ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ،ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﭼﻮﻥ »ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ،ﺿﻤﻦ ﺗﺼﺪﻳﻖ ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ،ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺍﻟﻘﺎء ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﻄﻊ
ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭﺣﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﺮﺍﺕ ﻣﺤﺘﻮﻣﻪ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﻜﺎﻥ ،ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ٩٥
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ،ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻛﻞ ﺍﻣﻢ ،ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻓﻄﺮﺕ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ
٢٣٤
ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻛﺸﺎﻧﺪ.
ﺠ ﺴﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﻭﻣﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺟﻠﺴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ُﻣ َ
ﻏﻠﻂ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ،ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺳﺎﺩﮤ َﺳ ِ ﺒﻚ
ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺟﻮﻩ ﺑﺪﻳﻌﻰ
ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ٢٣٥.ﺍﺯ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ» :ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺻﻔﺤﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ...ﺍﻟﺦ«؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺭﺍ ﻳﻚ ﺟﺎ ﺩﺭ ﻻ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭﻝ ﺟﻠﺴﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ)!( ﻭ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ »ﻛﺘﺎﺏ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ« ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻧﺼﻮﺹ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺗﺶ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ — ﻧﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ «...ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ)!( ﻣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ
ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﻼﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﺎﻟﺐ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ .ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ
ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۲۳۳ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﺑﻠﻜﻪ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ٢٣٦ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» ،ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻛﻤﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺷﻮﺩ« ،ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻨﻚ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻯ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻛﻤﺮ
ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ّ ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﻛﻤﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﭼﻴﺴﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻴﺴﺖ .ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﮊﻳﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﺎ
ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻞ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ
٢٣٧
ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ
ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ٩٦
ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻌﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ِ ﻓﺮﺿﻴﺎﺕ ﻣﻮﻫﻮﻣﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ »ﻳﻚ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ
ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ« ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ .ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﻠﻴﻪ ﻫﻢ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ٢٣٨ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ »ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ« ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﺭﻓﺘﻪ — ﻳﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﻳﺎ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻠﻰ
٢٣٩
—ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﻥ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﴼ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ »ﺑﻪ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ«
٢٤٠
ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ
ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ.
٢٤١
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺍﺯ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ،ﺻﺺ -۴۵۱
۴۵۰ﻭ ۴۶۵-۴۶۹ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﺺ ۱۸۷-۱۸۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ،
ﺩﺭﺍﺩﺍﻣﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻟﺤﻦ
ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ،ﻳﺎﺭ ۴۰ﺳﺎﻟﮥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﺶ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ ٢٤٢ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ
ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ،ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﺮﺩ؟ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍﻳﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ
ﻭﻟﻮ ﺟﺰﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ
ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻣﻌﻠﻮﻣﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ،
»ﺩﺳﺖ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻭﻯ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺳﺎﺧﺖ«! ٢٤٣ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﻰ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ،ﮔﻮﻳﻰ ﻫﻤﮥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺗﺶ ﺭﺍ ِ ﺤﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ۵۲۰ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺻ ّ
ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ٢٤٤ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ
ﻛﺘﺐ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺗﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻰ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ٢٤٥ﻭ
ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ» :ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ )ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ۵ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ
٢٤٦ ﻣﻌﻤﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ« ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﻧﻘﻼﺏ! ( ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺎ » ّ
٩٧
ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻛﻪ
ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻫﻤﻴّﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺍ ّﻭﻝ)!( ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﺪ .ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﺄ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺳﻨﺪ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ ...ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩ .ﻭﻯ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ
۱۳۶۶/۶/۲۷ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﻜﺘﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﻭ ،ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺩﻭ ِﺭ ﺳﺎﻝ
ﻫﺎﻯ ۱۳۳۲-۱۳۲۰ﻧﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ«.
٢٤٧
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﺧﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺩﺭ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ) ۱۳۴۳/۶/۱۲ﻭ ۱۳۵۰/۵/۱۹ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻔﺤﮥ ۳۷۶
ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ
ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ »ﭘﻮﻝ ﻭ ﺯﻥ« ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻭﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» :ﺯﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﻬﻢ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺎ ﺟﻠﺐ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ِ ﻋﻨﻮﺍﻥ ُﻣﺒﻠّﻎ ﻋﻤﻞ ﻻ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻮ ً
ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ«.
٢٤٨
ﻋﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ۱۳۸۱ﺷﻤﺴﻰ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ
ﻻ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻧﺦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻭﺻﻞ ﺍﺳﺖ! ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺿﻤﻦ ﺑﻨﺪ ۴ﻃﺒﻖ ﺷﺌﻮﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﻰ ﻋﻔﺘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً
ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺰﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻨﺼﻔﺎﻥ ﻭ ُﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﺁﺑﺮﻭ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻜﺲ
ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺩﻭﺭ
ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺵ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ
ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺿﺮﺭ ﻫﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺍﻭﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺴﺎﺟﺪﻳﻦ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﺳﺠﺎﺩﻳﻪ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺰﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺳﻮء ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ — ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ٩٨
ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻣﺰﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ:
ﻜ ْﻢ ﻗﺎ ِﺑﻠُﻮ ُﻩ ِﺑﺎﻟ ِّﺮ ْﻓ ِﻖ َﻭ ﺍﻟﺬﻯ َﺯ َﺟ َﺮ ُﻛ ْﻢ ﻻ َﺗ ْﺰ ُﺟ ُﺮﻭ ُﻩَ ،ﺩ ُﻋﻮ ُﻩ ِﺑ َﻨ ْﻔ ِﺴﻪ َﻭ َﺗ َﻮﻛِّﻠ ُﻮﺍ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ » َﻭ َﻣ ِﻦ ﺍ ْﻏ َ ﺘﺎﻅ َﻋﻠَﻴ ُ
ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﺘﻘِ ِﻢ ﺍﻟﻌﺎﺩِ ِﻝ ﺍﻟ َﻘﺪﻳﺮ« )ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻏﻴﻆ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺭﻓﻖ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺯﺟﺮ ﺩﺍﺩ ﺯﺟﺮﺵ ﻣﺪﻫﻴﺪ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺘﻘﻢ ﻋﺎﺩﻝ ﻗﺪﻳﺮ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﻴﺪ(٢٤٩؛ »ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻛﺸﺪ ﻭﻟﻮ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ«؛ »ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺎﺗﻼﻥ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻛﻨﻨﺪ«؛ »ﺍﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺘﻌﺪﻯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ...ﺍﮔﺮ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﺟﻔﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻫﺮ ُﻣ ّ ﻛﻨﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻭﻓﺎ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ،ﻇﻠﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻋﺪﻝ ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ ،ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺟﺘﺬﺍﺏ ﻛﻨﻴﺪ ،ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ،ﺯﻫﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ،ﺯﺧﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﻨﻬﻴﺪ .ﻫﺬﺍ ِ ِﺼﻴﻦ َﻭ ِﺳ َﻤ ُﺔ ﺨﻠ ﺍﻟﻤ ْ ﺻ َﻔ ُﺔ ُ َ
ﻗﻴﻦ«؛ »ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻨﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ .ﻛﻠﻤﮥ ﺣﻖ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻟﺼﺎﺩِ َ
ﺍﻟﻤﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﻨﺎﺩ ﻛﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻜﻨﻴﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺻﻔﺖ ِﻌﻢ َ ﻧ َ
ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ«؛ »ﺍﮔﺮ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻟﻌﻨﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﻮﻳﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﮥ ﺭﻛﻴﻜﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﺸﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ
ﻧﻴﺎﻻﻳﻴﺪ.
٢٥٠
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ
ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ،ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ
ﺍﺯ :ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ )ﻣﻮ ّﺭﺥ( ،ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺠﺔ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﺣﻤﻴﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ )ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ
ﻣﺪﻳﺮ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ( ،ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺣﻘﺎﻧﻰ )ﻣﻮ ّﺭﺥ( .ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺗﻬﻴﮥ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺳﻬﻴﻢ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺧﻂ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺧﻂ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ،ﮐﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻴﺰ ،ﺧﻂ ﻣﺰﺑﻮﺭ
ﺭﺍ ﻣﺼ ّﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ٩٩
ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ،ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﻰ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﺮﺣﻮﻣﻴﻦ :ﺁﻭﺍﺭﻩ ،ﺻﺒﺤﻰ ،ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻪﻠﻟ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻳﻦ »ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ!
ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎ ﻭ
ﻛﺸﺘﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﺸﺪﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺷﺪ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﻜﻮﺕ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻜﻮﺕ ﻫﻢ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻃﻴﺒﻪ ،ﺍﺻﻠﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ
ﻭ ﻓﺮﻭﻋﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻗﺪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺣﻴﻦ ﺛﻤﺮﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ٢٥١ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻨﺪﻧﺶ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻥ
ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ
ﻛﻪ ﻧﺤﻮﮤ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺧﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ؛ ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ .ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭﺍﻭﺍﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺩﻭ ﻃﺒﻘﮥ ﺷﺮﻛﺖ
ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ِ ﻣﺮﺩ ،ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺖ ،ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ
ﻣﻰ ﮔﻔﺖ» ،ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﻨﺪ«! ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ!
ﻼ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۴ﻩ.ﺵ ﺳﺨﺮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭﺍﻋﻆ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩﻩ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻋﻜﺲ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ! ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻣﻨﺸﺎء ﻭ
ﺗﻮﻫﻢ ﻭ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ،ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻣﺤﻜﻮﻣﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ ّ
ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﻛﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ َﻗ َﺴﻤﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻓﺮﺿﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ
ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺭﺩ ﺷﺪﮤ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ( ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ّ
ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺫﻛﺮ ١٠٠
ِ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻮﻫﻢ ِ« »ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ،٢٥٢ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﺑﺎ ﺷﻬﭙﺮ » ّ
ﻭﻫﻢ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ،ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ،ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮ ﻛﺒﻮﺗﺮﺍﻥ َﺣ َﺮﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ِ ﺳﺎﻋﺪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﺸﻴﻨﺪ. ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﻳﺰﺩ ﻭ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ
ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ،ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﻣﻄﻬﺮ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺣﺴﻴﻦ »ﻋﺒﺪ ﺧﺪﺍ« )ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ( ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ّ
ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﻭ » ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ،ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ِ ﺩﻝ ﺷﺒﻰ ﺍﺯ
ﺷﺐ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭﺿﻮﻯ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ
ﺮﺍﻁ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺴ َﺘﻘﻴﻢ« ﺑﺮ ﻟﺴﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺟﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺍﻟﺼ َ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﺻﺎﻧﻪ » ِﺍ ْﻫ ِﺪﻧﺎ ِّ
ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﻮﮤ ﻻ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۳۶ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﻭ ً ّ
ﻦ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻭﺍﻫِ ﻤﻪ ﻭ ﻇ ّ
ﻣﺘﺬﻛﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍ ﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ ،ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ،ﺩﻗﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ
ﺛﺎﻟﺜﴼ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺻﺺ ۶۱۱ﺗﺎ » ۶۲۰ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼﻏﻪ« ﻓﻴﺾ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺧﻄﺒﮥ ،۱۸۴ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻄﺒﮥ » َﻫ ّﻤﺎﻡ« ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻣﺘّﻘﻴﻦ ،ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ،ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ،
ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻮﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺩ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺁﻥ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﭼﻮﻥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ)ﻉ( ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺳﭙﺮﺩ ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ،ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ
ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ِ ﺍﻭﻝ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺧﻄﺒﮥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ )ﺧﻄﺒﮥ ،۱۸۵ﺻﺺ (۶۲۰-۶۲۴ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻗﻴﻖ
ِ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭﻏﺼﻪ، ّ ﺳﺮ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ!
١٠١
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮّﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﻛﺘﺒﻰ ﻣﺜﻞ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ،۱۳۶۹ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ ،ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ،ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ،۱۳۷۰
ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻭ »ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ ،ﺻﻌﻮﺩ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ،ﻧﺸﺮ ّ
ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ )ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩ( ،ﺳﺎﻝ ،۱۳۷۷ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺍﺳ ِ ﺗﻮﻫﻤﻰ« ﺟﺪﻳﺪ ،ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻼﻑ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﻭ ِ ﻟﻌﺎﺏ » ّ
ﺑﻌﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺳﻨﮥ ۱۳۸۵ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﻳﮥ ﻣﻘﻠّﺪﻳﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ
ﺣﺮﻛﺘﻰ ۲۵ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻭ ُﺗ ﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ
ﺭﺍ ،ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻳﻜﺼﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ
ﺟﻢ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺷﺪ ،ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،٢٥٣ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ،ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﻫﻔﺘﮕﻰ ﺯﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﺪ.
٢٥٤
ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ
ﺟﻢ ،۱۳۸۴/۳/۱،ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ،ﻓﺮﻗﮥ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ! ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺪ ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺂﺧﺬﺷﺎﻥ ﺍﻛﺜﺮﴽ ّ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ.
٢٥٥
ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ
ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎﭖ ﻭ ﭼﻪ ﺟﺪﻳﺪﴽ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻼ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۹۰ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﻫﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ۶۰ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ »ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ«
ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ )ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺁﺑﺎﻥ (۱۳۸۴ﻭ ﻳﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ
»ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﮔﻮﻳﺎ ،ﭘﺮﺩﻳﺲ ،ﻣﻨﺘﺸﺮ
ﻼ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛ ً
ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻛﻼﻝ ﻭ ﻣﻼﻝ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ،ﺑﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ؟ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ، ١٠٢
ﻭ ﺣﻤﻼﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ
ﻜ ٍﺮ« ﻛﺎﻣ ً ﻼ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻗﻤﺮ ﺁﻳﮥ ۷ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻳ ْﻮ َﻡ ْ ﻳﺪ ُﻉ ّ ﺍﻟﺪ ِﺍﻉ ِﺍﻟﻰ َﺷﻰٍء ُﻧ ُ
)ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺴﺖ( ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻰ
ﻦ َﺑﻨﻰ ِ ﺣﻜﺎﻡ َﺟ ٍ ﺪﻳﺪَ ...ﻭ َﺍ ْﻛ َﺜ ُﺮ َﺍ ْﻋﺪﺍِٔﻪِ ﺍﻟْ ُﻌﻠَﻤﺎء« )ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺘﺎﺏ َﻭ َﺍ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪْ » : ﺻ ِﺒﻰ ﺫُﻭ ﻛِ ٍ ﻳﻈ َﻬ ُﺮ ﻣِ ْ ﻫﺎﺷ ْﻢ َ ٍ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ...ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﻋﻠﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ(٢٥٦؛ ﻭ
ﻓﺎﻥ َﻭ ﻟ َْﻢ ﻳ ْﻌ ِﺮ ِ ﺖ ِﺑﻪِ ﺍﻟ ﺮ ُﺳ ُﻞ َﺣ ْﺮ ِ ﺎﺱ َﺣﺘّﻰ ﺍﻟﻴ ْﻮ ِﻡ َﻏﻴ َﺮ ﺠ ُ ﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺟﺎْ ﻑ ﺍﻟﻨّ ُ » َﺍﻟْﻌِ ﻠ ُْﻢ َﺳﺒْ َﻌ ُﺔ َﻭ ﻋِ ْﺸﺮ ُﻭ َﻥ َﺣ ْﺮﻓﴼ َﻓ َ ﺮﻳﻦ َﺣﺮﻓﴼ« )ﻋﻠﻢ ۲۷ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺭﺳﻞ ﻴﻦ َﻓ ِﺎﺫﺍ ﻗﺎ َﻡ ﻗﺎُ ِٔﻤﻨﺎ َﺍ ْﺧ َﺮ َﺝ ﺍﻟ َ ْﺤ ْﺮ َﻓ ِ ْﺨ ْﻤ َﺴ َﺔ َﻭ ﺍﻟْﻌِ ْﺸ َ ﺍﻟ َ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﻭ ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﭘﺲ ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ
ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺣﺮﻑ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ( .٢٥٧ﻭ »ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻯ ﺟﺰ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﻭ
ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ ﺑﺎ ﺁﺭﺍء ﻋﻠﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ
ﺁﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﻠﻮﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ«٢٥٨؛ ﻭ ﻀﻴﻞ ﺑﻦ ﻳﺴﺎﺭ ،ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻋﻼ ّﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺍﺯ ُﻓ َ
ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩ» :ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ُﺟ ّﻬﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ
ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ «.ﭘﺲ ﻣﻦ ﻋﺮﺽ
ﻛﺮﺩﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ» :ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ
ﻋﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﭼﻮﺏ ﻫﺎﻯ ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻯ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺠﺎﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ «.ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
»ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻋﺪﻝ ﻭﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ«. ٢٥٩
ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪ،
ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﻳﻚ ﺩﻝ ﻭ ﻳﻚ ﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ
ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ،ﻭ
ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻼﻛﺖ ﺑﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻔﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ١٠٣
ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺷﺎﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ.
٢٦٠
ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴّﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮ
ﺳﻴّﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺯﺍﻫﺪﻯ ﺑﺎﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺳﻼﻣﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﺮ ﺁﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ
ﺍﺳﻼﻣﻰ
٢٦١
ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ» .٢٦٢ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﻄﻊ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
،۱۳۸۱ﭼﺎﭖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۳۸۳ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺁﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ،ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ّ
ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻓﻮﻕ ،ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﺨﺶ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﺧﻴﺮ ،ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﻍ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ
ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ
ﻛﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ،٢٦٣ ۲۰۰۳ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻬﻴﻤﻨﻰ ﺭﺍ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ — ﻭ ﻧﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ
ﺑﺸﺮﻯ — ﺍﺯ ﺳﻴﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﺎ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻇﻞ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍﻩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ّ ّ
ﻣﺎﻥ ِﺍ ّﻻ ﺑﺪﻳﻌﺶ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﺍ ّﻣﺎ َﻴﺲ ﻟ َُﻪ َﺍ ٌ ُ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻟ َ
ﻤﻦ« )ﺍﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ِﺑ ﺎﻟﺪﺧ ُﻮ ِﻝ ﻓﻰ ِﻇﻞِّ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ
ﺭﺣﻤﻦ(
٢٦٤
ﻼ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ،ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺩﺍﺭﺩ ،ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺭﺥ ۲۸ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ) ۱۹۸۷ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ .(۱۳۶۶/۱۰/۷
٢٦٥
ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺁﻥ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻔﺴﻪ ،ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ،ﻣﻮﺭﺥ ،۱۳۸۳/۸/۲۵ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ
ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻗﺒﻮﻟﻰ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۸۰۰ﻧﻔﺮ ﺑﺎ
ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻚ ﺭﻗﻤﻰ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ،ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺁﻣﺪ ،٢٦٦ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ١٠٤
ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﻀﻮﺭﴽ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ
ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺧﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺁﻣﺪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ
ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻴﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﻣﺆﻳﺪ
ﻟﺰﻭﻡ ﺻﺪﻭﺭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﮥ ۱۳۸۳/۸/۲۵ﺑﻮﺩ .ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺣﺎﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻨﺪ
ﺍﻟﻠﺰﻭﻡ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ
ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﺼﻮﺭ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺍﻣﺎ ﻫﻤﮥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ
ﺧﺼﻮﺹ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺎﻥ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺑﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺧﻴﺮ ،ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﻭﺿﻊ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻮﺟﺐ ﺭﻓﻊ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺫﻫﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺘﺐ
ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻭ ﻣﺠﻠﮥ ﺯﻥ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۳ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۱ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ
ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺎﻥ
ﺁﮔﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﮔﻮﻝ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﮥ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻳﺸﺎﻥ)!( ﺩﺳﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ
ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻰ ﺑﻪ ﭘﻮﺷﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟﮥ ﻣﻀﻠﮥ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ١٠٥
ِ ﻋﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ
۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ َﺭﻩِ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﻛﻒ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻟﺬﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻛﺮﺩﻥ
ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﺰﻳﻨﮥ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﻰ ﺁﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﻭﺭﺷﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﺯ ﺁﻥ »ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ« ،ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻳﺎ ﻓﻴﻠﻤﻰ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺳﻴﻤﺎ ﭘﺨﺶ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﺎﺭ ﻳﻚ ﺳﺮﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻴﺼﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ،ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰ﻛﺸﻮﺭ ،ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﻰ
ﺑﺮﻧﺪ! ﺁﻩٍ ﺁﻩٍ .ﺧﻮﺵ ُﺑـ ـ ـ َﻮﺩ ﮔﺮ ﻣﺤﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ.
ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﺧﻼﻗﻰ ،ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺍﻳﻨﻚ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﻜﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻫﺸﺖ ﻧﻜﺘﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ،ﻛﻪ ﻋﺮﺽ
ﺷﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺟﺰء ﺑﻪ ﺟﺰء ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ،ﻻﺯﻡ
ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺤﺜﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ
ِ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻟﻒ ﻭ ﺏ ﻭ ﺝ ﻭ ﺩ ،ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﻢ؛ ﺍﻣﺎﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ّ
ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﺍﺩ ،۱۳۸۲ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ
ﻭﻟﻰ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﻟﻒ( ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻧﻔﺲ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ
ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ »ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« ﻭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻣِ ِ ﺮﺁﺕ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ...ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻏﺮﺽ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ
ﺗﻔﺤﺺ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﺭ ّ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﮕﺎﺭﺩ) .ﻟﻮﺡ ﻃﺮﺍﺯﺍﺕ(.
١٠٦
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ
ﻼ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻣﺪ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻭ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺳﻴﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ
ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ.
٢٦٧
ﺏ( ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ِ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ٢٦٨ﺭﺍ ﻣﺆ ﻛﺪﴽ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻏﻠﺒﮥ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ» :ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ُﺍﻧﺲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ«.
٢٦٩
ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺸﺎﻥ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ّ
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻖ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﻣﺮ
ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﺮﻁ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻛﺎﻓﻰ ﻣﻬﻢ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻼﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ ،ﻭ
ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺰ ﺗﻔﻜﺮﻯ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻴﺰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ّ ﺟﻨﺒﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺗﺎ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺎﺑﻰ ،ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﻰ .ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺣﺒﻞ ﺗﻤﺴﻚ ﻭ ﺗﺸﺒّﺚ ﺟﻮﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺿﻌﻴﻒ. ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺘﻴﻦ، ّ
٢٧٠
ﺗﻮﻫﻢ ﺯﺩﺍﻳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ »ﻗﺪﻣﻰ« ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻌﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﻪ ّ
ﺳﺎﺯﻧﺪ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﺭﻳﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ
ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺷﺎﻥ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﺎﻟﮥ
َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۸۷۵ﻣﻴﻼﺩﻯ — ﻳﻌﻨﻰ ۳۰ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ — ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ »ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﺍﺻﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺑﻨﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ
ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺑﻴﺎﻥ« ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ.
٢٧١
١٠٧
ﺁﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﻫﺸﻴﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺫﺍﺗﴼ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ
َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ ،ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻣﺪﺕ ﻭ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺑﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺗﺤﻮﻻﺕ ۳۰ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ،ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ،ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ،
ﻣﻮﺟﺐ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺗﺮ ﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ ،ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ
ﺗﻮﻫﻢ ﺯﺩﮔﻰ« ،ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻧﻴﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﺎﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺽ ِ» ّ
ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
٢٧٢
ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪِ » ، ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮﻯ ﺗﻮﻫﻢ« ﻫﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ ﺳﺮﺍﻥ ّ
ﻣﺒﺘﻼ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺶ ﺭﺍ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻛﺴﺐ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ
ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ّ
ﺗﻮﻫﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻛﻪ ﺗﻮﻫ ِﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻠﻞ ّ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ» ،ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﺭﺍّ » ، ﻻﺑﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺘﺪﻭﻟﻮﮊﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻭ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﻭ ّ
ﺗﻮﻫﻢ ،ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ .ﺁﻳﺎ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻴﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻭ
ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ
ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻜﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻳﺎ ﻋﻠﺖ ﺗﻮﻫﻤﺸﺎﻥ ،ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ّ ﻼ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﻓﺖ؟ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﺍﺯ ۹۴ﺑﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ۴۸ ،ﺑﺎﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ۵
ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ! ٢٧٣ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ۲۷ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﻏﻴﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ۱۹ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺗﻮﻫﻤﺸﺎﻥ ،ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻫﺎﻯ ﻛﺬﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺘﻪ .ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻠﺖ ّ
ِ ﻋﻠﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺭﺍ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ،ﭼﻮﻥ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ،ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻫﻨﻰ ّ ١٠٨
ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﺪﺍﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ،ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ،ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﺎﻯ
ِ ﭘﺸﺖ ﺁﻥ ُﺩ َﻭﻝ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﻧﺪ )ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺷﺒﻪ ﻣﺎﻓﻴﺎﻳﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ
»ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ« ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ٢٧٤...،ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺑﻰ
ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﻗﻌﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻬﺪ؛ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﻝ ﻭﺿﻌﻰ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ .ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺍﻳﻦ »ﻣﺎﻓﻴﺎﺯﺩﮔﻰ« ﺫﻫﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﻼ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﺩ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺜ ً ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺗﺠﺎﺭﺕ »ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ،ﻧﻔﻮﺱ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﻮﺩﺟﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺭﺍ
ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻣﻰ ﻛﻨﺪ
٢٧٥
ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺁﻣﺪﻩ
ﻣﺘﺤﺠﺮ ﺫﻫﻨﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ »ﺑﺖ« ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺍﺳﺖ ،٢٧٦ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ّ
٢٧٧ ﻣﻬﻢ ﺷﺪﻩ ،ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺁﻛﺎﺩﻣﻴﻚ ،ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ
ﺗﻀﺎﺩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﺮ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ،ﺩﺭ ّ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ،ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺮﻯ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩ ،ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻭ
ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻗﺎﻟﺒﻴﺸﺎﻥ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﮏ ﺳﺮﻯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﻓﻨﺪ ،ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺑﻦ
ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺴﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺭﻩ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ،ﻣﻌﻠّﻖ ﻭ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ، ِ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻧﻔﻴﴼ ﻳﺎ ﺍﺛﺒﺎﺗﴼ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻓﻘﻂ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻭﻫﻢ ﻭ ﺷﻚ ﻭ ﻇﻦ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﻣﻮﻫﻮﻣﻰ ،ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ
ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﺎ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﺎ
ﻣﻈﻨﻮﻧﻴﻦ ﻻﻧﻪ ﻛﺮﺩﮤ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺵ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻓﺮﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺘّﻬﻤﻴﻦ ﻳﺎ ِ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ،ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﻧﻤﻰ
ﻼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﻛﻤﭙﺎﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﺪ .ﻣﺜ ً
ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺗﺮﻳﺎﻙ ،ﺍﻋﻄﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻋﻨﻮﺍﻥ ِ » ِﺳﺮ« ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ،ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ،ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺑﺨﺶ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺭﺍﺩﻳﻮ
ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺴﻦ ﻣﻮﻗﺮ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ،ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ ّ ١٠٩
ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻏﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ّ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﺍﺯﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ
ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻛﺎﮒ ﺏ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻛﻮﭼﻚ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﻬﻀﺖ ﺟﻨﮕﻞ ،ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺘﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ
ِ ﻧﺴﺒﺖ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻧﺴﺒﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺒﻜﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ،ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻰ
ﻧﻮﻳﺴﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺑﺪﴽ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻘﺪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ،ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ،
ﻭ ﻳﺎ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺒﻞ ﻭ ِ ﺑﻌﺪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﺵ ،ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ،ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ،ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﻳﻚ
ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﻧﻮﻉ ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ،
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ّ
ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛ ِﺮ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟« ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﻛﺮ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ،ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻓﻼﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ َﺑﻬﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘّﻬﻢ
ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﺪﺭﻙ ،ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ:
»ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻓﻴﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺒﻜﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﮔﺮ
ﻼ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻯ ﺁﻫﻦ ،ﺷﻜﺮ ،ﻧﻔﺖ ،ﮔﻮﮔﺮﺩ ،ﻗﻴﺮ ،ﮔﺎﺯﻭﺋﻴﻞ ،ﻣﺎﺯﻭﺕ ،ﻛﺸﻤﺶ، ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭ ،ﻣﺜ ً
ﺭﻭﻏﻦ ﺧﻮﺭﺍﻛﻰ ،ﺭﻭﻏﻦ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ«.
٢٧٨
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻳﻚ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ »ﻣﺪﻳﺮ« ﻭ ﺻﺎﺣﺐ »ﺑﻨﻴﺎﺩ« ،ﻟﺬﺍ ﺁﻗﺎﻯ
ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺘّﻬﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺰء »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ« ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ! ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ »ﺗﻚ
ﻧﮕﺎﺭﻯ« ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ،
»ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ« ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﭘﺪﺭﻯ ،ﻣﺎﺩﺭﻯ ،ﺧﻮﺍﻫﺮﻯ،
ﺟﺪﻩ ﺍﻯ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﺸﺪ ﺩﻭﺳﺘﻰ ،ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻳﺎ ﺑﻘﺎﻝ ﻋﻤﻪ ﺍﻯ ،ﺧﺎﻟﻪ ﺍﻯ ،ﭘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻳﺎ ﺟﺪ ﻳﺎ ّ ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ ،ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﻞِّ ١١٠
»ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ! ﻭ ﻳﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﻗﻀﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﻚ ﻭﺍﻧﺖ ﺑﺎﺭﻯ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺧﺮﺝ ﺯﻥ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ ،ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ!
٢٧٩
ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻠ ِ ﺗﻮﻫ ِﻢ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ »ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ« ﻭ »ﺗﻘﻮﺍﻯ« ّﺖ »ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ّ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻗﻠﻢ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺪﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪِ » ،ﺍﺫﺍ ﺳﺎَء ِﻓ ْﻌ ُﻞ
ﺍﻟ َْﻤ ْﺮِء ﺳﺎَء ُﻇ ُﻨﻮ ُﻧ ُﻪ« )ﻭﻗﺘﻰ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻓﻌﻞ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ( ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ — ﭼﻪ ﻛﻪ
ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺒﺎﺩِ ﻣﻦ« ﺑﺼﺮ ﻭ َﺍﻋ َﺮﻓﻴﺪ ﺍﺯ ِ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» ،ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ َﻧ ِ ﻔﺲ ﺧﻮﺩَ ،ﺍ َ — ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺸﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺷﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
ﺝ( ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﻀﻼ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺎ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﻜﺮﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺧﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ
ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ
ِ ﻧﺨﺴﺖ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻧﻈﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﺍﺭﺩ) .ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺟﻮﺵ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺳﺎﺧﺘﮥ
ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ!(
ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﻓﻀﻼﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ
ﺗﺮﺍﺯﻭﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻛﺸﻒ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ ﻫﺎﻳﻰ — ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺎﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ —
ﺣﺐ ﻭ ﺗﺨﺼﺺ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ّ ّ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۱۴۸ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ:
ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻓﻜﺮ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ )ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺍﺛﺮ، ۱۳۵۴ﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ﺁﻥ ﺩﺭ ۱۳۷۰ﺵ( ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﮥ ﻳﻚ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ ،ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ١١١
ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻘﺸﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺎ
ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻡ ﻭ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﻭﺣﻰ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻓﻮﻕ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ ﻼ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻟﺬﺍ ﺩ ّﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺗﺮﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺜ ً
ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻛﺎﻓﻰ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ .ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻳﺶ ﻳﻜﺼﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۴ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۸۲ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ٢٨٠ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺠﻴﺪ
ﺗﻔﺮﺷﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ» ،ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮﻫﺎﻯ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﺭﺍ«» ،ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ« ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﺪﻭﺩ ۱۰ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺑﺮﮒ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ« ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
٢٨١
ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ
ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﻔﺖ» :ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻛﺘﺐ ﺁﺑﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ
ﺍﺳﻌﺪ ﺑﺨﺘﻴﺎﺭﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻃﺒﻌﴼ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ
ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ «.ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻭ
ﻧﺎﻗﺺ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻗﻄﻌﻰ ﻛﻨﺪ؟ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﻗﺎﻳﻊ
ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻭﺍﻯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﻴﻔﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ« ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺑﻌﻀﴼ »ﺩﭼﺎﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻔﺮﺷﻰ ،ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ » ّ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺩﺳﺘﻜﺎﺭﻯ«! ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
٢٨٢
ﺩ( ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛ ِﺮ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ »ﺏ« ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ،ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻤﺪﴽ ،ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۷۹ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺁﻥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭ
ﻧﻬﻀﺖ ﺟﻨﮕﻞ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻜ ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ )ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ﻳ َﺘ َ ١١٢
ﻣﻜﺪﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ّ
٢٨٣
ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ﻭ ﻗﺒ ً
۱۳۰ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻮﺛﻖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻤﻜﻦ
ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﻭ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺎﺭﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺩﻟﺘﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻛﺪﺍﻡ
ﻣﺘﺪﻭﻟﻮﮊﻯ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﻫﻤﮥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ِ ِ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛ ِﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻬﺸﺖ« ﺍﺯﻟﻴﺎﻧﻰ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺍﺯﻟﻰ ﺯﺩﻩ ﻭ »ﻫﺸﺖ
ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﻰ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺯﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ »ﻛﺸﻒ ِ ﭼﻮﻥ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﻣﻄﺎﻟﺐ ،ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻛﺮﺩﻩ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺳﻨﺪﻳﺖ ﻭ ّ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺎﺗﻞ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ،ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﻣﻜﺘﺐ
ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﻜﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺘّﻬﻢ ،ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻠﺐ ﻛﺮﺩ؟
ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻋﻨﺎﻥ ِ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺷﺎﻳﺪ
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ)» ،ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ( ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪﻯ ﺑﺎ ﻣﻼﻳﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻏﺎﻻﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻴﻨﻪ ﺟﻮﻳﻨﺪ .ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ُﮐﺸﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ّ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺑﺎ ﻛﻮﺷﺶ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ...ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۲۸۲ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﻭ ﺍﺳﭙﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ُﻛﺸﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ،ﻣﻰ
ِ ﺩﻭﻟﺖ )ﺧﺎﺭﺟﻰ( ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﭼﺸﻤﻰ ﺩﻭ ﺷﻤﺮﺩ«٢٨٤،ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻭﻝ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ
ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ِ ﺻﺮﻑ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺮﺍﻯ
ِ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﻄﻼﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﻭ
ﻜﮥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺳ ّ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﮤ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺟﺒﺮﴽ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺑﻨﺪ ۵ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺁﻣﺪ،
١١٣
ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻭ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻻ ﻏﻴﺮ.
ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ )ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻋﺸﻖ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ( ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﻭ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺍﺟﻴﺮ ﻭ ﻣﺰﺩ ﺑﮕﻴﺮ ﺗﻠﻘﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﮥ
ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ
ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﻰ ﻓﻜﺮﻯ ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﺳﺎﭼﻤﻪ ﺍﻯ — ﻭ ﻧﻪ ﺳﻼﺣﻰ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﺍ ﺑﺎﺷﺪ — ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ )ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﻨﮥ ۱۸۵۲
ﻣﻴﻼﺩﻯ ﻭ ﻫﺸﺘﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( .ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪﻩ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ
ﺗﺤﻤﻞ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ٢٨٥.ﺁﻥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺣﺒﺲ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻠّﺖ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻼﻉ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻭ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﻫﻪ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ،ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ِ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭﻣﺎﻫﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ
ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪِ ،ﺍ ّﻻ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﻮﺵ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﻴﻪ
ﻼ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎﺑﻴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ﮔﺬﺷﺖ ﻛﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻛﺸﺘﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻒ
ﺯﺩﻧﺪ ،٢٨٦ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺼﺪ ﻗﺘﻞ ﺍﺯﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،٢٨٧ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻧﻬﻰ
ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﺑﻮﺩ ،٢٨٨ﻭﻟﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺘﺎﺏ ُﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻭ
ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ.
٢٨٩
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﺘﻞ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮِء ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ
ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﺯﻟﻰ ِ ﺣﻘﻴﻘﻰ
ﺍﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺣﻜﻢ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ ،٢٩٠ﻟﺬﺍ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟ َﺘﺰﺍﻳﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﭘﻮﻳﺎﻯ ُ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻫﻔﺖ ﻣﻠﻴﻮﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻛﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺎ ّ ١١٤
ﮐﺲ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎﻯ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﻟﻨّﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ،
ﺣﻜﻢ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺳﺎﺯﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ!
٢٩١
ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﻳﺤﻴﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺻﺪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ِ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ! ﺧﻮﺏ
ِ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺧﻮﺩ ﺣﻜﻢ ﻗﺘﻞ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ، ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ »ﺟﻨﺎﺏ َﺩﻳﺎﻥ« ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻠﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ ،ﺑﻌﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯﻟﻰ ِ »ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ« ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ،
ِ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ
ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻥ ﺣﻀﺮ ﺕ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ
ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ِﺧﻮﺩ ،ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺘﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻳّﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ
ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻧﺮﺍﻗﻰ ﺍﺯﻟﻰ ﺩﺭ
ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺬﮐﺮﺓ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﺋﺮﺓ ِ ﻟﻐﺖ » ُﻣﺴﺘﻴﻘﻆ«(. ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺫﻳﻞ
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺍﺯﻟﻰ
ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ، ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺒﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺩﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ،ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻜﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣ ّ
ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺫﻫﻨﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻛﻴﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ
ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ُﺣﻜﻢ ﺑﻴﺎﻥ )ﺑﺎﺏ ۱۵ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ (۶ﺩﺭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﻀﺮﺕ َﻣﻦ ُﻳ ِ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪ ،ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻣ ِﺮ َﺍﻛﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ
ﺩﺟﺎﻝ ِ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻃﺒﻖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﻣﺼﺪﺍﻕ ّ ١١٥
ُﻣﺤ ّﺮ ِﻙ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻭﺍﻫﻰ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ ﻛﺞ ﻛﻼﻩ ﻭ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺿﺎ ﻗﻠﻰ ﺗﻔﺮﺷﻰ ،ﺳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ۲۲ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ۱۸۷۲ﻛﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﺍﺩﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ ﻭﻯ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ
ﺍﻓﺰﺍﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﻘﻂ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺟﻮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻗﺒﻞ ﻭ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺳﻮء ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ،ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻛﻴﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ
ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ
ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻔﺼﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻞ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ.
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ
ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺁﻥ ،ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﺳﺖ .ﺷﺮﺡ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺼﻞ ۳۵ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺁﻥ
ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺍﺣﺒﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻮﺣﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ
ﺷﺪﺕ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ — ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ّ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ — ﺑﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺤﺰﻭﻧﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻮﺡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ
ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ،ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﻟﺤﻦ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ
ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﺍﻋﺪﺍء ﺻﺮﻳﺤﴼ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﺗ َﺮﻯ َ ﻟﮏ ِ ﻬﻢ َﺍ ِﻥ ﺍﻻ ُﻣﻠِﺖ ﻣﻦ ﺍﻟ َﺒﻐﻀﺎِء ﻭ َ ﻳﺖ َﺳﻴﻔﴼ َﺍﻥ َﺍﻗ ِﺒﻞ ِﺍﺫﺍ ﻃﺎ َﺭ َﺳ ٌ ﻏﻀﺎء ﻳﺎ َﺳﺘّﺎ َﺭﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦِ .ﺍﺫﺍ َﺭﺍ َ ُ ﺍﺳ َﺘﻘ ِﺒﻞ ﻳﺎ ﻓِﺪﺍَء ﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦ« )ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻐﻀﺎ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻰ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺳﺘّﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻧﻰ .ﻭﻗﺘﻰ ﺷﻤﺸﻴﺮﻯ ﺩﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﻥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﮐﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻴﺮﻯ ﺭﻫﺎ ﺷﺪ
ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﻦ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻓﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻧﻰ( .ﺷﺎﻫﺪ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺪﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﺼﺪ ﺍﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﻋﻜﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮﺩ .ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ
ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﻌﺶ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ: ١١٦
ﻦ ﺍﻟﻨّ ِ ُﻫ َﻮ ﺍﻟْﻨّ ِ ﻻ ْﺷﻴﺎء. ﺕ َﺭﺑَ ﺎﺻ ُﺮ َﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ َﺍﻧَ ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ُﻛ ﻞ ﺍ َ ﻬﺎﺩﺗﻰ ْ ﺮﻳﻦ ِﺑ َﺸ َ ﺎﺻ َ ﺖ ﻣِ َ ﻚ َﻭ ُﻛ ْﻨ َ ﺼ ْﺮ َ ﻚ َﻧ َ
ﻚ ﺍﻟْ َﻌﺰﻳ ِﺰ ﺼ ِﺮ ﻋِ ﻨْ َﺪ َﺭﺑِّ َ ﻫﺬﺍ ﻟ َُﻬ َﻮ ْ َ ﻓﻴﻦ .ﻣﺎ َﺗ ْﻌ َﻤﻠ ُُﻪ ِﺑ َﺎ ْﻣ ِﺮﻩ َﻭ ِﺭﺿﺎِٔﻪ ِﺍﻧُ ﻪ َﺣ ﻖ ﺍﻟﻨْ ﺍﻻ ْ ﻦ ﺍﻟﻌﺎ ِﺭ َ ﺖ ﻣِ َ ﺻ ُﻞ َﻟ ْﻮ َﺍﻧْ َ
ﻦ ﺙ ِﺑﻪِ ﺍﻟْﻔِ ﺘْ َﻨ ُﺔَ .ﺗ َﻮ ﻛ ْﻞ َﻋﻠَﻰ ﺍ ِ ﻳﺸﺎءِ .ﺍﻧُ ﻪ ﺤ ُﺪ ُ َ ﻳﺄﺧﺬُ َﻣ ْ ﺐ ﻣﺎ َﺗ ْ ﺍﺧ ُﺮ ْ ﺍﻟﺨﺒﻴ ِﺮَ .ﺍ ِﻥ ْ ﻪﻠﻟ ِﺍﻧُ ﻪ ُ ﺝ َﻭ ﻻ َﺗ ْﺮ َﺗ ِﻜ ْ ُ ﻚ ﻚ ُﺛ ﻢ ﺍ ْﺫ ُﻛ ْﺮ َﺭﺑَ ﺤﻠِّ َ َﻋﻠﻰ ُﻛﻠ َﺸﻰ ٍء َﻗﺪﻳ ٌﺮِ .ﺍﻧّﺎ َﻗ ِﺒﻠْﻨﺎ ﻣﺎ َﺍ َﺭ ْﺩ َﺗ ُﻪ ﻓﻰ َﺳ ِ ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ ﺍ ْﺭ ِﺟ ْﻊ ِﺍﻟﻰ َﻣ َ ﻤﻴﺪ) ٢٩٢.ﺍﻭﺳﺖ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﻨﺪﻩ .ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻟﺤ َ ﺰﻳﺰ َ ﺍﻟ َﻌ َ
ﻧﺎﺻﺮﻳﻦ ﻣﺤﺴﻮﺑﻰ .ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻦ ،ﻫﻢ ﺍﺷﻴﺎء ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ؛ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ِ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﺯ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ ﺑﺎﺷﻰ .ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻰ ﻫﻤﺎﻧﺎ ،ﻫﻤﺎﻥ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﺒﻴﺮ ﺗﻮ .ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮ ﻭ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺸﻮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ .ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻦ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻛﻞ ﺷﻰ ء ﻗﺪﻳﺮ
ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ .ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩ ﺳﭙﺲ ﺫﻛﺮ ﻛﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﻤﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ(.
ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻣﺤﻘﻘﻴﻨﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﻣﻨﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺟﻢ ،۱۳۸۲/۵/۱۸ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ،ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻌﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ِ ﺹ ۱۳ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻓﺮﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺷﺪﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ .ﻣﻨﺒﻊ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ:
Materials for the study of Babi Religion, cambridge1918, pp.52-75,220
ﺩﺭ ﺻﺺ ۵۳ﻭ ۵۴ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ ،ﻟﻮﺡ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻮﻩِ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺭﺩ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩﺍﺗﺶ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ
ِ ِ ﺍﺭﺟﺎﻋﺎﺕ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﻛﺜﺮﺕ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ َﻣﺴﺤﻮ ِﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻛﺜﺮﺕ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻳﺒﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺮ ﻧﺦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻚ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭ ﺩﻫﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ —
ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ — ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻭ
ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺟﺎﺗﺸﺎﻥ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻗﺎﺿﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ١١٧
ِ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺠﻌﻮﻝ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ!
ﻋﺮﺏ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻛﺮﺍﺭﴽ ﻭ ﻣﺮﺍﺭﴽ ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺷﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻧﻬﻰ ﺍﻛﻴﺪ ﻭ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛
ﺣﺘﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ُﻋﺼﺒﮥ
ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺷﻘﺎﻕ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ«.
٢٩٣
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﺮﺏ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ
ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻗﺘﻞ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﻘﻴﮥ
ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ،ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﻯ ﭘﻴﺸﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺳﻮء ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ّ
ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ
ِ ﺧﻼﻑ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﻟﻰ، ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻭﻓﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺩﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﻛﻪ َﺍ
ﻣﺤﻤﺪ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ ّ
ﺳﻴﺪﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻨﻰ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻣﺨﻠﺺ ﻭ
ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺎﺝ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﺑﻦ ﻧﺒﻴﻞ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ — ﺿ ِّﺮ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺍﻳﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ُ
ﺠﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺿ ّ ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻧﻨﺪ — ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ َ
ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻜﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻨﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﻭ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ّ
٢٩٤ ﻣﻘﺪﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻳﻰ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﻯ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ۹ﺭﺟﺐ ۱۳۰۷ﻛﺸﺖ ﻭ ﮔﻮﻳﻰ ّ
ﻛﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﺒﺲ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻧﺎﺋﻞ ﺷﻮﺩ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳّﺎﻡ ِ ﻣﺴﺠﻮﻧﻰ ِ
ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﺗﻮ ﻣﻜﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ
ﺗﺸﻨﮥ ﺯﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ
٢٩٥
١١٨
ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ٢٩٦ﻭﻟﻰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻛﻦ ِ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﺟﺎﻝ ﺻﻔﺘﺎﻥ ،ﺁﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﻮﺭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻣﺰﻳﻦ َﻣ ّ ﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺻﺺ ۱۳۰-۱۲۷ﺷﺮﺡ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ
ﻻ ْﺑﻬﻰ« ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟِ ﺍ َ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺎﺏ » َﻋ َﻠﻴﻪِ َﺑ ُ
٢٩٧
ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻓﻮﻕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻫﻤﻮﻡ ﻭ ﻏﻤﻮﻡ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺫﺍﺕ
ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ» :ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ُﻣﻨﻔﻄِ ﺮ ﻭ ﻛﻮﻩ ﻫﺎ
ﻨﺪﻙّ ﮔﺮﺩﺩ ٢٩٨«.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮﺋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ُﻣ َ
ﻧﺎﺡ ِﺑﻪِ َﻗﻠْﺒﻰ ﻭ َﻗﻠَﻤﻰ... ﺒﻮﻥ َﺍﻧْ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ ِﺍﻟَﻰ َﻭ ﻳ ْﺮ َﺗ ِﻜ َ ﺬﻳﻦ ﻳﻨْ ِﺴ َ ﺿ ّﺮﻯ ِﺳ ْ َﻴﺲ ُ ﺒﻮﻥ ﻣﺎ َ ﺠﻨﻰ َﺑ ْﻞ َﻋ َﻤ ُﻞ ﺍﻟ َ ﻟ َ
ﺠﻨﻰ َﻟ َﻌ ْﻤﺮﻯ ِﺍﻧُ ﻪ ﻋِ ّﺰ ٌ ﻟﻰَ ،ﺑﻞ ِ ِّ ﺒﻮﻥ َﺍ ْﻧ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ ِﺍﻟَﻴﻨﺎ َﻭ ﺬﻳﻦ ﻳ ْﻨ ِﺴ َ َﻴﺲ ﺫِ ﻟﺘﻰ ِﺳ ْ ﻟ َ ﺍﻟﺬﻟُ ﺔ َﻋ َﻤ ُﻞ َﺍ ِﺣﺒّﺎﻳﻰ ﺍﻟ َ
ﻄﺎﻥ ﻓﻰ ﺍ ْﻋﻤﺎﻟ ِِﻬ ْﻢ ﻳﺘِ ﺒﻌ ُﻮ َﻥ ﺍﻟﺸﻴ َ
٢٩٩
ﺿ ّﺮ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻣﻦ ،ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﺴﺎﻧﻰ ) ُ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ،ﻗﻠﺐ ﻭ ﻗﻠﻢ
ﻋﺰﺕ ﻣﻦ ﻧﻮﺣﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ...ﺫﻟّﺖ ﻣﻦ ﺳﺠﻦ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ّ
ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺫﻟّﺖ ،ﻋﻤﻞ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺒّﺎﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ
ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴّﺖ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ(.
ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﻮء ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ
ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﺧﻼﻑ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺷﺪ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ ﻛﻠﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺍﺣﻴﺎﻧﴼ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻼﻓﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺟﺮﻣﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮﺩ ،ﺭﺍﺿﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺍﺣﺪﻯ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ )»ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗ َِﺪﻡ« ،ﺹ .(۱۴ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ۴۰ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺳﺎﻟﺘﺸﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﮤ ﺑﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﻧﻮ ﻭ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮﺋﺸﺎﻥ ،ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻣﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ.
١١٩
ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺭﺍﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ ،ﺣﻀﺮﺕ
ﻼ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻨﻄﺎﻕ ،ﻣﻔﺼ ً
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ ۲۶۰-۲۲۰ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ .ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺪﻡ
ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻮﻕ — ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻢ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ،۱۸۵۲ﻭ ﻫﻢ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻜﺎ — ﺁﻧﻜﻪ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺳﻮء ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻨﻊ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ،ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﻡ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﺛﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻻٓﺛﺎﺭ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۱۷ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ) .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ِﺍ ّﻻ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﺘﻞ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﺭﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﻋﻜﺎ ،ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ِ
ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻓﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭ
ﺁﻳﻨﻪ ،ﺗﺄ ﻟﻴﻒ ﺟﻮﺍﺩ ﻧﻌﻤﺘﻰ ،ﻧﺸﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﭼﺎﭖ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻣﺸﻬﺪ ،ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ،
،۱۳۷۱ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻐﺎﺯﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﻭﺍﻗﺪﻯ ﻭﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻪ
ﺳﺎﻝ ،ﺻﻔﺤﮥ ۲۱۳ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ(.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ُﺍ ﻡ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺣﺪﺍ ّﻗﻞ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻰ
ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ،ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ
ﺑﻌﺪﴽ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ َﻋﻬﺪﻯ ﻧﻴﺰﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ُ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺷﺪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺑﻴﻨﺎﺕ ،ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ
ﺑﻐﻀﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ.
٣٠٠
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻫﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ُﺍﻡ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ :ﻧﻬﻰ ﺍﺯ
ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ٣٠١؛ ﺣﺮﻣﺖ ﺣﻤﻞ ﺳﻼﺡ٣٠٢؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺷﻜﺴﺘﻦ٣٠٣؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ٣٠٤؛
ﻜ ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ ِﺍﻻﻧﺴﺎﻥ٣٠٥؛ ﺣﻜﻢ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ﻳ َﺘ َ ١٢٠
ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ٣٠٦؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺧﺎﺹ؛ ...ﻋﻼﻭ ﻩ ﺗﻌﻤﺪﻯ ٣٠٧ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺗﺤﺖ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺯﺩﻥ ﺑﻴﻮﺕ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ّ ّ
ﺑﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ
ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮ ﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ
ﻣﻼﻋﻠﻰ ﺑﺠﺴﺘﺎﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ّ
ِ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﻋﺪﻝ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ،ﺍﺯ ﺿﻮﺿﺎﻯ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﻭ ﺯﻣﺎﺟﻴﺮ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ؛ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ
ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺣﻖ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ .ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﻙ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﻫﻞ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ،ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﺋﺺ ِ ﺍﻳﻤﺎﻥ
ُﻣﺮﺗﻌِ ﺪ؛ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻧﺎﺱ ﻣِ ﻦ ﻏﻴ ِﺮ ِﺍﺫﻥ ﺗﺼ ّﺮﻑ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻬﺐ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﺳﻔﻚ ﺩﻣﺎء ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﺴﻨﻪ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ ،ﺣﻘﻮﻕ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ
ﻧﻔﻮﺱ ﻫﻤﭽﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻊ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﺍ ِﺯ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻭ ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻣﻜﻠّﻞ ،ﺍﺯ ﻏﺎﻳﺖ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣِ ﻦ ﻋِ ِ ﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺒﺐ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﺱ ﻭ ﺿﻮﺿﺎء ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ
ﺧﻠﻖ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺷﺪ .ﺣﺎﻝ َﺍﺯ َﻳﺪ ﺍﺯ ﺳﻰ ﺳﻨﻪ ،ﻧﺎﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻃﺮﺍﻑ
ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻚ ﻭ ﺭﻳﺒﻨﺪُ .ﺳ ﻭ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺩ؛ َﻣ َﻊ ﺫﻟﻚ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ّ َ ﺳﺒﺐ ﺣﺰﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻋﻠّﺖ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﻧﺎﺱ ﮔﺮﺩﺩ.
٣٠٨
ﺷﻚ ﻭ ﺭﻳﺐ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ » ّ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ َﻟ َﻌﻤ ُﺮﺍﻪﻠﻟ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ َﺳ ِ ﻔﻚ ﺩِ ﻣﺎء ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﺒﻴﺜﻪ ،ﻛﻞ ّ
ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩَ ،ﻧﻬﻴﴼ َﻋﻈﻴﻤﴼ ﻓﻰ ﻛِ ﺘﺎ ِﺑﻪِ ﺍﻟ َﻌﻈﻴﻢ .ﺑﻠﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻃﻐﻴﺎﻥ ِ ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮﺭ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ،ﻣﺜﻞ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ )ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ
ﻼ ﻭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۳۰۷ﺁﻣﺪ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ » َﻗﺪ ﻃﺎﻟ ِ ﻋﻨﺎﻕ ﺑﺎﻟﻨِّ ِ ﻚ ﻳﺎ ﻳﻦ َﺍ ﺳﻴﺎﻑ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣِ َ ﻗﺒ ً ﻻ ُ ُ َﺖ ﺍ َ ﻔﺎﻕ َﺍ َ
ِ ﻛﺜﺮﺕ ﺧﺒﺎﺛﺖ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ؛ َﻗ ّﻬﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦ «.ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﻇﻬﺎﺭ
ﻛﻞ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ...ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻪ ﻛﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻣﻌﺘﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ّ ﺷﺶ )ﻩ .ﻕ( ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ِ ﺧﻂ ﻣﻈﻠﻮﻡ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ،ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ
١٢١
ﻜ ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ َﺍﻧ ُﻔ ُﺴ ُﻬﻢ .ﺫﻛﺮ ﺎﻟﺴﻮِء َﻭ ﻣﺎ َﻳ َﺘ َ ﺒﺎﺩ ِﺑ َ ﺮﻭﻫﻢ ِﺑ ﺎﻟﺨﻴ ِﺮ ﻭ ﻻ َﺗﺬ ُﻛ ُ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩﻩُ :ﺍﺫ ُﻛﺮﻭﺍ ﺍﻟﻌِ َ ﺳﻮء ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻪ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ.
٣٠٩
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻣﻜ ّﺮﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ
ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻞ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ .ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒَ .ﻧﺴﺎﻝُ ﺍﻪﻠﻟَ َﺍﻥ
ﻻﺣﻮﺍﻝ) .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺰﻳﻦ ﻛﻨﺪ َﻳﺰﻳ َﻨ ُﻬﻢ ِﺑﻨﻮ ِﺭ َﻋﺪﻟِﻪِ ﻭ ُﻳ َﻌ ِّﺮ َﻓ ُﻬﻢ ﻣﺎ ﻳﻨ َﻔ ُﻌ ُﻬﻢ ﻓﻰ ُﻛ ّﻞ ﺍ َ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﺪﻟﺶ ﻭ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻔﻊ ﻣﻰ
ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ(. ﻜﺎ ﺍﺳﺖ ،ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻮﺿﻊ ﻭ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً ﻼ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﭼﻮﻥ ﻗﺘﻞ ﭼﻨﺪ ﺍﺯﻟﻰ ﺩﺭ ﻋ ّ
ﻻ َﻋ ّﺰ: ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ َﻗﻮ ﻟ ُُﻪ ﺍ َ
ﻚ )ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺁﺧ ِﺮ ﻛﺘﺎ ِﺑ َ ﻌﻤ َﻞ ﻣﺎ َﻛ َﺘﺒ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ِ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ...ﻧﺎﺯﻝ ...ﺍﻳﺎﻙَ ﺍﻳﺎﻙَ َﺍﻥ َﺗ َ
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﻰ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻰ( .ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ،ﺍﻋﻤﺎﻝ ُﺟ َﻬﻼﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺑﻤﺜﺎﺑﻪِ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩ َ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦَ .
ﻔﺲ ﺣﻖ ﻭﺍﺭﺩ .ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻬﻰ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ َﻧ ِ
ﺼﺪ َﺗ ُﻪ ﻓﻰ َﻧ ِ ُﻚ ﺍﺭﺟﻊ ﺍﻟﻴﻪِ ﻭ ُﻗﻞ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ َﺍﺳﺎﻟ َ ﻔﺴ َ ﻚ ُﺛ ﻢ ِ ﺷﺪﻩ َﻧﻬﻴﴼ َﻋﻈﻴﻤﴼُ .ﺗﺐ ِﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻋ ّﻤﺎ َﻗ َ
ﺐ ﻟﻰ ﻛﻠ َِﻤ َﺔ ﺍﻟ ُﻐ ِ ُﻚ ﺩﺕ ﻣﺎ ﻻ َﺍ َﺭﺩ َﺗ ُﻪ ﻭ َﻧ َﻬﻴ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﺎ ِﺑ َ ﻚَ .ﺍﺳﺄ ﻟ َ ﻔﺮﺍﻥ ِ َ ِﺑ َ ﻻﻧّﻰ َﺍ َﺭ ُ ﻜﻠ َِﻤﺔِ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ِﺑ َﺎﻥ َﺗﻜ ُﺘ َ ﺮﻳﻢ )ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ، ِﻚِ .ﺍﻧَ ﻜ ِّﻔ َﺮ َﻋﻨّﻰ َﺳﻴّﺌﺎﺗﻰ َﻭ ُﺗ َﻐ ِّﻤ َﺴﻨﻰ ﻓﻰ َﺑﺤ ِﺮ ُﻏﻔﺮﺍﻧ َ ﻧﺖ ﺍﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭﺍﻟ َ ِﺑ َﺎﻥ ُﺗ َ ﻜ ُ ﻚ َﺍ َ
ﻧﻬﻴﻰ ﻋﻈﻴﻢ .ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩﺕ ﻗﺼﺪ ﻛﺮﺩﻯ ،ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻦ .ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻛﻠﻤﮥ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﺑﻨﻮﻳﺴﻰ )ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺸﻰ( ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺖ .ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﻰ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻧﺖ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭ ﺳﺎﺯﻯ
ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﻮ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﻛﺮﻳﻤﻰ( .ﻫﺮ ﻇﻠﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺣﻖ ﻭﺍ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ.
ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ
ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﻥ ِ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴّﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻠﻴﻦ )ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻫﺪ ﺍﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﻌﺸ َﺮ ُ ﺍﻟﻤﻘ ِﺒ َ ﺷﻮﺩَ .ﺍﻋﺎﺫَﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ ُ َﻭ ِﺍﻳﺎ ُﻛﻢ ﻳﺎ َﻣ َ ١٢٢
ِ ﻔﺴﻪِ ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ(َ ...ﻭ َﻧ ِ ﻗﺪﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻟﺤ ِّﻖ )ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ( ﺍﮔﺮ َ
ﺟﻼﺩ( ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﻧﺰﺩ ﺣﻖ ،ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ِﺑ َﺘﻤﺎﻣِ ﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ َﺳﻴّﺎﻓﻰ )ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻥ؛ ّ
ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺳﻮِء ﻗﺼﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ُﻣ َﺘ َﻌ ِّﺮﺽ ِ ﺍﻭ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﻢ... ﺿ ّﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﺣﺎﺩِ ﻧﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻜﺘﻮﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺍﺩﮤ ُ
ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺩﻡ )ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺧﺎﺩﻡ ،ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﻧﺎﺯﻝ
٣١٠
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺫﻛﺮ
ﻗﺼﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺎِء َﻣﺸﻴﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ .ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﻖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﮤ
ْﺤ ﻖ ﻭ َﻳ ِ ْﺤ ْﻤ ُﺪ ﻪﻠﻟِ ﺍﻟ َﻌﺰﻳ ِﺰ ﻬﺪﻯ ﺍﻟ َْﺴ َ ﺒﻴﻞ ﻭ ﺍﻟ َ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩ ُﺓ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﺎﻇﺮ ﺷﻮﻧﺪِ .ﺍﻧُ ﻪ ﻳﻘ ُﻮﻝُ ﺍﻟ َ
ﻤﻴﻞ) .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ﻭ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺟﻤﻴﻞ ْﺠ ْ ﺍﻟ َ ﺍﺳﺖ(.
٣١١
ﺾ ِ ﺐ ِ ِﻼﻑ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺼﻮﺹ ﻓﻮﻕ ،ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻻﺧﺘ ْ ﺍﻻﺗِﺤﺎ ْﺩ ﻭ َﺍ ْﺑ َﻐ َ َﺗﻌﺎﻟَﻰ ﺍﻟﺬﻯ َﺍ َﺣ
ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ ،ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﮤ ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻪ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ،ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺯﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ
ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻌﺪﴽ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﺸﺪ.
ِ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻊ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ
ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ،ﺍﺯﻝ ﻭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﮥ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ
ﺳﻨﻪ ۱۸۵۲ﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﺒﺎﺭ ﻓﻘﻬﺎ ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﺘﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺎﺝ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺁﺑﺎﺩِ ﺭﻭﺳﻴﮥ ﺗﺰﺍﺭﻯ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻜﻢ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺩﺍﺩ،
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻋﻔﻮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ
ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻜﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﻌﺎﻑ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻗﺘﻞ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ، ﺿ ِّﺮ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺳﻮِء ُ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ،ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ُ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻋﺸﺎﻗﺸﺎﻥ ﻓﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
١٢٣
ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻴﻦ ﺍﺧﻴﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻜﺸﺘﻨﺪ؛ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ
ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻐﻀﺎﻯ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺑﻌﻀﻰ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻇﺎﻫﺮ .ﻭ ﺍﺯ ِ ﺳﻴﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ،ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻫﺎ ﺍﺯ َﺍﻋﺪﺍ ﻧﺰﺩ ُﺍﻣﺮﺍ ﺑﻮﺩﻩ؛ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﻊ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺣﺰﺏ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﻛﻢ ﺍﺯ
ﻻ ْﺑﺼﺎﺭ )ﭘﺲ ﻋﺒﺮﺕ ﻗﺎﺗﻞ ﻫﺎ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻃﻠﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪَ .ﻓﺎ ْﻋ َﺘ ِﺒﺮ ُﻭﺍ ﻳﺎ ُﺍﻭﻟِﻰ ﺍ َ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﺍﻯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﺑﺼﺎﺭ(.
٣١٢
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ِ ﻣﺎﻟﻚ َﺍﻧﺎﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻜﺮ ﻭ ﺣﻤﺪ
ﻣﻮﺍﻋﻆ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ َﺍﻃﻮﺍ ِﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﮥ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺎﺋﺰ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ِ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﺰﺩ ُﺍ َﻣﺮﺍء ﺑﻮﺩﻩ) .ﺷﺮﺡ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ
ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ ،ﺹ .۱۹۴ﺩﺭ
ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺺ ۱۵۸-۱۹۸ﺷﺮﺡ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(.
ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮ ﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ
ﺟﻼﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﻰ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﺘّﻰ ﺑﻪ ّ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
٣١٣
ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻓﻮﻕ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮﺷﺎﻥ ،ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ
ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ،ﺩﺭﺗﺄﺋﻴﺪ ﻭﺗﮑﻤﻴﻞ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻭ ﺗﺘﻤﻴﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺍﻟﻮﺍﺡ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﺎﺯﻝ ﺣﺪ ﺍﻋﻼﻳﺶ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻠﭽﻴﻦ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬّ ﻛﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ،ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺟﺎﻯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ
ﻣﻬﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺁﻣﺪ ،ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻴّ ِ ﺖ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ
ﺗﻌﻤﺪﴽ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﺸﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻤﴼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞّ ،
ِ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ِﺳﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ۹ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ١٢٤
ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﻧﻬﻢ ،ﺹ ۴۹۱ﺣﺘﻤﴼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺫﺑﻴﺤﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺍﺣﺒّﺎء ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ )ﻧﺎﻗﺾ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻛﻪ ّ
ِﻣﻮﻫﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭﺩﺭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ »ﻛﺸﻒ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ِ ِ ِ
ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ
ﻓﻠﺲ ﺁﺧﺮ ﻗﺮﺽ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ ،ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ( ﻣﻘﺮﻭﺽ ﺍﺳﺖ» ،ﺗﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ِ ِ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻰ ﺍﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ« ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻠﺪ ۶ﺻﺺ ۱۴ﻭ ) ۱۵ﻧﻴﺰ ،ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ،ﺟﻠﺪ ۱ﺹ (۲۵۰ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ُﺣﻜﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺣﻘﻮﻕ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ُﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ — ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻧﺴﺦ ﺣﻜﻢ ﻗﺘﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ
ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﻮﺩﻩ — ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻣﻬﻢ ﻭ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺘﺎﻡ ،ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻤﺘﺤﻦ ﭘﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ّ ﻣﻨﻌﻄﻒ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﺘﺬ ّﻛﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻭ ﺩ ّﻗ ِ ﺖ ﺗﺎ ّﻡ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ َﻣﺪﻧﻴّﮥ
ﺷﺮﻋﻴّﮥ ﺷﺨﺼﻴّﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻠﻚ ﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻭ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ
ﻭ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻭ ﺗﻔ ّﻮﻕ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺩ ّﻗﺖ ﻣِ ﻦ ِ ﺩﻭﻥ ﺗﺮ ّﺩﺩ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ
ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﻧﻮﻉ
ﺑﺸﺮَ ،ﺍﺩﻧﻰ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﺑﻴﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺸﺮﻙ ﻭ ﻣﻘﺒﻞ ﻭ ﻣﻌﺮﺽ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﻫﻤﺖ ﺑﮕﻤﺎﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺪﻗﻴﻖ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻘﺮﻭﺿﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺍ ّ ﻓﻠﺲ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﺩﻳﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻜﻠّﻔﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣِ ﻬﺎ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ِ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ
ﻛﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻳﻜﺴﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣ ّﻮﺣﺪﻳﻦ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ّ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﺨﺼﻴّﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻣﺴﻠّﻢ ﻭ ﻫﺮ ُﻣﺘﺮ ّﺩﺩِ
ﻣﻘﺼﺮ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭ ﻣﺮﺩﻭﺩ .ﺑﻠﻰ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﺑﺎ ﻗﻬﺎﺭ، ِّ ﻣﺘﻤ ّﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﻘﻢ ّ
ﻛ ّﻔﺎﺭ ﻣﻠﺤﺪﻳﻦ ﻭ ﺧﺎﺋﻨﺎﻥ ﭘﺮﻛﻴﻦ ﻭ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮ
ﺍﻟﻬﻰ ﺫﻧﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﺟﺴﻴﻢ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻟﻰ َﻧﻔﺲ ِ ِﺍﺭﺗِﺪﺍﺩ
ﻦ ﺍﻟ ُﻮﺟﻮﻩ ﺑﻪ ﻗﺪ ِﺭ ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺗﺮﻙ ﻋﻘﻴﺪﻩ ،ﺣﻘﻮﻕ َﻣﺪﻧﻴّﮥ ﺷﺮﻋﻴّﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩِ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣِ َ
ﻭﺍﻻ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺴﺎﻁ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺳﻢ ِﺍﺑ َﺮﻩ)ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺯﻥ( ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻧﺪﻫﺪّ ، ِّ
ﺗﻌﺼﺐ َﻭﻫﻤﻴِّﮥ ﺟﺎﻫﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﺪﻭﺭ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻌﺸﻊ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ّ ١٢٥
ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺟﻠﻴﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺣﻴﻒ ﺍﺳﺖ ﺫﻳﻞ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ
ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺍﺻﻞ ﻓﻮﻕ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ
ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺻﺺ ،۳۴۸-۳۴۹ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺣﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﭘﺴﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ّ ّ
ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﻛﺎﺭ ﻣﻤﺪﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﭼﻄﻮﺭ ،ﭼﻄﻮﺭ ﻧﺸﺴﺘﻴﺪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﺎﻗﺾ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﮥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻧﻴﺴﺖ .ﺩﺭﺍﻣﻮﺭ ﻣﻌﻴﺸﺖ ،ﻧﺎﻗﺾ ﻳﺎ ﻏﻴﺮﻧﺎﻗﺾ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺍﺣﺒّﺎء
ِ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺑﺎﻳﺪ ِ ﺁﻳﺖ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻣﺜﻞ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺑﺒﺎﺭﻧﺪ .ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ
ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﻌﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻭ ﺧﺠﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.
٣١٤
ﻼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍ ّﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻗﺒ ً
ﻣﻔﺼﻠﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۲۷ﻭ ،(۱۲۹ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺴﺒﺘﴼ ّ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺗّﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻼ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺫﻳ ً ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻢ ﻭﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ .ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ
ِ ﺍﺳﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﺽ ﺗﺤﻘﻴﻖ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻫﻢ ﻓﻜﺮﺍﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻭ ﻛﻨﻨﺪ .ﻣﺤ ّﻘﻘﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺁﻛﺎﺩﻣﻴﻚ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻓﺮﺽ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻳﺎ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺷﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ
ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ .ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﻭ ﻓﺮﺿﻴﮥ »ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ
ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ« ،ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻛﻨﻴﺪ» :ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ۱۶۳ «.ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻴﺮﺍﻧﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺯﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ
ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ» :ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﻣﺮﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ّ ١٢٦
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ«
٣١٥
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ
ﺩﺍﺭﺩ .ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺘﻤﴼ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎ ﺩﺍﺋﻢ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ .ﻟﺬﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺪﻳﺪ .ﺣﺎﻝ ﻟﻄﻔﴼ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ۱۶۳ ﺳﺎﻝ ،ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﻓﺮﺽ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻴﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺿﺮﺭ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ ﺟﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ
ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۷ﺫﻯ ﺍﻟﺤﺠﻪ ﺳﻨﮥ ۱۳۳۴ﻩ .ﻕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ّ
٣١٦
...ﺁﻥ ﻣﺪﻳﻨﻪ )ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ( ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺪﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻗﺪﻭﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻣﺸ ّﺮﻑ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﭘﻴﺎﭘﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺗﻠﻘﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺷﻬﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﻭﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﻔﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭَ ،ﻣﺤﻞ ِ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺑﺎ ﺍﻭ .ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ
ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﻬﻮﺩ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻠﻮﺹ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻔﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﮕﻮ :ﺷﻤﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﻣﺎ ﻛﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ .ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ! ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﺵ ﻣﺤﻜﻢ؛ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻴﺸﻪ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻧﺸﻮﺩ
ﻭﻟﻮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﻙ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﻭﺣﻴﺪﻡ ﻭﻟﻰ
ﻣﻨﻔﺮﺩﴽ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺷﻮﺩ .ﺑﻠﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻣﺮﺍ ﺷﻬﻴﺪ
ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻓِﺪﺍ ُﻩ ﺭﺍ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ )ﺑﺎﺏ( ُ
ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ .ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺮ ﺻﺪﺭ ﻣﻄﻬﺮﺵ ﺯﺩﻳﺪ ،ﺑﻌﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ
ﻧﻮﺭﺵ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺗﺮ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﺭﺳﻴﺪﻩ .ﺣﺎﻝ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻨﺠﺮ ،ﺣﻨﺠ ِﺮ َﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ،
َﺍﺳ َﺘﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ! ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ
ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ .ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺘﺎﻥ ﺑﺮﺁﻳﺪ ،ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﺪ .ﺍﻯ ﺁﻗﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ ١٢٧
ﻋِ ﻨﺎﺩ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺁﻭﺍﺯ ﭘﺸﻪ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﺿﻄﻬﺎﺩِ
ﻯ ُﻣﻨْ َﻘﻠ ٍَﺐ ﻳﻨْ َﻘﻠِﺒ ُﻮ َﻥ )ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ َﻭ َﺳ َﻴ ْﻌﻠ َُﻢ ﺍﻟ َ ﺬﻳﻦ َﻇﻠَﻤ ُﻮﺍ َﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺟﺎﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ )ﺳﻮﺭﮤ ﺷﻌﺮﺍء ،ﺁﻳﮥ .((۲۲۷ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﻢ ،ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ؛ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ
ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺎ ﺑﺮ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺁﻥ .ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﻙ،
ﻣﻤﻠﻮﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ .ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺸﻘﺖ ﺍﻓﺘﺪ ،ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ُﺩ َﻭﻝ ،ﺍﻻﻥ ﻛﻢ ﻧﺎﻡ )ﭼﻮﻥ ﭼﺎﭖ ﻣﺼﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺷﺎﻳﺪ
»ﮔﻤﻨﺎﻡ« ﺑﺎﺷﺪ( ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ َﺳﺮ َﻭ ِﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻛﻨﺪ. ﺷﺪﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ. ﺧﻼﺻﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﺪ؟
ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ .ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ ﺳ ّﻮﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻳﻮﻡ َﺑﻞ ﻓﻰ ُﻛﻞِّ ﺩﺧﻠ ُﻮﻧﺎ ﻓِﻰ ﻦ ِّ َ َﻗ ِﺪ ِﺍﺷ َﺘ ﺪ َﻋﻠَﻴﻨﺎ ﺍ َ ﺍﻟﺴ ِ ﺠﻦ ﻭ َﺍ َ ﺳﺎﻋ ٍﺔ ِﺍﻟﻰ َﺍﻥ َﺍﺧ َﺮ ُﺟﻮﻧﺎ ﻣِ َ ﻻﻣ ُﺮ ﻓﻰ ﻛﻞِّ ٍ
ﻳﺠﺪِّ ُﺩﻭﺍ ﻻ َ ﻋﻈﻢ )ﻋ ّ ﺠﻦ ﺍ َ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦِ .ﺍﺫﺍ َ ﺍﻟ ِّﺴ ِ ﻠﻢ ُ ﺮﻡ ُﺣ ِﺒ ُﺴﻮﺍ ﻗﺎﻟُﻮﺍ ِﺍﻧُ ﻬﻢ َﺍﺭﺍ ُﺩﻭﺍ َﺍﻥ َ ﻜﺎ( ِﺑ ُﻈ ِ ﻗﻴﻞ ِﺑ َﺎﻯ ُﺟ ٍ ﻮﺭﺍﺕ ﻭ ِ ِ ﻧﺠﻴﻞ؟ َﺑﻴ ُﻨﻮﺍ ﺍﻻ ّ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎ ُﺭ ﻋِ َ ﻳﻦ .ﻟَﻮ َ ِ ﻨﺪ ُﻛﻢ ،ﻟ َِﻢ َﺗ َﺮﻛ ُﺘﻢ ﻣﺎ ُﺷ ِﺮ َﻉ ﻓِﻰ ﺍﻟﺘ ﺪﻳﻢ ُﻫ َﻮ ُ ﻛﺎﻥ ﺍﻟ َﻘ ُ ﺍﻟﺪ َ
ﺤ ﻤ ٌﺪ ﻜ ُﻢ ﺍﻟﻴﻮ َﻡ ﻣِ ﻦ َﻣ َﻴﺲ َﻟ ُ ﺤﻴﺺِ .ﺍﻥ َ ٍ ﻛﺎﻥ ﻫﺬﺍ ُﺟﺮﻣﻰ َﻗﺪ َﺳ َﺒ َﻘﻨﻰ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ُﻣ َ ﻳﺎ َﻗﻮ ُﻡ َﻟ َﻌﻤﺮﻯ ﻟ َ ﻛﺎﻥ ﺫَﻧﺒﻰ ِﺍﻋﻼَء ﻠﻴﻢ .ﻭ ِﺍﻥ َ ﻭﺡ )ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ)ﻉ(( ﻭ ﻣِ ﻦ َﻗﺒﻠِﻪِ ﺍﻟ َ َﺭﺳ ُﻮﻝُ ﺍﻪﻠﻟِ ﻭ ﻣِ ﻦ َﻗﺒﻠِﻪِ ﺍﻟ ﺮ ُ ﻜ ُ َﻜﻮﺕ ُﻣ ِ ِ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﻧﺐ ِﺑ َﻤﻠ ﻠﻚ َﻛﻠ َِﻤﺔِ ﺍﻪﻠﻟِ ﻭ ِﺍﻇﻬﺎ َﺭ َﺍﻣ ِﺮﻩِ َﻓ َﺎﻧﺎ َﺍ ّﻭﻝُ ُ ﺍﻟﻤﺬﻧ َ ِﺒﻴﻦ ،ﻻ ُﺍ َﺑﺪِّ ﻝُ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺬَ
ﻴﺚ ﻣﺎ َﻣ َﻨ َﻌﻨﻰ ﻣﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋﻠَﻰ ﻣِ ﻦ ﻻ َﺭ ﺤ ُ ﺍ َ ﻬﺎء ﻓﻰ ُﺣ ِّ ﺐ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ َﺍﻣ ِﺮﻩِ ِﺑ َ ﻼء َ ﺿﻴﻦُ ...ﻛﻠﻤﺎ َﺍ َ َ ﺯﺍﺩ ﺍﻟ َﺒ ُ ﺯﺩﺍﺩ ﺍﻟ َﺒ ُ
ِ ﺤﺎﺏ َﻭ ﺩﺍﻋﻴﴼ ِﺍ َﻟﻰ ِﻠﻴﻦ .ﻟَﻮ ﻳﺴ َﺘ ُﺮﻭ َﻧﻨﻰ ﻓﻰ َﺍ ﺮﺍﺏ ِ ﺍﻟﺴ ِ ﻃﺒﺎﻕ ﺍﻟ ُﺘ ِ ﻳﺠﺪ ُﻭ َﻧﻨﻰ ﺭﺍﻛِ ﺒﴼ َﻋﻠَﻰ ُﺟﻨ ُﻮﺩِ ﺍﻟﻐﺎﻓ َ ﺷﺘﺎﻕ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎ ﻓﻰ ُﺣﺒِّﻪِ ﻭ ِﺭﺿﺎِٔﻪِ ﻳﺸﻬ ُﺪ ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ ﻭ َﺍ ُ ﻳﺖ ِﺑ َﻨﻔﺴﻰ ﻓﻰ َﺳ ِ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪﺭﺍﻟ َﻘﺪﻳ ِﺮِ .ﺍﻧّﻰ َﻓ َﺪ ُ ﺍﻪﻠﻟِ ُ َ
َﻤﻴﻦ. ﺑﺬﻟ َ ﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟ َ ﻦ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎِء ُﺍﻟّﺘﻰ ﻣﺎ َﺣ َﻤﻠَﻬﺎ َﺍ َﺣ ٌﺪ ﻣِ َ ِﻚ ﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ ﻓﻴﻪِ ﻣِ َ
٣١٧
)ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺭﻭﺯ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺠﻦ )ﺍﺩﺭﻧﻪ( ﺧﺎﺭﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻜﺎ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻭﻗﺘﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺟﺮﻣﻰ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻋ ّ ١٢٨
ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻛﻨﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺮﻗﺪﻳﻢ
ُﻣﺨﺘﺎﺭﻭﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺣﻜﻢ ﺷﺪﻩ؟ ﺗﺒﻴﻴﻦ
ﻛﻨﻴﺪ ﺍﻯ ﻗﻮﻡ .ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻳﺰﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﮔﺮ ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ،
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻛﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻩ
ﻣﻦ ِﺍﻋﻼء ﻛﻠﻤﮥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﺍﻭﻝ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭﺍﻧﻢ ،ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺣﺐ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻣﻠﻚ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ ...ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻼ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﻮﺩ ّ
ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﻮﺩ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺑﺮ
ِ ﻃﺒﺎﻕ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺑﺮﻡ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ،ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﺩﺭ َﺍ ﺣﺐ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻗﺪﻳﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ِ ﺑﻼﻳﺎ ﻫﺴﺘﻢ .ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ،ﺑﻼﻳﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻼﻳﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ(.
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﺎﭖ ِﭘﻰ ﻧﻬﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
٣١٨
ِ ﻋﻦ ﺍﻟﻌِ ﺼﻴﺎﻥ ﺒﻴﻞ ﺍﻟ ﺮ َﺟ َﺴﺪﻯ ﺣﻤﻦ ﻟ َ ﻠﻴﺐ ﻭ َﺭﺃﺳﻰ ﻳﻨ َﺘﻈِ ُﺮ ِّ ُ ﺍﻟﺴ َ ِﻴﻄ ِّﻬ َﺮ ﺍﻟﻌﺎﻟ ََﻢ ِ ِ ﻨﺎﻥ ﻓﻰ َﺳ ِ ﻳﺸﺘﺎﻕ ﺍﻟ ﺼ َ
)ﺟﺴﺪ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺻﻠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﻫﺎ ﺩﺭﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ
ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﺪ(. ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺑﻪ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺑﻬﺎء ﺑﮕﻮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺼﺮﻳﻢ ،ﺍﺯ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﺭ ُﻭ ُﺡ ﻣﺎ
ِ ﻫﺪﻑ ِﺭﺻﺎﺻﺶ )ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺳﺮﺑﻰ( ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ .ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﻣﻘﺼﺮ، ِﺳﻮﺍ ُﻩ ﻓِﺪﺍﻩ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻪ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻟﻪ ﺍﻟﻔِ ﺪﺍء ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﺑﺎﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻗﺘﻠﺶ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﻯ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ُ
ﻣﻘﺼﺮ ،ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﺯﺩﻳﺪ. ﺩﺍﺩﻳﺪ .ﺧﺎ َﺗ ُﻢ ﺍﻟﻨّﺒﻴﻴﻦ ّ
ﻋﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﺫﺏ ،ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻛﻠﻴﻢ ﭼﻪ ﻛﺬﺑﻰ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻳﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ َﺯ ِ ﻣﻘﺼﺮ ،ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻠﻴﻞ ﺑﺮ ﻛﺬﺑﺶ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺩﻳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﻛﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﺫﺏ ﻭ ّ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﺪ .ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻣﺎ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﻌﺎﻝ.
٣١٩
١٢٩
ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻰ ﭘﺎﺷﺎ ﻭﺯﻳﺮ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ...ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ُﻣﻌﻴّﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ )ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻏﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ( ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ
ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ َﺍﺧ َﺮﺏ ِﺑﻼﺩ
ﺣﺒﺲ ﻧﻤﺎﻳﻰ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻜﺎﺳﺖ( .ﻳﻚ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ
ﺣﺠﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ّ
ﻦ ﻋِ ﻨﺪ ﺍﻪﻠﻟ ِﺍﺗﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﻗﻮﻝ ﺣﻖ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﻣِ ْ
ﺭﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ .ﻋﻬﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ،ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺸﺪ .ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺄﻥ ﺣﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﺣﺪﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭﻟﻜﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﻴﺮ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻧِﺴﺎء
ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ َﻣ َﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﺛﺮﻯ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ
ﻧﺮﺳﻴﺪ ...ﺍﮔﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻣﻰ ﺷﺪﻯ ...ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺴﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻰ
ﻭ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ُﻏ َﺮ ِ ﺣﺪ ﻑ َﻣﺨﺮﻭﺑﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ )ﻋﻜﺎ( ﺳﺎﻛﻦ ﻣﻰ ﺷﺪﻯ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺑﻪ ّ ﻭﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻋﻠﻰ َﻣ ِﻦ ﺍﺗَ ﺒ َﻊ ﺍﻟ ُْﻬﺪﻯ. ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻰ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ ﻭ ﻗﺒﺢ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﻮﻯ.
ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺭﺃﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ِﺍﺗﻴﺎﻥ ّ ِ ِ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺳﺎﺣﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺁﻣﻞ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ
ِ ﻻ ْﻣ ُﺮ ِﺑ ِ ﻜﻢ ﻟﻰ ﺃ ْﻭ َﻋﻠَﻰ. ﻴﺪﻙَ ﻭ َﺍﻧﺎ ﺣﺎﺿ ٌﺮ ِﺗﻠْﻘﺎَء َﺳﺮﻳ ِﺮ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ ﺎﺣ ُ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ،ﺍ َ ِﻚ َﻓ ْ ) ٣٢٠ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮﻡ ،ﻟَﻪ ﻳﺎ َﻋ َﻠﻴﻪِ ﻣﻦ ﺣﻜﻢ ﻛﻦ(. ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻌﺪﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ َﺍ َﻋ ّﻢ ﺍﺯ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ
ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﻄﻌﴼ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ّ
ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻯ ﻛﻠﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻞ ﻭﺟﻮﻩ ﻫﻤﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺟﺰﺍﻯ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺑﺰﺭﮒ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻛﺮﺩ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ
ﺗﺼﻮﺭ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺜﻞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥُ ،ﻣ ِ ﺬﺑﺬﺏ ﻭ ﻫﺮﺩﻡ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎ ﻣﻠﻞ ﻭ ١٣٠
ُﺩ َﻭﻝ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺫﻳﻠﺸﺎﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﺳﺖ .ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻏﻴﺮ
ﺭﻭﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻟﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ
»ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ« ﻭ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ »ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ« ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ! ﺍ ّﻣﺎ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻼﻙ ﺍﺻﻠﻰ،
ﻻﺑﺪ ﺑﺮ ﻣﺪﻋﺎ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ّ ﻧﻴﺖ ﻭ ّ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻋﻠﻤﺎء« ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﻯ ﺍﺭﺽ ﻭ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ
ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﻠﻴﺪﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﴼ ﻫﻴﻜﻞ
ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﺩﺭﺍﻛﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ .ﻭ ﻧﺼﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ ّﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﻮﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﻓﻘﻂ ﺁﻳﻪ ﻳﺎ ّ ّ
ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ،ﻭﺟﻮﻩ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻛﺜﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻰ
ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻼﻣﺖ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﴼ ،ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻞ ﺧﺎﺻﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ
ِ ِ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻧﻈﻤﻪ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﻣﺜﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻜﺎﺕ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ٣٢١ﻳﺎ ﺗﺤﺮﻳﻢ
ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻛﻨﻴﺰ ﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ّ
٣٢٢
ﻧﻘﺎﺋﺼﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺖ
٣٢٣
ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ
ﻭ ﻳﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺻﻞ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻜﻮﻣﺖ
ﻨﺘﺨﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻭ ﺨ ِﺐ ُﻣ َ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ ُﻣﻨ َﺘ َ
ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻧﺴﺒﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﻓﺪﺭﺍﻝ ،ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﺜﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻧﻈﻤﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺫﻛﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ٣٢٤.ﻟﺬﺍ ﻫﻢ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻫﻢ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﻨﻔﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ
ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﻧﻴّﺎﺕ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ
ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺧﺎﺹ ،ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻳﺎ ﻧﻈﻤﻰ ﺧﺎﺹ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻴﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺷﻰ ﺧﺎﺹ ﻳﺎ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ ﺧﺎﺹ
ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻳﺎ ﺗﻘﺒﻴﺢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭﻟﻰ ﻃﺒﻖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ١٣١
ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﻣﺘﺤﺪﮤ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻧﻈﻢ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۴ﺗﺎ ۲۲ﻛﺘﺎﺏ
ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺩﺭ ﻛﻞ ،ﻫﻤﮥ َﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﺎﻟﻢ ِﺑﻼﺍﺳﺘﺜﻨﺎء ﻧﻘﺎﺋﺺ ﻓﻄﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ
ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﺜﺒﺘﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻋﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﺋﺺ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﺰﺋﻴّﮥ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺩﺭ ﻧﻈﻢ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
٣٢٥
ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﻣﺪﺭﻛﻰ
ﻼ ﺟﺰ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻛﺎﻣ ً
ﺟﺪﻳﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺿﻤﻦ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ،ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﻗﺴﻤﺸﺎﻥ ﺩﻫﻢ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﴼ ﺍﺯ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳ ِﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ِ ﺧﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻛﻪ ُﻣﺘّﻘﻰ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﻭ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ
ﻓﺮﻭﺵ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﺣﺸﻴﺶ ﻭ ﻫﺮﻭﺋﻴﻦ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ — ﻭ ﺣﺮﻣﺖ ﺗﻨﺰﻳﻬﻰ ﺩﺧﺎﻧﻴﺎﺕ —
ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺎﺵ ﺷﻮﺩ .ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺩﺧﺎﻧﻴﺎﺕ ﻣﺼﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ
ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﻭﺩ ،ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ! ﺍﺗﻔﺎﻗﴼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺩﻓﺎﺗﺮ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻩ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﮥ ﮔﺪﺍ، ِ
ﻻﺑﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻪ ّ
ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ،ﺟﺰء ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ،ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻴﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺟﻨﺎﺱ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻴﺴﺖ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﺍﺩﻭﻳﮥ ﺑﺪ ﺑﻮ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ .ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ،ﺑﺎﺏ ۷ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ۹ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﺑﺪ ﺑﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺟﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺣﺘﻰ ﺍﺩﻭﻳﻪ ﺟﺎﺕ ﺭﺍ
ﺣﺮﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻏﺬﻳﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ٣٢٦.ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺎﻟَﻤﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﺡ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ
ﻋﻠّﺖ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻟﻄﻔﴼ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۳۳۵ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.
١٣٢
ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻏﺮﺑﻰ ﻳﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻳﺎ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ّ
ﺭﺑﻂ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻳﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻉ ﺑﺮ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺱ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻳﺎ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ...ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ
ﻣﺴﺘﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﻨﺒﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻓﻘﻂ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ، ِ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ
ﺍﻟﻤ ﺪﻋﻰ )ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﺩ ّﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻟ َﺒﻴ َﻨ ُﺔ َﻋﻠَﻰ ُ
ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻻﻳﻞ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ،ﻧﻪ
ﻋﻜﺲ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻣﺎ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺕ ﻭ ﭘﻼﻫﺎﻯ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭﻫﻢ ﺯﺩﻩ! ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ِ ﻋﻠﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﻴﺮﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻣﺎﻧﺖ
ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻓﻨّﻰ
ﺧﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻃﺒﻘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﮤ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺗﺎﺯﻩ
ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﺘﺎﻳﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ، ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ .ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻤﻠﻜﺖ
ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ،ﻧﺰﺩِ ﺧﻮﺩِ ﻣﺎ ،ﺑﺮ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﻧﺪ٣٢٧؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﺍﻯ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ
ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻼﻑ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﻋﺪﻡ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ٣٢٨ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻣﻮﺍﺿﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ :ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ
ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ؛ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺭﺷﻮﻩ
ﻼ ﺍﺭﺗﺸﺎء؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻏﻞ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﻛ ً ﺩﺳﻴﺴﻪ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺳﻴﺌﺎﺕ
ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ؛ ﻟﺰﻭﻡ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺳﻰ ﻭ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻧﺤﻨﺎء ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﻤﺎﺭ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ُﻣ ِ ﺴﻜﺮﺍﺕ؛ ﻭ.... ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻫﺮ ﺫﻟّﺘﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻭﻃﻦ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﻫﺘﻚ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻀ ّﺮﺕ ﻣﻠّﺖ
٣٢٩
١٣٣
ﻭ ﻧﻴﺰ: ِﻚ ﺍﻟ ُْﻤﻠﻮﻙ ِﻭ ﺍﻟ ُْﻤﻠﻮﻙُ ﻭ ﺍﻟ َْﻤ ْﻤﻠﻮﻙُ ِ .ﺍﻧُ ﻪ َﻋﻠﻰ ﻜﻢ َﻋﻠﻰ َﺍ ْﻣ ٍﺮ َﻳ ْﺮﺿﻰ ﻣﺎﻟ ُ ﻀ ﺮ ُﻉ ِﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﺍ ْﻥ ﻳﻮ ِّﻓ َﻘ ُ ِﺍﻧّﻰ َﺍ َﺗ َ ُﻛﻞِّ َﺷﻰء َﻗﺪﻳ ٌﺮ )ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ
ِ ِ ﻣﺎﻟﻚ ُﻣﻠﻮﻙ)ﺷﺎﻫﺎﻥ( ﻭ ُﻣﻠﻮﻙ ﻭ َﻣﻤﻠﻮﻙ )ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻠّﺖ( ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ() .ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۳ﺹ(۲۲۳
ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻛﺎﻓﻰ ﻭ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺒﺎﺣﺜﺎﺕ ﻭ
ﻣﺠﺎﺩﻻﺕ ﻃﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺘﻰ ﻧﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻃﺮﺣﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﻛﻪ ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ
ﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺍﻫﻞ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻨﺴﻮﺏ ﻧﺴﺎﺯﻧﺪ .ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﻛﻪ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻣ ّ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻓﺘﻨﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ
ﻼ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻨﺪﺩ .ﻣﺜ ً
ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳ ّﺮﻯ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻠّﺐ ﻭ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﻭ ﺭﺷﻮﺕ ﻭ ﺗﺨﻮﻳﻒ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.
ﺗﺤﺰﺏ ﻭ ﺗﺸ ّﻌﺒﻰ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻧﺘﺴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺣﺰﺑﻰ ﻣﻌﻴّﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ّ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎﻯ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻭﺟﻪ ﺟﻬﺎﻥ ِ ﻣﺘﺤ ّﻮﻝ ﺭﺍ
ﻼ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻛﺎﻣ ً
ﺨﺒﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺘﻔﺴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮ ّﺩﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ُﺍ َﻣﻨﺎِء ُﻣﻨ َﺘ َ
ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺷﻐﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﭙﺰﻳﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟّﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻛﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺁﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﺟﺮﺍِء ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺣﻖ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ
ﻼ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺑﺸﺮ ﺗﺠﺴﻢ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً ّ
ِ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﺍﻳﺞ ِ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻛﺸﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ
ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻃﻨﺸﺎﻥ ﺳﺮ ﭘﻴﭽﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﮥ ّ ١٣٤
ﻣﻠّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ .ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﻪ ﻭ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ
ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺋﻴﻦ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺎﻓﺎﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗ ّﻮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎِء ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ
ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺪﺩ ﮔﻴﺮﻧﺪ .ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ
ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻃﻮﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺍﺳﺎﺱ ّ
ﺴﻦ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻋﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ .ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ُﺣ ِ
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻣﺮ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ َﻃ َﺒ ِﻖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺆﺳﺴﺎﺗﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎﻯ
ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻼﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﺗﻘﺪﻡ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻛﻪ ﺳﺎﻛﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ّ
ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺷﺮﻁ
ﺍﺟﺮﺍِء ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻣﺘﺒﻮﻋﺸﺎﻥ
ﺟﺪ ﻭ ﺟﻬﺪﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺩﻳﺎﻧﺘﺸﺎﻥ ﻣﻮﻛﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺍﺯ َﺍﻧﺤﺎء ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﻘﺾ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ
ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﺸﺎﻥ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ
ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ
ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ،ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﻮء ﻇﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﻜﻞ ﺳﺎﺯﻧﺪ؛ ِ ﻭﺍ ّﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ
ﭼﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭘﺮ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺍﻟﻬﻰ
ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺯﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ١٣٥
ﻦ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺶ ﻣﺘﺰﺍﻳﺪﴽ ﻣﺘﻜﻰ ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﻇ ّ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻭ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﺮ ّ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﺑﻦ ﺍﻟ َﻮﻗﺖ« ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺁﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ » ِﺍ ُ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻧﻪ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﴽ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﴼ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﺤﺮﻓﺸﺎﻥ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍء ﺑﻰ ﺧﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﻧﻪ ﻃﻤﻊ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ ّ
ﺗﺤﺼﻴﻞ ﭘﺎﺩﺍﺵ ،ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﻣﺎﻧﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ
ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭘﺎﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﻼﺩﻯ ﻛﻪ ﺳﺎﻛﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻭ
ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﺸﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺧﻮﺩﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺸﻨﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ّ
ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺳﻮء ﻇﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ ،ﻫﺮﺍﺳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻛﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﺴﻰ ﻣﺸﻜﻞ ﻭ
ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺳﺖ ﺍ ّﻣﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺣﺎﺭﺳﻪ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺑﺎﻧﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﺴﻚ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺣﺒﻞ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ ﻣﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺶ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﻴﻢ ،ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺮﻭﻳﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ،ﻓﺮﺍ ﺭﺍﻩ
ﻣﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﻫﺎ ﻭﭼﺎﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻛﻪ
ﻭﻇﺎﺋﻒ ﺧﻄﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ َﻣﺮﺿﻰ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﻭ
٣٣٠
ﺒﻴﻦ. ْﻀﻼﻝُ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ْﺤ ِّﻖ ِﺍ ّﻻ ﺍﻟ ْﺤ ﻖَ ،ﻭ ﻣﺎ َﺑ ْﻌ َﺪ ﺍﻟ َ َﻭ ﻫﺬﺍ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َ
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ »ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ،ﺫﻳﻞ ِ ﻟﻐﺖ »ﻭﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟ ﻭﺭﻗﺎء« ،ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ:
...ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺭ ﺗﻬﻴﮥ ﺷﻐﻠﻰ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﮥ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻨﺸﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﮐﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﭘﻴﻤﺎﻥ )ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﻟﺘﺰﺍﻡ ﺭﮐﺎﺏ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻨﺸﻰ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ١٣٦
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻟﺠﻨﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻡ .ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﻳﻢ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ّ
ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳّﻪ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺬﺑﻮﺣﻰ ﺑﻪ َﺯﻋﻢ ِ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ
ﻧﻤﻮﺩﻡ .ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﺷﺮﻁ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﻋﺪﻡ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ
ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮﻯ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺑﻼﺩﺭﻧﮓ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﺍﺩﻡ...
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻓﻘﻂ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ
ِ ِ ﺗﻌﺒﻴﺮﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺴﺖ .ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﻘﻴﺪ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻣﺆﻳﺪ ﺳﻮِء ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺁﻥ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ؟ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻄﻼﻥ ّ
ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
٣٣١
ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻣﻴﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ!)ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ
ﺧﺮﻣﻦ ﺍﺩﺏ ﻭﻫﻨﺮ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۲ﺳﺎﻝ۱۳۸۰ﻩ ﺵ(.
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻓﻮﻕ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻛﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ
ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ
ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ،ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺁﻥ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺘﮕﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ
ﻭﻗﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻌﻰ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺘﻰ ﻣﺘﺮ ّﻗﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ
ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻫﻨﺮﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺸﺮ
ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﻼﺵ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
٣٣٢
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪ ﻭﺳﻴﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻀﻼ ﻭ
ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻧﺎﻗﺺ
ﻭ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺟﻮ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻣﺎﻳﮥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ٣٣٣.ﻟﺬﺍ ﭼﺮﺍ ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻰ ١٣٧
ﺑﻰ ﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ
ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎء ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺾ ،ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻋﻜﺲ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻋﻄﺎء ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻟﻘﺐ » ِﺳﺮ« ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺪ
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ،ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺁﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﺳﻨﺪﻯ — ﭼﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻓﻘﻂ ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ۱۲۷ﻭ ۱۲۹ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ
ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ — ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺴﻤﺖ ۶ﺍﺯ ۸ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻌﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ — ﺭﺍ ﻧﻴﺰ
ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺪﺍ ّﻗﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ِﺣﺮﻛﺖ ِﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻧﺒﻮﺩﻥ
ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ،ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻜﺎﺕ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ِ ﻧﺸﺎﻥ ِﺳﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻋﻄﺎء ﻧﻤﻮﺩﻥ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭﴽ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﺲ ﺍﺯ
ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻋﻠﻢ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻏﺮﺏ
ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ
ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،ﺿﻤﻦ ﺭ ّﺩ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ »ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻓﻘﺮﺍء ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ« ،ﻧﻪ ﺳﻼﻃﻴﻦ! ﻭ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﻰ
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮥ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﻜﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺣﻜﻢ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﺮﴽ ﻣﻨﻈﻤﴼ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ
ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻔﺎ )ﻣﺜﻞ ﺍﻟﻨﻔﻴﺮ(
ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۱ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺳﺎﻳﺮ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺍﺯ
ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻏﻨﻰ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺁﻥ، ﻣﺤﺒﻮﺏ ُﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺗﺸﻴﻴﻌﻰ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺁﻥ ِ ١٣٨
ﻭ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺻﻌﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﺮﺑّﻰ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺮﮔﺰ
ﻭﺟﻬﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺫﮐﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ )ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ِ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﺝ ،۹ﺹ !(۳۷۵
ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻬﻤﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ
ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﻯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﻭﺳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺷﺮﻕ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻏﺮﺏ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻟﻮﺡ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺷﺮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ،ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﻭ ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻌﻰ
ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻭ ﻓﺮﺿﻴﮥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻻﺑﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ّ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ — ﻣﺜﻞ ﺻﺪﻫﺎ
ﻧﺺ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺷﺪﻩ ّ ﺍﺳﺖ .ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺏ ُﻣﻨْﺬُ ﻋِ ﺪﺓِ ُﻗ ُﺮ ٍ ﻴﺠﺮﻯ ﻭﻥ َﻗ ْﺪ َﺳﻄﺎ َﻋﻠﻰ ﺍﻟ َْﺸ ْﺮ ِﻕ ِﺑ َﺮ ْﺟﻠِﻪ َﻭ َﺧﻴﻠِﻪِ َﻭ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻻ ِٓﻥ ُﻣ ْﺴ َﺘ ِّﻤﺮﺃ َﻭ َﺳ ْ ِﺍ ﻥ ﺍﻟْ َﻐ ْﺮ َ ِ ﺻ ْﻮ َﻟ َﺔ ْﺍﻻ ُﺳ ُﻮﺩِ ﻳﻮﻡ ﺍﻟْﻨﺸ ُﻮ ِﺭ َﺣ ُ ﺍﻟ ُْﻬﺠ ُﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﻴﺚ َﺗﺮﻯ ُﺟﻴﻮﺷﺄ َﻋ َﺮ ْﻣ َﺮ َﻣ ًﺔ َﺗﺼ ُﻮﻝُ َ ﻤﻴﻊ ُﻗ ّﻮﺍﺗِﻪ ُﻣﺴ َﺘ ِﻤ ّﺮﴽ ﺍﻟﻰ ِ ﺠ ِ ﺍﻟﺸ ِ ِ ﻏﺎﺑﺎﺕ ﺍﻟ َﻐ ْﺮ ِﺏ ِﺍﻟﻰ َﻣ ﻦ ﻴﺶ ِ ﺍﻟﺼ ْﻨ َﻌﺔِ ﻭ َﺟ ٌ ﻦ ﺍﻟْﺜْ ﺮ َﻭﺓِ َﻭ َﺟ ٌ ﺮﻕ .ﻣِ ﻨﻬﺎَ :ﺟ ٌ ﻣِ ْ ﻴﺶ ﻣِ ْ ﻴﺎﺩﻳﻦ ﻦ ﻴﺶ ﻣِ َ
ﻦ ِْ ِ ﻦ ﺍﻟ َْﻤﻌﺎ ِﺭ ِ ِﺸﺎﻓﺎﺕ ﻭ ُﺟﻨ ُﻮ ٌﺩ ﺍﻻ ْﻛﺘ ﻦ ﺍﻟ ﻑ َﻭ َﺟ ٌ ْﺴﻴﺎﺳﺔِ َﻭ َﺟ ٌ ﻦ ﺍﻟْﺘِّﺠﺎ َﺭﺓِ ﻭ َﺟ ٌ ﻴﺶ َﻣ َ ﻴﺶ ﻣِ َ َ ﻴﺶ ﻣِ َ ﻣِ َ
ﻮﺣﺎﺕ ﻓﻰ ُﻛﻞِّ ِﺟ ِ ﻦ ُﺟ ْﻤﻠِﺔِ ﻬﺎﺕ ﺍﻟ َْﺸ ِ ﻼﺡ ِ ٍ ﻗﺎﻃ ٍﻊ َﻭ َﺗ ْﻔ َﺘ ُﺢ ُﻓ ُﺘ ﺮﻕ َﻭ ﻣِ ْ َﺟﺮﺍ َﺭ ٌﻩ َﺗ ُ ﺼﻮﻝُ ﻣِ َ ﻦ ﺍﻟْ َﻐ ْﺮ ْ ﺏ َﺑ ِﺴ ٍ َﻴﺲ ﻟ َُﻪ ُﻣﻘﺎ َﻭ َﻣ ٌﺔ ﻟ ِ ﺍﻟﺼﺎَ ِٔﻠﺔِ َﻭ ﺍﻟﺸ ُ ﺪﻳﺪﺓِ ﻓﻰ ﺍ َ ْﺠ َ ْﺠﻴ ُﻮ ِ ﺵ ّ ﺍﻟﺼﻴﻨ َﻴﺔِ َﻭ ﻗﺎﻟﻴﻢ ّ ِﻬﺬﻩِ ﺍﻟ ُ ﺮﻕ ﻟ َ ُﻓﺘ ُﻮﺣﺎﺗِﻬﺎ ﺍﻟ َ ﻻ ِ
ْﺠ ُﻨﻮﺩِ ﺘﺎﺝ ﻜﻴﻢ ْ ِﺐ ﻫﺬﺍ ﺍ َ ﻈﻴﻢ ﻭ ﻻ ْ ْﺤ ُ ﺍﻟ ُ ﻳﺤ ُ ﺍﻟﺠﺮﺍﺭﺓِ ﺍﻟﻘﺎﻫِ َﺮﺓِ َﺍ َﺑﺪﺃَ .ﻓﺎﻟ ِّﺮ ُﺟ ُﻞ ﺍﻟ َ َ ﻳﺪﺭِﻙُ َﻋﻮﺍﻗ َ ﻻﻣ ِﺮ ﺍﻟ َﻌ ِ ﺼ ﻮ ُﺭ ْﺠ ُ ِﺐ ْ ُ ﻦ ﻓﻰ َﻋﻮﺍﻗ ِ ﻟﻴﻞ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﺴ ِ ِﺍﻟﻰ َﺩ ٍ ﻠﻴﻞ َﺗ َﻤ ﻌ ْ ﺒﻴﻞِ .ﺍﺫﺃ َﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟ ُ ﺍﻻﻣﻮ ْﺭَ .ﻫ ْﻞ ُﺗ ُﺘ َ ﺮﺟ ُﻞ ﺍﻟ َ
ﺍﻟﺰ ِ ﻦ َﺳ َﻄ ِ ِﻠﺸ ِ ﻌﺪﻳﻞ ﺮﺗﻴﺐ َﻭ ﺍﻟْﺘِّ ﻣﺎﻥ ِﺑ َﻮﺳﺎِ ِٔﻞ ﺍﻟﺘﺪﺑﻴ ِﺮ ﻭﺍﻟْ َﺘ ِ ِ ﺮﻕ ﻣِ ْ ﺍﻟ ُْﻤﺤﺎ َﻓ َﻈ ُﺔ ﻟ َ ﻮﺍﺕ ﺍﻟ َﻐ ْﺮ ِﺏ ﻓﻰ ُﻣ ْﺴ َﺘ ْﻘ َﺒ ِﻞ
ﻜﻞِّ ِﺍ ٍ ِﻭ ﻟَﻮ ﻈﻴﻢَ .ﻓ ِﺒﻨﺎًء َﻋﻠﻰ ﺫﻟﻚ ﻛﺎﻥ ِﺑ ُ ﻤﻦ؛ َﺑﻞ ِﺍ ﻥ ﺍ ُ َ ﺗﻘﺎﻥ؟ .ﻻ َﻭ َﺭﺑّﻰ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ ﻻﻣﻮ َﺭ ﻓﻰ َﺧ َﻄ ٍﺮ َﻋ ْ َ ﻮﻥ ﻓِﻰ ﺍ ْﻛﺘ ِ ﺍﻟﺸ ِ ٍ ﺳﺎﺋﻂ َﻓﻌﺎﻟ ٍﺔ ُﻳﺤﺎﻓِﻈ ُﻮ َﻥ ِﺑﻬﺎ َﻋﻠﻰ ﻋِ ِّﺰﻫِ ْﻢ َﻭ ِﺸﺎﻑ َﻭ ﺮﻕ ﻳ َﺘ َﻤ َﻌﻨّ َ َﻳﻘ َﺘﻀﻰ َﺍ ﻥ َﺍ َ ﻫﻞ ﻚ ِﺍ ﻥ ُﻛ ﻞ ﺍﻟ َﻮﺳﺎِ ِٔﻂ ﺮﺏَ .ﻓﻼ َﺷ ﻦﺍ َ ﻦ ﺍﻟ َﻐ ِ ﻭﺍﺳﺘِﻘﻼﻟ ِِﻬ ْﻢ َﻭ ﺫِ ﻣﺎ ِﺭﻫِ ْﻢ ﻣِ ْ َﺷ َﺮﻓ ِِﻬﻢ ْ ﻻﻳﺎﺩِ ﻯ ﺍﻟﻌﺎ ِﺑ َﺜﺔِ ﻣِ َ َﻣﻌﺪ ُﻭﻣ ٌﺔ َﻭ ﺍﻟ َﻮﺳﺎِ ﻞ َﻣ ْﻔﻘ ُﻮ َﺩ ٌﻩ ِﺍ ّﻻ ﺍﻟ ُﻘ ﻮ َﺓ ِ ﺍﻟﺼﻮ َﻟ َﺔ ﺍﻟﺴ ْﻄ َﻮ َﺓ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ ﻜﻮﺗﻴﺔِ َﻭ ﺍﻻﻟﻬﻴّﺔِ َﻭ ﺍﻟ ُﻘﺪ َﺭ َﺓ ﺍﻟ ﺮﺑّﺎﻧﻴﺔِ َﻭ ِٔ ٍ ﻞِّ ٍ ﺖ َﺷ ْﻤ َﻞ ُﻛ َﻋﻨ ُﻮﺩ َﻭ َﺗ ْﻬ ِﺰ ُﻡ ّ ﻮﻡ َﻭ ُﺗ َﺸ ِّﺮ ُﺩ ُﻛ ﻞ ُﺟﻨ ُﻮﺩ َﻭ ُﺗ َﺸﺘِّ ُ ﺍﻟﻼﻫ ُﻮﺗﻴﺔِ ِ .ﺍﻧﻤﺎ ﻫﺬﻩ ُﻗ ﻮ ٌﺓ ُﺗﻘﺎ ِﻭ ُﻡ ُﻛ ﻞ ُﻫ ُ ﺠ ٍ ﻴﺶ َﻛﻤﺎ َُﺳ َﺒ َﻖ ﻓﻰ ﺍﻟْ ُﻘ ِ ﻻﻭﻟﻰ )ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺜﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺮﻭﻥ ﺍ َ ُﻛ َﻞ َﺟ ٍ ١٣٩
ﺍﻟﺸ ِ ﺮﻕ ﺍﻻ َٓﻥ َﺍ ْﻥ ﻣﺴﻴﺢ )ﻉ( ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ (...ﻓﻴ ْﻨ َﺒﻐﻰ ِﺍﺫﺃ ِ َ ﻻ ِ ﻫﻞ
ﻴﺶ َﻛ ٍ ﻜ ٍ ﻬﺎﺟ ٍﻢ ﺜﻴﻒ ُﻣ ِ ﻜﻮﺍ ِﺑ ُﻘ ﻮﺓٍ ﻗﺎﻫِ َﺮﺓٍ ِ ﺍﻟﻬ ٍﻴﺔ َﻭ ُﻗﺪ َﺭﺓٍ ﺑﺎﻫِ َﺮﺓٍ َﻣ َﻠ ُ ﻳ َﺘ َﻤ ﺴ ُ ﻮﺗﻴﺔ َﺣﺘﻰ ﻳﻘﺎ ِﻭ ُﻣﻮﺍ ِﺑﻬﺎ ُﻛ ﻞ َﺟ ٍ ﺍﻟﺸ ِ ِﺤ ٍﺔ ﻗﺎﻃِ َﻌ ٍﺔ ﺮﻕ؛ َﺑ ْﻞ ﻳ ْﻔ َﺘﺤ ُﻮﺍ ِﺑﻬﺎ ِﺗﻠ َ ْﻚ ﺍﻟﻘِ َ ﻦ ﺍﻟْ َﻐﺮﺏ ِﺍﻟﻰ ﺍﻟﺤﺼﻴ َﻨ َﺔ ُ ﺠ ﻬ َﺰ َﺓ ِﺑﺎ ْﻋ َﻈ ِﻢ َﺍ ْﺳﻠ َ ﺍﻟﻤ َ ﻼﻉ َ ﻣِ َ
ﻮﺍﺩ َﺟ َﻬﻨٍ ﻦ َﻣ ٍ ﻴﺸ ُﻬﻢ َﻣ ْﻌ ِﺮ َﻓ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﻗﺎُ ِٔﺪ ُﻫ ُﻢ ﻣِ ْ ﻼﺣ ُﻬ ُﻢ ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻭ َﺟ ُ ﻤﻴﺔَ ،ﻭ َﺳﻴ ُﻔ ُﻬﻢ َﻛﻠ َِﻤـ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ِﺳ ُ ِ ﻤﻮﺍﺕ ﺍﻟ ُﻌﻠﻰ َﻭ ﺯﺍ ُﺩ ُﻫ ُﻢ ﺍﻟﺘَ ﻮ ﻛ ُﻞ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﺍﻟﺴ ﻼء ﺍ َ ﺏ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ َﻭ َﻇﻬﻴ ُﺮ ُﻫ ُﻢ َ ﻻﻋﻠﻰ َﻭ َﻧﺼﻴ ُﺮ ُﻫﻢ َﺭ ﺍﻟﻤ ُ
ﻦ َﺷ ِ ﺪﻳﺪ ﺍﻟْ ُﻘﻮﻯ ُﻗ ﻮ ُﺗ ُﻬﻢ ٌ ﺗﺄﻳﻴﺪ ُﻣﺘﺘﺎ ِﺑ ٌﻊ ﻣِ ْ
٣٣٤
)ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻗﺮﻥ ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﻮﺍﺭﻩ
ﻧﻈﺎﻣﺶ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍﻳﺶ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻳﻮﻡ ﻧﺸﻮﺭ .ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻤﻠﮥ
ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻤﻠﮥ ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎﻯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺷﺮﻕ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ
ﻟﺸﻜﺮﻫﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ،ﻭ
ِ ﺟﻬﺎﺕ ﺷﺮﻕ ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺳﻼﺡ ﻗﺎﻃﻊ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﭼﻴﻦ ﺍﺳﺖ ٣٣٥.ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻕ ،ﺍﺑﺪﴽ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻗﺎﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﭘﺲ ﻣﺮﺩ ﺣﻜﻴﻢ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻟﺬﺍ ﺍﻯ ﺭﺟﻞ ﺟﻠﻴﻞ )ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﻯ( ﺩﺭ
ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﻰ ﻛﻦ .ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﻓﻈﮥ ﺷﺮﻕ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﮥ ﻏﺮﺏ ،ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ
ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭﻟﻮ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟ ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ! ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺷﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻛﺘﺸﺎﻑ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﮔﺮ ﻏﺮﺏ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻛﺎﺭﺁﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ّ
ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﭘﺲ ﺷﻜﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﻞ ﻭﺳﺎﺋﻂ ،ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻭ ﻛﻞ ﻭﺳﺎﺋﻞ ،ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ
ﻗﻮﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻻﻫﻮﺗﻰ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻫﺮ
ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻫﺮ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﮔﺮ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻛﻞ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻝ ﮔﺬﺷﺖ ...ﭘﺲ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ
ﺍﺳﺖ ﺍﻻﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻗﻰ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﮤ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻴﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﭼﻨﮓ
ﺯﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺮ ﻟﺸﻜﺮ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ )ﻗﻮﮤ ﺍﻟﻬﻰ( ﺁﻥ ﺩﮊﻫﺎﻯ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﻗﺎﻃﻊ ﻣﻮﺍﺩ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺍ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﭘﺲ ﺷﻤﺸﻴﺮﺷﺎﻥ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ،ﺳﻼﺣﺸﺎﻥ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻡ ،ﻟﺸﻜﺮﺷﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ ١٤٠
ﺳﺮﺩﺍﺭﺷﺎﻥ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﻼء ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﺗﻮﺷﻪ
ﺷﺎﻥ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻗﻮﻩ ﺷﺎﻥ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﻛﻤﻚ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﺍﺯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺍﺳﺖ(.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ،ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ
ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻫﻢ ﺑﺎ ﺭﻭﺳﻴﮥ ﺗﺰﺍﺭﻯ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻛﺎ.ﮒ.ﺏ. ﻼ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۲۷ﺫﻛﺮ ﺷﺪ .ﺍﻣﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻭﺳﻴﮥ ﺗﺰﺍﺭﻯ ﻗﺒ ً
ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ — ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭼﭗ — ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻛﺜﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﺿﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺧﻼﺻﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﺭﺍ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻤﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻣﻰ ﺿﺪ ﺩﻳﻦ ﺑﺎ ﺍﺳﻤﻰ ﺧﺎﺹ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ،
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﺷﺠﺮﮤ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﻳﻚ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ
)ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﻫﺮ ﺛﻤﺮ ﻭ ﻓﺎﻛﻬﻪ ﺍﻯ)ﻣﻴﻮﻩ ﺍﻯ( ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮ ﺁﻳﺪ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ
٣٣٦
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ )ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﻭ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ...ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺰﺏ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ )ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ( ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻟﻰ ﺍﻻﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺴﺎﺋﻞ
ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻳﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﺰﺑﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍء ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻳﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻻﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﺣﺎﺻﻞ
ﻧﮕﺮﺩﺩ.
٣٣٧
ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ۱۹۱۷ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﺑﺮ
ﻧﻔﻰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻧﮕﺮﻯ ﺑﻮﺩ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ،ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻛﻠﻰ ١٤١
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻤﮥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﻧﻴﺎ — ﭼﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﭼﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻧﻈﻤﻪ
— ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺑﺮ ﭼﻴﺪﻩ
ﻣﻬﻢ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻮﺭﺥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ ۱۹۸۵ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﻣﺮﻭﺟﻴﻦ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ، ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﻛﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻛﻪ ّ
ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﻋﻮﻯ ﺗﺤﺼﻴﻠﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ؟
ﺁﻳﺎ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ َﺗ َﻔ ﻮ ِﻕ ﻓﻼﻥ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻓﻼﻥ ﻛﺸﻮﺭ
ﻭ ﻓﻼﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺛﺮﻭﺕ
ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻴﺼﺮﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﻫﺎﻯ ﻗﺮﻥ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺣﺎﻛﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﻟﺬﺍ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻓﺮﻭ ﭘﺎﺷﻴﺪ ،ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۹ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۱۹۹۰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺣﺰﺏ ِﺷﻤﺎﻝ )ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﭼﭗ( ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻧﺰﺩ ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ،ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺭﻧﺠﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ ﻣﻤﺎﻟﻚ ّ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﮔﺸﺖ ...ﻧﻈﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ َﻣﺪﻧﻴّ ِ ﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ
ِ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺟﺎ ﻭ ﺩﺍﺋﺮ ﻣﺪﺍﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ُ
ﺍﺯ ﻗ ّﻮﮤ ﻧﺎﻓﺬﮤ ﺧﻼﻗﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ
ﻨﺤ ّﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﻜﺴﺖ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻻ َﻳ َ
ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺑﺴﺖ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ .ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ» :ﺯﻭﺩ
ِ ِ ْﺤ ﻖَ ،ﻋ ّﻼ ُﻡ ﺑﺴﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩِ .ﺍ ﻥ َﺭﺑَ ﻚ ﻟ َُﻬ َﻮ ﺍﻟ َ
ﺍﻟْ ُﻐﻴﻮﺏ «.ﺗﺸﻨّﺠﺎﺕ ﻭ ﺍﺑﺘﻼﺋﺎﺕ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ
ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ١٤٢
)ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻣﺮﻗﻮﻡ ،ﺣﺎﻝ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺟﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺸﺮﻯ
ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ ﺟﺰ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﺸ ّﻘﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ
ﺷﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﺼ ّﺮﺡ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ّ
ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗ َِﺪﻡ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺟﻬﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻋﻢ ﺍﺯ ﻛﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﻢ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺤﺘﻮﻣﮥ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺍ ّ
ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﻼ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﺎﻡ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ،ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﻜﻨﻨﺪ .ﻗﺒ ً
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺻﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ
ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺧﺎﻟﺺ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺁﺩﺭﺱ (reference.persian-bahai33.orgﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻯ ِ
ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻮ ّﺭﺥ ) ۱۳۳۸ﺣﺪﻭﺩ ۱۹۲۰ﻡ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ » ُﺑﻬﺖ« ﻓﺮﺍ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺑﻠﺸﻮﻳﻚ ﻭ
ﻛﺎ.ﮒ.ﺏ .ﻧﮕﻮﻳﺪ:
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﺨﺸﺪ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ُﺑﻠﺸﻔﻴﻚ ﺭﺧﻨﻪ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻗ ّﻮﺕ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺮ ﺿﺒﻂ ﻭ ﺭﺑﻂ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﺣﻞ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻄﻤﺌﻦ
ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻠﺸﻔﻴﻚ ﺭﺍﺣﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻗ ّﻮ ﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ) .ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺹ ،۴۵۲ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ُﺑﻬﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺝ ،۳ﺻﺺ .(۲۶۹-۲۷۰
ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺮ
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ّ
ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻨﺒﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺍﻧﺪ ،ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻻﺯﻡ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ١٤٣
ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﺶ ﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻐﺮﺍﻕ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ
ﺗﻮﻫﻢ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺯﻭﺭﻛﻰ ﺑﺎ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺩﭼﺎﺭ ّ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ
ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ.
٣٣٨
ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ،ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ
ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﻼ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﺹ ۱۷۱ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﻣﺜ ً ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﻮﺩﺍﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺫﺍﺕ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻋﺠﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ،ﻛﻪ
ﻋﺪﻩ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺁﺯﺍﺭ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ّ
ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ،ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﻣﺎﻟﻰ ﺑﻬﺮﮤ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ
ﻜﺎ( ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ )ﻋ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺣﺴﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ ۸۲-۸۱ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ:
ﻃﺒﻘﮥ ﺩﻳﮕﺮ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ)...ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ( ﺩﺭ
ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻪ ﻓﺎﻳﺪﮤ ﻣﺴﻠّﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ :ﺍ ّﻭﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻻﺍﻗﻞ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﻟﺸﻜﺮ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺴﺘﺨﻠﺺ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺻﻠﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺳﻮﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ
ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻋﺠﺎﻟﺘﴼ ﺧﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ،۱۸۲ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺻﺒﺤﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳّﺖ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ ﺟﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻓﺴﻖ ﻭ ﻓﺠﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
١٤٤
ﺻﺤﺖ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ُﺳ َ ّ
ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬﻢ« » َﻛﺬﻟ َ ﻦ َﻗﺒْﻠ ِِﻬﻢ ﻣِ ﺜْ َﻞ َﻗ ْﻮﻟ ِِﻬﻢَ .ﺗﺸﺎ َﺑ َﻬ ْ ﺬﻳﻦ ﻣِ ْ ِﻚ ﻗﺎﻝَ ﺍﻟ َ
٣٣٩
)ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﻼ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﺜﻞ ﻗﻮﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ؛ ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ( .ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺷﺪ ،ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ُﺍ ّﻣ ِ ِ ﻬﺎﺕ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﺶ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻯ ﻣﺘﻦ
ِ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺁﻥ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ »ﺭﺟﻌﺖ« ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺟﻌﺖ ،ﺍﻣﺮﻯ
ِ ﺭﺟﻌﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ ِ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﺭ،
ِ ﺭﺟﻌﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ ِ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ِ ﻗﺒﻞ .ﺣﺎﻝ ﮔﻮﻳﻰ ﺭﻭﺡ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ، ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺁﻥ، ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ِ ِ
ﺻﺒﺤﻰ ،ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﺎ ِﺭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﭘﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
٣٤٠
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ّ
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ،ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻻﺑﻼﻯ ّ
ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺲ ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻏﺮﺑﺖ ﻭ ﺍﻧﺰﻭﺍﻯ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺣﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ُﻣﻔﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻣﻌﺎﺷﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ .ﺁﻳﺎ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ،ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﺰﺩ ﺭﺍ
ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ،ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺻﺤﻨﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﻧﺒﺎﺭ ﻭ
ﺷﻜﻨﺠﮥ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺗﺮ ،ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ
ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﻪ ﭘﺎﻯ ﻣﺎﻧﻜﭽﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺟﻤﺸﻴﺪ!
٣٤١
ﺁﻳﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺣﺒﻴﺐ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ
ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺑﺎ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻣﺘّﺤﺪﻩ ،ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ،
ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺸ ّﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺭﺟﺎﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ
ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺩﺭ ۹ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ۱۳۳۹ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﻦ ِ ﺑﻬﺎ ،ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ »ﺳﺎﺳﻮﻥ
ﻫﺎ« ﻭ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ،ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻏ ّﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﻋﺰﺍﺯﺷﺎﻥ ﻋﺰ ﻧﺰﻭﻝ ﻳﺎﻓﺖ ،ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻳﺎﺩﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ّ ١٤٥
ﺩﺍﻣﺎﺩﻯ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﺳﺖ؟! ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ َﺳﻠﻔﺶ »ﺻﺒﺤﻰ« ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ »ﺩﺭ ﻓﺴﻖ ﻭ ﻓﺠﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ« ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ،ﺑﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ »ﻭﺻﻠﺖ« ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ! ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻄﻮﺭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟! ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﺑﺎ ّ
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ ﻧﺼﻮﺹ
ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ »ﺳﻴﺪ ُﺭ ُﺳﻞ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ« )ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ( ﺻﺺ ۱۷۲ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ
ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﻣﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻛﻨﻴﺴﮥ ﺑﺰﺭﮒ
ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻧﻔﺮﺍﻧﺴﻴﺴﻜﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ! )ﻫﻤﺎﻥ، ﺹ (۱۷۶
ﻛﻞ َﺍﻧﺒﻴﺎء ﻗﺴﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺜﻞ ﺭﺩﻳﻪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ َﻭﻻﻯ ﺑﻬﺎء ﻭ ِ
ﻻﻳﻖ ﻫﺮ ﺫﻛﺮ ﺳﻮﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻳﻢ، ِ ِ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻌﺠﺰﺁﺳﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻫﻮﺩ )ﺁﻳﺎﺕ (۲۴-۲۰ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﻻ ْﺷﻬﺎ ُﺩ ﻫ ُﻮﻻِء ﻦ َﺍ ْﻇﻠ َُﻢ ﻣِ ﻤ ِﻦ ِﺍ ْﻓ َﺘﺮﻯ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻛ ِﺬﺑﴼ ُﺍﻭﻟَ ِٔ ﻚ ﻳ ْﻌ َﺮﺿ ُﻮ َﻥ َﻋﻠﻰ َﺭﺑِّ ِﻬ ْﻢ َﻭ ﻳ ُﻘﻮﻝُ ﺍ َ َﻭ َﻣ ْ ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﻳﺒْ ُﻐﻮ َﻧﻬﺎ ﺬﻳﻦ َﻛﺬَ ُﺑﻮﺍ َﻋﻠﻰ َﺭﺑِّ ِﻬ ْﻢ َﺍﻻ َﻟ ْﻌ َﻨ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻋﻠَﻰ ّ ﻳﺼ ﺪ َ ﻦ َﺳ ِ ﻭﻥ َﻋ ْ ﺬﻳﻦ ُ ﺍﻟ َ ِﻤﻴﻦ ﺍﻟ َ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ
ﺽ َﻭ ﻣﺎ ﻦ ﻭﻥُ .ﺍﻭﻟَ ِٔ ﻋِ َﻮﺟﴼ َﻭ ُﻫ ْﻢ ِﺑ ِ ﻚ ﻟ َْﻢ ﻳ ُ ﺎﻻﺧ َﺮﺓِ ُﻫ ْﻢ ﻛﺎ ِﻓ ُﺮ َ َ ﺰﻳﻦ ﻓِﻰ ﺍ َ ﻻ ْﺭ ِ ﻛﺎﻥ ﻟ َُﻬ ْﻢ ﻣِ ْ ﻜﻮ ُﻧﻮﺍ ُﻣ ْﻌ ِﺠ َ ﺍﻟﺴ ْﻤ َﻊ َﻭ ﻣﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ ُﻳﺒْ ِ ُﺩ ِ ﻭﻥ. ﻦ َﺍ ْﻭﻟﻴﺎَء ﺼ ُﺮ َ ﻳﺴ َﺘﻄﻴ ُﻌ َ َ ﺬﺍﺏ ﻣﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ ْ ﻭﻥ ﺍﻪﻠﻟِ ﻣِ ْ ﻮﻥ ﻳﻀﺎﻋ ُ ﻒ ﻟ َُﻬ ُﻢ ﺍﻟْ َﻌ ُ ﻻﺟ َﺮ َﻡ َﺍﻧُ ﻬ ْﻢ ﻓِﻰ ﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ ُﻫ ُﻢ ﻨﻬﻢ ﻣﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ َﻳ ْﻔ َﺘﺮ ُﻭ َﻥ. ُﺍﻭﻟَ ِٔ ﺿ ﻞ َﻋ ُ َ ﺬﻳﻦ َﺧ ِﺴ ُﺮﻭﺍ َﺍ ْﻧ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ َﻭ َ ﻚ ﺍﻟ َ ﻭﻥ) ٣٤٢.ﻭ ﻛﻴﺴﺖ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻓﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﻻ ْﺧ َﺴ ُﺮ َ ﺍ َ
ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮔﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ
ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ،ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﻛﺞ ،ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ .ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻋﺎﺟﺰ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻣﺮ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻫﻴﭻ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ؛ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ
ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ .ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﻧﻔﺴﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﮔﻢ ﺷﺪ
ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﺑﺴﺘﻨﺪ .ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﺎﺭﺗﺮﺍﻥ(.
١٤٦
ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺑﻴﻦ )ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻦ َﻗ ْﺒ ِﻠ ُ ﺍﻟﻤ َ ﻴﻒ َ ﻦ َﻓﺴﻴ ُﺮﻭﺍ ﻓِﻰ ﺍ َ ﻻ ْﺭ ِ ﻜ ْﻢ ُﺳ َﻨ ٌ َﺖ ﻣِ ْ َﻗ ْﺪ َﺧﻠ ْ ﻛﺎﻥ ﻋﺎ ِﻗ َﺒ ُﺔ ُ ﻜ ِّﺬ َ ﺽ َﻓﺎ ْﻧ ُﻈ ُﺮﻭﺍ َﻛ َ ﮔﺬﺷﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﻨﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﭘﺲ ِﺳﻴﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﺲ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ
ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ /ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ.(۱۳۱،
ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺸﺎﻥ
ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎﻋﺚ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺸﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻛﺮﺩ ،ﺗﺎ ﻏﻠﺒﮥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ِّﺳﺮ ﻭ َﺳﺮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﺳﻮء ﺁﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ
ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ .ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﭼﻪ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻭﺯﺭﺍء ﻗﻴﺼﺮ ﺑﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ
ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﻧﮕﺎﺷﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ .ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻰ؟ ﮔﻔﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮ
ﺷﺪﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﻃﭙﺎﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺁﻥ .ﺁﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﻗﻴﺼﺮ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ّ
ﺯﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻯ ،ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ َﻋﻠَﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺯ ﻭ ﻳﺜﺮﺏ ﺑﻮﺩ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺩ
ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﻛﻪ ﺁﻥ َﻋﻠ َِﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﺮﭼﻤﺶ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ ﻣﻮﺝ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻧﮓ ﻋﺰﺗﺶ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻛﻮﺱ ﻧﺒ ّﻮﺗﺶ ﮔﻮﺵ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﺭﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ .ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﻫﻤﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺯﺧﻢ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﻮﻛﺐ ،ﺷﻤﺲ ُﻣﻀﻰء ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﺝَ ،ﺑﺪ ِﺭ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺸﺖ .ﻣﺎ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺟﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﺟﺰﻳﻪ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ .ﻋﻨﻘﺎ ﺷﻜﺎﺭ ﻛﺲ ﻧﺸﻮﺩ ﺩﺍﻡ ﺑﺎﺯ ﭼﻴﻦ.
٣٤٣
ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ »ﻭﺯﻳﺮ ﻗﻴﺼﺮ« ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ »ﺳﻴﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪ« ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺰﻧﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ
ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ ۱۲۸ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ،ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺑﺸﺮﻯ » ِ ﻴﻆ َﻭ ﻤﻴﻦ ﺍﻟْ َﻐ َ ﻛﺎﻇ َ ﺎﺱ« )ﻓﺮﻭﺧﻮﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻟﻌﺎﻓﻴﻦ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﻨّ ِ َ
ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﻓﻴﻊ ﺗﺮ ١٤٧
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻣﻬﺮ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ،ﻧﺼﺎﻳﺢ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ«.
٣٤٤
ﻭﺍﮔﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻣﻔﺎﺩ ﻟﻮﺡ ﺷﻜﺮ
ﻼ ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺳﺖ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻜﻦ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ّ
ﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ .ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ » َﻣ ْ ﻦ َﺷﻰٍء« )ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺶ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ(. ﻦ ﻋِ ﻠ ِْﻤﻪِ ﻣِ ْ ﺏ َﻋ ْ ﻻ ﻳ ْﻌ ُﺰ ُ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ
ﻫﻤﺴ ِﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ َﺍ َﻣ ُﺔ ﺍﻟ َﺒﻬﺎء ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻳﻬﻮﺩﻯ ،ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﻭ ﻛﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻭﺭﻭﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺛﺎﻧﻮﻯ ِ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ،ﻭﻋﻮﺩ ﻛﺘﺐ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪ
٣٤٥
ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ
۱۹۴۸ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺩﺍﺩ .ﻧﻪ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ،ﻭ ﻧﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ
ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺿﻰ ،ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻐﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺬﺍﻛﺮﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﭘﺲ ﺍﺯ
ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ
ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻳﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ! ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﻯ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
٣٤٦
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺧﻮﺩ ،ﻳﻌﻨﻰ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻧﺪ! ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ١٤٨
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﻣﻮﻫﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺲ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ
ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﺣﺘﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻧﻘﻠﻰ ﺍﻣﺜﺎﻝ
ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ،ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ.
ﻼ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻢ ،ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﺡ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﻰ ﻓﻌ ً
ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻃﺮﺡ ﺁﻥ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ،ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻛﻪ ُﺍ ّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ،ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻡ ﺗﺎ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﻮﻡ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺷﺎﻫﺪ ﻛﺎﻓﻰ ﻭ ﻭﺍﻓﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻮﺹ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻧﻴﺖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﻰ
ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺮﻛﺎﺭ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ،ﺣﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑ ّﺎﻧﻰ ﻭﻟﻰ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﺼﻮﺹ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺳ ّﻮﻡ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﻮﺭﻭﺯ ۱۰۸ﺑﺪﻳﻊ
ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺻﺺ ،۱۶۹-۱۷۸ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ
ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ
ﮔﻮﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺩﻳﻨﻰ ،ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ
ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻳﻰ ﺟﺰ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻥ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ. ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺳﻼﻟﮥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺳﺆﺍﻝ
ﻻﻗﺪﺍﺱ ،ﻫﻴﻜﻞ ُﻣﻜ ﺮﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ،ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﻭ ُﻗ ْﺪ ُﺱ ﺍ َ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻊ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻻء ﻭ ﻧﻌﻢ ﻭ ﺣﺎﺋ ِﺰ ﻛﻞِّ
ﻣﺤﻞ ﺤﻒ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ّ ﻏﻨﺎء ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺣﻘﻴﻘﻴﻪ ﻭ ُﺗ َ ١٤٩
ﻇﻬﻮﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻏﺮﻳﺒﮥ ﺭ ّﺑﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻇﻞ ﻟﻮﺍء ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺤﺮ ﻗﺪﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻞ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ّ ّ
ﻛﻪ ﻗﺪﺱ ﺍﻻﻗﺪﺍﺱ ﺩﺭ ﻗﻄﺒﺶ ﻭﺍﻗﻊ ،ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ ﺩﺭ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻊ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺟﻤﻊ
ﻜﺬﻭﺏ )ﺁﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻴﺴﺖ( .ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ِﻚ َﻭ ْﻋ ٌﺪ َﻏﻴ ُﺮ َﻣ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ َﻭ ﺫﻟ َ ٍ ﻋﺰ ِ ﺕ ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻟّﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﻛﺸﻴﺪ ،ﺣﺎﻝ َﺑﺪﻝ ﺑﻪ ّ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻇﺎﻫ ِﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﻰ ﻛﻪ َﻣﺤﺴﻮﺩ ﺍﻋﺪﺍء ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ
َﻴﻬ ْﻢ َﺍ ْﺟ َﻤﻌﻴﻦ ﻬﺎء َﻋﻠ ِ َﻣﻐﺒﻮﻁ َﺍﻭ ّﺩﺍ )ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ( .ﻃ ُﻮﺑﻰ ﻟ َُﻬﻢ ﺛﻢ ُﺑ ْﺸﺮﻯ َﻭ ﺍﻟْ َﺒ ُ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺎﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩ(.
٣٤٧
)ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﺫﻟّﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ
ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻭ ﮔﺬﺷﺖّ ،
ﻣﺬﻟّﺖ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻼﺻﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﻭﻟﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻴﻪ
ِ ﻋﻮﺍﺋﺪ ﺳﺎﺑﻘﻪ )ﻋﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻟﺖ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ( ﺭﻫﺎﻳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺸﺒّﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛
ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺍﺧﻼﻕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﻴﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺳﻌﻰ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺍﺯ
ﻣﻨﺴﻠِﺦ ﮔﺮﺩﻧﺪ )ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ( ﻭ ّ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻣﻠّﻴﻪ َ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﺒﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺧﺼﻮﺻﻴﻪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﻠّﺖ ،ﺳﺒﺐ ﻧﻜﺒﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ
ﻣﺒﻴﻦ ﺷﻮﺩ.
٣٤٨
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﻭﻗﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖَ ،ﻋﻠَﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺴﻤﻴﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﻝ ِ ﺟﻤﻴﻊ ُﺍ ّﻣﺖ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ...ﻭ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ؛
ﻣﻘﺪﺱ ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﻳﻬﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺁﻥ ،ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ّ
ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻣﺘﻔﺮ ّﻗﻨﺪ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ...ﺩﺭ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺩﻭﺭﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﻳﻦ ِ ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ١٥٠
ﺟﻤﻴﻊ ﻛﺘﺐ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻨﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ؛ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ
ﻣﻘﺪﺱ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﺍء ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺗﻤﻠّﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺳﻜﻨﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺽ ّ
ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﻰ ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﺴﻜﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ.
٣٤٩
ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺍﺳﺖ: ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺳﻼﻟﮥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ )ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ
ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ( ،ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺣﻖ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺫﻟّﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ...ﻟﻜﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ّ ﻻﺑﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ُﻃﻔﻴﻞ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎﻟﺘﺒﻊ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ. ّ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ّ
ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻫﻢ ،ﺑﺎﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ.
٣٥٠
ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺣﻖ ﺳﻼﻟﮥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻯ ﺳﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻭﻋﺪﮤ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ّ
ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ. ﺑﺎﻻﺧﺺ ّ ّ
٣٥١
ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﺤﺚ ﺩﺭ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺯﺍﺋﻞ
ﺷﻮﺩ ،ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﮐﻠﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺳﺒﺐ
ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ﻣﻐﻀﻮﺏ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ .ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻃﺒﺮﻳّﻪ ﺩﺭ
ﺟﻨﺐ ﻣﻌﺒﺪ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ُﻣﺸ ِﺮﻑ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﻳﺪﻡ ﺧﺎﺧﺎﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﻋﻆ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺷﻤﺎ ُﺍ ّﻣﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ﺍﻣﺖ ﻏﻴﺮ ﺍﻭ .ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻼﻟﮥ
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻣﻤﺘﺎﺯ
ﻧﻤﻮﺩﻩ .ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺤﺎﻗﻰ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻌﻘﻮﺑﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ، ١٥١
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﺎﺋﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺎﺭﻭﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ِﺍ َﺷﻌﻴﺎﻳﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﻠﻴﺎﻳﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ .ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻤﺒﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛
ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﺋﺪﻩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ،
ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺁﺏ ﺟﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ ،ﺷﻤﺎ ﺍ ّﻣﺖ ﻣﻘﺒﻮﻟﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ ،ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ َﺍﺑﻨﺎِء ﺧﺪﺍﺋﻴﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻣﻤﺘﺎﺯﻳﺪ .ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ
ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ،ﺧﺬﻟﮥ ﻫﺰﻟﮥ ﺭﺫﻟﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻫﺎ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺻﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ،ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ
ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍ ّﻣﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ،ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺎﻟِﻢ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ( .ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ
ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﺷﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺪﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ) .ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ،ﺹ .(۷۹
ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ
ﻧﺎﻣﮥ ﺭﺋﻴﺲ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﺭ ﻗﻀﻴﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ،ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻫﻢ ﻭﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻤﺪﴽ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻰ ﻫﻢ ﻛﻨﻨﺪ
ﺤ ﺮﻑ — ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻧﺎﻗﺺ— ﻭ ﺣﺘﻰ ُﻣ َ
ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﺎﻧﻨﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ
ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻣﻜﺬّ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻤﺪﴽ ﻋﻴﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻳﻚ ّ
ﺗﻮﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ .ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻋﻴﻦ ﻧﺎﻣﮥ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ّ
ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ:
ﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘّﺤﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻣﻨﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ َﺍ ُ ﻓِﺪﺍﻩ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺫﻳﻞ ﺻﺎﺩﺭﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺳﭙﺘﻤﺒﺮ .۱۹۴۷ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻣﻴﻞ ﺳﻨﺪﺭﺍﺳﺘﻮﻡ ﺭﺋﻴﺲ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘّﺤﺪ ﺩﺭ ﻗﻀﻴﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ؛ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺋﻴﺲ ،ﻣﺮﻗﻮﻣﮥ ﺷﺮﻳﻔﮥ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺭﺥ ۹ﺟﻮﻻﻯ ﻭﺍﺻﻞ ﻭ ﺧﻮﺷﻮﻗﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺗﺎ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ١٥٢
ﺗﻐﻴﺮﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ُﻣ َﺘﻨﺎ ِﺯ ٌﻉ ﻓﻴﻪ ﺭﻭﻯ ﺩﻫﺪ ،ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺘﺮﻣﺘﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺷﻤﺎ ،ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺮﺡ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﺰﻭﮤ ﻭﺟﻴﺰﻩ ﺍﻯ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ ّ
ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ
ﻣﻨﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ،ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻡ. ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﻣﺮﻛﺰ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻛﻠﻴﺴﺎﻯ ﺭﻭﻡ ﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻋﻴﺴﻮﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ
ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﻋﺘﺎﺏ ﻣﺘﺒ ّﺮﻛﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ
ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻯ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﺣﺞ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ .ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻼﻗﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ
ﻋﻼﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ
ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﺪﻳﻢ ،ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎ ﻭﺻﻒ ﺍﻳﻦ،
ﻣﻮﻗﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺎﻙ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻋﺮﺵ ﺳﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺤﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ؛
ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻘﺮ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻡ. ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﮥ ﺳﺨﺖ ﻛﻨﻮﻧﻰ
ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﺭﺽ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺪﺍﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﺹ
ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ .ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﻴﻞ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﻣﺎ
ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺑﺴﻂ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ؛
ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻋﻘﺎﺏ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ّ
ﺗﻌﺼﺒﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻭ ﻣﺎﻳﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ّ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﻭ ﺻﻼﺡ ﻛﺸﻮﺭ ،ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺯﻳﻢ. ١٥٣
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ
ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﻜﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻭﺍﻗﻒ
ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺁﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﻤﻮﻡ
ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ )ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ
ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻋﻴﺴﻮﻳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺩﺍﺭﻧﺪ( ﺭﺳﻤﴼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﻭ ﻣﺮﻗﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺮﻕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻭﺳﻴﻌﮥ ﺣﻮﻝ ﻭ ﺣﻮﺵ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ )ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ
ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻏﺮﺏ ﺩﺭ ﭘﺎﻯ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﭘﻴﺸﻮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ
ﻭ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺳﺠﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻗﺪﻭﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﻣﺸﺮﻑ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﺿﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺑﻬﺠﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻋﻜﺎ ﺑﺎ ﻗﺼﺮ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ
ﺻﻮﺭﺕ ﻳﮏ ﻣﻜﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻣﻮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ )ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺘﻤﻠﻜﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﻋﻜﺎ — ﺗﻤﺎﻡ
ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺘﺼﺮﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻼﻙ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﻠﻜﺎﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺟﻨﺒﮥ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻛﻪ
ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﺄﺩﻳﻪ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﻭ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﻣﻌﺎﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻤﻠﻜﺎﺕ ﻭﺳﻴﻌﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ
ﺷﻌﺒﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻰ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻯ ﺷﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ
ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﺴﺠﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺷﻌﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻗﻮﻓﺎﺕ ﺑﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﻤﻠﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ،
ﺣﻔﻆ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ. ١٥٤
ﺿﻤﻨﴼ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺻﻤﻴﻤﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ ،ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﺸ ّﻮﺵ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺽ ّ
ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺻﺎﺋﺒﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺳﺮﻳﻊ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﻔﻴﮥ ﻣﻌﻀﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ،ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ. ﺍﻣﻀﺎء:
۱۹۴۷
٣٥٢
ﺷﻮﻗﻰ
ﺭﺑﺎﻧّﻰ-
۱۴
ﺟﻮﻻﻯ
ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺻﺮﻳﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ.
ﻭ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺍ ّﻣﺖ ﻳﺎ ﺍﻣﻢ
ﻼ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻔﺮ ّﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ،ﻗﺒ ً
ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺁﺑﺎﻥ ﻣﺎﻩ ۱۰۰۰۰ ،۱۳۸۴ﺳﺎﻳﺖ ﺿﺪ
ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺷﻨﺒﻪ ۱۲ﺁﺫﺭ ،۱۳۸۴ﺷﻤﺎﺭﮤ ،(۷۶۴۷ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ۵۰۰۰ ،ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ
ﺑﺎ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ۸۰۰۰ﺷﺒﻬﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ۷۵ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺐ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۱۴۰۰ ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﻭ ﻳﺎ ﻃﺒﻖ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺷﺮﻳﻒ ﻳﺤﻴﻰ
ﺍﻻﻣﻴﻦ ۴۸۰،ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺩﺭﺻﺪ ﺁﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ( ،ﺁﻳﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮﻋﴼ ﻭ ﺭﺳﻤﴼ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺤﺐ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ِّ ﻣﻤﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ُﻣ ِّ
ﻣﺤﺐ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻨﺪ؟! ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻓﺎﻋﻴﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ِّ
ﺟﻮ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻏﺮﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ۱۰۰۰۰ﺳﺎﻳﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ،ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺍﻯ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻛﺎﻧﺎﻝ
ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﺁﭘﺎﺩﺍﻧﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﻓﻨﺎﻧﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻻﺑﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺳﺆﺍﻻﺕ ،ﻫﺮ ﺟﺎ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
١٥٥
ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﺳﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ
ﺍﺯ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ،ﻧﺼﻮﺹ ﻼ ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺫﻳ ً
ِﺪﺍﻫ ْﻢ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺭ ُﻭﺣﻰ ﻓ ُ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩ ّﻗﺘﻰ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﻮﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺣﺎﺋﻠﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺩﻳﻪ
ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ۱۶۳ ،ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻭ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪ ،ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﺗﺎ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺎﺑﻰ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﻰ .ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺣﺒﻞ ﻣﺤﻜﻢ
ﺗﻤﺴﻚ ﻭ ﺗﺸﺒّﺚ ﺟﻮﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺿﻌﻴﻒ .ﺍﻟﻰ ﺣﻴﻦ ﻳﻮﻡ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻣﺘﻴﻦ ّ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
٣٥٣
ﻭ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ »ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ« ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ »ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ« ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺨﺼﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺯ ﻣﻤﻠﻜﺘﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ّ
ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻛﻞ ﺭﺳﻞ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ »ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ« ﻭ »ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ« ﻭ »ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺑﺴﻴﻂ ﻏﺒﺮﺍء« ﺁﻣﺪﻩ ،ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﻳﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﺍﻻﻋﻠﻰ ،ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺫﻟّﺖ ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ُﻫ َﻮ ﺍﻟْ َﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻰ ْ َ
ﻭ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻗﺼﺪ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ .ﻣﮋﺩﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺗﺎﺝ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩﻩ .ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻣﺪ
ِ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺳﺘ ِ ﺎﻥ ﺷﻮﻕ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﺎﺭ ﺑﺮ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻣﺪ.
ﺳ ِﺮ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﺪﻫﺪﺍﻥ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺁﮔﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﺭ ِﺍ ِ ﺫﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﺍﺩﻩ .ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ،
ﺳﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺪ ﻟﻘﺎ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﺪ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺎ ﻏﻢ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ُﺳﺮﻭﺭ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ّ
ﺣﺎﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺩﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﻭﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ،ﻓﻀﻞ ١٥٦
ﻋﺸﺎﻕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺍﺯ َﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻃﻠﺐ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ .ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍ ﻛﻢ ﻧﺸﻤﺮﻳﺪ. ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﻮﻳﺪُ .ﺑﺮ َﻗﻊ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺼﺮ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ.
ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﻓﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﮔﻠﻰ ﺷﻜﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﮔﻞ ﻫﺎ ﻧﺰﺩﺵ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ
ﺑﺴﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻨﻴﻮﺷﻴﺪ ﻭﺍﺯ ﺗﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﺰﺩﺵ ﺑﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻝ ُ
ﺣﺼﻪ ﺑﻜﻮﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺭﺁﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﺒﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻟﻘﺎﻯ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ّ
ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺧﻮﺵ ﺻﺒﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻗﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻰ
ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ .ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﮕﺴﻠﺪ ﻭ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﺟﻨﻮﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﺪ .ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺳﭙﺎﺭﺩ .ﻗﻔﺲ ﺑﺸﻜﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻃﻴﺮ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺼﺪ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﻗﺪﺱ ﻛﻨﺪ. ﭼﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪ .ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺸﻮﺩ .ﻋﻤﺮﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ َﻓﺮﻕ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺮﺍﺏ
ﻣ ّﻘﺮ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﮔﻴﺮﺩ .ﺩﻳﮕﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﺷﺴﺖ .ﺷﻤﻊ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻰ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺭﻭﺷﻦ
ﻭﻣﻨﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﻮﺧﺘﻪ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺍﻧﮕﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺮﻭﺍ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺁﺗﺶ ﺯﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﻰ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺭﻗﻴﺐ ﻧﺰﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﻭﻳﺪ .ﮔﻞ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻪ
ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ ،ﺑﻰ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻭﺻﻞ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ،ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮ ﺰﻳﻦ ِﺑ َﺎﻧﻮﺍ ِﺭ ُﺣ ْﺴ ٍﻦ ﺑﺪﻳﻊ) .ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺎﺋﺰﻳﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻣﻘﺒﻠﻴﻦَ .ﻓ َﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟِﻠﻔﺎْ ِٔ
ﺣﺴﻦ ﺑﺪﻳﻊ(
٣٥٤
ﻭﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﻛﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ:
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺼ ﺮ ِ ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ﻑ ﻓﻰ َﻣﻤﺎﻟ ِِﻜ ُ َﺗﺎﻪﻠﻟِ ﻻ ُﻧ ُ ﺼ ﺮ َ ﻑ ﺍﻟْ ُﻘﻠ ِ ُﻮﺏ ِﺍﻧﻬﺎ ﻟ ََﻤﻨْ َﻈ ُﺮ ﺍﻟْ َﺒﻬﺎِء ْ ﻜﻢ َﺑ ْﻞ ِﺟﺌﻨﺎ ِﻟ َﺘ َ ﺮﻳﺪ َﺍ ْﻥ َﻧ َﺘ َ ﻬﻮﻥ ِﺑ َ ﻻﺳﻤﺎِء ﻟُﻮ ﺍﻧْ ُﺘﻢ َﺗ ْﻔ َﻘ َ ﺕﺍ َ ﺬﻟﻚ َﻣﻠَﻜ ُﻮ ُ
٣٥٥
ﻭ ﻧﻴﺰﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ١٥٧
ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻫﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
٣٥٦
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻫﺮﻣﻠّﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﻠﻄﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﺿﻊ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﺵ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺶ ﻣﺘﻤﺴﻚ .ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺭﻓﻌﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺍﻳﻦ
ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﺎ ﺍﺣﺪﻯ ﻣﺪﺍﻫﻨﻪ )ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﻳﻰ ﻭ ﺗﻤﻠّﻖ ﻭ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻰ( ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ .ﻛﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﺷﺎﻫﺪ
ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻨﺪ؛ ﻭﻟﻜﻦ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺷﺌﻮﻥ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ).ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺻﺺ-۱۰۵ (۱۰۴
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﺋﻠﻪ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﻃﻦ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﻨﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ،
ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.
٣٥٧
ﻭﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺍﻯ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﺮﻳﻄﺎﻧﻴﺎ ...ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺟﺰﺍﻳﺮ ﺑﺮﻳﻄﺎﻧﻴﺎ ﺳﺒﺐ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻛﻠﻴﻪ ﮔﺮﺩﺩ؛
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻛﻨﻰ .ﺍﺋﺘﻼﻑ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ّ
ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺟﻮﻳﻰ .ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺰﺍﻳﺮ ﺑﺮﻳﻄﺎﻧﻴﺎ ﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﻳﻚ ﻭﻃﻦ ﺷﻤﺮﻯ .ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﻛﻞ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻞ ﺟﻮﻳﻰ...
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ
ﺑﺎﺷﻰ ﺗﺎ ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ
ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ.
٣٥٨
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ »ﻫﺪﻑ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ« ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﻛﺎﺭﻛﻨﺎﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﮥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺪﺭﺍﻝ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘّﺤﺪﻩ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ١٥٨
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻠﻚ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﻰ«.
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﻋﻴﺖ ﭘﺮﻭﺭ ،ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻻﻃﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﺎﻋﺘﺶ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺮﺑﺖ .ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺘﺒﺎﺩﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺁﻣﺮ ﺑﻪ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﺎﺩﻟﻪ .ﺭﻋﻴﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻋﻰ ﺣﻖ
ﭼﺸﻢ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ...ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﻋﻴﺖ ﺭﺍ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ َﻣ ُﺴﻮﺱ ﺍﺯ ﺳﺎِٔﺲ ِ ٣٥٩ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ...ﭼﻪ ﻛﻪ ﺭﻋﻴﺖ ﻭﺩﻳﻌﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻘﺮﺍ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺖ...
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ،ﺳﻼﻟﮥ ﺁﺩﻡ؛ ﺁﺩﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ...ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﻃﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺣﺪﻭﺩ َﻭﻫﻤﻴّﮥ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺒﺪﻳﻦ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺸﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ...ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﻚ ﻛﺮﻩ ﺧﻠﻖ ﻛﺮﺩﻩ ،ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻠﻖ
ِ ﺧﻄﻮﻁ َﻭﻫﻤﻴّﻪ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ؛ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ؛ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻣﻮﻃﻦ ﻛﻞ ﺍﺳﺖ .ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻳﻚ
ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﻮﻁَ ،ﻭﻫﻢ ﺍﺳﺖ .ﻳﻜﻰ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ؛ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺳﺖ؛ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺟﻨﮓ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻃﻦ ﺁﻟﻤﺎﻥ ّ
ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﻗﻄﻌﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺶ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﻣﻮﺍﻟﺶ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ
ﺯﻧﺎﻧﺶ ﺍﺳﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ .ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﻮﻁ ِ َﻭﻫﻤﻴﻪ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ َﺍﺑﻨﺎء ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ ...ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺟﻬﺎﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻓﻜﺮﻯ ﺍﺳﺖ؟
٣٦٠
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺯﺍﻛﻮﻥ )ﻗﺎﻧﻮﻥ( ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺍﺭﻭﭖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻧﻈﺎﻡ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ َﺣﻴِّ ِﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺎﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﭘﻰ ﺑﻪ ﻣﻀ ّﺮﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻻﺣﻖ ﻭﺍﻗﻒ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺭﺍ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
٣٦١
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ١٥٩
ﺁﻳﺎ ﻓﻨﻮﻥ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺛﻤﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻳﺎ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃِ ﺒﻴّﮥ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺛﻤﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻳﺎ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩِ ﺍﺩﻭﺍ ِﺭ ﻋﺘﻴﻘﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺛﻤﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
٣٦٢
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ِ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺭﺥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭﻻﻳﺎﺕ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺷﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ
ﺍﻃﻼﻉ ﺗﺎﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺮﻗﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﻰ ﻻﺯﻣﮥ ﺑﻠﺪﻯ ﻭ ﻣﺤﻠﻰ ّ
ﻼ ﺣﺎﻻ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻟﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺮﻟﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺟﻤﻴﻊ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﺭﺍ ﻛﻮﺷﻨﺪ .ﻣﺜ ً
ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮﺍﺕ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻟﻨﺪﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.
٣٦٣
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺣﺪﻭﺩ َﻭﻫﻤﻴّﮥ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺒﺪﻳﻦ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺸﺮ
ﺟﻨﮓ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻏﺼﺐ ﻣﻤﺎﻟﻚ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺼﻮﺭ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ
ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ؛ ﻏﺬﺍﻫﺎﻯ ﻟﺬﻳﺬ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﭘﺮﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻮﻛﺎﻧﻪ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻼﻟﻰ ﺭﺥ
ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺭﻫﺎﻯ ﺭﻗﺺ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﻫﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻗﺼﻴﺪﻧﺪ؛ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺠﺒﺮﺍﻥ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻋﻴﺖ ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﻫﺎ ،ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﺧﻮﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ؛ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻛﻨﻴﺪ...
ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﺼﻮﺭ ﺑﻪ ﻛﻴﻒ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ... ﻭﻟﻰ ّ
٣٦٤
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﺭﮤ
ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺧﻮﺩ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻣﺎﺩﺍﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﻛﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻛﻴﻔﻴﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ
ﺭﻭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺘﺶ ﺑﻜﺎﻫﺪ ﻳﺎ ﻣﻘﺼﺪﺵ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺻﺨﺮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺸﻴﺖ ﺛﺎﺑﺘﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ .ﻣﻨﺒﻊ ١٦٠
ﺍﻟﻬﺎﻣﺶ ﻧﻔﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ؛ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﺶ ﺟﻨﻮﺩ ُﻣﺠﻨّﺪﮤ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ؛ ﻇﻬﻮﺭ
ِ ﻫﺮﺍﻕ َﺩ ِﻡ ﻻﺍﻗﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻬﺪﺍﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻧﺘﻴﺠﮥ ِﺍ ﻣﺆﺳﺴﺎﺗﺶ ﺣﻮﻝ ﺁﻥ ﻃﺎﺋﻒ ،ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤﮥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻣﺤﻮﺭﻯ ﻛﻪ ّ
ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺎﺳﻴﻪ ﺍﺵ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺒﻴﻦ َﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ؛ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﺵ ﻭﺿﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻭﻇﺎﺋﻔﺶ ﺭﺍ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ؛ ﻣﻘ ّﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺧﻴﺮﻳّﻪ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻳﻪ ﺍﺵ ﺣﻮﻝ ﺁﻥ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﺸﺮﻕ
ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﻔ ّﺮﻋﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﺭﻛﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﺵ ﻣﺴﺘﻈﻬﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﻭ ّ
ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺿﻤﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﻈﻢ
ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻟﻮﺩﮤ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻩ؛ ﺭﻭﺷﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻟﻘﺎء ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ،ﻧﻪ ﺑﻪ
ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﻨﻰ ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﻩ؛ ﺷﻌﺎﺭﺵ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ َﻋﻠَﻤﺶ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﺣﻠﻮﻝ ﺩﻭﺭﮤ ﺫﻫﺒﻰ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻳﻮﻣﻰ
ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺩ. ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ّ )ﺍﻣﻀﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ،ﺷﻮﻗﻰ ،ﺳﻨﻪ (۱۹۳۴
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺩﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻞ ﻗﻠﺒﴼ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ،ﻟﺴﺎﻧﴼ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺩﺭ
ﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﻴﻢ .ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺑﻰ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺠﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ
ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻣﺘﻨﺎﺯﻋﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ .ﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻚ ﺷﻮﺭﺷﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻢ ﻭ ﻧﻪ
ﺩﺭ ﺷﺌﻮﻥ ﺩﺍﺧﻠﮥ ﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻫﻴﭻ ﻣﻠّﺘﻰ ﺍﺩﻧﻰ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺍﻯ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﻢ .ﺑﻪ ﻗ ّﻮﮤ ﺟﺒﺮﻳﻪ ﺑﻪ
ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﻣﻮ ّﺩﺕ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ
ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻳﻢ .ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ
ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﮥ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ .ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻜﻮﻥ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ
ﺭﺏ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛ ّﺮﺍﺕ ﻭ ﻣ ّﺮﺍﺕ ﺗﻼﻭﺕ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ّ ﻫﻤﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﮥ ّ ﻣﺴﺘﻌﺪﻩ ﺍﻋﻼﻥ ﻭ ﺍﻟﻘﺎء ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﺶ ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ّ ١٦١
َﻧ َﻔﺲ َﺍﺧﻴﺮ ،ﺑﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻛﻮﺷﻴﻢ .ﺑﻪ ﺍﺳﺒﺎﺑﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺧﻼﻕ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ
ﻣﺴﺨﺮ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﺎﺩﻳﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺟﻮﻳﻴﻢ .ﺑﻪ ﻗﻮﺍﻳﻰ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺗﺪﺭﻳﺠﴼ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﻭ ّ ّ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺗﺰﻛﻴﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻳﻢ ،ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻛﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﻛﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ.
٣٦٥
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﺟﻮﻩ ﻗﻴﺎﺱ
ﻭ ﻣﺸﺎﺑﻬﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ َﺍﺩﻭﻳﮥ ﻣﻐﺸﻮﺷﮥ ﻧﺎﻗﺼﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ
ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺳﺎﺋﺮﮤ ﻣﺎﺩﻳﻪ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﮔﺸﺖ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻣﺸ ّﻮﺷﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺟﻤﻴﻌﺶ ﺍﺯ
ﺩ َﻭﻝ ﻏﺮﺏ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻭ ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻣﺼﺪﺭﺵ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘﻨ ّﻮﻋﮥ ﻣﺘﻜﺎﺛﺮﮤ ﻣﺘﻨﺎﺯﻋﻪ ﺩﺭ
ﺑﻼﺩ ﻏﺮﺏ ﺑﻮﺩﻩ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻏﺮﺏ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﺳﻘﺎﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ .ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﻭ ﺗﺘﺒّﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻴﻨﮥ
ﺍﺣﺰﺍﺏ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻡ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ .ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘﺰﺍﻳﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻤﻘﺮﺍﻃﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﺘﺠﺪﺩﻭﻥ ،ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺴﺘﺒﺪﮤ ﻣﻄﻠﻘﮥ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺷﺘﺮﺍﻛﻴﻮﻥ ﻭ ّ
ﻻ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﺨ ّﺮﺏ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ )ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﺁﻧﺎﺭﺷﻴﺴﺖ ﻫﺎ( ﻭ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﺗﺎﻡ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ
ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺟﻮﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ؛ ﺟﺰ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻭ
ﺩﻣﺎﺭ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺷﺤﻨﺎ ﻭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻋﺴﺮﺕ ،ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻘﺮﺍِء
ﺍﺭﺽ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻫﺎﻯ ﻭ ﻫﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝَ .ﻣ ِ ﻘﺎﻟﻴﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﺎﺋﺪﮤ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﺒﺨﺸﺪ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻛﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺼﺮ ﻣﺸﻴﺪ
ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﺴﻄﻮﺭَ » :ﻭ ﻳﻮﺛِﺮ ُﻭ َﻥ َﻋﻠﻰ َﺍﻧْ ُﻔ ِﺴ ِﻬﻢ َﻭ
ﺰﻭﻥ« .ﻓﺎﺋﺰﻳﻦ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋ َﺎﻟﻢ ﺍﻧﺪ ﻛﺎﻥ ِﺑ ِﻬﻢ َﺧ ﺢ َﻧ ْﻔ ِﺴﻪِ َﻓﺎﻭﻟَ ِٔ ﻚ ُﻫ ُﻢ ﺍﻟْﻔﺎَ ِٔ ﻦ َ ﻟُﻮ َ ﺼﺎﺻ ٌﺔ َﻭ َﻣ ْ ﻳﻮﻕ ُﺷ َ
ﻦ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻟَﻮ َﺗﻜ ُﻮ ُﻥ ِ ﺿ ْﻊ ﻣﺎ ﻧﺎﻇﺮﴽ ِﺍﻟﻰ ﺍﻟْ َﻔ ْ ﻀ ِﻞ َ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ» :ﻳﺎﺑْ َ
ﻧﺎﻇﺮﴽ ِﺍﻟﻰ ﺍﻟْ َﻌ ِ ﻦ ِ ِﻚ ﻣﺎ َﺗﺨﺘﺎ ُﺭ ُﻩ ﺍﺧ َﺘ ْﺮ ﻟ ُِﺪﻭﻧ َ ﻳ ْﻨ َﻔ ُﻌ َ ﻚ ﻭ ُﺧﺬْ ﻣﺎ ﻳ ْﻨ َﺘﻔِ ُﻊ ِﺑﻪِ ﺍﻟْﻌِ ﺒﺎ ُﺩ ﻭ ِﺍ ْﻥ َﺗ ُ ﺪﻝ ْ ﻜ ْ ﺴﻚ) ٣٦٦«.ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮﺧﻮﺩﻫﺎﺷﺎﻥ )ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺭﺍ( ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ِﻟ َﻨﻔِ َ ١٦٢
ﺨﻞ ﻧﻔﺴﺶ ﭘﺲ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﺍﻥ( .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻭ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ُﺑ ِ
ﻴﻢ ﻣﻠﻜﻮﺗﻴﻪ ﻭ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﺎﻥ .ﺍﮔﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ِﺷ ِ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺰﻳﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ،ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻮﺍﺕ ُﻣ َﻬﻴﺠﻪ ﺍﺯﻣﻴﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ،ﻧﺪﺍﻯ َﺭﻧّ ِ ﺎﻥ
ﻻﺑﻬﻰ ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺮﻳﺾ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ... ﻬﺎءﺍ َ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻫﻨﮓ ﻳﺎ َﺑ ُ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻧﺎﻇﺮﻯ ﺭﻫﺎ ﻛﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﺑﮕﻴﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﻧﺎﻇﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ((.
٣٦٧
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺧﻤﺴﮥ ﺍﺭﺽ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻼﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻣﻌﺬّ ﺏ ﻛﻪ ﺷﺒﻪ
ﺁﻥ ﺩﻳﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﮥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻧﮕﺸﺘﻪ .ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﭼﻪ ﻗﻮﻯ ﻭ ﭼﻪ
ﻣﺘﻤﺪﻥ ،ﭼﻪ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺟﺪﻳﺪ ،ﭼﻪ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻐﻠﻮﺏ ،ﭼﻪ ﻣﺘﻤﺪﻥ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺿﻌﻴﻒ ،ﭼﻪ ّ ّ ﻣﺘﺪﻳﻦ ﻭ ﭼﻪ ﻏﺎﻓﻞ ،ﻛﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻨﺲ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﺣﺎﻛﻢ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺤﻜﻮﻡ ،ﭼﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺳﻴﺎﻩ ،ﭼﻪ ّ
ﻭ ﺩﻳﺎﺭﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻬﺮ ﻭ ﺳﺨﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ؛ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻫﻼﻙ ﺳﺎﻟﻜﻨﺪ ﻭ ﺗﺠﺰﻯ ﻭ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻧﺠﺎﺕ ﻏﺎﻓﻞُ ...ﺩ َﻭ ِﻝ ﻗﺎﻫﺮﮤ ّ ﻣﺘﻘﺪﻣﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﺸﺘّﺖ ﻭ ّ
ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻬﻴﮥ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺁﻻﺕ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺕ ﻗﺘﺎﻟﻨﺪ.
ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﻭ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ِﺑ َﺎ َﺗ ّﻤﻬﺎ ﻭ َﺍ ْﻛ َﻤﻠِﻬﺎ
ﺩﭼﺎﺭَ ،ﺍﻋِ ّﺰﮤ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻛﺸﺘﻪ؛ ﻧﺎﺋﺮﮤ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎ ﺩﺭ
ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺩﻭﻝ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ﺷﻌﻠﮥ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻮﺯﺵ ﻳﻮﻣﴼ ﻓﻴﻮﻣﴼ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ .ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﻭ ِ ﻣﻤﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ َﺣﺪﻳﺜﻪ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﻓﺎﺳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺒّﺎﺽ ﺍﺳﺖّ ،
ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺨ ّﺮﺑﻴﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻪ؛ ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﺳﺎﻳﺲ ﻋﺘﻴﻘﮥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ َﻫﺪﻡ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺩﺍﻡ َﻣﻜﺎﺋﺪ ﻭ ِ ِ
ﺗﻤﺪﻥ ﺳﺎﻋﻰ ﻭ ﺟﺎﻫﺪَ .ﻗﻮﻟ َُﻪ َﺗﺒﺎ َﺭﻙ ﻭ َﺗﻌﺎﻟﻰ» :ﻧﻴﺮ ﻋﺪﻝ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺧﻠﻒ ّ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺷﻮﻛﺖ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺪﻳﻦ ﻭ ﺳﺤﺎﺏّ «.
ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ُﻫﺒﻮﻃﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﮔﺸﺘﻪ .ﻋﺎﻟﻢ ّ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻪ ﺍﺷﺪِّ ُﻗﻮﺍ َﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ .ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻭ ﺧﻮﺩﭘﺮﺳﺘﻰ ،ﺣﺮﺹ ﻭ ١٦٣
ﺷﺪﺕ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﻤﻊ ،ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ،ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎ ،ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﺗﺼﻨّﻊ ﻭ ﺣﺮﻳﺖ ﻣﻔﺮﻃﻪ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ّ
ﺍﺯ ﻭﺿﻴﻊ ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﺍﺳﺘﺤﻜﺎﻡ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﺎﻛﻢ ﺷﺪﻩ .ﻋﺎﻟﻢ َﻛ ـ ْﻮﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ،ﻧﻔﻮﺱ ﻛﻮﺭ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ،ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺬﺍﺑﻰ
َﺍﻟﻴﻢ ﻣﻌﺬّ ﺏ.
٣٦٨
ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ،ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺻﺺ ۲۹۷ﺗﺎ ۳۰۲ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺼﻮﺹ
ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ:
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﻜﻠّﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﺑﻪ
ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻼﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ .ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮﻳﺪ ﺑﺮﺟﺪﻯ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺤﻮ ﺷﺪﻩ ،ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ِﺯ َ
َﺟﻠﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺛﺒﺖ ﮔﺸﺘﻪ «.ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻭﺿﻮﺡ ﻃﺮﻗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ ۱۹۲۲ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻓﻞ
ﻣﺤﻠﻴﮥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭ
ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺪﺭﺟﴼ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻭﺳﻌﺖ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ
ﺑﺮﻳﻢ ،ﺑﺪﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺍﻋﻠﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ «.ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺒﺾ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺷﺪﺕ ﺣﺪﺕ ﻧﻈﺮ ﻭ ّ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ّ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ» :ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻼﻯ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺑﻴﺎﺑﺪ «.ﻭ ﺩﺭ ﻓﻮﺭﻳﮥ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۳ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ
ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ «.ﻏﺎﻟﺒﴼ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻗﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺯﺍﺋﺮﻳﻦ ،ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ
ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ، ﺧﻄﺮﻯ ﺍﻟﻴﻢ ﻭ ﺳﺮﻃﺎﻧﻰ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻮﺍﺭﺡ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻫﻴﻜﻞ ١٦٤
ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﺮﺩ ﻭ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻬﻠﻚ، ِ
ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﺒﺐ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻭ ﺩﻣﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ .ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻋﺼﺮﻯ ﺑﺪﻳﻦ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺷﺪﺕ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ّ
ﭼﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎ ّﺩﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺍﺯ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﻭ ﺑﺴﺘﺮ) (WEBSTERﺗﻌﺮﻳﻒ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ» :ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻏﻴﺮ ﻻﺯﻣﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺠﺶ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ «.ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ
ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﻛﺰ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ َﺑﻮﺍﻋِ ِ ﺚ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﺤﺜﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻼ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﻣﺎﺩﻯ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻛﺎﻣ ً
ﺣﺪﺕ ﺑﺼﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻣﻨﺘﺠﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ّ
ﻋﺪﻳﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺳﻰ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۳ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
»ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ...ﻭ ﺑﻼﻫﺖ ﻭ ﺷﺪﺕ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﻭ ﺗﺼﻨﻊ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ «.ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۷ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﺮﻗﻮﻡ ّ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ» :ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﻮﻡ ﻫﺒﻮﻁ ﺩﺭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﺮﻡ ﻭ ﺣﻴﺎ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮﻋﻤﻠﻰ
ِ ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ُﻣ ِﻤﺪِّ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻼﺋﻢ
ﺑﺮﻭﺯ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ «.ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۳۳ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺟﻨﻮﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺧﺸﻢ ﻫﺎ ،ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﺍﻫﻨﻪ ﻫﺎ ،ﻛﻞ ﭘﻨﺠﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺟﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ «.ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۳۴ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺁﻥ ِ
ﻣﻌﻠّﻘﻰ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﻣﺪﻫﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﻯ ﺭﻭﻡ ﻏﺮﺑﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﻋﺐ ﺗﺮ ﻣﻰ ﻣﺪﺗﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻯ ﺍﺩﻫﻢ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻙ ّ
ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ« ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻯ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺟﻮﺍﺭﺡ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺭﻳﺰ ﺭﻳﺰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻣﺪﻧﻴّﺖ ﻣﺘﺰﻋﺰﻉ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ
ﻓﻨﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺭﻃﮥ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ «.ﺩﺭﺳﺎﻝ ۱۹۳۶ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮﻳﻰ
ﻛﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺩﻫﺸﺖ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﻳﻰ
ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ،ﭼﻪ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻋﻠﻨﴼ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ «.ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۳۹ﺍﺣﺒّﺎء ﺭﺍ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ١٦٥
ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ...ﺳﺮﺩﻯ ﻭ ﺟﻤﻮﺩﺕ ﻣﺮﮒ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺮ ﻫﻴﻜﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﻰ ﻋﺎﺭﺽ ﮔﺸﺘﻪ ،ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ...ﭼﺮﺍﻍ ﺩﻳﻦ
ﺣﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ .ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻣﻠﻰ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭼﻮﻥ َﻭ ِ
َﻋﻤﻴﺎ ﻣﺴﻠِّﻂ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﻭ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﻰ ﺍﺳﺖ .ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻭ
ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻏﻠﻂ ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﻋﺐ ﺧﻮﺩ ،ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻜﺘﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻛﺎﺑﻮﺱ
ﻣﺎ ّﺩﻳﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ،ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺗﻨﺰﻝ ﺷﺄﻥ ﺩﻳﻦ
ﭼﻮﻥ ﻫﻴﻮﻻﻳﻰ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﻣﺘﺪ ّﺭﺟﴼ ﺑﺎ ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺭﻳﺰ ﺭﻳﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ
ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ َﺍ ِ ﻋﻤﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ﺩﻣﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ «.ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ ،۱۹۴۱ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﺭ ﻭ ﺍﺭﺷﺎﺩﺍﺗﻰ
ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺷﻴﻮﻉ ﺑﻰ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ ،ﻗﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ
ﺗﺠﻤﻼﺕ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﻭ ﻏﻨﺎ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ّ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ،ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺣﺘّﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺗﺨﻔﻴﻒ
ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭﻻﺩ؛ ﻓﺴﺎﺩ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﺴﻮﺯ ﻃﺒﻊ ﻛﺘﺐ ﻭﺁﻧﭽﻪ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ؛ ﺍﺷﺎﺋﻪ ﻧﻈﺮﻳﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻣﺨ ّﺮﺏ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛
ﻛﻞ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺪﻧّﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﭘﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺳﻮﺥ ﻭ
ﻧﻔﻮﺫ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺯﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﻮﺍﻣﻊ ،ﭼﻪ ﺯﻥ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺩ ،ﻛﻞ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻞ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ
ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺩﻧﺎﺋﺖ ﻭ ﭘﺴﺘﻰ ،ﭘﻴﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻣﻰ
ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺳﺖ
ﺠﻞ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ َﺍﺭﺫَﻝ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻰ ﺁﻻﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪِ ،ﺳ ِ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺳﻴﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ«.
ﻣﺠﺪﺩ ﺳﻴﺎﻁ ﻗﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﻜﺮ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺩﺭﺳﺎﻝ ّ ۱۹۴۹
»ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻧﻬﻀﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻳﺶ ﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﺶ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺻﺮﻑ ﺭﺳﻴﺪﻩ؛ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ«.
١٦٦
ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ،ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻮﻻﻯ َﺣﻨﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺧﻄﺮﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﻞ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻼﻛﺖ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ ،ﻟﺤﻦ
ﺣﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺤﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ّ ﮔﺎﻫﻰ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺼﺮﻳﺤﴼ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﺎ ّﺭﮤ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻣﻬﺪ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻏﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﻟﻖ ﻳﻜﺘﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻧﺎﺷﺮﻳﻦ
ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻧﻴّﺖ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻓﻨﺎ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ
ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ ،ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﺮ ﻣﻼﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ َﺍﻧﺤﺎِء ﺁﻥ ِﺧ ّﻄﻪ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﻟﺠﺎﻡ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ «.ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۶ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ، ﺍﻭﻝ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺻﺐ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺍﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺕ
ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻴﺼﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﻌﻜﺎﺱ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺎﻻﺕ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ» :ﺻﺪﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ «.ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺍﺧﻼﻗﻰ ،ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ؛ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺎ
ﻧﻈﺮﻯ ﺳﻄﺤﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ُﻛﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﺝ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﺩﻗﻴﻘﴼ ِ ﺷﺪﺕ ُﺟﻨﺤﻪ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺎﺕ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ» .ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺗﺪﻧّﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻛﻪ
ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﻓﺴﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﺵ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺤﺎء ﮐﺸﻮﺭ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺳﻮﺥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ،ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻩ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺪﻫﺶ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﮔﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ
ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﺒﻬﻢ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺼﻴﺮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ
ﻛﻨﺪ .ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺴﺎﺩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺳﻮﺥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺷ ّﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﻗﻊ ﻫﺮﻣﻠّﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺴﺘﻤﺮﻯ ١٦٧
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺗﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﺩﺍﺭﺩ
ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻟﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﺎﻟﻮﺩﻩ ﺍﻯ َﺭﺯﻳﻦ
ﻋﻤﺪﮤ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨﺒﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ َﺍ َ
ﺣﺪ َﺍﻋﻼﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﺳﺮﻃﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻯ ﺷﻤﺎﻟﻰ ﺑﻪ ّ
ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ﺁﺳﻴﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﻮﻣﺶ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺣﻞ ﻗﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻛﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺷﻌﻠﮥ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﺴﻮﺯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
ﻭﻣﻘﺪﻣﮥ ﻓﺘﻨﮥ ﻛﺒﺮﻯ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻼﻯ ﻋﻘﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻋﺐ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﺭﺩ«.
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﭘﺮ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺑﺮﻛﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﮤ
ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﺑﺮ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺿﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻣﺎﺩﻳّﺖ ِﺍﻧﺬﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻟﺠﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺴﻠّﻢ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺩﺭ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻧﺪﺍ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎﻟﻜﻞ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻣﻜﺘﺐ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ؛ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺠﺰﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ،
ﺭﺍﻓﻌﻴﻦ ﻟﻮﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ،ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻓﻨﺎ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﺎﺷﺮﻳﻦ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﺍﻋﻤﺪﮤ ﻣﺘﻴﻨﮥ ﻗﻮﻳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻛﺮﺩ.
ﻧﮑﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ ٣٦٩:ﻧﻘﺪ ﻓﺼﻞ ﺁﺧﺮ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺯﺍﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺍﺯ
ﺁﺷﻜﺎﺭﺗﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ،ﻗﺴﻤﺖ ﺁﺧﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺴﻤﺖ ۱۶ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ۱۵ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ۱۵ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ ) ۱۳۵۲ﺹ (۹۸ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ،۱۶ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ
)ﺹ ،(۲۹۴ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ،۱۳۶۳ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺁﻥ ۱۵ﻗﺴﻤﺖ ١٦٨
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ )ﺻﺺ ،(۱۳۲ ،۱۰۴ ،۱۱۰ ،۷۲ ،۹۹-۹۸ﻭ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﺧﻼﻓﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻜﻨﻨﺪ
)ﺍﻳﻦ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ؛ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ
ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺑﻨﺪ ﺷﺶ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﺸﺄ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ!( ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩِ ﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ
ﻣﺤﻔﻞ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻧﻨﺪ )ﺹ (۱۱۰ﻭ ﻛﺪﺧﺪﺍﻯ ﺩﻩ ﺭﺍ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ »ﺩﻣﺎﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻧﺪ« )ﺹ (۱۷۹ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻩ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻢ ﻭﺍﻟﺪﻳﻨﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﻠﻚ ﺑﻨﺪﻧﺪ )ﺹ (۱۷۹ﻭ
ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﺹ .۱۷۹ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ(.
ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ »ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ« ،ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ
ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﻋﻴﻨﺄ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ، ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ،ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۲ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ؛
ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۳ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺩﻭﻟﺖ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﻞ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ
ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۱ﺗﺎ ۶ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ َﺍِٔﻤﮥ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ — ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۴ﻋﻀﻮ ﺷﻮﺭﺍﻯ
ﻋﺎﻟﻰ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭ ﺩﺑﻴﺮ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ — ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻧﻔﺲ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻜﺸﻨﺪ
٣٧٠
ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ .ﺑﺎﻗﻰ
٣٧١
»ﻃﻮﻣﺎﺭ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ«،
»ﺩﺭ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ« ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﻓﻀﺎﻳﻰ،
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۶۰ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮ ّﻛﻠﻰ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ )ﺹ ،۲۹۷ﺳﻄﺮ (۵ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻼﻟﻰ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ )۱۳۶۱-۶۲ﺹ ،۲۹۵ﺳﻄﺮ ﺁﺧﺮ( ﺍﺯ ﺧﺎﻧﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯﻧﮕﺸﺖ )ﺹ .(۳۰۰ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺩﻭ
ﺻﻔﺤﮥ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ )ﺻﺺ (۲۹۹-۳۰۰ﻛﻪ ﺁﺧﺮ ﻓﺼﻞ ۱۶ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ،ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ -۳۰۰
١٦٩
۲۹۹ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻼﻟﻰ ﻛﻠﻔﺖ ﺧﺎﻧﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۰ﻭ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮊﺍﻧﺖ ،ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ:
ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ .ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺁﺑﺮﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ .ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩ )ﻳﻌﻨﻰ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ( ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻬﻤﺘﻰ
ﻼ ﻛﺴﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ .ﺗﺎﺯﻩ ،ﭘﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺨﺮﻧﺪ .ﻣﻦ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﺰﻧﻢ؟ ﺍﺻ ً
ﻋﺰﻳﺰﻡ؟ ﻳﻚ ﺯﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ؟ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻳﺎﺩﺑﻮﺩ ،ﺁﻥ ﺛﺮﻭﺕ ﻫﻨﮕﻔﺖ ﺑﻪ
ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻛﺸﻴﺪ .ﻭﻳﻼﻫﺎ ،ﭘﺎﺳﺎﮊﻫﺎ ،ﺑﺎﻍ ﻫﺎ ،ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ ،ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻧﻘﺪ ،ﺷﺮﻛﺖ ﻭ ﺑﻨﮕﺎﻩ ،ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻝ ﺍﻭ ﺷﺪ .ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ )ﺍﺯ ﮊﺍﭘﻦ( ﺁﻣﺪ ،ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺁﻣﺪﻧﻰ .ﺑﻤﻴﺮﻡ ﺑﺮﺍﻳﺶ .ﻭﻗﺘﻰ
ﻣﻰ ﺭﻓﺖ )ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ،۱۳۵۲-۵۳ﺹ (۲۳۹ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﻜﻮﻩ ﻭ ﺟﻼﻟﻰ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﺷﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ...ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻭﺍ ﻭ
ﺩﻛﺘﺮ ﻛﺮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺷﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﻧﺸﺪ .ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺷﺪ
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺒﺮﺩ .ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ .ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﺬﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺍﺯ
ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ .ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻜﺮﺩﻡ .ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﻳﻚ َﺍﻧﮓ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﻨﺪ ،ﻛﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻬﺘﺮ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻛﻨﻢ .ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺭﺩﺷﻴﺮ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﻄﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﻨﺪ ،ﻭﺍﻯ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻘﻴﻪ.
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﻮﻯ ﺩﺭﺳﺎﻝ ۱۳۶۰-۶۱ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﮥ ﺭﮊﻳﻢ ،ﻧﻔﺲ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﭼﻄﻮﺭ ﻳﻚ ﻛﻠﻔﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟ ّﻮ ،ﭘﻠﻴﺲ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻭ ﻣﻜﺘﺒﻰ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﭘﻠﻴﺲ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺨﺮﻧﺪ! ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ۳۷ﺳﺎﻟﻪ )ﻃﺒﻖ ﺹ
،۲۰۸ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ،۱۳۵۲ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ۲۸ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۰ -۶۱ﺣﺪﻭﺩﴽ ۳۷ﺳﺎﻟﻪ
ﺑﻮﺩﻩ( ﻛﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ )ﺹ ،(۲۹۸ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﻮﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻭﻛﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺁﻗﺎﻯ
ﺗﻮﻛﻠﻰ ﻣﻘﺘﻮﻝ )ﺹ ،(۲۹۸ﻭﻳﻼﻫﺎ ،ﭘﺎﺳﺎﮊﻫﺎ ،ﺑﺎﻍ ﻫﺎ ،ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ ،ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻧﻘﺪ ،ﺷﺮﻛﺖ ،ﺑﻨﮕﺎﻩ، ١٧٠
ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺷﻮﺩ؟ ﻭﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟ ّﻮﻯ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﺤﻔﻞ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺗﺎﺑﻌﻪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ
ﻼ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ،ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻳﺎ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﻤ ً
ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ )ﺻﺺ (۲۹۷-۲۹۸ﺯﻧﺪﻩ
ﺑﺎﺷﺪ)!( ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻴﺮ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺮﻭﺩ )؟( ﻭ ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ!
ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ
)ﻉ( ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻣﺰﻳﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ
ﻫﻤﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﻀﺎﺣﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﻄﺒﮥ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻣﺘّﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ
ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﻰ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ .ﻭﻟﻰ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻨﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ »ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻠّﻴﻴﻦ«» ،ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺠﻴﻦ« ﻧﻴﺰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻄﺎء ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ ّ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻣﻰ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﻧﻈﺮ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﻭﺡ ّ
ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺴﺆﻟﻴﺖ ﻭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺍﺧﺮﻭﻯ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻤﻊ َﻴﺲ ﻟ َ ﺍﻟﺴ َ َﻚ ِﺑﻪِ ﻋِ ٌ ﻠﻢ ِﺍ ﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪَ » :ﻭﻻ َﺗ ُ ﻘﻒ ﻣﺎ ﻟ َ
ﻻ ) «.ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ،۳۸ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺸﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺆﺍﺩ ُﻛ ﻞ ﺍﺅﻟَ ِٔ ﻨﻪ َﻣﺴ ُﺆ ً ﻚ َ ﻛﺎﻥ َﻋ ُ ﺼ َﺮ ﻭ ﺍﻟ ُﻔ َ ﻭﺍﻟ َﺒ َ ﻣﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺶ .ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﮔﻮﺵ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺩﻝ ،ﻫﻤﺔ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪﮔﺎﻥ(.
ﺍﻃﻼﻋﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﻋﻼﺋﻢ ﺑﻰ ّ
ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺑﻨﺪ ۶ﮔﺬﺷﺖ؛ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ
ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻪ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺍﻋﻀﺎء) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ
ﺩﺭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
١٧١
ﻧﮑﺘﮥ ﻫﺸﺘﻢ :ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺽ ّ
ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺟﺰﺋﻰ ﻭ ﻛﻠّﻰ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ،ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻫﺎﻯ ّ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ّ
ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﺻﺮﻓﴼ ﺩﺭ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ؟ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻛﺜﺮﴽ
ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺤﺸﺎ ﻭ ﺷﺮﺏ ﺧﻤﺮ ﻭ ﺯﻧﺎﻳﻰ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻮﺩ ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ )ﺻﺺ ۱۵۲ ،۱۳۸ﺳﻄﺮ ۱۸ﻭ (۱۹ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۵۲ ،۱۳۴-۱۳۶ ،۹۵-۹۶ ،۷۴ ،۳۱ ،۲۴ ،۲۱ﺑﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﻭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ،ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻼﻟﻰ ،ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﺴﺮ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺣﻴﻢ
ﺧﺎﻥ ﺣﻜﻴﻢ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺯﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ،ﻭ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻗﺎﺋﻤﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﺯﻥ
ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻗﺎﺋﻤﻰ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ ،ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﮔﻮﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺳﻮﺭﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻧﻮﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺯﻧﺎ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﻜﺮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍ ّﻓﺎﻛﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺯﻧﺎ ﺭﺍ »ﻓﺎﺳﻘﻮﻥ« ﻭ »ﻣﻠﻌﻮﻥ« ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ )ﺳﻮﺭﮤ ﻧﻮﺭ ،ﺁﻳﺎﺕ ۴ﻭ
ﻟﻴﻢ ﻓﻰ ﺍﻟ ُْﺪﻧﻴﺎ ﻋﻈﻴﻢ« )ﻫﻤﺎﻥ ،ﺁﻳﺎﺕ ۱۱ﻭ (۲۳ﻭ » ﻋﺬﺍﺏ (۲۳ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ » ﻋﺬﺍﺏ َﺍ ٌ ٌ ٌ ٌ
ﻭﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ « )ﻫﻤﺎﻥ ،ﺁﻳﮥ (۱۹ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺣﺮﻑ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺧﻄﺎﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ» :ﻳﻮ َﻡ َﺗ ْﺸ َﻬ ُﺪ
ُﻮﻥ«) ،ﻫﻤﺎﻥ ،ﺁﻳﮥ .۲۴ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ َﻴﻬﻢ ﺍﻟ ِْﺴ َﻨ ُﺘ ُﻬﻢ َﻭ َﺍ ِ َﻋﻠ ِ ﻳﺪﻳﻬ ْﻢ َﻭ ﺍ ْﺭ ُﺟﻠ ُُﻬﻢ ِﺑﻤﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ ﻳ ْﻌ َﻤﻠ َ
ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ(.
ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﻛﺬﺑﻰ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﻢ
ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪَ » :ﺍﻟْ َﺒﻴ َﻨ ُﺔ َﻋﻠَﻰ ﺍﻟ ُْﻤ ﺪﻋﻰ« )ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ(،
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﻨﺪ .ﻧﻔﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ُﻣﺜ ِﺒ ِ ﻛﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺖ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﻮﺩﻥ ّ
ﻗﺎﻟﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﻃﺐ ﻭ ﻳﺎﺑﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺟﻌﻞ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ
ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ،
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻛﺬﺏ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻣﻰ ﺷﺪ. ١٧٢
ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ — ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﻗﺒﻠﻰ ِ
ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ — ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻌﻞ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ
ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ،ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ — ﻭ ﺣﺘﻰ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ — ﻭ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﺤﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍﻯ »ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ« ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﻤﮥ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺷﺪﻳﺪ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ
ﻧﻌﺮﮤ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﺍﻓﺮﻳﻚ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻚ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻓﺮﻧﮓ ﻭ ﺗﺎﺟﻴﻚ ﻭ ﻧﺎﻟﮥ ﻫﻨﺪ ﻭ ﺍ ّﻣﺖ ﭼﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ
ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ُﻗﻮﻯ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﻧﺪ.
٣٧٢
ﻼ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﻪ )ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۹ﻭ ،(۱۹۳۳ﺷﻮﺭﻭﻯ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻗﺒ ً
)۱۹۱۷ﺑﻪ ﺑﻌﺪ( ،ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻯ ) ۱۹۳۷ﻣﻴﻼﺩﻯ( ،ﻣﺼﺮ )ﻧﻴﻤﻪ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ،(...ﻋﺮﺍﻕ ،ﺳﻮﺩﺍﻥ، ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﻯ ،ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﻦ ،ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ،ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ...،ﺑﻪ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ
ﺧﺼﻮﺹ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ۲۰ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ
٣٧٣
ﻭ
ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺺ ﻓﻮﻕ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻛﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ .ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻨﻴﻊ ﻣﻬﻴﻤﻦ ۹ﺷﻬﺮﺍﻟﻌﺰﻩ ۱۳۵ﺑﺪﻳﻊ ،ﻣﻄﺎﺑﻖ ۱۵ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۷۸ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻳﺢ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﻤﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ
ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺩﻳﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺷﺪﻳﺪ «.ﻭ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺳﻴﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮ ّ
ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻧﺎﺱ ﻭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ،ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ
ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻛﻨﺎﺋﺲ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻗﺎﺭﻩ ﺍﺭﻭﭖ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻚ ﻭ ﻣﺒﺸ ّﺮﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻗﺎﺭﮤ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻚ ﻭ ﺍﻗﻄﺎﺏ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺘﻴﻘﮥ ﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﻰ ﻗﺎﺭﮤ ﺁﺳﻴﺎ ﻭ ﺷﺮﻕ ﺍﻗﺼﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ...
ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺎﻡ ،ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ: ١٧٣
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ِﺑ َﺎ ْﺟ َﻤﻌِ ِﻬﻢ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﻬﺎﺟﻢ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ
ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ.
٣٧٤
ﺍ ّﻣﺎ! ﺍ ّﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﻻﺑﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ
ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺳﻼﻑ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻋﺮﺽ ّ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺁﻥ ﺳﺮﻭ ِﺭ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻭ ﻳﺄﺳﻰ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺍﺳﺖ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
...ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻋﻈﻢ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺍﺳﺖ( ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺍﻋﻼﻥ
ﻨﺪ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ِﺍﻧﻬﺰﺍﻡ ﻭ ﺍﻧﻘﺮﺍﺽ ﺍﻋﺪﺍءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﻨﺒّﻪ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻫﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ُﺟ ُ
ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ َﺍ ْﻓﻮﺍﺟﺎ« ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺩﻭﻝ ﻭ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺗﺤ ّﻘﻖ ﺑﺸﺎﺭﺕ » َﻳ ْﺪ ُﺧﻠ َ ُﻮﻥ ﻓﻰ ِ
ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ،ﻭﻋﻮﺩِ ﮐﻞِّ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺒﺚ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ
ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺣﻖ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:
ﻭﻥ« )ﺻﻒ ،۸-ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻀﻤﻮﻧﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻭﻥ ﻟ ْ » ُ ﻳﺮﻳﺪ َ ِﻴﻄﻔِ ﺆﺍ ُﻧﻮ َﺭﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﺎ ْﻓﻮﺍﻫِ ِﻬﻢ َﻭﺍﻪﻠﻟُ ُﻣﺘِّ ُﻢ ُﻧﻮ ِﺭﻩ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛ ِﺮ َﻩ ﺍﻟْﻜﺎ ِﻓ ُﺮ َ
ﺳﻮﺭﮤ ﺗﻮﺑﻪ .(۳۲-ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ۵ﻗﺒﻼٔ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ
ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ،ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺿﺪﺍﺩِ ﻫﺎ« ،ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﻮﻕ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ » ُﺗ ْﻌ َﺮ ُ ﻑﺍ َ ﻴﺎء ِﺑ َﺎ ْ ﻻ ْﺷ ُ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻭﺁﺩﺍﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﻳﺄﺱ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» ،ﺯﻫﺮ
ﻼ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ،ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺩﻫﻴﺪ« ،ﻗﺒ ً
ﻦ ﻋِ ﻨْ ِﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ » ُﻗ ْﻞ ُﻛ ﻞ ﻣِ ْ
ﺘﺎﺏ َﻋﻬﺪﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺁﺏ ...ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻪﻠﻟ« ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﻛِ ُ
ﺍﻃﻔﺎء ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ ﺍﺳﺖ «.ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ »ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ« ،ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ
ﺭﻫﻨﻤﻮﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪِ .ﺍ ْﻥ ﺷﺎَء ﺍﻪﻠﻟ!
١٧٤
ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ،ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺫﮐﺮ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺭﺩﻳّﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ
ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ۱۳۵ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ :
ﺍﻟﻈ ِ ﻼﻡ ﺍﻟﺬﻯ َﻧ َﺴﺠﻮ ُﻩ ِﺑ َﺎ ِ ﻮﻑ َﺗ ُﺸ ﻖ َﻳ ُﺪ َ ...ﺍ ﻣﺎ ﻳﺪﻯ ﺠﺎﺏ ﻭﻫﺎﻡَ .ﺳ َ ﻨﻮﻥ َﻭ ﺍ َ َ ﺠﺒﻮﻧﻰ ِﺑ ِﺤ ِ ﺍﻻﻥ َﺣ َ ﻻ ِ ﺍﻟﻈ ِ
ﺍﻟ َﺒﻴﻀﺎِء َﺟﻴﺒﴼ ﻟ ِ ﺎﺱ ِﻬﺬﻩِ ﺍﻟﻠﻴ َﻠﺔِ ﺪﺧ َ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻟﻨّ ُ ﺍﻟﺪﻟﻤﺎِء َﻭ َﻳﻔ َﺘ ُﺢ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َِﻤﺪﻳﻨﺘِﻪ ﺑﺎﺑﴼ ِﺭﺗّﺎﺟﴼَ .ﻳﻮ َﻣٍ ِٔ ﺬ َﻳ ُ ﻠﻮﻥ َ ِ ِ ﻈﻬ َﺮ ﻓِﻰ ﺪﺍﻳﺎﺕ )ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻟﻐﺎﻳﺎﺕ ﻣﺎ َﺑﺪﺍ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒ َﺘﻪ ّ ﻤﺎﺕ ﻣِ ﻦ َﻗ ُ َﺍﻓﻮﺍﺟﴼ ﻭ َﻳ ُﻘﻮﻟ َ ﺍﻟﻼُ ِٔ ُﻮﻥ ﻣﺎ ﻗﺎﻟ ُ ﺒﻞ ِﻟ َﻴ َ ﺍﻻﻥ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻬﺎﻯ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮏ ،ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺷﮑﺎﻓﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ِ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﻭﺍﺭﺩِ ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﺮ
ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ،ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺯﻟﻴﺨﺎ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺍﻳﺎﻡ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ،ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ(.
ﺁﺭﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ! ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺭﺩﻳّﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ِ ﺑﻬﺎ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻟﻰ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ِﺧﻮﺩ ،ﺭﻭﻯ ِ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ِ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻮﻋﻮﺩ
ﺧﻮﺩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻌﻨﻮﻯ ِ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ »ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﺮﻧﺞ« ﺑﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ،ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻳﻮﺳﻒ ِ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ
ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻣﺎﻥ ﮐﻪ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ ِ ﻧﻬﺎﻳﻰ ِ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۶ﻣﻴﻼﺩﻯ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺼﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ
ِ ﻋﻼﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ِ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ُﻋﺸﺎﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ِﺍ ﻣﻰ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰۰ﻣﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺖ ﻋﺮﺑﻰ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ
ﻫﻔﺘﮕﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ِ
ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻫﻬﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺼﺮ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻰ ِ ١٧٥
ﻋﺮﺑﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﻇﺎﻟﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ِ
ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺼﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺷﺘﻬﺎ ِﺭ ﺁﻥ ﺷﺪﻧﺪ )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ۲۹
ﺟﻮﻥ ۲۰۰۶ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ .ﺍﺻﻞ ِ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۶ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺍﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ُﻋﺸﺎﻗﺶ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰۰ﺷﻬﻴﺪ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﻥ ﻫﻤﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺎﻡ ﻳﻮﺳﻔﺸﺎﻥ ُﻣﺸﺘﻬﺮ ﺷﺪﻩ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ
ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ِ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺟﺪﻳﺪ ِ ﺧﻮﺩ ﺳﺮ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ. ﻋﺸﻖ
»ﺗﺎ ﻳﺎﺭ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻣﻴﻠﺶ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ «.ﺍﻯ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻧﺶ.
ﺍﻳﻨﻚ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ،ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.
١٧٦
ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ:
ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻼ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻔﺼ ً ﻼ ﺩﺭ ّ
ﻧﻜﺎﺕ ﻛﻠّﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻣﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺁﻥ
ﻼ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﻗﻴﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻼ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﴼ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺫﻳ ً ﻗﺒ ً ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ ،ﺑﻪ
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﺩﺭ ّ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺮ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻳﺎ ّ
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ — ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ — ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻄﻠﺐ ،ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ ،ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۲ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ۱ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ »ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ
ﻣﺪﻋﻰ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺷﺪ «.ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻧﺒ ّﻮﺕ ﻭ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ّ ﻣﻨﺼﻒ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﺎﻗﺺ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۳-۱۵ﺑﺎ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺗﻰ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ )ﺭﺋﻴﺲ ﻓﺮﺿﻰ ﻣﺤﻔﻞ
ﻣﻠﻰ -ﺹ (۲۰ﺭﺍ ﻗﺼﺮﻯ ﻣﺠﻠّﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﻮﻳﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ ،ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺯﺍﻳﻴﺪﮤ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ۶ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺍﻟﻬﺎﻡ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺩﻫﻰ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ١٧٧
ﺍﻯ ﻣﺤ ّﻘﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻘﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺎﺯ ﻭ
ﻧﻌﻤﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﭘﻮﺷﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ
ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺻﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﻧﻴﺰ ﺹ (۱۴۱ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ
ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ، ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ۴ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﻗﺒ ً
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﻫﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺯﺩﻭﺩﻥ ﻓﻘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ،ﺑﻪ َﺍ ّ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ
ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ( .ﺍﮔﺮ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻭﺍﺭ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ّ
ﺑﺮﻣﻰ ﺷﻤﺮﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﺰﻧﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﻮﺳﻂ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺫﻛﺮﺷﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۳ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺑﺪ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻟﺠﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ
ﺍﻋﻀﺎﻳﺶ ﻣﺸﺘﻰ ﺳﻴﮕﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﻨﺒﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻔﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﻀﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺷﺎﻫﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﻣﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﺫﻟّﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﮥ ﻛﺎﻏﺬ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ،ﻧﻪ
ﺟﺎﻯ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺧﺎﻡ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﻏﺒﻄﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ،ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻭﺷﺎﺩﻭﺵ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ِ ﻣﻬﺎﻟﻚ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻏﺮﻕ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺩﺭ
ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺣﺴﻨﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻳﺪ ﺻﻨﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭ ﺑﺎﻝ ﻳﻚ ﭘﺮﻧﺪﻩ ،ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻋﻔﻴﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ۴ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﻫﻢ ﺁﻣﺪ ،ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ
ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﮕﻮﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
١٧٨
ﺩﺭ ﺹ ۲۳ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻓﺎﺣﺶ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﻘﺸﮥ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ
ﻭﻗﻮﻉ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۲ﻩ .ﺵ .ﺍﺳﺖ ،ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻘﺸﮥ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۱۰ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺎ ۱۲۰ﺑﺪﻳﻊ ) ۱۳۳۲ﺗﺎ ۱۳۴۲ﺵ ۱۹۵۳ /ﺗﺎ ۱۹۶۳ﻡ ( ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ
ﻻ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ،۱۳۵۲ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ .ﺍﺻﻮ ً
ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺻﺮﻑ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ،ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ
ﻼ ﺩﺭ ﺹ ۱۶۳ﺣﻈﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ؛ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺷﻮﺩ )ﻣﺜ ً
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﻴﻨﴼ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﻨﺪ ،۶ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺣﻀﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ )ﺝ ،۱ﺻﺺ
۳۷۴ﻭ ((۳۷۶ﮔﻮﻳﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ،ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ
ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻠﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻏﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻟﻘﺎء ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻠﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ،ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺒﻞ ،ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ،ﻇﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﺳﺎﺯﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۶ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺻﻌﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ
ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ،ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺤ ّﺮﻑ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ
ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ،ﺍﻭﻝ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺮﻳﻢ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﭘﺲ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ )ﻣﻀﻤﻮﻥ( ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﺤﻦ ﺍﻭﻝ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﺆﺍﻝ
ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻧﻬﺎﻝ ﻭ ﮔﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻜﺎﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺻﻌﻮﺩ
ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﺍﻕ ﺣﺎﺻﻠﻪ ،ﺻﻌﻮﺩ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺣﺰﻥ ﺁﻭﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﻰ ١٧٩
ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﺎﻯ ﺻﺪﻫﺰﺍﺭ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺯ ﻗﻔﺲ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﭘﺮ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﻜﺶ ﻫﻴﻜﻞ
ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ).ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺗﺬﻛﺮ ،ﻭ
ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻘﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ(
ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﺎﻟﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺣﻼﻭﺕ ﻟﺤﻦ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ
ﺍﻭﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﻤﺪﴽ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ،ﺩﺭﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻏﻤﻬﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ
ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﺩﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﺎﺕ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ .ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻡ
ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺟﻨﺒﻪ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ( .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ
ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ
ﺣﺎﻻﺗﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﮥ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ، ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ ﻭ ﺣﺎﻻﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﻭﻻﺩ ﺫﻛﻮﺭﺷﺎﻥ ﻭ
ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﻛﻔﺎﺭ ﺩﻳﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺮ َﺍﺑ َﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨّﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ ﺑﻪ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ) ...ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﺴﺮﺷﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻨﻴﺰﺷﺎﻥ ﻣﺎﺭﻳﻪ ﻗﺒﻄﻴﻪ ﺯﺍﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪَ » :ﺍﻭﻻ ُﺩﻧﺎ َﺍﮐﺒﺎ ُﺩﻧﺎ«) ...ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎ ﺟﮕﺮﻫﺎﻯ ﻣﺎ
ﻫﺴﺘﻨﺪ(.٣٧٥
ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﺒّﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻌﻮﺩ)ﻭﻓﺎﺕ( ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ
ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻃﺮﻑ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰﻋﺸﺎﻕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﺡ ﻭﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻣﮑﺪﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﻖ ،ﺧﺒﺮ ﻣﻮﻫﺶ ﻭ ُﻣﺪﻫﺶ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ّ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ّ
ﻣﺤﺰﻭﻥ ﮐﺮﺩ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻟﮑﻦ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﭘﺪﻳﺪ؛ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ،ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﺸﻮ ،ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﮕﺮﺩ ،ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﻨﺸﻴﻦ .ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻠﻌ ُﺘﻢ ﻋﻠَﻰ ﺍﻟﻐﻴﺐ، ﻗﻀﻴّﻪ ﻣﻨﺪﻣﺞ ﻭ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪَ .ﻭ ﻟﻮ ّ ١٨٠
ﻻﺧﺘﺮﺗﻢ ﺍﻟﻮﺍﻗﻊ)ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﻏﻴﺐ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ( ﺑﺮ ُ
ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﻴﺪ .ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﺕ ،ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﺄﺳﻒ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴّﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ،ﻟﻬﺬﺍ ﺗﺴﻠّﻰ ﻳﺎﺑﺪ .ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﮑﻮﺭ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺴﻠّﻰ ﺗﺎﻡ ﻳﺎﺑﺪ؛ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺧﻔﻴّﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴّﻪ .ﻣِ ﻦ ﺑﻌﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ ،ﻟﻬﺬﺍ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻪ ،ﺑﻠﮑﻪ
ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭﺍﺟﺐ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ،ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ ﺣﺰﻥ ﻭ
ﺍﻟﻤﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺸﺖ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩ .ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻫﻢ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﺷﻮ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﻮ ،ﻟﻬﺬﺍ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺗﺴﻠّﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﻘﺪﻳﺮ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﻣﻴﺸﺪ ،ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ. ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ّ ِ ﺠﺰ َﻋﻦ ِﺍ ﻻﻓﮑﺎ ُﺭ ِﺍ ّﻻ َﻣﻦ َﻧﻈ َﺮ ﺑ َﺒﺼﻴﺮﺓٍ ﻣﺎ ﺯﺍﻍ ﺍﻟﺒﺼ َﺮ َﻋﻦ ِ ﮑﻤﺘ َِﻬﺎ ﺍ َ ﺍ ّﻥ ﻫﺬﺍ َ ﺩﺭﺍﮎ ِﺣ َ ﻻﻣ ٌﺮ َﻋ َ ﻻﺳﺮﺍﺭ) «.ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺟﻠﺪ ،۹ﻣﻄﻠﺐ ﺳﻰ ﻭﻧﻬﻢ .ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻋﺮﺑﻰ :ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺍ َ ﮐﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺣﮑﻤﺖ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﮕﺮﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺼﻴﺮﺗﻰ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺴﺎﺯﺩ(. ﺩﺭ ﺻﺺ ۳۳ -۳۴ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﺯﻝ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ
ﻼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ،۱۰۵ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛ ً
ﺍﻧﺪ ،ﻣﺄﺧﻮﺫ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺄﻥ
ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺁﻣﺪ ﻛﻞ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﮔﺎﻫﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻟﺤﻦ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ؛ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ) ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ۴ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۳۵ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۳۳ﻭ ۳۴ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ
ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ،ﻧﺎﻗﺺ ﻳﺎ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ .ﺫﻛﺮ ﺣﺮﺍﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ
ﺍﺯﻝ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺫﻛﺮ ﻓﺮﻗﮥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺫﻛﺮ ﻋﻠّﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺳﻂ
ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﺄﺧﺬ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ١٨١
ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺳﺖ .ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺐ ﻓﻀﻼﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﺪ ،ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ
ﻳﻘﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻪ
ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻳﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺤﺴﻴﻨﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻗﺒﻞ ﺿﻤﻦ ﺑﻨﺪ ۴ﺁﻣﺪ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﺍﺭﻥ ﻭﺍﮔﺎﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ،ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ِ ﻫﺪﻑ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﻮﻟﺶ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﺶ،
ﻼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﻻ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﴽ ﻭ ﻋﻤ ً »ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ« ﻭ ﺻﻠﺢ ﺑﺸﺮ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮ ً ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻨﺪ؛ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ،ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭﻟﻮ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﻤﻰ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﮔﻤﻨﺎﻡ ،ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﻴﻔﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺭ ﺍﺛﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ
ﻫﺪﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻧﺪ — ﻛﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ ،ﺑﻨﺪ ۶ﺁﻣﺪ — ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩِ
ﻛﻠﻰ ﺍﻣﻢ ﻛﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺗﻼﺵ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ
ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻼﻙ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻤﻞ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻤﻴﺰ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ )ﻉ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﺩﺭﺧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺛﻤﺮﺵ
ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ« ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ:
٣٧٦
ﺍﻟﺴﻤﺎء ُﺗﺆﺗﻰ ﺏ ﺍﻪﻠﻟُ َﻣ َﺜ ً ﺻﻠُﻬﺎ ﺛﺎ ِﺑ ٌ ﺠ َﺮﺓٍ َﻃﻴ َﺒ ٍﺔ َﺍ ْ ﺖ َﻭ َﻓ ْﺮ ُﻋﻬﺎ ﻓِﻰ ﻼ َﻛﻠ َِﻤ ًﺔ َﻃﻴ َﺒ ًﺔ َﻛ َﺸ َ ﻴﻒ َ َﺍﻟ َْﻢ َﺗ َﺮ َﻛ َ ﺿ َﺮ َ ﺣﻴﻦ ِﺑ ِﺎ ِ ﻭﻥ َﻭ َﻣ َﺜ ُﻞ َﻛﻠ َِﻤ ٍﺔ َﺧﺒﻴ َﺜ ٍﺔ ُﺍ ُﻛﻠَﻬﺎ ُﻛ ﻞ ﺎﺱ َﻟ َﻌﻠ ُﻬ ْﻢ ﻳ َﺘﺬَ ﻛ ُﺮ َ ﺏ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍ َ ﻻﻣﺜﺎﻝَ ﻟِﻠﻨّ ِ ٍ ﺫﻥ َﺭﺑِّﻬﺎ َﻭ ْ ﻳﻀ ِﺮ ُ
ﻮﻝ ﺍﻟﺜﺎ ِﺑ ِ ﺬﻳﻦ ﺁ َﻣ ُﻨﻮﺍ ِﺑﺎﻟ ُﻘ ِ ﻦ َﻓ ِ ﺖ ﻦ َﻗ ٍ ﻮﻕ ﺍ َ ﻻ ْﺭ ِ ﺽ ﻣﺎ ﻟَﻬﺎ ﻣِ ْ ﺖ ﻣِ ْ ﺍﺟ ُﺘﺜْ ﺠ َﺮﺓٍ َﺧﺒﻴ َﺜ ٍﺔ ْ ﺮﺍﺭ ﻳ َﺜﺒِّ ُ ﺖ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟ َ َﻛ َﺸ َ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﻓِﻰ ﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ َﻭ ِ ﺬﻳﻦ ِﻤﻴﻦ َﻭ ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﺎ ﺍﻟﺤﻴﻮﺓِ ﻳﺸﺎء َﺍﻟ َْﻢ َﺗ َﺮ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ ﻳﻀ ﻞ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ ﻓِﻰ َ ُ ﺖ ﺍﻪﻠﻟِ ُﻛ ْﻔﺮﴽ َﻭ َﺍ َﺣﻠّﻮﺍ َﻗ ْﻮ َﻣ ُﻬ ْﻢ ﺩﺍ َﺭﺍﻟ َﺒﻮﺍﺭ )ﺁﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﺜﻞ ﺭﺍ ﻛﻠﻤﮥ َﺑ ﺪﻟُﻮﺍ ِﻧ ْﻌ َﻤ َ ١٨٢
ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺻﻠﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻋﺶ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ،ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ
ﻫﺮ ﺣﻴﻦ )ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻫﺮ ﺣﻴﻦ( ﻣﻴﻮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻭ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﻣﺜﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻨﺪ ﮔﻴﺮﻧﺪ .ﻭ ﻣﺜﻞ ﻛﻠﻤﮥ ﭘﻠﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻠﻴﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻴﭻ ﻗﺮﺍﺭﻯ .ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ
ﮔﺮﻭﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺛﺎﺑﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻭ ﺍﺿﻼﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻭ
ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ .ﺁﻳﺎ ﻧﻨﮕﺮﻳﺴﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻔﺮ ﻭ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻗﻮﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻯ ﻫﻼﻙ(.
ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ،ﺷﻌﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺣﺎﻓﻆ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻭﺭﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻛﻪ» :ﺧﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﮔﺮ ﻣﺤﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ «.ﻭ ﺟﻤﺎﻝ َﺍﺑﻬﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ
ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ ،ﻛﻪ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻚ ﺍﺛﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ )ﺩﺭ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻳﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻐﺾ
ﻭ ﻛﻴﻦ ﻭ ﭘﻴﺸﺪﺍﻭﺭﻯ ،ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻰ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﺳﺖ ،ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ (.ﺗﺎ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻻﺯﺍﻝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﮔﺸﺘﻪ .ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺱ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻛﻞ ﺷﺮﻳﻜﻨﺪ ﻭﻟﻜﻦ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻭ ّ
ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺳﺖ .ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺷﻮﻳﺪ. ﻨﻴﺮ )ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﻴﺮ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﺮﺩﻳﻢ(. َﻛﺬﻟ َ ﺱ ُﻣ ٍ ﺤﻨﺎ ُﻛ ْﻢ ﻓﻰ َﻟ ْﻮ ِﺡ ُﻗ ْﺪ ٍ ﺼ ْ ِﻚ َﻧ َ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻤﻴﺰ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ؛ َﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ،ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻼﻙ ﻭ ﺷﺎﺧﺺ ّ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ .ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻣﺎ َﺑ َ ﺍﻟﺤ ِّﻖ ِﺍ ّﻻ ﺍﻟﻀﻼﻝُ ُ ﻌﺪ َ
ﻧﻘﻠﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﻀﻰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ.
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۳۶ﻭ ﻧﻴﺰ ،۱۷۶ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻨﻮﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺭﺩ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺁﻣﺪﻥ ﻗﺎﺋﻢ ،ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻃﺎﺕ ﻧﺎﻗﺼﻰ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ُﺧﻢ ﺭﻧﮓ ﺭﺯﻯ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ
ﻻ َﻛﻤﺎ ﺭﺽ ﻗِﺴﻄﴼ ﻭ َﻋﺪ ً ﻳﻤ َﻼ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍ َ ﻻ َ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » : ١٨٣
ُﻣﻠِﺖ َﻇﻠﻤﴼ ﻭ ﺟﻮﺭﴽ «.ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ) َﻛﻤﺎ( ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﭘﺮ ﺷﺪ ،ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﭘﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ
ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻠﻢ ،ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﻋﺪﻝ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﻳﻰ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺴﻰ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﻇﻠﻢ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺷﺐ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ
ﺍﻻﻭﻟﻰ ﺳﻨﻪ ۱۲۶۰ﻩ .ﻕ .ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻟﺤﻈﮥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ،ﺗﺨﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ
٣٧٧
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻝ ﻭ ﺷﺠﺮﮤ ﻃﻴﺒﮥ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﻭ ﻣﻴﻮﮤ
ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻫﺪ )ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺳﻴﺮ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﭼﻮﻥ
ﻣﺪﺕ ۵۰۰۰۰ﺳﺎﻝ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﺪﻩ .(٣٧٨ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﺷﺪ ﻃﻮﻝ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ،ﺻﻠﺢ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺩﺍﺩ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺁﻥ ۵۰۰۰۰ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﺩﺭ ﻟﻤﺤﻪ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺼﺮ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﻟﻘ ّﻮﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭﺟﻮﺩِ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺍﻣﻮﺭ
ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﻪ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻇﻬﻮ ِﺭ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻳﺎﺑﺪ) .ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻤﺤﻪ ،ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻼﻳﻖ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﻭ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﻌﻘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ،ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.(٣٧٩
ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺟﻠﺪ ،۱۳ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺁﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻗﺎﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺘﺸﺎﺑﻬﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ
ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻗﺒﺮ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ
ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ ﻭ ﻼ ﺍﻧﺒﻴﺎﻳﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻇﻠﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ ،ﻛﺎﻣ ً
ﺍﺟﺮﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻣﻮﻛﻮﻝ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺠﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺠﻴﻞ ﻇﻬﻮﺭ ،ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﻤﺎﻡ
ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ)!( ،ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺟﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺷﻮﺩ ّ
ِ ﻭﺍﺭﺙ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻳﻦ، ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ،
ﺧﺎﻟﺺ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ
ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻌﻮﺫ ﺑﺎﻪﻠﻟ ،ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺭﺍ ﻋﺒﺚ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ
ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﮥ ﻧﺎﺱ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،ﺁﻥ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ١٨٤
ﺩﺭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺠﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﻜﻮﺕ؟! ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ
ِ ﺧﻠﻖ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻋﺒﺚ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺣﻜﻤﺖ ِ
ﻛﻞ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻴﺮ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﻴﻨﻰ ،ﻇﻠﻢ ﻭ ﺷ ّﺮﻯ ﻣﺘﺼ ّﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ّ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﺮﻩ ﺧﺎﻛﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷ ِّﺮ ﻋﺪﻣﻰ ،ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺧﻴﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺸﺮ ،ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﻠﻮﻩ
ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ) .ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺍ ّﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﻨﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺑﻰ
ﻣﺮﻳﺾ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺭﺍ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﻧﺴﺨﮥ ﻃﺒﻴﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ِ
ﺭﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻨﻤﻮﺩ ،ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺟ ّﺮﺍﺣﻰ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺍﻍ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻭﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻴﻦ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﺶ ﻋﻴﻦ ﻓﻀﻞ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﺁﻳﻪ ۱۶ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪَ » :ﻭ
ﻻ« )ﻭ ﻣﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ )ﺗﺎ ﺚ َﺭ ُﺳﻮ ً ﺑﻴﻦ َﺣﺘّﻰ َﻧ ْﺒ َﻌ َ ﻣﺎ ُﻛﻨّﺎ ُﻣ َﻌ ِّﺬ َ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻳﻖ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ. ﺍﻳﻨﻜﻪ( ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ( ﺗﺎ ّ
ﻋﺮﺍﺽ ﺍﻗﻮﺍﻣﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ ،ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺡ ِﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ِ ِ
ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻛﻞ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺭﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨّﺘﻰ ﺍﺳﺖ .ﻣﻀﺎﻓﴼ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ
ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﻫﺎﻯ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺑﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻫﺪﻳﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻋﺪﺍﻳﺶ ﺍﺯﻋﻠﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ :ﻳﻜﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﻇﻬﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ،ﺿﻴﻖ ﻣﻌﺎﺭﻑ
ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺩ ّﻭﻣﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺩﺍﻣﻪ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻴﻘﺎﺗﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﺷﻮﺩ ٣٨٠.ﻭ ﻧﮑﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺧﻼﺻﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ِ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺍﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻨﺒﻪ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻇﻠﻢ ﺍﺯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ
ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ )ﻋﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺻﻔﺤﮥ ۱۱۵ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ١٨٥
ﺁﻣﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ِ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ِ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺟﻠﺪ ،۴ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ...ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۴۰ﺫﻛﺮﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺁﺩﺭﺱ ﭘﺴﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ
ِ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ .ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ ۴۱ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۲ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ )ﻧﻴﺰ ﺹ ،(۱۳۲
ِ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺑﻨﺪ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺁﻣﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ۴ﺳﺎﻟﻪ ،ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ
ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﮊﻩ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﺍﻗﻠّﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ
ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻗ ّﻮﮤ ﻧﻔﻮﺫ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺍ ّﻣﺎ
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﺁﺧﺮ ﺑﻨﺪ ۶ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺁﻣﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻳﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺭﺷﺪ
ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺘﺰﺍﻳﺪ ّ
ﺍﻋﺰ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺳﻼﻡ ﻇﻞ ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ّ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ،ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ّ
ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻟﺬﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ )ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺫﻛﺮﺷﺪ(.
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۴۱ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ
ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻻﺍﻗﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ،ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺘﻀﺎ ّﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻜﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ
ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ۶ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ
ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﺁﻗﺎﻯ
ﻧﺼﺮﻯ ،ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺍﻣﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻫﻢ ﻋﻈﻴﻤﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺪﻳﻊ )ﺑﻪ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ
ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻢ ﻣﮕﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﺮﻳﺐ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ — ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ١٨٦
ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺁﻥ
ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ .ﭼﻮﻥ ﻣﺨﺎﻃﺐ
ِ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺼﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﺰﻧﻢ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺎ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺷﻴﻌﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ،ﺑﻪ ﺳﺒﺐ
ﺳﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﻴﻌﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ّ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﻣﺮﺗﺪ ﻓﻄﺮﻯ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﺪ، ّ
ﻼ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﻰ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺵ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﻋﻤ ً
ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ،ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﺸﺘﻪ
ﻧﺸﻮﺩ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺷﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻟﻘﺎﻯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻋﻤﺪﻯ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻧﻪ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ
ﻗﻄﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺫﻛﺮﺷﺪ ﺍﺯﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ .ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﺩ ،ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺗﻔﻜﺮ ﺷﻮﺩ ،ﺣﻜﻢ
ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻋﻘﻼﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ؛ ﭼﻪ
ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻨﺶ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ
ﺣﺐ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ّ
ﺍﻪﻠﻟ ﭘﺴﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ — ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻮﻕ
ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ
ﺻﺮﻑ ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ ،ﭼﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻜﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻜﻨﺪ ،ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻟﺘّﻮﺑﻪ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ
ﺑﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﺎﻻﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﺪﻥ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﻫﺎﻯ
ﻗﺒﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ »ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﻣﻘ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺷﺪﻥ ،ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻳﺪ ،ﺍﺑﻼﻍ ﺳﺎﻟﻬﺎ ِ ١٨٧
ﻛﻪ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۵ﻋﻴﻨﴼ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺁﻥ ،ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﺴﻠﺦ
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۲۳۸ ،۲۷۱ ،۹۶ ،۷۶ﻭ ...ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺜ ً
ﻼ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘّﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻴﺰ ،ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺜ ً ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ
ﻭﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻘﺪ ﺭﺳﻤﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ّ
ﺣﻖ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﻘﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ّ ﻃﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﺗﻤﻨّﺎﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻘﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﻨﺶ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻋﻘﺪ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ،ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺴﻠّﻢ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻭ ﻋﻤ ً ﻼ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﻨﺶ ﻛﻪ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺎﺭ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺛﺒﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ
ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻛﻪ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﻫﺎ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻮ ّﻗﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻔﺮﻭﺷﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ
ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﻴﺰ ،ﻓﺮﺩ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻭﻯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻫﻢ ﺍﺷﻜﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺁﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ! ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪﻛﻪ ّ
ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻪ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﭼﻪ ﻃﺮﺩ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻗﺎﺑﻞ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻰ ﮔﻨﺠﺪ
ﻭ ﻓﻘﻂ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﻳﻖ ،ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫ ﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﻤﻪ ﻭ ﻣﻜﺎﺗﺐ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.
ﺩﺭ ﺹ ۴۲ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﻴﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﺮ
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺣﺘﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻣﻔﺼ ً ﺳﻄﺤﻰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺭﺍ
ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ .ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ :ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ۳ﻭ ۴؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ١٨٨
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ .ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺁﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻧﻴﻨﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ! ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻓﺎﻙ ﻭ
ﻣﻔﺘﺮﻯ ﻭ ﻛﺬﺍﺏ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﻬﺎ
ﭼﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻨﺪ.
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺼﻮﺹ ّ
ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻭﻫﻮﻯ ﻭﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ِ ﻣﺎﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ)ﮔﺴﺴﺘﻦ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺣﻖ( ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻩ
ﮔﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺭﻳﺎﻳﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ،ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﻃﺒﻖ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ،ﺣﻜﻢ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺑﺮ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻦ ﻜﻮﺍ ﺤﺸﺎَء َﻭ َﺗ َﻤ ﺴ ُ ﺬﻳﻦ ﺍ ْﺭ َﺗ َ َﻴﺴﻮﺍ ﻣِ ْ ﻜ ُﺒﻮﺍ ﺍﻟْ َﻔ ْ ﺑﺎﻟﺪﻧﻴﺎ ِﺍﻧُ ﻬﻢ ﻟ ُ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪُ » :ﻗ ِﻞ ﺍﻟِّ َ
ﻫﻞ ﺍﻟْ َﺒﻬﺎِء« ٣٨١ﻭ ﻧﻴﺰ: َﺍ ِ
ﺪﺍﺋﻦ ﺫﻫﺐ ﻣﺮﻭﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ َﻣ ِ
ﺑﺪﻉ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻮﻯ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻈﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺴﺎِء ﺍﺭﺽ ﺑﻪ ِ ﺍﺣﺴﻦ ﻃﺮﺍﺯ ﻭ َﺍ ِ ِ ٣٨٢ ﻧﻜﻨﻨﺪ.
٣٨٣ ﻧﺼﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ» :ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﺒﺎﺛﺖ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ «.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ
ﻦ ﻧﺺ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪُ » :ﺍﻭﻟَ ِٔ ﻋﺮﺑﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ّ ﻚ ُﺧ ِﻠ ُﻘﻮﺍ ﻣِ َ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ)٣٨٤«.ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻘﻮﻯ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ( ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﻋ ّﻔ ِ ﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻳﻪ ﺑﻪ
ﻓﺎﺭﺳﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ َﺭﺑّ ِ ﺎﺕ ِﺣﺠﺎﻝ )ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﺸﻴﻦ( ﺑﻪ َﺍﺑ َﺪﻉ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻤﺖ ﻧﻴﻔﺘﺪ .ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﺯ ﺍﻋﻈﻢ
ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖَ .ﻭ َﺭ ِ ﻗﺎﺕ ﻣﻮﻗﻨﮥ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ١٨٩
ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﺮ ﭘﺎﻛﻰ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ
ﻋﻔﺘﻴﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺼﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ.
٣٨٥
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺑﺎ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﭘﺎﻛﻰ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ
ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺣﻔﻆ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﭘﻮﺷﺶ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺍﺩﺍﻯ
ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻠﻜﺎﺕ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺢ ﻫﻨﺮﻯ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ
ﺗﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﻬﻴﺎﺕ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺗﺮﻙ ﺍﻫﻮﺍء ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﺳﺨﻴﻔﻪ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﺤﺎﺕ
ﻋﺰﺕ ﺑﻪ ﺣﻀﻴﺾ ﺫﻟّﺖ ﻣﺘﻨﺎﺯﻝ ﺭﺫﻳﻠﻪ ﻣﻔﺮﻃﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻜﺎﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ّ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﺪﻋﻰ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺷﺮﺏ ﻣﺴﻜﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻓﻴﻮﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﻻﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﻣﻀ ّﺮﻩ ﻭ
ﺍﻋﺘﻴﺎﺩﺍﺕ ﺩﻧﻴﮥ ﻧﺎﻻﻳﻘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻰ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ
ِ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻫﻨﺮ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺧﻠﻊ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ
ِﺑﻼ ِﺍﺳﺘﺘﺎﺭ ﺩﺭ َﻣﺮﺁﻯ ﻧﺎﺱ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﺑﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺯﻧﺎﺷﻮﺋﻰ ﻭ
ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠّﻰ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺴﺖ ﻣﻨﺎﻓﻰ ﺑﺎ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺳﻨﻦ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺳﻴﺌﻪ ﻭ ﺷﺆﻭﻥ ﻭ
ﺁﺩﺍﺏ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﻋﺼﺮ ﻣﻨﺤﻂ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻃﺮﻳﻖ ﻭ
ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺳﺨﺎﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺫﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻀﺎ ّﺭ ﻭ ﻣﻔﺴﺪﺕ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ
ﻼ ﻣﻜﺸﻮﻑ ﻭ ﻫﺘﻚ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﻣﻴﺲ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ،ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻋﻤ ً
ﺗﺠﺎﻭﺯﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﻣﻀﻠّﻪ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺪﻟّﻞ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.
٣٨٦
ﺗﺠﺴﻢ ﻃﺮﺯ ﭘﻮﺷﺶ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺹ ۴۲ ﻭ ﺩﺭﺹ ۴۴ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎ ّ
ﺭﺍ ﺍﻟﻘﺎ ﻛﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﻓﻮﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻇﻬﻮﺭﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺻﻔﺤﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺪﺭﺝ
ﺗﻤﺪﻥ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺳﺨﻨﮕﻮﻯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻬﺪ ّ
ﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ! ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﺺ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺗﻔ ّ
ﻼ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺹ ۲۳ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺺ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ١٩٠
ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ،ﺑﻌﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ،ﻃﺒﻖ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ
ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺪﻭﺩِ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﭘﺎﻳﺸﺎﻥ ﻟﻐﺰﻳﺪﻩ ،ﺍﮔﺮ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺣﺸﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﮊﺭﻑ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺧﺎﺷﺎﻙ
ﻭ ﺍﺟﺴﺎﺩ َﻣﻴﺘﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ
ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۷۶ﻭ ۹۶ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮ،
ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.
ﻼ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ۳ﻛ ً
ﻻ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺴﺖ ﻭ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺳﻄﺤﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ ،ﺍﺣﺘﻤﺎ ً ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭﺹ ،۵۴ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺹ ۳۶ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻄﻠﺐ
ﻋﺠﻴﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺳﻼﻡ ﻛﺸﻒ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ! ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻛﻨﺪ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ّ
ِ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ۱۴۰۰
ﻏﺮﺽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺿﺮﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ۱۴۰۰ﺳﺎﻝ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺯﺣﻤﺎﺕ
ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ)ﻉ( ﻭ ﻣﺪﻋﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻏﻴﺮﻛﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ّ
ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻛﺸﻒ ﻧﺸﺪﻩ ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭﻃﻮﻝ ۱۴۰۰ﺳﺎﻝ!
ﺩﺭﺹ ۶۲ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﮤ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ،ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ،
ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﻜﺎ ﺑﺰﻧﻨﺪ ،ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ١٩١
ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﻧﻘﺶ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺸﻞ ﻣﺎﻟﺮﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ
٣٨٧
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ
۴۰۸-۴۰۹ﺑﻪ »ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺗﻨﺪ« ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ِ www.adherents.com.ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ۲۰ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ
ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭﻯ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ّ ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ّ
ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺟﺬﺏ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ »ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ [ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ[ ﭼﺸﻢ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺯ
ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ« ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﮕﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ
ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ )ﺑﺨﺶ ۴ﻭ .(...ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻏﺮﺽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ— ﺣﻮﺍﺱ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ —
ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ!
ﻋﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺹ ۶۳ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺷﻤﺮﺩﻩ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ َﺍ ِ
ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺷﻤﺮﺩﻩ ،ﺍﺳﺎﻃﻴ ِﺮ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ .ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ
ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ۳۵ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺩﻝ ﭘﺎﻙ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ُﻣﻨ ِﺰﻝ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺹ ۶۵ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﺿﺪ ﺩﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻛﺬﺑﻪ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﺸﺎﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ )ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ ۱۳؛ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ؛
ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ .(...ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﻜﻰ ﻳﻜﻰ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ! ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺹ ۶۶ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ
ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺹ ۶۷ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻩ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻪ
ﺩﻫﻰ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﺕ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ ﻛﺪﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ،
ﻛﺘﻚ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺪﺧﺪﺍ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺩﻫﺪ .ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺻﺤﻨﮥ ١٩٢
ﺟﻌﻠﻰ ،ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺟﺮﺡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻜﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺩﺭﺹ ۷۲ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﻣﺤﻔﻞ ،ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺄﺩﻳﺐ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ! ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺨﺶ ۱ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﺁﻣﺪﻩ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺹ ۷۴ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺟﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻼ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺍﺳﺖ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻬﻰ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻧﻔﺲ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
ﻻ ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﻯ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺺ ۷۶ﻭ ۹۶ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﻃﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺻﻮ ً
ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﻃﺮﺩ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺩﺭ ّ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻙ ﻭ ﻣﺨﻮﻑ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﺑﺰﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻔﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﺎﺭﺍﺿﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ
ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ .ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭﺹ ۹۶ﮔﻔﺘﻪ ﻃﺮﺩ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻟﺞ ﻭ ﻟﺠﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﻜﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﻓﺮﺩﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ! )ﺿﻤﻴﻤﻪ .(۵
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﻪ ۵ﺁﻣﺪﻩ ﻃﺮﺩ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻃﺮﺩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ )ﺿﻤﻴﻤﻪ (۵ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ
ﻼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ )ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﺎﻣ ً ﺻﺺ ۴۱ﻭ .(۴۴
ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۹۰ﺩﺭ ﺻﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﻋﻼﻥ ﻛﺮﺩﻩ ،ﻋﻤﺪﴽ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ
ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻃﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ
۹۰ﺩﺭﺻﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﭘﺎﻛﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﺜﻞ ﮊﺍﻧﺖ ﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﻜﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﻃﺮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﺎﺳﺪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻏﺎﻓﻠﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﻨﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺁﻧﻜﻪ ١٩٣
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ .ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻧﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﮤ
ﻣﻄﺮﻭﺩﻳﻦ ﻧﺎﺩﺭ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ِ
ﻃﻮﻝ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ،ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺰ ،ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﴽ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻃﺮﺩ ،ﻃﺮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﻰ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﻃﺮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﺴﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻜﺎﭘﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺗﺎ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺗﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺵ ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪﻩ ،ﺳﻴﺴﺘﻤﻰ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺭﻭﺣﺶ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻓﺶ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﻣﺤﺎﻁ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﺶ ،ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﻖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺣﻔﻆ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﻣﺤﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺑﻮﺩ،
ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺑﺸﺮ ﺟﺎﻳﺰ ﺍﻟﺨﻄﺎء ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﺸﺪﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﺷﺨﺼﻰ ،ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺪ ﻭ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ُﻣ ِّﻤﺪ ﻭ ُﻣ َﺆ ِ ﻳﺪ ﺁﻥ ﺟﺰ ﻧﻔﺲ ﺣﻖ ﻧﻴﺴﺖ .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ
ﻓﻮﻕ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﻬﻤﻪ ﺍﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ
ﺣﺘﻰ ﻓﻬﺮﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺭﻉ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﻠﻬﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻈﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺪﺍ
ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ
ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺘﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻳﺎ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ .ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ
ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﭘﻴﺘﺮ ﺧﺎﻥ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ:
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺟﻠﺐ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻧﺎﺱ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﺭﻙ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﻼﻗﮥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ .ﻛﺠﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻟﺖ ١٩٤
ﺍﻳﻠﻴﻨﻮﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ )ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ۲۳ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۹۵ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ
ﻭﻳﻠﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻠﻴﻨﻮﻯ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻳﺎﻟﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ .ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻡ؛ ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ .ﻳﺤﺘﻤﻞ ﻛﺴﺎﻧﻰ
ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ؛ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺃﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻛﺠﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ
ﻗ ّﻮﮤ ﻣﺠﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ،ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺷﻬﺮ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ،ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺤﻠﻰ ﻋﻼﻗﻪ
ﺩﺍﺭﻳﻢ .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻔﻜﺮ ﻏﺮﺑﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ؛ ﻛﺎﺭﻯ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﻈﺮﻯ
ﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ .ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻭﻟﺖ ،ﺷ ِّﺮ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﭼﻪ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﺩﻭﻟﺖ
ﻼ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ُﺷﺮﻭﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ .ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﻛﺎﻣ ً ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ .ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ۶۰ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﻳﺎ ۹۰ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ۱۵۰ﺩﺭﺟﻪ ،ﺑﻠﻜﻪ ۱۸۰ﺩﺭﺟﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ
ﻼ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺴﺘﻴﻢ .ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻈﺮ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ .ﻣﺎ ﻛﺎﻣ ً
ﺭﻭﺡ ﻋﺸﻖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮ ،ﺟﻠﺐ ﺍﻓﻮﺍﺝ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻳﺪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺣﺎﻝ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻳﺪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ
ﺨﺒﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻓﺮﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ُﻣﻨ َﺘ ِﺨﺒﻴﻦ ،ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ُﻣﻨ َﺘ َ
ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﺼﻞ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺩﺭ ﻣﺒﺤﺚ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻓﺮﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﻰ ،ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﻗﻠﻢ ِ َﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻧﻔﺲ
ﺣﻖ ﺗﻨﺼﻴﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﺰﻣﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ:
ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻛﻤﺎﻝ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﻪ ِﺳ َﻤ ِ ﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﻟﺰﻭﻣﻴﺖ ،ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ،ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺗﺤﻜﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻨﺘﺨﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺮﻓﴼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﻄﺮﺗﴼ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﺮ ّﻭﺟﻴﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ١٩٥
ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺑﺎ ﻓﻜﺮﻯ
ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻘﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺑﺎ
ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﻠّﻖ ﺗﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭﻣﺼﺎﻟﺢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ،ﭼﻨﺎﻥ ّ ﻠﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ُﻣ َﻮ ّﻛ ِ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﺭ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻠﺒﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﻨﺪ.
٣٨٨
ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻴﻔﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﻮﺭ، ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭﺭﺯﻧﺪ .ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﻛﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺻﺪﺭﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﺎﻛﻤﺎﻧﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻗﻄﻌﻰ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻏﺎﻟﺒﴼ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺻﺮﺍﻣﺖ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﻨﺘﺨﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ...ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻨﺠﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ
ﻣﻘﺪﺱ ،ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﻨﺪ ...ﺍﻟﺦ ﻣﻨﺰﻩ ﻭ ّ ّ
٣٨٩
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ،ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ
ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.
٣٩٠
ﺩﺭ ﺹ ۸۰ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻛﺒﻴﺮﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﻴﺴﺖ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺪﺍﻡ
ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺎ؟ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ .ﺍﻣﺎ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ،
ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﻠﺪﻫﺎﻯ ۳ﻭ ،۴ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ...ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ
ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ .ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻧﻔﻊ ﭘﺮﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻗﺒ ً
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺃﺱ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻃﺮﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻛﺎﺭ ﺁﻥ
ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺸﺄ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻋﻀﺎء ﺁﻥ ﻭ ﺳﺎﻳ ِﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
٣٩١
١٩٦
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﻓﻪ ﭘﺮﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﻪ
ﻗﺪﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻋﺪﺩ ۹ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ّ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻗ ّﻮﮤ ﻋﻘﻞ ﺳﺎﻟﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ،
ﺧﺮﺍﻓﻪ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﺍﮔﺮﻋﻘﻞ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ
٣٩٢ ﺻﺤﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﻘﻖ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺤ ِ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ ؛ ﻭ َﻧ ِ ّ ﻔﺲ َﺗ َ
ﻣﻨﺸﺎء ﻋﻘﻞ ﻛﻠّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﺰﺋﻴﮥ ﺑﺸﺮﻯ .ﮔﻮﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻭ » َﺟﻔﺮ ﻭﺟﺎﻣﻊ« ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﺑﺠﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﺪﺩﻳﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ّ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ،ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺭﺩﻳﻪ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺯﻋﻴﻢ ّ
ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺻﻔﺤﻪ ،۲۵ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻠﻢ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩ ّﺭﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻧﻘﻞ
ﺁﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ )ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪﻯ( ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ» :ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ َﺟﻔﺮ ﺩﺭ ّ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ«؛ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻻﺑﺪ ﺳﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ،ﻣﻨﻄﻘﻰ ،ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﺯﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﺣﺴﻦ ﺯﺍﺩﻩ ﺁﻣﻠﻰ ﻛﻪ ّ
ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻭ َﺍﺷﮑﺎﻝ ﻫﻨﺪﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻳﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻻﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻣﻬﻤﻰ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﻣﺒﺤﺚ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ
ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻌﻘﻮﻻﺕ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﻫﺴﺖ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩ ﻭ
ﻣﺠﺴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﻙ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﺷﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ّ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺜﻴﻞ ،ﺗﺸﺒﻴﻪ ،ﺍﻋﺪﺍﺩ ،ﺣﺮﻭﻑَ ،ﺍﺷﮑﺎﻝ ،ﻧﻤﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ
ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻭ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﺩِ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻳﺎ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮔﺎﻩ ﭼﻨﺎﻥ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺏ ﻣِ ﻦ َﻭ ٍ ﺟﻪ ﻭ ﻳ َﺒﻌ ُِّﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ» ،ﺍﻟﺘّ ُ ﺸﺒﻴﻪ ﻳ َﻘ ِّﺮ ُ
ﻣِ ﻦ َﻭ ٍ ﺟﻪ« )ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺩﻭﺭ( .ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺗﺸﺒﻴﻬﺎﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ١٩٧
ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨّﻢ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻩ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ
ﺷﻜﻞ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﻜﺴﺖ ﻭ ﻣﻐﺰﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻭﺟﻪ َﺷ َﺒﻪ ِ
ﺳﺎﻳﺮﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺁﻥ! ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺪﺍﺩ ۹ﻭ ۱۹ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ
ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺰء ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ
ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺷﺪﻩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺪﺩ ۱۹ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻻ ْﻣ ُﺮ ﻓﻰ َﺯ َﻣ ِﻦ ﺍﻟﻘﺎِٔﻢ َﺣ ْﻮﻝَ َﻋ َﺪﺩِ ﺣ ُﺮ ِ ﻭﻑ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪُ » : ﻳﺪ ُﻭ ُﺭ ْ َ
٣٩٣ ﺍﻟﺒﺴ ِﻤﻠَﻪ« ﻤﻦ ﺍﻟ ِّﺮﺣﻴﻢ ﻛﻪ ۱۹ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ؛ )ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﻭ ِﺭ ﻋﺪﺩ ﺣﺮﻭﻑ ِﺑ ْﺴ ِﻢ ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ ْ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ( ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻤﺎﺩ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ۱۹ﻳﺎ ﻣﻀﺎﺭﺏ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ۱۹ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ ٣٩٤ﻭ
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻫﻬﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻯ ﻋﺪﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻭ ﺁﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﻬﻮﺩ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻣﻨﺴﻮﺥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ، ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺣﻔﻆ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﺪﺩ ﻳﻚ ،ﻫﻔﺖُ ،ﻧﻪ ،ﻧﻮﺯﺩﻩ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﺪﺍﺩ، ِ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻯ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺩﺭ
ِ ﻓﺮﺍﻍ ﻭ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﻣﻌﻘﻮﻻﺕ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ .ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍ ِ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭﻧﺪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء
ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍ ّﻣﺖ ﻫﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﭼﻨﻴﻦ
ﻗﻮﺍﻟﺒﻰ ﺭﺍ — ﭼﻮﻥ ﺍﻋﺪﺍﺩ ،ﺣﺮﻭﻑ ،ﺗﺸﺒﻴﻪ ،ﺗﻤﺜﻴﻞ ﻭ — ...ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﻗﻴﻖ ،ﺟﺎﻣﻊ ،ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ
ﺟﺰ ﻋﻘﻞ ﻛﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻨﺸﺎء ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺗﺸﺒﻴﻬﺎﺕ ﻭ
ﻧﻤﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﺣﺮﻭﻑ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻭ ﺗﻤﺜﻴﻼﺕ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ٣٩٥ﺩﺭ ﺣﺪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺯﻋﻬﺪﮤ ﺑﺸﺮﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ،ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﻭﺍﻻ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﻓﺘﻪ ﻫﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﻭﺳﻌﺖ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩّ ، ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ : ١٩٨
ﻛﻪ ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﻛﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﻧﺎﻳﺪ
ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻧﺪﺭ ﺣﺮﻑ ﻧﺎﻳﺪ
ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﺎﻙ ﻗﺒﻮﺭ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭﺗﻜﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ .ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﻪ، ﻘﺎﻉ ّ ّ ﺍ ّﻣﺎ ِﺑ ِ
ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﻙ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻪ ﺟﺴﻢ ﺧﺎﻙ؛ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻮﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ
ﺤﻞ )ﺳﺮﻣﮥ( ﺑﻴﻨﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﭘﺎﻙ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﻟﻬﺬﺍ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ،ﺧﺎﻙ ﺁﻥ ﻛﻮﻯ ﺭﺍ ُﻛ ِ
ﮕ َﺮﻧﺪ .ﺍ ّﻣﺎ ﻃﻠﺐ ﻋﻮﻥ ﻭﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺗﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺁﻓﺘﺎﺏ ِﻧ َ
ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ )ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ( ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺎﻙ ﮔﺮﺩﺩ.
٣٩٦
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺪﺩ ۱۳ﻭ ﻧﺤﺲ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ،ﺩﺭ
ﻣﻮﺭﺩ ﭼﺸﻢ ﺯﺧﻢ ،ﻋﻄﺴﻪَ ،ﺗ َﻔﺎﻝ ﻭ َﺗ َﺸﺄﻡ )ﻓﺎﻝ ﺧﻮﺏ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺯﺩﻥ( ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺵ ﻗﺪﻣﻰ ﻭ ﺑﺪ ﻗﺪﻣﻰ ،ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺫﻛﺮﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ٣٩٧ﻭ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ
ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯﻛﺘﺎﺏ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ )ﺹ ۱۳۹ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ( ﭼﺮﺍ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ؟ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ
ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺤ ّﺮ ِ ﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻛﺎﻫﻨﺪ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺷﻜﻞ ُﻣ َ
ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻏﺮﺽ ﺟﻠﻮﻯ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﻭ ِّﺳﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ
ﻣﻮﻟﻮﻯ:
ﺻﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪ
ﭼﻮﻥ ﻏﺮﺽ ﺁﻣﺪ ﻫﻨﺮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪ
ﺫﻛﺮ ﻣﻮﻟﻮﻯ ﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯﻋ ّﺸﺎﻕ ﻭﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﻟﻮﻯ
ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ،ﻭﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﻯ ﺩﻳﻨﻰ ،ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺩﺭﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺣﺪِّ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ،ﺿﻤﻦ
ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ)!( ﺩﺭ ﺭ ِّﺩ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﻢ ،ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺭﻛﺲ ﻛﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻯ
ﮔﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ
ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻳﻚ ﺁﻳﻪ ﻣﺜﻞ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺣﺮﻑ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﻥ ١٩٩
ِ ﻣﺄﺧﺬ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ .ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻫﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺄﺧﻮﺫ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻘﻄﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻰ
ﺧﻼﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻫﻤﻴﻦ » ُﻛﻦ« ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺷﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ،ﻗﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﺎﻣﻞ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻜﻮﻥ« ،ﺳﻤﺒﻞ ّ » َﻓﻴ ُ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺳﻤﺒﻠﻴﻚ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺎﻃﻖ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻦ
ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺯﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺴﻢ ﺍﻪﻠﻟ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎء ﺑﺴﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺎء ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﮥ ﺯﻳﺮ
ﺖ ﺍﻟْﺒﺎِء« )ﻭ ﻣﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﺎء ﻫﺴﺘﻢ( .ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺑﺎء ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ » َﻭ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟْﻨْ ﻘﻄ ُﺔ َﺗ ْ ﺤ َ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﺗﻐﺎﻓﻞ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ »ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ«
ﺑﻰ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﻮِء »ﻏﺮﺽ« ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﺴﺐ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﺪ.
ﺁﺭﻯ:
ﻏﺮﺽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻧﺮﺍﻧﻴﻢ؟)ﻣﻮﻟﻮﻯ(
ﻏﺮﺽ ﻫﺎ ﺗﻴﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺭﺍ
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ِ
ﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻓﻮﻕ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺁﻣﺪ ،ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ ﻛﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ،ﻣﻨﺼﻔﻴﻨﺸﺎﻥ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺪﺡ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻃﻨﺶ
ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻜﻢ« )ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻜﻢ َﺍﻋﻼ ُﻛﻢ َﻭ َﺍ ْﻋﻼ ُﻛﻢ َﺍ ْﺳ َﻔ َﻠ ُ ﻳﺠ َﻌ ُﻞ َﺍ ْﺳ َﻔ َﻠ ُ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ » ْ
ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ(؛ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ،
»ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎ ﮔﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ« )ﺿﻤﻴﻤﻪ .(۳ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻏﺮﺑﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻇﺎﻫﺮﻩ ،ﺍﻳﻨﻚ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ٢٠٠
ﻛﺘﺐ ﺗﻤﺪﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭﻳﻞ ﺩﻭﺭﺍﻧﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻛﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﺟﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ
ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ،ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ،ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﺩﻳﻦ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺩﻭ ﺩﺍﻳﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﻭﺍﺣﺪ ﺳﻴﺮﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺁﻥ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ«.
٣٩٨
ﺩﺭ ﺹ ۸۱ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨّﻢ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ؛
ﺧﺎﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺑﻌﺪ ،ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ّ
ﻼ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﻗﺎﺋﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﻣ ً ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ.
٣٩٩
ﺩﺭ ﺹ ۸۳ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺘﺐ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺿﻤﻦ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺑﻨﺪ ۶ﺁﻣﺪ؛ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﻓﺮﺍﻓﻜﻨﻰ« ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻫﺎ،
ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎ ،ﻣﺴﺎﺟﺪ ،ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻣﻠّﺖ ﺷﺮﻳﻒ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻟﻘﺎﺋﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ
ِ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺪ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭﺍﺣﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺟﺰ
ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺼﺪﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ
ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ
ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
٤٠٠
ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ
ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ،ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ »ﺳﺎﺣﺮ« ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﺤﻖ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ
ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻣﺘﻘﻦ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺘﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺎﻩ ﻳﺎ ﻗﻤﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﻴﻢ ﻛﺮﺩ؛
ﺍﻣﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﭼﻪ ﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﺑﻮ ﺟﻬﻞ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ؟ ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺍﻣﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ٢٠١
ﻋﻤﺎﺭ ِ ﻳﺎﺳﺮ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﻬﻴﺪﺵ .ﺁﻳﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﻤﺰﻩ ﻭ ﺑﻼﻝ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺩ ﻭ ّ ﺷﻖ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﺽ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻗ ّﻮﮤ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﻛﺮﺩ؟ ﺍﻳﻨﺎﻥ ّ
ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺷﻖ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻮﻣﻦ ﻧﺸﺪ .ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻣﺼﺎﺩﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ،
ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺭﺍ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ،ﺁﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ .ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻔﻬﻮﻡ »ﺷﻖ ﺍﻟﻘﻤﺮ« ﻧﻴﺰ
ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ
ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻤ ِﺮ ﻭﺟﻮﺩِ
ِ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ« ﻣﻨﺸﻖ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ » ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ، »ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﻜﻢ« ﺑﻪ ِ ّ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻮﺩ .ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ
ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ
ﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﺄ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﻮﮤ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﻠﺼﻪ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻼ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺍﺿﻴﮥ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺻﻒ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ
ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻭ ﻧﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﻭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻣﻔﺘﺨﺮﻧﺪ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺁﺭﺯﻭﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﻜﻪ
ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﻳﺶ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻴﻢ.
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ
ﻼ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭ ﺑﻌﺚ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨّﻢ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺁﻥ ،ﻣﻔﺼ ً
ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ.
٤٠١
ﺩﺭﺻﺺ ۹۵-۹۶ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﻣﻰ
ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻛﻨﻴﺰ ﺭﺍ ﺟﺎﻳﺰ ﺷﻤﺮﺩﻩ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻛﻨﻴﺰ« ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﻛﻨﻴﺰ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ .ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺟﻮﺍﺯ ﻼ ﺟﻮﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻳﺎ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻛ ً ﻻ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺻﻮ ً ٢٠٢
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻫﻢ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﺄﻛﻴﺪ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ »ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ِ ﺻﻐﺎﺭ ﻭ ﻛﺒﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺖ« ﻭ »ﺁﻥ ﺑﻜﺮ )ﺩﻭﺷﻴﺰﻩ( ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﻭﺝ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺍﻭﺳﺖ«.
٤٠٢
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻬﻰ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺻﺺ ۴۵۸ -۴۶۰ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ
ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ۱۲ﻧﺺ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﺷﺮﺏ َﺧﻤﺮ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ« )ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .(۴۶۰ » ِ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ
٤٠٣
— ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ — ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﻛﻨﻴﺰ ۱۴
ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ۴ﻓﺮﺯﻧﺪ )ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﺎﺗﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﻻ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻮﻫﻦ ﻭ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭼﺮﺍ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻗﺒﻞ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺘﺐ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ، ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺬﺑﺶ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﮥ َﺍﻧﺎﻡ ﺑﻤﺎﻧﺪ ،ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺍﺳﻢ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﻛﻨﻴﺰ! ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺳﻪ ﺯﻭﺟﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﻃﺒﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،٤٠٤ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ،
ﺗﻌﺪﺩ ﺯﻭﺟﺎﺕ »ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ّ ِ ﻨﻄﻮﻕ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺠﺮﻯ«. ﻓﺮﻣﻮﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱَ ،ﻣ
٤٠٥
ﻟﺬﺍ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﮥ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﻭﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ﺷﺎﻥ،
ﻓﺎﻃﻤﮥ )ﻣﻬﺪ ﻋﻠﻴﺎ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۴۹ﻣﻴﻼﺩﻯ — ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ
۲۴ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ۱۴ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ، ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ۱۸۳۵ﻣﻴﻼﺩﻯ )۹ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ( — ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ،
ﻓﺎﻃﻤﮥ ﻣﻬﺪ ﻋﻠﻴﺎ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ۱۸۲۸ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ۲۱ ،ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩ )ﻭﻓﺎﺕ ﺩﺭﻋﻜﺎ ،ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۴ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺩﺭ ۷۶ﺳﺎﻟﮕﻰ( ،ﻭ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ۱۴ ،ﺳﺎﻟﻪ؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻭﻯ ۶
ﺍﻭﻻﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﭼﻬﺎﺭ!.
٤٠٦
ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ »ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ« ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﺎﻥ
ﺑﻰ ﺣﺮﻣﺘﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻪ
ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ» ،ﻣﻮﺟﺪ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﻭﻓﺎ« ٤٠٧ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻪ ٢٠٣
ﺗﻨﻬﺎ »ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻰ« ﺭﺍ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ« ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﻧﺶ ﺭﺍ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ،
ِ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻰ ﺭﺟﻌﺖ« ﻫﻤﺎﻥ »ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ« ﺭﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﻨﴼ » ِ ِ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺧﻼﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ ،ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ،ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺍﺳﻼﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ ﻭ ﺑﻰ ﺣﺮﻣﺘﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ( ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ٤٠٨؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻫﺘّﺎﻛﺎﻥ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺻﺺ ۹۸-۹۹ﻧﻮﺷﺘﻪ» :ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ،
ﺧﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ ﺑﻮﺩ؛ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻬﻤﻰ )ﺩﺭ
ﻼ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻛﺎﻣ ً
ﺭﻭﺩ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ،ﺹ ۳۳۹ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ«( ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﺸﻮﺭ
)ﺳﺎﻭﺍﻙ( ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۱۳۵۲/۲/۹
ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻴﺄﺕ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎﻳﺪ ۹ﻋﻀﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ۱۳ﻛﺸﻮﺭﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۲ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ
ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﻠﻴﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ ﺑﻮﺩ .ﺍﻋﻼﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺋﻴﺲ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ّ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۲ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮﺣﻴﺚ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﺨﺶ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺤﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻧﺎﻡ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ
ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ،ﻛﻪ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻫﻢ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ .ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻻﻳﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ «.ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﻗﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻼ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻼ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ّ ً ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﺎﻣ ً
ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﮔﺰﺍﺭﺵ ِ ِ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ!
ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۶ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ
ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ ٢٠٤
ﻧﺦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ .ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۲ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻤﺶ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ،ﻣﺜﻞ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ ،ﺣﺎﻭﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ
ﺟﻌﻠﻰ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻋﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ
ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﻢ ،ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻕ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ ﻧﺎﺭ« )ﺁﺗﺶ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ،ﺩﺭ ﻧﻴﺰ ﺟﻌﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺟﻌﻞ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ« ﻳﺎ »ﻧﺎ ٌﺭ َﻋﻠﻰ ٍ ﻧﺎﺭ« ﺑﺎﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ( ﻣﻰ ﻣﻘﺎﺑﻞ »ﻧﻮ ٌﺭ َﻋﻠﻰ ﻧﻮﺭ« ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ» ،ﻧﺎ ٌﺭ َﻋﻠﻰ ٍ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﺝ،۱ﺻﺺ ۳۷۴ﻭ (۳۷۷ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ،ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺩﺭﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺹ ۴۵۱ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۹۹-۹۸ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺯﺩﻩ )ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻠﺴﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ( ،ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:
۱۳۴۳/۱۲/۱۵ﭼﻮﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﺣﮥ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۳ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﻴﺚ ﺭﺿﺎﻳﺖ
ﺑﺨﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺤﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﮤ ﻛﺎﺭﮔﺰﻳﻨﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﮔﺮﺩﺩ :ﺁﻗﺎﻯ ﭘﺮﻭﻳﺰ
ﺛﺎﺑﺘﻰ ،ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺣﺸﻤﺘﻰ ،ﺍﻣﻴﻦ ﺗﻬﺮﺍﻧﻰ ،ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺁﺭﻳﺎﻳﻰ ،ﭘﺮﻭﻳﺰ ﻓﺮﺩﻭﺱ ،ﺭﻓﻴﻊ ﺑﻬﺰﺍﺩ ﭘﻮﺭ ،ﻳﺤﻴﻰ ﺿﻴﺎء ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻤﻰ ،ﺳﻴﻒ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺎﺏ ،ﻛﺎﻇﻢ ﻣﺠﻴﺪﻯ ،ﻓﺮﺝ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺿﺎﻳﻰ ﺁﺭﻳﺎ ،ﺍﻣﻴﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﺗﻬﺎﻣﻰ،
ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻛﺎﺷﻔﻰ ،ﻓﺮﻭﻫﺮ ﺯﺍﻟﺘﺎﺵ ،ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﻧﻰ ،ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺷﻴﺪﻯ ،ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻛﺎﻣﻴﺎﺭ ،ﻋﻠﻰ ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ،ﻳﺤﻴﻰ ﻟﻴﻘﻮﺍﻧﻰ ،ﭘﺮﻭﻳﺰ ﻓﺮﻧﮋﺍﺩ ،ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺣﺴﻴﻨﻰ ،ﻣﻴﺮﺍﺣﻤﺪ ﻛﻮﭼﺼﻔﻬﺎﻧﻰ ،ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﻌﻴﻨﻰ،
ﺣﺴﻴﻦ ﺿﻴﺎﻳﻰ ،ﻋﻠﻰ ﺷﻤﻊ ﺭﻳﺰ ،ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻫﺒﺮﻳﺎﻥ / .ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺪﻳﺮ ﻛﻞ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ -ﺩﻛﺘﺮ ﻓﺮﻭﺯﻳﻦ.
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﻭ ﻋﺠﻮﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍ ّﻭﻝ ﺗﻜﻪ
ﺗﻜﻪ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﻭﺻﻠﻪ ﭘﻴﻨﻪ ﻛﺮﺩﻩ ،ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ،ﻳﻜﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ،۱۳۴۳ﻭ ﻳﻜﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ
ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۲ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻭﺻﻠﻪ ﭘﻴﻨﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻩ ،ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ
ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ۲۳ﻧﻔﺮ ﺳﺎﻭﺍﻛﻰ ﺭﺍ ﻗﻴﺪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﻧﺸﻮﺩ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ )!( ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ٢٠٥
ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﺎﻡ ۲۵ﻧﻔﺮ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ۲۳ﻧﻔﺮ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
۲۵ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ،ﺣﺘﻰ ﺁﻥ ۲۵ﻧﻔﺮ ﻳﺎ ۲۳ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ، ﻧﺎﻣﺶ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺬﻑ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﺴﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ .ﺗﻨﻬﺎ
ﻻ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺳﺎﻣﻰ ۲۵ﻧﻔﺮ ﻣﺬﻛﻮﺭ، ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻫﺎﻳﻰ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ،
ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ؛ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ .(۴۵۱-۴۵۰
ﺟﻨﺒﮥ ﺩﻳﮕﺮ »ﺟﻌﻞ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ« ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺳﺎﻭﺍﻙ،
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﭘﺪﺭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ۲۳ﻧﻔﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﺧﺪﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ
،۱۶ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۶۰ -۱۳۶۱ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ
ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﻪ ۷ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺟﻌﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺶ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ۹ﻧﻔﺮﻩ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺫﻛﺮ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﺳﻨﺪﻯ ﻛﻪ
ﻜ َﺮ! ﻭ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﺍﮔﺮ ﺏ ﻭ َﻣ َ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟ » َﻓ ُﺒ َ ﻬﺖ ﺍﻟﺬﻯ َﻛ َﻔ َﺮ« َﻭ ﮐﺬَ َ
ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺷﺪ ،ﺑﺎ ﺁﻥ ۲۴ﻧﻔﺮ ﻛﻞ ﺍﺩﺍﺭﮤ ّ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﺪﻳﺮ ّ
ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﻛﻰ ﺍﺵ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ »ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ )ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﻻﻳﻰ
ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ« ،ﺑﺮ ﺿﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻫﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟)ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ .(۲
ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﻳﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻳﻰ
ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ،ﺁﻳﺎ ﺍﺯ »ﺍﻳﻨﺘﻠﻴﺠﻨﺲ ﺳﺮﻭﻳﺲ« ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ،ﻳﺎ ﺍﺯ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ﻳﺎ ﺍﺯ »ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ِ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ« ﻣﺮﺣﻮﻡ ،ﻳﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﻬﻴﻪ ٢٠٦
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎ ،ﻳﺎ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ ،ﻳﺎ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻛﻪ »ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ« ﺭﺍ »ﺑﺎﻻ
٤٠٩ ﻜﻠﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ؟! ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ، ﺭﻓﺘﻪ« ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ »ﺷﺒﻜﮥ« ﻣﺘﺸ ّ
ﻛﻞ »ﺷﺒﻜﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« ﻭ »ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬّ ﺑﻴﻦ« ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ، ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ّ
ﺿﺪ ﻣﺘﻘﻴﺎﻧﻪ »ﺁﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟« ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ّ
ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻨﺰﺟﺮ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ » َﻟ ْﻮ
ﺖ َﺍ ْﺩ َﻫﻰ ﺍﻟْ َﻌ َﺮ ِﺏ« )ﺍﮔﺮ ﺗﻘﻮﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﻦ ﺯﻳﺮﻙ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺮﺏ ﺑﻮﺩﻡ( ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻻ ﺍﻟﺘﻘﻰ َﻟ ُ ﻜﻨْ ُ
ﺭﺍﻫﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻟﺰﻭﻡ ،ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ
ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﺻﺪﻭﺭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ
ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻻﻳﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻴﻢ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ
٤١٠ ﺻ َﺒ ْﺮﻧﺎ ِﺑﻤﺎ َﻭ َﺭ َﺩ ﺳﻼﻃﻴﻦ )ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ( ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﻭ َﻧ ْ ﺼ ِﺒ ُﺮ َﻛﻤﺎ َ
ﻼﻃﻴﻦ« )ﻭ ﺻﺒﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺍﻟﺴ َﻋﻠَﻴﻨﺎ ﻣِ ﻨْ ُ ﻜﻢ ﻳﺎ َﻣ ْﻌ َﺸ َﺮ َ
ِﺮﺍﺳ َﺔ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ(؛ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺍ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩِ » ،ﺍﺗُ ﻘﻮﺍ ﻓ َ
ﺍﻟ ُْﻤﺆﻣِ ِﻦ َﻓ ِﺎﻧُ ﻪ ﻳ ْﻨ ُﻈ ُﺮ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ ﺍﻪﻠﻟِ« )ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻳﺮﻛﻰ ﻣﺆﻣﻦ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﻭ
ﺍﻟﺴﺮﺍِٔﺮ« ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ »ﻳ ْﻮ َﻡ ُﺗﺒْﻠَﻰ ّ
٤١١
ﻦ ُﻗ ﻮﺓٍ َﻭﻻ ﻧﺎ ِ ﺻ ٍﺮ« )ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻫﺎ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ(َ » ،ﻓﻤﺎﻟ َُﻪ ﻣِ ْ
٤١٢
)ﭘﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻴﭻ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻪ ﻳﺎﻭﺭﻯ(؛ ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻌﴼ »ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ!«
ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻌﺪ
ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻻﺑﻼﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺟﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻫﻢ ﺭﺑﻮﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ
ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﻼ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﺣﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺧﻮﺩ ﻋﻤ ً
ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻓﻌﻠﻰ ،ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﻓﺮﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻴﺶ
ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﻍ ﺑﺴﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ
ﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﭼﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
٢٠٧
ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺳﻨﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۹۸ -۹۹ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺍﺯ
ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ .ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻞ ﺍﺩﺍﺭﮤ ّ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ )ﺳﺎﻝ (۱۳۵۲ﻣﺪﻳﺮ ّ
ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻫﻮﻳﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻮﺩﻩ ،ﭘﺲ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ .ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺻﺺ ۴۵۰-۴۵۱ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ِﺍﻭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻯ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ
ﺍﺵ ،ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺩﻭﺭﮤ ﻭﻯ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ
ﺁﻣﺪﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ »ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ!« ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺿﻤﻴﻤﮥ .(۲ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺭﻭﺵ ﻛﻠﻰ ﺷﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﺿﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ
ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺯﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﮔﻮﻳﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ
ﻭﺍﻟﺪﻳﻨﺶ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ — ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ
)!( ﺳﺎﻭﺍﻛﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ — ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﭼﻮﻥ
ﺻ ِ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺶ ،ﺑﻪ ِ ﺮﻑ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ،ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺻﻨﻴﻌﻰ ،ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ
ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺧﻮﺩ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻏﻠﻂ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﺺ ۱۸۷- ۱۸۸ :ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ .ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺁﻣﺪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ ،ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ) .ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﻭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ
ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ٤١٣.ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩﺷﺎﻥ ،ﺟﻌﻞ ﻭ ﺳﺮﺍﺏ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ،ﺭﺍﺟﻊ
ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻗﺎﻯ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﻭ ﮊﺍﻧﺖ ﺗﻮﻛﻠﻰ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻩ ٢٠٨
)ﻓﺼﻮﻝ ﺁﺧﺮ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻓﺼﻞ ۱۶ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ( ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ؟ ﺁﺧﺮ ﮊﺍﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ
ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻴﻨﺶ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ .ﺍﮔﺮ ﺻﺮﻑ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﻭ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ،ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭘﻮﻳﺎ ﻭ ﮊﺍﻧﺖ
ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ .ﻣﻦ ﺑﺎﺏ ﻣﺰﺍﺡ ،ﺩ ِﺭ ﮔﻮﺷﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ،
ﻧﻜﻨﺪ ﮊﺍﻧﺖ ،ﭘﻮﻳﺎ ﺭﺍ ﮔﻮﻝ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﭘﻮﻳﺎ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﻧﺪ؟ ﻧﻜﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻣﺨﻮﻑ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ«» ،ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ«» ،ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ﻭ »ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎ« ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ
ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟُ ،ﺳ ﮊﺍﻧﺖ ﻭ ﭘﻮﻳﺎ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻛﺸﻮﺭ ﺿﺮﺑﻪ ﺯﻧﻨﺪ؟ ُﺳ َ َ ﻇﻦ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ! ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ِ ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻣﻰ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﺪ ﻧﺒﻮﺩ! ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺿﻌﻴﺖ ِ ﻣﺸﺎﺑﻪ ِ ﮊﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﻼ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺻﺺ ۹۹-۹۸ :ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛ ً
ﻗﺴﻤﺖ ۶ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﺹ ۹۸ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ۱۳۵۲/۲/۹ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺳﺎﻭﺍﻙ — ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﮤ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ — ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ
ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻴﺄﺕ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ )ﺳﺎﻝ ،۱۳۵۲ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ
ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ( .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺟﺎﻋﻞ ،ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻰ
ﻼ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ۵ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﺹ ،۸۰ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ »ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻮﺩ ،ﻗﺒ ً
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ« ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ »ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﮐﻞِّ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ« )ﭼﻪ ﻛﻪ
ﻼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻗﺴﻤﺖ ۵ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻗﺴﻤﺖ ۶ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﺎﻣ ً
ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻳﺎ ﻋﻠّﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ »ﻫﻴﺄﺕ
ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ« ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ،ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﻄﻼﺣﻰ ﻣﻄﻠﻘﴼ ﺩﺭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻰ ،ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺍﺯ »ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« ﻳﺎ »ﺳﺎﻭﺍﻙ« ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ )!( ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ!
ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ۱۳ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۲ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ
ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ، ۵۶ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻢ
ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟﺘﺰﺍﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺫﻛﺮ ۱۳ﻣﺤﻔﻞ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻓﺎﺣﺶ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ٢٠٩
۱۹۷۲ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺳﻤﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ۱۹۷۲ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ
ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻟﺺ ُﺧﻠﺺ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ »ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﻳﻬﻮﺩﻯ« ﻭ »ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻯ ٤١٤ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ ﺯﺭﺳﺎﻻﺭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ« ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ َﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ ّ
ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ — ﻣﺜﻞ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ
ﺳﻘﻮﻁ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ — ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺟﻬﺖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ-
ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺁﻥ ،ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ،ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ
ﻣﻊ ﺍﻟﻔﺎﺭﻕ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ »ﻣﺴﻠﺦ« ) (simulationﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﻫﺎﻯ َ
ﻣﻄﺎﻟﺐ َﻭﻫﻤﻰ ِﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻫﻴﻜﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺳﺮ ﻧﺒﺮﻳﺪ ﻭ ِ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺪﺍﺩ.
٤١٥
ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺗﺎ »ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺮﻩ
ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ« ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﺁﻣﺪﻩ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ
ِ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺴﺘﺸﺎﺭ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ
ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺟﻌﻞ ﻓﺎﺣﺶ ﺍﮐﺎﺫﻳﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ
ِ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻛﺬﺍﺏ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ۱۲ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ؟ ﺁﻳﺎ ﺟﺰ ﻫﻤﻴﻦ
ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ،ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ ﻓﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ؟ ٤١٦ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﻘﻮﻯ؟! ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺍﻧﺼﺎﻑ؟! ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺍﻣﺎﻧﺖ؟!
ﺩﺭ ﺹ ۱۰۴ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﻥ
ﺗﻮﻫﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺻﻔﺎﺕ ﺯﺷﺖ ﻧﺴﺒﺖ
ﻳﻈ ِﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺷﺒﻬﮥ ﺳﻨﮥ ُﻣﺴ َﺘﻐﺎﺙ — ﻦ ْ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ َﻣ ْ ٢١٠
ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ،ﻫﺰﺍﺭ ﻳﺎ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ — ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﺗﻬﻤﺖ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ
ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺩﻻﻳﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﻭ ﺳﺴﺘﻰ ﺑﻰ
ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﺘﺎﺳﺖ .ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ّ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ:
ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺩﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻗﻠﺐ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ،ﺣﺘﻰ ﻗﻠﻮﺏ ،ﺗﺤﺖ ﺍﺭﺍﺩﻩ
ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﭼﻮﺏ ﻭ ﺗﺮﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ،ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ
ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻙ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ .ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ
ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺣﻖ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻭ ﻫﻴﭻ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺣﺘﻰ ﻣﻮﺟﻪ .ﭘﺲ
ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻮﻛﺮ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ
ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ
٤١٧ ﺻ ِﻨﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﻧﻜﺘﮥ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺁﻥ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ُ
ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ،ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ» ،ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ
ﻣﺪﻋﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ« )ﺹ .(۱۰۴ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﻳﻦ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ
ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ — ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﺪﺭﺱ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ »ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ« ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﻠﺦ
ﻋﺸﻖ ،ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻴﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻜﺘﮥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ٢١١
ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﻭﺭﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺭﺍ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻴﺎﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺁﺭﺍﺋﺸﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍ ّﻣﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺳﺎﺯﺩ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ ﻭ
ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ .ﻟﺬﺍ ﻋﺠﺐ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ، ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺷﺪﻩ! ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻣﻨﺸﺄ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﻳﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ
ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺎﻣ ً ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻈﻢ
ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺪﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ
ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ُﺑﻌﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ُﺑ ِ ﻌﺪ ﻓﺮﺩﻯ ،ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻜﺘﮥ ،۶
ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ،ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺁﻥ ﻭ
ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﺣﺴﻮﺩﺍﻥ ،ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ
ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﺳﻂ »ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ« ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﺵ ،ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ّ ﻓﻀﻼﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻛﮋ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ« ،ﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻃﺮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻘﺸﮥ ﺣﺴﺎﺏ
ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ »ﺷﺒﻜﮥ ۲۷ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺧﻴﺮ« ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻨﺶ ﻭ ﭼﺎﻟﺶ ﻭ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻛﻨﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻠّﺖ ﻫﺎ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺪﺍﻳﻰ
ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ٢١٢
ﺗﺮﻫﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺨﻮﻑ ﺑﻮﺩﻥ ﻃﺮﺩ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺣﺴﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪّ .
ﭼﻮﺏ ﻭ ﺗﺮﻛﻪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺯﻭﺭﻛﻰ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
٤١٨
ﺩﺭ ﺹ ،۱۰۵ﻣﺜﻞ ﺻﻔﺤﺎﺕ،۲۱۱ ،۱۰۴،۲۲۴ ،۲۵۰ ،۲۶۱ ،۲۶۵ ،۲۷۷ ،۲۸۰:
...۱۵ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺭﻛﻴﻚ ﻭ ﺯﺷﺘﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻛﻪ
ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻭ »ﻋ ّﻔﺖ ﻛﻼﻡ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ« ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ .ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺍﻧﻌﺎﻡ ۱۰۸ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:
ﻦ ُﺩ ِ ﻜﻞِّ ُﺍ ﻣ ٍﺔ َﻋ َﻤﻠ َُﻬ ْﻢ ُﺛ ﻢ ِﺍﻟﻰ ﻴﺴﺒّ ُﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟَ َﻋ ْﺪﻭﴽ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ﻋِ ﻠ ٍْﻢ َﻛﺬﻟ َ ﺬﻳﻦ ْ ِﻚ َﺯﻳﻨّﺎ ِﻟ ُ ﻳﺪ ُﻋ َ ﻮﻥ ﻣِ ْ ﻭﻥ ﺍﻪﻠﻟِ َﻓ ُ َﻭﻻ َﺗ ُﺴﺒّ ُﻮﺍ ﺍﻟ َ َﺭﺑِّ ِﻬﻢ َﻣ ْﺮ ِﺟ ُﻌ ُﻬﻢ َﻓﻴ َﻨﺒُِّ ﻬﻢ ِﺑﻤﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ َﻳ ْﻌ َﻤﻠُﻮﻥ )ﻭ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﺪﻫﻴﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ،ﭘﺲ ﺗﻌﺪﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﻧﺸﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺭﺍﺳﺘﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺍ ّﻣﺘﻰ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ّ
ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺧﺒﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ(.
ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻔﺎﺭ ﻭ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩ
ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻓﺤﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩ ﭼﻮﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺤﺶ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺩ
ﺳﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺧﺪﺍ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ّ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺳﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ّ
ﺣﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ،ﺍ ّﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ّ
ﻜ ِﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺻﻴﺘﺸﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﻳﻴﺪَ .ﻋ َﻔﺎ ﺍﻪﻠﻟُ َﻋ ّﻤﺎ
ﻛﻞ ِﺑﻤﺎ ﻳﻨْ َﺒﻐﻰ )ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ َﻒ )ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ،ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﻮﺩ( ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ّ َﺳﻠ َ ﻜ ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ ِ ﻧﺴﺎﻥ )ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻻ ُ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ( ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ﻳ َﺘ َ
ﻣﻜﺪﺭ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ... ّ ٢١٣
٤١٩
ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺏ َﻗﻤﻴﺼﻰ ِﺑﻪ ﻻﺯﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺍﺩﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩَ .ﺍ ْ َ ﻻ َﺩ ُ
ﻫﻴﺎﻛﻞ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻘ ّﺮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ )ﺍﺩﺏ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ِ َﺯﻳﻨﺎ َﻫﻴﺎﻛِ َﻞ ﻋِ ﺒﺎﺩِ ﻧﺎ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺮ َ ﺯﻳﻨﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ(.
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺹ َ ،۱۰۵ﻧ ُﻌﻮ ُﺫ ِﺑﺎﻪﻠﻟ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮ ّﻭﺝ
ﺑﻰ ﻋ ّﻔﺘﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻋﺼﻤﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ،ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ)!( ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ُﺗ ﺮﻫﺎﺕ ﻣﺴﺘﻬﺠﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۶ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ
ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘّﻘﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩ.
٤٢٠
ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ
ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﭘﻮﭺ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩ ّﻗﺖ ﻛﻦ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺁﻗﺎﻯ ﺻﺒﺤﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻏﺎﺋﻠﮥ ﺑﻬﺎء )ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺑﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﻰ ﻼ ّ ﻻ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﭼﺎﭘﻰ ﺍﺳﺖ( ﻛﺎﻣ ً ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً ﻛﻨﺪ«.
ﺍﻯ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ِ ﻗﻠﻢ ِ ﻣﻈﻠﻮﻡ ِ ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
٤٢١
ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ
ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩ ّﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ! ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﻗِﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ. ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻔﻆ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ .ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ
ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ
ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﮤ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻛﺸﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ
ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ »ﺩ ّﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ« ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺣﺘﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻏﻔﻠﺖ ،ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﺨﺶ ٢١٤
ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۴ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻫﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ )ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺣﺘﻤﴼ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﺠﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(.
ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺁﻣﺪ ،ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻣﺒﻐﻀﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﺍﻋﻆ ﻏﻴ ِﺮ ُﻣﺘﻌِ ﻆ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﻗﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ
ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ۱۰۵ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ
ﺻﺒﺤﻰ ﺭﺍ ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ِﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻨﺸﻰ ِﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﻭﺣﻰ ،ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ُﺭ ُﺳﻞ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺼﺪﺭ ِ ﺍﻟﻬﺎﻣﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻭﺣﻰ .ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ
ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺿﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺎﺕ ۲ﻭ ۳ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻛﺎﺗﺒﻴﻦ ﻭﺣﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪﴽ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ
ﺍﺑﻦ َﺍﺑﻰ َﺳ ْﺮﺡ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺑﻦ َﺳ ْﻌ ِﺪ ِ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟِ ِ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺫﺍﺗﻰ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ
ﺩﺳﺖ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺳﺖ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ
ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﺑﻄﻼﻥ ﺁﻥ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﻕ ﻳﺎ ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ّ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺑﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻇﺎﻫ ِﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ
ﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺹ ۱۱۲ﻃﻌﻨﻪ ﺯﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ
ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺮ ٢١٥
ﻧﺨﻰ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻤﺎﻥ ﺫﺍﺕ ﺧﺪﺍﺳﺖ ،ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺣ ّﻖ ،ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ )ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺑﻴﻦ ﺣﻖ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻛﻪ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ( ٤٢٢ﻭ
ﻭ ﺧﻠﻖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﻣﻨﻴﻊ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ Dispensation of ِ ﻭﺻﻴﺖ« ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ »ﺩﺭ ﺁﺗﻴﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﻰ ﺣﺎﺻﻞ Baha'u'llahﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻧﺸﻮﺩ« ،٤٢٣ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺧﻼﺻﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ:
ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﺑﺴﻂ ﻛﻼﻡ ﻧﻜﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﺬﻛﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ
ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ .ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻳﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ
ﺗﻌﻤﻖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺷﺎﺭﻉ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ّ ﻛﻨﻨﺪ .ﺫﻛﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻔﺲ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺍﻃﻼﻕ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ
ﻣﻜ ّﺮﻡ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ
ﻼ ﺍﺯ ﻛﻴﻨﻮﻧﺖ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻴﻜﻞ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﻴﻤﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﻣ ً
ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﺠﻮﺍﻫﺮ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﻏﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺵ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻣﺤﻴﻄﮥ ﺍﺯﻟﻴﮥ ﻻﻳﺪ َﺭ ِﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻓﺎﻧﻰ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺗﺠﺴﻢ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻴﻜﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺴﻢ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﻦ
ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺳﺨﻴﻒ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺠﺴﻢ ﺫﺍﺕ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺗﺠﺴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺎﻟﺼﺮﺍﺣﻪ ﺭﺩ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ِﺑ ِّ
ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ِﺍﻧّﻰ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺩﺭ
ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ» :ﻭ ﺑﺮ ُﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ،ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﻮﺩﻩ... ﻏﻴﺐ ﻫ ّﻮﻳﻪ ﻭ ﺫﺍﺕ ّ ﻟ َْﻢ َﻳﺰﻝ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻏﻴﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻻﻳﺰﺍﻝ ﺑﻪ ﻛﻴﻨﻮﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﺑﺼﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ٢١٦
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ...ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﻣﻤﻜﻨﺎﺕ ،ﻧﺴﺒﺖ ﻭ ﺭﺑﻂ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻭ ﻭﺻﻞ ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮﺏ ﻭ ﺑﻌﺪ ...ﺑﻪ ﻫﻴﭻ
ﻦ َﻣ َﻌ ُﻪ ﻣِ ﻦ َﺷﻰٍء ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻻﺋﺢ.«... ﻛﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ﻟ َْﻢ ﻳ ُ ﻭﺟﻪ ،ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻪَ ...ﻭ َ ﻜ ْ
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ» :ﻟ َْﻢ َﻳﺰﻝْ ِﺑ ُﻌ ُﻠ ِّﻮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ
ﻜ َﻤ ِﻦ ﺫﺍﺕ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻻﻳﺰﺍﻝ ِﺑ ُﺴ ُﻤ ِّﻮ ﺗﻤﻨﻴﻊ ﻭ ﺗﺮﻓﻴﻊ ،ﺩﺭ ﻣﺨﺰﻥ ﻛﻴﻨﻮﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ َﻣ ْ
ﻨﺼﻌِ ﻖ ،ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ» «...ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﺭ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻟ ْ َﻦ َﺗﺮﺍﻧﻰ ُﻣ َ َﻦ َﺗ ْﻌ ِﺮ َﻓﻨﻰ ،ﻣﻀﻄﺮﺏ« ﺻﻐﺎء ﻛﻠﻤﮥ ﻟ ْ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻗﺮﺏ ﺍﺯ ِﺍ ْ
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺫﺭﮤ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻪ ُﻛﻨﻪِ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍﻩ
ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺪ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻈﻤﺖ ﺻﻨﻊ ﺗﻮ ﻛﻪ َﻣ ْﻈ َﻬ ِﺮ ُﻗ ّﻮﮤ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺗﻮﺳﺖ«).ﺗﺮﺟﻤﻪ(
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ» :ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ
ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻴﻨﻢ ﻓﺮﻳﺎﺩ ِﺍﻧّﻰ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮﺁﺭﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﻳﺎﺑﻢ)«.ﺗﺮﺟﻤﻪ(
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ» :ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺫﺍﺕ َﺍ َﺯﻝ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﻣﻤﻜﻨﺎﺕ
ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺷﺪ ،ﻟﻬﺬﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﺳﻌﻪ ...ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻗﺪﺱ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ
ِ ﺫﺍﺕ ﺍﺯﻟﻴﻪ ﻋﺰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﺗﺎ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻫﻴﺎﻛﻞ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﻭ ﺑﻪ ﻭ ﺳﺎﺫِ ِﺝ ﻗﺪﻣﻴﻪ ...ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﺍﺻﻔﻴﺎﻯ ّ
ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﻮﺳﻮﻣﻨﺪ ...ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺎﻛﻞ ﻗﺪﺳﻴﻪَ ،ﻣﺮﺍﻳﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺍﺯﻟﻴﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﺍﻟﻐﻴﻮﺏ.«...
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ،ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ َﺍ َﺷ ﺪ ﻇﻬﻮﺭﴽ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻏﻴﺒﻴﮥ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻭ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ.
٤٢٤
ﺩﺭ ﺹ ۱۱۱ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻧﮓ
ﺩﺭ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺼﺐ ﺑﺎﻻﺗﺮﻯ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ
ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ. ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻗﺒ ً ٢١٧
ﺩﺭ ﺹ ۱۱۵ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ .ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﺛﺎﺭ
ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ،ﮔﺎﻩ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﺜﺮ ،ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺁﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺑﻴﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺷﻌﺮﺍﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ
ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﻼﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻓِﺪﺍﻩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺩﺭ
ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺻ َﻮ ِﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻓﻮﻕ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻜﻤﺖ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻪ ُ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻣﻮ ّﺩﺕ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻧﻮﺭ ﺍﺗﻔﺎﻕ
ﺣﻖ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ .ﺟﻬﺪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻮﺭ ﺳﺎﺯﺩِّ ،
ﻗﺼﺪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ْ
ِ ﻣﻠﻴﻚ ﺁﻣﺎﻝ؛ ﻭﻟﻜﻦ ﺗﺎ ﺍﻓﻖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺪﻝ ﺍﺯ ﺳﺤﺎﺏ ﺗﻴﺮﮤ ﻇﻠﻢ ﻓﺎﺭﻍ ﻧﺸﻮﺩ، ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ َﺍ َﻣ ْﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ...ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ِ ِ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻏﺎﻳﺖ ُﻗﺼﻮﻯ ،ﻇﻬﻮ ِﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﺪ َﺍﻗﺼﻰ ﻭ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻧﻄﻖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ِ ٤٢٥ َﻛﻔﻰ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ ﺷﻬﻴﺪﴽ )ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ(.
ﺩﺭ ﺹ ،۱۲۳ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻗﺼﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ،ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﻳﻴ ِﺰ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ ،ﻟﺒﺎﺱ ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ﻃﻮﺭﻯ
ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﮔﻮﻳﻰ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ!
ﺩﺭ ﺹ ۱۲۷ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﺣﻜﻢ ﻧﺎﻣﺰﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ۹۵ﺭﻭﺯ ﻣﻬﻠﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺫﻛﺮ
ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺪﻳﺪﻩ ﺯﻓﺎﻑ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻘﺪ ﻭ ﻛﺎﺑﻴﻦ ) َﻣﻬﺮﻳﻪ( ّ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺬﻭﺭﺍﺕ ﻛﻠﻴﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺸﺖ
٤٢٦
ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﻍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺭﺳﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻫﺴﺖ ،ﺩﺭ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺣﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ٤٢٧.ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺤﺬﻭﺭﺍﺕ )ﺧﻮﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ( ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ٢١٨
ﺩﺭ ﺹ ۱۲۹ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻼﻉ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻋﺸﻖ ﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ِ
ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻰ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﺯﺩﺩ)!( ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻋﻨﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﺪ ،ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺆﻣﻦ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻘﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻜﺸﺪ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻋﺸﻘﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﺟﻌﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ
ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ!
ﺩﺭ ﺹ ۱۳۳ﻧﻴﺰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ» ،ﺍﻳﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭ ﺑﻬﺎء« ﺭﺍ »ﺗﺎ ﺧﺮﺧﺮﻩ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻒ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺖ« ﺫﻛﺮ
ﻼ ﺍﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﺛﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺟﻤﻠﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ۱۰۵ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۶
ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺩﺭ ﺹ ۱۳۴ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ
)ﺍﻧﺪ( ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ )ﺷﺎﻥ( ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ »ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ؟ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ
ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ .ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ ﻧﺘﺮﺳﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ .ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﻫﺴﺘﻢ .ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ
ﭼﻘﺪﺭ ﺗﺐ ﺩﺍﺭﻡ .ﺩﺧﺘﺮ )ﺣﻀﺮﺕ( ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﮔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺐ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪ
ﺧﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﻜﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﺟﮥ ﺗﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺮﺩﻡ «.ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ،ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ ﺑﺤﺚ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ
ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ — ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺻﺒﺤﻰ — ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺮﺡ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺍﺳﺖ ٤٢٨.ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ
ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻣﺴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻪ
ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪ .ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﻣﺆﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺁﺭﺯﻭﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ: ٢١٩
ِ ِ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ،ﺯﺧﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ،ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﻜﺘﺎ، ﻓﺮﻗﺖ ﺩﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ،
ِ ﺭﺣﻤﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ،ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍ؛ ﺩﺭﻣﺎﻧﺶ ﺟﻮﺍﺭ ﻳﺴﺮ ﻟﻰ ﻫﺬﺍ. ﺏ ِّ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰَ .ﺭ ِّ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻢ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗ ِ ِﺮﻳﺎﻕ )ﺩﺍﺭﻭﻯ( ﻭﺻﺎﻝ ﺯﺍﺋﻞ ﻛﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﺍﻳﻦ ِّ
ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻋﻼﺝ ﻧﻤﺎ.
٤٢٩
ﺩﺭ ﺹ ۱۳۶ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۵ﻭ
ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺘﻦ ،ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ،ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺑﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ،ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻓﺠﻴﻌﮥ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﻭ
ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ،ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ...ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ...ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﻜﺎﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻧﺴﺨﻪ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺻﻞ ﺣﻜﻢ ،ﻭﺟﻮﺏ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭﺻﻴﺘﻨﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺑﺎﻟﻎ ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ،
ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﺮ ﺩﻫﺪ.
٤٣٠
ﺩﺭ ﺻﺺ۱۳۴:ﻭ ،۱۳۷-۱۳۸ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﻣﻌﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺴﺖ. ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﻭ ﻣﻌﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻼﻑ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺴﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ
ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻈﺮ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﻼ ﻫﻮﻳﺪﺍﺳﺖ) .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻼﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ِ ﻋﺸﻖ ﻛﺎﻣ ً
ﻼ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ﻗﺒ ً
ﺩﺭ ﺹ ۱۳۸ﺿﻤﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺤﺸﺎء ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۹۰ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ
ﺍﻳﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭﺍﺿﺢ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻋﻘﻮﺑﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ٢٢٠
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ۷۰ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺳﺆﺍﻻﺕ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﺩ! ُﺳ ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻛﺎﺵ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ۷۰۰۰۰ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﭼﻴﺴﺖ .ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ َ
ﮔﻔﺖ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻣﺘﻤﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ
ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ،ﺝ ۳ﻭ ...،۴ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﻭ ﺍﮔﺮ
ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ! ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺳﻮﺭﮤ ﻫﻮﺩ، ﺁﻳﺎﺕ ۲۴-۲۰ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻒ ﻟ َُﻬ ُﻢ ِﻤﻴﻦ... ﻦ َﺍ ْﻇﻠ ََﻢ ﻣِ ﻤ ِﻦ ﺍ ْﻓ َﺘﺮﻯ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻛ ِﺬﺑﴼَ ...ﺍﻻ َﻟ ْﻌ َﻨ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻋﻠَﻰ ّ َ َﻭ َﻣ ْ ﻳﻀﺎﻋ ُ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ ﻭﻥ )ﻭ ﻛﻴﺴﺖ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻻ ْﺧ َﺴ ُﺮ َ ﻻﺟ َﺮ َﻡ َﺍﻧُ ﻬ ْﻢ ﻓِﻰ ﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ ُﻫ ُﻢ ﺍ َ ﺬﺍﺏَ ... ﺍﻟ َﻌ ُ
ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺖ...ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ...ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ...ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﺗﺮﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ(.
ﭘﺎﮎ ﻭﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻨﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ! )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺤﺸﺎِء ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۹۰ﺩﺭﺻﺪ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ۴ﻭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(.
ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺹ ۱۳۸ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺹ ۱۳۹ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ،ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﻘﺺ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺻﺪﻭﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﻳﺪ)ﻧﺪ( ﻭ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻫﻢ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ
ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﻣﺎﻧﺪ.
ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻳﺎ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺎﻓﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﻯ
ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺪﻩ .ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻧﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ
ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺎﺿﻞ ﻓﻘﻴﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ،ﻧﺎﺯﻝ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﻨﺪ)!( ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﻗﻊ
ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻳﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﻭ ﻋﻤﻖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪُ .ﺳ َ ٢٢١
ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﻔﺒﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺘﺒﻊ ﻛﻼﺳﻴﻚ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺣﻮﺯﻭﻯ ﻭ
ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻨﺪ؟! ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ
ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﻨﺼﻮﺻﮥ ﻛﺘﺎﺏ
ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺍ ﻧﺴﺦ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ،ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﺸﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﺿﻤﺎﺋﻢ ﺁﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ
ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﻼ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺹ ۱۴۶ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً
ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﺘﺐ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ
ﻧﺰﺩ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪ ،ﭼﻮﻥ ﻋﻮﺍﻡ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ» ،ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻯ« )ﺹ (۱۴۶ ﺗﻌﻤﻖ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺩﻩ. ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ »ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ« ﺷﺎﻥ ﻣﺠﺎﻝ ﺗﺨﺼﺺ ﻭ ّ
ُﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻼﻝ ﺣﺒﺸﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﻝ ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍ ّﻭﻟﻴﮥ
ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺰﺩ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ! ﺛﺎﻧﻴﴼ ﻋﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠّﻢ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﮤ ﺩﻭﺭﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ
ﻜﺎﺭ )!( ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺑﺤﺚ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣ ّ
ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ )ﺹ ،۱۴۷ﺳﻄﺮ ،۱۰ﺹ ،۱۵۰ﺳﻄﺮ ،(۱۲ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻓﺮﺩﻯ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﺍﺵ ﻣﺠﺎﻝ ﺗﺨﺼﺺ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ
ﻧﺪﺍﺩﻩ! ﺛﺎﻟﺜﴼ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﻉ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭ
ﺍﺻﻮﻝ ﺁﻥ .ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ،ﺳﺎﻝ ﺍ ّﻭﻝ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ،ﻧﺸﺮ ،۱۳۸۳ﻭﺯﺍﺭﺕ
ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺩﺭ ﺹ ،۹۲ﺳﻄﺮ ۱۸ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ» :ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻯ ﺑﻪ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ،ﺑﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﻧﺒ ّﻮﺕ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﺪ .ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ
ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﻼﻡ — ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺣﻜﺎﻡ،
ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﺍﺟﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﺕ — ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ «.ﭼﻄﻮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ
ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺟﺎﻳﺰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ؟ ﺑﻠﻰ ﺣ ّﻘﺎﻧﻴﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ٢٢٢
ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻼﻙ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ
ﻭﺍﻻ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺟﺎﻫﻠﻴﮥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ — ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪّ ،
ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻤﮥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ — ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻭ
ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻗﻮﻣﺸﺎﻥ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻭ
ﻭﻥ) «...ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪِ » :ﺍ ّﻧﺎ َﻭ َﺟ ْﺪﻧﺎ ﺁﺑﺎَءﻧﺎ َﻋﻠﻰ ُﺍ ﻣ ٍﻪ َﻭ ِﺍﻧّﺎ َﻋﻠﻰ ﺁﺛﺎ ِﺭﻫِ ْﻢ ُﻣ ْﻘ َﺘ ُﺪ َ
ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﭘﺪﺭﺍﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﺛﺮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ /ﺯﺧﺮﻑ (۲۲،ﻭ
ﺠ ُﻨ ٍ ﻮﻥ« )ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺍﻟﻪ ﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰَ » :ﻭ ﻳ ُﻘﻮﻟ َ ُﻮﻥ َء ِﺍﻧّﺎ ﻟَﺘﺎ ِﺭ ُﻛﻮﺍ ﺁﻟ َِﻬﺘِﻨﺎ ﻟِﺸﺎﻋِ ٍﺮ َﻣ ْ
ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻋﺮﻯ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ /ﺻﺎ ّﻓﺎﺕ.(۳۵ ،
ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺷﻴﺦ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺭﺍﺑﻌﴼ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻣﻮﺿﻮﻉ ،ﻳﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﻼﻡ، ِ ﺍﻧﺼﺎﺭﻯ ،ﺧﺎ َﺗﻢ ﺍﻟْ ُﻔ َﻘﻬﺎء ﺠ َﺘ ِﻬﺪﻳﻦ) ٤٣١ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۲۸۱ﻩ.ﻕ .ﺩﺭ ﻧﺠﻒ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﻭﺍﻟﻤ ْ ُ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ َﺟ ﻞ َﺟﻼﻟ ُُﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺯﻧﺪﻩ
ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ٤٣٢.ﺧﺎﻣﺴﴼ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ
ﻻﺟ َﺮﻡ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ» :ﺷﻤﺎ )ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺠﺘﻬﺪﺍﻥ ﻣﺎ؛ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ َ
ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ؛ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ
ﻻ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﻓﺘﻮﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ« ،ﺍ ّﻭ ً ﺑﻮﺩﺍﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻫﻤﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ،ﺣﺮﻑ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺑﺰﻧﻨﺪ ،ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺟﻮﺍﺑﻰ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ؟ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺣﻜﻢ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ،
٤٣٣
ﻜﻢ ُﻣﺤﻜﻢ — ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﭙﺴﻨﺪ — ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ُﺣ ِ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻞ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﻋﻠّﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺡ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ
ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺭﺳﻞ ﻗﺒﻞ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﻟﻮﺡ
ﺍﺣﻤﺪ( .ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮ ٢٢٣
ﻋﻜﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ َﺍ ْﺳ َﺘ ْﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟَ ﮔﺮﻭﻫﻰ » َﺍﺭﺍﺫِ ﻝ« ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ »ﺑﺎﺩﻯ ﺍﻟﺮﺃﻯ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ
ﻣﻘﺎﻡ)ﻫﻮﺩ ،(۲۹،ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺻﻨﻒ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ،ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ
ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ،ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ،ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ
ﺟﻞ َﺟﻼﻟ ُُﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻢ ﺷﺪ ٤٣٤.ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻻﺑﺪ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻛﺮﺩﮔﺎﺭ ﻛﻪ ّ ﻛﻞ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺍﻟَﻰ ﺍ َ
ﺛﺒﺖ ﺷﺪ )ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺫﻛﺮ ۴۰۰ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎﻳﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( .ﺑﻠﻰ ﺣﺘﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ
ﻋﻼﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ َﺍ ِ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺧﻠﻮﺻﺸﺎﻥ ،ﻋﻠﻤﺸﺎﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻛﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺸﺪ ﻭ ّ
ِ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻔﺤﺺ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ، ﺑﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻧﻬﺎ ّ ﻴﻞ ﻋﻈﻴﻢ ِ ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ِﺧ ِ ﻛﻨﻨﺪ! ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺟﺰء ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ )!( ﻳﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻯ
ﺍﺳﻴﺮ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻴﻦ« )ﺑﻘﺮﻩ۸۸/؛ﺟﻤﻌﻪ،(۶ ، ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪَ » :ﻓ َﺘ َﻤﻨﻮﺍ ﺍﻟ َْﻤ ْﻮ َ ﺕ ِﺍ ْﻥ ُﻛﻨْ ُﺘ ْﻢ ﺻﺎﺩِ َ
ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺩ. ﻓﺪﺍﻯ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺷﻬﺪﺍء ّ
ﺩﺭ ﺹ ۱۴۶ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻳﺪ »ﻻﻝ ﻭ ﻛﻮﺭ ﻭ ﻛﺮ ﺑﻪ
ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ« ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻛﺎﺭ ﺁﻥ ﺧﻼﻑ ﻼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﺁﻥ ﻧﺼﻮﺹ ،ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﻭ ﻗﺒ ً
ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ ،ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ »ﻻﻝ ﻭ ﻛﻮﺭ ﻭ ﻛﺮ« ،ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ
ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻋﻜﺲ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﺍﺯ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ،ﺑﺮ ِ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﭼﻮﻥ ﺻﻼﺕ ﻭ ﺻﻴﺎﻡ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺷﺎﺭﻉ ٢٢٤
ﻗﺪﻳﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻋﻘﻞ ﻛﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻋﻘﻮﻝ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ
ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ.
ﺩﺭ ﺹ ۱۴۸ﻭ ﻧﻴﺰ ۲۹۰ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺭﻓﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ )!( ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺿﻤﻦ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻬﻤﺖ
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻗﺒ ً
ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ،
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﭘﻮﻝ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻮﻝ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻓﻘﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﻘﻠّﺪﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ
ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺗﺪﻳﻨﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﺜﻞ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ
ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻧﻘﻀﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ )!( ﻭ
ﻫﻤﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺘﻤﴼ ﻣﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﻼﺵ ﻭ ّ
ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫِ ﻤﻪ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻭ ﺗﺼﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ!
ﺩﺭ ﺹ ) ۱۵۱ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﺺ (۱۸۹-۱۹۱:ﺑﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ
ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﻋﺸﻘﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ،ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﺭﺍء ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﻯ ﻋﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ۱۴۶ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ
ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺗﺨﺼﺺ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺩﻳﻨﻰ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﺮﺩ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﻉ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺻﻮﻝ ،ﺣﺎﻝ
ﺳﺆﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺣﻜﻢ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻰ ،ﺩﺭ
ﺩﻫﻰ» ،ﮔﻞ ﻫﺎﻯ ﻭﺣﺸﻰ ،ﮔﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ ﻭ ﻳﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﭙﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﺸﺎﻥ«
ﺑﭽﻴﻨﺪ ﻭ »ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ« ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ٢٢٥
»ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭼﺎﻗﺎﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﺭﺩﺁﻟﻮ ﻭ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻮﺑﺮ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻮﻗﻰ ﺩﺭ ﺟﻴﺐ ﻫﺎﻳﺶ ﭘﺮ« ﻛﻨﺪ ﻭ »ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻋﻨﺎ« ﺑﺮﻳﺰﺩ )ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﮔﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ
ﺑﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻋﻨﺎ ﻣﻰ ﺭﻳﺨﺘﻪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺎﻗﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻋﻨﺎ ﻣﻰ
ﻣﻮﺟﻪ ﺭﻳﺨﺘﻪ؟( .ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺟ ّﻮ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎﺭ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺮﻋﻰ ّ
ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﺭ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻋﻠﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺭﻋﻨﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ
ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﻨﻬﺎﺩﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻫﻢ ،ﺟﻮﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﭼﺎﻗﺎﻟﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺑﺮﺍﻯ
ﺭﻋﻨﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ!
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﻙ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻠﻰ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺭﻭﺵ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺭﻋﻨﺎ ،ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻨﺪ )ﺹ ،(۱۵۱ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ )ﺻﺺ۲۰:ﻭ (۷۹ﮊﺍﻧﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺤﻔﻞ
ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ )!( ﺭﺍ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮ ﻏﻴﺮ ﻋﻔﻴﻒ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ،ﺑﺎ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ
ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻋﺸﻘﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﭼﻮﻥ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﮊﺍﻧﺖ ﻟﺞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ
ﺟﺪﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺨﺎﻟﻒ ّ )ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ( ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ )!( ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ،ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻋﺸﻘﻰ
ﺑﭽﮕﻰ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ )ﺹ (۷۹ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﮊﺍﻧﺖ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ِ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﮕﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺣﺮﺹ ﻭ ﻭﻟﻌﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻭ ﺟﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺩﭼﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ۱۵۲ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﺴﻠﺦ
ﻜﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﺳﺖ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ» ،ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻯ ﻣ ّ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ« ﻭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ
ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺑﻜﻨﺪ ﻳﺎ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺰﻧﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ »ﺣﺘﻰ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻭ )ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ(ﭼﻪ
ﻻ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ؟ ﺟﺰ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ« .ﺍﻭ ً
ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺯﻭﺭﻛﻰ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻯ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ )!( ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ٢٢٦
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ )!( ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ
ﻗﺪﺭﺗﺶ ﺑﻮﺩ ،ﺳﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ،ﻃﻮﺭﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻜﺎﺭ )ﺻﺺ۲۴:ﻭ (۷۴ﻛﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ )!( ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ )ﺻﻔﺤﮥ (۳۱ﺍﺯ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻠﻮﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﻤﻜﺶ
ﻧﻤﺎﻳﺪ )!( ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻴﺎﻕ ﻛﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻜﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺣﻜﻢ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻳﻊ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻣﺶ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻜﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻜﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ
ﺣﺴﺪ ﻭ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﻛﻞ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻧﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺫﻳﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪّ » :
ﻣﺘﻌ ّﺮﺽ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ «.ﻭ ﻧﻴﺰ» :ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻓﺠﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ «.ﻭ ﻧﻴﺰ:
»ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻜﻨﺪ .ﺷﺄﻥ ﺍﻫﻞ ﺣﻖ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ
ﺍﺧﻼﻕ ﺣﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ «.ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ
ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻛﺴﻰ ﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﻧﻜﺘﻪ ﻧﮕﻴﺮﺩ«.
٤٣٥
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﻓﻮﻕ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ
ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ
ﺑﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ،ﻭ ﺑﻪ
ِ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻭﻻﺩ ،ﮔﻨﺎﻩِ ﻧﺎﺑﺨﺸﻮﺩﻧﻰ ﺍﺳﺖ .ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﺪﻡ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﻤﺖ ﻭ ﺳﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺴﺐ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ
ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﺪِّ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ.
٤٣٦
ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ،
ﺣﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﭼﻪ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻳﺎ ﻗﺘﻞ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ ّ
ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ »ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮ« ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ
ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ »ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ٢٢٧
ﻣﻨﻜﺮ« ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻓﺮﺩﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﺧﺎﺹ ،ﺑﻪ
ﻣﻜﺪﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻥ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﻳﺎ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻨﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ّ
ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ،ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﻳﺎ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻔﻮﺱ ﺧﺎﻃﻰ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ،ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻛﻪ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺑﻼﻍ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ
ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺣﺎﺩﻯ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺗﺬﻛﺎﺭﺍﺕ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺗﻮﺳﻂ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ ﻣﻨﻬﻴﺎﺕ ،ﺁﻥ ﻓﺮﺩ ﺧﺎﺹ ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ )ﺿﻤﻴﻤﮥ (۵ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺩﻫﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﻮ ّﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ
ﻧﻔﻮﺱ ،ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺮﺟﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ٤٣٧ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻃﺮﺩﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﻼ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ) .ﺭﺟﻮﻉ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﻨﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒﻼٔ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻛﺎﻣ ً ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۷۶ﻭ ۹۶ﻭ ۴۱ﻭ ۴۴ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ(.
ﺩﺭ ﺹ ۱۶۳ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻣﺘﻮﻓﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ
ﻼ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﻘﺪﺱ)!( ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻧﻘﺺ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﻗﺒ ً ﺍﻃﻼﻉ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ .ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ
ﺧﺼﻮﺹ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺗﺬ ّﻛﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﺼﺎﻋﺪﻳﻦ ﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟ )ﺍﺻﻄﻼﺣﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻮﻓﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ( ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﺜﻞ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ۴؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ...ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ُﻣﺜ ِﺒ ِ ﺖ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻳﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻳﺎ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﻤﺎ ﺑﻴﺶ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺩ ،ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺭﺍ ،ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۱۶۷ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻭ ﻣﺤ ّﺮﻡ ﻭ ﺻﻔﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ ﻣﺤ ّﺮﻡ ﻭﻻﺩﺕ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻨﻜﺮ ﺍﻣﺎﻡ
ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺷﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺭﺍ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ٢٢٨
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ ،ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻓﺪﺍﻯ ﻫﺮﺩﻭ ﺑﺎﺩ ،ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻼ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً ﺩﺳﺖ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﻤﺎﻡ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ( ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۵ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻳﻜﻰ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﺎﺹ ﻣﺨﺘﺺ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﻠّﺖ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻂ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ؟ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ّ
ﻛﻤﴼ ﻭ ﻛﻴﻔﴼ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎ ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻭ ّ
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﻛﻨﻨﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ،
ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ
ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻧﻴﺰ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۳ﻩ.ﺵ( ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ ،ﺭﺳﻤﴼ ﺍﺯ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻩ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ
ﺗﺬ ّﻛﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ،ﻧﻔﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻭ ﻳﻮﻡ ﺗﻮﻟّﺪ ﺩﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻛﻞ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰﺗﺮﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻳﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻮﺟﺐ
ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ ،۳ﻓﺼﻞ ﺣﻜﻤﺖ( .ﻭ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﻭ ﺟ ّﻮﻯ
ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻛﻪ ﺟﻌﻞ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ
ﻛﻞ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻭ ّ
ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﭼﻪ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻨﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺯﻫﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺷﻬﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ
ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻧﻴﺘﻰ ﺧﺎﻟﺺ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺁﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ )ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﻣﻠ ّﻘﺐ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ
ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ٢٢٩
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟِﻠﻪ ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ َﺣ ِّﻆ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻡ ،ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭ ُ ﺍﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺹ ) ۱۷۲ﻭ (۲۶۵ﻣﺜﻞ ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ َﻣﺤﺮﻡ ﻭ ﻧﺎ َﻣﺤﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ
ﻼ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒ ً
ﺑﺎﺭﮤ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺠﺎﺑﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺤﻞ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺧﺎﺹ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻛﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻧﻴﺰ ّ
ﺣﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺮﻡ ﻭ ﻧﺎ ﻣﺤﺮﻣﻰ ﻭ ّ
ﻠﻬ ِﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳ ِﺰ ﺍﻣ ِﺮ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ُﻣ َ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻬﺪ ﻓﺤﺸﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ،ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﻭﺿﻊ ﭘﻮﺷﺶ ﻭ
ِ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻮﺷﺶ ﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﺮﻭﻉ ،ﻣﻰ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﻭ
ﻛﻞ ِ ُﺍ َﻣﻢ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﻠﻮﻍ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩِ ّ
ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻧﺺ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻗﺒ ً ﻭﺍﻻﻯ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ )ﭼﻨﺪ ّ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺩﺭ ﺻﺺ ۱۷۴-۱۷۵ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ
ﻣﻘﺪﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ...ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒ ّﺮﻙ ﻭ ّ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ
ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ «.ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﻪ
ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺱ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻥ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻭ
ﺗﻤﺪﻥ ﻫﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻭ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ّ
ِ ﻋﻨﻮﺍﻥ ") "Group-Egocentrismﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺑﺤﺜﻰ ﺗﺤﺖ ِ ﺷﻜﺎﻝ ﺁﻥ ") "Ethno – Centrismﻗﻮﻡ -ﻣﺪﺍﺭﻯ( ﻳﺎ ﺧﻮﺩ-ﻣﺪﺍﺭﻯ( ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ َﺍ
٤٣٨
ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ
ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺍﻧﮕﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮤ ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﻋﺪﻡ ّ ٢٣٠
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻼﻙ ﻗﻀﺎﻭﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ .ﺣﺎﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺩﭼﺎﺭﻧﺪ ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻴﺎﻥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ
ﻣﺘﻮﺟﻪِ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺿﺮﺭﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺸﻮﺭ ّ ّ ّ ّ
ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ ،ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ
ﭼﻪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ،ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ )!( ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﺘﺮﺿﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ
ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۳۱۷ﻭ ۳۱۹ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭﻩ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ .ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﻪ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ،ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺩﻳﺮﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ
ﻮﻥ ﻣِ ﻨّﺎ ِﺍ ّﻻ َﺍ ْﻥ ﺁ َﻣﻨّﺎ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ َﻭ ﻣﺎ ﻛﺸﺘﻦ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ .ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻣﺎﺋﺪﻩ ،ﺁﻳﻪ ۶۴ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪَ ...» :ﻫ ْﻞ َﺗ ْﻨﻘِ ُﻤ َ
ﻦ َﻗﺒْ ُﻞ َﻭ َﺍ ﻥ َﺍ ْﻛ َﺜ َﺮ ُﻛ ْﻢ ِ ﻮﻥ« )ﺁﻳﺎ ﻧﺎ ﺧﻮﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺳ ُﻘ َ ُﺍﻧْﺰِﻝَ ِﺍﻟَﻴﻨﺎ َﻭ ﻣﺎ ُﺍﻧﺰِﻝَ ﻣِ ْ
ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ
ﻓﺎﺳﻘﺎﻧﻨﺪ(؛ ﻭ ﺩﺭﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ،ﺁﻳﻪ َ » :۱۹۰ﺭﺑﻨﺎ ِﺍﻧﻨﺎ َﺳ ِﻤ ْﻌﻨﺎ ُﻣﻨﺎﺩﻳﴼ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﻟ ِْﻼ ِ ﻳﻤﺎﻥ َﺍ ْﻥ ﺁﻣِ ُﻨﻮﺍ
ﻜ ْﻢَ ،ﻓﺂ َﻣﻨّﺎ« )ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﻧﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﮕﺮﻭﻳﺪ ﺑﻪ ِﺑ َﺮﺑِّ ُ
ﻻﺑﺮﺍ ِﺭ« )ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ،ﭘﺲ ﮔﺮﻭﻳﺪﻳﻢ(َ » .ﺭﺑﻨﺎ َﻓﺎ ْﻏﻔﺮﻟَﻨﺎ ُﺫ ُﻧﻮ َﺑﻨﺎ َﻭ َﻛ ِّﻔ ْﺮ َﻋﻨّﺎ َﺳﻴﺌﺎﺗِﻨﺎ ﻭ َﺗ َﻮ ﻓﻨﺎ َﻣ َﻊ ﺍ َ
ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺎﺯ ﭘﻮﺷﺎﻥ ﺑﺪﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻴﻜﺎﻥ /ﻫﻤﺎﻥ.(۱۹۱ ، ﺩﺍﻧﻰ
ﻣـ ــﻠﻜﺎ ﻭ ﭘﺎﺩﺷ ـ ــﺎﻫﺎ ﻛﺮﻣﻰ ﻧ ـﻤـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ
ﺑﻪ ﺿﺮﻭﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﺧﺠﺎﻟﺘﻰ ﻛـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ
ِ ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮ ِ
ﭼﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺗ ـﻤــﻨﺎ ﻧــﻪ ﻣ ــﻦ ﻭ ﻧـ ــﻪ
ﺗﻮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺳـ ــﻌﺎﺩﺕ ﻫـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺪﺍﻳﺖ
ﺁﺧﺮ ﺑـ ـ ــﻪ ﺷﻬـ ـ ــﺎﺩﺗﻢ ﭼ ــﻪ ﺷ ـ ــﻮﺩ ﺍﮔ ـ ــﺮ ﺩﺭ ِ
ﺯﻧ ــﺪﮔ ـ ـ ــﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻧﻰ.
٢٣١
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺰ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒ ّﺮﻛﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ
ﻣﻘﺪﺱ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻣﻠّﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ّ
ﻣﺤﻘﻖ ،ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺘﺒّﻊ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺁﻣﺪﻩ؟ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻼﻳﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻛﻦ ّ
ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺟ ّﻮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۳۵۲ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ» ،ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ
ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ« ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ )ﺹ ،٤٣٩ (!۱۷۵ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۲ﺑﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ
ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺴﻬﻴﻼﺕ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ّ ﺣﺠﺎﺝ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺑﻪ ﺣﺞ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ. ّ
٤٤٠
ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﭼﻴﺴﺖ ،ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﺍﮊﮤ ﺛﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ .ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﺛﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻣﻈﺎﻟﻢ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ، ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺜ ً ﻼ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻣﺎﻛﻦ ّ
ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻏﻴﺮ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ،ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺛﻮﺍﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ
ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻰ ُﺍﺧﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻇﻠﻢ ﻫﺎﻯ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ،ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺛﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﻭ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻳﺪ ،ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺰﻧﻴﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺛﻮﺍﺏ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﻤﺎﻥ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ:
ﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻴﻞ
ﻭﺭ ﭼﻮ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ﺧﻮﻧﻢ َﺳﺒﻴﻞ
ﺳﺮ ﻧﮕـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﺩﺍﻧﻢ ،ﻧﮕﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗـ ـ ـ ــﻮ ﻣﻦ
ﺑﻬﺮ ِﻓـ ـ ـ ـ ــﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺟ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻥ ﻭ ﺗـ ـ ـ ــﻦ
ﻭﺭ ﺯ ﻓﻘﺮﻡ ،ﻋ ـ ـ ـ ــﻴﺴﻰ ِﻣﺮﻳـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻢ ﻛﻨ ـ ـ ـ ــﻰ
ﮔﺮ ﭼﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧ ــﻢ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺹ ۱۷۵ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻣﻰ
ِ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ
ِ ﻣﻨﺼﻒ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ٢٣٢
ﻣﻘﺪﺱ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﻙ ّ
ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ۵ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﻦ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻴﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﺷﻌﺮﺍ ﻭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ .ﭘﺎﮎ ﻭ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺩﺍﺩ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻯ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻯ! ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻳﺖ!
ﺩﺭ ﺹ ۱۷۶ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻗﺒ ً
» ِﺳﺮ« ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩﻥ
ﻼ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً
ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ .ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻛﻤﺘﺮ
ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﺧﻮﺩ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺟﻌﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ
ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﻪ ۵ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﺍﻟﺨﻴﺮ« ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ َ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻓﻀﻼﻳﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ » ُﺍ ﻣ ٌﺔ َﻳ ْﺪ ُﻋ َ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺨﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻻﺯﻣﻪ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ
ﺭﻭﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ،ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﺲ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻫﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ،ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺭﻭﺍﺑﻂ
ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻧﻴّﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻭ ﻣﺪﺕ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ِ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ،ﻭ ﻓﻘﻂ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ »ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺭﻓﺖ«؛ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻴﻢ ،ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﻛﻠﻴﻢ.
ﺩﺭ ﺹ ۱۸۴ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﻮﻝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ »ﺧﺮﺷﺎﻥ
ﺍﺯ ﭘﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ «.ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ۱۵-۱۳ﻭ ۱۴۸ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ. ٢٣٣
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ »ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ
ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭ «،ﻭ ﺩﺭ ﺹ ۱۸۵
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻘﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﺮﻭﻋﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻭ
ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ
ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺟﺎﻥ
ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻓﺮﻭﻉ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻛﺘﺐ
ِ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻮﺭﺩِ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻻ َﻳ َﺘ َﻐﻴ َﺮ ﺍﺳﺖَ » :ﺣﻼﻝُ ْﻘﻴﻤﺔِ َﻭ َﺣﺮﺍ ُﻣ ُﻪ َﺣﺮﺍ ٌﻡ ِﺍﻟﻰ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎ َﻣﺔِ « )ﺣﻼﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻼﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺤ ﻤ ٍﺪ َﺣﻼﻝٌ ِﺍﻟﻰ ﻳ ْﻮ ِﻡ ﺍﻟ َ ُﻣ َ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺣﺮﺍﻣﺶ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ( ٤٤١ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻟﺰﻭﻡ ﭘﻮﻳﺎﻳﻰ ﻓﻘﻪ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﻘﻬﻰ ﻧﻮﻳﻦ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﻣﺴﺄﻟﮥ »ﺧﺎﺗﻢ
ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﻄﻊ ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ »ﻣﻐﻠﻮﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ«
٤٤٢
ﺗﻮﻫﻢ ﻭ ﻗﻄﻊ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﻢ ﺭﺍﻫﮕﺸﺎ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍﺳﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻄﻘﴼ ﺑﻪ ﺁﻥ ّ
ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻮﻛﻮﻝ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ّ
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ،ﻭ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ،ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ
ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﺁﻥ ﻣﻔﺼ ً ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻨﺠﺪ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻭﺟﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ
ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ﻣﻌﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻭﺟﻬﻰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻨﺪﻣﺠﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ )ﻗﺒ ً ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺟﻮﻩ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ
ﻮﺍﻃﻦ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ — ﻛﻪ ﺗﺎ ۷۰ﻭﺟﻪ ﺫﻛﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ — ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺩﻩ ﻭﺟﻬﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ َﺑ ِ ٤٤٣ ﻼ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻭ ﺩﺭ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻫﻢ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( .ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻗﺒ ً
٢٣٤
ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ،ﻭﺟﻮﻩ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻨﺼﻒ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺭﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺭﺟﻮﻉ
ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﻯ ،ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺫﻳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻛﺒﺮﻳﺎ ﻭ ّ ﺑﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﭘﺎﻙ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺰﻛﻴﻪ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ّ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺟﺎﻳﺰ
ﻼ ﺫﻛﺮﺵ ﺷﺪ! ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺹ ۱۸۵ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ،ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻼﻛﺖ ﻭ
ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ.ﺑﺎﻗﻰ ،ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ
ﻛﺘﺎﺏ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ،ﺹ۲۰۱ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ:
»ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﻣﺮﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ ،ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻬﺎء ،ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!« ﺍﺯ ﺑﺤﺚ »ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺒﻜﻪ ۲۷ﺳﺎﻟﻪ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« )»ﺑﻞ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ«( ﻛﻪ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ،ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ
۱۸۶ﻭ ﻧﻴﺰ ۲۸۴ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﺙ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻠﻚ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﻭﻟﺖ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷
ﺳﺎﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ! ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ
ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!( ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻓﻠﺠﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻧﻜﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ﻫﺎ )ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ( ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ«.
ﭘﺎﺳﺦ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۹۶ﻭ۷۶ﻭ ۱۴۸ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .ﺫﻛﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻠﻚ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻓﺮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﻼ ﻃﺒﻖ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﮔﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻧﻘﺾ ﻗﺒ ً
ﻼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﻤ ً
ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻬﻤﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ِﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ
ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺗﻐﻴﻴ ِﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ٢٣٥
ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺭﺙ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ
ﺹ ۱۳۶ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،٤٤٤ﭼﻪ ﻛﻪ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ
ِ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻓﺮﺩ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ِﻇﻬﻮ ِﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ،ﺍﺻﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ
ِ ﺣﻜﻤﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻮﻥ ﻟ َُﻪ َﻛﻨْﺰﴽ ﻋِ ﻨْ َﺪ َﺭﺑِّﻪِ ْﺨﻠ ِْﻖ ﻭ ﻳ ُ ﻜ َ ﻻ ْﻣ ِﺮ َﻭ ﺍﻟ َ ِﻴﺸ َﻬ َﺪ ﻟ َُﻪ ﻓﻰ َﻋﻮﺍﻟ ِِﻢ ﺍ َ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﻟ ْ ﺍﻟْﺤﺎﻓ ِ ﻣﻴﻦ« )ﺗﺎ )ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﺰﺑﻮﺭ( ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ )ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ( ﺷﻬﺎﺩﺕ ِﻆ ﺍ َ ﻻ ِ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﮔﻨﺠﻰ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ( ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻫﻴﻜﻞ
ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ِ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ ،ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ُﻭ ّﺭﺍﺙ، ﺍﮔﺮ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ُﺯﺧ ُﺮﻑ ِﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖ ﻭﻟﻜﻦ ﺩﺭ ِ
ﻳﻢ ﺍﻪﻠﻟ )ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ( ﻣﺮﻏﻮﺏ ِﻻ ﻋِ ﺪﻝَ ﻟَﻪ )ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ( ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ،ﮔﻨﺞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻧﺞ ﻧﻴﻔﺰﻭﺩﻳﻢَ .ﺍ ُ ﻤﻦ ﻓِﻰ ﺍﻟ ُﻔ ِ ﻜﻞِّ ﺮﻗﺎﻥَ » :ﻭ ٌ ﻳﻞ ِﻟ ُ ﺩﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻑ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺧﻄﺮ ﻣﻜﻨﻮﻥُ .ﺍﻧْ ُﻈ ُﺮﻭﺍ ُﺛ ﻢ ﺍ ْﺫ ُﻛ ُﺮﻭﺍ ﻣﺎ َﺍﻧْ َﺰ َﻟ ُﻪ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ُ
ﻻ َﻭ َﻋ ﺪ َﺩ ُﻩ« ُﻫ َﻤ َﺰﺓٍ ﻟ َُﻤ َﺰﺓٍ ﺍﻟﺬﻯ َﺟ َﻤ َﻊ ﻣﺎ ً
٤٤٥
)ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﺳﭙﺲ ﺫﻛﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ
ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ :ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻯ ﻃﻌﻦ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩ ﻣﺎﻝ ﺭﺍ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ِ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺷﺪ(.
ﻻﻳﻖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ َﻋﻠﻰ َﻗ َﺪ ٍﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﻧﻪ .ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﻨﺎ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺩ ِ َﻣ ْﻌﻠُﻮﻡ )ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻣﺸﺨﺺ(.
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ: ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﻜﻠّﻒ ﺑﺮ ﻭﺻﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺮﻳﺢ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺻﺤ ِ ِ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ُﺣﻜﻤﴼ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﻣﻴﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﻰ ّ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﺻﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ َﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﮔﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺨﺺ ُﻣﺘ ّﻮﻓﻰ ،ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺻﻴّﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﺮﻯ ﺷﻮﺩ.
٤٤٦
٢٣٦
ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ِﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﻭﺳﻴﻊ ِﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ
ﻋﻮﺍﻟﻢ ِ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻣﻮﺍﻝ ِ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﻴﺮ ِ ﻓﺎﻣﻴﻞَ ،ﺍ َﻋ ّﻢ
ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﺒﺨﺸﺪ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯ َﻣﻘﻮﻟﮥ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ِ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ ،ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺣﺪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ِ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ِ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ِ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺗﺎ ّ
ِ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻔﺮﻁ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻣﻌﺪﻭﺩ ،ﻣﻨﺠﺮ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﺸﻮﺩ ،ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﺸﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﻤﻊ ِ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﺩﻯ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﻭ ﻃﺒﻖ ِ ﺗﻘﺴﻴﻤﻰ
ﮑ ِﻢ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ِﺣ َ ﺗﺨﺼﻴﺺ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺙ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ِ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻴﻬﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ِ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻏﻴﺮﻣﺆﻣﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﺼ ِ ﻴﺐ ﻫﻤﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩِ ﻣﻠﺖ َﺍ ّ
ِ ﺣﻴﺎﺕ ُﻣﺘﻮﻓﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻣﻮﺍﻟﻰ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺧﺼﻮﺻﻰ َﻧ َﺴﺒﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﻰ ِ ِ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻭ ّ
ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﺳﻬﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ،ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ
ﺗﻌﻠﻖ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ .ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﮥ ِ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻭ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ِﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ .ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﺯ
ﺟﻨﺒﮥ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ِ ﺧﺼﻮﺻﻰ ،ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻭﻟﻴﻪ ،ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺼﻮﺻﻰ ِ ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ، ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺼﻮﺻﻰ ،ﻃﺒﻖ ﺣﮑﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ
ﺑﻪ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺭﺍﺟﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﻪ ﮐﻞ ِﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪَ ،ﺍ َﻋ ّﻢ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺆﻣﻦ ،ﺻﺮﻑ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮ ِﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ِ ﻋﺸﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻫﻢ ﺑﮑﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺭﺙ ِ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻫﻢ ﺑﺒﺮﺩ ،ﺯﻫﻰ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۴۴۴ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻉ ﺣﻖ
ﻼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﻤ ً
ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ، ٢٣٧
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻘﺮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ِ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺧﺬ ﺷﻮﺩ ،ﻭﺁﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﮥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﺣﻘﻮﻗﻰ
ﻣﺆﻛﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ
ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻇﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ِ ﺍﻟﻈﺎﻟ ِِﻢ ﻦ ّ ﻻ ٍ ﻳﺪ ﺍ َ ﻣﻴﺮ َﺍ َﺧﺬَ َ ُﻃﻮﺑﻰ ِ َ ُﻮﻡ ﻣِ َ ﻻﺳﻴ ِﺮ َﻭ َﻟ َﻐﻨﻰ َﺗ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َﻔﻘﻴ ِﺮ َﻭ ﻟِﻌﺎﺩِ ٍﻝ َﺍ َﺧﺬَ َﺣ ﻖ ﺍﻟ َْﻤ ْﻈﻠ ِ )ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮﻯ
ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻋﺎﺩﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻣﻈﻠﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ(.
ِ ﻄﺎء ُﻛﻞِّ ﺫﻯ َﺣ ٍّﻖ َﺣ ﻘ ُﻪ« ﻭ ﻧﻴﺰَ » :ﻭ ﻣِ َ ﻦ ﺍﻟْ َﻌ ْﺪ ِﻝ ﺍ ْﻋ ُ ﻣﺘﻌﺪﻯ ﺗﻌﺪﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ ﻫﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻘﻰ(؛ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ّ ٤٤٧
)ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺪﻝ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺣﻖ
ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻔﻮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺎﻓﻈﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ« ٤٤٨ﻭ ﻧﻴﺰ »ﺣﻔﻆ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﺍﺯ ﻣﻀ ّﺮﺍﺕ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺍﺳﺖ ٤٤٩«.ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ،ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺩﺭ ّ
٤٥٠
ﻭ »ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻠّﻰ
ﻣﻌﺎﻑ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ« ٤٥١ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻜﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﺭﺙ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪﻡ ﻭ ﻣﻨّﺘﺶ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﻣﺎﻟﻴﺪﻡ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ،ﻧﻪ ﻣﺎﻝ ﺩﺍﺭﻡ
ﻧﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻗﻀﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﻀﺎء ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ.
٤٥٢
ﻭ ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﻇﺮﻳﻔﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺎﻻ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ِﻋﺸﻖ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ
ﺣﮑﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺍﺭﺙ ِﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ
ﮑ َﺮ .ﻭ ﭼﻮﻥ ﺖ ﺍﻟﺬﻯ َﻣ َ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ِ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺸﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ؟ َﻓ ُﺒ ِﻬ َ
ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺩﻟﻴﻞ ِ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ِ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ،ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻀﺎﻓﴼ ﺁﻥ ﺍﺣﮑﺎﻡ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻋﺼﺮ ِ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻠﻮﻍ ِ ِ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ
ﻏﺼﻪ )ﺻﺺ۱۸۵ :ﻭ ،(۲۰۲ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ّ
ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪ ،ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻨﺶ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﭼﺎﺭ ٢٣٨
ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺷﺪ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ .ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺑﺎﻻٔﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﭼﻴﺴﺖ .ﮔﻮﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻭ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻛﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ِ
ﺗﻬﻤﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩ .ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻛﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺁﻝ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ
ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﻭﻟﻰ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻼﻯ ﻓﻰ ِ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻼﻙ ﺑﺪﻯ ﻭ ﺧﻮﺑﻰ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺿﺎﻯ
ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ .ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﻓﺮﺽ ﻛﻨﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ،ﻧﻴﺴﺖ ّ
ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺍﺳﺖ )!( ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ!
ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺹ ۱۸۶ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» ،ﺧﺪﺍ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ
ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﻫﺴﺖ؛ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ ...ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻴﻢ ،ﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ )ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ( ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ؛ َﺍ ْﺳ َﺘ ْﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ! َﺍ ْﺳ َﺘ ْﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ! ﺑﻪ
ﺧﺪﺍ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻛﻔﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖُ «...ﺳ ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻣﮕﺮ ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻏﺮﺽ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ! ُﺳ َ َ
ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ ۱۴۶ﺩﺍﺩ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﺭﺍﺑﻂ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ
ِ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻥ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ،ﺍﺳﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻛﺮﺩ؟ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ )ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ۱۴۶ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ﺩﺭ ﺻﺺ ۱۸۷-۸ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﻭﻟﺖ )ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ...ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪّ ،
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺳﺴﺖ ﻛﻨﻨﺪ .ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ّ
ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ّ
ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ ،ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ...ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺪ َﻋﻠَﻢ ﻧﻜﻨﻨﺪ...
ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺷﻪ ﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺭﻯ
ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ .ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻛﻠﻴﻤﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ِﻓ َﺮﻕ ﺟﺎﻧﺒﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﺗﺎﺯﻩ...
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻭﻗﺖ ،ﻫﻮﻳﺪﺍ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ؛ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ....
٢٣٩
ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ» :ﺑﺮﻭ
ﺑﭙﺮﺱ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ! ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟ ...ﭘﺲ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟« )ﺻﺺ .(۱۸۷-۱۸۸
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ۵ﻭ
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۹۶ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﺪ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺳﺒﺐ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺷﻴﻌﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ِﻓ َﺮﻕ ّ
ﺐ ِ ﺍﻻﺳﻼﻣﻴﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﻮﺑﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ؛ َﺍﻟ َْﻤﺬﺍﻫِ ُ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﺪﻭﻯ؛ ﻭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﻮﺑﺨﺘﻰ( .ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ
ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﺒّﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ :ﺳﻮﺭﮤ ﺍﻧﻌﺎﻡ ،ﺁﻳﺎﺕ ۱۵۹-۱۶۵؛ ﺳﻮﺭﮤ ﺭﻭﻡ،
ﺁﻳﺎﺕ ،۲۹-۳۲ﺣﺪﻳﺚ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﺩﺭ ۷۳ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦَ » :،ﺳ َﺘ ْﻔ ِﺮ ُﻕ ُﺍ ﻣﺘﻰ
ﻭﺍﺣ َﺪ ٌﺓ« )ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺍ ّﻣﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ۷۳ﻓﺮﻗﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺎﺭ ِﺍ ّﻻ ِ ﻴﻦ ِﻓ ْﺮ َﻗ ٍﺔ ُﻛﻠِّﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻨّ ٍ َﻋﻠﻰ َﺛ ْﻼ َ ﺙ َﻭ َﺳ ْﺒﻌ َ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﻳﻜﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺭ ﺟﻬﻨّﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ(.
٤٥٣
ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﻭ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻗﻴﺎﺱ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ،ﭼﻪ
ﻛﻪ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺑﻄﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ؛ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ
ﺷﻮﺩ ،ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺟﻬﺖ
ﺍﻃﻼﻉ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﺮﺽ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻓﺮﻕ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ — ﺣﺘﻰ ِﻓ َﺮﻗﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻨّﻰ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ —
ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۷ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪﻛﻪ ﻻﺑﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ —
ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ — ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۹۹۲ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ،ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻭﺣﺪﺕ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺜﺮﺕ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﻠﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﻨّﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ٢٤٠
ﻻﺯﻫﺮ ﺏ َﺍ َ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ُﻃ ّﻼ ّ
ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٤٥٤
ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ »ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ
ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ« ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻟﺤﻦ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ« ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ »ﺻﺪﺍﻯ ﺧﻮﺵ ﻭ ِ ِ
)ﺻﺺ ۴۱ﻭ ،(۶۳ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ
ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﺎﻥ
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ )ﺟﻠﺪ ،۱ﺹ (۳۷۶ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ »ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﻧﻜﻨﻨﺪ« ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﻗﻴﻘﴼ
ﺍﻳﻦ ،ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ
ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺯﺣﻤﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
ﻼ ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ — ﭼﻪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ — ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً
ﻋﻜﺲ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ:
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻘﺎ ِ ﻟﻴﺪ ﻣﺬﻣﻮﻣﻪ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﺴ َﺘﺤﺴﻨﮥ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺯﻫﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺷﺄﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ِ ﻭﺍ ّﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻰ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳﺖ
ﻗﻠﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻗﺒﺎﺋﺢ ﻭ ﺭﺫﺍﺋﻞ ﺍﺳﺘﻴﻼ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻛﻨﺪ .ﺍﺩﺏ ﻭ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻟﻬﻮ ﻭ ﻟﻌﺐ ﻭ ﻫﺘّﺎﻛﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺑﺎﻛﻰ ،ﻋﻠّﺖ ﭘﺴﺘﻰ ﻭ ﺩﻧّﻮ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺳﺒﺐ ّ
ﻭﺍﻻ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ .ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﺄﻥ ﻭ ﺫﻟّﺖ .ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ّ
ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻜﺎﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺖ.
٤٥٥
ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺯﻧﻬﺎﺭ ،ﺯﻧﻬﺎﺭ ،ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﻭ ﺍﻣﺎء ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ )ﻛﻨﻴﺰﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭘﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺷﺮﺫﻣﮥ )ﺩﺳﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻛﻮﭼﻚ( ﻣﻘﻠّﺪﺍﻥ ﻭ ﻧﻮﻫﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪِ ،ﺧﻠَﻊ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺭﺍ ٢٤١
ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺛﻮﺏ ﺭﺛﻴﺚ )ﺟﺎﻣﻪ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﻮﺙ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻏﺮﺏ ُﻣ َﻠ ﻮﺙ ﮔﺸﺘﻪ،
ُﻣ َﺘ َﺮ ّﺩﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﺯ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ( ﺭﻭ ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ َﺳﻘﻴﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺱ ﻭ ﻫﻮﻯ ّ
٤٥٦
ﻭ ﻧﻴﺰ: ﺍﻣﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﻀﻴﮥ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﻟﺒﺴﮥ ﻧﺴﺎء )ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ( ﻏﺮﺏ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :ﺍﻭﻝ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﻣﺤﻔﻞ
ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻛﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺗﺪﻧّﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻘﻴﺪ ﻭ ﻻﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﻭﺍﺟﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ِﻗ َﺒ ِﻞ )ﻃﺮﻑ؛ ﻧﺰﺩ( ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ،
ﻛﺮﺍﺭﴽ ﻭ ﻣﺮﺍﺭﴽ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺗﺬ ّﻛﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺁﺩﺍﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﻣﻴﮥ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻣﺬﻣﻮﻣﮥ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺁﻧﺎﻥ ،ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺩﺭ
ﻫﻤﺖ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺿﻌﻴﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﻖ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ .ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ .ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺍﺳﺖ ،ﻻ ﻏﻴﺮ.
٤٥٧
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰۰ﻧﻔﺮ ﺁﻧﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺗﺎ ﭘﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ،ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ،ﺣﺘﻰ ﺗﺤﺖ ﺷﻜﻨﺠﻪ ،ﺗﻮﺑﻪ
ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻔﻮﺫ » َﻛﻠ َِﻤ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟﺘﻰ ﻫِ ﻰ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ« ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺑﻐﻀﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻭ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻛﺮﺩﻥ
ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺧﻮﺵ ﺁﻧﻬﺎ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ
ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ .ﻣﻀﺎﻓﴼ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﻭ ﺑﺰﻙ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻟﺒﺪﻳﻬﻪ ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﭼﺎﺩﺭﻯ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻭﺳﺮﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ
ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﻰ ﻋ ّﻔﺘﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻋﺼﻤﺘﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ٢٤٢
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺭﺍﺩﻩ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻭ ﺑﺎﻝ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺸﺮﻳﺖ ،ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ،ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻭﺳﺎﻳﻞ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺗﻼﺵ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﺒﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ
ِ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺎﻃﻌﺎﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺍﺳﺖ .ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺎﻃﻌﺎﺕ
ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﻠﺪ ،۴ﺻﺺ ۴۷۲-۴۸۲:ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺑﻼﺩ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻳﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ« ﻭ ﻧﻴﺰ »ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻼﺩ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﺭﺍﺩ ﺍﻪﻠﻟ )ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ( ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖِ .ﺍﻧُ ﻪ َﻋﻠﻰ ُﻛﻞِّ َﺷﻰٍء َﻭﻣﺎ َﺍ َ ﺪﻳﺮ« َﻗ ٍ
٤٥٨
)ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻩ ،ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ
ﺍﺳﺖ ،ﻧﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻏﻠﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﺁﻥ؛ ﻏﻠﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ!
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻬﻤﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ،
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻳﻜﻰ ﺩﻭ ﻼ ﻣﻔﺼ ً ﻗﺒ ً
ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻟﻐﺖ »ﻭ ﻏﻴﺮﻩ« ﺁﻥ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻋﻨﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ
ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻉ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺯﺩﻩ ﻫﻤﮥ ﻭﺯﺭﺍﻯ
ﻼ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﻛ ً
٤٥٩
ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ؛ ﻭﺯﻳﺮ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺒ ً
ﺟﻨﮓ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ
ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،٤٦٠ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ،ﻭﻯ ﺍﺯ ﻟﻴﺴﺖ ﺁﻣﺎﺭ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺬﻑ ﻭ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻃﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻼ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﻣ ً ﺍﻧﺪ ﺍﻟﻘﺎء ﻛﻨﻨﺪ )ﺿﻤﻴﻤﻪ (۲ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺩﺭ ٢٤٣
ﺟﻠﺪ ،۲ﺻﺺ ۴۶۸-۴۶۹ﺳﻨﺪﻯ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۴۴/۶/۵ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺁﻗﺎﻯ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺟﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺴﻰ ﺟﺰ ﻭﻯ )ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻩ( ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻫﻢ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺵ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ
ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻤ ّﺮﺩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ.
ﺍﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺜ ِﺒ ِ ﺖ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻮﻝ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ
ﺣﻜﻢ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ» ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ »ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺮﻛﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﻳﻰ ﻧﻘﺾ ﺁﺷﻜﺎ ِﺭ ِ ﻼ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ« )ﺗﺼﺪﻯ ﻳﻚ ﭘﺴﺖ ﻛﺎﻣ ً
ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﮔﺮﺩﺩ«
٤٦١
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﺺ ۹۸-۹۹:ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻯ ،ﻣﺜﻞ
ﻣﻮﺭﺩ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻧﻜﺮﺩﻩ؛ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﺒﻪ
ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩِ ُﭘﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ )ﻣﺜﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﺎﭘﻮﺭ ﺭﺍﺳﺦ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ِﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﮐﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩِ ِ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﻭﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ (.ﺁﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ
ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ
ﻻ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺩﻋﺎﻳﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ؛ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ً ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ،ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻢ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻩ؛ ﺛﺎﻟﺜﴼ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻋﻤﻮﻡ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺭﺍﺑﻌﴼ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ
ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﺿﻴﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺸﺪﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺧﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ،ﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺍﺳﻨﺎﺩ ،ﭼﻪ ﺑﺎ ﻛﻢ ﻭ ﺯﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ،
ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺭﻃﺐ ﻭ ﻳﺎﺑﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﻴﺎ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ، ٢٤٤
ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱ﺗﺎ ۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ(.
ﺩﺭ ﺹ ،۱۹۶ﻣﻌﻠّﻢ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﻧﻰ َﺍﻟﻮﺍﺕ ﻭ ﺣﺸﻴﺸﻰ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ
ﻼ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺑﻨﺪ ۴ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻗﺒ ً
ﻼ ﺩﺭ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﺭ ّﺩ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ،۶ﻣﻔﺼ ً
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﻔﺘﻴﻢ ،ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﻠّﻤﻴﻦ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻋﻜﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ
ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﻏﻴﻆ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﺣﺴﺪﺷﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺰ ﺳﭙﺮﺩﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻛﺮﺩ.
ﺩﺭ ﺹ ۱۹۹ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ،ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻴﻨﻰ ﺑﻮﺱ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﻨﻰ ﺑﻮﺱ
ﻫﻢ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﻋﻘﺪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺻﻔﺤﻪ ۱۵۱ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻓﻘﻬﺎ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ،
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ،ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ،۱۵۱ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ
ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺭﻋﻨﺎ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ! )ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ، ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ،۱۵۱ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(.
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﺺ ۱۹۹ -۲۰۰ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺣﻖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﻣﻞ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﺪ.
ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ۱۴۶ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﺯ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭ
ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﭼﺎﺭ
ﺣﺠ ِ ﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ّ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۰۳ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﻗﺒﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺸﺎﮔﺮﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ
ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻄﺤﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﻛﺬﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺟﻴﻒ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﺩﺭ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺯ ﻳﻚ ٢٤٥
ﻃﺮﻑ ،ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﻨﺎﺩﺷﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﭼﻨﻴﻦ ُﺗ ﺮﻫﺎﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ
ﻼ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﺒ ً
ﺩﺭ ﺹ ) ۲۰۵ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﺺ (۱۳۵ -۱۳۶ :ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺣﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺣﻜﻴﻢ ﺑﺎﺷﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺯﻧﺎ ﺑﺎ ﺯﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ )ﺻﺺ (۱۳۴ -۱۳۵ﺳﺮﺵ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺐ ﻭﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ
ﺳﻤﻰ ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪﴽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪﻩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ّ
ﺭﺣﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻪ ﺗﺎ ﺍﺭﺛﻴﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺪﺭﻙ ﻭ ﻛﺬﺏ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﺍﺩﮤ ﺫﻫﻦ
ﺑﻴﻤﺎﺭﺷﺎﻥ؛ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻨﺜﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻨﻒ ﺍﻃﺒﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ،ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﻛﺘﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺟﻴﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﺪﺍ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺎﻟﺠﮥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۳۲۸ ﻩ.ﺵ .ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪﻥ ۸۱ﺿﺮﺑﻪ ﺩﺷﻨﻪ ﻭ ﻛﺎﺭﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺟﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻳﻦ
ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﻃﺒّﺎ ﻭ
ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻃﺒّﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۵ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ۷ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺷﺪﻩ ،ﭼﻨﺪ ﺩﻛﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺟﻨﺎﺑﺎﻥ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻌﻴﻤﻰ ﻭ ﺣﺒﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ُﻋﺸﺎﻕ ،ﺫﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺭﺅﻳﺎﻳﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ) .ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ،ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻳﺎﺩﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ (.ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ ،ﻣﺎﻛﺘﻰ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﺎ
ﻃﻬﺮﺍﻥ )؟( ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﺮﻡ ﺩﺍﺭﻭﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﮒ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ
ﺭﺳﺎﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻻ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً ٢٤٦
ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ( ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﻮﻟﮥ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺑﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺧﻮﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ .ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ،ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻊ
ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،
٤٦٢
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻬﻢ ۹ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻌﺰﺓ ۱۳۵ﺑﺪﻳﻊ
ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ۱۵ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ )۱۹۷۸ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ (۱۳۵۷ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ »ﻗﺒﻮﻝ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻟﺒﺮ
ﻻ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ« ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎ ﺷﻠﻴﻚ ۷۵۰ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ
ﺟﺴﺪﺷﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ۵۰ﺳﺎﻝ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ ﺻﺪﻑ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻇﻬﻮﺭ
ﺟﺪﻳﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻈﻬﺮ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰۰ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺎﻙ ﺁﻥ
ﺭﺍ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﻮﺩ .ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﺷﻬﻴﺪ ،ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﻛﺮﻣﻞ ،ﻛﻮﻩ ﺧﺪﺍ ،ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﺴﺪ ﻣﻄﻬﺮ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭ ُﻣﺴ َﺘ َﻘ ِّﺮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺟﻊ
ﻼ، ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ — ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ — ﻭ ﻣﺘﻘﺎﺑ ً ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻣﻮﺟﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ
ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪ .ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ
ﺣﺴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺟﻨﻮﻥ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺁﻥ
ﻧﻴﺰ ﺭﺷﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ!
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﻥ ﺩِ ﻣﺎء ﻣﻄﻬﺮﻩ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭﻳﺎﻯ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ
ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ِ ﻫﺮﺍﻕ )ﺭﻳﺨﺘﻦ( ﺩﻣﺎء ِ)ﺧﻮﻥ ﻫﺎﻯ( ﻣﻄﻬﺮﮤ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﺼﺮ ﮔﻮﻫﺮ ِﺍ
ﺍﻓﺸﺎﻥ َﺍﻋِ ِّﺰ َﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﭘﺮﺩﮤ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ َﻛﻤﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓﻰ
ﻻﻟﻮﺍﺡ )ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ( ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﺍ َ ِ ﺽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ َﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺁﺕ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ َﻭ ﻳ ْﻮ َﻡ ُﺗ َﺒ ﺪﻝُ ﺍ َ ﻻ ْﺭ ُ ٢٤٧
ﺭﺽ )ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ ،ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻮﺩ ،ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ،ﺁﻳﻪ (۴۹ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ َﻏﻴ ِﺮ ﺍ َ ﻻ ِ
ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
٤٦٣
ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺍﻟﺸﺮﻑ ۱۴۱ﺑﺪﻳﻊ )ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ (۱۹۸۵ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ...ﻣﻮﻻﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ِ ﻣﺤﻴﻂ ﺤﻦ ﻭ َﺭﺯﺍﻳﺎ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ، »ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻭﻓﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﻼ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻣِ َ ﺍﻋﻈﻢ ِ ﺍﻣﺮ ِﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻮﺍﺟﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﺶ ﻣﻬﻴﺐ ﺗﺮ ﻭ ُﺩﺭ ﻭ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﺍﻓﻜﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺛﻤﻴﻦ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ ...ﻣﺸﻴﺖ ﺣﻰ ﻗﺪﻳﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠّﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ
ﺧﺎﺻ ِ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻣﺎﻝ ﻭ ﺎﻥ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺘﻀﺎء ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ّ ّ ﻣﻨﺎﻝ ،ﺣﺘﻰ َﺩﻡ ِ ﻣﻄﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﻳﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﻣﻴﺪ ﺳﻘﺎﻳﺖ )ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ( ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ
ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﻨﻮﻋﮥ ﻣﺘﺒﺎﻏﻀﮥ ﺍﺭﻭﭖ ﻭ
ﺍﻣﺮﻳﻚ ﻭ ﺗﺎﺟﻴﻚ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ﻇﻠﻴﻠﺶ ﺩﺭ ﺁﻭ َﺭﺩ ﻭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺩﻫﺪ«) ...ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﭘﻴﺎﻡ
ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺻﺪﻭﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﻣﻰ
ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ(...ﻗ ّﻮﮤ ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ،ﻳﻚ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ )ﺍﻳﺮﺍﻥ( ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻭﻓﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ
۲۳ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ۵۰۰ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮔﺸﺖ،
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ۷۰۰۰ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۳۰۰۰۰ﻣﺤﻔﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻃﺎ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﻃﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻏﺼﺒﴼ ﺗﺼﺮﻑ ﺷﺪ ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ۹ﻗﻄﻌﻪ ﺩﻳﮕﺮ )ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺳﺖ( ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ )ﻣﺤﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ( ﺭﺍ ﺑﺮ ۱۲۲ ﻗﻄﻌﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ
ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ )ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ۹۱ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ( ﺑﻪ ۷۴۰ﺯﺑﺎﻥ
ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﻛﻼﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺷﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻛﻼﺱ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮔﺸﺖ ﻭ ۲۶۶ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ۵۶ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭ ۷۱
ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻃﺒﻊ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﻧﻬﺎﻻﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ٢٤٨
ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ۳۹۲ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﺍﺕ
ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻛﺘﺐ ﺩﺭﺳﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ِ ﺭﺯﻕ ﻳﻮﻣﻰ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺒﺎء ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺷﻐﻞ ﻭ
ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ۴۲۰ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯﻯ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﻔﻊ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺘﻚ ُﺣ ِ َﻫ ِ ﺮﻣﺖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻓﺘﺮﺍء ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺣﺒﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﮔﺸﺘﻪ ،ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ
ﺑﻼﺩ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻋﻼﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻘﺒﻴﺢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﺼﺎﺋﺶ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻪ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻴﺰ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻛﻮﺍﺩﺭ ،ﺳﻪ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﮤ ﺭﺍﺩﻳﻮ
ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺑﻮﻟﻴﻮﻳﺎ ﻭ ﭘﺮﻭ ﻭ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮﴽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﺨﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺒﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻮﻗﺘﴼ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺤﻤﺪﺍﻪﻠﻟ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۳۲۰۰ﻣﻬﺎﺟﺮ
ﻓﺪﺍﻛﺎﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻧﻘﺸﮥ ۷ﺳﺎﻟﻪ )ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ،ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻧﻘﺸﮥ ۷ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮥ ۱۹۷۹ﺗﺎ ۱۹۸۶ﻣﻴﻼﺩﻯ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ( ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۵۸۰۰ﻧﻔﺮ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺣﻠﻘﻮﻡ
ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﻏﺮﺽ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ،ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺻﺪ ﻻﻳﺤﻪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ
ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺐ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ۱۰ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺳﻪ ﻻﻳﺤﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺁﺭﺍء ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺩﺭ ﺩﻩ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ...ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺖ ﺧﻮﻥ
ﭘﺎﻛﺘﺎﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻬﺎﻝ ﻧﻮﺭﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻼ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺜ ً ٢٤٩
ِ ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﮥ ﻭﻓﺎ ﻣﻔﺘﺨﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﻇﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ .ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮﻳﺪ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ّ
ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮﺗﺎﻥ ﻏﺎﻓﻠﻴﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺩ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺷﻤﺎ ﺷﻤﻊ ﻫﺮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﺨﺸﺪ
ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﺶ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻤﺎﻟﺶ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻄﺮ ﻛﺎﻓﻮﺭﻳﺶ ﻣﺸﻚ ﺑﻴﺰ ﺷﻮﺩ .ﺁﺳﻮﺩﻩ ﻭ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺷﻤﺎ ﭘﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﻛﻨﻨﺪ .ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻣﺎ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﻧﻬﻴﻢ ﻭ ﻧﺜﺎﺭ
ﺭﺍﻫﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ .ﺷﻤﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻋﺒﻮﺩﻳﺘﺶ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ .ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ .ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮔﺸﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺖ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﻢ .ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺪ ﻣﺎ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺗﺸﺘﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻻﺯﻣﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ .ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺤﻞ
ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ .ﺭﺩﺍء ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﭘﺎﻛﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻏﺒﺎﺭﻯ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ.
ﺟﻮﺷﻦ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺋﻴﻦ ﺗﻦ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻜﺎﺭﮤ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺣﺮﺹ ﻭ
ﻃﻤﻊ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻴﻢ .ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﻭ
ﺑﺮ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺭﺳﻴﻢ .ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺷﻮﻳﻢ .ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻣﻌﺎﺿﺪ ﻫﻢ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺷﻴﺪﺍﻳﻴﺎﻥ ﺣﻠﻘﮥ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺭﺥ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﻘﺎء
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻼء ﺍﻋﻠﻰ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
٤٦٤
ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺛﺒﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﭘﺰﺷﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺬ
ﻣﺠ ّﻮﺯ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻄﺐ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﮐﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻝ
ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﺰﺩ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﻙ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ
ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻛﻴﺴﻪ ﺑﺮﻧﺞ ﭼﻨﺪ ﻓﻀﻠﻪ ﻣﻮﺵ ﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺠﻬﺎ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻃﺒﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ٢٥٠
ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻓﻀﻠﻪ ﻫﺎ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ،ﺍﻃﺒﺎﻯ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺩﻭﺭ
ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ!
ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۰۷-۲۰۸ﻧﻴﺰ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ
ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۱۱ﻫﻢ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ
ﻼ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً
ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۲۷ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻪ
ﻣﻌﻨﻰ ﻋﺪﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ،
ﺭﻭﺵ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﺄ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﻪ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ
ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺤﺚ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻗﺒ ً
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﻫﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻪ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۱۴ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻃﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺨﻮﻑ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ
ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﺒ ً
ﺩﺭﺻﺺ ۲۲۱-۲۲۲ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺟﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺠﺲ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺳﺆﺍﻝ
ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻃﺒﻖ ﺭﺃﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ۱۴۶ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ، ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﻨﺪ؟
ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۲۳-۲۲۵ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞ ﺯﻳﺮ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺭﻋﻨﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﺪ ،ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ -۱۳۶ ،۲۰۵ ۱۳۵ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻬ ّﻮﺭ ،ﺳﻴﻞ ﺗﻬﻤﺖ ﺭﺍ
ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ٢٥١
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ .ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ
ﻓﺎﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺮﺍ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ!
ﺩﺭ ﺹ ۲۲۵ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻟﻘﺎء ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻭ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺗﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺺ:
۲۲۸ -۲۳۱ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ،ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﮤ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺣﺘﻤﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ) .ﭼﻘﺪﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ!( ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺧﻮﺵ ﺗﺮ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺤﻦ ﻭ
ِ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻔﻮﺫِ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻧﻜﻨﻨﺪ .ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ
ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﻟﺤﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ، ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ! ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﻨﺼﻮﺻﮥ ﻣﻌﺘﺒﺮﮤ ﻣﺴﺘﻨﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺷﺄﻥ
ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺎﻫﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎ )ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭﺍﺭ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻩ -ﺻﺺ (۲۳۱-۲۳۲ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ،
ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ ،ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻠﻘﻰ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻨﺘﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻚ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺹ ،۲۳۲ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺁﺧﺮ ﻧﻴﺰ
ﺘﻮﻫﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ُﻣ ّ
ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ۸۳ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ .ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ
ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﺷﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﺺ
ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻭﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﺒﻮﻝ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﻫﻬﺎ ﺭﻣﺰ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺑﺎﺭﻳﻚ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻧﺰﺩ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮐﺶ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ٢٥٢
ﻼ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﻣﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ ﺧﺎﻙ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.
ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﮤ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﭼﻨﻴﻦ
ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻭ ﻣﺘّﻘﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ،ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۳۴ -۲۳۵ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۳۵- ۱۳۶ﻭ ۲۲۳،۲۲۵ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ: ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﻋﺪﻡ ﻓﺮﻭﭘﺎﺷﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻄﺮ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮕﺮﺩﻯ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ
ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﻬﻴﺪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ...ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﻗﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﮥ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ
ﺍﺳﺖ ،ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﻫﻰ ﺷﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺳﺘﻮﺭ
ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﻌﺎﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺼﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ .ﻧﻪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ
ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﻮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺖ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮﻭﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﻳﻰ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ
ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻗﻮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻦ ﺁﻭﺭﻯ ﻫﺎ
ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﺑﻮﺩ.
ﺣﺘﻤﴼ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺑﺸﺨﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻛﺠﺎﺳﺖ! ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ .ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ٢٥٣
ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺍﻻ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺎﺕ ۴ﻭ ۶ﻣﻔﺼ ً
ﻋﺮﺽ ﻛﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ،ﻭﺍﺿﺤﴼ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ
ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﮔﻴﺞ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺳﻄﺢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺣﻘﻴﺮﻯ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻛﻮﺩﻛﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﻰ ﺭﺷﺪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ
ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺣﺘﻤﴼ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭﺍﮔﺮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﺪﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ
ﻼ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ — ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻫﻢ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﻢ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﻴﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ُﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ
ﻴﺎء ِﺑ َﺎﺿﺪﺍﺩِ ﻫﺎ« )ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﻪ ﺿﺪﺷﺎﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻫﻨﻤﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ » ُﺗ ْﻌ َﺮ ُ ﻑﺍ َ ﻻ ْﺷ ُ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ(! ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ
ﻣﺪﺭﻛﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺪﺭﻙ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺷﻬﺪﺍء ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺸﺘﻪ ﻜ َﺮ« )ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺖ ﺍﻟﺬﻯ َﻣ َ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﺮﺩ ﺷﻬﺪﺍﻯ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﺸﺖ؟ » َﻓ ُﺒ ِﻬ َ
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳۱۳ﻭ ۳۴۱ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺩﺭ ﺻﺺ ،۲۳۵-۲۳۶ﺭﻋﻨﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ،ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺣﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺣﻜﻴﻢ
ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻣﺆﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﺃﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ )ﺹ۱۴۶ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ( ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻏﺼﺒﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺻﺒﻐﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ِ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﻜﺮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻫﺎﻥ ﻛﺠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺑﺰﺍﺭﻯ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺘﻘﻰ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﮥ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ .ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻓﺎﻗﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻧﺪ
ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﻣﺎﻓﻴﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﻘﻴﻨﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۳۸ﻭ ۲۷۱ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ
ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ٢٥٤
ﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻃﻼﻕ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪِ » :ﺍ ﻥ ﺍﻪﻠﻟَ َﺍ َﺣ ﻼﻕ«) ٤٦٥ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺻﻞ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺼ َﻞ ﻭﺍﻟﻄ َ ﺻ َﻞ َﻭ ﺍﻟ ِْﻮ َ ﺾ ﺍﻟْ َﻔ ْ ﺍﻟْ َﻮ ْ ﻓﺎﻕ َﻭ َﺍﺑْ َﻐ َ
ﻭ ﻃﻼﻕ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ( .ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺹ ۲۴۱ﻧﻮﺷﺘﻪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺹ ۱ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺁﻥ ﺩﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺯﻥ ﻭ ﻳﻚ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺹ (۲۴۱ﻧﺰﺩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻃﻼﻕ ﻭ
ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ )ﺗﺎ ﺹ (۲۷۱ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺷﺪﻥ ،ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺟ ّﻮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﭘﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻠﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ُﺣﻜﻢ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ
ﻛﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﺮ ﺁﺧﺮ ﺹ ۲۴۸ﻭ ﺻﺺ ۲۶۷-۲۶۶
ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ »ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻫﺎ ﺭﻭﺵ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﺭﻭﺵ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ! ﺳﺒﻚ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺟﺒﺮﺍﻥ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ!
ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺹ ۲۵۲ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﺯ ﻃﺮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۵۶-۲۶۱ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺟ ّﻮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﺁﻥ ،ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻭ ﺩﻭﺭﻧﮕﻰ ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻮﺝ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ .ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ
ﻼ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺁﻣﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ )ﻣﺂﺧﺬ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً ﻼ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(. ﻗﺒ ً
ﺩﺭ ﺹ ۲۷۶ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺒﻞ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﻜﻴﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ
ْﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ْﺤﻤﺪﻪﻠﻟَ ،ﺍﻟ َ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪَ .ﺍﻟ َ
ِ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ )!( ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ )!(
ﻭ ﺷﺎﻩِ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ )!( ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺤﻞ ﺍﻋﻼﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ٢٥٥
ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ (۷ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺮ ﭘﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ »ﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻩ« ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻮﻥ
»ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ« ﻫﻤﮥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ
ﻠﻬﻢ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺩﺭﺻﺪﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﺤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ِ ُﻣ َ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ
ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﻃﻠﺒﻜﺎﺭﻯ ،ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ
ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﺪﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﻤﮥ ﺯﻫﺮﻫﺎ ﺷﻬﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪ ،ﮔﻮﻳﻰ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻼ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﮐﻪ
ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭﺩﻟﺴﻮﺯﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۷۶ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺍﺯ ِﺳ َﻤ ِ ﺖ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻋﺰﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﺗﻰ ﺑﺎﺯﻯ ﺩﺭ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺷﻜﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭘﺎﺭﺗﻰ ﺑﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ
ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ،ﺍﻣﺜﺎﻝ
ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺻﻨﻊ َﻳ ِﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻜﻮﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺗﺎ ﺑﺎ ُ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ،ﺩﺳﺖ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ
ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ
ﻨﻬ ِﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺁﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺭﻫﺎﻧﻴﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣِ َ ﺨﺒﻴﻦ ِ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺗﺴﻠﻂ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻳﻚ ﺣﺮﻓﻪ ﻳﺎ ﺷﻐﻞ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ُﻣﻨ َﺘ َ
ﺻ ِ ﺳﭙﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ِ ﺮﻑ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ﻭ
ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﺪﻳﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ )ﻣﺎﺩﻯ( ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ )ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ( ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ُﻣﻠﻚ ﺭﺍ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺳﺎﺯﻧﺪ؛ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻐﻞ
ﻭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ،ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﻐﻠﻰ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺍﻧﺲ ﺑﺎ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﻝ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺧﻼﻕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮ ٢٥٦
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻫﻬﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ(. ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ّ
ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۷۷-۲۷۸ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻋ ّﻔﺘﻰ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﭘﻮﭼﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺹ ۲۸۰ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺎ ﺷﻌﺎﺭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ِ ﻣﺎﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ ،ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻛﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ!
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺗﻴﺰ ﻫﻮﺵ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺳﻄﻮﺭ ﺑﺎﻻ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ
ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﺑﻌﺪ
ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﻳﻚ ﻭﺟﻬﺶ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ِ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻮﻝ ﺯﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ
ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ .ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻋﺎﻟَﻤﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﮥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ
ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻣﺎ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ
ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﺎﻛﺮﻳﻦ ﻭ ﻛﺎﺫﺑﻴﻦ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﻫﻢ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺁﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﺎﻓﻞ ،ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ »ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ«
ﻭ »ﻛﺎﻧﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ« ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﺩ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ،ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ
»ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ« ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ) .ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺍﺳﺖ ،ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۰۵ ،۱۵ ،۱۰۴،۲۱۱ ،۲۲۴،۲۵۰،۲۶۱ ،۲۶۵،۲۸۰ﻭ .(...ﺍﻣﺎ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺎ ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﺶ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ:
ﺮﺍﺝ ﺍﻣﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ُﺩ ْﻫ ِﻦ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻤﺎ .ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ِﺳ ِ ﺍﺯ ﺗﻮُ ،ﺯﺟﺎﺝ ﺍﺯ ﺗﻮ ،ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻮ ،ﺍﻣﺮﺍ ﺭﺍ ﻋﺪﻝ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ٢٥٧
ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺼﺎﻑ .ﺗﻮﻳﻰ ﺁﻥ ﻣﻘﺘﺪﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ َﻗﻠ َْﻢ ،ﺍﻣﺮ ُﻣ ْﺒ َﺮ َﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ
ﺨﺘﺎﺭ. ﺰﻳﺰ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ﻟﻪ ّﺍﻻ َﺍﻧْ َ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ .ﺗﻮﻳﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻠﻴﻚ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ .ﻻ ِﺍ َ ﺖ ﺍﻟْ َﻌ ُ
٤٦٦
ﻭ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ...ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺎ ﻛﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ ،ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻼﺡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻴﻒ ﻭ ﺳﻼﺡ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ؛ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ّ
ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻛﻦ .ﺗﻮﻳﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﻳﻰ ﻋﺎﻟِﻢ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ
ﺑﻴﻨﺎ
٤٦٧
ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﮕﺮ »ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ« ﻫﻢ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ!
ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﻨﻰ »ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎ ِﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ« ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻌﺎﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ! ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﻤﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ .ﺑﻠﻰ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻛﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻌﺎﺭﺵ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ )ﻋﺪﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ( ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ
ﻇﺮﻳﻔﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﺣﺪﺍ ّﻗﻞ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ،
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺫﻫﻦ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ-ﭘﻠﻴﺴﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺍﻧﺴﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺑﻠﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ،ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ
ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍ ِﺭ ﻇﻠﻢ ﻣﻰ ﺁﻭﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻭ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻭ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﻭﺳﺖ ،ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ .ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ
ﻛﻞ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻜﺮ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ،ﺑﻪ ﭼﻮﻥ ّ
ﻛﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﺁﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺟﺎﻋﻞ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ
ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺖ ﻭ
ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ! ُﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺧﺪﺍﻳﺎ! ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ، ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ
ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ،ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺸﺎﻥ ﻣﻜﻦ ﺗﺎ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ ﻛﺮﻳﻤﮥ ﺗﻮ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ ٢٥٨
ﺴﻴﻬ ْﻢ َﺍ ْﻧ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ« ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻯَ » :ﻭﻻ َﺗ ُ ﺬﻳﻦ َﻧ ُﺴﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟَ َﻓ َﺎ ْﻧ ُ ﻜﻮ ُﻧﻮﺍ َﻛﺎﻟ َ
٤٦٨
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﭘﺲ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩﻫﺎﺷﺎﻥ ﺭﺍ(.
)ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻭﺟﻮﻫﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ
ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻛﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ
ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻳﺎﺿﺖ ﻭ ﺍﻧﺰﻭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ ﻭ ﻛﺎﺭ ،ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﻛﺮﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﺩﺵ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺯﺥ
ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺎﺭﻑ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺸﻜﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯﺩﺭﻳﺎ
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺗﻘﺪﻳﻢ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺻﺺ ۶۸-۷۷ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻠ ِّﻖ ﻗﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ َﻋ َﺪﻡ ِ ﺍﺳﺒﺎﺏ .ﻗﻠﺐ ﭼﻮﻥ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻪ ِ
ﻭﺍﻻ ﻣﺸﺘﻌﻞ ،ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺳﺒﺐ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ّ ﻏﺮﻳﻖ ُﺑﺤﻮ ِﺭ ﺁﻻﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻮ ﻓﻠﺴﻰ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ِ
ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ
ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ؛ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ،ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﺰء ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ
ﻻﺭﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ َﻣﻦ َﻋﻠَﻰ ﺍ َ ِ
ﻧﻤﺎﻳﺪ«
٤٦٩
ﻭﺍﻻ ﺧﺪﻣﺖ ﺻﺮﻑ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ،ﻫﻨﺮ ﻭ ﻓﺨﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺨﺮ ﻭﻗﺘﻰ ّ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ
ﻛﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ،ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻦ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﺎ ﻣﺸﻮﺭﺕ ّ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﻓﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭘﻴﺶ ﻗﺪﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ:
ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ )ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻡ( ﻳﺖ َﻧ ْﻔﺴﻰ َﻭ َﺍ ْﻫﻠﻰ ﻓﻰ َﺳ ِ » َﻓ َﺪ ُ
٤٧٠
ﻭ ﺍﮔﺮ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﻛﺮﺑﻼ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ٢٥٩
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﻨﻰ ﻓﺪﺍ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺣﻖ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻴﻦ
ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ،ﺯﻳﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺑﺎ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻣﺴﺘﺪﻝّ ، ِ ِ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﺏ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺍﺯ ﺳﻌﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﺪﺍ ﻼ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً ِ ِ
ِ ﺪﻣﺖ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﺍﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘ ِﺮ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ، ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ؛ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧ ﻋﻼﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮﻯ ِ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ِ
ﺩﺭ ﺹ ،۲۸۱ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻃﺮﺡ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﺤﻮﻩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﺫﻛﺮ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﮊﺍﻧﺖ ،ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻭ ﻧﻘﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﮥ ﺟﻌﻞ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻭﻯ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﮊﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ »ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺨﺺ ﻳﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ« ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻭ ﻧﻘﺸﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﭘﺸﺖ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﺁﮔﺎﻩ
ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۸۳ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺗﻬﻤﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺧﻮﺩ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻗﺒ ً
ﻗﺒﻠﻰ ،ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎﺩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﺜﻞ ﺹ ۲۸۳ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﻭﺍﮊﮤ »ﺩﻳﻦ« ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﻝ ﻧﻴﻚ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺴﻤﻴﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ
ﻼ ﺭﻓﺖ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻭﺍﮊﮤ »ﺩﻳﻦ« ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ، ﻼ ﻣﻔﺼ ً ۱۶ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۸۲ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﻗﺒ ً
ﻭﻟﻮ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺿﺎﻟّﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪ .ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﺎﺱ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻪ ﻗﺪﻣﻰ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﺎﺋﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﻃﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪِ .ﺍ ْﻥ ﺷﺎَءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺧﻴﺮ ،ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟّﻪ« ﺑﻪ »ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺩﺍﻟّﻪ« ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ
ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻫﺎﻣﺸﺎﻥ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺻﺤﻴﺤﻪ ﻭ ﻣﻌﺘﺒﺮﮤ ﺍﺋﻤﮥ
ﺍﻃﻬﺎﺭ ،ﺑﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻣﺰﻳّﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﺍﻟﺸﺮﻳﻒ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺠ َﻞ ﺍﻪﻠﻟُ َﺗﻌﺎﻟﻰ َﻓ َﺮ َﺟ ُﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺍﺷﻚ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ َﻋ
ﺁﻥ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻛﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺘﺤﺪﴽ ﻣﺘﻔﻘﴼ ،ﻳﻚ ﺩﻝ ﻭ ﻳﻚ ﺟﺎﻥ ،ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ٢٦٠
ﺰﻳﺰ« )ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ َﻴﺲ ﻫﺬﺍ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﻌ ٍ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﺎﻫ ِﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﺳﺎﺯﻳﻢَ » .ﻭ ﻟ َ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻧﻴﺴﺖ(.
ﺩﺭ ﺹ ،۲۸۷ﻣﺤﻴﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻮﭼﻚ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠّﺖ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻫﻢ
ﭼﺸﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘﻴﺸﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻻ ﻣﺤﻴﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻟﺰﻭﻣﴼ ﺑﻪ ﺍﻭ ً
ﻛﻮﭼﻜﻰ ﻳﺎ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺒﻮﻝ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ .ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ ۶۲ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺁﻣﺎﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ »ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﺍﻯ« ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ۶۲ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﺰﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ
ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ »ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺑﻮﺩﻥ« )ﺹ (۲۸۷ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻗﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ َﻣ َﻊ ﺍﻟﻔﺎ ِﺭﻕ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﻜﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻛﺠﺎ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﺧﺘﮥ َﻳ ِﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻛﺠﺎ! ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ
ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮﺑﺎﻳﻨﺪ ،ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﻭ
ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻛﺮﻡ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺍﺿﻴﮥ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺣﺴﻨﻪ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺰﻧﻴﺪ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ
ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺷﺪ(.
ِ ﮊﺍﻧﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ» :ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺹ ۲۸۸ﺍﺯ ﻗﻮﻝ
ِ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﮥ ﻣﺎﻟﻰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﻰ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ .ﺩﻟﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﻢ ،ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ!«
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻼ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ »ﺑﻄﺎﻟﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ» «،ﺑﻄﻼﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ »ﺑﻄﺎﻟﺖ« ﺑﻪ ﺗﺜﻠﻴﺚ ﺑﺎ ،ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ :ﺑﻴﻜﺎﺭﻯ ،ﺗﻨﺒﻠﻰ، ٢٦١
ﺷﺠﺎﻋﺖ ،ﺩﻟﻴﺮﻯ ،ﺷﻮﺧﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺻﻔﺖ »ﺷﺠﺎﻋﺖ« ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻐﺖ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ۲۷۶ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ »ﻃﺒﻞ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻰ« ﻭ »ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺵ«
ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﻮﺩ .ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ!
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﺧﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ )-۲۳۴
۲۳۵ﻭ۱۸۸-۱۸۷ﻭ (...ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﻣﺨﻮﻑ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﮥ ﻭﺯﺭﺍ ﻭ
ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻥ ﺁﻥ ،ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺟﻤﻼﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ »ﺑﻰ ﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﻣﺎﻟﻰ« ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ
ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ ،ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﺎﺵ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﮥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺭﺳﻤﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﻄﻴﻠﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭ
ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ » ُﻣﻨﺎﻯ« ۱۶ﺳﺎﻟﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ) ،ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ( ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﻜﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻬﻞ ﺍﺳﺖ ،ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺑﻪ
ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟
ﺑ ـ ـ ـ ــﺮﻭ ﺍﻳـ ـ ـ ـ ــﻦ ﺩﺍﻡ ﺑ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻣـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻍ ﺩﮔ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻧ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺗ ـ ــﺮﻙ ﺟ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻥ ﻭ ﺗـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻙ ﻣ ـ ـ ـ ــﺎﻝ ﻭ ﺗـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻙ ﺳـ ــﺮ
ﺗـ ـ ـ ــﻮ ﻣ ـ ـﻜ ـ ــﻦ ﺗ ـﻬ ــﺪﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﻛﺸﺘ ــﻦ ﻛ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﻣ ــﻦ ﻧ ـﻜـ ـ ـ ـﻨـ ـ ــﺪ ﻋ ـ ـﺸ ـ ـ ــﻖ ﻧ ـ ـ ـ ـﻔ ــﺲ ﺯﻧ ـ ـ ـ ــﺪﻩ ﻗ ـ ـﺒـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﻝ ﻧﺎﺭ ﻋﺸﻘﻰ ﺑﺮﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺎ ﺑـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺴﻮﺯ ﺁﺗ ـ ـﺸ ـ ـ ــﻰ ﺍﺯ ﻋ ـ ـﺸـ ـ ـ ــﻖ ﺩﺭ ﺟ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻥ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻓـ ــﺮﻭﺯ
ﻛ ـ ــﻪ ﻋ ـ ـﻨـ ـ ـﻘ ـ ـ ـ ــﺎ ﺭﺍ ﺑـ ــﻠﻨ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺪ ﺍﺳﺖ ﺁﺷـ ـﻴـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻧـ ـ ــﻪ *** *** *** *** ***
٢٦٢
ﺩﺭ ﻃ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻳـ ـ ـ ــﻖ ﻋﺸـ ـ ــﻖ ﺍﻭﻝ ﻣـ ـﻨـ ـ ـ ــﺰﻝ ﺍﺳ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺖ ﺗ ـ ـ ــﺸﻨـ ـ ـ ـ ــﮥ ﺯﺍﺭﻡ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺧـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﻥ ﺧ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﻳ ـ ـ ـ ـﺸـ ــﺘﻦ ﻧـ ـﻜ ـ ـ ــﻨﺪ ﺑـ ـ ــﺎﺯ ﻣ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﺵ ﻣـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﺩﻩ ﺷ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﻜـ ـ ـ ـ ــﺎﺭ ﭘﺲ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﻧﺪﺭ ﻛﻮﻯ ﻋﺸﺎﻗﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭ ﺳـ ـ ـ ــﺮ ﺑـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺳـ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻓﻜـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻭ ﻋ ـ ـﺒ ـ ــﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯ
ﻳـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﺭ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻰ ﭘـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺩﻳ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﺍﺭ ﺣـ ـ ــﻖ ﻋ ـ ـﻴـ ـ ـ ــﺎﻥ ﭼ ـ ـ ــﻮﻥ ﻣﻬ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ِﺮ ﺭﺧﺸـ ـ ـ ــﺎﻥ ﺁﻣـ ـ ـ ــﺪﻩ ﮔـ ــﺮ ُﺩ ّﺭ ﻋـ ــﻄﺎ ﺑﺨﺸـ ـ ــﺪ ﺍﻳﻨــﻚ ﺻﺪﻓﺶ ﺩﻟﻬـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎ
*** *** *** ***
ﻣﻦ ﻛﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﻋﺮﺵ ﺑﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ ...
ﺩﺭ ﺗ ـ ــﺠﻠ ـ ـ ـ ــﻰ ﺍﺳﺖ ﻳـ ـ ـ ـ ـ ــﺎ ﺍﻭ ُﻟـ ـ ـ ــﻰ ﺍﻻﺑ ـ ـ ـ ـﺼ ــﺎﺭ ﺣ ـ ـﻴـ ـ ـ ـ ــﻒ ﻛ ـ ـ ـ ــﺎﻧـ ـ ـ ــﺪﺭ ﺷﻬ ـ ـ ـ ـ ـ ِﺮ ﻛـ ـ ـ ـ ــﻮﺭﺍﻥ ﺁﻣ ـ ـ ـ ـ ــﺪﻩ ﻭﺭ ﺗ ـ ـﻴ ـ ـ ـ ـ ِﺮ ﺑـ ـ ـ ــﻼ ﺁﻳ ـ ـ ــﺪ ﺍﻳ ـ ـ ـﻨ ــﻚ ﻫﺪﻓﺶ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﻣﻦ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ،ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺩﻟﻜﺶ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺗــﺎ ﻛـ ـ ـ ــﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧ َﻔﺲ ﺻﺪ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ
ﺯﻧﺪﻩ ﺩﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻩ ﺻــﺪ ﻫ ــﺰﺍﺭ
ﺩﺳﺖ ﻗﺎﺗﻞ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﺭﻗﺺ ﻛﻨﺎﻥ ﺁﻫﻨﮓ ﻛﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ،ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﻡ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻠﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺳﺮ ﺟﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ِ ﻫﻴﻜﻞ ﻭﻓﺎ ِ ﺩﺭﻳﻎ ﻳﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﺸﺘﺎﻗﻴﻢ .ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺗﻴﻎ ﺑﻰ ِ ِ ﻣﻌﺎﺭﺝ ﻓﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ .ﮔﺮﺩﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻴﻢ ﻭ ِ ﺳﭙﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺗﻴ ِﺮ ﻗﻀﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ .ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﺑﻴﺰﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ.
ﻗﺪﺱ ﺭﻭﺡ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻓﻊ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ .ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﻼ ﺭﺍ ﻃﺎﻟﺒﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ِ ِ ﺐ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ،ﺍﺯ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺠ ِﺮ ُﺍﻧﺲ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ُﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ُﺣ ّ
ﺧﻤﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﻭﺻﺎﻝ ﺑﻨﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ
ِ ﻻﺭﺑﺎﺏ ﺳﺮ ﻴﺐ ﺭﺏ ﺍ َ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﻒ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺏ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺍﺯ َﺟ ِ ﺭﺣﻤﺖ
ﺑﺮﺁﺭﻳﻢ .ﺍﻳﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻼ ﻓﻨﺎ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺭﺍ ﻗﺪﻡ ﻃﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﻩ،
ﺣﺠﺎﺏ ﻧﺸﻮﺩ .ﺑﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﻛﻪ َﻋﻠَﻢ ﺍﺧﺘﻼﻑ
ِ ﻛﻤﺎﻝ ِﺟ ّﺪ ﺩﺭ ﺭﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺽ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﺮﺩ ،ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻏﻴﺐ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺲُ ،ﻣﺸﺮﻗﻴﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﻤﺮ ،ﻻِٔﺢ ...ﻣﺎﻫﻰ ِﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻛﺸﺘﻰ ﭼﻪ ﭘﺮﻭﺍ ٢٦٣
ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﻫﻰ ﺗﻦ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﻞ ﺗﻦ ،ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺸﺘﻰ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺠﻦ .ﻧﻐﻤﮥ ﺑﻠﺒﻞ ﺭﺍ ﺑﻠﺒﻞ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻨﺎﺳﺪ.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﺯﻯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻰ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ
ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻣﻮﻻﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﻋﺜﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ
ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺪﻕ ﻳﺎ ﻛﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﻟﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺸﻮﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ
ﻧﺸﺪﻧﺪ .ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﻤﻌﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﺩﻋﻮﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻟﺒﻴﻚ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ »ﮊﺍﻧﺖ« ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ
ﻭ »ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ )ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺧﺎﺭﺝ« ﻛﻨﻨﺪ! ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ َﻛ َﻤ ِ ﻨﺪ ﻋﺸﻖ ِ ﻻﺣ ْﻮﻝَ َﻭ ﻻ ُﻗ ﻮ َﺓ ِﺍ ّﻻ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ ﺍﻟ َﻌﻠﻰ ﻣﺤﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ! ﻨﺪ .ﺧﻮﺵ ُﺑ َﻮﺩ ﮔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ َﻛ َﻤ ْ َ ﻻﺑﻬﻰ. ﺍ َ
ﺩﺭ ﺹ ۲۸۹ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺸﻖ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﮥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ
ﺑﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺗﺼﻨّﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ
ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻓﻨﺎﺳﺖ .ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﺸﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ
ﺍﺳﺎﺳﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ
ﻭ ﻛﺸﺘﻦ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﺮﺩﻥ ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﻭ َﺍ ْﻭ َﻫﻦ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻟﺐ ِﻗﺒﻠﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ ،ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ
ِﺍ ّﻻ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻰ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮓ ﺑﺰﻧﻨﺪ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻰ
ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺋﻤﮥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ،ﺟﻠﻮﮤ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﺪ .ﺍﻯ ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻳﺸﺎﻥ.
ﺩﺭ ﺹ ۲۹۰ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭘﺴﺮﻯ ﺑﻪ ﻃﻤﻊ ﺛﺮﻭﺕ ﮊﺍﻧﺖ ﺑﻪ ﻭﻯ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ
ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﮊﺍﻧﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺍﺭﺯﺵ ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺮﻑ ِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻮﺩ .ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻗﺒ ً
ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﺲ ﻳﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ٢٦٤
ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﺯﺩﻩ ﻳﺎ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ! )ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺹ ۱۲۹ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ
ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ(.
ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺭ ِّﺩ ﭘﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺩﻏﺪﻏﮥ
ﻓﻜﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻳﺎﻓﺖ .ﺑﺎ ﻛﻤﻰ ﺩﻗﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﻃﺮﺯ ﻋﻤﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻗﺎﺑﻞ
ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻛﻤﻰ ﺩﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻓﻜﺮ
ﻜﻨﻰ« ﻧﻴﺴﺖ. ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ »ﻓﺮﺍ ِﻓ َ
ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۹۱-۲۹۳ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮊﺍﻧﺖ ،ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ،
ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮊﺍﻧﺖ ،ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺭﺃﻓﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻛﻤﺎﻝ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻰ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ
ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﮊﺍﻧﺖ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ
ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﮕﺮﻭﺩ .ﮊﺍﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻴﻨﺶ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺬﺍﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻰ ﻣﻰ
ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺹ ۲۹۲ﺳﻄﺮ ﺁﺧﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻜﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ
ِ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ
ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩِ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺩﺍﺩﻩ
ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﺍﺯ
ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﮊﺍﻧﺖ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﮊﺍﻧﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ »ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﻓﺘﻨﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ) «.ﺹ.(۲۹۳
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺎﺕ ۳ﻭ ۴ﻭ ۵ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ
ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﻼ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺎﻣ ً
ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ،ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻴﻢ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﻭ ٢٦٥
ﻗﺪﻳﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ! ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ
ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰۰ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺸﺘﻨﺪ.
ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﻼﻡ
ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮔﺸﺘﻪ.
ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ
ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺘﻨﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﻫﻪ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﮊﺍﻧﺖ ،ﺍﺋﻤﮥ
ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ ،ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺘﻨﮥ )!( ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ
ﮊﺍﻧﺖ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺎ »ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ
ﺍﻯ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻔﺲ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ،ﻧﺎﻗﺾ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺍﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ)ﻉ( ﺩﺭ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ،
ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺭﻓﺖ ،ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﺪ .ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻣﻌﺎﺻﺮ ،ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺗﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ
ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﺑﻪ ﻫﻢ ،ﺑﺎ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻔﻜﺮﻯ ﻭ ﻫﻤﻴﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ٤٧١ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
»ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪ ،ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺸﺖ ...ﺑﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺳﺖ
ﻓﻀﻞ ﻭ َﺍﺗﻘﻰ ﻭ َﺍﺭ َﻓﻊ ﺩﻳﺪﻥ ،ﺧﻄﺎﻳﻰ ﺭﺟﺢ ﻭ َﺍ َ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺁﻳﮥ ﺣﻖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﻭﻟﻜﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ َﺍﻋﻠَﻢ ﻭ َﺍ َ ﺍﺳﺖ ﻛﺒﻴﺮ ٤٧٢«.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ »ﺗﻈﺎﻫﺮ« ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺎﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺭﻳﺎ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﺗﺮﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ّ ﻣﺒﺎﺵ ،ﻛﺎﻓﺮ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﺎﻛﺮ ﻣﺒﺎﺵ«.
٤٧٣
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻧﺦ ﻭ ﻛﻠﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ
ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺑﻨﺪ ۷ﺑﺤﺚ ﺷﺪ. ﻼ ﻣﻔﺼ ً ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ )ﺻﺺ (۲۹۴-۳۰۰ﻗﺒ ً
ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻜ ُﻢ ﺍﻪﻠﻟُ. ﺗﻘﻮﻯ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮِ .ﺍﺗُ ﻘﻮﺍﺍﻪﻠﻟَ َﻭ ﻳ َﻌﻠِّ ُﻤ ُ
٤٧٤
٢٦٦
ﺿﻤﺎﺋﻢ
٢٦٧
ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۱ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ
۱۳۸۳/۸/۲۵ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۱۶۱ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺮ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﻟﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻌﺮﺽ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ
ﺗﺤﻤﻞ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ
ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ
ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ
ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۷ﻛﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﺮﺍﺣﺘﴼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻜﺘﺎ
ﻭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻭ ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﻭ
ﺍﺭﺯﺵ ﻭﺍﻻﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮﻯ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻛﺸﻰ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻗﺴﻂ ﻭ ﻋﺪﻝ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻰ
ﻧﻤﻮﺩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﻛﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺁﻥ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﺤﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﺪﻝ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻊ
ﺍﻻﺳﻒ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺪ .ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺭ ﺷﺆﻭﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﺴﻜﻦ ﻭ ﺷﻐﻞ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌ ّﺮﺽ
ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ .ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻭ ُﻋﻨﻒ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ٢٦٨
ﻣﻜﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻣﻦ ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﻬﺎﻯ ﺷﺮﻉ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ،ﻣﺎﻳﻤﻠﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ .ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ
ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﻭﺍﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﺻﺪﻳﻖ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺟﻬﻰ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺣﻖ ﺑﻴﻤﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ
ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻬﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺑﻴﻤﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﺧﺎﺹ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺗﻴﺰ ﻫﻮﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻟﻤﭙﻴﺎﺩﻫﺎﻯ ﺩﺭﺳﻰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ
ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ .ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺩﻓﻦ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﺗﺼﺮﻑ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﻁ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﻼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺕ ﺁﻥ ﻛ ً
ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻛﺮﺍﺭﴽ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﮥ ﺧﻮﺩ ﻛﺘﺒﴼ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﴼ
ﺗﻈﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﻳﻪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻭ ﺷﺮﻉ ﺍﻧﻮﺭ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻤﻊ ﻣﺴﺆﻭﻻﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺎﺕ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻯ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﺎﺕ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﺳﺖ
ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ ،ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﻪ
ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺑﻨﺎء ﺑﺸﺮ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ
ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ .ﻣﻊ ﺍﻻﺳﻒ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺣﻖ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﺷﺮﻉ ﺍﻧﻮﺭ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ،ﺭﻧﮓ ﻭ ﻗﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻛﺮﺍﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺁﻳﮥ ﺷﺮﻳﻔﮥ ۱۳ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﺤﺠﺮﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻳﺎ ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﺍﻧّﺎ ٢٦٩
ﺧﻠﻘﻨﺎﻛﻢ ﻣﻦ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺍﻧﺜﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎﻛﻢ ﺷﻌﻮﺑﴼ ﻭ ﻗﺒﺎﻳﻼٔ ﻟﺘﻌﺎﺭﻓﻮﺍ ﺍ ّﻥ ﺍﻛﺮﻣﻜﻢ ﻋﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﺍﺗﻘﻴﻜﻢ ﺍ ّﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻠﻴﻢ
ﺧﺒﻴﺮ« ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ
ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻭ ُﻋﻨﻒ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺁﻳﺎﺕ ﺷﺮﻳﻔﮥ
»ﻻ ِﺍﻛﺮﺍﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻳﻦ» «...ﻟﻜﻢ ﺩﻳﻨﻜﻢ ﻭ ﻟﻰ ﺩﻳﻦ« ُﻣ َﺒﻴِّ ِﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺳﻼﻡ
ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻟﻮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻜﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻫﺘﻚ ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ» :ﻣﻦ ﻗﺘﻞ
ﻧﻔﺴﴼ ﺍﻭ ﻓﺴﺎﺩﴽ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻓﻜﺎﻧّﻤﺎ ﻗﺘﻞ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﺟﻤﻴﻌﴼ« ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ،ﺻﻠﺢ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ.
ﺁﻳﺎﺕ »ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭﺳﻌﺖ ﻛﻞ ﺷﻴﻰ« »ﻣﺎ ﺍﺭﺳﻠﻨﺎﻙ ّﺍﻻ ﺭﺣﻤﺔ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ« ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺒﺎﺋﻞ ،ﻣﻠﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻛﻞ ﺑﺸﺮ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ،ﻧﮋﺍﺩ ،ﺭﻧﮓ ،ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ۱۴ﻭ ۱۹ﻭ
۲۰ﻭ ۲۲ﻭ ۲۳ﻭ ﺑﻨﺪﻫﺎﻯ ۱۴ﻭ ۸ﻭ ۹ﺍﺻﻞ ﺳﻮﻡ ،ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺳﻨﺪ؛ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮﻥ ،ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺷﻐﻞ ﻭ ﻣﺴﻜﻦ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ
ﻋﻘﻴﺪﻩ ،ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻐﻞ ،ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ
ﺩﺍﺩﺭﺳﻰ ،ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻨﻬﺎ
ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻗﻮﻣﻰ ،ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﻭ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺒﻌﻴﻀﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ
ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﻧﮋﺍﺩ، ﺟﻨﺲ ،ﺯﺑﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺐ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ :ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ۵۵ﻭ ۱۳ﻭ ۷۶ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﮤ ۲ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ )ﻣﺼﻮﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ .(۱۳۲۴
ﻣﺎﺩﮤ ۲ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ۱۸ﻭ ۱۹ﻭ ۲۴ﻭ ۲۵ﻭ ۲۶
)ﻣﺼﻮﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،(۱۳۵۴ﻛﻨﻮﺍﻧﺴﻴﻮﻥ ﺭﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻳﻮﻧﺴﻜﻮ )ﻣﺼﻮﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،(۱۳۴۶ﻣﻘﺎﻭﻟﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۱۱ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ
ﻣﺼﻮﺏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻛﺎﺭ )ﻣﺼﻮﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ (۱۳۶۳ﻛﻞ ﺑﺮ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
٢٧٠
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۰ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ
ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻗﻰ(۱ﺣﻖ ﺣﻴﺎﺕ (۲ﺣﻖ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ (۳ﺣﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ (۴ﺣﻖ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺴﺌﻮﻻﻧﻪ (۵ﺣﻖ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻠﻴﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻫﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻛﻠﻴﮥ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﺑﻪ ﺷﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ
ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ .ﻣﺘﻮﻟﻴﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻏﻞ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﺮﻡ
ﻫﺎﻯ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻰ
ﺻﺮﻓﺄ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۹ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻃﻰ ﻣﺼﻮﺑﻪ ﺍﻯ ﻣﺪ ّﻭﻥ ﺻﺮﺣﺘﴼ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﺎﺏ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﻓﻄﺮﻯ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻗﺮﻳﺐ
۲۰ﺳﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺫﺭ ﻣﺎﻩ ۱۳۸۲ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﭘﻴﻚ ﺳﻨﺠﺶ )ﻧﺸﺮﻳﮥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ
ﻋﻠﻮﻡ( ﺭﺳﻤﴼ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﭼﻪ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺩﻳﻨﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ
ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ۱۳ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻟﺰﺍﻣﴼ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺧﺬ ﻛﺎﺭﺕ ﻭﺭﻭﺩﻯ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺍﻭﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺷﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۸۰۰ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺋﺰ ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺎﻯ
ﻳﻚ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻗﻤﻰ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﺍﺟﺪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ،ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺩﻭﮔﺎﻧﮕﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﺴﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﻛﻨﻜﻮﺭ ﻛﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﻼﺷﻰ ﺩﺭ
ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﻋﻤﺮ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺍﻭﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺵ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺫﻯ ٢٧١
ﺭﺑﻂ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻨﺠﺶ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﻠﻔﻨﻰ ﺑﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ
ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻋﻼﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻭ ﺳﺘﻮﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺣﺬﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﻭ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﺎﺭﻗﮥ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﺄﺳﻒ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺘﺎﻳﺞ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﮥ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﻋﻼﻡ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ
ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺕ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻜﺎﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ
ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺍﻏﻠﺐ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﻨﻜﻮﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺠﺎﺯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ .ﻟﺬﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﭼﻨﻴﻦ
ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﻭ ﺗﺸﺒﺚ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺁﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﺒﻌﻴﺾ
ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﻠﻤﮥ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺍﺕ
ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ؟
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﻘﺪﻳﺮ ۲۵ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﺮ ﺟﻔﺎﻳﻰ ﻭﻓﺎ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﭘﺮﺩﺍﻣﻨﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺸﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ
ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺎ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺣﺒﻞ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺘﻤﺴﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺳﻮء ﻇﻦ ﻣﺪﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻰ
ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ
ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻣﺼﺪﻕ ﻛﻠﻴﮥ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ
ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭﻃﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻤﺮﺍﻧﻰ ﺳﺎﻋﻰ ﻭ ﺟﺎﻫﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ
ﺗﺤﻘﻖ ﺁﺭﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺵ ﻭ
ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻤﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ .ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ
٢٧٢
ﺍﻋﺎﺩﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﻠﻮﺑﻪ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺻﻮﻝ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻋﺎﺟﻞ
ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ
٢٧٣
ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۲ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ« ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺍﮔﺴﺖ ۱۹۸۳
ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭ
ﻧﻘﺶ ﺁﻥ«
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ
ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻘﺼﺪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻏﻼﻁ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﻣﺪﺭﻙ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﻭ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺎﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺪﻭﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻫﺪﻑ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺯ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺨﺮﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ
ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻪ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﺻﻠﻰ
ﻼ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺳﺎﺯﺩ .ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻭ ﻋﻠﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣ ً
ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻬﻨﻪ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.
٢٧٤
ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﻗﺮﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻮﺩ ﺭﺅﺳﺎﻯ
ﺩﻳﻨﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﻻﺋﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﺻﻤﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩﮔﺮﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺑﺪﻋﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺪﻯ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻣﺮﮔﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﻋﺎﻣﻬﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ
ﺟﻤﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰۰ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ،ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ
ﺍﻯ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻐﻴﺮ ﮔﺸﺖ .ﺩﺭ
ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺍﻳﺪﮤ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻮﺫ ﻳﺎﻓﺖ
ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩﮔﺮﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺍﺻﻮﻝ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻋﺎﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﻨﺪ .ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍﻳﻰ ،ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻠﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ
ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻭﻃﻦ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ
ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ
ﺑﺮﺍﻯ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻳﻮﺭﺷﻬﺎﻯ ﻣﻜﺮﺭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺠﺪﺩ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺳﺒﻌﺎﻧﮥ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﺪﺗﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﻭﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻤﴼ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ ﻭ ﻣﻨﻈﻢ ﻭ
ﺍﺻﻮﻟﻰ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺳﻌﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﻻﺧﺺ ُﺩ َﻭﻝ ﻏﻴﺮ ﻏﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻚ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﺍﻧﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ .ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﻣﺨﺮﺏ ﻣﻤﻨﻮﻋﻨﺪ. ٢٧٥
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﺎﻟﻚ
ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻏﻴﺮ ﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﻠﻨﻰ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻫﻴﺌﺘﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﺍﻧﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺍﻯ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ.
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻗﺼﺪ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ
ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ،ﭘﺎﺳﺦ ﻭ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﻛﻠﻰ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺤﺚ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻣﻘﺪﻣﻪ )ﺻﻔﺤﻪ :(۳
ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻭﻝ ﻏﺮﺑﻰ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ
ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻛﻤﻴﺘﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺭﺳﻤﴼ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﻪ ﺩﻭﻝ
ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ،ﺁﺳﻴﺎ ،ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺳﻴﻪ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻯ ﻻﺗﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ
ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺘﻀﻤﻤﻴﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺧﻼﻑ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺄﺳﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻣﺒﺪﺃ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻨﺸﺄ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ) ﺻﻔﺤﺎﺕ ۳ﺗﺎ ۸ ،۶ﻭ : (۹
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﻫﻮﻥ
ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻳﻚ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺏ ﻣﻼ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ
ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺤﺚ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﻨﺎ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ٢٧٦
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﺭﻭﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ
ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺭﻭﺳﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ،ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ »ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ«
٤٧٥
ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻛﺘﺐ
ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﺪﴽ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ
ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﺪﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻡ ﻭ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ.
ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺤﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ
ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﺗﺼﻮﺭ ﺭﻭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ
ﺍﺯ »ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻴﻪ!« ﺭﺩﻳﮥ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﺤﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻤﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﻋﻤﺪﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻭﺿﻮﺡ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻛﻠﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ )ﺻﻔﺤﻪ ۶ﺗﺎ : (۱۱ ﻣﺆﻟﻔﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻛﻮﺷﺶ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ )ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ِ
ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ( ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭﻝ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻏﺮﺑﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ .ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ
ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺩﺍﻝ ﺑﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻏﺮﺑﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﻳﻜﻪ ﺍﻳﻦ »ﻣﺪﺭﻙ« ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺩﺭﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ
ﭘﺎﻳﻪ ﻭﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺷﺮﻗﻰ ﻭ ﻏﺮﺑﻰ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ٢٧٧
ﺩﻻﺋﻞ ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﺟﻬﺎﻥ )ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ُﺩ َﻭﻝ ﻏﺮﺑﻰ( ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺛﺒﺖ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻏﺮﺿﺎﻧﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﻭﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ
ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻝ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻠﻘﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻛﻮﺷﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﻬﻴﺪ ﻣﺪﺭﻙ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺑﺮﺧﻰ »ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ
ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ« ﺫﻛﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء )ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻓﻨﺪﻯ( ﭘﺴﺮ ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﻣﻰ ﺩﺭ ﻗﺤﻂ ﻭ ﻏﻼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﻨﺪﻡ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ
ﻗﺸﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﺎﻟﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻟﻘﺐ )ﻧﺎﻳﺖ( ) (knightﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺯﺍء ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻋﻄﺎء ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺑﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻓﺎﺣﺶ ﻭ
ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ .ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﺮﮔﺰ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ
ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﻘﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﻟﻘﺐ )ﻧﺎﻳﺖ(
ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻫﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺩﻋﺎﻯ )ﺻﻔﺤﮥ ۱۰ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ (۴ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﻗﺤﻄﻰ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﮔﻨﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ
ﻼ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺭﻙ ﻼ ﻣﺪﺭﻙ ۴ﺻﻔﺤﮥ (۲۷ﻛﺎﻣ ً ﻣﺪﺭﻛﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ )ﻣﺜ ً
ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﮔﻨﺪﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﺸﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﻠﻰ ﻗﺤﻄﻰ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺯ ۱۹۱۴ﺗﺎ ۱۹۱۸ﻣﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﻙ
ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻗﺸﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
٢٧٨
ﻣﻌﺎﻫﺪﮤ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻭ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﮤ ﻗﻮﺍﻯ ﺗﺮﻙ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻋﻠﻨﻰ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺒﻞ ﻛﺮﻣﻞ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﺪ .ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺿﻌﻴﺘﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺸﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﮤ ﺣﻀﺮﺕ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ،ﻣﺴﻴﺤﻰ، ﻳﻬﻮﺩﻯ ،ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ )ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۱ﺗﺎ :(۱۴
ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﺩﺭ ﺫﻛﺮ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ
ﻣﺠﺪﺍﻧﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﻭﺿﻊ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﻼ ﺑﻰ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺎﻣ ً
ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻓﺎﻗﺪ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﻄﻌﴼ
ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻳﻚ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﻛﺰ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۹۲ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻣﻘﺒﺮﮤ ﻣﻄﻬﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﺮﻛﺰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ
ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻜﺎﻥ ﻣﺸﺘﺮﻛﴼ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻜﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻮﻗﺖ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺤﻞ ﻳﺎﺑﺪ. ٢٧٩
ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ
ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻓﴼ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮﴽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺍﻋﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ
ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺗﺎﺭﻳﺨﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ
ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻈﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺗﺒﺮﻋﺎﺗﻰ
ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺰﺑﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ )ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۴ﻭ :(۱۵ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺤﺚ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻛﺬﺏ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﻧﻈﻴﺮ »ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺭﻭﺳﻰ«
ﻼ ﺍﺯ »ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ!« ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ »ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ« ﻭ »ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ« ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺎﻣ ً ﻼ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﺁﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻗﺒ ً
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﺎﻣﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺷﺎﻩ ﻓﻘﻴﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ
ﺑﻌﺪ ﻣﺸﺮﻭﺣﴼ ﺫﻛﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ).ﺻﻔﺤﺎﺕ ۹ﺗﺎ (۱۱
ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ)ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۵ﺗﺎ:(۱۷ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﻗﺺ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﻧﺪﮔﺎﻥ، ِ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻳﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﻴﻢ ﺑﺤﺚ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﻪ ﺩﺭﺍﺯﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ.
ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻣﺸﺌﻮﻣﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ
ﻳﻚ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﻣﺪﺍﻗﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﻃﻦ ﻳﺎ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺗﺤﺮﻳﻒ
ﺗﺎﺑﻌﻴﻦ ﺧﻮﺩ ُﻣ ِ ﺼ ّﺮﴽ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﺪﻯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ِ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻠﻴﺖ
٢٨٠
ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﺤﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻠﻰ.
ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ »ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻮﺷﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ
ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ« ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺬﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﻟﺒﻄﻼﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﺨﺮﺏ ﻣﻤﻨﻮﻋﻨﺪ. ﻗﺒ ً
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺣﻜﺎﻡ ﻇﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ
ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻪ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ
ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻳﺎ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ »ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﻧﺪ« ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ
ﻼ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩﻭ ﻛﺎﻣ ً
ﺁﺷﻜﺎﺭﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ
ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭﺝ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻰ
ﻻ ﻧﺤﻮﮤ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺣﺮﻣﺘﻰ ،ﻋﺪﻡ ﺗﺤﻤﻞ ،ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ .ﺍﺟﻤﺎ ً
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻠﺨﻴﺺ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻳﺮ
ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ
ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺑﻰ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ
ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺸﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻠﻬﻢ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭ
ﻣﻌﺰﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ) .ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎء ﻧﻔﺲ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ (.ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ،ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ. ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ) ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۸ﺗﺎ :(۲۱ ٢٨١
ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﻓﻘﻴﺪ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻨﺘﻴﺠﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺨﺮﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻧﭙﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺻﻞ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ
ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻛﺬﺏ ﺍﺳﺖ، ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻧﻈﻴﺮ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ )ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ( ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ
ﻣﻌﺮﺽ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺳﺘﺜﻨﺎء ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻳﺎﻧﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ،ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۱۸ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ »ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ
ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺷﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ«.
ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ۱۳ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻘﻴﮥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺣﺎﻭﻯ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﻯ
ﺟﺰ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﻰ ﺗﺨﺮﻳﺒﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ
ﺍﻧﺪ )ﻫﻮﻳﺪﺍ ،ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﭘﺎﺭﺳﺎ ﻭ ﺛﺎﺑﺘﻰ( ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻟﻴﻠﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ .ﮊﻧﺮﺍﻝ
ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﺴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺑﻘﻴﻪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ
ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺩﻛﺘﺮ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ .ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺩﻣﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎﻳﻰ ﻣﻠﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩ .ﺷﺎﭘﻮﺭ ﺭﺍﺳﺦ ﻳﻚ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻫﺎﻯ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ
ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺖ .ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺱ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﮔﻪ ﮔﺎﻩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺸﺎﻭﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ
ﺩﺭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻳﻚ ﺁﺭﺷﻴﺘﻜﺖ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ
ﺷﻚ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﻟﻴﺴﺖ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺮﺍﺡ َﻣﻘ ِّﺮ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ
)ﻋﺎﻟﻴﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﻳﺎ ﺩﺍ ُﺭﺍﻟ َﺘﺸﺮﻳﻊ ﻛﻪ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺳﺎﻭﺍﻙ) ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۸ﺗﺎ :(۲۱ ٢٨٢
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺍﮔﺮ )ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ
ﻃﻮﺭ ﻛﺬﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺷﺎﺕ ﻣﻀﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ
ﺳﻮﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ:
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ؟
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻔﺲ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ
ﺍﺳﺖ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ )ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ( ﺍﻣﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺍﺳﺖ )ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ( ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﻜﺎﺭ ﻋﻤﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺳﺎﻭﺍﻙ ،ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ( ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ »ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ!« ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﻣﻮﺭﺥ ﻧﻬﻢ ﺟﻮﻥ ۱۹۸۰ﺑﻪ ﭼﺎﭖ
ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ) .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ :ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ
ﺑﺮ ﻳﻚ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺻﻔﺤﮥ ۸۳ﭼﺎﭖ ۱۹۸۲ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(.
ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ »ﺍﻗﺮﺍﺭﻯ« ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ
ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ »ﺍﻗﺮﺍﺭ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۱۸ﺻﺮﻓﴼ ﻧﻘﻞ
ﻗﻮﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺪﺭﻙ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ۲۱ﺻﻔﺤﮥ ﺁﺧﺮ
ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻳﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ )ﺍﺳﻨﺎﺩ ۱ﺗﺎ (۱۶ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻠﺤﻦ ﻭ
ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﻣﺠﻌﻮﻝ )ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ۱۷ﺗﺎ ۳۶ﺳﺎﻭﺍﻙ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺑﺪﴽ
ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻼ ﺍﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻬﺎﻯ ﻣﺘﻐﻴّﺮ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻳﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺮﺏ ﻛﺎﻣ ً ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ.
٢٨٣
ﻭﺿﻊ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ )ﺻﻔﺤﺎﺕ ۲۱ﺗﺎ :(۲۴ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ )ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻧﺎﻣﺮﺑﻮﻁ ﺳﻴﺎﺳﻰ( ﺷﺎﻣﻞ
ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﻛﺎﺫﺑﮥ ﭼﻨﺪﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۲۳ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ۳ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ »ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻰ« ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ »ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ «.ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ۰۰۰.۳۰۰ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ
ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻣﺎﻟﻰ ،ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ۱۴۲ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﺒﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ
ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﮔﺰﺍﺭﺵ )ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۲۳ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ (۵ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺩ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺗﺶ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺼﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺳﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﻣﺪﺍﻭﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ
ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﺮﻯ ﺍﻋﻼﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ
ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﻛﻪ ﺍﺯ
ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺗﻮﻗﻴﻒ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺨﻔﻰ ۸ﻧﻔﺮ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺒﻼٔ ﺍﻋﻼﻥ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻟﻴﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺯﻧﺎﻥ
ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺮﻡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻛﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻭﺳﻴﻊ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺟﻮﺩ
ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻣﻼﻙ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﺿﺒﻂ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻴﺮ ٢٨٤
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻧﻔﺼﺎﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺷﻐﻞ ،ﻗﻄﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ ،ﺿﺒﻂ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﻰ،
ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺤﺜﻰ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ )ﺻﻔﺤﮥ ۲۳ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ۲ﻭ (۵ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺿﺪ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ
ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻭﻏﻰ
ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ .ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻘﺎﻡ ،ﺣﻘﻮﻕ ﻳﺎ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﺣﻔﺎﻇﺘﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻈﺎﻡ
ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﻄﺎء ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ »ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ«.
ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻧﻜﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﻜﺮﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻓﴼ
ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺩﺭ
ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﻓﻘﻂ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﺗﻌﺼﺐ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﺪﻡ ﺷﻬﺮﺕ ﻧﻴﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ.
ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻛﺎﺫﺑﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺮﻯ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ :ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺍﺯ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻳﻚ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻭ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﻮﻥ )۱۹۸۱ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ (۱۳۶۰ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻃﺒﻊ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﺑﺎ
ﺍﺿﺎﻓﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﻻﻯ )۱۹۸۲ﺗﻴﺮ ﻣﺎﻩ (۱۳۶۱ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٢٨٥
ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۳ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺮﺍﻥ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ ۴ﺷﻬﺮﺍﻟﻘﻮﻝ ۱۶۰
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ
ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﺒﻨﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻥ ﻛﻼﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺎﻡ
ﻼ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﻯ ﺑﻰ ﻛﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﻃﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻃﻬﺮ ﻛﺎﻣ ً
ﺻﺒﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭﺵ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﭘﺮﺷﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ
ﻛﻪ ﺧ ّﺮﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺭﻧﺪ ،ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ »ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﻟﻢ« ﻭ
»ﻣﺮﻛﺰ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﻠﻴﻠﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺣﻤﻴﺪﮤ ﻫﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ« ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭ ّﺭﺍﺙ ﺁﻥ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﭙﺎﺧﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺳﻤﻨﺪ ّ
ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻏﻴﺮﺕ ﺑﺮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﻔﺎﻯ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻛﻬﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎ ﺑﺼﻴﺮﺗﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺗﺠﺪﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻠﮥ
ﺗﺠﺪﺩ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻳﻦ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻠﻞ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻄﺮﺡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ّ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻻﺭﻯ ،ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ،ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ،
ﺍﻫﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ،ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ،ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﺑﻴﻦ ِ ٢٨٦
ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺭﻓﺎﻩ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ »ﺍﻣﻮﺭ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﻪ« ﻭ »ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻤﺪﻧﻴﻪ« ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻮﺭﻛﻮﺭﺍﻧﻪ ﺍﺯ
ﺗﻤﺪﻥ ﻣﻐﺮﺏ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ .ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﺁﻥ ﺑﺪﺭ ﻻﻣﻊ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻗﺎﻃﻊ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ
ﺑﺤﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺑﻴﻨﺸﻰ ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﺶ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻣﻰ ﺟﺰ ﻧﺎﻛﺎﻣﻰ ﻭ ﺛﻤﺮﻯ ﺟﺰ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ: ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺻﻮﺭﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻤﺪﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ
ﺭﺍﺣﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺟﺘﻼﺏ ﻣﺮﺿﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﺮﺏ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﺪ ّﻣﺮ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ؟ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺗﺠﺪﺩ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺟﻮﻫﺮ ﻛﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﻰ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ
ﻗﻮﺍﻯ ﻓ ّﻌﺎﻟﮥ ُﻣﻘﻠّﺒﮥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ
ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩ .ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ
ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻓﻘﺮﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﻋﻄﻴﮥ ﻛﺒﺮﻯ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺮﻗﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ:
ﻜﻢ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮤ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻭ ِﺣ َ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﻛﻞ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ّ ﺗﻌﻤﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﻠﻞ ﭘﻴﺸﺘﺮﻧﺪّ .
ﻣﻠّﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺮﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ.
ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ .ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﺗﺠﻠﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﺧﻼﻗﮥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ّ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺻﻨﻌﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﺭﺑّﺎﻧﻴﻪ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻭ
ﻣﺸﺨﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ِﺳﻔﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭ ﻓﻮﺍﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﺗﺄﻣﻞ ﻛﻨﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺗﺄﻛﻴﺪ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺧﺮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﻠّﻰ
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻗ ّﻮﻩ ﻛﺎﺷﻔﻪ ﺧﻼﻑ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ .ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ٢٨٧
ِ ﻣﻨﺰﻟﺖ ُﻣﻘﺘ ِﺒﺲ ﻣﻰ ﻛﺎﻫﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﻠّﺖ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺍﻭ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.
ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻧﻜﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﻮﺍﻯ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﻨﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﻛﻨﺪ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺳﺎﺧﺖ .ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﺍﻫﻴﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺮﺷﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻼﺩ ﺛﻤﺮﻯ ﺟﺰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ »ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ
ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺒﻴﺤﻪ ﻭ ﺿﺎﺑﻂ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻭ ﺻﻮﺭﻳﻪ ﺍﺳﺖ« ﻣﺘﺬﻛﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ
ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺑﺸﺮ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻻﺯﻡ ﺷﻤﺮﺩ .ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﻬﺬﻳﺐ ﺍﺧﻼﻕ ﻧﻪ ِﺧ َﺮﺩِ ﻓﻄﺮﻯ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﺍﻥ ِ ﺁﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ
ﻓﻨﻮﻥ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻧﺪ .ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﺼﺮﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﺠﺪﺩ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻨﺪ:
ﻓﻮﺍﻳﺪ ﻛﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﻃﻮﻳﺖ ﻭ ﺣﺴﻦ
ﻧﻴﺖ ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻭ ﺭﺃﻓﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭ ﺣﺮﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺆﻭﻥ ﻭ ﻣﺮ ّﻭﺕ ﻭ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺩﺭ
ﻧﻔﻊ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻴﻢ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﻣﺆﻳﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻭ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺣﻀﺮﺕ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻣﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻡ ﻧﺎﻓﺬ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ .ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ
ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻰ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﺨﺺ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﻧﻴﻚ ﺍﺧﺘﺮ ﻣﺸ ّ
٢٨٨
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎِء ﺍﻣﻮﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺼﻴﺮﺕ
ﻜﺮ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺘﻮﻫﻤﻪ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻧﺪ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﺗﻔ ّ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻧﻔﻮﺱ ُﻣ ّ
ﻋﺰﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻃﻮﺍﻳﻒ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﺷﻤﺮﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ّ
ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ّ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﺎ ّﻣﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺁﻥ
ﻣﻮﻻﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪ .ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻓﺮﺳﻮﺩﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻭ ﭘﻨﺠﮥ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ
ﺑﻰ ﻟﻴﺎﻗﺘﺶ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ .ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﺭﺷﻮﻩ ﺧﻮﺍﺭﺵ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﻭﺭﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ
ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ .ﻣﻠّﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺘﻔﻜﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺪﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻛﻮﺭﺵ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ ،ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﻭﻣﻰ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ،ﺍﺑﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ّ
ﺳﻴﻨﺎ ﻭ ﺯﻛﺮﻳﺎﻯ ﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻃﺒﻘﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﻰ
ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻭ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﺗﺠﺪﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ.
ﭘﺲ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺳﭙﺎﻫﻰ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ
ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﺯﻣﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺶ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻻﻡ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﺵ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺮﺍﻯ
ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺗﻤﺪﻥ ﻏﺮﺏ ﺑﻮﺩ .ﺩﻭﻟﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﻫﺪﻑ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﻛﺎﺭﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺍﺭﺗﺸﻰ ﻣﺠﻬﺰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩ .ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ
ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻣﻠﻰ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻛﺮﺩ .ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺗﻰ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻭ ﻛﺴﺐ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ِﺣ َﺮﻑ ﻭ
ﻓﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﻧﺸﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﮥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻠّﺖ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺍﺳﻔﺎ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﺭﺩِ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺸﺪ .ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻔﺘﻰ ،ﺛﺮﻭﺗﻰ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻧﻰ ﻭﺭﺍﻯ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺛﺮﻭﺕ ﺗﻤ ّﻮﻝ ﻣﻔﺮﻁ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﻣﺰﻳﺖ ﻃﻠﺐ ﺷﺪ ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻋﺎﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﻓﺖ .ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﭘﺮ ﺷﻜﻮﻩ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﻭ ٢٨٩
ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻯ ﻧﻔﻴﺲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺍﺑﺘﺬﺍﻝ ﻋﻤﻴﻖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﮥ ﺍﺧﻼﻗﻴﺶ ﺑﺮ ﺷﻨﺰﺍﺭ ﺣﺮﺹ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﺑﺎ ﺳﺮﻛﻮﺑﻰ ﺷﺪﻳﺪ
ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۷ﺷﻤﺴﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺴﺎﻁ ﺁﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺴﺘﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﭼﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺩﻋﺎﻭﻯ ﭘﻮﭺ ﻛﺎﺫﺑﺶ ﺑﻪ ﻭﺍﺩﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻧﻘﻼﺑﺸﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﻣﺎ
ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻣﺤﺮﻛﻪ ﺍﺵ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ .ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ
ﺟﺎﻯ ﻟﺬّ ﺕ ﺟﻮﻳﻰ ﻋﻨﺎﻥ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻃﺒﻘﺎﺗﻰ ﻭ
ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ .ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻓﺎﺣﺶ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﺑﺎ ّ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﭘﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺻﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﺿﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ّ
ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﻜﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻝ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻻﺭﻯ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺩﻫﺪ.
ﺣﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ ﺍﺯ
ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻧﺎﺭﺿﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺧﺸﻢ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻋﻠﻴﻪ
ِ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﻴﻮﻉ ﻓﺴﺎﺩ ،ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺳﻮء ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻛﻮﺏ
ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﺄﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭﺿﺎﻋﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪﻩ ﭼﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺭﻭﺣﻴﻪ
ﻣﻠّﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ.
ﺣﻞ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻮﺭﻛﻮﺭﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﻘﻴﻢ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ
ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﻰ .ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ ،ﻧﺠﻞ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺎ ّﺭﺍﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻛﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ّ
ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺭﺳﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻪ »ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎ ﮔِ ﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ «.ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ۲۹
ﻣﻰ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۲ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮﺯﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ٢٩٠
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﻨﮕﻮﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺘﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﮤ »ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ« ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﻣﻰ »ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻭﺭﺍﻯ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﮋﺍﺩﻯ ،ﻣﺬﻫﺒﻰ
ﻭ ﻣﻠّﻰ« ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﻋﺰﺕ ﻭ ﻣﻨﻘﺒﺘﻰ ﺍﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻮﻃﻦ ﻭ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﭼﻨﺎﻥ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻗﺮﻥ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﺩﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﻳﺶ ﺯﺑﺎﻧﺰﺩ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻋﺎﻡ
ﺑﻮﺩ ﺁﻣﺎﺝ ﺗﻴﺮ ﺑﻼ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺍﻡ ﺟﻔﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻧﻴﺎﻛﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﺒﻴﻚ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺰﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﻼﺋﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻋﻠﻴﻢ ﺷﺮﻳﻚ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺰﺕ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ّ ﺑﺪﻳﻦ ّ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﭘﺮ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻛﺮﺩﮔﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ
ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺸﻜﺒﺎﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ .ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺪﻧﻴﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ،ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﺽ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﺯﺍﺭ ﺍﻫﻞ ُﻋﺪﻭﺍﻥ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ .ﺑﻪ
ﺟﺮﺃﺕ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺳﻬﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﭘﻴﻜﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍء ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺮﺟﻊ
ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﻧﺪ .ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ،ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﺮ ،ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ،ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻋﺎﻣﹽﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺲ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ .ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﻫﻴﭻ
ﺗﻬﻤﺘﻰ ِﺍﺑﺎء ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻮﺭﺯﻳﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺎ ﺧﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺳﺎﻳﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻣﻠّﺖ ﻃﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺳﺎﺯﻧﺪ.
٢٩١
ﺫﻛﺮ ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ .ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ
ﻇﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ّ
ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﻭﺍﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﺪﺍﺭﺝ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺯﻣﺮﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍ ّﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﺟﺘﻰ
ﺑﻪ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ .ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺎ ّﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﺍﺋﺮ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ُﻣ َﺪﻋﺎ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ
ﻋﺰﻳﺰﺗﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍﻫﻨﺪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ،ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺻ ِ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ِ ﺮﻑ ﻛﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﻋﻨﺎﻥ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﻫﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺧﻄﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ
ﺩﺍﺩﻧﺪ .ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺒﻴﻦ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺫﻫﻦ
ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻈﻤﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ
ﻣﻄﻠﻌﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ّ
ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻋﺎﻡ
ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺩﺗﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ
ﺧﻮﻳﺶ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺵ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﮔﺴﺘﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﻣﺨﻔﻰ ﺁﻥ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺁﻳﺎ
ﻣﺪﻋﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ّ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻋﺪﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ؟
ﺳﺮﻛﻮﺏ ﮔﺮﺍﻥ ﺟﺒّﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻓﺮﺻﺘﻰ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ّ
ﻌﻴﻦ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻗِﺪﻡ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎِء َﻣ ِ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ِﺳﻘﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﻫﻤﻰ ﻧﻤﻰ ﺍﺭﺯﺩ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﺨﻮﻑ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺁﺯﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺼﻨّﻌﻰ ﻭ
ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺪﺩ َﺍﺭﺍﺫِ ﻝ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺷﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺁﻥ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ
ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺸﻴﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ .ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺭﺯ ّ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﺘﺒﺪﺍﻧﻪ ﻣﻨﺤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ٢٩٢
ِ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺠﺎ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ .ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻛﻪ ﻳﺘﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﻭ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺗﻘﺎﻋﺪﺷﺎﻥ ،ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻋﻤﺮﻯ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ،ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ .ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ
ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﺮﺯﻯ ﻗﺒﻴﺢ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺷﺪﮤ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺋﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺪﻓﻴﻦ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻓﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺎﺋﮥ ﺍﺩﺑﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ّ
ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎﻧﮓ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﺒﺘﻪ ُﻣ ِﺤ ﻘﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﻫﺘﻚ ﺣﺮﻣﺘﻰ ﺭﺍ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﻣﮕﺮ ﺑﻴﺖ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻋﻤﺎﻝ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺎ ﺧﺎﻙ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺯﻳﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ّ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻧﮕﺸﺖ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺑﺎﺭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ
ﻭ ﻫﺴﺖ«.
ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﭘﺮ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻴﺪﺍﺩﮔﺮﻯ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ .ﺷﻤﺎﺭ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮ ﺑﻪ
ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ .ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﻓﺎﺗﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎﻯ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ
ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻗﻠﻴﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻗﻮﻣﻰ ،ﻣﻠّﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ» :ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺎﻟﮥ ﻋﺪﻝ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺩﻭﺩ ﺗﻴﺮﮤ ﺳﺘﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ«.
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺳﺒﺐ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﺗﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ
ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ِ ﻋﺎﻣﻼﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺪﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﻓﺮﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪ، ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﺣﻴﺜﻴﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ،ﺣﻘﻮﻕ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ
ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭ ﻛﻪ ﺧﺼﻴﺼﮥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻨﺪ ،ﻋﺰﻡ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﻳﭽﮥ ﺩﺳﺖ ﺣﺎﻛﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ
ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﺿﻊ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ
ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.
٢٩٣
ﻣﺘﺮﺻﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻴﺮﻭﻳﻰ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﻰ ﺣﺎﻝ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻗﻠﻮﺑﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﻣﻨﺰﻩ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﭘﺎﻙ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗﺤﺼﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺣﻔﻆ
ﻛﻨﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﻣﻨﻈﻢ ﺟﻬﺖ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺎﻯ ّ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻨﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﺎ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺟﻮﺍﺑﮕﻮﻯ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﺳﺖ:
ﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺍﺳﺖ. ِﺤ ِّ ﻫﺮ ﻧﺎﺭﻯ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﻧﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﻟ ُ
ﺭﻳﺎﺡ ﻗﺎﺻﻔﻪ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﺍﺟﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻫﺮ ﺷﺠﺮ ﻣﺤﻜﻤﻰ ﺭﺍ َﺍ ِ ﻣﮕﺮ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺑﺮ ﻧﻮﺭﺵ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻃﻔﺎء ﺍﻭ
ﺭﺍ ﻧﻴﺎﺑﺪ.
ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻛﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﺟﻮﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ
ﺧﻼﻗﮥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ: ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ،ﭘﺮﻭﺭﺩﮤ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻨﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ّ
ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺍﭘﺮﺩﮤ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﺒﻴﻨﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ِﺭ ﻳﻚ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻳﻚ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ.
ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺎﺷﺎﻧﻪ ﻻﻧﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﺩ ﺟﺰ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴﺒﮥ ﺭﺍﺿﻴﮥ َﻣﺮﺿﻴﻪ ﺍﺯ
ﺍﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﻮﺩ.
ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻞ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﺳﺒﺎﺑﻰ ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ. ّ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﻳﻴﺪ. ِﺍﻧﺎﺙ ﻭ ﺫﻛﻮﺭ ﻋﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ. ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺼﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ. ٢٩٤
ﻛﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﺮﺍﻑ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ. ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﺎﺏ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺧﻠﻖ. ﺳﻤﻮ ﺍﺳﺖ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺑﻪ ﺍﻓﻼﻙ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺳﺒﺐ ﻋﻠّﻮ ﻭ ّ ﻛﺸﺎﻧﺪ .ﺍﻭﺳﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ .ﻛﻮﺛﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺋﺪﮤ ُﻣﻨﺰﻟﻪ ﺑﺨﺸﺪ.
ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻛﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ
ِ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ«. ﺟﻤﻴﻊ ﺟﺎﻣﻊ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ» :ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ ِ ِ
ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﭼﺎﺭﻩ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﻛﺎﺭﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ
ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺗﺴﻜﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻛﻼﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺳﻰ
ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻭﺭﺯﻳﺪﻳﺪ .ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ
ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺟﻮﺍﺑﮕﻮﻯ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﺎﻳﮥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﻴﻼﻥ ﺁﻥ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ .ﺑﻪ ُﻳﻤﻦ ﺗﺒ ّﺮﻋﺎﺕ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﺍﻧﮥ ﺷﻤﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﻻﺯﻡ ﺟﻬﺖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻠﻰ ،ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺗﺮ ّﻗﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻓﻘﻂ
ﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺛﻤﺮ ﻣِ َ
ﺛﻤﺮﺍﺕ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻴﭻ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻻﻳﻘﮥ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻧﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﻬﻤﻰ ﻭﺍﻓﺮ ﻧﺒﺮﺩﻩ
ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ
ﺭﺷﺘﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﻳﺎ ﻫﻨﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺻﻨﻌﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ
ﻛﺴﺐ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛ ّﺮﺍﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻣﺪﺗﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗ ّﻮﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ّ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺮﻫﻮﻥ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﻧﺴﺖ .ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ٢٩٥
ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺛﻤﺮﮤ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺭﺝ ﻣﻰ ﻧﻬﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ
ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
ﻣﺪﻋﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺻﺎﺩﻗﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ّ
ِ ﺗﺠﺪﺩ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ّ
ﻤﺪﻥ .ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺮ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﻣﺎ ﻣﻜﻤ ِﻞ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗ ّ ّ
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺍﻟﺨﻴﺮ«ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﺗﺄﺳﻒ ﺷﺎﻫﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻴﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ َ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ » ُﺍ ﻣ ٌﺔ ﻳﺪ ُﻋ َ
ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻣﻮﺭﺩ ُﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﻧﺪ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺷﻤﺎ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺪ ﺍ ّﻣﺎ ﺩﺭ
ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺁﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻀﻮ ﺷﺮﻳﻒ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﭘﺎﻙ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺟﻬﺖ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻤﺮﺩ. ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ ّ
ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺣﺎﻛﻤﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎ
ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻏﺼﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ّﺳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤ ّﻮﻻﺕ
ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﺤ ّﻮﻻﺕ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ
ﺷﺪﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﻧﻪ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺴﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ّ
ﻗﺪﺭﺗﺶ ﻛﺎﺳﺖ .ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ.
ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﻴﺎﻡ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﺆﺳﺲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﻰ
ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ،ﺟﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻢ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰﮤ
ﺑﺮﻭﺯ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻴﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﺎﻟﻜﺎﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺨﺺ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﺍﻧﻜﺎﺭ
ﺗﻤﺪﻥ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ّ ﺧﻼﻕ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ّ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺁﻫﻨﻴﻦ ﺁﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻋﻼﻯ ﺧﻮﻳﺶ
ﺍﺳﺖ .ﺷﻤﺎ ﺳﺘﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻭ ٢٩٦
ﺣﺘﻰ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﺒﻮﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺪ ،ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﭘﺮﺗﻮ َﻣﻪِ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻛﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ِ
ﻋﺰ ِ ﺕ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻭﺝ َﺍﺛﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ّ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢِ ، ﻇﻬﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﻛ ِﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ،ﺗﺎﺑﻨﺎﻙ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ،ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ،
ﺷﻬﻴ ِﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡَ ،ﻣﺤ َﺮ ِﻡ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ،ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻳﺎﺑﺪ
ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﺎﺳ ِ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻣﻨ ّﻮﺭﻩ ،ﺁﻥ ِ ﻼﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻗﻠﺒﻴﮥ ﻋﺘﺎﺏ ّ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺩﺭ َﺍ ِ
ِ ِ ﻻﺭﻛﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﻼﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺷﺐ ﺗﻴﺮﮤ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻥ َﻗﻮﻯ ﺍ َ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻛﺮﺩ.
٢٩٧
ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ :۴ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲۸ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۷ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺥ ۲۸ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۷ )(۱۳۶۶/۱۰/۷
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺖ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻟﻄﻤﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮔﺮﺩﺩ .ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﻰ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺑﻪ ّ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪﻛﺮﺩ.
ﻭﻗﺘﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ
ﻧﻔﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﺘﻴﺠﻪ
ﺍﻯ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺯﻳﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ
ﻳﺎ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻣﻮﻗﻮﻓﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ ،ﺍﻋﻀﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻧﺪ،
ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﻫﻰ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻧﻔﺮ
ﺍﺯ ﻣﺤﺘﺮﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺩﺭ ﺣﺮﻓﻪ ﻭ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻻ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ
ﺍﻋﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺤﻤﻞ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺧﺮﺍﺝ
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﺼﻴﻠﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﺭﻓﺖ .ﺣﺘﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺩﺭ
ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ ﺻﺎﺩﻕ
ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﺸﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ٢٩٨
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻘﻮﻕ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺴﺘﺮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﺭﻫﺎﻳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺮﻯ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻣﺒﺎﻟﻎ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻋﺪ ﺗﻘﺎﻋﺪﺷﺎﻥ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻴﺸﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺮﻭﺍﻧﮥ ﻛﺴﺐ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﺁﻣﺪ
ﺭﻭﺯﺍﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺷﺒﻪ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﺪﺍﺭﻛﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻻﺯﻡ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻛﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺘﻨﺎﺑﻬﻰ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﻭ ﻋﺮﺍﻳﺾ
ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺣﻜﻮﻣﺘﻨﺪ ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﻭ ﺑﻰ
ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ ،ﻟﻬﺬﺍ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﺎﺭﴽ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻧﺸﺎﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺗﻈﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺪﺭﺩﻯ ﺟﻢ ﻏﻔﻴﺮﻯ ﺍﺯ
ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ
ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﺶ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ .ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻨﴼ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻃﻴﺐ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﺼﺎﺩﺭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﺑﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ
ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ،ﭼﻮﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﺗﺨﻔﻴﻒ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﺷﻮﺩ .ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺣﺪ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺟﺰ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺣﻘﻮﻕ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺿﺮﻭﺭﺗﻰ ﺑﺮ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﻭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻜﻴﺸﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ. ٢٩٩
ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﻭﻃﻴﺪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﮥ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﮥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﻇﺎﻫﺮﻯ
ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻗﺼﺪﺵ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻔﺎﻕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﺩ.
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ
ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻓﻜﻮﺭ ﻭ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺩﺭﻙ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻧﻰ ﺗﻬﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻌﺶ ﻋﺎﻳﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻟﻬﺬﺍ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ
ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭﺿﻊ ﻫﻤﻜﻴﺸﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻮﻕ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﺎﻯ
ﺣﻔﻆ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻫﻤﻜﻴﺸﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ .ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﮤ ﺍﻳﻦ
ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﻛﻞ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
٣٠٠
ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ :۵ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﻣﻘﺮّﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﻳﺎ ﺭﺃﺳﴼ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﺨﻠﻒ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺯ
ﺑﺮﺧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻳﺎ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ .ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻼﻥ ﺷﻮﺩ.
ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ
ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ّ
ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ّ
ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﭘﺲ ﺍﺯ
ِ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺿﻤﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻠﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻣﺬﺍﻛﺮﻩ ﺑﺎ ﻣﺘﻘﺎﺿﻰ
ﻧﻈﺮ ،ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺟﻬﺖ ﺍﺧﺬ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﻃﻰ ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﻣﻠﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﻠﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ّ
ﺣﺬﻑ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ.
ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻮء ﻧﻴﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ
ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ
ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﺟﺎﺋﺰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺍﺯ ﻛﻠﻴﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﻳﺎ ﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻒ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.
٣٠١
ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﻋﺎﺩﮤ ﻣﺠﺪﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﮥ
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ .ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻕ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺑﻼﻍ ﺷﻮﺩ. ﺳﻠﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺒﺮﻯ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻋﻼﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ
ﻣﺴﺠﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﻗﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻋﻼﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻓﺮﺩ ّ
ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻗﻄﻊ ﻭ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ
ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺘﺒ ّﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ
ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺣﺬﻑ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﻠﻴﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ
ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ
ﻣﺴﺠﻠﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺮﺩ ّ
ﻼ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺴﻚ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻭ ﺁﺭﺍء ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻋﻤ ً ّ
ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺬﻛﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﻭ ﻣﺤﻔﻠﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻭﻗﻌﻰ ﻧﻨﻬﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺩ ﺯﻭﺟﺎﺕ ،ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻘ ّﺮﺭﺍﺕ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻜﻨﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﻩّ ،
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ، ﻃﻼﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺗﺮﻙ ﺍﻧﻔﺎﻕ ،ﺷﺮﺏ ﻣﺴﻜﺮﺍﺕَ ،ﺗ َﻤ ﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﺭﺍء ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻣﺤﺎﻓﻞ ّ
ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻋﻠﺖ ﻃﺮﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ،ﻋﻀﻮﻳﺖ
ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻟﺠﻨﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ،ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺿﻴﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺗﺒ ّﺮﻋﺎﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﺎﻣﻼٔ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ
ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻋﺠﻠﻪ ﻭ ﺷﺘﺎﺏ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻃﻬﺮ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻗﻄﻌﻰ ﻓﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺟﻨﺒﮥ
ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺪﺩﴽ
٣٠٢
ﻛﺴﺐ ﻛﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺩﻳﻨﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ
ﺁﻭﺭﺩ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻒ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺯ
ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﻓﻊ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺯ ﻣﻄﺮﻭﺩِ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺠ ِﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﻫﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﻭ ﻣﺮﺟﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ (۱ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ُﻣ َﺴ ّ
ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻫﻢ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ
ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺗﻰ ﻛﻨﺪ
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺗﺒﺼﺮﻩ :ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺠﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ
ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺗﺒﺮﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ّ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻫﻢ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ.
(۲ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺠﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺳﺎﻳ ِﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﺗﺒ ّﺮﻯ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻋﻼﻧﺸﺎﻥ ﺑﻜﺎﺭ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺘﻦ ﺑﺮﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺎﻓﻞ ّ
ﺍﻋﻼﻥ ﺗﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺷﺨﺼﴼ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﴼ ﻋﺎﻣﺪﴽ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﻤﻮﻝ
ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ.
ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺷﺪﻳﺪﮤ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺍ
ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺭﺩﻳﻒ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ
ﻃﺮﻑ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻗﺮﺑﺎ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﺎ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻭ ٣٠٣
ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺗﺨﻠﻒ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺑﻨﺪ ۱ﻭ ﺗﺒﺼﺮﮤ ﺫﻳﻞ ﺁﻥ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻃﺮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ
ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺑﻨﺪ ۲ﻭ ﺭﻓﻊ ﻃﺮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﻔ ّﻮﺿﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ.
ﺗﺬﻛﺮ (۱ﺩﺭ ﻛﻠﻴﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻭ ﻃﺮﺩ ﻓﺮﺩ ﻣﺴﺠﻠﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ
ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ
ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻫﻴﺌﺖ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﺮﺩ ﻣﻮﺭﺩ
ﻧﻈﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻛﺘﺒﻰ ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺌﺖ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﺬ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺭﺍﭘﺮﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺗﺬﻛﺮ (۲ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ
ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺨﺪﻳﺶ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺳﺎﻳﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﻮﺩ.
ﺗﺬﻛﺮ (۳ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﻄﺮﻭﺩﻳﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ
ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺷﺨﺺ ﺧﺎﻃﻰ ﺍﻋﻼﻥ
ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺗﺬﻛﺮ (۴ﺟﺰ ﺑﺎ ﻣﻄﺮﻭﺩﻳﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺟﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ.
٣٠٤
ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ :۶ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ )ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﺰ ۱۳۸۴ﺗﺎ ﭘﺎﺋﻴﺰ (۱۳۸۵ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺁﺧﺮ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺴﺨﮥ ﺍﻭﻟﻴﮥ
ﻣﺘﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ،۱۳۸۴ / ۸ / ۳۰ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﺗﺎﻳﭗ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﮥ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻬﻢ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ِ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﺘﻦ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺟﺎﻯ ِ
ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻟﺬﺍ ﺷﺮﺡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ِ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ،
ﻋﺸ ِ ﺎﻕ ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ّ
ِ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ. ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﺗﺮ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺯﺑﻮﻧﻰ ﻭ ِ
ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۴ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۵ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ
ﻼ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺒ ً
ﺍﺷﺎﺭﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﮑﺘﮥ ﺷﺸﻢ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺷﺪ ،ﺑﻪ
ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ
ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺣﺎﻭﻯ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ
ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﮤ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ّ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺑﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺸﻮﺭﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ِ ﻳﮏ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺤﺮﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﻳﮏ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﻓﺸﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻃﻰ ﺗﻼﺷﻰ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ ٣٠٥
ﺍﻓﺸﺎء ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ۱۳۸۴ﻭ
ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ (۱۳۸۵ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺁﻥ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻗﻄﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺮﮐﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺧﻼﺻﻪ ﻭ ﭼﮑﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﺪﺕ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۲ﻣﺎﺭﺱ ۲) ۲۰۰۶ﺷﻬﺮﺍﻟﺒﻬﺎء ۱۶۳ﺑﺪﻳﻊ( ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﮐﻞ ﺁﻥ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮐﻪ
ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﻮﺭﺷﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ،
ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻗﺒﻠﻰ ِﺧﻮﺩ ،ﻃﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻨﮕﻰ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﺣﻤﻠﻪ
ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻟﻮ ﺭﻓﺘﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩﻥ ِ
ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ،ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!
ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟ ّﻮ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﻋﺎﻡ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ — ﺷﺎﻳﺪ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻤﻼﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﮥ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۴ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ ﻭ ﻭﺍﻋﻆ
ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ — ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﮑﺎﺗﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﺘﻰ
ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎﻩ ۱۳۸۴ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺨﺶ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺮﻳﺎﻟﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ
ﺩﺭ ﺩﻗﺎﻳﻖ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ
ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۴۲ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﻨﮕﺮﮤ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻞ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻧﺪ .ﻳﺎ
ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮ ﻭ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺩﻫﮥ ﭘﻴﺮﻭﺯ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎﻩ ۱۳۸۴ﺍ ﺯ ﮐﺎﻧﺎﻝ ۲ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﮐﻪ
ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﺯﺭﺍ ،ﺷﺒﻬﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻼ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً
ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﻧﮑﺘﮥ ،۶ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﺪ .ﺍﻣﺎ ﻳﮏ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ٣٠٦
ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ
ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ — ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ — ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻭ ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ ﺑﺪﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ
ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ،ﺻﺪﻕ،
ﺭﺍﺳﺘﻰ ،ﻭ ﻣﻨﻊ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺟﺰء ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻫﻢ
ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻠﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﮐﺜﺮ ُﺩ َﻭﻝ
ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﻣﻨﺶ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺣﺮﻣﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺯﻳﺎﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ِﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺮ
ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﻣﺤﺒّﺘﺸﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ .ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺑﺎﺭﺯ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻧﺎﻥ
ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ،ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ
ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ ﺑﺪﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ِ ﮐﻨﻨﺪ! ُﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ!
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ،ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻧﻴﺰ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻼ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻫﻢ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺨﺶ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻣﻌﺎﺭﻑ ،ﺍﺷﺎﻋﺔ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ۱۳۸۴ﻭ ،۱۳۸۵ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ
ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ،ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ
ﻭ ﺣﺒﺲ ﻫﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ُﺍ ِّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ
ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ،ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻈﻠّﻢ
ﻓﺮﻳﺐ َﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﭼﺮﺍ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺁ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ِ
ِ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻏﻴﺮ ﻭ ِ ﻧﺸﻮﻧﺪ .ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺗﻮﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ٣٠٧
ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻇﻠﻤﻰ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻖ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ .ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ،ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺷﺪﻥ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ
ِ ﺷﮑﺎﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ِ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ — ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ِﺍﺭﻋﺎﺏ ﺑﻪ َﺍ ﻛﻮﺗﺎﻩ ) (SMSﺑﻪ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﺘﻨﻰ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﻳﮑﺴﺎﻥ — ﻭ
ﺑﺴﺘﻦ ﻫﻤﮥ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩ ِﺭ ﺍﺩﺍ ِ ﺭﺍﺕ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﻫﮥ ،۱۳۸۰ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ!
ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳ ّﺮ ِ ﻯ ﻓﺎﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺵ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۲
ﻣﺎﺭﺱ ۲۰۰۶ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ،٤٧٦ﮔﻔﺘﮥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﺮﺟﺴﺘﮥ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻤﻴﻦ ﺍﺟﻼﺱ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﻢ ﺑﻪ
ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺁﺋﻴﻨﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻯ ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻋﻠﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻯ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ» :ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮐﻼﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ
ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ« ﻭ ﻳﺎ» ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺧﻄﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺟﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ «.ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻋﺰﻳﺰﻣﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ .ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ ،ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ
ِ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ِ
ِ ﮐﻞ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ِ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺷﺪﻩ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ» ،ﺧﻄﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ )ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﺟﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ!« ﺧﻮﺩِ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ )ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ۲۸ﺳﺎﻝ( ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ ﮔﻔﺘﻪ ،ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ
ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺧﻴﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ
ِ ِ ﮐﺎﻥ َﺯﻫﻮﻗﴼ« ،ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﺒﺎﻃ ُﻞ ِﺍ ّﻥ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ » َﺯ َﻫ َﻖ َﺍﻟﺒﺎﻃ َﻞ َ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ.
ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ،۱۳۸۴ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ
ﻭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ۱۳۸۵ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺣﻤﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ٣٠٨
ﻼ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻧﻮﮎ ﺣﻤﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻗﺒ ً
ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ِ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ۱۳۸۵ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺑﻰ
ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻮﺩ
ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩ .ﻧﺎﻡ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻳﮏ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋ ّﻴﺖ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ
ِ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻧﺸﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ ﮐﺘﺎﺏ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ،
ِ ﺷﺪﻳﺪ )ﻋﻮﺍﻣﻞ ِ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ!( ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ
ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ ،ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۵ﺗﻮﺳﻂ »ﺩﻓﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ« ﭼﺎﭖ ﻓﻮﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺷﻮﺭﺍﻧﻴﺪﻥ
ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﺎﭖ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺭﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺯﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ
ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺟﻌﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ
ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ،ﻭﻗﻌﻰ ﺑﺮﺁﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ ،ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ،ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ِ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ،ﭘﺲ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ،ﺩﺭ
ﻗﺎﻟﺒﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ؟ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﻴﺪ ،ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ۱۳۸۴ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ
ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﺿﺎﻓﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺟﻠﺪ ۲۵
ﻗﺴﻤﺘﻰ »ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ« ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭﺳﺎﻝ ،۱۳۸۵ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻓﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶ
ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ۱۸۴ﺻﻔﺤﻪ ،ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ۱۱۰۰۰ﺭﻳﺎﻝ ﺩﺭ ۳۳۰۰ﻧﺴﺨﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺟﺎﻧﻜﺎﻩ! ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺩﺍﺭﻯ
ﺍﻏﻼﻁ ﻓﺎﺣﺶ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ
ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺁﻳﻴﻨﺸﺎﻥ ﺩﺭﭼﻨﮓ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻠﻢ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ
ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ! ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻳﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﺰﺩ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ
ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﺮﺍ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻴﻨﮥ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮ ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎﻯ ِ ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ِﺍﻣﺜﺎﻝ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻟﮕﺪﻣﺎﻝ
ﺷﻮﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﮔﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ،ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ،ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎ ٣٠٩
ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ،ﺟﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺜﻼٔ ﺩﻳﮕﺮ
ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ۳۳۰۰ ،ﻧﺴﺨﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻰ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻳﻨﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻯ ﻧﻴﻤﮥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩ ّ ﺍﻭﺳﺖ ،ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ .ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻏﻼﻁ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ
۱۸۴ﺻﻔﺤﻪ ،ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺳﺎﺯﺩ؛ ﻟﺬﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ) .ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼٔ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ،ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﻫﺴﺖ ،ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( .ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ۱۰۰ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﻜﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ،ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ،
ﺩﺭﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﻏﺎﺯﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺷﻜﻮﻫﻤﻨﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ
ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻗﻼﺑﻰ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ
ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ« ﻛﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﺭﻭﺡ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻭ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻓﺮﻗﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ّ
ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻭ ﺗﺎﺳﻮﻋﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻓﺮﻗﻪ
ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﻳﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺗﺎﺳﻮﻋﺎ ﻭﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻭﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﺗﻔﺮﻳﺤﻰ ﻭ ﺍﺭﺩﻭﻫﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺷﻤﺎﻝ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻮﺟﺒﺎﺕ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﻰ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.
ﭼﻄﻮﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯﺣﺪﻭﺩ ۱۰۰ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ،ﻗﻼﺑﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ،
ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻭ »ﻧﻴﻤﮥﭘﻨﻬﺎﻧﺶ« ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﻯ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﻗﺼﺪ ﺷﻮﺭﺍﻧﺪﻥ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ؟
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ
ﻋﺸﻖ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪ ،ﻻﺯﻡ ﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺭﺩﻳﮥ ﺟﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻭﻝ ﻋﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ٣١٠
ﻼ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﭼﮑﻴﺪﮤ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ُﺗ ﺮﻫﺎﺕ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺫﻳ ً ِ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺳﺖ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ.
ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ،ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺑﺰﺍﺭﻯ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﺴﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯﻭ ﺑﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ،ﮔﺎﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ
ﺯﻳﺴﺘﻰ ،ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺎﻳﺨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﭘﺮﺩﺍﺯﺵ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺳﺖ .ﮔﺎﻩ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻭﺍﻳﺖ، ﻗﺼﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍ ﻧﺪ.
»ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻳﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺷﺮﺡ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻠﻘﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ
ﺍﺯ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻯ ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ .ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ ﻭ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻠﻄﻪ ﺟﻮﻳﻰ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻠﻢ ﻓﺮﺳﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ .ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ
ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺗﺮﺱ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻧﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﻰ ﻭ ﺩﻗﺖ ﻧﻈﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ .ﺷﻴﻮﻉ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ،ﮐﻮﭺ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ،ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩﻭ
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ - .ﺩﻓﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ
ﺳﭙﺲ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﻋﻤﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺵ ﺗﺤﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺿﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﻠﺨﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻰ
ﺗﺮﻳﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺷﺒﺎﻧﻪ ٣١١
ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻗﻒ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﺒﺮ ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﻭ ﻭﻋﻴﺪ ﭘﻮﺷﺎﻟﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﮏ
ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺵ ﻃﻨﺎﺑﻰ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺭﺥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ
ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺭﻫﺎ ،ﺑﻰ ﻃﻨﺎﺏ ﻭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ،ﺑﻰ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺑﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ
ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﺯﺍﺩﻯ ،ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ،ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺩﺭﮎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻟﺬﺍﺋﺬ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻬﻴّﺞ ﻭ
ﻋﻴﺶ ﻭ ﻋﺸﺮﺕ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺗﻌﻠﻘﺎﺕ
ﻣﺎﺩﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻣﻨﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .ﺍﻭ ﺩﺭ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺨﻠﻔﺎﺕ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ! ﺍﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺿﺪ
ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﺍﻥ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ
ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻭﺡ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﮥ ﮐﺬﺍﻳﻰ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﻮﻳﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺑﻰ
ﻧﻈﻴﺮﻯ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .ﺍﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﻨﺸﺄ ﻫﻤﮥ ﭘﺎﮐﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻼ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﮔﻮﻯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻓﺮﺩﻯ ﮐﺎﻣ ً
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻀﻴﮥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﺮﺍﻯ
ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﺭﺳﺘﻪ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ٣١٢
ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻃﻮﻕ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺯﻭﺭﮔﻮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻰ ﮐﻢ ﻭ ﮐﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﺸﻴﺒﻬﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺩﺭ
ﺁﻭﺭﺩﻡ ،ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺒﻰ ﺷﻮﻡ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻭ ﺩﻧﺎﺋﺖ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻔﺎﻋﺖ
ﻣﻮﻻﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺠﺖ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﻌﺴﮑﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ.
ﻭ ﻣﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻟﺘﻮﻓﻴﻖ - .ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ – ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ۱۳۸۴
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺳﻠﺴﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ،ﻋﻴﻨﴼ ﻫﻤﺎﻥ
ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ .ﻧﺜﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺜﺮ ،ﺭﻣﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺎﻥ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻭ ﺳﺒﮏ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﮑﻞ! )ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ
ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﺑﻄﻼﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۲۸۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ِ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻬﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ
ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ! ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ۲۸۸ﻣﺴﻠﺦ
ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ .ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ» ،ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ!« ﻭﻟﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻓﮑﺮﺷﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺑﻤﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﺎﻋﮥ
ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭ ِﺯ »ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ« ﻭ ﻧﻪ »ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺁﻥ«! ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ِ ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﺣﻈﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ« ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺳﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﮥ ۷ﺳﺎﻝ،
ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﻘﺪﺱ« ﻳﺎ »ﺣﻀﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ« ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ! ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻧﮕﺬﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۸ﮐﻪ ﻧﺎﻡ »ﺁﻭﺍﺭﻩ« ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩِ »ﺻﺒﺤﻰ« ،ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ«ِ ، ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﺗﺼﺤﻴﺢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ!(
ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻣﺘﻦ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﺑﺸﺨﻮ ِﺭ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« ﻭ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ »ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ« ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﻪ
ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﻭﺿﻮﺡ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻟﻮ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺭﺩﻳﮥ ِ ِ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺴﺖ .ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ٣١٣
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻏﺮﻳﻖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺸﻴﺶ ﻭ ﺷﺎﺧﮥ ﺧﺸﮑﻰ ﭼﻨﮓ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ِ
ﺗﺎ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻰ ،ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ! ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ
ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ،ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ،ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ
ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ، ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ِ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ! ﻭ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ِ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ،ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥﺷﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ِ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺰء ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ
ِ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ« »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ »
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ« ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ» ،ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ« »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ
ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ« ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ُﺍﻧﺲ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ
ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ! ﻭﻟﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﮑﺎﺭ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ »ﺧﻴﺮﺍﻟﻤﺎﮐﺮﻳﻦ« ﺍﺳﺖ ،ﺣﻮﺍﺳﺸﺎﻥ
ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ »ﺭﻫﺎ« ﺧﺎﻧﻢ ،ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ — ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ
ﻋﺰﻳﺰ — ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺑﻮﺩﻩ ،ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ
ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺩﺧﻴﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﻳﮑﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ؟
ِ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ۵۹ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺩﻻﻳﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ »ﺩﻭﻟﺘﻰ«
ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ »ﺭﻫﺎ« ﻳﺎ »ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ« ﺑﻪ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ
ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﮐﺘﺐ »ﺁﻭﺍﺭﻩ« ﻭ »ﺻﺒﺤﻰ« ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ،
ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺭﻣﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ،ﻭ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ۶۲ﻭ ۶۳ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﺱ ﺭﺿﻮﻯ »ﺭﻫﺎ« ﻭ ﺷﻮﻫﺮﺵ »ﺑﻬﺮﻭﺯ« ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ
ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻄﻒ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ »ﻣﺠﻠﮥ ﺯﺍﺋﺮ« ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ِ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ
ﺩﺍ ُﺭﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ﺣﺴﻴﻨﻴﮥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻘﺪﻳﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ٣١٤
ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ،ﺍﻃﻼﻉ »ﺭﻫﺎ« ﺧﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ۲۸ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﮑ ّﺮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ
ﺍﻣﻮﺭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ! )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ »ﻃﺮﺡ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ« ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ »ﮐﺘﺐ ﺭﻭﺣﻰ« ﺍﺳﺖ(.
ﺩﻟﻴﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﻊ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻩ، ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺘﺐ ﺟﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﺑﺎ َﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ،ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ:
ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻀﻴﮥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﺭﺳﺘﻪ ،ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ
ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻃﻮﻕ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺯﻭﺭﮔﻮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺭﮎ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺭﻭﺍﻳﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﻋﻠﻨﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺤﺸﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﺪﻯ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺑﻪ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺵ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺷﻴﺎء ِﺑ َﺎﺿﺪﺍﺩِ ﻫﺎ«! ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪُ » ،ﺗﻌ َﺮ ُ ﻑﺍ َ ﻻ ُ
ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ
ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ — ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺵ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ — ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮﺍﻯ ۲۰۰ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۷ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭘﺸﺖ ﻧﺎﻡ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ٣١٥
ﻋﺮﺽ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﻨﮕﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ِ ِ
ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻬﻞ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ؟ ِ
ﻭ ﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﻦ ﻭ
ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻋﻠﻞ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺧﺪﻣﺖ
ﻭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ!(
ﺑﺎﺭﻯ ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺰء ﺑﻪ ﺟﺰء ﺩﻻﻳﻞ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ
ﺟﻌﻠﻰ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ِ
ﺷﺪﻩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺑﺪ ﻧﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ! ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ ﻣﻈﺎﻟﻢ ۲۸ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺧﻴﺮ ،ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﻣﺼﻮﺏ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯﻭ ﺑﻮﻡ ﺑﺮ
ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﻪ ﺷﺎﻥ ﻗﺎﺋﻤﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎ ﻭ
ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺭ ﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ُﻣﻀ ّﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ
ﻭ ﺁﻣﻴﺨﺘﻦ ﻣﻠﺖ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺷﮑﺮ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ،ﻣﺎﻳﮥ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ، ﻟﺬﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺬﮐﺎﺭﺵ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ،ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ
ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ِ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳﺰ ۷۰ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ
ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻪ ﺍﻗﻠﻴﺖ ِ ﮐﻨﻮﻧﻰ ِ ۳۰۰ﺗﺎ ۳۵۰ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﮔﺮ
ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ َﻃ َﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﮐﻪ
ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ،ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ،ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ِ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
٣١٦
* ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺭﻫﺎ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ« ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ )ﮐﻪ
ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ( ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﻋﻨﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭ ِّﺩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺸﻢ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ِ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ »ﺭﻫﺎ« ﺩﺭ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ:
ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮﺍﮐﻨﻰ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻫﻮﺱ ﺷﺪﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻡ .ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻫﻤﮑﻼﺳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ِ
ﺑﻮﺩﻡ ،ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﻰ ﻗﻮﻝ ﺑﺪﻫﻢ. ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ِﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺭﻫﺎ
ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻔﻴﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﻫﺎ ﺑﻴﺰﺍﺭ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺣﻮﺍﺱ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ِﺳﻪ ﮐﺘﺎﺏ
ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ! ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ؟ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ
ﺍ ّﻭﻝ ﺿﻤﻦ ﻧﮑﺘﮥ ۴ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺻﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﻘﻞ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻳﮏ ﺑﭽﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﺶ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﺱ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎ ۸۰۰ﻫﻤﺸﺎﮔﺮﺩﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺵ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ِﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺟﻮﺍﺏ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ،ﺩﺭ
ﮑﻤﻰ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻋﻠﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ِﺣ َ
ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺭﻫﺎ ﺳﻨﻨﺪﺟﻰ )ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ!( ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ!
ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺮﺩﻫﺎﻯ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺻﻮﻓﻴﻪ )ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺭﻫﺎ
ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻏﻮﺙ ﮔﻴﻼﻧﻰ( ﻭ ﻧﻴﺰ ﺫﮐﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺷﺎﻥ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻞ
ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻨﻰ ﻭ ﺻﻮﻓﻴﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭ ﺷﻮﻡ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺍﻓﮑﻨﻨﺪ! ﮔﻮﺋﻰ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﮥ ِ ٣١٧
ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﮑﺠﺎ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺩﮔﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺑﺘﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻳﮑﺠﺎ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ،ﻓﻘﻂ »ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺧﺎﺹ« ﺭﺍ ،ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ۲۶ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ،ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﭘﺎ ﮎ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ! )ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻴﻬﺎﻥ ،ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ
ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ...،۳۱ ،۲۶ ،۲۵ ،۱۶ ،۷ ،۶ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ِ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ!( .ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻠﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﺎﻯ ﺳﻨﻰ ﻭ ﺻﻮﻓﻰ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﻋﺮﺍﻕ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺑﻴﺸﺘﺮ
ﻃﺮﻓﺪﺭﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ »ﮔﺮﻭﻩ ﺧﺎﺹ« ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺗﻴﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺯﺩﻩ
ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻻﺯﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ! ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ۳۱ﻭ ۳۲ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺻﻮﻓﻴﻪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ
ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺷﺎﻥ ،ﻭ ﺍﺯﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ!
*ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻬﻢ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻴﻬﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ »ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﺑﻮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺎﺗﻢ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﮕﻴﻦ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﻧﮕﻴﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺎﺍﺭﺯﺷﻨﺪ .ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ
ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﻄﻊ ﻓﻴﺾ ﻭ ﻭﺣﻰ
ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ُﻣﻘﻨِﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ِ ﻣﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻻﻳﻞ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۳۰۰۰۰۰
ﻧﻔﺮﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ،ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﻭﻗﺘﻰ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﮥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺿﺪ ِ
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ِﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﺍﺩﻋﺎ
ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﮕﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭ
ﻔﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻰ ِ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻟﺬﺍ َﻧ ِ
ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ِ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﻰ ِ ﺑﺎﻧﺪ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ِ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ .ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ٣١٨
ﻣﻨﺎﻗﺐ« ﺍﺑﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻮﺏ ،ﻭ ﺟﻠﺪ ﻧﻬﻢ ِ »ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ« ﻣﺮﺣﻮﻡ ﮐﺘﺐ ﻣﻌﺘﺒﺮﮤ ﺷﻴﻌﮥ ﺍﻣﺎﻣﻴﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ » ِ
ﻣﺠﻠﺴﻰ ،ﻫﺮ ﺩﻭ ،ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ» :ﻫﻴﭻ ﻧﺒﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺒﻮﺕ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ،ﺧﺎﺗﻢ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ِ ﻧﺒﻮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪ «.ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ
ﺍﻧﺒﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ) .ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓﺘﺢ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻆ ﻣﺤﺪﺙ ﺷﻮﮐﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﺩ ّﺭ ﺍﻟﻤﻨﺜﻮﺭ ﺍﺯ ﻋﻼﻣﻪ ﺟﻼﻝ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺳﻴﻮﻃﻰ .ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻋﻴﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ– ۲۸۵ ﺣﻘﻴﻘﻰ »ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﺑﻪ ،۲۸۴ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ .ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻔﻬﻮﻡ ِ
ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ۱ﻭ ۲ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻗﺒ ً
ﻼ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ * ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ،ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺎﻣ ً ِ
ﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﮤ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ
ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ِ ﺑﻰ ﻧﻈﻴ ِﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ
ﻼ ﭼﻮﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﻦ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ ،ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻣﺜ ً
ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﭼﻄﻮﺭ ِ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ِ
ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﺎﻝ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﭘﻮﻝ ﺧﻴﺮﻳﮥ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ِ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻻ ﮐﺸﻴﺪﻩ! ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ
ﻋﻠﻤﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻼﺳﻬﺎﻯ »ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ِ
ﺗﻮﺣﻴﺪ«» ،ﺩﺭﻭﺱ ﺍﺧﻼﻕ«» ،ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﺎﻟﻰ«» ،ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺩﺭﻭﺱ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺗﺎ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ
ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻣﺘﻘﻠﺐ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ .ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻣﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩِ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﻋﺎﻟ ِِﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ُﻣﺪﻋﺎﺳﺖ ،ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻨﺜﻰ ﮐﺮﺩﻥ
ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﮑﻮﺱ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ،ﭘﻰ ﺟﻮ ﻭ
ﭘﻴﮕﻴ ِﺮ ﻣﺴﺘﻤ ِﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻧﺠﺲ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﮐﺮﮤ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ
ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﺩﻭﺝ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ٣١٩
ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺍﺫﻳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ
ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ۲ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ .ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺑﻰ
ﻭﺟﻬﺎﻧﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﻓﮑﺮ ﻧﻈﻴﺮ ِ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ِ ﻼ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﮑﻞ ﻫﺎﻯ ﮐﺸﺘﻪ ﺻﺮﻑ ﺩﺭﻭﻍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺜ ً
ﺷﺪﻥ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﻔﻠﻰ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻩ ،ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﻴﺮ ﺳﻤﺎﻭﺭ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﻯ ﺍﻭ ﻭ ﮐﻠّﻪ ﮐﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﻃﻔﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ
ﻼ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ِﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺤﻮ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﮐﺎﻣ ً
ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻓﻮﻕ ،ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻗﺘﻞ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ .ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ
ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺍﺳﻔﻨﺪ ۱۳۸۴ﺧﻮﺩ ،ﻗﺘﻞ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﻗﻮ ،ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﺩﺭﻭﻍ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﭽﻪ ﺍﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻢ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﮑﻠﻰ ﻭ ﺭﻗﺺ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ!
ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺍﺭﺍﺋﻴﺸﺎﻥ ،ﻣﺘﺤﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻳﺎ ﭼﻮﻥ
ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻘﺮﺍ ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻀﺎﺩ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻏﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ،ﺍﮐﺜﺮﻳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻋﻀﻮ
ﺗﺮﻳﺎﮐﻰ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺧﻮﺍﺭ ﻣﺤﻔﻞ ،ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻴﻦ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪ )ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻗﺴﻤﺖ .۱۲ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﮑﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ۱ﻭ ۲ﺁﻣﺪﻩ
ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺸ ّﻘ ِ ِ ﺎﺕ ۲۸ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻋﻴﻦ ُﻣﺤﺎﻁ ﺍﺳﺖ( .ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ِ
ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻃﺮﺣﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ — ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ — ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ
ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻰ ﻭﻟﻮ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﮐﻼﺱ ﻫﺎ ﻭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ِ ِ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ِ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﻫﺎ )ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ( ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺗﻌﺪﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻭ
ﺭﺍ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻟﻘﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻠﺖ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ — ﮐﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺍﺯ ِ ٣٢٠
ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ — ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ
ﻗﺴﻤﺖ (۵۶ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ،ﺑﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺳﻮﺕ
ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻼﺱ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﻼﺱ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ
ﺩﻭﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۲۷۷ - ۲۷۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ
ِ ﺴﻮﺯﻯ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ( .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻟ ﮐﺎﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻰ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﻯ ِ
ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻯ ،ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ،ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ! ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ
ﻏﺒﻄﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻣﺘﺤﻴﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ .ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ
ِ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ
ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ NGOﻭ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺘﻰ
ﺑﻌﻀﻰ ُﺩ َﻭﻝ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺘﻦ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .ﺣﻴﻒ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﻧﻮﺷ ِ ِ
ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩِ ، ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﻭﺍ ّﻻ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻧﻈﻢ ِ ِ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺩﻗﻴﻖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺗﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ
ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﮑﺘﮥ ۴ﻭﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﺭﺥ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۳ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(.
ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ
ﻣﺴﻴﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﻴﮥ ُﻋﻈﻤﻰ ﺷﮑﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ.
ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺘﻤﻰ
ِ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﺮﻭﺩ ،ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﺸﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ
ﻣﺮﺍﺟﻌﮥ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺗﻈﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻳﺎ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺑﻪ
ﺷﮑﻠﻰ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﻮﺟﻪِ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ٣٢١
ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،(۴ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ
ﺁﻭﺭﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﻫﻤﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۸ﺳﺎﻝ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻮﺩﻩ
ﻭ ﻧﻪ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻰ .ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﻠﻢ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻈﻠّﻢ ﻫﻢ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺎﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﮐﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ .ﻭ ﻳﺎ
ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺪﺭﮎ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﻣﻌﺘﺒﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ ﻭﮐﺎﺭ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺷﻮﺩ! ﻭﻟﻰ
ﻣﺤﮑﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﮑﻢ ﺣﺎﺷﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ِ ِ ﮑﺸﻨﺪ ،ﻭﺍﮔﺮ ﺯﻫﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺷﻬﺪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺮﺱ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺑ ُ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﮑﺘﮥ ،۶ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺍﺧﺮﺍﺟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ِ
ﮐﺮﺩﻩ ،ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺗﮑﻤﻴﻠﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ
ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻬﻴﮥ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ِ ِ
ﻗﺒﻞ ﺁﻣﺪ ،ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ
ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺷﻐﻠﻰ ﻭ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﺪ .ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﻳﻦ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺻﺪﻳﻖ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ
ِ ِ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ِ
ﻧﻴﺰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ
ﻼ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﻤ ً ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
٣٢٢
* ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻣﺜﻞ:
ِ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺳﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻰ )ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻗﺴﻤﺖ (۱۶؛ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﻗﺴﻤﺖ (۱۷؛ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺷﺒﻬﮥ ﺳﻨﮥ
ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ )ﻗﺴﻤﺖ (۱۸؛ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﮐﺴﻰ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﺗﺎ
ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻻﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﮥ ﺩﺟﻠﻪ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ
ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻮﺩ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮﺍ ﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ،
ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ،ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ
ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﺭﮎ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺷﺘﻨﺪ ﻓﺮﺍ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻼﻉ
ﻣﻰ ﺷﺪ ،ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺯﻣﺎﻧﺶ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﺶ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺍﻫﻠﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۹۵
ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ ۱ﻭ ،۲ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ؛ ﺟﻨّﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ؛ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ؛
ﺑﻬﺠﺖ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ؛ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ؛ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﮐﺘﺐ
ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ( .ﺗﻬﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﮐﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ »ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ« ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺒ ً ۱ﻭ ۲ﻣﻄﺮﺡ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
* ﺍﮔﺮ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻤﺪﮤ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺟﺮﺃﺕ
ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺻﻠﻰ ِ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ،ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺃﺱ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﮐﺰ ِ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻗﺴﻤﺖ ۲۳ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ﻣﺎﻩ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺳﻨﺪﻯ
ِ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳﺎﻭﺍﮎ ،ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻫﮥ ،۱۳۵۰ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﻴﺎﻡ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﺑﻪ ٣٢٣
ﻼ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ۱ﻭ ۲ ﺩﮐﺘﺮ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﻨﺼﻮﺭﻯ ،ﺝ ،۱ﺹ ،۳۲۲ﺍﺯ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻗﺒ ً
ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ﻣﺎﻩ ،ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻗﺴﻤﺖ ۲۲ﺭﺍﺟﻊ
ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ، ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﻔﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ
ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ
ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ!
ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ!ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﮐﺘﺐ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﺁﻥ
ﮐﺘﺐ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻓﮑﺮﮐﻨﻴﺪ ﭼﺮﺍ .ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺸﺘﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺭﺫﻝ ﻭ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻭ ...ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﺭﻭﺣﻰ ،ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺣﻴﻔﺎ ،ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﺩﻻﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻳﺪ »ﻓﻀﺎ« ﻭ »ﻭﻗﺖ« ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﻯ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻯ ،ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺭﺫﻳﻼﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﻧﺸﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭﺱ ،ﺭﺍﻩ
ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺩﺍﻯ
ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻣﻴﻔﺮﻳﺒﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻓﺤﺸﺎ ﺩﺭ »ﺩﺑﻰ« ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ ﮐﺜﻴﻒ ﻭﺍﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺷﻮﺩ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺮﻭﻩ
ﻫﺎﻯ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺿﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ..ﺍﻟﺦ. ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﮤ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ
ﻣﻨﺼﻒ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﻧﺸﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺑﻰ ﻭ ﻋﻠﻞ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ،
ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﮐﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ،ﺍﻳﻨﮏ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ! ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻢ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ
ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ٣٢٤
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ﺹ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻉ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻥ ﻋﻼﺋﻢ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﮐﺎﻓﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺣﻴﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ! ﺧﺸﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﻭ
ِ ِ ﻣﻌﻨﻮﻯ« ﺧﻮﺩ،ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﻭﺳﺖ ﺎﺷﻰ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻩ ،ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ » ِ ﻓﺤ ِ ّ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻭ ﻣﺮﮐﺰ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ِﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻳﺶ ،ﻭ ﻋﺸﺎﻗﺶ ،ﺑﺪﺟﻮﺭﻯ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻳﻰ ِ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺰ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻋﺠﺰ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ .ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ!...
ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺵ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻥ ﻋﻴﻮﺏ ﺧﻮﺩ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺑﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ
ﻣﺼﺎﻟﺤﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ! ﺁﻳﺎ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۵ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋﺘﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ،
ﻋﻠﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺁﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ِ
ِ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﭼﻨﮓ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻳﻦ ۲۸ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ! ﺣﺎﻝ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ِ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ؟ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ
ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ .ﺁﺭﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ،
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﭼﻪ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ
ﺍﺳﺖ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﺎ ُﺗ ﺮ ِ ﻫﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺮﺩﺩ!
* ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ۱۸ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ،ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ِ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪﻯ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ،ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ
ﺩﺍﺭﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺶ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﻋﮑﺴﺶ ﺑﻰ ٣٢٥
ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ
ﻋﻔﻮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ.
* ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ۲۷ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ
ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻧﻤﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ِ
ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ
ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺳﺮﺑﺎﺯﻯ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﻫﻢ
ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻭ ﺷﻐﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ .ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ۲۹ﻭ ﻫﻤﺎﻥ
ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ! ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﺯ
ِ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺭﺷﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ِ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ!
ﻼ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮ * ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﺗﺄﻣﻞ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻳﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻗﺒ ً
ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ، ﻋﮑﺲ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﮑﻼﺳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻯ ﻫﺎﻳﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﺴﺮ ِ
ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺪﻯ ِ ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻠّﻬﻰ ِ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺗﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺿﺎﻳﻰ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺍﻭ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺷﮏ ﻭ ﺳﻮء ﻇﻨّﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ! ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺪﺍﻧﻢ ،ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻰ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺤﺸﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﺶ ،ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺰء ﺁﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ،ﻭﺍﻗﻌﴼ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻣﺬﺍﻫﺐ
ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺋﻴﻨﺶ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ
ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ )ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ( ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ؟ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﻫﻴﭻ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ ،ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﻤﻰ
ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ! ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﮐﻴﻬﺎﻥ ،ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» ،ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﺎ ﺁﺑﺮﻭﻳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ« ﻭ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ِ
* ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﮑﺘﮥ ﺑﺎﻻ ،ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻭﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻃﻰ
ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺗﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻃﻼﻕ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺑﻬﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺩﻫﺪ ،ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ! ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ
ﺰﻳﺰ! َﻴﺲ ﻫﺬﺍ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﻌ ٍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﺸﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ! َﻭﻟ َ ٣٢٦
ﻼ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮏ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺒ ً
ﺑﺨﺶ ۱ﻭ ۲ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺼﻒ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻘﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺮﺍﺭ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺁﺑﺎﻥ ،۱۳۸۵ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﻯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻴﻦ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﺷﮑﺎﺭ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻭﺷﺎﺕ ﻓﮑﺮﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻘﺶ ﮐﻤﻰ ﺩﺭ
ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻥ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎ ﻝ ﻭ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﮑﺮﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ
ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﻢ.
* ﺑﻪ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺁﻥ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺎﻟﻴﻨﺪﻭﭘﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ۱۳۷۴ﻭ
۱۳۷۷ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﻪ ۲۸ﺳﺎﻝ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻇﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ
ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﻠﺖ ﻇﻠﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰ﻧﻔﺮ ﺷﻬﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻭﺍﻫﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪ،
ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﺗﺎ ﭘﺎﻯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ!
* ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ
ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ،ﭼﺮﺍ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮐﻢ ﺑﻪ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺑﻌﺪﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ .ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺭﺍﺟﻊ
ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻢ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻩ ،ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺩﺭﺳﻰ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺣﺬﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ
ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﺮﻕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮐﻪ
ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻈﺮﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺧﻮﺩِ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻨﺪ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﻻﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺎ ،ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﺪﻝ ﻧﮑﻨﻨﺪ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺻﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻧﺪﻩ
ﺍﻳﻢ ،ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ
٣٢٧
ﺷﻮﻡ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻫﻤﮥ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎﻥ ﺑﺒﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻳﮥ ِ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ. * ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ
ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻣﻬﻢ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﺪﻩ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ،ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ۳۳ﺭﻭﺯﮤ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭﮔﻔﺘﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﻣﺜ ً
ﮔﺮﻭﻩ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﻟﺒﻨﺎﻥ ﺭﺑﻂ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ! ﻳﺎ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﻰ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻣﺼﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۵ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ / ۲۹ﺟﻮﻥ /
۲۰۰۶ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ(.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭﮐﻴﻞ ﻭ ﻭﺻﻰ ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺁﻗﺎﻯ
ﺣﺴﻨﻰ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، »ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﻴﻌﮥ ۱۲ﺍﻣﺎﻣﻰ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺴﻨﻰ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ ﺭﺍﺿﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺍﮔﺮ ﺣﺴﻨﻰ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ!« ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﺎﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺘﺤﻴّﺮ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ،ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ِ
ِ ﺗﻬﻤﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺳﺦ
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ .ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﻰ
ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻴﻌﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺍﻣﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﺁﻳﺎ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ،ﻭﻟﻮ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻋﻮﺽ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﭽﮕﺎﻧﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ِ ِ ِ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ؟ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﺮﻑ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺸﻴِ ﺻ ِ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ِ ﺖ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ،ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ُﺗ ﺮ ِ ﻫﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺩﺭﺱ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ِ ﺩﮔﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ
ﻫﺮ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ!
٣٢٨
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» :ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻰ
ﮐﻨﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ «.ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﻳﺎﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ – ۱۸۸ ۱۸۷ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ» ،ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ؟« ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻰ ﺩﺭ
ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﭘﺸﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﺩ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﺮ ﻣﻰ ﻧﻬﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ.
* ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻨﺪ ،ﻣﻰ
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﺸﻮﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﭘﺎﮎ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ
ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺳﮑﺲ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻨﺴﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺣﺮﻑ ﮐﺬﺑﺸﺎﻥ
ﺭﺍ ﮔﻴﺞ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﺲ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ
ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ
ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ِ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:
ِ ِﺠﻤﺎﻟﻰ« )ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﻡ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﮎ ﻻﻋﻤﺎﻝَ َﺷ َﺮ َ »ﻻ َﺗﺠ َﻌﻠُﻮﺍ ﺍ َ ﻋﻤﻠُﻮﺍ ُﺣ ُﺪﻭﺩﻯ ُﺣﺒّﴼ ﻟ َ ﺍﻻﻣﺎﻝ« ،ﻭ » ِﺍ َ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺪﻫﻴﺪ/ .ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﺪ(.
* ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﻨّﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﻨﺶ ﺭﺍ ﻣﻬﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ،
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺸﻒ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻃﺒﻖ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ،ﻫﺮ ﺑﻨﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺳﮑﺲ ﻭ ﻓﺴﻖ ﻭ ﻓﺠﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﺟﺰ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺠﻮﻳﺪ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ! ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺯ ﻧﻘﺸﮥ ﺟﺬﺏ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﺬﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻧﺎﻣﺸﺮﻭﻉ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪ.
* ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﺑﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﺮ
ﺩﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻴﺎﻧﺎ ﺕ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ۱ﻭ ۲ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺩﺭﺝ ﺷﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ٣٢٩
ﻓﺼﻞ ۱ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﮑﺘﮥ ۴ﻭ ۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ( .ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ
ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﻠﻞ ﻭ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ.
* ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺫﮐﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ۷ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ
ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﮑﺘﮥ ۵ﺁﻣﺪ .ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﻣﺼﺎﺩﺭﮤ ﺣﻈﺎﻳﺮ ﻗﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ
ﺍﺳﺖ.
ِ ﮔﻤﺎﻥ ﻦﻭ * ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﻇ ّ
ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﺮﺩﻩ — ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﻯ ﺟﻌﻠﻰ — ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ
ﺷﮏ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻣﺜﺒﺖ ،ﺧﻮﺏ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ! ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ّ ّ
ﻼ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻓﻘﻂ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ! ﻭ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﺭﻣﺎﻥ »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﮐﺎﻣ ً
ﻧﻮﺷﺘﻪ» ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻌﺼﺐ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺁﻳﺎ ﺟﺰ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ؟« )ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺗﻌﺼﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ،
ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﺑﻰ ﺗﻌﺼﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ( .ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ.
* ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ )ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ( ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺩﮐﺘﺮ
ﺳﻴﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺯﺍﻫﺪﺍﻧﻰ ،٤٧٧ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ» :ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ
ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ .ﭼﺮﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ!« ﻳﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ! ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ! ﺁﻳﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﻋﺠﻴﺐ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺪﺍﻯ » َﻫﻞ ﻣِ ﻦ ُﻣﺒﺎ ِﺭﺯ َﻭ
َﻫﻞ ﻣِ ﻦ ُﻣ ِ ﻣﻨﺎﻇﺮﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻓﻴﻠﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻳﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻨﺎﻇﺮ« ﺳﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺖ ِ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﭼﺎﭖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ — ﻣﺜﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﮑﺘﮥ .۶ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ
ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﻇﺮﮤ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ٣٣٠
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﺮﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺸﺪﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻣﺎ ِ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ،ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﺴﺎﺯﻧﺪ .ﺍ ّﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺻﻔﺤﮥ ۲۸۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ» ،ﺧﻮﺵ
ﺑﻮﺩ ﮔﺮ ﻣﺤﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ «.ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ۲۸ﺳﺎﻝ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﻣﻴﺰ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ
ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺳﺮﺥ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ:
ﮑﻢ ﻪﻠﻟ! ﺍﻟﺤ ُ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﺎﺩﻳﻢ ُ
ﮔﺮ ﺗﻴﻎ ﺑﺎﺭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﻯ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ
* ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺁﻧﮑﻪ ،ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﻰ
ﻼ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﮔﻮﻳﺪ» ،ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻗﺒ ً
ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء ﺧﻮﺩ ﮐﺸﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻤﻰ
ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮑﺸﻨﺪ! ﻣﻦ ﺷﺎﻧﺲ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻭ ِﺍ ّﻻ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻡ!« ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﮐﺴﻰ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﻧﺼﺎﻓﺎﻥ ﮐﺬّ ﺍﺏ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ِ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﺸﺘﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﮐﺬﺏ ،ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻮﺩ ،ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ »ﺁﻭﺍﺭﻩ«
ﻭ »ﺻﺒﺤﻰ« ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ،ﺍﺳﻼﻑ ﻭ ﻣﺮﺷﺪ ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﻭ ﺁﻗﺎ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻣﺴﺘﺤﻖ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻭﻟﻰ ِ ﮐﺸﺘﻨﺪ؟ ﻧﻪ! ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮑﺸﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ۱ﻭ ۲ﺁﻣﺪ ،ﺣﻀﺮﺕ ِ
ﻠﺲ ﺁﺧﺮ ﺑﺪﻫﻰ ِﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻋﺸﺎﻗﺸﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ َﻓ ِ
ﭘﺲ ﺑﺪﻫﺪ! ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ )ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ( ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻋﻠﺖ ﺳﻼﻣﺖ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺗﺒ ّﺮﻯ
ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﻤﻼﺕ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻳﺶ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ! ﺍﻟﺤﻤﺪﺍﻪﻠﻟ ﮐﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ
ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻭ ﻫﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» ،ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺍﻯ
ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻪﻠﻟ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺷﺪﻡ .ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺷﺪﻡ .ﺍﻻﻥ
٣٣١
ﻫﻢ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ،ﻣﻮﺍﻗﻌﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻼء ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ِ ﺧﺪﺍﺳﺖ« .ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ،
...ﺍﻻﻥ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ،ﺷﺎﺩﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ،ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺍﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﺩﻟﻢ ﻣﻰ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﺗﻴﺘﺮ ﺩﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﭼﺎﭖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻼ ﺍﮔﺮ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ،ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻪﻠﻟ ﺍﻻﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ؛ ﻗﺒ ً
ﻧﺪﺍﺭﻡ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﴼ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺷﻮﻡ ،ﻭﻟﻰ ﺣﺎﻻ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﺑﻖ ﻫﺴﺘﻢ.
)ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩﮐﺸﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﻣﺪﺭﮎ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻧﺪﺍﺩﻩ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﭼﻪ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭘﺎﺳﺨﺶ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ
ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﮑﺘﮥ ۶ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ُﺗ ﺮﻫﺎﺕ ِ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
* ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ
ﻼ ﺧﻮﺩ ﺍﺑﺮﻗﻮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻗﺒ ً ﻼ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺁﻣﻴﺰ ،ﺑﻪ ﮐﺬﺏ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ،۱۳۸۴ﻣﻔﺼ ً
ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﭼﻮﻥ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﻴﺎﻓﺘﺎﺩﻩ ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻧﮑﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ،ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ
ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﮐﺘﺐ
ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻄﻬﺮﻯ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺟﻌﻔﺮ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ۲۰۰ﻧﻔﺮ ﻣﺘﺒ ّﺮﻳﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻧﻄﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ،ﺍﺯ
ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﺑﻴﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ﺣﺴﻴﻨﻴﮥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻫﺎ ﻫﻢ
ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﺎﻣﮥ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺣﺴﺮﺕ
ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎ ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻼﺳﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ! ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ
ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻫﻤﮑﻴﺸﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﺩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﺩ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ .ﻻﺑﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺧﻄﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ٣٣٢
ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﻭﻟﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻳﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ِ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻳﻢ! ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﺎ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ؟ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭼﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ
ِ ﭼﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺍﻧﻘﻼﺏ ،ﻣﺴﻠﻤﺎ ِ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ِ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ.
ﻧﮑﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ )ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ( ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﻞ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺟﺰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ
ﻼ ﺣﻈﻴﺮﺓ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﮐﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺜ ً
ِ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ِ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ؛ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻀﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ؛
ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻈﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻨﺪ! ﻭ ...ﺑﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺎﻳﮥ
ﺷﻮﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ
ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ) .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﺳﺦ ۷ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۸۵ﺍﺯ ﮐﺎﻭﻳﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺯﺍﺩﮤ ﻣﻴﻼﻧﻰ ،ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺮﻭﺵ ﺣﻘﺎﻳﻖ ،ﻭ ...ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(.
ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﭘﺎﺋﻴﺰ ۸۴ﺗﺎ ﭘﺎﺋﻴﺰ ،۱۳۸۵ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰُ ،ﻣﻔﺘّﺶ ﺑﺰﺭﮒ« ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﻀﺎء »ﻳﮏ ﻳﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺗﺒ ّﺮﻯ ُﺟﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻭ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ۱۳۸۳ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﭘﺴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۸۴ –۸۵ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺁﻥ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ،ﺁﺩﺭﺱ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﮤ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺁﺩﺭﺱ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺤﻞ ،ﻭ ﺁﺩﺭﺱ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ
ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺁﺩﺭﺱ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ! ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﺴﺘﭽﻰ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺠﺒﻮﺭ
ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺍﺋﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ،ﭘﺎﮐﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﮥ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ
ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ! ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﻋﺒﺪ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻪ ۴ ،ﻓﻘﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ،ﮐﭙﻰ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ )ﻣﺜﻞ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻰ ٣٣٣
ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ؛ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﻭ ﻃﺮﺩ؛ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖ...،؛ ﺭﺍﺟﻊ
ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻮﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ِ ﺷﺮﮐﺘﻬﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﻴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴّﻪ ﺍﺯ ﻃﺎﻟﺒﻮﻑ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺧﺬ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭ.(...
ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺭﺍﺟﻴﻒ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﻧﻴﺰ ﺍﮐﺜﺮﴽ ﻗﺒ ً
ِ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﮥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﮑﺘﮥ ﺷﺸﻢ ،ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺳﻴ ِﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ،ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۶۰ﻭ ﺩﺭ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ ،ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ
ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺚ ﻣﻔﺼﻞ ﺗﺮ ﺁﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ِ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ
ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﮐﺮﻡ )ﺹ( ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎﺗﺸﺎﻥ ﻋﻴﻨﴼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ
ِ ﺮﺽ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻋِ ِ
ﻼ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻣﺘﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻗﺒ ً
ﻓﺰﻭﻧﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﺬﺍﺷﺖ ،ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ِ
۲۰۰۳ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻭﻗﺖ
ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﮐﺘﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﺷﺎﻋﮥ
ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ۲۵ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺻﺪﻭﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺷﺪ ،ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ
ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ِ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﺳﺎﻳﺖ ﮐﺎﻧﻮﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ
ﺭﻫﭙﻮﻳﺎﻥ ﻭﺻﺎﻝ ﺷﻴﺮﺍﺯ ) (www.rahpouyan.comﺭﺍ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ،ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ »ﻣﻔﺘﺶ ﺑﺰﺭﮒ«
ﺭﺍ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻣﺪﺗﻰ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻮﺭ ﺑﺎﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺣﺲ ٣٣٤
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻫﺎﻯ »ﺭﻫﭙﻮﻳﺎﻥ« ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺳﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ
ِ ﺳﺎﻳﺖ www.negah32.info ﻓﺤﺎﺷﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻨﺜﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﺭﻫﭙﻮﻳﺎﻥ ِ
ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ .ﺳﺎﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺁﺩﺭﺱ ) www.bahairesearch.irﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ( ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﮐﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ
ﺑﻨﺪﻯ ﺷﺪﮤ ﺳﺎﻳﺖ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﮥ ﺁﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺧﻴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﺪ ﻭ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ِﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻮﺩ ﺣﺮﮐﺘﻰ
ﻣﺬﺑﻮﺣﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻄﻮﻁ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ
ﺳﺎﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﻭﺟﻬﮥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ،ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺷﺪﻳﺪﴽ
ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻭ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺸﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﻳﺸﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ِ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺣﻴﮥ
ِ ﮐﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ،ﻣﻌﻠﻮﻝ ِ ﻗﻠّﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﻗﻠّﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ
ﺷﻮﻡ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺳﺎﻳﺖ ،ﭘﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﮥ ِ ِ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ .ﻳﺎﺩﺗﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻗﺎﻳﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﮐﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺯﺍﻫﺪﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻴﻦ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ! ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻳﮑﭙﺎﺭﭼﮥ ﺑﺎﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﮐﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ
ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺳﭙﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ
ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ
ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ِ ﻓﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻴﺰ ﺳﻮﺩ ﺟﻮﻳﺪ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ۲۸ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺒﻌﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ٣٣٥
ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ ﺑﺮﭘﺎﻳﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻨﺎﻇﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ »ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﺎﻥ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ،
ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ
ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﻣﻨﺎﻇﺮﮤ ﺣﻀﻮﺭﻯ .ﭘﺲ
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ
ﻼ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺻﻔﺤﮥ ۲۸۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺿﻤﻦ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﻧﺪ) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒ ً
ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ِ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۶ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ
ﺷﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
www.bahaismiran.comﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﻨﻴﻢ .ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺻﻔﺤﮥ
ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﮐﻠﮑﺴﻴﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺐ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻟﺤﺎﻅ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ِ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻳﻨﮏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻴﺪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺭﺍ ،ﮐﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﺷﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺫﮐﺮ ﻧﺸﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﺁﺭﺷﻴﻮﻫﺎﻯ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﻭ
ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻴﻢ ،ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻧﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭼﻨﮓ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺸﮏ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﻰ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ،ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﮐﺘﺐ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﻰ ﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺁﺩﺭﺱ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﺎﻫﻴّ ِ ﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ِ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ِ
ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺭﻋﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ .ﺩﺭ
ﻼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ SMSﻫﺎﻯ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣ ً
ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺗﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯ ٣٣٦
ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺘﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ،ﮐﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻯ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ »ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﺎﻥ« ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎﺏ »ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺶ« ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ .ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ »ﻣﻔﺘﺶ ﺑﺰﺭﮒ« ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎﻯ SMSﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ،ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﭘﻴﺎﻣﻬﺎ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻭ ﺣﻀﻮﺭﻯ ،ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺍﺯ
ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ُﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻤﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪِ ،ﺳﻼﺡ ﻋﺎﺟﺰ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺭﻋﺎﺏ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺁﺧﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻴﺎﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ
ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻫﺎﻳﻰ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ،ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﺎﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺗﻌﺸ ِﻖ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﻦ ﻭ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺘﻰ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ،ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ» ،ﺯﻫﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺩﻫﻴﺪ!«
ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻮﻋﺪﻩ ﺩﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﻮﺭﺥ ۲۲ﻣﺎﺭﺱ
،۲۰۰۶ﻭ ۲۹ﺟﻮﻥ ۲۰۰۶ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻭ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﭼﺎﮐﺮﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ
ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﺳﻢ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ. ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻫﻤﻪ
ﺣﺎﻣﺪ ﺻﺒﻮﺭﻯ ۱۳۸۵/۸/۲۲
٣٣٧
۲ﺷﻬﺮﺍﻟﺒﻬﺎ ء ۱۶۳ﺑﺪﻳﻊ ۲۲ ،ﻣﺎﺭﺱ ۲۰۰۶ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻘﻴﻢ ﺑﻼﺩ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ،
ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺣﻴﺎﻧﴼ ﻣﻄﻠﻊ ﻫﺴﺘﻴﺪ ،ﺭﺍﭘﺮﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﺮ ﻭﻳﮋﮤ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﻳﻦ
ﻳﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩ ،ﻣﻮﺟﺐ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ« ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺷﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻨﻈﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﻣﻠّﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻣﻌﺰﺯ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ،ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﺣﺎﺩ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺍﺳﺖ ،ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ .ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺕ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤ ّﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﻭﺍﺋﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ
ﻫﺎﻯ ﻣﺪﻧﻰ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ،ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﮕﻴﺮ ﺑﻠﻨﺪﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺣﺪﺕ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﺷﺪﺕ ﻭ ّ ﺗﺤ ّﻮﻻﺕ ﺟﺎﺭﻯ ،ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ّ
ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﴼ ﺩﺭ ّ ﮐﺎﻫﺶ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۹ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ
ﺷﺪﺕ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ .ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ،ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۳ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﻭﺗﻤﺠﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ
ﺗﻮﺟﻬﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻭ ّ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻭ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ .ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻭﺵ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ َ
ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺪﻧﻰ ِﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ِ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻮﺟﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﺣﺒﺴﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﻋﻠّﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒّﺎ ﺑﻮﺩ.
٣٣٨
ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺧﻴﺮ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﺣﺒّﺎ ﻭﺧﻴﻢ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﻭﻟﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺗﻌﻄﻴﻞ
ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺗﻦ ﺩﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮ ﻣﻨﻊ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻓﺮﺩﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ
ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻘ ّﺮﺭ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ» :ﺑﻪ ﮐﻠّﻰ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ
ﺣﻖ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﻠّﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﺩ« ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ّ
ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻧﺎﻣﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﻳﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍﻳﺠﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻔﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ،ﺍﺣﺒﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﺍﻗﻔﻨﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﴼ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺶ
ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ.
ﺣﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻫﮥ ﺧﻄﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ّ
۱۹۸۰ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺗﺪﺍﺑﻴﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ
ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۱ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﻣﻨﺸﻰ ﺷﻮﺭﺍ ،ﺍﻣﻀﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ّ
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﻴّﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻣﮥ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ.
ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﮐﺘﺒﺮ ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ﺳﺎﻝ ،۲۰۰۵ﮐﻴﻬﺎﻥ ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺘﻨ ّﻔﺬ ﻃﻬﺮﺍﻥ ،ﺩﻫﻬﺎ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﻭﻯ ﺣﻤﻼﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩ .ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺪﺕ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺍﺩﻳﻮﻯ ﻣﻠّﻰ ﭘﺨﺶ ﻳﮏ ﺳﺮﻳﺎﻝ
ﻫﻔﺘﮕﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻥ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ .ﺩﺭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﻫﻴﺎﮐﻞ ﻣﻘﺪﺳﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺪﻓﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﭘﺨﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﮔﺰﺍﺭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ
ﺍﺣﺒﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳّﮥ ﺍﺻﻨﺎﻑ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻭ
ﺣﺮﻑ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﺮ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﻭﻟﺖ »ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ...ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺁﺯﺍﺭ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﺗﺒﻌﻴﺾ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ
٣٣٩
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ« ،ﻭﻗﺘﻰ ﺟﻤﻌﴼ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ
ﻧﻴّﺎﺕ ﻣﺮﺗﮑﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺩﺭ ﺳﻪ ﺩﻫﮥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ
ﺩﺭﻏﻴﺎﺏ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﺎ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ،ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺿﻮﺿﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ
ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻪ ﺻﻮﻥ ﻭ ﺣﺪ ﻣﺎﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﻌﻬﺪ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺑﻰ ّ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻻﺭﻳﺒﻴّﮥ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ،ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﻭ ّ ﮐﻤﺎﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ .ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺸ ّﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﻪ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ ﺣ ّﻘﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺳﻮﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﻮﻕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ
ﻭﺍﺭﺛﺎﻥ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻴﺎﮐﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ِ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺣ ّﻘﺸﺎﻥ ﻋ ِّﺰ ﻧﺰﻭﻝ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ:
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺿﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﻀﺎ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺷﮑﺎﻳﺖ، ﻣﻨﺰﻫﻪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ّ
ﺟﺰ ُﺷﮑﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻃﻦ ﺑﻼ ،ﺟﺰ ﺭﺿﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ ...ﮔﻮﻳﺎ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭﺷﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺩﺭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻓﻌﻠﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮔﺸﺖ.
ﺍﻣﺎ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ
ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺸﻨّﺠﺎﺕ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻗﻮﺍﻯ ﻓ ّﻌﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﮐﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻬﺎﺭ ﻧﺸﺪﻧﻰ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ،ﺗﺤ ّﺮﮎ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ» .ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﮤ ﺷﺮﺍﺭﺕ ،ﻧﻈﻢ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﻃﻔﺎﻯ ﺷﻌﻠﮥ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻧﺪﺍﻯ
ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﻧﺠﺎﺕ« ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ،ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ
ﻭﻗﻒ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﻴﺪ ،ﻋﺰﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻥ ٣٤٠
ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺟﺰﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻭﻗﻒ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﻘﺸﮥ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻨﻴﺪ .ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﻤﻴﻤﻴّﺖ ،ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ،ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩﻩ ،ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ
ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻨﻴﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ
ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻋﻼﻥ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺳﺖ.
ﻧﻘﺸﮥ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ
ﺧﻼﻗﮥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﺮﻳﻒ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻯ ّ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺗﺶ« ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺴﺘﻦ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ، ّ ﺗﻤﺪﻧﻰ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ » ّ »ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ« ﻃﺎﻟﻊ ﺷﺪ:
ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﻠﻴﻠﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ
ﺣﻤﻴﺪﮤ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ .ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻄﺎﻧﺖ ﻭ ﺫﮐﺎﻭﺕ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﺟﻠﻴﻠﻪ ﻣﻐﺒﻮﻁ ﻋﻤﻮﻡ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ.
ﻭﺿﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﺳﻒ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺿﻌﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ
ﻣﺼﻤﻢ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭ ﺟﻼﻝ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩ .ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ، ّ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻧﻔﻴﺲ ﺁﻥ ﻣﻠﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻳﺎﺑﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮ ﺁﻥ
ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ.
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ :ﺩﺳﺎﺋﺲ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﺤﻮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻣﻰ ﺍﻧﮕﺎﺭﻧﺪ ﻗﻄﻌﻴّﴼ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺷﻤﺎ ،ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺤﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ »ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﺘﻴﻦ« ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻏﻠﻴﻈﮥ ﻣﺤﻴﻄﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭﻻﺩﺗﺶ ﺭﺍ ﺿﺎﻳﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻭﻗﺖ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ» ،ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺪﺕ ﺟﺰﺋﻴّﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻨﻘﻀﻰ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺳﺮﻣﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺑﻪ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﻢ.
ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
٣٤١
۶ﺷﻬﺮﺍﻟﺮﺣﻤﺔ ۱۶۳
۲۹ﺟﻮﻥ ۲۰۰۶
ﺍﻯ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ،
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻌﻒ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻘﺸﮥ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮥ ﺟﺪﻳﺪ
ﺍﺳﺖ .ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭﺍﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﮐﺎﻧﻮﻧﺸﻦ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻰ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﻋﺰﻡ ﺟﺰﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻳﺪﺧﻠﻮﻥ ﻓﻰ ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ
ﺍﻓﻮﺍﺟﴼ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺸﺮﺩﮤ ﺭﺷﺪ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۱۵۰۰ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ
ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﺣﺎﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﮋﺩﮤ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟ ّﻮﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﺎﺕ ﮐﻤﮑﻰ ﻣﺆﺛّﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺻﻠﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍ ﻳﻂ ﺻﻌﺐ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻓﻌﻠﻰ ،ﺳﺮﻣﺸﻘﻰ ﺍﺯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ،
ﻣﻨﺒﻌﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺸ ّﻮﻗﻰ ﻣﺆﺛّﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻗﺼﻰ ﻧﻘﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﻣﺼﻤﻢ ﺗﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ّ
ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﻨﺒﻌﺜﻪ ﺍﺯ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭘﺮ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ
ﻄﺐ ﺍﻟ َﺒﺤ ِﺮ َﻭ َﻳ ُﻘﻮﻝُ ِﺍﻧّﻰ ُﻣﺤﻴﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦ« ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ »ﻟَﻮ َﻳﺴ َﺘ ُﺮ َ ﻈﻬ ُﺮ ﻣِ ﻦ ُﻗ ِ ﻭﻥ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒ ّﺮ ِﺍﻧُ ﻪ َﻳ َ َ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﻴّﺎﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ،ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ِ ﻭﻋﺪﮤ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺠﻮ ُﻩ ِﺑ َﺎ ِ ﻴﻀﺎء ﻮﻑ َﺗ ُﺸ ﻖ َﻳ ُﺪﺍﻟ َﺒ َ ...ﻭ َﺍ ﻣﺎ ﻳﺪﻯ ﺠﺎﺏ ﺍﻟﻈ ُﻨﻮﻥ َﻭﺍ َ ﻭﻫﺎﻡ َﺳ َ َ ﺠ ُﺒﻮﻧﻰ ِﺑ ِﺤ ِ ﺍﻻﻥ َﺣ ﻼﻡ ﺍﻟﺬﻯ َﻧ َﺴ ُ ﻻ ِ ﺍﻟﻈ ِ ُ َﺟﻴﺒﴼ ﻟ ِ ﺍﻟﺪﻟﻤﺎِء َﻭ َﻳﻔ َﺘ ُﺢ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َِﻤﺪﻳ َﻨﺘِﻪِ ﺑﺎﺑﴼ ِﺭﺗﺎﺟﴼ َﻳﻮ َﻣ ٍ ُﻮﻥ ﻣﺎ ِﻬﺬﻩِ ﺍﻟﻠﻴ َﻠﺔِ ﺎﺱ َﺍﻓﻮﺍﺟﴼ َﻭ َﻳ ُﻘﻮﻟ َ ﺪﺧﻠ َ ﻓﺒﻬﺎ ﺍﻟﻨّ ُ ﺌﺬ َﻳ ُ ُﻮﻥ َ
ِ ِ ﺍﻟﻐﺎﻳﺎﺕ ﻣﺎ َﺑﺪﺍ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒ ﺪﺍﻳﺎﺕ. ﻈﻬ َﺮ ﻓِﻰ ﻤﺎﺕ ﻣِ ﻦ َﻗ ُ َﺘﻪ ﺍﻟﻼُ ِٔ ﻗﺎﻟ ُ ﺒﻞ ِﻟ َﻴ َ
ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻧﻰ ،ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻣﮕﺮ
ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ِﺁﻥ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻳﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺍﺑﺘﻼ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﺍﺟﺮﺵ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻭ
ﺴﺎﺏ .ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻨﺒﻌﺜﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺮﺍﻕ ﻣﺤﺘﻮﻡِ .ﺍﻧﻤﺎ ﻳﻮﻓ ﺍﻟﺼﺎ ِﺑ ُﺮ َ ﻭﻥ َﺍﺟ َﺮ ُﻫﻢ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ِﺣ ٍ ِّﻰ ّ َ َُ ﻣﻄﻬﺮﮤ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﺎﻃﺒﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﻣﺎِء ّ ٣٤٢
ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.
ِﮏ ُﻳ َﺒﺪِّ ﻝُ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﺒﺎﺭﮎ »...ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ُﺩﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺒﺎﺡ َﮐﺬﻟ َ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺎ َﻳﺸﺎء َﻭ ِﺍﻧُ ﻪ َﻋﻠﻰ ُﮐﻞِّ َﺷﻰٍء َﻗﺪﻳﺮ«...
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺳﻨﻮﺍﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﺱ ﺑﺮ ﮐﺮﺳﻰ ﻭﻻﻳﺖ ،ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺮﮐﺰﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﺍﺳﺘﺨﻼﺹ ﺍﻳﻦ ِﻓﺌّﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻭ ﭼﻨﮓ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ،ﺿﻮﺿﺎء ﻭ
ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺭﺧﺎ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ
ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﺣﻘﺪ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﻼﻃﻢ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻼ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺣﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﻰ ﺤﻦ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﺍﺯ ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ّ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣِ َ
ﻣﺘﺮ ّﺩﺩ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﻌﺎﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﻣﻴﻘﺎﺕ ﺟﻠﻮﮤ ﻣﻮﻋﻮﺩﮤ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺧﻴﺮﮤ ﻓﻮﺯ ﻭ
ﻋﺰﻡ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ،ﻻﺯﻡ ﻭ ِ ﻧﺼﺮﺕ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﺖ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮤ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻬﻴّﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ِ ﺭﺍﺳﺦ ،ﻭﺍﺟﺐ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﻃﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﻯ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ِ ﻼ. ِﺴﻨﺔِ ﺍﻪﻠﻟِ َﺗﺒﺪﻳ ً ﻫﺬﻩِ ُﺳﻨُ ﺔ ﺍﻪﻠﻟ َﻭ ﻟَﻦ َﺗ ِﺠ َﺪ ﻟ ُ
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﺷﮥ ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﻯ
ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻇﻔﺮ ﻗﻮﺍﻯ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﻣﺴﺘﻤ ّﺮ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺷﺪﺕ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﻏﻠﺐ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ.
ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲۷ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۲۰۰۵ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۶ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﭼﺎﺭ ﭼﻮﺏ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺩﺧﻮﻝ ﺍﻓﻮﺍﺝ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۷ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ
ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ،ﮔﺎﻣﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﺼﺮ ﺗﻔﮑﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺎﮐﻦ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ
ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻋﻼﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﺷﺪ .ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻣﻰ ،۲۰۰۶ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭﮐﺸﻮﺭ ﻣﺼﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ٣٤٣
ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﻔﺘﮕﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ
ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﺍﻫﻞ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ .ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﻔﮑﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻴﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻋﻠﻨﻰ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺬ ﮐﺎﺭﺕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺟﺮﺍﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺖ
ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺼﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﮐﻠﻤﺔﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻟﻤﻈﻠﻮﻣﻴﺘﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
...ﻭ ﺍﺯ ﻏﺮﺍﺋﺐ ﻭﻗﻮﻋﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺻﻮﻥ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻫﺠﻮﻡ
ﺍﻋﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺤﻦ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺯﺟﺎﺝ ِﺁﻥ ﺳﺮﺍﺝ ،ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺳﻼﻣﺖ ﺁﻥ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺷﺪﺕ ﺍﻣﻮﺍﺝ...
ﭘﺲ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻣﻀﺎﻋﻔﮥ
ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﻓﻊ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻫﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﻘﺎﺕ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺭﺧﺎ ﺑﺮ
ﻭﺟﻪ ﺍﺣﺒﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﻳﺎﺭﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺗﺄﻣﻞ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻬﴼ ﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﮑﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺖ ،ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ّ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﻨﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭﻧﺪ — ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ
ﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺗﺎ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺗﺎ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﮐﺬﺏ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ،ﺍﺯ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺍﺧﺬ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ — ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻳﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻭﻃﻦ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺗﻀﻌﻴﻴﻒ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻫﺎ ﺯﻋﻢ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ِ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﻞ
ﻣﺘﻤﺴﮑﻨﺪ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺟﺴﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ّ
ﻣﺼﻤﻢ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ. ﺧﻮﺩ ّ
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺤﻦ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻮﺍﺕ
ﺍﺧﻴﺮ ،ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ٣٤٤
ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺮﺩﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ
ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﺮ ّﻗﻴﺎﺕ ﻭ ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺗﮑﻮﻳﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ
ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ .ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ
ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ،ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ّ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﭼﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ،ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ
ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ،
ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﻻﺯﻣﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ .ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮ
ﺑﻪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﮔﺎﻫﻴﺪ .ﭼﻨﺪﻯ ﭘﻴﺶ
ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺭﺳﻤﻰ ِ ﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻣﻨﺤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴّﺘﻰ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ
ﺍﺣﺒّﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ
ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻠﮑﺘﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ .ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺣﺒّﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺗﺨﻄﻰ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﮐﻮﺷﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ّ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﺷﺨﺼﻰ ،ﺗﺎ ﺣﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺶ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺧﻄﻴﺮ ﻗﻴﺎﻡ ّ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ
ﺍﻫﻤﻴّﺖ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﺍﻣﺮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ...ﺍﻳﻦ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻏﻴﺒﻴﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﻣﺒﻠّﻐﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﮑﻠّﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﮔﺮ ِﺟﻬﺎﺭﴽ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ ﺧﻔﻴّﴼ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ...ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮔﺮﻣﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ
ﮐﻠﻰ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﮐﻠﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﺩ...
٣٤٥
ﭘﺲ ﺍﻯ ﺣﺎﻣﻼﻥ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺍﺣﺎﻃﻪ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺩﺳﺖ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺍﺯ ُﺟﻨﺪ ﻭﻓﺎﻳﺶ ﻣﺤﺴﻮﺏ ،ﺑﻪ ﺣﺒﻞ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ،ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮﺵ ﻣﻔﺘﺨﺮ ،ﺑﻪ ﺭﺩﺍء ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺶ ﻣﻠﺒّﺲ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺶ ّ
ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮﺵ ﺳﺎﻋﻰ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻴﺪ .ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﮔﺮﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻟﺒﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﻭﻣﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎﺯﻳﺪ
ﺧﻂ ﺟﻠﻰ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺑﺎ ّ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻤﺘﺤﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻗﻠﺒﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪ ﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺎﺏ ّ
ﻣﻘﺪﺳﺶ ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ﺧﻮﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﻴّﺖ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺑﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺗﺤﻴّﺎﺕ ،ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
٣٤٦
ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ١
ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺑﻘﺮﻩ) ۲۸۲ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﻮﺯﺩ(
٢
ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ
٣
ﺧﻂ ﺳﻮﻡ ،ﺻﺺ ۳۸۰ﺑﻪ ﺑﻌﺪ
٤
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ ۳۵۱
٥
ﻫﻤﺎﻥ ﺹ۲۶۰
٦ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ ،ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ٧
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ﺹ ۱۵
٨
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺹ ۴۲۷
٩
ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺝ ،۶ﺹ ۲۴۴
١٠ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ»:ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ« ،ﺻﺺ ۴۵۱-۴۵۷:ﻭ۴۶۹-۴۷۵؛ »ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ« ،ﺝ ۳؛ »ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ« ،ﺻﺺ ۳۳۳-۳۳۷؛ ﻭ... ١١ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺹ ۱۰۶ ١٢ﺳﻮﺭﻩ ﻧﺴﺎء ،ﺁﻳﺎﺕ ۸۱-۸۲ /. ١٣ﺳﻮﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ(۵۳، ١٤ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ »ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،«...ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ ،ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻧﻜﺘﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ
ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ﺻﺺ ، ۲۹-۳۱ :ﺫﻛﺮﺷﺪﻩ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ١٥ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ
١٦ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺎﺏ :ﺻﻔﺤﻪ ﺁﺭﺍﻳﻰ :ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻃﻼﻉ )ﺭﺿﻮﺍﻥ( ،ﭼﺎﭖ ﻭ ﺻﺤﺎﻓﻰ ﻧﻮﺭ ،ﻓﻴﻠﻢ ﻭﺯﻧﻴﻚ :ﻟﻴﺘﻮﮔﺮﺍﻓﻰ ﻧﻮﺭ ،ﺗﻴﺮﺍﮊ ،۳۰۰۰:ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻢ ،ﻫﻤﺪﺍﻥ ،ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﺷﮑﺮﻳﻪ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۲۹۰۵ﮐﺪ ﭘﺴﺘﻰ ،۶۵۱۷۵ -۴۱۵۶ﻗﻴﻤﺖ ۶۷۰۰ﺭﻳﺎﻝ۱۰۵ ، ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﺑﺮﮔﮥ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ. ١٧ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ،ﻟﺬﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
٣٤٧
١٨ﻣﺂﺧﺬ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﻼﻣﻪ ﻣﻮﺳﻮﻯ)؟( ،ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺭﻩ)ﻧﺎﻡ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺍﺳﺖ( ،ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺻﺒﺤﻰ)ﻓﻀﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺘﺪﻯ( ،ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻣﻰ .ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ،ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ،ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻋﺪﻟﻴﻪ ،ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺷﺨﺼﻰ ﺳﻴﺎﺡ ،ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ،ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ) .ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺻﺺ ۱۳۸-۱۳۹ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﻼ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ،ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺶ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻻﺯﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ. ١٩ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﺥ ۱۳۷۷/۷/۷ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۵۰۰ﺧﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۶۶ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ.
ِ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺛﻤﺮﮤ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ، ٢٠ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ
ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺘﺸ ّﺮ ِﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻋﻤﺪﴽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ
ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﮥ ﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺯﻳﺮﺍ ﻻ »ﻛﺲ ﻧﺰﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻰ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ« ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺛﺮ ﺯﻧﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﭘﻮﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻼﻳﺎﻯ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ً
ﭘﻴﺶ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﭘﺮ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻻﻏﻴﺮ .ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﻤﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺒﻮﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ٢١ﻣﺘﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ. ٢٢ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﺍﺳﺖ :ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ،ﻧﺸﺮ ﭘﻴﻜﺎﻥ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ)۱۳۸۰ ،ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ،(۱۳۸۱ ۴۰۴ﺻﻔﺤﻪ)ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ،ﺣﺠﻢ ۴۰۴ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺷﺪﻩ ،ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﺘﺎﺏ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ۳۰۰ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ،ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻓﻴﭙﺎ -۱ :ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺮﻥ۵ -۱۴ﻡ ۸۵۴ ،ﻯ ۳/۶۲ ،PIR ۸۰۷۵/ﻓﺎ ،۸ ،۱۳۸۰ﻡ /۹۸۶ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ /ﻃﺮﺍﺡ ﺟﻠﺪ :ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻧﻮﺭﻭﻧﻰ /ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﭖ)ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ،۲۰۰۰:(۱۳۸۱ ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ /ﻣﺮﻛﺰ ﭘﺨﺶ :ﻣﺆﺳﺴﻪ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ /ﺗﻠﻔﻦ ﻭ ﺩﻭﺭﻧﮕﺎﺭ،۸۷۷۲۲۶۷ ،۸۷۹۴۲۱۸ ،۸۷۹۴۲۱۹ /۸۷۷۲۰۲۹ﻭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ۳۰۰ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ» :ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ،ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺯﻳﺮ ﻣﻜﺎﺗﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ :ﻫﻤﺪﺍﻥ، ﺻﻨﺪﻭﻕ ﭘﺴﺘﻰ .«۶۵۱۳۶-۷۱۴۸ ٢٣ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ)ﻉ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻭﻋﻮﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺹ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻋﺪﺍ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ) ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺟﻠﺪ ،۱۳ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺳﻮﻡ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ،ﭼﺎﭖ .(۱۳۵۸
٣٤٨
٢٤ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ )ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ( ،ﺍﺯ ﻉ.ﺑﺎﻗﻰ ،ﻧﺸﺮ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺍﺳﻔﻨﺪ ،۱۳۶۲ﺻﺺ۹۶:
ﻭ .۲۰۳
٢٥ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺄﺧﺬ ﺻﻔﺤﮥ ۱۲۸ﻭ .۱۹۴ ٢٦ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۱۹۱ ٢٧ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻛﻤﻴﺘﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﮊﻧﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۶۷۷۶ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻮﺭﺥ ۱۳۶۱/۵/۲ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ٢٨ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ۲۰۰۰ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺥ ۱۳۸ﺑﺪﻳﻊ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ«...؛ ﻛﺘﺎﺏ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ،ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ،ﺻﺺ،۶۵ -۶۹ ،۵۳-۶۲ ،۵۲ ،۵۰،۴۴ ،۳۹ ،۳۴ ،۱۷ ،۸-۱۴: ۱۳۸ ،۲۰۸ ،۲۲۸ ،۲۴۳ ،۶۴ ،۹۰-۱۰۰؛ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ،ﺟﻠﺪ ،۴ﺻﺺ۷۹ﻭ .۲۰۱ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺘﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ٢٩ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻟﺠﻨﮥ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ،ﺁﻟﻤﺎﻥ ۱۴۱ ،ﺑﺪﻳﻊ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲۹ﺹ .۵۴ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ۴ﺭﻭﺣﻰ، ﺹ .۸۶ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻋﺮﺑﻰ :ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ. ٣٠ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ٣١ﺍﻻﺗﻘﺎﻥ ،ﺟﻠﺪ ،۲ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺳﻴﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ،ﺻﺺ .۲۴۹-۲۵۱ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺷﻌﺮ :ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ،ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺴﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﺁﺗﺶ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺵ ﻫﺴﺖ ﻧﻤﻰ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ ،ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﻋﻮﺩ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ. ٣٢ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۱ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٣٣ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء َﺟ ﻞ َﺛﻨﺎُ ﻪ ،ﭼﺎﭖ ﺁﻟﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ۳۲۵:ﻭ .۳۴۶ ٣٤ ﻼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺩﻟﺨﻮﺍﻫﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻗﺒ ً
ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻴﻨﴼ ﺫﻛﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻧﺎﻛﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﺩﺭﺱ ﻭ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ. ٣٥ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ۲۸۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪﻩ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ،ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ
٣٤٩
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﻧﻮﻋﻰ ﻧﺸﺎﻧﻪ َﺭﻭﻯ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻣﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺹ ۲۸۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٣٦ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻯ ﻓﻜﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺨﻴﻠﻪ ﺍﺳﺖ
ﺪﺭ ِ ِ ﻛﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ۵۰ﺩﺭﺻﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺻﺤﺖ ﻳﻘﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﻘﻴﻮﻥ ﻭ ﻓﻼﺳﻔﻪ ،ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺻﺤﺖ ﻳﻘﻴﻨﻰ ُﻣ َ
ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺴﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﻈﻔﺮ( .ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻩ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺍﺗﻮﻣﺎﺗﻴﻚ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺰﻭﻡ ﻓﺸﺎﺭ
ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﻭﺭﻭﺩﻳﺶ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻓﺮﺍﺥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻠﻂ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﻫﺪ .ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻫﺮ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ،ﭼﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻠﻂ ،ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﻟﻮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻛﺎﻓﻰ ،ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﻪ ﻗﻮﮤ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺷﻮﺩ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺗﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮔﻬﮕﺎﻫﻰ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﺖ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﮔﻴﺠﻰ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻫﺎﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﻰ ،ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺁﻧﺎﻧﻴﻜﻪ ﻧﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ،ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ،ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻛﺜﻴﺮ ﻭ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﮔﻴﺠﻰ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻠﻂ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺭﻭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ُﺍﻣﺘﺸﺎﻥ ،ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺘﻮﻫﻤﻴﻦ ،ﺯﻳﺎﺩ ﺍﻟﻘﺎء ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻴﺸﺎﻥ ،ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺑﺸﺮﻯ
ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻟﻘﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺑﻄﻼﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺫﻫﺎﻥ َﻭﻫﻢ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ
ﻜﻤﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ِﺣ َ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﻣﻄﺮﺡ
ﺷﺪﻥ ،ﭼﻪ ﺍﺛﺮ ﺳﻮﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻰ ﻧﻔﺲ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻥ ،ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭﺳﺘﻴﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﺍﻟﻈ ِﻦ ِﺍ ْﺗ ٌﻢ«) ﺣﺠﺮﺍﺕ .۱۲ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺩﻭﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﮔﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺾ ﻦ ﺍﻟﻈ ِﻦ ِﺍ ﻥ َﺑ ْﻌ َ » ِﺍ ْﺟ َﺘ ِﻨ ُﺒﻮﺍ َﻛﺜﻴﺮﴽ ﻣِ َ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ( .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺎء ﻭ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ٣٧ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺁﻣﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ .ﻟﻄﻔﴼ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٣٨ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﻣﺤﺎﻝ ﻫﻤﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻟﻔﻆ ﺟﻌﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻢ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﺎﻋﻞ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.
٣٥٠
٣٩ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺹ .۲۸۳ ٤٠ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ .۳۱۱- ۳۱۲ ٤١ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺹ.۳۴۹-۳۵۱ : ٤٢ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۳۵۹-۳۶۰:ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ :ﻳﻜﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﻣﺘّﻘﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻭﺱ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺎﺭﻩ
ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ،ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺩﺳﺘﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﺳﺎﻟﻮﺱ ﻭ ﺭﻳﺎ .ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ .ﻭﺻﻒ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ)ﻉ( ﺩﺭ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺩﺳﺘﮥ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻳﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ
»ﺳﻴﺎﺣﺖ ﺷﺮﻕ ،ﺯﻧﺪﮔﻴﻨﺎﻣﮥ ﺁﻗﺎ ﻧﺠﻔﻰ ﻗﻮﭼﺎﻧﻰ« ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻧﺸﺮ ﺣﺪﻳﺚ ،ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺳﻨﻪ ۱۳۷۵ﻩ.ﺵ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺹ ۲۰۰ ،۱۹۶ ،۱۷۱ ،۱۶۸ ،۱۶۵ ،۱۲۲ ،۱۱۷ ،۱۱۴ :ﺗﺎ ۳۰۱ ،۲۳۴ﺗﺎ ،۱۹۵ ،۳۵۵ ،۳۵۲ ،۳۵۳ ،۳۳۸ ،۳۳۶ )...،۱۰۶ ،۲۲۱ ،۲۲۰ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﻮﻳﺎﺳﺖ» :ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﻠﻢ ﻣﻰ ﺁﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ...ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻤﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﺰﻳﻨﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺭﺃﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﻜﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺼﺮﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻢ ) «.ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻇﻬ َﺮ ﻳﻮ ُﻡ ﺍﻟْﻤﻴﻌﺎﺩ« ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺹ .(۳۲۲ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ » َﻗﺪ َ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮﻳﻦ
ﻼ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ،ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺭﺍﺷﺪﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻭﺱ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻣﺜ ً
ﻧﺠﻢ ِ َﺳﻤﺎِء ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩِ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ؛ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻻﺯﻡ «...ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺍ ّﻣﺎﺭﻩ َﻣﺼﻮﻥ ﻭ َﻣﺤﻔﻮﻅ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ َﺍ ُ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩِ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﻪ »ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ« ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﮎ ﺁﻥ ﻭ ّ
ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ َﻣ َﺪﻧﻴّ ِ ﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ .ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳
ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻣﺆ ّﮐﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ٤٣ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ. ٤٤ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺑﻘﺮﻩ.۱۱۲ ، ٤٥ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﻳﺲ.۲۹ ،
٤٦ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻛﺘﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﺸﺮ ﻧﻴﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻛﻪ ﺑﻪ
ﻼ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻣﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻌﻀﴼ ﺣﺎﻭﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻛﻨﺎﻳﺎﺗﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻪ ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ
ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ،ﺩﻭ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺯ
ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ،ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۳ﺳﺎﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ) .ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ،ﻣﺴﺄﻟﮥ ﻏﺮﺍﻧﻴﻖ ﺍﺳﺖ .ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺟﻠﺪ ۱ﺻﺺ ۳۸۳ﻭ (۴۳۸
٣٥١
٤٧ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺝ ،۵ﺻﺺ .۱۷۱-۱۷۲ ٤٨
ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﮤ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ .ﺍﻳﻦ ﺟﺰﻭﻩ ﺣﺎﻭﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
٤٩ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ٥٠ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٥١ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺻﻮﺗﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ« ،ﺍﺯ ﺗﻘﺮﻳﺮﺍﺕ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻴﻤﺮﺍﺩ ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ. ٥٢ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﺣﻤﺪ)ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﺪ ،ﺁﻥ ﺩﻻﻳﻞ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﻨﻴﺪ ،ﺍﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻥ(. ٥٣ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ،ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ ﺳﻮﻡ ،ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٥٤ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ،ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺒﻬﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻃﺮﺡ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،۳ﺹ .(۱۰۵ ٥٥ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﻮﺍﻩ ﻧﺎﺱ ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺣﻜﻢ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺑﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ » َﻳ ِ ﻛﺎﻥ َﻗ ْﺒﻠ َُﻪ َﻛﻤﺎ َﻫ َﺪ َﻡ َﺭ ُﺳﻮﻝُ ﺍﻪﻠﻟِ َﺍ ْﻣ َﺮ ﺍﻟْﺠﺎﻫِ ﻠﻴﻪ« ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻬﺪ ُﻡ ﻣﺎ َ
ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻣﺮ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩ( ،ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺣﻜﻢ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻛﺘﺒﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻋﺮﺏ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ( ،ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﻯ ﻫﺮﺯ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻧﮥ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﻃﺎﻫﺮﻳﻦ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﻪ
ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻧﺒﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻭﻻﻳﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ)ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺧﺎﺻﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﻌﺠﺰﺁﺳﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺍﺛﺮ ﻣﺨﺘﺺ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺒﻮﺕ ّ
ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻘﺮﻩ ،ﻛﻮﺛﺮ ،ﻳﻮﺳﻒ ،ﻭ ﻭﺍﻟﻌﺼﺮ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﺎﻓﺘﻪ(.
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﻫﺪﻡ« ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻔﺲ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺹ ۱۸۷ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺩﺭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻓﺮﻭﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻻﺑﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ »ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﺍﺭﺽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫ ِﺮ ُﻛﻠﻴﻪ ﻟﻐﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ« ) ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺹ .(۱۸۷ﻭ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻜﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ
ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﻟﻮ ﻛﺘﺐ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :ﻧ َﻘ ْﺪ ﻜ ْﻢ ﻣﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓﻰ ﺍﻟ َْﺒ ِ ﻜ ْﻢ«... ُﻮﻡ ﻣﺎ ﻳ ْﻨ َﻔ ُﻌ ُ ﺤﻮِ ﺍ ْﻟ ُ َﻋ َﻔﺎﺍﻪﻠﻟُ َﻋ ْﻨ ُ ﻦ َﻣ ْ ﻴﺎﻥ ﻣِ ْ ﻜ ُﺘ ِﺐ َﻭ َﺍﺫِ ﻧّﺎ ُﻛ ْﻢ ِﺑ َﺎ ْﻥ َﺗ ْﻘ َﺮﻮﺍ ﻣِ َ ﻦ ﺍ ْﻟ ُﻌﻠ ِ
٣٥٢
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻓﻀﻼﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﻔﺼﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ؛ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ٥٦ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ ،ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ،ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ٥٧ ﻻ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻴﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻃﺒﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺁﺷﻜﺎﺭﻯ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺁﺩﺭﺱ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻮﺭﺥ ﺷﻨﺒﻪ ۱۲ﺁﺫﺭ ،۱۳۸۴ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۷۶۴۷ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ِ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﮑﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ. ٥٨ﺳﻮﺭﮤ ﺣﺪﻳﺪ .۱۵ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺁﻳﺎ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻭﻗﺖ ﻣﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﺮﺳﺪ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻭ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ،ﭘﺲ ﺩﺭﺍﺯ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺲ ﺳﺨﺖ ﺷﺪ ﺩﻟﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺎﺳﻘﺎﻧﻨﺪ. ٥٩
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻏﻴﺮ
ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ) (NGOﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻣﺎﺭﺱ ۱۹۴۸ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۲۶ﻣﺎﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﻝ ،۱۹۷۰ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺳﻤﺖ ﻣﺸﻮﺭﺗﻰ ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ) (ECOSOCﺩﺭ ﺁﻣﺪ .ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۴ﺭﺳﻤﴼ ﻋﻀﻮ ﻭﺍﺑﺴﺘﮥ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ) (UNEPﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۶ﻋﻀﻮ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻳﻮﻧﻴﺴﻒ) (UNICEFﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮﺁﻧﻜﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻒ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۷؛ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۷؛
ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۸؛ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ،ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۹؛ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۵؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۵؛ ﻭ...
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻌﻘﺪﮤ ﺫﻳﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ :ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ
ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﻳﻠﻨﺪ )۱۹۹۰ﻡ(؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ )(۱۹۹۰؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺭﻳﻮﺩﻭﮊﺍﻧﻴﺮﻭ )(۱۹۹۲؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻭﻳﻦ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ )(۱۹۹۳؛
ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ )(۱۹۹۴؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ ﻛﭙﻨﻬﺎﮒ )(۱۹۹۵؛ ﻭ
ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻜﻦ )(۱۹۹۵؛ ﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ NGOﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ
ﺟﺸﻦ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۰ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﺧﻴﺮ ،ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ NGOﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺗﻜﺴﺘﻪ ﺁﻫﺪﺭﻭﻡ ﻛﻪ ﺳﻤﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﻣﺠﻤﻊ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻃﻰ ﻳﻚ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺳﺮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪ.
)ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻓﻨﺎﻳﻴﺎﻥ .ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ
ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﻠﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺸﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ )ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ( ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﺧﺒﺮﻯ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰnews.persian-
bahai33.org
٣٥٣
ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺁﺩﺭﺱ reference.persian-bahai33.org :ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩ .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﺪﴽ ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﺍﺳﺖ ،ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ٦٠ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺫﻳﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ :ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻻﺛﺎﺭ ﺩﺭ ۲ﺟﻠﺪ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﻣﺠﻠّﺪﺍﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ
ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻠﺪ؛ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺍﺕ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻏﺮﺏ ،ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺫﻛﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺎﺩﻡ؛ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻭﻳﻠﻴﺎﻡ ﻫﺎﭼﺮ ﻭ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﻣﺎﺭﺗﻴﻦ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ،ﻣﻮﺭﺥ ﻧﻮﺭﻭﺯ ۱۵۸ﺑﺪﻳﻊ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺳﺎﻳﺖ
ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۵۹ﻓﻮﻕ؛ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺳﺎﻳﺖ ﺧﺒﺮﻯ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﻣﺠﻠّﺪﺍﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻛﻮﻟﺖ ﮔﻮﻭﻳﻮﻥ ﻭ ﻓﻴﻠﻴﭗ ﮊﻭﻭﻳﻮﻥ؛ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﻜﺎ ،ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﻴﻤﺒﺮﺯ ﺩﺭ ۱۵
ﺟﻠﺪ ،ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻓﺮﻳﺪ ﻭﺟﺪﻯ...،؛ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻮﺝ ﻛﻮﺗﺎﻩ ۴۱ﻣﺘﺮ ) ۷۴۸۰ﻛﻴﻠﻮ ﻫﺮﺗﺰ /ﺻﺒﺤﻬﺎ ﺳﺎﻋﺖ ،۳۰/۶
ﺷﺒﻬﺎ(۳۰/۹؛ ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺷﺒﻜﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﻣﺜﻞ :ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ،
ﺗﺎﻳﻤﺰ ،ﻓﺮﺍﻧﻜﻔﻮﺭﺗﺮ ﺍﻟﮕﻤﺎﻧﻴﻪ ﺯﺍﻳﺘﻮﻧﮓ...، ٦١ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺛﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ. ٦٢ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﺹ.۱۷۶ ٦٣ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ،ﺹ ۱۰۴ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ. ٦٤ﺗﺮﺟﻤﻪ .ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ.۶۴ ٦٥ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ،ﺹ .۱۰۵ ٦٦ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﺩﺭﺱ reference.persian-bahai33.org ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ. ٦٧ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﻻﺯﻟﻮ ۱۶ﺍﻛﺘﺒﺮ ۱۹۸۵ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ
ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﻠﻮﭖ ﺭﻡ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ :ﻛﻮﻟﺖ
ﮔﻮﻭﻳﻮﻥ ﻭ ﻓﻴﻠﻴﭗ ﮊﻭﻭﻳﻮﻥ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺁﻥ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﻻﺯﻟﻮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺮﺡ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﮕﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺘﻤﴼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ٦٨ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ.۱۵ ٦٩ﺷﺮﺡ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻯ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ ﺑﺎ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺁﻥ ﻧﻴﺎﺕ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ،
٣٥٤
ﺑﻰ ﻣﻬﺮﻯ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻓﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺸﺮ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻣﺼ ّﺮﺍﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻧﻜﻪ
ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻣﻜﺎﻟﻤﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻜﻨﺪ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩ .ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺎﺗﺶ ،ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﺫﻛﺮ ﺍﻭ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ.
٧٠ ﻻ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﻳﻠﺴﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﻣﺎﺭﮔﺮﺕ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
۱۴ﻣﺎﺩﮤ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻯ ﻭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﺻﻠﺢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻃﺮﺡ ﻭﻯ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ) ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺁﺷﻮﺏ ،ﺹ ۱۰۲؛ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ.(۴۳-۴۴ ٧١ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ.۶۵ ٧٢ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﻴﻦ ،ﺝ ،۵ﺹ.۳۶۳ ٧٣ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﭘﺎﻙ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺫﻳﻞ ﻣﻮﺟﺐ ﻻ ﻃﺒﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻼﻭﺕ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺭﻭﺍﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺻﻮ ً
ﺮﻫﺎﻧ ُﻪ ِﻗﻴﺎ ُﻣ ُﻪ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﻘﺎﻡ » ِﺍ ْﻋ َﺮ ُﻓﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟَ ﺑِﺎ ِ ﻪﻠﻟ« )ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ( ﻭ » ُﻗ ْﻞ ِﺍ ﻥ َﺩﻟﻴﻠ َُﻪ ُﻇ ُﻬﻮ ُﺭ ُﻩ َﻭ ُﺣ ّ ﺠ َﺘ ُﻪ َﻧ ْﻔ ُﺴ ُﻪ َﻭ ُﻭ ُﺟ َ ﻮﺩ ُﻩ ِﺍ ْﺛﺒﺎ ُﺗ ُﻪ َﻭ ُﺑ َ
ِ ﺽ« )ﺑﮕﻮ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﻭ ﺣﺠﺖ ﺍﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻟﺴ ﻤﻮﺍﺕ َﻭﺍ َ ﻻ ْﺭ ِ ﻴﻦ َﺑ َ
ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ() .ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۷ﺹ (۲۴ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ» .ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻓﺘﺎﺏ -ﮔﺮ ﺩﻟﻴﻠﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺭﻭ ﻣﺘﺎﺏ «.ﻟﺬﺍ ﻧﻔﺲ
ِ ﺑﻨﻔﺴ ْﻪ ﻇﺎﻫﺮ ،ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮﺵ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ »ﺣﻖ،
ﻧﻴﺴﺖ« )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۸ﺹ.(۱۴
ﺍﻣﺎ ﺣﻖ ،ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﺳﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺿﻌﻔﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺎ ِ ﻓﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺩﻻﻳﻞ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ -ﺑﺎﺏ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ َﺍﺳﺘﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺸﺘﻰ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻰ ﻓﻜﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ
ﺍﻧﺪ) ﺳﻮﺭﻩ ﻫﻮﺩ ،(۲۹-ﻟﺬﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺲ ﺍﺯ
ِ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ۴۰۰ﻧﻔﺮ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﻔﺼﻞ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﺠﻴﺖ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻭﻟﻰ ،ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻻﻳﻞ،
ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ »ﺍﺯ َﻛ ْﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ) «.ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺹ (۱۷۳ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﻫﻮﺩ۲۹-؛ ﺷﻌﺮﺍ .(۱۱۱-ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ
ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻛﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﻓﺮﻋﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ).ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ »ﻫﺎء« ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
٣٥٥
ِ ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ٧٤ﻧﻔﺲ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ،ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻌﻞ ﻛﺮﺩﻥ ،ﺧﻮﺩ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻃﺒﻖ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺿﻌﻒ ﻫﺎ ﻭ ﻟﻐﺰﺵ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺆ ّﻛﺪﻩ ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﻏﻔﻠﺘﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» ،ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺒﻨﺪ ،ﺳﺒﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ،ﻣﺼﺪﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻨﻴﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ« ) ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ،ﺹ ،۵۷۵ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۳۰ﻃﺮﺡ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﻤﻮﻣﻰ ،ﺹ.(۴۷ ٧٥ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺹ .۲۳۴ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺧﺸﻴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٧٦ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻓﺎﺭﺳﻰ. ٧٧ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻋﺮﺑﻰ .ﻣﻀﻤﻮﻥ» :ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ! ﺁﻳﺎ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﻭﺍﺣﺪ ﺧﻠﻖ ﻛﺮﺩﻳﻢ؟ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺮ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﻴﻦ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺁﻓﺮﻳﺪﻳﻢ ،ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﺷﻴﺪ«. ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻣﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮﺩ
ﻣﻈﻬﺮ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﻓﻨﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ
ﺍﻣﺮﻯ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻧﺠﺴﺘﻢ« ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭﺍﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻳﻦ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ
ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻻﻧﻬﺎﻳﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺮ ﻭﺟﻮﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ٧٨ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺻﺺ .۳۲۱-۳۲۲ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺮﺑﻰ» :ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ،ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻭ
ﺻﺤﻒ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻦ«. ٧٩ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺹ.۳۰۰ ٨٠ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﻓﺎﺭﺳﻰ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺟﻠﺪ۳؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛... ٨١ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ .۶۴ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ» :ﭼﺮﺍ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ«. ٨٢ﺳﻮﺭﮤ ﺟﺎﺛﻴﻪ .۵-۸ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ» :ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺳﺨﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺶ ﻣﻮﻣﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻯ ﮔﻨﻬﻜﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﭘﺲ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﺩ ﺳﺮﻛﺸﻰ ﻛﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ،ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ َﻣﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺧﻮﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ«. ٨٣ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ،ﺝ ،۱ﺹ.۴
٣٥٦
٨٤ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ّ
ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﻳﻜﻰ ،ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ُﻋ ّﻤﺎﻝ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ
ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ» :ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻠﻴﮥ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺁﻥ ﻗﻄﻊ ﻛﻨﻨﺪ) «...ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ،ﺝ،۱ .۵۲ ،۹۶ ،۹۰،۱۳۸ﻧﻴﺰ :ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ،ﺝ ،۴ﺹ .۱۰۸ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺟﻼﻝ ﻣﺪﻧﻰ ،ﺩﻓﺘﺮ
ﻣﺪﺭﺳﻴﻦ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ .(۳۱۱-۳۱۲ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ِ ۲۰۰۰ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻳﻦ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺑﺎﺭﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻭ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ ﺑﺎ ﺣﻤﻼﺗﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻴﻨﻪ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺤﻮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻠﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﻮﻳﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﺜﻴﺮ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟!« )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ۲ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﻮﺭﺥ ۱۳۸ﺑﺪﻳﻊ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ« ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ٨٥ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺻﺺ .۳۲۰-۳۲۱ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺣﻞ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﺍﻣﺮﻭﺧﻠﻖ،
ﺝ ۳ﻭ۴؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﻣﺮﺁﺓ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ
ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﺩﺭ ﻛﭙﻨﻬﺎﮒ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۵ﻡ؛ ﻭ...
www.youtube.com/watch?v=0EG-IMOD0m0&feature=related
86
ﻼ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺼﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ﻻ ِ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ » ِ ﻭﺡ َﻭ ﺍﻟ ّﺮﻳﺤﺎﻥ« ﻭ »ﺑﺪ ﻣﺸﻨﻮ ﻭ ﺑﺪ ﻋﺎﺷ ُﺮﻭﺍ َﻣ َﻊ ﺍ َ ﺩﻳﺎﻥ ﺑِﺎﻟ ﺮ ِ
ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺫﻟﻴﻞ ﻣﻜﻦ ﻭ ﻋﻮﻳﻞ ﺑﺮ ﻣﻴﺎﺭ .ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺪ ﻣﮕﻮ ﺗﺎ ﻧﺸﻨﻮﻯ ﻭ ﻋﻴﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺪﺍﻥ ﺗﺎ ﻋﻴﺐ ﺗﻮ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺫﻟّﺖ
ﺒﺎﺩ ﻟ َُﻪ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﭙﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﺫﻟّﺖ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ« )ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ( ﻭ » ُﻛ ﻞ ﻋِ ٌ
ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
٨٧ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻮﺭﻝ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻟﻮﺡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻤﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ »ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ« ﺟﻠﺪ ۳ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ. ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ٨٨ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ .۴۷ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ. ٨٩ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻣﺤﻮﺭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﺷﺪﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺭ ّﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎّ ،
ﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ« ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺍﻣﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
٣٥٧
ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ،ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺧﺎﺹ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ :ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻨﻜﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ ﺁﻧﻬﺎ؛ ﻏﻴﺮ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ
ﭘﻴﺎﭘﻰ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻛﻢ )ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻗﻨﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ -
ﻟﻮﺡ ﻗﻨﺎﻉ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﭼﺎﭖ ﻣﺼﺮ ،ﺹ ۶۶ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ؛ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ
ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺁﺧﺮ ﺣﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﻗﺮﻥ ِ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺟﻠﺪ ۱؛ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ؛ ﻭ
ﭘﻴﺎﻡ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ( .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ ِ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ِ ِ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۳۸۵ﺳﻠﺴﻠﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﮐﺘﺮ ﻧﺎﺩﺭ ﺳﻌﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ِ ﺳﺎﻳﺖ www.bahairadio.orgﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ﻟﻬﺬﺍ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ،ﻛﻪ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻧﺶ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﻋﻰ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﻨﻰ -ﭘﺎﻙ ﺩﻳﻨﻰ -ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ، ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻧﺎﻗﺼﻰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ :ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺮﻙ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﻓﺮﻕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺧﻮﺩ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﻄﻠﻌﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻓﻮﺭﴽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻭﻯ ﺭﺍ
ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻛﺜﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻗﻠﻢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻧﺎﻗﺺ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﺯﺩﻩ! ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻳﻚ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ
ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﻔﻜﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ -ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ -ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﺮﺍﻓﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ »ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ« ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ »ﺷﻴﻌﻰ ﮔﺮﻯ«» ،ﺻﻮﻓﻰ ﮔﺮﻯ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺩﺏ ﭘﺎﺭﺳﻰ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﻣﻮﻟﻮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛ ً
ﺍﺩﺑﻰ ،ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻴﻄﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ).ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ
ﺧﻮﺩ ﺍﻭ :ﺭﺍﻩ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ،ﻭﺭﺟﺎﻭﻧﺪ ﺑﻨﻴﺎﺩ ،ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻳﻚ ﺩﺭﻓﺶ ،ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ،ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ ،ﻛﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺸﻪ ﻭ ﭘﻮﻝ ،ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﺎ ،ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻫﺠﺪﻩ ﺳﺎﻟﮥ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ،ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ،ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ،
ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ.(...،
٩٠ﻧﺸﺮﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﻭﻳﮋﮤ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﮥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ،ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ،ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻋﻠﻰ ﺭﺿﺎ ﻧﻌﻤﺘﻰ ،ﭼﺎﭖ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺭﺳﺎﻟﺖ ،ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ :ﻗﻢ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﭘﺴﺘﻰ۳۷۱۸۵-۴۳۳؛ ﺷﻬﺮﻙ ﻗﺪﺱ ،ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ،ﻧﺒﺶ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ،۶ﺗﻠﻔﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻠﻪ /۰۲۵۱-۲۸۵۱۵۲۵ﺑﺎ ﻧﻤﺎﺑﺮ ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۰۲۵۱-۲۸۵۵۴۹۵ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ٩١ﻧﺸﺮ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﻋﻄﺎﻳﻰ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ ،ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺴﺮﻭ ،ﭼﺎﭖ .۱۳۵۱
٣٥٨
٩٢ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۳۴۲-۳۸۰ﺩﻛﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭ ﻛﻌﺒﻪ ﻛﻪ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺳﻮﺭﻭﻛﻴﻦ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺱ ﻣﻌﺮﻭﻑ
ﺍﺳﺖ ،ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﻛﻤﻴﺖ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﻭ
ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ) .ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻭﻯ ﺩﺭ ﺹ ۳۷۱ﺧﻂ ﺳﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﺫﻛﺮﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ،ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺯﻧﺎﻥ ،ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ» ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺩﺑﻰ ِ ﻃﺎﻫﺮﮤ ُﻗ ﺮ ُﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﮔﺰﺍﺭﺵ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻯ ﺳﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺗﻔﺴﻴ ِﺮ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ«)
ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ،ﭼﺎﭖ ﻭﻳﻠﻤﺖ ،۱۹۶۲ ،ﺹ.(۸۱
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻛﺴﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻧﺤﻮﻯ ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ)ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻛﻤﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻧﺤﻮﮤ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻰ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭﻗﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ) ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ،ﺹ.(۶۱ ٩٣ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺳﻮﺭﮤ ﺑﻘﺮﻩ ،ﺁﻳﺎﺕ ۶ﺗﺎ ۲۰ﻛﻪ ﻭﺻﻒ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺩﻗﺖ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺷﻮﺩ. ٩٤ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﭘﺎﻛﻨﻮﻳﺲ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻋﺎﺕ ﺁﻥ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺳﻮﺩ َﺑ َﺮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ
ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻼ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ» ،ﻫﻢ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻈﺮﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﻳﺎ ﺭﺩﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺻ ً
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻣﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ« )ﺝ ،۱ﺹ.(۱۸۸
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ -ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ،ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﺴﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻗﺒﻠﻰ ،ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻣﺘﻬﻢ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ،ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ،ﺻﺺ ۴۸ﻭ ۱۸۸ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ، ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﮋﻭﻩ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ» ،ﻣﻮﺭﺥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺍﺯ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﻏﺒﺖ ﻳﺎ ﻣﺼﻠﺤﺘﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ« .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻴﺰ »ﺭﻏﺒﺖ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺘﻰ« ﺍﻧﮕﻴﺰﮤ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ »ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ »ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ« ﺑﺎ »ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ« ﻣﻌﻄﻮﻑ
ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ِ ِ ﺭﻭﻧﺪ ﻛﻠﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻠﻞ ﺳﻘﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﻼﻛﺖ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ...ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺭﻓﺖ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ
ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ -ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ...ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﮔﺮ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺟﻮﻳﻰ ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺵ ﺑﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﺯ ﻭﺭﺍﻯ »ﺑﺎﻭﺭ« ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ.
ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ،ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﺪﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺷﻴﻌﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ،ﻭ ﺩﻳﺪﻯ ﻣﺜﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ )ﺝ ،۱ﺻﺺ۲۷۷-۲۹۷ﻭ....ﺝ ،۲ﺻﺺ۱۵۲ﻭ (...ﻭ ﺩﺭﺻﺪﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﺩﻳﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﻨﻔﻰ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ،ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﻮﻯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﺩﻳﺪ ﻣﻠﻰ ﮔﺮﺍﻳﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ،ﺟﻨﺒﮥ
٣٥٩
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﺮﻭﻓﻰ ﺩﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ» :ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻧﮕﺮﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﮔﺮﻯ ،ﻛﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ،ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺠﺎﻣﻠﻪ ،ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ .ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺮﺷﻰ ﺑﻪ »ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ« ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺮﻯ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ »ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ« ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﻣﻠﻰ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ -ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻫﮕﺬﺭ ﺯﻳﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ -ﺍﻣﺮﻯ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻚ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ- ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ »ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ« ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﮔﺮﺩﺩ)«.ﺝ ،۱ﺹ(۲۵۷ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﻢ -ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﻓﻘﻂ
ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﮔﺎﻫﺸﺎﻥ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻢ -ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺒﮥ
ِ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ« ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻏﻴﺒﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﺁﻧﻬﺎ » ﺍﺻﻞ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﻳﺎ ﻛﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ،ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﺎﻗﺼﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺁﻭﺭﺩ ،ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﻭﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﺮﺟﻊ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ،ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ...ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﻢ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺰﺍ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﺩﻣﻰ ﺑﻴﺎﻧﮕﺎﺭﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺩﻭﮔﺎﻧﮕﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺣﻴﻄﮥ ّ
ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﻞ ،ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩ .ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﮔﺎﻧﮕﻰ ،ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ... ﺍﺻﻞ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ،ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺤﺾ ،ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﻭﺣﻰ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ .ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻮﺿﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﺍﺭﺩ«. )ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﺆﻣﻦ(.
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ،ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺩ ،ﻭ ﻧﻪ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻴﻌﻪ ﮔﺮﻯ ﺁﻣﺪﻩ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﺷﺪﻩ،
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ »ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ« ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ
ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻪ
ِ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻏﻴﺮ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻨﻘﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( .ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ
ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺍﺋﻤﻪ ﻫﺪﻯ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ ّ
ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻡ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺳﻮء ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ
ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻓﻴﻦ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ .ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻓﻮﻕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ُﻣﺤ ِّﺮ ِ
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ
٣٦٠
ِ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻃﻦ« ﺷﻮﺩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺗﻮﺍﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻜﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ »ﻇﺎﻫﺮ،
ﺍﺻﻞ ﻫﺪﻑ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ« ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ »ﻋﻤﻠﻜﺮ ِﺩ« ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ » ِ ِ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ ،ﻟﻐﻮ ﻭ ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻬﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺑﺸﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﺳﻮء ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺑﺪﻳﻊ
ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ -ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺧﻮﺏ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻤﮥ ﻭﺟﻮﻩ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺳﻮء ﺁﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ.
٩٥ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ،ﺑﻌﻀﴼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺯﺍﻭﻳﮥ ﺩﻳﺪﺷﺎﻥ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻈﺎ ّﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ
ﻼ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺷﺮﻕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻏﺮﺑﻰ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻭ- ... ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺜ ً
ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ »ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺮﻕ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﺼﺮ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍ ّﻭﻝ« ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ -ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺭﺥ ،۱۳۸۴/۶/۳ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۸۳۱۵ﺹ ،۸ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ( .ﺑﺤﺚ ﻭ ﻧﻘﺪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﻮﻕ ،ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ،ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻣﺘﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ؛ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ٩٦ﺣﻘﻴﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻠﻞ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﻈﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ .ﻟﺬﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮥ ۶۳۲ﻣﻴﻼﺩﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺘﻤﻰ ﻣﺮﺗﺒﺖ)ﺹ( ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﻧﻤﻮﺩ -ﻭ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ -ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ِ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ،ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻫﺎ
ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ-ﻣﺬﻫﺒﻰ ِ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭِ ،ﻓ َﺮﻕ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺴﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؟ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ
ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﻪ
ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎﻯ ﻟﻔﻈﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ -ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻣﺘﻨﺎﺯﻋﻴﻦ ،ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟! ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﮔﺮ ﺣﺰﺏ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻻ ْﺭﺽ ﺑﻪ ﺷﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ .ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻦ َﻋﻠَﻰ ﺍ َ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺟﻤﻴﻊ َﻣ ْ
٣٦١
ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍﻩ ِﻓﺪﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺑﺤﺮﻯ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﻣﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺪ ...ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ُ
ﺑﺤﺮ ﺧﻠﻴﺞ ﻫﺎﻯ ﻻﻳﺘﻨﺎﻫﻰ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺿﻌﻒ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻩ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ،ﻭ ﺗﺎ ﺣﻴﻦ ،ﻧﻪ ُﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﻧﻪ َﻣﻤﻠﻮﻙ ﻭ ﻧﻪ
ﻋﺰﺕ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻧﺼﺐ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ... ُ ﺻﻌﻠﻮﻙ)ﻓﻘﻴﺮ ( ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺳﺒﺐ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ّ ﺣﺎﻝ ﺳﻨﮓ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ )ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ( ﻧﻮﺣﻪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﺭﺵ ﺿﻴﺎء ﺳﻴﻦ َﻭ ﻃﻮﺑﻰ ِﻟﻠ ُْﻤ ْﻨ ِ ﻔﻴﻦ« )ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ، ﺼ َ ِّﺮﻳﻦ َﻭ ﻃﻮﺑﻰ ِﻟﻠ ُْﻤ َﺘ َﻔ ِّﺮ َ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺎﺭﺵ ﻫﺎﺩﻯ ﺍﻣﻢ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒﺘﺶ .ﻃﻮﺑﻰ ِﻟﻠ ُْﻤ َﺘ َﻔﻜ َ
ﺹ .(۳۷۴-۳۷۷ﻭ ﻧﻴﺰ » :ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻬﻰ ُﻣﺤﺎﻁ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ
ﺑﻼﺩ ِ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭﻗﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻮﺣﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﻭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻪ ﻏﻨﻰ ِ ﻣﺘﻌﺎﻝ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺤ ِﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺝ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ِ ﻓﻀﻞ ِﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺫﻟﺖ ﺑﻪ ﻋﺰﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺑﻪ ﻗﻮﺕ .ﺑﺎﺭﻯ
ِ ﺖ ﻣﺮﺣﻮﻣﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ِ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺍ ّﻣ ِ ﻗﺎﻣﺖ ﻧﺎﺳﺎ ِﺯ ﺑﻰ ﺍﻧﺪﺍﻡ ِ ﻣﺎﺳﺖ .ﺗﻔﮑﺮ ﻗﻮﻝ َﻣﻦ ﻗﺎﻝَ :ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ
ِ ﺸﺎء ﻈﻴﻢ َﻋ ّﻤﺎ ُﻗ ُ ﺳﺘﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟَ ﺍﻟ َﻌ َ ﺩﺭ ﻋﺰﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺫﻟّﺖ ﻭﺍﺭﺩَ .ﺍ َ ﻠﺖ َﻭ َﺍﻗُﻮﻝُ .ﺍﻧُ ﻪ ُﻳﻌِ ﺰ َﻣﻦ َﻳ ُ ﮑﻴﻢ« )ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺳﻤﻨﺪﺭ ،ﺑﻪ ﺧﻂ ﻠﻖ َﻭ ﺍ َ ﻤﻨ ُﻊ؛ ﻟ َُﻪ َ ﺍﻟﺤ ُ ﻘﺘ ِﺪ ُﺭ ﺍﻟ َﻌ ُ ِﺐ ُ ﺍﻟﺨ ُ ﻠﻴﻢ َ ﺍﻟﻤ َ ﺸﺎء ُﻳﺆﺗﻰ ﻭ َﻳ َ ﻯ ﺍﻟﻐﺎﻟ ُ َﻭ ُﻳ ِﺬﻝَ ﻣﻦ َﻳ ُ ﻻﻣ ُﺮ َﻭ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َﻘ ّﻮ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ،ﺻﺺ .(۱۹۲-۱۹۳ :ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ُﺍ َﻣﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻳﺎﻓﺖ.
ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻨﻴﻊ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ) .ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ ۴۶۸-۴۶۹ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ(.
٩٧ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻣﺜﻞ
ِ ِ ﺧﺎﺻﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ)ﺹ( ،ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ؛ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻧﺒﻮﺕ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ
ﻭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ »ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ«
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ،ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺻﺤﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
٩٨ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﺻﻒ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ» .ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﺩﮔﺮ«. ٩٩ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻥ ﻋﺸﺎﻕ ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ :ﺟﻨﺎﺑﺎﻥ :ﻣﻄﻠﻖ ،ﻭﻓﺎﻳﻰ ،ﻧﻌﻴﻤﻰ ،ﺧﺰﻳﻦ ،ﺧﺎﻧﺪﻝ ،ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺣﺒﻴﺒﻰ ،ﺳﻬﻴﻞ ﺣﺒﻴﺒﻰ. ١٠٠ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﭼﺎﭖ ﺁﻟﻤﺎﻥ ،ﺹ.۴۹۹ ١٠١ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻮﺭ ﻭ ﻧﻔﺎﻗﺸﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻔﺮﻣﺎﻳﻰ...ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺭﺥ ﺑﺮ ﺧﺎﻙ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺍﻧﻜﺴﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﻰ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺫﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ﻫﺮ ﺁﻥ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺪﻯ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻇﻠﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﺣﺴﻨﺎﺕ ،ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﺭﺯﻕ ﺩﻫﻰ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺧﻮﺑﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ.... ١٠٢ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ .۱۰۰ ،ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺟﻤﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺑﻰ ﻓﺮﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ)ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﻪ ﺍﺳﺖ .ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ:
ﻭﻥ ﺑِﺎﻟ َْﻤﻌ ُﺮ ِ ﻮﻥ«. ﻜ ِﺮ َﻭ ُﺍﻭﻟَ ِٔ ﻜ ْﻢ ُﺍ ﻣ ٌﺔ ْ ﻦ ﻣِ ْﻨ ُ » َﻭﻟ َْﺘ ُ ِﺤ َ ﻮﻥ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َ ﻭﻑ َﻭ َﻳ ْﻨ َﻬ َ ْﺨﻴ ِﺮ َﻭ ﻳﺄ ُﻣ ُﺮ َ ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ ﻳﺪ ُﻋ َ ﻜ ْ ﻚ ُﻫ ُﻢ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻔﻠ ُ
٣٦٢
١٠٣ ِ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۰ﻣﻴﻼﺩﻯ ،ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۸۴ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ِ
ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.
١٠٤ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﺑﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻛﺸﻴﺶ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﻘﻒ ﻫﺎ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺟﺮﺝ ﺗﺎﻭﻧﺰﻧﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﻘﻒ ﻛﻠﻴﺴﺎﻯ َﺳﻦ ﭘﺎﺗﺮﻳﻚ ﺩﻭﺑﻠﻴﻦ ﺍﻳﺮﻟﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ
ﻫﻮﺍﺭﺩ ﻛﻠﺒﻰ ﺁﻳﻮﺯ ﻛﺸﻴﺶ )...،ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ.(۳۲
١٠٥ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ،ﺹ .۴۵ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻠﻮﺑﻰ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﻰ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﻮ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ
ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻨﺪ. ١٠٦ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ.
١٠٧ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻞِّ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﺣﻖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺮﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻇﻠﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ١٠٨ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺟﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ١٠٩ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺣﺘﻤﴼ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻮ ﻫﻤﮥ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺭﺽ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ُﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ١١٠ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۸۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ١١١ ﻧﻈﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﻛﻪ ﺷﺒﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﻧﻈﻢ ،ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ِ
ﭼﺸﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
١١٢ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺹ.۳۱۱ ١١٣ﻛﺘﺎﺏ »ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ« ،ﺝ ،۷ﺹ .۸۰ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﺳﻨﮥ ۱۰۵ﺑﺪﻳﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ» :ﻋﺰﺕ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺍﺧﺬ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ «.ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﻗﻮﻉ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺑﺎﺭﺯ ﺫﻟّﺖ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ
ِ ْﻤﻴﻌﺎﺩ« ﺍﺯ ﻧﻴﻢ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ )ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻬﻴﻤﻦ » َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ ﻳ ْﻮ ُﻡ ﺍﻟ
ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ( .ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺴﺒﺒ ــﻴﻦ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻼﻭﻩ
ﺑﺮ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ،ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺗﺄﺛﻴﺮﺷﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻭﻝ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺧﻠﻖ ﺷﺪ ﻭﻟﻜﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻠﻖ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺭ ّﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻧﺠﻒ ﻭ ﺩﻭﻧﻪ ﻧﻤﻰ
ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻣﺠﺎﻝ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻣﺮﻳﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ«.
)ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺻﺺ.(۳۱۳-۳۱۴
٣٦٣
١١٤ ﻳﻮ ُﻡ ﺍﻟْﻤﻴﻌﺎﺩ«. ﺗﻮﻗﻴﻊ » َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ َ
١١٥ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻣﺎﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۹۹۸ﺣﺪﻭﺩ ۱۱۰۰۰ﺍﺛﺮ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ۶۰۰۰ﺍﺛﺮ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ،ﺟﻤﻌﴼ ۱۷۰۰۰ﻓﻘﺮﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻫﻬﺎ ﺭﺩﻳﻪ -ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ») .ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ ،«...ﺝ ،۹ﺻﺺ .(۱۹۳-۱۹۴ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻋﺮﺏ ﻧﻴﺰ
ِ ﺣﺎﺿ ِﺮﻫِ ﻢ َﻭ ﻣﺎﺿﻴﻬِ ﻢ« ﺁﻣﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﻣﻞ ۱۴۴ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻬﺎﺋﻴﻮﻥ ﻓﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ » َﺍﻟﺒﺎﺑﻴ ُﻮ َﻥ ﻭﺍﻟ َْﺒ َ
)ﺁﻣﺎﺭ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ ۵۶ﻭ ﺟﺰﻭﮤ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ(.
١١٦ﭼﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺰﺩ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮔﺎﻩ ﻟﻮﺣﻰ ﻳﻚ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ،ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ١١٧ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ
ﻼ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻣﻰ ﺹ ۴ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﺎﻣ ً
ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺆﻟﻔﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ .ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﺷﻮﺩ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺿﺒﻂ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ .ﺁﺭﻯ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻰ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺸﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﺪ)ﺹ .(۵ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﻯ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺷﻮﻩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ) «.ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ۱۳۲۱ﻩ.ﻕ ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ۱۳۷۴ﻩ.ﻕ .ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ۵۳ﺳﺎﻝ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﺬﺷﺘﻪ(. ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻧﻴﻢ ﻗﺮﻥ ﺍﺯ ﺗﺮﺟﻤﮥ »ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ -ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﺸﺎﻥ، ﻼ ﺿﺪ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﺎﻣ ً
ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ،ﻓﺮﻗﮥ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ! )ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ۱/۳/۱۳۸۴ﻩ.ﺵ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ،ﺑﺎ ﻛﺸﻔﻴﺎﺕ ﻭ
ِ ﺩﺭﮎ ﻣﻌﻨﻰ ِ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺭﻣﻞ ﻭ ﺍﺳﻄﺮﻻﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﮑﺮﺍ ِﺭ ﻃﻮﻃﻰ ﻭﺍ ِﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻤﺎ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﺭ
ﻣﺘﻮﻫﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ! ﻭ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻛﺮﺩﻩ! ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ، ّ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ! ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ »ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺸﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ« ﺑﻪ
ﻣﺬﻫﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﻴﻦ »ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ« ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ
٣٦٤
ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻫﺶ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻋﺎﻟِﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺻﺪﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ )ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۷۳ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ١١٨ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ :ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ ،ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ ،ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ...ﻭ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۳۵۱ﻩ.ﺵ ،ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﻋﻄﺎﻳﻰ ،ﭼﺎﭖ ﺷﺸﻢ ﺑﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۳ﻩ.ﺵ ،ﺹ) .۵ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻴﺘﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﻭﻯ ﺟﻠﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﻯ ﺻﻔﺤﮥ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ »ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ« ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ »...ﻭ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﮔﺮﺍﻳﻰ «.ﻇﺎﻫﺮﴽ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻜﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻘﻂ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻜﺘﺐ ﻻ ﭼﻮﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ،ﻛﺘﺒﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ »ﻭ ﻏﻴﺮﻩ« ﺍﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﺣﺘﻤﺎ ً ﺑﻮﺩﻩ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ،ﺑﺎ »ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻴﻦ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ،ﺗﺎ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۱۹ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ(. ١١٩ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺻﺺ ،۲۵۴ ،۲۴۱ ،۹ ،۶ﻭ ) .۲۵۵ﻣﺮﺣﻮﻡ »ﺻﺒﺤﻰ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ( .ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ» ،ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻛﺮﺩﻩ« )ﻫﻤﺎﻥ
ﻣﻨﺒﻊ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺤﻪ( ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ :ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ؛
ﻧﺎﺳﺦ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ ﺍﺯ ﺳﭙﻬﺮ؛ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺻﺒﺤﻰ ِﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ؛ ﻓﺘﻨﮥ
ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻀﺎﺩ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺍﺣﻤﺪ؛ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺭﻩ؛ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺍﺯ ﻛﺴﺮﻭﻯ؛ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ »ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ« ﻭ »ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ
ﺑﻬﺎﻳﻰ« ﺭﺍ ﻋﻴﻨﴼ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ .(۱۱۷ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺍﺻﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻩ ،ﺑﻠﻜﻪ
ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺹ ۴ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ) ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ (۱۱۷ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﺎﻥ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ ﻣﺪﻳﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺣﻜﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ )ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺤﻀﺮﺍﺕ ،ﺝ ،۱ﺹ ۲ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۰۸ ﻩ .ﻕ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﻮﺩﻩ )ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺹ (۸ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺳﻪ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ِ ﻧﺎﻣﮥ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﻻٓﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ )ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،۲ﺻﺺ۱۹۲-۱۸۶؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ،۵ ﺻﺺ۱۵۸-۱۵۷؛ ﻣﺎﺋﺪﻩ ،ﺝ ،۹ﺹ۱۰۹ﻭ ۱۱۴ﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ -ﻭ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺟﺎﻋﻞ -ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﻔﻮﻕ ﻭ ﺣﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺳﻠﻮﻛﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻫﺎ ﻛﻨﻨﺪ(. ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻜﺲ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﻧﻖ ﺩﻫﻨﺪ .ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻴﺦ ﻓﻀﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺿﻤﻦ ﺩﻻﻳﻠﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ
٣٦٥
ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ!
)ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۹ﺹ ۹۳ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ،ﺹ.(۴۲۲
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ۸ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺍﺯ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﺮﺑﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺻﺮﻓﴼ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻏﻼﻁ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻏﻠﻂ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻧﻮﺷﺘﻪ )ﻣﺜﻞ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۷۹ﻭ ۱۹۵ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻘ ّﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ﻭ
ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﻛﻮﺷﺶ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺗﺎ ﺟﻨﮓ ﺍﻭﻝ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ
ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ( ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺯﺩﻩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ،ﮔﺎﻩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﻗﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ »ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺯﺣﻤﺘﻜﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺷﻮﺭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺿﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .(۱۶۶ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۲۰ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ١٢٠ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۱۹ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺿﺪ ﻭ ﻧﻘﻴﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ،ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ -ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۱۹ﺫﻛﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻃﻠﺐ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻼ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﺣﺎﻝ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺁﻗﺎﻯ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
ِ ﺣﺎﺿ ِﺮﻫِ ﻢ ﻭﻣﺎﺿﻴﻬﻢ )ﭼﺎﭖ ۱۳۸۱ﻩ.ﻕ۱۹۶۲/.ﻡ( ،ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟْﺒﺎﺑﻴﻮﻥ ﻭﺍﻟﺒﻬﺎﻳﻴﻮﻥ ﻓﻰ
ﻛﺘﺐ ﭼﻮﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ
ﺍﺵ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﻛﺘﺒﴼ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺧﻮﺩ ﻣﺆﻟﻒ ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﻔﺼ ً ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺫﻛﺮ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ -ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺍ -ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻋﻤﺸﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﻀﻼﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﻧﻔﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺟﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۸۹ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٣٦٦
ﺍﻣﺎ ﺳﻮﺍﻯ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻮﻕ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ُﻧ َﺴﺦ ﺧﻄﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮔﺎﻫﻰ
ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺧﻄﻰ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻧﺴﺨﮥ ﺑﻰ ﻏﻠﻄﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ،ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﮤ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﺑﻰ )ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۸۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻧﺴﺦ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﭼﺎﭖ ﻭ
ﺗﻜﺜﻴﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻟﺬﺍ »ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ« ﻣﻮﻗﺘﴼ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ
ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ۲۷۱ﻭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺝ ،۳ﺻﺺ-۱۱۴
۱۱۳ﻭ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۲ﺹ .(۱۷ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻧﺸﺮ ﺁﻥ ﻛﺘﺐ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ
ﺣﻜﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۸۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ١٢١ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺄﺧﺬ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۲۴ﻭ ﻧﻴﺰ :ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۷۶۴۶ﺷﻨﺒﻪ ۶
ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ،۱۳۸۲ﺹ۱۲؛ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻧﺨﺴﺖ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۰۶ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ۶ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۸۴ﺻﺺ ۱ﻭ ۶؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻠﺨﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻠﺨﺎﻟﻰ ،ﻧﺸﺮ ﺳﺎﻳﻪ ،ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ.۱۳۷۹ ١٢٢ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ.۳۳۵ ١٢٣ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ.۴۶۳ ١٢٤ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ .۱۲۹-۱۳۰ﻧﻴﺰ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ .۳۹۰ﻧﻴﺰ ﻗﺮﻥ ِ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ:
۱۴۸ﻭ .۱۵۲
١٢٥ ﺤﻒ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺻ ُ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ،ﺻﺺ .۳۲۱-۳۲۲ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺮﺑﻰ :ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ُ
ﻣﻦ.
١٢٦ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺑﻌﻀﻰ ،ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ »ﺑﻌﻀﻰ« ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ ،ﻣﺠ ّﺮﺩ ،ﺑﻴﺎﻥ ِ◌ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ﻭ ّﺍﻻ ﺑﻪ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ
ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ)«.ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺹ.(۱۰۶
١٢٧ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻤﻚ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ، ﺝ۳ﻭ۴؛.... ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺵ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ،ﺣﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ
٣٦٧
ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ُﻣﺠﺮﻯ ﻧﺸﻮﺩ ،ﻋﺎﻟَﻢ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ) «.ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ،۴
ﺹ .(۴۶۳ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ ،ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺻﻼﺡ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ .ﺟﻨﺒﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺷﺶ ،ﺩﺭ ﺣﻴﻄﮥ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ :ﻣﺤﺒﺖ ،ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ،ﺗﻘﻮﻯ ،ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ،ﺍﻣﺎﻧﺖ ،ﺩﻳﺎﻧﺖ ،ﺻﺪﺍﻗﺖ ،ﺍﻧﺼﺎﻑ ،ﺍﺩﺏ ،ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ، ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ،ﺗﻮﻛﻞ ،ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ،ﻋﺪﻝ ،ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ،ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ،ﻗﻨﺎﻋﺖ ،ﻣﻮﺍﺳﺎﺕ ،ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ ...،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ُﺍ ِّﺱ
ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺟﻨﺒﮥ ﻓﺮﻋﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺷﺶ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺍﺯ ِ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ »ﺩﺭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺰﻳﻴﺪ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻋﺼﺮﻳﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﻮﺷﺶ« ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ )ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۲ﺹ .(۲۰۹ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ »ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ« ﻭ
ﻋﺰ ﺻﺪﻭﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﻪ ﻭ ﺩﻭ »ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ« ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ّ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ.
ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ،ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻭ ﻧﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻻ ِ ﺖ ِﺑﻄِ ﺮﺍ ِﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺟﻨﺎﺑﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪِ » :ﺍﻧّﺎ َﺳ ِﻤ ْﻌﻨﺎ ِﺑ َﺎ ﻥ َﻣﻤﺎﻟ َ ِﻚ ﺍ ْ ﻳﻨ ْ ﻳﺮﺍﻥ َﺗ َﺰ َ
ﺍﻻ ْﻋﺘِﺴﺎﻑ ِ ِﻕ ِ ﺼ ُﻪ ِﺑ ُﻘ ﻮﺓٍ ﺍ ْﻟ َﻌ ْﺪﻝْ َﻓﻠ َّﻤﺎ َﺗ َﻔ ﺮﺳﻨﺎ َﻭ َﺟ ْﺪﻧﺎ ﻫﺎ َﻣﻄﺎﻟ َِﻊ ﺖ َﻣﺨﺎﻟ ِِﺐ ﺍ ﺍﻟﻈﻠ ِْﻢ َﻭ َﻣﺸﺎﺭ َ ﻟﻈﻠ ِْﻢ َﻧ ْﺴﺄﻝُ ﺍﻪﻠﻟَ ِﺑ َﺎ ْﻥ َ ِﻭﺍﻧّﺎ َﻧ َﺮﻯ ﺍ ْﻟ َﻌ ْﺪﻝَ َﺗ ْ ﺤ َ ﻳﺨﻠِّ َ
ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻧ ُﻪ ِﺍﻧﻪ ﻟ َُﻬ َﻮ ﺍﻟ ُْﻤ ُﻬ ِ ِ ﻦ ﻋِ ْﻨ ِﺪﻩ َﻭ ُﺳﻠ ٍ ﻤﻮﺍﺕ) «.ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺹ (۴۴۰ﻭ »ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﻻ َﺭ ﺍﻟﺴ ﻦ ﻓﻰ ﺍ َ ﻦ َﻋﻠﻰ َﻣ ْ ْﻄﺎﻥ ﻣِ ْ ﻣِ ْ ﺿﻴﻦ َﻭ ﻴﻤ ُ َ
ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺎء ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻫﻢ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﺪﻧﺪ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ (۴۳۸ﻭ »ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺟﺰﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻣﺂﻝ؛ ﻫﺮ ﻳﻮﻡ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺫ ،ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺘﻮﻗﻒ .ﺍﺯ ﺣﻖ ﺑﻄﻠﺐ ﻧﺎﺋﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺍﻧﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺡ ﻭ ﻓﻼﺡ ﺍﺳﺖ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ (۴۳۸ﻭ ﻧﺘﻴﺠﺘﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ) .ﻫﻤﺎﻥ (۴۳۵ ،ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ۴۰ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ،ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺁﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻧﺎﺱ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۹۰۶ﺭﺥ ﻧﻤﻮﺩ) .ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ(۴۴۲ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺤﺖ ﻇﻠﻢ ﺑﻮﺩ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪ »ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻛﺎﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻜﻮﺷﺪ ﺳﭙﺲ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺗﺶ ﺑﺎ ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻜﺸﺪ) «.ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ،ﺹ .۱۰ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻫﻤﺎﻥ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ» :ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﭘﺨﺘﻪ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ («.ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﻜﺸﺪ» :ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﺭﺍ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﺍﻧﻨﺪ ...ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺟﻔﺎﻛﺎﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻻﻳﻖ ﻳﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ .ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺍﻋﺪﺍ ﻧﻜﻨﻨﺪ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ (۸ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ »ﻣﻘﺼﺪ« ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺿﻌﻔﺎ)ﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ( ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺪﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﻀﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻭ ﻣﻘﺪﻭﺡ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺛﺮ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺺ ﻛﺘﺎﺏ ،ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ) «.ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺹ (۴۴۲ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ
٣٦٨
ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻇﻠﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ
ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺧﺎﻟﺖ ِﺳ ّﺮﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻫﻤﺴﻮﻳﻰ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﻭﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﮑﻤﺖ
ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ» :ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﻭ ﻋﻘﺒﻪ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﺣﺒﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻜﻮﻥ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ«. )ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ (۴۴۳ﻭ »ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺷﺘﺪﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺷﺪﺕ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ (۴۴۳ﻭ »ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺷﺪﺕ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭ ،ﻣﻔﺮﻯ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻨﺪ ،ﻭ ﻣﻔﺮ ﻭ ﻣﻘﺮﻯ ﻭ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻞ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ّ
ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻪ ﻛﻪ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﻭ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ) «.ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۵ﺹ (۷۹ﻭ »ﺗﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺷﻜﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻄﻠﻮﺑﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ«.
ِﺎﻟﺪ ِ ﺧﻮﻝ ﻓﻰ ِﻇﻞِّ ﺍﻟ ﺮﺣﻤﻦ« )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺹ.۴۵۰ )ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺣﺒﻴﺐ ،ﺝ ،۱ﺹ (۷۰ﻭ » َﺍ ّﻣﺎ َﻴﺲ ﻟ َُﻪ َﺍ ٌ ﻣﺎﻥ ّﺍﻻ ﺑ ُ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻟ َ
ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺍﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ( ﻭ ﻧﻴﺰ» :ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﺸﺎء؛ ﻭ ﺍﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪ .ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻭﺍﻻ ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﺎ ﻗﺼﺎﺹ ﺧﻮﻥ ﺍﺣﺒﺎ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﺣﻜﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ّ ُ
ﻣﻠﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﻧﮕﺮﺩﺩ ،ﻧﺠﺎﺡ ﻭ ﻓﻼﺡ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﮥ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻣﺘﺠﺎﻭﺭﻩ
ﮔﺮﺩﺩ) «.ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻٓﺛﺎﺭ ،ﺝ ،۵ﺹ (۱۱۱ﻭ »ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺸﻘﺖ ﺍﻓﺘﺪ
ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻻﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ )ﺩﻳﺎﻧﺖ
ﺑﻬﺎﻳﻰ( ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ َﺳﺮﻭﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻛﻨﺪ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ (۴۵۱ﻭ »ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺴﻤﻮﻉ ﻧﻮ َﻫ َﻮﺳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ِ
ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ .ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﻧﺺ ﻗﺎﻃﻊ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺭﺫﺍﺋﻞ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ،ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﻼﻝ ،ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ،ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﻳﺎﺑﺪ ﺑِﺎﻟﻄﺒﻊ ﻗﺼﻮﺭ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻴﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﺣﺼﻮﻝ ﺟﻮﻳﺪ ،ﻓﺮﻭﻉ ﻳﻘﻴﻨﴼ ِﺑﺬﺍﺗِﻬﺎ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺷﻮﺩ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ (۴۴۹-۴۵۰ﻭ ﻧﻴﺰ» :ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻜﻮﻥ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ
ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ُﻣﺠﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻧﻪ؛ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺳﺒﺐ ﺗﺴﻠﻂ ﻣﺘﻬ ّﻮﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ
ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ ،ﺑﻠﻜﻪ ِﺍﻥ ﺷﺎَءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻯ ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ) «.ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ، ﻔﺘﺮﻳﻪ)ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ( ﺩﺭ ﺭﮒ ﻭ ﺭﻳﺸﮥ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺣﻠﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺝ ،۳ﺹ (۴۶۸ﻭ ﻧﻴﺰ »ﺍﻳﻦ ِ ﻧﻔﻮﺱ ُﻣ َ
ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ) «.ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ،ﺝ ،۲ﺹ .(۷۷۷ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻗﺎﻃﻌﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﻨﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﮥ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻼﺷﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﻭ ﻗﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺧﻼﻕ
ِ ﻫﺎﻃﻞ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﻏﻴﺚ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ )ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ( ﺑﻪ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ْ
ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﺭﺽ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺼﻮﺹ ،ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ)ﺑﺎﺑﻰ( ﺭﺍ ،ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻋﻆ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ
٣٦٩
ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻣﻨﻊ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺑِّﺮ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺑﺪﻝ ﮔﺸﺖ ﻭ ِﺳﻼﺡ
ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ) «.ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻓﻮﻕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺵ ﻧﺰﺍﻋﻰ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺗﻌﺮﻳﻔﻰ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻧﻔﻮﺫ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﮔﻮﻝ ﺯﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﺍﻫﺪﺍﻓﺸﺎﻥ ﺳﻮﺩ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻫﺮ ﺩﺳﺘﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ، ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺩﺳﺘﮥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻥ ،ﻭ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ،ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﺷﺎﻫﻰ ،ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺎﻳﺲ ،ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ -ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺿﻌﻔﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﺍﻫﻰ ﺑﻜﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ -ﻟﺬﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻭﻡ ،ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ،ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺎﻳﺲ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ،ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻨﺪ) «.ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺮﻁ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪ» :ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﻭ
ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺍﺳﺖ ) «.ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ(۴۵۷
ﻼ ﭼﻬﺎﺭ ﻓﻘﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﺫﻳ ً
ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﻭ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺮ ،ﺣﺘﻤﴼ ﺣﺘﻤﴼ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻭ ﺗﻮﺍﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻳﺎﻓﺖ :ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۴؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ۲ﻭ ۵ﻭ ۹؛ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ
ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ۸ﺟﻠﺪ؛ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻٓﺛﺎﺭ ﺩﺭ ۵ﺟﻠﺪ؛ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ۹ﺟﻠﺪ ﺁﻥ؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ؛ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۷۱؛ .(...ﻟﻮﺡ ﺍﻭﻝ» :ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻻﺑﻬﻰ .ﻫﻮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺧﻮﻝ ﺍﺣﺒﺎء ﺩﺭ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ِﻣﻠﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ،ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍ ﺑﻜﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺗﺸﺒﺚ ﺟﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺤﺎﻓﻞ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ .ﺍﻭﻝ ﻻﺑﻬﻰ ﻉ ﻉ« )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺣﻜﻤﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺣﻜﻤﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ َﻭ َﻋﻠ َ ﻬﺎء ﺍ َ َﻴﻚ َ ﺍﻟﺒ ُ
ﺧﻄﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎء(.
ِ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻻﺑﻬﻰ .ﻫﻮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﺷﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺩﻭﻡ» :ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺩﻳﺐ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻭ ﺛﺒﺎﺗﻰ ﻧﻪ .ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﺎﻣﻰ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺪﺍﻟﻴﻮﻥ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ .ﺣﺰﺏ ﻳﺤﻴﻰ )ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ( ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻔﺎﻕ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻭﻓﺎﻕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻔﺎﻕ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ،ﺷﻘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻭﻓﺎﻕ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺑﺪ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ .ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺟﻬﺪ ﺗﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ِ ﻣﻮﺭﺙ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺧﻔﻴﮥ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ،ﻋﺎﻗﺒﺖ
٣٧٠
ﻻﺑﻬﻰ .ﻉ ﻉ« )ﻫﻤﺎﻥ ﻬﺎء ﺍ َ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﻋﻤﻞ ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖَ .ﻭ َﻋﻠَﻴﻚ َ ﺍﻟﺒ ُ ﻣﻨﺒﻊ(
ﻟﻮﺡ ﺳﻮﻡ :ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺎﻥ ﻭﺭﻗﺎﺳﺖ» :ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻔﺼﻞ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ...ﻟﻬﺬﺍ ﺳﺮﻳﻌﴼ ﺗﻠﻐﺮﺍﻑ ﮔﺸﺘﻪ ﻛﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ،ﻧﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﭘﺎﺭﻟﻤﻨﺖ .ﺩﺧﻮﻝ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻟﻤﻨﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻓﺮﺽ ﺍﺳﺖ .ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺣﺎﺿﺮﻩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻜﻨﻨﺪ ...ﻧﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﭘﺎﺭﻟﻤﻨﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ) «...ﺟﺰﻭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ِ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻣﺮ ،۱۶۱/۱ ،ﺻﺺ .۱۰۸-۱۰۹ :ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺰﻭﻩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ» :ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ،۳
ﻋﺮﺽ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺑﻴﻦ ﺳﻨﻮﺍﺕ ۱۹۱۰/۱۱) ۱۳۲۹ﻡ( ﺗﺎ ۱۹۱۳)۱۳۳۱ﻡ( ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۱۳۳۱ﺑﺎﻟﻜﻞ ﻣﻨﻊ ﻭ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ «.ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺭ ۱۴ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ۱۳۲۴ﻫـ .ﻕ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎء ﻣﻈﻔﺮ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪ .ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺷﻮﺍﻝ ۱۳۲۴ﻫـ.ﻕ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺩﺭ ۵۰ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ۲۴ﺫﻳﻘﻌﺪﻩ ۱۳۲۴ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎء ﻼ ﺣﻜﻮﻣﺖ »ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ« ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺖ(. ﻣﻈﻔﺮ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻋﻤ ً ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﺭﺝ ﻟﻮﺡ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻟﻮﺡ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ
ِ ﺣﻜﻢ »ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺣﺰﺍﺏ« ﻭ »ﻟﺰﻭﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۲۷ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺃﻡ ِ
ﺣﻜﻮﻣﺖ« ،ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﺖ ﻣﻨﻊ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ،ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺩﺭﮔﻴ ِﺮ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ »ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ« ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻜﻤﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺣﺒﺎ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺁﻥ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﮥ ﻣﺘﺨﺎﺻﻤﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻼ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻭﻡ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﻗﺒ ً
ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺒﻮﺩ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺩﺳﺎﻳﺲ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ »ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺧﻔﻴﮥ« »ﺣﺰﺏ ﺳﺘﻤﻜﺎ ِﺭ« ﺍﺯﻟﻰ» ،ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ« ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻛﻨﺎﺭﻩ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ
ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ) .ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ )ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۸ﻡ( ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ) (NGOﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ .(۵۹ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺹ ۱۰ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ،ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ »ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ« »ﺑﺎ ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪ« ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ
ﺗﺤﻤﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ،ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻳﺮﺍﻥ -ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ -ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ) .ﺭﻭﺵ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۲۷ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ( ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩ ﺳﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺭﺍ ،ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
٣٧١
ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺳﺎﺯﺩ ،ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺭﺍ »ﻧﺠﻞ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ )ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺎﺭﺍﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ
-ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴﻪ ﻛﻪ ﺳﻰ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ -ﺑﺎ ﻛﻼﻣﻰ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺭﺳﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﮔﻔﺘﻪ
ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻪ »ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎ ﮔﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ «.ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻡ ،ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺷﻤﺎ ﺳﺘﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﺒﻮﺕ
ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺪ ،ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻓﻖ
ﺍﻭﺝ ﺍﺛﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻪِ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻋﻦ ﻗﺮﻳﺐ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ِ
ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭼﻨﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ» «.ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ، ﺤﺮ ِﻡ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺎﻙ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭُ ،ﻣ َﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ،ﺷﻬﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡَ ،ﻣ َ ﻧﺼﻴﺐ ،ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ«.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻟﻮﺡ ﭼﻬﺎﺭﻣﻰ ﻛﻪ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻮﻋﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ )ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺻﻠﺢ ﻻﻫﺎﻯ ﺩﺭ ۱۹۱۶ﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ۱۲ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ -ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ( ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﺤ ِ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ُﻣﺜﺒ ِ ﺖ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﺴﺖ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ِﺖ ّ
ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻭ ﻣﻜﺮﻯ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺯﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻗﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ،ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ) .ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺯﺩﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﺗﺼﻨﻌﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺗﺪﻳﻦ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻮﻫﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ )ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ( ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺸﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻃﺎﻟﺐ ﺷﻬﺮﺗﻨﺪ ،ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ َ ﺩﻫﻨﺪ:
)ﻟﻮﺡ ﭼﻬﺎﺭﻡ( »ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻭﺣﺪﺕ ﻧﮋﺍﺩ ،ﭘﻴﺶ ﺍﺯ َﺣﺮﺏ ،ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻄﺎﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻴﻨﴼ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩ.
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭖ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﺨﺪﻳﺶ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺍﺭﻭﭖ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ...ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻧﺪ ،ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻔﻴﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ) «.ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۳ﺻﺺ (۱۰۱-۱۱۸ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺳﻮِء ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ .ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ،ﻣﺜﻞ »ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ« ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ .ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺎ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ ﺣﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻧﻘﺎﺏ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺭﺩ ﻳﺎﺑﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ،ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺭﺩ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ،ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻩ
٣٧٢
ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻄﻌﴼ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ) .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺭﺩﻳﮥ
ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ،ﺻﺺ ۲۲۰ﻭ (۲۹۷-۲۹۸ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ
ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺳﻮء ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ )ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺯﻝ( ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻴﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻉ ،ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺪﻡ ﺭﺿﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﺆﻛﺪﴽ ﻧﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۵۴ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺭ ِّﺩ َﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ( .ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ
ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺸﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻠﻞ ﻋﺪﻡ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺛﺎﻧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ۱۵۶-۱۵۷ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺍﭘﺴﻴﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻓﺌﻮﺩﺍﻝ ﺑﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻓﻘﻂ ﺩﻭ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺷﺎﻫﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻬﺎﺭ
ﻟﻮﺡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺷﺪ -ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ -ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ) .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۲۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺭﻗﻴﻤﮥ ﺟﻮﻻﻯ ۱۹۷۶ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﻔﻮﺱ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: »ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻟﻜﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ِ ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﺍﻳﺪﻩ ﺁﻟﻴﺴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻤﺎﻝ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻻ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻌﻤﻮ ً ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﻧﻌﻜﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﺩﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ
ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻻ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ .ﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً
ﻓﻘﻂ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻛﻨﻨﺪ .ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ
ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﺘﺠﺴﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭﻟﻜﻦ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺪﻓﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺁﻥ ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺁﮔﺎﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ .ﻫﻤﮥ ﻗﻮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻨﺎﻯ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ،ﺧﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﺑﺪﻯ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﺍﻣﺮ ﻋﺪﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻮ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺮﻩ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﮔﻴﺘﻰ ﺑﺰﺩﺍﻳﺪ .ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻳﻚ ﻧﺒﺮﺩ ﺗﺨﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺗﻼﻑ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻫﺪﻡ ﻧﻴﺮﻭ ﺍﺳﺖ .ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺷﺨﺺ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺑﻼﻍ ﭘﻴﺎﻡ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﺣﻴﺎء ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺗﺎ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﻮﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﻤﮥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﭘﻴﭽﻴﺪﮤ ﻫﺎﺋﻠﻪ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻤﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻃﻰ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻓﻀﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﺗﻴﺮﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ
ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ) «.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ۷ﺟﻮﻻﻯ ۱۹۷۶ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭﻣﺠﻠﮥ ﺁﻫﻨﮓ
ﺑﺪﻳﻊ ﺳﺎﻝ ،۳۱ﺷﻤﺎﺭﻩ .(۳۴۱
٣٧٣
١٢٨ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﺁﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﺆﻟﻔﻴﻦ ﻏﺮﺑﻰ ﻳﺎ ﺷﺮﻗﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﻘﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ١٢٩ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﻏﺮﺑﻰ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻼ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻬﻀﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﺧﻮﺩ ،ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺜ ً
ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺪﮤ ﻗﺒﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﻼﺣﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻧﻴﺴﻢ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﺷﻜﻞ ﻣﺤﻘﻘﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻬﻀﺘﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺗﺼﻮﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺩﻳﺎ ﻟﻜﺘﻴﻚ ،ﻣﺜﻞ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰﻡ ﺗﺰ ﻭ ﺁﻧﺘﻰ ﺗﺰ ﻭ ﺳﻨﺘﺰ ،ﻭ ﻳﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ :ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺷﺘﺮﺍﻛﻰ ﺍﻭﻟﻴﻪ ،ﺑﺮﺩﮔﻰ ،ﻓﺌﻮﺩﺍﻟﻴﻪ ،ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ،ﻛﻪ ﺳﻴﺮﻯ ﺟﺒﺮﻯ ﻓﺮﺽ ﺷﺪﻩ ،ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﻟﻔﺒﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ) .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺌﻮﺭﻳﺴﻴﻦ ِ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻃﺒﺮﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۳۶۶ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﮋﺭﺍﻫﻪ ،ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ ،ﺳﺎﻝ ،۱۳۷۸ﭼﺎﭖ ﭘﻨﺠﻢ ،ﺻﺺ،۱۰۸ ،۱۷۰ ،۱۷ ۶ ،۱۵۵ ،۱۴۷ :
...،۳۰۴ ،۳۱۴ ،۳۰۰ ،۲۱۷ ،۱۶۲ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻗﺎﻟﺒﻬﺎﻯ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ ِ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﺭﺍ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺧﻨﮏ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ( ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ِ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍ ّﻭﻟﻰ ﻭ ﺗﺨﻄﺌﮥ ﺩ ّﻭﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺟﻨﮓ ﺩﺭﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻨﻴﻦ
ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﴼ ﻭ ﻛﻴﻔﴼ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺑﺪﴽ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ّ
ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ) .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺍﭘﺴﻴﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻓﺌﻮﺩﺍﻝ ،ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﻓﺸﺎﻫﻰ، ِ ﺍﺳﻼﻑ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺘﺶ ،ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻮﺍﻧﻒ ﻭ ﻃﺒﺮﻯ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﺸﺮ ۱۳۵۶ﻫـ ﺵ .ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﻭ
ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺍﺧﺬ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ( ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﻻ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﭼﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﻪ ﻗﻠﻌﻪ ،ﺟﻨﺒﮥ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً ﻣﻮﺭﺩ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﻗﺘﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺟﻮﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﺭ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻼﻓﻰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ،ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻼ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ َﻣﻼﺫ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻭﻗﺖ ﻋﻤ ً
ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺁﻥ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺠﻮﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ؛ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻜﻨﻨﺪ.
ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺘﺺ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺭﮤ ﺳﺎﺯﺷﻜﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﻗﻰ ﻛﻪ ﺑﻮﺩﻩ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻜﺸﺘﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ» :ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺳﻴﻒ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ،ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﺼﺮﺕ .ﺍﺑﺪﴽ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﻣﺎ ِﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ِ
٣٧٤
ﻦ َﺍ ْﻥ َﺨﻴ ٌﺮ َﻟ ُ ﺣﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻝ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺑﺪﺃ ﻣﺮﺿﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩِ .ﺍ ْﻥ ُﺗ ْﻘ َﺘﻠُﻮﺍ ﻓﻰ ﺭِﺿﺎ ُﻩ ﻟ َ ﻜ ْﻢ ﻣِ ْ
َﺗ ْﻘ ُﺘﻠُﻮﺍ) «.ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ .ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ :ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻜﺸﻴﺪ( .ﻭ ﻧﻴﺰ» :ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺒﺎﻳﻢ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻔﻚ َﺩ ِﻡ ﻧﻔﺴﻰ) «.ﮔﻠﺰﺍﺭ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ (۴۴۰ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻻﺗﺤﺼﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺻﺺ .۴۶۹-۴۷۵ﺑﺎ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺳﺎﺯﺷﻜﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﻧﺪ ﻭ »ﺯﻫﺮ« ﺭﺍ ﺑﻪ »ﺷﻬﺪ« ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﻭ ﺻﻔﺤﺎﺕ( ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ »ﻋﺪﻡ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ« ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ،ﺣﻖ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﺴﺎﻁ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﻃﻞ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﻫﻨﻤﻮﻥ ﺷﻮﺩ ،ﻟﺬﺍ ﻻﺯﻣﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺪﻓﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﺣﻖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻧﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ؛ ﻭ ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﻨﮏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺑﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺭﻭﺵ ﺍﺯ َﻣﻨﺶ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺪﻑ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﺁﻣﻴﺰﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ.
ﻓﺸﺎﻫﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺁﻗﺎﻯ ّ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻬﺎﺩﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺸﻴﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻘﻴﻢ ﻋﺮﺍﻕ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ:
»ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻮﮔﺮﺍﻳﺎﻧﻰ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﻯ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ) «.ﺹ(۹۰؛ »ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺑﺎ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء )ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻓﻨﺪﻯ( ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﻳﮕﺮ ،ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺨﺖ ﺳﺘﻮﺩ» :ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﺪ؛ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ »ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ« ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ...؛ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﻋﻤﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ؛ ﺁﻓﺮﻳﻦ!« )ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ( «.ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﮥ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺻ ِ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ :ﻳﻜﻰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ِ ﺮﻑ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﭘﻰ ﮔﻴﺮ ،ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ -ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﺎﺹ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ،ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻭ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّﺍﻻ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻻ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ،ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻓﻴﺰﻳﻜﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء )ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻓﻨﺪﻯ( ،ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻟﻘﺐ » ِﺳﺮ« ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﭘﺲ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻪﻠﻟ ﺍ ْﻋﻠَﻢ .ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺪﺍﺭﺩ ،ﻭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ؛ ﺍ ُ
ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ،ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻛﺜﺮﺕ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺳﺎﺯﻳﻢ ،ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ .ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻠﻜﻪ ﺭﺍ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺣﻜﻢ ﻣﻨﻊ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ
٣٧٥
ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺑّﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ
ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ
ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ) .ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻠﺪ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ »ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ« ﻧﻴﺰ ،ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﺯﻝ؛ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ ﺳﻮﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ،ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺧﻠﻴﻔﮥ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ،ﻋﺎﻟﻰ ﭘﺎﺷﺎ ،ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ،ﻭﻳﻠﻬﻢ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺁﻟﻤﺎﻥ ،ﺍﻟﻜﺴﺎﻧﺪﺭ ﺩﻭﻡ ﺷﺎﻩ ﺭﻭﺳﻴﻪ ،ﻣﻠﮑﮥ ﻭﻳﮑﺘﻮﺭﻳﺎ )ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ( ،ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﺍ ﮊﻭﺯﻑ ﺷﺎﻩ ﺍﻃﺮﻳﺶ ،ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ،ﭘﺎﭖ ﭘﻰ ﻧﻬﻢ ﺭﻫﺒﺮ ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ،ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺷﻴﻌﻪ ،ﺳﻨﻰ ،ﻳﻬﻮﺩﻯ ،ﻣﺴﻴﺤﻰ، ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ.(...، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺎﻗﺼﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ،ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﺗﺎ
ﻜ ُﺔ ﻓﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﻣﻠﻜﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﻳﺎ َﺍﻳ ُﺘﻬﺎ ﺍﻟ َْﻤ ِﻠ َ
ﺪﺭﺓِ ِ ﺃﺱ ﺍﻟ ُْﻤﻠ ِ ﻚ ﻣﺎﻟ ِ ﺍﻟﺒ ِ ْﻚ َﻟ ْﻨ َﺪ ْﻥ ِﺍ ْﺳ َﻤﻌﻰ ِﻧﺪﺍَء َﺭﺑِّ َ ﺿﻌﻰ ﻣﺎ َﻋﻠَﻰ ﺍ َ ﻻ ْﺭ ِ ْﺤ ُ ﺽ َﻭ َﺯﻳﻨﻰ َﺭ َ ﻜﻴﻢَ . ﻟﻪ ِﺍ ّﻻ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟ َﻌﺰ ُﻳﺰ ﺍﻟ َ ﺍﻻﻟﻬﻴﺔِ ِﺍﻧُ ﻪ ﻻ ِﺍ َ ﻦ ﺍﻟ ِّْﺴ َ ﺮﻳﺔ ﻣِ َ ِﻚ َ ﻻ ْﻋ َﻈﻢ َﻭ َﻛ ﻤ َﻞ ﻣﺎ ﺫُﻛِ َﺮ ﻓِﻰ ِ ﻭﻡ َﺭﺑِّﻪ ﻣﺎﻟ ِ ﻠﻴﻞ ﺫِ ْﻛ ِﺮ َﺭﺑِّ ِ ِﻚ ﺍﻻ ﺗﺸ ﺮ َ ﺠ ِﺪﻩِ ﺍ َ ْﺠ ِ ﺑ ِِﺎ ْﻛ ِ ِ ﻠﻴﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻗ ْﺪ ﺍﺗﻰ ﻓِﻰ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َِﻢ ﺑ َِﻤ ْ ﻑ َﺑ ﺮ ّ ﻧﺠﻴﻞ َﻗ ْﺪ َ ﻚ ﺍﻟ َ ﺎﻡ ِﺑ ُﻘ ُﺪ ِ ﺍﻟﺸ ِ ِ
ﻚ َﻣ َﻨ ْﻌ ِ ﻬﻴﺪ َﻗ ْﺪ َﺑﻠَﻐﻨﺎ َﺍﻧِ ﻚ ﺑ ِِﺬ ْﻛ ِﺮ َﺭﺑِّ ِ ﺍﺳ ُﻤ ِ ﺖ ﺍﻟﺴﻤﺎِء ِﺍﻧُ ﻪ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ َﺍ ُﻗﻮﻝُ َﺷ ٌ ﻚ ﺧﺎﻟ ِِﻖ ﺍ َ ﺍ َ ﻻ ْﺭ ِ ﺐ َﺍ ْﻥ ﻳ ْﻌﻠ َُﻮ ْ ﺽ َﻭ ﻧﺎﻡِ ...ﺍﻧّﺎ َﻧﺬْ ُﻛ ُﺮ ِﻙ ﻟ َِﻮ ْﺟﻪِ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ُﻧ ِﺤ ﻻ ِ ْﻤﺎﻥ َﻭ ْ ِ ﺤ ِﺴ ِ ﺐ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ ِ ﻴﻊ ﺍﻟْﻐِ ﻠ ِ ﻨﺎﺕ َﻭ ﻜ َﻢ ﺑ ِِﻪ ﺍﻪﻠﻟُ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ َﻚ َﺟﺰﺍِء ﺫﻟ َ َﺑ َ ﺍﻻﻣﺎِء ﻫﺬﺍ ﻣﺎ َﺣ َ ﻮﺭ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ِﻚ ِﺍﻧُ ﻪ ُﻣ ﻮﻓﻰ ُﺍ ُﺟ َ ﺍﻟﻈﻬﻮ ِﺭ َ ﺪﻳﻊ َﻗ ْﺪ َﻛ َﺘ َ ﺍﻟﺒ ِ ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻥ ُﻣ ْﻨﺰ ِِﻝ ﺍﻻ ِ ﻨﻴﻦ ِﺍ ْﻥ َﺗﺘﺒِﻌﻰ ﻣﺎ ُﺍ ْﺭ ِﺳ َﻞ ِﺍﻟ ِ ٓﻳﺎﺕ ﺍﺳ َﺘ ْ ﻴﻨﺎﺕ ﻣِ ْ ﺽ َﻭ ْ َﻴﻚ ﻣِ ْ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ﻜ َﺒ َﺮ َﺑ ْﻌ َﺪ ﻣﺎ ﺟﺎْ ﺘ ُﻪ ﺍﻟ َْﺒ ُ ﻠﻴﻢ َﺧﺒﻴﺮٍ ِ .ﺍ ﻥ ﺍﻟﺬﻯ َﺍ ْﻋ َﺮ َ ﺤ ِﺴ َ ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻥ َﻋ ٍ ِ ِ ِ َﻴﺤﺒ ُِﻂ ﺍﻪﻠﻟُ َﻋ َﻤﻠ َُﻪ ﺍﻧُ ﻪ َﻋﻠﻰ ُﻛﻞِّ ﺷﻰٍء َﻗﺪﻳ ٌﺮ .ﺍ ﻥ ﺍﻻَﻋﻤﺎﻝَ ُﺗ ْﻘ َﺒ ُﻞ َﺑ ْﻌ َﺪ ِ ﺍﻻ ِ ْﺨﻠ ِْﻖ َﻛﺬﻟ ِ ِﻚ ُﻗﺪِّ َﺭ ﺠ ِﺐ ﺍﻟ َ ْﺤ ِّﻖ ﺍﻧُ ﻪ ﻣِ ْ ﻗﺒﺎﻝ َﻣ ْ ﻟ ْ ﻦ َﺍ ْﺣ َ ﺽ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ َ ﻦ َﺍ ْﻋ َﺮ َ ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻥ َﻋﺰﻳﺰٍ ﻗَﺪﻳﺮٍ ...ﺍﻟﺦ« )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ،ﺻﺺ .(۷۰-۷۱ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ :ﺍﻯ ﻣﻠﻜﮥ ﻟﻨﺪﻥ ﻣِ ْ
ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺟﺰ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﻫﺴﺘﻢ .ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻫﺎ ﻛﻦ ﻭ َﺳ ِﺮ ُﻣﻠﻚ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺝ ﺫﻛﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻠﻴﻠﺖ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺪﻩ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﺪ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﺍﻋﻈﻢ
ِ ﻣﺎﻟﻚ َﺍﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭ َﺑ ِّﺮ ﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﻗﺪﻭﻡ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻛﻪ
ﺍﺳﺖ ﻣﺸ ﺮﻑ ﺷﺪ ...ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺭﺽ ﻭ
ﺳﻤﺎﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﻛﺮﺩﻯ؛ ﺍﻳﻦ
ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺣﻜﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ .ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺛﺒﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺍﺟﺮﻫﺎﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﻨﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻜﺒﺎﺭ ﻭﺭﺯﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ُﻣﻨﺰﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺩﻻﻳﻞ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻤﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺎﻗﻂ ﻭ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ .ﺑﺪﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﺒﺎﻝ )ﺑﻪ ﺳﻮﻯ
ﺣﻖ( ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ .ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﺪ ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺗﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﻋﺰﻳﺰ ﻗﺪﻳﺮ ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪ....
٣٧٦
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﻞ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺭﺽ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑّﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻧﮥ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺍﻟﻮﺍﺣﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺣﻀﺮﺕ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﻇﻠﻢ ،ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺘﺸﺎﻥ ﺍﺯ
ﻻ« )ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﺁﻳﻪ :۱۶ﻭ ﻣﺎ ﺚ َﺭ ُﺳﻮ ً ﺑﻴﻦ َﺣﺘّﻰ َﻧ ْﺒ َﻌ َ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪَ » :ﻭ ﻣﺎ ُﻛﻨّﺎ ُﻣ َﻌ ِّﺬ َ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ،ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭﻝ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ( ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ،ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺩﺳﺖ
ﻧﺸﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ،ﺍﺯ ﻟﺤﻨﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺭﻭﺳﻴﻪ ،ﺍﻟﻜﺴﺎﻧﺪﺭ ﺩﻭﻡ ﻧﻴﺰ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳ َﻤ ْﻊ ﻧِﺪﺍَء ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟ َْﻤ ِﻠ ِ ﻚ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮤ ﺭﻗﻴﺐ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻳﺎ َﻣﻠ َ ِﻚ ﺍ ْﻟ ُﺮ ِ ﻭﺱ ْ
ﻮﺕ ِ ﻜ ِ ِﺎﺳ ِﻢ ﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻓﻰ َﻣ َﻠ ُ ﻴﻦ ﺍﻟ َْﻤ َﻼِء ﺍ َ ﻦ ُﺳ ِّﻤﻰ ﺑِﺎ َ ﺍ ْﻟ ُﻘ ﺪ ِ ﺮﺩ ِ ﺍﻻﻧﺸﺎِء ﺑ ْ ﺍﺳ َﺘ َﻘ ﺮ َﻣ ْ ﻭﺱ ﺍﻟ َْﻤ َﻘ ِّﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻴﻪ ْ ﻻ ْﺳﻤﺎِء ﺍﻟ ُ ْﺤﺴﻨﻰ َﺑ َ ﻭﺱ ﻭ َﺍ ْﻗﺒِﻞ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟﻔِ َ ِ ِ ِ ِ ﻪِ ﺠ ِﻦ ﺳ ﻓﻰ ﺖ ﻨ ﻛ ﺫ ﺍ ﻚ ﺮﺍ ﻔ ﺳ ﺪ ﺣ ﺍ ﻧﻰ ﺮ ﺼ ﻧ ﺪ ﻗ ... ﺣﻴﻢ ﺮ ﺍﻟ ﻻ ﺍ ﻬﻰ ﺍﻟﺒ ﺣﻤﻦ ﺮ ﺍﻟ ﻚ ﺑ ﺭ ﻟﻰ ﺍ ﺟ ﻮ ﺘ ﺍﻟ ﻦ ﻋ ﻰء ﺷ ﻚ ﺒ ﺠ ﻳﺤ ﻥ ﺍ ﺍ ﺑﻬﻰ ْ َ َ َ ﻳﺎﻙَ ْ ْ ِّ ُ ُ َ َ ْ ِ َ ٌ َ ِ َ ْ ُ َ َ َ َ ﺍﻪﻠﻟِ َ َ ْ ُ َ َ َ ُ َ ِٔ
ِ ﺖ ﺍﻟ ْﺴ ِ ﻈﻴﻢَ .ﻗ ْﺪ َﺍ َﺗﻰ ﻻ ّ ﺐ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َ ﻏﻼﻝ ِﺑﺬﻟ َ َﻚ َﻣﻘﺎﻣﴼ ﻟ َْﻢ ِ ﻼﺳ ِﻞ َﻭ ﺍ َ ﺍﻟﻄﺎِء َﺗ ْ ﻘﺎﻡ ﺍ ْﻟ َﻌ َ ﻳﺤ ْﻂ ﺑِﻪ ﻋِ ﻠ ُْﻢ َﺍ َﺣ ٍﺪ ِﺍ ّﻻ ُﻫ ْﻮ ِﺍﻳﺎﻙَ َﺍ ْﻥ ُﺗ َﺒﺪِّ ﻝَ ﻫﺬَ ﺍ ﺍﻟ َْﻤ َ ﺤ َ ِﻚ َﻛ َﺘ َ
ﺏ َﻭ ْ ِ ﻮﻑ َﺣ ْﻮﻝَ ﺍﻟ َْﺒ ِ ﻦ ﻓﻰ ﺍﻟ ِ ﻫﺎﺏ ﻴﻚ َﻭ ﺍﻟﻄﻮ ُﺭ ُ ﻴﻚ ﺍﻟﻠ ُّﻬ ﻢ َﻟﺒَ ﺱ ﻳﻘُﻮﻝُ َﻟﺒَ ﻳﻄ ُ َْ ْﻮﺍﺩ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺪ ِ ﻴﺖ َﻭ ﺍﻻ ْﺑ ُ ﺍﻟﺸ َ ﺠ ُﺮ ﻳﻨﺎﺩﻯ ِﺑ َﺎﻋ َﻠﻰ ﺍﻟﻨِّﺪﺍِء َﻗ ْﺪ َﺍﺗﻰ َ ﺍﻻ ُ ﺍﻟﻮ ُ ِ ﻭﺱ َﻗ ْﺪ ﺏ ﺍ َﻟﻴﻪِ َﻭ ٌ ﻭﺡ َﻭ َﺣ َ ﺪﻳﻦُ ...ﺍ ْﻧ ُﻈ ْﺮ ُﺛ ﻢ ﺍ ْﺫ ُﻛ ِﺮ ﺍ َ ﺍﻟﺴ ِ ﺤﺎﺏ ُﻃﻮﺑﻰ ﻟ َِﻤ ْ ﺭﺍﻛِ ﺒﴼ َﻋﻠَﻰ ﻜ َﻢ َﻋﻠ َِﻴﻪ ﻫﻴ ُﺮﻭ ُﺩ ُ ﻳﺎﻡ ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻴﻬﺎ َﺍ َﺗﻰ ﺍﻟ ﺮ ُ ﻻ َ ﻳﻞ ِﻟﻠ ُْﻤﺒ َﻌ َ ﻦ َﺗ َﻘ ﺮ َ
ﻳﺤ َﻔ ُﻆ ﻳﺮﻳﺪ ِﺍ ﻥ َﺭﺑَ ﻦ ِﻋ ْﻨ ِﺪﻩ ِﺍﻧﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻟْﺤﺎﻛِ ُﻢ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ ُ ﺠ ُﻨﻮﺩِ ﺍ ْﻟ َﻐ ِ ِﺎﻟﺤ ِّﻖ َﻭ َﺍ ْﺭ َﺳﻠ َُﻪ ِﺍﻟﻰ َﺍ ْﺭ ٍ ﻚ ْ ﺽ ُﺍﺧﺮﻯ َﻭﻋﺪﴽ ﻣِ ْ ﻭﺡ ِﺑ ُ ﻴﺐ َﻭ َﺣ َﻔ َﻈ ُﻪ ﺑ َ ﺼ َﺮﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟ ﺮ َ َﻧ َ
ﻴﻮﻑ ِ ﺖ ُﺳ ِ ﺖ ُﺳ ِ ﺤ ِﺮ َﺍ ْﻭ ﻓﻰ َﻓ ِﻢ ﺍﻟﺜِ ﺍﻻﻋﺪﺍِء َﻭ َﺟ َﺴﺪﻯ ﻓﻰ ﻦ ﻴﻮﻑ ّ ﻜ ُ ﻳﺸﺎء َﻟ ْﻮ ﻳ ُ ﻌﺒﺎﻥ َﺍ ْﻭ َﺗ ْ ﻮﻥ ﻓﻰ ُﻗ ْﻄ ِﺐ ﺍﻟ َْﺒ ْ َﻣ ْ ِﻤﻴﻦِ ...ﺍ ْﻋﻠ َْﻢ ِﺟﺴﻤﻰ َﺗ ْ ﺤ َ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ ﺤ َ ُ
َﺑﻼٍء ﻻ ُﻳﺤﺼﻰ َﻭ ِ َﻤﻴﻦ« )ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ،ﺻﺺ .(۶۷-۶۹ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ :ﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻟﻜ ِﻦ ﺍﻟ ﺮ ُ ِﺸﺎﺭﺓٍ ﻻ ﻳﻌﺎﺩِ ﻟُﻬﺎ َﻓ َﺮ ُﺡ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ ﻭﺡ ﻓﻰ ﺑ َ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻘﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﺱ ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ ّ
ﺍﺳﻢ ﻫﺎﻯ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻴﻦ ﻣﻼء ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻧﺸﺎء ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ َﺑﻬﻰ َﺍﺑﻬﻰ .ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ِّ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺭﺣﻴﻤﺖ ...ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ُﺳ َﻔﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺯﻳﺮ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ .ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺛﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ .ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ
ﻧﻤﺎﻳﻰ .ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﭘﺪﺭ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺴﺮ)ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ( ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ،ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ ،ﻭ ﻛﻮﻩ ﻃﻮﺭ ،ﮔِ ﺮﺩِ ﺑﻴﺖ ﻃﻮﺍﻑ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﺪﺍ ،ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ َﻭ ّﻫﺎﺏ ﻭ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ،ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺑﺮ ﺁﻣﺪ ،ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﮔﺎﻥ ...ﺑﻨﮕﺮ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻛﻦ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺡ )ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ( ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﻴﺮﻭﺩﻭﺱ)ﻳﺎ ﻫﺮﻭﺩ ﻛﺒﻴﺮ ،ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺣﺎﻛﻢ ﻳﻬﻮﺩﻳّﻪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ )ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﻐﺖ(( ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺣﻜﻢ ﻛﺮﺩ .ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ
ِ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺿﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻛﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻟﻮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺩﺭﻳﺎ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﮊﺩﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻳﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻯ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ...ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺟﺴﻢ ﻣﻦ ﺯﻳﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺟﺴﺪﻡ ﺩﺭ ﺑﻼﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻓﺮﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﺩﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ) .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﻯ ﺳﻔﻴﺮ
٣٧٧
ﺭﻭﺱ ،ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺺ
ﻃﻠﺐ ﻳﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﻔﻴ ِﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ »ﻳﺎﺭﻯ« ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ِ
ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺭﺩ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻭﻝ ﺩﻳﮕﺮ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ -ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﻋﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ
ﻦ َﺍ َﺣ ٍﺪ ِﺍ ﻻ ﺕ ﻣِ ْ ﺍﻳﺸﺎﻥ »ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺩﻭﻟﺖ َﻋﻠّﻴﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻫﺴﺘﻨﺪ )ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ (۲ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﻣﺎ ْ ﺼ ْﺮ ُ ﺍﺳ َﺘ ْﻨ َ
ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟﺬﻯ َﺑ َﻌ َﺜﻨﻰ َﻭ َﺍ ْﺭ َﺳﻠَﻨﻰ« )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۷ﺹ .۲۱ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ :ﺍﺯ ﺍﺣﺪﻯ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻄﻠﺒﻴﺪﻡ ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ( .ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۴۴ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺣﺘﻰ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ »ﻳﺎﺭﻯ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻜﻨﺪ ،ﻧﻔﺲ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻚ ﺭﻭﺱ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺷﻤﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ،ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ّ
ِ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻘﻄﻌﻰ ِ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﻴﺮﻭﺩﻳﺲ ﻭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﺧﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ُﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﮔﻮﻳﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ
ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻭ
ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻫﻴﺮﻭﺩﻳﺲ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﻞ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ،ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ،ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍ
ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ »ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩِ ﺍﻟ َﻐﻴﺐ« ﻧﺼﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺤﻘﻖ »ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ« ﻭ »ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ« ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻗﺒﻞ ،ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻗﻄﻌﻰ
ﺑﻮﺩﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ،ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ »ﺑﻪ ﺣﻖ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩ« ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ،ﺑﻪ ﺁﻥ
ﻧﻘﺎﻁ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ) .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﺜﻞ َﺟﻨّ ِ ﺻﺪﺭﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﺪ ۱۳ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺻﺺ ۲۱-۴۵ﻭ ...ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺷﻮﺩ( .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ،ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ.
١٣٠ ﻻ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً
ﻳﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ
ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻳﺎ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻠﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ١٣١ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ١٣٢ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ﻛﺜﺮﺕ ﺁﺛﺎﺭ )ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ (۱۱۸ﮔﺎﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺭ ﺛﺒﺖ ﺻﺤﻴﺢ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺴﺨﻪ
٣٧٨
ﻫﺎﻯ ﺧﻄﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻭﺣﻴﺪ ،ﺍﺯ َﺍ ِﺟﻠّﮥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ ،ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻛﺸﻔﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ،ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ
ﻳﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﻭ ُﻛ ﻞ ﻣﺎ َﺭﺍ َ ﺾ ﻳﺴ َﺘ ْﻨ ِﺴ ُ ﺍﻟﻤ ْﻔ َﺘ ُﺮ َ ﺾ ﻣِ ْﻨﻬﺎ ﻟ َْﻢ ﻳ ْﻘ ِﺪ ِﺭ ﺍﻟْﻜﺎ ِﺗ ُﺒ َ ﻦ َﻭ َﺑ ْﻌ ٌ َﺤ ٌ ﻭﻥ ﻓﻴﻬﺎ َﻭ َﺑ ْﻌ ٌ ﺎﺱ ﻓﻴﻪ ﻟ ْ ﻣِ ْ ﻮﻥ َﺍ ْﻥ ْ ﺻ َﻮ َﺭ ﺍﻟﻮﺍﻗ ِِﻊ َﻭ ﻟِﺬﺍ ﻳ ُﻘ ُﻮﻝُ ﺍﻟ ّﻨ ُ ﺨﻮﺍ ُ ﺍﻓﺘ َﺮﻯ ُ ﻦ ﺁﻳﺎﺗﻰ َﻗ ِﺪ َ
ﻦ ﺍﻻ ِ ﻦ ٓﻳﺎﺕ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ َﻴﺲ ﻓﻴﻬﺎ َﺭ ْﺑ ٌﻂ َﻓ َﺎ ُﻋﻮ ُﺫ ﺑِﺎ ِ َ ﻪﻠﻟ ﻣِ ْ ﺫﻟﻚ ﺍﻟ ﻨ ْﻬ ِﺞ ﺍﻟ َﻌ ْﺪ ِﻝ َﻓ ِﺎﻧّﻰ َﺍ َﻧﺎ َﺑﺮﻯ ٌء ﻣِ َ ﻦ َﻋ َﻤ ِﻠﻬِ ْﻢ َﻭ ﺍ ْﻓﺘِﺮﺍِٔﻬِ ْﻢ َﻭ ُﻛﻠﻤﺎ َﺗﺮﻯ ﻣِ َ ﻳﻘُﻮﻝُ ﻟ َ
ِﻛﻴﻦ) «.ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۱ﻭ ،۲ﺹ .۳۸۰ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﻭ ﻛﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪﻯ ،ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺯﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﺑﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟ ُْﻤﺸﺮ َ ِ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ِﺍﻋﺮﺍﺑﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻛﺎﺗﺒﻴﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺁﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺑﻄﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﭘﺲ ،ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ .ﻭ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﻳﺪﻯ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ )ﻛﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻰ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ( ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﺴﺘﻢ( .ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﻬﺞ ﻋﺪﻝ ِ◌« ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻋﻠّﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ،ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ ،ﺁﻥ » َﻧ ِ
ﻛﻮﺛﺮ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺪﻳﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻗﻨﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ
ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮ ّﻛﺐ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﻓﺎﺭﻕ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻜﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﻋﻠّﺖ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ )ﻳﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ(
ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﺔ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺩﺭ
ﻻ ْﺟﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﻘﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺍﻫﻞ ُﺳ ُﺒﺤﺎﺕ ،ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻪ ِ َ
ِ ﺧﻼﻑ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﻜﻢ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ِﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ،ﺍﺧﺬ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻞ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻪﻠﻟ ﺻﺪﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺸﺮﺡ ﺑﻪ ِ
ﻦ َﺍ ْﻥ ُﻳﺤﺼﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻛﺜﺮ ﻣِ ْ
ﺴﻴﺢ »ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺻﻔﺖ ﻣﺆﻧﺚ ﺍﻟﻤ ْ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﺗﺄﻧﻴﺚ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺿﻤﻴﺮ ﻣﺬ ّﻛﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻓﻰ َﻗ ْﻮﻟِﻪ » َﻭ َﻛﻠ َِﻤ ٌﺔ ﻣِ ْﻨ ُﻪ ْ ﺍﺳ ُﻤ ُﻪ َ
ﺍﺣ َﺪﻯ ِ ﺣﺪﻯ ﺍﻟ ِْﻜﺒ ِﺮ َﻧﺬﻳﺮﴽ ِﻟﻠ َْﺒ َﺸ ْﺮ« ...ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻛﻞ ﻻ َ ﺍﻟﻜ َﺒﺮ« ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻓﻰ َﻗ ْﻮﻟِﻪ َﺟ ﻞ َﻭ ﻋﻼ » ِﺍﻧﻬﺎ ِ َ » ْ َﺴﺎﺣ ِ ِ ﺮﺍﻥ« )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۱ﻭ ،۲ﺹ .۳۷۹ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻗﻨﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ » ِﺍ ﻥ ﻫﺬﺍﻥ ﻟ ِ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ ﺍﻟ َْﺒ ِ ﻮﺍﺏ :ﻳﺎ َﺯﻳﻦ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﺍﺯ ْﺠ ِ ُﻛﺘّﺎﺏ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ُﻧ َﺴﺦ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻫﺬﺍ ﻣﺎ َﺍ ْﺷ َﺮ َﻕ ﻣِ ْ ﻴﺎﻥ ﻓِﻰ ﺍﻟ َ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ( ،ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺷﺄﻧﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺛﺒﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻧﺎﺯﻝ
ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﺸﺪﻩ .ﺑﺴﺎ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ِ ﻋﺒﺪ ﺣﺎﺿﺮ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ،ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ ﺧﺎﺩﻡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻟ ََﺪﻯ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻗ ّﻮﻩ
ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻟﻜﻦ َﻣ َﻊ ﺫﻟﻚ ﺩﺭ ﺑﻌﺾ ﻣﻮﺍﻗﻊ ،ﺳﻬﻮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ُﻛﺘّﺎﺏ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩﻩ .ﺣﺎﻝ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻨﺎﺱ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ،ﻣﻐﺎﻳ ِﺮ ﻗﻮﻡ ﻧﺎﺯﻝ ،ﻭ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ُﻛﺘّﺎﺏ .ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺣﻖ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ،
ﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺭﺍ ﻃﺒﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﻏﺼﻦ ﺍﻛﺒﺮ ﻭ ﻋﺒﺪ ٌ ﺣﻖ ﻻ َﺭ َ ﻳﺐ ﻓﻴﻪ ،ﻭﻟﻜﻦ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺎﻇﺮَ ،ﻋ َﻠﻴﻪِ َﺑ ُ
ﺣﺎﺿﺮ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻘﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﻗﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﺎﺱ ،ﺍﻛﺜﺮﻯ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻪ .ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﻫﻼﻛﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﮕﺮﺩﺩ) «.ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻﺛﺎﺭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ،ﺝ ،۴ﺹ.(۹۲ ﺗﻨﺰﻳﻞّ ،
٣٧٩
ﻭ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ُﻧ َﺴ ِﺦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮ ،ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺑﻴﺎﻥ
ﻭﺡ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍ ُﻩ ِﻓﺪﺍﻩ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ،ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ،ﻧﺎﺯﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻣﺒﺸﺮ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ(ُ ،ﺭ ُ
ﺑﺎ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ) «.ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۹۳ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ
ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ َﺍ ِﻻﺗﻘﺎﻥ ﺳﻴﻮﻃﻰ ﻭ »ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﺗﺸﻴﻊ« ﺍﺯ ﻋﻼﻣﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ(.
ﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺣﺘﻰ
ِ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩ ِﺭ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺧﻮﺩ ،ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ُﻣﺴ َﺘﻴﻘِ ِﻆ ﻭﻯ -ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻧﺪ )ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۷ﻟﻮﺡ ﺍﻭﻝ؛ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﻘﻮﺭﻭﻛﻰ ،ﻧﺸﺮ۱۳۲۴ﻫـ.ﺵ .ﺻﺺ ۵۱...ﻭ (...ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ .ﺍﺯﻝ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ
ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﺄ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ
ﺤ ِّﺮ ِ ﻑ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻣﺠﻤﻮﻋﴼ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ،ﺁﺛﺎﺭ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ُﻣ َ
ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﻯ ﻓﺎﻗﺪ ﻋﺼﻤﺖ
ﻛﺒﺮﻯ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻣﻮﻫﻮﺑﻰ ﻣﺨﺘﺺ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺑﻮﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(،
ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻭﻯ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ،ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻠﻘﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻯ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺖ) .ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ،ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ،
ﺹ .(۲۸۸ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ -ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ
ﺹ ۱۹۹ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺻﺺ .۳۱۶-۳۵۰ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺿﻤﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۲۷ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ( ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻢ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﺳﺮﻗﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ )ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺹ (۱۹۹ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺻﺮﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ِ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺴﺖ )ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ (۲۰۴ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺍﺯ
ﻼ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪ) .ﻫﻤﺎﻥ، ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛ ً
ﺻﺺ۱۹۴ﻭ(۲۰۴
ﻋﻠّﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻧﻜﻪ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﭘﻮﭼﻰ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﻛﻴﻚ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺳﻴﺪ ﻛﺎﻇﻢ ﻧﺎﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﺘﺨﻠﺺ ﺑﻪ ﻏ ّﺮﺍ
ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﺶ ﻭ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺷﻬﺮﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺤﻼﺗﻰ ﺩﺭ »ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﻳﺎﺭ ﻗﻠﻰ« ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﻨﺪ) .ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ،ﺹ .(۲۸۸ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ّ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩﻯ ﺩﺭ »ﺣﻖ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ« ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
٣٨٠
ﺤ ﺮﻑ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺯﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﮤ ﻭﻯ ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ،ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ُﻣ َ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻠﻔﺸﺎﻥ ،ﻫﺎﺩﻯ ،ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﭘﻨﺞ ِ ﺷﺄﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎ ِﺭ ﺍﺯﻝ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻠّﺪﺍﺕ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ،ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ ،ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺻﺮﻓﻰ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍﻳﻰ ،ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ،ﺑﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺿﻤﻦ ﻧﻘﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻋﻤﺪﴽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻀﺤﻚ ،ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﻧﻤﻮﺩﻡ )ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ،ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻰ ،ﻧﺸﺮ ۱۳۴۹ﺑﻮﺩ( ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ
ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ،ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺁﻳﮥ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﻛﻪ ﻋﻤﺪﴽ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ
ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻟﻐﺖ »ﺍﻟ ّﺮﻗﺺ« ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﻭ ﺭﻗﺺ ﺑﻪ ﺳﺒﻜﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﻓﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺎﺑﺎﺭﻩ ﺻﻐﺎَء ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩ ،ﺣﻼﻝ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻟﻐﺖ »ﺭﻗﺺ« ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩِ » :ﺍﻧّﺎ َﺣﻠﻠْﻨﺎ َﻟ ُ ﻜ ْﻢ ِﺍ ْ
ﻜ ْﻢ ِ ﻦ َﺷ ِ ِ ﺻﻮﺍﺕ َﻭ ﺍ ْﻟﻨَ ﻐ ِ ﻻ ْﻋ َﻈ ِﻢ ﺍﻟﺬﻯ ﺑِﻪ ﻻ ﻗﺺ(ِ .ﺍﻳﺎ ُﻛ ْﻢ َﺍ ْﻥ ْ ِﺟ ُ ﺍﺳ ِﻤﻰ ﺍ َ ﺄﻥ ﺍ َ ﺍ َ ﻤﺎﺕ ) َﻭ ﺍ ْﻟ ﺮ ِ ﻻ َﺩ ِﺏ َﻭ ﺍﻟ َْﻮﻗﺎ ِﺭ ﺍ ْﻓ َﺮ ُﺣﻮﺍ ِﺑ َﻔ َﺮ ِﺡ ْ ﻐﺎء َﻋ ْ ﺍﻻ ْ ﻳﺨﺮ َ ﺻ ُ
ﺖ ُﻋﻘُﻮﻝُ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺮ َ ِ َﺗ َﻮﻟ َﻬ ِ ﻔﺲ َﻭﺍﻟ َْﻬﻮﻯ. ﺭﻭﺍﺡ ِﺍﻟَﻰ ﺍ ُ ﻭﺝ ﺍ َ ﻻ ُﻓ ِﻖ ﺍ َ ﺖﺍ َ ﻨﺎﺡ ﺍﻟﻨِ ﻻﻋﻠﻰ ﻻ َﺗ ْ ﺠﺬَ َﺑ ْ ﺠ َﻌ َﻠ ُﻮ ُﻩ َﺟ َ ﻻ ْﻓَ ِٔ ﺪ ُﺓ َﻭ ﺍ ْﻧ َ ﺑﻴﻦ .ﺍﻧّﺎ َﺟ َﻌﻠْﻨﺎ ُﻩ ﻣِ ﺮﻗ َﺎ ًﺓ ِﻟ ُﻌ ُﺮ ِ ﻻ ِ
ﻠﻴﻦ) «.ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺣﻼﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﺻﻮﺍﺕ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﻫﺎ )ﻭ ﺭﻗﺺ( ﺭﺍ .ﻣﺒﺎﺩﺍ ِﺍﻧّﻰ َﺍ ُﻋﻮ ُﺫ َﺍ ْﻥ َﺗ ُ ﻦ ﺍﻟْﺠﺎﻫِ َ ﻜﻮ ُﻧﻮﺍ ﻣِ َ
ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﻭﺍﻟﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ِﺍﺳﻢ ِ ﺍﺻﻐﺎء ،ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺄﻥ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺳﺎﺯﺩ .ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻯ ِ
ﻣﻨﺠﺬﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺮﺩﺑﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻝ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﻴﺪ .ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ
ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻫﻠﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ( .ﺣﺬﻑ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻳﮥ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺣﻼﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺻﺤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻟﻐﺖ ﺭﻗﺺ ،ﺧﻮﺩ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺷﺄﻥ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ّ
ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻭ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء »ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺍﻣ ِﺮ« ﺑﻬﺎء ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺭﻭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ .۲۹۲-۲۹۵ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ،
ﺻﺺ ،۴۱۹-۴۲۱ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺿﻤﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ،ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ
ﺍﺯ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺤ ّﺮﻣﺎﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺁﺩﺍﺏ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺑﺮ
ﻣﻀﺮ« )ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .(۴۲۰ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺤﻮﮤ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻭ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻋﻮﺍﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ ﻏﺮﺏ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺄﺧﺬ ﻓﻮﻕ ،ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺹ ۲۹۷-۳۰۲ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻓﻮﻕ ﺁﻧﻜﻪ ،ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺻﺺ۲۴۹ﻭ ۲۶۱ﺁﻥ ،ﺩﻭ
ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﺮﺑﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﻭ ﻛﻠﻤﮥ »ﺍﻟﻨّﺎﻗﻮﺱ« ﻭ » ُﻗ ْﻞ« ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻳﺎ ﺳﻬﻮﴽ
ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ» ،ﺍﻟﻨّﺎﺱ« ﻭ » َﻗ ْﺪ« ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﭼﺎﭘﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻣﺘﻦ ﻋﺮﺑﻰ »ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ِ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﻮﺩ -ﻳﺎ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻻٓﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ -ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ .ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖُ » :ﻗ ْﻞ َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ
ﻜ ُﺘ ُﻤﻮ ُﻩ َﻓﻰ ﺍ ْﻟ َﻌ ّﺸﻰ َﻭ )ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻳﺪ ﺍﻟ َْﻤ ِﺸ ِﻴﺔ« ﻭ » َﻗ ْﺪ )ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ُﻗ ْﻞ( ﻻ َﺗ ْﻔ َﺮ ُﺣﻮﺍ ﺑِﻤﺎ َﻣ َﻠ ْ ﻻ ْﻋ َﻈ ِﻢ َﻭ َﺗ ِﺪ ﻗ ُﻪ ُ ﺎﻗﻮﺱ«( ﺍ َ ﺎﺱ )ﺩﺭ ﺍﺻﻞ »ﺍﻟﻨّ ُ ﺍ ْﻟ ّﻨ ُ
ﻛﻠﻤﮥ »ﻓﻰ« ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ( ِ ِ ﻜ ُﻪ َﻏﻴ ُﺮ ُﻛ ْﻢ« ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﻛﻨﺎﻳﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻻ ﻳﻤ ِﻠ ُ ﺷﺮﺍﻕ ْ
٣٨١
ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻼﻡ ﺑﻰ ﺭﺑﻂ »ﺧﺪﺍﻯ ﻗﺮﻥ ) «۱۳ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ( ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ » َﻗ ْﺪ« ﺑﺮ ﺳﺮ ﻓﻌﻞ ﻧﻬﻰ ﺑﻴﺎﻳﺪ! )ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺹ ۲۳۴ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﻤﻖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ( .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﺍﻟﻨّﺎﺱ« ﻭ » َﻗ ْﺪ« ،ﺷﮑﻞ ِ ﺻﺤﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ُﻧ َﺴﺦ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻮﺷﺘﻪ
ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻀﺢ ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﻛﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﻧﺎﻗﻮﺱ ﺍﻋﻈﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﺍ ﺩﺭﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ) «.ﺣﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺍﺻﻞ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ؛ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺍﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ُﻣﻨﺰِﻝ ِ ﺣﮑﻴﻢ ِ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ( .ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ِ
)ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻭ ﺩﺭ ﺩ ّﻭﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ)» :ﺍﻯ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ( ﺑﮕﻮ ﺷﺎﺩ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻟﻚ ﺷﺪﻩ
ﺍﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﺁﻧﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ) «.ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻠﻖ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ َﺳﺮ ﻭ ِﺳ ّﺮ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ َﻣﺴﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺷﻮﻧﺪ .ﺁﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ،
ﺻﺺ ۳۷۰-۳۸۷ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ( .ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۶ﺩﺭ ﻣﺠﻠّﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۷۴ﻣﻬﺮ ﻭ ﺁﺑﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ۱۴۴ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ،ﻛﺘﺎﺏ ﻫﻔﺖ ﻭﺍﺩﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺿﺎ
ﺍﺳﺘﺎﺩﻯ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺫﻛﺮ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ؛ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﭼﺎﭖ ﻭﺍﻻ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﻛﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ »ﺧﺪﺍﻯ ﻗﺮﻥ «۱۳ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺟﺰﻭﮤ ﻛﻮﭼﻚ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﺟﻴﺒﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺧﺪﺍﻯ ﻗﺮﻥ ﺍﺗﻢ« ﻧﺸﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺩﺭ ﻓﻼﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﺪﴽ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻓﻼﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ -ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء -ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ
ﻼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﺩ ،ﻟﻮﺡ ﻣﻨﻴﻊ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۱۳۰-۱۹۱ﻣﻔﺼ ً ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ ،۲ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ِ ﺻﻔﺤﮥ ۱۱۲
ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﮥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻟﻮﻫ ّﻴﺖ ﺁﻣﺪﻩ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ (.ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺧﻮﺩ
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﻡ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﮥ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ،ﻭ ﻋﻤﻴﻘﴼ ﺩﺭﻙ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺳﻌﻰ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ. ١٣٣ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﻴﻦ ،ﺝ ،۵ﺹ .۷۳۱ﻭﻯ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺁﻏﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ ،ﭘﺴﺮﺵ ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺳﭙﻬﺮ ﻛﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪ).ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۶ﺹ.(۲۰۹۲
٣٨٢
١٣٤ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﻐﺖ ،ﺫﻳﻞ ﻛﻠﻤﮥ »ﻧﺎﺳﺦ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ «.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺳﭙﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ ،ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ .ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺍﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۹ﺻﺺ.(۱۱۱-۱۱۲ ،۱۱۵ : ١٣٥ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺒﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﻴ ِﺮ ﺷﻬﺎﺏ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺑﺎﺏ ،ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺍﻟﻌﻮﺝ ،ﺩﻳﻦ ﺗﺄﻭﻳﻠﻰ ﻭ ﺗﻨﺎﺳﺨﻰ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ
ِ ﺟﺴﺪ )ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ( ﺑﺎﺏ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺪﻋﻰ؛ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ :ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺦ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ؛ ﺗﺤﺪﻯ ﺑﻪ ﺁﻳﻪ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺗﻮﺳﻂ ّ ّ
ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ؛ ﻋﻼﺋﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪ؛ ﻗﻬﺮ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻗﺎﺋﻢ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪ؛ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺣﺪﻳﺚ
ﺳﻨﮥ ِﺳﺘّﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﺎﻝ ۱۲۶۰ﻫـ .ﻕ .ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﺩﺭ
ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ(؛...
ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﻴﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ،ﭼﺎﭖ ﺑﻤﺒﺌﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۱۲ﻫـ.ﻕ ﺁﻣﺪﻩ
ﺍﺳﺖ.
١٣٦ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،(۱۱۸ﺹ ۳۵ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﺬﻛﺮﺓ ﺍﻻﻭﻟﻴﺎء ِ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻪﻠﻟ
ﺭﺿﻮﻯ ﺁﻣﺪﻩ »ﺣﺎﺝ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻇﻬﻴﺮ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺪﻯ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻓﺘﺤﻌﻠﻰ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻓﺘﺤﻌﻠﻰ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺮﺍﻥ ﻛﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ «،ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻯ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻴﺪ ﻛﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻟﺬﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﺮﻭﻳﺪﻧﺪ. ١٣٧ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﻯ )ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ( ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻫﻤﮥ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺯ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻗﺎﺟﺎﺭ ،ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺸﺖ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﺄ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠّﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ) ۲۸ﺷﻌﺒﺎﻥ ۱۲۶۶
ﻫـ .ﻕ( .ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۱۸ﺹ ۹۴ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ
ﺭﺍﺋﻴﻦ ،ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﮔﺎﻭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻣﻠﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ،ﻧﺸﺮ ﻣﻬﺮﻓﺎﻡ ،ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻢ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ ۱۳۸۲ ،ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﮔﺎﻭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﻚ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻭﻯ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﮔﺎﻭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ! ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﭼﻮﻥ ﻛﺘﺎﺏ
ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻳﺎ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻛﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻫﺎﺳﺖ ،ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ )ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻣﺪ( ،ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺍﻣﺮﻯ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ
ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﻛﺘﺎﺏ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﺪ ّﺭﺳﻴﻦ
ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻮﺵ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻣﺒﻠّﻎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺩﻭﺳﺖ ﻃﻠﺒﮥ ﺧﻮﺩ ،ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺫﺍﻛﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺗﻮﻻﻳﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺣﻠﺒﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ »ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ« ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩ ،ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺩ.
٣٨٣
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻤﺎﺷﺎﺕ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ،ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪﺷﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻰ ِ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ )ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ( ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﻪ ﻳﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ، ِ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺧﺎﺹ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ
ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﻓﻬﻢ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺁﻥ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﺍﻭ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﺻﻐﺮﻯ ﻭ ﻛﺒﺮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ،
ﻣﺴﺎﻣﺤﺘﴼ ﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ) .ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻﺛﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻓﺎﺿﻞ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻰ ،ﺫﻳﻞ ﻟﻐﺖ »ﺑﺎﺏ« »ﺑﺎﺑﻴﺖ« .ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻻﺛﺎﺭ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ: ،۱۷۹ – ۱۸۲ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻋﺎﻯ » َﺍﻟﻒ« ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ
ﻃﺒﻖ ِ ﻋﻘﺎ ِ ﻳﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﮥ ﺷﻴﻌﮥ ﺍﻣﺎﻣﻴﻪ ،ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ُﻣﻤﺎﺷﺎﺕ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ (.ﻭ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺗﺮﺣﻢ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ،ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﻭ ّ
ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ُﺍﻧﺲ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺴﻮﺯﺩ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻤﺲ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺠﺮﻭ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩﻡ ِ ﻇﻬﻮﺭ ،ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻗﺎﻳﻖ ﻇﻬﺮﻭ ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ ،ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻭ
ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺜﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻛﻨﺪ ،ﻧﻔﻮﺱ ﻃﺎﻗﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ -ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﺹ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ -ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻮﺍﻡ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻤﺎ ،ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺏ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻭ ﻣﻈﻬﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻋﻠﻨﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ،ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۸ﺻﺺ ۱۷۱-۱۷۶ﻭ
ﻣﻨﺘ َﻈﺮ ﻛﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ (...،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻭ ﻧﻈﺮ ﻛﻦ ﺩﺭ ﻓﻀﻞ ﺣﻀﺮﺕ َ ﺣﻖ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭﺍﺳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ .ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍ ّﻭﻝ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻳﮥ ِﺍﻧّﻰ َﺍﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺍﺳﻢ ﺑﺎﺑﻴّﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ) «.ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ،ﻃﺒﻊ ۱۳۴ﺑﺪﻳﻊ ،ﺻﺺ .(۸۴-۸۵ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻻﺋﻞ ﺳﺒﻌﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﺪِّ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ .ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻠﻘﻨﺪ ﻛﻪ
ﻮﻥ«؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ،ﻋﻤﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﺠ ُﻨ ْ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ )ﺹ( ﻛﻪ ﻻ ﻣِ ﺜﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ » ِﺍﻧُ ﻪ ﻟ ََﻤ ْ ﻗﻮﻝ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ«.
١٣٨ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۰ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ١٣٩ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻏﻔﺎﻝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺸﺪﻧﺪ -ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻨﻴﻌﻪ ﻭ ﺫﻫﻦ
ﻣﻐﺸﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،۴ﺻﺺ۴۲۸-۴۳۳؛ ﻭ
٣٨٤
ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ۲ﻭ ۵ﻭ ۹ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ،۲۰۶-۲۲۶ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ۵ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ
ﺻﺺ۳۱۶ - ۳۵۰؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ ﺻﺺ ۳۸۹- ۴۴۵ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ١٤٠ﺷﺮﺡ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ١٤١ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ ،۷۰ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ. ١٤٢ﻫﻤﺎﻥ ،ﻧﺸﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺪﺭﺳﻴﻦ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ ،ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ.
١٤٣ﺍﻣﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ، ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻭﺭﺍﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ١٤٤ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺻﺺ ۲۰۵-۲۰۶ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺝ ۵ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﭘﻮﻳﻨﺪﮤ
ﺗﺠﺎﺭ ﻭ ﻛﺴﺒﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻤﻮﻡ ،ﺍﺯ ﻣﻬﺘﺮ ﻭ ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻧﮕﻠﻴﺰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﻭ ّ
ﺑﻨﺎﻯ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻢ ،ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺷﻌﺎﻉ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺑﺮ
ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﺩﻭﻟﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻔﺴﺪ ﻣﻠّﺖ ،ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻴﻎ ﺑﻼﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﺣﺘﻰ ﻃﻔﻼﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﻮﺍﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ،ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺗﺎﻻﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﻧﺪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺟﻨﺒﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺩﻧﻰ ﺳﺒﺒﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺟﻨﺒﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺭﺍ ﺭﺳﻮﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺩﻭﻟﺖ ﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﻉ ﻉ«. ﺍﮔﺮ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺎﺻﺪﺷﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻕ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥَ .ﻭ َﻋﻠ َ َﻴﻚ َﺑ ُ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺷﻌﺎﻉ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻈﻔﺮ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻻ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻓﻮﻕ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۲۶ ،۹۴ ،۸۶ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﺻﻮ ً
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻨﺒﻪ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺷﺮﻳﻔﻰ ﻛﻪ ْﺨﻴ ِﺮ« )ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ (۱۰۰-ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ » ُﺍ ﻣ ٌﺔ ْ ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ ﻳﺪ ُﻋ َ ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ﻣﺰﻳﻨﻨﺪ .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ » ُﺍ ﻣﺔ« ﺷﺮﻳﻒ ﻗﺒ ً
ﺍﺯﻟﻰ )ﺳﺎﺑﻖ( ،ﺹ ،۳۱۸ﻳﺎ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﻣﻄﻠﺐ ﻓﻮﻕ ،ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺤﻴﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ِ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ،ﺹ ۳۸ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪ ّﺭﻳﮥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺝ ،۲ﺻﺺ،۹۶-۱۰۲
ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺑﻠﻮﺍﻯ ۱۳۲۱ﻩ .ﻕ .ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺧﺎﻧﮥ ﺭﻭﺱ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺤﺼﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺻﺮﻑ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﺁﻥ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻓﻮﻕ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺳﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﻭ ّ
ﻣﺪﻋﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻠّﻰ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ّ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ! ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ، ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮ ،ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺭﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺑﻪ ﻛﻨﺴﻮﻟﮕﺮﻯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﻓﺘﻪ ،ﺗﺤﺼﻦ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ) .ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﺳﺎﻝ ﺳﻮﻡ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ﺩﻫﻢ ،ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ،۱۳۸۴ﭼﺎﭖ ﻟﻴﻼ ،ﺻﺺ (۷۲-۷۳ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ
٣٨٥
ﺗﻮﺳﻞ ﻭ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺗﻈﻠّﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﻝ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ّ
ﺗﻮ ّﻛﻞ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺷﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﻝ ﺁﻥ ،ﭼﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﭼﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻮﺍﻫﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻣﻄﻠﺐ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ،ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻟﻘﺎﺏ »ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء« ﻭ »ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء« ﻣﻠﻘﺐ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺣﺪﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻛﺒﺮﻯ ،ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺱ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺷﺪﺕ ﺣﺮﻗﺖ ﻭ ّ ﺍﺯ ّ
ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ،ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ
ﺗﺎ ﻛﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ،ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺯﻝ» :ﻓﻘﺮﮤ ﺍﻭﻟﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺗﻔﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ،ﻫﺬﺍ ﻣﺎ َﺍ ْﻧ َﺰﻟ َُﻪ ﺍﺭﺽ ﺗﺎ )ﺗﺒﺮﻳﺰ( ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻊ ﺟﻤﻌﻰ َﻋﻠَﻴﻬِ ﻢ َﺑ ُ
ﻜﻮ َﺑﺜّﻰ َﻭ ُﺣ ْﺰﻧﻰ ﻮﺍﺏِ :ﺍﻧُ ﺔ ﻻ َﻳ ْﻘﻀﻰ ﻜﻢَ .ﺍ ّﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ َﺍ ْﺷ ُ ﻴﻒ َﺣﻮﺍِ ِٔﺠ ُ ﺣﺎﺟ َﺘ ُ ﻜ ْﻢ ِﺍﻧُ ﻬﻢ ﻻ ﻳ ْﻘ ِﺪ ُﺭ َ ْﺠ ِ ﻭﻥ َﻋﻠﻰ َﻗﻀﺎِء َﺣﻮﺍِ ِٔﺠﻬِ ﻢ َﻭ َﻛ َ َ ﺎﺏ ﻓِﻰ ﺍﻟ َ ﺍﻟ َْﻮ ّﻫ ُ
ﻭﻫﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ :ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ َﻭ ُﻧ ُ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ِ َ ﺮﻳﺪ ُﻩ ﻣِ ْ ﻻ ِﺣﺒﺘﻰ َﺍ ْﻥ ﻳﺮﻳ ُﺪﻭﺍ ﻣﺎ َﺍ َﺭ ْﺩﻧﺎ ُﻩ ﻣِ ْ ﻦ َﺑ ْﻌ ُﺪ )ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ
ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ -ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ -ﻧﻴﺎﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﺷﻤﺎ .ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ -ﺷﻜﻮﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ -ﻭ ﺑﺮ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻣﻦ ﻻﺯﻡ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ( .ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻛﻮﺛﺮ َﺣ َﻴﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ُﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ «.ﺑﻪ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺣﺒﺎ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺰﺩ ﺭﻭﺱ ﻭ
ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ) .ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ ،ﺻﺺ ۱۸۹-۱۸۸ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﺝ ،۵ﺻﺺ ۱۷۸-۱۷۶ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﻝ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﺠﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۲۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ( .ﺍﻣﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﭼﻮﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﻜﺘﻮﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻢ ﻭ ﺯﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﻗﺺ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ ،ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ. ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﻭ ١٤٥ﭼﺎﭖ ﺳﻨﮥ ۱۳۲۱ﻩ .ﻕ .ﻳﺎ ۱۹۰۳ﻡ ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ .ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ،ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﺏ ِ
ﺍﺳﺖ.
١٤٦ﺍﻟﺒﺘﻪ ۵۳ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۴ﻩ .ﻕ .ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ
ﺗﺒﺼﺮﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩ .ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺟﺎﻫﻼﻧﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻔﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻣﻮ ّﺭﺥ ،ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺻﺺ ،۵-۶ﺁﻗﺎﻯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ّ
ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﺪ ،ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻭﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ِﻓ َﺮﻕ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺳﻨّﻰ( ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ َﻋ َﺮﺿﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ
ﺟﻮﻫﺮﻯ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﻰ ،ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺼﺮﻩ ﺍﻯ )ﺻﺺ (۱۷-۲۰ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﻣﺒﻬﻢ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ
٣٨٦
ﻻ ﻓﻘﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺳﻨّﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺎﺯﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ »ﺳ ّﺪ ﺭﺍﻩ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺿﻼﻟﺖ«ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ »ﺍﺻﻮ ً ﻫﺮ ﺩﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻳﻜﻰ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺳﺖ) «.ﻣﻀﻤﻮﻥ(
ﻼ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺁﻥ ﻗﺒ ً ﻛﺘﺒﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﻭ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ (۱۱۹ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻋﻤﻞ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻭ
ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺁﻭﺭﺩ ،ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻴﻮﺳﺖ، ﺻﺤﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﻣﻨﻜﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻛﺘﺎﺏ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻭ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ) .ﻣﺆﻟﻒ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ۲ﺹ ۲۷۶ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ
ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻏﻀﺒﻨﺎﻙ ﺳﺎﺯﺩ
ﻭﻟﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺍﻣﺮ ﺷﺪ( .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ
ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ) .ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ :ﻛﺘﺎﺏ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮ
ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ (۱۱۸؛ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ) ۱۳ﺩﺭ ﺹ ۱۵۸ﺁﻥ ،ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﺍ »ﻧﻔﻴﺲ ﻭ
ﺍﺭﺟﺪﺍﺭ« ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ( .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺑﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎﻳﻴﻮﻥ ﻓﻰ ﺣﺎﺿﺮﻫﻢ ﻭ ﻣﺎﺿﻴﻬﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺘﻪ؛ ﻭ.(...
١٤٧ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ،ﺹ .۱۱۲ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ
ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﻘﻮﺭﻭﻛﻰ ﻃﺒﻊ ۱۳۲۴ﺵ ،.ﺻﺺ ۷۵ﻭ....
١٤٨ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺪﺭﺳﻰ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ )ﭼﺎﭖ ۱۳۴۵ﻃﻬﺮﺍﻥ( ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ
ﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺵ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﺻﻞ ﺳﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﭘﻰ ﺑﻪ ﻭﺍﻻ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺑﻮﺩّ ،
ﺩﻭﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺎﻣﻞ ،ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ ۵۶ﻭ (۲۰۳ﻭ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ )ﻧﺸﺮ ﻣﻬﺮ ﻓﺎﻡ،
ﺻ ِ ﺗﻬﺮﺍﻥ ،۱۳۸۲ ،ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻢ( ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ِ ﺮﻑ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺧﻼﻑ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺟﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ١٤٩ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﺹ )۱۱۸ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ( .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۲۹ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﺁﻗﺎﻯ
ﻃﺒﺮﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻠﻬﺎﻯ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻮﭺ ﻭ ﻣﺰﺧﺮﻑ ﺩﺍﻧﺴﺖ
)ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﮋ ﺭﺍﻫﻪ ﮐﻪ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۶ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(.
١٥٠ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺯ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﺎﻝ ۱۵۸ﺑﺪﻳﻊ ،ﺻﺺ -۶۲
.۴۶ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺝ ،۲ﺻﺺ .۱۱۵-۱۲۴
٣٨٧
١٥١ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ،ﺻﺺ ۳۳۵-۳۳۶ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻪ ) ۱۳۴۲ﻩ .ﻕ (.ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ
ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺪﻥ ﻭ ﻗﺮﻯ ﻭ ﻗﺼﺒﻪ ﺟﺎﺕ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺍﻟﺸﺎﻡ ﻭ ﺳﻔﺮﻯ ﺑﻪ ﺑ ّﺮ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻼﺩ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻗﻔﻘﺎﺯ ﻭ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺗﺮﻛﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﻪ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺑﻼﺩ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻮﺭﻳﺎ ﻭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻭ ﺑ ّﺮ ّ
ﺍﺧﻴﺮﺃ ﺳﻔﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﻓﺘﻪ .ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﻗﺮﻳﻪ ﻭ ﻗﺼﺒﻪ ﺍﺯﻣﺮﺍﻛﺰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺭﺍ ﺳﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﺎﻣﻠﮥ ﻣﻄﻠﻌﻪ ﺍﺯ ُﻗ َﺪﻣﺎء ﻭ ُﺣ َﺪﺛﺎء ﺧﻠﻄﻪ ﻭ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻟﺴﺎﻥ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺻﻞ ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﺼﻮﺹ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺟﻬﺪ ﻭﺍﻓﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺭﺋﻮﺱ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻨﮕﺎﺭﺩ ،ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ .ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺋﻮﺱ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺎﺭﻳﺨﻴﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻛﺘﺎﺏ ﺿﺒﻂ ﺷﺪﻩ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻣﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ َﻣﻬﻤﺎ ُﺍ ْﻣ ِﻜﻦ ﻓﺤﺺ ﻭ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﺢ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﺧﺮﻳﻄﻪ ﻳﺎ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺻ ِّ ﺷﺪﻩ ﻭ َﺍ َ
ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺗﻴﻪ ﻣﻬﻴﺎ ﮔﺸﺘﻪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﻈﺎﻡ ﺗﺰﻟﺰﻟﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺗﺄﻣﻠﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﺳﻬﻮ ﻭ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﻜﻞِّ َﺟ ٍ ﻜﻞِّ ﻋﺎﻟ ٍِﻢ َﻫ ْﻔ َﻮ ٌﺓ )ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺍﺳﺒﻰ ﻟﻐﺰﺷﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺧﻄﺎﻳﻰ( ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﻮﺍﺩ َﻛ ْﺒ َﻮ ٌﺓ َﻭ َﻟ ُ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻪ ﻋﻤﺪ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥَ .ﻓ ِﻠ ُ
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺑﻰ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻋﻠﻤﺎء ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﺮﮤ ﺍﺩﺑﺎء ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻫﺪﻳﮥ ﻗﺎﺑﻠﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺣﻀﻮﺭ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﻠّﺖ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺘﺎﻉ ﻻﻳﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ُﻗ ّﺮﺍِء ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ ﺧﻴﺮ ﺧﺘﺎﻡ«. ﻋِ ﻈﺎﻡ ﻋﺬﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ .ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﺮ ُﺧﺮﺩﻯ ِﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ) ﺯ ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺎﻫﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﺧﻴﺰﺩ(. ّ
ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ »ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ١٥٢ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۵۱ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ١٥٣ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ -ﻳﻌﻨﻰ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ -ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺳﺘﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬﻢ« ،ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺑﻘﺮﻩ ،(۱۱۲ ،ﺟﺰ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ ).ﺣﺴﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﺩﺭ ﺻﺺ ۳۳۶-۳۳۸ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ، ﺸﺎﺑ َﻬ ْ ﺑﻮﺩ )» َﺗ َ ﺝ ۲ﺗﻘﺮﻳﻈﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺳﺘﻮﺩ(.
١٥٤ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ،ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ۱۰۵ﺁﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ١٥٥ﺩﺭﺁﻳﺎﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ :ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ۲۸۶ ،۲۸۱ ،۱۵۹،۱۴۹ :؛ ﻧﻮﺭ۱۱ :؛ ﺍﻋﺮﺍﻑ۱۲۵،۳۵ :؛ ﺑﻘﺮﻩ۲۷ :؛. ... ١٥٦ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۵۱ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ﺻﺤﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ١٥٧ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﺎﻋﻞ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ،ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﻘﻮﺭﻭﻛﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ ّ
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ – ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ – ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ.
٣٨٨
١٥٨ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺹ ۸۹۱ﻭ ﺹ ، ۴۹۱ﺳﻄﺮ .۱۱ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺹ ۱۳۹ﺗﺮﺟﻤﮥ
ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻫﻤﮥ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ١٥٩ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ ،۹۰۸ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ .۱
١٦٠ ﺗﺒﺼﺮ ﻭ ﺗﺬ ّﻛﺮ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﺖ :ﺑﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﺐ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ۲۳ﻭ ) ۲۴ﺻﺺ (۷۱۹-۸۴۳ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺹ ،۶۸۸ﺳﻄﺮ ) ۸-۱۷ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻫﺮ ﻛﻪ ّ
ﺧﺮﻭﺝ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻴﺘﺮ ﻓﺼﻞ ۲۳ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ» ،ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ«(؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ،۷۵۴ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ۱؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ،۱۸۸ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ۱؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ۱۸۲ﺑﺎ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ۶۹۲؛ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺹ ۷۵۴ﻭ ،۷۳۹ﺳﻄﺮ )۱۷ﻛﻮﺩﻛﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺎﻳﺐ( ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺹ ۲۰۶ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﺹ ۷۶۸ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺻﺺ ۷۷۸-۷۸۰؛ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺹ ۶۸۱؛ ﻭ ﺹ۱۱۳۰؛ ﻭ ﺹ ۷۸۴ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺻﺺ ۷۸۶-۸۸ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ۴۹۱ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ – ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ – ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺗﺄﻭﻳﻞ
ﻣﺮﺩﻥ ِ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ » ِ ﻳﺎﺩ ﺍﻭ« ﺍﺳﺖ )ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ -ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ(.؛ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺻﺺ ۸۶۹ﻭ ۳۵۹ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺑﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ )ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻖ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ُﻣﻨﮑﺮﻳﻦ( ﻭ ﻻﺑﺪ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻃﺒﻖ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ِ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ّ
ﻳﺮﻳﺪ« ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ!....ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩِ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺣﻴﺎ ﻭ ﺣﻔﻆ »ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﻣﺎ ﻜ ُﻢ ﻣﺎ ُ ﻳﺤ ُ ﻳﺸﺎء َﻭ ْ ُ ﺣﺮﻣﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ.
١٦١ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ )۱۵۶ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ(؛ ۱۵۲؛ ۵۵۸؛ ۹۲۶؛ ۱۰۹۰؛ .۱۱۲۶ ﺣﺐ ﻭ ١٦٢ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺑﻰ ﻏﺮﺽ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻣﺴﺘﺪﻝ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻰ ّ
ﺑﻐﺾ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ. ١٦٣ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ .۱۳۷۱ ،ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ. ١٦٤ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۲ﺹ .۲۴۳ ١٦٥ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۱ﺹ .۳۷۳ ١٦٦ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۱۹ﻭ ۱۲۰ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ. ١٦٧ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ،ﺹ ، ۳۷۴ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺹ .۲۴۳ ١٦٨ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺹ ۳۷۴ﺁﻣﺪﻩ ،ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ» :ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﻛﻞ
ﺳﻮﻡ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﺪ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺑﻮﺩ .ﺷﻌﺒﮥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻮﻟﺘﻦ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﺑﻪ ﺍﻯ )ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ( ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ )ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ .ﺍﻳﻦ ﺑﻮﻟﺘﻦ ﻣﻔﺼﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻮﻟﺘﻦ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺑﻮﺩ ...ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻦ )ﺩﻓﺘﺮ ﻭﻳﮋﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ( ﺑﻪ ّ
٣٨٩
ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻓﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ۱۲ﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻤﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻮﮊﻩ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺍﻭ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ«. ١٦٩ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ،ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ، ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ،ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ )ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﺮﻣﻦ ﺯﻳﻤﺮ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ -ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺗﺤﺖ ﺗﻨﺰﻝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ )ﻧﺸﺮ ۱۹۷۱ﻡ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ۱۹۷۳ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ،ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺷﻮﻗﻴﺰﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ّ
ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ(( .ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﭼﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ. ١٧٠ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺗﻮﻫﻤﺎﺗﺶ ﺷﻜﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻫﺎﻯ ﭘﻮﭼﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﻼﻓﺶ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﻳﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ،ﻫﻤﺴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ »ﻋﺎﻳﺸﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ« ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺷﺪﻩ )»ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ«،
ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﻳﻰ ،ﺹ . ۲۰۳ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۱۸ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻰ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻤﻮ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺑﻬﻰ ﻭﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﺎﺿﻌﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﺤﻀﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺔ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻫﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ – ﻣﺜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ – ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﻃﻠﻌﺎﺕ ّ
ﻣﻮﺭﺩ ﻛﻨﮕﺮﮤ ﺩﻭﻡ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۹۹۲ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺎﻧﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ .ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﻳﺪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻞ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻗﺎﻃﻊ ﺑﺮ ﺭﺩ ّ
ﺟﺎ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ »ﺧﺎﻃﺌﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺳﺘﻴﻼء« ﺩﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ »ﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮﺕ« ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ» ،ﻭ ﺑﺮ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﻋﻔﻮ« ﺩﺭ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ ﻭ »ﺑﻪ ﺣﻘﺎﺭﺕ« ﻧﻤﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ )ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ( ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ »ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ« ﻛﻪ »ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺍﺣﺪﻯ« ﻧﮕﺬﺭﺩ ) ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ( ﻭ »ﺧﻴﻤﮥ ﻧﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺳﺘﻮﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﺮ ﭘﺎ ،ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﺣﻖ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ« )ﻟﻮﺡ ﻣﻘﺼﻮﺩ( ،ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻋﻠﻴﻢ ﻭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻭ ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻛﻞ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.
ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﻫﺎﻯ ﻣﻊ ﺍﻟﻔﺎﺭﻕ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ (۱۲۹؛ ﺍﺳﻴﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ
ﻣﺘﻀﺎ ّﺩ ِﻓ َﺮﻕ ِ◌ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﻴﺎﺱ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﻘﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺭﺳﻮﻝ
ﺍﻛﺮﻡ)ﺹ( ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻗﻴﺎﺳﻰ ﻣﻊ ﺍﻟﻔﺎﺭﻕ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﻗﻴﺎﺳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ
ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ،ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻛﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻴﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﻳﺎ
ﻪﻠﻟ« )ﺑﻘﺮﻩ ﻜ ُﻢ ﺍ ُ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ!؟ » ِﺍﺗﻘﻮﺍﺍﻪﻠﻟَ َﻭ ﻳ َﻌﻠِّ ُﻤ ُ .(۲۸۲
٣٩٠
ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ -ﻭ ﺍﺧﻼﻑ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺩﺳﺘﺮﺳﻴﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ -ﺗﻔ ّ
ﻫﺎﻯ ﻓﺎﺣﺶ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ،ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻀﻼﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ،
ﺿﻤﻦ ﻧﻜﺘﮥ ،۴ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﻓﺖ ،ﺧﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ؟ ﻃﺒﻖ ﻛﺪﺍﻡ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﺘﻮﺩﻭﻟﻮﮊﻯ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻫﻢ ﻭﻃﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﻳﺎ ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﺪ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻛﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ» :ﻻ ﺍﻗﻞ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ«؟!
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻯ
ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﻰ ،ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ
ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ ،ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺧﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺗﻔ ّ
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺣﺎﻣﻞ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﺍﺧﻼﻑ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ )ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ،۱۳۸۴/۶/۲۴ﺹ
،۱۰ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻧﻰ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺳﺘﺎﺩﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ...ﺗﺎ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﺍﺳﻼﻡ!( .ﺑﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ »ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ« ﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﭙﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺳﻴﺎﻩ ،ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯ ّﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ...» :ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺠﻮﺷﻰ ﺑﺎ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ -ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ -ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﺧﻄﺎ -ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ -ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺗﻜﺎء ﺑﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩﺳﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﺁﻧﻬﺎ ...ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ
»ﺧﻄﺎ« ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭﺳﺖ ﻧﻪ »ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﻛﻪ ﻧﻴﻞ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ .ﺁﻥ ﻧﻮﻉ ﺧﻄﺎ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﺮﺩ ،ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺍﺻﻠﻴﺶ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻧﺴﻴﺲ ﺑﻴﻜﻦ ) (۱۵۶۱-۱۶۲۶ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ .ﺑﺘﻬﺎﻯ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺍﻯ ،ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ،ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ. ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺩﺷﻮﺍﺭﻳﻬﺎﻯ ﻓﻜﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣ ّﻮﺭﺥ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﻠﻢ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺧﻄﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ .ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺭﻳﺎﺿﻰ،
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺗﺠﺮﺑﻰ .ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ »ﺧﻄﺎ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺧﺎﺹ ﺩﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﺸﻜﻞ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ
ﺁﻥ -ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎ -ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﻓﻘﻂ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ
ﻛﻪ ﻣ ّﻮﺭﺥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺸﻤﺮﺩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻝ
ﺍﺳﺖ ﺑﻜﺎﺭ ﻧﺒﻨﺪﺩ ...ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ »ﺑﺖ« ﻛﻪ ﺑﻴﻜﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻣﻨﺸﺄ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﺪ ...ﻧﻪ ﺁﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺩﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﻴﻜﻦ ﺍﺯ ﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻫﺎﻯ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻋﺠﻴﺐ؟ ﻗﻮﻝ ﺑﻪ ﺑﺨﺖ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻛﻪ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﮔﻪ
ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻛﺎﻓﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﺍﺳﺎﺱ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺸﺎء ﺧﻄﺎ -ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ...
ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ،ﺍﺯ ﺗﻌﺼﺐ ،ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻛﻴﻦ ،ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻗﻮﮤ ﻓﻬﻢ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﺒﺮﺍﻧﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﺩ .ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻋﻠّﺖ ﺧﻄﺎ ﮔﺎﻩ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ .ﻋﻠّﺖ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺧﻄﺎ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﻘﺺ ﻭ
٣٩١
ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﺣﻜﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻟﺒﺮﺍﻧﺶ ﻭ ﻛﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﺮﮔﺴﻮﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻞ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﻧﻔﻮﺫ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻫﺎﻯ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ
ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﺟﻬﺖ »ﻗﻴﺎﺱ« ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍء ﺷﺮﻁ ﻓﺤﺺ ﻭ
ﺍﺳﺘﻘﺼﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺧﻄﺎ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ .ﺍﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﻋﻠّﺖ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﺮﻭﺯ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻥ ﻳﻚ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺳﻮﺋﻪ ) (۱۷۰۴-۱۶۲۷ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣ ّﻮﺭﺥ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ .ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ» :ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ
ﺣﻜﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺑﻨﺪﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻋﺠﻠﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻫﻢ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺣﻜﻢ ﺑﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ
ﻧﺨﻮﺕ ﻭ ﺷﺘﺎﺑﺰﺩﮔﻰ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﻯ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ«. ﺣﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺧﻄﺎ ﻏﺎﻟﺒﴼ ﻧﺨﻮﺕ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺍﺯ ّ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪِّ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺗﻜﺎء ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻛﺎﻫﻠﻰ ﭘﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻯ ِ◌ ﻧﻈﺮ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ
ﺍﺳﺖ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺍﺯ ﻃﻠﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ -ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﻌﻠﻴﻖ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻙ ﻋﻠﻤﻰ ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺣﻜﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ .ﮔﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺧﻄﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﻮﻳﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ...ﺑﺎﺭﻯ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺣﻜﻤﺎ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺁﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﻳﺎ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﮔﺮﺍﻳﻴﺪﻩ
ﺑﺎﺷﻨﺪ) «.ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ،ﻧﺸﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ ،۱۳۷۰ ،ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ،ﻓﺼﻞ .(۷ ١٧١ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ ۲۰۳ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ .۱۱۸
١٧٢ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﺟﻠﺪ ۲؛ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ .۱۵۰ ١٧٣ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ )ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺹ .(۲۶۶ ١٧٤ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ .ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ،ﺻﺺ .۹۷-۹۸ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﺑﻪ
ﻋﺮﺑﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؛ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺧﻼﻑ ﻭﻯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ) .ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺹ ۹۸ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ١٧٥ﻣﻌﻨﻰ ﻓﻮﻕ ﻛﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻋﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ﺻﺪﻭﺭ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺑﻴﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻓﺎﺭﺽ ﺍﺳﺖ )ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ.(۴۹-۵۰ ١٧٦ﻟﻮﺡ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ ،ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ،ﺻﺺ .۱۴۸-۱۵۰ ١٧٧ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۱۸ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ.
٣٩٢
١٧٨ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺎﺕ ۴ﻭ ۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ
ﺣﺲ ﻛﻨﻴﺪ ،ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻛﻮﻟﺖ ﮔﻮﻭﻳﻮﻥ ﻭ ﻓﻴﻠﻴﭗ ﮊﻭﻭﻳﻮﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ )ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۶۰ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(.
١٧٩ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻋﺮﺑﻰ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ »ﺍﻧﺼﺎﻑ« ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ
ﻻﺷﻴﺎِء ﻋِ ْﻨﺪﻯ ﺐﺍ َ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ ،ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻓﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥَ » :ﺍ َﺣ َ ِ ﻼﺩِ ﻴﻦ ﺍﻟْﻌِ ِ ِﻚ ﻻ ﺑ َِﻤ ْﻌ ِﺮ َﻓﺔِ َﺍ َﺣ ٍﺪ ﻓِﻰ ﺍ ْﻟ ِﺒ «... ﺍﻻ ﺒﺎﺩ َﻭ َﺗ ْﻌ ِﺮ ُﻓﻬﺎ ﺑ َِﻤ ْﻌ ِﺮ َﻓﺘ َ ﻻﺷﻴﺎَء ِﺑ َﻌﻴﻨ َ ﺖ ُﺗ ﻮﻓِ ُﻖ ِﺑﺬﻟ َ ُ ِﻚ َﺍ ْﻥ ُﺗﺸﺎﻫِ ِﺪ ﺍ َ ِﻚ ﻻ ِﺑ َﻌ ِ ﻧﺼﺎﻑَ ...ﻭ َﺍ ْﻧ َ ١٨٠ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﻣﻘﻨﻊ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺑﺤﺚ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ١٨١ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ ،ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ۳۶ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺪﻡ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ
ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ »ﺑﺤﺜﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻳﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ« ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻫﺎﺋﻰ ،ﺟﻠﺪ ،۱ﻧﺸﺮ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻠﻰ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ۱۳۲ ، ﺑﺪﻳﻊ. ١٨٢ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ ۷۷ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹ﺗﺼﺤﻴﺢ ۷ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ
ﺼﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻴﻮﻃﻰ؛ ِﻓ َﺮ ُﻕ ﺤﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻰ؛ ﺟﺎﻣﻊ ﺍﻟ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۸۱؛ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ۷۳ﻣﻠﺖ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﺸﮑﻮﺭ؛ ﺍﻟﻤﻠﻞ ﻭ ﺍﻟﻨِّ َ
ﺍﻟ ّﺸﻴﻌﻪ؛ ﺍﻟﻔﺮﻕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻔِ َﺮﻕ ،ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﻫﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩﻯ؛ ﺳﻔﻴﻨﮥ ﺑِﺤﺎﺭ ،ﺝ ،۲ﺹ ۳۵۹؛....
١٨٣ﺳﻮﺭﮤ ﺗﻮﺑﻪ ،ﺁﻳﺎﺕ .۳۲-۳۳ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺨﺘﺺ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۳ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ١٨٤ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺗﺎ ﻳ ْﻮﻣِ ﻨﺎ ﻫﺬﺍ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺘﻴﻨﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﻧﺸﺪﻩ«»...ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻗﻰ ﺻﺮﻳﺢ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻭﻗﻮﻉ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ« )ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،۳ﺻﺺ ،۸۴-۸۵ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ،ﺝ،۲ ﺹ .(۲۱ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺩﺭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﺪﺍﻡ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ
ﺣﺰﺑﻰ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﭘﻴﻤﺎﻳﺪ .ﻋﻠّﺖ ﻫﻢ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﻭﺻﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﻛﻼﻣﺶ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ« )ﺗﺮﺟﻤﻪ .ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ، ﺝ ،۲ﺻﺺ .(۲۱-۲۲ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ...» :ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻭ ﻣﺘﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﺗﺤﺰﺏ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻗﺎﻃﻊ ﻣﺒﺮﻣﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻭﺻﻰ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﺭﺏ ﺍﻻﻧﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﻣﺘﺸ ّﺘﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﮥ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺗﺠﺰﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﻣﺘﺎﺑﻌﻴﻦ ﺩﻳﻦ ّ ﻭ ّ
ﺑﻴﻨﺪﺍﺧﺖ« )ﺗﺮﺟﻤﻪ .ﻫﻤﺎﻥ،ﺹ .(۲۲ﻭ ﺣﺘﻰ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺣﻜﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ )ﻉ( ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻓﺎﻗﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﺮﻳﺤﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﻣﺤﻜﻢ
ﻛﻞ ﺍ ّﻣﺖ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ )ﻧﻴﺰ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺻﺺ (۱۰-۱۲ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ّ ﻗﻮﻝ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ( ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ،ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ،ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻴﻜﻞ
ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍ ّﻣﺖ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ ،ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ.
٣٩٣
١٨٥ ﻧﺼﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ( .ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺍﺯ ﺗﺮﺟﻤﻪ» .ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ« ،ﺑﻨﺪ ۱۵۶۲ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﺪ )۱۶۶۵ﺩﺭ ّ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ،ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺘﺶ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﺍﻯ
ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻧﺘﺼﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ )ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺻﺺ ۲۳۱-۲۷۰ﻭ (۱۱۶-۱۲۰ﻟﺰﻭﻣﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﻮﺩ. ١٨٦ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۳۷ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﻤﻮﻣﻰ ،ﺻﺺ .۴۱-۴۲ ١٨٧ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﻮﺭﻭﺯ ۱۰۱ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻠﺪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ِﻓﺪﺍ ْﻩ. ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ َﺍ ُ
١٨٨ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ۱؛ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ ،۴ﺹ ۲۶۶؛....
١٨٩ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ
ﻧﺠﻔﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻛﺘﺐ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻓِ ﻰ ﺍﻟ َْﺒﻬﺎء. ١٩٠ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺹ .۱۰ ١٩١ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ) ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺁﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ(. ١٩٢ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ۱ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺎﺕ ۴ﻭ ۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
١٩٣ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺟﺎﻣﻊ ﺍﻟﻮﺟﻮﻩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻔﺼﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ١٩٤ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ ۱۳ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ۱۲۶۰ ١٩٥ﻩ .ﻕ .ﺗﺎ ۱۲۶۹ﻭ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﺁﻥ ۱۹ ،ﺳﺎﻝ ﺗﺎ ﺳﻨﮥ .۱۲۷۹ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﻗﻞِّ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ -ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ -ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺗﺄﻭﻳﻠﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ )ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﺑﺠﺪ ﻳﻈﻬِ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۲۰۰۱ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ )ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﻦ ْ (۲۰۰۱ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ َﻣ ْ
۱۸۴۴ﻣﻴﻼﺩﻯ ۳۸۴۵ = ۲۰۰۱ +ﻡ /ﻭ ﻳﺎ ۱۲۶۰ﻩ .ﻕ ۳۲۶۱ = ۲۰۰۱ + .ﻩ .ﻕ ،(.ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﺎﺏ ﻓﺎﺻﻠﮥ ۹ﻭ ۱۹ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ
ﻧﺠﻔﻰ ،ﺻﺺ ۲۰۶ ،۱۷۸-۱۹۱، ۱۶۵ -۱۶۷؛ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺻﺺ ...،۲۲۲-۲۲۳ ،۱۱۳-۱۱۷؛ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ،ﺻﺺ۴۸ﻭ -۹۹
۹۲؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۷ﻟﻮﺡ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻧﻴﺰﺻﺺ۲۵۱،۱۸۸؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۸ﺹ ۶۲؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ :ﺑﺎﺏ
۱ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ۱۶ ،۱ﺍﺯ ۸ ،۲ﺍﺯ ۳ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﺏ ۱۲ ،ﺍﺯ ۸ ،۳ﺍﺯ ۷ ،۷ﺍﺯ ۱ ،۶ﺍﺯ ۱۰ ،۹ﺍﺯ ۱۵ ،۷ﺍﺯ ...،۳ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺷﺨﺼﻰ ﺳﻴﺎﺡ ،ﺻﺺ ۲۹-۳۱؛ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۵۱۴-۵۲۵؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ،۹۸۳ ، ۸۲۱-۸۲۵ :ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺍﻻﺛﺎﺭ ،ﺝ ،۴ﺹ ،۴۲۶ﺑﻬﺠﺔ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ،ﺹ ۶۴؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ؛ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ ،ﺝ ،۱ﺹ
ﻣﺪﺕ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺯ ۲۹۳؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻌﻴﻢ؛ ....ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻫﻢ ّ
٣٩٤
ﺟﻤﻠﻪ ۹ﻭ ۱۹ﺳﺎﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ۱۳؛ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺹ۴۳؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺼﻞ
ﻼ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﴼ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺻﺺ۱۳۳-۱۳۴؛ .((...ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻠﻰ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻘ ً ِ
ﻜﻢ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ،ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺼﺎﺭﻯ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ۲۰۰۱ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ِﺣ َ
ﺼﺤ ِ ﻒ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ ،۱ﺹ ۱۵۱ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻳﻦ ُﻣ َ
ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻭﻋﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﻧﻪ ﺳﻨﻦ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ...ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻌﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻏﻠﻴﻆ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻀﻤﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻓﺮﺍﺋﻀﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ّ
ﺍﻧﻬﺪﺍﻡ ﺗﺄﺳﻴﺴﺎﺕ ﻋﺘﻴﻘﮥ ﺑﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻅ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺍﺯ َﺭ ِ ﻗﺪ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺗﺤ ّﻮﻝ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ
ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺗﻤﻬﻴﺪ ﺳﺒﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ «.ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ۹ﺗﺎ ۱۹ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻰ ﻭ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﻻ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﻤﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯﻝ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴ َﺘﻴﻘِ ِﻆ ﺧﻮﺩ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻗﺘﻠﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺬﻳﻦ َﻛ َﻔ ُﺮﻭﺍ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ ﺍﻪﻠﻟ« ،ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻜﺸﻴﺪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻪﻠﻟ )ﺍﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻪﻠﻟ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ( ﻛﻔﺮ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﻗﺎ ِﺗﻠُﻮﺍ ﺍﻟ َ
ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ) .ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺹ .((۲۳۷ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺭﺍ ۲۰۰۱ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
ﭼﺮﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻣﻘﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯﻝ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻟﺬﺍ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻨﻪ ۹ﻭ ۱۹ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ۱۲۷۹- ۱۲۸۵ﻩ .ﻕ .ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻼ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻭ ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﻳﻰ« ﻣﺰﻳﻦ ﺷﺪﻧﺪ، ﻦ ْ ﻻ ﻭ ﻋﻤ ً ﻳﻈﻬِ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻮ ً ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ َﻣ ْ ﻼ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ) (۲۰۰۱ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻰ ﭼﻮﻥ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻧﻴﺰ ﻋﻤ ً
ﻳﻈﻬِ ُﺮ ُﻩ ﻦ ْ ﻋﺼﻤﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻛﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺭﺳﻞ ﺍﺳﺖ ،ﺷﺪ )ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﺹ ۲۶ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻳﻰ ،ﺍﺩﻋﺎﻯ َﻣ ْ
ﺍﻟﻠﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻮﺩ /.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺹ (۲۷۹ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ ﻛﻞ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻫﻤﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ -ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺻﺎﻳﺘﺶ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ) ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۹۶ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ١٩٦ ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺩﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻭﺻﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺩ ﻗﺒ ً
ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻧﺪﺍﺷﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﻭﺻﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ ،ﻭ ِّ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ۱۲۶۶ﻩ .ﻕ .ﺗﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺧﻔﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ) ۱۲۶۹ﻩ .ﻕ (.ﺩﺭ ِّ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ،ﻓﻘﻂ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺣﻔﻆ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟ ّﻮ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻭﺑﻼﻳﺎ ﺑﻮﺩ ،ﻛﻪ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻜﻮﻣﺖ – ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﺻﻠﻰ
٣٩٥
ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ -ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺍﺳﻤﻰ ﻏﺎﻳﺐ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ -ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﻮﺩ- ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ،ﻧﺎﻡ ﻭﻯ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ،ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ّ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻭﺻﻰ ﻭ ﻣﺮﺟﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺻﺺ ۳۴۳-۳۴۴ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺤﺘﺠﺒﻪ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ
ﻟﻪ ِﺍ ّﻻ ُﻫ ْﻮ ﻛﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪ ،ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻻ ﺑﺪﺍﻥ َﻓ َﻮ ﺍ ِ ِﺑﻪِ ﺍﻟ َْﻮﺻﻰ ...ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻭ ً ﻪﻠﻟ ﺍﻟﺬﻯ ﻻ ِﺍ َ ﻧﻔﺴﻰ ،ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ...ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻪ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺑﺪﺃ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺷﻬﺮﺕ
ﺏ ِﺑ ﺮ ِﺏ ﺍﻟ َْﺒﻬﺎء ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ،ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ُﻣﺴ َﺘﻴﻘِ ِﻆ ﺍﺯﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ُﻛﻠﻬﺎ َﻛﺬَ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻳﺎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺨﺮ ﻭﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻣﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ِﺑﻪِ ﺍﻟْﻮﺻﺎﻳ ْﺔ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ،ﻋﻨﺪ ﺍﻪﻠﻟ
ﻭﺡ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍ ُﻩ ِﻓﺪﺍ ُﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ َﻗﻮﻟ ُُﻪ َﻋ ﺰ ﺫِ ﮐ ُﺮ ُﻩ » :ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺟﻮﻫﺮ ﻛﻞ ﺫﻛﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ُﺭ ُ
ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻭﺻﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﺻﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻧﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺄﻥ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ﺧﺎﺹ
ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺷﻮ ﺑِﻤﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ﺑِﻪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺷﺠﺮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺿﺄ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺫﻛﺮ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺷﺪ .ﻛﻞ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﺎﻧﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻰ ﺑِﻤﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ﺑ ِِﻪ
ﻣﻌﺰﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻭ ﻣﻔﺘﺨﺮ ،ﻭ ﻻ ﺍ َ ﺳﻤﺎء ﻣِ ْ ﻦ ُﻛﻞِّ َﺷﻰٍء َﺣﺘّﻰ ﺫِ ْﻛ ُﺮ ﺍﻟ ﻨﺒﻰ ﺍﻧﺘﻬﻰ« ﺣﺎﻝ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﻯ ﻛﻪ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ُ
ﺍﻳﻦ ﺷﺄﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺩﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﺪِّ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ«) .ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ،ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ
ﻼ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﻋﺪﮤ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﻋﻤ ً ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﻟﺬﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ(.
١٩٧ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺁﻧﻜﻪ ،ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ،ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﺬﻛﺮ ﻫﻢ
ﺣﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺪِّ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻖ ،ﻭ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﻧﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ّ
ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻠّﻮِ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻧّﻮ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺗﻨﺰﻝ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺫﺍﺗﴼ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﮥ ﺣﻖ ﻧﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻌﻮ ُﺫ ﺑﺎﻪﻠﻟ ّ
ﺟﻬﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﺎﺩﺍﻣﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ
ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ،ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ُﻣﺴﺘﻮﺩﻋﻪ ﻳﺎ ﻋﺎﺭﻳﺘﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍﺟﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ) .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﻤﺎء ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎﺏ ۱ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ،۴ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ﺑﺎﺏ ْ ِ ﻦ ِﺤ ْ ﺍﻻ ْﺳ ِﻢ ﻓﻰ ُﻇ ُﻬﻮﺭٍ ﻣِ ْ ﺣﻴﻨٍ ِٔﺬ ﻣﺎ ُﻓﺘ َ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺹ ۲۵۶ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ -ﺑﺎﺏ -ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪِ » :ﺍﻟﻰ َ ﺖ ُ ﻦ ﻓِﻰ ﺍﻟ َْﺒﻴﺎﻥ« )ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﻢ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻧﺸﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻫﺎ ﻳﺎ ﻀ ِﻞ ﺍ ِ ﻪﻠﻟ ﻟ َِﻤ ْ ﻦ َﻓ ْ ﻗﺒﻞ .ﻫﺬﺍ ﻣِ ْ
ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(.
١٩٨ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ.۱۳
٣٩٦
١٩٩ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﮕﻰ ﻭ ﺿﻴﻖ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﻭﺭﮤ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭ
ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ .ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻼﺋﻢ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻟﺬﺍ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺟﻮﺩ
ﻋﻼﻣﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ،ﺹ ۲۸ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ،ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ّ
ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺬﻛﻮﺭِ » :ﺍ ﻥ ِﻟ ْﻠ ُﻘ ِ ﻦ« ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺣﺪﻳﺚ ،ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺮﺁﻥ َﻇﻬﺮﴽ َﻭ َﺑ ْﻄﻨﴼ ِﺍﻟﻰ َﺳ ْﺒ َﻌﺔِ َﺍ ْﺑ ُﻄ ْ
ﻮﻥ َﻭ ْﺟﻬﴼ َﻭ ﻜ ٍّﻞ ﻣِ ﻨﻬﺎ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺨ َﺮ ُﺝ« )ﺹ (۱۹۸؛ » ِﻟ ُ ﻌﻴﻦ َﻭ ْﺟﻬﺄ َﻭ ﻟَﻨﺎ ِﻟ ُ ﻜﻞِّ ﻋِ ﻠ ٍْﻢ َﺳ ْﺒ ُﻌ َ ﻜﻠ ُﻢ ِﺑ َ ﻦ َﻧ َﺘ َ ﻣﺬﻛﻮﺭَ » :ﻧ ْ ﺤ ُ ﻜﻠ َِﻤ ٍﺔ َﻭ ُﻧﺮﻳ ُﺪ ﻣِ ﻨﻬﺎ ِﺍﺣﺪﻯ َﻭ َﺳ ْﺒ َ ِ ِ ﻮﻩِ ﻴﻦ ﺍﻟﻨّﺎﺱ« )ﺹ .(۱۹۸ ﺑ ﺟ ﻮ ﻟ ﺍ ﺑﺎﻗﻰ ﺚ ﺒ ﻳ ﻢ ْﻘﺎ ﻟ ﺍ ﻗﺎﻡ ﺫﺍ ﺍ ﻭ ﺪ ﻭﺍﺣ ﻻ ﺍ ﺎﺱ ﻨ ّ ّ ِٔ ُ ُ ﻴﻦ ﺍﻟ ّ ِ ﻟ َ ُ ُ َ َ َ ِ ٌ َ َﻴﺲ َﺑ َ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻏﻴﺒﺖ ،ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺗﺼﻮﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺟﺎﺭﻯ ،ﻳﻜﻰ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ، ﻣﻈﻬ ِﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻴﺾ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻰ
ﺭﺳﺎﻧﺪ ،ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ،ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﺪﺍ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻠﻖ )ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺻﺺ ۱۹۷ ،۱۴۴؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ
ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ( ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻦ ،ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻓﺎﺭﺱ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ،ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ )ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ( ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ
ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﺳﻒ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﻨﻌﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ )ﻉ( ﻴﺒ ٍﺔ ِﺍ ْﻭ َﺣ َﻴﺮﺓٍ ...ﺍﻟﺦ« )ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺳﺪﻳﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪِ » :ﺍ ﻥ ﻓﻰ ْﺖ َﻛ َﺎﻧَ ِ ﻚ ُﺗ ْ ﺻﺎﺣ ِﺐ ﻫﺬﺍ ﺍ َ ﻳﻮﺳ ْ ﻻ ْﻣ ِﺮ ﻟ َِﺸ ْﺒ ٌﻪ ﻣِ ْ ﻒ َﻓ ُﻘﻠ ُ ﻦ ُ ﺨ ِﺒ ُﺮﻧﺎ ِﺑ َﻐ َ
ﺻﻴﺮﻓﻰ( .ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺣﺪﻳﺚ :ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺩﺭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺷﺒﺎﻫﺘﻰ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ .ﺭﺍﻭﻯ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮔﻔﺘﻢ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻏﻴﺒﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﺧﺒﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﻰ .ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﺷﺒﺎﻩ ﺧﻨﺎﺯﻳﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻘﻼ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻣﻐﺰ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﻁ ﻭ ﺍﻭﻻﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﻜﻠّﻢ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﺴﺘﻢ؛ ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺣﺠﺖ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺰ َﻭ َﺟ ﻞ ﺑﺎ ّ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ .ﭘﺲ ﭼﻪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍ ّﻣﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺣﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﺗﺮﺩﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻓﺮﺵ ﻗﻮﻡ ﭘﺎ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ّ
ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺫﻥ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺫﻥ ﺩﺍﺩ ﺣﺘﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﻳﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻢ ﻳﻮﺳﻒ )ﺍﻧﺘﻬﻰ( .ﭘﺲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺜﻞ ﻏﻴﺒﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﺣﺪﻳﺚ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺫﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺴﻮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺫ ّﺭﻳﮥ ﻧﺒﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻴﺮﺕ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ،ﺍﻛﺎﺑﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻭ ﺗﺤﻴﺮ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﺗﻮﻳﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ )ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﺻﺺ .(۱۹۸-۱۹۹
ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻗﺎﺋﻢ ،ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﮤ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ )ﻉ( ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍ ّﻡ ﻫﺎﻧﻰ ﺛﻘﻔﻴﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ ۱۳ﺟﻠﺐ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ
٣٩٧
ﺁﺧ ِﺮ ُﻮﺩ ﻓﻰ ِ ْﺠﻮﺍ ِﺭ ﺍ ْﻟ ُ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪَ » ،ﻓﻼ ُﺍ ْﻗ ِﺴ ُﻢ ﺑِﺎﻟ ُ ﻜﻨِ ْﺨﻨِ ﺲ« )ﺗﻜﻮﻳﺮ (۱۵-۱۶،ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻫﺬﺍ َﻣ ْﻮﻟ ٌ ﺲ ﺍﻟ َ
ﻴﺒ ٌﺔ َﻳ ِ ﺍﻟﺰ ِ ﻗﻮﺍﻡ «...ﻣﻀﻤﻮﻥ :ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻟّﺪ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻜ ُ ﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟْﻌِ ْﺘﺮﺓِ َﺗ ُ ﻬﺘﺪﻯ ﻓﻴﻬﺎ َﺍ ٌ ﻣﺎﻥ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َْﻤﻬﺪﻯ ﻣِ ْ ﻀ ﻞ ﻓﻴﻬﺎ َﺍﻗﻮﺍ ٌﻡ َﻭ َﻳ َ ﻮﻥ ﻟ َُﻪ َﺣ َﻴﺮ ٌﺓ ﻭ َﻏ َ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻭ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺘﺮﺕ .ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﻭ ﻏﻴﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ...
)ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺹ .(۱۹۴ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ،ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻮﻟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻃﺒﻖ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﺭ ۲۵۵ﻩ .ﻕ (!) .ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺒﺸﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ -ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﺗﻢ ﻭﻻﺩﺕ ﺍﻭ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ )ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺧﺮﻳﻦ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﻴﺒﺖ ﺻﻐﺮﻯ ﻭ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ )ﺹ( -ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭﮤ ۱۰۰۰ﺳﺎﻟﮥ ﺩﻳﻦ ّ
ﻛﺒﺮﻯ ﺗﺼﻮﺭ ﺷﺪﻩ )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ،ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﺩﻭﺭﮤ ۱۰۰۰ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺳﻼﻡ ،ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﺻﻐﺮﻯ ﻭ ﻛﺒﺮﻯ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ
ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻓﺮﺍﺋﺪ؛ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ﻭ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ(. ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﺜﺒِﺖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺍﺳﺖ -ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ -ﺁﻧﻜﻪ
ﻣﺪﺕ ﺍﺳﺖ؟( ﻣﻰ ﻴﺒ ُﺔ؟ )ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﭼﻪ ّ ﻜ ُ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ)ﻉ( ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺻﺒﻎ ﺑﻦ ﻧﺒﺎﺗﻪ ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ » َﻛ ْﻢ َﺗ ُ ﻮﻥ ﺍﻟ َ ْﺤ َﻴﺮ ُﺓ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻐ َ
ﻨﻴﻦ« )ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ،ﻳﺎ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ .ﻛﺘﺎﺏ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ »ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ« ﺹ ﺖ ِﺳ ْ ﻳﺎﻡ َﺍ ْﻭ ِﺳﺘُ ﺔ َﺍ ْﺷ ُﻬﺮٍ َﺍ ْﻭ ِﺳ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪِ :ﺳﺘُ ﺔ َﺍ ٍ
.(۱۴۴
ﻣﺪﺕ ﺷﺶ ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ّ ﻟﺬﺍ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺳﺎﻝ )ﺍﺯ ۱۲۶۶ﻩ .ﻕ .ﺗﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۲۷۲ﻩ .ﻕ (.ﺩﭼﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ
ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻼ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺟﻌﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ -ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﺍ ﻳﻜﻰ ﺗﻠ ّﻘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﺜ ً
ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ) -ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ؛ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﻭ ﻛﺘﺐ
ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻗﺎﺋﻢ -ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ -ﻧﻤﺎﺯﻣﻰ ﮔﺰﺍﺭﻧﺪ )ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺻﺺ ۲۵ﻭ (۳۱ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺭﺟﻌﺖ ﺣﺴﻴﻨﻰ ،ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ -ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ -ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻭﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ،ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﺎﻟﮏ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ،ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺣﻤﻞ ﺟﺴﺪ ﻣﻄﻬﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ۶۰ﺳﺎﻝ ،ﺟﺴﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﺩﻓﻦ
ﮔﺮﺩﻳﺪ(؛ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻏﻴﺒﺖ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺳﺎﻟﺘﺸﺎﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻗﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻃﻠﻮﻋﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ
)ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ( ﭘﺲ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻳﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ۱۲۶۶ﻩ .ﻕ .ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ
ﺑﺮ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺍﺯﻝ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﮥ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻛﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ،ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻰ ﻭ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻃﺮﻳﻘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﻜﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯﻝ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﺟﺎﻥ ،ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺳﻮء ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺑﺪ ﻭ ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ )ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺻﺺ– ۱۸۲ ،۱۳۴ – ۱۴۳ ، ۸۵ – ۸۶ ، ۳۱۴ ، ۳۱۳
٣٩٨
(۳۰۷ – ۳۰۸ ،۲۵۹ – ۲۷۵ ،۱۸۱ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ .ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﻛﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺨﻠﺺ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ )ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ،۷ﺹ .(۱۳۸ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﺆﻳﺪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ )ﻉ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ)ﻉ( ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﻧﻬﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺗﻮ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺩﻳﻦ ﻭ ﭘﻬﻦ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﻋﺪﻝ ﺍﺳﺖ «.ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺘﻤﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ» :ﺑﻠﻰ ﻭﺍﻪﻠﻟ! ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺘﻰ ﻭ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺨﻠﺺ ﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺭﻭﺡ ﻳﻘﻴﻨﻨﺪ )ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺭﮔﻤﻰ( ،ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻻﻳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺣﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ« )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ ۸۲ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹ﺗﺼﺤﻴﺢ ۷ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ(. ﺧﻮﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻓﻮﻕ ﺫﮐﺮ »ﺩﻳﻦ ﻗﺎﺋﻢ« ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ،ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ »ﺩﻳﻦ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ« ﺟﺪﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻓﻮﻕ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ
ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ »ﺩﻳﻦ ﺍﻭ« ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ )ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ »ﺩﻳﻦ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ« ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ، ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺻﺺ ،۲۱۸-۲۲۴ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ .(...،۱۳ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﺍﺭﺩ ،ﻗﺎﺋﻢ
ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺷﺪﻩ )ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺹ (۳۳ﻛﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﺍﺑﻦ« ﻳﺎ »ﻓﺮﺯﻧﺪ« ﻳﺎ »ﺍﻭﻻﺩ« ،ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻦ ِ ﻓﺎﻃ َﻤﺔ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍء« ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ »ﻳﺎ ْﺑ َ )ﺹ( ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ )ﺱ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ،ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ
ﺷﻮﺩ .ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻣﻔﺎﺩ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ
ﻭﺭﺓِ « )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻭ ِﺍ ﻥ ﻟ َ َﻚ ﺍ ْﻟ َ ﻜ ﺮ ُﺓ َﺑ ْﻌ َﺪ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ ّْﺪ َ ،۷ﺹ .(۱۴ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٠٠ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۹۶ﻭ ۱۹۷ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٠١ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻧﺸﺮﻳﮥ ۱۶ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ .۱۹۹ ٢٠٢ ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺠﻔﻰ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ. ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺒ ً
٢٠٣ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺯﻝ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺁﻳﻨﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻯ ﺍﻭ ﻭ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭﺵ ﻭ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻫﺎﻳﺶ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯﺵ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ -ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ) .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻊ ﻼ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ۱۲۷ﻭ ۱۳۲ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ( .ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۲۰۴ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ. ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ،ﻗﺒ ً ٢٠٤ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺻﺺ ،۳۰۷-۳۱۶ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﺑﻴﺎﻥ
ﺩﺍﺭﺍﻟﺴﻼﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ» :ﺩﺭ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻗﺪﺱ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺑﻪ ّ
٣٩٩
)ﺑﻐﺪﺍﺩ( ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﺍﻓﻖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻈﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﺑﺼﺎﺭ ﺣﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ّﺍﻻ ﻗﻠﻴﻠُﻮﻥ ،ﻣﺸﺮﻕ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻮﻥ ،ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩﻯ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﻳﻮﺟ ُﺪ َﻭ َﻳ ُ ﻜ ُ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻗﻠﻮﺏ ﺻﺎﻓﻴﻪ ﻭ َﻗﻠﻤﺎ َ
ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻄﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻋﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ،ﻭﺻﺎﻳﺖ
ِ ﻭ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﻭ ﻣِ ﺮﺁﺗﻴّﺖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﺎ ،ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ،ﻫﺮ ﻳﻚ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﮤ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺍﺧﺘﻔﺎء ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ
ِ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﻫﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺗّﻘﺎء ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎﻭﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﻫﺎﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻣﻮﺟﺐ َﻭ ِ
ﺮﻳﻦ .ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻜ ُﺮﻭﺍ َﻭ َﻣ َ )ﺑﺎﺏ( ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﻔﻆ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺍﻋﺪﺍ ﮔﺸﺖ ﻭ َﻣ َ ﻜ َﺮ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ﺍﻪﻠﻟُ َﺧﻴ ُﺮ ﺍﻟْﻤﺎﻛِ َ
ﻫﻤﺖ ﺭﻭﺳﺎﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻠّﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺭ ﻭ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ّ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺭﻛﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺯﺍﻳﻞ ﻭ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﺪﺍﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ،ﺍﻋﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺏ ﺭﻳﺎﺡ ﻋﺎﺻﻔﻪ ،ﻣﺤﺮﻭﺱ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ
ِﺳﺮﺍﺝ ُﻣﻀﻰء ﺍﻣﺮ ﻭ ﺭﻛﻦ ﻗﻮﻳﻢ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺳﻞ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺑﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻴﻌﺎﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ
ﺍﺳﻤ ُﻪ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺩﺭ ِﺍﻋﻼء ﻧﺪﺍ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻟﻬﺬﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﻋﺪﺍﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻫﻞ ﺩﻋﻮﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ َﻋ ﺰ ُ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻟﻜﻦ ﻛﺴﻰ ﻭﻯ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﻏﺎﻳﺖ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺧﻔﺎ ﻣﻴﺰﻳﺴﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ
ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺑﻪ «ﺍﺳﻢ ﻣﺴﺘﻮﺭ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻕ ﺧﻄﻴﺮﮤ ﻣﺮﺍﻭﺩﮤ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﺿﮥ ﺩﻭﻝ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻋﻬﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺤﻤﻞ ّ ّ
ﻛﺎﻟﺠﺒﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍﺳﺨﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻟﺮﺯﻳﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ِ
ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻧﺼﻴﺮﻯ ﻭ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ﻇﻬﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﻛﻠﻤﮥ ﺧﻴﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ
ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺑﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﭼﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ) «...ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺴﺪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻋﻠﻨﻰ ﺗﺮ ﺍﺯﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ(» ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺳﻤ ُﻪ )ﺑﺎﺏ( ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﻭﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ َﻋ ﺰ ُ ﺩﺭ ﺑﻠﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺘّﻔﻖ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻟﻜﻦ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﺎﺭﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﻳﻚ ِ ﻧﺮﺩ ﻏﺮﻳﺒﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ
ﻃﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﮔﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﻧﻮﺍﺧﺘﻨﺪ .ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻗ ّﻮ ِ ﺕ ﺟﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻃﻠﺐ ﻧﻬﺪ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺍﻟﻰ
ﺍﻪﻠﻟ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﺯﻝ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ...ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺧﻔﺎ
ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻋﺮﺏ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺨﻔﻰ ﻭﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ« )ﺳﭙﺲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻏﻮﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻓﺼﻞ ﺍﻛﺒﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯﻝ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ(. ٢٠٥ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ،ﺩﻻﺋﻞ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ،ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ،ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ،ﺑﻬﺠﺖ ّ
ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ،ﻭ ...ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
٢٠٦ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ،ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ
ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ،ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻗﻄﻌﻰ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ )ﻣﺜﻞ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﻭ
٤٠٠
ﻏﻴﺮﻩ( ﻭ ﻳﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ )ﻣﺜﻞ ﺧﻼﺻﺔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۵ﺹ ۲۱۵ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻀﺮﺕ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻼﺻﺔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺑﻮﺩ( ﻭ ﻳﺎ ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ )ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺯﻟﻰ ﺭﺍ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﺨﺸﻨﺪ
ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺯ ﻣﺼﻨّﻔﺎﺕ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺝ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﻛﺮﺑﻼﻳﻰ ﻧﻮﮤ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ
ﻣﻬﺪﻯ ﺑﺤﺮﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﺧﻠﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺘﻰ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻧﻴﺰ
ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺆﻟﻔﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ (( ،ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﺛﺎﺭ
ﻼ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺷﺮ ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺁﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻄﺎﺑﻘﺶ ﺑﺎ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺜ ً
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
٢٠٧ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺭﺍ ،ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﭼﻨﻴﻦ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ» :ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ )ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ( ﺩﺭ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ )ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۲۱ﻩ .ﻕ( ﺍﺯ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺳﺖ) .ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ »ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ« ،ﺝ ،۲ﺹ ۱۸۹ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺿﺪﻳﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ،ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﻳﻚ ﻳﻚ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ
ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﺪﻩ ﺷﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ۷۰ﺑﺮﺳﺪ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ «.ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﻮﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ
ﺷﻤﺎﺭﻩ (۱۵۰ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ
ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ( .ﺩﺍﻋﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ...ﺍﺳﺖ )ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ
ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻋﺮﺑﻰ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﻜﻤﻰ)!( ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ )ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۲۱ﻩ .ﻕ (.ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺁﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ِﺣ َ
)ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۴ﻩ .ﻕ(( ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﻭ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﺑﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ »ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﺫﻛﺮ
ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ )ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺎﺷﺮ ﻣﺘﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ ،ﺭﺃﺳﴼ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻛﺴﺎﻧﻰ)!( ،ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ .ﺍﻪﻠﻟُ َﺍ ْﻋﻠ َُﻢ( ،ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻣﻰ
ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻘﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ
ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ» ،ﺑﻬﺎء« ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﻟﻌﻨﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺒﺎﺡ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ،ﺑﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ،ﺑﻪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺣﺰﻡ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ،ﺍﺳﺘﻌﺎﻧﺖ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﻣﻮﺯ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺭﺩ) «.ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺻﺺ .(۲۹۸-۲۹۷
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺤﻴﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﻟﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ
ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ )ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺤﻴﻰ ،ﺝ ،۲ﺹ (۱۹ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻧﺎﻇﻢ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ،ﺹ ۵۵۸ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ۱۰ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻳﺤﻴﻰ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ
ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ،ﺹ ،۱۵۵ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻚ ﻣﻼﻳﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ،۲ﺹ ،۲۸۳ﺍﺯ
ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ -ﻣﺜﻞ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻼء -ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ
ﻼ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﻋﻤ ً ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
٤٠١
٢٠٨ﺟﻬﺖ ﺍﻃﻼﻉ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ -ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻼ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﻮﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ -ﺫﻳ ً ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ (۱۵۰ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ» .ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ :ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺟﻮﻩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ
ﻧﺤﻮﮤ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﭘﺪﻳﺪﮤ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﺴﻞ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺮﻉ ﻣﺒﻴﻦ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﻣﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻬﺪﻯ« ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺷﺪ) ...ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻗﻴﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﺩﺭ » ُ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻣﺒﻴﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﺩ ِﺭ ﭘﺪﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ ﻣﺪﺗﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺳﭙﺮﻯ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺪ ﺍﻟﺪﻳﻦ، ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﻣﻊ ﻫﺬﺍ ّ
)ﭘﺴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻛﻠﻴﻢ( ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻃﻠﺒﻴﺪ .ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﺑﺎﻟﺼﺮﺍﺣﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻋﺪﻭﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﺗﻬﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ّ
ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻮﺣﺪﻳﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪ.
ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺪﻯ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ .ﺍﻭ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻗﺼﺮ ﺑﻬﺠﻰ )ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﺑﻪ ﺟﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺭﻗﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ،ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺴﻮﺑﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ )ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﻨﺎﻥ( ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻨﻄﻘﮥ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﻜﺎ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻴﻼ ﻳﺎﻓﺖ .ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ،ﺗﺪﺭﻳﺠﴼ ﺳﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ .ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺯ ﻋﻠﻨﻰ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺍﻛﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۹۶ﻋﻠﻨﴼ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﺳﺎﺧﺖ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻋﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻬﺮ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ۱۸۹۹ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻴﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻫﻠﮥ ﺍﻭﻟﻰ ،ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﮤ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﻨﺪ. ﻣﺪﺕ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ،ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻃﻮﻻﻧﻰ ّ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻭ ﻫﺒﻮﻁ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ،ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﻤﺮﻧﮓ ﻭ ﻛﻢ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۲۹ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺼﺮ ﺑﻬﺠﻰ ﺭﺍ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺨﺮﻭﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﻧﺒﻮﺩ .ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۷ﺩﺭ ﺍﺑﻨﻴﮥ ﺣﻮﻝ ﺑﻬﺠﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ .ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ »ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺘﺤﺠﺮ ﻭ ﺳﻨﮕﻮﺍﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ. ﺗﺘﻤﮥ ّ ﻣﺬﻫﺒﻰ« ،ﻳﻚ ّ ...ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻤﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻧﻘﺾ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﻴﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩ ،ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺮﻛﺸﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﻚ ﻣﺮﻛﺰ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ .ﺩﻛﺘﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻳﺪ ،ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﺧﺎﻧﻢ، َﺣ َﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ .ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﺮﺟﻤﻴﻦ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﺑﻮﺩ .ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻣﺼ ّﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﭘﻮﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺳﻮﺍ ﻭ ﻣﻔﺘﻀﺢ ﺳﺎﺧﺖ ...ﺣﻀﺮﺕ
٤٠٢
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﻓﺮﻳﺪ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ )ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ( ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ. ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ :ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻨﺪ ...ﺩﺭ ﻃﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻤﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ .ﻭﺟﻮﻩ ﻋﻤﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ : ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ) :(Ruth Whiteﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﺱ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻭﻻﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻧﺪ .ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ۱۹۲۶ – ۲۹ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩ .ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ »ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ« ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻳﻚ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺧﻂ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﻣﺘﻦ ﺧﻄﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻛﻪ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ،ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺳﺎﺧﺖ .ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺮﭘﺎﻳﮥ ﭼﻨﺪ ﻋﻜﺲ ﻭ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﺍﺻﻞ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻣﻨﻮﻁ ﮔﺮﺩﻳﺪَ .ﻣ َﻌﺬﻟﮏ ،ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻨﺸﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺳﺘﺨﻂ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺭﺩ ﺷﺪ؛
ﺻﺤﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ .ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭼﻨﺪﺍﻧﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﭘﻴﻤﻮﺩ ،ﺑﺮ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ّ
ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ .ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ،ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻭﻳﻠﻬﻠﻢ ﻫﺮﻳﮕﻞ ،ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ،ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺩﻋﻮﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﮔﺮﻓﺖ ،ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ) .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﻭﺍﻳﺖ ﺩﺭ ۱۹۴۱ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻤﻨّﺎﻯ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ(. ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ) :(۱۸۹۳-۱۹۸۵ﺩﺭﺳﺎﻝ ۱۹۲۹ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ،ﻛﻪ ﻣﻨﺸﻰ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﮊﻭﻟﻰ )ﻟﻮﺋﻴﺲ ﺍﺳﺘﻮﻳﻮِ ﺳﺎﻧﺖ( ﺷﺎﻧﻠﺮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ
ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﻣﻌﺬﻟﻚ ،ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺟﻬﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻭ ﺷﺎﻧﻠﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ .ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ، ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۳۰ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ِ ِ ﻣﻮﺟﺪ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﻫﻴﺄﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ .ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻜﺎﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ .ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻳﻨﻚ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻧﺎﺯﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ﺗﺤﺖ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﮥ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻓﺎﺋﻖ :ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ ،ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﺑﻪ
ﻻ َﺩﺑﻴ ُﺔ« ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺤﺖ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﻰ ﺗﺒﺎﺭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ْﺠﻤﻌﻴ ُﺔ ﺍﻟْﻌِ ﻠْﻤﻴ ُﺔ ﺍ َ ﻧﺎﻡ » َﺍﻟ َ ﻓﺎﺋﻖ ،ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺎﺋﻖ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪ .ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ
ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ.
٤٠٣
ِ ِ ﺧﻼﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ َﺍ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء :ﻗﻄﻊ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ
ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ .ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﻼﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺻﺒﻴﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﺮﻭﻏﻴﻪ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﻣﺎ ،ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺝ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺳﻬﻴﻢ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻫﮥ ۱۹۲۰ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ .ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺎﻛﻦ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻫﮥ ۱۹۳۰ﻗﻀﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ ﻧﻤﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻓﻨﺎﻥ )ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ،(۱۹۵۲ﭘﺴﺮ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ،ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺮﺍﻕ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺮﺍﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﻨﺪ .ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺑﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ؛ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﻓﻴﻀﻰ ،ﺣﺴﻦ ﻭ ﻧﻴﺮ )ﻧﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ (۱۹۵۲ ﻧﻴﺰ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﻳﻚ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ .ﻭﻯ ﺑﻴﻦ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻥ ﻼ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ .ﺭﻭﺡ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ،ﻗﺒ ً
ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺛﺮﻳﺎ ،ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﺎ ﻓﻴﻀﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ؛ ﻣﻬﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰ ،ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﻣﻨﺎﻛﺤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﻴﺮ ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﺷﻬﻴﺪ ،ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﻋﺎﺋﻠﮥ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺖ .ﭼﻮﻥ ﺑﻘﻴﮥ ﺍﻋﻀﺎء ﻋﺎﺋﻠﻪ ﺍﺯ ﻗﻄﻊ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻋﻀﺎء ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۹ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ،ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﻣﺠﺪﺍﻟﺪﻳﻦ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۹۵۱ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﻼﻑ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻳﺎﺽ ﻭ ّ
ﻧﻔﺲ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺷﺪ .ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ـ ـ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺗﺪ :ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻣﻮﺫﻳﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﺪﺕ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺑﺎ ّ
ﺧﺼﻮﺹ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ« )ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ،ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ
ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭﺝ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ .ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۵۰ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ. ﻧﻴﻜﻮ ﺭﺍ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ،ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﺒ ً
ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﻣﻦ() ...» :ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ( ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ) :(۱۹۵۷ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ،ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﭼﺎﺭﻟﺰ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ) .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻳﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺒﻼٔ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ؛ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﺸﺪ( ...ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺩ ﺷﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺎﻥ
ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ُﻭﻻﺓ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺭﻳﻤﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺟﺬﺏ
ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﺪ ًﺓ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ،ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺎﻃﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻳﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ
ﻛﻪ ﺭﻳﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻗﺾ ﻋﻬﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ.
ﻇﻞ ﻳﻚ »ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺭﻳﻤﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﻟﻬﺎ ،ﺑﺎﻻﺧﺺ ﺑﺎ ﺍﻧﻘﺴﺎﻡ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ،ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ .ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ّ
ﺛﺎﻟﺚ« ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻭﻧﺎﻟﺪ ﻫﺎﺭﻭﻯ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻳﻤﻰ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻣﻨﺸﻌﺐ ﮔﺸﺖ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ،۱۹۹۱ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻪ ﮊﺍﻙ ﺳﻮﻏﻮﻣﻮﻧﻴﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﻣﺎﺭﺳﻰ ،ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ،ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮﺍﻧﺴﻴﺲ ﺍﺳﭙﺎﺗﺎﺭﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ ﺍﺯ
٤٠٤
ﻫﺎﺭﻭﻯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺟﻮﺋﻞ ﻣﺎﺭﺍﻧﺠﻼ ،ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺭﻳﻤﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺳﻮﻡ« ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ِﺧﺮِﻓﺘﻰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻛﻬﻮﻟﺖ ﺳﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻯ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﺮﺩ .ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ
ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺭﺗﻮﺩﻭﻛﺲ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻭﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻣﻜﺰﻳﻜﻮ ﺍﺳﺖ .ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ )ﻃﺒﻖ ﺷﻴﻜﺎﮔﻮ ﺗﺮﻳﺒﻮﻥ ،ﻣﻮﺭﺥ ۱۰ﮊﻭﺋﻦ ،۱۹۸۸ﺑﺨﺶ ،۱ﺹ (۹ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺴﺖ .ﻓﺮﻗﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻭﻻﻳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻳﻤﻰ ،ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﻛﺲ ﻛﻴﻨﮓ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﻧﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﻮﻻﻳﺔ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ )ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻮﺩ ﻇﻞ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﻭﻻﻳﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ( .ﻛﻴﻨﮓ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ُ ۱۹۷۷ﻣﺮﺩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺭﺗﻮﺩﻭﻛﺲ ﺩﺭ ّ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻧ ّﻮﺍﺏ ﻭﻻﻳﺖ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﺮﺩ .ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ،ﻟﻼﻧﺪ ﺟﻨﺴﻦ )ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻫﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻘﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺜﺎﻕ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ(،
ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۰ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺍﺗﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ،ﺭﺳﻮﺍﻳﻰ ﻭ ﺑﺪﻧﺎﻣﻰ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ .ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻛﻮﭼﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺭﻳﻤﻰ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ۱۹۶۴ﻳﻚ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ .ﺍﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻜﺘﻮﺑﻰ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﺑﺸﺮ« ﻭ »ﺳﻤﺎءﺍﻪﻠﻟ« ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ »ﺑﻴﻮﺕ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ« ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻛﺮﺩ .ﺍﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻣﻰ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ،ﺟﺎﻥ ﻛﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﻣﺎﺭﻳﭙﻮﺯﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ .ﻭﻯ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩ .ﻳﻚ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻐﻨﺎﻁ ﻧﻴﺰ ﻣﺪﻋﻰ ﻧﺒﻮﺕ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻫﺮﻣﺎﻥ ﺗﺴﻴﻤﺮ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻮﺟﺰﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۷۱ ﺣﺪ ﺷﻮﻗﻴﺰﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﻨﺰﻝ ﻣﻰ )ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ (۱۹۷۳ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺩﻫﺪ« ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ ،ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺨﺸﻴﺪ .ﺩﺭ ﺳﻮﻳﺲ ،ﻓﺮﺍﻧﭽﺴﻜﻮ ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﺠﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﺗﴼ ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ
ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻮﺷﺖ .ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺠﻴﻠﻰ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ .ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ،۱۹۶۷ﭼﺎﺭﻟﺰ ﺳﻰ ﺑﺮﮔﺮ ،ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻴﻼﺩﻟﻔﻴﻼ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﮔﺬﺍﺷﺖ .ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻳﻚ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩ )ﻳﺎ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ( ﺩﺭ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺍﻣﺎ ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﺟﺎﻣﮥ ﻋﻤﻞ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ) «.ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ﺷﺮﺡ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻘﺾ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻓﻮﻕ ﭼﻜﻴﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ -ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻣﺜﻞ :ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ۱۹۲۱ﺗﺎ ۱۹۵۷؛ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﺝ۲؛ ﺍﺑﻼﻏﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ۱۹۵۷-۱۹۶۳؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﻭ
ﺩﺳﺘﺨﻂ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻧﻘﺾ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱
ﻧﺸﺮ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ،۱۹۹۹ﺻﺺ۱۷۹-۱۸۴ :ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ؛....
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﻮﻣﻦ ،ﻣﺂﺧﺬ ﺫﻳﻞ ﺟﻬﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ :ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻴﺜﺎﻕ؛ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ؛ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ؛ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻴﺮﺍﻪﻠﻟ؛ »ﭼﺎﺭﻟﺰ .ﻡ .ﺭﻳﻤﻰ«.
٢٠٩ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ
ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ﻭ ﺟﻨّ ِ ﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ...،
٤٠٥
٢١٠ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۶ﺻﺺ .۵۶-۵۹ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ :ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ
ﮔﻨﻬﻜﺎﺭ )ﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﺍﺛﻴﻢ« ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ) ﺑﻪ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻭ ﺭﻓﻘﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺶ ،ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺍﺯﻝ ﻭ
ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ،ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻧﺎﻗﺾ ﺍﻛﺒﺮ )ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ( ﻭ ﺣﺰﺏ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ،ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺑﺎﻃﻠﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺩﻭﺍﺋﺮ َﭘﺴﺘﺸﺎﻥ، ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻭﻋﻮﺩ ﻛﺎﺫﺑﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ،ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺳﺸﺎﻥ ،ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺗﺴﻠﻂ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ .ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ
ﺷﻜﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﻼﺋﻜﮥ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺼﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﺎﻇﺮﻳﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﻚ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺰ ﺑﺎﺭﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﻯ ِﺍﻭ )ﺭﻭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺧﺪﺍﺳﺖ( ﻛﻪ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ )ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺰ( ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻛﻪ ﭼﻴﺮﻩ ﻭ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻭ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ. ٢١١ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺟﺰﺍء ﻣﺬﮐﻮﺭﮤ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺻﺺ ،۲۲۶-۲۳۲ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺣﺪﻳﺚ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ،ﺹ۲۹۳؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ،ﺻﺺ ۳۲۷-۳۳۵ﻭ -۳۵۸ ۳۵۷؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺪﻋﺖ ﻭ ﺗﮑﻠﻢ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ،ﺻﺺ ۳۵۶-۳۵۴؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ،ﺻﺺ ۴۷۵-۴۶۹؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺩﭘﺴﻨﺪﻯ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ،ﺻﺺ ۴۳۱-۴۳۳ﻭ .۴۶۸-۴۶۳ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ِ ﻇﻬﻮ ِﺭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ِ
ﺩﺭﻭﻏﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﮐﺜﺮ ﺟﺎﻫﺎ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭﺧﻠﻖ ،ﺟﻠﺪ ،۴ﺻﺺ .۴۱۸-۴۲۸
ﺩﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ، ﻣﺨﺘﺺ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ َﻣﻌﻤﻮﻝٌ ﺑِﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻠﻬﻢ ﻓﻘﻂ ّ ﻭ ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ُﻣ َ
ﺣﻖ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻃﺎﺕ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ -ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ -ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﺭﮎ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ّ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ »ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ« ،ﺻﺺ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ،۳۰۰-۲۹۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﮎ ﺍﻫﻤﻴّﺖ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺍﺟﺰﺍء ﺁﻥ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ّ
ﭼﻄﻮﺭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺟﻌﻞ ِ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﺩ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺣﮑﻢ ﻧﻬﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ. ٢١٢ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﺝ ،۳ﺻﺺ ۴۴۳ ،۴۴۴ ٢١٣ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺟﻠﺪ ،۴ﺻﺺ ۲۵۷-۲۵۹ ٢١٤ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﺎﻻﺕ ﻧﺎ ﻣﺘﻌﺎﺩﻟﺶ ﺑﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﺎﻝ ،۴۳ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۲۱ﺑﺪﻳﻊ ) ۱۳۴۳ﺷﻤﺴﻰ ﻭ ۱۹۶۴-۶۵
ﻣﻴﻼﺩﻯ( ،ﻧﺸﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺻﺺ ۱۳۷...۱۳۲ ...۱۲۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺭﻳﻤﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﺷﻜﺴﺘﻪ .ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩﺵ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻋﻤﻮﻳﺶ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﺎﻣﮥ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮊﺍﻧﻮﻳﮥ ۱۹۶۴ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻠّﻰ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺍﻯ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻕ ﺁﺳﻴﺎ ﻧﻮﺷﺖ» :ﻣﺤﺘﺮﻣﴼ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻛﺎﺭﺗﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺟﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ َﺍ َﺑﻮﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻤﺎﻣﺄ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ
٤٠٦
ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻛﻠﻴﻪ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﺩﻋﺎﻳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻳﻰ ﺟﺰ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻡ .ﺑﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ) «.ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺹ .(۱۳۵
٢١٥ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ، ۸۴ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ،ﺍﺯ
ﻉ .ﺑﺎﻗﻰ ،ﺻﺺ ۶۲ :ﻭ ۱۹۴ﻭ ۲۸؛ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۱۴۲۲ﻣﻮﺭﺥ ۱۰ﺁﺑﺎﻥ ،۱۳۶۰ﻧﻄﻖ ﺁﻗﺎﻯ ﺟﻨّﺘﻰ.
٢١٦ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺳﺖ -ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻈﻠّﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻏﺎﺭﺕ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ -ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ -ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ -ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻭﻗﻌﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻧﺸﺪ ،ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ» :ﺭ ّﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ« ﺩﺭ
ﺏ ِﻟ ْﻠ ﺘﻘﻮﻯ«، ﺧﺮﺩﺍﺩ۱۳۵۰؛ »ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺭﻛﺸﻮﺭ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۶۰؛ » ِﺍ ْﻋ ِﺪﻟُﻮﺍ ُﻫ َﻮ َﺍ ْﻗ َﺮ ُ
ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺴﺮﻭ ﺷﺎﻫﻰ ،ﺳﻔﻴﺮ ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﺗﻴﻜﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﻛﻤﻴﺘﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۶۱؛ )ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۶۷۷۶ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۶۱/۵/۲ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(؛ ﺳﺨﻦ ﺍﻫﻞ ﺩﻝ ﻣﻮ ّﺭﺥ ،۱۳۵۹ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ »ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻬﺪﺍﺭﻯ« ﻭﻗﺖ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﮥ
ﺷﻤﺎﺭﮤ ۷۵۶۰ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۵۹/۱۰/۱۰ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺷﺎﻏﻞ؛ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻴﻤﺴﺎﺭ ﻇﻬﻴﺮ ﻧﮋﺍﺩ ،ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﻗﺖ ﺳﺘﺎﺩ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﻭ ﻋﻀﻮ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺩﻓﺎﻉ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﺎﭖ
ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻴﺘﺮ ﺩﺭﺷﺖ »ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﻡ ﻛﺎﻓﺮ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۶۱؛ »ﺷﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﮔﺬﺷﺘﻪ
ﺍﺳﺖ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ،۱۳۵۷ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۵۸ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻰ
ﺷﻮﺩ» :ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ! ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﺎﻧﮓ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ«...؛ »ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﺷﻜﻮﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ« ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۵۸؛
ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۵/۱۰/۱۱؛ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ،ﻧﻪ ﺁﺏ ﻭ ﮔِ ﻞ؛ ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﻛﻤﻨﺪ ﺗﻮ ْﺤ ْﺰ َﻥ َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻋ َﺘ َﻨﻘﺎ؛ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺁﻳﺖ ﻛﻤﻨﺪ؛ ِﺍ ﻥ ﺍﻟ ﺴﺮ ُﻭ َﺭ َﻭ ﺍﻟ ُ
ﺍﻪﻠﻟ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﺮﻉ ،ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۱۴۸۸ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۳۶۰/۱۰/۳۰؛....
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻨﺼﻒ ،ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۱۳۶۱ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺴﺮﻭﺷﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۱ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻔﺼﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ .ﺩﺭ ﺻﺺ ،۲-۴ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ۱۷ ّ
ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ» :ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ )ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺴﺮﻭﺷﺎﻫﻰ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» ،ﮔﻮﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ۶۰ﻳﺎ ۷۰ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ۶۰ﻳﺎ ۷۰ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﺧﻴﺮ( ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﻋﺪﻡ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻞ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺭﮔﺎﻧﻴﻚ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻭ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ) «.ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ
٤٠٧
ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ،۲ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ »ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺁﮔﺴﺖ ،۱۹۸۳ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ،ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺍﻛﻨﻮﻥ )ﺳﺎﻝ (۱۳۶۲ﺍﺯ ﺻﺪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﺷﻮﺩ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻋﺪﺍﻣﻰ ۶۰ﻳﺎ ۷۰ﻧﻔﺮ ،ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩ )ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ (۲۰۰ﻭ ﺑﻘﻴﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻼ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭﻛﺎﺭﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ )ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﺮﺩ .ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﻋﻤ ً
ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﻭ ﻣﺸﻘﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺷﻮﻧﺪ( ﻋﻤﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻠﺨﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ،ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍﻣﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﻣﺼﺎﺩﺭﮤ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺳﺎﻗﻂ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻜﻨﻰ ﻭ ِﺍﻋﺎﺷﮥ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ -ﭘﺰﺷﻚ -ﻣﻬﻨﺪﺱ -ﺗﻜﻨﻴﺴﻴﻦ -ﺩﺑﻴﺮ ﻭ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰﺍﺭﺍﻥ ﺻﺪﻳﻖ ﻭ ِ
ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﺳﻠﺐ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺍﺯ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﺍ
ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩﻥ ،ﺣﻘﻮﻕ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﭘﻴﺮﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻧﻜﺮﺩﻥ ،ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻥ، ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ،ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺍﻧﺪﻥ ،ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻘﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ،ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺣﺘﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺩﻥ ،ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ،ﻧﺴﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻮﺩﻩ ﺷﻼﻕ ﺯﺩﻥ ،ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﺷﻼﻕ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎء ﺗﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﻁ ﻗﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻬﺮﺍﺳﻴﺪﻥ ،ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﻣﻌﺒﺮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻏﺎﻳﺒﺸﺎﻥ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺩﻥ ،ﺍﻣﻼﻙ ﻭ ﺑﺎﻏﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻏﺼﺐ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ،ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺮﻳﻀﮥ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺪﻥ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻒ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ، ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﺭﺕ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺭﻗﺒﻪ ﺍﻣﻼﻙ ﻣﻮﻗﻮﻓﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺿﺒﻂ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻓﻦ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﮥ ﭘﻮﻝ ﮔﺰﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮﺩﻥ ،ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﻪ ﺭﺍ ﺗﺼﺮﻑ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﺼﺐ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﻜﺘﺴﺒﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻛﺎﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩﻥ ،ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻛﺎﺭﮔﺮﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺎﺕ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻥ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻮﺣﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﺪﻳّﻨﻴﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﻌﺰﺯ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ
ﺭﺩﻳﻒ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻭ ِﻓ َﺮﻕ ﺿﺎﻟّﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ،ﻫﻴﺌﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﻯ ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺷﺎﻏﻞ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﺬ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﻳﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺣﻢ ﻧﻜﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ
ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ،ﻧﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ،ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ،ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻟﺠﮥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﺑﻬﻴﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩﻥ ،ﻭ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻃﺒﺎﺑﺖ ﻧﺪﺍﺩﻥ ،ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﺜﻴﺮ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻟﻤﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻥ،
٤٠٨
ﺯﺍﺭﻋﺎﻥ ﻭ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺩﺭ ﻣﻠﻚ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﺮﺩﻥ ،ﺍﺯ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻛﺴﺐ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩﺩﺩﺍﺭﻯ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ ،ﺍﺭﺯ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﺟﻬﺖ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻋﻤﻞ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ،ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﺴﺘﻨﺪﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻗﻀﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭﻗﻌﻰ ﻧﻨﻬﺎﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮ ّ
ﻼ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻖ ﻭ ﻣﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻤ ً ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺣﻜﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺍﺭﺩ .ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺻﻒ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ«.
٢١٧ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻃﻴﺐ ،ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ) .ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ
ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺍﺯ ﻉ .ﺑﺎﻗﻰ ،ﻧﺸﺮ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﺍﺳﻔﻨﺪ ،۱۳۶۲ﺻﺺ،۸۹-۹۱ ،۹۴-۹۵ ،۸۷ ،۴۳ :
.(۲۲۸
٢١٨ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺹ ) ۵ -۶ ،۹۶ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﻴﮥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﻄﻴﻠﻰ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺶ(. ٢١٩ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺭﺍ ،ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ۱۳۵۸/۲/۱۲ﺩﺭ ۱۰ﺻﻔﺤﻪ ،ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ. ٢٢٠ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ؛ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛... ٢٢١ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ ﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ۱۰ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۱۴ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ٢٢٢ﻣﺜﻞ ﻛﺸﻒ ﺷﺒﻜﮥ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻭ ﺣﻮﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ«)!(؛ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ)!(؛ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻜﺸﻮﻓﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺍﺳﻘﻔﻰ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۹؛ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﺗﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ؛ ...ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﭙﺎﻩ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﻼﻉ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﺑﻮﺩ )ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(. ٢٢٣ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﻫﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻃﻮﺭﻯ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻳﺎ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻣﻘﻨﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭘﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ)!( ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ ،ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻋﺜﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﺣﺎﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺗﺎ ﭘﻴﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ،ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ،ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺟﻨﺒﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻌﻠّﻖ ﻭ ّ
ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ،ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺮﮒ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﻥ ﭘﻮﻝ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ
٤٠٩
ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻋﻰ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ)!( ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ!ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻭ ﺑﻌﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﻫﻤﮥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺳﻌﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ،ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻻﻗﺼﻰ ،ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﻋﺎﻧﺎﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ،ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ،ﭘﺲ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺳﻌﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﺑﻌﺚ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻰ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺁﻥ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ. ٢٢٤ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ٢١٦ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٢٥ ﻻ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺻﻮ ً
ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻯ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺣﺘﻰ ﭘﺨﺶ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺻﻼﺡ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﭘﺨﺶ ،ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۹۹ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ،ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﻍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺳﻮﺍﻳﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﺪ .ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺠﻠﻪ ﺯﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺩﺭﺝ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ،ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﺪﺍﺩ ،ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺭﺟﺢ ﺍﺯ ﺣﺘﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺳﻜﻮﺕ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﺟﺒﺮﴽ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪ .ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻮﺭﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭﭘﻨﻬﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﺴﺒﻰ ﻋﻠﺘﻰ
ِ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻧﻘﺸﮥ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺟﺰ ٢٢٦ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ٢١٦ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
٢٢٧ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ »ﻣﻮﺳﺴﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ .ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ۱۳۶۹؛ ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ ﺑﻬﺎﺭ۱۳۷۰؛ ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ﭘﺎﻳﻴﺰ۱۳۷۰؛ ﭼﺎﭖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻬﺎﺭ ۱۳۷۱؛ ﭼﺎﭖ ﭘﻨﺠﻢ ﭘﺎﻳﻴﺰ ۱۳۷۱ﺩﺭ ۵۲۵۰۰ ﻧﺴﺨﻪ )ﭼﺎﭘﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﺎﭖ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﭼﺎﭖ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻢ(. ٢٢٨ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺝ ،۱ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺻﺺ ۶۳۶ﺗﺎ ، ۶۸۱ﻭ ...ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﮤ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ۱۵۰۰ﺻﻔﺤﻪ ﺩﺳﺘﻨﻮﻳﺲ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ۱۳۶۳ﺗﺎ ۱۳۶۶ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺹ . (۶۴۲ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ، ﻣﻄﺎﻟﺐ ،ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺟﺰﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ) ﻫﻤﺎﻥ، ﺝ ،۱ﺹ (۱۹ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ »ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ« » ،ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ«» ،ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ«» ،ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺭﺗﺶ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻭ »ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻧﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ« ) ﺝ ،۲ﺻﺺ (۵۱۹-۵۲۰:ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ) ﻧﻜﺘﻪ ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺝ ، ۲ﺹ ۵۲۰ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻋﻤﺪﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺗﺎ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ،ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﺘﺎﺭﻫﺎ ،ﭘﻰ ﻛﺎﻭﻯ
٤١٠
ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺭﺳﻮﺥ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻄﻪ ﺟﻮ ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮔﺮ ﻏﺮﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﻬﻦ ﻣﺎ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ .ﻃﺮﺡ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﻣﺰ ﮔﺸﺎ ﻭ ﻛﻠﻴﺪﻯ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻛﻮﺭﺍﻥ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻄﺒﻴﻘﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻛﺸﻒ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺍﺳﺖ .ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎ ﮔﺎﻩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﺴﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ« .ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ،ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(. ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ۲۷/۲/۱۳۶۶ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﮑﺘﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ)ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۱ﺹ (۶۴۳ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﺸﺪﻩ ،ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ۵ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻴﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ۱۲ﺁﺑﺎﻥ ۱۳۶۲ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻼ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ)ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ ۶۳۵:ﻭ !(۶۳۸ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻗﺒ ً ۱۶۳ﺗﺎ ۱۶۵ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٢٢٩ﻣﻨﺸﺎء ﺍﻳﻦ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺋﻴﺲ »ﺩﻓﺘﺮ ﻭﻳﮋﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ« ﺷﺎﻩ ،ﻭ ۱۲ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻧﺎﻇﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ )ﺝ ،۱ﺻﺺ ۳۷۷ﻭ (۱۸ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ)!( ،ﺩﺍﻧﺴﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻋﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺸﺪﮤ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ -ﻳﺎ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺍﺋﻤﺄ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ» ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ«)!( -ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻃﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻌﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ،ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺰ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﮥ ﻧﻈﺎﻡ ،ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ
ِ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻴﺮ ﺍﻟﻤﺎﻛﺮﻳﻦ ﺑﺎﻃﻞ ﺳﺎﺧﺖ ،ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﮐﺘﺒﻰ ﻭ ﺻﻮﺗﻰ-
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﺴﻰ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ
ﺮﻳﻦ َﻭ ﻛِ ﺬْ ِﺏ ﺒﺎﺭﻙَ َﻭ َﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣِ ْ ﻦ َﺟ ْﻌ ِﻞ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻔ َﺘ َ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ِ َﻭ َﺗ َﻘ ﺪ َﺱ َﻭ َﺗ َ
ﻤﻴﻦ. ﺍﻟ ُْﻤ َ ﻭﻫﺎﻡ ﺍﻟ ُْﻤ َﺘ َﻮ ِّﻫ َ ﻜ ِّﺬ َ ﺑﻴﻦ َﻭ َﺍ ِ
٢٣٠ﺩﺭ ﺝ ،۲ﺹ ۲۴۳ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺎﭘﻮﺭ ﺟﻰ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ،۱ﺹ ،۳۷۳ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ. ٢٣١ﺟﻠﺪ ،۲ﺻﺺ .۳۹۲،۳۷۴،۳۷۲ ٢٣٢ﺟﻠﺪ ،۲ﺹ .۲۴۳ ٢٣٣ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ،ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺻﺺ ۹۸-۹۹ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﺎﻗﺾ
ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ
٤١١
ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﭘﻮﺭ ،ﻧﺸﺮ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ ،ﭼﺎﭖ ، ۱ﭘﺎﻳﻴﺰ ،۱۳۶۹ﺹ .۲۳۸ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ،
ﺫﻳﻞ ﻋﺒﺎﺭﺕ »ﺍﻯ ﺳﻠﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء« ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻟﻮﺡ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺰﻳﺰﺍﻪﻠﻟ ﺧﺎﻥ ﻭﺭﻗﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ» :ﺩﺭ ِ
ﻫﻤﻴﻦ ﻟﻮﺡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء َﺟ ﻞ َﺛﻨﺎُ ﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻗﺎ ﺭﺿﺎ ﻗﻨﺎﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺰﻳﺰﺍﻪﻠﻟ ﻭﺭﻗﺎ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺭﻗﺎ ﻫﻢ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻪﻠﻟ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺩﺭ ﻗﻮﻧﺴﻮﻟﺨﺎﻧﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﺨﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺑﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺤﻨﺖ ﻭﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺼﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﺩ؛ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻋﺠﺎﻟ ًﺔ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﻻﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﮐﻰ ﻗﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﻴﺮﺩ.
ِﺍﻧﻤﺎ ُﻧﻤﻠﻰ ﻟ َُﻬﻢ ﻟ َِﻴﺰﺩﺍ ُﺩﻭﺍ ُﮐﻔﺮﴽ) «...ﻣﻬﻠﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻔﺮ ﺭﺍ -ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﮐﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ۱۷۲ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ( .ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ. ٢٣٤ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺫﻳﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ :ﻛﺘﺎﺏ
ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻠﻮﻙ؛ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ؛ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ
ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ؛ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ؛ ﺧﺎﺗﻤﻴﺖ؛ ُﺩﺭﺝ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﻓﺮﺍﺋﺪ؛ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ؛
ﻧﻘﺶ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻣﺜﻞ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ؛... ٢٣٥ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
٢٣٦ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﻭ ۳؛ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۲۳۰؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ) ۲۱۴ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺷﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻮ ّﺭﺥ (۱۳۵۷؛... ٢٣٧ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۳۸۶ﺑﻪ ﺑﻌﺪ.
٢٣٨ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ،ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۳۸۸ ،۳۷۵ ،۲۷۴،۳۳۶ﺗﺎ ...،۳۹۲
٢٣٩ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ ۶۳۷-۶۳۶؛ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ .۲۱۵ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ.ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ِﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ
ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ،ﺹ ۸۸ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺳﺎﺑﻖ)ﺳﺎﻭﺍﻙ( ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺿﺒﻂ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ
ﻼ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻠﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ،ﻣﺜ ً ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ۶۲ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺑﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﻗﻴﻦ )ﻟﻘﺒﻰ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ( ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ،ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺎﻭﻗﻊ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ«.
٤١٢
ﻭ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺫﻛﺮﻯ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ٢٤٠ﺿﻤﻴﻤﮥ .۲ ٢٤١ ﻼ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ،ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻗﺒ ً
ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻌﻠﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩ.
٢٤٢ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺻﺺ ۶۵۲-۶۸۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٤٣ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۱ﺹ .۶۴۰ ٢٤٤ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۲۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٤٥ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻬﻢ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻧﻈﺎﻡ ﻳﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻬﻢ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ .ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻠﺨﺎﻟﻰ ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻰ
ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﮋﺭﺍﻫﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻃﺒﺮﻯ ،ﻭ) ...ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺻﺺ ۵۱۹-۵۲۵ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺝ ۲ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
٢٤٦ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺝ ،۱ﺹ .۶۳۶ ٢٤٧ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ .۶۴۲-۶۴۳ ٢٤٨ﻫﻤﺎﻥ ،ﺝ ،۲ﺹ .۳۷۶ ٢٤٩ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻳﺎ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ .۳۵۱ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺣﻜﻤﻰ ﺗﻬﺬﻳﺒﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻜﻤﻰ ﺗﺸﺮﻳﻌﻰ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﻻﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﻫﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻜﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(.
٢٥٠ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ )ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ( ،ﺻﺺ .۴۷۵ ،۴۷۴ ،۳۵۲،۳۵۱ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﻨﻬﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻣﺮﺟﻌﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺹ ۳۵۲ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ،ﻣﺒﺤﺚ »ﻣﺠﺮﻡ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻋﻔﻮ« ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٥١ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ۲۹ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺵ ،ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎﻥ ،ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺧﺎﺻﻰ ﺭﺷﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪ .ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻨﻪ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺫﻳﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ :ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺝ ،۸ﺻﺺ ۱۷۱-۱۷۶؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ
ﺟﻬﺎﻥ ،ﺻﺺ ۸۷ ،۸۵ ،۷۶ ،۷۵ ،۷۴ ،۷۳ ،۲۷ ،۲۶ ،۲۵ ،۷؛ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۵۲ﮊﻭﺋﻴﻪ ،۱۹۹۲ﺻﺺ ۲۷-۳۱؛...
٤١٣
٢٥٢ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﺻﺮﻓﴼ »ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ّ
ﻫﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ،ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻯ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺁﺭﺍء ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ.
٢٥٣ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ،۹۳۳-۹۳۲-۹۳۱ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۶ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۸۲ﺗﺎ ۱۹ﻣﺮﺩﺍﺩ .ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﻠﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ »ﺑﺮﺷﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻓﺮﻋﻰ ﺳﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ» :ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﮤ ﺗﺎﺟﺮﺍﻥ ﺗﺮﻳﺎﻙ«» ،ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ«» ،ﺭﺧﻨﮥ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﻀﺖ ﺟﻨﮕﻞ«.
٢٥٤ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻗﺴﻤﺖ ۲۲۲ﺁﻥ ،ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ؛ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻯ
ﻼ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﻠﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ،ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۲۰۱۲ﺷﻨﺒﻪ ۱۶ﻣﻬﺮ ۱۳۸۴ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻰ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻥ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺳﻜﻮﺕ ﺑﻮﺩ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎ ﻧﺸﺮ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺳﻜﻮﺕ ﺭﺍ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ!
٢٥٥ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ َﺗ ِﺒﻊ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ
ﺍﺳﻼﻓﺶ ﭼﻮﻥ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﻌﺘﻨﺎﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺍﻣﺎ
ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﮤ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ،ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻨﺪﻯ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻫﻨﺪﻭ ﻭ ﺑﻮﺩﺍﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﻭ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺖ ﺍﻟﺬﻯ َﻛ َﻔ َﺮ« )ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺑﻘﺮﻩ، ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﺷﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ۱۶۴ﺳﺎﻝ ،ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ! » َﻓ ُﺒﻬِ َ ﺗﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ(. ) (۲۶۰ﺁﻧﻜﻪ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻰ ﻭ ّ
ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ -ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ -ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻟﻄﻔﺄ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ؟! )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻼ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۱۷ﻗﺒ ً
ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ)!( ﻭ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ! )ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۱۷ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﮔﻮﺑﻠﺰ ﻭﺯﻳﺮ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﮔﻔﺖ! ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻤﻚ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ! ﺣﺎﻝ ﻼ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ۳۵ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻳﺪ ،ﺑﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً
۲۹-۳۳ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺁﻳﮥ ۸۳ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ۴۴-۵۲ﺳﻮﺭﮤ ﺣﺎﻗﻪ ،ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺩﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺍﺵ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﺑﺪ ،ﻭﻟﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ﻭ ﻫﻨﺮﻯ ﺁﻧﺮﺍ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ .ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻳﺮﮤ ّ
ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ
٤١٤
ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻻﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﺷﺄﻥ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺘﻮﻫﻤﻴﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ّ ٢٥٦ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺹ ۱۸۷؛ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ،ﺝ .۱۳ ٢٥٧ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۱۸۹ ٢٥٨ﺗﺮﺟﻤﻪ ،ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ،ﺹ .۴۳ ٢٥٩ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۳۱ ٢٦٠ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۱۴۳-۱۴۶؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻭ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۳ﺻﺺ -۳۹۹ ،۴۴۷ ،۴۴۱ ،۳۸۸ ۴۸۹-۴۹۰ ،۳۹۸؛ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﻭ ﻧﻄﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ ،ﺻﺺ .۲۹۱- ۲۹۸ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺼﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺶ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ۵-۶ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺟﻠﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻛﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﻢ ﻫﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﺘﻨﺒﻄﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﻰ ﺭﺍﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ .ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻪ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ،ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻻ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻟﻰ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﭼﻮﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ً
ﻼ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻨﺪ ،ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً
ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﮤ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.
ﻼ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺘﺮﺍﻳﺴﺘﻦ ،ﻛﺸﻴﺶ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ ،ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﺭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺼﺮﻯ ،ﻗﺒ ً
ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺤﻴﻂ
ِ ِ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ!( ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ۷۰ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺧﻮﺩ )ﺑﻪ »ﺿﻤﻴﻤﻪ« ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﮔﻮﻫﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ )ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ( ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻠﻜﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﻰ ﺍﺵ ،ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﻌﻔﺮ ﺧﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺸﻴﺮ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ،ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ )ﺍﺯ ﺭﮒ ﺗﺎﮎ ،ﺝ ،۲ﺹ ،(۱۵۹ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﻫﻤﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ -ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﻮﻧﻰ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ
٤١٥
ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ -ﺑﺎ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ،ﺑﻄﻼﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﻭ ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﻗﺒﻼٔ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻴﭽﺮﻳﻪ ﺍﺵ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ
ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻯ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ -ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ( -ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻇﻨﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ) .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺤﻴﻂ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﺎﭖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۲ﻭ ، ...ﻧﺸﺮ ۱۳۲ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ...ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻠﮑﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۹ﺻﺺ ۱۴۳-۱۴۴ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ،ﻣﻔﺘّﺶ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ۱۳۸۳ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﺴﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻣﺤﻴﻂ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ
ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﺤﻴﻂ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﺤﺎﻁ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍ ّﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؛ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ. ٢٦١ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ۱۳۸۰ﻭ ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ ۱۳۸۱ ٢٦٢ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ،۸۵ﻧﻘﺪﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻴﻼﻧﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﻳﺖ
www.negah32.infoﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٢٦٣ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻨﻴﻊ ،ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﺶ ،ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۳ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﻭ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﺄ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. ٢٦٤ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺹ .۴۵۰ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۲۷ﻭ ﺑﻪ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ،ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ّ
ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ.
٢٦٥ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۴ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ،۳ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ۱۶ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ۲۷ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ،ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ،ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ،ﻋﻠﻤﻰ ،ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٢٦٦ﺗﻈﻠّﻢ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ
ﻣﻜﺎﺗﺒﺎﺕ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻫﻴﺄﺕ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ،ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۶ﺗﺎ ،۱۳۸۴ﻧﺸﺮ ﺛﺎﻟﺚ ،ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ،۱۳۸۴ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺩﻛﺘﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻬﺮ ﭘﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻴﺄﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺑﺨﺶ ﻫﻔﺘﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺭﺳﻤﻰ ،ﺻﺺ -۶۳۹ ،۸۶۷ ،۸۶۵ ،۸۶۳ ،۸۶۲ ،۵۹۵ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﻣﺸﺘﻰ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﺫﻳﻞ ﺍﺳﺖ :ﺣﻘﻮﻕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺩﺭﺳﻰ
ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﺛﺒﺖ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﻧﻘﺾ ﺍﺻﻞ ۲۸ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ؛ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ؛ ﻣﺼﺎﺩﺭﮤ ﺍﻣﻼﻙ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻜﺎﺭﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ .ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻮﺭﺥ ،۱۳۷۷/۶/۱۴ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۷۷-۱۵۶ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ
٤١٦
۲۴ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﮥ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ)!( ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۵۰۰ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ - ۷/۷/۱۳۷۷ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۹ﺁﻣﺪﻩ -ﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﺳﺎﻳﻞ ،ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﻀﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭﺳﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻞ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﺎﺻﻪ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟّﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺍﺳﺖ «.ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻋﻨﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ
ﺩﺍﻟّﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻓﺮﻗﻪ ﺿﺎﻟّﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ )ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ» ،ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﻭ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ ِ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ! ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟّﻪ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ («.ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻣﻠّﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰۰ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻫﻨﻮﺯ ّ ﻫﻢ ﻣﻌﻀﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺣﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ
ﻣﻠّﺖ ﻣﻔﺘﺨﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻗﻀﺎﻳﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﻛﺮﻧﺪ.
٢٦٧ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ
ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﺍﺕ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ ،۳ﻭ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠّﻰ ؛...
٢٦٨ﭼﻜﻴﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ »ﺍﺷﺎﺭﻩ« ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹۳۱
ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۶ﻣﺮﺩﺍﺩ ،۱۳۸۲ﺹ ۱۳ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ. ٢٦٩ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺝ ،۷ﺹ .۱۷۴ ٢٧٠ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺝ ،۶ﺹ.۲۴۴
٢٧١ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣﺪﻧﻴّﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ،ﻧﺸﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۵۸ﺑﺪﻳﻊ ۱۳۸۰ ،ﺷﻤﺴﻰ۲۰۰۲ ،
ﻣﻴﻼﺩﻯ ،ﺹ .۷ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ،ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۱۰ﻩ .ﻕ ۱۸۹۳ ،ﻡ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ
ﺳﺎﻝ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻴﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ۱۲ ،ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻓﻴﻤﺎﺑﻴﻦ ﻭ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻭ ﻗ ّﻮﮤ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻭ ﻗ ّﻮﮤ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ
ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺭﻋﻴﺖ )ﻛﻪ ﺭﻋﻴﺖ ﺭﺍ »ﻭﺩﻳﻌﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ« ﻭ »ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺖ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ( ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﻓﺘﻨﻪ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ) .ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﻳﺐ
ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺭﺍ ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩ ،ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۲۷ﻭ ۱۲۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(. ٢٧٢ ﺗﻮﻫﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺑﺤﺚ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ » ّ
ﺍﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
٢٧٣ ﻼ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺩﺭ »ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ«... ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﮔﻮﻳﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺜ ً
ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ«!
٢٧٤ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ .۹۹-۱۹۱
٤١٧
٢٧٥ﻣﻘﺎﻟﮥ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟« ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻳﺎﻟﺜﺎﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۳۳۹ﻣﻮ ّﺭﺥ
ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ،۱۳۸۴/۶/۹ﺹ .۹
٢٧٦ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻴﻮﺕ ﺍﺭﻭﻧﺴﻮﻥ ،ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﻜﺮ ﻛﻦ ،ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺭﺷﺪ ،۱۳۷۳ ،ﻓﺼﻞ
.۶
٢٧٧ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۷۰ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ. ٢٧٨ﺗﺬﻛﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﺮﻳﺐ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻫﻴﭻ ﻧﻈﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ّ
ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻓﻼﻥ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ.
٢٧٩ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻌﻀﻰ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﺍ ﻣﺘﺄﺳﻒ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰّ ،
ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻣﻮﻫﻮﻣﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻘﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻋﻜﺲ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺥ ﺍﺭﺩﺷﻴﺮ ﺟﻰ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ ،ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭘﺲ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻻﺑﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ّ
َﻭﻫﻢ ِ◌ ﺁﻥ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ .ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻘﻖ ﻟﺠﻮﺝ
ﻭ ﺳﻤﺞ ،ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﺠﺮﻩ ﻧﺎﻣﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ
ﺩﺍﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ .ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ،ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺑﻂ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ،ﺭﺑﻂ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ.
)ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ »ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ« ﻛﺘﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺝ،۲
ﻼ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ( .ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻫﻢ ﻧﻜﺮﺩ ،ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺜ ً
ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺴﺐ ﺍﺻﻠﻴﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ« ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﻮﻫﻢ« ﺍﻭ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﻓﺎﺵ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ! ﻭ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﻋﻤﺪﴽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ »ﻧﻈﺮﻳﮥ ّ
ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﺏ ﮔﻞ ﺁﻟﻮﺩ ﻣﺎﻫﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺳﻠﻄﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ! ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻫﻢ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ.
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ،ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﺍﻯ ﺍﻟﻈ ِ ﻦ ُﺟ ُﻨ ِ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ« )ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﻮﺩ ﺏ َﻧ ْﺴ َﺎﻟ َ ﻨﻮﻥ َﻭ ْ َ َﺭ ِّ ﺤ َﻔ َﻈﻨﺎ ﻣِ ْ ُﻚ ِﺑ َﺎ ْﻥ َﺗ ْ
ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ( .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺮﺍﻯ
ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ِ ﺷﺮﻉ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ،ﻭ ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻼ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺗﻌﻤﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻛﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺜ ً
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺘﺮ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ -ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﻼ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺣﺎﻭﻯ ۱۶۰۰ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻴﺴﺖ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﺜ ً
٤١٨
ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ۱۲۵ﻣﻮﺿﻮﻉ ،ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﮥ ﺭﺍﺿﻴﮥ ﻣﺮﺿﻴﻪ ،ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ،ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻤﺮ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﭘﻰ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ -ﻭ ﻧﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ -ﺁﻳﻨﮥ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺳﺎﺯﻳﻢ. ٢٨٠ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۹ ،۹۳۳ﻣﺮﺩﺍﺩ ،۱۳۸۲ﺹ ،۸ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮﻡ
ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻫﻤﺖ ّ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﻓﺖ ،ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﺎﻳﺶ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ّ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ،ﻣﻮﺯﻩ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ
ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻣﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ )ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻬﺎﺭﺳﺘﺎﻥ( ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ :ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺿﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ،ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻰ ﻋﻤﻴﺪ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ،ﺩﻛﺘﺮ ﮐﺮﻳﻢ ﻣﺠﺘﻬﺪﻯ ،ﺩﻛﺘﺮ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻔﺮﺷﻰ ،ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺪﺩ ﭘﻮﺭ ،ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ،ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻨﻰ )ﻣﻨﺬﺭ( ،ﺩﻛﺘﺮ ﻧﺎﺻﺮ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻫﻤﺎﻳﻮﻥ ،ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻄﺎ ﺁﻳﺘﻰ ،ﺣﺠﺖ
ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﻧﺼﺎﺭﻯ ،ﺩﻛﺘﺮ ﻣﻈﻔﺮ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ،ﻧﺎﺻﺮ ﺗﻘﻮﻯ ،ﻭ ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻬﺪﻭﻯ ﺯﺍﺩﮔﺎﻥ )ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹۳۳ ،۱۳۸۲/۵/۱۹ﺹ .(۸
٢٨١ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺝ ،۲ﺹ ۱۵ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ
ﺍﻏﺮﺍﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ .ﻭ ﻳﻜﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﻨﺪ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟ ٢٨٢ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٨٣ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ. ٢٨٤ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ،ﺹ ،۲۹۱ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ،ﺝ.۲ ٢٨٥ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ۱ﻭ ۲ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٨٦ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۹۶ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺒﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ ۲ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ٢٨٧ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ. ٢٨٨ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ۱۲۷ﻭ ۱۲۹ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ. ٢٨٩ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۹۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٩٠ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۲۰۷ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٩١ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻘﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ۱۲۷ﻭ ۱۲۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٩٢ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺹ .۴۰۹
٤١٩
٢٩٣ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ .۳۰۵-۳۰۶ ٢٩٤ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ ،ﺻﺺ ۳۸۹-۴۴۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٢٩٥
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ ،ﺹ .۳۸۵
٢٩٦ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ .۳۴۹ ٢٩٧ ﺗﻌﺸﻖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺑﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ،ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ،ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ّ
ﻫﻤﺘﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ،ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻏﺼﮥ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺎﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﺸﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﺑﻦ ﻧﺒﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ّ
ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻓﺮﺍﻕ ﻣﻰ ﻧﺎﻟﻴﺪﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﻌﻔﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﻓﺮﺍﻕ ﮔﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺮﺍﺣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻔﺎﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺯﻝ ،ﺩﺷﻤﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺱ ﺗﺒﻌﻴﺪ
ﻏﺼﮥ ﻓﺮﺍﻕ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻨﺪ ،ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ّ ﻗﺒﺮﺱ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ .ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺸﻘﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ
ﻚ ﻳﻦ َﺗ َﺸ ْﻌ ُﺸ ُﻊ َﺍ ْﻧﻮﺍ ِﺭ ﻟِﻘﺎَ ِٔ ﺍﺣ َﺘ َﺮ َﻕ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ِﺼ َ ﻮﻥ ﻣِ ْ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﻗ ِﺪ ْ ﺨﻠ ُ ﻦ ﻧﺎ ِﺭ ﺍﻟْﻔِ ﺮﺍ ِﻕ َﺍ َ
َﻤﻴﻦ «...ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺤ ُﺮ ُﻗ ْﺮﺑ َ َﻤﻴﻦَ ...ﻗ ْﺪ َﺗ َﺒﻠ َْﺒ َﻞ َﺍ ْﺟﺴﺎ ُﺩ ْ َ ﺻﻔﻴﺎِء َﻋﻠﻰ َﺍ ْﺭ ِ ﻳﻦ َﺑ ْ ﺍﻻ ْ ﺍﺏ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ ﺽ ﺍ ْﻟ ُﺒ ْﻌ ِﺪ َﺍ َ ﻮﺏ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ َﺟﺬّ َ ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ
ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺟﻮﻩ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻏﺎﻓﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺍﺕ ﻧﻔﺲ ﻭﻫﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺳﻴﺎﻩ ،ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﻬﺪ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻨﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ. ٢٩٨ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺹ .۴۱۲ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﭼﺎﭖ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ،ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ
ﺷﻤﺎﺭﮤ .۱۹۳ ٢٩٩
ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۴۰۴
٣٠٠ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺹ .۳۹۳ ٣٠١ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ .۳۵۱ ٣٠٢ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۳۹۶ ٣٠٣ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۴۰۶ ٣٠٤ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ.۴۳۸-۴۴۰ ٣٠٥ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۴۶۹-۴۷۵
٤٢٠
٣٠٦ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۴۶۳-۴۶۸ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ،ﻧﺴﺦ ﺣﻜﻢ ﺩﻭﺭ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻗﺘﻞ ﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﻓﻄﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﻋﺪﻡ ﻭﺍﻻ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻨﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،ﺣﻜﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪّ ،
ﻭﻟﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻫﻢ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻋﻤﻼٔ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﺧﻮﺩ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﻳﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ.
٣٠٧ ِ ﺗﻌﻤﺪﻯ ﺑﻴﻮﺕ ﺁﻧﻜﻪ ،ﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻜ ِﻢ ُﻣﺤﻜﻢ ُﺣﻜﻢ ﺟﺰﺍﻯ ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۴۳۸ﺍﺯ ِﺣ َ ﺣﺮﻕ ّ
ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﭙﺮﻯ ﺷﺪﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ،ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺭﻭﺵ
ﻫﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ َﺳ ُﺒﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﻭ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻭ
ِ ﻋﻤﻞ ﻟﻴﻨﭻ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻯ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺍ ،ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻛﻮﻛﻠﻮﺱ ﻛﻼﻥ ﻫﺎ ،ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ِ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﭼﻴﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻴﻮﻋﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺎﺩﺭﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺩﺭ ﻫﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻴﺄﺕ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺑﺴﻴﻂ ﻏﺒﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ. ٣٠٨ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۷ﺹ .۱۳۸ ٣٠٩ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺝ ،۶ﺹ .۳۰۳ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ » ُﺍ ْﺫ ُﻛ ُﺮﻭﺍ :«...ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺪﻯ ﺫﻛﺮ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻳﺎﺩ ﻧﻜﻨﻴﺪ.
٣١٠ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺎﻫﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ ﺍﻣﻀﺎء ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﮥ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﻋﻴﻨﴼ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻜﻞ ﺩﻳﻜﺘﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ٣١١ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺝ ،۷ﺻﺺ .۱۵۲-۱۵۳ ٣١٢ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺻﺺ .۹۱-۹۲
٣١٣ﺷﺮﺡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ،ﻭ ﻫﻢ ﺑﻌﻀﴼ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ :ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻗﺮﻥ
ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻳﺰﺩ؛ (...ﻭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺷﺮﺡ ﺑﻌﻀﻰ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ( .ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ
ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ» :ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ »ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻳﺰﺩ« ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﻮﻯ ﺑﺮ ﺗﻮﻫﻢ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺁﻧﻬﺎ )ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻳﺎ ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺎﻥ( ﻧﻴﺴﺖ؟ )ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ،ﺹ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ّ ﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ّ
.(۱۴۸ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ ﻗﺒﻞ ،ﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻩ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ »ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﻮﻯ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ «.ﻭﻟﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﻛﻪ
ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ .ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺷﺎﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ،ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺩﻟﻴﻞ
٤٢١
ﻛﺎﻓﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺣﻜﻢ ﻗﻄﻌﻰ ﺩﺍﺩ ،ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ) .ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۳۴۱ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
٣١٤ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﻣﻬﻢ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺹ ۳۲۲؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۶ﺻﺺ ۵۳-۵۴؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ
ﺣﺒﻴﺐ ،ﺹ ۳۶
٣١٥ﺗﻮﺭﺍﺕ ،ﺳﻔﺮ ﻣﺜﻨﻰ ،ﻓﺼﻞ ،۱۸ﺁﻳﮥ .۲۲ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٣١٦ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺟﻠﺪ ،۳ﺻﺺ ۱۹۹-۲۰۱ ٣١٧ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺻﺺ .۶۲-۶۳ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺻﻞ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﮤ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ .ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺮ ﺗﻜﺎﻣﻠﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ،ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ،ﺑﻪ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ،
،۲ﺹ ۲۶۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ.
٣١٨ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺭﺽ ،ﺹ ۸۰
٣١٩ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺝ ،۱ﺹ .۳۴۰ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻧﻜﺘﮥ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺭﺟﻌﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ )ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ
ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ(.
٣٢٠ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ُﺳﺮﮔﻮﻧﻰ ﻭ ﻣﺴﺠﻮﻧﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ
ﺣﺠﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ .ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻧﺸﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ،ﻧﺸﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﻝ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺍ ّﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ّ
ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺒﺎﻫﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮﺩ ،ﻭﻓﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ .ﻛﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻏﺎﻟﺒﻪ ﻭ ﺣﺠﺞ ﻣﺤﻜﻤﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮ ﻛﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ. ٣٢١ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺩﺭ ﺣﻖ ﻛﻞ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﴽ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺰﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻈﻔﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ؛ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ؛ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﻋﻠّﺖ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﺴﺎﺟﺪﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ -ﻛﻠﻴﻤﻰ ،ﻣﺴﻴﺤﻰ ،ﺍﺳﻼﻡ ،ﺑﻬﺎﻳﻰ -ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺳﺖ ،ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ّ
ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺭﻫﺒﺮ ﻓﻘﻴﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﺸﻒ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ،ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﺎﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ُﺍ َﻣﻮﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ
ﺳﺠﺎﺩ ﺳﺠﺎﺩﻳﻪ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ُﺍﻣﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ،ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﮥ ّ
ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺛﻐﻮﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺁﻥ ﺣﻔﻆ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﺬﺍ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪﺷﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﺑﻼﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻛ ّﻔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﺪ) .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ
ﺳﺠﺎﺩﻳﻪ ﻭ ﻛﺸﻒ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺻﺤﻴﻔﮥ ّ
ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻋﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﺷﺪ(.
٤٢٢
ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﻼﻃﻴﻦ ،ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻢ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ »ﺍﻣﺎﻧﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟ« ﻭ »ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﺣﻖ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ،ﺩﻋﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻃﻠﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻟﻴﺒﻰ ﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﮔﺎﻥ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺁﻧﺠﺎ -ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ) .ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء(. ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺸﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺣﻔﻆ ﻣﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻞ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻳﺎ ﻇﻠﻤﺸﺎﻥ ،ﺩﻋﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻟﻤﻨﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺩﻟﻨﺪ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺷﻮﻧﺪ .ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﻼﻃﻴﻨﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ،ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻋﺎ ،ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺍﻣﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺣﺐ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﻫﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻴﺴﺖ ،ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ِّ
)ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳۲۵ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﻭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﻇﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ) .ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺻﺺ .( ...،۱۶۳ – ۱۶۴ ،۱۰۶ –۱۰۷ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﻬﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺝ ،۳ﺻﺺ ،۱۵۷ – ۱۶۴ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ.
٣٢٢ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ ﻭﻳﻜﺘﻮﺭﻳﺎ ،ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ،ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ۲۱۲-۲۱۳؛...
٣٢٣ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۱۱۸ﺑﻪ ﺑﻌﺪ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ؛ ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ؛ ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﻠﻮﻙ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﺳﻤﻨﺪﺭ ،ﺹ ۱۸۸؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ، ۶ﺹ ۳۷؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ ﻭﻳﻜﺘﻮﺭﻳﺎ؛... ٣٢٤ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ،۲ﺻﺺ ۶۰ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻭ ۱۱۸ﺑﻪ ﺑﻌﺪ.
٣٢٥ﻧﻘﺎﺋﺺ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻬﺮﺳﺘﻰ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ
ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ :ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻠﻮﻙ؛ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ،ﺻﺺ ۳-۴؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ؛
ﻼ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ، ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۳۲۱ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ۲۶۷ ،ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ۱۱۸ ،ﺑﻪ ﺑﻌﺪ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﻛ ً
ﻼ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﺺ ۲۵۳،۹۵؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻫﺪﻑ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ » َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ ﻳ ْﻮ ُﻡ ﺍﻟْﻤﻴﻌﺎﺩ« ﺻﺺ ۷۲-۶۹؛ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ،ﺝ ،۱ﮐ ً
)ﻳﻮﻡ ﻣﻴﻌﺎﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ(؛ »ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ« ،ﺻﺺ ۱۱۵ ،۲۷،۲۸ﺗﺎ ۱۴۵؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺻﺺ ۱۴-۲۲؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ،
ﺝ ،۳ﺻﺺ ۳۰۸-۳۲۴ ،۲۱۹-۲۲۰؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۸ﺹ۸۰؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ۴۶۶-۴۶۷؛ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺻﺺ
۳۰۲-۳۰۳؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ
ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ،ﺁﭘﺮﻳﻞ ۲۰۰۲؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮﻥ ۲۰؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲ :ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۱۹۹۲؛ ۲۹ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۱۹۹۰؛ ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻌﺰﺓ ۱۴۴ﺑﺪﻳﻊ؛ ۹ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻌﺰﺓ ۱۳۵ﺑﺪﻳﻊ ﻣﻄﺎﺑﻖ ۱۵ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ
....۱۹۷۸؛ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﻛﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۵۴ﺻﺺ ۷ -۸؛ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۱۲۷ﻭ ۱۲۹ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ .ﻭ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ.
٤٢٣
٣٢٦ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺻﺺ ۴۲۸ ،۴۳۲؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ ،۳۴۶
۴۶۱ ،۴۵۸؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۳؛ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ؛ ﻣﺠﻠﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۷۴ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ﻭ
ﺧﺮﺩﺍﺩ ،۱۳۷۳ﺻﺺ۱۴ -۱۸؛...
٣٢٧ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺗﺮﻙ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﺗﺮﻙ ﻛﻠﻰ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺗﺮﻙ ﭘﺴﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ ).ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۲ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( .ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺻﺺ ۱۸۷ – ۱۸۸ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﭘﺴﺖ ﻭﺯﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
٣٢٨ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ۴۵۱-۴۵۷ ، ۴۱۹-۴۲۱ ،۴۶۹ ،۴۰۹ ،۳۸۹ ،۳۸۸ ،۴۴-۴۶ ،۵۳؛ ﺍﻣﺮ ﻭ
ﺧﻠﻖ ،ﺝ۳؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛...ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٣٢٩ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ .۴۵
٣٣٠ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻓﺘﺢ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺻﺺ ) ۸۹-۹۳ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺹ
۳۱۴؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ ،ﺻﺺ ،۹۶-۱۰۲ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ(. ٣٣١ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ،ﺝ ،۱ﻧﺸﺮ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ .۱۹۹۹
٣٣٢ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴﻪ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ؛ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ
ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۲۰۰۳ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۳؛ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۱۲۷؛. ...
٣٣٣ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻃﺒﻘﮥ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻪ ﻭ ﻓﺎﺿﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻋﻈﻴﻢ ۱۶۳ﺳﺎﻟﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٣٣٤ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ .۶۷-۶۸ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴﻪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﻮﺭﺥ ۲۶
ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ) ۲۰۰۳ﺿﻤﻴﻤﮥ (۳ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﻤ ّﻌﻦ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ.
٣٣٥ﻭ ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ،ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ
ﻼ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﻓﺖ( ﺁﮔﺎﻩ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ ﺗﺮﻳﺎﮎ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹۳۱ﻣﻮ ّﺭﺥ ۱۶ﻣﺮﺩﺍﺩ ،۱۳۸۲ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﮔﺮﺩﻧﺪ ،ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ .ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭼﻴﻦ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ...» :ﺩﺭ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺣﺸﻴﺶ ،ﻓﻘﺮﻩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺷ ّﺮﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ
٤٢٤
ﺣﺸﻴﺶ ﺧﺒﻴﺚ ،ﻋﻘﻞ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﺪ ﺼ ﺮﺡ ...ﺍﻣﺎ ﺍﻓﻴﻮﻥ ﻭ ﺯ ّﻗﻮﻡ ِﻛﺜﻴﻒ ﻭ ِ ﺟﻤﻴﻊ ُﻣﺴﻜﺮﺍﺕ ﺑﺪﺗﺮ ﻭ ﺣﺮﻣﺘﺶ ُﻣ َ ﻭ ﺗﻦ ﺭﺍ ﻧﺎﻫﻞ )ﺧﺸﻜﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ( ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺳﺠﻴﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﻣﻨﻜﻮﺏ ﻭ ﻣﺬﻟﻮﻝ)ﺧﻮﺍﺭ( ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﺏ ﺩﺧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ّ
ﻣﺮﺫﻭﻟﻨﺪ )ﭘﺴﺖ( .ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ .ﻫﺸﺘﺼﺪ ُﻛﺮﻭﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﭼﻴﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠﻰ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻓﻮﺝ ﺍﺯ ﻓﺮﻧﮓ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺒﻦ
ِ ﺨﻤﺮ ﮔﺸﺘﻪ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ .ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺮﺏ ﻭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺩﺭ ﻃﻴﻨﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ُﺷ ِ ﺩﺧﺎﻥ ﺍﻓﻴﻮﻥ ُﻣ ّ
ﻜ ِ ﺒﻴﺢ َﻭﺍﻟ ْﺪ ِ ﻮﻡ ﺧﺎﻥ ﺍ ْﻟ َ ﻓﻌﻞ ﻣﺸﺌﻮﻡ )ﻧﺎﻣﺒﺎﺭﻙ( ﺑﻪ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ َﺍﻋﺎﺫَﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ِﺍﻳﺎ ُﻛ ْﻢ ﻣِ ْ ﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َ ﺮﺍﻡ ﺍ ْﻟ َﻘ ِ ْﺤ ِ ﺜﻴﻒ َﻭ َﺯ ﻗ ِ ﺒﺎﺭﻙَ َﻭ َﺗﻌﺎﻟﻰ :ﻳﻐﻠﻰ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ ُﺒ ُﻄ ِ ﻮﻡ ﻮﻥ َﻛ َﻐﻠْﻰ ﺍﻟ َ ﺤﻴﻢ َﻛﻤﺎ ﻗﺎﻝَ ﺍﻪﻠﻟُ َﺗ َ َ ﻤﻴﻢ) «.ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﺍﻡ ﻗﺒﻴﺢ ﻭ ﺩﺧﺎﻥ ﻛﺜﻴﻒ ﻭ َﺯ ّﻗ ِ ْﺤ ِ ﺍﻟﺠ ِ
ﺟﻬﻨﻢ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ .ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ :ﻣﻰ ﺟﻮﺷﺪ ﺩﺭ ﺷﻜﻢ ﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺟﻮﺷﻴﺪﻥ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ )ﺳﻮﺭﮤ ﺩﺧﺎﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺁﻳﺎﺕ ) ((۴۵-۴۶ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺻﺺ .(۴۳۷-۴۳۸ﺁﺭﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺘﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ!
ﺿﺪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺍﺳﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺧﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺸﺎﻥ ُﻣﺴﺒّ ِﺐ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﺮﺩﺩ .ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ
ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻟﻮﺡ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻗﺎﭼﺎﻕ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺫﻟﻚ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻳﺎ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﻓﻴﺎﻳﻰ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ« ﻭ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ؟! ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﺣﻀﺮﺕ
ﺻ ِ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺟﻠﻮﻯ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﺰﻧﻢ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﻢ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻪ ِ ﺮﻑ
ﺗﻮﻫﻢ« ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻮ ﺑﻮﺩ ،ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ » ّ
»ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ« ،ﺷﻌﺮ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻘﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ : ﻣﺘﻬﻢ ﺩﺍﺭﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻖ /ﻛﺮﺩ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﺨﺰﻥ ﻫﻔﺘﻢ َﻃ َﺒﻖ )ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺹ .(۱۴۵ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﭼﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ! ٣٣٦ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۳ﺹ.۴۴۱ ٣٣٧ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۱۱۰-۱۱۱ ٣٣٨ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﭘﺎﻛﻰ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺛﺒﺖ ﺗﻮﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺸﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ّ
ﻭﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﺭﻳﮕﻰ ﺩﺭ ﻛﻔﺶ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪّ ، ّ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ) .ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ّ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ »ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ« ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ(. ٣٣٩ﺑﻘﺮﻩ ۱۱۲
٤٢٥
٣٤٠ ﻧﺺ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺟﻌﺖ ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ّ
ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۳۱۳ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ.
٣٤١ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ
ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﻟﺶ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ،ﭼﻪ ﺷﻴﻌﻪ ،ﭼﻪ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ،ﭼﻪ ﻳﻬﻮﺩﻯ ،ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ،ﻣﺎﻟﻰ ،ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ،ﻏﻴﺮ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﺮﺍﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻯ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ
ِ ﻋﻮﺽ ﺁﻥ ،ﺯﺟﺮ ﻭ ﺑﻼ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﺷﻬﻮﺕ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ِ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺮﻧﺪ! ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ،ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ
ﻧﻔﻮﺱ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﻳﻰ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ِ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ،ﺁﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ» :ﺁﻳﺎ ﺭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ؟!« ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻯ
ﺩﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻮﺍﻧﻰ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻛﺮﺑﻼ ،ﻧﻘﺶ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﺪ ،ﺑﺎﺯﻳﮕﺮ ﻧﻘﺶ ﺷﻤﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﺑﻜﺸﺪ! ﺁﺧﺮ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ،ﺩﻳﻨﻰ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﺪ ،ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ،ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺯﻧﺪﻩ
ِ ِ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺳﺪ .ﺍﻣﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻧﻈﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺶ،
ﺬﻳﻦ ﻫﺎ ُﺩﻭﺍ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ّ ﻣﺪﻋﺎ ،ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﺩُ » :ﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟ َ
ﻦ ِ ﻗﻴﻦ« )ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ِﺍ ْﻥ َﺯ َﻋ ْﻤ ُﺘﻢ َﺍﻧُ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻨّ ِ ﻟﻴﺎء ﺍﻪﻠﻟِ ﻣِ ْ ﻮﺕ ِﺍ ْﻥ ُﻛ ْﻨ ُﺘ ْﻢ ﺻﺎﺩِ َ ﺎﺱ َﻓ َﺘ َﻤﻨﻮﺍ ﺍﻟ َْﻤ َ ﻜ ْﻢ َﺍ ْﻭ ُ ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺪﺍﻳﻴﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ،ﭘﺲ ﺁﺭﺯﻭ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ /ﺳﻮﺭﮤ ﺟﻤﻌﻪ ،ﺁﻳﮥ ُ .(۶ﺳ َ
ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻣﺘّﺤﺪﻩ ﻫﻢ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻤﻨّﺎﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ »ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ
ﻻﺑﻬﻰ. ﻈﻴﻢ ﺍﻟ َْﺒﻬﻰ ﺍ َ ﺻ َﺪ َﻕ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟ َﻌﻠِﻰ ﺍ ْﻟ َﻌ ُ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ« َ ٣٤٢ﻋﻴﻨﺄ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۹ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ. ٣٤٣ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۲ﺹ .۱۲۱ ٣٤٤ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۳ﺹ .۶۲
٣٤٥ ﻧﺺ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ) .ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ(. ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺹ .۴۷۱ﺍﻳﻦ ّ
٣٤٦ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ
ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ،ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ. ٣٤٧ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ .۴۶۹-۴۷ ۰ ٣٤٨ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۴۷۰-۴۷۱ ٣٤٩ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۴۷۱
٤٢٦
٣٥٠ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۴۷۱-۴۷۲ ٣٥١ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۴۷۲ ٣٥٢ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ۱۰۲-۱۰۹ﺑﺪﻳﻊ ،ﺻﺺ .۸۰-۸۶ ٣٥٣ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺝ ،۶ﺹ .۲۴۴ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻳﻮﻡ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛
ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛...
٣٥٤ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ،ﺻﺺ .۲۹-۳۱ ٣٥٥ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ .ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ» :ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺷﻤﺎ ﺗﺼﺮﻑ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﺮﻑ
ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﻧﻈﺮ ﮔﺎﻩِ ﺑﻬﺎﺳﺖ .ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ َﺍﺳﻤﺎء ﺍﮔﺮ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ«. ٣٥٦ﻟﻮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺹ .۴۴ ٣٥٧ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ.۴۰۹-۴۱۱ ٣٥٨ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ .۴۰۹-۴۱۱ ٣٥٩ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ. ٣٦٠ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۲۶۷ﺑﻪ ﺑﻌﺪ. ٣٦١ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ. ٣٦٢ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۷۲ﺑﻪ ﺑﻌﺪ. ٣٦٣ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۱۱۸ﺑﻪ ﺑﻌﺪ. ٣٦٤ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۲۶۷ﺑﻪ ﺑﻌﺪ. ٣٦٥ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۶ﺻﺺ .۵۴-۵۵ ٣٦٦ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ،ﺣﺸﺮ۹ ، ٣٦٧ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ،ﺝ ،۱ﺻﺺ.۱۶۳-...
٣٦٨ﻫﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۱۴۴-۱۴۵ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻧﺼﻮﺹ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺯﻳﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ
ﺷﻮﺩ :ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ ،۲ﺹ۱۲۶؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۳ﺻﺺ ۵۹-۶۱؛ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ،ﺻﺺ ۳۱۳-۳۱۶؛ ﻭ ۳۱۱-۳۱۲؛ ﺍﻣﺮ ﻭ
ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺻﺺ۲۶۵-۲۸۱؛ ﭘﻴﺎﻡ ۲۶ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۱۹۹۲ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺳﺎﻝ ۳۱ﺷﻤﺎﺭﮤ ) ۳۴۱ﺭﻗﻴﻤﮥ ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء
ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﺭﺥ ۷ﺟﻮﻻﻯ (۱۹۷۶؛ ﭘﻴﺎﻡ ۴ﮊﺍﻧﻮﻳﮥ ۱۹۹۴؛ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ۱۵۳ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﺎﻝ ،۱۳۴۳ﺻﺺ ۵۲۵-۵۲۸؛ ﺟﺰﻭﮤ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﺎﻇﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻧﺎﻇﻤﻴﻦ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ .۲
٤٢٧
٣٦٩ ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ۸ﻧﻜﺘﮥ ﻛﻠﻰ ﻭ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺟﺰﻳﻰ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻗﺒ ً
ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ۱۶۳ﺳﺎﻟﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻜﺘﮥ ۷ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
٣٧٠ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ،ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ۱۰ﺁﺑﺎﻥ ،۱۳۶۰ﺷﻤﺎﺭﮤ .۱۱۴۲۲ ٣٧١ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ،ﺻﺺ .۹۶،۲۸،۱۹۴،۶۲ ٣٧٢ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۳ﺹ .۷۹ ٣٧٣ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ؛ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ ۱ﻭ۲؛... ٣٧٤ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺺ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺣﻤﻼﺕ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻼﺕ ،ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻪ ﺩﺭ ّ
ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻌﻀﴼ ﺣﺴﻮﺩﺍﻥ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ:
ﻛﺸﻴﺶ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ ﭘﻴﺘﺮ ﺍﻳﺴﺘﻦ ،ﺧﺎﻧﻢ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ،ﻫﺮﻣﻦ ﺯﻳﻤﺮ ،ﻓﺮﺍﻧﭽﺴﻜﻮ ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ ...،ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ،ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻛﮋ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ٣٧٥ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ ٣٧٦ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ،۲۹-۳۳ ،ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻋﻴﻨﴼ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۹
٣٧٧ ﻗﺎﻡ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻭﻗﻮﻉ ﻗﻴﺎﻣﺖ ،ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ،ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩِ » :ﺍﺫﺍ َ
ﻗﺎﻣ ِ ﺼ ِﺮ ) َﻧﺤﻞ(۷۹ ، ْﻘﻴﺎﻣ ُﺔ« )ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ( ﺩﺭ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺯﺩﻥَ -ﻛﻠ َْﻤ ِﺢ ﺍ ْﻟ َﺒ َ ﺖ ﺍﻟ َ ﺍﻟﻘﺎُ ِٔﻢ َ ٣٧٨ﺳﻮﺭﮤ ﻣﻌﺎﺭﺝ۴ ، ٣٧٩ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺁﻥ
٣٨٠ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۴؛ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ
ﺍﻋﻈﻢ. ...،
٣٨١ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ .۲۹۹ ٣٨٢ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ.۲۹۹ ٣٨٣ﻫﻤﺎﻥ. ٣٨٤ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ .۱۲۲
٤٢٨
٣٨٥ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺻﺺ.۲۹۹-۳۰۰ ٣٨٦ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺻﺺ ۶۳-۶۴؛ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ.۱۲۵-۱۲۶ ٣٨٧ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﺗﻮﻛﻠﻰ ،ﺗﻬﺮﺍﻥ ،ﻧﺸﺮ ﻧﻰ.۱۳۷۹ ، ٣٨٨ﺗﺮﺟﻤﻪ .ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۸۲ﺹ .۱۷ ٣٨٩ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ .۳۸۰-۳۸۱ ٣٩٠ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ۴؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ۱۰۵ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﻫﺪﻑ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۴؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ؛ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻮﺩ؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ؛ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۵؛ ﺟﺰﻭﮤ ﺧﺼﺎﺋﻞ ِ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ِ ﻧﺎﻇﻢ ،ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻧﺎﻇﻤﻴﻦ ،ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲؛... ٣٩١ ﻼ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ. ﻗﺒ ً
٣٩٢ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻛﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺱ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻗ ّﻮﮤ ﻣﺘﺨﻴﻠﻪ ﻭ
ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﮤ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻗ ّﻮﮤ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﻗ ّﻮﮤ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ. ِ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﮤ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺭ ّﺩ ﻛﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ِ
ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ ،ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻛﻨﺪ ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ، ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ .ﺁﮊﺩﻭﻛﻴﻮﻳﭻ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻓﻠﺴﻔﻪ ،ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺑﺰﺭﮔﻤﻬﺮ ،ﻧﺸﺮ ّ
ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﺭﻳﺎ ﻣﻬﺮ )ﺷﺮﻳﻒ( ﺍﺯ ﭼﺎﭖ ،۱۹۷۵ﺻﺺ ۸۷-۸۸ :ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
٣٩٣ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ ،ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ. ٣٩٤ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ .ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﺪﺩ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﺮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺪﻭﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﻔﺼﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ:
http://www.negah28.info/index.php?option=com_content&task=view&id=11&Itemid=22&limit=1&limitst art=2 ﻭ ﻧﻴﺰ : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C_%D8%B1%D8%A7%D8 %A8%D8%B7%D9%87_%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%B6%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D9 %82%D8%B1%D8%A2%D9%86 ٣٩٥ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۱ﻭ .۲ﻧﻔﺲ ﺗﻄﺒﻴﻘﺎﺕ ﻋﺪ ّﺩﻳﻪ ﻭ ﺣﺮﻭﻓﻴﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ
ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٤٢٩
٣٩٦ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ .۲۴۷ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ٣٩٧ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ،ﺻﺺ ،۴۵۳-۴۵۵ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۳؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ )ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ّ
ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﺪﺩ ۱۳ﻭ ﻋﺪﺩ ۹ﻭ ۱۹ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(.
٣٩٨ ﻣﻬﻤﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ، ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ۱ﻭ ۲ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺠﻠﺪ ،ﺹ .۴۰۶ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻧﺼﻮﺹ ّ
ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺮﻙ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ :ﻟﻮﺡ ﺣﻜﻤﺖ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺻﺺ ۲۱۶،۱۵۴ﻭ
۱۵۳؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ ،۱۶۸-۱۶۹ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۸ﺹ۱۸۹ﻭ ۱۰۰-۱۰۱؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ۲۱۸ﻭ...؛
ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۲ﺻﺺ ۱۰۹-۱۱۲ ، ۲۵۸؛ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ،ﺻﺺ ۱۰۳ – ۱۰۴ ،۲۲۵؛ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۱ﺹ ۳۱۰؛ ﻟﻮﺡ ﺩﻭ ﻧﺪﺍ
ﺩﺭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ،ﺝ ،۳ﺻﺺ ۴۷۴-۴۷۵ﻭ ﻟﻮﺡ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻮﺭﻝ؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ۹ﺹ۹۰؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ
ﺹ ۲۰ﻭ ..؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ۱ﻭ ۲؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۳ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺻﺺ ،۳۳۹-۳۴۰،۲۲ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ، ۴ﺟﺰﻭﮤ
ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺘﺒﻊ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﺎﻯ ...، ۷۰ ، ۵۰ ، ۳۸ ، ۳۷ ، ۳۶ ، ۲۲؛ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ؛ ﭘﻴﺎﻡ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲۳۰ﺻﺺ ۳-۴؛ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺪﻳﻊ ﺳﺎﻝ ۲۸ﺷﻤﺎﺭﮤ ۸ﻭ ۷ﺻﺺ ۵-۱۰؛ ﻧﻮﺍﺭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺯ ﺗﻘﺮﻳﺮﺍﺕ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﮐﺘﺮ ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ؛...
٣٩٩ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﺮﺩ .ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺑﻘﺎﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ؛
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺻﺺ۴۷۷-۵۰۰؛.....
٤٠٠ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ :ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﺁﻳﺎﺕ ۹۲-۱۰۰؛ ﺩﻻﻳﻞ ﺳﺒﻌﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ
ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ. ...
٤٠١ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻤﻰ
ﺩﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ ،ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪ ،ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺩﻳﻪ
ﻫﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ
ﺧﻼﻗﻴﺘﻰ ﺟﺰ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ – ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﻣﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ّ
ﺗﻮﺍﻥ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﺰﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﻫﺎﻯ ﺁﻛﺎﺩﻣﻴﻚ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻳﻨﻰ ،ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ – ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ،ﺑﻪ
ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ! ﻭﻟﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ُﻣﻨﺰِﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ. ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﭼﻴﺪﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ،ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ،ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﻳﺪﻡ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ،ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻡ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ،ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻫﻢ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺁﻳﻪ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ )ﺁﻳﺎ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ( -۱:
ﻤﻴﻊ » ُﺳ ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟّﺬﻯ َﺍ ْﺳﺮﻯ ِﺑ َﻌ ْﺒ ِﺪﻩ ﻟَﻴ ً ﺍﻟﺴ ُ َ ﺍﻟﻤ ْﺴ ِﺠ ِﺪ ْ َ ِﻳﻪ ﻣِ ْ ﻦ ﺁﻳﺎﺗِﻨﺎ ِﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺑﺎﺭﻛﻨﺎ َﺣ ْﻮﻟ َُﻪ ِﻟ ُﻨﺮ ُ ﻦ ﺍﻟ َْﻤ ْﺴ ِﺠ ِﺪ ﺍﻟ َ ﻼ ﻣِ َ ﻗﺼﻰ ﺍﻟﺬﻯ َ ﺍﻻ َ ﺮﺍﻡ ِﺍﻟَﻰ َ ْﺤ ِ
٤٣٠
ﺍﻟﺴﻤﺎء َﻓ َﺘﺄﺗﻴﻬِ ْﻢ ﺑ ٍ ِﺂﻳﺔ َﻭ ﻛﺎﻥ َﻛ ُﺒ َﺮ َﻋﻠ َ ﺖ َﺍ ْﻥ َﺗ ْﺒ َﺘﻐﻰ َﻧ َﻔﻘﴼ ﻓِﻰ ﺍ َ ﺍﻟ َْﺒﺼﻴ ُﺮ«) ﺍﺳﺮﺍءَ » -۲ .(۱-ﻭ ِﺍﻥ َ ﻻ ِ ﺍﺿ ُﻬ ْﻢ َﻓ ِﺎ ِﻥ ْ ﺭﺽ َﺍ ْﻭ ُﺳﻠﻤﴼ ﻓِﻰ َﻴﻚ ِﺍﻋﺮ ُ ﺍﺳ َﺘ َﻄ ْﻌ َ ِ ﺍﻟﺼﻠﻮ ُﺓ ﻣِ ﺍﻟﺴﻤﺎِء« ﺩﺭ َﺠ َﻤ َﻌ ُﻬﻢ َﻋﻠَﻰ ﺍﻟ ُْﻬﺪﻯ َﻓﻼ َﺗ ُ ﻌﺮﺍﺝ ﺍﻟْﻤﺆﻣِ ِﻦ ،ﺑِﻪ ْ ﻳﺼ َﻌ ُﺪ ﺍﻟَﻰ ﻠﻴﻦ) «.ﺍﻧﻌﺎﻡ » -۳ (۳۵ ﻮﻧ ُ ﻦ ﺍﻟْﺠﺎﻫِ َ ﻦ ﻣِ َ ﻜ َ َﻟ ْﻮ ﺷﺎَء ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺻﺺ .(۱۹۳-۱۹۵
٤٠٢ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ ۲۰۱ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ،ﭼﺎﭖ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻜﻤﺖ ﺣﻜﻢ ﺟﻮﺍﺯ
ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﺩﺍﻥ ،ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹۱ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ» :ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﻭﻗﺘﻰ ﺟﺎﻳﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺧﻄﺒﮥ ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﻭﺷﻴﺰﻩ ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ «.ﻟﺬﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪ ،ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺍﺟﺮ ﻭ ﻣﺰﺩ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭﺷﻴﺰﻩ ﻛﻨﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻛﻨﻴﺰ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ،ﻭ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ »ﻣﺨﺪﻭﻡ ،ﺣﻖ ِﻫﻴﭻ ﻧﻮﻉ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺟﻨﺴﻰ ﺑﺎ ﺩﻭﺷﻴﺰﮤ ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ« )ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ (۹۱ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﺯﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﻧﻬﻰ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻮ ّﻗﺖ ﻭ ُﻣﺘﻌﻪ ﻳﺎ ﺻﻴﻐﻪ ﻧﻴﺰ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻳﺎﺩﻩ
ﺍﺯ ﻳﻚ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ
ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﺕ ﺑﺮ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﺎﺕ ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﺑﺪ ،ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻜﻤﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻋﻀﺎء ﺩﺍﺧﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﻞ ﻣﺴﻠّﻢ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ّ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﺑﺎﺷﺪ« )ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ،ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ .(۱۲۵ﻭ ﻧﻴﺰ »ﺗﻤﺘّﻊ
ﻛﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﻏﺮﻳﺰﮤ ﺟﻨﺴﻰ ،ﺣﻖ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺷﺮﻋﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ
ﺣﻖ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﺖ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﻭ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﻘﮥ ﺯﻭﺟﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ« )ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .(۲۹ﻭ ﺟﻨﺴﻰ ﻣﻄﻠﻘﴼ ﻋﻔﻴﻔﺎﻧﻪ. ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ِ ِ
ﻼ ﻋﻔﻴﻒ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻠﻘﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﻣ ً
ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ) «.ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﻣﺒﺎﻧﻰ ِ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻴﺖ
ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﺑﻨﺪ .(۲۳۴۴
٤٠٣ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻮﻫﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ. ٤٠٤ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ ،۴ﺻﺺ .۱۷۶-۱۷۷ ٤٠٥ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ.۱۷۷ ٤٠٦ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﻮﺭﻭﺯ ۱۰۸ﺑﺪﻳﻊ )ﻳﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺝ ،(۳ﺹ .۱۴۷ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ
ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻠﻚ ﺧﺴﺮﻭﻯ.
٤٠٧ ِﻚ ﻳﺎ ﺖ َﻣ ﻧﺎﺕ َﻏ َﻴﺮﺗ َ ﺼﺎﺑﻴﺢ ِّ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪَ » :ﻗ ْﺪ َﺧ َﺒ ْ ﺍﻟﺼ ْﺪ ِﻕ َﻭ ﻳﻦ ُﺷﻮ ُﺅ ُ ُ ﺍﻟﺼﻔﺎ َﻭ ﺍﻟ َﻐ َﻴﺮﺓِ َﻭ ﺍﻟ َْﻮﻓﺎَ ،ﺍ َ
َﻤﻴﻦ« )ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ .ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﻏﻴﺮﺕ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ(. ُﻣ َ ﺤﺮِّﻙَ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ
٤٣١
٤٠٨ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺒﻰ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻫﻔﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ
ﺷﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ» :ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺁﻥ« ،ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ ،ﺻﺺ ۱۸۴-۱۸۶ﻭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ.
٤٠٩ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ« ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۲ﻧﻴﺰ ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻢ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﺿﺎﻓﺎﺕ ﺭﻭﺯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ«،
ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺯﺩﻩ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ) ﺝ ،۱ﺻﺺ .(۳۷۲-۳۷۸ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ،ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ،ﺍﻳﻨﺘﻠﻴﺠﻨﺲ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻭ ﺳﻴﺎ ﻭ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ٤١٠ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ،ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ٤١١ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ،ﻃﺎﺭﻕ۹- ٤١٢ﻫﻤﺎﻥ – ۱۰ ٤١٣ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ،ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﭘﻮﺭ ،ﻛﺎﻧﻮﻥ
ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ ،ﭼﺎﭖ ،۱ﭘﺎﻳﻴﺰ ،۱۳۶۹ﺹ ،۲۸۳ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
٤١٤ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺴﺎﺭﺗﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺹ ۲۱ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ؛ ﻣﻘﺎﻟﮥ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ،ﻓﺮﻗﮥ
ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ!« ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۱۴۳۶ﺳﺎﻝ ﺷﺸﻢ ،ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ۱ﺧﺮﺩﺍﺩ ۱۳۸۴؛ ﻭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ )ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ .(۶
٤١٥ ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺘﻦ -ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ -ﻗﺒ ً
ﻧﻴﺴﺖ .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ »ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ« ﺫﻫﻨﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺯﻳﺮ:
Hall, Elizabeth, Psychology Today: An Introduction, ted.New york: Randon House, 198 ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ۲۷۶ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٤١٦ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ،ﺻﺺ . ...،۶۶۱-۶۵۲ ،۴۴۲-۴۶۷ ،۳۷۷ ٤١٧ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ :ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻮﺭ؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛....
٤١٨ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺁﻥ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۵ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ .ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻃﺮﺩ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
٤١٩ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻬﺪﻯ .ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ .۲۵-۲۶ :ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ُ
ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻓﺤﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ
٤٣٢
ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ۸۴/۴/۱۱ﺩﺭ ﻗﻢ؛ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ( ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺩﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ. ٤٢٠ ﻼ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﺭ ّﺩ ﭘﺎﻯ »ﺷﺒﻜﮥ ۲۷ﺳﺎﻟﮥ« ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻗﺒ ً
ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻋﻴﻨﴼ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻂ ﻭ ﺧﻄﻮﻁ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺁﺑﺸﺨﻮﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﺖ )ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ
ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۶ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻭﺍﺭﻩ ،ﺻﺒﺤﻰ ،ﻧﻴﻜﻮ ،ﺭﺍﺋﻴﻦ ،ﻓﻀﺎﻳﻰ ،ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ(.
٤٢١ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ،ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﺎﻝ ،ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ »ﻗﻠﻤﻰ« ﻛﻪ ﺩﺭﺩﺳﺖ
ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ،ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ،ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎﻳﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﻣﻠﻴﺢ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺒﺤﺎﻥ ُﻣ ْﻨ ِﺰﻟِﻬﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩُ .ﺳ َ
ِ ﻭﺍﻻ ﻋﻴﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ِ ﺍﻟﻠﻄﻴ ِ ﺣﺎﻝ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺯﺑﺎﻥ ْﺨﺒﻴ ِﺮ .ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺷﺪﻩ -ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩّ - ﻒ ﺍﻟ َ
ﺣﻆ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﺰﺩﺍﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻋﺸﺎﻕ ﺭﺍ ّ ﺩﺭﺝ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ّ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
٤٢٢ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۱ﻭ۲؛ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ. ٤٢٣ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺻﻔﺤﺎﺕ ۲۱۴-۲۱۵؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻭﻝ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ .ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ،ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ
ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻤﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻛﻠﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ )ﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ(ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ،ﺣﺘﻤﴼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﺪﻯ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﻛﻠّﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺠﻮﻳﻨﺪ. ٤٢٤ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ .۳۱-۳۴ ٤٢٥ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ،ﺻﺺ.۱۶-۱۷ ٤٢٦ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ .۱۶۷ ٤٢٧ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۱۶۳ ٤٢٨ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ :ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺗﺬﻛﺮ؛ ۸ﺟﻠﺪ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺴﻌﻪ ،ﺻﺺ -۴۸۶
۴۵۰؛....
٤٢٩ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺴﻌﻪ ،ﺻﺺ .۴۲۷-۴۲۸ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ
ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻌﻞ ﻛﻨﻨﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺟﻌﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﺍﻻ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺤﻴﺢّ ، ِ ِ ﺧﻮﺩ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﺕ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻼﻙ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﻳﺨﺖ ،ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﻌﻨﻰ،
ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﻋﺪﻡ ﺣﺠﻴﺖ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﺳﺖ ،ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ
٤٣٣
)ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺻﺺ ۴۶۰-۴۶۱؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ( ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺒﻞ ،ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎﺯﻳﭽﮥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﻴﺎﻝ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ،ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ
ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ) .ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ
ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻃﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻮء ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﻭ ﺳﻮء ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﻟﺤﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺷﻮﺍﻫﺪﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﺒﻪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ
ﺑﻬﺎء ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﻧﻘﺎﺋﺺ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻭﻟﻮﺍﻟﻌﺰﻡ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺼﻤﺖ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﻛﺒﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺼﻤﺖ ﻣﻮﻫﻮﺑﻰ ﻭ
ِ ﺣﺎﺿ ِﺮﻫِ ﻢ َﻭ ﻣﺎﺿﻴﻬِ ﻢ« ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ( .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺆﻟﻒ »ﺍﻟْﺒﺎﺑﻴﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ َْﺒﻬﺎﻳﻴﻮﻥ ﻓﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺣﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻭ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮﺡ ﺷﻬﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺬﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻮﻳﺎ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ. ٤٣٠ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺻﺺ .۱۱۴-۱۱۷ ٤٣١ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۳ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﻣﻄﻬﺮﻯ ،ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺻﺪﺭﺍ ،ﺹ.۱۰۲ ٤٣٢ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺎﺋﻨﻰ ،ﻧﺒﻴﻞ ﺍﻛﺒﺮ ،ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺬﻛﺮﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺴﻦ
ﻓﺆﺍﺩﻯ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺍﻯ ،ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ.
٤٣٣ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ،ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺟﻮﺍ ِﺯ
ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﺪ ﻣﺮﺗﺪ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺯﺍﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺤﺮﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻃﺮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﺬﺏ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮔﻔﺖ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻧﻬﺎ ،ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﺪ ،ﻧﻪ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻛﺸﺘﻪ ،ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ ،ﺿﻤﻦ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻜﺲ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﻭ ﻛﻪ ﻗﺒ ً ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺵ ﭘﺸﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ،ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ،ﺑﺪﻭﻥ
ﺿﺪﻳﺖ ،ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩ ،ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ .ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﮐﺎﺫﺑﻴﻦ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ ﻭﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﻨﻨﺪ. ٤٣٤ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻯ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ،ﻣﺜﻞ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﻭ.... ٤٣٥ﺳﻪ ﻧﺺ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻫﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﺺ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ .۳۴۱ – ۳۴۲
٤٣٤
ِ ِ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ ٤٣٦ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ: ِ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺻﺺ ۱۰۴ – ۱۱۲؛ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ،ﺝ۳؛....
٤٣٧ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﻣﺎ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ،ﻣﺜﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ،ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯﻳﻦ ﺍﺯ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ -ﻳﻌﻨﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺯﻥ ﺑﮕﻴﺮﺩ -ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺯﻭﺟﻪ ﻭ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺍﻣﻨﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻔﺼﺎﻝ )ﻃﺮﺩ(ﺍﺩﺍﺭﻳﺴﺖ ،ﻧﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ .ﻗﺮﺍﺭ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﻨﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ) «.ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ،ﺹ .(۱۷۷
٤٣٨ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺁﮒ ﺑﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻛﻮﻑ ،ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍ.ﺡ .ﺁﺭﻳﺎﻥ ﭘﻮﺭ ،ﺷﺮﻛﺖ ﺳﻬﺎﻣﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺟﻴﺒﻰ۱۳۵۷،؛ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ .(۳۷۶
٤٣٩ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻠﻜﮥ ﻛﺮﻣﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٤٤٠ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ﺝ ،۱ﺹ .۴۴ ٤٤١ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ،ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ، ﻟﺬﺍ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ،ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ
ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺹ۴۳ﻭ ۳۱ﺍﺯ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺫﻛﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً ﺷﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ،ﮔﺎﻫﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ
ﻼ ﺑﺪﻳﻊ ﺿﺮﻭﺭﻳﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺴﺦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻗﺒﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ ،ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻣ ً
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ٤٤٢ﻣﺎﺋﺪﻩ ۶۹
٤٤٣ ﻻﺳﺮﺍﺭ؛ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺭﺍﺩ ﻓﻮﻕ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ؛ ﻟﻮﺡ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍ َ
ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ؛ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﻪ ﺻﺪﺭﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ؛ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ؛ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ؛ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ؛ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ؛ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ؛ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ؛ ﺧﺎﺗﻤﻴﺖ،
ﺟﻨّ ِ ﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ؛ ُﺩ َﺭ ِﺝ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻫﺮﻭﺍﻥ؛ ﻓﺮﺍﺋﺪ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﮔﻠﺸﻦ ﺣﻘﺎﺋﻖ؛ ﻣﺒﺸﺮﻳﻦ ﻏﺮﺑﻰ؛ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ؛
ﻣﺮﺁﺓﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ؛ ﻧﻪ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ؛ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ،ﺍﺳﻼﻡ ﻭ
ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺁﻥ؛. ....
٤٤٤ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ» :ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ« )ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ،
ﺹ .(۱۱۶ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﺘﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ. ٤٤٥ﺳﻮﺭﻩ ﻫﻤﺰﻩ ۱-ﻭ ۲
٤٣٥
٤٤٦ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺹ )۱۱۵ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺳﺖ(. ٤٤٧ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺹ ۲۱۱ ٤٤٨ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺹ .۲۱۵ ٤٤٩ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۴۶۸ ٤٥٠ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۱۷۹ ٤٥١ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۳۵۲ ٤٥٢ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﭼﻬﺎﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺝ ،۳ﺻﺺ .۱۵۰-۱۵۱ﺿﻤﻨﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ
ﻭﺍﻻ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻫﺮ ﺣﻜﻤﻰ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ،ﺩﺭﻙ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺑﻌﻀﴼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ّ ﻭﺍﻻ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭﻙ ﻛﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ّ ﻛﺎﻣﻠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺣﻜﻢ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻳﺎ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ ۱ﺗﺎ ۴ﻳﺎ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ
ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(.
٤٥٣ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ،ﺷﻤﺎﺭﮤ ،۹ﺹ ۷۷ﻣﻘﺪﻣﻪ. ٤٥٤ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ.
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ،ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭﺻﻔﺤﮥ ﺁﺧﺮ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺁﺧﺮﺿﻤﻴﻤﮥ ۶ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۸۵ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﮥ
ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ٤٥٥ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺹ .۴۱۹ ٤٥٦ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ .۴۱۹
٤٥٧ ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻭ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻫﻤﺎﻥ ،ﺹ ۴۲۰ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻗﺒ ً
ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺁﻥ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ،ﺻﺺ ۲۹۷-۳۰۲:ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ. ٤٥٨ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ،ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ ،۴ﺹ ۴۷۵ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.
٤٥٩ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺹ ،۱۸۸ﺱ .۱۱ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ،ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ »ﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ
ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ« ﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! )ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺹ ۴۰ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ(.
٤٦٠ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ،ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ :ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺻﺺ۴۵۱-۴۵۷ ،۴۴-۴۶؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﺍﻣﺮ
ﻼ ﻧﻴﺰ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ۶ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﺺ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﺧﻠﻖ؛ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ؛ ...ﻗﺒ ً
ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺄﺧﺬ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳۲۴ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ» :ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻧﺘﺴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺣﺰﺑﻰ
٤٣٦
ﺗﺤﺰﺏ ﻭ ﺗﺸ ﻌﺒﻰ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻼ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺘﺤﻮﻝ ﺭﺍ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻛﺎﻣ ً
ﺗﺸﺨﻴﺺ ُﻣﺮ ّﺩﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﻨﺎء ﻣﻨﺘﺨﺒﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺘﻔﺴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺷﻐﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ«...
» ٤٦١ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺝ ،۲ﺹ.۴۶۹ ٤٦٢ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺅﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﻠﺪ ۱ﻭ ۲ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺭﺅﻳﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺟﻨﺒﮥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻨﺒﮥ ﺭﻭﺣﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ)ﺷﺎﻣﻞ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ -ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ( ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ،ﺳﻪ ﻧﻮﻉ ِ ﺿﻐﺎﺙ َﺍﺣﻼﻡ ﺩﺍﺭﺩ )ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺭﺅﻳﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ :ﻳﻜﻰ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺣﻜﻢ َﺍ
ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ( ﻳﻜﻰ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﻨﺸﺎء ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ،ﭼﻪ ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﻜﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﻋﻀﺎء ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺳﻴﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ، ﻭﻗﺎﻳﻊ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﻭﻳﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﻳﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻫﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ،ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺁﺗﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﺪ .ﻣﺜﻞ
ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻭﻗﻮﻋﺶ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ -ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۲۰۰۰ﺳﺎﻝ -ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﻧﺒﻰ ﻭ ﻣﻜﺎﺷﻔﺎﺕ ﻳﻮﺣﻨﺎ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺷﻌﻴﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ
ﻣﺪﺕ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺻﺮﻳﺤﴼ ّ
ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ۱۲۶۰ﺳﺎﻝ ﻗﻤﺮﻯ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ )ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ،ﺩﻭﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﻄﻊ ﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ -ﺳﻨﮥ ۲۶۰ﻩ .ﻕ .ﻛﻪ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﮑﺮﻯ )ﻉ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ -ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ) ۱۲۶۰=۱۰۰۰+۲۶۰ :ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺍﺋﺪ ،ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ -
ﺻﺺ ((۴۱-۴۲ﻭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻓﻮﻕ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻥ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۱۲۶۰ﻩ.ﻕ۱۸۴۴) .
ﻡ( ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ،ﻫﻢ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺻﺪﻕ ﻧﺒﻮﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻋﻈﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ) .ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ،ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺝ (۱ﻭ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ
ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺑﻮﺩﺍﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ ۱۸۴۴ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ،ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻭﻝ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ )ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭ »ﺩﺯﺩ ﺩﺭ ﺷﺐ« ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﺒﻮﺭ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎ» ،ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻓﺮﺍﺵ ﻏﻔﻠﺖ« ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ( ﻭ ﺑﺎﺯ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ »ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻇﻬﻮﺭ« ﺩﺭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎﻯ
٤٣٧
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ،ﺳﺎﻝ ۱۸۴۴ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪ ،ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺖ ،ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﻛﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ!
ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ -ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ .ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ -ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ
ﻼ ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺜﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ،ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﻣﻼﻛﺸﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺭﺅﻳﺎﺳﺖ! ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً ﻣﻼﻙ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﻛﻠﻤﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻖ ،ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ
ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ،ﺍﺯ ﺭﺅﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﻭ ﻫﻢ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﻋﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ! ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻌﻴﻢ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ »ﺍﻯ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﻋﻼﻣﺖ ﺣﻖ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺣﻖ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ«. ٤٦٣ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ،ﻣﻮ ّﺭﺥ ۲۹ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ .۱۹۹۰ ٤٦٤ﺁﻣﺎﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ۱۹۸۵ﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ۲۰۰۵ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟﺘﺰﺍﻳﺪﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ۲۰ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺍ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ،ﻧﻜﺘﮥ ،۵ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ۳ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ. ٤٦٥ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ٤٦٦ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺻﺺ .۳۴۰-۳۴۱ ٤٦٧ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﭼﺎﭖ ﺁﻟﻤﺎﻥ ،ﺻﺺ .۱۸۸-۱۸۹ ٤٦٨ﺣﺸﺮ۱۹- ٤٦٩ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺹ ۱۷۰ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺟﻊ ،ﺻﺺ ۱۷۰-۱۷۴ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٤٧٠ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺝ ،۸ﺹ.۱۷۵ ٤٧١ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۰ﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ. ٤٧٢ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ.۳۴۴ ٤٧٣ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ،ﺻﺺ ۳۵۹-۳۶۰ ٤٧٤ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ،ﺹ۱۲ ۴ ٤٧٥ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺘﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﻰ ﺟﻨﺒﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ )ﻣﺘﺮﺟﻢ(. ٤٧٦ﺑﺎﻗ ِﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘ ِﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ .ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ: www.negah32.info, news.persian-bahai.org, www.noghtenazar17.info
٤٣٨
٤٧٧ﻣﺪﻳﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺭﺷﺘﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ،ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺳﻼﻣﻰ ،ﻧﺸﺮ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ،
ِ ﺳﺎﻳﺖ www.negah32.infoﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ. ﭼﺎﭖ ،۱۳۸۰ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ۱۳۸۵ﺩﺭ
٤٣٩