طلوع عشق

Page 1

‫ﻃﻠﻮﻉ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻜ ُﻢ ﺍﻪﻠﻟُ‬ ‫ِﺍﺗ‪ُ ‬ﻘﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟ َﻭ ﻳ َﻌﻠِّ ُﻤ ُ‬

‫‪١‬‬

‫ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺣﺎﻣﺪ ﺻﺒﻮﺭﻯ‬

‫ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺷﺎﻥ‬

‫ﭼﺎﭖ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ‪ www.noghtenazar17.info‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻭ ﺩﺍﻥ ﻟﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ‬

‫‪٣‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫ّ‬

‫‪٩‬‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ‪ :‬ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‬

‫‪١٨‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ‪» :‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ ‪۱۸ ..............................................................‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ‪۱۸...................................................................................................‬‬

‫ﻧﻘﺶ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ‪۲۰......................................................................................‬‬

‫ﻃﺮﻕ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳّﻪ ﻫﺎ ‪۲۲...........................................................................‬‬

‫ﺭﻭﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ‪۲۶...................................................................‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﺍﻭﻝ‪ :‬ﻋﻠﺖ ﺗﺴﻤﻴﮥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ‪۲۷........................................................................‬‬ ‫ﻧﻜﺘﮥ ﺩ ّﻭﻡ‪ :‬ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ‪۲۷..........................................................................‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﺳ ّﻮﻡ‪ :‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ‪۲۸.......................................‬‬ ‫ﻧﻜﺘﮥ ﭼﻬﺎﺭﻡ‪» :‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ‪۲۹.....‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ‪ :‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ‪۴۲.................................................‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ‪ :‬ﺭﺩﻳّﮥ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ‪۴۹ .............................‬‬ ‫ﻧﻜﺘﮥ ﺷﺸﻢ‪ :‬ﺳﻴﺮ ﺗﺤﻮﻝ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ‪۴۹....................................‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ ‪۵۰.......................................................................................‬‬ ‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ‪۵۹......................................................................................‬‬ ‫ﺭﺩﻳﮥ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ‪۶۵..........................................‬‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ‪۸۶..........................................................................‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ‪۸۹...................................................................‬‬ ‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ‪۹۱...................................................................‬‬ ‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳ ّﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ‪۱۰۲ ................................................................‬‬

‫‪١‬‬

‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﺧﻼﻗﻰ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺒﻰ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ‪۱۰۶ ..............................‬‬

‫ﻧﮑﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﻘﺪ ﻓﺼﻞ ﺁﺧﺮ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ‪۱۶۸ ................................................................‬‬ ‫ﻧﮑﺘﮥ ﻫﺸﺘﻢ‪ :‬ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ‪۱۷۲ .................................................‬‬

‫ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ‪ :‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‬

‫‪١٧٧‬‬

‫ﺿﻤﺎﺋﻢ‬

‫‪٢٦٧‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ :۱‬ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ‪۲۶۸ ...............................................................................‬‬ ‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ :۲‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ« ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ‪۲۷۴ .............................................................................‬‬ ‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ :۳‬ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ‪۲۸۶ ................................................................................................‬‬ ‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ :۴‬ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۲۸‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪۲۹۸ ....................................................................... ۱۹۸۷‬‬ ‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ :۵‬ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﻣﻘ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ‪۳۰۱ ................................................‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ :۶‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ ‪۳۰۵ .............................................................‬‬ ‫‪٣٤٧‬‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ‬

‫‪٢‬‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻛﺮ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ‬

‫ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺍﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺮﺃ )ﻫﻤﮕﻰ( ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ«‪.٢‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ۱۶۲ ،‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ »ﻧﺪﺍ« ﻭ »ﺫﻛﺮ« ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﻗﻊ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۳۰۰/۰۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۷‬ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻤﻪ‬

‫ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫‪ ۲۰/۰۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺧﻮﻥ ﻫﺎﻯ ﭘﺎﮐﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﻳﻨﻰ ﮐﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﻛﺘﺮ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﻣﺎﻧﻰ »ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ‪ ،‬ﺑﻰ ﻃﺮﻓﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻛﺎﻭﺍﻧﻪ ﻭ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ«‪ .٣‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ‪ ۱۳۵‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ »ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭ ُﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ« ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﻟﻮﺡ ﭘﺮﺷﮑﻮﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ‬ ‫ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﻗﺎﺟﺎﺭ‪ ،‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻮﺍﺏ ﻳﺎ ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﻋﻠﻰ َﺯﻋﻢ ﺍﻟﻘﻮﻡ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ‬

‫ﻨﺪ ُﻫﻢ )ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ(‪ِ ،‬ﺍ ْﺑﺘِﻐﺎًء ﻟِﻤﺎ ﻋِ ْﻨ َﺪﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺧﺬ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻋِ َ‬ ‫)ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ( ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ...‬ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺭﺃﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ‪ِ ،‬ﺍ ِ‬ ‫ﺣﺠﺖ ﻭ‬ ‫ﺗﻴﺎﻥ ّ‬

‫ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺁﻣﻞ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻻﻣ ُﺮ ِﺑﻴ ِﺪﻙَ َﻭ َﺍ َﻧﺎ‬ ‫ﺳﺎﺣﺖ‬ ‫ِﻚ؛‬ ‫ﺣﺎﺿ ٌﺮ ِﺗﻠْﻘﺎَء َﺳﺮﻳ ِﺮ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ‪َ ،‬ﺍ ْ َ‬

‫ﻜ ْﻢ ﻟﻰ َﺍ ْﻭ َﻋ َﻠﻰ )ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮﻡ؛ ﭘﺲ ﺣﻜﻢ‬ ‫ﺎﺣ ُ‬ ‫َﻓ ْ‬ ‫ﻛﻦ ﻟﻪ ﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ(‪.‬‬

‫‪٣‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻛﻪ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﻭ‬

‫ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺭﺳﺎﻻﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﺄ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﺿﺪ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺻﺮﻓﺄ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ّ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺩﭼﺎﺭ‬

‫ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﻪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ‬

‫ﺻﺮﻳﺤﺄ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ِ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻛﺸﺪ ﻭﻟﻮ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ«‪ ٤‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﺯﻫﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺩﻫﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻧﻨﺪ ﺷﻜﺮ‬

‫ﻭ ﺷﻴﺮ ﺑﺨﺸﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﻟﻌﻨﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﻮﻳﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳ ِ‬ ‫ﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻗﻴﺎﻡ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﺃ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﻛﻴﻜﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﺸﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻴﺎﻻﻳﻴﺪ«‪.٥‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﺵ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ »ﻇﻠﻢ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺭﺩ«‪ ٦‬ﻭ »ﺧﻴﻤﻪ ﻧﻈﻢ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﺩﻭ‬ ‫ﺳﺘﻮﻥ« »ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ« »ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ«‪ ،٧‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺿﻤﻦ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴ ِﻦ‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺍﺷﺮﻑ ﺍﻭﻟﻴﺎ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩِ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﺣﻀﻮ ِﺭ‬ ‫ﻯ ُﺍﻣﻮﺭ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪ :‬ﺍﺯ‬

‫ﺳﺮﺷﻚ ﺩﻳﺪﮤ ﻳﺘﻴ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻤﺎﻥ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ َﺣﺬﺭ ﻻﺯﻡ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻴﻞ ﺧﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺩِ ﺁﻩِ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻣﻴﻦ‪«.‬‬ ‫ﺷﺮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ‪َ .‬ﻭﺍﻪﻠﻟُ َﻭﻟﻰ َ‬

‫‪٨‬‬

‫ﻌﻠﻮﻝ ﻋﺪﻡ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴ ِ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﺬﻛﻮﺭ َﻣ ِ‬ ‫ﻘﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ‬

‫ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﻛﻴ ِ‬ ‫ﺪﺍﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﻪ ﺁﻥ ﻋﺪﻡ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻮﻝ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭ‬ ‫ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ّ‬ ‫ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﮐﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺭﻓﻊ‬

‫‪٤‬‬

‫ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﻫﺎﻯ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ‪ ،‬ﭘﻬﻠﻮﻯ‬

‫ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ‪ ۱۶۲‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻤﺮﺃ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺩﺭ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ )ﺿﻤﺎﺋﻢ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۱‬ﺗﺎ‬

‫‪ ۶‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ(‪ ،‬ﺣﻤﻼﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ‪ ،‬ﺷﺪﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻭ ﺭﺩﻳﮥ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« ﻭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‪ ،‬ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻣﻮ ّﺭﺥ‬

‫ﺭﺳﻤﻰ ِ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ .‬ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻌﻀﺄ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﺪﻝ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ‬

‫ﺍﻧﺼﺎﻑ — ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ — ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ‬

‫ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻣﻮﻫﻦ ﻭ ﻭﻗﻴﺢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺭﺩﻳﮥ»ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ‬ ‫ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ‪ ،‬ﻃﻴﻔﻰ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ‪ ۱۶۲‬ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻴﺎﺗﻰ ﺟﺪﻳﺪ — ﻛﻪ‬

‫ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ — ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۲‬ﺳﺎﻝ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻔﺼﻼٔ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺄ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬

‫ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ‬

‫ﻭ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﺰﻭﻡ‪ ،‬ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ‬

‫ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻌﻀﺄ ﺟﺪﻳ ِﺪ ﺳﻪ ﺩﻫﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻭﻳﮋﻩ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﺶ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ‪ ،‬ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻠﭽﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۶۲‬ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﻃﻮﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺄ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۶۲‬ﺳﺎﻟﻪ ﻭ‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ — ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﻔﺼﻞ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ‪ ،‬ﻭ ﭼﻪ ﺻﺮﻓﺄ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ —‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﺗﻴﺮﻩ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣ ِ‬ ‫ﺎﺕ ُﻣﻜﺬّ ﺑﻴﻦ ﻭ ُﻣﻔﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﻭ ُﻣﻐ ِﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺸﺎﻥ ﻛﻨﺎﺭ ﻧﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ‬

‫‪٥‬‬

‫ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴ ِﺪ ﺣﻘﻴ ِ‬ ‫ﻘﺖ ﻃﺎﻟﻊ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ِ ﺑﺪﻳﻊ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺗﺎ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ ﺁﮔﺎﻫﻰ‬ ‫ﻧﻴﺎﺑﻰ‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﻰ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ِ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﻤ ّﺴﻚ ﻭ ﺗﺸﺒّﺚ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺮ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ‬ ‫ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺣﺒﻞ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺘﻴﻦ‪َ ،‬‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺿﻌﻴﻒ‪«.‬‬

‫‪٩‬‬

‫ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﻟﺰﻭﻣﺄ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ‬

‫ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺻﺮﻓﺄ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺷﻔﺎﻫﻰ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ﻭ ﻛﺘﺒﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ّ ،‬‬

‫ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﻬﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ »ﻟَﻪ ﻳﺎ َﻋ َﻠﻴﻪِ « ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ )»ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ« ﻭ»ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ«(‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ‬

‫ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻧﻔﻮﺱ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺍﺿﺤﻰ ﺑﺮ ﻗﺪﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺧﻮﺏ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻭ‬ ‫ﻋﺪﻡ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬

‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ِ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺑﺪﻳ ِﻊ ﻭﺍﻻ‪ ،‬ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ِﻏﻴ ِﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ِ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ‬ ‫ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻮﻝ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪١٠‬‬

‫ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻌﻀﻰ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﮔﺮﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺮﻳﺤﴼ — ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪﻭﻥ‬

‫ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻴﻨﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺭﻛﻴﻚ — ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺄ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ َﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﻭﺍﻻ ﺑﻪ ﻭﺟﺪﺍﻥ ِ ﻧﻔﺴﻰ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ؛ ُﻣﺠ ّﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ؛ ّ‬

‫ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ِﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ«‪ .١١‬ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ‬

‫ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ِ‬

‫ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﺄ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻭﺍﻻ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮﻩ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ّ ،‬‬

‫‪٦‬‬

‫ﺗﺄﻛﻴ ِﺪ َﺍﻛﻴﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﺗﻌﺪﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ )»ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ«(‪.‬‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻛﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺧﻠﻖ‬

‫ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻨّﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻟﻐﺰﺵ ﻭ ﺧﻄﺎ‬

‫ﻧﻴﺴﺘﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﻨﻮﻳﺴﻢ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻼﻙ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻟﻐﺰﺷﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻨﺪﻩ‬

‫ﻚ َﻭ‬ ‫ﻦ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭﻣﺎ َﺍﺻﺎ َﺑ َ‬ ‫ﻦ َﻧ ْﻔ ِﺴ َ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﻣﺎ َﺍﺻﺎ َﺑ َ‬ ‫ﻦ َﺳﻴﹽِ‪‬ﺔ َﻓ ِﻤ ْ‬ ‫ﻚ ﻣِ ْ‬ ‫ﻚ ﻣِ ْ‬ ‫ﻦ َﺣ َﺴ َﻨ ٍﺔ َﻓ ِﻤ َ‬ ‫‪١٢‬‬ ‫ﻃﺎﻉ ﺍﻪﻠﻟ« )ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰ‬ ‫ﻦ ﻳﻄِ ﻊ ِ ﺍﻟ ‪‬ﺮﺳ ُﻮﻝَ َﻓ َﻘﺪ َﺍ َ‬ ‫َﺍ ْﺭ َﺳﻠْﻨﺎﻙَ ﻟﻠ ِ‬ ‫ّﻨﺎﺱ َﺭ ُﺳﻮﻻٔ َﻭ َﻛﻔﻰ ِﺑﺎﻪﻠﻟ َﺷﻬﻴﺪﺃ‪َ .‬ﻣ ْ‬

‫ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻯ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺗﺮﺍ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ‬

‫ﺎﻟﺴﻮٍء ِﺍ ّﻻ ﻣﺎ َﺭ ِﺣ َﻢ َﺭﺑّﻰ‪ِ .‬ﺍ ‪‬ﻥ َﺭﺑّﻰ َﻏ ُﻔﻮ ٌﺭ َﺭﺣﻴ ٌﻢ«‬ ‫ﺲ َ َ‬ ‫ﻻ ّﻣﺎ َﺭ ٌﻩ ِﺑ ‪‬‬ ‫ﺍﺳﺖ(‪َ » .‬ﻭ ﻣﺎ ُﺍ َﺑ ِّﺮﻯ ُء َﻧ ْﻔﺴﻰ؛ ِﺍ ‪‬ﻥ ﺍﻟْ َﻨ ْﻔ َ‬ ‫ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺮ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻢ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ‬ ‫‪١٣‬‬

‫)ﻭ ﺑﺮﻯ‬

‫ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺗﺸﻜﺮ ﻧﻤﺎﻳﻢ‪،‬‬ ‫ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮ ُﻣ ّﺪﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳ ِﺰ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﻪ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء‪ ،‬ﻭ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ‬

‫ﮐﻞ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ّ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ‪ ،‬ﺗﻤﻨّﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻄﺎﺏ‬

‫ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻗﻴﻘﺄ ‪ ۱۳۵‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ »ﺑﺪﻳﻊ«‬ ‫ﺑﻪ ﻭﻯ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺣﺎﻣﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ُﻣﺪﺍﻗﻪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺫﻋﺎﻥ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪،‬‬ ‫»ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ« ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ »ﺟﻮﻳﺎﻯ‬ ‫‪١٤‬‬ ‫ﺤﺼﻰ«‪ ١٥‬ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ« ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ »ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗ ْ‬

‫‪٧‬‬

‫ﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻭ ﺍﻯ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‪ ،‬ﻭ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ! ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ‪:‬‬

‫ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﻼﻟﻪ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﺍﻋﻀﺎء ﻳﻚ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﻮ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ُﺳﺮﺍﺩِ ﻕ ِ ﻓﻀﻠﺖ َﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﻥ ِ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﻣﺠﺘﻤﻊ‬

‫ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻰ‪ .‬ﺍﻯ ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﺗﻮﻳﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪ ،‬ﺗﻮﻳﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻓﻴﺾ ﺣﻴﺎﺕ‪ .‬ﺗﺎﺝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺯﻳ ِ‬ ‫ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺯﻳﻮﺭ ﻛﻞ ﺑﺸﺮ‪،‬‬ ‫ﻨﺖ ﻫﺮ ﺳﺮﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ‬ ‫ﻛﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎ ﻏﺮﻳﻖ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻯ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪ّ ،‬‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﺨﺶ؛ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﻣﻠﺖ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺍﺟﺰﺍء ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﺭﺍ ﻳﻚ ﻭﻃﻦ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ‪ ،‬ﺍﻟﻔﺖ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻯ ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﺭﺍﻳ ِ‬ ‫ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ِ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﺖ‬

‫ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺻﻠﺢ ِ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻛﻦ‪ ،‬ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﺩﻩ‪ .‬ﺍﻯ ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﻗﻠﻮﺑﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻛﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ َﻘ ِﻮﻯ ﺍﻟ َﻘﺪﻳ ُﺮ ﻳﺎ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻣﺘﻠﺬﺫ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺎء ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺶ‪ِ .‬ﺍ َﻧ َ‬ ‫ﻚ َﺍﻧْ َ‬ ‫ﻮﺏ‬ ‫َﺳﺘّﺎ َﺭ ﺍﻟْ ُﻌﻴ ِ‬ ‫ﻮﺏ َﻭ ﻳﺎ َﻏ ّﻔﺎ َﺭ ﺍﻟﺬ‪ُ ‬ﻧ ْ‬

‫ﺣﺎﻣﺪ ﺻﺒﻮﺭﻯ ‪۱۳۸۴/۸/۳۰-‬‬

‫‪٨‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫ّ‬ ‫ﺩﺭ ‪ ۱۳۷۸/۱۰/۱۹‬ﻩ‪.‬ﺵ ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ‪،‬‬ ‫ﺳﺨﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ :‬ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ‪ ،‬ﻧﺎﺷﺮ‪ :‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ‪،۱۳۷۸‬‬

‫ﻫﻤﺪﺍﻥ‪.‬‬

‫‪١٦‬‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﺑﻮﺩ‪ :‬ﻣﻘﺪﻣﻪ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺯ‬

‫ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺘﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﻨﺶ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﺤﺚ ﺗﻮﺣﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺤﺚ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﻣﻌﺎﺩ‪.‬‬

‫‪١٧‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ‬

‫ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻳﻜﻰ ﻛﺘﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﺘﺒﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﻭ‬

‫ﺍﻫﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻴﻪ ﺁ ﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ‬

‫ﺣﺪﻭﺩﴽ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﻝ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ‬

‫ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪١٨‬‬

‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ — ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻤﺎﻝ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺠﺘﻴﻪ — ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ِﺍ‬

‫ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻭ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻓﻴﺰﻳﻜﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ — ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺣﺒﺲ ﻭ‬

‫ﻧﻔﻰ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ — ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۷۸‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪١٩‬‬

‫ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ‬

‫ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻄﻮﺭ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻧﺠﻔﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ‬ ‫‪٩‬‬

‫ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ)ﺳﺎﻝ ‪ ،(۱۳۵۷‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺯﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﮥ ‪ ۶‬ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ُﻋ ّﻤ ِ‬ ‫ﺎﻝ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻘﺎﻁ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺻﺪﻫﺎ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻥ )ﻣﺤﻞ ﭼﺎﭖ ﻛﺘﺎﺏ( ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪،‬‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻛﻨﻨﺪ!‬

‫ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ‬

‫ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻜﻞ ﺁﻥ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺑﻪ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺲ ﻛﻨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﺒﻴﺐ ﻭ ﺭﻓﻊ‬ ‫ﻛﻴﻨﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻳﺎﺩﻡ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﺭﺩﻳﮥ ﻗﻄﻮﺭ ‪ ۷۷۸‬ﺻﻔﺤﻪ ِ‬ ‫ﺍﻯ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ« ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ »ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ«‪ ،‬ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺞ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ‬

‫ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩِ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ‪ ۱۳۵۸/۲/۲۷‬ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ‬

‫»ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ« ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪،‬‬ ‫ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﺭﺳﺎﻟﻰ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ‬

‫ﺭﺩﻳﮥ ﺍﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﻠﻮﺏ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺍﺷﺘﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ‪ ،‬ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ‬

‫ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺗﻌﻤﻴﻢ ﻧﺸﺮ ﺁﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﺟﻮﺏ ﺗﺮﻙ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﺘﺐ‪ ،‬ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪«.‬‬

‫‪٢٠‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺭﺩﻳﮥ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﮤ‬

‫ﻏﻴﺐ ﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ! ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۴‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺪﻭﺩ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۳‬ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ‬

‫ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺗﻈﻠﻢ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻭﻗﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﻋﺪﻡ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،٢١‬ﺑﻪ‬

‫ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۷۸‬ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ( ﺑﺎ ﭘﺴﺖ‬ ‫ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ‪ ،‬ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٠‬‬

‫ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﻈﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ‬

‫ﻣﺘﻌﺠﺐ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻴﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻞ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻄﺤﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺄﺳﻒ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ‬ ‫ﺣﻘﻴﺮ ﺗﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ‬

‫‪٢٢‬‬

‫ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ‬

‫ﻋﻼﻣﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻓﺎﺣﺶ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ‬

‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ‪ ،‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﭘﺴﺘﻰ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﻟﻜﺘﺮﻭﻧﻴﻜﻰ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻃﺐ ﻭ ﻳﺎﺑﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺎ ﺳﺨﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻗﻴﻖ ﺑﺎﺯﺧﻮﺭﺩ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭ ﺭﺩﻳﻪ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ‬ ‫ِ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺯﻋﻤﺸﺎﻥ‪» ،‬ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ« ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻳﺎ‬

‫ﻣﺘﻮﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ! ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻊ‪ ،‬ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻒ‬ ‫ّ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭﻝ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺭﺍ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺒﺘﺬﻝ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﻮﺍﻡ ﭘﺴﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ‬

‫ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺭﺍﻩ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻛﻤﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺪﻳﻊ‬ ‫ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻰ‬ ‫ﺩﻗﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﻠﻮﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ‪ .‬ﻭ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ‬

‫ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻣﻘﺘﺪﺭﮤ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ‬ ‫‪١١‬‬

‫ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻔ ّﺮﺱ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺟﻠﻮﻯ ﺭﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺿﺪﻳﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﺘﻴﺠﮥ‬

‫ﻣﻌﻜﻮﺱ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺶ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁ‬

‫ﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺳﻮﺭﮤ ﺗﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ‪ ،۳۲-۳۳‬ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻃﻊ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﻳﺮﻳﺪ ُﻭ َﻥ‬

‫ِﻢ ُﻧﻮ َﺭ ُﻩ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛ ِﺮ َﻩ ﺍﻟْﻜﺎﻓِﺮ ُﻭ َﻥ ُﻫ َﻮ ﺍﻟﺬ‪ ‬ﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻞ َﺭ ُﺳﻮﻟ َُﻪ‬ ‫َﺍ ْﻥ ْ‬ ‫ﻳﻄﻔِ ﺆﺍ ُﻧﻮ َﺭﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﺎ ْﻓﻮﺍﻫِ ِﻬ ْﻢ َﻭ ﻳﺄ َﺑﻰ ﺍﻪﻠﻟُ ِﺍ ّﻻ َﺍ ْﻥ ﻳﺘ ‪‬‬

‫ﻮﻥ‪«.‬‬ ‫ْﺤ ِّﻖ ﻟ ْ‬ ‫ِﻴﻈ ِﻬ َﺮ ُﻩ َﻋﻠَﻰ ّ‬ ‫ﺍﻟﻤ ْﺸ ِﺮ ُﻛ َ‬ ‫ِﺑﺎﻟ ُْﻬﺪﻯ َﻭ ِ‬ ‫ﺍﻟﺪ ِ‬ ‫ﻳﻦ ُﻛﻠِّﻪ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛ ِﺮ َﻩ ُ‬ ‫ﺩﻳﻦ ﺍﻟ َ‬

‫‪٢٣‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ‪،‬‬

‫ﻧﻈﺮﻯ ﺑﻪ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺵ‪ ٢٤‬ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﻣﺨﺎﻟﻔﺸﺎﻥ‬

‫»ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۵‬ﺳﺎﻝ)ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺄﺧﺬ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۳۲‬ﻩ‪.‬ﺵ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۶۲‬‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ‪ ۳۰‬ﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺭﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﮔﺸﺖ!«‬

‫‪٢٥‬‬

‫ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﺪﻡ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩ‬

‫ﺻﺎﻟﺢ«‪ ،‬ﺷﺎﺧﮥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،٢٦‬ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ‪ ،‬ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ‪» :‬ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪«.‬‬

‫‪٢٧‬‬

‫ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻒ ﺑﺰﺭﮒ! ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﺸﻔﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ‬

‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ‬ ‫ﻋﺒﺎﺩ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﺸﻒ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ‪،‬‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﻨﻈﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪٢٨‬‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﻜﻪ »ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ‬

‫ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ‬

‫ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ »ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ‬

‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪» ،‬ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺷﺪ ﻛﻴﻔﻰ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ‪ ۲۰۰‬ﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺷﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ »ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ‬ ‫‪١٢‬‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ‪ ،‬ﺧﻮﺩِ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻞ ﺭﺷﺪ ﺁﺋﻴﻦ‬

‫ﻴﺪﻩِ‬ ‫ﺤﺎﻥ َﻭ َﺗﺒﺎ َﺭﻙَ َﻭ َﺗﻌﺎﻟَﻰ ﺍﻟَﺬ‪ ‬ﻯ ِﺑ ِ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ! ُﺳﺒْ َ‬

‫ْﻚ! ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﺣﻖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺤﻮﮤ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭ‬ ‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻼ ﻣﻮﺟﺐ ﺭﺷﺪ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﺭﻉ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:،‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ َﻫ َﻤ ِﺞ َﺭﻋﺎﻉ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ‬

‫ﻧﻔﻰ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﻼﺩ‪ ،‬ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺝ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺴﺮﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ‬

‫ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ُﺩﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺒﺎﺡ‪.‬‬ ‫‪٢٩‬‬ ‫ِﻚ ﻳ َﺒﺪِّ ﻝُ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﺎ‬ ‫ﻳﺸﺎء َﻭ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻋﻠﻰ ُﻛﻞِّ َﺷﻰٍء َﻗﺪﻳ ٌﺮ‪.‬‬ ‫َﻛﺬﻟ َ‬ ‫ُ‬ ‫ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻌﻀﻰ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻨﻜﻪ » َﺍﻟ ِ‬ ‫ﻮﺕ ِﺑ َﺘ ْﺮ ِﻙ ﺫِ ْﻛ ِﺮﻩ« )ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ‬ ‫ﻳﻤ ُ‬ ‫ْﺒﺎﻃ ُﻞ ُ‬ ‫ﺭﻭﺩ( ﺑﺮﻋﻜﺲ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ‪ ،‬ﺭﺍﻩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ‬ ‫ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‬

‫‪٣٠‬‬

‫ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺯﻳﺮﺍ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﺫﻛﺮﺵ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ؛ ﻭﻟﻰ‬

‫ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﭘﻮﻳﺎﻳﻰ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﻟﺬﺍﺕ ﺑﻮﺩﻥ ِ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺳﻜﻮﺕ ﻣﻮﻗﺖ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩِ ﻭﺍﻭﻳﻼ ﻭ ﻭﺍﺩﻳﻨﺎ ﻭ ﻭﺍﺷﺮﻳﻌﺘﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺷﺎﻋﺮ‪:‬‬ ‫ﺭﺍﺩﺍﻪﻠﻟُ َﻧ ْﺸ َﺮ َﻓﻀﻴﻠ ٍَﺔ‬ ‫َﻭ ِﺍﺫﺍ َﺍ َ‬

‫ِﺴﺎﻥ َﺣ ُﺴﻮﺩِ‬ ‫ﻳﺖ‬ ‫ﺃﺗﺎﺡ ﻟَﻬﺎ ﻟ َ‬ ‫ُﻃ ِﻮ ْ‬ ‫َ‬

‫ﻑ ﺍﻟْ ُﻌﻮﺩِ‬ ‫ﻃﻴﺐ ُﻋ ْﺮ ِ‬ ‫ﻑ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﻳ ْﻌ َﺮ ُ‬ ‫ﻣﺎ َ‬ ‫ُ‬

‫ﺕ‬ ‫ﺍﺷ ِﺘﻌﺎﻝُ ﺍﻟﻨّﺎ ِﺭ ﻓﻴﻤﺎ ﺟﺎ َﻭ َﺭ ْ‬ ‫َﻟ ْﻮ ﻻ ْ‬

‫‪٣١‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺟﺰ ﺍﻋﺘﻼ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ‬ ‫ﻼ ﻋﺮﺽ‬ ‫ﻓﺮﺍ ﮔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺷﺪ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ‬

‫ﺷﻮﺩ ﻛﻤﻜﻰ ﺑﻪ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ‬ ‫ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺿﻌﻔﺎء ﺍﺯ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﺍﻯ ﺗﻬﻴﻪ‬ ‫‪١٣‬‬

‫ﻧﺸﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﻄﻤﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ‬

‫ﺻﺤ ِ‬ ‫ﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺍﻋﺘﻼ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻬﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ‪ ،‬ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻜﺎﺕ ّ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﺎﻡ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ‬

‫ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻃﻨﺸﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۱۵۰‬ﺳﺎﻝ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﻴﭻ‬

‫ﻳﺎ ﺑﺲ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻰ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻤﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ‬ ‫ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺯ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۲۶‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺭﻓﻊ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ‪ ،‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻭﻗﺖ‬

‫‪٣٢‬‬

‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۸۳‬ﺣﻀﻮﺭﴽ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﻮﺷﻰ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ‬

‫ﺭﻭﺵ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻤﻠﻜﺖ — ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﺟﻊ‬ ‫ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﻪ ﻧﻈﺎﻡ— ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺘﻰ‬

‫ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ۲۶ ،‬ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ‬ ‫ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺄﺳﻒ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻗﮥ‬

‫ﻭﻫﺎﺑﻰ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻆ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﻭ ﻛﻠﻤﻪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ‪ ،‬ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ!‬

‫ﻣﺜﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ‪ ۹۳۱‬ﺗﺎ‬

‫‪ ،۹۳۳‬ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۱۶‬ﺗﺎ ‪ ۱۹‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ‪ ،۱۳۸۲‬ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮ‬

‫ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻛﺜﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ‬

‫ﻻ ﺩﺭ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ‬ ‫ﭼﺎﭖ ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻰ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ‬ ‫‪١٤‬‬

‫ﺠﻠ‪‬ﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻭﺭ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ُﻣ َ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ‪ ،‬ﺻﺪﻫﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﺑﻌﻀﴼ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺤﻮﮤ‬

‫ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﻃﻴﻮﺭ‬

‫ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺎﻗﻮﻯ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﻭﻟﻰ‬

‫ﻣﺎ ﺑﺎ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺘﺒﻮﺳﻰ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺳﺖ‬

‫ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﻮﻻﻳﻤﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء »ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻳﺎﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻣﺤﺒّﺖ« ﺑﮕﺮﻳﻴﻢ ﻭ ﺑﺨﻨﺪﻳﻢ ﻭ »ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺷﺖ‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﻇﻠﻢ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻨﮕﺎﺭﻳﻢ« ﻭ »ﺍﺯ‬

‫ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ« ﻳﺎﺑﻴﻢ‪ ،‬ﺗﺎ »ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﻢ‪«.‬‬

‫‪٣٣‬‬

‫ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ ﻭ ِﺍﺭﻋﺎﺏ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ‬ ‫ّ‬

‫ﺿﺮﺏ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﻭ ﻛﺸﺘﻦ‪ ،‬ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﻳﺎ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‬

‫ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﺧﺎﺹ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎﺻﺪﻯ ﺧﺎﺹ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ‬

‫ﺻﺪﻫﺎ ﺧﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ‬

‫‪٣٤‬‬

‫ﺗﺎ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻳﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﻳﺎ ﺯﻭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ‬ ‫ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ‪،‬‬

‫ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻳﻐﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ‬

‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻓﻊ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ‬

‫ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺝ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻫﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ِﺍﻋﻤﺎﻝ‬ ‫‪١٥‬‬

‫ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ — ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﻰ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ‬ ‫ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ‬ ‫ﻭﻏﻴﺮ ﺍﺧﻼﻗﻰ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ‪.‬‬

‫ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺩﻳﮥ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﺎ ﺟﺰﻭﻩ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻳﺎ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻭ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﻰ ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩِ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﻀﺎ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻼ ﺁﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪٣٥‬؛ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ‬ ‫ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺜﻴﺮ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﻣﻘﺪﺱ ﻛﻪ ﻧﺴﻠﻰ‬ ‫ﺟﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻃﻼﻋﻰ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﴼ‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﺷﺪ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ‪ ،‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻟﻮ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ِ ﻋﻮﺍﻡ ﻭ‬

‫ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺳﻮء ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،٣٦‬ﻟﺬﺍ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪.‬‬

‫ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺶ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ‬

‫ﺻ ِ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺗﻬﻴﮥ ﺩﺳﺘﻨﻮﻳﺲ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺤﻔﻮﻇﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻛﻨﻢ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺤﻔﻮﻇﺎﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﺎﻛﻨﻮﻳﺲ ﺁﻥ ﻻﺯﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻨﻈﻴﻢ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻋﺎﺕ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻛﻪ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ‬

‫ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻏﺎﺭﺕ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﮤ‬

‫ﻼ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﺪ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ؛ ﺍﻣﺎ‬

‫ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫‪١٦‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻤﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ‬ ‫ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ— ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻔﺲ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻫﻢ ﺷﺮﻳﻜﻨﺪ— ﺁﺷﻨﺎﻳﻨﺪ‪،‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺷﺎﺭﻉ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻤﺎﻥ ﭘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ‬

‫‪٣٧‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ِ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ‪۱۳۸۴ / ۸ / ۳۰‬‬

‫ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻌﻤﻮﻝ ِ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺗﺎﻳﭗ ﮐﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻧﻴﺰ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﺸﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻴﺎﻓﺰﺍﻳﻢ ﻭ ﺷﺮﺡ‬

‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﮕﻨﺠﺎﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﺼﺮ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۶‬ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺘﻤﴼ ﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﮐ ً‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٧‬‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ‪:‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ‪» :‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺗﺶ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺨﺺ ﻳﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻧﺎﻡ‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﺨﻔﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬

‫‪٣٨‬‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻟﻴﺎﻥ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻭ‬

‫ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﻭ ﺁﺩﺭﺱ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺍﻫﻞ‬

‫ﺑﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﺸﺨﺼﻰ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ‬ ‫ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ‬

‫ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ‬

‫ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ‬ ‫ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺗﻴﺮﮔﻰ ﻭ ﻳﺄﺱ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﻰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ‬ ‫ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻠﺐ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺗﻰ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ‪ ،‬ﺟﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺟﺎﻧﺎﻥ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻟﺼﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻣﺬﻛﻮﺭ‬ ‫ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ َﺟ َﻞ َﺟﻼﻟ ُ​ُﻪ َﻭ ُﻋﻄﻮ َﻓ ُﺘ ُﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ‬

‫ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻭﺻﻒ ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺬﻛﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ‬ ‫‪١٨‬‬

‫ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﮤ ﺍﺭﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ‬

‫ﺁﻥ ﺷﻌﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ‪» :‬ﮔﺮ ﺟﻤﻠﮥ ﻛﺎﺋﻨﺎﺕ ﻛﺎﻓﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﻛﺒﺮﻳﺎﺵ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﮔﺮﺩ«‪ ٣٩‬ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻜﻢ ِﺍﻧ‪‬ﻤﺎ َﻧ ْﺪ ُﻋﻮ ُﻛﻢ ِﻟ َﻮ ْﺟﻪِ‬ ‫ﻜﻢ َﻛﻤﺎ ﻻ َﺗ ْﻨ َﻔ ُﻌﻨﺎ َﺣ َﺴﻨﺎ ُﺗ ُ‬ ‫ﻀ ‪‬ﺮﻧﺎ َﺳﻴﺌﺎ ُﺗ ُ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻟ ْ‬ ‫َﻦ َﺗ ُ‬

‫ِﻚ ُﻛ ‪‬ﻞ ﻋﺎﻟ ٍَﻢ َﺑﺼﻴ ْﺮ‪) «.‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺘﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺿﺮﺭ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ‬ ‫ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ِﺑﺬﻟ َ‬ ‫ﺍﻪﻠﻟِ ْ‬ ‫ﺣﺴﻨﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻔﻌﻰ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺼﻴﺮﻯ‬ ‫ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪(.‬‬

‫ﻭ ﺁﻥ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﻋﺎﺻﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺖ‪ ،‬ﺭﺣﻤﺖ ﻃﻠﺒﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﻛﺮﻡ ﻣﻐﻔﺮﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﻚ‬ ‫ُﻚ ِﺑ ِﺪﻣﺎء‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ﺍﺟ َﺘﺬَ َﺑ ُﻬ ْﻢ َﺑﻴﺎ ُﻧ َ‬ ‫ﻋﺎﺷ َ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ِ :‬ﺍﻟﻬﻰ ِﺍﻟﻬﻰ َﺍ ْﺳ‪‬ﻠ َ‬ ‫ﻘﻴﻚ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺼ ُﺪﻭﺍ ِّ‬ ‫ﻚ َﻭ‬ ‫ﻜﻨﻮ َﻧﺔ ﻓﻰ ﻋِ ﻠ ِْﻤ َ‬ ‫ﺑﺎﻻﺳﺮﺍ ِﺭ ﺍﻟ َْﻤ ْ‬ ‫ﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟْ ُ‬ ‫ﺤ ُ‬ ‫ﻜﺒْﺮﻯ َﻭ ْ َ‬ ‫ﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﺬ ْﺭ َﻭ َﺓ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ َﻣ َﻘ ‪‬ﺮ ﺍﻟ ‪ْ‬ﺸ َ‬ ‫ﻴﺚ َﻗ َ‬ ‫ﻻ ْﺣﻠﻰ ِﺑ َ‬ ‫ﻤﻴﻦ ﻻ‬ ‫ﻻﺑﻰ َﻭ ُﺍ ّﻣﻰ ِﺍﻧ‪َ ‬‬ ‫ﺤ ِﺮ َﻋﻄﺎ‪َ ِٔ‬‬ ‫ﺖ َﺍ ْﺭ َﺣ ُﻢ ﺍﻟ ّﺮ ِ‬ ‫ﻚ َﺍ ْﻥ َﺗ ْﻐﻔِ َﺮ ﻟﻰ َﻭ ِ َ‬ ‫ِﺑﺎﻟ‪‬ﻠﺌﺎﻟِﻰ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻧﺔ ﻓﻰ َﺑ ْ‬ ‫ﺍﺣ َ‬ ‫ﻚ َﺍﻧْ َ‬ ‫ﻌﻴﻒ‬ ‫ﺤ ِﺮ َﻋﻄﺎ‪َ ِٔ‬‬ ‫ﺖ ﺍﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻮﻫ َﺮ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺮﻳﻢ‪َ .‬ﺍﻯ َﺭ ِّ‬ ‫ْﺨﻄﺎء َﺍ ْﻗ َﺒ َﻞ ِﺍﻟﻰ َﺑ ْ‬ ‫ﻚ َﻭ ‪‬‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫ﻟﻪ ّﺍﻻ َﺍ ْﻧ َ‬ ‫ﺍﻟﻀ َ‬ ‫ﺏ َﺗﺮﻯ َﺟ َ‬ ‫ِﺍ َ‬ ‫َﻣﻠَﻜ ُﻮ ِ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﺨﻴﺒْ ُﻪ ِﺑﺠ ُﻮﺩِ ﻙَ َﻭ َﻛ َﺮﻣِ َ‬ ‫ﺲ َﻏﻨﺎ‪َ ِٔ‬‬ ‫ﺏ ﻻ ُﺗ َ‬ ‫ﻚ َﺍﻯ َﺭ ِّ‬ ‫ﺕ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍﺭِﻙَ َﻭ ﺍﻟ َﻔﻘﻴ َﺮ َﺷ ْﻤ ِ‬ ‫ﻚ َﻭ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ ْﻌ ُﻪ َﻋ ْ‬ ‫ﻦ ﺑﺎ ِﺑﮏ َ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻓ َﺘﺤ َﺘ ُﻪ ﻋﻠﻰ َﻣﻦ ﻓﻰ َﺍ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﮏ ﻭ َﺳﻤﺎ‪ِٔ‬ﮏ‪ .‬ﺁﻩٍ ‪،‬‬ ‫ُﻓ‬ ‫ﻴﻮﺿﺎﺕ َﺍﻳﺎﻣِ َ‬ ‫ﺭﺿ َ‬ ‫ﻚ ﻭ ﻻ َﺗ ْﻄ ُﺮ ْﺩ ُﻩ َﻋ ْ‬

‫ﺁﻩٍ ‪َ ،‬ﺧﻄﻴّﺎﺗﻰ َﻣ َﻨ َﻌﺘﻨﻰ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘ‪َ ‬ﻘ ُﺮ ِﺏ ِﺍﻟﻰ ِﺑ ِ‬ ‫ﻚ َﻭ َﺟﺮﻳﺮﺍﺗﻰ َﺍﺑْ َﻌ َﺪ ْﺗﻨﻰ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘ‪َ ‬ﻮ ‪‬ﺟﻪِ ِﺍﻟﻰ‬ ‫ﺴﺎﻁ ُﻗ ْﺪ ِﺳ َ‬

‫ُﻚ ِﺑ ُﺴﻠ ِ‬ ‫ﻻﺳﻤﺎء َﺍ ْﻥ‬ ‫ﺖ ﻣﺎ َﺍ َﻣ ْﺮ َﺗﻨﻰ ِﺑﻪ َﺍ ْﺳﺄﻟ َ‬ ‫ْﻄﺎﻥ ﺍ َ‬ ‫ِﺧﺒﺎء َﻣ ْ‬ ‫ﺠ ِﺪﻙَ ‪َ .‬ﻗ ْﺪ َﻋ ِﻤﻠ ُ‬ ‫ْﺖ ﻣﺎ َﻧ َﻬﻴ َﺘﻨﻰ َﻋ ْﻨ ْﻪ ْﻭ َﺗ َﺮ ْﻛ ُ‬ ‫َﺖ‬ ‫ﻦ َﺟ‬ ‫َﻴﻚ َﻭ َ‬ ‫ﻀ ِﻞ َﻭ ﺍﻟْ َﻌﻄﺎء ﻣﺎ ﻳ َﻘ ِّﺮ ُﺑﻨﻰ ِﺍﻟ َ‬ ‫َﺗ ْ‬ ‫ﻳﻄ ِﻬ ‪‬ﺮﻧﻰ َﻋ ْ‬ ‫ﻦ َﻗﻠ َِﻢ ﺍﻟْ َﻔ ْ‬ ‫ﺐ ﻟﻰ ﻣِ ْ‬ ‫ﺮﻳﺮﺍﺗﻰ ﺍﻟ‪‬ﺘﻰ ﺣﺎﻟ ْ‬ ‫ﻜ ُﺘ َ‬ ‫َ‬ ‫‪٤٠‬‬ ‫ﻀﺎﻝْ ‪.‬‬ ‫ِﻚ ِﺍﻧ‪َ ‬‬ ‫ﻴﻦ َﻋ ْﻔ ِﻮﻙَ َﻭ ُﻏﻔﺮﺍﻧ َ‬ ‫ﺰﻳﺰ ﺍﻟْ َﻔ ّ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ ﺍﻟْ َﻔ ُ‬ ‫ﻴﺎﺽ ﻻ ﺍ ِﻟﻪ ّﺍﻻ َﺍﻧْ َ‬ ‫ﻚ َﺍﻧْ َ‬ ‫َﺑﻴﻨﻰ َﻭ َﺑ َ‬ ‫ﺖ ﺍﻟْ َﻌ ُ‬ ‫ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍ ﻛﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ‪ :‬ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ‬

‫ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺷﻜﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ‬ ‫ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﻟﺴﺎﻥ ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺬ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ‪ ،‬ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻦ‬

‫ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺕ ﻋﺬﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎء ﺻﺪﻳﺪ ﻇﻨﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﺫﻛﺮﺕ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪﻯ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﺒّﺖ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﻌﻞ‪.‬‬ ‫‪١٩‬‬

‫ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ‪ .‬ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻭﻟﻜﻦ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪﻩ‬

‫ﺏ َﺍ ِﺭﻧﻰ«‬ ‫ﺍﻡ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺻﺪﻕ‪َ » ،‬ﺭ ِّ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ‪ُ » ،‬ﺍ ْﻧ ُﻈ ْﺮ َﺗﺮﺍﻧﻰ« ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ‬

‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻻ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﺴﻨﻪ‬

‫ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ‪ .‬ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻳﺎﻡ‬

‫ﻜﻴﻦ َﻭ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﻰ‪َ .‬ﺍﻯ َﺭ ِّ‬ ‫ﺏ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟ ِْﻤ ْﺴ ُ‬ ‫ﺍﻟﺠﺎﻫِ ُﻞ َﻭ ﻋِ ﻨْ َﺪﻙَ ُﻛ ُﻨﻮ ُﺯ ﺍﻟْﻌِ ﻠ ِْﻢ َﻭﺍﻟْﻌِ ِ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ‬ ‫ﻌﻴﺪ َﻭ ِﺍﻧ‪َ ‬‬ ‫ﺮﻓﺎﻥ َﻭ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟْ َﺒ ُ‬ ‫ﻋِ ْﻨ َﺪﻙَ َﺑ ْ‬ ‫ﺤ ُﺮ ﺍﻟْ َﻐﻨﺎء َﻭ َﺍ َﻧﺎ ّ‬ ‫ﻚ َﺍ ْﻧ َ‬ ‫‪٤١‬‬ ‫ﺮﻳﺐ‪.‬‬ ‫ﺍﻟ ُْﻤ َﺘﻌﺎﻝُ ﺍﻟْ َﻘ ُ‬ ‫ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺎﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺭﻳﺎ ﻣﺒﺎﺵ‪ ،‬ﻛﺎﻓﺮ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﺎﻛﺮ ﻣﺒﺎﺵ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ُﻫﻮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺍﻯ َﺑ ـ ـﮕـ ـُﻢ‪،‬‬ ‫ِ‬

‫ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﮥ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﻣﺮﻭ‪ ،‬ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺱ ﻭ ﺍﺯ ُﻣ ّﻼ ﻣﺘﺮﺱ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺩﻝ ﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺯﻳﺮ‬ ‫ﺳﻨﮓ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫ﺍﻟﺤ َﻨﻚ ﻣﺄﻭﻯ ﻣﮕﻴﺮ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﻯ ﻧﻰ ِ ﻗﺪﺳﻰ ﻭ‬ ‫ُ‬ ‫ﺗﺤﺖ َ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺑﻠﺒﻞ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ﻛﻪ ﺟﺴﺪﻫﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺟﺴﻢ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻥ‪ ،‬ﺭﻭﺡ ِ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﺸﺪ؛ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﻚ ﺑﺎﻗﻰ ﻛﺸﺪ‪.‬‬

‫‪٤٢‬‬

‫ﻧﻘﺶ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ُﺐ ﺁﻥ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« — ﻭ ﻟ ِّ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﺑﺪﺍﻋﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺭﻫﺎ‬

‫ﺗﮑﺮﺍ ِﺭ ﻧﺸﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‬ ‫ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ‪ ،‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ‬ ‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻳﺎ ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻋﺸﻘﻰ ﻭ ﺳﻄﺤﻰ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ— ﺟﻨﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‬

‫)ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﻫﻨﺪﻯ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺧﻴﻠﻰ ﮔﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻛﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻭ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ‬

‫ﻭ ﺳﻄﺤﻰ ﻭ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﺧﺎﺹ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ(‪.‬‬

‫ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﺍﺩﺑﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﺷﺪﻩ— ﻛﻪ‬

‫ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﺩﺏ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭﺍﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ— ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ‬ ‫‪٢٠‬‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻜﻠﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ‪ ،‬ﻫﻢ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺩﺑﻰ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺻﺪﻣﻪ ﺯﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ‬

‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺩﺑﻰ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺫﻫﻦ ﻭ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺷﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ‪ ،‬ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ‬

‫ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻋﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭﺑﻰ ﺛﻤﺮﮔﺸﺘﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﻰ)!(‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ‬ ‫ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻃﺮﺡ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻧﻴّ ِ‬ ‫ﺖ ﺳﻮء ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ‬

‫ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻣﺸﻮﺏ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ‬

‫ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﻏﺮﻕ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺋﻴﻦ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻓﺮﺍ ﮔﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻗﺮﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ‬

‫»ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗﺤﺼﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ«‪ ٤٣‬ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭ‬

‫ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺒﻘﮥ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﻼ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛ ً‬

‫ﮔﻮﻳﺎ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﻛﺘﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ‬

‫ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﺘﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺵ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺼﺪﺍﻗﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺎﺭ‬

‫ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬ ْﻢ«‪٤٤‬؛ ﻭ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪َ » :‬ﺗﺸﺎ َﺑ َﻬ ْ‬

‫ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺍﺳﻤﻰ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻜﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‪ ،‬ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ‬

‫ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،٤٥‬ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻛﻞ‪ ،‬ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ‬

‫ﻧﻔﻰ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ِﺷﻤﺎﻝ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٤٦‬‬

‫ﻭ ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ‪،‬‬

‫ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﻰ‬ ‫‪٢١‬‬

‫ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﺮ ﻣﻘﺪﺍ ِﺭ ﺷﺄﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩِ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﻣﺘﻔﻜﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ ،‬ﺟﺰ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﻛﺬﺏ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻣﻨﻜﺮﺍﻥ ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮﻧﺪ« ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻼء ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ‪ ...‬ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻭ ﺭﺍ ّﺩﻳﻦ‬

‫ﺍﻭﻝ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺣﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻭ‬ ‫ﻏﺮﺏ ﺻﺤﺎﺋﻒ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺮ ﺭ ّﺩ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﻌﺮﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻣﻐﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻭ ﺭﺍ ّﺩﻳﻦ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﻭ ﻛﺜﻴﺮ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻼء ﻛﻠﻤﺔﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺩﻋﺎ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺭﺍ ّﺩﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻔﻴﺪ‬

‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٤٧‬‬

‫ﻃﺮﻕ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳّﻪ ﻫﺎ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬

‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻈﻢ ِ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ‬

‫ﻼ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻧﮕﺎﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ َﻃ َﺒﻖ ِ ِﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ‬ ‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ‬

‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻏﻠﻄﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ‬

‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﺍﻋﻀﺎء ﺁﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻄﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺻﺮﻓﴼ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ‬ ‫ﻣﺆﻣﻨﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ »ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ«‪ ٤٨‬ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺍﺑﻄﻰ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ‬

‫ﺭﻳﺎﺋﻰ ِ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺄﺱ ﻭ ﻓﻠﺞ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ‬ ‫ﺳﻄﻮﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫‪٢٢‬‬

‫ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻧﻈﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ‪ ٤٩‬ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻞ ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪،‬‬ ‫ﻠﻬﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ُﻣ َ‬

‫ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻓﺎﻧﻴﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻼ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‬ ‫ﺕ ِﺑ َﺘ ْﺮﻙَ ﺫِ ْﻛ ِﺮﻩ«‪ ،‬ﺍﺻ ً‬ ‫ﻳﻤ ُﻮ ُ‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ » َﺍﻟْﺒﺎﻃِ ُﻞ ُ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﮤ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﭘﻮﭺ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﻟﺒﻄﻼﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﻜﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺩﻳﮕﺮ‪،‬‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ‪ ،‬ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ‬ ‫ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﻣﻼﻣﺖ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻭﺍﺭﺳﺘﮕﺎﻥ ﻣﺨﻠﺼﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻴﺰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ‪ ٥٠.‬ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺟﻬﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭﺧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺛﻤﺮﻩ ﺍﺵ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ«‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ‬

‫ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻟﺤﻨﺸﺎﻥ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ‪ ،‬ﺻﺪﻫﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺿﺪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺁﻥ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎ ﭘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ‪.‬‬

‫ﻼ ﺭﻭﺷﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ‬ ‫ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕ ِﺮ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﭘﻮﺋﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ— ﻭﻟﻰ‬

‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺷﻜﺴﺘﻦ— ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ‪ ،‬ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ‬

‫ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٥١‬‬

‫ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ‪،‬‬

‫ﺗﺮﻛﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ‪،‬‬ ‫‪٢٣‬‬

‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﻄﺒﻴﻘﻰ ﻭﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﻘﻀﻰ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬

‫ﻬﺬﻩِ ﺍﻻ ِ‬ ‫ﻜ ُﻔﺮﻭﺍ ِﺑ ِ‬ ‫ٓﻳﺎﺕ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ » ِﺍ ْﻥ َﺗ ْ‬

‫ﺑﻴﻦ!«‪ ٥٢‬ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﺠ ٍﺔ ﺁ َﻣﻨْ ُﺘ ْﻢ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ ﻣِ ْ‬ ‫َﻓ ِﺒ َﺎﻯ ُﺣ ‪‬‬ ‫ﻦ َﻗﺒْ ُﻞ‪ ،‬ﻫﺎ ُﺗﻮﺍ ِﺑﻬﺎ ﻳﺎ َﻣ َﻼَء ﺍﻟْﻜﺎﺫِ َ‬ ‫ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺷﻌﺮ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫ﺻﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪ‬

‫ﭼﻮﻥ ﻏﺮﺽ ﺁﻣﺪ ﻫﻨﺮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻫﻮﺷﺸﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺃﻏﺮﺍﺽ‬

‫ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ‪ ،‬ﻫﻮﺍﺳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻄﺎﻳﺎﻯ‬

‫ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋِ ﺮﺽ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻰ ﺳﻬﻞ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ‪،‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻨﺼﻒ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ‬

‫ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ‬

‫ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩِ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ َﻣﺮﻛﺐ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺴﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻐﺾ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ— ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ‬

‫ِ‬ ‫ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺒﺸﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﻧﻔﺲ‬ ‫ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ‪،‬‬ ‫ِ‬

‫ﺩﺭﺱ‬ ‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﺡ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ‪ ،‬ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬ ‫ِ‬

‫ﻋﺒﺮﺕ ﻭ ﺗﻨﺒّﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺷﺪﺕ ﻇﻠﻢ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻭ‬

‫ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ ﺿﻌﻔﺎﻯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻴﻞ ﻭ ﻣﻜﺮﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﺒﻐﻀﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ َﺗ َﺒ ِﻊ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻻﺯﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪﺍﻥ‬

‫ﺗﻤﺎﻳﻠﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ‬

‫ﺭﻭﺷﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﻏﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﻭﺍﺭ‪ ،‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ‬ ‫‪٢٤‬‬

‫ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﺩ ﻣﻰ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺧﺼﻢ« ﻭ »ﺩﺷﻤﻦ« ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ‬ ‫ﻭ ﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻥ ﺟﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻬﻮﺩﮤ ﻟﻔﻈﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ‬

‫ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻭ ُﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺵ ﻧﻘﻀﻰ ﺳﺎﺑﻖ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺭﻭﺵ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻏﺮﺽ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ‬

‫ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﻯ ﻫﺮﺯﻯ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ‪،‬‬

‫ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻤ ّﻮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺍﺗﺤﺎﺩ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﻭ ﺗﻨﺠﻴﺲ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻰ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻭﺑﺎﻝ‪.‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﻮﻉ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﻠﻤﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﺍﺷﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﻯ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﻯ‪ ،‬ﺑﻞ ّ‬

‫ﺁﻥ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪ .‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ‪ ،‬ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻭ َﻣﺮﺿﻰ‬

‫ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺗﻘﻮﻯ‪ ،‬ﺍﻧﺼﺎﻑ‪ ،‬ﻋﺪﻝ‪ ،‬ﺍﺩﺏ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﻓﺪﺍ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺰ ﻟﺤﻦ ﺍﺩﺏ ﺭﺍ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٥٣‬‬

‫ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﺘﻰ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺭﻭﺵ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ‬

‫ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ِ‬

‫ﻭﻗﺘﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ‬ ‫ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ ٥٤‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬

‫ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺧﻼﻓﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪،‬‬

‫ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻯ ﻗﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ‬

‫ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﻨﺠﻴﺲ ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ‬ ‫‪٢٥‬‬

‫ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪» ،‬ﻣﺤﻮ ﻭ ﺣﺮﻕ ﻛﺘﺐ« ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﺳﻮﺯﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﺧﻼﻗﻰ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣِ ﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﻭﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ُﺑﻌﺪﻯ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﻭ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻫﺰﺍﺭﮤ ﺳﻮﻡ ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺣﺲ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﺍﺵ‬

‫»ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﻛﺜﺮﺕ« ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻢ‪ :‬ﺣﻜﻢ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ُﺯ ُﺑﺮ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ ...‬ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺒﻞ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﻭﻗﺖ‪ ،‬ﺣﻜﻢ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ‪،‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ َﻧ َﺒﺎِء ﻋﻈﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ‬

‫ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺎﻟﻚ ﻗﺪﻡ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻧﺎﺯﻝ‪.‬‬

‫‪٥٥‬‬

‫ﺭﻭﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺵ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ—ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ‬ ‫ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ— ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ‬

‫ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﻨﺪ؛ ﻣﮕﺮ ﺩﺭﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻡ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﺮ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﺮﺩﻡ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻌﺠﺒﴼ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭﴽ ﻭ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﻗﺖ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻧﻘﻀﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻮﺍﺭﺩ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻻﺯﻡ ﺩﻳﺪﻡ؛ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻴﺰ ﺳﻌﻰ ﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺑﻪ ﻧﻜﺎﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﻨﻢ ﻭ‬ ‫ﻼ‬ ‫ﻼ ﻣﻜ ّﺮﺭﴽ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺬﺭﻡ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺒ ً‬ ‫ّ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻔﻜﺮ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺑﻄﻼﻥ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻣﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻭ‬

‫ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻻﻳﻖ ﺭﻭﺷﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺟﺰ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ‬ ‫‪٢٦‬‬

‫ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻭﺍ ﻣﻰ‬

‫ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﻗﻮﮤ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻭ ﺯﻭﺭ ﺭﺍ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻋﻨﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻼ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺟﺰﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ‪ ،‬ﻳﻚ ﻳﻚ ﺑﺎ ﻗﻴﺪ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺫﻳ ً‬

‫ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﺒﻨﺎﻯ‬ ‫ﺻﻔﺤﮥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻜﺎﺕ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ‬ ‫ّ‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺟﺰﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﺍﻭﻝ‪ :‬ﻋﻠﺖ ﺗﺴﻤﻴﮥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‬ ‫ﻼ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﺳﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻋﺸﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺜ ً‬

‫ﺑﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ‪ ...،‬ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺎﻧﻊ‬

‫ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﻋﺸﺎﻕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ؟‬

‫‪٥٦‬‬

‫ﻳﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻛﺸﺘﻦ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ‬

‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ‬

‫ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻣﻄﻠﻌﻴﻦ ﻣﻨﺼﻒ‪ ،‬ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻭّﻡ‪ :‬ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻞ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻋﺠﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﴼ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ‬

‫ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٢٧‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﺳﻮّﻡ‪ :‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ‬ ‫ﻻ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ‬ ‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻴﺸﺎﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﻮﻫﻨﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ)ﺹ( ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻪ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‪،‬‬ ‫ﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺪﻯ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻼء ﻋﺎﻡ ﺍﺑﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ‪ ،‬ﺗﻔﻜﺮﻯ ﺩﺭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﺍﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻔﻜﺮﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٥٧‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ‬

‫ﻻ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﺮ ﻛﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ِ‬ ‫ﻼ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ‬ ‫ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ‬

‫ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺪﻭﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ‬

‫ﺟﺎﻫﻼﻥ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ‪ ،‬ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺷﺒﻬﺎﺗﺸﺎﻥ ﻛﺎﻣﻼ ﺭﻓﻊ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺱ »ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﻛﺎﺳﺘﮥ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﺘﺮﻗﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻴﺎﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺍﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻤﻰ ﮐﺸﻴﺪ! ﺁﻳﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫‪۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ‬

‫ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﻼﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ؟ ﭼﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪َ » :‬ﺍﻟ َْﻢ ِ‬ ‫ﻳﺄﻥ‬ ‫‪٢٨‬‬

‫ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ﺁ َﻣ ُﻨﻮﺍ َﺍ ْﻥ َﺗ ْ‬ ‫ﺨ َﺸ َﻊ ُﻗﻠﻮ ُﺑ ُﻬ ْﻢ ﻟ ِ​ِﺬ ْﻛ ِﺮ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﻣﺎ َﻧ َﺰﻝَ ﻣِ ْ‬ ‫ﺘﺎﺏ ﻣِ ْ‬ ‫ْﺤ ِّﻖ َﻭ ﻻ ﻳﻜﻮ ُﻧﻮﺍ ﻛﺎﻟ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟ َ‬ ‫ِﻟﻠ َ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ﺍ ُﻭ ُﺗﻮﺍ ﺍﻟ ِْﻜ َ‬

‫ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬ ْﻢ َﻭ َﻛﺜﻴ ٌﺮ ﻣِ ﻨْ ُﻬ ْﻢ ِ‬ ‫ﻓﺎﺳﻘ ُﻮ َﻥ‪«.‬‬ ‫َﻓﻄﺎﻝَ َﻋﻠ ِ‬ ‫َﻴﻬ ُﻢ ﺍ َ‬ ‫ﻻ َﻣ ُﺪ َﻓ َﻘ َﺴ ْ‬

‫‪٥٨‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﭼﻬﺎﺭﻡ‪» :‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﺳﺨﻨﺎﻥ‬ ‫ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ‬ ‫ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻣﺤﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۹۰‬ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ )ﺻﺺ‪۱۳۸‬ﻭ ‪ (۲۷۷‬ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻘﻰ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬

‫ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻴﺼﺪ‬

‫ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﭼﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﻴﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‬

‫ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﻮﻯ‬

‫ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺯﻧﺎ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻋﺎﻯ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ‬

‫‪٥٩‬‬

‫ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ُﻓﻀﻼ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻻ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ‬ ‫ﻼ ﻭ ﻗﻮ ً‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻤ ً‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،٦٠‬ﻭ ﺁﻣﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ‬ ‫ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ‪NGO‬‬

‫ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﺍﻩِ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ—ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺪ ﻛﻤﺘﺮﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻧﻴﺎ— ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ‪.‬‬

‫‪٦١‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﻪ‬

‫ﺍﻛﺜﺮﴽ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ‬ ‫‪٢٩‬‬

‫ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻭﺍﺭﻥ ﻭﺍﮔﺎﺭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﺩﻗﻴﻖ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺣﺼﻮﻝ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫ﻣﻌﺎﺻﺮ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻼﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺑﻬﺎﻣﻰ ﺑﺎ ﻗﻄﻌﻴّﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻤﮥ ّ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪٦٢‬‬

‫ﻣﺜﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ‪ ۲۸‬ﻣﻰ ‪ ،۱۹۹۲‬ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺮﺯﻳﻞ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﺯﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﻧﻘﻀﺎء ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻯ‬ ‫ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺠﻠﻴﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﮕﻮﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ‬

‫ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﭙﺎ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺘﻮﺩﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﮤ »ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺷﺨﺼﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﺻﺎﺩﺭ‬ ‫ﺷﺪﻩ« ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﻣﻰ »ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﻭﺭﺍﻯ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻫﻤﻴﺖ‬

‫ﻧﮋﺍﺩﻯ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ« ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٦٣‬‬

‫ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺗﻮﻣﺎﺱ ﻙ‪ ،‬ﭼﻴﻦ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻛﺴﻔﻮﺭﺩ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﺁﻛﺎﺩﻣﻰ‬

‫ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ‪ ،‬ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺐ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ »ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ« ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۱۴‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻙ ﻣﻰ ﺯﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﭼﻨﺎﻥ‬

‫ﺣﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﻣﺮﺋﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺑﻴﻨﺶ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺣﺘﻰ ﺗﺎ ّ‬

‫ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﻴﻢ‪ ...‬ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﻳﻢ‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻴﺰﺍﻥ‬ ‫ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ‪ ،‬ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺳﻄﺢ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻮ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ‬

‫ﮔﻔﺘﮥ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻢ؛ ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٦٤‬‬

‫‪٣٠‬‬

‫ﻣﺜﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ ﺭﺃﻳﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻫﻴﺄﺕ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﺪﻧﻰ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺳﺘﻴﻨﺎﻑ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺑﻴﻨﮕﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺃﻯ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺰء‬ ‫ﻻﻳﺘﺠﺰﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﻔﻜﺎﻙ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ‬

‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﮤ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﻮﺍﻫﺪﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪،‬‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺃﻳﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻣﺜﻞ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺣﺎﺋﺰ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﺤﺎﺏ‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭﻧﺪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻳﺎ‬

‫ﻣﺬﻫﺐ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﺘﻦ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪» :‬ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ‬ ‫ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺭﺃﻯ‬

‫ﻜﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪«.‬‬ ‫ﻋﺎ ّﻣﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﻢ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷ ّ‬

‫‪٦٥‬‬

‫ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻛﺘﺒﺮ‬

‫‪ ،٦٦۱۹۸۵‬ﻭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺧﻮﺭﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﻯ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻳﺎ ﻛﺘﺒﻰ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬ ‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﺭﻭﻳﻦ ﻻﺯﻟﻮ‬

‫ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻛﻠﻮﭖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺭﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻭﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﻟﺰﻭﻡ ﺻﻠﺢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﻮﻏﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻓﺘﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ‬ ‫ﻗﻮﺍﻯ ﻣﺆﺛﺮ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ‬

‫ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻴﺎﺯ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﻨﺪ‪ ...‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺣﺴﺎﺱ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ‬ ‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﻯ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻨﺎﻯ ﺗﻤﺪﻥ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻛﻪ‬ ‫ﺷﻴﻮﮤ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ‬ ‫‪٣١‬‬

‫ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬

‫ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ‪،‬‬ ‫ﺗﺤﻘﻖ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻭﺣﺪﺕ ﺗﺒﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ‪ ،‬ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ‬

‫ﻧﻴﺰ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﺗﺘﺒﻊ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﮥ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻁ ﻣﻘﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺪﻓﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪...‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﺘﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﭘﻮﻳﺎﻳﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻫﮥ ﺣﺴﺎﺱ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮﻯ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﻨﻮﺍ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺣﺮﻛﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺑﻰ ﻫﻴﭻ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ‬

‫ﻛﻨﻮﻧﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﺮ ﺩﻫﻨﺪ‪ ...‬ﻣﺮﺩﻣﻰ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺻﻠﺢ‬

‫ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﺪﺷﺎﻥ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﺘﻰ‬ ‫ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﮔﺎﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ‬

‫ﺗﻐﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺁﻣﺎﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺭﺍ‬ ‫ﻻ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﻜﻞ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺂ ً‬ ‫ﺍﻟﮕﻮﻫﺎ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﮥ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺳﺖ‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻣﮥ ﻋﻤﻞ ﭘﻮﺷﻨﺪ‪...‬ﺁﻧﺎﻧﻜﻪ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺻﻠﺢ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻟﺒﻴﻚ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻌﻨﺎ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﻤﻴﻖ ﺁﻥ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﺠﺮﺑﻰ‪،‬‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪...‬‬

‫‪٦٧‬‬

‫ﻭ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﻯ ﺭﻭﺳﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ‪...‬‬

‫ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺸﺮ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ...‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ‬ ‫ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺮ‬ ‫ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ‪ ...‬ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﻙ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺄﻣﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٦٨‬‬

‫‪٣٢‬‬

‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻮﻉ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻠﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ‪۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺰﺭﮔﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪:‬‬

‫ﻣﻠﻜﻪ ﻣﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﻣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻧﻮﻓﻞ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﻃﺮﺍﺑﻠﺴﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﻮﺳﻨﮥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﻬﺎﺋﻴﻮﻥ ﻓﻰ‬ ‫ﻟﺒﺎﺑﻴﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ َﺒ‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻻﺯﻫﺮ ﻣﺼﺮ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ » َﺍ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺎﺿﻴﻬﻢ«‪ ،‬ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻻﻫﻮﺭﻯ‪ ،‬ﮔﺎﻧﺪﻯ‪ ،‬ﭼﻴﻜﺎﺋﻮﻓﻮ ﺟﻴﺴﺎﻭﺍ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﺩﺑﻴﺮﺧﺎﻧﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻠﻞ‬ ‫ﺣﺎﺿ ِﺮ ﻫِ ﻢ َﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺘﻔﻖ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﺨﺶ ﻋﻠﻮﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﻛﻰ ﻳﻮ ﺷﻮ )ﻣﻮﺭﺥ ‪۱۹۳۲‬ﻡ(‪،‬‬

‫ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﻨﺶ ﻭ ﻣﺎﺯﺍﺭﻳﻚ‪ ،‬ﺩﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺳﺒﻖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﭼﻜﺴﻠﻮﺍﻛﻰ‪ ،‬ﻣﺎﺩﺍﻡ ﺍﻳﺰﺍﺑﻞ ﮔﺮﻧﮋﻭﺍﺳﻜﻰ‪ ،‬ﻫﻠﻦ‬ ‫ﻛﻠﺮ‪ ،‬ﻣﺎﺭﻛﻮﺱ ﺑﺎﺥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻛﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻳﻮﺍ‪ ،‬ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﻣﻮﻧﺘﻪ‬ ‫ﺷﺮﻗﺸﻨﺎﺱ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺲ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺳﻮﺭﺑﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﮔﻮﺑﻴﻨﻮ‬

‫ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ‪ ،‬ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ‪ ،٦٩‬ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﺜﻞ ﻭﻳﺪﺭﻭ ﻭﻳﻠﺴﻮﻥ‬

‫‪٧٠‬‬

‫ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ‬

‫ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﭘﺮﻳﻨﺴﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ)‪ ۱۹۰۲-۱۹۱۰‬ﻡ(‪ ،‬ﺩﻳﻮﻧﻰ ﺳﻴﻮﺱ ﺍﺱ ﺩﻳﻮﺍﺭﻳﺲ‪ ،‬ﺳﺮﺩﺑﻴﺮ ﺁﺗﻨﻰ‪،‬‬

‫ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻫﺮﺑﺮﺕ ﻣﻴﻠﺮ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺗﻮﻣﺎﺱ ﻛﻠﻰ ﭼﺎﻳﻦ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﻛﺘﺮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻛﺴﻔﻮﺭﺩ ﻭ‬

‫ﻋﻀﻮ ﻓﺮﻫﻨﮕﺴﺘﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﭼﺎﺭﻟﺰ ﺑﻮﺩﻭﻳﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻌﺎﺻﺮ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺁﺭﻣﻴﻨﻴﻮﺱ ﻭﺍﻣﺒﺮﻯ‬

‫ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺯﺑﺎﻫﺎﻯ ﺷﺮﻗﻰ )ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ ،‬ﻋﺮﺑﻰ‪ ،‬ﺗﺮﻛﻰ( ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ ﺟﻮﺕ‬ ‫ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻛﺴﻔﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﻛﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ‪» ،‬ﻧﻬﻀﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ«‪ ،٧١‬ﺁﻧﺪﺭﻩ ﻛﺎﺭﻧﮕﻰ‪ ،‬ﺁﺩﻣﻴﺮﺍﻝ ﭘﻴﺮﻯ ﻣﻜﺘﺸﻒ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎﻝ‪ ،٧٢‬ﺍﻟﻜﺴﺎﻧﺪﺭ‬ ‫ﮔﺮﺍﻫﺎﻡ ﺑﻞ‪ ،‬ﺩﻳﻮﻳﺪ ﺍﺳﺘﺎﺭ ﺟﺮﺩﻥ ﺭﺋﻴﺲ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺷﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﺎﻧﻔﻮﺭﺩ ﻛﺎﻟﻴﻔﻮﺭﻧﻴﺎ‪ ،‬ﻫﻨﺮﻯ ﺑﺮﮔﺴﻮﻥ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ‪...،‬ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻭﺿﻊ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺎﻡ ﻭ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﺬﻭﺭﻡ‪.‬‬

‫ﺍ ّﻣﺎ ﻭ ﺍ ّﻣﺎ! ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭ ّﺩ‬

‫ﺗﻬﻤﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۹۰‬ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭ ﺯﺍﻧﻰ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺎﺳﺪ‬ ‫ﻭﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻭ ﺿﺪ ﺻﻠﺢ ﻭﺍ ﺗﺤﺎﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ! ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺵ‬ ‫‪٣٣‬‬

‫ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ َﺍ َﻋ ِّﺰ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔﺲ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ‪.‬‬

‫‪٧٣‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ‬

‫ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ُﺣﺴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻯ ﻛﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺍﻧﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻰ ﻭ‬ ‫ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻞ ﺩﺭ ُﻋ ُﻠ ِّﻮ ﺷﺄﻥ‬

‫ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺣﺪ ُﻋ ُﻠ ِّﻮ‬ ‫ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺗﻼﺵ ﻭ ﻣﺠﺎﻫﺪﮤ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺶ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺮ‬

‫ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٧٤‬‬

‫ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﻔﺲ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻣﺘﻀﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﻓﻴﻦ«‪ ٧٥‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺧﺸ َﻌ ُ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ِ » :‬ﺍ ‪‬ﻥ َﺍ ْﻗ َﺮ َﺑ ُ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْﻌﺎ ِﺭ َ‬ ‫ﻜﻢ َﻟ ْﻮ َﺍ ْﻧ ُﺘ ْﻢ ﻣِ َ‬ ‫ﻜﻢ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﺍ ْﺧﺸﺎ ُﻛ ْﻢ َﻭ َﺍ َ‬

‫»ﺟﺎﻣﮥ ﻏﺮﻭﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﺮﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺛﻮﺏ ﺗﻜﺒﺮ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ«‪ ٧٦‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬

‫ﻳﺎ َﺍ ْﺑﻨﺎَء ْ ِ‬ ‫ﺍﻻ ِ‬ ‫ﻜﺮ ُﻭﺍ‬ ‫ﺮﺍﺏ ِ‬ ‫ﻭﺍﺣ ٍﺪ ﻟِ‪‬ﻼ ﻳ ْﻔ َﺘ ِﺨ َﺮ َﺍ َﺣ ٌﺪ ﻋﻠﻰ َﺍ َﺣ ٍﺪ َﻭ َﺗ َﻔ َ‬ ‫ﻦ ُﺗ ٍ‬ ‫ﻧﺴﺎﻥ! َﻫ ْﻞ َﻋ َﺮ ْﻓ ُﺘ ْﻢ ﻟ َِﻢ َﺧ َﻠ ْﻘﻨﺎ ُﻛ ْﻢ ﻣِ ْ‬

‫ﻓﻰ ُﻛﻞِّ‬ ‫ﺲ‬ ‫ﻦ َﺷﻰٍء ِ‬ ‫ﺣﻴﻦ ﻓﻰ َﺧﻠ ِْﻖ َﺍﻧْ ُﻔ ِﺴ ُ‬ ‫ﻭﺍﺣ ٍﺪ َﺍ ْﻥ َﺗﻜ ُﻮﻧ ُﻮﺍ َﻛ َﻨ ْﻔ ٍ‬ ‫ٍ‬ ‫ﻜﻢ‪ِ .‬ﺍﺫﴽ ﻳﻨْ َﺒﻐﻰ َﻛﻤﺎ َﺧ َﻠ ْﻘﻨﺎ ُﻛ ْﻢ ﻣِ ْ‬

‫ﻭﺍﺣ َﺪﺓٍ‬ ‫ِ‬

‫‪٧٧‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺭﺃﺱ َﺷﻌﺮﻯ )ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ( ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺰﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ‬ ‫ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺭﻗﺸﺎ )ﻣﺎﺭ ﮔﺰﻧﺪﻩ(‪ ...‬ﺑﺎﺭﻯ‬

‫ﺬﻟﻚ ﻟِﺴﺎﻧﻰ َﻭ‬ ‫ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ِﺑ َ‬ ‫ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺮﻳﻚ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ‪ْ .‬‬

‫ﺤﻔﻰ ﻭ ُﻛ ُﺘﺒﻰ ﻭ َﺍﻟﻮﺍﺣﻰ‪.‬‬ ‫ﺻ ُ‬ ‫َﻗﻠْﺒﻰ ﻭ ُﺯ ُﺑﺮﻯ ﻭ ُ‬

‫‪٧٨‬‬

‫‪٣٤‬‬

‫ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺼﻤﺖ‪ ،‬ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪٧٩‬‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ‬

‫ﻋﺪﻡ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﻨﻊ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺁﻥ‬

‫‪٨٠‬‬ ‫ﻤﺪﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﻟﺤ ُ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ َﺍ َ‬

‫ﺍﻫﻞ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺯﻧﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺳﺮ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺑﺮﻑ ﻏﺮﺽ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻛﻤﻰ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﻡ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺎﺭﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﻗﻔﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ‬

‫ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻛﻮﺏ‬

‫ﺷﺪﻥ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺣﺪﺍﻗﻞ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﻴﺎﻝ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ‬

‫ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ— ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ— ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ْﺤ ‪‬ﻖ َﻭ‬ ‫ْﺤ ‪‬ﻖ َﻭ َﺗ ْ‬ ‫ﻜ ُﺘ ُﻤ َ‬ ‫ﻮﻥ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻟ َِﻢ َﺗ ْﻠ ِﺒﺴ ُﻮ َﻥ ﺍﻟ َ‬

‫ِ‬ ‫ﻜﻞِّ َﺍ ّﻓ ٍ‬ ‫ﺍﻧْ ُﺘ ْﻢ َﺗ ْﻌﻠَﻤ ُﻮ َﻥ«‪ ٨١‬ﻭ » َﻓ ِﺒ َﺎﻯ َﺣ ٍ‬ ‫ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟِ ُﺗﺘْﻠﻰ‬ ‫ﻳﺴ َﻤ َﻊ‬ ‫ﺪﻳﺚ َﺑ ْﻌ َﺪ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﺁﻳﺎﺗِﻪِ ﻳﺆﻣِ ﻨ ُﻮ َﻥ َﻭ ٌ‬ ‫ﻳﻞ ِﻟ ُ‬ ‫ﺛﻴﻢ ْ‬ ‫ﺎﻙ َﺍ ٍ‬ ‫َﻋ َﻠﻴﻪِ ُﺛ ‪‬ﻢ ِ‬ ‫ﺨﺬَ ﻫﺎ ُﻫ ُﺰﻭﺍ ‪‬‬ ‫ﻳﺼ ‪‬ﺮ ُﻣ ْﺴ َﺘ ْ‬ ‫ﻦ ﺁﻳﺎﺗِﻨﺎ َﺷﻴﺌﺎ‪ ‬ﺍ ‪‬ﺗ َ‬ ‫ﻳﺴ َﻤ ْﻌﻬﺎ َﻓ َﺒ ِّﺸ ْﺮ ُﻩ ِﺑ َﻌ ٍ‬ ‫ﻟﻴﻢ َﻭ ِﺍﺫﺍ َﻋﻠ َِﻢ ﻣِ ْ‬ ‫ﻜ ِﺒﺮﴽ َﻛ َﺎ ْﻥ ﻟ َْﻢ ْ‬ ‫ﺬﺍﺏ َﺍ ٍ‬ ‫‪٨٢‬‬ ‫ﻬﻴﻦ«‬ ‫ﺍﻭﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﺬﺍﺏ ُﻣ ٌ‬ ‫ﻚ ﻟ َُﻬ ْﻢ َﻋ ٌ‬ ‫ﻭ ﻳﺎ ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ )ﺻﺺ‪ (۱-۱۹‬ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺑﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ‬ ‫ﺍﻟﻘﺎ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻴﺶ ﻭ ﻧﻮﺵ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‪،‬‬

‫»ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﻨﺪﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺩﻩ ﺯﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺣﺴﺎﺱ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﺰﺋﻰ ﺗﻌﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬

‫‪٨٣‬‬

‫ﻭ‬

‫ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺭﻫﺒﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﮔﺪﺍ‬

‫ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎﺭﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻧﻈﺮ‬ ‫‪٣٥‬‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺿﻌﻔﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ‬ ‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺣﺴﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ‬

‫ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ‪ ،‬ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ‪ ،‬ﺑﺮ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ‪ ،٨٤‬ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ‬

‫ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﺳﺮ ِ ﭘﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺷﻰ‬ ‫ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ‬

‫ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻔﺮﻁ ﻳﺎ ﻓﻘﺮ ﻣﻔﺮﻁ ﺟﺰء ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬

‫ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭﺿﻊ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺗﻮﺍﻥ ﻓﻌﻠﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ‬

‫ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﺩﺍﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ‬

‫ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻮﺍﺳﺎﺕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ‬

‫ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺸﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻏﻨﻴﺎء‪ ،‬ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ‬

‫ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٨٥‬‬

‫ﻭ ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺍﺭ ﻧﻄﻖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﺮ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺰء ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ‪ ،‬ﺑﺮ‬

‫ﻼ‬ ‫ﻋﻜﺲ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ ﻫﻴﭻ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻔﺼ ً‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺷﻴﻌﻪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ‬ ‫ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻭ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﺍﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٨٦‬‬

‫ﻭ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻨﺎﻡ‬

‫ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﻣﻮﺿﻮﻉ‪ ،‬ﺫﻛﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ‬

‫ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺧﻮﺩ‪،‬‬ ‫‪٣٦‬‬

‫ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺭﻭﺵ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﻟﻐﺖ »ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ...» :‬ﻣﺆﺳﺲ ﺁﻳﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ‬ ‫ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻭﻳﻨﺪ‪ .‬ﻧﻈﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺩﻭ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ .‬ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻳﺎ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ‪ :‬ﺗﺮﻙ‬

‫ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ‪ ،‬ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺩﻳﻦ‪ ،‬ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ‪ ،‬ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ‪ .‬ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺤﺎﻓﻞ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ«‪ .‬ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺤﻮﺭﻫﺎﻯ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﻭ ﺯﺍﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻰ‬ ‫ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ »ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ« ﻭ »ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ« »ﺟﺰء ﻻﻳﺘﺠﺰﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﻔﻜﺎﻙ ﻧﺪﺍﺭﺩ« ﻭ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ‬

‫ﻭ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﺯﻧﺎ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﺎﻥ‬

‫ﻣﺒﻐﺾ ﻛﻪ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺰﺍﺭ ﭘﻴﺸﻪ )ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﻰ(‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻄﻠﺐ ‪ ،۳۳‬ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻋﺎﻟِﻢ ﺳﻮﻳﺴﻰ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ«‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻛﺘﺮ ﺁﮔﻮﺳﺖ ﻓﻮﺭﻝ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻨﺎﻡ ﺳﻮﻳﻴﺲ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺣﺸﺮﻩ ﺷﻨﺎﺱ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺩﺭ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻫﺎﻣﺘﺒﻮﺕ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﺩﺍﺋﺮﺓ‬

‫ﺗﻌﺼﺐ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪:‬‬

‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۰‬ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ )ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻮﺭﻝ( ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻟﺴﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻘﻴﺪ ﺑﻪ‬

‫ﻇﻮﺍﻫﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﺮﻕ‬

‫ﻃﻠﻮﻉ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺆﺳﺲ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ‪ ،‬ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﻌﺒّﺪﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻴﻦ‬

‫ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻙ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ‬ ‫ﺳﻠﻮﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ‬ ‫ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ‪ ٨٧.‬ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻮﺍ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﺷﻒ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪.‬‬ ‫‪٣٧‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ‬

‫ﺳﺎﻝ ‪ ۵‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۹۰۸‬ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۲۸‬ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺩﻳﮥ »ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻳﺎ ﻳﺎﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ‬ ‫ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻭﻛﻰ« ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻣﻴﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ‪ ،‬ﺳﺎﻝ ﺷﺸﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۱‬ﻭ ‪ ،۲‬ﺹ ‪ ،۲۲‬ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﻭﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﻳﻘﻴﻦ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻭﻛﻰ‬ ‫ﻣﺠﻌﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﻞ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﺎﭖ ﭼﻬﺎﺭﻡ‪ ،‬ﺹ ‪ ،۴۵۶‬ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺟﺎﻋﻞ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﺷﻜﻞ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺍﺵ‪ ،‬ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻣﺎﻧﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ‬

‫ﻼ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ َﺳﻠَﻒ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﻼﻑ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺎﻋﻞ‬ ‫ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻥ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﺯﻳﺮﻙ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻭ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ‬

‫ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠّﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﻣﺸﺘﺶ ﻧﺰﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻟﻮ ﺭﻓﺖ‪،‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺍﺧﻼﻑ ﺍﻭ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺯﻳﺮﻛﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬

‫ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻭ ﺳﻨﺨﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺁﻧﺎﻥ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻪ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‬

‫ﺮﻳﻦ«‪ ٨٨‬ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﮕﺮﺩ ﻫﻢ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ‬ ‫ﻜﺮ ُﻭﺍ َﻭ َﻣ َ‬ ‫ﺍﺳﺖ »ﻭ َﻣ َ‬ ‫ﻜ َﺮ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ﺍﻪﻠﻟُ َﺧﻴ ُﺮ ﺍﻟﻤﺎﻛِ َ‬

‫ﻓﺎﺣﺶ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ‪ ،‬ﻣﺸﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﻛﺖ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﮥ‬

‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺸﺄ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﭘﻰ ﺑﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ‬

‫ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣٨‬‬

‫ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻑ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ َﺳﻠﻔﻨﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ‪،‬‬

‫ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻴﻨﻮﻯ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ‬

‫ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ‪ ۷۸‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ‬

‫ﺭﺍ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻧﺎﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻻﺍﻗﻞ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﻧﺼﺎﻑ‬ ‫ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻛﻪ‬

‫ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻧﭙﻮﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬

‫ﮔﻔﺘﻨﻰ)ﻧﺸﺮﺁﺫﺭ‪ (۱۳۲۴‬ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻻﺯﻣﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ‬

‫ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ »ﻧﻨﮓ‬

‫ﺁﻭﺭ« ﺑﻮﺩﻥ ﻋﻤﻞ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٨٩‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ‬

‫ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻭﺱ ﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ‪ ،‬ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻜﻪ‬

‫‪٩٠‬‬

‫ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ )ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺠﻠﻪ‪ ،‬ﺿﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﻇﺎﻟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ( ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪،۲۷‬‬

‫ﺳﺎﻝ ﭼﻬﺎﺭﻡ‪ ،‬ﺻﻔﺮ ‪)۱۴۲۶‬ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ‪ (۱۳۸۴‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻛﺬﺍﻳﻰ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﻔﺲ ِ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺑﻰ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩ ﺷﺪﮤ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻜﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﮥ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺁﻳﻴﻨﺸﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﺪﻥ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻂ ﺳﻮﻡ )ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﺷﺨﺼﻴﺖ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ ﺷﻤﺲ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ(«‪،‬‬

‫‪٩١‬‬

‫ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺜﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﻧﺤﻮﻯ ﮔﺮﻯ ‪-‬ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﻳﻰ‬

‫ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﻋﺼ ِﺮ ﺷﻤﺲ« ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﻭ ﻣﻮﻟﻮﻯ‪ ،‬ﻭ ﻧﻘﺪ ﻭ ﺧﺮﺩﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﻪ ﭼﻨﺎﻥ َﺟ ّﻮﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﺸﺒﻴﻬﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟ ِّﻮ‬

‫ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺎ ﺟ ّﻮ ﻭ ﻓﻀﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻭ ﺷﻤﺲ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬

‫ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ »ﻗﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ‪ -‬ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ« ﻣﻰ‬

‫ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ— ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﺣﻰ ﻗﺮﺁﻥ— ﺗﺴﻠﻂ ﻛﺎﻓﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬ ‫‪٣٩‬‬

‫ﺁﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻭﺣﻰ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻴﻜﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬

‫ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺭﻛﻦ‪ ،‬ﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﺩﺭ »ﻣﺤﺎﻛﻤﮥ« ﺍﻭ‪» ،‬ﺗﺴﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ« ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ! ﻭ »ﺑﺎﺏ« ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ‬

‫ﭼﻴﺰ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﻔﺘﮥ ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ »ﻣﺤﻜﻤﮥ ﺷﺮﻉ« )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ‬

‫ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(‪ ،‬ﻭﻯ »ﻧﺤﻮ« ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ!‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬ﻟﻐﺰﺵ ﻫﺎﻯ ﻧﺎ ﺑﺨﺸﻮﺩﻧﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ! ﺩﺭ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺻﻮﺭﺗﮕﺮﺍ‪ ،‬ﻭ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﮔﺮﻳﺰ— ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ— ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻳﮥ‬ ‫ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ »ﺑﺎﺏ«‪ ،‬ﻗﺼﺪﺵ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ‪ ،‬ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﻯ ﺍﺑﻼﻍ ﭘﻴﺎﻡ‪ ،‬ﻋﻠﻞ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ‪،‬‬

‫ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻯ‪ ،‬ﺭﺳﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺭﺳﺎﺋﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻭﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﻯ‬

‫»ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ« )‪۱۱۹۳-۱۳۴۲‬ﻩ‪۱۷۷۹-۱۹۲۴/‬ﻡ( ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ‪ ،‬ﺑﻰ ﻃﺮﻓﺎﻧﻪ‪،‬‬ ‫ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻛﺎﻭﺍﻧﻪ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﺍﺯ‬

‫»ﺑﺎﺏ« ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺩﺭ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺳﺨﻦ ﺍﻭ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺗﺎﺯﻩ‬

‫ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﺎ ﭘﺨﺘﮥ ﻭﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺏ— ﺑﺎ‬

‫»ﻧﺤﻮ«— ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﺳﺖ! »ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻧﺤﻮﻯ ﮔﺮﻯ« ﺍﺯ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﻫﺎﻯ »ﻋﺼﺮ ﺷﻤﺲ«‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‪ ،‬ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﻣﻜﺘﺐ ﺍﻭ ﻭ »ﻣﻮﻟﻮﻯ« ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺭﮔﻪ‬

‫ﻫﺎ ﻭ ﺁﺏ ﺭﺍﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺭﺍ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺩﺏ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩ‪...‬ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﻤﺲ ﻭ ﻣﻮﻟﻮﻯ‪» ،‬ﺳﻌﺪﻯ« ﺑﺎ ﻫﻤﮥ »ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺯﺩﮔﻰ« ﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺗﺎﺯﻯ ﮔﻮﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ‬

‫ﺳﺮﺍﺋﻰ ﻫﺎﻳﺶ‪» ،‬ﺿﺪ ﻧﺤﻮﻯ ﮔﺮﻯ« ﺍﺳﺖ‪»...‬ﻣﻮﻟﻮﻯ« ﻭﺍﺭﺙ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﻴﻜﺎﺭ ﺿﺪ ﻓﻮﺭﻣﺎﻟﻴﺴﻢ‪،‬‬

‫ﺿﺪ ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺯﺩﺍﻳﻰ‪ ،‬ﭘﺎﻻﻳﺶ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ‬ ‫ﮔﺮﺍﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﻜﺘﺐ ﺷﻤﺲ ﺍﺳﺖ‪» .‬ﻣﻮﻟﻮﻯ« ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻯ ﺧﻮﺩ »ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺯﺍﻳﺶ‬

‫ﻫﻨﺮﻯ« »ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﺷﻜﻨﻰ« ﻳﻚ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﻴﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻨﺪ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‪...،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺯﻝ‬ ‫ﺭﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴـﺖ ﻭ ﻏﺰﻝ‪ ،‬ﺍﻯ ﺷﻪ ﻭ‬

‫ُﻦ‪ُ ،‬ﻣ ْﻔ َﺘﻌِ ﻠُﻦ‪،‬ﻛــﺸ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺖ ﻣ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﺮﺍ!‬ ‫ُﻦ‪ُ ،‬ﻣ ْﻔ َﺘﻌِ ﻠ ْ‬ ‫ُﻣ ْﻔ َﺘﻌِ ﻠ ْ‬ ‫‪٤٠‬‬

‫ﻗﺎﻓﻴ ــﻪ ﻭ ﻣﻐـﻠﻄـﻪ ﺭﺍ ﮔﻮ ﻫﻤ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺳ ــﻴ ـ ـ ـﻼﺏ ﺑﺒﺮ!‬ ‫ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭘ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﻮﺳﺖ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺭ ﻣﻐﺰ ﺷﻌ ـ ـ ـﺮﺍ!‪...‬‬ ‫ﺁﻳـﻨ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﺁﻳﻨ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﻣﺮﺩ ﻣـﻘـﺎﻻﺕ ﻧـﻪ ﺍﻡ!‬ ‫ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺭ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﮔﻮﺵ ﺷﻤﺎ!‪...‬‬

‫‪٩٢‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ِ َﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩﻯ ﻛﻪ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﻣﺜﺎﻝ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﻜﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺘﻢ‪ ٩٣‬ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ‬ ‫ِ‬

‫ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺧﺸﻜﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﺼﺮ‬

‫ﻣﺎ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﻋﺮﺽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪،‬‬

‫ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻝ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ— ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ‬ ‫ﺗﺄﺳﻒ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻳﺮ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ— ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺍﺳﻼﻑ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺭﻭﺡ‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻋﻠﻤﻰ— ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺻﻔﺎﻯ ﺩﻝ ﻭ ﻧﻴﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﺫﺏ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﺖ— ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ‬

‫ﺍﺯ ﺁﻥ ِ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ— ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻩ ﺍﻧﺼﺎﻑ‬ ‫ﭘﻴﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻗﺒﻠﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ -‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻼ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪ‪،‬‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻘﺪﻫﺎﻯ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﻭ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺳﻌﻰ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺗﺄﻣﻞ ﻭ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ‬ ‫ﻛﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ‪ ۱۶٣‬ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪.‬‬

‫‪٩٤‬‬

‫‪٤١‬‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ)ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺷﺮﻑ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﻘﺎﻟﮥ ّ‬

‫ﺗﻮﻫﻤﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ‪ّ ،‬‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﻓﻮﻕ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻻ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٩٥‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ‪ :‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﻜﺘﮥ ﺳﻮﻡ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ )ﻣﺜﻞ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ (۱۱۸‬ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﺳﺘﻰ‬

‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،٩٦‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻓﻰ‬

‫ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺍﺋﻤﴼ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺑﺪﴽ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻼﻑ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ— ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﻙ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ)ﺹ( ﻛﻪ ﻭﺟﺪﺍﻧﴼ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻓﴼ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻼ ﻭ ﻧﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻤﴼ‪ ،‬ﺷﺮﻋﴼ‪ ،‬ﻣﻨﺼﻮﺻﴼ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﻭ ﻋﻤ ً‬

‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﺘﻰ ﻃﻌﻨﻪ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﺮﺩ؟‬

‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ‬

‫ﺭﺍﺩﻳﻮ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﻗﻒ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻣﺎ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ‬

‫ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺩﺭﺳﺖ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺍﻟﻘﺎء ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺄ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٩٧‬‬

‫‪٤٢‬‬

‫ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎ‬

‫ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﺣﺒﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ)ﺹ(‪،‬‬ ‫ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻛﻔﺎﺭ ﻗﺮﻳﺶ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺬﺍء ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﻥ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ— ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ— ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺮﻳﺶ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎ ﺳﺒﺐ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺣﺒﺸﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻧﺠﺎﺷﻰ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺣﺒﺸﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﻧﺠﺎﺷﻰ ﺭﺍ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬ ‫ﺮﻳﻦ« ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ‬ ‫ﻜﺮ ُﻭﺍ َﻭ َﻣ َ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ » َﻣ َ‬ ‫ﻜ َﺮ ﺍﻪﻠﻟُ ﻭﺍﻪﻠﻟُ َﺧﻴ ُﺮ ﺍﻟْﻤﺎﻛِ ْ‬

‫ﻗﺮﻳﺶ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺠﺎﺷﻰ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ )ﻉ( ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻌﻜﻮﺱ‬

‫ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺁﻳﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﻣﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺩﺭﻭﻍ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ‬

‫ﻧﺠﺎﺷﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ‪ ۱۶٣‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ‬

‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﻪ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ‬ ‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ُﺍ ّﻣﺖ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ‬

‫ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺣﻴﻠﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ﺍﻣﺮ ﻭﺍﻗﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﻤﻮﻃﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫‪٤٣‬‬

‫ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻯ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ‬

‫ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺮﻛﺰ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‬

‫ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﮥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺍﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ‬

‫‪٩٨‬‬

‫ﻭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ )‪۲۳‬‬

‫ﺧﺮﺩﺍﺩ‪ (۱۳۶۰‬ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺮﻳﻒ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﻭ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩِ ﻫﻤﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺒﻮﺏ‬ ‫ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ‬

‫ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻣﻄﻬﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻭﻟﻰ! ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺁﻥ ﺳﺘﺮ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭﻯ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺸﻴﻴﻌﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﻠﺐ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﮔﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺤﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭﺣﺪﺕ‬

‫ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﻣﺤﺸﺮ ﺭﺍ ﻧﻔﺲ ِ ﻧﻔﻴﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ‬

‫ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﻮﺳﺖ )ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺮﻛﺎﺭ ﮊﻳﻨﻮﺱ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ‬

‫ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻴﻞ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ(‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺸﺮ‬ ‫ﻛﺒﺮﻯ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﺷﻤﻊ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ‬

‫‪٩٩‬‬

‫ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻛﺜﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻧﻴﺎﻥ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ— ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩ— ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻠﺤﻖ‬

‫ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﺗﺸﻴﻴﻊ‪ ،‬ﻳﻚ ﺻﺪﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺫﻛﺎﺭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻚ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ‪ ۷‬ﻏﺮﻭﺏ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻭﺩﺍﻉ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻣﺼﺪﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﺪﺍﻥ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺠﺎ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺁﻥ ﻣﺤﺸﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ! ﻭﻟﻰ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺁﻳﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻪ ﺗﺄﻣﻞ‬ ‫‪٤٤‬‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻛﻞ ﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ‬

‫ﺷﻬﺪﺍ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺭﺍﺟﻊ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻮﻳﻰ‪» ،‬ﻗﺎﻓﻠﻪ‬ ‫ﺳﺎﻻﺭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء« ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻋﺎ ﻭ‬

‫ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ﻫﻮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪ ،‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ‪ ،‬ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ‪ ،‬ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ‬

‫ﭘﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺑﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ‪ .‬ﻣﺸﺘﻌﻠﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ‪ ،‬ﻣﺘﻀﺮﻋﻨﺪ ﻭ ﻣﺒﺘﻬﻞ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻨﺪ ﻭ‬

‫ﻣﺴﺘﺪﻳﻢ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﻯ ﺭﺏ ﻛﺮﻳﻢ‪ .‬ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴﺴﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻴﺲ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻛﻦ ﻭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻓﺮﻣﺎ‪ .‬ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫ﻋﺒﺎﺱ‬

‫‪١٠٠‬‬

‫ﻭ ﺳﺮﻛﺎﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ‬

‫ﺣﺘﻤﴼ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ »ﻗﻠﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ« ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻰ ﺭﺣﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻃﻠﺐ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ﺐ‬ ‫ﺏ ِﺍﻧّﻰ َﺍ ْﺩﻋُﻮﻙَ ِﺑﻠِﺴﺎﻧﻰ ﻭ َﺟﻨﺎﻧﻰ َﺍ ْﻥ ﻻ ُﺗ ِ‬ ‫َﺭ ِّ‬ ‫ﺆﺍﺧﺬَ ُﻫ ْﻢ ِﺑ ُﻈﻠ ِْﻤ ِﻬ ْﻢ َﻭﺍ ْﻋﺘِﺴﺎﻓ ِ​ِﻬ ْﻢ َﻭ ﻧِﻔﺎﻗ ِ​ِﻬ ْﻢ‪ِ ...‬ﺍﻧّﻰ ﺍﻛِ ‪‬‬ ‫ﺮﺍﺏ ﺍﻟﺬ‪ِّ ‬ﻝ َﻭ ْ ِ‬ ‫ﻀ ‪‬ﺮ ٍﻉ َﻭﺍﺑْ َﺘ ٍ‬ ‫ﻦ ﺁﺫﺍﻧﻰ َﻭ‬ ‫ﻬﺎﻝ َﺍ ْﻥ َﺗ ْﻐﻔِ َﺮ ِﻟ ُ‬ ‫ﺍﻻﻧْ ِﻜﺴﺎ ِﺭ َﻭ َﺍ ْﺩﻋ ُﻮﻙَ ِﺑ ُ‬ ‫ِﺑ َﻮﺟﻬﻰ َﻋﻠﻰ ُﺗ ِ‬ ‫ﻜﻞِّ َﻣ ْ‬ ‫ﻜﻞِّ َﺗ َ‬

‫ْﺤ َﺴ ِ‬ ‫ﺭﺍﺩﻧﻰ ِﺑ ُﺴﻮٍء َﻭ َﺍﻫﺎ َﻧﺘﻰ َﻭ ُﺗ َﺒﺪِّ ﻝَ َﺳ ِ‬ ‫ﻨﺎﺕ َﻭ َﺗ ْﺮ ُﺯ َﻗ ُﻬ ْﻢ‬ ‫ﻴﺌﺎﺕ ُﻛﻞِّ َﻣ ْ‬ ‫ﻦ ُﻛﻞِّ َﻣ ْ‬ ‫َﺗ ْﻌ ُﻔ َﻮ َﻋ ْ‬ ‫ﻦ َﻇﻠ َ​َﻤﻨﻰ ِﺑﺎﻟ َ‬ ‫ﻦ َﺍ َ‬ ‫ﻴﺮﺍﺕ َﻭ ُﺗ َﻘﺪِّ َﺭ ﻟ َُﻬ ْﻢ ُﻛ ‪‬ﻞ ﺍﻟ َْﻤ َﺒ ّﺮ ِ‬ ‫ْﺨ ِ‬ ‫ﺍﺕ‪...‬‬ ‫ﻦ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻣِ َ‬

‫‪١٠١‬‬

‫ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ‪ ،‬ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ،۲۰۰۳‬ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ْﺨﻴ ْﺮ« ﺍﻧﺪ‬ ‫ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ » ُﺍ ‪‬ﻣ ٌﺔ ْ‬ ‫ﻳﺪﻋ ُﻮ َﻥ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ‬

‫‪١٠٢‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﺗﺄﺳﻒ ﺷﺎﻫﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻰ‬

‫ﮔﻨﺎﻫﻴﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ‬

‫ﻫﺠﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺷﻤﺎ‬ ‫‪٤٥‬‬

‫ﺣﺮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﻯ‬ ‫ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺁﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻀﻮ ﺷﺮﻳﻒ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺴﺐ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ َﻳ ِﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﭘﺎﻙ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺟﻬﺖ ﻋﺰﺕ ﻭ‬ ‫ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻤﺮﺩ‪«.‬‬ ‫ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ‬

‫‪١٠٣‬‬

‫ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﻛﻢ‬

‫ﻧﻈﻴﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﺛﺮ ﺍﻗﻼﻡ ﻓﻀﻼﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺗﭙﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﺎ ِ‬ ‫ﻧﻴﺖ ﺍﺭﺍﺋﮥ‬

‫ﭼﻬﺮﮤ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﻼﻡ— ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻏﺮﺑﻰ‪ ،‬ﻋﻤﺪﴽ ﻳﺎ ﺳﻬﻮﴽ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺍﺭﺍﺋﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ— ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺐ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‪ :‬ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺤﻘﻖ‬

‫ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺴﻦ ﻣﻮﻗﺮ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻓﻴﻀﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۷۷‬ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺮﺝ ﺭﻭﻧﺎﻟﺪ ﻃﺒﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ‬

‫ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻯ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺩﺭ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﮐﺘﺎﺏ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭﺭﻫﺮﻭﺍﻥ ﺍﺛﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺟﻠﻴﻞ ﻓﺎﺿﻞ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻰ‪ ،‬ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻋﻘﺎﻳﺪ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ«؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻠﻰ ﺍﻛﺒﺮ ﻓﺮﻭﺗﻦ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ‪،‬‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ؛ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ‬

‫ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﻭﺩﻛﺎﭖ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ‬

‫ﺗﻤﺪﻥ ِ ﺑﺸﺮﻯ‬ ‫ﺻﺤﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﻏﺮﺑﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ١٠٤‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺣ ّﻘﺎﻧﻴّﺖ ِ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻌﻀﴼ‬ ‫ﺧﻼﻑ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ‬

‫ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭ ﻛﻌﺒﻪ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۲۲۶-۲۲۹:‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺘﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ‬ ‫ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺏ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ‬

‫ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫‪٤٦‬‬

‫ﻣﻼﻣﺖ ﻭ ﺑﻰ ﻣﻬﺮﻯ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ۵» :‬ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻔﺮﻡ ﺑﻪ ُﺑﺴ ُﺘﻦ‪ ،‬ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ‬ ‫‪ ۱۳۴۶‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﻣﺴﺠﺪ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻮﭼﻜﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻡ‬

‫ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﮔﻴﺮﺍﻳﻰ ﺧﺎﺹ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺍﺳﺘﻦ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﺳﻬﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺪﻥ‬

‫ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ )‪ ،(Islamic contribution to civilization‬ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﻢ ﻧﻈﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻳﻰ‬

‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﺭﺳﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻳﺪﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﺟﺎﻣﻊ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻫﻤﻴﺖ‬ ‫ﺗﻤﺪﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﺯﺑﺎﻥ ﺯﻧﺪﮤ ﻏﺮﺑﻰ‪ ،‬ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺁﮔﺎﻫﻰ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﻭ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﻭﺩﻛﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﺛﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺁﺷﻮﺏ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ،۵۰ -۵۹‬ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺪﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﺘﴼ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﴼ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺭﺍﻩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻣﺎ ﻋﻤﺪﴽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺧﺬ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬ ‫ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻓﻀﻼ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ »ﻛﻢ ﻧﻈﻴﺮﻯ« ﺁﻥ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩِ ﺁﻥ » ِ‬ ‫ﺩﻳﺪ« ﺍﺧﺬ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻗﺒﺎﻝ‬ ‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ‬ ‫ّ‬

‫ﻻﻫﻮﺭﻯ »ﻫﻤﮥ ﺧﻄﻮﻁ ﻭ ﺳﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﻓﻜﺮﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺟﺎﻣﻊ ﺩﺭ‬

‫ﻧﻬﻀﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪«.‬‬

‫ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ‬

‫ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺿﺪ‬ ‫ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻟﺨﻴﺮ« ﺍﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻣﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﮐﻪ‬ ‫ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ َ‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ » َﻳﺪ ُﻋ َ‬

‫ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻠﻤﻰ‬

‫ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ‬ ‫ﻣﺘّﻘﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﺫﺏ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ‬

‫ﺍﺩﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰﺑﺪﺭﺧﺸﺪ— ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺛﺎﺭﻯ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﻑ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ِ‬ ‫‪٤٧‬‬

‫ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻓﺮﺍ ﺧﻮ ِﺭ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻨﺼﻒ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ‬

‫ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺷﻜﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻼ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ‬ ‫ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻛﻤﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﺪﻳﺪ ًﺓ‬ ‫ﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ َﻓﺎﺑ َﺘﻌِ ﺚ ُﻗﻠُﻮﺑﴼ ﺻﺎﻓﻴ ًﺔ ﻭ َﺍﺑﺼﺎﺭﴽ َﺣ َ‬

‫َﻴﻚ«‪ ١٠٥‬ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ َﺣﺘﻤﻴّﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻟِﻴ َﺘ َﻔ ‪‬ﺮ ُﺳﻮﺍ ﻓﻰ َﺍ ْﻣﺮِﻙَ َﻭ ﻣﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋﻠ َ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﺛﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺄﺱ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪١٠٦‬‬

‫ﻳﻈ ِﻬ ُﺮﺍﻪﻠﻟُ َﻗ ْﻮﻣﴼ‬ ‫ﻮﻑ ْ‬ ‫ﻭ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﻠﻮﻙ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﻓ ُﺴ َ‬

‫ﻦ‬ ‫ﻭﻥ ﺍﻳﺎ َﻣﻨﺎ َﻭ ُﻛ ‪‬ﻞ ﻣﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋﻠَﻴﻨﺎ َﻭ ْ‬ ‫ﻳﻄ ُﻠ ُﺒ َ‬ ‫ﻳﺬْ ُﻛ ُﺮ َ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ُﻫ ْﻢ َﻇﻠ َُﻤﻮﻧﺎ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ُﺟ ْﺮ ٍﻡ َﻭ ﻻ َﺫﻧْ ٍﺐ ﻣﺒﻴ ٍﻦ َﻭ ﻣِ ْ‬ ‫ﻮﻥ َﺣ ‪‬ﻘﻨﺎ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ َ‬

‫ﺍﻟﻤ ْﻨ َﺘﻘِ ﻤﻴﻦ‪«.‬‬ ‫ﻛﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟُ ﻗﺎ‪ِٔ‬ﻤﴼ َﻋﻠ ِ‬ ‫َﻭﺭﺍ‪ِ ِٔ‬ﻬﻢ َ‬ ‫َﻴﻬﻢ َﻭ ْ‬ ‫ﻳﺄﺧﺬُ ُﻫﻢ َﻭ ِﺍﻧ‪‬ﻪ َﺍ َﺷ ‪‬ﺪ ُ‬ ‫ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ﻣﺎ َﻓ َﻌﻠُﻮﺍ َﻭ ُ‬

‫‪١٠٧‬‬

‫‪٤٨‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ‪ :‬ﺭﺩﻳّﮥ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺳﻪ‬ ‫ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺑﻪ‬

‫ﺁﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﺷﺸﻢ‪ :‬ﺳﻴﺮ ﺗﺤﻮﻝ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ— ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻥ— ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻜﺮ ّﺭﺍﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ‬

‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺪﻳﻊ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻮﻙ ﭘﻴﻜﺎﻥ ﺣﻤﻼﺕ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺁﻥ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺖ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﺭﻭﺵ ﻭ‬

‫ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﻭ ﺑﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ »ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ«‪ ،‬ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ،۸۷-۸۸‬ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﺩ ﻣﻀﺎﻋﻒ )ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺖ‬

‫ﺣﻔﻆ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪١٠٨‬ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ(‪،‬‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ‬

‫ﻧﻬﻨﺪ‪ ،‬ﻗﻬﺮﺃ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﻣﺨﻄﻮﺭﺍﺕ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﻛﻪ ﺳﺪِّ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺣﺎﺟ ِﺰ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ‪ ...‬ﺑﻠﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ‬

‫ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺁﻥ ﺑﺴﻂ ﻭ ﺍﺗﺴﺎﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ‬ ‫ﻃﻌﻦ ﻭ ﻟﻌﻦ ﺩﺭ ﺣﺮﻛﺖ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﺪﻣﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ‬

‫ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺣﺮﻳﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺭﺟﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﻭﺍﻗﻊ‪ ،‬ﻣﻘﺎﺻﺪﺷﺎﻥ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ‬ ‫ﻭ ﻣﺂﺭﺑﺸﺎﻥ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺁﺭﺍﺋﺸﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﻧﻔﻮﺫﺷﺎﻥ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺗﺸﺎﻥ ﺗﺰﻳﻴﻒ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪٤٩‬‬

‫ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺣﻖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﭘﻴﺶ‬

‫ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻗﺪﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﻋﺰﻳﺰﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ »ﭼﻮﻥ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ« ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﻦ َﻓ ِﻢ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﻟ ْﻮ ِ‬ ‫ﻳﺠ ُﺪ َﺍ َﺣ ٌﺪ َﺣﻼ َﻭﺓ ﺍﻟ َﺒﻴﺎﻥ ِ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻇ َﻬ َﺮ ﻣِ ْ‬ ‫ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫َﻣ ِﺸﻴﺔِ ﺍﻟ ‪‬ﺮﺣﻤﻦ‪ ،‬ﻟَﻴ ْﻨﻔِ َﻖ ﻣﺎ ﻋِ ْﻨ َﺪ ُﻩ َﻭ َﻟ ْﻮ ﻳ ُ‬ ‫ﻦﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ِ‬ ‫ﻦ َﺍﻭﺍﻣِ ِﺮﻩ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َﻗﺔِ ﻣِ ْ‬ ‫ﺖ َﺍ ْﻣﺮﴽ ﻣِ ْ‬ ‫ﺽ ُﻛﻠِّﻬﺎ ﻟِﻴ ْﺜ ِﺒ َ‬ ‫ﻮﻥ َﺧﺰﺍ‪َ ِٔ‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻟﻄﺎﻑ«‬ ‫ﺍﻻ‬ ‫ﺍﻟْﻌِ ﻨﺎﻳﺔِ َﻭ ْ َ‬

‫‪١٠٩‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ‬

‫ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ‪ ۱۶٣‬ﭘﻴﺶ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ‬

‫ﻛﻨﻢ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﺩﺍﺭﺩ‬ ‫ﻼ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ِ ﻧﻜﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﻓﻀﻼﻯ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻗﺒ ً‬

‫ﺟﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪،‬‬

‫ﺗﻌﺪﺩ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ«‪ ،‬ﺑﺮ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺗﺎ‬ ‫»ﺣﻘﻴﻘﺖ«‪ ،‬ﻛﻪ »ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻀﻼﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ‬ ‫ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ‬

‫ﻓﺮﻋﻰ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،١١٠‬ﺩﺭ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪۱۸۴۴‬ﻡ )‪۱۲۶۰‬ﻩ ﻕ( ﺩﺭ ﻋﻬﺪ‬ ‫ﺗﻘﺪﺱ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ّ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ‪» ،‬ﺑﺎﺏ«‪ ،‬ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﻧﻘﻼﺏ‬ ‫ّ‬

‫ﺏ ﺍﻟﻨ‪ْ ‬ﻈ ُﻢ‬ ‫ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﭼﺎﻟﺶ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ‪َ » :‬ﻗ ِﺪ ْ‬ ‫ﺍﺿ َﻄ َﺮ َ‬

‫ﺕ َﻋ ُ ِ‬ ‫ﺑﺪﺍﻉ ِﺷﺒْ َﻬ ُﻪ‪«.‬‬ ‫ﻦ ﻫﺬَ ﺍ ﺍﻟﻨ‪ْ ‬ﻈ ِﻢ ﺍ َ‬ ‫ﺪﻳﻊ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ ﻣﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ْ‬ ‫ﻻ ْﻋ َﻈ ِﻢ َﻭ ْ‬ ‫ﻣِ ْ‬ ‫ﺍﺧ َﺘﻠ َ‬ ‫َﻒ ﺍﻟﺘ‪ُ ‬‬ ‫ﻴﻦ ﺍﻻ ِ‬ ‫ﺮﺗﻴﺐ ِﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟْ َﺒ ِ‬

‫‪١١١‬‬

‫ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﻮﺯﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ‬

‫ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻤﻮﺩﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ‬ ‫‪٥٠‬‬

‫ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻭﻝ ﻣﻮﺟﺐ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﻨﻔﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻦ‪ ،‬ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻋﻠﻤﺎﻯ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ُﺍ َﻣﺮﺍ ﻭ‬ ‫ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﺄ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻘﻠّﺪ ﻭ ﻣﻄﻴﻊ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ١١٢.‬ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ‬

‫ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ‪ ۱۶٣‬ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۳۸٥‬ﻩ‪.‬ﺵ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ‬

‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻫﻢ‬ ‫ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻴﮥ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻬﻴﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬ ‫ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ‪ ،‬ﺍﻭﻝ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ‪ ،‬ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺴﻤﺘﻰ‬

‫ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻠﻔﺎ ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺷﺎﻡ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﻭﺯﺍﺭﻯ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮﻯ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺁﻧﺠﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﻯ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ‬

‫ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﻮﻕ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺬﺍﺭ‬ ‫ﻋﺰ ِ‬ ‫ﺕ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ«‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ‪ّ ،‬‬

‫‪١١٣‬‬

‫ﺷﺪ‪«.‬‬

‫‪١١٤‬‬

‫ﻋﺰﺕ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ ‪» :‬ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ّ‬

‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ َﺍﺷﻜﺎﻝ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ‬

‫ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﻧﻴﻢ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ‪،‬‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﺑﻰ‬

‫ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻴﺖ ﻣﺨﺎﺻﻤﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﴼ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺳﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﭘﺪﻳﺪﺍﺭﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ‪:‬‬

‫ﺧﻮﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻧﺴﺒﺘﴼ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ‬ ‫‪٥١‬‬

‫ﺧﺎﺭﺝ‪ ،‬ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪-‬ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ‬

‫ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﻗﺼﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺛﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ‬

‫ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ‪ ۲۶۰۰‬ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻳﺎ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻳﺎ ﻛﺘﺎﺏ )ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺟﻠﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻧﺰﻭﻟﻰ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪،‬‬

‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ »ﻗﺮﻳﺐ ﺻﺪ ﺟﻠﺪ« ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺺ‪ (۱۳۴-۱۳۵ :‬ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ۶۰۰۰ ،‬ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ۲۳۰۰ ،‬ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ‪ ۴۰۰‬ﻣﻮﺿﻮﻉ‬ ‫ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪١١٥‬‬

‫ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﺤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ‬

‫ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬

‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺄﺫﻭﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻫﺪ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ‬

‫ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﻃﺒﻊ ﺷﺪﻩ‬

‫‪١١٦‬‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺁﻥ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ‬

‫ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ‬

‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻏﻼﻁ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‪ ،‬ﭘﻮﭺ ﻭ‬

‫ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ‬

‫‪١١٧‬‬

‫ﻭ ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺳ ّﺮﻯ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺘﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻳﻜﻰ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺛﺮﺵ »ﻓﻘﻂ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻢ ﺩﻳﻦ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺗﻄﺒﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﻭ ﺑﻰ‬

‫ﺗﻌﺼﺒﻰ‪ ،‬ﺷﺮﻁ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﺳﺖ«‪ ،١١٨‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬

‫ﻏﺮﺽ ﻣﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﻨﻮﺍﻝ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺗﺎ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ‪ ،‬ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‪،‬‬ ‫‪٥٢‬‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺭﺍ ﻣﻨﺒﻊ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ؛ ﻭﻟﻰ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﺭﻋﺎﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء‪،‬‬ ‫ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺲ ﺩﺷﻮﺍﺭ‪ .‬ﭼﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ‪ ...‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ‬ ‫»ﻟﻄﺎﻳﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ«‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﻰ‬

‫ﻛﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ...‬ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ‬ ‫ﮔﺮﺍ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ...‬ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ‪،‬‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺻﺒﺤﻰ‪ ...‬ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ‪...‬ﺍﻟﺦ‪.‬‬

‫‪١١٩‬‬

‫ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺆﻟﻒ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻪ‬

‫ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ »ﻟﻄﺎﻳﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ّ‬

‫ﺩﺭ ﺹ‪ ۲۴۰‬ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ‪ ،‬ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۳۹‬ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﻬﮕﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺯ ﻣﺬﻫﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ‬

‫ﻭﺿﻊ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﺒﻠﻐﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ‪«.‬‬

‫‪١٢٠‬‬

‫ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ »ﻟﻄﺎﻳﻒ‬ ‫ﺑﻠﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ— ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ— ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﺘﺸﺎﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻴﺸﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻝ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺯﻋﻤﺸﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺿﻼﻟﺖ! ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻧﻔﻮﺫﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺸﺎ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ(‪ ١٢١‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺣﻴﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺘﺸﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺻ ِ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ ﻧﻴﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺣﻴﻠﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻼ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﻭﻓﻮﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۲۰‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ‬

‫ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﺯﺍﺩﻯ‬ ‫‪٥٣‬‬

‫ﺣﺪﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ‬ ‫ﻧﺴﺒﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺷﺮﻋﴼ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﴼ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ُﺣﻜﻢ ﻛﺘﺎﺑﺸﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ‬

‫ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ‬ ‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﺸﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ‪،‬‬

‫»ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻤﻜﻴﻦ ﻭ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ«‬

‫‪١٢٢‬‬

‫ﻭ »ﺍﺑﺪﴽ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺖ‪ ،‬ﺟﺰﺋﻰ ﻭ ﻛﻠﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺩﻧﻰ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪،‬‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪١٢٣‬‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ‬

‫ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ‬ ‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪١٢٤‬؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ‬

‫ﻜﻢ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ »ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ« ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﻭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﻟﻴﻞ ُﺣ ِ‬ ‫ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻧﺸﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﻋﻠﻞ ﺣﻜﻢ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻌﺎﺕ ّ‬

‫ﮔﻨﺠﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﺟﻮﻩ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ‬

‫ﻜﻢ ﻭ ﻋﻠﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ‪:‬‬ ‫ﻛﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ِﺣ َ‬

‫ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺭﺃﺱ َﺷﻌﺮﻯ )ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ( ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺰﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ‬

‫ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺭﻗﺸﺎ )ﻣﺎﺭ‬

‫ﻳﺸ َﻬ ُﺪ‬ ‫ﮔﺰﻧﺪﻩ(‪ ...‬ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺮﻳﻚ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ‪ْ .‬‬

‫ﺤﻔﻰ ﻭ ُﻛ ُﺘﺒﻰ َﻭ َﺍﻟْﻮﺍﺣﻰ‪.‬‬ ‫ِﺑﺬﻟ َ‬ ‫ﺻ ُ‬ ‫ِﻚ ﻟِﺴﺎﻧﻰ َﻭ َﻗﻠﺒﻰ َﻭ ُﺯ ُﺑﺮﻯ ﻭ ُ‬

‫‪١٢٥‬‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﺕ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ‬ ‫ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪١٢٦‬؛ ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫‪٥٤‬‬

‫»ﻣﻨﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ« ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ »ﻫﺪﻑ‪ ،‬ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪«.‬‬

‫‪١٢٧‬‬

‫ﺑﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺑﺤﺜﻰ ﻛﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ‬

‫ﺭﺷﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﺑﻊ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ‪ ،‬ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ‬

‫ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺒﻖ ﺁﻣﺎﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۰۰۱‬ﺑﻪ ‪۸۰۲‬‬

‫ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﺿﻤﺎﺋﻢ‬ ‫ﻻﺯﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺰﻭﻟﻰ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ‬ ‫ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻋﺪﻡ ﻧﺸﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ‪ ،‬ﻋﻠﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ ّ‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ‬

‫ﺧﺎﺭﺝ‬

‫‪١٢٨‬‬

‫ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۴‬ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬

‫ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻥ ِ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﻃﺒﻌﴼ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭﻣﻮﺍﺩ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺟﻮﻩ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻏﻠﻂ ﻭ‬ ‫ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻋﻤﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻬﺎ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ‬

‫ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ— ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻳﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ‬

‫ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ— ﺑﻨﮕﺎﺭﻧﺪ‪ ١٢٩‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ‬

‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﻭ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺟﻮﺵ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺮ ّﻗﻰ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻛﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻣﺮﺍﺣﻞ‬

‫ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻣﻴﺪ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﻀﺎﻯ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻯ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ُ ،‬ﻓﻀﻼ ﻭ‬ ‫‪٥٥‬‬

‫ﻫﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ‪ّ ،‬‬

‫ﺍﺻﻞ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻧﻬﺎ—‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺟﺎﻣﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻛﻤﻚ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﺳﺘﮥ ﺳﻮﻡ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ‬

‫ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶٣‬ﺳﺎﻝ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺳﻴﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ‬

‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﻠﻮﻡ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻜﻞ‪ ،‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﺎﺧﮥ ﺁﻥ‬ ‫ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‬

‫‪١٣٠‬‬

‫ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯﻟﺤﺎﻅ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪١٣١‬‬

‫ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻛﻪ‬

‫ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪١٣٢‬ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭﻛﺮﺩﻧﺪﻭ ﻋﻤﺎﻝ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎ‪ ،‬ﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﺍﺕ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻋﻠﻤﺎ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﺭﺧﻴﻦ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ؛ ﻣﺜﻞ‬

‫ﺍﻋﺘﻀﺎﺩﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺘﻨﮥ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ‬

‫ﻣﺪﺍﺡ ﺧﺎﺹ‬ ‫ﺗﻘﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﻠ ّﻘﺐ ﺑﻪ ﺳﭙﻬﺮ ﺻﺎﺣﺐ »ﻧﺎﺳﺦ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ« ﻛﻪ »ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ّ‬

‫ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﻨﺸﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﻓﻰ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﺷﺪ‪ ١٣٣«.‬ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺩﺭﺑﺎﺭ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻯ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠّﺖ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﻳﻚ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﻴﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ‪ ١٣٤‬ﻭ ﻣﺄﺧﺬﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪﻯ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ‬

‫ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻣﺨﻞ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺭﺿﺎﻯ ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ِ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺯﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ— ﻳﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟ— ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ‬

‫‪٥٦‬‬

‫ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﮥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺗﻮﻃﺌﮥ ُﺩ َﻭﻝ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﻭ ﺩﺳﺘﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻯ— ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ— ﺗﺎ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ‬

‫ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ‬

‫ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ‬ ‫ﻭ ﭘﺴﺮﺵ‪ ،‬ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺮ ّ‬ ‫ﻛﺮﺩﻧﺪ‪١٣٥‬؛ ﻭﻟﻰ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻮﺩ‪١٣٦‬ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬

‫ﻣﻤﻠﻜﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ‪ ،‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ‪،‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﮥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۱۵۷‬ﻭ ‪ ،۱۵۹‬ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫»ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ‪ ١٣٧‬ﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ‬ ‫ﺷﻴﻌﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺍﻣﺎﻣﻰ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺷﻴﺨﻴﻪ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺗﻜﺮﺍﺭﴽ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ‬

‫ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻈﻬﺮﻳﺘﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺴﻜﻮﺕ‬

‫ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ١٣٨.‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ‬

‫ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻟﻐﺰﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺭ ّﺩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﺎﻟﻪ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﻭﻟﻴﺎﻧﻰ )ﻳﺎ ﺑﺮﻏﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ( ﺍﺯ َﺍﺗﺒﺎﻉ ِﺷﻴﺨﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻧﺴﺨﮥ ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻫﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ‬

‫ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﺎﺟﺎﺭ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﻯ ﻭ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﺍﺯﻝ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻯ ﻗﺎﺿﻰ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺿﺪِّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ— ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﭙﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ— ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻭ ﻣﺮﻳﺪ ﺍﻭ‪ ،‬ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ‬

‫ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺗﺮﻯ ﺑﻪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ١٣٩.‬ﻫﻢ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫‪٥٧‬‬

‫ﻼ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺤﻮﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ‪-‬ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻼ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮﻙ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺜ ً‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪١٤٠‬؛ ﺍﻣﺎ‬

‫ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮤ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ‬ ‫ﻏﺮﺏ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﺑﺎﺑﻴﻪ‬

‫ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻡ ﺍﺷﺘﺮﺍﻛﻰ )ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ( ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩ‪ ١٤١‬ﻭ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻧﻴﭽﺮﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺹ‬ ‫‪ ،۵۶‬ﻧﻮﺷﺖ‪» :‬ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺧﻮﻥ‬

‫ﻋﺒﺎﺩﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎ ﺣﻖ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻮﭼﻚ ﺍﺑﺪﺍﻝ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻴﭽﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻭ ﭼﻴﻠﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ‬

‫ﻛﭽﻮﻝ ﺑﺮﺩﺍﺭﻫﺎﻯ ﻃﺒﻴ ّﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩ ﻛﻮﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺑﺎﻃﻨﻴﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﻴﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﭼﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪«.‬‬

‫‪١٤٢‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻭ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺩﻳﻪ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟ ّﻮ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻭﻝ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺎﻓﻊ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ‬ ‫ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻳﺎ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ‬

‫ﺻ ِ‬ ‫ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻳﻘﻴﻦ ﻳﺎ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ َﻭﻫﻢ ﻭ ﺗ َﻮ ّﻫﻢ‪ ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ‪ ،‬ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻍ ﻣﻰ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻳﺮﺍﻥ— ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻏﺮﺏ— ﻧﻴﺰ ﺩﺍﻍ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻠﻂ‪،‬‬ ‫ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﻄﻊ‪ ،‬ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ‬

‫ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻭ‬

‫ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﮥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻯ‬

‫ﻣﺬﻫﺒﻰ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺿﺪِّ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ‪ ١٤٣.‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ﻭﻗﺖ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺿﺎﻟﻪ— ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﻳﺎ‬ ‫‪٥٨‬‬

‫ﻃﺒﻴﻌﻴﻮﻥ— ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻭﺱ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ‬

‫ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺴﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺭﺧﻴﻦ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪،‬‬

‫ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﺖ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٤٤‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﺰﺩﻳﻜﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻘﻴﻢ ﻗﺎﻫﺮﻩ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ‬

‫ﻣﻬﺪﻯ ﺧﺎﻥ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۲۳‬ﻩ‪.‬ﻕ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺖ‪١٤٥‬؛ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺳﻰ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻓِﺮﻗﻰ‬ ‫ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﻣﻬﺪﻭﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻧﮕﺎﺷﺖ‪ ،١٤٦‬ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۱۵۷‬ﻭ‪ ۱۵۹‬ﺑﺮ‬

‫ﺧﻼﻑ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪﻯ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺗﻔﻠﻴﺲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻬﻤﺖ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ‬ ‫ﻣﺒﻠﻐﻴﻦ ﺑﻨﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﺋﺪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺴﺘﺪﻝ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺩﺭ‬

‫ﺻﺪﺩ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺳﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ‬

‫ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﺤﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‪ ،‬ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺟ ّﻮ ﺿﺪ ﺭﻭﺳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻭﻛﻰ ﺳﻔﻴﺮ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺭﻭﺱ« ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ )ﺳﺎﻝ ‪۱۳۲۲‬ﻩ‪.‬ﺵ( ﻛﻪ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ‬

‫ﺿﺪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺟ ّﻮ ّ‬

‫ﺁﺩﻣﻴﺖ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ )ﻧﺸﺮ ‪۱۳۲۳‬ﻩ‪ .‬ﺵ‪ ،(.‬ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻬﺪﻭﻳﺖ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻛﻪ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ،(۸۹‬ﺗﻬﻤﺖ ﺭﻭﺳﻰ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻴﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻓﻼﻥ ﺭﻭﺳﻰ ﻳﺎ‬ ‫‪٥٩‬‬

‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ«‪١٤٧‬؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻭ‬

‫ﺩﻗﻴﻖ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻛﻨﺪ؛‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻛﻪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ١٤٨‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺩﻭﻛﺘﺎﺏ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻳﻚ‬

‫ﺳﺎﻝ )‪۱۳۲۲‬ﻭ ‪ ۱۳۲۳‬ﻩ‪.‬ﺵ( ﺍﺯ ﻫﻢ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﻜﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﺭﻭﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺪﻋﻰ‬

‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭﻗﺘﻰ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﻫﻢ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﻧﺪ‬

‫ﻭ ﻫﻢ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ‬ ‫ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪.‬‬

‫ﻳﻜﻰ ﮔـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻔﺘﺎ ﻛـﻪ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺳﻰ‬

‫ﻳﻜﻰ ﮔﻔﺘﺎ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺍﻧـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﮕﻠﻴﺴﻰ‬

‫ﺯ ﺟ ـ ـﻬــﻞ ﻭ ﻏــﻔﻠﺖ ﺍﻧــﺪﺭ ﻛـ ــﺎﺭ ﺭﺣ ـﻤـﻦ‬

‫ﻳﻜﻰ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻥ!‬

‫ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﺮﺍﻯ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻫﻴﭽﻴﮏ‬

‫ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ُﺩ َﻭﻝ ﻣﺘﺒﻮﻋﮥ ﺧﻮﺩ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﺸﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻃﺒﺮﻯ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺟﻮ‬

‫ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻗﻴﻖ‬

‫ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻛﺎﻓﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﻻ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﻭ ﻧﻈﺮﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺴﺎﺑﮕﺮﺍﻧﻪ‬ ‫ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺍﻭ ً‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ )!( ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ )ﺍﻭﺍﻳﻞ‬

‫ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻈﺎﻡ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻰ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﻌﮥ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ« ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ« ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ‪.‬‬

‫‪١٤٩‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‪ ،‬ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻬﻢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻭ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ‪ ،‬ﺳﻌﻰ‬

‫ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻜﺴﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﻋﻮﺍﻡ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻔﺲ ﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫‪٦٠‬‬

‫ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ‬ ‫ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‬

‫ﭘﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﭘﺎﻯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ‬ ‫ّ‬ ‫ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺗﺮﻯ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻭ ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺠﻮﻧﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ »ﻣﺰﺑﻠﮥ ﺷﻴﻄﺎﻥ« ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺗﻔﺘﻰ‪ ،‬ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ )‪ (۱۸۷۳-۱۹۵۳‬ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻼﺵ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺩﺭ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‬

‫»ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ »ﺁﻳﺘﻰ« ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﺩﺑﻰ‬ ‫ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺩﺑﻴﺮ ﻣﺠﻠﮥ ﻧﻤﻜﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ‬

‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻳﻜﻰ ﻓﻀﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﺻﺒﺤﻰ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ‬ ‫ﺣﺴﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۳‬ﺑﻪ ﺣﻴﻔﺎ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺻﺒﺤﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺩﻳﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ )ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ (۱۳۴۴،‬ﻭ ﻧﻴﻜﻮ‬

‫ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫‪١٥٠‬‬

‫ﺗﺒﺼﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﻬﻤﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ّ‬

‫ﻛﻪ ﻭﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻏﺮﻭﺭ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺳﻮﺍﺳﻰ‬

‫ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺗﻌﺼﺒﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺵ‬ ‫ﻼ ﻣﺤﺮﺯ ﺷﺪﻩ ﺛﺒﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺝ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺻﺤﺘّﺶ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻚ ﻭ ﻇﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﮔﻮﻳﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ‬ ‫‪٦١‬‬

‫ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺛﺎﻟﺚ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٥١‬‬

‫ﻇﻞ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺩﺧﻮﻟﺶ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ﺷﻴﻄﺎﻥ ِ ﻧﻔﺲ ِ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺟﺶ ﺍﺯ ّ‬

‫َﺍ ّﻣﺎﺭﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮ ﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻭ ﺳﺮ ﺳﺨﺖ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻄﻼﻥ ﺩﻋﺎﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻰ‬

‫ﻃﺮﻓﻰ ﻭ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﺶ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ »ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﻭ ﻛﺬﺏ ﺍﺳﺖ‪١٥٢‬؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ‬ ‫ّ‬

‫ﺷﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻴﻨﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻭﻟﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﻏﺎﻟﺐ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .١٥٣‬ﺑﻨﺪﻩ‬

‫ﻼ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﻯ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ‪ ،‬ﺩﺳﺘﻤﺎﻳﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺄ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ١٥٤،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ‬ ‫ﺭﻭﺡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻧﺘﺎﻳﺞ »ﻓﻘﺪﺍﻥ‬

‫ﻳﺪﻳﻬ ْﻢ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ١٥٥.‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺖ َﺍ ِ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ« ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ » ِﺑ َﻤﺎ ﺍ ْﻛ َﺘ َﺴ َﺒ ْ‬ ‫ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ »ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ«‬

‫‪١٥٦‬‬

‫ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺸﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ‬

‫ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﻃﻮﻃﻰ ﻭﺍﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻮﺭﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻥ ﺧﻮﺩ‪ ١٥٧‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺳﻼﻑ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻳﻚ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺭﻭﺳﻰ‬

‫ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩﻥ‪ ،‬ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ— ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮﺩﻥ— ﻣﻘﺒﻮﻝ‬ ‫ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻭ ﺑﺎﻟﺘﺒﻊ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﺘﺐ ﻭ‬ ‫‪٦٢‬‬

‫ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻳﻮﻳﻰ ﻭﺍﻋﻆ‬

‫ﻣﺸﻬﻮﺭ‪ ،‬ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻫﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۳۴‬ﻩ‪.‬ﺵ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ )ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻓﻠﺴﻔﻰ‪،‬‬

‫ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،۱۳۷۶ ،‬ﺹ ‪ (۱۹۱‬ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺹ ‪ ۲۱۳۲‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‪ :‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺍﺣﻤﺪ‬ ‫)ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ﺁﻥ ‪ ۱۳۴۶‬ﻩ‪.‬ﺵ(؛ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻛﺒﺮ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻰ‬

‫)ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ‪(۱۳۴۶‬؛ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻰ )ﻃﻬﺮﺍﻥ ‪(۱۳۴۹‬؛‬

‫ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ؛‪ ...‬ﻭﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۴۹ ،۱۴۸ ،۱۳۲ ،۱۲۹ ،۱۲۷ ،۱۱۸ ،۱۱۷ ،۸۹‬ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺭﻭﺷﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ‪-‬ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻮﺩ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﻛﺎﺭ ﻧﻨﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ‪ :‬ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﺯ‬

‫ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺗﺎﺟﺮ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ؛ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ﺟﻮﺍﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﻃﻬﺮﺍﻧﻰ؛ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻜﺎﺭﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ؛ ﺩﺯﺩ ﺑﮕﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺑﻮﺍﻟﻮﺭﺩﻯ؛ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﭘﻴﺸﺎﻭﺭ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﺮﻳﻢ ﺗﺸﻴﻊ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ‬

‫ﺍﻟﻮﺍﻋﻈﻴﻦ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ )ﺩﺍﺭﺍﻟﻜﺘﺐ ﺍﻻﺳﻼﻣﻴﻪ‪ ۲۱ ،‬ﺧﺮﺩﺍﺩ ‪ ،۱۳۵۲‬ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺎﺩﻳﺎﻧﻰ ﻫﺎ‪ ...‬ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ!(؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺯ‬

‫ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ )ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۲‬ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﻧﺸﺮ ﻣﻬﺮﻓﺎﻡ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻻ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟ ّﻮ ﺭﻭﺯ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭼﺎﭖ ﺍﺧﻴﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ‬ ‫ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(؛ ﻓﺎﺟﻌﮥ ﻳﮑﺴﻮﻧﮕﺮﻯ؛ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ‬ ‫ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻘﺪ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻳﺎ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺟﺎﻣﻊ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺣﻠﺒﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴّﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ‬

‫ﺟﻠﺪ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ‪ ۳۰۰‬ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۸۷‬ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪...(۲۴‬‬ ‫‪٦٣‬‬

‫ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺟﻠﺪ ‪ ۱۳‬ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﺩﻭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺎﻟﺐ‬ ‫ﻋﻼﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺁﻥ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ﺣﺎﻭﻯ »ﻫﻤﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﻘﻴﻢ‪ ،‬ﺿﻌﻴﻒ ﻭ‬

‫ﻣﻌﺘﺒﺮ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ«‪ ١٥٨‬ﻭ ُﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻨﺪ‪ ١٥٩‬ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬

‫ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،١٦٠‬ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎﺭﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ‬

‫ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻋﻔﺖ ﻛﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ١٦١‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۱-۴۵‬ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﻛﻪ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺍﺻﻠﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ‪ ،‬ﻋﻴﻨﴼ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﺜﻞ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺒﺮﺩ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ‬

‫ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﮤ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ‬ ‫ﻛﻪ ﺻﺮﻑ ﻏﺮﺽ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻼﻑ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪﻩ‬

‫ﻭ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﻢ‪،‬‬

‫ﻋﻤﺪﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ‬

‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﻛﺘﺐ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻰ‪ ،‬ﺑﺤﺎﺭ ﻭ‪ ...‬ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﭼﺎﭖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺁﻥ‬

‫ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻧﻔﻬﻤﻨﺪ‪ ١٦٢.‬ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺤﻘﻘﻴﻨﻰ ﺍﺻﻞ ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺣﻘﻴﺮ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺤﺎﺭ ‪ ،۱۳‬ﺗﻌﻤﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪،‬‬

‫ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺣﺪﻳﺚ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺤﺘﺮﻡ‬

‫ﻳﻚ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺮﺩﻩ؟ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ‬ ‫‪٦٤‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻧﻜﺎﺕ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ‬ ‫ﺑﺎﺏ‬ ‫ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﺩﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﺮﻭﻙ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؟‬

‫ﺳﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ‬

‫‪۱۳۵۷‬ﻩ‪.‬ﺵ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ‪ ۷۷۸‬ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺛﺮ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻧﺠﻔﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ – ﻣﺬﻫﺒﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ‬

‫ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻥ‬

‫»ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﮕﻰ« ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻜﻪ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻟﺠﺎﺝ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ‬ ‫‪ ۲۸۷‬ﺗﺎ ‪ ۴۰۴‬ﺑﻪ ﻳﻜﺒﺎﺭﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﻳﮥ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﺻﻔﺤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﻀﺤﻜﻰ‬

‫ﺑﺮ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺍﺯﻝ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺽ‪،‬‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺍﺯﻝ ﻣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺻﺪﻕ ﻗﻮﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ؟ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۰‬ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬

‫ﺭﺩﻳﮥ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺍﻳﻨﻚ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﺭﻭﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۷‬ﺗﺎ ﺣﺎﻝ‬

‫ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ‪ ،‬ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ِّ‬ ‫ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﺵ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﺭﺩﻳﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ؛ ﻭ ﺍﻭ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ )‪ ۱۳۵۸-۱۲۹۸‬ﻩ‬

‫ﺵ(‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ‪.‬‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺍﺋﻴﻦ )ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻛﺘﺒﻰ ﭼﻮﻥ‪ :‬ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺨﺎﻧﻪ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ )ﺗﻬﺮﺍﻥ‪۱۳۴۷ ،‬ﻩ‪.‬ﺵ(؛‬

‫ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ؛ ﺣﻴﺪﺭ ﺧﺎﻥ ﻋﻤﻮﺍﻭﻏﻠﻰ )ﻃﻬﺮﺍﻥ ‪(۱۳۵۲‬؛ ﻳﭙﺮﻡ ﺧﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ‬ ‫)ﻃﻬﺮﺍﻥ‪(۱۳۵۰،‬؛ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﮕﻴﺮﺍﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ؛‪ ،(...‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺗﻬﻴﻪ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ— ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ‬ ‫‪٦٥‬‬

‫ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ— ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،١٦٣‬ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ‬

‫ﻣﺨﻔﻰ ﺁﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ‬

‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،١٦٤‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﻭﻯ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﻛﺮﺩﻥ ِ« »ﺗﻴﭗ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ »ﺍﻓﺸﺎ ﮔﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ« ﻭ ﺑﺮﺍﻯ »ﺑﺪﻧﺎﻣﻰ« ﻭ »ﻣﻨﺰﻭﻯ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ« ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ١٦٥‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻠﺖ ﺍﻧﺰﺟﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻛﺎﺭﺍﻧﻪ ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫ﻼ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺍﻫﻠﺶ‪ ،‬ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﻣﻘﺘﻀﻰ‪،‬‬ ‫ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﻢ‪ ،‬ﻓﻌ ً‬ ‫ﻣﺘﻮﻫﻤﺎﻧﻪ)!( ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﮔﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻣﺎ‪ ،‬ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻓﺸﺎ‬

‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﻯ‪ ،‬ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴّﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬

‫ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ – ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ‬

‫ﺧﻮﺩ )ﻣﺜﻞ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺧﻴﺮﺃ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﺎﺩ ﺷﺪ( ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﻭﻫﻤﻰ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ‬

‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ‬

‫ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ )ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﻠﮥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻭ‪،(...‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﺋﻰ‪ ١٦٦‬ﺑﺎ‬

‫»ﻟﻄﺎﻳﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،١٦٧‬ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ ١٦٨‬ﻭ‬ ‫ﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻭ ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺣﺴﺐ‬

‫ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﻝ‪ ،‬ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻨﻈﻢ ﻧﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺃ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﺍﻣﺎ ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﺄ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،١٦٩‬ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺍﺧﻼﻑ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻀﺤﻚ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‬ ‫‪٦٦‬‬

‫ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺭﻭﺳﻰ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ‬ ‫ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺿﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﺯﻧﺎ ﻛﺎﺭ ﻭ‪ (!)...‬ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﻪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‪ ،‬ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺗﻮﻫﻤﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ّ‬

‫ﻧﺤﻮﻯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺎﺕ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭﻯ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﻪ‬

‫ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۹‬ﺁﺛﺎﺭ ﻟﺠﻨﮥ‬ ‫ﺍﻣﺮﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ...» :‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﻙ‪ ،‬ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﺎﺹ ﺁﻥ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺣﺮﻡ َﺍ َﻣﺔ ﺍﻟ َﺒﻬﺎء ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺣﻴﻪ‬

‫ﺧﺎﻧﻢ‪ ...‬ﻋﻘﻴﻢ ﺑﻮﺩ‪ ١٧٠‬ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻧﺘﺼﺎﺑﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪،‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻪﻠﻟ )ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﻮﻗﻰ( ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ‪...‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﻮﺕ ﻭ ﻫﻼﻛﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﻯ ﺭﻛﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰﺍﻪﻠﻟ‬ ‫)ﻋﻴﻦ ﻣﺘﻦ( ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻨﻬﺪﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪«...‬‬

‫‪١٧١‬‬

‫ﺳﻮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۹‬ﺁﺛﺎﺭ ﻟﺠﻨﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺩﺭﺱ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ‬

‫ﺻﻔﺤﮥ ﺁﻥ ﻭ ﻟﺤﻦ ﻭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺁﻥ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺳﻮﺍﻯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﮥ‬

‫ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ‪ ۲۷‬ﻧﻔﺮ‬ ‫ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۵۷‬ﻣﻴﻼﺩﻯ‪ ۲۶ ،‬ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ‬

‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ‬ ‫ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ »ﺑﻪ ﻣﻮﺕ ﻭ ﻫﻼﻛﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ« ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﻭ ﻗﻮﻯ ﺗﺮ ﺍﺯ‬

‫ﻜ ِ‬ ‫ﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ‬ ‫ﻫﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻰ ُﺳ ّ‬

‫ﻣﻮﻋﻮﺩِ ‪ ۱۹۶۳‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ؛ ﻭ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺎﻫﻜﺎﺭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﺯﻯ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺼﺪﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ‬

‫ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﺴﻴﻦ ِ َﻣﻼِء ﺍﻋﻠﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺳﻮﺳﮥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻡ— ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‬ ‫ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ— ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻌﺎﻑ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ؛ ﭘﺎﮎ ﻭ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻭ ﺧﺎﻟﻖ ِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ َﺑﻬﻰ َﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ‪ ،‬ﻋﻠﻰ‬ ‫ّ‬ ‫ِّ‬ ‫ﺭﻏﻢ ﺍﻣﻀﺎﻯ ِ ﺍﺑﻼﻏﻴﻪ ‪ ۲۶‬ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ )ﻣ ّﻮﺭﺥ ‪ ۲۵‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ (۱۹۵۷‬ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺗﺤﻘﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ‬ ‫‪٦٧‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﻣﻮﺭﻭﺛﻰ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮ ﻭ‬

‫ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺍﻣﻮﺭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ‪،‬‬

‫‪١٧٢‬‬

‫ﺩﺭ ‪ ۱۹۶۰‬ﻣﻴﻼﺩﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﻦ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ‪۸۵‬‬

‫ﺳﺎﻟﮕﻰ‪ ،‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻣﻀﺎﻯ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ ‪ ۱۹۶۳‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ‬ ‫ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮ‬

‫ﻋﻜﺲ ﻣﻔﺎﺩ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ِ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ)!(‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ »ﺑﻪ‬

‫ﻣﻮﺕ ﻭ ﻫﻼﻛﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ« ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ‪ ۲۶‬ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ ﺑﺎﺩ‪،‬‬ ‫ﺣﺪﻭﺩ‪ ۴۰‬ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻭﻭﺍﺭﺳﺘﮕﻰ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ‬

‫ﻭﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻰ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﻛﻤﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻨﻚ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﺗﻔﺎﻕ‬

‫ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ— ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ—‬ ‫ﻛﺬﺏ »ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ‬ ‫ِ‬

‫ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﻴﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻧﻔﺴﺎﻯ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻛﻰ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‬

‫ﻛﻪ ﺭﺃﺱ ﺁﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪» ،‬ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﻠﺠﺎء ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺗﻤﺪﻥ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻛﻨﻮﻧﻰ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ١٧٣‬ﻭ ﺗﺎ‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﻭ ِّﺳﺮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪.‬‬

‫ﺘﻮﻫﻢ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﻫﺎﻯ ُﻣ ّ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻠﻒ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ— ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻭ—‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ِﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻭﺻﻒ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ— ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻃﻬﺮﺍﻧﻰ‪ ،‬ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﺎﻥ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻛﺎﺭﭘﺮﺩﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ— ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﻮﻻﻯ‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻚ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫‪٦٨‬‬

‫‪...‬ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻧﻄﻖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ(‬

‫ﻣﻨﺴﻮﺑﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﻋﻄﺎ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺬ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺎﺭﻩ‪ ،‬ﺷﻌﻠﮥ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ‪.‬‬

‫ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻧﻔﺴﻰ‬

‫ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻘﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺨﺮ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﺣﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﺰﺕ ﻛﺒﺮﻯ‪ ،‬ﺫﻟﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﭼﻪ ﺷﺪ! ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﻛﺠﺎ ﺭﻓﺖ؟ ﻻﺯﺍﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ‬ ‫ﺗﻨﺰﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺭﺟﺎﻝ‪،‬‬ ‫ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ّ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﻌﺐ ﺟﺎﻫﻠﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺩﺍﺋﺮﺓ‬

‫ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺤﻴﺮ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ‬

‫ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺮﻳﺪﻩ ﺍﻯ )ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ( ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﻰ ﻃﺒﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺠﻦ ﻋﻜﺎ )ﻣﺤﻞ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻫﻢ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ‪ .‬ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ‬

‫ﺻﻤﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻨﻮﺭ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫‪١٧٤‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫‪ ...‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺘﻜﻔﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺭﺽ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺯﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺄﺱ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ‬

‫ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻌﻰ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﻧﺠﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻗﻠﻢ ﻇﻠﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﻗﻢ ﻛﺸﻴﺪﻩ‪.‬‬

‫ﺠﺒﺎ‬ ‫َﻓ َﻄ ْﻮﻋﴼ ﻟ‬ ‫ِﻘﺎﺽ َﺍﺗﻰ ﻓﻰ ُﺣ ْ‬ ‫ٍ‬ ‫ﻜ ِﻤﻪِ َﻋ َ‬

‫َﺍ ْﻓﺘﻰ ِﺑ َﺴ ْﻔ ِ‬ ‫ْﺤ َﺮ ِﻡ‬ ‫ﻚ َﺩﻣﻰ ﻓﻰ ﺍﻟ ِْﺤﻞِّ َﻭﺍﻟ َ‬

‫ﺣﻞ ﻭ َﺣ َﺮﻡ‪ ،‬ﻛﻠﻴﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ‬ ‫)ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺁﻥ ﻗﺎﺿﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻛﻪ ﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺩﺭ ِّ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺻﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﺸﻌﺮ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺑﺨﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﻟﺴﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‬

‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻞ ﻭ ﺣﺮﻡ ﻫﺪﺭ ﻧﻤﻮﺩ‪ (١٧٥‬ﺑﻌﻀﻰ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﺮﻭﻑ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺍﺯ ﻇﻨﻮﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺩﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﻓﺘﺮﻯ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺭﻭﺍﻳﺖ‪.‬‬ ‫‪٦٩‬‬

‫ﭘﻴﺶ ﺣﻖ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﺍ ﻫﻤﭽﻮ ﺭﻭﺯ‬

‫ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺭﻣﻮﺯ‬

‫ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﻜﺸﻮﻑ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﮔﺮ‬

‫ﻦ َﺷﻰٍء )ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﻦ ﻋِ ﻠ ِْﻤﻪ ﻣِ ْ‬ ‫ﺏ َﻋ ْ‬ ‫ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻖ ﻻ ﻳ ْﻌ ُﺰ ُ‬

‫ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ(ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ؟ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺷﺮﻉ ﻣﺘﻤﺴﻜﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺠﺖ ﻣﺴﺘﺪﻝ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﻋﺰﻟﺖ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺧﻠﻮﺕ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺍﻡ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﺴﺪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﻀﺎ ﺍﺯ‬

‫ﻛﺠﺎ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺸﺖ؟ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺧﻴﺮ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻡ ﺩﻝ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺘﻤﺴﻚ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻮﻯ ﺳﺎﻟﻜﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻪ ﺧﻴﻂ ﺗﻘﻰ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻬﺘﺪﻯ‪ .‬ﻛﺪﻭﺭﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﻏِ ّﻞ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﮤ‬

‫ﻋﺪﻝ ﺗﺸﺒﺚ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ َﺣﻤﻴﻢ ِ ﺟﺤﻴﻢ )ﺁﺏ ﺩﺍﻍ‬

‫ﺟﻬﻨﻢ‪/‬ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ( ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺯﻭﻕ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻢ‬

‫ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺭﺩ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ‬

‫ﻀﻰ ﻭ ُﺍ ِ‬ ‫ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺣﻜﻢ ﺟﺎﺭﻯ ﻛﻨﻨﺪ‪ُ ،‬ﻗ ِ‬ ‫ﻣﻀﻰ‪.‬‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻇﻨﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺠﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﺑﻠﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﺪ ﻫﻴﭻ‬

‫ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻗﻴﻢ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻧﻪ‬

‫ﺗﺄﺧﻴﺮ‪ِ » .‬ﺍﻧّﺎ ﻟِﻠﻪِ ﻭ ِﺍﻧّﺎ ِﺍ َﻟﻴﻪِ‬ ‫ﻦ ﺫَﺍ‬ ‫ِ‬ ‫ﻜ ْﻢ َﻭ ِﺍ ْﻥ ْ‬ ‫ﻳﺨﺬُ ﻟْ ُ‬ ‫ِﺐ َﻟ ُ‬ ‫ﻜ ْﻢ َﻓ َﻤ ْ‬ ‫ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ‪ِ .‬ﺍ ْﻥ ﻳ ْﻨ ُ‬ ‫ﺼﺮ ُﻛ ُﻢ ﺍﻪﻠﻟُ َﻓﻼ ﻏﺎﻟ َ‬

‫ﺍﻟﻬﺪﻯ«‪) ١٧٦‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﺟﻊ‪ .‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺼ ُﺮ ُﻛﻢ َﺑ ْﻌ َﺪ ُﻩ َﻭ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ ﻋﻠﻰ َﻣ ِﻦ ﺍﺗ‪َ ‬ﺒ َﻊ ُ‬ ‫ﺍﻟّﺬﻯ ﻳﻨْ ُ‬

‫ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﺪ ﭘﺲ ﻛﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺑﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺆﻟﻒ »ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ‬

‫ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ« ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ‬

‫ﻼ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ‬ ‫ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬

‫ﻓﻀﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ‪ ...،‬ﻭ ﻛﺴﺮﻭﻯ‬ ‫ﮔﺮﺍﻳﻰ‪ ،١٧٧‬ﺹ ‪ ۲۱۱‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺮ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﺋﻴﻦ‬

‫ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ :‬ﻓﺮﻗﮥ ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺍﺯﻟﻰ‪ ،‬ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻗﮥ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻓﺮﻗﮥ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ‪،‬‬ ‫‪٧٠‬‬

‫ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻬﺮﺍﺑﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻗﮥ ﺟﻤﺸﻴﺪﻯ‪ «.‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻭ‬

‫ﺑﻌﺪﻯ— ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ— ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﻛﺮﺩﻥ‬

‫ﻼ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭﺟﻰ‬ ‫»ﺍﺳﻤﺎء« ﻭ »ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ« ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﻋﻤ ً‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﭘﻮﻳﺎﻯ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ‬ ‫ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻛﻢ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ‬

‫ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻋﻤﻠﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،١٧٨‬ﻋﻜﺲ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻛﺠﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻘﺸﺎﻥ ﻛﺪﺍﻣﻨﺪ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ‬

‫ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ‬ ‫ﺍﺻﻼﺡ ﻭ ﺣﻞ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ »ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ« ﻧﻪ »ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ«‪ ١٧٩‬ﻭ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻣﻔﺼﻼٔ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫»ﺍﺳﻤﺎء« ﻭ »‬ ‫ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ِﻓ َﺮﻕ ﻭ ِﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﺑﺮﺍﻯ »‬ ‫ِ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ِﻓ َﺮﻕ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ :‬ﻳﻜﻰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻥ‬ ‫ﻓﺮﻕ ﺟﺰ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﻰ ُﻣ َﺴ ّﻤﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺸﺨﺼﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻳﺸﻪ‬

‫ﻭ ﺗﻨﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﺠﺮﮤ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻧﻔﻮﺱ‬ ‫ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬

‫»ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻨﻄﻘﻰ« ﻓﺮﻗﮥ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ »ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻭ ﺯﻳﺮ‬

‫ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺟﻬﺖ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺫﻳ ً‬ ‫‪٧١‬‬

‫ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ« ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،١٨٠‬ﻧﻜﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ »ﺍﺳﻤﺎء« ﻭ »‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻟﻒ( ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﮤ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ‬ ‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺯﻣﻴﻨﻪ‪ ،‬ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺭﺍ‬

‫ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺏ( ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺗﻠﻘﻴﻨﺎﺕ ﻋﻤﺪﻯ‬

‫ﻭ ﻣﺼﺮﺍﻧﮥ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ِﻓ َﺮﻕ ِ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﻭ ﺩﻳﻦ‬

‫ﻻ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻣﺸﺨﺺ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺁﻥ ﺩﻭ‪ ،‬ﺍﻭﻟﻮﺍﻟﻌﺰﻡ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ‪ .‬ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ‪ ،‬ﺍﻭ ً‬

‫ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﺭﻋﻴّﺖ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‬ ‫ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ّ‬

‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺛﺎﻟﺜﴼ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺮﻳﻌﺘﺸﺎﻥ ﻧﺎﻓﺬ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺩﺍﺋﻤﻰ‪ ،‬ﻓﺎﻧﻰ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ‪.‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ‪ ۳۳-۲۹‬ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻼﻙ ﻛﻠﻤﮥ ﻃﻴﺒﮥ ﺣ ّﻘﻪ ﻭ‬

‫ْﺒﺎﻃ ُﻞ ِﺍ ‪‬ﻥ ﺍﻟ ِ‬ ‫ﻭﺟﻪ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﮥ ﺧﺒﻴﺜﮥ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ » َﺯ َﻫ َﻖ ﺍﻟ ِ‬ ‫ﻛﺎﻥ‬ ‫ْﺒﺎﻃ َﻞ َ‬

‫َﺯﻫ ُﻮﻗﴼ« ) ِﺍﺳﺮﺍء‪ (۸۳-‬ﻣﺆﻳﺪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪١٨١‬‬

‫ﺝ( ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻥ ﭘﻴﺶ‬

‫ِ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ ِ ُﺍ ‪‬ﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ‬ ‫ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ‬

‫ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎ‪ ،‬ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ)ﺹ(‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺖ ﻳﻬﻮﺩ ‪ ۷۱‬ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻣﺖ ﻣﺴﻴﺤﻰ ‪ ۷۲‬ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ »ﺍﻣﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ‪ ۷۳‬ﻓﺮﻗﻪ‬

‫ﻭﺍﺣ َﺪﺓ(‪ ١٨٢.‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﻌﻴﻦ ِﻓ ْﺮ َﻗ ٍﺔ ُﻛﻠ‪‬ﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻨّﺎ ِﺭ ِﺍ ّﻻ ِ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ«‪َ )،‬ﺳ َﺘﺘﻔ ِﺮ ُﻕ ُﺍ ‪‬ﻣﺘﻰ َﻋﻠﻰ َﺛ َ‬ ‫ﻼﺙ َﻭ َﺳ ْﺒ َ‬ ‫ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﻧﺒﻮﺍﺕ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻫﻤﮥ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻕ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ‬ ‫ِﻴﻈ ِﻬ َﺮ ُﻩ‬ ‫ْﺤ ِّﻖ ﻟ ْ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﻼ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺧﻮﺍﻫﺪﻳﺎﻓﺖ‪ُ » :‬ﻫ َﻮ ﺍﻟﺬّ ﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻞ َﺭﺳ ُﻮﻟ َُﻪ ِﺑﺎﻟ ُْﻬﺪﻯ َﻭ ِ‬ ‫ﺩﻳﻦ ﺍﻟ َ‬

‫ﻛﻮﻥ«‪١٨٣‬؛ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺩﺭ ﺻﺺ‬ ‫َﻋﻠَﻰ ّ‬ ‫ﻳﻦ ُﻛﻠِّﻪ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛﺮ َﻩ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َ‬ ‫ﺍﻟﺪ ِ‬

‫‪ ۳۰‬ﻭ ‪ ۴۳‬ﻛﺘﺎﺏ »ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‬ ‫‪٧٢‬‬

‫ﻣﻮﺟﺐ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ‬

‫ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ‪ ،‬ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﺪﻋﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﻨﺪ‪ ...» ،«...‬ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻯ ﺟﺰ ﺩﻳﻦ ِ ﺧﺎﻟﺺ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﻭ ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ ﺑﺎ ﺁﺭﺍء ﻋﻠﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﻠﻮﻝ ﻣﻰ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ «.‬ﻭ ﻣﻨﻄﻘﴼ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺣﺪﺕ‬

‫ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ‪:‬‬

‫ﻛﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ‬

‫ﺫﺍﺕ ﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ‬

‫ﺩ( ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﺎﺭﻉ‪ ،‬ﺗﻠﻮﻳﺤﻰ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻧﺒﻮﺩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺷﺎﺭﻉ‪ ،‬ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪١٨٤‬‬

‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﺭﺍ‪ ،‬ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﻭ ِﻓ َﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻔﺮﻗﮥ‬

‫ﻣﻤﻬﺪ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ‬ ‫ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٨٥‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮤ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﻮﺩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻭ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺗﻄﻮﺭﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻃﺎﺭﻳﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ‪ ،‬ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻧﺎﺕ ﻋﻠﺖ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺙ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺳﺎﺱ‬

‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﻨﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺁﺗﻴﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﻭ‬

‫ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٨٦‬‬

‫‪٧٣‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ‬

‫ﮔﺮﻭﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ‪ ،‬ﻟﺰﻭﻣﴼ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﺩ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺣﺘﻤﴼ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻣﺠﺰﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ‬ ‫ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺩﻳﻦ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ— ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺤﺜﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ— ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻰ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ‬ ‫ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﺄ ّ‬

‫ﻋﺪﮤ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺷﺎﻥ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍ ّﻣﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ّ‬

‫ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ‬ ‫ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٨٧‬‬

‫ﻋﻠﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻰ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۸۴‬ﻭ ‪۱۸۵‬ﻭ‬

‫ﻣﺘﻦ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ »ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ«‬ ‫ﻧﺎﺯﻝ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺧﺎﺗﻢ‬ ‫ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻛﺘﺒﺄ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫َﺣﺘﻢ‪َ ،‬ﻣﻤﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ »ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻗﻮﮤ ﻋﻬﺪ ﻭ‬

‫ﻣﻴﺜﺎﻗﻰ ﻣﺤﻜﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺩ« ﺩﺭ »ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ«‪ ١٨٨‬ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺳﻨﮥ ‪ ۹‬ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻣﺒﺪﺃ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬

‫ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻧﺺ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ َﻛﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺫﻛﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻛﻞ ﻧﻔﻮﺱ‪ ،‬ﻟﻔﻆ »ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ« ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ )ﺑﺎﺏ ‪ ۱۴‬ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ‪ (۶‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺫﻛﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ‬

‫ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟُ )ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ »ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ«‪ ،‬ﺫﻛﺮ »ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ« ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ َﻣﻦ ُﻳ ِ‬

‫ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻛﻞ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ‬

‫ﻧﻮﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ١٨٩.‬ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ‬

‫ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪) .‬ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ‪ ۹۵ ،‬ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺝ ‪ ۲‬ﺻﺺ ‪ ۳۵۶-۳۵۳‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ‬

‫ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ‬ ‫‪٧٤‬‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ)ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭ‬

‫ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻳﻴﻦ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬

‫‪١٩٠‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻧﺺ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﺪﺍﻗﻞ‬

‫‪ ۱۰۰۰‬ﺳﺎﻝ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﻭ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺳﻨﺪ ﺑﻰ‬

‫ﻫﻤﺘﺎ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ »ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ« ﻭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻬﺪﻯ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ُ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﺧﻂ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪،‬‬

‫ﻭ ﻫﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء— ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺁﻥ‪،‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ— ﻛﺘﺒﴼ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ١٩١.‬ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ‬

‫ﻛﻼ )ﻃﺒﻖ ﻣﺤﺎﺳﺒﮥ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ( ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ‪ ۹۹/۹‬ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﺳﻴﺮ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ًّ‬

‫ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﺴﺖ ﻭ‬ ‫ﻇﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭﻋﻮﺩ‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﻛﻞ‪ ،‬ﺩﺭ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻭﺍﺣﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ّ‬

‫ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٩٢‬‬

‫ﻫـ( ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ‪،‬‬

‫ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺁﻣﺪﻩ‪،‬‬

‫ﻛﻨﺠﻜﺎﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‬

‫‪١٩٣‬‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺮﻏﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﻼ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻠﻰ ﻫﺮﺍﺗﻰ‪ ،‬ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ‬

‫ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪﴽ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ‬

‫ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺭﻫﺒﺮ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺁﻣﺪﻥ َﺩ ّﺟﺎﻝ ﻭ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﻭ‬

‫ﺗﻌﺎﺑﻴﺮﻯ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭼﻮﻥ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﻭ ﻋِ ﺠﻞ ﻭ ِﺟﺒﺖ‪ ١٩٤‬ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﺤﻘﻖ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ‬

‫‪٧٥‬‬

‫ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﺮﻗﮥ ﻛﺮﻳﻤﺨﺎﻧﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺿﺪ‬

‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﺳﺖ‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ »ﺩ« ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ‪ ۹‬ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫‪١٩٥‬‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻠﻨﻰ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۲۷۹‬ﻫـ‬ ‫ﻕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺮﮔﻮﻧﻰ ﺑﻐﺪﺍﺩ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ‪ ۹‬ﺳﺎﻝ ﺑﻪ‬

‫ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﺑﻰ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺟ ّﻮ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺍﻛﺜﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﮤ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ‪،‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺼﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ‪ ۹‬ﺳﺎﻝ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ )ﻋﺮﺍﻕ( ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﻘﻴﻪ‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۹‬ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ )‪۱۲۷۹‬ﻩ ﻕ( ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪،‬‬

‫ﺟﻠﺪ ‪ (۱۳‬ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﻣﻬﻠﺖ ِ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩِ ﺑﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪،‬‬

‫ﻜﻤﻰ ﻓﻘﻂ ﺍﺳﻤﺶ ﺗﺸﻬﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﻰ ﻟﻴﺎﻗﺘﻰ ﻭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ِﺣ َ‬ ‫ﺴﻤﺎﻯ ﻏﺎﻳﺐ ﺑﻮﺩ‪ ،١٩٦‬ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻣﻤﮑﻨﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻃﺒﻌﴼ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ُﻣ ّ‬

‫ﻫﻤﮥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻃﻰ ﺳﻪ‬ ‫ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ‬

‫ﺩﻭ ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺩﭼﺎﺭ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺩﺭﻙ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺁﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺑﺎﺏ َﺍﺳﻤﺎء« ﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮔﺸﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻖ‪ِ » ،‬‬

‫ﺑﻮﺩ‪ ١٩٧‬ﻭ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻛﻤﺎﻟﻴﮥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺩِ ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ّ‬

‫ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ‪ ،‬ﺗﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﻣﻰ‬

‫ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﺭﻓﺘﻪ‬

‫‪١٩٨‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻮﺩ‬ ‫ﻣﻘﺎﻣﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺆﻳﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ‬

‫‪٧٦‬‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻨﻰ‪ ،‬ﻗﺪﻭﺳﻰ‪ ،‬ﻣﺮﺁﺗﻰ ﻳﺎ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ‬

‫ﺁﻧﻬﺎ »ﺑﻴﺎﻧﻰ« ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻳﻜﻰ‪ ،‬ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻋﻴﺎﻧﻰ«‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻔﺎﺩ »ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ«‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ— ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺭﻭ ﺑﻪ ﻭﺧﺎﻣﺖ ﻭ‬

‫ﺗﺪﻧﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ— ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ »ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ« ﻛﻤﻜﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭﺿﻊ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺩﭼﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺿﻴﻖ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪١٩٩‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﻔﻮﺳﻰ‪ ،‬ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﻔﻜﺮﺍﺕ ﻭ ﻋﺎﻟ َِﻢ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ‬

‫ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۹‬ﺗﺎ ﺳﻨﮥ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻧﺠﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ َﻣﻦ ُﻳ ِ‬

‫ﺴﻤﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻛﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺩﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫‪ ۱۹‬ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩِ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﻰ ُﻣ ّ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻏﻠﺒﺎﺕ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺬﺑﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﺴﺎﺱ‬ ‫ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،٢٠٠‬ﺑﺎ ﺍﺣ‬ ‫ِ‬

‫ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﻰ‪ ،‬ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻈﻬﺮﻳﺖ‬ ‫ﻳﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻟﻠﻬﻰ‪ ،‬ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩﻳﺖ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ َﻣﻦ ِ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ۲۵ ،٢٠١‬ﻧﻔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻳﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭ‬

‫ﻗﺪﻭﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪ ،‬ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻰ‬ ‫ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮﻯ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻨﻰ ﻭ ّ‬ ‫ﻣﻌﻴﻦ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ— ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ— ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﺍﻃﻼﻕ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮﺩ‬

‫ﻛﻪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺣﺴﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻜﻢ‬

‫ﻗﺘﻠﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻔﻘﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻫﻰ ِ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻗﺒﻞ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﺑﺲ ﺷﻔﻘﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻟﻄﻒ ﻭ‬

‫ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﺻﺺ ‪۲۵۳-۲۶۱‬‬ ‫ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺁﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻼ ﻫﺎﺷﻢ ﻭ‬

‫ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ‬ ‫ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ‬

‫ﺣﺴﺪ ﺍﺯﻝ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ »ﺁﻳﺎﺕ« ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩ‬ ‫‪٧٧‬‬

‫ﻧﻴﺰ ﻣﺪﻋﻰ »ﺁﻳﺎﺕ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺁﻧﺎﻥ َﻧﻌﻮ ُﺫ ِﺑﺎﻪﻠﻟ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﺎﻃﻠﻨﺪ ﻭ َﻣﻦ‬

‫ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ‬ ‫ُﻳ ِ‬

‫ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺵ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ— ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻫﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ— ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٢٠٢‬‬

‫ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺤﺖ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺑﻰ‬

‫ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ »ﺿﻴﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ«‬

‫ﻣﺰﺑﻮ ِﺭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺩﻥ ِ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ‬ ‫ﺭﺯﻕ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻛﻪ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺒ ً‬

‫ﻛﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ‬

‫ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻗﻮﮤ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺩﺭ‬

‫ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺻﻼﺡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻴﺮﺕ« ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﻫﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ »‬

‫ﭘﻨﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺄﻭﻯ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ‬

‫‪٢٠٣‬‬

‫ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮﺍﻩ‬

‫ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻥ ﻣﻘﺎﻡ َﻣﻦ ُﻳﻈﻬ ُﺮ ُﻩ‬ ‫ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ ‪ ۱۲۷۹‬ﻩ ﻕ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٢٠٤‬‬

‫ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭ ﻧﻜﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ‪ :‬ﻧﻜﺘﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺪﮤ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ »ﺑﺎﺑﻰ« ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻚ ﻫﻴﭻ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻯ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺍﺯﻟﻰ‪ ،‬ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ‪ ۹‬ﺳﺎﻝ ﺩﻭﺭﮤ ﺁﻥ )‪ ۱۲۶۰‬ﺗﺎ ‪ ۱۲۶۹‬ﻩ ﻕ(‪ ،‬ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺛﺮﻯ ﻋﻠﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﻪ‬

‫ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ )ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ(‪،‬‬ ‫ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺭﺑﻄﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ؛ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻭﻡ‬

‫ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺍﺯﻟﻰ« ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ‪ ۹‬ﺳﺎﻟﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ‬

‫ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۲۷۹‬ﻩ ﻕ )ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ( ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ‬ ‫ﺻﻴﺎﻧﺖ‬ ‫ﻓﻀﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ‬ ‫ﺣﺒﺲ ﺍﺩﺭﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬ ‫ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫‪٧٨‬‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎ ِﺭ ﺍﺯﻝ‬ ‫ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﴼ ﻭ ﺭﺳﻤﴼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺳﺎﺯﺩ )ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﻮء ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯﻝ‬

‫ﻼ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺑﻮﺩ(؛ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﻏﻮﺍ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻛﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﺯﻝ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻭ‪ ،‬ﻭﻯ‬

‫ﻼ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻛﻮﺱ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻣﻰ‬ ‫ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻤ ً‬

‫ﺩﺟﺎﻝ ﻭ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﻭ‬ ‫ﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﻋﻮﺩ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻛﺬﺑﻪ ﻭ ّ‬ ‫ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺳﺎﻣﺮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﻫﻤﭽﻮﻥ‬ ‫ِ‬

‫ﺗﻜ ّﺮﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ‬

‫‪٢٠٥‬‬

‫ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ‬

‫ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﻤﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯﻟﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﮤ ‪ ۹‬ﺳﺎﻟﮥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٢٠٦‬‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭﺩﺁﻭﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺘﺎﺭ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ‬

‫ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻨﴼ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﺯ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺣﻰ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺱ ﺑﻮﺩ)!( ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻣﻰ ﺟﺴﺖ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺳﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ)!( ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﻳﮥ ﺗﻘﻴّﻪ ﺭﺍ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺶ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ‪ ،‬ﻗﺒﻞ ﻭ‬

‫ﺣﻴﻦ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﻴﻦ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۱۸‬ﻩ ﺵ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‬

‫ﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺣﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ِ ،‬ﺑ َ‬

‫ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎ ّﻣﮥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻴﺼﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻭ‬ ‫‪٧٩‬‬

‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ—ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ‬

‫ﻼ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﺖ—ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻛﺎﻣ ً‬

‫‪٢٠٧‬‬

‫ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ‬

‫ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ‬

‫ﺍﺻﻄﻼﺡ ِﻓ َﺮﻕ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﺎﻭﻳﻨﻰ ﭼﻮﻥ‪ :‬ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻗﮥ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ‬

‫ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻬﺮﺍﺑﻰ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﻭ ﻓﺮﻗﮥ ﺟﻤﺸﻴﺪﻯ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺎﺕ ﺍﻟﻒ‪ ،‬ﺏ‪ ،‬ﺝ ﻭ ﺩ‬ ‫ﻣﺼ َﺮﺣﮥ ﻣﻨﺼﻮﺻﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺭﺍﻩ ﻫﺮ‬ ‫ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ ‪‬‬

‫ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ‬

‫ﻼ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﻭ ُﻣ ِ‬ ‫ﺆﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻤ ً‬

‫ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ‬

‫ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻓﺰﻭﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ ﻋﻠﻤﻰ ﻳﺎ ﻫﻨﺮﻯ ﻳﺎ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪،‬‬

‫ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺧﺘﻼﻑ‬ ‫ﺭﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ‪» ،‬ﻣﻮﺭﺙ ﺍﻧﻘﺴﺎﻡ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ« ﺍﻣﺮ ﺑﻪ » ِﻓ َﺮ ِﻕ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ »ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ« ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ‬

‫ﻘﺴ ِﻢ« ﻛﻠّﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ »ﺯﻳﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎﻯ« ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ » َﺍﻗﺴﺎﻣﻰ« ﺍﺯ » َﻣ َ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻓﺘﺮﺍﻕ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺭ ّﺩ ﻳﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ‬ ‫ﺍﺧﺘﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﻭ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ِﻓ َﺮﻕ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﺴﺎﻭﻯ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺗﺴﺎﻭﻯ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ِﻓ َﺮﻕ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﻃﻮﻻﻧﻰ—ﺍﮔﺮ ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ‬ ‫ﺩﺍﺋﻤﻰ—ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻌﺘﻨﺎﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺟﻊ ِ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻞ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫‪٨٠‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺮﻗﮥ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ُﻛ ِ‬ ‫ﻠﻴﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻻﻳﻠﺸﺎﻥ‬

‫ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﺪﻋﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﻠﻴّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺻﺤﻴﺢ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﻛﻤﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ِﺑﺎﻟﻨِﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻭﻩ‪ ،‬ﻣﻌﺘﻨﺎﺑﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ )ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ‬ ‫ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺁﻣﺎﺭ ّ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺪﻋﻴﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻧﺪﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ(‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﺻﺤﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ّ‬ ‫ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺸﺎﻥ—ﺍﮔﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮﻧﺪ—ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ٢٠٨‬ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺩﻻﻳﻞ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺪﻋﺎ ﻭ ﺩﻻﻳﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺯ ﻛﺎﺫﺏ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻃﺮﻑ ﺣﻘﻴﻘﻰ‪ ،‬ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻃﺮﻑ ﻣﺪﻋﻰ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﺪﻕ‬ ‫ﻛﺬﺏ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺻﺤ ِ‬ ‫ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ‬ ‫ﺖ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ — ﺑﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ — ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ُﻣﺘ‪‬ﻔِ ُﻖ‬

‫ﺍﻟﻘﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻥ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ »ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﻭ‬

‫ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻣﺤﻜﻤﮥ ﻣﺘﻘﻨﮥ ﻣﺘﻴﻨﻪ« ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮﺟﻊ ِ ﻣﻨﺼﻮﺹ‬ ‫ﻛﻪ ُﻣﺒﻴّﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺳﺎﺯﻳﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫‪...‬ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﻛﺎﺷﻔﺎﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﺁﻳﻴﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺎﺕ ﻫﺎﺋﻠﻪ ﻭ َﺑﻠﻴّ ِ‬ ‫ﺍﻏﺘﺸﺎﺷﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ‬ ‫ﺎﺕ ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻝ )ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﺯ َﺑﺪ ِﻭ ﻃﻠﻮﻉ ﺍﻣﺮ‬

‫ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﻨﮥ ‪)۱۹۳۷‬ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻤﺴﺎﺋﻞ ‪۹۴‬؛ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ (۱۹۳۷‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺮ‬

‫ﺮﺡ ِ َﻣﺸﻴﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ‫ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻫﻴﭻ ﺭﺧﻨﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ِ ﻭﻃﻴﺪ ﻭ َ‬ ‫ﺻ ِ‬

‫ﺏ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻭ ﺍﻋﺘﻼﻟﻰ ﺩﺭ ُﺍ ِّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﮔﺸﺖ؟ ﻻ َﻓ َﻮ َﺭ ِّ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻮﺭﺙ‬ ‫ﻋﺰﺕ(‪ .‬ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻋﻠﺖ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻧﮕﺸﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ‬ ‫ﺍﻟﻌِ ‪‬ﺰﺓِ )ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ِّ‬ ‫ﺭﺏ ّ‬ ‫‪٨١‬‬

‫ﺍﻧﺤﻼﻝ ﻭ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻃﻮﺭﻳﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﻨﺼﻌﻖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻩ‬

‫ﺍﻯ ﺍﺯ َﺍﺭﻛﺎﻥ ﻗﻮﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ َﺍﻏﺼﺎﻥ ِ ُﻣﻨﺸﻌﺒﻪ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﻻ ﺷﺮﻗﻴﻪ ﻭ ﻻ ﻏﺮﺑﻴﻪ‪،‬‬

‫ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ َﻣﺬﻟّﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻭ ﻣﻨﻔﺼﻞ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ‬ ‫ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ‪ ،‬ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻭ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺩﻭﺣﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ‪ِّ .‬‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﻴﻒ ﺷﺎﻫﺮ‪ ،‬ﻓﺘﻮﺭﻯ ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﻭ ﺑﻦ ﺑﺮ ﻧﻴﻨﺪﺍﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﻳﺢ ِ َﻋﻘﻴﻢ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺯﻭﺑﻌﮥ ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺷﻤﻊ ﻭﻫﺎﺝ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﻜﺮﺩ‪ .‬ﻫﺮ ﻣﻨﺼﻔﻰ‬ ‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺑﺼﻴﺮﻯ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ‬

‫ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﻣﺸﺎﺟﺮﺍﺕ ﺩﻳﻨﻴﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺣﺰﺑﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﻋﻠﺖ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺍﺑﺪﻯ‬

‫ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻕ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺭﺧﻨﻪ ﺍﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ُﺍ ِّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ‬

‫ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ِ‬ ‫ﺒﻪ ﻟَﻬﺎ‬ ‫ﺗﻢ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩِ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ّ‬ ‫ﻗﻮﻡ َﺍ ّ‬ ‫ﺗﻌﺪﺩ ﻭ ﺗﻨ ّﻮﻉ َﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻻ ِﺷ َ‬ ‫ﻗﺮﻥ َﺍ ِ‬ ‫)ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ(‪ ،‬ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ َﻃﻮﺍﺭﻯِء )ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻫﺎﻳﻰ( ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ‬

‫ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪ )ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ‪ ،‬ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ...(:‬ﻣﺮﻭﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﺠﺰﻯ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﮕﺸﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺪﻳﻊ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﻓﻊ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻊ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ٢٠٩‬ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻝ ﺑﻞ َﺍﺯ َﻳﺪ )ﺍﻳﻨﻚ‬ ‫‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ( ﺍﺯ ﺑﺰﻭﻍ ﻛﻮﻛﺐ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻭﻗﻮﻉ ﺣﻮﺍﺩﺙ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﻜﺚ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﻭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﺎﺋﻠﻪ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻧﻘﺾ ﻭ‬

‫ﺍﻗﻄﺎﺏ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺖ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ‬ ‫ﻻ ﻏﻠﻂ ﭼﺎﭘﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺤﻜﻤﮥ ُﻣﺘ َﻘﻨﮥ ﻣﺘﻴﻨﻪ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮﺟﻮﻉ ﻣﻨﺼﻮﺹ )ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ِ‬ ‫ﻭﺣﺪﺕ‬ ‫ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ »ﻣﺮﺟﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ« ﻗﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﻛﻪ ُﻣﺒﻴّﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﻭ ﻧﻮﺍﻣﻴﺲ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﺼﻤﺎِء ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺨﺬﻭﻝ ﻭ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ُﺧ َ‬

‫ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﻟﻮﺙ ﺑﺎﻏﻴﻦ ﻭ ﻃﺎﻏﻴﻦ ﻣﺼﻮﻥ‪ .‬ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺫﺍﺗﻴﻪ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺿﺮﻭﺭﻳﻪ‬

‫ﻭ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﺣﺘﻤﻴﮥ ﻣﺴﻠﻤﮥ ﻧﺸﻮ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎﻯ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻭﺭﺍ‬ ‫ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺙ ﺍﻧﻘﺴﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺫﻳﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻘﻮﻳﺖ ُﺑﻨﻴﮥ‬

‫ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﻔﺼﺎﻝ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻏﻴﺮ ﺻﺎﻟﺤﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺭ‬ ‫‪٨٢‬‬

‫ﻻﻟﻄﺎﻑ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺣﺘﻤﻰ ﺍﻟﻮﻗﻮﻉ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻋﺪﻡ ﺣﺪﻭﺙ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ َﺧﻔِ ﻰ ﺍ َ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﺯ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﻴﺮ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻉ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﻦ‬ ‫ِﺾ ﺍ َ‬ ‫ﻳﻦ ﺍ َ‬ ‫ﺮﻳﻢ ﺍ َ‬ ‫ﻳﻦ ﺍﻟْ َ‬ ‫ﻳﻦ ﺍﻟﻨّﺎﻗ ُ‬ ‫ﻻ ُ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫ﻻ ْﻛ َﺒﺮ َﻭ ِﺣ ْﺰ ُﺑ ُﻪ َﻭ َﺍ ْﻋﻮﺍ ُﻧ ُﻪ؟ َﺍ َ‬ ‫ﻻ َﺯﻝُ َﻭ َﺍﺗْﺒﺎ ُﻋ ُﻪ؟ َﺍ َ‬ ‫ﺛﻴﻢ َﻭ ُﺯ َﻣﻼ‪ُ ‬ﻪ؟ َﺍ َ‬ ‫َﺍ َ‬

‫ِ‬ ‫ﻳﻦ َﺩﺳﺎ‪ُ ِٔ‬ﺴ ُﻬ ُﻢ ﺍﻟﻮﺍﻫِ ﻴ ُﺔ؟‬ ‫ُﻣ َﻮ ‪‬ﺳﺴﺎ ُﺗ ُﻬ ُﻢ‬ ‫ﻳﻦ َﺩﻭﺍ‪ُ ِٔ‬ﺮ ُﻫﻢ ّ‬ ‫ﻳﻦ ُﻭﻋ ُﻮ ُﺩ ُﻫﻢ ﺍﻟﻜﺎﺫِ َﺑﺔ؟ َﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﺴﺎﻓِﻠ ُﺔ؟ َﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﺒﺎﻃ َﻠ ُﺔ؟ َﺍ َ‬

‫ﻜ ُﻪ‬ ‫ﻳﻦ َﺳ َ‬ ‫ﺖ َﻋﻠﻰ َﻓ ِﻤ ِﻬ ْﻢ َﻣﻼ‪َ ِٔ‬‬ ‫ﺿ َﺮ َﺑ ْ‬ ‫ﺖ ﺁﻣﺎﻟ ُ​ُﻬ ْﻢ َﻭ َﺣ ِﺒ َﻄ ْ‬ ‫ﻴﻄ َﺮ ُﺗ ُﻬ ُﻢ ﺍﻟﻔﺎﻧِﻴﺔ؟ ُ َﻗ ْﺪ ﺧﺎ َﺑ ْ‬ ‫ﺖ َﺍﻋﻤﺎﻟ ُ​ُﻬ ْﻢ َﻭ َ‬ ‫َﺍ َ‬ ‫ﺬﺍﺏ َﻭ َﺍﻟْ َﻘﺘْ ُﻬ ْﻢ ﻓﻰ َﻗ ْﻌ ِﺮ ﺍﻟﻨّ ِ‬ ‫ﺮﻳﻦ َﻭ ﻣﺎ َﺑﻘﻰ ﻓﻰ ﺍﻟ ُْﻤﻠ ِ‬ ‫ْﻚ ِﺍ ّﻻ‬ ‫ﺍﻟ َﻌ ِ‬ ‫ﻴﺮﺍﻥ َﻭ َﺑ َﻘ ْ‬ ‫ﺖﻗ ‪‬‬ ‫ِﺼ ُﺘ ُﻬﻢ ﻋِ ﺒْ َﺮ ًﺓ ﻟِﻠﻨ ّﺎ ِﻇ َ‬

‫ﻴﻤﻦ ﺍﻟ َﻘﺪﻳ ِﺮ‪.‬‬ ‫ﺍﻟﻤ َﻬ ِ‬ ‫ﺍﻟﻤﻨﻴ ِﺮ َﻭ ﺁﺛﺎ ُﺭ َﺍ ْﻣ ِﺮﻩِ ﺍﻟﻘﺎﻫِ ِﺮ ﺍﻟﻨّﺎﻓ ِ​ِﺬ ُ‬ ‫ﺍﻟﻤ َﺘ َﻼ ِٔﻻِٔ ُ‬ ‫َﺑﻮﺍ ِﺭ ُﻕ َﻭ ْﺟ ِﻬﻪِ ُ‬

‫‪٢١٠‬‬

‫ﻭﻧﻴﺰ ﺩﺭﺗﻮﻗﻴﻊ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ،۳۱-۳۰‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﺠﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻮﺹ ﻧﻴﺰﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻣﺮﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺪﻋﺖ ﻫﺎ‬ ‫ﻭﺍﻓﺘﺮﺍﻫﺎﻯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﻣﻠﻞ ﻭﺩﻭﻝ ﻛﻪ ﺑﺮﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻤﻦ ﻭﻣﺤﻔﻮﻅ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰﻡ ﻳﻜﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ‬ ‫ﻻ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮﺍﺕ‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺻﻮ ً‬ ‫ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﺼﻮﺹ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺎ‬

‫ﺍﻣﻀﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻣﺤﻜﻤﻪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ‬

‫ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﻜﻨﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ّ‬

‫ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺒّﺎ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ ﻭ ﻧﺎﻋﻖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ‪ ٢١١‬ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﻤﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﻨﻰ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻋﻘﻴﻦ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﺖ ُﻣﻤﺎﺷﺎﺕ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬

‫‪٢١٢‬‬

‫ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺰ ِّﻭﺭﻳﻦ ﻭ ُﻣﺨ ّﺮﺑﻴﻨﻨﺪ؛ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺭﺧﻨﻪ ﻭ ﺛﻠﻤﻪ‬

‫ﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺳﺪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﻜﺎﻓﻰ ﺩﺭ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺁﻧﻬﺎ‪.‬‬ ‫ﺣﺼﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‬

‫‪٨٣‬‬

‫ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪،‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﺼﻮﺹ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ«‪» ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ«‪» ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻭ »ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺒﺸﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ُﻣ ِّ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺷﺎﺭﻉ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﻠ ِّﻰ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﺭﺃﺱ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻛﻞ‬

‫ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺁﻥ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﻠﻨﺪ‪ .‬ﻭ‬

‫ﺍﻣﺎ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺭﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ‬

‫ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﻰ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺪﻋﻰ‬

‫ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮﻣﻮﺭﺩ‪ ،‬ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺑﻄﻼﻧﺸﺎﻥ‬

‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‪ :‬ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻏﺼﻦ ﺍﻛﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۰۸‬ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺢ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ .(۲۱۱‬ﻭﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﻼ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻭ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﻔﺼ ً‬

‫ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺻﻔﺘﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ« ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ )ﻳﻌﻨﻰ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ( ﻳﻜﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛‬

‫ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺟﺪﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻬﺮﺍﺑﻰ« ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ،۲۰۸‬ﻭﻯ ﻣﺪﻋﻰ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻃﺒﻖ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻄﻼﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۲۱۱‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ‬

‫ﻗﺴﻤﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ »ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ« ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺁﻣﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﻋﻼﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﻈﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ؛‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ َﻧﻔﺲ ِ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻻﺯ ُﻡ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻻﺗِّﺒﺎﻉ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻻﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ »ﻓﺮﻗﮥ ﺭﻳﻤﻰ« ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺺ ﺻﺮﻳﺢ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺩﺍﻝ ﺑﺮ‬ ‫‪٨٤‬‬

‫ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬

‫ﻣﺜ ِﺒﺖ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻳﻤﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻛﺎﺫﺏ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻞ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ُﻣﺒﻄِ ِﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﻜﻮﺕ‬ ‫ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﻓﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﮥ ﭼﻪ‬ ‫ﻣﺮﺟﻌﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ! ﺩﻻﻳﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺭﻳﻤﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ‬

‫ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۰۸‬ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ‬

‫ﺭﻳﻤﻰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻄﻼﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺑﻄﻼﻥ ﺭﻳﻤﻰ‪ ،‬ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﻀﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻭ‪ (...‬ﺑﻪ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۲۰۸‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻰ ﻛﻪ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ‬

‫ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻳﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻧﻬﻰ ﺻﺮﻳﺢ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻥ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ِ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ َﺍﻟ ِ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﻦ ‪‬‬ ‫ﺍﺏ ُﻣ ْﻔ َﺘ ٍّﺮ‪َ ...‬ﻣ ْ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪َ » :‬ﻣ ْ‬ ‫ْﻒ َﺳ َﻨ ٍﺔ ﻛﺎﻣِ ﻠ ٍَﺔ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻛﺬّ ٌ‬ ‫ﻳﺪﻋﻰ َﺍﻣﺮﴽ َﻗﺒْ َﻞ ﺍ ِ‬ ‫ﻦ ﺭ ُﻭ ِﺡ ﺍﻪﻠﻟ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤﺘِﻪِ ﺍﻟ‪‬ﺘﻰ َﺳ َﺒ َﻘ ِ‬ ‫ُﻳ َﺆﻭِّﻝْ ِ‬ ‫ﺖ‬ ‫ﻫﺬﻩِ ﺍﻻٓﻳ َﺔ َﺍ ْﻭ ﻳ َﻔ ِّﺴﺮ ﻫﺎ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ﻣﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓﻰ ّ‬ ‫ﺤﺮﻭ ٌﻡ ﻣِ ْ‬ ‫ﺍﻟﻈﺎﻫ ِﺮ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻣ ْ‬ ‫َﻤﻴﻦ‪) «...‬ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻨﺪ ﺍﻭ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪...‬‬ ‫ﺍﻟﻌﺎﻟ َ‬

‫ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ‬

‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ »ﻋﻬﺪ ﻭ‬ ‫ﺭﻭﺡ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ(‪ُ .‬ﺳ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﻴﺜﺎﻕ ِ« ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻜﻴﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻧﺺ ﺻﺮﻳﺢ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺗﺶ ﻣﺪﻋﻰ‬

‫ْﻒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛‬ ‫ْﻒ« ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺑﺠﺪﻯ َﺍﻟ ْ‬ ‫ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ » َﺍﻟ ْ‬

‫)ﻳﻌﻨﻰ‪ =۱۱۱ :‬ﺍﻟﻒ )‪ + (۱‬ﻝ )‪ + (۳۰‬ﻑ )‪ .((۸۰‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻣﻀﺤﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺴﻰ ﻟﻐﺖ ﺍﻟﻒ ﺭﺍ‬

‫ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪:‬‬

‫‪٢١٣‬‬

‫‪٨٥‬‬

‫ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ِ‬ ‫ﺍﻟﻒ ﺳﻨﺔِ ﺍﻟﮑﺎﻣﻠﺔ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﻨﮥ ﺁﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻣﺎﻩ‬

‫ِﺑﻤﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓِﻰ ﺍﻟ ُﻔﺮﻗﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺷﻬﺮ )ﻣﺎﻩ( ِﺑﻤﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﺮﻯ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻳﻮﻡ ﻣﺬﻛﻮﺭ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺑﺪﴽ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۲۱۴‬ﺹ ‪ ،۱۲۸‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ َﺍﻟ ِ‬ ‫ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ُﻋ ِ‬ ‫ﺮﻑ‬ ‫ْﻒ َﺳ َﻨ ْﺔ‪...‬ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﻦ ‪‬‬ ‫ﺍ ّﻣﺎ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ َﻣ ْ‬ ‫ﻳﺪﻋﻰ َﺍﻣﺮﴽ َﻗﺒْ َﻞ ﺍ ِ‬ ‫ﺤ ّﻘﻖ ﻭ ُﻣﺼﻄﻠﺢ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ‬ ‫ُﻋﻠﻤﺎﻯ ﺭﻳﺎﺿﻰ ُﻣﺴﻠّﻢ ﻭ ُﻣﻘ ّﺮﺭ ﻭ ﻧﺰﺩِ ﻧﺎﺱ ُﻣ َ‬ ‫ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺖ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ‬

‫ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺑﺴﻴﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ—ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ—ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﻰ ﺭﺍ‬

‫ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﺆﻣﻨﻴﻨﺶ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ »ﺫﺍﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ« ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ‬

‫»ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺶ« ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻓﻮﻕ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﺍﻟﻒ ﺳﻨﻪ« ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ‪ ۱۲‬ﻣﺎﻫﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ‪ ۱۹‬ﻣﺎﻫﻪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﻩ‬

‫ﺁﻥ ‪ ۱۹‬ﺭﻭﺯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٢١٤‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻭﺿﻌﻴّﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ) ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ (۲۰۸‬ﻭ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻓﻮﻕ‬ ‫ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺷﺒﻬﮥ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﺩﺭ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﺟﻮﺩ‬ ‫ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺤﺜﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ‬

‫ﺷﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬ ‫‪۱۳۵۷‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ‪ ۷۷۸‬ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﺁﻏﺎﺯ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺍﻧﺴﺖ‪ .‬ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻰ ﺯﺩ‪،‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻣﻠﻰ‪ ،‬ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ‪،‬‬ ‫ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ِ ﻭﻗﺖ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻯ‬ ‫‪٨٦‬‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﭘﺨﺶ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ؛ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻳﺪ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺴﺎﻁ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ‬ ‫ّ‬

‫ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻋﻠﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﮥ‬ ‫ﺍﻣﻴﺎﻝ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮﭼﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ﺩﻭﺭﮤ‬

‫ِ‬ ‫ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﮊﻳﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﮔﺸﺖ!‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ‬ ‫ﺑﺴﺎﻁ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮ ّ‬

‫ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ )ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﻗﺒﺎﺩ( ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺿﻤﻦ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺳﻴﺎﺳﻰ— ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮔﺎﻫﻰ‬

‫ﺍﻫﺪﺍﻑ ُﻣﻮ ّﻗ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﺖ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺳﺎﺯﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ— ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ‬

‫ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ‬

‫ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻫﻤﺘﺎﻳﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻤﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ َﺷﻬ ُﺮ ﺍﻟﻌِ ‪‬ﺰﺓ )ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ( ‪ ۱۳۵‬ﺑﺪﻳﻊ )‪۱۳۵۷‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻟﺒﺮ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ«‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺵ؛ ‪ ۱۵‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪ ۱۹۷۸‬ﻣﻴﻼﺩﻯ(‪ ،‬ﺁﻣﺎﺩﮤ »ﺟﺎﻧﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ‪۱۳۵‬ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﺪ‬

‫ﻫﺰﺍﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻰ ﻛﻠّﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﺗﻠﻘﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻧﺎﻥ ِ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ‪ -‬ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ — ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ — ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎﺩ‬

‫ﺠﺮﻡ ﺟﺎﻥ ﺳﺨﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ‪۱۳۵‬ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ُﻣ ِ‬ ‫ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺘﻀﺎﺩِ » ُﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ِ«‬ ‫ُ‬

‫ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ َﻧ َﻔﺲ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ‪ ،‬ﻳﻜﺴﺮﻩ‬

‫ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ُﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ‬ ‫ﻛﺒﻴﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫‪٢١٥‬‬

‫ﺑﺎ ﺁﻥ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺣﻜﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﺮﻭﻉ‬ ‫‪٨٧‬‬

‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺳﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ِ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ٢١٦‬ﺗﺎﻭﺿﻌﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻰ‬

‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﻭﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻛﺜﻴﺮﴽ ﺑﻪ ﺩﺭﺝ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﺧﺎﺹ ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ‪،‬‬

‫ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻤﻼﺕ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭﺍﻋﻆ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﻭ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﺮ ّ‬ ‫ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻓﻠﺴﻔﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۳۳۴‬ﻩ‪ .‬ﺵ‪ .‬ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ‪ ،‬ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻴﻨﺎ ًﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﺿﻮﺡ ﻭ ﺷﺪﺕ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﺣﺠﺘﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ‪ ،‬ﺍﻧﺠﻤﻦ‬ ‫ّ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺠﺮﺑﮥ ‪ ۲۵‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﺵ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﺎﻥ‪ ،‬ﺟﻬﺎﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﻰ‪ ،‬ﺣﺰﺏ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻯ ﻫﺎ‪ ،‬ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻠﻰ ﻛﺸﻮﺭ‪،‬‬ ‫ﺳﺘﺎﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﮥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ‪ ٢١٧‬ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ‬

‫ﻛﻨﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺩﺭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺎ ﻳﻜﻢ ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ۱۳۶۲‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻋﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ‬ ‫ﺩﺍﺩ‪.‬‬

‫‪٢١٨‬‬

‫ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻳﺎ ﺩﺍﺩﻥ‬

‫ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۵۸ -۱۳۵۷‬‬

‫ﺟﺰﻭﻩ ﺍﻯ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻤﻠ ّﻮ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺨﺶ‬

‫‪٢١٩‬‬ ‫ﻛﻼﻡ ﺟﺰﻭﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ‬ ‫ُﺐ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﻟ ِّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﻃﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻄﺎﺏ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺟﺰﻭﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺻﺪﻕ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ )ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ( ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ‬ ‫‪٨٨‬‬

‫ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ِ‬ ‫ﻧﻮﻙ ﭘﻴﻜﺎﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ‬ ‫ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ‬

‫ﻟﺐ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ّ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ‪ ،۲‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﻣﺸﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻻﺕ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‬

‫ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻭ ﺷﺮﻋﻰ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٢٠‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺳﻴﺮ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺩﻳﻪ‬ ‫ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻴﻔﺮ‬

‫ﻫﺎﻯ ‪ ۱۳۵‬ﺳﺎﻟﮥ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺗﻀﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ِﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‬

‫ﺗﺎﺑﻌﮥ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۳۶۲‬ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺗﻌﻄﻴﻠﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪،۱۳۶۲‬‬

‫‪٢٢١‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﺪﻳﺪ‬

‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ‪ ٢٢٢‬ﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﻼﻥ ﻫﺮ ﺍﻋﺪﺍﻣﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﺫﻛﺮﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ‬

‫ﻮﻫﻢ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺻﺪﺍ ﻭ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﮤ ﺍﺫﻫﺎﻥ َﺗ ّ‬

‫ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٢٣‬‬

‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻫﮥ‬

‫ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ‬

‫ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ »ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ« ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺑﺎﺭﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ (۱۹۸۳) ۱۳۶۲‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ‬

‫‪٨٩‬‬

‫ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٢٤‬‬

‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﭼﺎﭖ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪،‬‬

‫ﻣﺜﻞ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۱۱۸‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۶۳‬ﭼﺎﭖ ﺷﺸﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ‪ ۳۰۰۰‬ﻧﺴﺨﻪ‬ ‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﻼﻙ‬

‫ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۶۰‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ‪» ،‬ﺧﺎﺗﻤﻴﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺑﻄﺎﻝ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﻗﺎﺩﻳﺎﻧﻰ ﮔﺮﻯ«‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻼﻣﻪ ﻳﺤﻴﻰ‬

‫ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺁﺑﺎﻥ ‪ ،۱۳۶۰‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺭ ّﺩﻳﮥ‬ ‫ﻧﻮﺭﻯ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺪﺭﺳﺔ ‪‬‬

‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻓﺘﻨﮥ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻧﻮﺍﻳﻰ‪ ،‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﺎﺑﮏ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺭ ‪ ،۱۳۶۲‬ﻣﻰ‬

‫ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺍﻍ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﮔﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ‬ ‫ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ِ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ ‪ -‬ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﻪ ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ‪ ،‬ﻋﻠﻴﻪ‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻳﺎ ﻛﺘﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻼﻣﺖ ﻭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺣﺠﺘﻴﻪ‪،‬‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ — ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ‬

‫ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺍﺯ ﻉ ﺑﺎﻗﻰ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۴‬ﻭ ﻣﺘﻦ‬

‫ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ( ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ...‬ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ‬

‫ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﻔﺤﻪ‬

‫ﺍﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﺧﻼﻑ ﺟﺪﻳﺪﺵ‪ ،‬ﺷﺮﻳﻚ‬

‫ﺧﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻭﺣﺶ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺶ ﻧﺎﻟﻪ ﻛﻨﺪ‬

‫ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺧﺮﺍﺏ ﺁﺑﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﻩِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻴﺴﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ‪‬‬

‫ﻋﻤﻴﻖ ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫‪٩٠‬‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻜ ُﻢ ﻣﺎ ُﻳﺮﻳﺪ« ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻣﻮﺭ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ِّ‬ ‫ﺤ ُ‬ ‫ﺸﺎء ﻭ َﻳ ْ‬ ‫ﺣﻖ »ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﻣﺎ َﻳ ُ‬ ‫ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﻨﺪ؛ ﻭ ﻣﺎ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﺧﺎﺻﻰ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺩﺍﺩﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻣﺮﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺘﺐ ﻓﻮﻕ ِّ‬ ‫ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﺍﻋﻼﻣﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﻭ‬

‫ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻛﺸﺖ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ‬

‫ﻭ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﺗﺸﻨﺠﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬

‫ﺣﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ — ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻭ ﻣﻮ ّﺭﺧﻴﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺷﺮﻭﻉ‬ ‫ﻭ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ — ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎ ّ‬

‫ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺍﻳﺮ ﺩﻭﻟﺖ‬

‫ِ‬ ‫ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺕ‬

‫ﺭﮊﻳﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﭘﺨﺶ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﻛﺘﺒﻰ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﮊﻳﻢ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ — ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ — ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﺍ ّﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺎﺑﻌﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻨﺪ ﻳﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﺯﺟﻮﺋﻰ ﺷﺪﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﭘﺨﺶ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٢٢٥‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻧﻈﺎﻡ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ‬

‫ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ — ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ — ﻭﻟﻰ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﻰ ﻭ‬ ‫ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﻭ ﺍﻧﺰﻭﺍﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺷﻜﺴﺖ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ —‬ ‫‪٩١‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺣﺪﻭﺩ ‪ ۶-۵‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ — ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﺮﻛﺰ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ،۲۰۰۳‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۳‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫»ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻣﻨﺰﻩ« ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ »ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺘﺤﻤﻞ‬ ‫ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ« ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ »ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗﺤﺼﻰ« ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ »ﻋﻠﻰ َﺭﻏﻢ ِ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻈﻢ ﺟﻬﺖ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻨﻮﺯ‪ ...‬ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﺎ ﻋﺰﺕ ﻭ‬

‫ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ« ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻣﻨﺼﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﻪ ّ‬

‫ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ‪ ،‬ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﻭ‬ ‫ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﺷﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻓﻜﺮﻯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺭﻭﺷﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻮﺿﻮﻉ‬

‫ﺑﺤﺚ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﮔﺸﻮﺩﻥ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺴﺎﻁ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ‬ ‫ﻧﻮﺭﺍﻟﺪﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ‪ ۱۳۶۹‬ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴّﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﻮ ّﺭﺧﻴﻦ ﻭ‬

‫ﻣﺤ ّﻘﻘﻴﻦ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﻓﺖ — ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻨﺸﺄ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄ‬

‫ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۳۶۲‬ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ‪ — ٢٢٦‬ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻛﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﺩ ّﻭﻡ ﺁﻥ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ‬

‫ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ ۱۳۶۹‬ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٢٧‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻛﺘﺒﻰ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺳﺎﺑﻖ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ‪ ،‬ﺩﻭﺳﺖ ﻭ َﻣﺤﺮﻡ ِ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﮥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺭﺋﻴﺲ »ﺩﻓﺘﺮ ﻭﻳﮋﻩ‬ ‫ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ« ﻭ »ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ« ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٢٢٨‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻤﺪﺗﴼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ‬

‫ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻘﺪ ﺁﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫‪٩٢‬‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬ ‫ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﺵ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﭘﺎﺧﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺴﻤﺖ‬

‫ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ُ ،‬ﻣ ِ‬ ‫ﺜﺒﺖ ﺁﻥ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻭﻳﻰ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻤﺪﻟِﻠﻪ!‬ ‫ﻟﺤ ُ‬ ‫ﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺣﻖ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻧﺪ؛ َﺍ َ‬

‫ﺑﺎﺭﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺟﺰء ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ‪،‬‬

‫ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ‬

‫ﻼ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ‬ ‫ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻳ ً‬ ‫ﻛﺘﺐ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ ٢٢٩.‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺳﻮﺭﮤ ﻧﺴﺎء‪ ،‬ﺁﻳﮥ‬

‫ﺍﺧﺘِﻼﻓﴼ َﻛﺜﻴﺮﴽ« )ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ‬ ‫‪ ۸۴‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪َ » :‬ﻟ ْﻮ َ‬ ‫ﻦ ﻋِ ْﻨ ِﺪ َﻏﻴ ِﺮ ﺍﻪﻠﻟِ َﻟ َﻮ َﺟﺪﻭﺍ ﻓﻴﻪِ ْ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﻣِ ْ‬ ‫ﺁﻳﻨﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ(‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻭ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ‬

‫ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ‬

‫ﺟﺎﻋﻞ‪ ،‬ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺯﻳﺮ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ‬ ‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ‬

‫ﻼ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﺘﺐ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺍﺳﺖ)ﺿﻤﻴﻤﻪ ‪.(۲‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۶۳‬ﺗﺎ ‪ ۱۶۵‬ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ‬

‫ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ‬

‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،٢٣٠‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺟﻠﺪ‪ ،۲‬ﺹ ‪ ۲۴۳‬ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻛﺎﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﻛﻞ‬

‫ﻧﻬﻢ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮ ﻭ ﻋﻀﻮ ﺳﺎﻭﺍﻙ‪ ٢٣١‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪،‬‬

‫ﺁﻥ ﻫﻢ ﻻﺑﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺷﺎﭘﻮﺭﺟﻰ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ!‬

‫‪٢٣٢‬‬

‫‪٩٣‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۳۸۶-۳۹۲‬ﺍﺯ ﻧﻘﺸﮥ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ‬

‫ﺍﻟﺴﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ‬ ‫ُﻭ ‪‬‬ ‫ﻋﺎﻅ َ‬

‫ﻫﻮﻳﺪﺍﻯ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﭼﻬﺮﮤ »ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ« ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺹ‬ ‫‪ ۳۷۷‬ﻭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺻﺺ ‪ ۳۸۴-۳۸۵‬ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ َﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﺫﻳﻞ ﻛﻪ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺳﺎﻭﺍﻙ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻮﺍﻫﺪ ﭘﻠﻴﺪﻯ ِ‬ ‫ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ! ‪ ٢٣٣‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﻛﻪ ﺷﺎﺭﻉ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﺴﺎﺯﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﮥ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻛﺸﻮﺭ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۳۸۴-۳۸۵‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬

‫ﺻﺪﺍﺭﺕ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺗﻌﻠﻖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺷﻬﺮﺕ ﻭﺳﻴﻊ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺑﻘﺎء ﺍﻳﻦ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻋﻤﻖ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ‬

‫ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ‪ :‬ﺳﻨﺪ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﻧﺎﻣﮥ‬

‫ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۳۴۳ /۶/۱۲‬ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻗﺎﺳﻢ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‬

‫ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﮤ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻬﺮ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺗﺄﺳﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻬﺮ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺄﺛﺮ ﻭ ﺗﺄﺳﻒ‬

‫ﺍﻳﻨﺠﺎﻧﺐ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻤﻮﻡ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﻜﺎﻥ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﭘﺎﺳﺎﻝ ﻣﺪﻳﺮ‬

‫ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰﺍﺭ ﻓﺮﻗﮥ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﻓﺎﺋﻘﻪ‬

‫ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻗﺎﺳﻢ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ‪.‬‬

‫ﺳﻨﺪ ﺩﻭﻡ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺎﺣﻴﮥ ‪ ۲‬ﺷﻴﺮﺍﺯ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۳۵۰/۵/۱۹‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ ‪ ۱۲‬ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺎﺣﻴﮥ ‪ ۲‬ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺁﻗﺎﻯ‬

‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺻﻔﺤﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻭﺿﻊ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫‪٩٤‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪ :‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻧﻜﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ‬ ‫ﺭﻭﺍﺝ ﭘﻮﻝ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻛﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﺮﺥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻛﻠﻴﻤﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﭼﺮﺧﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ‬

‫ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬

‫ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﻣﺒﻠﻎ ‪۱۵‬ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻛﻤﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﮔﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺛﻨﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺯﺍﺭﻋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻗﺎﺳﻢ ﻛﺮﻳﻤﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ‬

‫ﻧﺎﺻﺮ ﻭ ﺿﻴﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‪ ،‬ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﻤﺎﻟﻰ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‪ ) .‬ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺎﻭﺍﻙ‪.(۱۳۵۰/۹/۱۵-‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺗﻰ‬

‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﺜﻞ »ﻫﻢ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻣﺴﻠﻜﺎﻥ«؛ »ﻓﺮﻗﮥ ﻣﺎ« ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﺍﻭﻝ( ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ُﻣ ِّ‬ ‫ﺼﺮﺍﻧﻪ ّ‬

‫ﻛﻪ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ »ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﻴﺴﺖ« ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﻓﺮﻗﻪ« ﻭ »ﻣﺴﻠﻚ«‬ ‫ﻻ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺟﺎﻥ‬ ‫ﺫﻛﺮ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‬

‫»ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ« ﻭ »ﺑﻬﺎﺭ ﺑﺪﻳﻌﻰ« ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ‬ ‫ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ّ‬

‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻇﻞ ﻳﻚ »ﺩﻳﻦ ﺑﺪﻳﻊ« ﻣﺘّﺤﺪ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﻞ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﭼﻮﻥ »ﺧﺎﺗﻢ‬ ‫ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ«‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﺗﺼﺪﻳﻖ ِ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ‪ ،‬ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺍﻟﻘﺎء ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﻄﻊ‬

‫ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭﺣﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﺮﺍﺕ ﻣﺤﺘﻮﻣﻪ‬ ‫ﻭ ﺫﺍﺗﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﻜﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ‬ ‫ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫‪٩٥‬‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻛﻞ ﺍﻣﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻓﻄﺮﺕ ﺧﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ‬

‫‪٢٣٤‬‬

‫ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻛﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺠ ‪‬ﺴﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﻭﻣﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺟﻠﺴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ُﻣ َ‬

‫ﻏﻠﻂ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺳﺎﺩﮤ َﺳ ِ‬ ‫ﺒﻚ‬

‫ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺟﻮﻩ ﺑﺪﻳﻌﻰ‬

‫ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ٢٣٥.‬ﺍﺯ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ‬ ‫ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺻﻔﺤﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪...‬ﺍﻟﺦ«؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺭﺍ ﻳﻚ ﺟﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﻻ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺟﻠﺴﻪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ)!( ﻭ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ »ﻛﺘﺎﺏ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ« ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻧﺼﻮﺹ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺗﺶ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ — ﻧﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﻴﺮﻭﺯ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ «...‬ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ‬

‫ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﻯ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ)!( ﻣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﻼﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﺎﻟﺐ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۲۳۳‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ‪ ٢٣٦‬ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» ،‬ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻛﻤﺮ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺷﻮﺩ«‪ ،‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻨﻚ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻯ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻛﻤﺮ‬

‫ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﺖ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ّ‬ ‫ﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﻛﻤﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﮊﻳﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﺎ‬

‫ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻞ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ‬

‫‪٢٣٧‬‬

‫ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬ ‫‪٩٦‬‬

‫ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻌﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮﺿﻴﺎﺕ ﻣﻮﻫﻮﻣﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ »ﻳﻚ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬

‫ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ« ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ‬

‫ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﻠﻴﻪ ﻫﻢ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ٢٣٨‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ »ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ« ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮﻗﺖ ﺭﻓﺘﻪ — ﻳﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻠﻰ‬

‫‪٢٣٩‬‬

‫—ﻭ‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﻥ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﴼ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ »ﺑﻪ‬

‫ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ«‬

‫‪٢٤٠‬‬

‫ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ‬

‫ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻯ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ‬

‫ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٤١‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ‪ ،‬ﺻﺺ ‪-۴۵۱‬‬

‫‪۴۵۰‬ﻭ ‪ ۴۶۵-۴۶۹‬ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﺺ ‪ ۱۸۷-۱۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪،‬‬

‫ﺩﺭﺍﺩﺍﻣﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻟﺤﻦ‬

‫ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎﺭ ‪ ۴۰‬ﺳﺎﻟﮥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﺶ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ‪ ٢٤٢‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ‬

‫ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﺮﺩ؟ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍﻳﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ‬

‫ﻭﻟﻮ ﺟﺰﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺘﻤﺴﻚ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ‬

‫ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻣﻌﻠﻮﻣﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪،‬‬

‫»ﺩﺳﺖ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻭﻯ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺳﺎﺧﺖ«!‪ ٢٤٣‬ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﻰ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻰ ﻫﻤﮥ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺗﺶ ﺭﺍ ِ‬ ‫ﺤﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ‪ ۵۲۰‬ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺻ ّ‬

‫ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ٢٤٤‬ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ‬

‫ﻛﺘﺐ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺗﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻰ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ‪ ٢٤٥‬ﻭ‬

‫ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪» :‬ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ )ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۵‬ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ‬

‫‪٢٤٦‬‬ ‫ﻣﻌﻤﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ« ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ! ( ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺎ » ّ‬

‫‪٩٧‬‬

‫ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻛﻪ‬

‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻫﻤﻴّﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺍ ّﻭﻝ)!( ﺩﺍﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﺄ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺳﻨﺪ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ...‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﻭﻯ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫‪۱۳۶۶/۶/۲۷‬ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﻜﺘﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﻭ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺩﻭ ِﺭ ﺳﺎﻝ‬

‫ﻫﺎﻯ ‪ ۱۳۳۲-۱۳۲۰‬ﻧﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ‪«.‬‬

‫‪٢٤٧‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﺧﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺩﺭ‬

‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ‬ ‫)‪ ۱۳۴۳/۶/۱۲‬ﻭ ‪ ۱۳۵۰/۵/۱۹‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻔﺤﮥ ‪۳۷۶‬‬

‫ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ‬ ‫»ﭘﻮﻝ ﻭ ﺯﻥ« ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻭﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺯﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ‬ ‫ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﻬﻢ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺎ ﺟﻠﺐ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ُﻣﺒﻠّﻎ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻻ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪٢٤٨‬‬

‫ﻋﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ‪ ۱۳۸۱‬ﺷﻤﺴﻰ‪ ،‬ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ‬

‫ﻻ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻧﺦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻭﺻﻞ ﺍﺳﺖ!‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺿﻤﻦ ﺑﻨﺪ ‪ ۴‬ﻃﺒﻖ ﺷﺌﻮﻥ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﻰ ﻋﻔﺘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً‬

‫ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺰﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻨﺼﻔﺎﻥ ﻭ ُﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﺁﺑﺮﻭ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻜﺲ‬

‫ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺩﻭﺭ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺵ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺿﺮﺭ ﻫﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺍﻭﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ‬ ‫ﺍﻟﺴﺎﺟﺪﻳﻦ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﺳﺠﺎﺩﻳﻪ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺰﺍﻯ‬ ‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺳﻮء ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ — ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫‪٩٨‬‬

‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻣﺰﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻜ ْﻢ ﻗﺎ ِﺑﻠُﻮ ُﻩ ِﺑﺎﻟ ِّﺮ ْﻓ ِﻖ َﻭ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﺯ َﺟ َﺮ ُﻛ ْﻢ ﻻ َﺗ ْﺰ ُﺟ ُﺮﻭ ُﻩ‪َ ،‬ﺩ ُﻋﻮ ُﻩ ِﺑ َﻨ ْﻔ ِﺴﻪ َﻭ َﺗ َﻮﻛِّﻠ ُﻮﺍ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ‬ ‫» َﻭ َﻣ ِﻦ ﺍ ْﻏ َ‬ ‫ﺘﺎﻅ َﻋﻠَﻴ ُ‬

‫ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﺘﻘِ ِﻢ ﺍﻟﻌﺎﺩِ ِﻝ ﺍﻟ َﻘﺪﻳﺮ« )ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻏﻴﻆ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺭﻓﻖ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺯﺟﺮ ﺩﺍﺩ ﺯﺟﺮﺵ ﻣﺪﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺘﻘﻢ ﻋﺎﺩﻝ ﻗﺪﻳﺮ ﺗﻮﻛﻞ‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ(‪٢٤٩‬؛ »ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻛﺸﺪ ﻭﻟﻮ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ«؛ »ﻳﺎﺭﺍﻥ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺎﺗﻼﻥ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻃﻠﺐ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻛﻨﻨﺪ«؛ »ﺍﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ‬ ‫ﺘﻌﺪﻯ ﻣﺤﺮﻭﻡ‪ ...‬ﺍﮔﺮ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﺟﻔﺎ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻫﺮ ُﻣ ّ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻭﻓﺎ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬ﻇﻠﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻋﺪﻝ ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺟﺘﺬﺍﺏ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‬

‫ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺯﻫﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺯﺧﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﻨﻬﻴﺪ‪ .‬ﻫﺬﺍ ِ‬ ‫ِﺼﻴﻦ َﻭ ِﺳ َﻤ ُﺔ‬ ‫ﺨﻠ‬ ‫ﺍﻟﻤ ْ‬ ‫ﺻ َﻔ ُﺔ ُ‬ ‫َ‬

‫ﻗﻴﻦ«؛ »ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻨﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﻛﻠﻤﮥ ﺣﻖ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﻴﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩ‬ ‫ﺍﻟﺼﺎﺩِ َ‬

‫ﺍﻟﻤﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﻨﺎﺩ ﻛﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺻﻔﺖ‬ ‫ِﻌﻢ َ‬ ‫ﻧ َ‬

‫ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ«؛ »ﺍﮔﺮ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻟﻌﻨﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺟﻮﻳﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬

‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﮥ ﺭﻛﻴﻜﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﺸﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ‬

‫ﻧﻴﺎﻻﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪٢٥٠‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻛﺘﺒﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪ ،‬ﺗﺤﺖ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ‬

‫ﺍﺯ‪ :‬ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ )ﻣﻮ ّﺭﺥ(‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺠﺔ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﺣﻤﻴﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ )ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ‬

‫ﻣﺪﻳﺮ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ(‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻮﺳﻰ ﺣﻘﺎﻧﻰ )ﻣﻮ ّﺭﺥ(‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺗﻬﻴﮥ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺳﻬﻴﻢ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻂ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺧﻂ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﮐﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﺧﻂ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬

‫ﺭﺍ ﻣﺼ ّﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫‪٩٩‬‬

‫ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ ،‬ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﻰ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﻣﺜﺎﻝ‬ ‫ﻣﺮﺣﻮﻣﻴﻦ‪ :‬ﺁﻭﺍﺭﻩ‪ ،‬ﺻﺒﺤﻰ‪ ،‬ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻪﻠﻟ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻳﻦ »ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ!‬

‫ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﻛﺸﺘﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺷﺪ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﻜﻮﺕ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺑﺮﻭﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻜﻮﺕ ﻫﻢ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻃﻴﺒﻪ‪ ،‬ﺍﺻﻠﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ‬

‫ﻭ ﻓﺮﻭﻋﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻗﺪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺣﻴﻦ ﺛﻤﺮﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ ٢٥١‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻨﺪﻧﺶ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‬

‫ﻛﻪ ﻧﺤﻮﮤ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺧﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ؛ ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭﺍﻭﺍﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺩﻭ ﻃﺒﻘﮥ ﺷﺮﻛﺖ‬

‫ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ِ ﻣﺮﺩ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﻣﻰ ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﻨﺪ«! ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ!‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۳۴‬ﻩ‪.‬ﺵ ﺳﺨﺮﺍﻧﻰ‬ ‫ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭﺍﻋﻆ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻋﻜﺲ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ! ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻣﻨﺸﺎء ﻭ‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﻭ‬ ‫ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ‪ ،‬ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﺸﺮﻯ‪ ،‬ﻣﺤﻜﻮﻣﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ ّ‬

‫ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﻛﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺟﻨﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ َﻗ َﺴﻤﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻓﺮﺿﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺭﺩ ﺷﺪﮤ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ( ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺫﻛﺮ‬ ‫‪١٠٠‬‬

‫ِ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻥ‬ ‫ﺗﻮﻫﻢ ِ« »ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ«‪ ،٢٥٢‬ﺍﺯ ﺍﻭﺝ‬ ‫ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﺑﺎ ﺷﻬﭙﺮ » ّ‬

‫ﻭﻫﻢ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ‪ ،‬ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮ ﻛﺒﻮﺗﺮﺍﻥ َﺣ َﺮﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺎﻋﺪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﻳﺰﺩ ﻭ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫ﻣﻄﻬﺮ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫»ﻋﺒﺪ ﺧﺪﺍ« )ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ( ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ‬ ‫ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ‬ ‫ﺑﻦ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﻭ »‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ‪ ،‬ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ِ‬ ‫ﺩﻝ ﺷﺒﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺷﺐ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭﺿﻮﻯ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ‬

‫ﺮﺍﻁ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺴ َﺘﻘﻴﻢ« ﺑﺮ ﻟﺴﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺟﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﺍﻟﺼ َ‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﺎﺻﺎﻧﻪ » ِﺍ ْﻫ ِﺪﻧﺎ ِّ‬

‫ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﻮﮤ‬ ‫ﻻ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۳۶‬ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺍﻭ ً‬ ‫ّ‬

‫ﻦ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﺠﺪﺩﴽ‬ ‫ﻭﺍﻫِ ﻤﻪ ﻭ ﻇ ّ‬

‫ﻣﺘﺬﻛﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍ ﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﻗﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﺛﺎﻟﺜﴼ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۶۱۱‬ﺗﺎ ‪» ۶۲۰‬ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼﻏﻪ« ﻓﻴﺾ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺧﻄﺒﮥ ‪ ،۱۸۴‬ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻄﺒﮥ » َﻫ ّﻤﺎﻡ« ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻣﺘّﻘﻴﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ‪،‬‬

‫ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻮﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺩ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺁﻥ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﭼﻮﻥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ)ﻉ( ﺑﻴﻬﻮﺵ‬ ‫ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺳﭙﺮﺩ‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ‪ ،‬ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ِ‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ‬ ‫ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩ‬ ‫ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺧﻄﺒﮥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ )ﺧﻄﺒﮥ ‪ ،۱۸۵‬ﺻﺺ ‪ (۶۲۰-۶۲۴‬ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻗﻴﻖ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻏﻢ‬ ‫ﻭﻏﺼﻪ‪،‬‬ ‫ّ‬ ‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ!‬

‫‪١٠١‬‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮّﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﻛﺘﺒﻰ ﻣﺜﻞ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ‪،۱۳۶۹‬‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﺍﻳﺮﺍﻥ«‪ ،‬ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺩﺭ ‪،۱۳۷۰‬‬

‫ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻭ‬ ‫»ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ‪ ،‬ﺻﻌﻮﺩ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ«‪ ،‬ﻧﺸﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ )ﻫﻤﺎﻥ ّ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩ(‪ ،‬ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۷۷‬ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﻫﻮﻡ‬ ‫ﺍﺳ ِ‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﻰ« ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﻼﻑ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻟﻌﺎﺏ » ّ‬

‫ﺑﻌﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۳۸۵‬ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﻳﮥ ﻣﻘﻠّﺪﻳﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ‬

‫ﺣﺮﻛﺘﻰ ‪ ۲۵‬ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻭ ُﺗ ‪‬ﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ‬

‫ﺭﺍ‪ ،‬ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻳﻜﺼﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ‬

‫ﺟﻢ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،٢٥٣‬ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﻫﻔﺘﮕﻰ ﺯﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٢٥٤‬‬

‫ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ‬

‫ﺟﻢ‪ ،۱۳۸۴/۳/۱،‬ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ‪ ،‬ﻓﺮﻗﮥ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ! ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺪ ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺂﺧﺬﺷﺎﻥ ﺍﻛﺜﺮﴽ ّ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٥٥‬‬

‫ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ‪ ،‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ‬

‫ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎﭖ ﻭ ﭼﻪ ﺟﺪﻳﺪﴽ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۹۰‬ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻫﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ‪ ۶۰‬ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ »ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ«‬

‫ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ )ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺁﺑﺎﻥ ‪ (۱۳۸۴‬ﻭ ﻳﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫»ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﮔﻮﻳﺎ‪ ،‬ﭘﺮﺩﻳﺲ‪ ،‬ﻣﻨﺘﺸﺮ‬

‫ﻼ‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛ ً‬

‫ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻛﻼﻝ ﻭ ﻣﻼﻝ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ؟ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬‬ ‫‪١٠٢‬‬

‫ﻭ ﺣﻤﻼﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻥ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ‬

‫ﻜ ٍﺮ«‬ ‫ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﻼ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻗﻤﺮ ﺁﻳﮥ ‪ ۷‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻳ ْﻮ َﻡ ْ‬ ‫ﻳﺪ ُﻉ ّ‬ ‫ﺍﻟﺪ ِﺍﻉ ِﺍﻟﻰ َﺷﻰٍء ُﻧ ُ‬

‫)ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺴﺖ( ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻰ‬

‫ﻦ َﺑﻨﻰ ِ‬ ‫ﺣﻜﺎﻡ َﺟ ٍ‬ ‫ﺪﻳﺪ‪َ ...‬ﻭ َﺍ ْﻛ َﺜ ُﺮ َﺍ ْﻋﺪﺍ‪ِٔ‬ﻪِ ﺍﻟْ ُﻌﻠَﻤﺎء« )ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ‬ ‫ﺘﺎﺏ َﻭ َﺍ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ْ » :‬‬ ‫ﺻ ِﺒﻰ ﺫُﻭ ﻛِ ٍ‬ ‫ﻳﻈ َﻬ ُﺮ ﻣِ ْ‬ ‫ﻫﺎﺷ ْﻢ َ‬ ‫ٍ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ‪ ...‬ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﻋﻠﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪٢٥٦‬؛ ﻭ‬

‫ﻓﺎﻥ َﻭ ﻟ َْﻢ ﻳ ْﻌ ِﺮ ِ‬ ‫ﺖ ِﺑﻪِ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ُﺳ ُﻞ َﺣ ْﺮ ِ‬ ‫ﺎﺱ َﺣﺘّﻰ ﺍﻟﻴ ْﻮ ِﻡ َﻏﻴ َﺮ‬ ‫ﺠ ُ‬ ‫ﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺟﺎ‪ْ ‬‬ ‫ﻑ ﺍﻟﻨّ ُ‬ ‫» َﺍﻟْﻌِ ﻠ ُْﻢ َﺳﺒْ َﻌ ُﺔ َﻭ ﻋِ ْﺸﺮ ُﻭ َﻥ َﺣ ْﺮﻓﴼ َﻓ َ‬ ‫ﺮﻳﻦ َﺣﺮﻓﴼ« )ﻋﻠﻢ ‪ ۲۷‬ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺭﺳﻞ‬ ‫ﻴﻦ َﻓ ِﺎﺫﺍ ﻗﺎ َﻡ ﻗﺎ‪ُ ِٔ‬ﻤﻨﺎ َﺍ ْﺧ َﺮ َﺝ ﺍﻟ َ‬ ‫ْﺤ ْﺮ َﻓ ِ‬ ‫ْﺨ ْﻤ َﺴ َﺔ َﻭ ﺍﻟْﻌِ ْﺸ َ‬ ‫ﺍﻟ َ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﻭ ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ‬

‫ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺣﺮﻑ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ(‪ .٢٥٧‬ﻭ »ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻯ ﺟﺰ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﻭ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ ﺑﺎ ﺁﺭﺍء ﻋﻠﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺁﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﻠﻮﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ«‪٢٥٨‬؛ ﻭ‬ ‫ﻀﻴﻞ ﺑﻦ ﻳﺴﺎﺭ‪ ،‬ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺍﺯ ﻋﻼ ّﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺍﺯ ُﻓ َ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪» :‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ُﺟ ّﻬﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ‬

‫ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ «.‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﻋﺮﺽ‬

‫ﻛﺮﺩﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪» :‬ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﻋﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﭼﻮﺏ ﻫﺎﻯ ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻯ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺠﺎﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ «.‬ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪:‬‬

‫»ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‪ ،‬ﻋﺪﻝ ﻭﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪«.‬‬ ‫‪٢٥٩‬‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪ‪،‬‬

‫ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﻳﻚ ﺩﻝ ﻭ ﻳﻚ ﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ‬

‫ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻼﻛﺖ ﺑﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻔﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ‬ ‫‪١٠٣‬‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺷﺎﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺧﻮﺩﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٢٦٠‬‬

‫ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴّﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮ‬

‫ﺳﻴّﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺯﺍﻫﺪﻯ ﺑﺎﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺳﻼﻣﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﺮ ﺁﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‬

‫‪٢٦١‬‬

‫ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪» .٢٦٢‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﻄﻊ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬

‫‪ ،۱۳۸۱‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۳۸۳‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪.‬‬ ‫ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ّ‬

‫ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﺨﺶ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﻍ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ،٢٦٣ ۲۰۰۳‬ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻬﻴﻤﻨﻰ ﺭﺍ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪،‬‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ — ﻭ ﻧﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬

‫ﺑﺸﺮﻯ — ﺍﺯ ﺳﻴﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﺎ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻇﻞ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫ﺭﺍﻩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺎﻥ ِﺍ ّﻻ‬ ‫ﺑﺪﻳﻌﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﺍ ّﻣﺎ‬ ‫َﻴﺲ ﻟ َُﻪ َﺍ ٌ‬ ‫ُ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻟ َ‬

‫ﻤﻦ« )ﺍﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻇﻞِّ‬ ‫ِﺑ ‪‬‬ ‫ﺎﻟﺪﺧ ُﻮ ِﻝ ﻓﻰ ِﻇﻞِّ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ْﺣ ِ‬

‫ﺭﺣﻤﻦ(‬

‫‪٢٦٤‬‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﺒﻬﺎﺕ‪ ،‬ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ‬ ‫‪ ۲۰۰۳‬ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۲۸‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ‪) ۱۹۸۷‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ‪.(۱۳۶۶/۱۰/۷‬‬

‫‪٢٦٥‬‬

‫ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺁﻥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻔﺴﻪ‪ ،‬ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺥ ‪ ،۱۳۸۳/۸/۲۵‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ‬

‫ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻗﺒﻮﻟﻰ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ‪ ۸۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺑﺎ‬

‫ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻳﻚ ﺭﻗﻤﻰ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺁﻣﺪ‪ ،٢٦٦‬ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫‪١٠٤‬‬

‫ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﻀﻮﺭﴽ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ‬

‫ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺧﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺁﻣﺪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻴﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﻣﺆﻳﺪ‬

‫ﻟﺰﻭﻡ ﺻﺪﻭﺭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﮥ ‪ ۱۳۸۳/۸/۲۵‬ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺩﻻﻳﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺣﺎﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻨﺪ‬

‫ﺍﻟﻠﺰﻭﻡ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ‬

‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﺼﻮﺭ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻫﻤﮥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺑﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻴﻦ‬ ‫ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﻭﺿﻊ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ‬ ‫ﺍﺧﻴﺮ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻮﺟﺐ ﺭﻓﻊ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺫﻫﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺘﺐ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ‬ ‫ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻭ ﻣﺠﻠﮥ ﺯﻥ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۳‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬ ‫‪ ۱۳۸۱‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺎﻥ‬

‫ﺁﮔﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﮔﻮﻝ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﮥ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻳﺸﺎﻥ)!( ﺩﺳﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ‬

‫ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻰ ﺑﻪ ﭘﻮﺷﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟﮥ ﻣﻀﻠﮥ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ‬ ‫ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ‬ ‫‪١٠٥‬‬

‫ِ‬ ‫ﻋﺎﺩﺕ‬ ‫ﺍﺑﺪﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ‬

‫‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ َﺭﻩِ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﻛﻒ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻛﺮﺩﻥ‬

‫ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺳﻔﺎﺭﺷﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﺰﻳﻨﮥ‬ ‫ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﻰ ﺁﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﻭﺭﺷﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻥ »ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ«‪ ،‬ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻳﺎ ﻓﻴﻠﻤﻰ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ‬

‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺳﻴﻤﺎ ﭘﺨﺶ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﺎﺭ ﻳﻚ ﺳﺮﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻴﺼﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰‬ﻛﺸﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﻰ‬

‫ﺑﺮﻧﺪ! ﺁﻩٍ ﺁﻩٍ ‪ .‬ﺧﻮﺵ ُﺑـ ـ ـ َﻮﺩ ﮔﺮ ﻣﺤﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ‪.‬‬

‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﺧﻼﻗﻰ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺒﻰ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ‬ ‫ﺍﻳﻨﻚ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﻜﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻫﺸﺖ ﻧﻜﺘﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻛﻪ ﻋﺮﺽ‬

‫ﺷﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺟﺰء ﺑﻪ ﺟﺰء ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ‪ ،‬ﻻﺯﻡ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺤﺜﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ‬

‫ِ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻟﻒ ﻭ ﺏ ﻭ ﺝ ﻭ ﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﻢ؛ ﺍﻣﺎﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ّ‬

‫ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ،۱۳۸۲‬ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ‬

‫ﻭﻟﻰ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻟﻒ( ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺩﻧﻴﺎ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻘﺎﺿﺎ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ »ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« ﻭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻣِ ِ‬ ‫ﺮﺁﺕ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ...‬ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻏﺮﺽ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ‬

‫ﺗﻔﺤﺺ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﺭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﮕﺎﺭﺩ‪) .‬ﻟﻮﺡ ﻃﺮﺍﺯﺍﺕ(‪.‬‬

‫‪١٠٦‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ‬

‫ﻼ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ‬ ‫ﻭﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻭ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺳﻴﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٢٦٧‬‬

‫ﺏ( ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ِ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ‪ ٢٦٨‬ﺭﺍ ﻣﺆ ‪‬ﻛﺪﴽ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻏﻠﺒﮥ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ‪» :‬ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ُﺍﻧﺲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪٢٦٩‬‬

‫ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ّ‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻖ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺷﺮﻁ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻛﺎﻓﻰ ﻣﻬﻢ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻼﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺰ ﺗﻔﻜﺮﻯ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ‪ ،‬ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ّ‬ ‫ﺟﻨﺒﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺎﺑﻰ‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﻰ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ‬ ‫ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺣﺒﻞ‬ ‫ﺗﻤﺴﻚ ﻭ ﺗﺸﺒّﺚ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺿﻌﻴﻒ‪.‬‬ ‫ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺘﻴﻦ‪،‬‬ ‫ّ‬

‫‪٢٧٠‬‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﺯﺩﺍﻳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ »ﻗﺪﻣﻰ« ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺳﻌﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ‬ ‫ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﻪ ّ‬

‫ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﺭﻳﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ‬

‫ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﺎﻟﮥ‬

‫َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۸۷۵‬ﻣﻴﻼﺩﻯ — ﻳﻌﻨﻰ ‪ ۳۰‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ — ﻣﺮﻗﻮﻡ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ »ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺻﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺑﻨﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ‬

‫ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ« ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٢٧١‬‬

‫‪١٠٧‬‬

‫ﺁﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﻫﺸﻴﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺫﺍﺗﴼ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ‬

‫َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻣﺪﺕ ﻭ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺗﺤﻮﻻﺕ ‪ ۳۰‬ﺳﺎﻟﮥ‬ ‫ﺍﺧﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ‪،‬‬

‫ﻣﻮﺟﺐ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﻘﻄﻊ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﺯﺩﮔﻰ«‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻧﻴﺎ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﺎﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺽ ِ» ّ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫‪٢٧٢‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ِ » ،‬‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺮﻯ‬ ‫ﺗﻮﻫﻢ« ﻫﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ‬ ‫ﺳﺮﺍﻥ ّ‬

‫ﻣﺒﺘﻼ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺶ ﺭﺍ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻛﺴﺐ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ّ‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻪ‬ ‫ﺗﻮﻫ ِﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻠﻞ ّ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ‪» ،‬ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﺭﺍ‪ّ » ،‬‬ ‫ﻻﺑﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺘﺪﻭﻟﻮﮊﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻴﺮﺍﻥ‬ ‫ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻭ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﻮﻫﻢ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻦ ّ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺁﺷﻜﺎﺭ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻭ‬

‫ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ‬

‫ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻳﺎ ﻋﻠﺖ‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﻼ ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﻓﺖ؟ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﺍﺯ ‪ ۹۴‬ﺑﺎﺭﻯ ﻛﻪ‬ ‫ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ۴۸ ،‬ﺑﺎﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ‪۵‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ!‪ ٢٧٣‬ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ‪ ۲۷‬ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻭ ﻏﻴﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭ ‪ ۱۹‬ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻓﺮﺿﻴﻪ‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻛﺬﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺘﻪ‪ .‬ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻠﺖ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻠﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺭﺍ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺫﻫﻨﻰ‬ ‫ّ‬ ‫‪١٠٨‬‬

‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﺪﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﺎﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﭘﺸﺖ ﺁﻥ ُﺩ َﻭﻝ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﻧﺪ )ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ‬ ‫ﺷﺒﻪ ﻣﺎﻓﻴﺎﻳﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫»ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ« ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ«‪ ٢٧٤...،‬ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺑﻰ‬

‫ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﻗﻌﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻬﺪ؛ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﻝ ﻭﺿﻌﻰ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﻟﺬﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺍﻳﻦ »ﻣﺎﻓﻴﺎﺯﺩﮔﻰ« ﺫﻫﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﻼ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﺩ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺜ ً‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺗﺠﺎﺭﺕ »ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺱ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﻮﺩﺟﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺭﺍ‬

‫ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‬

‫‪٢٧٥‬‬

‫ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺁﻣﺪﻩ‬

‫ﻣﺘﺤﺠﺮ ﺫﻫﻨﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ »ﺑﺖ« ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺻﺎﺣﺒﺶ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،٢٧٦‬ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ‬ ‫ّ‬

‫‪٢٧٧‬‬ ‫ﻣﻬﻢ‬ ‫ﺷﺪﻩ ‪ ،‬ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺁﻛﺎﺩﻣﻴﻚ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ‬

‫ﺗﻀﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ﺗﺮ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ّ‬ ‫ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺮﻯ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻭ‬

‫ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻗﺎﻟﺒﻴﺸﺎﻥ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﮏ ﺳﺮﻯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﻓﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺑﻦ‬

‫ﺑﺎﻗﻰ‬ ‫ﺑﺴﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺭﻩ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻠّﻖ ﻭ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻧﻔﻴﴼ ﻳﺎ ﺍﺛﺒﺎﺗﴼ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻭﻫﻢ ﻭ ﺷﻚ ﻭ ﻇﻦ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻤﻮﻧﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﻣﻮﻫﻮﻣﻰ‪ ،‬ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ‬

‫ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﺎ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﺎ‬

‫ﻣﻈﻨﻮﻧﻴﻦ ﻻﻧﻪ ﻛﺮﺩﮤ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺵ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﻓﺮﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺘّﻬﻤﻴﻦ ﻳﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺩﻥ‪ ،‬ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﻧﻤﻰ‬

‫ﻼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﻛﻤﭙﺎﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬

‫ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺗﺮﻳﺎﻙ‪ ،‬ﺍﻋﻄﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻋﻨﻮﺍﻥ ِ » ِﺳﺮ« ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺑﺨﺶ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺭﺍﺩﻳﻮ‬

‫ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺴﻦ ﻣﻮﻗﺮ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ‬ ‫ّ‬ ‫‪١٠٩‬‬

‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻏﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﺍﺯﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ‬

‫ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻛﺎﮒ ﺏ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻛﻮﭼﻚ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﻬﻀﺖ ﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺘﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺒﻜﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺑﺪﴽ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻘﺪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ‪،‬‬

‫ﻭ ﻳﺎ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺒﻞ ﻭ ِ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ‬ ‫ﺍﺵ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ‪ ،‬ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ‪ ،‬ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﻳﻚ‬

‫ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﻧﻮﻉ ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪،‬‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ّ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛ ِﺮ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟« ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﻛﺮ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻓﻼﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ َﺑﻬﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘّﻬﻢ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﺪﺭﻙ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬

‫»ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻓﻴﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺒﻜﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﮔﺮ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻯ ﺁﻫﻦ‪ ،‬ﺷﻜﺮ‪ ،‬ﻧﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻮﮔﺮﺩ‪ ،‬ﻗﻴﺮ‪ ،‬ﮔﺎﺯﻭﺋﻴﻞ‪ ،‬ﻣﺎﺯﻭﺕ‪ ،‬ﻛﺸﻤﺶ‪،‬‬ ‫ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬

‫ﺭﻭﻏﻦ ﺧﻮﺭﺍﻛﻰ‪ ،‬ﺭﻭﻏﻦ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ‬

‫ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪٢٧٨‬‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﺪﺍﻗﻞ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻳﻚ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ »ﻣﺪﻳﺮ« ﻭ ﺻﺎﺣﺐ »ﺑﻨﻴﺎﺩ«‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺁﻗﺎﻯ‬

‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺘّﻬﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺰء »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ« ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ! ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ »ﺗﻚ‬

‫ﻧﮕﺎﺭﻯ« ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪،‬‬

‫»ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ« ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﭘﺪﺭﻯ‪ ،‬ﻣﺎﺩﺭﻯ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺮﻯ‪،‬‬

‫ﺟﺪﻩ ﺍﻯ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﺸﺪ ﺩﻭﺳﺘﻰ‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻳﺎ ﺑﻘﺎﻝ‬ ‫ﻋﻤﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﺧﺎﻟﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﭘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻳﺎ ﺟﺪ ﻳﺎ ّ‬ ‫ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﻞِّ‬ ‫‪١١٠‬‬

‫»ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ! ﻭ ﻳﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﻗﻀﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﻚ ﻭﺍﻧﺖ ﺑﺎﺭﻯ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺧﺮﺝ ﺯﻥ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ‬ ‫ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ!‬

‫‪٢٧٩‬‬

‫ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻠ ِ‬ ‫ﺗﻮﻫ ِﻢ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ »ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ« ﻭ »ﺗﻘﻮﺍﻯ«‬ ‫ّﺖ »ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ّ‬ ‫ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻗﻠﻢ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺪﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ِ » ،‬ﺍﺫﺍ ﺳﺎَء ِﻓ ْﻌ ُﻞ‬

‫ﺍﻟ َْﻤ ْﺮِء ﺳﺎَء ُﻇ ُﻨﻮ ُﻧ ُﻪ« )ﻭﻗﺘﻰ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻓﻌﻞ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ( ﻟﺬﺍ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ — ﭼﻪ ﻛﻪ‬

‫ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺒﺎﺩِ ﻣﻦ«‬ ‫ﺑﺼﺮ ﻭ َﺍﻋ َﺮﻓﻴﺪ ﺍﺯ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» ،‬ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ َﻧ ِ‬ ‫ﻔﺲ ﺧﻮﺩ‪َ ،‬ﺍ َ‬ ‫— ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺸﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺷﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺝ( ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﻀﻼ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺎ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﻜﺮﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ‬

‫ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻧﻈﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪) .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺟﻮﺵ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺳﺎﺧﺘﮥ‬

‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ!(‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﻓﻀﻼﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺮﺍﺯﻭﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻛﺸﻒ‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ ﻫﺎﻳﻰ — ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺎﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ —‬

‫ﺣﺐ ﻭ‬ ‫ﺗﺨﺼﺺ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ﺑﻐﺾ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۴۸‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻓﻜﺮ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ )ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺍﺛﺮ‪،‬‬ ‫‪ ۱۳۵۴‬ﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ﺁﻥ ﺩﺭ ‪ ۱۳۷۰‬ﺵ( ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﮥ ﻳﻚ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪١١١‬‬

‫ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻘﺸﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻥ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻳﺎ‬

‫ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻡ ﻭ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﻭﺣﻰ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻓﻮﻕ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ‬ ‫ﻼ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﺬﺍ ﺩ ّﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺗﺮﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺜ ً‬

‫ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻛﺎﻓﻰ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﻴﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻳﺶ ﻳﻜﺼﺪﻣﻴﻦ‬ ‫ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۴‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ۱۳۸۲‬ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ٢٨٠‬ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺠﻴﺪ‬

‫ﺗﻔﺮﺷﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪» ،‬ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺯﺑﺎﻥ‬ ‫ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮﻫﺎﻯ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﺭﺍ«‪» ،‬ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ« ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺣﺪﻭﺩ ‪ ۱۰‬ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺑﺮﮒ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ« ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬ ‫ّ‬

‫‪٢٨١‬‬

‫ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ‬

‫ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻛﺘﺐ ﺁﺑﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ‬

‫ﺍﺳﻌﺪ ﺑﺨﺘﻴﺎﺭﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻃﺒﻌﴼ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ‬

‫ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ‪ «.‬ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻭ‬

‫ﻧﺎﻗﺺ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻗﻄﻌﻰ ﻛﻨﺪ؟ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﻗﺎﻳﻊ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻭﺍﻯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﻴﻔﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺪﻭﺵ‬ ‫ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ« ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺑﻌﻀﴼ »ﺩﭼﺎﺭ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻔﺮﺷﻰ‪ ،‬ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ » ّ‬ ‫ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺩﺳﺘﻜﺎﺭﻯ«! ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٢٨٢‬‬

‫ﺩ( ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ‬ ‫ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛ ِﺮ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ »ﺏ« ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻤﺪﴽ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ‬ ‫‪ ۲۷۹‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭ‬

‫ﻧﻬﻀﺖ ﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﻜ ‪‬ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ ِ‬ ‫ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ )ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ﻳ َﺘ َ‬ ‫‪١١٢‬‬

‫ﻣﻜﺪﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ّ‬

‫‪٢٨٣‬‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ‬ ‫ﻭ ﻗﺒ ً‬

‫‪ ۱۳۰‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻮﺛﻖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻤﻜﻦ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﻭ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺎﺭﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺩﻟﺘﺎﻥ‬ ‫ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻛﺪﺍﻡ‬

‫ﻣﺘﺪﻭﻟﻮﮊﻯ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﻫﻤﮥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛ ِﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ« ﺍﺯﻟﻴﺎﻧﻰ‬ ‫ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺍﺯﻟﻰ ﺯﺩﻩ ﻭ »ﻫﺸﺖ‬

‫ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﻰ‬ ‫ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺯﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ »ﻛﺸﻒ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ‪ ،‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﻣﻄﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫ﺳﻨﺪﻳﺖ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺎﺗﻞ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﻣﻜﺘﺐ‬

‫ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﻜﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺘّﻬﻢ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻠﺐ ﻛﺮﺩ؟‬

‫ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻋﻨﺎﻥ ِ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪)» ،‬ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ( ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪﻯ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻼﻳﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻏﺎﻻﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻴﻨﻪ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ُﮐﺸﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺳﺖ ّ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻮﺷﺶ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ‪...‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۲۸۲‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﻭ ﺍﺳﭙﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ُﻛﺸﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻰ‬

‫ِ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ )ﺧﺎﺭﺟﻰ( ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﭼﺸﻤﻰ ﺩﻭ‬ ‫ﺷﻤﺮﺩ«‪٢٨٤،‬ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻭﻝ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ‬

‫ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺻﺮﻑ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺆﻳﺪ ﺑﻄﻼﻥ‬ ‫ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﻭ‬

‫ﻜﮥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‬ ‫ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺳ ّ‬

‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﮤ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺟﺒﺮﴽ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺑﻨﺪ ‪ ۵‬ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺁﻣﺪ‪،‬‬

‫‪١١٣‬‬

‫ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻭ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻻ ﻏﻴﺮ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ )ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺪﺍ( ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ‬ ‫ﻫﺎ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﻭ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺍﺟﻴﺮ ﻭ ﻣﺰﺩ ﺑﮕﻴﺮ ﺗﻠﻘﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﮥ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ‬

‫ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﻰ ﻓﻜﺮﻯ ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﺳﺎﭼﻤﻪ ﺍﻯ — ﻭ ﻧﻪ ﺳﻼﺣﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﻛﺎﺭﺍ ﺑﺎﺷﺪ — ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ )ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﻨﮥ ‪۱۸۵۲‬‬

‫ﻣﻴﻼﺩﻯ ﻭ ﻫﺸﺘﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪﻩ‬

‫ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺗﺤﻤﻞ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ٢٨٥.‬ﺁﻥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﺤﻤﻞ ﺣﺒﺲ ﭼﻬﺎﺭ‬ ‫ﻋﻠّﺖ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻼﻉ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻣﺎﻫﻪ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ‬ ‫ِ‬

‫ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭﻣﺎﻫﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ‬

‫ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ‪ِ ،‬ﺍ ّﻻ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﻮﺵ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﻴﻪ‬

‫ﻼ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺑﻴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ ﻛﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻛﺸﺘﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻒ‬

‫ﺯﺩﻧﺪ‪ ،٢٨٦‬ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺼﺪ ﻗﺘﻞ ﺍﺯﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،٢٨٧‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻧﻬﻰ‬

‫ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﺑﻮﺩ‪ ،٢٨٨‬ﻭﻟﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺘﺎﺏ ُﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻭ‬

‫ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ‪.‬‬

‫‪٢٨٩‬‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﺘﻞ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮِء ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ‬

‫ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﺯﻟﻰ ِ ﺣﻘﻴﻘﻰ‬

‫ﺍﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺣﻜﻢ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،٢٩٠‬ﻟﺬﺍ‬ ‫ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟ َﺘﺰﺍﻳﺪ‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﭘﻮﻳﺎﻯ‬ ‫ُ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ‬ ‫ﻫﻔﺖ ﻣﻠﻴﻮﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻛﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺎ ّ‬ ‫‪١١٤‬‬

‫ﮐﺲ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﻟﻨّﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ‪،‬‬

‫ﺣﻜﻢ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺳﺎﺯﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ!‬

‫‪٢٩١‬‬

‫ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﻳﺤﻴﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺻﺪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ِ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ! ﺧﻮﺏ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺧﻮﺩ ﺣﻜﻢ ﻗﺘﻞ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ‪،‬‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ »ﺟﻨﺎﺏ َﺩﻳﺎﻥ« ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻠﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯﻟﻰ ِ »ﻫﺸﺖ‬ ‫ﺑﻬﺸﺖ« ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ‬

‫ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻥ ﺣﻀﺮ ﺕ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ‬

‫ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ِﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺘﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻳّﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‬

‫ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻧﺮﺍﻗﻰ ﺍﺯﻟﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺬﮐﺮﺓ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﺋﺮﺓ‬ ‫ِ‬ ‫ﻟﻐﺖ » ُﻣﺴﺘﻴﻘﻆ«(‪.‬‬ ‫ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺫﻳﻞ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺍﺯﻟﻰ‬

‫ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪،‬‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺒﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺩﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ‬ ‫ﻜﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣ ّ‬

‫ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺫﻫﻨﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻛﻴﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ‬

‫ﻈﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ُﺣﻜﻢ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ )ﺑﺎﺏ ‪ ۱۵‬ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ‪ (۶‬ﺩﺭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﻀﺮﺕ َﻣﻦ ُﻳ ِ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻣ ِﺮ َﺍﻛﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ﺩﺟﺎﻝ ِ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ‬ ‫ﻃﺒﻖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﻣﺼﺪﺍﻕ ّ‬ ‫‪١١٥‬‬

‫ُﻣﺤ ّﺮ ِﻙ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻭﺍﻫﻰ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ ﻛﺞ ﻛﻼﻩ ﻭ‬

‫ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺿﺎ ﻗﻠﻰ ﺗﻔﺮﺷﻰ‪ ،‬ﺳﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ‪ ۲۲‬ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ‪ ۱۸۷۲‬ﻛﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﺍﺩﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ ﻭﻯ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺩﺍﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ‬

‫ﺍﻓﺰﺍﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﻘﻂ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺟﻮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻗﺒﻞ ﻭ‬

‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺳﻮء ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ‪ ،‬ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻛﻴﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ‬

‫ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ‬

‫ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻔﺼﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻞ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ‬

‫ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺁﻥ‪ ،‬ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺮﺡ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺼﻞ ‪ ۳۵‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺁﻥ‬

‫ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺍﺣﺒﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻮﺣﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ‬

‫ﺷﺪﺕ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ —‬ ‫ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ّ‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ — ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺤﺰﻭﻧﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻮﺡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ‬

‫ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﻟﺤﻦ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ‬

‫ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﺍﻋﺪﺍء ﺻﺮﻳﺤﴼ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﺗ َﺮﻯ‬ ‫َ‬ ‫ﻟﮏ ِ‬ ‫ﻬﻢ َﺍ ِﻥ‬ ‫ﺍﻻ‬ ‫ُﻣﻠِ‪‬ﺖ ﻣﻦ ﺍﻟ َﺒﻐﻀﺎِء ﻭ‬ ‫َ‬ ‫‪‬ﻳﺖ َﺳﻴﻔﴼ َﺍﻥ َﺍﻗ ِﺒﻞ ِﺍﺫﺍ ﻃﺎ َﺭ َﺳ ٌ‬ ‫ﻏﻀﺎء ﻳﺎ َﺳﺘّﺎ َﺭﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦ‪ِ .‬ﺍﺫﺍ َﺭﺍ َ‬ ‫ُ‬ ‫ﺍﺳ َﺘﻘ ِﺒﻞ ﻳﺎ ﻓِﺪﺍَء ﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦ« )ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻐﻀﺎ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻰ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺳﺘّﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻧﻰ‪ .‬ﻭﻗﺘﻰ ﺷﻤﺸﻴﺮﻯ ﺩﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﻥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﮐﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻴﺮﻯ ﺭﻫﺎ ﺷﺪ‬

‫ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﻦ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻓﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻧﻰ(‪ .‬ﺷﺎﻫﺪ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﻛﺮﺩﻥ‬ ‫ﺑﺪﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﺼﺪ ﺍﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬ ‫ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﻋﻜﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﻌﺶ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫‪١١٦‬‬

‫ﻦ ﺍﻟﻨّ ِ‬ ‫ُﻫ َﻮ ﺍﻟْﻨّ ِ‬ ‫ﻻ ْﺷﻴﺎء‪.‬‬ ‫ﺕ َﺭﺑ‪َ ‬‬ ‫ﺎﺻ ُﺮ َﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ َﺍﻧ‪َ ‬‬ ‫ﻳﺸ َﻬ ُﺪ ُﻛ ‪‬ﻞ ﺍ َ‬ ‫ﻬﺎﺩﺗﻰ ْ‬ ‫ﺮﻳﻦ ِﺑ َﺸ َ‬ ‫ﺎﺻ َ‬ ‫ﺖ ﻣِ َ‬ ‫ﻚ َﻭ ُﻛ ْﻨ َ‬ ‫ﺼ ْﺮ َ‬ ‫ﻚ َﻧ َ‬

‫ﻚ ﺍﻟْ َﻌﺰﻳ ِﺰ‬ ‫ﺼ ِﺮ ﻋِ ﻨْ َﺪ َﺭﺑِّ َ‬ ‫ﻫﺬﺍ ﻟ َُﻬ َﻮ ْ َ‬ ‫ﻓﻴﻦ‪ .‬ﻣﺎ َﺗ ْﻌ َﻤﻠ ُ​ُﻪ ِﺑ َﺎ ْﻣ ِﺮﻩ َﻭ ِﺭﺿﺎ‪ِٔ‬ﻪ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﺣ ‪‬ﻖ ﺍﻟﻨ‪ْ ‬‬ ‫ﺍﻻ ْ‬ ‫ﻦ ﺍﻟﻌﺎ ِﺭ َ‬ ‫ﺖ ﻣِ َ‬ ‫ﺻ ُﻞ َﻟ ْﻮ َﺍﻧْ َ‬

‫ﻦ‬ ‫ﺙ ِﺑﻪِ ﺍﻟْﻔِ ﺘْ َﻨ ُﺔ‪َ .‬ﺗ َﻮ ‪‬ﻛ ْﻞ َﻋﻠَﻰ ﺍ ِ‬ ‫ﻳﺸﺎء‪ِ .‬ﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ‬ ‫ﺤ ُﺪ ُ‬ ‫َ‬ ‫ﻳﺄﺧﺬُ َﻣ ْ‬ ‫ﺐ ﻣﺎ َﺗ ْ‬ ‫ﺍﺧ ُﺮ ْ‬ ‫ﺍﻟﺨﺒﻴ ِﺮ‪َ .‬ﺍ ِﻥ ْ‬ ‫ﻪﻠﻟ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ُ‬ ‫ﺝ َﻭ ﻻ َﺗ ْﺮ َﺗ ِﻜ ْ‬ ‫ُ‬ ‫ﻚ‬ ‫ﻚ ُﺛ ‪‬ﻢ ﺍ ْﺫ ُﻛ ْﺮ َﺭﺑ‪َ ‬‬ ‫ﺤﻠِّ َ‬ ‫َﻋﻠﻰ ُﻛﻠ َ‪‬ﺸﻰ ٍء َﻗﺪﻳ ٌﺮ‪ِ .‬ﺍﻧّﺎ َﻗ ِﺒﻠْﻨﺎ ﻣﺎ َﺍ َﺭ ْﺩ َﺗ ُﻪ ﻓﻰ َﺳ ِ‬ ‫ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ ﺍ ْﺭ ِﺟ ْﻊ ِﺍﻟﻰ َﻣ َ‬ ‫ﻤﻴﺪ‪) ٢٩٢.‬ﺍﻭﺳﺖ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﻨﻨﺪﻩ‪ .‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻟﺤ َ‬ ‫ﺰﻳﺰ َ‬ ‫ﺍﻟ َﻌ َ‬

‫ﻧﺎﺻﺮﻳﻦ ﻣﺤﺴﻮﺑﻰ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻢ ﺍﺷﻴﺎء ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ؛ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺼﺮﺕ‬ ‫ﺍﺯ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ ﺑﺎﺷﻰ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻰ ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﺒﻴﺮ ﺗﻮ‪ .‬ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮ ﻭ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺸﻮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻦ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻛﻞ ﺷﻰ ء ﻗﺪﻳﺮ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩ‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺫﻛﺮ ﻛﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﻤﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ(‪.‬‬

‫ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻣﺤﻘﻘﻴﻨﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‬ ‫ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﻣﻨﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺟﻢ ‪،۱۳۸۲/۵/۱۸‬‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻌﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ِ‬ ‫ﺹ ‪ ۱۳‬ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻓﺮﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﻨﺒﻊ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫‪Materials for the study of Babi Religion, cambridge1918, pp.52-75,220‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۵۳‬ﻭ ‪ ۵۴‬ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﻟﻮﺡ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻮﻩِ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺭﺩ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩﺍﺗﺶ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺭﺟﺎﻋﺎﺕ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ‬ ‫ﻛﺜﺮﺕ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ َﻣﺴﺤﻮ ِﺭ‬ ‫ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻛﺜﺮﺕ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﺮﻳﺒﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺮ ﻧﺦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻚ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭ ﺩﻫﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ —‬

‫ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‬ ‫— ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻭ‬

‫ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺟﺎﺗﺸﺎﻥ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻗﺎﺿﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ‬ ‫‪١١٧‬‬

‫ِ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺠﻌﻮﻝ ﺷﺎﻫﺪ‬ ‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ!‬

‫ﻋﺮﺏ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ‬

‫ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻛﺮﺍﺭﴽ ﻭ ﻣﺮﺍﺭﴽ‪ ،‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺒﺎﺷﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻧﻬﻰ ﺍﻛﻴﺪ ﻭ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛‬

‫ﺣﺘﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ُﻋﺼﺒﮥ‬

‫ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺷﻘﺎﻕ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪٢٩٣‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﺮﺏ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻗﺘﻞ‬

‫ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﺑﻘﻴﮥ‬

‫ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺍﺻﺤﺎﺏ‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﻯ ﭘﻴﺸﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺳﻮء ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ّ‬

‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ‬

‫ِ‬ ‫ﺧﻼﻑ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﻟﻰ‪،‬‬ ‫ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻭﻓﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺩﺭ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﻛﻪ َﺍ‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ‬ ‫ّ‬

‫ﺳﻴﺪﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻨﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻣﺨﻠﺺ ﻭ‬

‫ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺎﺝ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﺑﻦ ﻧﺒﻴﻞ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ —‬ ‫ﺿ ِّﺮ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ‬ ‫ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺍﻳﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ُ‬

‫ﺠﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﺿ ّ‬ ‫ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻧﻨﺪ — ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ َ‬

‫ﻣﻰ ﺑﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻜﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﻧﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﻭ‬

‫ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫‪٢٩٤‬‬ ‫ﻣﻘﺪﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻳﻰ‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﻯ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ‪ ۹‬ﺭﺟﺐ ‪ ۱۳۰۷‬ﻛﺸﺖ ﻭ ﮔﻮﻳﻰ ّ‬

‫ﻛﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﺒﺲ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﺎﺋﻞ ﺷﻮﺩ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳّﺎﻡ ِ ﻣﺴﺠﻮﻧﻰ ِ‬

‫ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪:‬‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻜﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ‬

‫ﺗﺸﻨﮥ ﺯﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬

‫‪٢٩٥‬‬

‫‪١١٨‬‬

‫ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ٢٩٦‬ﻭﻟﻰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻛﻦ ِ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ‬ ‫ﺩﺟﺎﻝ ﺻﻔﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺁﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﻮﺭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻣﺰﻳﻦ‬ ‫َﻣ ّ‬ ‫ﻜﺎﺭﺍﻥ ﻭ ّ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۱۳۰-۱۲۷‬ﺷﺮﺡ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ‬

‫ﻻ ْﺑﻬﻰ« ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟِ ﺍ َ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺎﺏ » َﻋ َﻠﻴﻪِ َﺑ ُ‬

‫‪٢٩٧‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻓﻮﻕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻫﻤﻮﻡ ﻭ ﻏﻤﻮﻡ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺫﺍﺕ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ُﻣﻨﻔﻄِ ﺮ ﻭ ﻛﻮﻩ ﻫﺎ‬

‫ﻨﺪﻙّ ﮔﺮﺩﺩ‪ ٢٩٨«.‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮﺋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ُﻣ َ‬

‫ﻧﺎﺡ ِﺑﻪِ َﻗﻠْﺒﻰ ﻭ َﻗﻠَﻤﻰ‪...‬‬ ‫ﺒﻮﻥ َﺍﻧْ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ ِﺍﻟَﻰ َﻭ ﻳ ْﺮ َﺗ ِﻜ َ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ﻳﻨْ ِﺴ َ‬ ‫ﺿ ّﺮﻯ ِﺳ ْ‬ ‫َﻴﺲ ُ‬ ‫ﺒﻮﻥ ﻣﺎ َ‬ ‫ﺠﻨﻰ َﺑ ْﻞ َﻋ َﻤ ُﻞ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻟ َ‬

‫ﺠﻨﻰ َﻟ َﻌ ْﻤﺮﻯ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ﻋِ ّﺰ ٌ ﻟﻰ‪َ ،‬ﺑﻞ ِ ِّ‬ ‫ﺒﻮﻥ َﺍ ْﻧ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ ِﺍﻟَﻴﻨﺎ َﻭ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ﻳ ْﻨ ِﺴ َ‬ ‫َﻴﺲ ﺫِ ﻟ‪‬ﺘﻰ ِﺳ ْ‬ ‫ﻟ َ‬ ‫ﺍﻟﺬﻟ‪ُ ‬ﺔ َﻋ َﻤ ُﻞ َﺍ ِﺣﺒّﺎﻳﻰ ﺍﻟ َ‬

‫ﻄﺎﻥ ﻓﻰ ﺍ ْﻋﻤﺎﻟ ِ​ِﻬ ْﻢ‬ ‫ﻳﺘ‪ِ ‬ﺒﻌ ُﻮ َﻥ ﺍﻟ‪‬ﺸﻴ َ‬

‫‪٢٩٩‬‬

‫ﺿ ّﺮ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻣﻦ‪ ،‬ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﺴﺎﻧﻰ‬ ‫) ُ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﻗﻠﺐ ﻭ ﻗﻠﻢ‬

‫ﻋﺰﺕ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻮﺣﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪...‬ﺫﻟّﺖ ﻣﻦ ﺳﺠﻦ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ّ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺫﻟّﺖ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺒّﺎﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‬

‫ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴّﺖ ﺍﺯ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ(‪.‬‬

‫ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﻮء ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ‬

‫ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﺧﻼﻑ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬

‫ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﺳﻰ ﻛﻠﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺣﻴﺎﻧﴼ ﺭﻭﺯﻯ‬ ‫ﺧﻼﻓﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺟﺮﻣﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺭﺍﺿﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺍﺣﺪﻯ‬

‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ )»ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗ َِﺪﻡ«‪ ،‬ﺹ ‪ .(۱۴‬ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ‪ ۴۰‬ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺳﺎﻟﺘﺸﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﮤ ﺑﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﻧﻮ ﻭ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮﺋﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺠﺎ ﻣﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪.‬‬

‫‪١١٩‬‬

‫ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺭﺍﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻼ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻨﻄﺎﻕ‪ ،‬ﻣﻔﺼ ً‬

‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۴‬ﺻﺺ ‪ ۲۶۰-۲۲۰‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺪﻡ‬

‫ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻮﻕ — ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻢ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ‬

‫ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ،۱۸۵۲‬ﻭ ﻫﻢ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻜﺎ — ﺁﻧﻜﻪ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺳﻮء ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬

‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻨﻊ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ‬ ‫ﺟﻬﺎﺩ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﻡ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﺛﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻻٓﺛﺎﺭ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۱۷‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪) .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‬

‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ِﺍ ّﻻ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﺘﻞ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‬ ‫ﺩﺭﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﻋﻜﺎ‪ ،‬ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ‬ ‫ِ‬

‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻓﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭ‬

‫ﺁﻳﻨﻪ‪ ،‬ﺗﺄ ﻟﻴﻒ ﺟﻮﺍﺩ ﻧﻌﻤﺘﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﭼﺎﭖ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻣﺸﻬﺪ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ‪،‬‬

‫‪ ،۱۳۷۱‬ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻐﺎﺯﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﻭﺍﻗﺪﻯ ﻭﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻪ‬

‫ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۱۳‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪(.‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ُﺍ ‪‬ﻡ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺣﺪﺍ ّﻗﻞ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻰ‬

‫ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻌﺪﴽ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ َﻋﻬﺪﻯ ﻧﻴﺰﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬ ‫ُ‬

‫ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺷﺪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺑﻴﻨﺎﺕ‪ ،‬ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ‬

‫ﺑﻐﻀﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪٣٠٠‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻫﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ُﺍﻡ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ :‬ﻧﻬﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ‪٣٠١‬؛ ﺣﺮﻣﺖ ﺣﻤﻞ ﺳﻼﺡ‪٣٠٢‬؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺷﻜﺴﺘﻦ‪٣٠٣‬؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ‪٣٠٤‬؛‬

‫ﻜ ‪‬ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ ِﺍﻻﻧﺴﺎﻥ‪٣٠٥‬؛ ﺣﻜﻢ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ‬ ‫ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ﻳ َﺘ َ‬ ‫‪١٢٠‬‬

‫ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪٣٠٦‬؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﻭ ﺁﺗﺶ‬ ‫ﺧﺎﺹ؛‪ ...‬ﻋﻼﻭ ﻩ‬ ‫ﺗﻌﻤﺪﻯ‪ ٣٠٧‬ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺗﺤﺖ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ‬ ‫ﺯﺩﻥ ﺑﻴﻮﺕ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ‬

‫ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮ ﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ‬

‫ﻣﻼﻋﻠﻰ ﺑﺠﺴﺘﺎﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺭﺍﻳﺎﺕ ﻋﺪﻝ ﻭ‬ ‫ﻳﺎ ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺿﻮﺿﺎﻯ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﻭ ﺯﻣﺎﺟﻴﺮ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ؛ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ‬

‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺣﻖ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﻙ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﻫﻞ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﺋﺺ ِ ﺍﻳﻤﺎﻥ‬

‫ُﻣﺮﺗﻌِ ﺪ؛ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻧﺎﺱ ﻣِ ﻦ ﻏﻴ ِﺮ ِﺍﺫﻥ ﺗﺼ ّﺮﻑ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻬﺐ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﺳﻔﻚ ﺩﻣﺎء ﺭﺍ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﺴﻨﻪ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﻘﻮﻕ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ‬

‫ﻧﻔﻮﺱ ﻫﻤﭽﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻊ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﺍ ِﺯ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻭ‬ ‫ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻣﻜﻠّﻞ‪ ،‬ﺍﺯ ﻏﺎﻳﺖ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ّ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣِ ﻦ ﻋِ ِ‬ ‫ﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺒﺐ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﺱ ﻭ ﺿﻮﺿﺎء ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ‬

‫ﺧﻠﻖ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ َﺍﺯ َﻳﺪ ﺍﺯ ﺳﻰ ﺳﻨﻪ‪ ،‬ﻧﺎﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻃﺮﺍﻑ‬

‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﺷﻚ ﻭ ﺭﻳﺒﻨﺪ‪ُ .‬ﺳ‬ ‫ﻭ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺩ؛ َﻣ َﻊ ﺫﻟﻚ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﺣﺰﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻋﻠّﺖ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﻧﺎﺱ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪٣٠٨‬‬

‫ﺷﻚ ﻭ ﺭﻳﺐ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ » ّ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ َﻟ َﻌﻤ ُﺮﺍﻪﻠﻟ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ َﺳ ِ‬ ‫ﻔﻚ ﺩِ ﻣﺎء ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﺒﻴﺜﻪ‪ ،‬ﻛﻞ ّ‬

‫ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ‪َ ،‬ﻧﻬﻴﴼ َﻋﻈﻴﻤﴼ ﻓﻰ ﻛِ ﺘﺎ ِﺑﻪِ ﺍﻟ َﻌﻈﻴﻢ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻃﻐﻴﺎﻥ ِ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮﺭ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ )ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ‬

‫ﻼ ﻭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۳۰۷‬ﺁﻣﺪ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ » َﻗﺪ ﻃﺎﻟ ِ‬ ‫ﻋﻨﺎﻕ ﺑﺎﻟﻨِّ ِ‬ ‫ﻚ ﻳﺎ‬ ‫ﻳﻦ َﺍ‬ ‫ﺳﻴﺎﻑ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣِ َ‬ ‫ﻗﺒ ً‬ ‫ﻻ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َﺖ ﺍ َ‬ ‫ﻔﺎﻕ َﺍ َ‬

‫ِ‬ ‫ﻛﺜﺮﺕ ﺧﺒﺎﺛﺖ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ؛‬ ‫َﻗ ّﻬﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦ‪ «.‬ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﻇﻬﺎﺭ‬

‫ﻛﻞ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪...‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻪ ﻛﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ‬ ‫ﻇﻠﻢ ﻣﻌﺘﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ّ‬ ‫ﺷﺶ )ﻩ‪ .‬ﻕ( ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺧﻂ ﻣﻈﻠﻮﻡ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ(‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ‬

‫‪١٢١‬‬

‫ﻜ ‪‬ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ َﺍﻧ ُﻔ ُﺴ ُﻬﻢ‪ .‬ﺫﻛﺮ‬ ‫ﺎﻟﺴﻮِء َﻭ ﻣﺎ َﻳ َﺘ َ‬ ‫ﺒﺎﺩ ِﺑ َ‬ ‫ﺮﻭﻫﻢ ِﺑ ‪‬‬ ‫ﺎﻟﺨﻴ ِﺮ ﻭ ﻻ َﺗﺬ ُﻛ ُ‬ ‫ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ُ :‬ﺍﺫ ُﻛﺮﻭﺍ ﺍﻟﻌِ َ‬ ‫ﺳﻮء ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻪ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ‪.‬‬

‫‪٣٠٩‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﻜ ّﺮﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‬

‫ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻞ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪َ .‬ﻧﺴﺎ‪‬ﻝُ ﺍﻪﻠﻟَ َﺍﻥ‬

‫ﻻﺣﻮﺍﻝ‪) .‬ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺰﻳﻦ ﻛﻨﺪ‬ ‫َﻳﺰﻳ َﻨ ُﻬﻢ ِﺑﻨﻮ ِﺭ َﻋﺪﻟِﻪِ ﻭ ُﻳ َﻌ ِّﺮ َﻓ ُﻬﻢ ﻣﺎ ﻳﻨ َﻔ ُﻌ ُﻬﻢ ﻓﻰ ُﻛ ّﻞ ﺍ َ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﺪﻟﺶ ﻭ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻔﻊ ﻣﻰ‬

‫ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬ ‫ﻜﺎ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻮﺿﻊ ﻭ‬ ‫ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﻼ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﭼﻮﻥ ﻗﺘﻞ ﭼﻨﺪ ﺍﺯﻟﻰ ﺩﺭ ﻋ ّ‬

‫ﻻ َﻋ ّﺰ‪:‬‬ ‫ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ َﻗﻮ ﻟ ُ​ُﻪ ﺍ َ‬

‫ﻚ )ﻣﺒﺎﺩﺍ‬ ‫ﺁﺧ ِﺮ ﻛﺘﺎ ِﺑ َ‬ ‫ﻌﻤ َﻞ ﻣﺎ َﻛ َﺘﺒ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ِ‬ ‫ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ‪ ...‬ﻧﺎﺯﻝ‪ ...‬ﺍﻳﺎﻙَ ﺍﻳﺎﻙَ َﺍﻥ َﺗ َ‬

‫ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﻰ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻰ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ‪ ،‬ﺍﻋﻤﺎﻝ ُﺟ َﻬﻼﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ‬

‫ﺑﻤﺜﺎﺑﻪِ‬ ‫ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩ َ‬ ‫ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ‪َ .‬‬

‫ﻔﺲ ﺣﻖ ﻭﺍﺭﺩ‪ .‬ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻬﻰ‬ ‫ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ َﻧ ِ‬

‫ﺼﺪ َﺗ ُﻪ ﻓﻰ َﻧ ِ‬ ‫ُﻚ‬ ‫ﺍﺭﺟﻊ ﺍﻟﻴﻪِ ﻭ ُﻗﻞ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ َﺍﺳﺎ‪‬ﻟ َ‬ ‫ﻔﺴ َ‬ ‫ﻚ ُﺛ ‪‬ﻢ ِ‬ ‫ﺷﺪﻩ َﻧﻬﻴﴼ َﻋﻈﻴﻤﴼ‪ُ .‬ﺗﺐ ِﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻋ ّﻤﺎ َﻗ َ‬

‫ﺐ ﻟﻰ ﻛﻠ َِﻤ َﺔ ﺍﻟ ُﻐ ِ‬ ‫ُﻚ‬ ‫ﺩﺕ ﻣﺎ ﻻ َﺍ َﺭﺩ َﺗ ُﻪ ﻭ َﻧ َﻬﻴ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﺎ ِﺑ َ‬ ‫ﻚ‪َ .‬ﺍﺳﺄ ﻟ َ‬ ‫ﻔﺮﺍﻥ ِ َ‬ ‫ِﺑ َ‬ ‫ﻻﻧّﻰ َﺍ َﺭ ُ‬ ‫ﻜﻠ َِﻤﺔِ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ِﺑ َﺎﻥ َﺗﻜ ُﺘ َ‬ ‫ﺮﻳﻢ )ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ‪،‬‬ ‫ِﻚ‪ِ .‬ﺍﻧ‪َ ‬‬ ‫ﻜ ِّﻔ َﺮ َﻋﻨّﻰ َﺳﻴّﺌﺎﺗﻰ َﻭ ُﺗ َﻐ ِّﻤ َﺴﻨﻰ ﻓﻰ َﺑﺤ ِﺮ ُﻏﻔﺮﺍﻧ َ‬ ‫ﻧﺖ ﺍﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭﺍﻟ َ‬ ‫ِﺑ َﺎﻥ ُﺗ َ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫ﻚ َﺍ َ‬

‫ﻧﻬﻴﻰ ﻋﻈﻴﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩﺕ ﻗﺼﺪ ﻛﺮﺩﻯ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻦ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ‬ ‫ﺧﺪﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻛﻠﻤﮥ ﻏﻔﺮﺍﻥ‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺴﻰ )ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺸﻰ( ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﻰ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻧﺖ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭ ﺳﺎﺯﻯ‬

‫ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﻮ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﻛﺮﻳﻤﻰ(‪ .‬ﻫﺮ ﻇﻠﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺣﻖ ﻭﺍ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ‬

‫ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﻥ ِ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴّﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ‬ ‫ﻠﻴﻦ )ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻫﺪ ﺍﻯ ﮔﺮﻭﻩ‬ ‫ﻌﺸ َﺮ ُ‬ ‫ﺍﻟﻤﻘ ِﺒ َ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪َ .‬ﺍﻋﺎﺫَﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ ُ َﻭ ِﺍﻳﺎ ُﻛﻢ ﻳﺎ َﻣ َ‬ ‫‪١٢٢‬‬

‫ِ‬ ‫ﻔﺴﻪِ‬ ‫ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ(‪َ ...‬ﻭ َﻧ ِ‬ ‫ﻗﺪﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ‬ ‫ﺍﻟﺤ ِّﻖ )ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ( ﺍﮔﺮ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻼﺩ( ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ‪،‬‬ ‫ﻧﺰﺩ ﺣﻖ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ِﺑ َﺘﻤﺎﻣِ ﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ َﺳﻴّﺎﻓﻰ )ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻥ؛ ّ‬

‫ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺳﻮِء ﻗﺼﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ُﻣ َﺘ َﻌ ِّﺮﺽ ِ ﺍﻭ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﻢ‪...‬‬ ‫ﺿ ّﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﺣﺎﺩِ ﻧﺎﺱ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻜﺘﻮﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺍﺩﮤ ُ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺩﻡ )ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺧﺎﺩﻡ‪ ،‬ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﻧﺎﺯﻝ‬

‫‪٣١٠‬‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺫﻛﺮ‬

‫ﻗﺼﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺎِء َﻣﺸﻴﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﻖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﮤ‬

‫ْﺤ ‪‬ﻖ ﻭ َﻳ ِ‬ ‫ْﺤ ْﻤ ُﺪ ﻪﻠﻟِ ﺍﻟ َﻌﺰﻳ ِﺰ‬ ‫ﻬﺪﻯ ﺍﻟ َْﺴ َ‬ ‫ﺒﻴﻞ ﻭ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩ ُﺓ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﺎﻇﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪ِ .‬ﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ﻳﻘ ُﻮﻝُ ﺍﻟ َ‬

‫ﻤﻴﻞ‪) .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ﻭ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺟﻤﻴﻞ‬ ‫ْﺠ ْ‬ ‫ﺍﻟ َ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪(.‬‬

‫‪٣١١‬‬

‫ﺾ ِ‬ ‫ﺐ ِ‬ ‫ِﻼﻑ‪ .‬ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺼﻮﺹ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ‬ ‫ﺍﻻﺧﺘ ْ‬ ‫ﺍﻻﺗِﺤﺎ ْﺩ ﻭ َﺍ ْﺑ َﻐ َ‬ ‫َﺗﻌﺎﻟَﻰ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﺍ َﺣ ‪‬‬

‫ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﮤ‬ ‫ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻪ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ‪ ،‬ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻠّﺖ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺯﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ‬

‫ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻌﺪﴽ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻊ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯﻝ ﻭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﮥ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺳﻨﻪ ‪۱۸۵۲‬ﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﺒﺎﺭ ﻓﻘﻬﺎ ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺎﺝ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎﻯ‬ ‫ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺁﺑﺎﺩِ ﺭﻭﺳﻴﮥ ﺗﺰﺍﺭﻯ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻜﻢ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺩﺍﺩ‪،‬‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻋﻔﻮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻜﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﻌﺎﻑ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻗﺘﻞ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ‪،‬‬ ‫ﺿ ِّﺮ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺳﻮِء‬ ‫ُ‬ ‫ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ُ‬ ‫ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻋﺸﺎﻗﺸﺎﻥ ﻓﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬

‫‪١٢٣‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻴﻦ ﺍﺧﻴﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻜﺸﺘﻨﺪ؛ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ‬

‫ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻐﻀﺎﻯ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺑﻌﻀﻰ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻇﺎﻫﺮ‪ .‬ﻭ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﺳﻴﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ‪ ،‬ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻫﺎ ﺍﺯ‬ ‫َﺍﻋﺪﺍ ﻧﺰﺩ ُﺍﻣﺮﺍ ﺑﻮﺩﻩ؛ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﻊ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺣﺰﺏ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﻛﻢ ﺍﺯ‬

‫ﻻ ْﺑﺼﺎﺭ )ﭘﺲ ﻋﺒﺮﺕ‬ ‫ﻗﺎﺗﻞ ﻫﺎ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻃﻠﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪َ .‬ﻓﺎ ْﻋ َﺘ ِﺒﺮ ُﻭﺍ ﻳﺎ ُﺍﻭﻟِﻰ ﺍ َ‬ ‫ﮔﻴﺮﻳﺪ ﺍﻯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﺑﺼﺎﺭ(‪.‬‬

‫‪٣١٢‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ َﺍﻧﺎﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻜﺮ ﻭ ﺣﻤﺪ‬

‫ﻣﻮﺍﻋﻆ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ َﺍﻃﻮﺍ ِﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﮥ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺎﺋﺰ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﺰﺩ ُﺍ َﻣﺮﺍء ﺑﻮﺩﻩ‪) .‬ﺷﺮﺡ‬ ‫ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ‬

‫ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺹ ‪ .۱۹۴‬ﺩﺭ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺺ ‪ ۱۵۸-۱۹۸‬ﺷﺮﺡ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺟﺎﻥ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮ ﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺟﻼﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﻰ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﺘّﻰ ﺑﻪ ّ‬ ‫ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣١٣‬‬

‫ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮﺷﺎﻥ‪ ،‬ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‬

‫ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺗﺄﺋﻴﺪ ﻭﺗﮑﻤﻴﻞ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻭ ﺗﺘﻤﻴﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺍﻟﻮﺍﺡ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﺎﺯﻝ‬ ‫ﺣﺪ ﺍﻋﻼﻳﺶ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻠﭽﻴﻦ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬّ ﻛﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺟﺎﻯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ‬

‫ﻣﻬﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻴّ ِ‬ ‫ﺖ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ‬

‫ﺗﻌﻤﺪﴽ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﺸﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻤﴼ‬ ‫ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ‪ّ ،‬‬

‫ِ‬ ‫ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ِﺳﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ‪ ۹‬ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ‬ ‫‪١٢٤‬‬

‫ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﻧﻬﻢ‪ ،‬ﺹ‪ ۴۹۱‬ﺣﺘﻤﴼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺫﺑﻴﺤﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺍﺣﺒّﺎء ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ )ﻧﺎﻗﺾ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻛﻪ‬ ‫ّ‬

‫ِﻣﻮﻫﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭﺩﺭ‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ »ﻛﺸﻒ‬ ‫ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ‬ ‫ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ‬

‫ﻓﻠﺲ ﺁﺧﺮ ﻗﺮﺽ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ‪ ،‬ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ( ﻣﻘﺮﻭﺽ ﺍﺳﺖ‪» ،‬ﺗﺎ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻰ ﺍﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ« ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻠﺪ ‪ ۶‬ﺻﺺ‬ ‫‪۱۴‬ﻭ ‪) ۱۵‬ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ۱‬ﺹ ‪ (۲۵۰‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ُﺣﻜﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺣﻘﻮﻕ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ُﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ — ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻧﺴﺦ ﺣﻜﻢ ﻗﺘﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ‬

‫ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﻮﺩﻩ — ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻣﻬﻢ ﻭ ﻻﺯﻡ‬ ‫ﻭ ﺩﺭ ﺧﺘﺎﻡ‪ ،‬ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻤﺘﺤﻦ ﭘﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﻨﻌﻄﻒ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﺘﺬ ّﻛﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻭ ﺩ ّﻗ ِ‬ ‫ﺖ ﺗﺎ ّﻡ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ َﻣﺪﻧﻴّﮥ‬

‫ﺷﺮﻋﻴّﮥ ﺷﺨﺼﻴّﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻠﻚ ﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻭ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ‬

‫ﻭ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻭ ﺗﻔ ّﻮﻕ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺩ ّﻗﺖ ﻣِ ﻦ ِ‬ ‫ﺩﻭﻥ ﺗﺮ ّﺩﺩ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ‬

‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﻧﻮﻉ‬

‫ﺑﺸﺮ‪َ ،‬ﺍﺩﻧﻰ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﺑﻴﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺸﺮﻙ ﻭ ﻣﻘﺒﻞ ﻭ ﻣﻌﺮﺽ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ‬

‫ﻫﻤﺖ ﺑﮕﻤﺎﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺁﻧﺎﻥ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺪﻗﻴﻖ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻘﺮﻭﺿﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺍ ّ‬ ‫ﻓﻠﺲ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﺩﻳﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻜﻠّﻔﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣِ ﻬﺎ ﻣﻮ ّﻓﻖ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ‬

‫ﻛﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻳﻜﺴﺎﻧﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣ ّﻮﺣﺪﻳﻦ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ّ‬ ‫ﺣﻘﻮﻕ ﺷﺨﺼﻴّﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻣﺴﻠّﻢ ﻭ ﻫﺮ ُﻣﺘﺮ ّﺩﺩِ‬

‫ﻣﻘﺼﺮ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭ ﻣﺮﺩﻭﺩ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﺑﺎ‬ ‫ﻗﻬﺎﺭ‪،‬‬ ‫ِّ‬ ‫ﻣﺘﻤ ّﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﻘﻢ ّ‬

‫ﻛ ّﻔﺎﺭ ﻣﻠﺤﺪﻳﻦ ﻭ ﺧﺎﺋﻨﺎﻥ ﭘﺮﻛﻴﻦ ﻭ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﺫﻧﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﺟﺴﻴﻢ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﻭﻟﻰ َﻧﻔﺲ ِ ِﺍﺭﺗِﺪﺍﺩ‬

‫ﻦ ﺍﻟ ُﻮﺟﻮﻩ ﺑﻪ ﻗﺪ ِﺭ‬ ‫ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺗﺮﻙ ﻋﻘﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺣﻘﻮﻕ َﻣﺪﻧﻴّﮥ ﺷﺮﻋﻴّﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩِ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣِ َ‬

‫ﻭﺍﻻ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺴﺎﻁ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ‬ ‫ﺳﻢ ِﺍﺑ َﺮﻩ)ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺯﻥ( ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﻧﺪﻫﺪ‪ّ ،‬‬ ‫ِّ‬

‫ﺗﻌﺼﺐ َﻭﻫﻤﻴِّﮥ ﺟﺎﻫﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﺪﻭﺭ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻣﺸﻌﺸﻊ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ّ‬ ‫‪١٢٥‬‬

‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺟﻠﻴﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﺍﺯ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺣﻴﻒ ﺍﺳﺖ ﺫﻳﻞ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺍﺻﻞ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ‬

‫ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ،۳۴۸-۳۴۹‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻯ ﺗﺎﺯﻩ‬ ‫ﺣﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﭘﺴﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﻛﺎﺭ ﻣﻤﺪﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﭼﻄﻮﺭ‪ ،‬ﭼﻄﻮﺭ ﻧﺸﺴﺘﻴﺪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﺎﻗﺾ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ؟ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﮥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﺭﺍﻣﻮﺭ ﻣﻌﻴﺸﺖ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺾ ﻳﺎ ﻏﻴﺮﻧﺎﻗﺾ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺣﺒّﺎء‬

‫ِ‬ ‫)ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺑﺎﻳﺪ ِ‬ ‫ﺁﻳﺖ‬ ‫ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺑﺒﺎﺭﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ‬

‫ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻭ ﺧﺠﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣١٤‬‬

‫ﻼ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍ ّﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬

‫ﻣﻔﺼﻠﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ‪،(۱۲۹‬‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺴﺒﺘﴼ‬ ‫ّ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺗّﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻼ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﮥ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺫﻳ ً‬ ‫ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻢ ﻭﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺳﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﺽ ﺗﺤﻘﻴﻖ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻫﻢ ﻓﻜﺮﺍﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻭ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤ ّﻘﻘﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺁﻛﺎﺩﻣﻴﻚ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻓﺮﺽ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻳﺎ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺷﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﻭ ﻓﺮﺿﻴﮥ »ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ‬

‫ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ«‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻛﻨﻴﺪ‪» :‬ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪ ۱۶۳ «.‬ﺳﺎﻝ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻴﺮﺍﻧﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺯﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﻣﺮﻯ‬ ‫ﺗﻮﺭﺍﺕ ّ‬ ‫‪١٢٦‬‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ«‬

‫‪٣١٥‬‬

‫ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ‬

‫ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺘﻤﴼ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ‬

‫ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎ ﺩﺍﺋﻢ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﻟﻄﻔﴼ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ‪۱۶۳‬‬ ‫ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﻓﺮﺽ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺿﺮﺭ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ ﺟﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۷‬ﺫﻯ‬ ‫ﺍﻟﺤﺠﻪ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۳۳۴‬ﻩ‪ .‬ﻕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ّ‬

‫‪٣١٦‬‬

‫‪ ...‬ﺁﻥ ﻣﺪﻳﻨﻪ )ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ( ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺪﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻗﺪﻭﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻣﺸ ّﺮﻑ‬

‫ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﭘﻴﺎﭘﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻠﻘﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﻰ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺷﻬﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﻭﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﻔﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‪َ ،‬ﻣﺤﻞ ِ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺑﺎ ﺍﻭ‪ .‬ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ‬

‫ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﻬﻮﺩ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻠﻮﺹ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﻰ‬ ‫ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻔﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻮ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﻣﺎ‬ ‫ﻛﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ‪ .‬ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ! ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﺵ ﻣﺤﻜﻢ؛ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻴﺸﻪ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻧﺸﻮﺩ‬

‫ﻭﻟﻮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﻙ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﻭﺣﻴﺪﻡ ﻭﻟﻰ‬

‫ﻣﻨﻔﺮﺩﴽ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ‪ .‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻣﺘﻼﺷﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻣﺮﺍ ﺷﻬﻴﺪ‬

‫ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻓِﺪﺍ ُﻩ ﺭﺍ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ )ﺑﺎﺏ( ُ‬

‫ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ‪ .‬ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺮ ﺻﺪﺭ ﻣﻄﻬﺮﺵ ﺯﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ‬

‫ﻧﻮﺭﺵ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺗﺮ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﺭﺳﻴﺪﻩ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻨﺠﺮ‪ ،‬ﺣﻨﺠ ِﺮ َﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ‪،‬‬

‫َﺍﺳ َﺘﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ! ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ‬

‫ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺘﺎﻥ ﺑﺮﺁﻳﺪ‪ ،‬ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﺍﻯ ﺁﻗﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ‬ ‫‪١٢٧‬‬

‫ﻋِ ﻨﺎﺩ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺁﻭﺍﺯ ﭘﺸﻪ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﺿﻄﻬﺎﺩِ‬

‫ﻯ ُﻣﻨْ َﻘﻠ ٍَﺐ ﻳﻨْ َﻘﻠِﺒ ُﻮ َﻥ )ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ َﻭ َﺳ َﻴ ْﻌﻠ َُﻢ ﺍﻟ َ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ َﻇﻠَﻤ ُﻮﺍ َﺍ ‪‬‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺟﺎﻯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ )ﺳﻮﺭﮤ ﺷﻌﺮﺍء‪ ،‬ﺁﻳﮥ ‪ .((۲۲۷‬ﻣﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ؛ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺎ ﺑﺮ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺁﻥ‪ .‬ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﻙ‪،‬‬

‫ﻣﻤﻠﻮﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ‪ .‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ‬ ‫ﻋﺰﺕ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺸﻘﺖ ﺍﻓﺘﺪ‪ ،‬ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ّ‬

‫ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ُﺩ َﻭﻝ‪ ،‬ﺍﻻﻥ ﻛﻢ ﻧﺎﻡ )ﭼﻮﻥ ﭼﺎﭖ ﻣﺼﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ‬

‫»ﮔﻤﻨﺎﻡ« ﺑﺎﺷﺪ( ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ َﺳﺮ َﻭ ِﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻼﺻﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ‬

‫ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﺪ؟‬

‫ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻟﻮﺡ‬ ‫ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ ﺳ ّﻮﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻳﻮﻡ َﺑﻞ ﻓﻰ ُﻛﻞِّ‬ ‫ﺩﺧﻠ ُﻮﻧﺎ ﻓِﻰ‬ ‫ﻦ ِّ‬ ‫َ‬ ‫َﻗ ِﺪ ِﺍﺷ َﺘ ‪‬ﺪ َﻋﻠَﻴﻨﺎ ﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﺴ ِ‬ ‫ﺠﻦ ﻭ َﺍ َ‬ ‫ﺳﺎﻋ ٍﺔ ِﺍﻟﻰ َﺍﻥ َﺍﺧ َﺮ ُﺟﻮﻧﺎ ﻣِ َ‬ ‫ﻻﻣ ُﺮ ﻓﻰ ﻛﻞِّ ٍ‬

‫ﻳﺠﺪِّ ُﺩﻭﺍ‬ ‫ﻻ َ‬ ‫ﻋﻈﻢ )ﻋ ّ‬ ‫ﺠﻦ ﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ‪ِ .‬ﺍﺫﺍ َ‬ ‫ﺍﻟ ِّﺴ ِ‬ ‫ﻠﻢ ُ‬ ‫ﺮﻡ ُﺣ ِﺒ ُﺴﻮﺍ ﻗﺎﻟُﻮﺍ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻬﻢ َﺍﺭﺍ ُﺩﻭﺍ َﺍﻥ َ‬ ‫ﻜﺎ( ِﺑ ُﻈ ِ‬ ‫ﻗﻴﻞ ِﺑ َﺎﻯ ُﺟ ٍ‬ ‫ﻮﺭﺍﺕ ﻭ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺠﻴﻞ؟ َﺑﻴ ُﻨﻮﺍ‬ ‫ﺍﻻ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻟﻤﺨﺘﺎ ُﺭ ﻋِ َ‬ ‫ﻳﻦ‪ .‬ﻟَﻮ َ‬ ‫ِ‬ ‫ﻨﺪ ُﻛﻢ‪ ،‬ﻟ َِﻢ َﺗ َﺮﻛ ُﺘﻢ ﻣﺎ ُﺷ ِﺮ َﻉ ﻓِﻰ ﺍﻟﺘ‪‬‬ ‫ﺪﻳﻢ ُﻫ َﻮ ُ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﺍﻟ َﻘ ُ‬ ‫ﺍﻟﺪ َ‬

‫ﺤ ‪‬ﻤ ٌﺪ‬ ‫ﻜ ُﻢ ﺍﻟﻴﻮ َﻡ ﻣِ ﻦ َﻣ‬ ‫َﻴﺲ َﻟ ُ‬ ‫ﺤﻴﺺ‪ِ .‬ﺍﻥ َ‬ ‫ٍ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﻫﺬﺍ ُﺟﺮﻣﻰ َﻗﺪ َﺳ َﺒ َﻘﻨﻰ ﻓﻰ ﺫﻟﻚ ُﻣ َ‬ ‫ﻳﺎ َﻗﻮ ُﻡ َﻟ َﻌﻤﺮﻯ ﻟ َ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﺫَﻧﺒﻰ ِﺍﻋﻼَء‬ ‫ﻠﻴﻢ‪ .‬ﻭ ِﺍﻥ‬ ‫َ‬ ‫ﻭﺡ )ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ)ﻉ(( ﻭ ﻣِ ﻦ َﻗﺒﻠِﻪِ ﺍﻟ َ‬ ‫َﺭﺳ ُﻮﻝُ ﺍﻪﻠﻟِ ﻭ ﻣِ ﻦ َﻗﺒﻠِﻪِ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ُ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫َﻜﻮﺕ ُﻣ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ‬ ‫ﻧﺐ ِﺑ َﻤﻠ‬ ‫ﻠﻚ ‪‬‬ ‫َﻛﻠ َِﻤﺔِ ﺍﻪﻠﻟِ ﻭ ِﺍﻇﻬﺎ َﺭ َﺍﻣ ِﺮﻩِ َﻓ َﺎﻧﺎ َﺍ ّﻭﻝُ ُ‬ ‫ﺍﻟﻤﺬﻧ َ‬ ‫ِﺒﻴﻦ‪ ،‬ﻻ ُﺍ َﺑﺪِّ ﻝُ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺬ‪َ ‬‬

‫ﻴﺚ ﻣﺎ َﻣ َﻨ َﻌﻨﻰ ﻣﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋﻠَﻰ ﻣِ ﻦ‬ ‫ﻻ َﺭ‬ ‫ﺤ ُ‬ ‫ﺍ َ‬ ‫ﻬﺎء ﻓﻰ ُﺣ ِّ‬ ‫ﺐ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ َﺍﻣ ِﺮﻩِ ِﺑ َ‬ ‫ﻼء َ‬ ‫ﺿﻴﻦ‪ُ ...‬ﻛﻠ‪‬ﻤﺎ َﺍ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺯﺍﺩ ﺍﻟ َﺒ ُ‬ ‫ﺯﺩﺍﺩ ﺍﻟ َﺒ ُ‬

‫ِ‬ ‫ﺤﺎﺏ َﻭ ﺩﺍﻋﻴﴼ ِﺍ َﻟﻰ‬ ‫ِﻠﻴﻦ‪ .‬ﻟَﻮ ﻳﺴ َﺘ ُﺮﻭ َﻧﻨﻰ ﻓﻰ َﺍ‬ ‫ﺮﺍﺏ ِ‬ ‫ﺍﻟﺴ ِ‬ ‫ﻃﺒﺎﻕ ﺍﻟ ُﺘ ِ‬ ‫ﻳﺠﺪ ُﻭ َﻧﻨﻰ ﺭﺍﻛِ ﺒﴼ َﻋﻠَﻰ ‪‬‬ ‫ُﺟﻨ ُﻮﺩِ ﺍﻟﻐﺎﻓ َ‬ ‫ﺷﺘﺎﻕ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎ ﻓﻰ ُﺣﺒِّﻪِ ﻭ ِﺭﺿﺎ‪ِٔ‬ﻪِ‬ ‫ﻳﺸﻬ ُﺪ‬ ‫ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ ﻭ َﺍ‬ ‫ُ‬ ‫ﻳﺖ ِﺑ َﻨﻔﺴﻰ ﻓﻰ َﺳ ِ‬ ‫ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪﺭﺍﻟ َﻘﺪﻳ ِﺮ‪ِ .‬ﺍﻧّﻰ َﻓ َﺪ ُ‬ ‫ﺍﻪﻠﻟِ ُ‬ ‫َ‬

‫َﻤﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺑﺬﻟ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎِء ُﺍﻟّﺘﻰ ﻣﺎ َﺣ َﻤﻠَﻬﺎ َﺍ َﺣ ٌﺪ ﻣِ َ‬ ‫ِﻚ ﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ ﻓﻴﻪِ ﻣِ َ‬

‫‪٣١٧‬‬

‫)ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ‬

‫ﺭﻭﺯ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺠﻦ )ﺍﺩﺭﻧﻪ( ﺧﺎﺭﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻜﺎ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺟﺮﻣﻰ‬ ‫ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻋ ّ‬ ‫‪١٢٨‬‬

‫ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺮﻗﺪﻳﻢ‬

‫ُﻣﺨﺘﺎﺭﻭﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺣﻜﻢ ﺷﺪﻩ؟ ﺗﺒﻴﻴﻦ‬

‫ﻛﻨﻴﺪ ﺍﻯ ﻗﻮﻡ‪ .‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻳﺰﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻛﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺎﻩ‬

‫ﻣﻦ ِﺍﻋﻼء ﻛﻠﻤﮥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﺍﻭﻝ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭﺍﻧﻢ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺣﺐ ﻭ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻣﻠﻚ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻢ‪ ...‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻼ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﻮﺩ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﻮﺩ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺑﺮ‬

‫ِ‬ ‫ﻃﺒﺎﻕ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺑﺮﻡ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ‬ ‫ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺩﺭ َﺍ‬ ‫ﺣﺐ ﻭ‬ ‫ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻗﺪﻳﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ّ‬

‫ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ِ ﺑﻼﻳﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‪ ،‬ﺑﻼﻳﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻼﻳﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ(‪.‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﺎﭖ ِﭘﻰ ﻧﻬﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫‪٣١٨‬‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻦ ﺍﻟﻌِ‬ ‫ﺼﻴﺎﻥ‬ ‫ﺒﻴﻞ ﺍﻟ ‪‬ﺮ‬ ‫َﺟ َﺴﺪﻯ‬ ‫ﺣﻤﻦ ﻟ َ‬ ‫ﻠﻴﺐ ﻭ َﺭﺃﺳﻰ ﻳﻨ َﺘﻈِ ُﺮ ِّ‬ ‫ُ‬ ‫ﺍﻟﺴ َ‬ ‫ِﻴﻄ ِّﻬ َﺮ ﺍﻟﻌﺎﻟ َ​َﻢ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻨﺎﻥ ﻓﻰ َﺳ ِ‬ ‫ﻳﺸﺘﺎﻕ ﺍﻟ ‪‬‬ ‫ﺼ َ‬

‫)ﺟﺴﺪ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺻﻠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﻫﺎ ﺩﺭﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﻛﻨﺪ(‪.‬‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺑﻬﺎء ﺑﮕﻮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺼﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺍﺯ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﺭ ُﻭ ُﺡ ﻣﺎ‬

‫ِ‬ ‫ﻫﺪﻑ ِﺭﺻﺎﺻﺶ )ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺳﺮﺑﻰ( ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﻣﻘﺼﺮ‪،‬‬ ‫ِﺳﻮﺍ ُﻩ ﻓِﺪﺍﻩ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻪ‬

‫ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻟﻪ ﺍﻟﻔِ ﺪﺍء ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﺑﺎﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻗﺘﻠﺶ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﻯ ﺗﺮﺗﻴﺐ‬ ‫ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ُ‬

‫ﻣﻘﺼﺮ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﺯﺩﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺍﺩﻳﺪ‪ .‬ﺧﺎ َﺗ ُﻢ ﺍﻟﻨّﺒﻴﻴﻦ‬ ‫ّ‬

‫ﻋﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﺫﺏ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻛﻠﻴﻢ ﭼﻪ ﻛﺬﺑﻰ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻳﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ َﺯ ِ‬ ‫ﻣﻘﺼﺮ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻠﻴﻞ‬ ‫ﺑﺮ ﻛﺬﺑﺶ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺩﻳﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﻛﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﺫﺏ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻣﺎ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ‬ ‫ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻓﻌﺎﻝ‪.‬‬

‫‪٣١٩‬‬

‫‪١٢٩‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻰ ﭘﺎﺷﺎ ﻭﺯﻳﺮ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫‪ ...‬ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ُﻣﻌﻴّﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ )ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻏﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ( ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ‬

‫ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ َﺍﺧ َﺮﺏ ِﺑﻼﺩ‬

‫ﺣﺒﺲ ﻧﻤﺎﻳﻰ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻜﺎﺳﺖ(‪ .‬ﻳﻚ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ‬

‫ﺣﺠﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ّ‬

‫ﻦ ﻋِ ﻨﺪ ﺍﻪﻠﻟ ِﺍﺗﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﻗﻮﻝ ﺣﻖ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣِ ْ‬

‫ﺭﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻋﻬﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪ ،‬ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺄﻥ ﺣﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﺣﺪﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ‬ ‫ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭﻟﻜﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﻴﺮ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻧِﺴﺎء‬

‫ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ َﻣ َﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﺛﺮﻯ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ﻧﺮﺳﻴﺪ‪ ...‬ﺍﮔﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻣﻰ ﺷﺪﻯ‪ ...‬ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺴﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻰ‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ُﻏ َﺮ ِ‬ ‫ﺣﺪ‬ ‫ﻑ َﻣﺨﺮﻭﺑﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ )ﻋﻜﺎ( ﺳﺎﻛﻦ ﻣﻰ ﺷﺪﻯ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺑﻪ ّ‬ ‫ﻭﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻋﻠﻰ َﻣ ِﻦ ﺍﺗ‪َ ‬ﺒ َﻊ ﺍﻟ ُْﻬﺪﻯ‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻰ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ ﻭ ﻗﺒﺢ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﻮﻯ‪.‬‬ ‫‪‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺭﺃﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ‬

‫ﺣﺠﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‬ ‫ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ِﺍﺗﻴﺎﻥ‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ‬ ‫ﺳﺎﺣﺖ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺁﻣﻞ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ‬

‫ِ‬ ‫ﻻ ْﻣ ُﺮ ِﺑ ِ‬ ‫ﻜﻢ ﻟﻰ ﺃ ْﻭ َﻋﻠَﻰ‪.‬‬ ‫ﻴﺪﻙَ ﻭ َﺍﻧﺎ‬ ‫ﺣﺎﺿ ٌﺮ ِﺗﻠْﻘﺎَء َﺳﺮﻳ ِﺮ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ‬ ‫ﺎﺣ ُ‬ ‫ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺍ َ‬ ‫ِﻚ َﻓ ْ‬ ‫‪‬‬ ‫‪) ٣٢٠‬ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮﻡ‪ ،‬ﻟَﻪ ﻳﺎ َﻋ َﻠﻴﻪِ ﻣﻦ ﺣﻜﻢ ﻛﻦ(‪.‬‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻌﺪﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ َﺍ َﻋ ّﻢ ﺍﺯ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ‬

‫ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﻄﻌﴼ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ّ‬

‫ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻯ ﻛﻠﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻞ ﻭﺟﻮﻩ ﻫﻤﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺟﺰﺍﻯ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺑﺰﺭﮒ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬

‫ﺗﺼﻮﺭ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺜﻞ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ‪ُ ،‬ﻣ ِ‬ ‫ﺬﺑﺬﺏ ﻭ ﻫﺮﺩﻡ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎ ﻣﻠﻞ ﻭ‬ ‫‪١٣٠‬‬

‫ُﺩ َﻭﻝ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺫﻳﻠﺸﺎﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻏﻴﺮ‬

‫ﺭﻭﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻟﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ‬

‫»ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ« ﻭ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ »ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ« ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ! ﺍ ّﻣﺎ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻰ‬

‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻼﻙ ﺍﺻﻠﻰ‪،‬‬

‫ﻻﺑﺪ ﺑﺮ‬ ‫ﻣﺪﻋﺎ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬ ‫ﻧﻴﺖ ﻭ ّ‬ ‫ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻋﻠﻤﺎء«‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﻯ ﺍﺭﺽ ﻭ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﻠﻴﺪﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻀﺎﻭﺕ‬ ‫ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﴼ ﻫﻴﻜﻞ‬

‫ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﺩﺭﺍﻛﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻭ‬ ‫ﻧﺼﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ‬ ‫ّﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﻮﮔﻴﺮﻯ ﻭ‬ ‫ﺗﻌﺼﺐ ﻓﻘﻂ ﺁﻳﻪ ﻳﺎ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﺟﻮﻩ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻛﺜﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻰ‬

‫ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻼﻣﺖ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﴼ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻞ ﺧﺎﺻﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻧﻈﻤﻪ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﻣﺜﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻜﺎﺕ‬ ‫ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ‪ ٣٢١‬ﻳﺎ ﺗﺤﺮﻳﻢ‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻛﻨﻴﺰ ﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫‪٣٢٢‬‬

‫ﻧﻘﺎﺋﺼﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺖ‬

‫‪٣٢٣‬‬

‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﻭ ﻳﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺻﻞ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬

‫ﻨﺘﺨﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻭ‬ ‫ﺨ ِﺐ ُﻣ َ‬ ‫ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ ُﻣﻨ َﺘ َ‬

‫ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻧﺴﺒﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﻓﺪﺭﺍﻝ‪ ،‬ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﺜﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻧﻈﻤﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺫﻛﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ٣٢٤.‬ﻟﺬﺍ ﻫﻢ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻫﻢ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﻨﻔﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ‬

‫ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﻧﻴّﺎﺕ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ‬

‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺧﺎﺹ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻳﺎ ﻧﻈﻤﻰ ﺧﺎﺹ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻴﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺷﻰ ﺧﺎﺹ ﻳﺎ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ ﺧﺎﺹ‬

‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻳﺎ ﺗﻘﺒﻴﺢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﻃﺒﻖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬ ‫‪١٣١‬‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﻣﺘﺤﺪﮤ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻧﻈﻢ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۱۴‬ﺗﺎ ‪ ۲۲‬ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﻞ‪ ،‬ﻫﻤﮥ َﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﺎﻟﻢ ِﺑﻼﺍﺳﺘﺜﻨﺎء ﻧﻘﺎﺋﺺ ﻓﻄﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ‬

‫ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﺜﺒﺘﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﺑﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻋﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﺋﺺ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﺰﺋﻴّﮥ ﺑﺸﺮﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻈﻢ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫‪٣٢٥‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﻣﺪﺭﻛﻰ‬

‫ﻼ‬ ‫ﺟﺰ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺟﺪﻳﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺿﻤﻦ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‪ ،‬ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﻗﺴﻤﺸﺎﻥ ﺩﻫﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺭﺳﻤﴼ ﺍﺯ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳ ِﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻛﻪ ُﻣﺘّﻘﻰ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﻭ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ‬

‫ﻓﺮﻭﺵ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﺣﺸﻴﺶ ﻭ ﻫﺮﻭﺋﻴﻦ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ — ﻭ ﺣﺮﻣﺖ ﺗﻨﺰﻳﻬﻰ ﺩﺧﺎﻧﻴﺎﺕ —‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺎﺵ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﻙ‬ ‫ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺩﺧﺎﻧﻴﺎﺕ ﻣﺼﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﻭﺩ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ! ﺍﺗﻔﺎﻗﴼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺩﻓﺎﺗﺮ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻩ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﮥ ﮔﺪﺍ‪،‬‬ ‫ِ‬

‫ﻻﺑﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‪ ،‬ﺟﺰء ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ‬

‫ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻴﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺟﻨﺎﺱ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﺍﺩﻭﻳﮥ ﺑﺪ ﺑﻮ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ ،‬ﺑﺎﺏ ‪ ۷‬ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ‪ ۹‬ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﺑﺪ ﺑﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‬

‫ﻭ ﺟﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺣﺘﻰ ﺍﺩﻭﻳﻪ ﺟﺎﺕ ﺭﺍ‬

‫ﺣﺮﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻏﺬﻳﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ‬

‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ‪ ٣٢٦.‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺎﻟَﻤﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﻣﺘﻮﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﺡ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻠّﺖ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻟﻄﻔﴼ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪۳۳۵‬‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪١٣٢‬‬

‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻏﺮﺑﻰ ﻳﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻳﺎ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺭﺑﻂ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻳﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻉ ﺑﺮ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺱ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻳﺎ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ‪ ...‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬

‫ﻣﺴﺘﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﻨﺒﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﻣﺤﻘﻖ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻓﻘﻂ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ‬

‫ﺍﻟﻤ ‪‬ﺪﻋﻰ )ﺩﻟﻴﻞ‬ ‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﺩ ّﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻟ َﺒﻴ َﻨ ُﺔ َﻋﻠَﻰ ُ‬

‫ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻻﻳﻞ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ‬

‫ﻋﻜﺲ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺮﺕ ﻭ ﭘﻼﻫﺎﻯ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭﻫﻢ ﺯﺩﻩ! ﺍﻣﺎ ﺑﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﻠﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﻴﺮﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻣﺎﻧﺖ‬

‫ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻓﻨّﻰ‬

‫ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻃﺒﻘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﮤ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺗﺎﺯﻩ‬

‫ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﺘﺎﻳﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪،‬‬ ‫ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻤﻠﻜﺖ‬

‫ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻧﺰﺩِ ﺧﻮﺩِ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪٣٢٧‬؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ‬

‫ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻼﻑ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ‬ ‫ﻋﺪﻡ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ّ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ٣٢٨‬ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻣﻮﺍﺿﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ :‬ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ؛ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺭﺷﻮﻩ‬

‫ﻼ ﺍﺭﺗﺸﺎء؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻏﻞ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ‬ ‫ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﻛ ً‬ ‫ﺩﺳﻴﺴﻪ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺳﻴﺌﺎﺕ‬

‫ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ؛ ﻟﺰﻭﻡ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺳﻰ ﻭ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺤﻨﺎء ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﻤﺎﺭ؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ُﻣ ِ‬ ‫ﺴﻜﺮﺍﺕ؛ ﻭ‪....‬‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻫﺮ ﺫﻟّﺘﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻭﻃﻦ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻫﺘﻚ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻀ ّﺮﺕ ﻣﻠّﺖ‬

‫‪٣٢٩‬‬

‫‪١٣٣‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ِﻚ ﺍﻟ ُْﻤﻠﻮﻙ ِﻭ ﺍﻟ ُْﻤﻠﻮﻙُ ﻭ ﺍﻟ َْﻤ ْﻤﻠﻮﻙُ ‪ِ .‬ﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻋﻠﻰ‬ ‫ﻜﻢ َﻋﻠﻰ َﺍ ْﻣ ٍﺮ َﻳ ْﺮﺿﻰ ﻣﺎﻟ ُ‬ ‫ﻀ ‪‬ﺮ ُﻉ ِﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﺍ ْﻥ ﻳﻮ ِّﻓ َﻘ ُ‬ ‫ِﺍﻧّﻰ َﺍ َﺗ َ‬ ‫ُﻛﻞِّ َﺷﻰء َﻗﺪﻳ ٌﺮ )ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ ُﻣﻠﻮﻙ)ﺷﺎﻫﺎﻥ( ﻭ ُﻣﻠﻮﻙ ﻭ َﻣﻤﻠﻮﻙ )ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻠّﺖ( ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻫﺮ‬ ‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‬ ‫ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ(‪) .‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ‪(۲۲۳‬‬

‫ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻛﺎﻓﻰ ﻭ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻘﺸﻪ‬ ‫ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺒﺎﺣﺜﺎﺕ ﻭ‬

‫ﻣﺠﺎﺩﻻﺕ ﻃﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺘﻰ ﻧﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻃﺮﺣﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ‬

‫ﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺴﻮﺏ ﻧﺴﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﻛﻪ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻣ ّ‬ ‫ﻣﻜﺮ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ‬

‫ﻼ‬ ‫ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻨﺪﺩ‪ .‬ﻣﺜ ً‬

‫ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳ ّﺮﻯ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻠّﺐ ﻭ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﻭ ﺭﺷﻮﺕ ﻭ ﺗﺨﻮﻳﻒ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺤﺰﺏ ﻭ ﺗﺸ ّﻌﺒﻰ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻧﺘﺴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺣﺰﺑﻰ ﻣﻌﻴّﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ‬ ‫ّ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎﻯ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻭﺟﻪ ﺟﻬﺎﻥ ِ ﻣﺘﺤ ّﻮﻝ ﺭﺍ‬

‫ﻼ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺗﻔﻜﻴﻚ‬ ‫ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺨﺒﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺘﻔﺴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮ ّﺩﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ُﺍ َﻣﻨﺎِء ُﻣﻨ َﺘ َ‬

‫ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺷﻐﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﭙﺰﻳﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟّﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻛﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺁﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﺟﺮﺍِء ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺣﻖ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ‬

‫ﻼ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ‫ﺑﺸﺮ‬ ‫ﺗﺠﺴﻢ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﺍﻳﺞ ِ ﻣﻮﺟﻮﺩ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻛﺸﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﻭﻃﻨﺸﺎﻥ ﺳﺮ ﭘﻴﭽﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﮥ‬ ‫ّ‬ ‫‪١٣٤‬‬

‫ﻣﻠّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﻪ ﻭ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ‬

‫ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭ ﻛﻤﺎﻝ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺋﻴﻦ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺎﻓﺎﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﻗ ّﻮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻭﻟﻴﺎِء ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ‬

‫ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺪﺩ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ‬ ‫ﻃﻮﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺍﺳﺎﺱ‬ ‫ّ‬

‫ﺴﻦ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻋﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ُﺣ ِ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻣﺮ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ‬ ‫ﻧﺎﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ َﻃ َﺒ ِﻖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺆﺳﺴﺎﺗﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻼﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ‬ ‫ﺗﻘﺪﻡ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ‬ ‫ﻛﻪ ﺳﺎﻛﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ّ‬

‫ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺷﺮﻁ‬

‫ﺍﺟﺮﺍِء ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻣﺘﺒﻮﻋﺸﺎﻥ‬

‫ﺟﺪ ﻭ ﺟﻬﺪﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺩﻳﺎﻧﺘﺸﺎﻥ ﻣﻮﻛﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻰ ّ‬

‫ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺍﺯ َﺍﻧﺤﺎء ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﻘﺾ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﺸﺎﻥ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ‬

‫ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎ‬

‫ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﻮء ﻇﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ‬

‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﻜﻞ ﺳﺎﺯﻧﺪ؛ ِ‬ ‫ﻭﺍ ّﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬

‫ﭼﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭘﺮ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺯﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ‬ ‫‪١٣٥‬‬

‫ﻦ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ‬ ‫ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺶ ﻣﺘﺰﺍﻳﺪﴽ ﻣﺘﻜﻰ ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﻇ ّ‬ ‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﺑﻦ ﺍﻟ َﻮﻗﺖ« ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺁﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ‬ ‫ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ » ِﺍ ُ‬ ‫ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻧﻪ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﴽ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﴼ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﻯ‬ ‫ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﺤﺮﻓﺸﺎﻥ‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭ‬ ‫ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍء ﺑﻰ ﺧﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﻧﻪ ﻃﻤﻊ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ ّ‬

‫ﺗﺤﺼﻴﻞ ﭘﺎﺩﺍﺵ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﻣﺎﻧﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ‬

‫ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭘﺎﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﺷﺎﻥ‬ ‫ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﻼﺩﻯ ﻛﻪ ﺳﺎﻛﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻭ‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﺸﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ‬ ‫ﺧﻮﺩﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺸﻨﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺳﻮء ﻇﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻫﺮﺍﺳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻛﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﺴﻰ ﻣﺸﻜﻞ ﻭ‬

‫ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺳﺖ ﺍ ّﻣﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺣﺎﺭﺳﻪ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺑﺎﻧﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﻤﺴﻚ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺣﺒﻞ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ ﻣﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺳﻠﻮﻙ ﺩﺭ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺶ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ّ‬

‫ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺮﻭﻳﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮﺍ ﺭﺍﻩ‬

‫ﻣﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﻫﺎ ﻭﭼﺎﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻭﻇﺎﺋﻒ ﺧﻄﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ َﻣﺮﺿﻰ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﻭ‬

‫‪٣٣٠‬‬

‫ﺒﻴﻦ‪.‬‬ ‫ْﻀﻼﻝُ ﺍﻟ ُْﻤ ْ‬ ‫ْﺤ ِّﻖ ِﺍ ّﻻ ﺍﻟ ‪‬‬ ‫ْﺤ ‪‬ﻖ‪َ ،‬ﻭ ﻣﺎ َﺑ ْﻌ َﺪ ﺍﻟ َ‬ ‫َﻭ ﻫﺬﺍ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َ‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ »ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ«‪ ،‬ﺫﻳﻞ ِ ﻟﻐﺖ »ﻭﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟ ﻭﺭﻗﺎء«‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ‪:‬‬

‫‪...‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺭ ﺗﻬﻴﮥ ﺷﻐﻠﻰ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﮥ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻨﺸﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﮐﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﭘﻴﻤﺎﻥ )ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‬

‫ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﻟﺘﺰﺍﻡ ﺭﮐﺎﺏ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻨﺸﻰ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ‬ ‫‪١٣٦‬‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻟﺠﻨﻪ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﻳﻢ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ّ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳّﻪ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺬﺑﻮﺣﻰ ﺑﻪ َﺯﻋﻢ ِ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ ﺷﺮﻁ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﻋﺪﻡ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ‬

‫ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮﻯ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺑﻼﺩﺭﻧﮓ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﺍﺩﻡ‪...‬‬

‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻌﺒﻴﺮﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﻘﻴﺪ ﻋﺰﻳﺰﻯ‬ ‫ﻣﺆﻳﺪ ﺳﻮِء‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺁﻥ‬ ‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ؟‬ ‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻄﻼﻥ ّ‬

‫ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٣١‬‬

‫ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ‬

‫ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻣﻴﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻰ ﺑﻰ ﺳﻰ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ!)ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺧﺮﻣﻦ ﺍﺩﺏ ﻭﻫﻨﺮ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ‪ ،۱۲‬ﺳﺎﻝ‪۱۳۸۰‬ﻩ ﺵ‪(.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻛﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺭﺍﺩﻩ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ‬

‫ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ‪ ،‬ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺘﮕﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ‬

‫ﻭﻗﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻌﻰ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺘﻰ ﻣﺘﺮ ّﻗﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ‬

‫ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻫﻨﺮﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺸﺮ‬

‫ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﻼﺵ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٣٢‬‬

‫ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪ ﻭﺳﻴﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻀﻼ ﻭ‬

‫ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ‬ ‫ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻧﺎﻗﺺ‬

‫ﻭ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺟﻮ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺸﺮﻯ‪ ،‬ﻣﺎﻳﮥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ٣٣٣.‬ﻟﺬﺍ ﭼﺮﺍ ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻰ‬ ‫‪١٣٧‬‬

‫ﺑﻰ ﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ‬

‫ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎء ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺾ‪ ،‬ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﻋﻜﺲ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻋﻄﺎء ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻟﻘﺐ » ِﺳﺮ« ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺪ‬

‫ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ‬ ‫ﺁﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﺳﻨﺪﻯ — ﭼﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ‪ ۱۲۹‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ‬

‫ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ — ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۶‬ﺍﺯ ‪ ۸‬ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻌﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ — ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺪﺍ ّﻗﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ِﺣﺮﻛﺖ ِﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻧﺒﻮﺩﻥ‬

‫ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻜﺎﺕ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺸﺎﻥ ِﺳﺮ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻋﻄﺎء ﻧﻤﻮﺩﻥ‬

‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭﴽ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻋﻠﻢ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻏﺮﺏ‬

‫ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ‬ ‫ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ‬

‫ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﺭ ّﺩ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ »ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻓﻘﺮﺍء ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ«‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻼﻃﻴﻦ! ﻭ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﻰ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮥ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﻜﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ‬ ‫ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺣﻜﻢ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﺮﴽ ﻣﻨﻈﻤﴼ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ‬

‫ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﻔﺎ )ﻣﺜﻞ ﺍﻟﻨ‪‬ﻔﻴﺮ(‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۱‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺳﺎﻳﺮ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺍﺯ‬

‫ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻏﻨﻰ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ ﻭ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﻣﺤﺒﻮﺏ ُﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻘﺎﺏ‬ ‫ﺗﺸﻴﻴﻌﻰ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺁﻥ‬ ‫ِ‬ ‫‪١٣٨‬‬

‫ﻭ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺻﻌﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﺮﺑّﻰ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺮﮔﺰ‬

‫ﻭﺟﻬﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺫﮐﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ‬ ‫)ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ِ ﻫﺪﺍﻳﺖ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۹‬ﺹ ‪!(۳۷۵‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻬﻤﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ‬

‫ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﻯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﻭﺳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺷﺮﻕ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻏﺮﺏ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻟﻮﺡ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺷﺮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻌﻰ‬

‫ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻭ ﻓﺮﺿﻴﮥ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻻﺑﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ — ﻣﺜﻞ ﺻﺪﻫﺎ‬

‫ﻧﺺ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺏ ُﻣﻨْﺬُ ﻋِ ‪‬ﺪﺓِ ُﻗ ُﺮ ٍ‬ ‫ﻴﺠﺮﻯ‬ ‫ﻭﻥ َﻗ ْﺪ َﺳﻄﺎ َﻋﻠﻰ ﺍﻟ َْﺸ ْﺮ ِﻕ ِﺑ َﺮ ْﺟﻠِﻪ َﻭ َﺧﻴﻠِﻪِ َﻭ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻻ ِٓﻥ ُﻣ ْﺴ َﺘ ِّﻤﺮﺃ َﻭ َﺳ ْ‬ ‫ِﺍ ‪‬ﻥ ﺍﻟْ َﻐ ْﺮ َ‬ ‫ِ‬ ‫ﺻ ْﻮ َﻟ َﺔ ْﺍﻻ ُﺳ ُﻮﺩِ‬ ‫ﻳﻮﻡ ﺍﻟْﻨ‪‬ﺸ ُﻮ ِﺭ َﺣ ُ‬ ‫ﺍﻟ ُْﻬﺠ ُﻮ ُﻡ ِﺑ َ‬ ‫ﻴﺚ َﺗﺮﻯ ُﺟﻴﻮﺷﺄ َﻋ َﺮ ْﻣ َﺮ َﻣ ًﺔ َﺗﺼ ُﻮﻝُ َ‬ ‫ﻤﻴﻊ ُﻗ ّﻮﺍﺗِﻪ ُﻣﺴ َﺘ ِﻤ ّﺮﴽ ﺍﻟﻰ ِ‬ ‫ﺠ ِ‬ ‫ﺍﻟﺸ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻏﺎﺑﺎﺕ ﺍﻟ َﻐ ْﺮ ِﺏ ِﺍﻟﻰ َﻣ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﻴﺶ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻟﺼ ْﻨ َﻌﺔِ ﻭ َﺟ ٌ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْﺜ‪ْ ‬ﺮ َﻭﺓِ َﻭ َﺟ ٌ‬ ‫ﺮﻕ‪ .‬ﻣِ ﻨﻬﺎ‪َ :‬ﺟ ٌ‬ ‫ﻣِ ْ‬ ‫ﻴﺶ ﻣِ ْ‬ ‫ﻴﺎﺩﻳﻦ ‪‬‬ ‫ﻦ ‪‬‬ ‫ﻴﺶ ﻣِ َ‬

‫ﻦ ِْ‬ ‫ِ‬ ‫ﻦ ﺍﻟ َْﻤﻌﺎ ِﺭ ِ‬ ‫ِﺸﺎﻓﺎﺕ ﻭ ُﺟﻨ ُﻮ ٌﺩ‬ ‫ﺍﻻ ْﻛﺘ‬ ‫ﻦ ﺍﻟ‬ ‫ﻑ َﻭ َﺟ ٌ‬ ‫ْﺴﻴﺎﺳﺔِ َﻭ َﺟ ٌ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْﺘِّﺠﺎ َﺭﺓِ ﻭ َﺟ ٌ‬ ‫ﻴﺶ َﻣ َ‬ ‫ﻴﺶ ﻣِ َ‬ ‫َ‬ ‫ﻴﺶ ﻣِ َ‬ ‫ﻣِ َ‬

‫ﻮﺣﺎﺕ ﻓﻰ ُﻛﻞِّ ِﺟ ِ‬ ‫ﻦ ُﺟ ْﻤﻠِﺔِ‬ ‫ﻬﺎﺕ ﺍﻟ َْﺸ ِ‬ ‫ﻼﺡ ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ﻗﺎﻃ ٍﻊ َﻭ َﺗ ْﻔ َﺘ ُﺢ ُﻓ ُﺘ‬ ‫ﺮﻕ َﻭ ﻣِ ْ‬ ‫َﺟﺮﺍ َﺭ ٌﻩ َﺗ ُ‬ ‫ﺼﻮﻝُ ﻣِ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْ َﻐ ْﺮ ْ‬ ‫ﺏ َﺑ ِﺴ ٍ‬ ‫َﻴﺲ ﻟ َُﻪ ُﻣﻘﺎ َﻭ َﻣ ٌﺔ ﻟ ِ‬ ‫ﺍﻟﺼﺎ‪َ ِٔ‬ﻠﺔِ َﻭ‬ ‫ﺍﻟﺸ ُ‬ ‫ﺪﻳﺪﺓِ ﻓﻰ ﺍ َ‬ ‫ْﺠ َ‬ ‫ْﺠﻴ ُﻮ ِ‬ ‫ﺵ ّ‬ ‫ﺍﻟﺼﻴﻨ َﻴﺔِ َﻭ ‪‬‬ ‫ﻗﺎﻟﻴﻢ ّ‬ ‫ِﻬﺬﻩِ ﺍﻟ ُ‬ ‫ﺮﻕ ﻟ َ‬ ‫ُﻓﺘ ُﻮﺣﺎﺗِﻬﺎ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻻ ِ‬

‫ْﺠ ُﻨﻮﺩِ‬ ‫ﺘﺎﺝ‬ ‫ﻜﻴﻢ ْ‬ ‫ِﺐ ﻫﺬﺍ ﺍ َ‬ ‫ﻈﻴﻢ ﻭ ﻻ ْ‬ ‫ْﺤ ُ‬ ‫ﺍﻟ ُ‬ ‫ﻳﺤ ُ‬ ‫ﺍﻟﺠﺮﺍﺭﺓِ ﺍﻟﻘﺎﻫِ َﺮﺓِ َﺍ َﺑﺪﺃ‪َ .‬ﻓﺎﻟ ِّﺮ ُﺟ ُﻞ ﺍﻟ َ‬ ‫َ‬ ‫ﻳﺪﺭِﻙُ َﻋﻮﺍﻗ َ‬ ‫ﻻﻣ ِﺮ ﺍﻟ َﻌ ِ‬ ‫ﺼ ‪‬ﻮ ُﺭ‬ ‫ْﺠ ُ‬ ‫ِﺐ ْ ُ‬ ‫ﻦ ﻓﻰ َﻋﻮﺍﻗ ِ‬ ‫ﻟﻴﻞ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﺴ ِ‬ ‫ِﺍﻟﻰ َﺩ ٍ‬ ‫ﻠﻴﻞ َﺗ َﻤ ‪‬ﻌ ْ‬ ‫ﺒﻴﻞ‪ِ .‬ﺍﺫﺃ َﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟ ُ‬ ‫ﺍﻻﻣﻮ ْﺭ‪َ .‬ﻫ ْﻞ ُﺗ ُﺘ َ‬ ‫‪‬ﺮﺟ ُﻞ ﺍﻟ َ‬

‫ﺍﻟﺰ ِ‬ ‫ﻦ َﺳ َﻄ ِ‬ ‫ِﻠﺸ ِ‬ ‫ﻌﺪﻳﻞ‬ ‫ﺮﺗﻴﺐ َﻭ ﺍﻟْﺘِّ‬ ‫ﻣﺎﻥ ِﺑ َﻮﺳﺎ‪ِ ِٔ‬ﻞ ﺍﻟﺘ‪‬ﺪﺑﻴ ِﺮ ﻭﺍﻟْ َﺘ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺮﻕ ﻣِ ْ‬ ‫ﺍﻟ ُْﻤﺤﺎ َﻓ َﻈ ُﺔ ﻟ َ‬ ‫ﻮﺍﺕ ﺍﻟ َﻐ ْﺮ ِﺏ ﻓﻰ ُﻣ ْﺴ َﺘ ْﻘ َﺒ ِﻞ ‪‬‬

‫ﻜﻞِّ ِﺍ ٍ‬ ‫ِﻭ ﻟَﻮ‬ ‫ﻈﻴﻢ‪َ .‬ﻓ ِﺒﻨﺎًء َﻋﻠﻰ ﺫﻟﻚ‬ ‫ﻛﺎﻥ ِﺑ ُ‬ ‫ﻤﻦ؛ َﺑﻞ ِﺍ ‪‬ﻥ ﺍ ُ‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻘﺎﻥ؟‪ .‬ﻻ َﻭ َﺭﺑّﻰ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ْﺣ ِ‬ ‫ﻻﻣﻮ َﺭ ﻓﻰ َﺧ َﻄ ٍﺮ َﻋ ْ‬ ‫َ‬ ‫ﻮﻥ ﻓِﻰ ﺍ ْﻛﺘ ِ‬ ‫ﺍﻟﺸ ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ﺳﺎﺋﻂ َﻓﻌﺎﻟ ٍ‪‬ﺔ ُﻳﺤﺎﻓِﻈ ُﻮ َﻥ ِﺑﻬﺎ َﻋﻠﻰ ﻋِ ِّﺰﻫِ ْﻢ َﻭ‬ ‫ِﺸﺎﻑ َﻭ‬ ‫ﺮﻕ ﻳ َﺘ َﻤ َﻌﻨّ َ‬ ‫َﻳﻘ َﺘﻀﻰ َﺍ ‪‬ﻥ َﺍ َ‬ ‫ﻫﻞ ‪‬‬ ‫ﻚ ِﺍ ‪‬ﻥ ُﻛ ‪‬ﻞ ﺍﻟ َﻮﺳﺎ‪ِ ِٔ‬ﻂ‬ ‫ﺮﺏ‪َ .‬ﻓﻼ َﺷ ‪‬‬ ‫ﻦﺍ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟ َﻐ ِ‬ ‫ﻭﺍﺳﺘِﻘﻼﻟ ِ​ِﻬ ْﻢ َﻭ ﺫِ ﻣﺎ ِﺭﻫِ ْﻢ ﻣِ ْ‬ ‫َﺷ َﺮﻓ ِ​ِﻬﻢ ْ‬ ‫ﻻﻳﺎﺩِ ﻯ ﺍﻟﻌﺎ ِﺑ َﺜﺔِ ﻣِ َ‬ ‫َﻣﻌﺪ ُﻭﻣ ٌﺔ َﻭ ﺍﻟ َﻮﺳﺎ‪ِ ‬ﻞ َﻣ ْﻔﻘ ُﻮ َﺩ ٌﻩ ِﺍ ّﻻ ﺍﻟ ُﻘ ‪‬ﻮ َﺓ ِ‬ ‫ﺍﻟﺼﻮ َﻟ َﺔ‬ ‫ﺍﻟﺴ ْﻄ َﻮ َﺓ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ‬ ‫ﻜﻮﺗﻴﺔِ َﻭ ‪‬‬ ‫ﺍﻻﻟﻬﻴّﺔِ َﻭ ﺍﻟ ُﻘﺪ َﺭ َﺓ ﺍﻟ ‪‬ﺮﺑّﺎﻧﻴﺔِ َﻭ ‪‬‬ ‫ِٔ‬ ‫ٍ‬ ‫ﻞِّ‬ ‫ٍ‬ ‫ﺖ َﺷ ْﻤ َﻞ ُﻛ َﻋﻨ ُﻮﺩ َﻭ َﺗ ْﻬ ِﺰ ُﻡ‬ ‫ّ‬ ‫ﻮﻡ َﻭ ُﺗ َﺸ ِّﺮ ُﺩ ُﻛ ‪‬ﻞ ُﺟﻨ ُﻮﺩ َﻭ ُﺗ َﺸﺘِّ ُ‬ ‫ﺍﻟﻼﻫ ُﻮﺗﻴﺔِ ‪ِ .‬ﺍﻧ‪‬ﻤﺎ ﻫﺬﻩ ُﻗ ‪‬ﻮ ٌﺓ ُﺗﻘﺎ ِﻭ ُﻡ ُﻛ ‪‬ﻞ ُﻫ ُ‬ ‫ﺠ ٍ‬ ‫ﻴﺶ َﻛﻤﺎ َُﺳ َﺒ َﻖ ﻓﻰ ﺍﻟْ ُﻘ ِ‬ ‫ﻻﻭﻟﻰ )ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺜﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺮﻭﻥ ﺍ َ‬ ‫ُﻛ َﻞ َﺟ ٍ‬ ‫‪١٣٩‬‬

‫ﺍﻟﺸ ِ‬ ‫ﺮﻕ ﺍﻻ َٓﻥ َﺍ ْﻥ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ )ﻉ( ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ (...‬ﻓﻴ ْﻨ َﺒﻐﻰ ِﺍﺫﺃ ِ َ‬ ‫ﻻ ِ‬ ‫ﻫﻞ ‪‬‬

‫ﻴﺶ َﻛ ٍ‬ ‫ﻜ ٍ‬ ‫ﻬﺎﺟ ٍﻢ‬ ‫ﺜﻴﻒ ُﻣ ِ‬ ‫ﻜﻮﺍ ِﺑ ُﻘ ‪‬ﻮﺓٍ ﻗﺎﻫِ َﺮﺓٍ ِ‬ ‫ﺍﻟﻬ ٍﻴﺔ َﻭ ُﻗﺪ َﺭﺓٍ ﺑﺎﻫِ َﺮﺓٍ َﻣ َﻠ ُ‬ ‫ﻳ َﺘ َﻤ ‪‬ﺴ ُ‬ ‫ﻮﺗﻴﺔ َﺣﺘﻰ ﻳﻘﺎ ِﻭ ُﻣﻮﺍ ِﺑﻬﺎ ُﻛ ‪‬ﻞ َﺟ ٍ‬ ‫ﺍﻟﺸ ِ‬ ‫ِﺤ ٍﺔ ﻗﺎﻃِ َﻌ ٍﺔ‬ ‫ﺮﻕ؛ َﺑ ْﻞ ﻳ ْﻔ َﺘﺤ ُﻮﺍ ِﺑﻬﺎ ِﺗﻠ َ‬ ‫ْﻚ ﺍﻟﻘِ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْ َﻐﺮﺏ ِﺍﻟﻰ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﺤﺼﻴ َﻨ َﺔ ُ‬ ‫ﺠ ‪‬ﻬ َﺰ َﺓ ِﺑﺎ ْﻋ َﻈ ِﻢ َﺍ ْﺳﻠ َ‬ ‫ﺍﻟﻤ َ‬ ‫ﻼﻉ َ‬ ‫ﻣِ َ‬

‫ﻮﺍﺩ َﺟ َﻬﻨ‪ٍ ‬‬ ‫ﻦ َﻣ ٍ‬ ‫ﻴﺸ ُﻬﻢ َﻣ ْﻌ ِﺮ َﻓ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﻗﺎ‪ُ ِٔ‬ﺪ ُﻫ ُﻢ‬ ‫ﻣِ ْ‬ ‫ﻼﺣ ُﻬ ُﻢ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻭ َﺟ ُ‬ ‫ﻤﻴﺔ‪َ ،‬ﻭ َﺳﻴ ُﻔ ُﻬﻢ َﻛﻠ َِﻤـ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ِﺳ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ﻤﻮﺍﺕ ﺍﻟ ُﻌﻠﻰ َﻭ ﺯﺍ ُﺩ ُﻫ ُﻢ ﺍﻟﺘ‪َ ‬ﻮ ‪‬ﻛ ُﻞ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ‬ ‫ﺍﻟﺴ‬ ‫ﻼء ﺍ َ‬ ‫ﺏ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﺘ‪‬ﻘﻮﻯ َﻭ َﻇﻬﻴ ُﺮ ُﻫ ُﻢ َ‬ ‫ﻻﻋﻠﻰ َﻭ َﻧﺼﻴ ُﺮ ُﻫﻢ َﺭ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﻤ ُ‬

‫ﻦ َﺷ ِ‬ ‫ﺪﻳﺪ ﺍﻟْ ُﻘﻮﻯ‬ ‫ُﻗ ‪‬ﻮ ُﺗ ُﻬﻢ‬ ‫ٌ‬ ‫ﺗﺄﻳﻴﺪ ُﻣﺘﺘﺎ ِﺑ ٌﻊ ﻣِ ْ‬

‫‪٣٣٤‬‬

‫)ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻗﺮﻥ ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﻮﺍﺭﻩ‬

‫ﻧﻈﺎﻣﺶ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ‬ ‫ﻗﻮﺍﻳﺶ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻳﻮﻡ ﻧﺸﻮﺭ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻤﻠﮥ‬

‫ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻤﻠﮥ ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎﻯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺷﺮﻕ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻟﺸﻜﺮﻫﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ‪:‬ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ‪ ،‬ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺟﻬﺎﺕ ﺷﺮﻕ ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﻣﻰ‬ ‫ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺳﻼﺡ ﻗﺎﻃﻊ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﭼﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ ٣٣٥.‬ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻕ‪ ،‬ﺍﺑﺪﴽ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻗﺎﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺮﺩ ﺣﻜﻴﻢ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺍﻯ ﺭﺟﻞ ﺟﻠﻴﻞ )ﺗﻮﻟﺴﺘﻮﻯ( ﺩﺭ‬

‫ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﻰ ﻛﻦ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﻓﻈﮥ ﺷﺮﻕ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﮥ ﻏﺮﺏ‪ ،‬ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ‬

‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭﻟﻮ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟ ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ! ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺷﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻛﺘﺸﺎﻑ‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﮔﺮ ﻏﺮﺏ‬ ‫ﻭﺳﺎﺋﻂ ﻛﺎﺭﺁﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ّ‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﻜﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﻞ ﻭﺳﺎﺋﻂ‪ ،‬ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻭ ﻛﻞ ﻭﺳﺎﺋﻞ‪ ،‬ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ‬

‫ﻗﻮﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻻﻫﻮﺗﻰ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻫﺮ‬

‫ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻫﺮ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﮔﺮ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﻣﻰ‬ ‫ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻛﻞ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻝ ﮔﺬﺷﺖ‪ ...‬ﭘﺲ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺍﻻﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻗﻰ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﮤ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻴﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﭼﻨﮓ‬

‫ﺯﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺮ ﻟﺸﻜﺮ ﻣﺘﺮﺍﻛﻢ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ )ﻗﻮﮤ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ( ﺁﻥ ﺩﮊﻫﺎﻯ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﻗﺎﻃﻊ ﻣﻮﺍﺩ ﺟﻬﻨﻤﻰ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺍ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﻤﺸﻴﺮﺷﺎﻥ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺳﻼﺣﺸﺎﻥ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻡ‪ ،‬ﻟﺸﻜﺮﺷﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ‬ ‫‪١٤٠‬‬

‫ﺳﺮﺩﺍﺭﺷﺎﻥ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﻼء ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﺗﻮﺷﻪ‬

‫ﺷﺎﻥ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻗﻮﻩ ﺷﺎﻥ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﻛﻤﻚ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﺍﺯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ‬

‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻫﻢ ﺑﺎ ﺭﻭﺳﻴﮥ ﺗﺰﺍﺭﻯ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻛﺎ‪.‬ﮒ‪.‬ﺏ‪.‬‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۲۷‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻭﺳﻴﮥ ﺗﺰﺍﺭﻯ ﻗﺒ ً‬

‫ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ‬ ‫— ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭼﭗ — ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻛﺜﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﺿﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺧﻼﺻﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻭﻟﻴﮥ‬ ‫ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﺭﺍ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻤﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻣﻰ ﺿﺪ ﺩﻳﻦ ﺑﺎ ﺍﺳﻤﻰ ﺧﺎﺹ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪،‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬

‫ﺷﺠﺮﮤ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﻳﻚ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ‬

‫)ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﻫﺮ ﺛﻤﺮ ﻭ ﻓﺎﻛﻬﻪ ﺍﻯ)ﻣﻴﻮﻩ ﺍﻯ( ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ .‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮ ﺁﻳﺪ‬ ‫ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ‬

‫‪٣٣٦‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ )ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﻭ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬ ‫‪...‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺰﺏ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ )ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ( ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻟﻰ ﺍﻻﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺴﺎﺋﻞ‬

‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻳﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﺰﺑﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍء ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻳﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻻﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﺣﺎﺻﻞ‬

‫ﻧﮕﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪٣٣٧‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ‪ ۱۹۱۷‬ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﺑﺮ‬

‫ﻧﻔﻰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻧﮕﺮﻯ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ‪ ،‬ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻛﻠﻰ‬ ‫‪١٤١‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻤﮥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﻧﻴﺎ — ﭼﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﭼﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻧﻈﻤﻪ‬

‫— ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﭼﻴﺪﻩ‬

‫ﻣﻬﻢ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻮﺭﺥ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ‬ ‫‪ ۱۹۸۵‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬

‫ﻣﺮﻭﺟﻴﻦ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ‪،‬‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺪﻋﻰ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﻛﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻛﻪ ّ‬

‫ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻡ ﻫﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﻋﻮﻯ ﺗﺤﺼﻴﻠﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ؟‬

‫ﺁﻳﺎ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ َﺗ َﻔ ‪‬ﻮ ِﻕ ﻓﻼﻥ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻓﻼﻥ ﻛﺸﻮﺭ‬

‫ﻭ ﻓﻼﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺛﺮﻭﺕ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻴﺼﺮﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﻫﺎﻯ ﻗﺮﻥ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﺧﻮﺍﺑﺶ‬ ‫ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺣﺎﻛﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﻟﺬﺍ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻓﺮﻭ ﭘﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۹‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪۱۹۹۰‬‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺣﺰﺏ ِﺷﻤﺎﻝ )ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﭼﭗ( ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻧﺰﺩ ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺭﻧﺠﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‬ ‫ﻣﻤﺎﻟﻚ‬ ‫ّ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﮔﺸﺖ‪ ...‬ﻧﻈﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ َﻣﺪﻧﻴّ ِ‬ ‫ﺖ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ‬ ‫ﺟﺎ ﻭ ﺩﺍﺋﺮ ﻣﺪﺍﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ‬ ‫ُ‬

‫ﺍﺯ ﻗ ّﻮﮤ ﻧﺎﻓﺬﮤ ﺧﻼﻗﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻨﺤ ّﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﻜﺴﺖ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ‬ ‫ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻻ َﻳ َ‬

‫ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺑﺴﺖ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‪» :‬ﺯﻭﺩ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ْﺤ ‪‬ﻖ‪َ ،‬ﻋ ّﻼ ُﻡ‬ ‫ﺑﺴﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ‪ِ .‬ﺍ ‪‬ﻥ َﺭﺑ‪َ ‬‬ ‫ﻚ ﻟ َُﻬ َﻮ ﺍﻟ َ‬

‫ﺍﻟْ ُﻐﻴﻮﺏ‪ «.‬ﺗﺸﻨّﺠﺎﺕ ﻭ ﺍﺑﺘﻼﺋﺎﺕ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ‬

‫ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ‬ ‫‪١٤٢‬‬

‫)ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻣﺮﻗﻮﻡ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺟﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺸﺮﻯ‬

‫ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ ﺟﺰ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﺸ ّﻘﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ‬

‫ﺷﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﺼ ّﺮﺡ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ّ‬

‫ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗ َِﺪﻡ‬ ‫)ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺟﻬﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻢ ﺍﺯ ﻛﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﻢ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺤﺘﻮﻣﮥ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﻣﺎﺩﻯ‪ ،‬ﺍ ّ‬

‫ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ‬

‫ﻼ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﺎﻡ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ‬ ‫ﻣﺴﻄﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺻﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺧﺎﻟﺺ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﺭ ﺁﺩﺭﺱ ‪ (reference.persian-bahai33.org‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻯ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪) ۱۳۳۸‬ﺣﺪﻭﺩ‬ ‫‪ ۱۹۲۰‬ﻡ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ » ُﺑﻬﺖ« ﻓﺮﺍ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺑﻠﺸﻮﻳﻚ ﻭ‬

‫ﻛﺎ‪.‬ﮒ‪.‬ﺏ‪ .‬ﻧﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬ ‫ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ُﺑﻠﺸﻔﻴﻚ ﺭﺧﻨﻪ ﻧﻴﺎﺑﺪ‬ ‫ﻗ ّﻮﺕ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺮ ﺿﺒﻂ ﻭ ﺭﺑﻂ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﺣﻞ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬

‫ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻠﺸﻔﻴﻚ ﺭﺍﺣﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻗ ّﻮ ﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪) .‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ‬ ‫‪ ،۴۵۲‬ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ُﺑﻬﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺝ ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪.(۲۶۹-۲۷۰‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺮ‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺳﺎﺱ ّ‬

‫ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻨﺒﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻻﺯﻡ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ‬ ‫‪١٤٣‬‬

‫ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﺶ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻐﺮﺍﻕ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ‬ ‫ﺯﻭﺭﻛﻰ ﺑﺎ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺩﭼﺎﺭ ّ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٣٨‬‬

‫ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻢ‬

‫ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ‪ ،‬ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ‬

‫ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﻼ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۷۱‬ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﺜ ً‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﻮﺩﺍﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺫﺍﺕ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻋﺠﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻪ‬

‫ﻋﺪﻩ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺁﺯﺍﺭ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﻣﺎﻟﻰ ﺑﻬﺮﮤ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ‬

‫ﻜﺎ( ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ )ﻋ ّ‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺣﺴﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ ‪ ۸۲-۸۱‬ﻣﻰ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬

‫ﻃﺒﻘﮥ ﺩﻳﮕﺮ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ‪)...‬ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ( ﺩﺭ‬

‫ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻪ ﻓﺎﻳﺪﮤ ﻣﺴﻠّﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ‪ :‬ﺍ ّﻭﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻻﺍﻗﻞ‬ ‫ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺳﻴﺎﻫﻰ ﻟﺸﻜﺮ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﻣﺴﺘﺨﻠﺺ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺻﻠﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻡ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ‬

‫ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻋﺠﺎﻟﺘﴼ ﺧﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ،۱۸۲‬ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺻﺒﺤﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳّﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ‬ ‫ﺟﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻓﺴﻖ ﻭ ﻓﺠﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪١٤٤‬‬

‫ﺻﺤﺖ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‬ ‫ُﺳ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬

‫ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬﻢ«‬ ‫» َﻛﺬﻟ َ‬ ‫ﻦ َﻗﺒْﻠ ِ​ِﻬﻢ ﻣِ ﺜْ َﻞ َﻗ ْﻮﻟ ِ​ِﻬﻢ‪َ .‬ﺗﺸﺎ َﺑ َﻬ ْ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ﻣِ ْ‬ ‫ِﻚ ﻗﺎﻝَ ﺍﻟ َ‬

‫‪٣٣٩‬‬

‫)ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﻼ ﻫﻢ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻗﻮﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ؛ ﻗﻠﺒﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ُﺍ ّﻣ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻬﺎﺕ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﺶ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻯ ﻣﺘﻦ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﻣﺴﺄﻟﻪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ »ﺭﺟﻌﺖ« ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺟﻌﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﺭﺟﻌﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ ِ‬ ‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﺭ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﺭﺟﻌﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ ِ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ِ ﻗﺒﻞ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﮔﻮﻳﻰ ﺭﻭﺡ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺻﺒﺤﻰ‪ ،‬ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺁﻳﻴﻨﮥ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﺎ ِﺭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﭘﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٤٠‬‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ّ‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ‪ ،‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻻﺑﻼﻯ ّ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺲ ﻣﻰ‬

‫ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻏﺮﺑﺖ ﻭ ﺍﻧﺰﻭﺍﻯ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺣﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ُﻣﻔﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻌﺎﺷﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ‪ ،‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﺰﺩ ﺭﺍ‬

‫ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺻﺤﻨﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﻧﺒﺎﺭ ﻭ‬

‫ﺷﻜﻨﺠﮥ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺗﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﻪ ﭘﺎﻯ ﻣﺎﻧﻜﭽﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ‬ ‫ﺟﻤﺸﻴﺪ!‬

‫‪٣٤١‬‬

‫ﺁﻳﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺣﺒﻴﺐ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ‬

‫ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺑﺎ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻣﺘّﺤﺪﻩ‪ ،‬ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ‪،‬‬

‫ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺸ ّﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺭﺟﺎﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺩﺭ ‪ ۹‬ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ‪ ۱۳۳۹‬ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﻦ ِ ﺑﻬﺎ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ »ﺳﺎﺳﻮﻥ‬

‫ﻫﺎ« ﻭ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ«‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻏ ّﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﻋﺰﺍﺯﺷﺎﻥ‬ ‫ﻋﺰ ﻧﺰﻭﻝ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻳﺎﺩﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬ ‫‪١٤٥‬‬

‫ﺩﺍﻣﺎﺩﻯ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﺳﺖ؟! ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ َﺳﻠﻔﺶ »ﺻﺒﺤﻰ« ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ »ﺩﺭ ﻓﺴﻖ ﻭ ﻓﺠﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ« ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ‬ ‫ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ »ﻭﺻﻠﺖ« ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ! ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻄﻮﺭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟! ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﺑﺎ ّ‬

‫ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ ﻧﺼﻮﺹ‬

‫ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ »ﺳﻴﺪ ُﺭ ُﺳﻞ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ« )ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ( ﺻﺺ ‪ ۱۷۲‬ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﻣﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻛﻨﻴﺴﮥ ﺑﺰﺭﮒ‬

‫ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻧﻔﺮﺍﻧﺴﻴﺴﻜﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ! )ﻫﻤﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﺹ ‪(۱۷۶‬‬

‫ﻛﻞ َﺍﻧﺒﻴﺎء ﻗﺴﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺜﻞ ﺭﺩﻳﻪ‬ ‫ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ َﻭﻻﻯ ﺑﻬﺎء ﻭ ِ‬

‫ﻻﻳﻖ ﻫﺮ ﺫﻛﺮ ﺳﻮﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻳﻢ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻌﺠﺰﺁﺳﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻫﻮﺩ )ﺁﻳﺎﺕ ‪ (۲۴-۲۰‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫ﻻ ْﺷﻬﺎ ُﺩ ﻫ ُﻮﻻِء‬ ‫ﻦ َﺍ ْﻇﻠ َُﻢ ﻣِ ‪‬ﻤ ِﻦ ِﺍ ْﻓ َﺘﺮﻯ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻛ ِﺬﺑﴼ ُﺍﻭﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﻚ ﻳ ْﻌ َﺮﺿ ُﻮ َﻥ َﻋﻠﻰ َﺭﺑِّ ِﻬ ْﻢ َﻭ ﻳ ُﻘﻮﻝُ ﺍ َ‬ ‫َﻭ َﻣ ْ‬ ‫ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ﻳﺒْ ُﻐﻮ َﻧﻬﺎ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ َﻛﺬَ ُﺑﻮﺍ َﻋﻠﻰ َﺭﺑِّ ِﻬ ْﻢ َﺍﻻ َﻟ ْﻌ َﻨ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻋﻠَﻰ ّ‬ ‫ﻳﺼ ‪‬ﺪ َ‬ ‫ﻦ َﺳ ِ‬ ‫ﻭﻥ َﻋ ْ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ُ‬ ‫ﺍﻟ َ‬ ‫ِﻤﻴﻦ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺍﻟﻈﺎﻟ َ‬

‫ﺽ َﻭ ﻣﺎ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﻭﻥ‪ُ .‬ﺍﻭﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﻋِ َﻮﺟﴼ َﻭ ُﻫ ْﻢ ِﺑ ِ‬ ‫ﻚ ﻟ َْﻢ ﻳ ُ‬ ‫ﺎﻻﺧ َﺮﺓِ ُﻫ ْﻢ ﻛﺎ ِﻓ ُﺮ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺰﻳﻦ ﻓِﻰ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ِ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﻟ َُﻬ ْﻢ ﻣِ ْ‬ ‫ﻜﻮ ُﻧﻮﺍ ُﻣ ْﻌ ِﺠ َ‬ ‫ﺍﻟﺴ ْﻤ َﻊ َﻭ ﻣﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ ُﻳﺒْ ِ‬ ‫ُﺩ ِ‬ ‫ﻭﻥ‪.‬‬ ‫ﻦ َﺍ ْﻭﻟﻴﺎَء‬ ‫ﺼ ُﺮ َ‬ ‫ﻳﺴ َﺘﻄﻴ ُﻌ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺬﺍﺏ ﻣﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ ْ‬ ‫ﻭﻥ ﺍﻪﻠﻟِ ﻣِ ْ‬ ‫ﻮﻥ ‪‬‬ ‫ﻳﻀﺎﻋ ُ‬ ‫ﻒ ﻟ َُﻬ ُﻢ ﺍﻟْ َﻌ ُ‬ ‫ﻻﺟ َﺮ َﻡ َﺍﻧ‪ُ ‬ﻬ ْﻢ ﻓِﻰ ﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ ُﻫ ُﻢ‬ ‫ﻨﻬﻢ ﻣﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ َﻳ ْﻔ َﺘﺮ ُﻭ َﻥ‪.‬‬ ‫ُﺍﻭﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﺿ ‪‬ﻞ َﻋ ُ‬ ‫َ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ َﺧ ِﺴ ُﺮﻭﺍ َﺍ ْﻧ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ َﻭ َ‬ ‫ﻚ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻭﻥ‪) ٣٤٢.‬ﻭ ﻛﻴﺴﺖ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻓﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻰ‬ ‫ﻻ ْﺧ َﺴ ُﺮ َ‬ ‫ﺍ َ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮔﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ‬

‫ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ‬

‫ﻛﺞ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻋﺎﺟﺰ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻣﺮ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻫﻴﭻ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ؛ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﻧﻔﺴﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﮔﻢ ﺷﺪ‬

‫ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﺎﺭﺗﺮﺍﻥ(‪.‬‬

‫‪١٤٦‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺑﻴﻦ )ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻦ َﻗ ْﺒ ِﻠ ُ‬ ‫ﺍﻟﻤ َ‬ ‫ﻴﻒ َ‬ ‫ﻦ َﻓﺴﻴ ُﺮﻭﺍ ﻓِﻰ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ِ‬ ‫ﻜ ْﻢ ُﺳ َﻨ ٌ‬ ‫َﺖ ﻣِ ْ‬ ‫َﻗ ْﺪ َﺧﻠ ْ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﻋﺎ ِﻗ َﺒ ُﺔ ُ‬ ‫ﻜ ِّﺬ َ‬ ‫ﺽ َﻓﺎ ْﻧ ُﻈ ُﺮﻭﺍ َﻛ َ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﻨﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﭘﺲ ِﺳﻴﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﺲ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ‬

‫ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ‪ /‬ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪.(۱۳۱،‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺸﺎﻥ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎﻋﺚ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﻣﺸﻜﻞ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺸﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﻏﻠﺒﮥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ِّﺳﺮ ﻭ َﺳﺮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﺳﻮء ﺁﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ‬

‫ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﭼﻪ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻭﺯﺭﺍء ﻗﻴﺼﺮ ﺑﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﻧﮕﺎﺷﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ‪ .‬ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻰ؟ ﮔﻔﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮ‬

‫ﺷﺪﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﻃﭙﺎﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺁﻥ‪ .‬ﺁﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﻗﻴﺼﺮ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ّ‬

‫ﺯﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻯ‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ َﻋﻠَﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺯ ﻭ ﻳﺜﺮﺏ ﺑﻮﺩ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺩ‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﻛﻪ ﺁﻥ َﻋﻠ َِﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﺮﭼﻤﺶ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﻴﻪ ﻣﻮﺝ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎﻧﮓ‬ ‫ﻋﺰﺗﺶ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ‬ ‫ﻛﻮﺱ ﻧﺒ ّﻮﺗﺶ ﮔﻮﺵ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ‬

‫ﺭﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﻫﻤﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺯﺧﻢ ﺩﺭﻭﻥ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﻮﻛﺐ‪ ،‬ﺷﻤﺲ ُﻣﻀﻰء ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﺝ‪َ ،‬ﺑﺪ ِﺭ‬ ‫ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺟﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﺟﺰﻳﻪ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﻋﻨﻘﺎ ﺷﻜﺎﺭ ﻛﺲ ﻧﺸﻮﺩ ﺩﺍﻡ ﺑﺎﺯ ﭼﻴﻦ‪.‬‬

‫‪٣٤٣‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ »ﻭﺯﻳﺮ ﻗﻴﺼﺮ« ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ »ﺳﻴﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪ« ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ ‪ ۱۲۸‬ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺑﺸﺮﻯ » ِ‬ ‫ﻴﻆ َﻭ‬ ‫ﻤﻴﻦ ﺍﻟْ َﻐ َ‬ ‫ﻛﺎﻇ َ‬ ‫ﺎﺱ« )ﻓﺮﻭﺧﻮﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‬ ‫ﺍﻟﻌﺎﻓﻴﻦ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﻨّ ِ‬ ‫َ‬

‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﻓﻴﻊ ﺗﺮ‬ ‫‪١٤٧‬‬

‫ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻣﻬﺮ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﻧﺼﺎﻳﺢ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ‬ ‫ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ‪«.‬‬

‫‪٣٤٤‬‬

‫ﻭﺍﮔﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻣﻔﺎﺩ ﻟﻮﺡ ﺷﻜﺮ‬

‫ﻼ ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺳﺖ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﺷﻜﻦ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﻭ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ّ‬

‫ﻦ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ » َﻣ ْ‬ ‫ﻦ َﺷﻰٍء« )ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺶ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫ﻦ ﻋِ ﻠ ِْﻤﻪِ ﻣِ ْ‬ ‫ﺏ َﻋ ْ‬ ‫ﻻ ﻳ ْﻌ ُﺰ ُ‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ‬

‫ﻫﻤﺴ ِﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ َﺍ َﻣ ُﺔ ﺍﻟ َﺒﻬﺎء ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ؛ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻳﻬﻮﺩﻯ‪ ،‬ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﻭ‬ ‫ﻛﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ‬ ‫ﻭﺭﻭﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺛﺎﻧﻮﻯ ِ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ ،‬ﻭﻋﻮﺩ ﻛﺘﺐ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪ‬

‫‪٣٤٥‬‬

‫ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ‬

‫‪ ۱۹۴۸‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺿﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ‬ ‫ﻳﻬﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻐﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺬﺍﻛﺮﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ‬

‫ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻳﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ‬ ‫ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ! ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﻯ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻏﺎﻟﺒﮥ‬ ‫ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٤٦‬‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻧﺪ! ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻗﺒﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫‪١٤٨‬‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﻣﻮﻫﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ‬

‫ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﺣﺘﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻧﻘﻠﻰ ﺍﻣﺜﺎﻝ‬

‫ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ‪ ،‬ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪.‬‬

‫ﻼ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺮﺡ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﻰ ﻓﻌ ً‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻃﺮﺡ ﺁﻥ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ‪ ،‬ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﻛﻪ ُﺍ ّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻡ ﺗﺎ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﻮﻡ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ ﻛﺎﻓﻰ ﻭ ﻭﺍﻓﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻮﺹ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻧﻴﺖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﻰ‬

‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺮﻛﺎﺭ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺣﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑ ّﺎﻧﻰ ﻭﻟﻰ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﺼﻮﺹ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺳ ّﻮﻡ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﻮﺭﻭﺯ ‪ ۱۰۸‬ﺑﺪﻳﻊ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ،۱۶۹-۱۷۸‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ‬

‫ﮔﻮﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ‬

‫ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻳﻰ ﺟﺰ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﻤﻴﻊ‬ ‫ﺑﺸﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻧﺼﻮﺹ ﺫﻳﻞ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻥ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺳﻼﻟﮥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺳﺆﺍﻝ‬

‫ﻻﻗﺪﺍﺱ‪ ،‬ﻫﻴﻜﻞ ُﻣﻜ ‪‬ﺮﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ(‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﻭ ُﻗ ْﺪ ُﺱ ﺍ َ‬ ‫ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻊ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻻء ﻭ ﻧﻌﻢ ﻭ ﺣﺎﺋ ِﺰ ﻛﻞِّ‬

‫ﻣﺤﻞ‬ ‫ﺤﻒ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﻏﻨﺎء ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺣﻘﻴﻘﻴﻪ ﻭ ُﺗ َ‬ ‫‪١٤٩‬‬

‫ﻇﻬﻮﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻏﺮﻳﺒﮥ ﺭ ّﺑﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻇﻞ ﻟﻮﺍء ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺤﺮ ﻗﺪﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﻛﻞ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﻛﻪ ﻗﺪﺱ ﺍﻻﻗﺪﺍﺱ ﺩﺭ ﻗﻄﺒﺶ ﻭﺍﻗﻊ‪ ،‬ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ‬ ‫ﺩﺭ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻊ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺟﻤﻊ‬

‫ﻜﺬﻭﺏ )ﺁﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻴﺴﺖ(‪ .‬ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ‬ ‫ِﻚ َﻭ ْﻋ ٌﺪ َﻏﻴ ُﺮ َﻣ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ َﻭ ﺫﻟ َ‬ ‫ٍ‬ ‫ﻋﺰ ِ‬ ‫ﺕ ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻟّﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ َﺑﺪﻝ ﺑﻪ ّ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻇﺎﻫ ِﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﻰ ﻛﻪ َﻣﺤﺴﻮﺩ ﺍﻋﺪﺍء ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ‬

‫َﻴﻬ ْﻢ َﺍ ْﺟ َﻤﻌﻴﻦ‬ ‫ﻬﺎء َﻋﻠ ِ‬ ‫َﻣﻐﺒﻮﻁ َﺍﻭ ّﺩﺍ )ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ(‪ .‬ﻃ ُﻮﺑﻰ ﻟ َُﻬﻢ ﺛﻢ ُﺑ ْﺸﺮﻯ َﻭ ﺍﻟْ َﺒ ُ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺎﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩ(‪.‬‬

‫‪٣٤٧‬‬

‫)ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﺫﻟّﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‬

‫ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻭ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ‪ّ ،‬‬

‫ﻣﺬﻟّﺖ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻼﺻﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﻭﻟﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻴﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻮﺍﺋﺪ ﺳﺎﺑﻘﻪ )ﻋﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻟﺖ‬ ‫ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ( ﺭﻫﺎﻳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺸﺒّﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛‬

‫ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺍﺧﻼﻕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﻴﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺳﻌﻰ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ‬

‫ﻣﻨﺴﻠِﺦ ﮔﺮﺩﻧﺪ )ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ( ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻣﻠّﻴﻪ َ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﺒﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ‬ ‫ﺧﺼﻮﺻﻴﻪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﻠّﺖ‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﻧﻜﺒﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ‬

‫ﻣﺒﻴﻦ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٤٨‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﻭﻗﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪َ ،‬ﻋﻠَﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺴﻤﻴﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﻝ ِ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ ُﺍ ّﻣﺖ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ...‬ﻭ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ؛‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﻳﻬﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ّ‬

‫ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻣﺘﻔﺮ ّﻗﻨﺪ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ‪ ...‬ﺩﺭ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺩﻭﺭﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﻳﻦ ِ‬ ‫ﻭﻋﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫‪١٥٠‬‬

‫ﺟﻤﻴﻊ ﻛﺘﺐ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ؛ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﺍء ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺗﻤﻠّﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺳﻜﻨﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺽ ّ‬

‫ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﻰ ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﺴﻜﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪٣٤٩‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺳﻼﻟﮥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ )ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ‬

‫ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ(‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬

‫ﺣﻖ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺫﻟّﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ...‬ﻟﻜﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ّ‬ ‫ﻻﺑﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ُﻃﻔﻴﻞ ﺩﺍﺭﺍﻯ‬ ‫ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎﻟﺘﺒﻊ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ّ‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ّ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٥٠‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺣﻖ ﺳﻼﻟﮥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ‬ ‫ﺍﻯ ﺳﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻭﻋﺪﮤ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺺ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫‪٣٥١‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﻭ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﺤﺚ ﺩﺭ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺯﺍﺋﻞ‬

‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﮐﻠﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺳﺒﺐ‬

‫ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻣﻰ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ﻣﻐﻀﻮﺏ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ‪ .‬ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻃﺒﺮﻳّﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺟﻨﺐ ﻣﻌﺒﺪ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ُﻣﺸ ِﺮﻑ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﻳﺪﻡ ﺧﺎﺧﺎﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﻭﻋﻆ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﺷﻤﺎ ُﺍ ّﻣﺖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ﺍﻣﺖ ﻏﻴﺮ ﺍﻭ‪ .‬ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻼﻟﮥ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻣﻤﺘﺎﺯ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ .‬ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺤﺎﻗﻰ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻌﻘﻮﺑﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‪،‬‬ ‫‪١٥١‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﺎﺋﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺎﺭﻭﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ِﺍ َﺷﻌﻴﺎﻳﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﻠﻴﺎﻳﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ‪ .‬ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻤﺒﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛‬

‫ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﺋﺪﻩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ‪،‬‬

‫ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺁﺏ ﺟﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺍ ّﻣﺖ ﻣﻘﺒﻮﻟﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ َﺍﺑﻨﺎِء ﺧﺪﺍﺋﻴﺪ‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻣﻤﺘﺎﺯﻳﺪ‪ .‬ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺧﺬﻟﮥ ﻫﺰﻟﮥ ﺭﺫﻟﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻫﺎ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺻﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ‬

‫ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍ ّﻣﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺎﻟِﻢ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ(‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ‬

‫ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﮑﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺪﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‪) .‬ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ‪ ،‬ﺹ ‪.(۷۹‬‬

‫ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﺭﺋﻴﺲ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﺭ ﻗﻀﻴﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻫﻢ ﻭﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻤﺪﴽ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻰ ﻫﻢ ﻛﻨﻨﺪ‬

‫ﺤ ‪‬ﺮﻑ — ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻣﺨﺪﻭﺵ‬ ‫ﻧﺎﻗﺺ— ﻭ ﺣﺘﻰ ُﻣ َ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﺎﻧﻨﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻣﻜﺬّ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻤﺪﴽ ﻋﻴﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻳﻚ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﻮﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻋﻴﻦ ﻧﺎﻣﮥ‬ ‫ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ّ‬

‫ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪:‬‬

‫ﺭﻭﺍﺣﻨﺎ‬ ‫ﺭﺋﻴﺲ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘّﺤﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻣﻨﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ َﺍ ُ‬ ‫ﻓِﺪﺍﻩ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺟﻮﺍﺏ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺫﻳﻞ ﺻﺎﺩﺭﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺳﭙﺘﻤﺒﺮ ‪.۱۹۴۷‬‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻣﻴﻞ ﺳﻨﺪﺭﺍﺳﺘﻮﻡ ﺭﺋﻴﺲ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘّﺤﺪ ﺩﺭ ﻗﻀﻴﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ؛‬ ‫ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺋﻴﺲ‪ ،‬ﻣﺮﻗﻮﻣﮥ ﺷﺮﻳﻔﮥ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۹‬ﺟﻮﻻﻯ ﻭﺍﺻﻞ ﻭ ﺧﻮﺷﻮﻗﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺘﻰ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺗﺎ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫‪١٥٢‬‬

‫ﺗﻐﻴﺮﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ُﻣ َﺘﻨﺎ ِﺯ ٌﻉ ﻓﻴﻪ ﺭﻭﻯ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻃﻼﻉ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺘﺮﻣﺘﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺮﺡ‬

‫ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﺰﻭﮤ ﻭﺟﻴﺰﻩ ﺍﻯ‬ ‫ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ‬

‫ﻣﻨﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻡ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﻣﺮﻛﺰ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻛﻠﻴﺴﺎﻯ ﺭﻭﻡ ﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻋﻴﺴﻮﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ‬

‫ﻣﺤﻤﺪﻯ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﻋﺘﺎﺏ ﻣﺘﺒ ّﺮﻛﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻯ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﺣﺞ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻼﻗﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ‬

‫ﻋﻼﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ‬

‫ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻭﺻﻒ ﺍﻳﻦ‪،‬‬

‫ﻣﻮﻗﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺎﻙ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ‬ ‫ﻋﺮﺵ ﺳﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺤﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ؛‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻘﺮ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ‬ ‫ﺩﺍﺭﻡ‪.‬‬ ‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﮥ ﺳﺨﺖ ﻛﻨﻮﻧﻰ‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﺭﺽ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ‬ ‫ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺪﺍﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﺹ‬

‫ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﻴﻞ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﻣﺎ‬

‫ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺑﺴﻂ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ؛‬

‫ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻋﻘﺎﺏ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ّ‬

‫ﺗﻌﺼﺒﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻭ ﻣﺎﻳﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ّ‬ ‫ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﻭ ﺻﻼﺡ ﻛﺸﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺯﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪١٥٣‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ‬

‫ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﻜﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻭﺍﻗﻒ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ‬ ‫ﺁﻥ ﺁﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﻤﻮﻡ‬

‫ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ )ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ‬

‫ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻋﻴﺴﻮﻳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺩﺍﺭﻧﺪ( ﺭﺳﻤﴼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﻭ ﻣﺮﻗﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺮﻕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻭﺳﻴﻌﮥ ﺣﻮﻝ ﻭ ﺣﻮﺵ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ )ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻏﺮﺏ ﺩﺭ ﭘﺎﻯ‬ ‫ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﭘﻴﺸﻮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ‬

‫ﻭ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺳﺠﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻗﺪﻭﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﻣﺸﺮﻑ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﺿﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺑﻬﺠﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻋﻜﺎ ﺑﺎ ﻗﺼﺮ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﻳﮏ ﻣﻜﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻣﻮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ )ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺘﻤﻠﻜﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﻋﻜﺎ — ﺗﻤﺎﻡ‬

‫ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺘﺼﺮﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻼﻙ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﻠﻜﺎﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺟﻨﺒﮥ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻛﻪ‬

‫ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﺄﺩﻳﻪ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﻭ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﻣﻌﺎﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻤﻠﻜﺎﺕ ﻭﺳﻴﻌﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ‬

‫ﺷﻌﺒﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻰ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻯ ﺷﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ‬

‫ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﺴﺠﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻫﻢ‬ ‫ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺷﻌﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻗﻮﻓﺎﺕ ﺑﻴﻦ‬

‫ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﻤﻠﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬‬

‫ﺣﻔﻆ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪١٥٤‬‬

‫ﺿﻤﻨﴼ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺻﻤﻴﻤﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﺸ ّﻮﺵ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺽ ّ‬

‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺻﺎﺋﺒﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺳﺮﻳﻊ ﻭ‬ ‫ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﻔﻴﮥ ﻣﻌﻀﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﻀﺎء‪:‬‬

‫‪۱۹۴۷‬‬

‫‪٣٥٢‬‬

‫ﺷﻮﻗﻰ‬

‫ﺭﺑﺎﻧّﻰ‪-‬‬

‫‪۱۴‬‬

‫ﺟﻮﻻﻯ‬

‫ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺻﺮﻳﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺍ ّﻣﺖ ﻳﺎ ﺍﻣﻢ‬

‫ﻼ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻔﺮ ّﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺁﺑﺎﻥ ﻣﺎﻩ ‪ ۱۰۰۰۰ ،۱۳۸۴‬ﺳﺎﻳﺖ ﺿﺪ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺷﻨﺒﻪ ‪ ۱۲‬ﺁﺫﺭ‬ ‫‪ ،۱۳۸۴‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،(۷۶۴۷‬ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ‪ ۵۰۰۰ ،‬ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ‪ ۸۰۰۰‬ﺷﺒﻬﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ‪ ۷۵‬ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺐ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪۱۴۰۰‬‬ ‫ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﻭ ﻳﺎ ﻃﺒﻖ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺷﺮﻳﻒ ﻳﺤﻴﻰ‬

‫ﺍﻻﻣﻴﻦ‪ ۴۸۰،‬ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺩﺭﺻﺪ ﺁﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺩﻓﺎﻉ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮﻋﴼ ﻭ ﺭﺳﻤﴼ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﺎﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫ﺤﺐ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ِّ‬ ‫ﻣﻤﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ُﻣ ِّ‬

‫ﻣﺤﺐ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻨﺪ؟! ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻓﺎﻋﻴﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ‬ ‫ِّ‬

‫ﺟﻮ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻏﺮﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ‪ ۱۰۰۰۰‬ﺳﺎﻳﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺍﻯ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻛﺎﻧﺎﻝ‬

‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﺁﭘﺎﺩﺍﻧﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﻓﻨﺎﻧﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ‬ ‫ﻻﺑﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ‬ ‫ﺳﺆﺍﻻﺕ‪ ،‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪١٥٥‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﺳﻴﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‬

‫ﺍﺯ ‪۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻧﺼﻮﺹ‬ ‫ﻼ ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺫﻳ ً‬

‫ِﺪﺍﻫ ْﻢ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ّ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺭ ُﻭﺣﻰ ﻓ ُ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩ ّﻗﺘﻰ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺟﻮﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺣﺎﺋﻠﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪ ۱۶۳ ،‬ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻜﺬﺑﻴﻦ ﻭ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺎﺑﻰ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﻫﻰ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺣﺒﻞ ﻣﺤﻜﻢ‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﻭ ﺗﺸﺒّﺚ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺿﻌﻴﻒ‪ .‬ﺍﻟﻰ ﺣﻴﻦ ﻳﻮﻡ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺘﻴﻦ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣٥٣‬‬

‫ﻭ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ »ﻛﺬﺏ ﻗﺒﻞ« ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ »ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ« ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺨﺼﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻤﻠﻜﺘﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ّ‬

‫ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻛﻞ ﺭﺳﻞ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ »ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ« ﻭ »ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ« ﻭ »ﺗﺄﺳﻴﺲ‬ ‫ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺑﺴﻴﻂ ﻏﺒﺮﺍء« ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﻳﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫ﺍﻻﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺫﻟّﺖ ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ‬ ‫ُﻫ َﻮ ﺍﻟْ َﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻰ ْ َ‬

‫ﻭ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻗﺼﺪ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻣﮋﺩﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺗﺎﺝ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩﻩ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻣﺪ‬

‫ِ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺳﺘ ِ‬ ‫ﺎﻥ ﺷﻮﻕ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﺎﺭ ﺑﺮ‬ ‫ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺳ ِﺮ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﺪﻫﺪﺍﻥ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺁﮔﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﺭ ِﺍ ِ‬ ‫ﺫﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﺍﺩﻩ‪ .‬ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ‪،‬‬

‫ﺳﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺪ ﻟﻘﺎ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺎ‬ ‫ﻏﻢ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ُﺳﺮﻭﺭ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ّ‬

‫ﺣﺎﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺩﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﻭﺍﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ‪ ،‬ﻓﻀﻞ‬ ‫‪١٥٦‬‬

‫ﻋﺸﺎﻕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ‬ ‫ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺍﺯ َﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻃﻠﺐ ّ‬

‫ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍ ﻛﻢ ﻧﺸﻤﺮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﻮﻳﺪ‪ُ .‬ﺑﺮ َﻗﻊ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ‬ ‫ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺼﺮ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﻓﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﮔﻠﻰ ﺷﻜﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﮔﻞ ﻫﺎ ﻧﺰﺩﺵ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ‬

‫ﺑﺴﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻨﻴﻮﺷﻴﺪ ﻭﺍﺯ ﺗﻦ‬ ‫ﺟﻤﺎﻝ ﻧﺰﺩﺵ ﺑﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻝ ُ‬

‫ﺣﺼﻪ‬ ‫ﺑﻜﻮﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺭﺁﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﺒﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻟﻘﺎﻯ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ّ‬

‫ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺧﻮﺵ ﺻﺒﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻗﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻰ‬

‫ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﮕﺴﻠﺪ ﻭ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﺟﻨﻮﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﺪ‪ .‬ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭ‬ ‫ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺳﭙﺎﺭﺩ‪ .‬ﻗﻔﺲ ﺑﺸﻜﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻃﻴﺮ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺼﺪ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﻗﺪﺱ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺸﻮﺩ‪ .‬ﻋﻤﺮﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ َﻓﺮﻕ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺮﺍﺏ‬

‫ﻣ ّﻘﺮ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﺷﺴﺖ‪ .‬ﺷﻤﻊ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻰ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺭﻭﺷﻦ‬

‫ﻭﻣﻨﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﻮﺧﺘﻪ‪ .‬ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺍﻧﮕﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺮﻭﺍ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺁﺗﺶ ﺯﻧﻴﺪ ﻭ‬ ‫ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﻰ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺭﻗﻴﺐ ﻧﺰﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﻭﻳﺪ‪ .‬ﮔﻞ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻪ‬

‫ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻰ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻭﺻﻞ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮ‬ ‫ﺰﻳﻦ ِﺑ َﺎﻧﻮﺍ ِﺭ ُﺣ ْﺴ ٍﻦ ﺑﺪﻳﻊ‪) .‬ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺎﺋﺰﻳﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ‪َ .‬ﻓ َﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟِﻠﻔﺎ‪ْ ِٔ‬‬

‫ﺣﺴﻦ ﺑﺪﻳﻊ(‬

‫‪٣٥٤‬‬

‫ﻭﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﻛﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ‪:‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺼ ‪‬ﺮ ِ‬ ‫ﻳﺸ َﻬ ُﺪ‬ ‫ﻑ ﻓﻰ َﻣﻤﺎﻟ ِ​ِﻜ ُ‬ ‫َﺗﺎﻪﻠﻟِ ﻻ ُﻧ ُ‬ ‫ﺼ ‪‬ﺮ َ‬ ‫ﻑ ﺍﻟْ ُﻘﻠ ِ‬ ‫ُﻮﺏ ِﺍﻧ‪‬ﻬﺎ ﻟ َ​َﻤﻨْ َﻈ ُﺮ ﺍﻟْ َﺒﻬﺎِء ْ‬ ‫ﻜﻢ َﺑ ْﻞ ِﺟﺌﻨﺎ ِﻟ َﺘ َ‬ ‫ﺮﻳﺪ َﺍ ْﻥ َﻧ َﺘ َ‬ ‫ﻬﻮﻥ‬ ‫ِﺑ َ‬ ‫ﻻﺳﻤﺎِء ﻟُﻮ ﺍﻧْ ُﺘﻢ َﺗ ْﻔ َﻘ َ‬ ‫ﺕﺍ َ‬ ‫ﺬﻟﻚ َﻣﻠَﻜ ُﻮ ُ‬

‫‪٣٥٥‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫‪١٥٧‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻫﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ‬

‫ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٥٦‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻫﺮﻣﻠّﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﺳﻠﻄﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﺿﻊ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﺵ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻜﻤﺶ ﻣﺘﻤﺴﻚ‪ .‬ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺭﻓﻌﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﺎ ﺍﺣﺪﻯ ﻣﺪﺍﻫﻨﻪ )ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﻳﻰ ﻭ ﺗﻤﻠّﻖ ﻭ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻰ( ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ‪ .‬ﻛﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﺷﺎﻫﺪ‬

‫ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻨﺪ؛ ﻭﻟﻜﻦ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺷﺌﻮﻥ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ‪).‬ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪-۱۰۵‬‬ ‫‪(۱۰۴‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﺋﻠﻪ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﻃﻦ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﻨﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪،‬‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫‪٣٥٧‬‬

‫ﻭﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﻯ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﺮﻳﻄﺎﻧﻴﺎ‪ ...‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺟﺰﺍﻳﺮ ﺑﺮﻳﻄﺎﻧﻴﺎ ﺳﺒﺐ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻛﻠﻴﻪ ﮔﺮﺩﺩ؛‬

‫ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻛﻨﻰ‪ .‬ﺍﺋﺘﻼﻑ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ّ‬

‫ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺟﻮﻳﻰ‪ .‬ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺰﺍﻳﺮ ﺑﺮﻳﻄﺎﻧﻴﺎ ﺩﺍﻧﻰ ﻭ‬ ‫ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﻳﻚ ﻭﻃﻦ ﺷﻤﺮﻯ‪ .‬ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﻛﻞ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻞ ﺟﻮﻳﻰ‪...‬‬

‫ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ‬

‫ﺑﺎﺷﻰ ﺗﺎ ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ‪.‬‬

‫‪٣٥٨‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ »ﻫﺪﻑ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ« ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ‬ ‫ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﻛﺎﺭﻛﻨﺎﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﮥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻓﺪﺭﺍﻝ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘّﺤﺪﻩ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫‪١٥٨‬‬

‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻠﻚ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺳﻌﻰ‬ ‫ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺑﺎﺷﻰ‪«.‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﻋﻴﺖ ﭘﺮﻭﺭ‪ ،‬ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻻﻃﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﺎﻋﺘﺶ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺮﺑﺖ‪ .‬ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻘﺘﻀﻰ‬ ‫ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺘﺒﺎﺩﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺁﻣﺮ ﺑﻪ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﺎﺩﻟﻪ‪ .‬ﺭﻋﻴﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻋﻰ ﺣﻖ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ‪ ...‬ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﻋﻴﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ َﻣ ُﺴﻮﺱ ﺍﺯ ﺳﺎ‪ِٔ‬ﺲ‬ ‫ِ‬ ‫‪٣٥٩‬‬ ‫ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺭﻋﻴﺖ ﻭﺩﻳﻌﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻘﺮﺍ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺖ‪...‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﻗﻮﻡ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ‪ ،‬ﺳﻼﻟﮥ ﺁﺩﻡ؛ ﺁﺩﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ‪ ...‬ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﻃﻦ ﻭﺍﺣﺪ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺣﺪﻭﺩ َﻭﻫﻤﻴّﮥ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺒﺪﻳﻦ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺸﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ‪ ...‬ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﻚ ﻛﺮﻩ ﺧﻠﻖ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻠﻖ‬

‫ِ‬ ‫ﺧﻄﻮﻁ َﻭﻫﻤﻴّﻪ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ؛ ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻩ؛ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻣﻮﻃﻦ ﻛﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻳﻚ‬

‫ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﻮﻁ‪َ ،‬ﻭﻫﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﻜﻰ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ؛ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺳﺖ؛ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻃﻦ ﺁﻟﻤﺎﻥ ّ‬

‫ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﻗﻄﻌﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺶ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﻣﻮﺍﻟﺶ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ‬

‫ﺯﻧﺎﻧﺶ ﺍﺳﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﻮﻁ ِ َﻭﻫﻤﻴﻪ‪ ،‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ َﺍﺑﻨﺎء ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ‪ ...‬ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺟﻬﺎﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻓﻜﺮﻯ ﺍﺳﺖ؟‬

‫‪٣٦٠‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺯﺍﻛﻮﻥ )ﻗﺎﻧﻮﻥ( ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺍﺭﻭﭖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻧﻈﺎﻡ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ‬ ‫ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ َﺣﻴِّ ِﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ‪ .‬ﭼﻪ‬ ‫ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺎﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﭘﻰ ﺑﻪ ﻣﻀ ّﺮﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻻﺣﻖ ﻭﺍﻗﻒ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺭﺍ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٦١‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫‪١٥٩‬‬

‫ﺁﻳﺎ ﻓﻨﻮﻥ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺛﻤﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻳﺎ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻃِ ﺒﻴّﮥ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺛﻤﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻳﺎ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ‬ ‫ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩِ ﺍﺩﻭﺍ ِﺭ ﻋﺘﻴﻘﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺛﻤﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫‪٣٦٢‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺭﺥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﺍﺧﻠﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺭﻭﭘﺎ‬ ‫ﻭﻻﻳﺎﺕ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻳﻚ‬ ‫ﻧﻘﻄﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺷﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ‬

‫ﺍﻃﻼﻉ ﺗﺎﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺮﻗﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﻻﺯﻣﮥ ﺑﻠﺪﻯ ﻭ ﻣﺤﻠﻰ ّ‬

‫ﻼ ﺣﺎﻻ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻟﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺮﻟﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﻤﻴﻊ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﺭﺍ‬ ‫ﻛﻮﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬

‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮﺍﺕ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻟﻨﺪﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪.‬‬

‫‪٣٦٣‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺣﺪﻭﺩ َﻭﻫﻤﻴّﮥ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺒﺪﻳﻦ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺸﺮ‬

‫ﺟﻨﮓ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻏﺼﺐ ﻣﻤﺎﻟﻚ‪ .‬ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺼﻮﺭ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ‬

‫ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ؛ ﻏﺬﺍﻫﺎﻯ ﻟﺬﻳﺬ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻮﻛﺎﻧﻪ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻼﻟﻰ ﺭﺥ‬

‫ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺭﻫﺎﻯ ﺭﻗﺺ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﻫﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻗﺼﻴﺪﻧﺪ؛ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺍﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺠﺒﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻋﻴﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻰ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﺧﻮﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺰﻳﺪ؛ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻛﻨﻴﺪ‪...‬‬

‫ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﺼﻮﺭ ﺑﻪ ﻛﻴﻒ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪...‬‬ ‫ﻭﻟﻰ ّ‬

‫‪٣٦٤‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﺭﮤ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺧﻮﺩ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻣﺎﺩﺍﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﻛﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻛﻴﻔﻴﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ‬

‫ﺭﻭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺘﺶ ﺑﻜﺎﻫﺪ ﻳﺎ ﻣﻘﺼﺪﺵ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺻﺨﺮﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺸﻴﺖ ﺛﺎﺑﺘﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻨﺒﻊ‬ ‫‪١٦٠‬‬

‫ﺍﻟﻬﺎﻣﺶ ﻧﻔﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ؛ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﺶ ﺟﻨﻮﺩ ُﻣﺠﻨّﺪﮤ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ؛ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ِ‬ ‫ﻫﺮﺍﻕ َﺩ ِﻡ ﻻﺍﻗﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻬﺪﺍﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻧﺘﻴﺠﮥ ِﺍ‬ ‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺗﺶ ﺣﻮﻝ ﺁﻥ ﻃﺎﺋﻒ‪ ،‬ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤﮥ ﺍﻟﻮﺍﺡ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻣﺤﻮﺭﻯ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﺳﺎﺳﻴﻪ ﺍﺵ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺒﻴﻦ َﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﺧﻄﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ؛ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﺵ ﻭﺿﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻭﻇﺎﺋﻔﺶ ﺭﺍ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ؛ ﻣﻘ ّﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺧﻴﺮﻳّﻪ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻳﻪ ﺍﺵ ﺣﻮﻝ ﺁﻥ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺮﻕ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻭﻻﻳﺖ‬ ‫ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﻔ ّﺮﻋﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﺭﻛﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﺵ ﻣﺴﺘﻈﻬﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺿﻤﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﻈﻢ‬

‫ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻟﻮﺩﮤ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻩ؛ ﺭﻭﺷﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ‬ ‫ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻟﻘﺎء ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﻨﻰ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﻩ؛ ﺷﻌﺎﺭﺵ ﻭﺣﺪﺕ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ َﻋﻠَﻤﺶ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﺣﻠﻮﻝ ﺩﻭﺭﮤ ﺫﻫﺒﻰ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﻳﻮﻣﻰ‬

‫ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬ ‫ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ّ‬ ‫)ﺍﻣﻀﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﻙ‪ ،‬ﺷﻮﻗﻰ‪ ،‬ﺳﻨﻪ ‪(۱۹۳۴‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺩﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻞ ﻗﻠﺒﴼ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ‪ ،‬ﻟﺴﺎﻧﴼ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺑﻰ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺠﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ‬

‫ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ِﻓ َﺮ ِﻕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻣﺘﻨﺎﺯﻋﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻚ ﺷﻮﺭﺷﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻢ ﻭ ﻧﻪ‬

‫ﺩﺭ ﺷﺌﻮﻥ ﺩﺍﺧﻠﮥ ﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻫﻴﭻ ﻣﻠّﺘﻰ ﺍﺩﻧﻰ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺍﻯ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻗ ّﻮﮤ ﺟﺒﺮﻳﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﻣﻮ ّﺩﺕ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻳﻢ‪ .‬ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ‬

‫ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﮥ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻜﻮﻥ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ‬

‫ﺭﺏ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛ ّﺮﺍﺕ ﻭ ﻣ ّﺮﺍﺕ ﺗﻼﻭﺕ‬ ‫ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ّ‬ ‫ﻫﻤﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﮥ ّ‬ ‫ﻣﺴﺘﻌﺪﻩ ﺍﻋﻼﻥ ﻭ ﺍﻟﻘﺎء ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﺶ ﺗﺎ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺱ‬ ‫ّ‬ ‫‪١٦١‬‬

‫َﻧ َﻔﺲ َﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻛﻮﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﺳﺒﺎﺑﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺧﻼﻕ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﻣﺴﺨﺮ‬ ‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﺎﺩﻳﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺟﻮﻳﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻗﻮﺍﻳﻰ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺗﺪﺭﻳﺠﴼ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺗﺰﻛﻴﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻛﻮﺷﻴﻢ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﻛﺴﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫‪٣٦٥‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﺟﻮﻩ ﻗﻴﺎﺱ‬

‫ﻭ ﻣﺸﺎﺑﻬﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ َﺍﺩﻭﻳﮥ ﻣﻐﺸﻮﺷﮥ ﻧﺎﻗﺼﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺳﺎﺋﺮﮤ ﻣﺎﺩﻳﻪ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻣﺸ ّﻮﺷﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺟﻤﻴﻌﺶ ﺍﺯ‬

‫ﺩ َﻭﻝ ﻏﺮﺏ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻭ ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻣﺼﺪﺭﺵ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘﻨ ّﻮﻋﮥ ﻣﺘﻜﺎﺛﺮﮤ ﻣﺘﻨﺎﺯﻋﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺑﻼﺩ ﻏﺮﺏ ﺑﻮﺩﻩ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻏﺮﺏ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﺳﻘﺎﻣﻰ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﻭ ﺗﺘﺒّﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻴﻨﮥ‬

‫ﺍﺣﺰﺍﺏ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻡ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ .‬ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘﺰﺍﻳﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻤﻘﺮﺍﻃﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﻣﺘﺠﺪﺩﻭﻥ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺴﺘﺒﺪﮤ ﻣﻄﻠﻘﮥ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺍﺷﺘﺮﺍﻛﻴﻮﻥ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻻ‬ ‫ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﺨ ّﺮﺏ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ )ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﺁﻧﺎﺭﺷﻴﺴﺖ ﻫﺎ( ﻭ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﺗﺎﻡ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ‬

‫ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺟﻮﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ؛ ﺟﺰ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻭ‬

‫ﺩﻣﺎﺭ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺷﺤﻨﺎ ﻭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻋﺴﺮﺕ‪ ،‬ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻘﺮﺍِء‬

‫ﺍﺭﺽ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻫﺎﻯ ﻭ ﻫﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ‪َ .‬ﻣ ِ‬ ‫ﻘﺎﻟﻴﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﺎﺋﺪﮤ‬ ‫ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﺒﺨﺸﺪ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻛﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺼﺮ ﻣﺸﻴﺪ‬

‫ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﺴﻄﻮﺭ‪َ » :‬ﻭ ﻳﻮﺛِﺮ ُﻭ َﻥ َﻋﻠﻰ َﺍﻧْ ُﻔ ِﺴ ِﻬﻢ َﻭ‬

‫ﺰﻭﻥ«‪ .‬ﻓﺎﺋﺰﻳﻦ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋ َﺎﻟﻢ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻛﺎﻥ ِﺑ ِﻬﻢ َﺧ‬ ‫ﺢ َﻧ ْﻔ ِﺴﻪِ َﻓﺎﻭﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﻚ ُﻫ ُﻢ ﺍﻟْﻔﺎ‪َ ِٔ‬‬ ‫ﻦ َ‬ ‫ﻟُﻮ َ‬ ‫ﺼﺎﺻ ٌﺔ َﻭ َﻣ ْ‬ ‫ﻳﻮﻕ ُﺷ ‪‬‬ ‫َ‬

‫ﻦ ِ‬ ‫ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻟَﻮ َﺗﻜ ُﻮ ُﻥ ِ‬ ‫ﺿ ْﻊ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺎﻇﺮﴽ ِﺍﻟﻰ ﺍﻟْ َﻔ ْ‬ ‫ﻀ ِﻞ َ‬ ‫ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ‪» :‬ﻳﺎﺑْ َ‬

‫ﻧﺎﻇﺮﴽ ِﺍﻟﻰ ﺍﻟْ َﻌ ِ‬ ‫ﻦ ِ‬ ‫ِﻚ ﻣﺎ َﺗﺨﺘﺎ ُﺭ ُﻩ‬ ‫ﺍﺧ َﺘ ْﺮ ﻟ ُِﺪﻭﻧ َ‬ ‫ﻳ ْﻨ َﻔ ُﻌ َ‬ ‫ﻚ ﻭ ُﺧﺬْ ﻣﺎ ﻳ ْﻨ َﺘﻔِ ُﻊ ِﺑﻪِ ﺍﻟْﻌِ ﺒﺎ ُﺩ ﻭ ِﺍ ْﻥ َﺗ ُ‬ ‫ﺪﻝ ْ‬ ‫ﻜ ْ‬ ‫ﺴﻚ‪) ٣٦٦«.‬ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮﺧﻮﺩﻫﺎﺷﺎﻥ )ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺭﺍ( ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ‬ ‫ِﻟ َﻨﻔِ َ‬ ‫‪١٦٢‬‬

‫ﺨﻞ ﻧﻔﺴﺶ ﭘﺲ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﺍﻥ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﺮ ّﻗﻰ‬ ‫ﻭ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ُﺑ ِ‬

‫ﻴﻢ ﻣﻠﻜﻮﺗﻴﻪ‬ ‫ﻭ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻬﺎﻥ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ِﺷ ِ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺰﻳﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻮﺍﺕ ُﻣ َﻬﻴﺠﻪ ﺍﺯﻣﻴﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺪﺍﻯ َﺭﻧّ ِ‬ ‫ﺎﻥ‬

‫ﻻﺑﻬﻰ ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺮﻳﺾ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪...‬‬ ‫ﻬﺎءﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻫﻨﮓ ﻳﺎ َﺑ ُ‬ ‫ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻧﺎﻇﺮﻯ ﺭﻫﺎ ﻛﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺗﻮﺳﺖ ﻭ ﺑﮕﻴﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ‬

‫ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﻧﺎﻇﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ((‪.‬‬

‫‪٣٦٧‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺧﻤﺴﮥ ﺍﺭﺽ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻼﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻣﻌﺬّ ﺏ ﻛﻪ ﺷﺒﻪ‬

‫ﺁﻥ ﺩﻳﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﮥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻧﮕﺸﺘﻪ‪ .‬ﺩﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﭼﻪ ﻗﻮﻯ ﻭ ﭼﻪ‬

‫ﻣﺘﻤﺪﻥ‪ ،‬ﭼﻪ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻐﻠﻮﺏ‪ ،‬ﭼﻪ‬ ‫ﻣﺘﻤﺪﻥ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺿﻌﻴﻒ‪ ،‬ﭼﻪ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﺘﺪﻳﻦ ﻭ ﭼﻪ ﻏﺎﻓﻞ‪ ،‬ﻛﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻨﺲ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ‬ ‫ﺣﺎﻛﻢ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺤﻜﻮﻡ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ّ‬

‫ﻭ ﺩﻳﺎﺭﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻬﺮ ﻭ ﺳﺨﻂ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ؛ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻫﻼﻙ ﺳﺎﻟﻜﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺗﺠﺰﻯ ﻭ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ‬ ‫ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻧﺠﺎﺕ ﻏﺎﻓﻞ‪ُ ...‬ﺩ َﻭ ِﻝ ﻗﺎﻫﺮﮤ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﺘﻘﺪﻣﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﺸﺘّﺖ ﻭ ّ‬

‫ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻬﻴﮥ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺁﻻﺕ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺕ ﻗﺘﺎﻟﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﻭ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ِﺑ َﺎ َﺗ ّﻤﻬﺎ ﻭ َﺍ ْﻛ َﻤﻠِﻬﺎ‬

‫ﺩﭼﺎﺭ‪َ ،‬ﺍﻋِ ّﺰﮤ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻛﺸﺘﻪ؛ ﻧﺎﺋﺮﮤ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎ ﺩﺭ‬

‫ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺩﻭﻝ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ﺷﻌﻠﮥ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻮﺯﺵ ﻳﻮﻣﴼ ﻓﻴﻮﻣﴼ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ‪ .‬ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻤﺪ ﻭ‬ ‫ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ َﺣﺪﻳﺜﻪ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﻓﺎﺳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺒّﺎﺽ ﺍﺳﺖ‪ّ ،‬‬

‫ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺨ ّﺮﺑﻴﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻪ؛ ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺳﺎﻳﺲ ﻋﺘﻴﻘﮥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ َﻫﺪﻡ ﺑﻨﻴﺎﻥ‬ ‫ﺩﺍﻡ َﻣﻜﺎﺋﺪ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺗﻤﺪﻥ ﺳﺎﻋﻰ ﻭ ﺟﺎﻫﺪ‪َ .‬ﻗﻮﻟ َُﻪ َﺗﺒﺎ َﺭﻙ ﻭ َﺗﻌﺎﻟﻰ‪» :‬ﻧﻴﺮ ﻋﺪﻝ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺧﻠﻒ‬ ‫ّ‬ ‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺷﻮﻛﺖ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺪﻳﻦ ﻭ‬ ‫ﺳﺤﺎﺏ‪ّ «.‬‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ُﻫﺒﻮﻃﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﮔﺸﺘﻪ‪ .‬ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ّ‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﻪ ﺍﺷﺪِّ ُﻗﻮﺍ َﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ‪ .‬ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻭ ﺧﻮﺩﭘﺮﺳﺘﻰ‪ ،‬ﺣﺮﺹ ﻭ‬ ‫‪١٦٣‬‬

‫ﺷﺪﺕ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺱ‬ ‫ﻃﻤﻊ‪ ،‬ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ‪ ،‬ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎ‪ ،‬ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﺗﺼﻨّﻊ ﻭ ﺣﺮﻳﺖ ﻣﻔﺮﻃﻪ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ّ‬

‫ﺍﺯ ﻭﺿﻴﻊ ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﺍﺳﺘﺤﻜﺎﻡ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﺎﻛﻢ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻋﺎﻟﻢ َﻛ ـ ْﻮﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺱ‬ ‫ﻛﻮﺭ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺬﺍﺑﻰ‬

‫َﺍﻟﻴﻢ ﻣﻌﺬّ ﺏ‪.‬‬

‫‪٣٦٨‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۲۹۷‬ﺗﺎ ‪ ۳۰۲‬ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺼﻮﺹ‬

‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ‬ ‫ﺳﺎﺯﺩ‪:‬‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻜﻠّﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﺑﻪ‬

‫ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻼﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ‪ .‬ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮﻳﺪ‬ ‫ﺑﺮﺟﺪﻯ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺤﻮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ِﺯ َ‬

‫َﺟﻠﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺛﺒﺖ ﮔﺸﺘﻪ‪ «.‬ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬

‫ﻭﺿﻮﺡ ﻃﺮﻗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۲‬ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻓﻞ‬

‫ﻣﺤﻠﻴﮥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭ‬

‫ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺪﺭﺟﴼ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻭﺳﻌﺖ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ‬

‫ﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺍﻋﻠﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ‪ «.‬ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺒﺾ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﺷﺪﺕ‬ ‫ﺣﺪﺕ ﻧﻈﺮ ﻭ ّ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ّ‬

‫ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ‪» :‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻼﻯ‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ «.‬ﻭ ﺩﺭ ﻓﻮﺭﻳﮥ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۳‬ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ «.‬ﻏﺎﻟﺒﴼ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻗﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺯﺍﺋﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ‬

‫ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ‪،‬‬ ‫ﺧﻄﺮﻯ ﺍﻟﻴﻢ ﻭ ﺳﺮﻃﺎﻧﻰ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻮﺍﺭﺡ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻫﻴﻜﻞ‬ ‫‪١٦٤‬‬

‫ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﺮﺩ ﻭ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻬﻠﻚ‪،‬‬ ‫ِ‬

‫ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﺒﺐ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻭ ﺩﻣﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻋﺼﺮﻯ ﺑﺪﻳﻦ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ّ‬

‫ﭼﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎ ّﺩﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﻭ ﺑﺴﺘﺮ)‪ (WEBSTER‬ﺗﻌﺮﻳﻒ‬

‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪» :‬ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻏﻴﺮ ﻻﺯﻣﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﺩﻯ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺠﺶ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ‪ «.‬ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ‬

‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﻛﺰ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ َﺑﻮﺍﻋِ ِ‬ ‫ﺚ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ‬ ‫ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﺤﺜﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻼ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﻣﺎﺩﻯ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺣﺪﺕ ﺑﺼﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻣﻨﺘﺠﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ّ‬

‫ﻋﺪﻳﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺳﻰ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۳‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫»ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ...‬ﻭ ﺑﻼﻫﺖ ﻭ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﻭ ﺗﺼﻨﻊ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ‪ «.‬ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۷‬ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﺮﻗﻮﻡ‬ ‫ّ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﻮﻡ ﻫﺒﻮﻁ ﺩﺭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﺮﻡ ﻭ ﺣﻴﺎ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮﻋﻤﻠﻰ‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ُﻣ ِﻤﺪِّ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﻭﺍﺿﺤﴼ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻼﺋﻢ‬

‫ﺑﺮﻭﺯ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۳۳‬ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺟﻨﻮﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺧﺸﻢ ﻫﺎ‪ ،‬ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﺍﻫﻨﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﻛﻞ ﭘﻨﺠﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺍﺟﻞ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ «.‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۳۴‬ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺁﻥ‬ ‫ِ‬

‫ﻣﻌﻠّﻘﻰ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﻣﺪﻫﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﻯ ﺭﻭﻡ ﻏﺮﺑﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﻋﺐ ﺗﺮ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﺪﺗﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﻋﻔﺮﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻯ ﺍﺩﻫﻢ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻙ ّ‬

‫ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ« ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻯ‬ ‫ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺟﻮﺍﺭﺡ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺭﻳﺰ ﺭﻳﺰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻣﺪﻧﻴّﺖ ﻣﺘﺰﻋﺰﻉ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ‬

‫ﻓﻨﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺭﻃﮥ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪ «.‬ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۳۶‬ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮﻳﻰ‬

‫ﻛﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺩﻫﺸﺖ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮﺍﻳﻰ‬

‫ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﻋﻠﻨﴼ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬ ‫‪ ۱۹۳۹‬ﺍﺣﺒّﺎء ﺭﺍ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ‬ ‫‪١٦٥‬‬

‫ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ‪ ...‬ﺳﺮﺩﻯ ﻭ ﺟﻤﻮﺩﺕ ﻣﺮﮒ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺮ ﻫﻴﻜﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‬

‫ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﻰ ﻋﺎﺭﺽ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ...‬ﭼﺮﺍﻍ ﺩﻳﻦ‬

‫ﺣﺶ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ‪ .‬ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻣﻠﻰ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭼﻮﻥ َﻭ‬ ‫ِ‬

‫َﻋﻤﻴﺎ ﻣﺴﻠِّﻂ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﻭ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻭ‬

‫ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻏﻠﻂ ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﻋﺐ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻜﺘﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻛﺎﺑﻮﺱ‬

‫ﻣﺎ ّﺩﻳﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺗﻨﺰﻝ ﺷﺄﻥ ﺩﻳﻦ‬

‫ﭼﻮﻥ ﻫﻴﻮﻻﻳﻰ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﻣﺘﺪ ّﺭﺟﴼ ﺑﺎ ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺭﻳﺰ ﺭﻳﺰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ‬

‫ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ َﺍ ِ‬ ‫ﻋﻤﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ﺩﻣﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ‪ «.‬ﺩﺭ‬

‫ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۹۴۱‬ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﺭ ﻭ ﺍﺭﺷﺎﺩﺍﺗﻰ‬

‫ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺷﻴﻮﻉ ﺑﻰ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ‪ ،‬ﻗﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ‬

‫ﺗﺠﻤﻼﺕ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺭﺍﻳﺞ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﺴﺘﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﻭ ﻏﻨﺎ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺣﺘّﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺗﺨﻔﻴﻒ‬

‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭﻻﺩ؛ ﻓﺴﺎﺩ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﺴﻮﺯ ﻃﺒﻊ ﻛﺘﺐ ﻭﺁﻧﭽﻪ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ؛‬ ‫ﺍﺷﺎﺋﻪ ﻧﻈﺮﻳﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻣﺨ ّﺮﺏ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛‬

‫ﻛﻞ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺪﻧّﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﭘﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺳﻮﺥ ﻭ‬

‫ﻧﻔﻮﺫ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺯﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﻮﺍﻣﻊ‪ ،‬ﭼﻪ ﺯﻥ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺩ‪ ،‬ﻛﻞ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻞ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ‬

‫ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻧﺎﺋﺖ ﻭ ﭘﺴﺘﻰ‪ ،‬ﭘﻴﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻣﻰ‬

‫ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺳﺖ‬

‫ﺠﻞ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ َﺍﺭﺫَﻝ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻰ ﺁﻻﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﺣﻴﺎﺕ‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ‪ِ ،‬ﺳ ِ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺳﻴﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪«.‬‬

‫ﻣﺠﺪﺩ ﺳﻴﺎﻁ ﻗﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﻜﺮ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ّ ۱۹۴۹‬‬

‫»ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻧﻬﻀﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻳﺶ ﺍﺯ ﻫﻢ‬ ‫ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﺶ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺻﺮﻑ ﺭﺳﻴﺪﻩ؛ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪١٦٦‬‬

‫ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ‪ ،‬ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻮﻻﻯ َﺣﻨﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ‬

‫ﺧﻄﺮﻫﺎﻯ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﻞ‬ ‫ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻼﻛﺖ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻟﺤﻦ‬

‫ﺣﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺤﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ّ‬ ‫ﮔﺎﻫﻰ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺼﺮﻳﺤﴼ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﺎ ّﺭﮤ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻣﻬﺪ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻏﺮﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ‬

‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﻟﻖ ﻳﻜﺘﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻧﺎﺷﺮﻳﻦ‬

‫ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻧﻴّﺖ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻓﻨﺎ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ‬

‫ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﺮ ﻣﻼﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ َﺍﻧﺤﺎِء‬ ‫ﺁﻥ ِﺧ ّﻄﻪ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﻟﺠﺎﻡ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۵۶‬ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ‪،‬‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺻﺐ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺍﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ‬ ‫ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺕ‬

‫ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻴﺼﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﻌﻜﺎﺱ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺎﻻﺕ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺎﺕ ﺁﻥ‬ ‫ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ‪» :‬ﺻﺪﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﺧﻼﻗﻰ‪ ،‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ؛ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺎ‬

‫ﻧﻈﺮﻯ ﺳﻄﺤﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ُﻛﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﺝ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﺩﻗﻴﻘﴼ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪﺕ ُﺟﻨﺤﻪ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺎﺕ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ‬ ‫ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‪» .‬ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺗﺪﻧّﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻛﻪ‬

‫ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﻓﺴﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﺵ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺤﺎء ﮐﺸﻮﺭ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺳﻮﺥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺍﺯ ﻫﻢ‬ ‫ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ‪ ،‬ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺪﻫﺶ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﮔﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ‬

‫ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﺒﻬﻢ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺼﻴﺮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ‬

‫ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺴﺎﺩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺳﻮﺥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ‬ ‫ﺷ ّﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﻗﻊ ﻫﺮﻣﻠّﺖ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺴﺘﻤﺮﻯ‬ ‫‪١٦٧‬‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺗﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﺩﺍﺭﺩ‬

‫ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻟﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﺎﻟﻮﺩﻩ ﺍﻯ َﺭﺯﻳﻦ‬

‫ﻋﻤﺪﮤ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨﺒﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻭ َﺍ َ‬

‫ﺣﺪ َﺍﻋﻼﻯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻳﺖ ﺳﺮﻃﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻯ ﺷﻤﺎﻟﻰ ﺑﻪ ّ‬

‫ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ﺁﺳﻴﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﺷﻮﻣﺶ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺣﻞ ﻗﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻛﻪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺷﻌﻠﮥ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﺴﻮﺯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﻭﻣﻘﺪﻣﮥ ﻓﺘﻨﮥ ﻛﺒﺮﻯ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻼﻯ ﻋﻘﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﺮﺍﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻋﺐ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﺭﺩ‪«.‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﭘﺮ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺑﺮﻛﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﮤ‬

‫ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﺑﺮ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﺿﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻣﺎﺩﻳّﺖ ِﺍﻧﺬﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻟﺠﺎﻡ‬ ‫ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺴﻠّﻢ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺩﺭ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﺎﺩﻯ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ‬

‫ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻧﺪﺍ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎﻟﻜﻞ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺩﻭ ﻣﻜﺘﺐ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ؛ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺠﺰﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ‪،‬‬

‫ﺭﺍﻓﻌﻴﻦ ﻟﻮﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻓﻨﺎ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﺎﺷﺮﻳﻦ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﻋﻤﺪﮤ ﻣﺘﻴﻨﮥ ﻗﻮﻳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﻧﮑﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ‪ ٣٦٩:‬ﻧﻘﺪ ﻓﺼﻞ ﺁﺧﺮ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‬ ‫ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺯﺍﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ‬

‫ﺁﺷﻜﺎﺭﺗﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺖ ﺁﺧﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۱۶‬ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ‪ ۱۵‬ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ‪ ۱۵‬ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ‬

‫ﺳﺎﻝ ‪) ۱۳۵۲‬ﺹ ‪ (۹۸‬ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ،۱۶‬ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫)ﺹ‪ ،(۲۹۴‬ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۶۳‬ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ‪ ۱۵‬ﻗﺴﻤﺖ‬ ‫‪١٦٨‬‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺩﺍﺭﻧﺪ )ﺻﺺ ‪ ،(۱۳۲ ،۱۰۴ ،۱۱۰ ،۷۲ ،۹۹-۹۸‬ﻭ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮ ﺧﻼﻓﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻜﻨﻨﺪ‬

‫)ﺍﻳﻦ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ؛ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ‬

‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ﺷﺶ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﺸﺄ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ!( ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩِ ﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ‬

‫ﻣﺤﻔﻞ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻧﻨﺪ )ﺹ‪ (۱۱۰‬ﻭ ﻛﺪﺧﺪﺍﻯ ﺩﻩ ﺭﺍ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ »ﺩﻣﺎﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ‬ ‫ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻧﺪ« )ﺹ‪ (۱۷۹‬ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻩ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻢ ﻭﺍﻟﺪﻳﻨﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﻠﻚ ﺑﻨﺪﻧﺪ )ﺹ‪ (۱۷۹‬ﻭ‬

‫ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﺹ‪ .۱۷۹‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ(‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ »ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ«‪ ،‬ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ‬

‫ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﻋﻴﻨﺄ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ‪ ،‬ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۲‬ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ؛‬

‫ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۶۳‬ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺩﻭﻟﺖ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﻞ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۱‬ﺗﺎ ‪ ۶‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ(‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ َﺍ‪ِٔ‬ﻤﮥ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ — ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۴‬ﻋﻀﻮ ﺷﻮﺭﺍﻯ‬

‫ﻋﺎﻟﻰ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭ ﺩﺑﻴﺮ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ — ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﻧﻔﺲ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻜﺸﻨﺪ‬

‫‪٣٧٠‬‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ‪ .‬ﺑﺎﻗﻰ‬

‫‪٣٧١‬‬

‫»ﻃﻮﻣﺎﺭ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ«‪،‬‬

‫»ﺩﺭ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ« ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﻓﻀﺎﻳﻰ‪،‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۶۰‬ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮ ّﻛﻠﻰ‬

‫ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ )ﺹ ‪ ،۲۹۷‬ﺳﻄﺮ ‪ (۵‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻼﻟﻰ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ‪)۱۳۶۱-۶۲‬ﺹ‬ ‫‪ ،۲۹۵‬ﺳﻄﺮ ﺁﺧﺮ( ﺍﺯ ﺧﺎﻧﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯﻧﮕﺸﺖ )ﺹ‪ .(۳۰۰‬ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺩﻭ‬

‫ﺻﻔﺤﮥ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ )ﺻﺺ ‪ (۲۹۹-۳۰۰‬ﻛﻪ ﺁﺧﺮ ﻓﺼﻞ ‪ ۱۶‬ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪-۳۰۰‬‬

‫‪١٦٩‬‬

‫‪ ۲۹۹‬ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻼﻟﻰ ﻛﻠﻔﺖ ﺧﺎﻧﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۶۰‬ﻭ‬ ‫ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮊﺍﻧﺖ‪ ،‬ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪:‬‬

‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺁﺑﺮﻭ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩ )ﻳﻌﻨﻰ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ( ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻬﻤﺘﻰ‬

‫ﻼ ﻛﺴﻰ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺗﺎﺯﻩ‪ ،‬ﭘﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺨﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪،‬‬ ‫ﺑﺰﻧﻢ؟ ﺍﺻ ً‬

‫ﻋﺰﻳﺰﻡ؟ ﻳﻚ ﺯﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ؟ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻳﺎﺩﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺛﺮﻭﺕ ﻫﻨﮕﻔﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻭﻳﻼﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺎﮊﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻍ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻧﻘﺪ‪ ،‬ﺷﺮﻛﺖ ﻭ‬ ‫ﺑﻨﮕﺎﻩ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻝ ﺍﻭ ﺷﺪ‪ .‬ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ )ﺍﺯ ﮊﺍﭘﻦ( ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺁﻣﺪﻧﻰ‪ .‬ﺑﻤﻴﺮﻡ ﺑﺮﺍﻳﺶ‪ .‬ﻭﻗﺘﻰ‬

‫ﻣﻰ ﺭﻓﺖ )ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۵۲-۵۳‬ﺹ‪ (۲۳۹‬ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﻜﻮﻩ ﻭ‬ ‫ﺟﻼﻟﻰ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ...‬ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻭﺍ ﻭ‬

‫ﺩﻛﺘﺮ ﻛﺮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺷﺪ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺒﺮﺩ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ‬ ‫ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﺬﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ‬

‫ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻢ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻜﺮﺩﻡ‪ .‬ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﻳﻚ َﺍﻧﮓ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻛﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﻰ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺭﺩﺷﻴﺮ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﻄﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻭﺍﻯ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻘﻴﻪ‪.‬‬

‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﻮﻯ ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۶۰-۶۱‬ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﮥ ﺭﮊﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻄﻮﺭ ﻳﻚ ﻛﻠﻔﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟ ّﻮ‪ ،‬ﭘﻠﻴﺲ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻭ ﻣﻜﺘﺒﻰ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﭘﻠﻴﺲ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺨﺮﻧﺪ! ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ‪ ۳۷‬ﺳﺎﻟﻪ )ﻃﺒﻖ ﺹ‬

‫‪ ،۲۰۸‬ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۵۲‬ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۶۰ -۶۱‬ﺣﺪﻭﺩﴽ ‪ ۳۷‬ﺳﺎﻟﻪ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ( ﻛﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ )ﺹ ‪ ،(۲۹۸‬ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﻮﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻭﻛﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺁﻗﺎﻯ‬

‫ﺗﻮﻛﻠﻰ ﻣﻘﺘﻮﻝ )ﺹ‪ ،(۲۹۸‬ﻭﻳﻼﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺎﮊﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻍ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻧﻘﺪ‪ ،‬ﺷﺮﻛﺖ‪ ،‬ﺑﻨﮕﺎﻩ‪،‬‬ ‫‪١٧٠‬‬

‫ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺷﻮﺩ؟ ﻭﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟ ّﻮﻯ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﺤﻔﻞ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺗﺎﺑﻌﻪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ‬

‫ﻼ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺖ‬ ‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ‪ ،‬ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻳﺎ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﻤ ً‬

‫ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ )ﺻﺺ ‪ (۲۹۷-۲۹۸‬ﺯﻧﺪﻩ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ)!( ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻴﺮ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻛﺎﻧﺪﻳﺪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺮﻭﺩ )؟( ﻭ ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ‬

‫)ﻉ( ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻣﺰﻳﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻫﻤﺎﻡ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻓﺘﻀﺎﺣﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﻄﺒﮥ ّ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻣﺘّﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﻰ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻨﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ »ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻠّﻴﻴﻦ«‪» ،‬ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ‬ ‫ﺳﺠﻴﻦ« ﻧﻴﺰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻄﺎء ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻣﻰ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﻧﻈﺮ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺮ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﻭﺡ ّ‬

‫ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺴﺆﻟﻴﺖ ﻭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺍﺧﺮﻭﻯ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ‬ ‫ﻤﻊ‬ ‫َﻴﺲ ﻟ َ‬ ‫ﺍﻟﺴ َ‬ ‫َﻚ ِﺑﻪِ ﻋِ ٌ‬ ‫ﻠﻢ ِﺍ ‪‬ﻥ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪َ » :‬ﻭﻻ َﺗ ُ‬ ‫ﻘﻒ ﻣﺎ ﻟ َ‬

‫ﻻ‪ ) «.‬ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء‪ ،۳۸ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﻭ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﺸﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺆﺍﺩ ُﻛ ‪‬ﻞ ﺍﺅﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﻨﻪ َﻣﺴ ُﺆ ً‬ ‫ﻚ َ‬ ‫ﻛﺎﻥ َﻋ ُ‬ ‫ﺼ َﺮ ﻭ ﺍﻟ ُﻔ َ‬ ‫ﻭﺍﻟ َﺒ َ‬ ‫ﻣﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺶ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﮔﻮﺵ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺩﻝ‪ ،‬ﻫﻤﺔ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪﮔﺎﻥ‪(.‬‬

‫ﺍﻃﻼﻋﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﺯﻋﻼﺋﻢ ﺑﻰ ّ‬

‫ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ‪ ۶‬ﮔﺬﺷﺖ؛ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻪ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺍﻋﻀﺎء‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ‬

‫ﺩﺭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬

‫‪١٧١‬‬

‫ﻧﮑﺘﮥ ﻫﺸﺘﻢ‪ :‬ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺽ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺟﺰﺋﻰ ﻭ ﻛﻠّﻰ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻫﺎﻯ‬ ‫ّ‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ّ‬

‫ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺻﺮﻓﴼ ﺩﺭ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ؟ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻛﺜﺮﴽ‬

‫ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺤﺸﺎ ﻭ ﺷﺮﺏ ﺧﻤﺮ ﻭ ﺯﻧﺎﻳﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻮﺩ ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ )ﺻﺺ‪ ۱۵۲ ،۱۳۸‬ﺳﻄﺮ ‪ ۱۸‬ﻭ ‪(۱۹‬‬ ‫ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۱۵۲ ،۱۳۴-۱۳۶ ،۹۵-۹۶ ،۷۴ ،۳۱ ،۲۴ ،۲۱‬ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﻭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻼﻟﻰ‪ ،‬ﻳﻌﻘﻮﺏ ﭘﺴﺮ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺣﻴﻢ‬

‫ﺧﺎﻥ ﺣﻜﻴﻢ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺯﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻗﺎﺋﻤﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﺯﻥ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻗﺎﺋﻤﻰ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻳﻌﻘﻮﺏ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺳﻮﺭﮤ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻧﻮﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺯﻧﺎ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﻜﺮﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍ ّﻓﺎﻛﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺯﻧﺎ ﺭﺍ »ﻓﺎﺳﻘﻮﻥ« ﻭ »ﻣﻠﻌﻮﻥ« ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ )ﺳﻮﺭﮤ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ‪ ۴‬ﻭ‬

‫ﻟﻴﻢ ﻓﻰ ﺍﻟ ُْﺪﻧﻴﺎ‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ« )ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ‪ ۱۱‬ﻭ ‪ (۲۳‬ﻭ »‬ ‫ﻋﺬﺍﺏ‬ ‫‪ (۲۳‬ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ »‬ ‫ﻋﺬﺍﺏ َﺍ ٌ‬ ‫ٌ‬ ‫ٌ‬ ‫ٌ‬

‫ﻭﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ « )ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺁﻳﮥ ‪ (۱۹‬ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺣﺮﻑ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺧﻄﺎﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻳﻮ َﻡ َﺗ ْﺸ َﻬ ُﺪ‬

‫ُﻮﻥ«‪) ،‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺁﻳﮥ ‪ .۲۴‬ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‬ ‫َﻴﻬﻢ ﺍﻟ ِْﺴ َﻨ ُﺘ ُﻬﻢ َﻭ َﺍ ِ‬ ‫َﻋﻠ ِ‬ ‫ﻳﺪﻳﻬ ْﻢ َﻭ ﺍ ْﺭ ُﺟﻠ ُ​ُﻬﻢ ِﺑﻤﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ ﻳ ْﻌ َﻤﻠ َ‬

‫ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪(.‬‬

‫ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﻛﺬﺑﻰ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﻢ‬

‫ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪َ » :‬ﺍﻟْ َﺒﻴ َﻨ ُﺔ َﻋﻠَﻰ ﺍﻟ ُْﻤ ‪‬ﺪﻋﻰ« )ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ(‪،‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ‬ ‫ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ُﻣﺜ ِﺒ ِ‬ ‫ﻛﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺖ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﻮﺩﻥ ّ‬

‫ﻗﺎﻟﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﻃﺐ ﻭ ﻳﺎﺑﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺟﻌﻞ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ‬

‫ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻛﺬﺏ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻣﻰ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪١٧٢‬‬

‫ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ — ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﻗﺒﻠﻰ‬ ‫ِ‬

‫ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ — ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﻫﺪ‬ ‫ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻻﻳﻞ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻌﻞ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ — ﻭ ﺣﺘﻰ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ — ﻭ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﺤﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍﻯ »ﻣﺎﺩﻯ ﻭ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ« ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﻤﮥ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ‬

‫ﻧﻌﺮﮤ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﺍﻓﺮﻳﻚ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻚ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻓﺮﻧﮓ ﻭ ﺗﺎﺟﻴﻚ ﻭ ﻧﺎﻟﮥ ﻫﻨﺪ ﻭ ﺍ ّﻣﺖ ﭼﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ‬

‫ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ُﻗﻮﻯ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣٧٢‬‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﻪ )ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۹‬ﻭ ‪ ،(۱۹۳۳‬ﺷﻮﺭﻭﻯ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻰ‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬

‫)‪۱۹۱۷‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ(‪ ،‬ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻯ )‪ ۱۹۳۷‬ﻣﻴﻼﺩﻯ(‪ ،‬ﻣﺼﺮ )ﻧﻴﻤﻪ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ‪ ،(...‬ﻋﺮﺍﻕ‪ ،‬ﺳﻮﺩﺍﻥ‪،‬‬ ‫ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﻯ‪ ،‬ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﻦ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ‪ ...،‬ﺑﻪ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ‪ ۲۰‬ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‬

‫‪٣٧٣‬‬

‫ﻭ‬

‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺺ ﻓﻮﻕ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻛﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻨﻴﻊ ﻣﻬﻴﻤﻦ ‪ ۹‬ﺷﻬﺮﺍﻟﻌﺰﻩ ‪ ۱۳۵‬ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ‪ ۱۵‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ‬ ‫‪ ۱۹۷۸‬ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻳﺢ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﻤﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺩﻳﻦ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺷﺪﻳﺪ‪ «.‬ﻭ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺳﻴﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮ ّ‬

‫ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻧﺎﺱ ﻭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ‪ ،‬ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ‬

‫ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻛﻨﺎﺋﺲ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻗﺎﺭﻩ ﺍﺭﻭﭖ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻚ ﻭ ﻣﺒﺸ ّﺮﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻗﺎﺭﮤ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻚ ﻭ‬ ‫ﺍﻗﻄﺎﺏ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺘﻴﻘﮥ ﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﻰ ﻗﺎﺭﮤ ﺁﺳﻴﺎ ﻭ ﺷﺮﻕ ﺍﻗﺼﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪...‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺎﻡ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪:‬‬ ‫‪١٧٣‬‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺑﻨﻴﺎﻥ‬ ‫ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ِﺑ َﺎ ْﺟ َﻤﻌِ ِﻬﻢ‬ ‫ّ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﻬﺎﺟﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ‬

‫ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ‪.‬‬

‫‪٣٧٤‬‬

‫ﺍ ّﻣﺎ! ﺍ ّﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﻻﺑﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ‬

‫ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ‬ ‫ﺍﺳﻼﻑ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻋﺮﺽ ّ‬ ‫ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺁﻥ ﺳﺮﻭ ِﺭ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻭ ﻳﺄﺳﻰ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫‪...‬ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻋﻈﻢ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺍﺳﺖ( ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺍﻋﻼﻥ‬

‫ﻨﺪ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ِﺍﻧﻬﺰﺍﻡ ﻭ ﺍﻧﻘﺮﺍﺽ ﺍﻋﺪﺍءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﻨﺒّﻪ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ُﺟ ُ‬

‫ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ َﺍ ْﻓﻮﺍﺟﺎ« ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺩﻭﻝ ﻭ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺗﺤ ّﻘﻖ ﺑﺸﺎﺭﺕ » َﻳ ْﺪ ُﺧﻠ َ‬ ‫ُﻮﻥ ﻓﻰ ِ‬

‫ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻋﻮﺩِ ﮐﻞِّ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺒﺚ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﻖ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫ﻭﻥ« )ﺻﻒ‪ ،۸-‬ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻀﻤﻮﻧﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ‬ ‫ﻭﻥ ﻟ ْ‬ ‫» ُ‬ ‫ﻳﺮﻳﺪ َ‬ ‫ِﻴﻄﻔِ ﺆﺍ ُﻧﻮ َﺭﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﺎ ْﻓﻮﺍﻫِ ِﻬﻢ َﻭﺍﻪﻠﻟُ ُﻣﺘِّ ُﻢ ُﻧﻮ ِﺭﻩ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻛ ِﺮ َﻩ ﺍﻟْﻜﺎ ِﻓ ُﺮ َ‬

‫ﺳﻮﺭﮤ ﺗﻮﺑﻪ ‪ .(۳۲-‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ‪ ۵‬ﻗﺒﻼٔ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺿﺪﺍﺩِ ﻫﺎ«‪ ،‬ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﻮﻕ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ » ُﺗ ْﻌ َﺮ ُ‬ ‫ﻑﺍ َ‬ ‫ﻴﺎء ِﺑ َﺎ ْ‬ ‫ﻻ ْﺷ ُ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻭﺁﺩﺍﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﻳﺄﺱ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ‬ ‫ﺍﺑﺪﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» ،‬ﺯﻫﺮ‬

‫ﻼ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺩﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺩﻫﻴﺪ«‪ ،‬ﻗﺒ ً‬

‫ﻦ ﻋِ ﻨْ ِﺪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ » ُﻗ ْﻞ ُﻛ ‪‬ﻞ ﻣِ ْ‬

‫ﺘﺎﺏ َﻋﻬﺪﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺁﺏ‪ ...‬ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺍﻪﻠﻟ« ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﻛِ ُ‬

‫ﺍﻃﻔﺎء ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ »ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﮥ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ«‪ ،‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ‬

‫ﺭﻫﻨﻤﻮﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ِ .‬ﺍ ْﻥ ﺷﺎَء ﺍﻪﻠﻟ!‬

‫‪١٧٤‬‬

‫ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺫﮐﺮ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺭﺩﻳّﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ‬

‫ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺩﺭ ‪۱۳۵‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ‪:‬‬

‫ﺍﻟﻈ ِ‬ ‫ﻼﻡ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻧ َﺴﺠﻮ ُﻩ ِﺑ َﺎ ِ‬ ‫ﻮﻑ َﺗ ُﺸ ‪‬ﻖ َﻳ ُﺪ‬ ‫‪َ ...‬ﺍ ‪‬ﻣﺎ‬ ‫ﻳﺪﻯ ‪‬‬ ‫ﺠﺎﺏ ‪‬‬ ‫ﻭﻫﺎﻡ‪َ .‬ﺳ َ‬ ‫ﻨﻮﻥ َﻭ ﺍ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺠﺒﻮﻧﻰ ِﺑ ِﺤ ِ‬ ‫ﺍﻻﻥ َﺣ َ‬ ‫ﻻ ِ‬ ‫ﺍﻟﻈ ِ‬

‫ﺍﻟ َﺒﻴﻀﺎِء َﺟﻴﺒﴼ ﻟ ِ‬ ‫ﺎﺱ‬ ‫ِﻬﺬﻩِ ﺍﻟﻠ‪‬ﻴ َﻠﺔِ ‪‬‬ ‫ﺪﺧ َ‬ ‫ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻟﻨّ ُ‬ ‫ﺍﻟﺪﻟﻤﺎِء َﻭ َﻳﻔ َﺘ ُﺢ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َِﻤﺪﻳﻨﺘِﻪ ﺑﺎﺑﴼ ِﺭﺗّﺎﺟﴼ‪َ .‬ﻳﻮ َﻣ‪ٍ ِٔ ‬ﺬ َﻳ ُ‬ ‫ﻠﻮﻥ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻈﻬ َﺮ ﻓِﻰ‬ ‫ﺪﺍﻳﺎﺕ )ﻭ ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺍﻟﻐﺎﻳﺎﺕ ﻣﺎ َﺑﺪﺍ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒ‬ ‫َﺘﻪ ّ‬ ‫ﻤﺎﺕ ﻣِ ﻦ َﻗ ُ‬ ‫َﺍﻓﻮﺍﺟﴼ ﻭ َﻳ ُﻘﻮﻟ َ‬ ‫ﺍﻟﻼ‪ُ ِٔ‬‬ ‫ُﻮﻥ ﻣﺎ ﻗﺎﻟ ُ‬ ‫ﺒﻞ ِﻟ َﻴ َ‬ ‫ﺍﻻﻥ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻬﺎﻯ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮏ‪ ،‬ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺷﮑﺎﻓﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﻭﺍﺭﺩِ ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ‬ ‫ﺷﻬﺮ‬

‫ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺯﻟﻴﺨﺎ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺍﻳﺎﻡ ﺁﺷﮑﺎﺭ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ(‪.‬‬

‫ﺁﺭﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ! ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺭﺩﻳّﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ِ ﺑﻬﺎ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻟﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﺯﻭﺩﻯ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ِﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺭﻭﻯ ِ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ِ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻮﻋﻮﺩ‬

‫ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻌﻨﻮﻯ ِ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ »ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﺮﻧﺞ« ﺑﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻳﻮﺳﻒ ِ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ‬

‫ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻣﺎﻥ ﮐﻪ‬

‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ ِ ﻧﻬﺎﻳﻰ ِ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۰۰۶‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻣﺼﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻼﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ِ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ‬ ‫ُﻋﺸﺎﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ِﺍ‬ ‫ﻣﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰۰۰‬ﻣﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺖ ﻋﺮﺑﻰ ِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ‬

‫ﻫﻔﺘﮕﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ‬ ‫ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻫﻬﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺼﺮ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻰ‬ ‫ِ‬ ‫‪١٧٥‬‬

‫ﻋﺮﺑﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻇﺎﻟﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ‬ ‫ِ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺼﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺷﺘﻬﺎ ِﺭ ﺁﻥ ﺷﺪﻧﺪ )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ‪۲۹‬‬

‫ﺟﻮﻥ ‪ ۲۰۰۶‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ .‬ﺍﺻﻞ ِ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۶‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ُﻋﺸﺎﻗﺶ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰۰۰‬ﺷﻬﻴﺪ ﺩﺍﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﻥ ﻫﻤﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺎﻡ ﻳﻮﺳﻔﺸﺎﻥ ُﻣﺸﺘﻬﺮ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ‬

‫ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺟﺪﻳﺪ ِ ﺧﻮﺩ ﺳﺮ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﺸﻖ‬

‫»ﺗﺎ ﻳﺎﺭ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻣﻴﻠﺶ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬ﺍﻯ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻧﺶ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻨﻚ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪.‬‬

‫‪١٧٦‬‬

‫ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ‪:‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ«‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺑﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ّ‬

‫ﻧﻜﺎﺕ ﻛﻠّﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻣﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬ ‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺁﻥ‬

‫ﻼ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﻴﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ‬ ‫ﻼ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﴼ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺫﻳ ً‬ ‫ﻗﺒ ً‬ ‫ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ‬ ‫ﻧﺤﻮﻯ ﺩﺭ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺮ‬ ‫ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻳﺎ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ — ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ — ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ‪ ۱‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ »ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ‬

‫ﻣﺪﻋﻰ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺷﺪ‪ «.‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ‬ ‫ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻧﺒ ّﻮﺕ ﻭ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ّ‬ ‫ﻣﻨﺼﻒ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﺎﻗﺺ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۱۳-۱۵‬ﺑﺎ ﺗﻮﺻﻴﻔﺎﺗﻰ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ )ﺭﺋﻴﺲ ﻓﺮﺿﻰ ﻣﺤﻔﻞ‬

‫ﻣﻠﻰ‪ -‬ﺹ ‪ (۲۰‬ﺭﺍ ﻗﺼﺮﻯ ﻣﺠﻠّﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﻮﻳﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺯﺍﻳﻴﺪﮤ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ‪ ۶‬ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺍﻟﻬﺎﻡ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﻫﻰ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫‪١٧٧‬‬

‫ﺍﻯ ﻣﺤ ّﻘﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻘﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺎﺯ ﻭ‬

‫ﻧﻌﻤﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﭘﻮﺷﺎﻟﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ‬

‫ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺻﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﻧﻴﺰ ﺹ ‪ (۱۴۱‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ‪ ۴‬ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻧﻜﺘﮥ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻫﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺯﺩﻭﺩﻥ ﻓﻘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫َﺍ ّ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ(‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻭﺍﺭ‬ ‫ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﺮﻣﻰ ﺷﻤﺮﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﻮﺳﻂ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺫﻛﺮﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ‪ ۲۳‬ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺑﺪ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻟﺠﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ‬

‫ﺍﻋﻀﺎﻳﺶ ﻣﺸﺘﻰ ﺳﻴﮕﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﻨﺒﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻋﻔﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﻀﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺷﺎﻫﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﻣﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﺫﻟّﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﮥ ﻛﺎﻏﺬ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ‪ ،‬ﻧﻪ‬

‫ﺟﺎﻯ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺧﺎﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﻏﺒﻄﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻭﺷﺎﺩﻭﺵ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻬﺎﻟﻚ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻏﺮﻕ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ‬ ‫ﺩﺭ‬

‫ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺣﺴﻨﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻳﺪ ﺻﻨﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭ ﺑﺎﻝ ﻳﻚ ﭘﺮﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻰ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻋﻔﻴﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ‪ ۴‬ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﻫﻢ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ‬

‫ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﮕﻮﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪١٧٨‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۳‬ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻓﺎﺣﺶ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﻘﺸﮥ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ‬

‫ﻭﻗﻮﻉ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۲‬ﻩ‪ .‬ﺵ‪ .‬ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻘﺸﮥ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﺎﻝ ‪ ۱۱۰‬ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺎ ‪ ۱۲۰‬ﺑﺪﻳﻊ )‪ ۱۳۳۲‬ﺗﺎ ‪۱۳۴۲‬ﺵ‪ ۱۹۵۳ /‬ﺗﺎ ‪ ۱۹۶۳‬ﻡ ( ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ‬

‫ﻻ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ‬ ‫‪ ،۱۳۵۲‬ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ .‬ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ‬ ‫ﺻﺮﻑ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ‪ ،‬ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻧﻈﻢ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۶۳‬ﺣﻈﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ؛ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﻮﺩ )ﻣﺜ ً‬

‫ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﻴﻨﴼ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﺎﺑﻖ‬ ‫ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﻨﺪ‪ ،۶‬ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺣﻀﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ )ﺝ ‪ ،۱‬ﺻﺺ‬

‫‪ ۳۷۴‬ﻭ ‪ ((۳۷۶‬ﮔﻮﻳﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ‬ ‫ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ‪ ،‬ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ‬

‫ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻠﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻏﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻟﻘﺎء ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺣﻴﻠﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﺗﺮ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۶‬ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺻﻌﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ‬

‫ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺤ ّﺮﻑ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ‬

‫ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ‬ ‫ﺑﺸﺮﻯ‪ ،‬ﺍﻭﻝ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺮﻳﻢ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﭘﺲ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ )ﻣﻀﻤﻮﻥ( ﻭ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﺤﻦ ﺍﻭﻝ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﺆﺍﻝ‬

‫ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻧﻬﺎﻝ ﻭ ﮔﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ‬

‫ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻜﺎﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺻﻌﻮﺩ‬

‫ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﺍﻕ ﺣﺎﺻﻠﻪ‪ ،‬ﺻﻌﻮﺩ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺣﺰﻥ ﺁﻭﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﻰ‬ ‫‪١٧٩‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﺎﻯ ﺻﺪﻫﺰﺍﺭ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺯ ﻗﻔﺲ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﭘﺮ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﻜﺶ ﻫﻴﻜﻞ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪).‬ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺗﺬﻛﺮ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻘﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ(‬

‫ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﺎﻟﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺣﻼﻭﺕ ﻟﺤﻦ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﺍﻭﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﻤﺪﴽ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺭﻣﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻏﻤﻬﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ‬

‫ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﺩﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﺎﺕ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻡ‬

‫ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﻣﻌﻨﻮﻯ‪ ،‬ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺟﻨﺒﻪ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ(‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺣﺎﻻﺗﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﮥ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ ﻭ ﺣﺎﻻﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﻭﻻﺩ ﺫﻛﻮﺭﺷﺎﻥ ﻭ‬

‫ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﻛﻔﺎﺭ ﺩﻳﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺮ َﺍﺑ َﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨّﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ ﺑﻪ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪) ...‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﺴﺮﺷﺎﻥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻨﻴﺰﺷﺎﻥ ﻣﺎﺭﻳﻪ ﻗﺒﻄﻴﻪ ﺯﺍﺩﻩ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪َ » :‬ﺍﻭﻻ ُﺩﻧﺎ َﺍﮐﺒﺎ ُﺩﻧﺎ«‪) ...‬ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎ ﺟﮕﺮﻫﺎﻯ ﻣﺎ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪.٣٧٥‬‬

‫ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﺒّﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻌﻮﺩ)ﻭﻓﺎﺕ( ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ‬

‫ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻃﺮﻑ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻭﺍﺯ‬ ‫ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰﻋﺸﺎﻕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﺡ ﻭﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﮑﺪﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺣﻖ‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻣﻮﻫﺶ ﻭ ُﻣﺪﻫﺶ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ّ‬

‫ﻣﺤﺰﻭﻥ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻟﮑﻦ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ‬ ‫ﭘﺪﻳﺪ؛ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ‪ ،‬ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﺸﻮ‪ ،‬ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﮕﺮﺩ‪ ،‬ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﻨﺸﻴﻦ‪ .‬ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻃﻠﻌ ُﺘﻢ ﻋﻠَﻰ ﺍﻟﻐﻴﺐ‪،‬‬ ‫ﻗﻀﻴّﻪ ﻣﻨﺪﻣﺞ ﻭ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪َ .‬ﻭ ﻟﻮ ّ‬ ‫‪١٨٠‬‬

‫ﻻﺧﺘﺮﺗﻢ ﺍﻟﻮﺍﻗﻊ)ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﻏﻴﺐ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ( ﺑﺮ‬ ‫ُ‬

‫ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﺕ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﺄﺳﻒ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴّﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻴّﻪ‪ ،‬ﻟﻬﺬﺍ ﺗﺴﻠّﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﮑﻮﺭ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺴﻠّﻰ ﺗﺎﻡ ﻳﺎﺑﺪ؛‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺧﻔﻴّﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ‬ ‫ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴّﻪ‪ .‬ﻣِ ﻦ ﺑﻌﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻟﻬﺬﺍ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬

‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭﺍﺟﺐ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ ﺣﺰﻥ ﻭ‬

‫ﺍﻟﻤﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺸﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻫﻢ‬

‫ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﺷﻮ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﻮ‪ ،‬ﻟﻬﺬﺍ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺗﺴﻠّﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﻘﺪﻳﺮ ّ‬

‫ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ّ‬ ‫ِ‬ ‫ﺠﺰ َﻋﻦ ِﺍ‬ ‫ﻻﻓﮑﺎ ُﺭ ِﺍ ّﻻ َﻣﻦ َﻧﻈ َﺮ ﺑ َﺒﺼﻴﺮﺓٍ ﻣﺎ ﺯﺍﻍ ﺍﻟﺒﺼ َﺮ َﻋﻦ ِ‬ ‫ﮑﻤﺘ َِﻬﺎ ﺍ َ‬ ‫ﺍ ّﻥ ﻫﺬﺍ َ‬ ‫ﺩﺭﺍﮎ ِﺣ َ‬ ‫ﻻﻣ ٌﺮ َﻋ َ‬ ‫ﻻﺳﺮﺍﺭ‪) «.‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺟﻠﺪ‪ ،۹‬ﻣﻄﻠﺐ ﺳﻰ ﻭﻧﻬﻢ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻋﺮﺑﻰ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺍ َ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺣﮑﻤﺖ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﮕﺮﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺼﻴﺮﺗﻰ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ‬

‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺴﺎﺯﺩ‪(.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۳۳ -۳۴‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﺯﻝ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﻗﮥ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﻼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ،۱۰۵‬ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛ ً‬

‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺄﺧﻮﺫ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺄﻥ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺁﻣﺪ ﻛﻞ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﮔﺎﻫﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻟﺤﻦ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ؛ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ) ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ ۴‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ‪ ۳۵‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۳۳‬ﻭ ‪ ۳۴‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﺣﻘﺎﻳﻖ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺺ ﻳﺎ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺫﻛﺮ ﺣﺮﺍﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ‬

‫ﺍﺯﻝ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺫﻛﺮ ﻓﺮﻗﮥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺫﻛﺮ ﻋﻠّﺖ‬ ‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺳﻂ‬

‫ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﺄﺧﺬ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ‬ ‫‪١٨١‬‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬ ‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺐ ﻓﻀﻼﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬

‫ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ‬

‫ﻳﻘﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻪ‬

‫ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻳﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺤﺴﻴﻨﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻗﺒﻞ ﺿﻤﻦ ﺑﻨﺪ‬ ‫‪ ۴‬ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﺍﺭﻥ ﻭﺍﮔﺎﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﺪﻑ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﻮﻟﺶ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﺶ‪،‬‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ‬ ‫ﻻ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﴽ ﻭ ﻋﻤ ً‬ ‫»ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ« ﻭ ﺻﻠﺢ ﺑﺸﺮ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮ ً‬ ‫ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻨﺪ؛ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻭﻟﻮ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﻤﻰ‬ ‫ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﮔﻤﻨﺎﻡ‪ ،‬ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﻴﻔﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺫﻛﺮ ﻭ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺭ ﺍﺛﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ‬

‫ﻫﺪﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻧﺪ —‬ ‫ﻛﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ‪ ۶‬ﺁﻣﺪ — ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩِ‬

‫ﻛﻠﻰ ﺍﻣﻢ ﻛﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻼﺵ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻼﻙ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻤﻞ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻤﻴﺰ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ )ﻉ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺩﺭﺧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺛﻤﺮﺵ‬

‫ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ« ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‪:‬‬

‫‪٣٧٦‬‬

‫ﺍﻟﺴﻤﺎء ُﺗﺆﺗﻰ‬ ‫ﺏ ﺍﻪﻠﻟُ َﻣ َﺜ ً‬ ‫ﺻﻠُﻬﺎ ﺛﺎ ِﺑ ٌ‬ ‫ﺠ َﺮﺓٍ َﻃﻴ َﺒ ٍﺔ َﺍ ْ‬ ‫ﺖ َﻭ َﻓ ْﺮ ُﻋﻬﺎ ﻓِﻰ ‪‬‬ ‫ﻼ َﻛﻠ َِﻤ ًﺔ َﻃﻴ َﺒ ًﺔ َﻛ َﺸ َ‬ ‫ﻴﻒ َ‬ ‫َﺍﻟ َْﻢ َﺗ َﺮ َﻛ َ‬ ‫ﺿ َﺮ َ‬ ‫ﺣﻴﻦ ِﺑ ِﺎ ِ‬ ‫ﻭﻥ َﻭ َﻣ َﺜ ُﻞ َﻛﻠ َِﻤ ٍﺔ َﺧﺒﻴ َﺜ ٍﺔ‬ ‫ُﺍ ُﻛﻠَﻬﺎ ُﻛ ‪‬ﻞ‬ ‫ﺎﺱ َﻟ َﻌﻠ ُ‪‬ﻬ ْﻢ ﻳ َﺘﺬَ ‪‬ﻛ ُﺮ َ‬ ‫ﺏ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍ َ‬ ‫ﻻﻣﺜﺎﻝَ ﻟِﻠﻨّ ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ﺫﻥ َﺭﺑِّﻬﺎ َﻭ ْ‬ ‫ﻳﻀ ِﺮ ُ‬

‫ﻮﻝ ﺍﻟﺜﺎ ِﺑ ِ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ﺁ َﻣ ُﻨﻮﺍ ِﺑﺎﻟ ُﻘ ِ‬ ‫ﻦ َﻓ ِ‬ ‫ﺖ‬ ‫ﻦ َﻗ ٍ‬ ‫ﻮﻕ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ِ‬ ‫ﺽ ﻣﺎ ﻟَﻬﺎ ﻣِ ْ‬ ‫ﺖ ﻣِ ْ‬ ‫ﺍﺟ ُﺘﺜ‪ْ ‬‬ ‫ﺠ َﺮﺓٍ َﺧﺒﻴ َﺜ ٍﺔ ْ‬ ‫ﺮﺍﺭ ﻳ َﺜﺒِّ ُ‬ ‫ﺖ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟ َ‬ ‫َﻛ َﺸ َ‬ ‫ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﻓِﻰ ﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ َﻭ ِ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ‬ ‫ِﻤﻴﻦ َﻭ ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﺎ‬ ‫ﺍﻟﺤﻴﻮﺓِ ‪‬‬ ‫ﻳﺸﺎء َﺍﻟ َْﻢ َﺗ َﺮ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻳﻀ ‪‬ﻞ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ‬ ‫ﻓِﻰ َ‬ ‫ُ‬ ‫ﺖ ﺍﻪﻠﻟِ ُﻛ ْﻔﺮﴽ َﻭ َﺍ َﺣﻠّﻮﺍ َﻗ ْﻮ َﻣ ُﻬ ْﻢ ﺩﺍ َﺭﺍﻟ َﺒﻮﺍﺭ )ﺁﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﺜﻞ ﺭﺍ ﻛﻠﻤﮥ‬ ‫َﺑ ‪‬ﺪﻟُﻮﺍ ِﻧ ْﻌ َﻤ َ‬ ‫‪١٨٢‬‬

‫ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺻﻠﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻋﺶ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‬

‫ﻫﺮ ﺣﻴﻦ )ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻫﺮ ﺣﻴﻦ( ﻣﻴﻮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻭ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﻣﺜﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻨﺪ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻣﺜﻞ ﻛﻠﻤﮥ ﭘﻠﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻠﻴﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻴﭻ ﻗﺮﺍﺭﻯ‪ .‬ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ﮔﺮﻭﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺛﺎﺑﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻭ ﺍﺿﻼﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻭ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻧﻨﮕﺮﻳﺴﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﻔﺮ ﻭ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻗﻮﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻯ ﻫﻼﻙ(‪.‬‬

‫ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ ،‬ﺷﻌﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺣﺎﻓﻆ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻭﺭﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‪» :‬ﺧﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﮔﺮ ﻣﺤﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ‪ «.‬ﻭ ﺟﻤﺎﻝ َﺍﺑﻬﻰ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ‬

‫ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻚ ﺍﺛﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ )ﺩﺭ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﻛﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻳﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻐﺾ‬

‫ﻭ ﻛﻴﻦ ﻭ ﭘﻴﺸﺪﺍﻭﺭﻯ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻰ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﻰ‬ ‫ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ (.‬ﺗﺎ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻻﺯﺍﻝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﮔﺸﺘﻪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ‬ ‫ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻛﻞ ﺷﺮﻳﻜﻨﺪ ﻭﻟﻜﻦ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺷﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻨﻴﺮ )ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﻴﺮ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻛﺮﺩﻳﻢ(‪.‬‬ ‫َﻛﺬﻟ َ‬ ‫ﺱ ُﻣ ٍ‬ ‫ﺤﻨﺎ ُﻛ ْﻢ ﻓﻰ َﻟ ْﻮ ِﺡ ُﻗ ْﺪ ٍ‬ ‫ﺼ ْ‬ ‫ِﻚ َﻧ َ‬ ‫ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻤﻴﺰ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ؛ َﻭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻼﻙ ﻭ ﺷﺎﺧﺺ ّ‬ ‫ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ‬ ‫ﻣﺎ َﺑ َ‬ ‫ﺍﻟﺤ ِّﻖ ِﺍ ّﻻ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﻀﻼﻝُ ُ‬ ‫ﻌﺪ َ‬

‫ﻧﻘﻠﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﻀﻰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۳۶‬ﻭ ﻧﻴﺰ ‪ ،۱۷۶‬ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻨﻮﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭﺟﻮﺩ‬

‫ﺩﺍﺭﺩ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺁﻣﺪﻥ ﻗﺎﺋﻢ‪ ،‬ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻃﺎﺕ ﻧﺎﻗﺼﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻳﻚ ﺷﺒﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ُﺧﻢ ﺭﻧﮓ ﺭﺯﻯ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ‬

‫ﻻ َﻛﻤﺎ‬ ‫ﺭﺽ ﻗِﺴﻄﴼ ﻭ َﻋﺪ ً‬ ‫ﻳﻤ َﻼ‪ ‬ﺍﻪﻠﻟُ ﺍ َ‬ ‫ﻻ َ‬ ‫ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬‬ ‫‪١٨٣‬‬

‫ُﻣﻠِ‪‬ﺖ َﻇﻠﻤﴼ ﻭ ﺟﻮﺭﴽ‪ «.‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ) َﻛﻤﺎ( ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﭘﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﭘﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ‬

‫ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻠﻢ‪ ،‬ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﻋﺪﻝ ﺗﺪﺭﻳﺠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﻳﻰ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺴﻰ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﻇﻠﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺷﺐ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ‬

‫ﺍﻻﻭﻟﻰ ﺳﻨﻪ‪ ۱۲۶۰‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻟﺤﻈﮥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ‪ ،‬ﺗﺨﻢ ﻭ‬ ‫ﺩﺍﻧﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ‬

‫‪٣٧٧‬‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻝ ﻭ ﺷﺠﺮﮤ ﻃﻴﺒﮥ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﻭ ﻣﻴﻮﮤ‬

‫ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻫﺪ )ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺳﻴﺮ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﭼﻮﻥ‬

‫ﻣﺪﺕ ‪ ۵۰۰۰۰‬ﺳﺎﻝ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﺪﻩ‪ .(٣٧٨‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﺷﺪ‬ ‫ﻃﻮﻝ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ّ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ‪ ،‬ﺻﻠﺢ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﺩﺍﺩ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺁﻥ ‪ ۵۰۰۰۰‬ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﺩﺭ ﻟﻤﺤﻪ‬

‫ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺼﺮ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﻟﻘ ّﻮﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭﺟﻮﺩِ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺍﻣﻮﺭ‬

‫ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻇﻬﻮ ِﺭ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻟﻤﺤﻪ‪ ،‬ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻼﻳﻖ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﻭ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻟﻌﻘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ‬

‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ‪ ،‬ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.(٣٧٩‬‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۱۳‬ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺁﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻗﺎﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺘﺸﺎﺑﻬﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ‬

‫ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻗﺒﺮ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ‬

‫ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻼ‬ ‫ﺍﻧﺒﻴﺎﻳﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻇﻠﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﻟﺺ‪ ،‬ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺍﺟﺮﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻣﻮﻛﻮﻝ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺠﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﺠﻴﻞ ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﻤﺎﻡ‬

‫ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ)!(‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺟﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ‬ ‫ّ‬

‫ِ‬ ‫ﻭﺍﺭﺙ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻳﻦ‪،‬‬ ‫ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ‪،‬‬

‫ﺧﺎﻟﺺ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ‬

‫ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻌﻮﺫ ﺑﺎﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺭﺍ ﻋﺒﺚ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ‬

‫ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﮥ ﻧﺎﺱ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ‬ ‫‪١٨٤‬‬

‫ﺩﺭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺠﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﻜﻮﺕ؟! ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ِ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻋﺒﺚ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ‬ ‫ِ‬

‫ﻛﻞ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻴﺮ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥ‬ ‫ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻣﻴﻨﻰ‪ ،‬ﻇﻠﻢ ﻭ ﺷ ّﺮﻯ ﻣﺘﺼ ّﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ّ‬ ‫ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﺮﻩ ﺧﺎﻛﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷ ِّﺮ ﻋﺪﻣﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺧﻴﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﻠﻮﻩ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬

‫ﺍ ّﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ‬

‫ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﻨﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺑﻰ‬

‫ﻣﺮﻳﺾ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﻧﺴﺨﮥ ﻃﺒﻴﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ِ‬

‫ﺭﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻨﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺟ ّﺮﺍﺣﻰ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺍﻍ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻭﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻋﻴﻦ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﺶ ﻋﻴﻦ ﻓﻀﻞ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﺁﻳﻪ ‪ ۱۶‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪َ » :‬ﻭ‬

‫ﻻ« )ﻭ ﻣﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ )ﺗﺎ‬ ‫ﺚ َﺭ ُﺳﻮ ً‬ ‫ﺑﻴﻦ َﺣﺘّﻰ َﻧ ْﺒ َﻌ َ‬ ‫ﻣﺎ ُﻛﻨّﺎ ُﻣ َﻌ ِّﺬ َ‬ ‫ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻳﻖ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻨﻜﻪ( ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ( ﺗﺎ‬ ‫ّ‬

‫ﻋﺮﺍﺽ ﺍﻗﻮﺍﻣﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﺮﺡ ِﺍ‬ ‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ‪ ،‬ﻛﻞ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺭﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻨّﺘﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻀﺎﻓﴼ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ‬

‫ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﻫﺎﻯ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺑﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻫﺪﻳﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ‬ ‫ﺍﻋﺪﺍﻳﺶ ﺍﺯﻋﻠﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ :‬ﻳﻜﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ‬

‫ﻇﻬﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ‪ ،‬ﺿﻴﻖ ﻣﻌﺎﺭﻑ‬

‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺍﻭ‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺩ ّﻭﻣﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺩﺍﻣﻪ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻴﻘﺎﺗﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ ٣٨٠.‬ﻭ ﻧﮑﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺧﻼﺻﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺍﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻨﺒﻪ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﻇﻠﻢ ﺍﺯ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ‬

‫ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ )ﻋﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۱۵‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬ ‫‪١٨٥‬‬

‫ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ِ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ِ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۴‬ﻭ ﮐﺘﺎﺏ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ‪ ...‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۴۰‬ﺫﻛﺮﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺁﺩﺭﺱ ﭘﺴﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ‬ ‫ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۴۱‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۵۲‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ )ﻧﻴﺰ ﺹ ‪،(۱۳۲‬‬

‫ِ‬ ‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ‪ ۴‬ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ‬

‫ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﮊﻩ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ‬ ‫ﺍﻗﻠّﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻗ ّﻮﮤ ﻧﻔﻮﺫ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ؛ ﺍ ّﻣﺎ‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﺁﺧﺮ ﺑﻨﺪ ‪ ۶‬ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺁﻣﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻳﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺭﺷﺪ‬

‫ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻣﺘﺰﺍﻳﺪ ّ‬

‫ﺍﻋﺰ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ‬ ‫ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ّ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺳﻼﻡ‬ ‫ﻇﻞ ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ّ‬ ‫ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء‪ ،‬ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ّ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻟﺬﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ )ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺫﻛﺮﺷﺪ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۴۱‬ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‬

‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻻﺍﻗﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺘﻀﺎ ّﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﺁﻗﺎﻯ‬

‫ﻧﺼﺮﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺍﻣﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻫﻢ ﻋﻈﻴﻤﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺪﻳﻊ )ﺑﻪ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻢ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﺮﻳﺐ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ — ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫‪١٨٦‬‬

‫ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺁﻥ‬

‫ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﻣﺨﺎﻃﺐ‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺼﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬

‫ﺷﻴﻌﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺒﺐ‬

‫ﺳﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ‬ ‫ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﻴﻌﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ّ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ‬

‫ﻣﺮﺗﺪ ﻓﻄﺮﻯ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ‬ ‫ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﺪ‪،‬‬ ‫ّ‬

‫ﻼ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﻰ‬ ‫ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺵ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﻋﻤ ً‬

‫ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﺸﺘﻪ‬

‫ﻧﺸﻮﺩ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺷﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻜﺸﺪ ﻭ‬ ‫ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻟﻘﺎﻯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻋﻤﺪﻯ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻧﻪ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ‬

‫ﻗﻄﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺫﻛﺮﺷﺪ ﺍﺯﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ّ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺭﺩﻯ‬ ‫ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﺩ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺗﻔﻜﺮ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻜﻢ‬

‫ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻋﻘﻼﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ؛ ﭼﻪ‬

‫ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻨﺶ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ‬

‫ﺣﺐ‬ ‫ﻧﺼﻮﺹ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﺋﻰ— ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻪﻠﻟ ﭘﺴﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ — ﻋﺮﺽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻮﻕ‬

‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺻﺮﻑ ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻜﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻜﻨﺪ‪ ،‬ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻟﺘّﻮﺑﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﺑﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺣﺎﻻﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﺪﻥ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻗﺒﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ »ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﻣﻘ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ«‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺑﻼﻍ ﺳﺎﻟﻬﺎ ِ‬ ‫‪١٨٧‬‬

‫ﻛﻪ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۵‬ﻋﻴﻨﴼ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ‬ ‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪،۲۳۸ ،۲۷۱ ،۹۶ ،۷۶‬ﻭ‪ ...‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺜ ً‬

‫ﻼ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ‬ ‫ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘّﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺜ ً‬ ‫ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻭﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ‬ ‫ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻘﺪ ﺭﺳﻤﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ّ‬

‫ﺣﻖ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﻘﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ّ‬ ‫ﻃﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﺗﻤﻨّﺎﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬

‫ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻘﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﻨﺶ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻋﻘﺪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺴﻠّﻢ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ‬ ‫ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻭ ﻋﻤ ً‬ ‫ﻼ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﻨﺶ ﻛﻪ ّ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺎﺭ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺛﺒﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ‬

‫ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻛﻪ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﻫﺎ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻮ ّﻗﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻔﺮﻭﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻓﺮﺩ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻭﻯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻫﻢ ﺍﺷﻜﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺁﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ!‬ ‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪﻛﻪ ّ‬

‫ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻪ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﭼﻪ ﻃﺮﺩ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻰ ﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﻭ ﻓﻘﻂ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﻳﻖ‪ ،‬ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫ ﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﻤﻪ ﻭ ﻣﻜﺎﺗﺐ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۴۲‬ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﻴﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﺕ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﺮ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺣﺘﻰ‬ ‫ﻛﺎﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﺳﻄﺤﻰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺭﺍ‬

‫ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ‪ :‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ۳‬ﻭ ‪۴‬؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ‬ ‫‪١٨٨‬‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺁﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻧﻴﻨﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ! ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻓﺎﻙ ﻭ‬

‫ﻣﻔﺘﺮﻯ ﻭ ﻛﺬﺍﺏ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﭼﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺼﻮﺹ ّ‬

‫ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻭﻫﻮﻯ ﻭﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﻣﺎﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ)ﮔﺴﺴﺘﻦ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺣﻖ( ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻩ‬

‫ﮔﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺭﻳﺎﻳﻰ ﻭ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮﻯ‪ ،‬ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ‪ ،‬ﺣﻜﻢ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻦ‬ ‫ﻜﻮﺍ ‪‬‬ ‫ﺤﺸﺎَء َﻭ َﺗ َﻤ ‪‬ﺴ ُ‬ ‫ﺬﻳﻦ ﺍ ْﺭ َﺗ َ‬ ‫َﻴﺴﻮﺍ ﻣِ ْ‬ ‫ﻜ ُﺒﻮﺍ ﺍﻟْ َﻔ ْ‬ ‫ﺑﺎﻟﺪﻧﻴﺎ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻬﻢ ﻟ ُ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ُ » :‬ﻗ ِﻞ ﺍﻟِّ َ‬

‫ﻫﻞ ﺍﻟْ َﺒﻬﺎِء«‪ ٣٨١‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫َﺍ ِ‬

‫ﺪﺍﺋﻦ ﺫﻫﺐ ﻣﺮﻭﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ َﻣ ِ‬

‫ﺑﺪﻉ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻮﻯ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺴﺎِء ﺍﺭﺽ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺣﺴﻦ ﻃﺮﺍﺯ ﻭ َﺍ ِ‬ ‫ِ‬ ‫‪٣٨٢‬‬ ‫ﻧﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٨٣‬‬ ‫ﻧﺼﻰ‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪» :‬ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﺒﺎﺛﺖ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ‪ «.‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ‬

‫ﻦ‬ ‫ﻧﺺ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ُ » :‬ﺍﻭﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﻋﺮﺑﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ّ‬ ‫ﻚ ُﺧ ِﻠ ُﻘﻮﺍ ﻣِ َ‬ ‫ﺍﻟﺘ‪‬ﻘﻮﻯ‪)٣٨٤«.‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻘﻮﻯ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ( ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﻋ ّﻔ ِ‬ ‫ﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻳﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻓﺎﺭﺳﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ َﺭﺑّ ِ‬ ‫ﺎﺕ ِﺣﺠﺎﻝ )ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﺸﻴﻦ( ﺑﻪ َﺍﺑ َﺪﻉ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻤﺖ ﻧﻴﻔﺘﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﺯ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪َ .‬ﻭ َﺭ ِ‬ ‫ﻗﺎﺕ ﻣﻮﻗﻨﮥ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ‬ ‫‪١٨٩‬‬

‫ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﺮ ﭘﺎﻛﻰ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ‬

‫ﻋﻔﺘﻴﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺼﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٣٨٥‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺑﺎ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﭘﺎﻛﻰ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ‬

‫ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺣﻔﻆ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﭘﻮﺷﺶ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺍﺩﺍﻯ‬

‫ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻠﻜﺎﺕ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺢ ﻫﻨﺮﻯ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ‬

‫ﺗﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﻬﻴﺎﺕ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺗﺮﻙ ﺍﻫﻮﺍء ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﺳﺨﻴﻔﻪ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﺤﺎﺕ‬

‫ﻋﺰﺕ ﺑﻪ ﺣﻀﻴﺾ ﺫﻟّﺖ ﻣﺘﻨﺎﺯﻝ‬ ‫ﺭﺫﻳﻠﻪ ﻣﻔﺮﻃﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻜﺎﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ّ‬ ‫ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﺪﻋﻰ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺷﺮﺏ ﻣﺴﻜﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻓﻴﻮﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﻻﻳﺶ ﻫﺎﻯ ﻣﻀ ّﺮﻩ ﻭ‬

‫ﺍﻋﺘﻴﺎﺩﺍﺕ ﺩﻧﻴﮥ ﻧﺎﻻﻳﻘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻰ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﺮﻛﺖ‬ ‫ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻫﻨﺮ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺧﻠﻊ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ‬

‫ِﺑﻼ ِﺍﺳﺘﺘﺎﺭ ﺩﺭ َﻣﺮﺁﻯ ﻧﺎﺱ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﺑﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺯﻧﺎﺷﻮﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠّﻰ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺴﺖ ﻣﻨﺎﻓﻰ ﺑﺎ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ‬ ‫ﺳﻨﻦ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺳﻴﺌﻪ ﻭ ﺷﺆﻭﻥ ﻭ‬

‫ﺁﺩﺍﺏ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﻋﺼﺮ ﻣﻨﺤﻂ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻃﺮﻳﻖ ﻭ‬

‫ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺳﺨﺎﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺫﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻀﺎ ّﺭ ﻭ ﻣﻔﺴﺪﺕ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ‬

‫ﻼ ﻣﻜﺸﻮﻑ ﻭ ﻫﺘﻚ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﻣﻴﺲ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻋﻤ ً‬

‫ﺗﺠﺎﻭﺯﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺕ ﻣﻀﻠّﻪ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺪﻟّﻞ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪.‬‬

‫‪٣٨٦‬‬

‫ﺗﺠﺴﻢ ﻃﺮﺯ ﭘﻮﺷﺶ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺹ ‪۴۲‬‬ ‫ﻭ ﺩﺭﺹ ‪ ۴۴‬ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎ‬ ‫ّ‬

‫ﺭﺍ ﺍﻟﻘﺎ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ ﻓﻮﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻇﻬﻮﺭﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺻﻔﺤﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺪﺭﺝ‬

‫ﺗﻤﺪﻥ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺳﺨﻨﮕﻮﻯ ﺁﻥ‬ ‫ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻬﺪ ّ‬

‫ﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ! ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﺺ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺗﻔ ّ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺹ ‪ ۲۳‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺺ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫‪١٩٠‬‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺪﻭﺩِ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﭘﺎﻳﺸﺎﻥ ﻟﻐﺰﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺣﺸﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ،‬ﮊﺭﻑ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺧﺎﺷﺎﻙ‬

‫ﻭ ﺍﺟﺴﺎﺩ َﻣﻴﺘﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ‬

‫ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۷۶‬ﻭ ‪ ۹۶‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪،‬‬

‫ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻼ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ‪ ۳‬ﻛ ً‬

‫ﻻ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﮥ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﺁﻥ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺴﺖ ﻭ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺳﻄﺤﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬ ‫ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭﺹ ‪ ،۵۴‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺹ ‪ ۳۶‬ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﻄﻠﺐ‬

‫ﻋﺠﻴﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺳﻼﻡ ﻛﺸﻒ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ!‬ ‫ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻛﻨﺪ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‬ ‫ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ!‬ ‫‪۱۴۰۰‬‬

‫ﻏﺮﺽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺿﺮﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ‪ ۱۴۰۰‬ﺳﺎﻝ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺯﺣﻤﺎﺕ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ)ﻉ( ﻭ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻏﻴﺮﻛﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ّ‬

‫ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ‬ ‫ﻛﺸﻒ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭﻃﻮﻝ ‪ ۱۴۰۰‬ﺳﺎﻝ!‬

‫ﺩﺭﺹ ‪ ۶۲‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﮤ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪،‬‬

‫ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﻜﺎ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ‬ ‫‪١٩١‬‬

‫ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺸﻞ ﻣﺎﻟﺮﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‬

‫‪٣٨٧‬‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ‬

‫‪ ۴۰۸-۴۰۹‬ﺑﻪ »ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺗﻨﺪ« ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ِ‬ ‫‪ www.adherents.com.‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ‪ ۲۰‬ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ‬

‫ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺒﻰ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭﻯ‬ ‫ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ّ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ّ‬

‫ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺟﺬﺏ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ »ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ [ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ[ ﭼﺸﻢ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺯ‬

‫ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ«‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﮕﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﻔﺤﺎﺕ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ )ﺑﺨﺶ‪ ۴‬ﻭ‪ .(...‬ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻏﺮﺽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ— ﺣﻮﺍﺱ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ —‬

‫ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ!‬

‫ﻋﺮﺍﺏ‬ ‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۶۳‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺷﻤﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ َﺍ ِ‬

‫ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺷﻤﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺳﺎﻃﻴ ِﺮ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ‬

‫ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ‪ ۳۵‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺩﻝ ﭘﺎﻙ‬ ‫ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ُﻣﻨ ِﺰﻝ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۶۵‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ‬

‫ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﺿﺪ ﺩﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻛﺬﺑﻪ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﺸﺎﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ )ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺝ ‪۱۳‬؛ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ؛‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ .(...‬ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﻜﻰ ﻳﻜﻰ ﺑﺮﺭﺳﻰ‬ ‫ﺷﻮﺩ! ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ‪ ۶۶‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ‬

‫ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۶۷‬ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﻩ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻪ‬

‫ﺩﻫﻰ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﺕ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ ﻛﺪﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ‪،‬‬

‫ﻛﺘﻚ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺪﺧﺪﺍ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺻﺤﻨﮥ‬ ‫‪١٩٢‬‬

‫ﺟﻌﻠﻰ‪ ،‬ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺟﺮﺡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻜﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ‬ ‫ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭﺹ ‪ ۷۲‬ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ‬

‫ﻣﺤﻔﻞ‪ ،‬ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺄﺩﻳﺐ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ! ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺨﺶ ‪ ۱‬ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۷۴‬ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺟﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻼ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺍﺳﺖ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻬﻰ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻧﻔﺲ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﻻ ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﻯ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﺻﺺ‪ ۷۶‬ﻭ‪ ۹۶‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﻃﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﻃﺮﺩ ﻳﻚ‬ ‫ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ّ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻙ ﻭ ﻣﺨﻮﻑ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﺑﺰﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻔﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﺎﺭﺍﺿﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭﺹ ‪ ۹۶‬ﮔﻔﺘﻪ ﻃﺮﺩ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻟﺞ ﻭ‬ ‫ﻟﺠﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﻜﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﻓﺮﺩﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ! )ﺿﻤﻴﻤﻪ ‪.(۵‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﻪ ‪ ۵‬ﺁﻣﺪﻩ ﻃﺮﺩ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻃﺮﺩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ )ﺿﻤﻴﻤﻪ ‪ (۵‬ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ‬

‫ﻼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ )ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ‬ ‫ﺭﻭﺵ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺻﺺ ‪ ۴۱‬ﻭ ‪.(۴۴‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۹۰‬ﺩﺭ ﺻﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﻋﻼﻥ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻋﻤﺪﴽ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ‬

‫ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻃﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬

‫‪ ۹۰‬ﺩﺭﺻﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﭘﺎﻛﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﮊﺍﻧﺖ ﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﻭ‬ ‫ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﻜﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﻃﺮﺩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﺎﺳﺪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻏﺎﻓﻠﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﻨﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫‪١٩٣‬‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ‪ .‬ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻧﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﮤ‬

‫ﻣﻄﺮﻭﺩﻳﻦ ﻧﺎﺩﺭ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ‬ ‫ِ‬

‫ﻃﻮﻝ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ‪ ،‬ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﴽ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ‬ ‫ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻃﺮﺩ‪ ،‬ﻃﺮﺩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﻰ ﺷﻮﺩ‬

‫ﻭ ﻃﺮﺩ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﺴﺪ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻜﺎﭘﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺗﺎ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺗﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺵ ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺳﻴﺴﺘﻤﻰ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ‪ ،‬ﺭﻭﺣﺶ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻓﺶ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ‬ ‫ﻣﺤﺎﻁ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﺶ‪ ،‬ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﻖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺣﻔﻆ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﻣﺤﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪،‬‬

‫ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺑﺸﺮ ﺟﺎﻳﺰ ﺍﻟﺨﻄﺎء ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻔﻆ ﻭ‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﺸﺪﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺍﻏﺮﺍﺽ‬ ‫ﺷﺨﺼﻰ‪ ،‬ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺪ ﻭ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ُﻣ ِّﻤﺪ ﻭ ُﻣ َﺆ ِ‬ ‫ﻳﺪ ﺁﻥ ﺟﺰ ﻧﻔﺲ ﺣﻖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬

‫ﻓﻮﻕ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﻬﻤﻪ ﺍﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬

‫ﺣﺘﻰ ﻓﻬﺮﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ‬ ‫ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺭﻉ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﻠﻬﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻈﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺪﺍ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ‬

‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺘﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻳﺎ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ‪ .‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ‬

‫ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﭘﻴﺘﺮ ﺧﺎﻥ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺟﻠﺐ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻧﺎﺱ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﺭﻙ ﻭﺍﻗﻌﻰ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﻼﻗﮥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻪ‬ ‫ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻛﺠﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻟﺖ‬ ‫‪١٩٤‬‬

‫ﺍﻳﻠﻴﻨﻮﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ )ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ‪ ۲۳‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪ ۱۹۹۵‬ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ‬

‫ﻭﻳﻠﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻠﻴﻨﻮﻯ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻳﺎﻟﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ‬ ‫ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻡ؛ ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﻳﺤﺘﻤﻞ ﻛﺴﺎﻧﻰ‬

‫ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ؛ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺃﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻛﺠﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ‬

‫ﻗ ّﻮﮤ ﻣﺠﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺷﻬﺮ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺤﻠﻰ ﻋﻼﻗﻪ‬

‫ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻔﻜﺮ ﻏﺮﺑﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ؛ ﻛﺎﺭﻯ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﻈﺮﻯ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ‪ .‬ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻭﻟﺖ‪ ،‬ﺷ ِّﺮ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﺩﻭﻟﺖ‬

‫ﻼ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ‬ ‫ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ُﺷﺮﻭﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ‪ ۶۰‬ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﻳﺎ ‪۹۰‬ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ‪ ۱۵۰‬ﺩﺭﺟﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ‪ ۱۸۰‬ﺩﺭﺟﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺭﻭﺡ ﻋﺸﻖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮ‪ ،‬ﺟﻠﺐ ﺍﻓﻮﺍﺝ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻳﺪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻳﺪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ‬

‫ﺨﺒﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻓﺮﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ُﻣﻨ َﺘ ِﺨﺒﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ُﻣﻨ َﺘ َ‬

‫ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻓﺼﻞ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺩﺭ ﻣﺒﺤﺚ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻓﺮﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﻰ‪ ،‬ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﻗﻠﻢ ِ َﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻧﻔﺲ‬

‫ﺣﻖ ﺗﻨﺼﻴﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﺰﻣﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ‪:‬‬

‫ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻛﻤﺎﻝ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﻪ ِﺳ َﻤ ِ‬ ‫ﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﻟﺰﻭﻣﻴﺖ‪ ،‬ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺗﺤﻜﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻣﺸﻮﺭﺕ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻨﺘﺨﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺮﻓﴼ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﻄﺮﺗﴼ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﺮ ّﻭﺟﻴﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ‬ ‫‪١٩٥‬‬

‫ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻜﺮﻯ‬

‫ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻘﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺑﺎ‬

‫ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺗﻌﻠّﻖ ﺗﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭﻣﺼﺎﻟﺢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ّ‬ ‫ﻠﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﺍﻗﻊ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ُﻣ َﻮ ّﻛ ِ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﺭ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻠﺒﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٨٨‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻴﻔﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﻮﺭ‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻟﻤ ّﺮﻩ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭﺭﺯﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﻛﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺻﺪﺭﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﺎﻛﻤﺎﻧﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻗﻄﻌﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﻏﺎﻟﺒﴼ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺻﺮﺍﻣﺖ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻣﻨﺘﺨﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ‪ ...‬ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻨﺠﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ‪ ،‬ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﻨﻨﺪ‪ ...‬ﺍﻟﺦ‬ ‫ﻣﻨﺰﻩ ﻭ ّ‬ ‫ّ‬

‫‪٣٨٩‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪٣٩٠‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۸۰‬ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻛﺒﻴﺮﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﻴﺴﺖ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺪﺍﻡ‬

‫ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺎ؟ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪،‬‬

‫ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﻠﺪﻫﺎﻯ ‪ ۳‬ﻭ ‪ ،۴‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‪ ...‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ‬

‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻧﻔﻊ ﭘﺮﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ‬ ‫ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻗﺒ ً‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺃﺱ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻃﺮﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻛﺎﺭ ﺁﻥ‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺸﺄ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻋﻀﺎء ﺁﻥ ﻭ ﺳﺎﻳ ِﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٩١‬‬

‫‪١٩٦‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﻓﻪ ﭘﺮﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﻗﺪﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻋﺪﺩ ‪ ۹‬ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ‬ ‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‬ ‫ّ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻗ ّﻮﮤ ﻋﻘﻞ‬ ‫ﺳﺎﻟﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﺧﺮﺍﻓﻪ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮﻋﻘﻞ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ‬

‫‪٣٩٢‬‬ ‫ﺻﺤﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﻘﻖ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺸﺎﻧﮥ‬ ‫ﺤ ِ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻜﻨﺪ ؛ ﻭ َﻧ ِ‬ ‫ّ‬ ‫ﻔﺲ َﺗ َ‬

‫ﻣﻨﺸﺎء ﻋﻘﻞ ﻛﻠّﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﺰﺋﻴﮥ ﺑﺸﺮﻯ‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻭ » َﺟﻔﺮ ﻭﺟﺎﻣﻊ« ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﺑﺠﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ‬ ‫ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﺪﺩﻳﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ّ‬ ‫ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺭﺩﻳﻪ‬ ‫ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺯﻋﻴﻢ ّ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ ،۲۵‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻠﻢ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩ ّﺭﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻧﻘﻞ‬

‫ﺁﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ )ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪﻯ( ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺰ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ َﺟﻔﺮ ﺩﺭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ«؛ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ‬ ‫ﻻﺑﺪ‬ ‫ﺳﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻓﻠﺴﻔﻰ‪ ،‬ﻣﻨﻄﻘﻰ‪ ،‬ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﺯﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﺣﺴﻦ ﺯﺍﺩﻩ ﺁﻣﻠﻰ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻭ َﺍﺷﮑﺎﻝ ﻫﻨﺪﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻳﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻻﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻬﻤﻰ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﻣﺒﺤﺚ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ‬

‫ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻌﻘﻮﻻﺕ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﻫﺴﺖ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩ ﻭ‬

‫ﻣﺠﺴﻢ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﻙ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺜﻴﻞ‪ ،‬ﺗﺸﺒﻴﻪ‪ ،‬ﺍﻋﺪﺍﺩ‪ ،‬ﺣﺮﻭﻑ‪َ ،‬ﺍﺷﮑﺎﻝ‪ ،‬ﻧﻤﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬

‫ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ‪ ،‬ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻭ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻯ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﺩِ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻳﺎ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮔﺎﻩ ﭼﻨﺎﻥ‬

‫ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ‬ ‫ﺏ ﻣِ ﻦ َﻭ ٍ‬ ‫ﺟﻪ ﻭ ﻳ َﺒﻌ ُِّﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪» ،‬ﺍﻟﺘّ ُ‬ ‫ﺸﺒﻴﻪ ﻳ َﻘ ِّﺮ ُ‬

‫ﻣِ ﻦ َﻭ ٍ‬ ‫ﺟﻪ« )ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺩﻭﺭ(‪ .‬ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺗﺸﺒﻴﻬﺎﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬ ‫‪١٩٧‬‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨّﻢ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮐﺮﺩﻥ‬ ‫ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ؛ ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ‬

‫ﺷﻜﻞ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﻪ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﻜﺴﺖ ﻭ ﻣﻐﺰﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻭﺟﻪ َﺷ َﺒﻪ‬ ‫ِ‬

‫ﺳﺎﻳﺮﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺁﻥ! ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺪﺍﺩ ‪ ۹‬ﻭ ‪ ۱۹‬ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺰء ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬

‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺷﺪﻩ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺪﺩ ‪ ۱۹‬ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺍﻻ ْﻣ ُﺮ ﻓﻰ َﺯ َﻣ ِﻦ ﺍﻟﻘﺎ‪ِٔ‬ﻢ َﺣ ْﻮﻝَ َﻋ َﺪﺩِ ﺣ ُﺮ ِ‬ ‫ﻭﻑ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ُ » :‬‬ ‫ﻳﺪ ُﻭ ُﺭ ْ َ‬

‫‪٣٩٣‬‬ ‫ﺍﻟﺒﺴ ِﻤﻠَﻪ«‬ ‫ﻤﻦ ﺍﻟ ِّﺮﺣﻴﻢ ﻛﻪ ‪۱۹‬ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺖ؛‬ ‫)ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺩﻭ ِﺭ ﻋﺪﺩ ﺣﺮﻭﻑ ِﺑ ْﺴ ِﻢ ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ْﺣ ِ‬ ‫ْ‬ ‫ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ( ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻤﺎﺩ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ‪ ۱۹‬ﻳﺎ ﻣﻀﺎﺭﺏ‬

‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ‪ ۱۹‬ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ ‪ ٣٩٤‬ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻫﻬﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤ ّﻘﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻯ ﻋﺪﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﻬﻮﺩ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻣﻨﺴﻮﺥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪،‬‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺣﻔﻆ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﺪﺩ ﻳﻚ‪ ،‬ﻫﻔﺖ‪ُ ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻮﺯﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﺪﺍﺩ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻪ‬ ‫ﻛﻪ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻯ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ‬

‫ِ‬ ‫ﻓﺮﺍﻍ ﻭ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﻣﻌﻘﻮﻻﺕ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ‪ .‬ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍ ِ‬ ‫ﻣﺎﺩﻯ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭﻧﺪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍ ّﻣﺖ ﻫﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻗﻮﺍﻟﺒﻰ ﺭﺍ — ﭼﻮﻥ ﺍﻋﺪﺍﺩ‪ ،‬ﺣﺮﻭﻑ‪ ،‬ﺗﺸﺒﻴﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺜﻴﻞ ﻭ‪ — ...‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﻗﻴﻖ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻊ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺟﺰ ﻋﻘﻞ ﻛﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻨﺸﺎء ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺗﺸﺒﻴﻬﺎﺕ ﻭ‬

‫ﻧﻤﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﺣﺮﻭﻑ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻭ ﺗﻤﺜﻴﻼﺕ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ٣٩٥‬ﺩﺭ‬ ‫ﺣﺪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ‬ ‫ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺯﻋﻬﺪﮤ ﺑﺸﺮﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻫﻤﺎﻥ ّ‬

‫ﻭﺍﻻ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬ ‫ﺭﻓﺘﻪ ﻫﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﻭﺳﻌﺖ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ‪ّ ،‬‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ‪:‬‬ ‫‪١٩٨‬‬

‫ﻛﻪ ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﻛﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﻧﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻧﺪﺭ ﺣﺮﻑ ﻧﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﺎﻙ ﻗﺒﻮﺭ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻫﻤﮥ‬ ‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭﺗﻜﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﻪ‪،‬‬ ‫ﻘﺎﻉ ّ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍ ّﻣﺎ ِﺑ ِ‬

‫ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﻙ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﺴﻢ ﺧﺎﻙ؛ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻮﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ‬

‫ﺤﻞ )ﺳﺮﻣﮥ( ﺑﻴﻨﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ‬ ‫ﭘﺎﻙ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﻟﻬﺬﺍ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺧﺎﻙ ﺁﻥ ﻛﻮﻯ ﺭﺍ ُﻛ ِ‬

‫ﮕ َﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍ ّﻣﺎ ﻃﻠﺐ ﻋﻮﻥ ﻭﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ‬ ‫ﺗﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺁﻓﺘﺎﺏ ِﻧ َ‬

‫ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ )ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ( ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺎﻙ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪٣٩٦‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺪﺩ ‪ ۱۳‬ﻭ ﻧﺤﺲ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﭼﺸﻢ ﺯﺧﻢ‪ ،‬ﻋﻄﺴﻪ‪َ ،‬ﺗ َﻔﺎ‪‬ﻝ ﻭ َﺗ َﺸﺄ‪‬ﻡ )ﻓﺎﻝ ﺧﻮﺏ ﻳﺎ ﺑﺪ ﺯﺩﻥ( ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺵ ﻗﺪﻣﻰ ﻭ ﺑﺪ‬ ‫ﻗﺪﻣﻰ‪ ،‬ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺫﻛﺮﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ٣٩٧‬ﻭ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ‬

‫ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯﻛﺘﺎﺏ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ )ﺹ ‪ ۱۳۹‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ( ﭼﺮﺍ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ؟ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ‬

‫ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺤ ّﺮ ِ‬ ‫ﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻛﺎﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺷﻜﻞ ُﻣ َ‬

‫ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻏﺮﺽ ﺟﻠﻮﻯ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﻭ ِّﺳﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ‬

‫ﻣﻮﻟﻮﻯ‪:‬‬

‫ﺻﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪ‬

‫ﭼﻮﻥ ﻏﺮﺽ ﺁﻣﺪ ﻫﻨﺮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪ‬

‫ﺫﻛﺮ ﻣﻮﻟﻮﻯ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯﻋ ّﺸﺎﻕ ﻭﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﻟﻮﻯ‬

‫ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﻯ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺩﺭﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺖ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﺪِّ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺿﻤﻦ‬

‫ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ)!( ﺩﺭ ﺭ ِّﺩ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﻢ‪ ،‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺭﻛﺲ ﻛﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻯ‬

‫ﮔﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻳﻚ ﺁﻳﻪ ﻣﺜﻞ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺣﺮﻑ ﻳﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫‪١٩٩‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺄﺧﺬ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ‪ .‬ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﺍﻫﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺄﺧﻮﺫ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ‬ ‫ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻘﻄﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻰ‬

‫ﺧﻼﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻫﻤﻴﻦ » ُﻛﻦ« ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ّ‬

‫ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎﻯ ﻣﻌﻤﻮﻝ‪ ،‬ﻗﺎﻟﺐ ﻭ ﺣﺎﻣﻞ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬ ‫ﻜﻮﻥ«‪ ،‬ﺳﻤﺒﻞ ّ‬ ‫» َﻓﻴ ُ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺳﻤﺒﻠﻴﻚ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺎﻃﻖ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻦ‬

‫ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺯﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ‬ ‫ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺴﻢ ﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎء ﺑﺴﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺎء ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﮥ ﺯﻳﺮ‬

‫ﺖ ﺍﻟْﺒﺎِء« )ﻭ ﻣﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﺎء ﻫﺴﺘﻢ(‪ .‬ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺎء ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ » َﻭ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟْﻨ‪ْ ‬ﻘﻄ ُﺔ َﺗ ْ‬ ‫ﺤ َ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﺗﻐﺎﻓﻞ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ »ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ«‬

‫ﺑﻰ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺳﻮِء »ﻏﺮﺽ« ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ‬ ‫ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﺴﺐ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺣﻖ ﻭ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺁﺭﻯ‪:‬‬

‫ﻏﺮﺽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻧﺮﺍﻧﻴﻢ؟)ﻣﻮﻟﻮﻯ(‬

‫ﻏﺮﺽ ﻫﺎ ﺗﻴﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺭﺍ‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ‬ ‫ِ‬

‫ﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﻓﺎﺗﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ ﻛﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺼﻔﻴﻨﺸﺎﻥ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺪﺡ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻃﻨﺶ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ‬ ‫ﻜﻢ« )ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‬ ‫ﻜﻢ َﺍﻋﻼ ُﻛﻢ َﻭ َﺍ ْﻋﻼ ُﻛﻢ َﺍ ْﺳ َﻔ َﻠ ُ‬ ‫ﻳﺠ َﻌ ُﻞ َﺍ ْﺳ َﻔ َﻠ ُ‬ ‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ » ْ‬

‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ(؛ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ‪،‬‬

‫»ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎ ﮔﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ« )ﺿﻤﻴﻤﻪ ‪ .(۳‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﺮﺍﻓﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻏﺮﺑﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻇﺎﻫﺮﻩ‪ ،‬ﺍﻳﻨﻚ‬ ‫ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ‬ ‫‪٢٠٠‬‬

‫ﻛﺘﺐ ﺗﻤﺪﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭﻳﻞ ﺩﻭﺭﺍﻧﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻏﺮﺑﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻛﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬ ‫ﺍﻣﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﺟﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ‬

‫ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء‪ ،‬ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺩﻳﻦ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺩﻭ ﺩﺍﻳﺮﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﻭﺍﺣﺪ ﺳﻴﺮﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺁﻥ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪٣٩٨‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۸۱‬ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨّﻢ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ؛‬

‫ﺧﺎﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ‬ ‫ّ‬

‫ﻼ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺁﻥ ﻗﺎﺋﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٣٩٩‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۸۳‬ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺘﺐ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺿﻤﻦ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ‪ ۶‬ﺁﻣﺪ؛‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﻓﺮﺍﻓﻜﻨﻰ«‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻫﺎ‪،‬‬

‫ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎ‪ ،‬ﻣﺴﺎﺟﺪ‪ ،‬ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻣﻠّﺖ ﺷﺮﻳﻒ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻟﻘﺎﺋﺎﺕ‬ ‫ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺪ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء‬ ‫ﻭﺍﺣﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺟﺰ‬

‫ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺼﺪﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ‬ ‫ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ‬

‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‬

‫‪٤٠٠‬‬

‫ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ »ﺳﺎﺣﺮ« ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﺤﻖ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ‬

‫ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻣﺘﻘﻦ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺘﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺎﻩ ﻳﺎ ﻗﻤﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﻴﻢ ﻛﺮﺩ؛‬

‫ﺍﻣﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﭼﻪ ﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﺑﻮ ﺟﻬﻞ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ؟ ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺍﻣﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ‬ ‫‪٢٠١‬‬

‫ﻋﻤﺎﺭ ِ ﻳﺎﺳﺮ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﻬﻴﺪﺵ‪ .‬ﺁﻳﺎ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﻤﺰﻩ ﻭ ﺑﻼﻝ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺩ ﻭ ّ‬ ‫ﺷﻖ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﺽ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻗ ّﻮﮤ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﻛﺮﺩ؟ ﺍﻳﻨﺎﻥ ّ‬

‫ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺷﻖ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻮﻣﻦ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻣﺼﺎﺩﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺭﺍ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ‪ .‬ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻔﻬﻮﻡ »ﺷﻖ ﺍﻟﻘﻤﺮ« ﻧﻴﺰ‬

‫ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ‬

‫ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻤ ِﺮ ﻭﺟﻮﺩِ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ«‬ ‫ﻣﻨﺸﻖ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ »‬ ‫ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ‪،‬‬ ‫»ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﻜﻢ« ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ّ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ‬

‫ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ‬

‫ﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﺄ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻴﻞ‬ ‫ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﻮﮤ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﻠﺼﻪ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻼ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺍﺿﻴﮥ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺻﻒ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ‬

‫ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻭ ﻧﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﻭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻣﻔﺘﺨﺮﻧﺪ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺁﺭﺯﻭﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﻳﺶ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺳﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻭ ﺑﻌﺚ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨّﻢ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﻔﺼ ً‬

‫ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫‪٤٠١‬‬

‫ﺩﺭﺻﺺ ‪ ۹۵-۹۶‬ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻛﻨﻴﺰ ﺭﺍ ﺟﺎﻳﺰ ﺷﻤﺮﺩﻩ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻛﻨﻴﺰ« ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛‬ ‫ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﻛﻨﻴﺰ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺟﻮﺍﺯ‬ ‫ﻼ ﺟﻮﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻳﺎ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻛ ً‬ ‫ﻻ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺻﻮ ً‬ ‫‪٢٠٢‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻫﻢ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﺄﻛﻴﺪ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ »ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ِ‬ ‫ﺻﻐﺎﺭ ﻭ ﻛﺒﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺖ« ﻭ »ﺁﻥ ﺑﻜﺮ )ﺩﻭﺷﻴﺰﻩ( ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﻭﺝ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺍﻭﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪٤٠٢‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻬﻰ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﻜﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۴۵۸ -۴۶۰‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ‪ ۱۲‬ﻧﺺ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ﺷﺮﺏ َﺧﻤﺮ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ« )ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.(۴۶۰‬‬ ‫» ِ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ‬

‫‪٤٠٣‬‬

‫— ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ — ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﻛﻨﻴﺰ ‪۱۴‬‬

‫ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ‪ ۴‬ﻓﺮﺯﻧﺪ )ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﺎﺗﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻻ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻮﻫﻦ ﻭ ﺑﻰ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺘﺐ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ‪،‬‬ ‫ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺬﺑﺶ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﮥ َﺍﻧﺎﻡ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺩﻗﻴﻘﴼ‬ ‫ﺍﺳﻢ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﻛﻨﻴﺰ! ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺳﻪ ﺯﻭﺟﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،٤٠٤‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪،‬‬

‫ﺗﻌﺪﺩ ﺯﻭﺟﺎﺕ‬ ‫»ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ّ‬ ‫ِ‬ ‫ﻨﻄﻮﻕ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺠﺮﻯ‪«.‬‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪َ ،‬ﻣ‬

‫‪٤٠٥‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﮥ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﻭﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ﺷﺎﻥ‪،‬‬

‫ﻓﺎﻃﻤﮥ )ﻣﻬﺪ ﻋﻠﻴﺎ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۸۴۹‬ﻣﻴﻼﺩﻯ — ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭﺩﻭﺭﻩ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬

‫‪۲۴‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ‪۱۴‬ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ‪،‬‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ‪۱۸۳۵‬ﻣﻴﻼﺩﻯ )‪۹‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ( — ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ‪،‬‬

‫ﻓﺎﻃﻤﮥ ﻣﻬﺪ ﻋﻠﻴﺎ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪ ۱۸۲۸‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ۲۱ ،‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩ )ﻭﻓﺎﺕ ﺩﺭﻋﻜﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎﻝ‬ ‫‪ ۱۹۰۴‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺩﺭ ‪ ۷۶‬ﺳﺎﻟﮕﻰ(‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ۱۴ ،‬ﺳﺎﻟﻪ؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻭﻯ ‪۶‬‬

‫ﺍﻭﻻﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﭼﻬﺎﺭ!‪.‬‬

‫‪٤٠٦‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ »ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ« ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﺎﻥ‬

‫ﺑﻰ ﺣﺮﻣﺘﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪» ،‬ﻣﻮﺟﺪ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ‬ ‫ﻭﻓﺎ« ‪ ٤٠٧‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻪ‬ ‫‪٢٠٣‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ »ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻰ« ﺭﺍ ﺑﻪ »ﻣﺴﻠﺦ« ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﻧﺶ ﺭﺍ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻰ‬ ‫ﺭﺟﻌﺖ« ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫»ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ« ﺭﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﻨﴼ »‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺧﻼﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺍﺳﻼﻑ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ ﻭ ﺑﻰ ﺣﺮﻣﺘﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ( ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪٤٠٨‬؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻫﺘّﺎﻛﺎﻥ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۹۸-۹۹‬ﻧﻮﺷﺘﻪ‪» :‬ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪،‬‬

‫ﺧﺒﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ ﺑﻮﺩ؛ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻬﻤﻰ )ﺩﺭ‬

‫ﻼ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ‬ ‫ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺭﻭﺩ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ‪ ،‬ﺹ ‪ ۳۳۹‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ«( ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﺸﻮﺭ‬

‫)ﺳﺎﻭﺍﻙ( ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪۱۳۵۲/۲/۹‬‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻴﺄﺕ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ‪۹‬ﻋﻀﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‪ ۱۳‬ﻛﺸﻮﺭﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۷۲‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ‬

‫ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﻠﻴﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ‬ ‫ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻋﻼﻡ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻌﺪﻯ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺋﻴﺲ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ّ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۴۲‬ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮﺣﻴﺚ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﺨﺶ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺤﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﻡ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ‬

‫ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻛﻪ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻫﻢ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻻﻳﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ «.‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﻗﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﮐﻼ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ‬ ‫ﻼ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ّ ً‬ ‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﻭﺍﻗﻌﻰ‬ ‫ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﮔﺰﺍﺭﺵ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ!‬

‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۶‬ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ‬

‫ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ‬ ‫‪٢٠٤‬‬

‫ﻧﺦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ‬ ‫ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۲‬ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻤﺶ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺣﺎﻭﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ‬

‫ﺟﻌﻠﻰ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ‬

‫ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻕ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ‬ ‫ﻧﺎﺭ« )ﺁﺗﺶ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺟﻌﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺟﻌﻞ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ« ﻳﺎ »ﻧﺎ ٌﺭ َﻋﻠﻰ ٍ‬ ‫ﻧﺎﺭ« ﺑﺎﺭ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ( ﻣﻰ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ »ﻧﻮ ٌﺭ َﻋﻠﻰ ﻧﻮﺭ« ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ‪» ،‬ﻧﺎ ٌﺭ َﻋﻠﻰ ٍ‬ ‫ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺝ‪،۱‬ﺻﺺ ‪ ۳۷۴‬ﻭ‬ ‫‪ (۳۷۷‬ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺹ ‪ ۴۵۱‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۹۹-۹۸‬ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺯﺩﻩ )ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ‬ ‫ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻠﺴﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ(‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫‪۱۳۴۳/۱۲/۱۵‬ﭼﻮﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﺣﮥ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۴۳‬ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﻴﺚ ﺭﺿﺎﻳﺖ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺤﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﮤ ﻛﺎﺭﮔﺰﻳﻨﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﮔﺮﺩﺩ‪ :‬ﺁﻗﺎﻯ ﭘﺮﻭﻳﺰ‬

‫ﺛﺎﺑﺘﻰ‪ ،‬ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺣﺸﻤﺘﻰ‪ ،‬ﺍﻣﻴﻦ ﺗﻬﺮﺍﻧﻰ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺁﺭﻳﺎﻳﻰ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻳﺰ ﻓﺮﺩﻭﺱ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻊ ﺑﻬﺰﺍﺩ ﭘﻮﺭ‪ ،‬ﻳﺤﻴﻰ‬ ‫ﺿﻴﺎء ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻤﻰ‪ ،‬ﺳﻴﻒ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺎﺏ‪ ،‬ﻛﺎﻇﻢ ﻣﺠﻴﺪﻯ‪ ،‬ﻓﺮﺝ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺿﺎﻳﻰ ﺁﺭﻳﺎ‪ ،‬ﺍﻣﻴﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﺗﻬﺎﻣﻰ‪،‬‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻛﺎﺷﻔﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻭﻫﺮ ﺯﺍﻟﺘﺎﺵ‪ ،‬ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺷﻴﺪﻯ‪ ،‬ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻛﺎﻣﻴﺎﺭ‪ ،‬ﻋﻠﻰ‬ ‫ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻳﺤﻴﻰ ﻟﻴﻘﻮﺍﻧﻰ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻳﺰ ﻓﺮﻧﮋﺍﺩ‪ ،‬ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺣﺴﻴﻨﻰ‪ ،‬ﻣﻴﺮﺍﺣﻤﺪ ﻛﻮﭼﺼﻔﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﻌﻴﻨﻰ‪،‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﺿﻴﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻋﻠﻰ ﺷﻤﻊ ﺭﻳﺰ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻫﺒﺮﻳﺎﻥ‪ / .‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺪﻳﺮ ﻛﻞ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ‪ -‬ﺩﻛﺘﺮ ﻓﺮﻭﺯﻳﻦ‪.‬‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﻭ ﻋﺠﻮﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍ ّﻭﻝ ﺗﻜﻪ‬

‫ﺗﻜﻪ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﻭﺻﻠﻪ ﭘﻴﻨﻪ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺩﻭ ﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۴۳‬ﻭ ﻳﻜﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۲‬ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻭﺻﻠﻪ ﭘﻴﻨﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭ‬ ‫ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ‪ ۲۳‬ﻧﻔﺮ ﺳﺎﻭﺍﻛﻰ ﺭﺍ ﻗﻴﺪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ‬

‫ﻧﺸﻮﺩ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ )!( ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ‬ ‫‪٢٠٥‬‬

‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﺎﻡ ‪ ۲۵‬ﻧﻔﺮ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ‪ ۲۳‬ﻧﻔﺮ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫‪ ۲۵‬ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺁﻥ ‪ ۲۵‬ﻧﻔﺮ ﻳﺎ ‪ ۲۳‬ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ‪،‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺶ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺬﻑ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﺴﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﻻ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺳﺎﻣﻰ ‪ ۲۵‬ﻧﻔﺮ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪،‬‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻫﺎﻳﻰ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪،‬‬

‫ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ؛ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪.(۴۵۱-۴۵۰‬‬

‫ﺟﻨﺒﮥ ﺩﻳﮕﺮ »ﺟﻌﻞ ﺩﺭ ﺟﻌﻞ« ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺳﺎﻭﺍﻙ‪،‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﭘﺪﺭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ‪ ۲۳‬ﻧﻔﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﺧﺪﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ‬

‫‪ ،۱۶‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۶۰ -۱۳۶۱‬ﻋﻀﻮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﻪ ‪ ۷‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺟﻌﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺶ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ‪ ۹‬ﻧﻔﺮﻩ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺫﻛﺮ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﺳﻨﺪﻯ ﻛﻪ‬

‫ﻜ َﺮ! ﻭ ﻛﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺏ ﻭ َﻣ َ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟ » َﻓ ُﺒ َ‬ ‫ﻬﺖ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻛ َﻔ َﺮ« َﻭ ﮐﺬَ َ‬

‫ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻥ ‪ ۲۴‬ﻧﻔﺮ‬ ‫ﻛﻞ ﺍﺩﺍﺭﮤ ّ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﺪﻳﺮ ّ‬

‫ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﻛﻰ ﺍﺵ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ »ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ )ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﻻﻳﻰ‬

‫ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ«‪ ،‬ﺑﺮ ﺿﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻫﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟)ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ‬ ‫‪.(۲‬‬

‫ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﻳﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺍﺯ »ﺍﻳﻨﺘﻠﻴﺠﻨﺲ ﺳﺮﻭﻳﺲ« ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﺯ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ﻳﺎ ﺍﺯ »ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ« ﻣﺮﺣﻮﻡ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺗﻬﻴﻪ‬ ‫‪٢٠٦‬‬

‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﻛﻪ »ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ« ﺭﺍ »ﺑﺎﻻ‬

‫‪٤٠٩‬‬ ‫ﻜﻠﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ؟! ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ‪،‬‬ ‫ﺭﻓﺘﻪ« ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ »ﺷﺒﻜﮥ« ﻣﺘﺸ ّ‬

‫ﻛﻞ »ﺷﺒﻜﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« ﻭ »ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻜﺬّ ﺑﻴﻦ« ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ‪،‬‬ ‫ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ّ‬

‫ﺿﺪ ﻣﺘﻘﻴﺎﻧﻪ‬ ‫»ﺁﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟« ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ‬ ‫ّ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻨﺰﺟﺮ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺘﻘﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ » َﻟ ْﻮ‬

‫ﺖ َﺍ ْﺩ َﻫﻰ ﺍﻟْ َﻌ َﺮ ِﺏ« )ﺍﮔﺮ ﺗﻘﻮﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﻦ ﺯﻳﺮﻙ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺮﺏ ﺑﻮﺩﻡ( ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻻ ﺍﻟﺘ‪‬ﻘﻰ َﻟ ُ‬ ‫ﻜﻨْ ُ‬

‫ﺭﺍﻫﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻟﺰﻭﻡ‪ ،‬ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬

‫ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﺻﺪﻭﺭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ‬

‫ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻻﻳﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ‬

‫‪٤١٠‬‬ ‫ﺻ َﺒ ْﺮﻧﺎ ِﺑﻤﺎ َﻭ َﺭ َﺩ‬ ‫ﺳﻼﻃﻴﻦ )ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ( ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﻭ َﻧ ْ‬ ‫ﺼ ِﺒ ُﺮ َﻛﻤﺎ َ‬

‫ﻼﻃﻴﻦ« )ﻭ ﺻﺒﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﺍﻟﺴ‬ ‫َﻋﻠَﻴﻨﺎ ﻣِ ﻨْ ُ‬ ‫ﻜﻢ ﻳﺎ َﻣ ْﻌ َﺸ َﺮ ‪‬‬ ‫َ‬

‫ِﺮﺍﺳ َﺔ‬ ‫ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ(؛ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺍ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ِ » ،‬ﺍﺗ‪ُ ‬ﻘﻮﺍ ﻓ َ‬

‫ﺍﻟ ُْﻤﺆﻣِ ِﻦ َﻓ ِﺎﻧ‪ُ ‬ﻪ ﻳ ْﻨ ُﻈ ُﺮ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ ﺍﻪﻠﻟِ« )ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻳﺮﻛﻰ ﻣﺆﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﻭ‬

‫ﺍﻟﺴﺮﺍ‪ِٔ‬ﺮ«‬ ‫ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ »ﻳ ْﻮ َﻡ ُﺗﺒْﻠَﻰ ّ‬

‫‪٤١١‬‬

‫ﻦ ُﻗ ‪‬ﻮﺓٍ َﻭﻻ ﻧﺎ ِ‬ ‫ﺻ ٍﺮ«‬ ‫)ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻫﺎ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ(‪َ » ،‬ﻓﻤﺎﻟ َُﻪ ﻣِ ْ‬

‫‪٤١٢‬‬

‫)ﭘﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻴﭻ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻪ ﻳﺎﻭﺭﻯ(؛ ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻌﴼ »ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ!«‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻌﺪ‬

‫ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻻﺑﻼﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺟﺎ ﺩﺍﺩﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻫﻢ ﺭﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ‬

‫ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﻼ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﺣﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻋﻤ ً‬

‫ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻓﻌﻠﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﻓﺮﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻴﺶ‬

‫ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﻍ ﺑﺴﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ‬

‫ﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﭼﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٢٠٧‬‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺳﻨﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ‪ ۹۸ -۹۹‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺍﺯ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻛﻞ ﺳ ّﻮﻡ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﻛﻞ ﺍﺩﺍﺭﮤ ّ‬ ‫ﺳﻨﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ )ﺳﺎﻝ ‪ (۱۳۵۲‬ﻣﺪﻳﺮ ّ‬

‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻮﻳﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﭘﺲ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ‬ ‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ‬ ‫ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۴۵۰-۴۵۱‬ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ‬ ‫ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ِﺍﻭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻯ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‬

‫ﺍﺵ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺩﻭﺭﮤ ﻭﻯ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ‬

‫ﺁﻣﺪﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ »ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ!« ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ .(۲‬ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺭﻭﺵ‬ ‫ﻛﻠﻰ ﺷﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﺿﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ‬

‫ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺯﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ‬

‫ﻭﺍﻟﺪﻳﻨﺶ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ — ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫)!( ﺳﺎﻭﺍﻛﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ — ﻭﻟﻰ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﭼﻮﻥ‬

‫ﺻ ِ‬ ‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺶ‪ ،‬ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺻﻨﻴﻌﻰ‪ ،‬ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ‬

‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻏﻠﻂ ﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﺺ‪ ۱۸۷- ۱۸۸ :‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺁﻣﺪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪) .‬ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﻭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ‬

‫ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪ ٤١٣.‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ‬ ‫ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺟﻌﻞ ﻭ ﺳﺮﺍﺏ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺭﺍﺟﻊ‬

‫ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻗﺎﻯ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﻭ ﮊﺍﻧﺖ ﺗﻮﻛﻠﻰ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫‪٢٠٨‬‬

‫)ﻓﺼﻮﻝ ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻓﺼﻞ ‪ ۱۶‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ( ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ؟ ﺁﺧﺮ ﮊﺍﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ‬

‫ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ‬

‫ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻴﻨﺶ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺻﺮﻑ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﻭ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭘﻮﻳﺎ ﻭ ﮊﺍﻧﺖ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﺏ ﻣﺰﺍﺡ‪ ،‬ﺩ ِﺭ ﮔﻮﺷﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ‪،‬‬

‫ﻧﻜﻨﺪ ﮊﺍﻧﺖ‪ ،‬ﭘﻮﻳﺎ ﺭﺍ ﮔﻮﻝ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﭘﻮﻳﺎ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺿﺮﺑﻪ‬ ‫ﺑﺰﻧﺪ؟ ﻧﻜﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻣﺨﻮﻑ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ«‪» ،‬ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ«‪» ،‬ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ﻭ »ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎ« ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ‬

‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ‪ُ ،‬ﺳ‬ ‫ﮊﺍﻧﺖ ﻭ ﭘﻮﻳﺎ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻛﺸﻮﺭ ﺿﺮﺑﻪ ﺯﻧﻨﺪ؟ ُﺳ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﻇﻦ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ! ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ِ ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪ ﻧﺒﻮﺩ! ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﻭﺿﻌﻴﺖ ِ ﻣﺸﺎﺑﻪ ِ ﮊﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻼ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺻﺺ‪ ۹۹-۹۸ :‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛ ً‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۶‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪ ۹۸‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ‪ ۱۳۵۲/۲/۹‬ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺳﺎﻭﺍﻙ — ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺮﻭﻳﺰ‬ ‫ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﮤ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ — ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ‬

‫ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻴﺄﺕ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ )ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۵۲‬ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ‬

‫ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺟﺎﻋﻞ‪ ،‬ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻰ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۵‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ ،۸۰‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ »ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺟﻬﺎﻥ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ« ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ »ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﮐﻞِّ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ« )ﭼﻪ ﻛﻪ‬

‫ﻼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۵‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻟﻰ ﺯﻣﺎﻧﻰ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۶‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻳﺎ ﻋﻠّﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ »ﻫﻴﺄﺕ‬

‫ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ« ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﻄﻼﺣﻰ ﻣﻄﻠﻘﴼ ﺩﺭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻰ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺍﺯ »ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« ﻳﺎ »ﺳﺎﻭﺍﻙ«‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﻌﻴﺪ‬ ‫ﺍﺳﺖ )!( ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ‪ ۱۳‬ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۲‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ‬

‫ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ‪،‬‬ ‫‪ ۵۶‬ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻢ‬

‫ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟﺘﺰﺍﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺫﻛﺮ ‪ ۱۳‬ﻣﺤﻔﻞ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻓﺎﺣﺶ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ‬ ‫‪٢٠٩‬‬

‫‪ ۱۹۷۲‬ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺳﻤﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ‪ ۱۹۷۲‬ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ‪۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ‬

‫ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻟﺺ ُﺧﻠ‪‬ﺺ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ »ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﻳﻬﻮﺩﻯ« ﻭ »ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻯ‬ ‫‪٤١٤‬‬ ‫ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ‬ ‫ﺯﺭﺳﺎﻻﺭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ« ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ َﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ ّ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ — ﻣﺜﻞ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ‬

‫ﺳﻘﻮﻁ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ — ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺟﻬﺖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ‪-‬‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ‬ ‫ﺣﻘﺎﻳﻖ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻭ ﺫﻫﻨﻰ‬

‫ﻣﻊ ﺍﻟﻔﺎﺭﻕ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ »ﻣﺴﻠﺦ«‬ ‫)‪ (simulation‬ﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﻫﺎﻯ َ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ َﻭﻫﻤﻰ ِﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻫﻴﻜﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ‬ ‫ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺳﺮ ﻧﺒﺮﻳﺪ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺪﺍﺩ‪.‬‬

‫‪٤١٥‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺗﺎ »ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺮﻩ‬

‫ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ« ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺴﺘﺸﺎﺭ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺟﻌﻞ ﻓﺎﺣﺶ ﺍﮐﺎﺫﻳﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻛﺬﺍﺏ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ‪۱۲‬‬ ‫ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ؟ ﺁﻳﺎ ﺟﺰ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‪ ،‬ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ‬ ‫ﻓﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ؟‪ ٤١٦‬ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﻘﻮﻯ؟! ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺍﻧﺼﺎﻑ؟! ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺍﻣﺎﻧﺖ؟!‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۰۴‬ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﺗﻮﻫﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺻﻔﺎﺕ ﺯﺷﺖ ﻧﺴﺒﺖ‬

‫ﻳﻈ ِﻬ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺒﻬﮥ ﺳﻨﮥ ُﻣﺴ َﺘﻐﺎﺙ —‬ ‫ﻦ ْ‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ َﻣ ْ‬ ‫‪٢١٠‬‬

‫ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭ ﻳﺎ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ — ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﺗﻬﻤﺖ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ؛ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ‬ ‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺩﻻﻳﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﻭ ﺳﺴﺘﻰ ﺑﻰ‬

‫ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﻫﻤﺘﺎﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻭ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪:‬‬

‫ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺩﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻗﻠﺐ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﻗﻠﻮﺏ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﺍﺭﺍﺩﻩ‬

‫ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﭼﻮﺏ ﻭ ﺗﺮﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ‬

‫ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻙ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ‬

‫ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬

‫ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺣﻖ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭ ﻫﻴﭻ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﻣﻮﺟﻪ‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻮﻛﺮ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‬ ‫ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ‬

‫‪٤١٧‬‬ ‫ﺻ ِﻨﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪ .‬ﻧﻜﺘﮥ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ‬ ‫ﻋﻤﻠﻰ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ُ‬

‫ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‪» ،‬ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ‬

‫ﻣﺪﻋﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ‬ ‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ« )ﺹ‪ .(۱۰۴‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ّ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ — ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﺪﺭﺱ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ »ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ‬ ‫ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ«‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻴﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻜﺘﮥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ‬ ‫‪٢١١‬‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﻭﺭﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺭﺍ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻴﺎﻓﺘﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺁﺭﺍﺋﺸﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍ ّﻣﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺳﺎﺯﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ ﻭ‬

‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﻋﺠﺐ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪،‬‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺷﺪﻩ! ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﮥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺄ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﻳﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ‬

‫ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‬ ‫ﻼ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ‬ ‫ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻈﻢ‬

‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺪﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ‬

‫ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ُﺑﻌﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﻼﻭﻩ‬ ‫ﺑﺮ ُﺑ ِ‬ ‫ﻌﺪ ﻓﺮﺩﻯ‪ ،‬ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻜﺘﮥ ‪،۶‬‬

‫ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‬

‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺁﻥ ﻭ‬

‫ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﺣﺴﻮﺩﺍﻥ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ‬ ‫ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ‬

‫ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﺳﻂ »ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ« ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﺵ‪ ،‬ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ‬ ‫ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ‬ ‫ّ‬ ‫ﻓﻀﻼﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻛﮋ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ«‪ ،‬ﺩﺍﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻃﺮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻘﺸﮥ ﺣﺴﺎﺏ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ »ﺷﺒﻜﮥ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺧﻴﺮ« ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻨﺶ ﻭ ﭼﺎﻟﺶ ﻭ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻠّﺖ‬ ‫ﻫﺎ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺪﺍﻳﻰ‬

‫ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ‬ ‫‪٢١٢‬‬

‫ﺗﺮﻫﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺨﻮﻑ ﺑﻮﺩﻥ ﻃﺮﺩ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺣﺴﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ‪ّ .‬‬

‫ﭼﻮﺏ ﻭ ﺗﺮﻛﻪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺯﻭﺭﻛﻰ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪٤١٨‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ،۱۰۵‬ﻣﺜﻞ ﺻﻔﺤﺎﺕ‪،۲۱۱ ،۱۰۴،۲۲۴ ،۲۵۰ ،۲۶۱ ،۲۶۵ ،۲۷۷ ،۲۸۰:‬‬

‫‪ ...۱۵‬ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺭﻛﻴﻚ ﻭ ﺯﺷﺘﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻛﻪ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻭ »ﻋ ّﻔﺖ‬ ‫ﻛﻼﻡ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ« ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻧﻌﺎﻡ‪ ۱۰۸ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫ﻦ ُﺩ ِ‬ ‫ﻜﻞِّ ُﺍ ‪‬ﻣ ٍﺔ َﻋ َﻤﻠ َُﻬ ْﻢ ُﺛ ‪‬ﻢ ِﺍﻟﻰ‬ ‫ﻴﺴﺒّ ُﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟَ َﻋ ْﺪﻭﴽ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ﻋِ ﻠ ٍْﻢ َﻛﺬﻟ َ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ ْ‬ ‫ِﻚ َﺯﻳﻨّﺎ ِﻟ ُ‬ ‫ﻳﺪ ُﻋ َ‬ ‫ﻮﻥ ﻣِ ْ‬ ‫ﻭﻥ ﺍﻪﻠﻟِ َﻓ ُ‬ ‫َﻭﻻ َﺗ ُﺴﺒّ ُﻮﺍ ﺍﻟ َ‬ ‫َﺭﺑِّ ِﻬﻢ َﻣ ْﺮ ِﺟ ُﻌ ُﻬﻢ َﻓﻴ َﻨﺒِّ‪ُ ‬ﻬﻢ ِﺑﻤﺎ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ َﻳ ْﻌ َﻤﻠُﻮﻥ )ﻭ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﺪﻫﻴﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ‪ ،‬ﭘﺲ‬ ‫ﺗﻌﺪﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﻧﺸﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺭﺍﺳﺘﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺍ ّﻣﺘﻰ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺷﻨﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ّ‬

‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺧﺒﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﺮﺩﻧﺪ(‪.‬‬

‫ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻔﺎﺭ ﻭ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩ‬

‫ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻓﺤﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩ ﭼﻮﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺤﺶ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺳﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ‬ ‫ﺧﺪﺍ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ‬ ‫ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫ﺣﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺍ ّﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ّ‬

‫ﻜ ِﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺻﻴﺘﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤ ‪‬‬ ‫ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﻳﻴﺪ‪َ .‬ﻋ َﻔﺎ ﺍﻪﻠﻟُ َﻋ ّﻤﺎ‬

‫ﻛﻞ ِﺑﻤﺎ ﻳﻨْ َﺒﻐﻰ )ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫َﻒ )ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﻮﺩ( ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ّ‬ ‫َﺳﻠ َ‬ ‫ﻜ ‪‬ﺪ ُﺭ ِﺑﻪِ ِ‬ ‫ﻧﺴﺎﻥ )ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﻻ‬ ‫ُ‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ( ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ﻳ َﺘ َ‬

‫ﻣﻜﺪﺭ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ( ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ‪...‬‬ ‫ّ‬ ‫‪٢١٣‬‬

‫‪٤١٩‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺏ َﻗﻤﻴﺼﻰ ِﺑﻪ‬ ‫ﻻﺯﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺍﺩﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪َ .‬ﺍ ْ َ‬ ‫ﻻ َﺩ ُ‬

‫ﻫﻴﺎﻛﻞ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻘ ّﺮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻴﻦ )ﺍﺩﺏ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ‬ ‫ِ‬ ‫َﺯﻳﻨﺎ َﻫﻴﺎﻛِ َﻞ ﻋِ ﺒﺎﺩِ ﻧﺎ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ‪‬ﺮ َ‬ ‫ﺯﻳﻨﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ(‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺹ ‪َ ،۱۰۵‬ﻧ ُﻌﻮ ُﺫ ِﺑﺎﻪﻠﻟ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮ ّﻭﺝ‬

‫ﺑﻰ ﻋ ّﻔﺘﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻋﺼﻤﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ)!( ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ‬

‫ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ُﺗ ‪‬ﺮﻫﺎﺕ ﻣﺴﺘﻬﺠﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ‬ ‫ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۶‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﻓﺖ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ‬

‫ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘّﻘﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٤٢٠‬‬

‫ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﭘﻮﭺ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩ ّﻗﺖ ﻛﻦ ﻭ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺻﺒﺤﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻏﺎﺋﻠﮥ ﺑﻬﺎء )ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺑﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﻰ‬ ‫ﻼ ّ‬ ‫ﻻ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﭼﺎﭘﻰ ﺍﺳﺖ( ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬ ‫ﻛﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﺍﻯ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ِ ﻗﻠﻢ ِ ﻣﻈﻠﻮﻡ ِ ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫‪٤٢١‬‬

‫ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ‬

‫ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩ ّﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ! ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﻗِﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ُﻣﺜ ِﺒﺖ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻔﻆ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﮤ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻛﺸﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﺸﺎﻧﺪ؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ »ﺩ ّﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ« ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺣﺘﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻏﻔﻠﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﺨﺶ‬ ‫‪٢١٤‬‬

‫ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۴‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ‬

‫ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻫﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ )ﺑﻪ ﻓﺼﻞ‬ ‫ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺣﺘﻤﴼ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﺠﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(‪.‬‬

‫ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻣﺒﻐﻀﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﺍﻋﻆ ﻏﻴ ِﺮ ُﻣﺘ‪‬ﻌِ ﻆ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﻗﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﭼﻮﻥ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ‬

‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۰۵‬ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬

‫ﺻﺒﺤﻰ ﺭﺍ ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ِﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻨﺸﻰ ِﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﻭﺣﻰ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ُﺭ ُﺳﻞ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺼﺪﺭ ِ ﺍﻟﻬﺎﻣﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻭﺣﻰ‪ .‬ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ‬

‫ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺿﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺎﺕ ‪ ۲‬ﻭ ‪ ۳‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭﺟﻮﺩ‬ ‫ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻛﺎﺗﺒﻴﻦ ﻭﺣﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﺪﴽ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ‬

‫ﺍﺑﻦ َﺍﺑﻰ َﺳ ْﺮﺡ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ‬ ‫ﺍﺑﻦ َﺳ ْﻌ ِﺪ ِ‬ ‫ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟِ ِ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺫﺍﺗﻰ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ‬

‫ﺩﺳﺖ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺳﺖ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ‬

‫ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ‬ ‫ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﺑﻄﻼﻥ ﺁﻥ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺧﻼﺻﻪ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﻕ ﻳﺎ ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ‬ ‫ّ‬ ‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺑﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻇﺎﻫ ِﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ‬

‫ﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۱۲‬ﻃﻌﻨﻪ ﺯﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺮ‬ ‫‪٢١٥‬‬

‫ﻧﺨﻰ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﻤﺎﻥ ﺫﺍﺕ ﺧﺪﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺣ ّﻖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ )ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺑﻴﻦ ﺣﻖ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻛﻪ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ(‪ ٤٢٢‬ﻭ‬

‫ﻭ ﺧﻠﻖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﻣﻨﻴﻊ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ‪Dispensation of‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻭﺻﻴﺖ« ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ »ﺩﺭ ﺁﺗﻴﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﻰ ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫‪ Baha'u'llah‬ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ﻧﺸﻮﺩ«‪ ،٤٢٣‬ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺧﻼﺻﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﺑﺴﻂ ﻛﻼﻡ ﻧﻜﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﺬﻛﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻳﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺗﻌﻤﻖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺷﺎﺭﻉ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻌﺒﻴﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ّ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺫﻛﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻔﺲ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺍﻃﻼﻕ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ‬

‫ﻣﻜ ّﺮﻡ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ‬

‫ﻼ ﺍﺯ ﻛﻴﻨﻮﻧﺖ‬ ‫ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻴﻜﻞ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻬﻴﻤﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﺠﻮﺍﻫﺮ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﻏﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ‬ ‫ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺵ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻣﺤﻴﻄﮥ‬ ‫ﺍﺯﻟﻴﮥ ﻻﻳﺪ َﺭ ِﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻓﺎﻧﻰ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺗﺠﺴﻢ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺫﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻴﻜﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺴﻢ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﻦ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺳﺨﻴﻒ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺠﺴﻢ ﺫﺍﺕ‬

‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺗﺠﺴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ‬ ‫ﺎﻟﺼﺮﺍﺣﻪ ﺭﺩ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ِﺑ ِّ‬

‫ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ِﺍﻧّﻰ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺩﺭ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻭ ﺑﺮ ُﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺍﺣﺪﻳﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﻮﺩﻩ‪...‬‬ ‫ﻏﻴﺐ ﻫ ّﻮﻳﻪ ﻭ ﺫﺍﺕ‬ ‫ّ‬ ‫ﻟ َْﻢ َﻳﺰﻝ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻏﻴﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻻﻳﺰﺍﻝ ﺑﻪ ﻛﻴﻨﻮﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﺑﺼﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ‬ ‫‪٢١٦‬‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ ...‬ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﻣﻤﻜﻨﺎﺕ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﻭ ﺭﺑﻂ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻭ ﻭﺻﻞ ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮﺏ ﻭ ﺑﻌﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ‬

‫ﻦ َﻣ َﻌ ُﻪ ﻣِ ﻦ َﺷﻰٍء ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻻﺋﺢ‪.«...‬‬ ‫ﻛﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ﻟ َْﻢ ﻳ ُ‬ ‫ﻭﺟﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻪ‪َ ...‬ﻭ َ‬ ‫ﻜ ْ‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻟ َْﻢ َﻳﺰﻝْ ِﺑ ُﻌ ُﻠ ِّﻮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ‬

‫ﻜ َﻤ ِﻦ ﺫﺍﺕ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻻﻳﺰﺍﻝ ِﺑ ُﺴ ُﻤ ِّﻮ ﺗﻤﻨﻴﻊ ﻭ ﺗﺮﻓﻴﻊ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﺨﺰﻥ ﻛﻴﻨﻮﻧﺖ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺩﺭ َﻣ ْ‬

‫ﻨﺼﻌِ ﻖ‪ ،‬ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺡ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪» «...‬ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﺭ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻟ ْ‬ ‫َﻦ َﺗﺮﺍﻧﻰ ُﻣ َ‬ ‫َﻦ َﺗ ْﻌ ِﺮ َﻓﻨﻰ‪ ،‬ﻣﻀﻄﺮﺏ«‬ ‫ﺻﻐﺎء ﻛﻠﻤﮥ ﻟ ْ‬ ‫ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻗﺮﺏ ﺍﺯ ِﺍ ْ‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺫﺭﮤ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻪ ُﻛﻨﻪِ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍﻩ‬

‫ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺪ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻈﻤﺖ ﺻﻨﻊ ﺗﻮ ﻛﻪ َﻣ ْﻈ َﻬ ِﺮ ُﻗ ّﻮﮤ‬ ‫ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺗﻮﺳﺖ«‪).‬ﺗﺮﺟﻤﻪ(‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪» :‬ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ‬

‫ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻴﻨﻢ ﻓﺮﻳﺎﺩ ِﺍﻧّﻰ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮﺁﺭﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﺧﺎﻙ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﻳﺎﺑﻢ‪)«.‬ﺗﺮﺟﻤﻪ(‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺫﺍﺕ َﺍ َﺯﻝ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﻣﻤﻜﻨﺎﺕ‬

‫ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﻬﺬﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﺳﻌﻪ‪ ...‬ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻗﺪﺱ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ‬

‫ِ‬ ‫ﺫﺍﺕ ﺍﺯﻟﻴﻪ‬ ‫ﻋﺰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻫﻴﺎﻛﻞ ّ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻭ ﺳﺎﺫِ ِﺝ ﻗﺪﻣﻴﻪ‪ ...‬ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﺍﺻﻔﻴﺎﻯ ّ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﻮﺳﻮﻣﻨﺪ‪ ...‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺎﻛﻞ ﻗﺪﺳﻴﻪ‪َ ،‬ﻣﺮﺍﻳﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺍﺯﻟﻴﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﺍﻟﻐﻴﻮﺏ‪.«...‬‬

‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ َﺍ َﺷ ‪‬ﺪ ﻇﻬﻮﺭﴽ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻏﻴﺒﻴﮥ ﺫﺍﺕ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻭ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٤٢٤‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۱۱‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻋﻀﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻧﮓ‬

‫ﺩﺭ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺼﺐ ﺑﺎﻻﺗﺮﻯ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻗﺒ ً‬ ‫‪٢١٧‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۱۵‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﺛﺎﺭ‬

‫ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻴﺸﺎﻥ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﻧﺜﺮ‪ ،‬ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺁﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ‬ ‫ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺑﻴﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺷﻌﺮﺍﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﻼﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻓِﺪﺍﻩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺩﺭ‬

‫ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻠﺪ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻ َﻮ ِﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻜﻤﺖ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻪ ُ‬ ‫ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻣﻮ ّﺩﺕ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺳﻠﻮﻙ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻮﺭ ﺍﺗﻔﺎﻕ‬

‫ﺣﻖ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺟﻬﺪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻮﺭ ﺳﺎﺯﺩ‪ِّ ،‬‬

‫ﻗﺼﺪ ﺳﻠﻄﺎﻥ‬ ‫ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ْ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻠﻴﻚ ﺁﻣﺎﻝ؛ ﻭﻟﻜﻦ ﺗﺎ ﺍﻓﻖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺪﻝ ﺍﺯ ﺳﺤﺎﺏ ﺗﻴﺮﮤ ﻇﻠﻢ ﻓﺎﺭﻍ ﻧﺸﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ َﺍ َﻣ ْﻞ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ‪ ...‬ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﻏﺎﻳﺖ ُﻗﺼﻮﻯ‪ ،‬ﻇﻬﻮ ِﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﻘﺼﺪ َﺍﻗﺼﻰ ﻭ‬ ‫ﻭ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻧﻄﻖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫‪٤٢٥‬‬ ‫َﻛﻔﻰ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ ﺷﻬﻴﺪﴽ )ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ،۱۲۳‬ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻗﺼﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﻳﻴ ِﺰ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻟﺒﺎﺱ ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ﻃﻮﺭﻯ‬

‫ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﮔﻮﻳﻰ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ!‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ ﺣﻜﻢ ﻧﺎﻣﺰﺩﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ‪ ۹۵‬ﺭﻭﺯ ﻣﻬﻠﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺫﻛﺮ‬

‫ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺪﻳﺪﻩ ﺯﻓﺎﻑ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻘﺪ ﻭ ﻛﺎﺑﻴﻦ ) َﻣﻬﺮﻳﻪ( ّ‬

‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺬﻭﺭﺍﺕ ﻛﻠﻴﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﮔﺸﺖ‬

‫‪٤٢٦‬‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﻍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺭﺳﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺣﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ٤٢٧.‬ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺤﺬﻭﺭﺍﺕ )ﺧﻮﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﻜﻼﺕ( ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪٢١٨‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۲۹‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻼﻉ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ِ‬

‫ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﺯﺩﺩ)!( ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻋﻨﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺆﻣﻦ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻘﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻜﺸﺪ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻋﺸﻘﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﺟﻌﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ‬

‫ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ!‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۳۳‬ﻧﻴﺰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ‪» ،‬ﺍﻳﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭ ﺑﻬﺎء« ﺭﺍ »ﺗﺎ ﺧﺮﺧﺮﻩ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺗﺨﻠﻒ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺖ« ﺫﻛﺮ‬

‫ﻼ ﺍﺯ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﺛﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ‪ ۱۰۵‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪،۶‬‬

‫ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۳۴‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ‬

‫)ﺍﻧﺪ( ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ )ﺷﺎﻥ( ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ »ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ؟ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ‬

‫ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ ﻧﺘﺮﺳﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‬

‫ﭼﻘﺪﺭ ﺗﺐ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﺩﺧﺘﺮ )ﺣﻀﺮﺕ( ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﮔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺐ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﻜﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﺟﮥ ﺗﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ‬

‫ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺮﺩﻡ‪ «.‬ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ‪ ،‬ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﺮﻯ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ ﺑﺤﺚ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ — ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺻﺒﺤﻰ — ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺷﺮﺡ ﺻﻌﻮﺩ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ٤٢٨.‬ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ‬

‫ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﻣﺆﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺁﺭﺯﻭﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪:‬‬ ‫‪٢١٩‬‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ(‪ ،‬ﺯﺧﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ‪ ،‬ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﻗﺖ‬ ‫ﺩﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﺭﺣﻤﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻭ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ‪ ،‬ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍ؛ ﺩﺭﻣﺎﻧﺶ ﺟﻮﺍﺭ‬ ‫ﻳﺴﺮ ﻟﻰ ﻫﺬﺍ‪.‬‬ ‫ﺏ ِّ‬ ‫ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ‪َ .‬ﺭ ِّ‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺳﻢ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗ ِ‬ ‫ِﺮﻳﺎﻕ )ﺩﺍﺭﻭﻯ( ﻭﺻﺎﻝ ﺯﺍﺋﻞ ﻛﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺭﻭﻯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ِّ‬

‫ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻋﻼﺝ ﻧﻤﺎ‪.‬‬

‫‪٤٢٩‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۳۶‬ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۵‬ﻭ‬

‫ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺑﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻓﺠﻴﻌﮥ ‪۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﻭ‬

‫ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻋﺮﺍﻕ ﻭ‪ ...‬ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺿﺮﺏ ﻭ‬ ‫ﺣﺒﺲ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ‪ ...‬ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﻜﺎﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﻧﺴﺨﻪ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺻﻞ ﺣﻜﻢ‪ ،‬ﻭﺟﻮﺏ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭﺻﻴﺘﻨﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺑﺎﻟﻎ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ‪،‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﺮ ﺩﻫﺪ‪.‬‬

‫‪٤٣٠‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ‪۱۳۴:‬ﻭ‪ ،۱۳۷-۱۳۸‬ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﻣﻌﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‬

‫ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﻭ ﻣﻌﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻼﻑ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺴﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ‬

‫ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻈﺮ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻼ ﻫﻮﻳﺪﺍﺳﺖ‪) .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻼﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ِ ﻋﺸﻖ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻼ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۳۸‬ﺿﻤﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺤﺸﺎء ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۹۰‬ﺩﺭﺻﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭﺍﺿﺢ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻋﻘﻮﺑﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬ ‫‪٢٢٠‬‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ‪ ۷۰‬ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺳﺆﺍﻻﺕ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﺩ!‬ ‫ُﺳ‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻛﺎﺵ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ‪ ۷۰۰۰۰‬ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ‬ ‫َ‬

‫ﮔﻔﺖ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻣﺘﻤﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ‬

‫ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪،‬ﺝ‪ ۳‬ﻭ ‪ ...،۴‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ‬

‫ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻌﺎﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ! ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺳﻮﺭﮤ ﻫﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺁﻳﺎﺕ ‪ ۲۴-۲۰‬ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﻒ ﻟ َُﻬ ُﻢ‬ ‫ِﻤﻴﻦ‪...‬‬ ‫ﻦ َﺍ ْﻇﻠ َ​َﻢ ﻣِ ‪‬ﻤ ِﻦ ﺍ ْﻓ َﺘﺮﻯ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻛ ِﺬﺑﴼ‪َ ...‬ﺍﻻ َﻟ ْﻌ َﻨ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ َﻋﻠَﻰ ّ‬ ‫َ‬ ‫َﻭ َﻣ ْ‬ ‫ﻳﻀﺎﻋ ُ‬ ‫ﺍﻟﻈﺎﻟ َ‬ ‫ﻭﻥ )ﻭ ﻛﻴﺴﺖ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ‬ ‫ﻻ ْﺧ َﺴ ُﺮ َ‬ ‫ﻻﺟ َﺮ َﻡ َﺍﻧ‪ُ ‬ﻬ ْﻢ ﻓِﻰ ﺍﻻ ِٓﺧ َﺮﺓِ ُﻫ ُﻢ ﺍ َ‬ ‫ﺬﺍﺏ‪َ ...‬‬ ‫ﺍﻟ َﻌ ُ‬

‫ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺖ‪...‬ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪...‬ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻣﻰ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ ...‬ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﺗﺮﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪.‬‬

‫ﭘﺎﮎ ﻭﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻨﻨﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ! )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺤﺸﺎِء ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۹۰‬ﺩﺭﺻﺪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۴‬ﻭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺹ ‪ ۱۳۸‬ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۳۹‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺁﻥ‪ ،‬ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬

‫ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﻘﺺ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺻﺪﻭﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﻳﺪ)ﻧﺪ( ﻭ‬ ‫ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻫﻢ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ‬

‫ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻳﺎ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺎﻓﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﻯ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ‬ ‫ﺁﻭﺭﻯ ﻧﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ‬

‫ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺎﺿﻞ ﻓﻘﻴﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ‪ ،‬ﻧﺎﺯﻝ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ‬

‫ﺩﺍﻧﻨﺪ)!( ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﻗﻊ‬

‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻳﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﻭ ﻋﻤﻖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ‪ُ .‬ﺳ‬ ‫َ‬ ‫‪٢٢١‬‬

‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﻔﺒﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺘﺒﻊ ﻛﻼﺳﻴﻚ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺣﻮﺯﻭﻯ ﻭ‬

‫ﺩﻳﻨﻰ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻨﺪ؟! ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﻨﺼﻮﺻﮥ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺍ ﻧﺴﺦ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﺸﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ‬ ‫ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﺿﻤﺎﺋﻢ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﻼ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ‬ ‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۴۶‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﺘﺐ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ‬

‫ﻧﺰﺩ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﻋﻮﺍﻡ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ‪» ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻯ« )ﺹ ‪(۱۴۶‬‬ ‫ﺗﻌﻤﻖ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺩﻩ‪.‬‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ »ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ« ﺷﺎﻥ ﻣﺠﺎﻝ ﺗﺨﺼﺺ ﻭ ّ‬

‫ُﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻼﻝ ﺣﺒﺸﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﻝ ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ ﺍﺑﻮﺫﺭ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍ ّﻭﻟﻴﮥ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺰﺩ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ! ﺛﺎﻧﻴﴼ ﻋﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠّﻢ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﮤ ﺩﻭﺭﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﻜﺎﺭ )!( ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ‬ ‫ﺑﺤﺚ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣ ّ‬

‫ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ )ﺹ ‪ ،۱۴۷‬ﺳﻄﺮ ‪ ،۱۰‬ﺹ ‪ ،۱۵۰‬ﺳﻄﺮ‪ ،(۱۲‬ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻓﺮﺩﻯ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﺍﺵ ﻣﺠﺎﻝ ﺗﺨﺼﺺ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ‬

‫ﻧﺪﺍﺩﻩ! ﺛﺎﻟﺜﴼ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﻉ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺍﺻﻮﻝ ﺁﻥ‪ .‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﺳﺎﻝ ﺍ ّﻭﻝ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ‪ ،۱۳۸۳‬ﻭﺯﺍﺭﺕ‬

‫ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺹ ‪ ،۹۲‬ﺳﻄﺮ ‪ ۱۸‬ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ‪» :‬ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺍﺭﺩ‬ ‫ﻋﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻯ ﺑﻪ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ‬

‫ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﻧﺒ ّﻮﺕ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ‬

‫ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺍﺳﻼﻡ — ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪،‬‬

‫ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ‪ ،‬ﺍﺟﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﺕ — ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ‪ «.‬ﭼﻄﻮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ؟ ﺑﻠﻰ ﺣ ّﻘﺎﻧﻴﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫‪٢٢٢‬‬

‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻼﻙ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ‬

‫ﻭﺍﻻ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻠﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺟﺎﻫﻠﻴﮥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ — ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ‬ ‫ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪ّ ،‬‬

‫ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻤﮥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ — ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻭ‬

‫ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻗﻮﻣﺸﺎﻥ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻭ‬

‫ﻭﻥ‪) «...‬ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ِ » :‬ﺍ ّﻧﺎ َﻭ َﺟ ْﺪﻧﺎ ﺁﺑﺎَءﻧﺎ َﻋﻠﻰ ُﺍ ‪‬ﻣ ٍﻪ َﻭ ِﺍﻧّﺎ َﻋﻠﻰ ﺁﺛﺎ ِﺭﻫِ ْﻢ ُﻣ ْﻘ َﺘ ُﺪ َ‬

‫ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﭘﺪﺭﺍﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﺛﺮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ‪ /‬ﺯﺧﺮﻑ‪ (۲۲،‬ﻭ‬

‫ﺠ ُﻨ ٍ‬ ‫ﻮﻥ« )ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺍﻟﻪ ﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻧﻴﺰ‪َ » :‬ﻭ ﻳ ُﻘﻮﻟ َ‬ ‫ُﻮﻥ َء ِﺍﻧّﺎ ﻟَﺘﺎ ِﺭ ُﻛﻮﺍ ﺁﻟ َِﻬﺘِﻨﺎ ﻟِﺸﺎﻋِ ٍﺮ َﻣ ْ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻋﺮﻯ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ‪ /‬ﺻﺎ ّﻓﺎﺕ‪.(۳۵ ،‬‬

‫ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺷﻴﺦ ﻣﺮﺗﻀﻰ‬ ‫ﺭﺍﺑﻌﴼ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻣﻮﺿﻮﻉ‪ ،‬ﻳﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﻼﻡ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺧﺎ َﺗﻢ ﺍﻟْ ُﻔ َﻘﻬﺎء‬ ‫ﺠ َﺘ ِﻬﺪﻳﻦ‪) ٤٣١‬ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۲۸۱‬ﻩ‪.‬ﻕ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﺠﻒ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ‬ ‫ﻭﺍﻟﻤ ْ‬ ‫ُ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ َﺟ ‪‬ﻞ َﺟﻼﻟ ُ​ُﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺯﻧﺪﻩ‬

‫ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ ٤٣٢.‬ﺧﺎﻣﺴﴼ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ‬

‫ﻻﺟ َﺮﻡ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎ )ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺠﺘﻬﺪﺍﻥ ﻣﺎ؛ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ َ‬

‫ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ؛ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻻ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﻓﺘﻮﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ«‪ ،‬ﺍ ّﻭ ً‬ ‫ﺑﻮﺩﺍﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻫﻤﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺣﺮﻑ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺟﻮﺍﺑﻰ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ؟ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﻛﺮ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﻜﻢ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ‪،‬‬

‫‪٤٣٣‬‬

‫ﻜﻢ ُﻣﺤﻜﻢ — ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﭙﺴﻨﺪ — ﺩﺭ ﻫﻤﮥ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ُﺣ ِ‬ ‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻞ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻋﻠّﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺡ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ‬

‫ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺭﺳﻞ ﻗﺒﻞ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﻟﻮﺡ‬

‫ﺍﺣﻤﺪ(‪ .‬ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮ‬ ‫‪٢٢٣‬‬

‫ﻋﻜﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬ ‫َﺍ ْﺳ َﺘ ْﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟَ ﮔﺮﻭﻫﻰ » َﺍﺭﺍﺫِ ﻝ« ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﻭ »ﺑﺎﺩﻯ ﺍﻟﺮﺃﻯ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ‬

‫ﻣﻘﺎﻡ)ﻫﻮﺩ‪ ،(۲۹،‬ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺻﻨﻒ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ‪ ،‬ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ‬

‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ‬

‫ﺟﻞ َﺟﻼﻟ ُ​ُﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻢ ﺷﺪ‪ ٤٣٤.‬ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ‪‬‬ ‫ﻻﺑﺪ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻛﺮﺩﮔﺎﺭ‬ ‫ﻛﻪ ّ‬ ‫ﻛﻞ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺍﻟَﻰ ﺍ َ‬

‫ﺛﺒﺖ ﺷﺪ )ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺫﻛﺮ ‪ ۴۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎﻳﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﺑﻠﻰ ﺣﺘﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ‬

‫ﻋﻼﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻃﻠﺐ‬ ‫ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ َﺍ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺧﻠﻮﺻﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻋﻠﻤﺸﺎﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻛﺒﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺸﺪ ﻭ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻳﻤﺎﻥ‬ ‫ﺗﻔﺤﺺ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪،‬‬ ‫ﺑﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ّ‬ ‫ﻴﻞ ﻋﻈﻴﻢ ِ ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ‬ ‫ِﺧ ِ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ! ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺟﺰء ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ )!( ﻳﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﻴﺮ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻴﻦ« )ﺑﻘﺮﻩ‪۸۸/‬؛ﺟﻤﻌﻪ‪،(۶ ،‬‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪َ » :‬ﻓ َﺘ َﻤﻨ‪‬ﻮﺍ ﺍﻟ َْﻤ ْﻮ َ‬ ‫ﺕ ِﺍ ْﻥ ُﻛﻨْ ُﺘ ْﻢ ﺻﺎﺩِ َ‬

‫ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﮐﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺩ‪.‬‬ ‫ﻓﺪﺍﻯ ﺧﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺷﻬﺪﺍء ّ‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۴۶‬ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻳﺪ »ﻻﻝ ﻭ ﻛﻮﺭ ﻭ ﻛﺮ ﺑﻪ‬

‫ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ«‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻛﺎﺭ ﺁﻥ ﺧﻼﻑ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﺁﻥ ﻧﺼﻮﺹ‪ ،‬ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ‬ ‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ »ﻻﻝ ﻭ ﻛﻮﺭ ﻭ ﻛﺮ«‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ‬

‫ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻈﻢ‬ ‫ﻋﻜﺲ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ‪ ،‬ﺑﺮ‬ ‫ِ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﭼﻮﻥ ﺻﻼﺕ ﻭ ﺻﻴﺎﻡ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺷﺎﺭﻉ‬ ‫‪٢٢٤‬‬

‫ﻗﺪﻳﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻋﻘﻞ ﻛﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻋﻘﻮﻝ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ‬

‫ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۴۸‬ﻭ ﻧﻴﺰ ‪ ۲۹۰‬ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻣﻰ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺭﻓﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ )!( ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻩ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺿﻤﻦ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻬﻤﺖ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ‪،‬‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﭘﻮﻝ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻮﻝ‬ ‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻓﻘﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﻘﻠّﺪﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﺗﺪﻳﻨﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﺜﻞ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ‬

‫ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻧﻘﻀﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ )!( ﻭ‬

‫ﻫﻤﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﴼ ﻣﻰ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺗﻼﺵ ﻭ ّ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫِ ﻤﻪ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻭ ﺗﺼﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ!‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪) ۱۵۱‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﺺ‪ (۱۸۹-۱۹۱:‬ﺑﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ‬

‫ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻋﺸﻘﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ‪ ،‬ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﺭﺍء ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﻯ ﻋﻠﻰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۴۶‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺗﺨﺼﺺ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ‬ ‫ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﻉ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺻﻮﻝ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬

‫ﺳﺆﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺣﻜﻢ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﺩﻫﻰ‪» ،‬ﮔﻞ ﻫﺎﻯ ﻭﺣﺸﻰ‪ ،‬ﮔﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﻭ ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ ﻭ ﻳﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﭙﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﺸﺎﻥ«‬

‫ﺑﭽﻴﻨﺪ ﻭ »ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ« ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬ ‫‪٢٢٥‬‬

‫»ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭼﺎﻗﺎﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﺭﺩﺁﻟﻮ ﻭ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻮﺑﺮ ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻮﻗﻰ ﺩﺭ ﺟﻴﺐ‬ ‫ﻫﺎﻳﺶ ﭘﺮ« ﻛﻨﺪ ﻭ »ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻋﻨﺎ« ﺑﺮﻳﺰﺩ )ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﮔﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ‬

‫ﺑﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻋﻨﺎ ﻣﻰ ﺭﻳﺨﺘﻪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺎﻗﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻋﻨﺎ ﻣﻰ‬

‫ﻣﻮﺟﻪ‬ ‫ﺭﻳﺨﺘﻪ؟(‪ .‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺟ ّﻮ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﺎﺭ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺮﻋﻰ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﺭ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻋﻠﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺭﻋﻨﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﻨﻬﺎﺩﻩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻫﻢ‪ ،‬ﺟﻮﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﭼﺎﻗﺎﻟﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺭﻋﻨﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ!‬

‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﻙ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺭﻭﺵ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺭﻋﻨﺎ‪ ،‬ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻨﺪ‬ ‫)ﺹ‪ ،(۱۵۱‬ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ )ﺻﺺ‪۲۰:‬ﻭ‪ (۷۹‬ﮊﺍﻧﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺤﻔﻞ‬

‫ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ )!( ﺭﺍ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮ ﻏﻴﺮ ﻋﻔﻴﻒ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻋﺸﻘﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﭼﻮﻥ ﮊﺍﻛﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﮊﺍﻧﺖ ﻟﺞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‬

‫ﺟﺪﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ‬ ‫ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺨﺎﻟﻒ ّ‬ ‫)ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ( ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ )!( ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ‪ ،‬ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻋﺸﻘﻰ‬

‫ﺑﭽﮕﻰ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ )ﺹ‪ (۷۹‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﮊﺍﻧﺖ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ‬ ‫ِ‬ ‫ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﮕﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺣﺮﺹ ﻭ ﻭﻟﻌﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻭ ﺟﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺩﭼﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۵۲‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻜﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ‪» ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩﻯ ﻣ ّ‬ ‫ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ« ﻭ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺑﻜﻨﺪ ﻳﺎ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ‬ ‫ﻛﻪ »ﺣﺘﻰ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ )ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ(ﭼﻪ‬

‫ﻻ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ‬ ‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ؟ ﺟﺰ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ«‪ .‬ﺍﻭ ً‬

‫ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﺯﻭﺭﻛﻰ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻯ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ )!( ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ‬ ‫‪٢٢٦‬‬

‫ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺁﻗﺎﻯ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ )!( ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ‬

‫ﻗﺪﺭﺗﺶ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺳﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻃﻮﺭﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ‬ ‫ﻣﻜﺎﺭ )ﺻﺺ‪۲۴:‬ﻭ‪ (۷۴‬ﻛﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ )!( ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ )ﺻﻔﺤﮥ‪ (۳۱‬ﺍﺯ ﻣﻨﺤﺮﻑ‬ ‫ﺷﺪﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻠﻮﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﻤﻜﺶ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ )!( ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻴﺎﻕ ﻛﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻜﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺣﻜﻢ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻳﻊ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻣﺶ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻜﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎﻯ‬ ‫ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻜﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ‬

‫ﺣﺴﺪ ﻭ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﺼﻮﺹ‬ ‫ﻛﻞ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻧﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ‬ ‫ﺫﻳﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ّ » :‬‬

‫ﻣﺘﻌ ّﺮﺽ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‪ «.‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪» :‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻓﺠﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ «.‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬

‫»ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﺷﺄﻥ ﺍﻫﻞ ﺣﻖ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ‬

‫ﺍﺧﻼﻕ ﺣﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ «.‬ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ‬

‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻛﺴﻰ ﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﻧﻜﺘﻪ ﻧﮕﻴﺮﺩ‪«.‬‬

‫‪٤٣٥‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﻓﻮﻕ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬

‫ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ‬

‫ﺑﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻭﻻﺩ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻩِ ﻧﺎﺑﺨﺸﻮﺩﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ‬ ‫ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﺪﻡ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺳﻤﺖ ﻭ ﺳﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺴﺐ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ‬

‫ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﺪِّ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٤٣٦‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ‪،‬‬

‫ﺣﺪ‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﭼﻪ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻳﺎ ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮﻳﻦ ّ‬

‫ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ »ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﻜﺮ« ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ‬

‫ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ »ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ‬ ‫‪٢٢٧‬‬

‫ﻣﻨﻜﺮ« ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻓﺮﺩﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﺧﺎﺹ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﻣﻜﺪﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻥ‬ ‫ﻋﻬﺪﻩ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﻳﺎ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻨﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ‬ ‫ّ‬

‫ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ‪ ،‬ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﻳﺎ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻔﻮﺱ ﺧﺎﻃﻰ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ‪ ،‬ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺑﻼﻍ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ‬

‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺣﺎﺩﻯ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺗﺬﻛﺎﺭﺍﺕ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺗﻮﺳﻂ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﴼ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ ﻣﻨﻬﻴﺎﺕ‪ ،‬ﺁﻥ ﻓﺮﺩ‬ ‫ﺧﺎﺹ ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ )ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ (۵‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺩﻫﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ‬ ‫ﻓﻌﻠﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﻮ ّﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ‬

‫ﻧﻔﻮﺱ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺮﺟﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ٤٣٧‬ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻃﺮﺩﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﻼ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ‪ ) .‬ﺭﺟﻮﻉ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒﻼٔ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۷۶‬ﻭ ‪ ۹۶‬ﻭ‪ ۴۱‬ﻭ ‪ ۴۴‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۶۳‬ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻣﺘﻮﻓﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﻘﺪﺱ)!( ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻧﻘﺺ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ‬ ‫ﻗﺒ ً‬ ‫ﺍﻃﻼﻉ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺗﺬ ّﻛﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﺼﺎﻋﺪﻳﻦ ﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟ )ﺍﺻﻄﻼﺣﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﻮﻓﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ( ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ ‪۴‬؛‬ ‫ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ‪ ...‬ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ُﻣﺜ ِﺒ ِ‬ ‫ﺖ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻛﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﻳﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻳﺎ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﻤﺎ ﺑﻴﺶ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ‬ ‫ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺭﺍ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۶۷‬ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻭ ﻣﺤ ّﺮﻡ ﻭ ﺻﻔﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ ﻣﺤ ّﺮﻡ ﻭﻻﺩﺕ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻨﻜﺮ ﺍﻣﺎﻡ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺷﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺭﺍ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫‪٢٢٨‬‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻓﺪﺍﻯ ﻫﺮﺩﻭ ﺑﺎﺩ‪ ،‬ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﻤﺎﻡ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ( ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۵‬ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﻃﻮﺭ ﺧﺎﺹ‬ ‫ﻣﺨﺘﺺ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ّ‬

‫ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﻠّﺖ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺧﻂ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ؟‬ ‫ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ّ‬

‫ﻛﻤﴼ ﻭ ﻛﻴﻔﴼ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻭ ّ‬

‫ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ‪،‬‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺤﻮﮤ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻧﻴﺰ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺮﻡ‬ ‫ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۳‬ﻩ‪.‬ﺵ( ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ‪ ،‬ﺭﺳﻤﴼ ﺍﺯ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻩ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺗﺬ ّﻛﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻭ ﻳﻮﻡ ﺗﻮﻟّﺪ ﺩﻭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻛﻞ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ‬ ‫ﺳﺮﻭﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰﺗﺮﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻳﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻮﺟﺐ‬

‫ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ‪ ،۳‬ﻓﺼﻞ ﺣﻜﻤﺖ(‪ .‬ﻭ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﻭ ﺟ ّﻮﻯ‬

‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻛﻪ ﺟﻌﻞ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ‬

‫ﻛﻞ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻭ ّ‬

‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﭼﻪ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻨﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﭼﻄﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺯﻫﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺷﻬﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻧﻴﺘﻰ ﺧﺎﻟﺺ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺁﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ )ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﻣﻠ ّﻘﺐ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‬

‫ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ‬ ‫‪٢٢٩‬‬

‫ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟِﻠﻪ ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ َﺣ ِّﻆ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺩﻩ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻡ‪ ،‬ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ُ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪) ۱۷۲‬ﻭ ‪ (۲۶۵‬ﻣﺜﻞ ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ َﻣﺤﺮﻡ ﻭ ﻧﺎ َﻣﺤﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺎﺭﮤ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺠﺎﺑﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﮔﺮﻭﻫﻰ‬ ‫ﻣﺤﻞ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺧﺎﺹ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻛﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻧﻴﺰ‬ ‫ّ‬

‫ﺣﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺮﻡ ﻭ ﻧﺎ ﻣﺤﺮﻣﻰ ﻭ ّ‬

‫ﻠﻬ ِﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳ ِﺰ ﺍﻣ ِﺮ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ُﻣ َ‬ ‫ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻬﺪ ﻓﺤﺸﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﻭﺿﻊ ﭘﻮﺷﺶ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻮﺷﺶ ﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﺮﻭﻉ‪ ،‬ﻣﻰ‬ ‫ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﻭ‬

‫ﻛﻞ ِ ُﺍ َﻣﻢ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﻠﻮﻍ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩِ ّ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﻧﺺ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻭﺍﻻﻯ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ )ﭼﻨﺪ ّ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۱۷۴-۱۷۵‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒ ّﺮﻙ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ «.‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺱ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻥ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻭ‬

‫ﺗﻤﺪﻥ ﻫﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻭ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ "‪) "Group-Egocentrism‬ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﮔﺮﻭﻫﻰ‬ ‫ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺑﺤﺜﻰ ﺗﺤﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻜﺎﻝ ﺁﻥ "‪) "Ethno – Centrism‬ﻗﻮﻡ‪ -‬ﻣﺪﺍﺭﻯ(‬ ‫ﻳﺎ ﺧﻮﺩ‪-‬ﻣﺪﺍﺭﻯ( ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ َﺍ‬

‫‪٤٣٨‬‬

‫ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ‬

‫ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﺍﻧﮕﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮤ ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﻋﺪﻡ‬ ‫ّ‬ ‫‪٢٣٠‬‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻼﻙ ﻗﻀﺎﻭﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺩﭼﺎﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻴﺎﻥ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪِ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺿﺮﺭﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭﺷﺎﻥ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﻛﺸﻮﺭ ّ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ‬

‫ﭼﻪ ﺯﺑﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ‬

‫ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ )!( ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﺘﺮﺿﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۳۱۷‬ﻭ ‪ ۳۱۹‬ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭﻩ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﻪ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺩﻳﺮﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ‬

‫ﻮﻥ ﻣِ ﻨّﺎ ِﺍ ّﻻ َﺍ ْﻥ ﺁ َﻣﻨّﺎ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ َﻭ ﻣﺎ‬ ‫ﻛﺸﺘﻦ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﻮﺭﮤ ﻣﺎﺋﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻳﻪ ‪ ۶۴‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪َ ...» :‬ﻫ ْﻞ َﺗ ْﻨﻘِ ُﻤ َ‬

‫ﻦ َﻗﺒْ ُﻞ َﻭ َﺍ ‪‬ﻥ َﺍ ْﻛ َﺜ َﺮ ُﻛ ْﻢ ِ‬ ‫ﻮﻥ« )ﺁﻳﺎ ﻧﺎ ﺧﻮﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ‬ ‫ﻓﺎﺳ ُﻘ َ‬ ‫ُﺍﻧْﺰِﻝَ ِﺍﻟَﻴﻨﺎ َﻭ ﻣﺎ ُﺍﻧﺰِﻝَ ﻣِ ْ‬

‫ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ‬

‫ﻓﺎﺳﻘﺎﻧﻨﺪ(؛ ﻭ ﺩﺭﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺁﻳﻪ ‪َ » :۱۹۰‬ﺭﺑ‪‬ﻨﺎ ِﺍﻧ‪‬ﻨﺎ َﺳ ِﻤ ْﻌﻨﺎ ُﻣﻨﺎﺩﻳﴼ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﻟ ِْﻼ ِ‬ ‫ﻳﻤﺎﻥ َﺍ ْﻥ ﺁﻣِ ُﻨﻮﺍ‬

‫ﻜ ْﻢ‪َ ،‬ﻓﺂ َﻣﻨّﺎ« )ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﻧﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﮕﺮﻭﻳﺪ ﺑﻪ‬ ‫ِﺑ َﺮﺑِّ ُ‬

‫ﻻﺑﺮﺍ ِﺭ« )ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ‪ ،‬ﭘﺲ ﮔﺮﻭﻳﺪﻳﻢ(‪َ » .‬ﺭﺑ‪‬ﻨﺎ َﻓﺎ ْﻏﻔﺮﻟَﻨﺎ ُﺫ ُﻧﻮ َﺑﻨﺎ َﻭ َﻛ ِّﻔ ْﺮ َﻋﻨّﺎ َﺳﻴﺌﺎﺗِﻨﺎ ﻭ َﺗ َﻮ ‪‬ﻓﻨﺎ َﻣ َﻊ ﺍ َ‬

‫ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺎﺯ ﭘﻮﺷﺎﻥ ﺑﺪﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻴﻜﺎﻥ ‪/‬ﻫﻤﺎﻥ‪.(۱۹۱ ،‬‬ ‫ﺩﺍﻧﻰ‬

‫ﻣـ ــﻠﻜﺎ ﻭ ﭘﺎﺩﺷ ـ ــﺎﻫﺎ ﻛﺮﻣﻰ ﻧ ـﻤـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ‬

‫ﺑﻪ ﺿﺮﻭﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﺧﺠﺎﻟﺘﻰ ﻛـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ‬ ‫ﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮ ِ‬

‫ﭼﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺗ ـﻤــﻨﺎ ﻧــﻪ ﻣ ــﻦ ﻭ ﻧـ ــﻪ‬

‫ﺗﻮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺳـ ــﻌﺎﺩﺕ ﻫـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺪﺍﻳﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ ﺑـ ـ ــﻪ ﺷﻬـ ـ ــﺎﺩﺗﻢ‬ ‫ﭼ ــﻪ ﺷ ـ ــﻮﺩ ﺍﮔ ـ ــﺮ ﺩﺭ ِ‬

‫ﺯﻧ ــﺪﮔ ـ ـ ــﺎﻧﻰ‬ ‫ﺭﺳﺎﻧﻰ‪.‬‬

‫‪٢٣١‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺰ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒ ّﺮﻛﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻣﻠّﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻯ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ّ‬

‫ﻣﺤﻘﻖ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺘﺒّﻊ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ‬ ‫ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺁﻣﺪﻩ؟ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﻼﻳﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻛﻦ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺟ ّﻮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪۱۳۵۲‬ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻢ‬ ‫ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‪» ،‬ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ‬

‫ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ« ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ )ﺹ‪ ،٤٣٩ (!۱۷۵‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۴۲‬ﺑﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ‬

‫ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ‬ ‫ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺴﻬﻴﻼﺕ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ‬ ‫ّ‬ ‫ﺣﺠﺎﺝ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺑﻪ ﺣﺞ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ّ‬

‫‪٤٤٠‬‬

‫ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‬

‫ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﺍﮊﮤ ﺛﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻯ‬ ‫ﻛﺎﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﺛﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻣﻈﺎﻟﻢ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ‪،‬‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺜ ً‬ ‫ﻼ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻣﺎﻛﻦ ّ‬

‫ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻏﻴﺮ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ‪ ،‬ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺛﻮﺍﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻰ ُﺍﺧﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ‬ ‫ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻇﻠﻢ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺛﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﻭ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺰﻧﻴﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺛﻮﺍﺏ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﻤﺎﻥ‬ ‫ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ‪:‬‬

‫ﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻴﻞ‬

‫ﻭﺭ ﭼﻮ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ﺧﻮﻧﻢ َﺳﺒﻴﻞ‬

‫ﺳﺮ ﻧﮕـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﺩﺍﻧﻢ‪ ،‬ﻧﮕﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗـ ـ ـ ــﻮ ﻣﻦ‬

‫ﺑﻬﺮ ِﻓـ ـ ـ ـ ــﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺟ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻥ ﻭ ﺗـ ـ ـ ــﻦ‬

‫ﻭﺭ ﺯ ﻓﻘﺮﻡ‪ ،‬ﻋ ـ ـ ـ ــﻴﺴﻰ ِﻣﺮﻳـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻢ ﻛﻨ ـ ـ ـ ــﻰ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧ ــﻢ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺹ ‪ ۱۷۵‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻣﻰ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻨﺼﻒ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ‬ ‫‪٢٣٢‬‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﻙ ّ‬

‫ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۵‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﻦ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻴﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ‬ ‫ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﺷﻌﺮﺍ ﻭ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺴﻮﺥ‬ ‫ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﺬﺭﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎﮎ ﻭ ّ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺩﺍﺩ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻯ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻯ! ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻳﺖ!‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۷۶‬ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬ ‫ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻗﺒ ً‬

‫» ِﺳﺮ« ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩﻥ‬

‫ﻼ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً‬

‫ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻛﻤﺘﺮ‬

‫ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺯﺩﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺟﻌﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬

‫ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﻪ ‪ ۵‬ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬

‫ﺍﻟﺨﻴﺮ«‬ ‫ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ َ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻓﻀﻼﻳﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ » ُﺍ ‪‬ﻣ ٌﺔ َﻳ ْﺪ ُﻋ َ‬ ‫ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺨﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻻﺯﻣﻪ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬

‫ﺭﻭﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﺲ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻫﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ‪ ،‬ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺭﻭﺍﺑﻂ‬

‫ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻧﻴّﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻭ‬ ‫ﻣﺪﺕ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ِ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻭ ﻓﻘﻂ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ »ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﺭﻓﺖ«؛ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﻛﻠﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۸۴‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﻮﻝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ »ﺧﺮﺷﺎﻥ‬

‫ﺍﺯ ﭘﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ «.‬ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۵-۱۳‬ﻭ ‪ ۱۴۸‬ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪٢٣٣‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ »ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭ‪ «،‬ﻭ ﺩﺭ ﺹ ‪۱۸۵‬‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻘﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﺮﻭﻋﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻭ‬

‫ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ؛ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺟﺎﻥ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻓﺮﻭﻉ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻛﺘﺐ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻮﺭﺩِ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻻ َﻳ َﺘ َﻐﻴ َﺮ ﺍﺳﺖ‪َ » :‬ﺣﻼﻝُ‬ ‫ْﻘﻴﻤﺔِ َﻭ َﺣﺮﺍ ُﻣ ُﻪ َﺣﺮﺍ ٌﻡ ِﺍﻟﻰ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎ َﻣﺔِ « )ﺣﻼﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻼﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﺤ ‪‬ﻤ ٍﺪ َﺣﻼﻝٌ ِﺍﻟﻰ ﻳ ْﻮ ِﻡ ﺍﻟ َ‬ ‫ُﻣ َ‬ ‫ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﺣﺮﺍﻣﺶ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ( ‪ ٤٤١‬ﻭ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻟﺰﻭﻡ ﭘﻮﻳﺎﻳﻰ ﻓﻘﻪ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﻘﻬﻰ ﻧﻮﻳﻦ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﻣﺴﺄﻟﮥ »ﺧﺎﺗﻢ‬

‫ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﻄﻊ ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ »ﻣﻐﻠﻮﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ«‬

‫‪٤٤٢‬‬

‫ﺗﻮﻫﻢ‬ ‫ﻭ ﻗﻄﻊ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﻢ ﺭﺍﻫﮕﺸﺎ ﻭ‬ ‫ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ‬ ‫ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﻄﻘﴼ ﺑﻪ ﺁﻥ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻮﻛﻮﻝ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ّ‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ‪ ،‬ﻭ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ‪ ،‬ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ‬

‫ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﺁﻥ ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻨﺠﺪ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻭﺟﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ‬ ‫ﻣﻌﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻭﺟﻬﻰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻨﺪﻣﺠﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ )ﻗﺒ ً‬ ‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺟﻮﻩ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ‬

‫ﻮﺍﻃﻦ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ — ﻛﻪ ﺗﺎ ‪ ۷۰‬ﻭﺟﻪ ﺫﻛﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ — ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﻩ ﻭﺟﻬﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ‬ ‫َﺑ‬ ‫ِ‬ ‫‪٤٤٣‬‬ ‫ﻼ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(‪ .‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻗﺒ ً‬

‫‪٢٣٤‬‬

‫ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻭﺟﻮﻩ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻨﺼﻒ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺭﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺭﺟﻮﻉ‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﻯ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺫﻳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻛﺒﺮﻳﺎ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﭘﺎﻙ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺰﻛﻴﻪ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ّ‬ ‫ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺟﺎﻳﺰ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮﺵ ﺷﺪ!‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۸۵‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻼﻛﺖ ﻭ‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ‪.‬ﺑﺎﻗﻰ‪ ،‬ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ‪ ،‬ﺹ‪۲۰۱‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪:‬‬

‫»ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻣﻰ ﻣﺮﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ‬ ‫ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻬﺎء‪ ،‬ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!« ﺍﺯ ﺑﺤﺚ »ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺒﻜﻪ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻟﻪ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ« )»ﺑﻞ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ«( ﻛﻪ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ‬

‫‪۱۸۶‬ﻭ ﻧﻴﺰ ‪۲۸۴‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﺙ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻠﻚ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪۲۷‬‬

‫ﺳﺎﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ! ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!( ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻓﻠﺠﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺩﻭﺭ ﻭ‬ ‫ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﺡ ﻫﺎ‬ ‫)ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ( ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۹۶‬ﻭ‪۷۶‬ﻭ‪ ۱۴۸‬ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺫﻛﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻠﻚ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻓﺮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻫﻢ‬ ‫ﻼ ﻃﺒﻖ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﮔﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻧﻘﺾ‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﻼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ‬ ‫ﻋﻬﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﻤ ً‬

‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻬﻤﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ِﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺗﻐﻴﻴ ِﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫‪٢٣٥‬‬

‫ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺭﺙ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ‬

‫ﺹ‪ ۱۳۶‬ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺭﺍ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،٤٤٤‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻓﺮﺩ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ِﻇﻬﻮ ِﺭ‬ ‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺍﺻﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻔﺲ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ‬

‫ﻮﻥ ﻟ َُﻪ َﻛﻨْﺰﴽ ﻋِ ﻨْ َﺪ َﺭﺑِّﻪِ‬ ‫ْﺨﻠ ِْﻖ ﻭ ﻳ ُ‬ ‫ﻜ َ‬ ‫ﻻ ْﻣ ِﺮ َﻭ ﺍﻟ َ‬ ‫ِﻴﺸ َﻬ َﺪ ﻟ َُﻪ ﻓﻰ َﻋﻮﺍﻟ ِ​ِﻢ ﺍ َ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﻟ ْ‬ ‫ﺍﻟْﺤﺎﻓ ِ‬ ‫ﻣﻴﻦ« )ﺗﺎ )ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﺰﺑﻮﺭ( ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ )ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ( ﺷﻬﺎﺩﺕ‬ ‫ِﻆ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ِ‬ ‫ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﮔﻨﺠﻰ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﻯ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ( ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻫﻴﻜﻞ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻴﺮﺍﺙ‬ ‫ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ‪ ،‬ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ُﻭ ّﺭﺍﺙ‪،‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ُﺯﺧ ُﺮﻑ ِﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖ ﻭﻟﻜﻦ ﺩﺭ‬ ‫ِ‬

‫ﻳﻢ ﺍﻪﻠﻟ )ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ(‬ ‫ﻣﺮﻏﻮﺏ ِﻻ ﻋِ ﺪﻝَ ﻟَﻪ )ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ( ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬ﮔﻨﺞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻧﺞ ﻧﻴﻔﺰﻭﺩﻳﻢ‪َ .‬ﺍ ُ‬ ‫ﻤﻦ ﻓِﻰ ﺍﻟ ُﻔ ِ‬ ‫ﻜﻞِّ‬ ‫ﺮﻗﺎﻥ‪َ » :‬ﻭ ٌ‬ ‫ﻳﻞ ِﻟ ُ‬ ‫ﺩﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻑ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺧﻄﺮ ﻣﻜﻨﻮﻥ‪ُ .‬ﺍﻧْ ُﻈ ُﺮﻭﺍ ُﺛ ‪‬ﻢ ﺍ ْﺫ ُﻛ ُﺮﻭﺍ ﻣﺎ َﺍﻧْ َﺰ َﻟ ُﻪ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ْﺣ ُ‬

‫ﻻ َﻭ َﻋ ‪‬ﺪ َﺩ ُﻩ«‬ ‫ُﻫ َﻤ َﺰﺓٍ ﻟ َُﻤ َﺰﺓٍ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﺟ َﻤ َﻊ ﻣﺎ ً‬

‫‪٤٤٥‬‬

‫)ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﺳﭙﺲ ﺫﻛﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ‬

‫ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ :‬ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻯ ﻃﻌﻦ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩ ﻣﺎﻝ ﺭﺍ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ِ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﺷﺪ(‪.‬‬

‫ﻻﻳﻖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ َﻋﻠﻰ َﻗ َﺪ ٍﺭ‬ ‫ﺛﺮﻭﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﻧﻪ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﻨﺎ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺩ‬ ‫ِ‬ ‫َﻣ ْﻌﻠُﻮﻡ )ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻣﺸﺨﺺ(‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪:‬‬ ‫ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﻜﻠّﻒ ﺑﺮ ﻭﺻﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺮﻳﺢ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺻﺤ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ُﺣﻜﻤﴼ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﻣﻴﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺮ ﻧﻮﻋﻰ‬ ‫ّ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﺻﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ َﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺨﺺ ُﻣﺘ ّﻮﻓﻰ‪ ،‬ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺻﻴّﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﺮﻯ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٤٤٦‬‬

‫‪٢٣٦‬‬

‫ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ِﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﻭﺳﻴﻊ ِﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ‬

‫ﻋﻮﺍﻟﻢ ِ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻭﺻﻴﺖ‬ ‫ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﻮﺍﻝ ِ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﻴﺮ ِ ﻓﺎﻣﻴﻞ‪َ ،‬ﺍ َﻋ ّﻢ‬

‫ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯ َﻣﻘﻮﻟﮥ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ِ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺣﺪ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ِ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ِ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ِ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺗﺎ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻔﺮﻁ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻣﻌﺪﻭﺩ‪ ،‬ﻣﻨﺠﺮ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﺸﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮﻡ‬ ‫ﻣﺸﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﻤﻊ ِ‬ ‫ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﺩﻯ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﻭ ﻃﺒﻖ ِ ﺗﻘﺴﻴﻤﻰ‬

‫ﮑ ِﻢ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ِﺣ َ‬ ‫ﺗﺨﺼﻴﺺ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺙ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ِ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻴﻬﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ِ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ‬ ‫ﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻏﻴﺮﻣﺆﻣﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﺼ ِ‬ ‫ﻴﺐ ﻫﻤﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩِ ﻣﻠﺖ َﺍ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻴﺎﺕ ُﻣﺘﻮﻓﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ‬ ‫ﺍﻣﻮﺍﻟﻰ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺧﺼﻮﺻﻰ َﻧ َﺴﺒﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ‬ ‫ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﻰ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻭ ّ‬

‫ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﺳﻬﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪،‬ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩِ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺗﻌﻠﻖ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻭ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ِﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ‬

‫ﺟﻨﺒﮥ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ِ ﺧﺼﻮﺻﻰ‪ ،‬ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻭﻟﻴﻪ‪ ،‬ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺼﻮﺻﻰ ِ ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ‪،‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺼﻮﺻﻰ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﺣﮑﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺭﺍﺟﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﮥ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﻞ ِﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪َ ،‬ﺍ َﻋ ّﻢ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺆﻣﻦ‪ ،‬ﺻﺮﻑ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮ ِﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ِ ﻋﺸﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ‬

‫ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻫﻢ ﺑﮑﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺭﺙ ِ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻫﻢ ﺑﺒﺮﺩ‪ ،‬ﺯﻫﻰ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۴۴۴‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﻯ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻉ ﺣﻖ‬

‫ﻼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ‬ ‫ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﻤ ً‬

‫ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪،‬‬ ‫‪٢٣٧‬‬

‫ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻘﺮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺩﺍﺭﺍﻳﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺧﺬ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﺁﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﮥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﺣﻘﻮﻗﻰ‬

‫ﻣﺆﻛﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ‬

‫ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻇﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻟﻈﺎﻟ ِ​ِﻢ‬ ‫ﻦ ّ‬ ‫ﻻ ٍ‬ ‫ﻳﺪ ﺍ َ‬ ‫ﻣﻴﺮ َﺍ َﺧﺬَ َ‬ ‫ُﻃﻮﺑﻰ ِ َ‬ ‫ُﻮﻡ ﻣِ َ‬ ‫ﻻﺳﻴ ِﺮ َﻭ َﻟ َﻐﻨﻰ َﺗ َﻮ ‪‬ﺟ َﻪ ﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َﻔﻘﻴ ِﺮ َﻭ ﻟِﻌﺎﺩِ ٍﻝ َﺍ َﺧﺬَ َﺣ ‪‬ﻖ ﺍﻟ َْﻤ ْﻈﻠ ِ‬ ‫)ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﻣﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮﻯ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻋﺎﺩﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻣﻈﻠﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻤﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ(‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﻄﺎء ُﻛﻞِّ ﺫﻯ َﺣ ٍّﻖ َﺣ ‪‬ﻘ ُﻪ«‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪َ » :‬ﻭ ﻣِ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْ َﻌ ْﺪ ِﻝ ﺍ ْﻋ ُ‬ ‫ﻣﺘﻌﺪﻯ‬ ‫ﺗﻌﺪﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ّ‬ ‫ﻫﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻘﻰ(؛ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ّ‬ ‫‪٤٤٧‬‬

‫)ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺪﻝ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺣﻖ‬

‫ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻔﻮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺎﻓﻈﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ«‪ ٤٤٨‬ﻭ ﻧﻴﺰ »ﺣﻔﻆ ﻫﻴﺄﺕ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﻪ ﺍﺯ ﻣﻀ ّﺮﺍﺕ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺍﺳﺖ‪ ٤٤٩«.‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺣﻖ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ‪ ،‬ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺩﺭ ّ‬

‫‪٤٥٠‬‬

‫ﻭ »ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻠّﻰ‬

‫ﻣﻌﺎﻑ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ«‪ ٤٥١‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻜﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﺭﺙ‬ ‫ﻣﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪﻡ ﻭ ﻣﻨّﺘﺶ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﻣﺎﻟﻴﺪﻡ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎﻝ ﺩﺍﺭﻡ‬

‫ﻧﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻗﻀﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﻀﺎء ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‪.‬‬

‫‪٤٥٢‬‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﻇﺮﻳﻔﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺎﻻ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﻣﺴﻠﺦ ِﻋﺸﻖ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ‬

‫ﺣﮑﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺍﺭﺙ ِﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮑ َﺮ‪ .‬ﻭ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻣ َ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ِ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺸﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ؟ َﻓ ُﺒ ِﻬ َ‬

‫ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺩﻟﻴﻞ ِ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ِ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﭘﺮﺳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻀﺎﻓﴼ ﺁﻥ ﺍﺣﮑﺎﻡ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺧﺪﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻋﺼﺮ ِ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻠﻮﻍ ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‬

‫ﻏﺼﻪ‬ ‫)ﺻﺺ‪۱۸۵ :‬ﻭ ‪ ،(۲۰۲‬ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ّ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻨﺶ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﭼﺎﺭ‬ ‫‪٢٣٨‬‬

‫ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺷﺪ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﺎﻻٔﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻏﺎﻟﺐ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﻭ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻛﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ‬ ‫ِ‬

‫ﺗﻬﻤﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻛﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺁﻝ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ‬

‫ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ‪،‬‬ ‫ﻭﻟﻰ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻼﻯ ﻓﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻼﻙ ﺑﺪﻯ ﻭ ﺧﻮﺑﻰ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺿﺎﻯ‬

‫ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ‪ .‬ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺭﻋﻨﺎﻯ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﻓﺮﺽ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ‬ ‫ﺑﻦ ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ ّ‬

‫ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺍﺳﺖ )!( ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ!‬

‫ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۸۶‬ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» ،‬ﺧﺪﺍ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ‬

‫ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﻫﺴﺖ؛ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ‪ ...‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ )ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ( ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ؛ َﺍ ْﺳ َﺘ ْﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ! َﺍ ْﺳ َﺘ ْﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ! ﺑﻪ‬

‫ﺧﺪﺍ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻛﻔﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ‪ُ «...‬ﺳ‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻏﺮﺽ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ! ُﺳ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۴۶‬ﺩﺍﺩ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﺭﺍﺑﻂ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻥ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ‪ ،‬ﺍﺳﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻭ ﻛﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻛﺮﺩ؟ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ )ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ‪ ۱۴۶‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪۱۸۷-۸‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ )ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ‬

‫ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ ...‬ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ‪ّ ،‬‬

‫ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺳﺴﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟‬ ‫ﺑﻜﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ّ‬

‫ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ‪ ،‬ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ...‬ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺪ َﻋﻠَﻢ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪...‬‬

‫ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺷﻪ ﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺭﻯ‬

‫ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻛﻠﻴﻤﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ِﻓ َﺮﻕ ﺟﺎﻧﺒﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎﺯﻩ‪...‬‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻭﻗﺖ‪ ،‬ﻫﻮﻳﺪﺍ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﺯﻳﺮ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ؛ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ‪....‬‬

‫‪٢٣٩‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ‪» :‬ﺑﺮﻭ‬

‫ﺑﭙﺮﺱ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ! ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟‪ ...‬ﭘﺲ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟« )ﺻﺺ ‪.(۱۸۷-۱۸۸‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۵‬ﻭ‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۹۶‬ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﺪ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺳﺒﺐ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ‬ ‫ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺷﻴﻌﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ِﻓ َﺮﻕ‬ ‫ّ‬

‫ﺐ ِ‬ ‫ﺍﻻﺳﻼﻣﻴﻴﻦ ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﻮﺑﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ؛ َﺍﻟ َْﻤﺬﺍﻫِ ُ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﺪﻭﻯ؛ ﻭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻧﻮﺑﺨﺘﻰ(‪ .‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﺒّﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ‪ :‬ﺳﻮﺭﮤ ﺍﻧﻌﺎﻡ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ‪۱۵۹-۱۶۵‬؛ ﺳﻮﺭﮤ ﺭﻭﻡ‪،‬‬

‫ﺁﻳﺎﺕ ‪ ،۲۹-۳۲‬ﺣﺪﻳﺚ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﺩﺭ ‪ ۷۳‬ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ‪َ » :،‬ﺳ َﺘ ْﻔ ِﺮ ُﻕ ُﺍ ‪‬ﻣﺘﻰ‬

‫ﻭﺍﺣ َﺪ ٌﺓ« )ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺍ ّﻣﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ‪ ۷۳‬ﻓﺮﻗﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ‬ ‫ﺎﺭ ِﺍ ّﻻ ِ‬ ‫ﻴﻦ ِﻓ ْﺮ َﻗ ٍﺔ ُﻛﻠِّﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻨّ ٍ‬ ‫َﻋﻠﻰ َﺛ ْﻼ َ‬ ‫ﺙ َﻭ َﺳ ْﺒﻌ َ‬ ‫ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﻳﻜﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺭ ﺟﻬﻨّﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪.‬‬

‫‪٤٥٣‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻗﻴﺎﺱ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ‬

‫ﻛﻪ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻭﻫﺎﺑﻴﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﭼﻪ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺑﻄﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ؛ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ‬

‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺟﻬﺖ‬

‫ﺍﻃﻼﻉ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﺮﺽ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻓﺮﻕ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ — ﺣﺘﻰ ِﻓ َﺮﻗﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻨّﻰ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ —‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۷‬ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰‬ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪﻛﻪ ﻻﺑﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ —‬

‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ — ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬

‫‪۱۹۹۲‬ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻭﺣﺪﺕ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺜﺮﺕ ﻧﮋﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﻨّﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ‬ ‫‪٢٤٠‬‬

‫ﻻﺯﻫﺮ‬ ‫ﺏ َﺍ َ‬ ‫ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ُﻃ ّﻼ ّ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٤٥٤‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ »ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ« ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻟﺤﻦ‬ ‫ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ«‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ »ﺻﺪﺍﻯ ﺧﻮﺵ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫)ﺻﺺ‪ ۴۱‬ﻭ ‪ ،(۶۳‬ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ‬

‫ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﺎﻥ‬

‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﺮﺩﻧﺪ )ﺟﻠﺪ ‪،۱‬ﺹ ‪ (۳۷۶‬ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺬﻛﻮﺭ‬ ‫ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ »ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﻧﻜﻨﻨﺪ« ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﻗﻴﻘﴼ‬

‫ﺍﻳﻦ‪ ،‬ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮔﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ‬

‫ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺯﺣﻤﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ﻼ‬ ‫ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ — ﭼﻪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ — ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻋﻜﺲ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ‬ ‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻘﺎ ِ‬ ‫ﻟﻴﺪ ﻣﺬﻣﻮﻣﻪ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭ‬ ‫ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﺴ َﺘﺤﺴﻨﮥ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺯﻫﺪ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺷﺄﻥ‬ ‫ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ِ‬ ‫ﻭﺍ ّﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻰ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳﺖ‬

‫ﻗﻠﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻗﺒﺎﺋﺢ ﻭ ﺭﺫﺍﺋﻞ ﺍﺳﺘﻴﻼ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﺩﺏ ﻭ‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻟﻬﻮ ﻭ ﻟﻌﺐ ﻭ ﻫﺘّﺎﻛﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺑﺎﻛﻰ‪ ،‬ﻋﻠّﺖ ﭘﺴﺘﻰ ﻭ ﺩﻧّﻮ ﻭ‬ ‫ﻭﻗﺎﺭ ﺳﺒﺐ ّ‬

‫ﻭﺍﻻ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪ .‬ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﺄﻥ ﻭ‬ ‫ﺫﻟّﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ّ‬

‫ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻜﺎﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺖ‪.‬‬

‫‪٤٥٥‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺯﻧﻬﺎﺭ‪ ،‬ﺯﻧﻬﺎﺭ‪ ،‬ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﻭ ﺍﻣﺎء ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ )ﻛﻨﻴﺰﺍﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﻦ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭘﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺷﺮﺫﻣﮥ )ﺩﺳﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻛﻮﭼﻚ( ﻣﻘﻠّﺪﺍﻥ ﻭ ﻧﻮﻫﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ِ ،‬ﺧﻠَﻊ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺭﺍ‬ ‫‪٢٤١‬‬

‫ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺛﻮﺏ ﺭﺛﻴﺚ )ﺟﺎﻣﻪ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﻮﺙ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻏﺮﺏ ُﻣ َﻠ ‪‬ﻮﺙ ﮔﺸﺘﻪ‪،‬‬

‫ُﻣ َﺘ َﺮ ّﺩﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ( ﺭﻭ ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ َﺳﻘﻴﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺱ ﻭ ﻫﻮﻯ ّ‬

‫‪٤٥٦‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ‪:‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﻀﻴﮥ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﻟﺒﺴﮥ ﻧﺴﺎء )ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ( ﻏﺮﺏ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ :‬ﺍﻭﻝ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﻣﺤﻔﻞ‬

‫ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻛﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺗﺪﻧّﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻘﻴﺪ ﻭ‬ ‫ﻻﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﻭﺍﺟﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ِﻗ َﺒ ِﻞ )ﻃﺮﻑ؛ ﻧﺰﺩ( ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‪،‬‬

‫ﻛﺮﺍﺭﴽ ﻭ ﻣﺮﺍﺭﴽ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺗﺬ ّﻛﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺁﺩﺍﺏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺳﺎﻣﻴﮥ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﻋ ّﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ‬ ‫ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻣﺬﻣﻮﻣﮥ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺁﻧﺎﻥ‪ ،‬ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺩﺭ‬

‫ﻫﻤﺖ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻭ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺿﻌﻴﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﻖ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ‪ .‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ّ‬ ‫ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ‪ .‬ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻻ ﻏﻴﺮ‪.‬‬

‫‪٤٥٧‬‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ‬ ‫ﺍﺯ ‪۲۰۰۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺁﻧﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺗﺎ ﭘﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ‪ ،‬ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺗﺤﺖ ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ‬

‫ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻔﻮﺫ » َﻛﻠ َِﻤ ُﺔ ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟ‪‬ﺘﻰ ﻫِ ﻰ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ«‬ ‫ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺑﻐﻀﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻭ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﻛﺮﺩﻥ‬

‫ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﻯ ﺑﺰﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺧﻮﺵ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ‬

‫ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﻀﺎﻓﴼ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﻭ ﺑﺰﻙ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻟﺒﺪﻳﻬﻪ ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﭼﺎﺩﺭﻯ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻭﺳﺮﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ‬

‫ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﻰ ﻋ ّﻔﺘﻰ ﻭ ﺑﻰ‬ ‫ﻋﺼﻤﺘﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫‪٢٤٢‬‬

‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺭﺍﺩﻩ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻭ ﺑﺎﻝ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺸﺮﻳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ‬ ‫ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ‬ ‫ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻭﺳﺎﻳﻞ‬

‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺗﻼﺵ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻠّﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﺒﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ‬ ‫ﻗﺎﻃﻌﺎﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ‪ ،‬ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺎﻃﻌﺎﺕ‬

‫ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﻠﺪ ‪ ،۴‬ﺻﺺ‪ ۴۷۲-۴۸۲:‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺑﻼﺩ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻭ‬

‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻳﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ« ﻭ ﻧﻴﺰ »ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻼﺩ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‬

‫ﺭﺍﺩ ﺍﻪﻠﻟ )ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ( ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ِ .‬ﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻋﻠﻰ ُﻛﻞِّ َﺷﻰٍء‬ ‫َﻭﻣﺎ َﺍ َ‬ ‫ﺪﻳﺮ«‬ ‫َﻗ ٍ‬

‫‪٤٥٨‬‬

‫)ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻩ‪ ،‬ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﻏﻠﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﺁﻥ؛ ﻏﻠﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ!‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻬﻤﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ‪،‬‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻳﻜﻰ ﺩﻭ‬ ‫ﻼ ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻟﻐﺖ »ﻭ ﻏﻴﺮﻩ« ﺁﻥ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻨﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ‬

‫ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺑﻰ‬ ‫ﺍﻃﻼﻉ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺯﺩﻩ ﻫﻤﮥ ﻭﺯﺭﺍﻯ‬

‫ﻼ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﻛ ً‬

‫‪٤٥٩‬‬

‫ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ؛ ﻭﺯﻳﺮ‬ ‫ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺒ ً‬

‫ﺟﻨﮓ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ‬

‫ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،٤٦٠‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ‪ ،‬ﻭﻯ ﺍﺯ ﻟﻴﺴﺖ ﺁﻣﺎﺭ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺬﻑ ﻭ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻃﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻼ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺍﻧﺪ ﺍﻟﻘﺎء ﻛﻨﻨﺪ )ﺿﻤﻴﻤﻪ ‪ (۲‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺩﺭ‬ ‫‪٢٤٣‬‬

‫ﺟﻠﺪ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۴۶۸-۴۶۹‬ﺳﻨﺪﻯ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۳۴۴/۶/۵‬ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺁﻗﺎﻯ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺟﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺴﻰ ﺟﺰ ﻭﻯ )ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻩ( ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻛﺲ ﻫﻢ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺵ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ‬

‫ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻨﺘﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻤ ّﺮﺩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺜ ِﺒ ِ‬ ‫ﺖ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻮﻝ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺣﻜﻢ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪» ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﺻﻞ »ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﺣﺮﻛﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﻳﻰ ﻧﻘﺾ ﺁﺷﻜﺎ ِﺭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻼ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ« )ﺗﺼﺪﻯ ﻳﻚ ﭘﺴﺖ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﮔﺮﺩﺩ«‬

‫‪٤٦١‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﺺ‪ ۹۸-۹۹:‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻃﻮﺭ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻯ‪ ،‬ﻣﺜﻞ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻧﻜﺮﺩﻩ؛ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ‬ ‫ﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﺒﻪ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩِ ُﭘﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ )ﻣﺜﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﺎﭘﻮﺭ ﺭﺍﺳﺦ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ‬ ‫ِﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﮐﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﻭﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‬

‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪ (.‬ﺁﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ‬

‫ﻻ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺩﻋﺎﻳﻰ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ؛ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ً‬ ‫ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻢ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻩ؛ ﺛﺎﻟﺜﴼ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻋﻤﻮﻡ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺭﺍﺑﻌﴼ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ‬

‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﺿﻴﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺸﺪﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺧﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺍﺳﻨﺎﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺎ ﻛﻢ ﻭ ﺯﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ‪،‬‬

‫ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺭﻃﺐ ﻭ ﻳﺎﺑﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﻴﺎ ﻭ‬ ‫ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ‪،‬‬ ‫‪٢٤٤‬‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۱‬ﺗﺎ ‪ ۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪(.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ،۱۹۶‬ﻣﻌﻠّﻢ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﻧﻰ َﺍﻟﻮﺍﺕ ﻭ ﺣﺸﻴﺸﻰ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ‬

‫ﻼ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ‪ ۴‬ﻭ‬ ‫ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒ ً‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﺭ ّﺩ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫‪ ،۶‬ﻣﻔﺼ ً‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﻠّﻤﻴﻦ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻋﻜﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻴﻆ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﺣﺴﺪﺷﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺰ ﺳﭙﺮﺩﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۹۹‬ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻴﻨﻰ ﺑﻮﺱ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﻨﻰ ﺑﻮﺱ‬

‫ﻫﻢ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﻋﻘﺪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ ۱۵۱‬ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﻓﻘﻪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺣﺘﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻓﻘﻬﺎ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪،‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ‪ ،‬ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ‪ ،۱۵۱‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ‬

‫ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺭﻋﻨﺎ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ! )ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ،۱۵۱‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪(.‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۱۹۹ -۲۰۰‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬

‫ﺣﻖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺴﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﻣﻞ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ‪ ۱۴۶‬ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﺯ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭ‬

‫ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﺍ ّﻭﻝ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﭼﺎﺭ‬

‫ﺣﺠ ِ‬ ‫ﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺴﻠﺦ‬ ‫ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﻮﻳﻰ‬ ‫ّ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۰۳‬ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﻗﺒﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺸﺎﮔﺮﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ‬

‫ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻄﺤﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﻛﺬﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺟﻴﻒ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺯ ﻳﻚ‬ ‫‪٢٤٥‬‬

‫ﻃﺮﻑ‪ ،‬ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﻨﺎﺩﺷﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﭼﻨﻴﻦ ُﺗ ‪‬ﺮﻫﺎﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ‬

‫ﻼ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪) ۲۰۵‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺻﺺ‪ (۱۳۵ -۱۳۶ :‬ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺣﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺣﻜﻴﻢ ﺑﺎﺷﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺯﻧﺎ ﺑﺎ ﺯﻧﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‬ ‫)ﺻﺺ‪ (۱۳۴ -۱۳۵‬ﺳﺮﺵ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺐ ﻭﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬

‫ﺳﻤﻰ ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪﴽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺮﺣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪﻩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺩﻛﺘﺮ‬ ‫ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻯ ّ‬

‫ﺭﺣﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻪ ﺗﺎ ﺍﺭﺛﻴﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺪﺭﻙ ﻭ ﻛﺬﺏ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﺍﺩﮤ ﺫﻫﻦ‬

‫ﺑﻴﻤﺎﺭﺷﺎﻥ؛ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻨﺜﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﻨﻒ ﺍﻃﺒﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﻛﺘﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺟﻴﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﺪﺍ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺎﻟﺠﮥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪۱۳۲۸‬‬ ‫ﻩ‪.‬ﺵ‪ .‬ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪﻥ ‪ ۸۱‬ﺿﺮﺑﻪ ﺩﺷﻨﻪ ﻭ ﻛﺎﺭﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺟﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﻃﺒّﺎ ﻭ‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻃﺒّﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۵‬ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ‪۷‬‬ ‫ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺩﻛﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺑﺎﻥ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻌﻴﻤﻰ ﻭ ﺣﺒﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ُﻋﺸﺎﻕ‪ ،‬ﺫﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺭﺅﻳﺎﻳﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪) .‬ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻳﺎﺩﻡ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﺪﺍﻡ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ (.‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ‪ ،‬ﻣﺎﻛﺘﻰ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﺎ‬

‫ﻃﻬﺮﺍﻥ )؟( ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﺮﻡ ﺩﺍﺭﻭﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﮒ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﻰ‬

‫ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ‬ ‫ﻻ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺖ‬ ‫ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬ ‫‪٢٤٦‬‬

‫ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ( ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﻮﻟﮥ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺑﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺧﻮﻥ‬ ‫ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻊ‬

‫ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪،‬‬

‫‪٤٦٢‬‬

‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻬﻢ ‪ ۹‬ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻌﺰﺓ ‪ ۱۳۵‬ﺑﺪﻳﻊ‬

‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ‪ ۱۵‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪)۱۹۷۸‬ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ‪ (۱۳۵۷‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ »ﻗﺒﻮﻝ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻟﺒﺮ‬

‫ﻻ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ« ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎ ﺷﻠﻴﻚ ‪ ۷۵۰‬ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺟﺴﺪﺷﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۵۰‬ﺳﺎﻝ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ ﺻﺪﻑ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ﺟﺪﻳﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻈﻬﺮ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰۰۰‬ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺎﻙ ﺁﻥ‬

‫ﺭﺍ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﺷﻬﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﻛﺮﻣﻞ‪ ،‬ﻛﻮﻩ‬ ‫ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﺴﺪ ﻣﻄﻬﺮ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﻭ ُﻣﺴ َﺘ َﻘ ِّﺮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺟﻊ‬

‫ﻼ‪،‬‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ — ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ — ﻭ ﻣﺘﻘﺎﺑ ً‬ ‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ‬

‫ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ‪ ،‬ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ‬

‫ﺣﺴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺟﻨﻮﻥ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﻭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺁﻥ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺭﺷﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ!‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﻥ ﺩِ ﻣﺎء ﻣﻄﻬﺮﻩ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭﻳﺎﻯ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ِ‬ ‫ﻫﺮﺍﻕ )ﺭﻳﺨﺘﻦ( ﺩﻣﺎء ِ)ﺧﻮﻥ ﻫﺎﻯ( ﻣﻄﻬﺮﮤ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﺼﺮ ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫ِﺍ‬

‫ﺍﻓﺸﺎﻥ َﺍﻋِ ِّﺰ َﺍﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﭘﺮﺩﮤ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ َﻛﻤﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓﻰ‬

‫ﻻﻟﻮﺍﺡ )ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ( ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ‬ ‫ﺍ َ‬ ‫ِ‬ ‫ﺽ‬ ‫ﺩﻫﺪ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ َﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺮﺁﺕ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ َﻭ ﻳ ْﻮ َﻡ ُﺗ َﺒ ‪‬ﺪﻝُ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ُ‬ ‫‪٢٤٧‬‬

‫ﺭﺽ )ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ‪،‬ﺁﻳﻪ ‪ (۴۹‬ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ‬ ‫َﻏﻴ ِﺮ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ِ‬

‫ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪٤٦٣‬‬

‫ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺍﻟﺸﺮﻑ ‪ ۱۴۱‬ﺑﺪﻳﻊ )ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ‪ (۱۹۸۵‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫‪ ...‬ﻣﻮﻻﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺤﻴﻂ‬ ‫ﺤﻦ ﻭ َﺭﺯﺍﻳﺎ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ‪،‬‬ ‫»ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻭﻓﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﻼ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻣِ َ‬ ‫ﺍﻋﻈﻢ ِ ﺍﻣﺮ ِﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻮﺍﺟﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﺶ ﻣﻬﻴﺐ ﺗﺮ ﻭ ُﺩﺭ ﻭ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﺍﻓﻜﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺎﺣﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺛﻤﻴﻦ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ‪ ...‬ﻣﺸﻴﺖ ﺣﻰ ﻗﺪﻳﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠّﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ‬

‫ﺧﺎﺻ ِ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻣﺎﻝ ﻭ‬ ‫ﺎﻥ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺘﻀﺎء ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﻨﺎﻝ‪ ،‬ﺣﺘﻰ َﺩﻡ ِ ﻣﻄﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﻳﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﻣﻴﺪ ﺳﻘﺎﻳﺖ )ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ( ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ‬

‫ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﻨﻮﻋﮥ ﻣﺘﺒﺎﻏﻀﮥ ﺍﺭﻭﭖ ﻭ‬

‫ﺍﻣﺮﻳﻚ ﻭ ﺗﺎﺟﻴﻚ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻞِّ ﻇﻠﻴﻠﺶ ﺩﺭ ﺁﻭ َﺭﺩ ﻭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺩﻫﺪ«‪) ...‬ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﭘﻴﺎﻡ‬

‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺻﺪﻭﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﻣﻰ‬

‫ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ(‪...‬ﻗ ّﻮﮤ ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ‬

‫ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ )ﺍﻳﺮﺍﻥ( ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻭﻓﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ‬

‫‪ ۲۳‬ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ‪ ۵۰۰‬ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮔﺸﺖ‪،‬‬

‫ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ‪ ۷۰۰۰‬ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫‪ ۳۰۰۰۰‬ﻣﺤﻔﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻃﺎ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﻃﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻏﺼﺒﴼ ﺗﺼﺮﻑ ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎﺭﺍﻥ ‪ ۹‬ﻗﻄﻌﻪ ﺩﻳﮕﺮ )ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻧﻴﺎ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺳﺖ( ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﺫﻛﺎﺭ )ﻣﺤﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ( ﺭﺍ ﺑﺮ ‪۱۲۲‬‬ ‫ﻗﻄﻌﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ‬

‫ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ )ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ‪ ۹۱‬ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ( ﺑﻪ ‪ ۷۴۰‬ﺯﺑﺎﻥ‬

‫ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻛﻼﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺷﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻛﻼﺱ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮔﺸﺖ ﻭ ‪ ۲۶۶‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ‪ ۵۶‬ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭ ‪۷۱‬‬

‫ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻃﺒﻊ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﻧﻬﺎﻻﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫‪٢٤٨‬‬

‫ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ‪ ۳۹۲‬ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﺍﺕ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻛﺘﺐ ﺩﺭﺳﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ‬ ‫ِ‬ ‫ﺭﺯﻕ ﻳﻮﻣﻰ‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺒﺎء ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺷﻐﻞ ﻭ‬

‫ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ‪ ۴۲۰‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯﻯ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ‬

‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﻔﻊ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ‬ ‫ﺘﻚ ُﺣ ِ‬ ‫َﻫ ِ‬ ‫ﺮﻣﺖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻓﺘﺮﺍء ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺣﺒﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ( ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ‬

‫ﺑﻼﺩ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻋﻼﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻘﺒﻴﺢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﺼﺎﺋﺶ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻪ‪ .‬ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻴﺰ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻛﻮﺍﺩﺭ‪ ،‬ﺳﻪ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﮤ ﺭﺍﺩﻳﻮ‬

‫ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺑﻮﻟﻴﻮﻳﺎ ﻭ ﭘﺮﻭ ﻭ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮﴽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﺨﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻮﻗﺘﴼ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺤﻤﺪﺍﻪﻠﻟ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۳۲۰۰‬ﻣﻬﺎﺟﺮ‬

‫ﻓﺪﺍﻛﺎﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻧﻘﺸﮥ ‪ ۷‬ﺳﺎﻟﻪ )ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻧﻘﺸﮥ ‪ ۷‬ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۹۷۹‬ﺗﺎ ‪ ۱۹۸۶‬ﻣﻴﻼﺩﻯ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ( ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۵۸۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ‬ ‫ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺣﻠﻘﻮﻡ‬

‫ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﻏﺮﺽ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻞ ﺗﺎ ﺑﻪ‬

‫ﺣﺎﻝ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺻﺪ ﻻﻳﺤﻪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ‬

‫ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺐ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ‪ ۱۰‬ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻪ ﻻﻳﺤﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺁﺭﺍء ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺩﺭ ﺩﻩ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ...‬ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺖ ﺧﻮﻥ‬

‫ﭘﺎﻛﺘﺎﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻬﺎﻝ ﻧﻮﺭﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﺰﻳﻴﻦ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺧﻴﺮﴽ‬ ‫ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺜ ً‬ ‫‪٢٤٩‬‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﮥ ﻭﻓﺎ ﻣﻔﺘﺨﺮﻳﻢ ﺍﺯ‬ ‫ﻇﻞ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮﻳﺪ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻥ‬ ‫ﺩﺭ ّ‬

‫ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮﺗﺎﻥ ﻏﺎﻓﻠﻴﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺩ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺷﻤﺎ ﺷﻤﻊ ﻫﺮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﺨﺸﺪ‬

‫ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﺶ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻤﺎﻟﺶ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻄﺮ ﻛﺎﻓﻮﺭﻳﺶ ﻣﺸﻚ ﺑﻴﺰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺁﺳﻮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺷﻤﺎ ﭘﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﺒﻴﻞ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻣﺎ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﻧﻬﻴﻢ ﻭ ﻧﺜﺎﺭ‬

‫ﺭﺍﻫﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻋﺒﻮﺩﻳﺘﺶ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ‬ ‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮔﺸﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﻛﺖ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺎﺣﻞ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺪ ﻣﺎ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺗﺸﺘﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻻﺯﻣﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺤﻞ‬

‫ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ‪ .‬ﺭﺩﺍء ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺮ‬ ‫ﺩﺍﻣﻦ ﭘﺎﻛﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻭ ﺧﺪﺍﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻏﺒﺎﺭﻯ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﻮﺷﻦ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺋﻴﻦ ﺗﻦ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻜﺎﺭﮤ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺣﺮﺹ ﻭ‬

‫ﻃﻤﻊ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻴﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﻭ‬

‫ﺑﺮ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺭﺳﻴﻢ‪ .‬ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻣﻌﺎﺿﺪ ﻫﻢ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺷﻴﺪﺍﻳﻴﺎﻥ ﺣﻠﻘﮥ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺭﺥ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﻘﺎء‬

‫ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻼء ﺍﻋﻠﻰ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪٤٦٤‬‬

‫ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺛﺒﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﭘﺰﺷﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺬ‬

‫ﻣﺠ ّﻮﺯ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻄﺐ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﮐﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻝ‬

‫ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﺰﺩ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﺸﻮﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﻙ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ‬

‫ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻳﻚ ﻛﻴﺴﻪ ﺑﺮﻧﺞ ﭼﻨﺪ ﻓﻀﻠﻪ ﻣﻮﺵ ﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺠﻬﺎ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻃﺒﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬ ‫‪٢٥٠‬‬

‫ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻓﻀﻠﻪ ﻫﺎ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ‪ ،‬ﺍﻃﺒﺎﻯ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺩﻭﺭ‬

‫ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ!‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۰۷-۲۰۸‬ﻧﻴﺰ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ‬

‫ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۱۱‬ﻫﻢ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ‬

‫ﻼ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۲۷‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻌﻨﻰ ﻋﺪﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﺭﻭﺵ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﺄ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﻪ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ‬ ‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺤﺚ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻗﺒ ً‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﻫﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻪ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۱۴‬ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻃﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻣﺨﻮﻑ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ‬

‫ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭﺻﺺ ‪ ۲۲۱-۲۲۲‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺟﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺠﺲ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ‬ ‫ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺳﺆﺍﻝ‬

‫ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻃﺒﻖ ﺭﺃﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ‪۱۴۶‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﻨﺪ؟‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۲۳-۲۲۵‬ﺗﻬﻤﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞ ﺯﻳﺮ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺭﻋﻨﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪-۱۳۶ ،۲۰۵‬‬ ‫‪ ۱۳۵‬ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻬ ّﻮﺭ‪ ،‬ﺳﻴﻞ ﺗﻬﻤﺖ ﺭﺍ‬

‫ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻭﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫‪٢٥١‬‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ‬

‫ﻓﺎﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﻞ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ؛ ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺮﺍ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۲۵‬ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻟﻘﺎء ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻭ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺗﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺺ‪:‬‬

‫‪ ۲۲۸ -۲۳۱‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﮤ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬

‫ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺣﺘﻤﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﭼﻘﺪﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎﻯ‬ ‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ!( ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺧﻮﺵ ﺗﺮ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺤﻦ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻔﻮﺫِ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﻟﺤﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ! ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﻨﺼﻮﺻﮥ ﻣﻌﺘﺒﺮﮤ ﻣﺴﺘﻨﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺷﺄﻥ‬

‫ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺎﻫﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎ )ﻣﺜﻞ‬ ‫ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭﺍﺭ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻩ ‪-‬ﺻﺺ‪ (۲۳۱-۲۳۲‬ﻭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ‬ ‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻠﻘﻰ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﻨﺘﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻚ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺹ ‪ ،۲۳۲‬ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺁﺧﺮ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺘﻮﻫﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ( ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ُﻣ ّ‬

‫ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ‪ ۸۳‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ‬

‫ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﺷﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﺺ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻭﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﺒﻮﻝ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ‬ ‫ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﻫﻬﺎ ﺭﻣﺰ ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺑﺎﺭﻳﻚ‬

‫ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻧﺰﺩ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮐﺶ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫‪٢٥٢‬‬

‫ﻼ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ ﺧﺎﻙ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﮤ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻭ ﻣﺘّﻘﻴﻨﻰ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۳۴ -۲۳۵‬ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺻﻔﺤﺎﺕ‪ ۱۳۵- ۱۳۶‬ﻭ‪ ۲۲۳،۲۲۵‬ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ‪:‬‬ ‫ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﻋﺪﻡ ﻓﺮﻭﭘﺎﺷﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻄﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺲ‬ ‫ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮕﺮﺩﻯ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ‬

‫ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺷﻬﻴﺪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﻗﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﮥ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬ ‫ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﻫﻰ ﺷﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺳﺘﻮﺭ‬

‫ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﻌﺎﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻨﺼﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﻮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮﻭﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ‬ ‫ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﻳﻰ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ‬

‫ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻗﻮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻦ ﺁﻭﺭﻯ ﻫﺎ‬

‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ‬

‫ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺣﺘﻤﴼ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺑﺸﺨﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻛﺠﺎﺳﺖ! ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ‬ ‫ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ‬ ‫‪٢٥٣‬‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﻻ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺎﺕ ‪ ۴‬ﻭ ‪ ۶‬ﻣﻔﺼ ً‬

‫ﻋﺮﺽ ﻛﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻭﺍﺿﺤﴼ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ‬

‫ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﮔﻴﺞ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺳﻄﺢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺣﻘﻴﺮﻯ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻛﻮﺩﻛﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﻰ ﺭﺷﺪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺣﺘﻤﴼ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭﺍﮔﺮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ‬

‫ﻼ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ — ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻫﻢ‬ ‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﻢ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ — ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﻴﺎﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ُﺗ ّﺮﻫﺎﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ‬

‫ﻴﺎء ِﺑ َﺎﺿﺪﺍﺩِ ﻫﺎ« )ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﻪ ﺿﺪﺷﺎﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻫﻨﻤﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ » ُﺗ ْﻌ َﺮ ُ‬ ‫ﻑﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺷ ُ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ(!‬ ‫ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‬

‫ﻣﺪﺭﻛﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺪﺭﻙ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺷﻬﺪﺍء ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺸﺘﻪ‬ ‫ﻜ َﺮ« )ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻣ َ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﺮﺩ ﺷﻬﺪﺍﻯ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﺸﺖ؟ » َﻓ ُﺒ ِﻬ َ‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۳۱۳‬ﻭ ‪ ۳۴۱‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ‪ ،۲۳۵-۲۳۶‬ﺭﻋﻨﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺣﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺣﻜﻴﻢ‬

‫ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﻣﺆﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺁﻗﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﺃﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ )ﺹ‪۱۴۶‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ( ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ‬ ‫ﻏﺼﺒﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺻﺒﻐﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﻜﺮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻫﺎﻥ ﻛﺠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺑﺰﺍﺭﻯ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺘﻘﻰ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﮥ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻓﺎﻗﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻧﺪ‬

‫ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﻣﺎﻓﻴﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﻘﻴﻨﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۳۸‬ﻭ ‪ ۲۷۱‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ‬

‫ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ‬ ‫‪٢٥٤‬‬

‫ﺐ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻰ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻃﻼﻕ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ‪ِ » :‬ﺍ ‪‬ﻥ ﺍﻪﻠﻟَ َﺍ َﺣ ‪‬‬ ‫ﻼﻕ«‪) ٤٦٥‬ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺻﻞ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﻳﻰ‬ ‫ﺼ َﻞ ‪‬‬ ‫ﻭﺍﻟﻄ َ‬ ‫ﺻ َﻞ َﻭ ﺍﻟ ِْﻮ َ‬ ‫ﺾ ﺍﻟْ َﻔ ْ‬ ‫ﺍﻟْ َﻮ ْ‬ ‫ﻓﺎﻕ َﻭ َﺍﺑْ َﻐ َ‬

‫ﻭ ﻃﻼﻕ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ(‪ .‬ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺹ‪ ۲۴۱‬ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺹ‪ ۱‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ‬

‫ﺁﻥ ﺩﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ‬ ‫ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺯﻥ ﻭ ﻳﻚ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺹ ‪ (۲۴۱‬ﻧﺰﺩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻃﻼﻕ ﻭ‬

‫ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ )ﺗﺎ ﺹ ‪ (۲۷۱‬ﻭ‬ ‫ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺫﻫﻨﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺟ ّﻮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﭘﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻠﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ُﺣﻜﻢ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ‬

‫ﻛﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﺮ ﺁﺧﺮ ﺹ ‪ ۲۴۸‬ﻭ ﺻﺺ ‪۲۶۷-۲۶۶‬‬

‫ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ »ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ‬ ‫ﻫﺎ ﺭﻭﺵ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﺭﻭﺵ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ! ﺳﺒﻚ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺟﺒﺮﺍﻥ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ!‬

‫ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۵۲‬ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﺯ ﻃﺮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۵۶-۲۶۱‬ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺟ ّﻮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻭ ﺩﻭﺭﻧﮕﻰ ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻮﺝ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ )ﻣﺂﺧﺬ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻼ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۷۶‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺒﻞ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﻜﻴﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ‬

‫ْﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ْﺤﻤﺪﻪﻠﻟ‪َ ،‬ﺍﻟ َ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪َ .‬ﺍﻟ َ‬

‫ِ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ )!( ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ )!(‬

‫ﻭ ﺷﺎﻩِ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ )!( ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺤﻞ ﺍﻋﻼﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ‬ ‫‪٢٥٥‬‬

‫ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ (۷‬ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺮ ﭘﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ »ﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻩ« ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻮﻥ‬

‫»ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ« ﻫﻤﮥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ‬

‫ﻠﻬﻢ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺩﺭﺻﺪﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﺤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ِ ُﻣ َ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ‬

‫ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﻃﻠﺒﻜﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﺪﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﻤﮥ ﺯﻫﺮﻫﺎ ﺷﻬﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻰ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻼ‬ ‫ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﮐﻪ‬

‫ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭﺩﻟﺴﻮﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۷۶‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﻮﻛﻠﻰ ﺍﺯ ِﺳ َﻤ ِ‬ ‫ﺖ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻋﺰﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﺗﻰ ﺑﺎﺯﻯ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺷﻜﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭘﺎﺭﺗﻰ ﺑﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ‬

‫ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ‪ ،‬ﺍﻣﺜﺎﻝ‬

‫ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‬

‫ﺻﻨﻊ َﻳ ِﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻜﻮﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺎ ُ‬ ‫ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺷﻜﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ‬

‫ﻨﻬ ِﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺁﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺭﻫﺎﻧﻴﺪ‬ ‫ﻋﻠﻤﺎ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣِ َ‬ ‫ﺨﺒﻴﻦ ِ ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺗﺴﻠﻂ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻳﻚ ﺣﺮﻓﻪ ﻳﺎ ﺷﻐﻞ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ُﻣﻨ َﺘ َ‬

‫ﺻ ِ‬ ‫ﺳﭙﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ﻭ‬

‫ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﺪﻳﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺳﺎﻣﺎﻥ‬ ‫ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ )ﻣﺎﺩﻯ(‪ ،‬ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ )ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ( ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ُﻣﻠﻚ ﺭﺍ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺳﺎﺯﻧﺪ؛ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻐﻞ‬

‫ﻭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﻐﻠﻰ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺍﻧﺲ ﺑﺎ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﻝ ﻣﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺧﻼﻕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮ‬ ‫‪٢٥٦‬‬

‫ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻫﻬﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ(‪.‬‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ‬ ‫ّ‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۷۷-۲۷۸‬ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻋ ّﻔﺘﻰ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﭘﻮﭼﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺹ ‪ ۲۸۰‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺎ ﺷﻌﺎﺭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﻣﺎﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﻛﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭘﺮﻭﺭﺵ‬ ‫ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ!‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺗﻴﺰ ﻫﻮﺵ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺳﻄﻮﺭ ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ‬

‫ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﺑﻌﺪ‬

‫ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﻳﻚ ﻭﺟﻬﺶ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ِ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻮﻝ ﺯﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﮔﺎﻫﻰ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ‬

‫ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻋﺎﻟَﻤﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﮥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ‬

‫ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ‬

‫ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﺎﻛﺮﻳﻦ ﻭ ﻛﺎﺫﺑﻴﻦ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻢ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ‬ ‫ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻏﺎﻓﻞ‪ ،‬ﺍﺯ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ »ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ«‬

‫ﻭ »ﻛﺎﻧﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ« ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ‬

‫»ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ« ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ‪) .‬ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۱۰۵ ،۱۵ ،۱۰۴،۲۱۱ ،۲۲۴،۲۵۰،۲۶۱ ،۲۶۵،۲۸۰‬ﻭ‪ .(...‬ﺍﻣﺎ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﺎ ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ‬ ‫ﺍﻣﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‪:‬‬

‫ﺮﺍﺝ ﺍﻣﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ُﺩ ْﻫ ِﻦ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻤﺎ‪ .‬ﺳﺮﺍﺝ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ِﺳ ِ‬ ‫ﺍﺯ ﺗﻮ‪ُ ،‬ﺯﺟﺎﺝ ﺍﺯ ﺗﻮ‪ ،‬ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻮ‪ ،‬ﺍﻣﺮﺍ ﺭﺍ ﻋﺪﻝ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ‬ ‫‪٢٥٧‬‬

‫ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺼﺎﻑ‪ .‬ﺗﻮﻳﻰ ﺁﻥ ﻣﻘﺘﺪﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ َﻗﻠ َْﻢ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ُﻣ ْﺒ َﺮ َﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ‬

‫ﺨﺘﺎﺭ‪.‬‬ ‫ﺰﻳﺰ ﺍﻟ ُْﻤ ْ‬ ‫ﻟﻪ ّﺍﻻ َﺍﻧْ َ‬ ‫ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ‪ .‬ﺗﻮﻳﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻠﻴﻚ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ‪ .‬ﻻ ِﺍ َ‬ ‫ﺖ ﺍﻟْ َﻌ ُ‬

‫‪٤٦٦‬‬

‫ﻭ‬ ‫ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺎ ﻛﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻼﺡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻴﻒ ﻭ ﺳﻼﺡ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ؛ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻛﻦ‪ .‬ﺗﻮﻳﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﻳﻰ ﻋﺎﻟِﻢ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ‬

‫ﺑﻴﻨﺎ‬

‫‪٤٦٧‬‬

‫ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﮕﺮ »ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ« ﻫﻢ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ!‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﻨﻰ »ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎ ِﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ« ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻌﺎﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ! ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻛﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻌﺎﺭﺵ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ )ﻋﺪﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ( ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ‬

‫ﻇﺮﻳﻔﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﺣﺪﺍ ّﻗﻞ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‪،‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺫﻫﻦ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪-‬ﭘﻠﻴﺴﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻧﺴﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ‪ ،‬ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﺍﻓﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍ ِﺭ ﻇﻠﻢ ﻣﻰ ﺁﻭﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻭ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻭ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﻭﺳﺖ‪ ،‬ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‪ .‬ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ‬

‫ﻛﻞ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻜﺮ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﭼﻮﻥ ّ‬

‫ﻛﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﺁﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺟﺎﻋﻞ ﻛﻢ ﺣﺎﻓﻈﻪ‬

‫ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺖ ﻭ‬

‫ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ! ُﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺧﺪﺍﻳﺎ! ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻄﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ﻏﻴﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺸﺎﻥ ﻣﻜﻦ ﺗﺎ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ ﻛﺮﻳﻤﮥ ﺗﻮ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫‪٢٥٨‬‬

‫ﺴﻴﻬ ْﻢ َﺍ ْﻧ ُﻔ َﺴ ُﻬ ْﻢ«‬ ‫ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻯ‪َ » :‬ﻭﻻ َﺗ ُ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ َﻧ ُﺴﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟَ َﻓ َﺎ ْﻧ ُ‬ ‫ﻜﻮ ُﻧﻮﺍ َﻛﺎﻟ َ‬

‫‪٤٦٨‬‬

‫ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩﻫﺎﺷﺎﻥ ﺭﺍ(‪.‬‬

‫)ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻭﺟﻮﻫﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺮﮤ ﺧﺎﻛﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻳﺎﺿﺖ ﻭ ﺍﻧﺰﻭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ ﻭ ﻛﺎﺭ‪ ،‬ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻛﺮﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬ ‫ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﺩﺵ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺯﺥ‬

‫ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺎﺭﻑ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺸﻜﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯﺩﺭﻳﺎ‬

‫ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺯ ﻧﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺗﻘﺪﻳﻢ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۶۸-۷۷‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻠ ِّﻖ ﻗﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ َﻋ َﺪﻡ ِ ﺍﺳﺒﺎﺏ‪ .‬ﻗﻠﺐ ﭼﻮﻥ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬

‫ﻭﺍﻻ‬ ‫ﻣﺸﺘﻌﻞ‪ ،‬ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺳﺒﺐ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ّ‬ ‫ﻏﺮﻳﻖ ُﺑﺤﻮ ِﺭ ﺁﻻﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻮ ﻓﻠﺴﻰ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ِ‬

‫ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ‬

‫ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ؛ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﺰء ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ‬

‫ﻻﺭﺽ ﻗﻴﺎﻡ‬ ‫ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ َﻣﻦ َﻋﻠَﻰ ﺍ َ‬ ‫ِ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺪ«‬

‫‪٤٦٩‬‬

‫ﻭﺍﻻ ﺧﺪﻣﺖ ﺻﺮﻑ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻫﻨﺮ ﻭ ﻓﺨﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺨﺮ ﻭﻗﺘﻰ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻛﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻦ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﺎ ﻣﺸﻮﺭﺕ ّ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﻓﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭘﻴﺶ ﻗﺪﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‪:‬‬

‫ﺒﻴﻞ ﺍﻪﻠﻟِ )ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻡ(‬ ‫ﻳﺖ َﻧ ْﻔﺴﻰ َﻭ َﺍ ْﻫﻠﻰ ﻓﻰ َﺳ ِ‬ ‫» َﻓ َﺪ ُ‬

‫‪٤٧٠‬‬

‫ﻭ ﺍﮔﺮ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﻛﺮﺑﻼ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‬ ‫‪٢٥٩‬‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﻨﻰ ﻓﺪﺍ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺣﻖ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻴﻦ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺑﺎ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻣﺴﺘﺪﻝّ ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﺏ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ‬ ‫ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﻌﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﺪﺍ‬ ‫ﻼ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ِ‬ ‫ﺪﻣﺖ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﺍﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘ ِﺮ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ‪،‬‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ؛ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺧ‬ ‫ﻋﻼﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮﻯ ِ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬ ‫ِ‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ،۲۸۱‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻃﺮﺡ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﺤﻮﻩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﺫﻛﺮ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﮊﺍﻧﺖ‪ ،‬ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻭ ﻧﻘﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﮥ ﺟﻌﻞ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻭﻯ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﮊﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ »ﺗﺤﺖ‬ ‫ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺨﺺ ﻳﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ« ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻭ ﻧﻘﺸﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﭘﺸﺖ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﺁﮔﺎﻩ‬

‫ﺗﺮ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۸۳‬ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺗﻬﻤﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺧﻮﺩ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‬ ‫ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻗﺒ ً‬

‫ﻗﺒﻠﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎﺩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﺜﻞ ﺹ ‪ ۲۸۳‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ‬

‫ﻭﺍﮊﮤ »ﺩﻳﻦ« ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﻝ ﻧﻴﻚ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺴﻤﻴﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‬

‫ﻼ ﺭﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻭﺍﮊﮤ »ﺩﻳﻦ« ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻼ ﻣﻔﺼ ً‬ ‫‪ ۱۶‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ۱۳۸۲‬ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﻗﺒ ً‬

‫ﻭﻟﻮ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺿﺎﻟّﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﺎﺱ‬ ‫ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻪ ﻗﺪﻣﻰ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﺎﺋﻞ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﻃﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ِ .‬ﺍ ْﻥ‬ ‫ﺷﺎَءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟّﻪ« ﺑﻪ »ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺩﺍﻟّﻪ« ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ‬

‫ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻫﺎﻣﺸﺎﻥ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺻﺤﻴﺤﻪ ﻭ ﻣﻌﺘﺒﺮﮤ ﺍﺋﻤﮥ‬

‫ﺍﻃﻬﺎﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻣﺰﻳّﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ‬ ‫ﺍﻟﺸﺮﻳﻒ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺠ َﻞ ﺍﻪﻠﻟُ َﺗﻌﺎﻟﻰ َﻓ َﺮ َﺟ ُﻪ ‪‬‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺍﺷﻚ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ َﻋ ‪‬‬

‫ﺁﻥ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻛﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺘﺤﺪﴽ ﻣﺘﻔﻘﴼ‪ ،‬ﻳﻚ ﺩﻝ ﻭ ﻳﻚ ﺟﺎﻥ‪ ،‬ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ‬ ‫‪٢٦٠‬‬

‫ﺰﻳﺰ« )ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ‬ ‫َﻴﺲ ﻫﺬﺍ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﻌ ٍ‬ ‫ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﺎﻫ ِﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺘﺤﻘﻖ ﺳﺎﺯﻳﻢ‪َ » .‬ﻭ ﻟ َ‬ ‫ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻧﻴﺴﺖ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ،۲۸۷‬ﻣﺤﻴﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻮﭼﻚ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠّﺖ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻫﻢ‬

‫ﭼﺸﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘﻴﺸﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻻ ﻣﺤﻴﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻟﺰﻭﻣﴼ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻭ ً‬

‫ﻛﻮﭼﻜﻰ ﻳﺎ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﺭﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺒﻮﻝ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۶۲‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﺁﻣﺎﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ »ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﺍﻯ« ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺁﻣﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۶۲‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﺰﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ »ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻰ ﺑﻮﺩﻥ« )ﺹ ‪ (۲۸۷‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻗﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ َﻣ َﻊ ﺍﻟﻔﺎ ِﺭﻕ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻛﺠﺎ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﺧﺘﮥ َﻳ ِﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻛﺠﺎ! ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ‬

‫ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮﺑﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﻯ ﻭ‬

‫ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻛﺮﻡ ﻭ‬ ‫ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺍﺿﻴﮥ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺣﺴﻨﻪ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺰﻧﻴﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻀﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ‬

‫ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺷﺪ(‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﮊﺍﻧﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ‪» :‬ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۸۸‬ﺍﺯ ﻗﻮﻝ‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﮥ ﻣﺎﻟﻰ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﻰ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺩﻟﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬

‫ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ!«‬

‫ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻼ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ »ﺑﻄﺎﻟﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪» «،‬ﺑﻄﻼﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ »ﺑﻄﺎﻟﺖ« ﺑﻪ ﺗﺜﻠﻴﺚ ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ‪ :‬ﺑﻴﻜﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺗﻨﺒﻠﻰ‪،‬‬ ‫‪٢٦١‬‬

‫ﺷﺠﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺩﻟﻴﺮﻯ‪ ،‬ﺷﻮﺧﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ‬

‫ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺻﻔﺖ »ﺷﺠﺎﻋﺖ« ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍ‬ ‫ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻐﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۷۶‬ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ »ﻃﺒﻞ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻰ« ﻭ »ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺵ«‬

‫ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ!‬

‫ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﺧﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ )‪-۲۳۴‬‬

‫‪۲۳۵‬ﻭ‪۱۸۸-۱۸۷‬ﻭ‪ (...‬ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﻣﺨﻮﻑ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﮥ ﻭﺯﺭﺍ ﻭ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺟﻤﻼﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ »ﺑﻰ ﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﻣﺎﻟﻰ« ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ‬

‫ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﺎﺵ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﮥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺭﺳﻤﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﻄﻴﻠﻰ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭ‬

‫ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ » ُﻣﻨﺎﻯ« ‪ ۱۶‬ﺳﺎﻟﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ‪) ،‬ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ( ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﻜﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻬﻞ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟‬

‫ﺑ ـ ـ ـ ــﺮﻭ ﺍﻳـ ـ ـ ـ ــﻦ ﺩﺍﻡ ﺑ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻣـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻍ ﺩﮔ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻧ ـ ـ ـ ـ ــﻪ‬ ‫ﺗ ـ ــﺮﻙ ﺟ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻥ ﻭ ﺗـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻙ ﻣ ـ ـ ـ ــﺎﻝ ﻭ ﺗـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻙ ﺳـ ــﺮ‬

‫ﺗـ ـ ـ ــﻮ ﻣ ـ ـﻜ ـ ــﻦ ﺗ ـﻬ ــﺪﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﻛﺸﺘ ــﻦ ﻛ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﻣ ــﻦ‬ ‫ﻧ ـﻜـ ـ ـ ـﻨـ ـ ــﺪ ﻋ ـ ـﺸ ـ ـ ــﻖ ﻧ ـ ـ ـ ـﻔ ــﺲ ﺯﻧ ـ ـ ـ ــﺪﻩ ﻗ ـ ـﺒـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﻝ‬ ‫ﻧﺎﺭ ﻋﺸﻘﻰ ﺑﺮﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻫﺎ ﺑـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺴﻮﺯ‬ ‫ﺁﺗ ـ ـﺸ ـ ـ ــﻰ ﺍﺯ ﻋ ـ ـﺸـ ـ ـ ــﻖ ﺩﺭ ﺟ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻥ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻓـ ــﺮﻭﺯ‬

‫ﻛ ـ ــﻪ ﻋ ـ ـﻨـ ـ ـﻘ ـ ـ ـ ــﺎ ﺭﺍ ﺑـ ــﻠﻨ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺪ ﺍﺳﺖ ﺁﺷـ ـﻴـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﻧـ ـ ــﻪ‬ ‫***‬ ‫***‬ ‫***‬ ‫***‬ ‫***‬

‫‪٢٦٢‬‬

‫ﺩﺭ ﻃ ـ ـ ـ ـ ــﺮﻳـ ـ ـ ــﻖ ﻋﺸـ ـ ــﻖ ﺍﻭﻝ ﻣـ ـﻨـ ـ ـ ــﺰﻝ ﺍﺳ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺖ‬ ‫ﺗ ـ ـ ــﺸﻨـ ـ ـ ـ ــﮥ ﺯﺍﺭﻡ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺧـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﻥ ﺧ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﻳ ـ ـ ـ ـﺸـ ــﺘﻦ‬ ‫ﻧـ ـﻜ ـ ـ ــﻨﺪ ﺑـ ـ ــﺎﺯ ﻣ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﺵ ﻣـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﺩﻩ ﺷ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـﻜـ ـ ـ ـ ــﺎﺭ‬ ‫ﭘﺲ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﻧﺪﺭ ﻛﻮﻯ ﻋﺸﺎﻗﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭ‬ ‫ﺳـ ـ ـ ــﺮ ﺑـ ـ ـ ـ ــﻪ ﺳـ ـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻓﻜـ ـ ـ ـ ــﺮ ﻭ ﻋ ـ ـﺒ ـ ــﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯ‬

‫ﻳـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎﺭ ﺑ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻰ ﭘـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺩﻳ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﻮﺍﺭ‬ ‫ﺣـ ـ ــﻖ ﻋ ـ ـﻴـ ـ ـ ــﺎﻥ ﭼ ـ ـ ــﻮﻥ ﻣﻬ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ِﺮ ﺭﺧﺸـ ـ ـ ــﺎﻥ ﺁﻣـ ـ ـ ــﺪﻩ‬ ‫ﮔـ ــﺮ ُﺩ ّﺭ ﻋـ ــﻄﺎ ﺑﺨﺸـ ـ ــﺪ ﺍﻳﻨــﻚ ﺻﺪﻓﺶ ﺩﻟﻬـ ـ ـ ـ ـ ـ ــﺎ‬

‫***‬ ‫***‬ ‫***‬ ‫***‬

‫ﻣﻦ ﻛﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﻋﺮﺵ ﺑﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫‪...‬‬

‫ﺩﺭ ﺗ ـ ــﺠﻠ ـ ـ ـ ــﻰ ﺍﺳﺖ ﻳـ ـ ـ ـ ـ ــﺎ ﺍﻭ ُﻟـ ـ ـ ــﻰ ﺍﻻﺑ ـ ـ ـ ـﺼ ــﺎﺭ‬ ‫ﺣ ـ ـﻴـ ـ ـ ـ ــﻒ ﻛ ـ ـ ـ ــﺎﻧـ ـ ـ ــﺪﺭ ﺷﻬ ـ ـ ـ ـ ـ ِﺮ ﻛـ ـ ـ ـ ــﻮﺭﺍﻥ ﺁﻣ ـ ـ ـ ـ ــﺪﻩ‬ ‫ﻭﺭ ﺗ ـ ـﻴ ـ ـ ـ ـ ِﺮ ﺑـ ـ ـ ــﻼ ﺁﻳ ـ ـ ــﺪ ﺍﻳ ـ ـ ـﻨ ــﻚ ﻫﺪﻓﺶ ﺟﺎﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺩﻟﻜﺶ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ‬ ‫ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺗــﺎ ﻛـ ـ ـ ــﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧ َﻔﺲ ﺻﺪ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ‬

‫ﺯﻧﺪﻩ ﺩﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻩ ﺻــﺪ ﻫ ــﺰﺍﺭ‬

‫ﺩﺳﺖ ﻗﺎﺗﻞ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﺭﻗﺺ ﻛﻨﺎﻥ ﺁﻫﻨﮓ ﻛﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻋﺰﻡ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻠﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺳﺮ ﺟﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﻴﻜﻞ ﻭﻓﺎ ِ‬ ‫ﺩﺭﻳﻎ ﻳﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﺸﺘﺎﻗﻴﻢ‪ .‬ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﻴﻎ ﺑﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻌﺎﺭﺝ ﻓﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ .‬ﮔﺮﺩﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻴﻢ ﻭ ِ‬ ‫ﺳﭙﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺗﻴ ِﺮ ﻗﻀﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﺑﻴﺰﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ‪.‬‬

‫ﻗﺪﺱ ﺭﻭﺡ ﭘﺮﻭﺍﺯ‬ ‫ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻓﻊ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﻼ ﺭﺍ ﻃﺎﻟﺒﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺐ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺍﺯ‬ ‫ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺠ ِﺮ ُﺍﻧﺲ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ُﻣﻨﺘﻬﻰ‬ ‫ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ُﺣ ّ‬

‫ﺧﻤﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﻭﺻﺎﻝ ﺑﻨﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ‬

‫ِ‬ ‫ﻻﺭﺑﺎﺏ ﺳﺮ‬ ‫ﻴﺐ‬ ‫ﺭﺏ ﺍ َ‬ ‫ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﻒ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺏ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺍﺯ َﺟ ِ‬ ‫ﺭﺣﻤﺖ ‪‬‬

‫ﺑﺮﺁﺭﻳﻢ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻼ ﻓﻨﺎ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺭﺍ ﻗﺪﻡ ﻃﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﻩ‪،‬‬

‫ﺣﺠﺎﺏ ﻧﺸﻮﺩ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﻛﻪ َﻋﻠَﻢ ﺍﺧﺘﻼﻑ‬

‫ِ‬ ‫ﻛﻤﺎﻝ ِﺟ ّﺪ ﺩﺭ ﺭﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ‬ ‫ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺽ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻏﻴﺐ‬ ‫ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺲ‪ُ ،‬ﻣﺸﺮﻗﻴﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﻤﺮ‪ ،‬ﻻ‪ِٔ‬ﺢ‪ ...‬ﻣﺎﻫﻰ ِﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻛﺸﺘﻰ ﭼﻪ ﭘﺮﻭﺍ‬ ‫‪٢٦٣‬‬

‫ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﻫﻰ ﺗﻦ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻞ ﺗﻦ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻛﺸﺘﻰ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺠﻦ‪ .‬ﻧﻐﻤﮥ ﺑﻠﺒﻞ ﺭﺍ ﺑﻠﺒﻞ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﺯﻯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻰ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻣﻮﻻﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ‬ ‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ‬ ‫ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺭﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﻋﺜﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺪﻕ ﻳﺎ ﻛﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺸﻮﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ‬

‫ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﻤﻌﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﻋﻮﺕ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻟﺒﻴﻚ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ »ﮊﺍﻧﺖ« ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ‬

‫ﻭ »ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ )ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﺧﺎﺭﺝ« ﻛﻨﻨﺪ! ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ َﻛ َﻤ ِ‬ ‫ﻨﺪ ﻋﺸﻖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻻﺣ ْﻮﻝَ َﻭ ﻻ ُﻗ ‪‬ﻮ َﺓ ِﺍ ّﻻ ِﺑﺎﻪﻠﻟِ ﺍﻟ َﻌﻠﻰ‬ ‫ﻣﺤﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ!‬ ‫ﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﺵ ُﺑ َﻮﺩ ﮔﺮ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ َﻛ َﻤ ْ‬ ‫َ‬ ‫ﻻﺑﻬﻰ‪.‬‬ ‫ﺍ َ‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۸۹‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﺸﻖ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﮥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ‬

‫ﺑﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺗﺼﻨّﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ‬

‫ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻓﻨﺎﺳﺖ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﺍﺳﺎﺳﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ‬

‫ﻭ ﻛﺸﺘﻦ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﻭ َﺍ ْﻭ َﻫﻦ ﺍﺯ‬ ‫ﻗﻮﺍﻟﺐ ِﻗﺒﻠﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ‬

‫ِﺍ ّﻻ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻰ ﺑﺎﺭ ﺳﻨﮓ ﺑﺰﻧﻨﺪ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺣﻘﻴﻘﻰ‬

‫ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺋﻤﮥ ﮔﺮﺍﻣﻰ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻠﻮﮤ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺍﻯ ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ‬ ‫ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻳﺸﺎﻥ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۹۰‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﭘﺴﺮﻯ ﺑﻪ ﻃﻤﻊ ﺛﺮﻭﺕ ﮊﺍﻧﺖ ﺑﻪ ﻭﻯ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﮊﺍﻧﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺍﺭﺯﺵ‬ ‫ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺮﻑ ِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﺲ ﻳﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ‬ ‫‪٢٦٤‬‬

‫ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﺯﺩﻩ ﻳﺎ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ! )ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺹ ‪۱۲۹‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺭ ِّﺩ ﭘﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﺩﻏﺪﻏﮥ‬

‫ﻓﻜﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻛﻤﻰ ﺩﻗﺖ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﻃﺮﺯ ﻋﻤﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻗﺎﺑﻞ‬

‫ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻛﻤﻰ ﺩﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻓﻜﺮ‬

‫ﻜﻨﻰ« ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ »ﻓﺮﺍ ِﻓ َ‬

‫ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۹۱-۲۹۳‬ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮊﺍﻧﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮊﺍﻧﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺭﺃﻓﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻛﻤﺎﻝ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻰ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ‬

‫ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﮊﺍﻧﺖ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ‬

‫ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﮕﺮﻭﺩ‪ .‬ﮊﺍﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻴﻨﺶ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺬﺍﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﻰ ﻣﻰ‬

‫ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺹ ‪ ۲۹۲‬ﺳﻄﺮ ﺁﺧﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻜﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ‬

‫ِ‬ ‫ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩِ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺩﺍﺩﻩ‬

‫ﻛﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﮊﺍﻧﺖ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﮊﺍﻧﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ »ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﻫﺸﺪﺍﺭ‬ ‫ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﻓﺘﻨﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ‪) «.‬ﺹ‪.(۲۹۳‬‬

‫ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺎﺕ ‪ ۳‬ﻭ ‪ ۴‬ﻭ ‪ ۵‬ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺮﻫﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ‬

‫ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‬

‫ﻼ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻴﻢ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﻭ‬ ‫‪٢٦٥‬‬

‫ﻗﺪﻳﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ! ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ‬

‫ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰۰۰‬ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﻼﻡ‬

‫ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮔﺸﺘﻪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﺋﻤﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺘﻨﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﻫﻪ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﮊﺍﻧﺖ‪ ،‬ﺍﺋﻤﮥ‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺘﻨﮥ )!( ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ‬

‫ﮊﺍﻧﺖ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﻮﻳﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺎ »ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬

‫ﺍﻯ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺾ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ‬ ‫ﻣﺘﻘﻰ ﺍﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ)ﻉ( ﺩﺭ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪،‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺭﻓﺖ‪ ،‬ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺘﺸﻨﺞ‬ ‫ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻣﻌﺎﺻﺮ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ّ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻔﻜﺮﻯ ﻭ ﻫﻤﻴﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ‪ ٤٧١‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫»ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺸﺖ‪ ...‬ﺑﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻓﻀﻞ ﻭ َﺍﺗﻘﻰ ﻭ َﺍﺭ َﻓﻊ ﺩﻳﺪﻥ‪ ،‬ﺧﻄﺎﻳﻰ‬ ‫ﺭﺟﺢ ﻭ َﺍ َ‬ ‫ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺁﻳﮥ ﺣﻖ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻜﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ َﺍﻋﻠَﻢ ﻭ َﺍ َ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﺒﻴﺮ‪ ٤٧٢«.‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ »ﺗﻈﺎﻫﺮ« ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺎﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺭﻳﺎ‬ ‫ﻣﺬﻣﻮﻡ ﺗﺮﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ّ‬ ‫ﻣﺒﺎﺵ‪ ،‬ﻛﺎﻓﺮ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﺎﻛﺮ ﻣﺒﺎﺵ‪«.‬‬

‫‪٤٧٣‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻧﺦ ﻭ ﻛﻠﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻨﺪ‪ ۷‬ﺑﺤﺚ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻼ ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ )ﺻﺺ‪ (۲۹۴-۳۰۰‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻜ ُﻢ ﺍﻪﻠﻟُ‪.‬‬ ‫ﺗﻘﻮﻯ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮ‪ِ .‬ﺍﺗ‪ُ ‬ﻘﻮﺍﺍﻪﻠﻟَ َﻭ ﻳ َﻌﻠِّ ُﻤ ُ‬

‫‪٤٧٤‬‬

‫‪٢٦٦‬‬

‫ﺿﻤﺎﺋﻢ‬

‫‪٢٦٧‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ :۱‬ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ‬

‫‪۱۳۸۳/۸/۲۵‬‬ ‫ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ‪،‬‬ ‫ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۱۶۱‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺮ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﻟﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ‬ ‫ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻌﺮﺽ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ‬

‫ﺗﺤﻤﻞ‬ ‫ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‬ ‫ّ‬

‫ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ‬

‫ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﺤﻮﻻﺕ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ‬

‫ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۷‬ﻛﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﺮﺍﺣﺘﴼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻜﺘﺎ‬

‫ﻭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻭ ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﻭ‬

‫ﺍﺭﺯﺵ ﻭﺍﻻﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮﻯ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻛﺸﻰ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻗﺴﻂ ﻭ ﻋﺪﻝ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻰ‬

‫ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﻛﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ‬ ‫ﺁﻥ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﺤﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﺪﻝ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻊ‬

‫ﺍﻻﺳﻒ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﺆﻭﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﺴﻜﻦ ﻭ ﺷﻐﻞ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌ ّﺮﺽ‬

‫ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﺕ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻭ ُﻋﻨﻒ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫‪٢٦٨‬‬

‫ﻣﻜﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻣﻦ ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﻬﺎﻯ ﺷﺮﻉ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻤﻠﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ‬

‫ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﻭﺍﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﺻﺪﻳﻖ‬

‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎﺯﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎ‬ ‫ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﺟﻬﻰ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺣﻖ ﺑﻴﻤﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻬﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺑﻴﻤﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﺧﺎﺹ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ‬

‫ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺗﻴﺰ ﻫﻮﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻟﻤﭙﻴﺎﺩﻫﺎﻯ ﺩﺭﺳﻰ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ‬

‫ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺩﻓﻦ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﺗﺼﺮﻑ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﻁ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺍﻗﺴﺎﻡ‬ ‫ﻼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ‬ ‫ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺕ ﺁﻥ ﻛ ً‬

‫ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻛﺮﺍﺭﴽ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﮥ ﺧﻮﺩ ﻛﺘﺒﴼ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﴼ‬

‫ﺗﻈﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﻳﻪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻭ ﺷﺮﻉ ﺍﻧﻮﺭ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ‬ ‫ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻤﻊ ﻣﺴﺆﻭﻻﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺎﺕ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻯ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﺎﺕ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﺳﺖ‬

‫ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺑﻨﺎء ﺑﺸﺮ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ‬

‫ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﻊ ﺍﻻﺳﻒ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺣﻖ‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﺷﺮﻉ ﺍﻧﻮﺭ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﻋﻘﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺭﻧﮓ ﻭ ﻗﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻛﺮﺍﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺁﻳﮥ ﺷﺮﻳﻔﮥ ‪۱۳‬ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﺤﺠﺮﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻳﺎ ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﺍﻧّﺎ‬ ‫‪٢٦٩‬‬

‫ﺧﻠﻘﻨﺎﻛﻢ ﻣﻦ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺍﻧﺜﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎﻛﻢ ﺷﻌﻮﺑﴼ ﻭ ﻗﺒﺎﻳﻼٔ ﻟﺘﻌﺎﺭﻓﻮﺍ ﺍ ّﻥ ﺍﻛﺮﻣﻜﻢ ﻋﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﺍﺗﻘﻴﻜﻢ ﺍ ّﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻠﻴﻢ‬

‫ﺧﺒﻴﺮ« ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ‬

‫ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻭ ُﻋﻨﻒ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎﺕ ﺷﺮﻳﻔﮥ‬

‫»ﻻ ِﺍﻛﺮﺍﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻳﻦ‪» «...‬ﻟﻜﻢ ﺩﻳﻨﻜﻢ ﻭ ﻟﻰ ﺩﻳﻦ« ُﻣ َﺒﻴِّ ِﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺳﻼﻡ‬

‫ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻟﻮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻜﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻫﺘﻚ ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﻗﺘﻞ‬

‫ﻧﻔﺴﴼ ﺍﻭ ﻓﺴﺎﺩﴽ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻓﻜﺎﻧّﻤﺎ ﻗﺘﻞ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﺟﻤﻴﻌﴼ« ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ‪ ،‬ﺻﻠﺢ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺁﻳﺎﺕ »ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭﺳﻌﺖ ﻛﻞ ﺷﻴﻰ« »ﻣﺎ ﺍﺭﺳﻠﻨﺎﻙ ّﺍﻻ ﺭﺣﻤﺔ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ« ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺒﺎﺋﻞ‪ ،‬ﻣﻠﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻛﻞ ﺑﺸﺮ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ‪ ،‬ﻧﮋﺍﺩ‪ ،‬ﺭﻧﮓ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻣﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ‪ ۱۴‬ﻭ ‪ ۱۹‬ﻭ‬

‫‪ ۲۰‬ﻭ ‪ ۲۲‬ﻭ ‪ ۲۳‬ﻭ ﺑﻨﺪﻫﺎﻯ ‪۱۴‬ﻭ‪ ۸‬ﻭ ‪ ۹‬ﺍﺻﻞ ﺳﻮﻡ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺁﻥ ﺳﻨﺪ؛ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮﻥ‪ ،‬ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺷﻐﻞ ﻭ ﻣﺴﻜﻦ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ‬

‫ﻋﻘﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻐﻞ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ‬

‫ﺩﺍﺩﺭﺳﻰ‪ ،‬ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻨﻬﺎ‬

‫ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻗﻮﻣﻰ‪ ،‬ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﻭ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺒﻌﻴﻀﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ‬

‫ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﻧﮋﺍﺩ‪،‬‬ ‫ﺟﻨﺲ‪ ،‬ﺯﺑﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺐ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ‪ ۵۵‬ﻭ ‪ ۱۳‬ﻭ ‪ ۷۶‬ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﮤ‬ ‫‪ ۲‬ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ )ﻣﺼﻮﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪.(۱۳۲۴‬‬

‫ﻣﺎﺩﮤ ‪ ۲‬ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ‪ ۱۸‬ﻭ ‪ ۱۹‬ﻭ ‪ ۲۴‬ﻭ ‪ ۲۵‬ﻭ ‪۲۶‬‬

‫)ﻣﺼﻮﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،(۱۳۵۴‬ﻛﻨﻮﺍﻧﺴﻴﻮﻥ ﺭﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻳﻮﻧﺴﻜﻮ )ﻣﺼﻮﺏ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،(۱۳۴۶‬ﻣﻘﺎﻭﻟﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۱۱‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ‬

‫ﻣﺼﻮﺏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻛﺎﺭ )ﻣﺼﻮﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ (۱۳۶۳‬ﻛﻞ ﺑﺮ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﺑﺮ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٢٧٠‬‬

‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۹۰‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ‬

‫ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻗﻰ‪(۱‬ﺣﻖ ﺣﻴﺎﺕ ‪(۲‬ﺣﻖ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‬ ‫‪(۳‬ﺣﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ‪(۴‬ﺣﻖ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺴﺌﻮﻻﻧﻪ ‪(۵‬ﺣﻖ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻠﻴﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ‬

‫ﻫﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻛﻠﻴﮥ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﺑﻪ ﺷﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ‬

‫ﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ‬

‫ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﻣﺘﻮﻟﻴﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻏﻞ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﺮﻡ‬

‫ﻫﺎﻯ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻰ‬

‫ﺻﺮﻓﺄ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۶۹‬ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻃﻰ ﻣﺼﻮﺑﻪ ﺍﻯ ﻣﺪ ّﻭﻥ ﺻﺮﺣﺘﴼ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﺎﺏ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ‬ ‫ﺷﻜﻮﻓﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﻓﻄﺮﻯ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻗﺮﻳﺐ‬

‫‪ ۲۰‬ﺳﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺫﺭ ﻣﺎﻩ ‪ ۱۳۸۲‬ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﭘﻴﻚ ﺳﻨﺠﺶ )ﻧﺸﺮﻳﮥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ‬

‫ﻋﻠﻮﻡ( ﺭﺳﻤﴼ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ‬ ‫ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﭼﻪ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺩﻳﻨﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ‬

‫ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ‪ ۱۳‬ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻟﺰﺍﻣﴼ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺧﺬ ﻛﺎﺭﺕ ﻭﺭﻭﺩﻯ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺍﻭﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﺷﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ‪ ۸۰۰‬ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺋﺰ ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻳﻚ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻗﻤﻰ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﺍﺟﺪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺩﻭﮔﺎﻧﮕﻰ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﺴﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ‬ ‫ﺷﺎﺩﻯ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﻛﻨﻜﻮﺭ ﻛﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﻼﺷﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﻋﻤﺮ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺍﻭﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻮﻋﻰ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ‬

‫ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺵ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺫﻯ‬ ‫‪٢٧١‬‬

‫ﺭﺑﻂ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻨﺠﺶ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﻠﻔﻨﻰ ﺑﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻋﻼﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻭ ﺳﺘﻮﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺣﺬﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﻭ‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﺎﺭﻗﮥ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ‬ ‫ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﺄﺳﻒ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺘﺎﻳﺞ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﮥ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺍﻋﻼﻡ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺕ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻜﺎﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ‬

‫ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺍﻏﻠﺐ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﻨﻜﻮﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺠﺎﺯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻛﺸﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﻭ ﺗﺸﺒﺚ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺁﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﺒﻌﻴﺾ‬

‫ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﻠﻤﮥ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﺪﻩ‬ ‫ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺍﺕ‬

‫ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ؟‬

‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﻘﺪﻳﺮ ‪ ۲۵‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﺮ ﺟﻔﺎﻳﻰ ﻭﻓﺎ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﭘﺮﺩﺍﻣﻨﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺸﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺎ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺣﺒﻞ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺘﻤﺴﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ‬ ‫ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﺳﻮء ﻇﻦ ﻣﺪﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ‬

‫ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻣﺼﺪﻕ ﻛﻠﻴﮥ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬

‫ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭﻃﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻤﺮﺍﻧﻰ ﺳﺎﻋﻰ ﻭ ﺟﺎﻫﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ‬

‫ﺗﺤﻘﻖ ﺁﺭﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺵ ﻭ‬

‫ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻤﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ‬

‫‪٢٧٢‬‬

‫ﺍﻋﺎﺩﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﻠﻮﺑﻪ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺻﻮﻝ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻋﺎﺟﻞ‬

‫ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫‪٢٧٣‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ :۲‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ« ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ‬ ‫ﺍﮔﺴﺖ ‪۱۹۸۳‬‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء ﻭ‬

‫ﻧﻘﺶ ﺁﻥ«‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬

‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ‬

‫ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺼﺪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺍﻏﻼﻁ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﻣﺪﺭﻙ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﻭ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺎﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺪﻭﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺪﻑ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺯ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺨﺮﺏ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ‬

‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻪ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﺻﻠﻰ‬

‫ﻼ ﺳﺎﺩﻩ‬ ‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻭ ﻋﻠﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻬﻨﻪ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٧٤‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﻗﺮﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻮﺩ ﺭﺅﺳﺎﻯ‬

‫ﺩﻳﻨﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﻻﺋﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﺻﻤﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎﺩﮔﺮﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺑﺪﻋﺖ‬ ‫ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺪﻯ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻣﺮﮔﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﻋﺎﻣﻬﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ‬

‫ﺟﻤﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ‪ ،‬ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ‬

‫ﺍﻯ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻐﻴﺮ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﺩﺭ‬

‫ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺍﻳﺪﮤ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻮﺫ ﻳﺎﻓﺖ‬

‫ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩﮔﺮﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺍﺻﻮﻝ‬ ‫ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻋﺎﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍﻳﻰ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻠﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ‬

‫ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻭﻃﻦ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ‬

‫ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻳﻮﺭﺷﻬﺎﻯ‬ ‫ﻣﻜﺮﺭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺠﺪﺩ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺳﺒﻌﺎﻧﮥ ﻭﺍﺭﺩﻩ‬ ‫ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﺪﺗﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﻭﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬

‫ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻤﴼ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ ﻭ ﻣﻨﻈﻢ ﻭ‬

‫ﺍﺻﻮﻟﻰ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺳﻌﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﻻﺧﺺ ُﺩ َﻭﻝ ﻏﻴﺮ ﻏﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻚ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ‬

‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﺍﻧﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﻣﺨﺮﺏ ﻣﻤﻨﻮﻋﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪٢٧٥‬‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﺎﻟﻚ‬

‫ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﺣﺰﺑﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﻠﻨﻰ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻫﻴﺌﺘﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﺍﻧﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻃﻞ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺑﻴﮥ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻗﺼﺪ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ‬

‫ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻭ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﻛﻠﻰ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺤﺚ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ )ﺻﻔﺤﻪ ‪:(۳‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻭﻝ ﻏﺮﺑﻰ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻛﻤﻴﺘﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺭﺳﻤﴼ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻛﻪ ﺩﻭﻝ‬

‫ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ‪ ،‬ﺁﺳﻴﺎ‪ ،‬ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺳﻴﻪ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻯ ﻻﺗﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ‬

‫ﻣﺤﻜﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺘﻀﻤﻤﻴﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻤﻠﻰ ﺧﻼﻑ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺄﺳﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺒﺪﺃ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻨﺸﺄ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ) ﺻﻔﺤﺎﺕ‪ ۳‬ﺗﺎ ‪ ۸ ،۶‬ﻭ ‪: (۹‬‬

‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﻫﻮﻥ‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻳﻚ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺭﻭﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺏ ﻣﻼ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ‬

‫ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺤﺚ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﻨﺎ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ‬ ‫‪٢٧٦‬‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﺭﻭﺳﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ‬

‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺭﻭﺳﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ »ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ«‬

‫‪٤٧٥‬‬

‫ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻛﺘﺐ‬

‫ﻭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﺪﴽ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ‬ ‫ﻭ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ‬

‫ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﺪﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻡ ﻭ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺤﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ‬

‫ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺗﺼﻮﺭ ﺭﻭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ‬

‫ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ‬

‫ﺍﺯ »ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻴﻪ!« ﺭﺩﻳﮥ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺮﻩ‬ ‫ﺟﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﺤﺮﻳﻔﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﻋﻤﺪﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻃﻮﺭ ﻭﺿﻮﺡ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻛﻠﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ )ﺻﻔﺤﻪ‪ ۶‬ﺗﺎ ‪: (۱۱‬‬ ‫ﻣﺆﻟﻔﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻛﻮﺷﺶ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ )ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ‬ ‫ِ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ( ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭﻝ ﻳﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻏﺮﺑﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺩﺍﻝ ﺑﺮ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﺩﻭﻝ ﻏﺮﺑﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﻳﻜﻪ ﺍﻳﻦ »ﻣﺪﺭﻙ« ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺩﺭﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ‬

‫ﭘﺎﻳﻪ ﻭﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺷﺮﻗﻰ ﻭ ﻏﺮﺑﻰ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ‬ ‫‪٢٧٧‬‬

‫ﺩﻻﺋﻞ ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﺟﻬﺎﻥ )ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ُﺩ َﻭﻝ ﻏﺮﺑﻰ( ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺛﺒﺖ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺷﺎﺭﻩ‬

‫ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻏﺮﺿﺎﻧﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﻭﻝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻝ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻠﻘﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻛﻮﺷﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﻬﻴﺪ ﻣﺪﺭﻙ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺑﺮﺧﻰ »ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ‬

‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ« ﺫﻛﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ‬ ‫ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء )ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻓﻨﺪﻯ( ﭘﺴﺮ ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﻣﻰ ﺩﺭ ﻗﺤﻂ ﻭ ﻏﻼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﻨﺪﻡ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ‬

‫ﻗﺸﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﺎﻟﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻟﻘﺐ )ﻧﺎﻳﺖ( ) ‪ (knight‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺯﺍء ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻋﻄﺎء‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺑﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻓﺎﺣﺶ ﻭ‬

‫ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﺮﮔﺰ ﻭﺟﻬﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ‬

‫ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﻘﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﻟﻘﺐ )ﻧﺎﻳﺖ(‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻫﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺩﻋﺎﻯ )ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۰‬ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ‪ (۴‬ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﻗﺤﻄﻰ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﮔﻨﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ‬

‫ﻼ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺭﻙ‬ ‫ﻼ ﻣﺪﺭﻙ ‪ ۴‬ﺻﻔﺤﮥ ‪ (۲۷‬ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﻣﺪﺭﻛﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ )ﻣﺜ ً‬

‫ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﮔﻨﺪﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﺸﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﻣﺤﻠﻰ ﻗﺤﻄﻰ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺯ ‪۱۹۱۴‬ﺗﺎ ‪ ۱۹۱۸‬ﻣﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﻙ‬

‫ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻗﺸﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺁﻥ‬ ‫ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٧٨‬‬

‫ﻣﻌﺎﻫﺪﮤ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻭ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﮤ ﻗﻮﺍﻯ ﺗﺮﻙ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻋﻠﻨﻰ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺒﻞ ﻛﺮﻣﻞ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺿﻌﻴﺘﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻃﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺸﺎﻥ‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﮤ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻰ‪،‬‬ ‫ﻳﻬﻮﺩﻯ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ )ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۱۱‬ﺗﺎ ‪:(۱۴‬‬

‫ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﺩﺭ ﺫﻛﺮ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ‬

‫ﻣﺠﺪﺍﻧﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﻭﺿﻊ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ‬

‫ﻼ ﺑﻰ‬ ‫ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻓﺎﻗﺪ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﻄﻌﴼ‬

‫ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻳﻚ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻭ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۸۹۲‬ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻘﺒﺮﮤ ﻣﻄﻬﺮﻩ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﺮﻛﺰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ‬

‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻜﺎﻥ ﻣﺸﺘﺮﻛﴼ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻜﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ‬ ‫ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻮﻗﺖ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺤﻞ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬ ‫‪٢٧٩‬‬

‫ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻓﴼ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮﴽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺍﻋﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ‬

‫ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺗﺎﺭﻳﺨﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ‬

‫ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻈﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺗﺒﺮﻋﺎﺗﻰ‬

‫ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‬ ‫ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺰﺑﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻳﻚ ﺩﻳﺎﻧﺖ )ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۱۴‬ﻭ ‪:(۱۵‬‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺤﺚ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻛﺬﺏ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﻧﻈﻴﺮ »ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺭﻭﺳﻰ«‬

‫ﻼ ﺍﺯ »ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ!« ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‬ ‫»ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ« ﻭ »ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ« ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﻼ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﺁﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﺎﻣﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺷﺎﻩ ﻓﻘﻴﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ‬

‫ﺑﻌﺪ ﻣﺸﺮﻭﺣﴼ ﺫﻛﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪).‬ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۹‬ﺗﺎ ‪(۱۱‬‬

‫ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ)ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۱۵‬ﺗﺎ‪:(۱۷‬‬ ‫ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﻗﺺ ﺫﻛﺮ ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﻧﺪﮔﺎﻥ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻳﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﻴﻢ ﺑﺤﺚ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﻪ ﺩﺭﺍﺯﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻣﺸﺌﻮﻣﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ‬

‫ﻳﻚ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬ ‫ﻭ ﻣﺪﺍﻗﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﻃﻦ ﻳﺎ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺗﺤﺮﻳﻒ‬

‫ﺗﺎﺑﻌﻴﻦ ﺧﻮﺩ ُﻣ ِ‬ ‫ﺼ ّﺮﴽ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻋﻤﺪﻯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺗﺒﺎﻉ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻠﻴﺖ‬

‫‪٢٨٠‬‬

‫ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺑﺸﺮﻳﺖ‬ ‫ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﺤﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻠﻰ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬

‫ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ »ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻮﺷﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ« ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺬﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﻟﺒﻄﻼﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ‬ ‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﺨﺮﺏ ﻣﻤﻨﻮﻋﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺣﻜﺎﻡ ﻇﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ‬

‫ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻪ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ‬

‫ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻳﺎ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ »ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﻧﺪ« ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬

‫ﻼ‬ ‫ﺍﻯ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩﻭ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺁﺷﻜﺎﺭﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭﺝ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻰ‬

‫ﻻ ﻧﺤﻮﮤ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﺵ‬ ‫ﺣﺮﻣﺘﻰ‪ ،‬ﻋﺪﻡ ﺗﺤﻤﻞ‪ ،‬ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ‪ .‬ﺍﺟﻤﺎ ً‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻠﺨﻴﺺ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﺎﻳﺮ‬

‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ‬

‫ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﺭﻉ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺮﺑﻰ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ‬

‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺸﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ‬ ‫ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﺎﺭﻋﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻠﻬﻢ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭ‬

‫ﻣﻌﺰﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎء ﻧﻔﺲ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺟﻬﺎﻧﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪ (.‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ) ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۱۸‬ﺗﺎ ‪:(۲۱‬‬ ‫‪٢٨١‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﻓﻘﻴﺪ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺸﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻨﺘﻴﺠﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻣﺨﺮﺑﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻧﭙﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺻﻞ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻛﺬﺏ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻧﻈﻴﺮ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ )ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ( ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻣﻌﺮﺽ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺳﺘﺜﻨﺎء ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻳﺎﻧﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﻧﺪﮔﺎﻥ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۸‬ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ »ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬

‫ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺷﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ‪«.‬‬

‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ‪ ۱۳‬ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻘﻴﮥ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺣﺎﻭﻯ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﻯ‬

‫ﺟﺰ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﻰ ﺗﺨﺮﻳﺒﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ )ﻫﻮﻳﺪﺍ‪ ،‬ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﭘﺎﺭﺳﺎ ﻭ ﺛﺎﺑﺘﻰ( ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻟﻴﻠﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ‪ .‬ﮊﻧﺮﺍﻝ‬

‫ﺻﻨﻴﻌﻰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﺴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻘﻴﻪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻭ‬

‫ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﻛﺘﺮ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺩﻣﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎﻳﻰ ﻣﻠﻰ‬ ‫ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﺎﭘﻮﺭ ﺭﺍﺳﺦ ﻳﻚ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻫﺎﻯ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺱ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‬ ‫ﮔﻪ ﮔﺎﻩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺸﺎﻭﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ‬

‫ﺩﺭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻳﻚ ﺁﺭﺷﻴﺘﻜﺖ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ‬

‫ﺷﻚ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﻟﻴﺴﺖ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺮﺍﺡ َﻣﻘ ِّﺮ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫)ﻋﺎﻟﻴﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ( ﻳﺎ ﺩﺍ ُﺭﺍﻟ َﺘﺸﺮﻳﻊ ﻛﻪ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺳﺎﻭﺍﻙ) ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۱۸‬ﺗﺎ ‪:(۲۱‬‬ ‫‪٢٨٢‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ )ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻃﻮﺭ ﻛﺬﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ( ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ‬ ‫ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺷﺎﺕ ﻣﻀﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺴﻜﻮﺕ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‬

‫ﺳﻮﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪:‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ‬

‫ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ؟‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻔﺲ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ )ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ( ﺍﻣﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﻀﺤﻚ ﻭ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺍﺳﺖ )ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ( ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﻜﺎﺭ ﻋﻤﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺳﺎﻭﺍﻙ‪ ،‬ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻭ ﻗﺸﺮﻯ‬ ‫ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ( ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ »ﺩﺭ‬ ‫ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻰ!« ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﻣﻮﺭﺥ ﻧﻬﻢ ﺟﻮﻥ ‪ ۱۹۸۰‬ﺑﻪ ﭼﺎﭖ‬

‫ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ :‬ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ‬

‫ﺑﺮ ﻳﻚ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۸۳‬ﭼﺎﭖ ‪ ۱۹۸۲‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪(.‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ »ﺍﻗﺮﺍﺭﻯ« ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ‬

‫ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ »ﺍﻗﺮﺍﺭ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۸‬ﺻﺮﻓﴼ ﻧﻘﻞ‬

‫ﻗﻮﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺪﺭﻙ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺪﺍﺭﻛﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻨﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ‪ ۲۱‬ﺻﻔﺤﮥ ﺁﺧﺮ‬

‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻳﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ )ﺍﺳﻨﺎﺩ ‪ ۱‬ﺗﺎ ‪ (۱۶‬ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻠﺤﻦ ﻭ‬

‫ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﻣﺠﻌﻮﻝ )ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ‪ ۱۷‬ﺗﺎ ‪ ۳۶‬ﺳﺎﻭﺍﻙ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺑﺪﴽ‬

‫ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ‬ ‫ﻼ ﺍﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻬﺎﻯ ﻣﺘﻐﻴّﺮ ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻳﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻣﺨﺮﺏ ﻛﺎﻣ ً‬ ‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٢٨٣‬‬

‫ﻭﺿﻊ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ )ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۲۱‬ﺗﺎ ‪:(۲۴‬‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﻳﺮﺍﻥ )ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻧﺎﻣﺮﺑﻮﻁ ﺳﻴﺎﺳﻰ( ﺷﺎﻣﻞ‬

‫ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﻛﺎﺫﺑﮥ ﭼﻨﺪﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۳‬ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ‪ ۳‬ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ »ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻰ« ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ »ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ «.‬ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ‪ ۰۰۰.۳۰۰‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ‬

‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻰ‪ ،‬ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺟﺴﻤﻰ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ‪ ۱۴۲‬ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﺒﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰﺍﺭﺵ )ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۳‬ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ‪ (۵‬ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺩ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺗﺶ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺼﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺳﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﻣﺪﺍﻭﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺪﺭﻛﻰ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ‬

‫ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻭﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﺮﻯ ﺍﻋﻼﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ‬

‫ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﻛﻪ ﺍﺯ‬

‫ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ‬

‫ﺗﻮﻗﻴﻒ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺨﻔﻰ ‪ ۸‬ﻧﻔﺮ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ‬ ‫ﻗﺒﻼٔ ﺍﻋﻼﻥ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻟﻴﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺯﻧﺎﻥ‬

‫ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺮﻡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻛﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻭﺳﻴﻊ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭﺟﻮﺩ‬

‫ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻣﻼﻙ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﺿﺒﻂ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻴﺮ‬ ‫‪٢٨٤‬‬

‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻧﻔﺼﺎﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺷﻐﻞ‪ ،‬ﻗﻄﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ‪ ،‬ﺿﺒﻂ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﻰ‪،‬‬

‫ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺤﺜﻰ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ )ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۳‬ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ‪ ۲‬ﻭ ‪ (۵‬ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺿﺪ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ‬

‫ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻭﻏﻰ‬

‫ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻘﺎﻡ‪ ،‬ﺣﻘﻮﻕ ﻳﺎ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﺣﻔﺎﻇﺘﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻈﺎﻡ‬

‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﻄﺎء ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬ ‫ﻭ »ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﻧﻜﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﻜﺮﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﺮﻓﴼ‬

‫ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺩﺭ‬

‫ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﻓﻘﻂ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﻜﺎﺕ ﺗﻌﺼﺐ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﺪﻡ ﺷﻬﺮﺕ ﻧﻴﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻛﺎﺫﺑﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺮﻯ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ :‬ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺍﺯ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻳﻚ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻭ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﻮﻥ ‪)۱۹۸۱‬ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ‪ (۱۳۶۰‬ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻃﺒﻊ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﺑﺎ‬

‫ﺍﺿﺎﻓﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﻻﻯ ‪)۱۹۸۲‬ﺗﻴﺮ ﻣﺎﻩ ‪ (۱۳۶۱‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٢٨٥‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪:۳‬‬ ‫ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪۲۰۰۳‬‬ ‫‪ ۴‬ﺷﻬﺮﺍﻟﻘﻮﻝ ‪۱۶۰‬‬

‫ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‬ ‫ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ‬

‫ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﺒﻨﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻥ ﻛﻼﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺎﻡ‬

‫ﻼ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﻯ ﺑﻰ ﻛﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﻃﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻃﻬﺮ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺻﺒﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭﺵ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﭘﺮﺷﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ‬

‫ﻛﻪ ﺧ ّﺮﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ »ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﻟﻢ« ﻭ‬

‫»ﻣﺮﻛﺰ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﻠﻴﻠﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺣﻤﻴﺪﮤ‬ ‫ﻫﻤﺖ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ« ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭ ّﺭﺍﺙ ﺁﻥ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﭙﺎﺧﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺳﻤﻨﺪ ّ‬

‫ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻏﻴﺮﺕ ﺑﺮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﻔﺎﻯ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻛﻬﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎ ﺑﺼﻴﺮﺗﻰ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺗﺠﺪﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻠﮥ‬

‫ﺗﺠﺪﺩ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺫﻫﻨﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻠﻞ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻄﺮﺡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻻﺭﻯ‪ ،‬ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ‪ ،‬ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ‪،‬‬

‫ﺍﻫﻞ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ‪ ،‬ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﺑﻴﻦ ِ‬ ‫‪٢٨٦‬‬

‫ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺭﻓﺎﻩ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ »ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﻪ« ﻭ »ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻤﺪﻧﻴﻪ« ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻮﺭﻛﻮﺭﺍﻧﻪ ﺍﺯ‬

‫ﺗﻤﺪﻥ ﻣﻐﺮﺏ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﺁﻥ ﺑﺪﺭ ﻻﻣﻊ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻗﺎﻃﻊ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ‬

‫ﺑﺤﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺑﻴﻨﺸﻰ ﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﺶ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻣﻰ ﺟﺰ‬ ‫ﻧﺎﻛﺎﻣﻰ ﻭ ﺛﻤﺮﻯ ﺟﺰ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪:‬‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺻﻮﺭﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻤﺪﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ‬

‫ﺭﺍﺣﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺟﺘﻼﺏ ﻣﺮﺿﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﺮﺏ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻭ‬ ‫ﻣﺪ ّﻣﺮ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺗﺠﺪﺩ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎﻃﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺟﻮﻫﺮ ﻛﻼﻡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﻰ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ‬

‫ﻗﻮﺍﻯ ﻓ ّﻌﺎﻟﮥ ُﻣﻘﻠّﺒﮥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻓﻘﺮﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﻋﻄﻴﮥ ﻛﺒﺮﻯ ﻛﻪ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﺗﺮﻗﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻜﻢ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮤ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻭ ِﺣ َ‬ ‫ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﻛﻞ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ‬ ‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻫﺮ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ّ‬ ‫ﺗﻌﻤﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﻠﻞ ﭘﻴﺸﺘﺮﻧﺪ‪ّ .‬‬

‫ﻣﻠّﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺮﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﺗﺠﻠﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﺧﻼﻗﮥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ّ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺻﻨﻌﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﺭﺑّﺎﻧﻴﻪ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻭ‬

‫ﻣﺸﺨﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ِﺳﻔﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻭ ﻓﻮﺍﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ‬ ‫ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﺗﺄﻣﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺗﺄﻛﻴﺪ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺧﺮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﻠّﻰ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻗ ّﻮﻩ ﻛﺎﺷﻔﻪ ﺧﻼﻑ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ‪ .‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﻪ‬ ‫‪٢٨٧‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻨﺰﻟﺖ ُﻣﻘﺘ ِﺒﺲ ﻣﻰ ﻛﺎﻫﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﻠّﺖ‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﺭ ﻭ‬ ‫ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺍﻭ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻧﻜﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﻮﺍﻯ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﻨﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﻛﻨﺪ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻘﺪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﺍﻫﻴﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺮﺷﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻼﺩ ﺛﻤﺮﻯ ﺟﺰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ‬

‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ »ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ‬

‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺒﻴﺤﻪ ﻭ ﺿﺎﺑﻂ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻭ ﺻﻮﺭﻳﻪ ﺍﺳﺖ« ﻣﺘﺬﻛﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ‬

‫ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ‬ ‫ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺑﺸﺮ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻻﺯﻡ ﺷﻤﺮﺩ‪ .‬ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﻬﺬﻳﺐ ﺍﺧﻼﻕ ﻧﻪ ِﺧ َﺮﺩِ ﻓﻄﺮﻯ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﺍﻥ ِ ﺁﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ‬

‫ﻓﻨﻮﻥ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﮥ‬ ‫ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﺼﺮﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﺠﺪﺩ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻨﺪ‪:‬‬

‫ﻓﻮﺍﻳﺪ ﻛﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺘﺪﻳﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﻃﻮﻳﺖ ﻭ ﺣﺴﻦ‬

‫ﻧﻴﺖ ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻭ ﺭﺃﻓﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭ ﺣﺮﻳﺖ‬ ‫ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺆﻭﻥ ﻭ ﻣﺮ ّﻭﺕ ﻭ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺩﺭ‬

‫ﻧﻔﻊ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻴﻢ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺪﻧﻴﺖ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﻣﺆﻳﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻭ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻣﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻡ ﻧﺎﻓﺬ‬ ‫ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ‬

‫ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻰ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ‬ ‫ﺨﺺ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﻧﻴﻚ ﺍﺧﺘﺮ ﻣﺸ ّ‬

‫‪٢٨٨‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎِء ﺍﻣﻮﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺼﻴﺮﺕ‬

‫ﻜﺮ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ‬ ‫ﺘﻮﻫﻤﻪ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﺗﻔ ّ‬ ‫ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻧﻔﻮﺱ ُﻣ ّ‬

‫ﻋﺰﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻃﻮﺍﻳﻒ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﺷﻤﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ّ‬

‫ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﺎ ّﻣﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺁﻥ‬

‫ﻣﻮﻻﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﺎ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻓﺮﺳﻮﺩﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻭ ﭘﻨﺠﮥ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ‬

‫ﺑﻰ ﻟﻴﺎﻗﺘﺶ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ‬ ‫ﻓﺎﺳﺪ ﺭﺷﻮﻩ ﺧﻮﺍﺭﺵ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ ﻛﺸﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﻭﺭﺷﻜﺴﺘﮕﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ‬

‫ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻠّﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺘﻔﻜﺮﺍﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﻤﺪﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻛﻮﺭﺵ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ‪ ،‬ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﻭﻣﻰ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ‪ ،‬ﺍﺑﻦ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ّ‬

‫ﺳﻴﻨﺎ ﻭ ﺯﻛﺮﻳﺎﻯ ﺭﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻃﺒﻘﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﻰ‬

‫ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻭ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﺗﺠﺪﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺳﭙﺎﻫﻰ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﺯﻣﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﺍﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺶ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻻﻡ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﺵ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺗﻤﺪﻥ ﻏﺮﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﻭﻟﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﻫﺪﻑ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﻛﺎﺭﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺍﺭﺗﺸﻰ ﻣﺠﻬﺰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ‬

‫ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻣﻠﻰ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺗﻰ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻭ ﻛﺴﺐ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ِﺣ َﺮﻑ ﻭ‬

‫ﻓﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﻧﺸﺪ ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﮥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻠّﺖ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺍﺳﻔﺎ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﺭﺩِ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻔﺘﻰ‪ ،‬ﺛﺮﻭﺗﻰ‬

‫ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻧﻰ ﻭﺭﺍﻯ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺛﺮﻭﺕ ﺗﻤ ّﻮﻝ ﻣﻔﺮﻁ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﻣﺰﻳﺖ ﻃﻠﺐ ﺷﺪ ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻋﺎﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﭘﺮ ﺷﻜﻮﻩ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﻭ‬ ‫‪٢٨٩‬‬

‫ﻧﻤﺎﺩﻫﺎﻯ ﻧﻔﻴﺲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺍﺑﺘﺬﺍﻝ ﻋﻤﻴﻖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﮥ ﺍﺧﻼﻗﻴﺶ ﺑﺮ‬ ‫ﺷﻨﺰﺍﺭ ﺣﺮﺹ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﺑﺎ ﺳﺮﻛﻮﺑﻰ ﺷﺪﻳﺪ‬

‫ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۷‬ﺷﻤﺴﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺴﺎﻁ ﺁﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺴﺘﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﭼﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ‬

‫ﺩﻋﺎﻭﻯ ﭘﻮﭺ ﻛﺎﺫﺑﺶ ﺑﻪ ﻭﺍﺩﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻧﻘﻼﺑﺸﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﻣﺎ‬

‫ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻣﺤﺮﻛﻪ ﺍﺵ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎﻯ ﻟﺬّ ﺕ ﺟﻮﻳﻰ ﻋﻨﺎﻥ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻃﺒﻘﺎﺗﻰ ﻭ‬

‫ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻓﺎﺣﺶ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﺑﺎ ّ‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﭘﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺻﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﺿﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪ‬ ‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ّ‬

‫ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﻜﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻝ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻻﺭﻯ ﭘﻴﻮﻧﺪ‬ ‫ﺩﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻧﺎﺭﺿﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺧﺸﻢ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻋﻠﻴﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ‬ ‫ﺷﻴﻮﻉ ﻓﺴﺎﺩ‪ ،‬ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺳﻮء ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻛﻮﺏ‬

‫ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﺄﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ‬ ‫ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭﺿﺎﻋﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪﻩ ﭼﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺭﻭﺣﻴﻪ‬

‫ﻣﻠّﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﺣﻞ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻛﻮﺭﻛﻮﺭﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﻘﻴﻢ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﻰ‪ .‬ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﺠﻞ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺎ ّﺭﺍﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻛﻼﻣﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ّ‬

‫ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺭﺳﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ .‬ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻪ »ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎ ﮔِ ﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ‪ «.‬ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫ﺍﻯ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ‪۲۹‬‬

‫ﻣﻰ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۹۲‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮﺯﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﺁﻥ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ‬ ‫‪٢٩٠‬‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﻨﮕﻮﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ‬

‫ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺘﻮﺩﻧﺪ‬

‫ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﮤ »ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ«‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﻣﻰ »ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻭﺭﺍﻯ ﺗﻔﺎﻭﺗﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﮋﺍﺩﻯ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺒﻰ‬

‫ﻭ ﻣﻠّﻰ« ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﻣﻨﻘﺒﺘﻰ‬ ‫ﺍﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻮﻃﻦ ﻭ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ّ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﭼﻨﺎﻥ ّ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻗﺮﻥ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻴﺎﺩﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﻳﺶ ﺯﺑﺎﻧﺰﺩ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻋﺎﻡ‬

‫ﺑﻮﺩ ﺁﻣﺎﺝ ﺗﻴﺮ ﺑﻼ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺍﻡ ﺟﻔﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻧﻴﺎﻛﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﺒﻴﻚ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﻌﺰﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﻼﺋﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﻮﻻﻯ ﻋﻠﻴﻢ ﺷﺮﻳﻚ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫ﻋﺰﺕ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ّ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ّ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﮥ ﭘﺮ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻛﺮﺩﮔﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ‬

‫ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺸﻜﺒﺎﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ‫ﻣﺪﻧﻴﺘﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﺽ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﺯﺍﺭ ﺍﻫﻞ ُﻋﺪﻭﺍﻥ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﺟﺮﺃﺕ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺳﻬﻤﻰ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﭘﻴﻜﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍء ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺮﺟﻊ‬

‫ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺟﻤﻌﻰ‪ ،‬ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﺑﺮ‪ ،‬ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺟﺮﺍﻳﺪ‪ ،‬ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻋﺎﻣﹽﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺲ‬ ‫ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﻫﻴﭻ‬

‫ﺗﻬﻤﺘﻰ ِﺍﺑﺎء ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻮﺭﺯﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺎ ﺧﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺳﺎﻳﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻣﻠّﺖ ﻃﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٢٩١‬‬

‫ﺫﻛﺮ ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﻇﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ‬ ‫ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﻭﺍﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﺪﺍﺭﺝ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺯﻣﺮﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍ ّﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﺟﺘﻰ‬

‫ﺑﻪ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺎ ّﻣﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻭ‬ ‫ﺩﻭﺍﺋﺮ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ُﻣ َﺪﻋﺎ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ‬

‫ﻋﺰﻳﺰﺗﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ‪ ،‬ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ‬ ‫ﺻ ِ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ ﻛﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﻋﻨﺎﻥ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﻫﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺧﻄﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ‬

‫ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺒﻴﻦ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺫﻫﻦ‬

‫ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻈﻤﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﻄﻠﻌﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﻫﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ّ‬

‫ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻋﺎﻡ‬

‫ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺩﺗﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ‬

‫ﺧﻮﻳﺶ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺵ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﮔﺴﺘﺮﺩﻧﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﻣﺨﻔﻰ ﺁﻥ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ‬

‫ﻣﺪﻋﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻋﺪﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ‬

‫ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ؟‬

‫ﺳﺮﻛﻮﺏ ﮔﺮﺍﻥ ﺟﺒّﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻓﺮﺻﺘﻰ‬

‫ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ّ‬

‫ﻌﻴﻦ‬ ‫ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻗِﺪﻡ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎِء َﻣ ِ‬

‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ِﺳﻘﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﻫﻤﻰ ﻧﻤﻰ ﺍﺭﺯﺩ ﺩﺭ‬

‫ﺯﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﺨﻮﻑ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺁﺯﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺼﻨّﻌﻰ ﻭ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺪﺩ َﺍﺭﺍﺫِ ﻝ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺷﻰ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺁﻥ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺸﻴﺖ ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺭﺯ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﺘﺒﺪﺍﻧﻪ ﻣﻨﺤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫‪٢٩٢‬‬

‫ِ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺠﺎ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻛﻪ ﻳﺘﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﻭ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺩﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺗﻘﺎﻋﺪﺷﺎﻥ‪ ،‬ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻋﻤﺮﻯ ﻛﺎﺭ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ‬

‫ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﺮﺯﻯ ﻗﺒﻴﺢ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺷﺪﮤ‬ ‫ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺋﺮﻯ ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺪﻓﻴﻦ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻓﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﺳﻪ‬ ‫ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺎﺋﮥ ﺍﺩﺑﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ّ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎﻧﮓ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﺒﺘﻪ ُﻣ ِﺤ ‪‬ﻘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﻫﺘﻚ ﺣﺮﻣﺘﻰ ﺭﺍ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺑﻴﺖ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ‬ ‫ﻋﻤﺎﻝ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺎ ﺧﺎﻙ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ‬ ‫ﺯﻳﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ّ‬

‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻧﮕﺸﺖ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ‬ ‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺑﺎﺭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﻭ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬

‫ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﭘﺮ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻴﺪﺍﺩﮔﺮﻯ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎﺭ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮ ﺑﻪ‬

‫ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﻓﺎﺗﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎﻯ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻗﻠﻴﺘﻬﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﻗﻮﻣﻰ‪ ،‬ﻣﻠّﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪» :‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺎﻟﮥ ﻋﺪﻝ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺩﻭﺩ ﺗﻴﺮﮤ ﺳﺘﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪«.‬‬

‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺳﺒﺐ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﺗﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ‬

‫ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻟﻄﻤﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎ ّﺩﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﺎﻣﻼﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺪﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﻓﺮﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻛﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﺪﻑ‬ ‫ﺣﻴﺜﻴﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺣﻘﻮﻕ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯ‬ ‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ‬

‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭ ﻛﻪ ﺧﺼﻴﺼﮥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻋﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻋﺰﻡ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﻳﭽﮥ ﺩﺳﺖ ﺣﺎﻛﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ‬

‫ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﺿﻊ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‬

‫ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٢٩٣‬‬

‫ﻣﺘﺮﺻﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻴﺮﻭﻳﻰ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﻰ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ‬ ‫ّ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻗﻠﻮﺑﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﻭ‬ ‫ﻣﻨﺰﻩ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ‬ ‫ﻛﻴﻨﻪ ﭘﺎﻙ ﻭ ّ‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ُﺗﺤﺼﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺣﻔﻆ‬

‫ﻛﻨﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬

‫ﻣﻨﻈﻢ ﺟﻬﺖ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ّ‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻨﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﻙ‬ ‫ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﺎ ّ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺟﻮﺍﺑﮕﻮﻯ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﺳﺖ‪:‬‬

‫ﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ِﺤ ِّ‬ ‫ﻫﺮ ﻧﺎﺭﻯ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﻧﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﻟ ُ‬

‫ﺭﻳﺎﺡ ﻗﺎﺻﻔﻪ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﺍﺟﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ‬ ‫ﻫﺮ ﺷﺠﺮ ﻣﺤﻜﻤﻰ ﺭﺍ َﺍ ِ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺑﺮ ﻧﻮﺭﺵ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻃﻔﺎء ﺍﻭ‬

‫ﺭﺍ ﻧﻴﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻛﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﺟﻮﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ‬

‫ﺧﻼﻗﮥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ‪ ،‬ﭘﺮﻭﺭﺩﮤ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻨﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ّ‬

‫ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺍﭘﺮﺩﮤ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﺒﻴﻨﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ِﺭ ﻳﻚ‬ ‫ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻳﻚ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ‪.‬‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺎﺷﺎﻧﻪ ﻻﻧﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﺩ ﺟﺰ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴﺒﮥ ﺭﺍﺿﻴﮥ َﻣﺮﺿﻴﻪ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻞ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﺳﺒﺎﺑﻰ‬ ‫ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ِﺍﻧﺎﺙ ﻭ ﺫﻛﻮﺭ ﻋﻨﺪﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﺼﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪٢٩٤‬‬

‫ﻛﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﺮﺍﻑ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﺎﺏ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺧﻠﻖ‪.‬‬ ‫ﺳﻤﻮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﺑﻪ ﺍﻓﻼﻙ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻰ‬ ‫ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺳﺒﺐ ﻋﻠّﻮ ﻭ ّ‬ ‫ﻛﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺍﻭﺳﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ‪ .‬ﻛﻮﺛﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺋﺪﮤ ُﻣﻨﺰﻟﻪ ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬

‫ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻛﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ‬

‫ِ‬ ‫ﻛﻤﺎﻻﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪«.‬‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ‬ ‫ﺟﺎﻣﻊ‬ ‫ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﭼﺎﺭﻩ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﻛﺎﺭﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺗﺴﻜﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻛﻼﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺳﻰ‬

‫ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻭﺭﺯﻳﺪﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺟﻮﺍﺑﮕﻮﻯ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﺎﻳﮥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﻴﻼﻥ ﺁﻥ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ُﻳﻤﻦ ﺗﺒ ّﺮﻋﺎﺕ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﺍﻧﮥ ﺷﻤﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﻻﺯﻡ ﺟﻬﺖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ‬

‫ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺗﺮ ّﻗﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻓﻘﻂ‬

‫ﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺛﻤﺮ ﻣِ َ‬

‫ﺛﻤﺮﺍﺕ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻴﭻ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻻﻳﻘﮥ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻧﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﻬﻤﻰ ﻭﺍﻓﺮ ﻧﺒﺮﺩﻩ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ‬

‫ﺭﺷﺘﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﻳﺎ ﻫﻨﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺻﻨﻌﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻛﺴﺐ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛ ّﺮﺍﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺪﺗﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗ ّﻮﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ّ‬ ‫ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺮﻫﻮﻥ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﻧﺴﺖ‪ .‬ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫‪٢٩٥‬‬

‫ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺛﻤﺮﮤ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺭﺝ ﻣﻰ ﻧﻬﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺪﻋﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ‬ ‫ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺻﺎﺩﻗﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﺠﺪﺩ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﻤﺪﻥ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺮ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﻣﺎ‬ ‫ﻣﻜﻤ ِﻞ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ‬ ‫ﺍﻟﺨﻴﺮ«ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﺗﺄﺳﻒ ﺷﺎﻫﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻴﺸﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ َ‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ » ُﺍ ‪‬ﻣ ٌﺔ ﻳﺪ ُﻋ َ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺮﺯ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻣﻮﺭﺩ ُﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺘﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‬

‫ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺷﻤﺎ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ‬ ‫ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺪ ﺍ ّﻣﺎ ﺩﺭ‬

‫ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺁﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻀﻮ ﺷﺮﻳﻒ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻛﺸﻮﺭ‬ ‫ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﭘﺎﻙ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺟﻬﺖ ّ‬

‫ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻤﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺣﺎﻛﻤﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼ ّﻮﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎ‬

‫ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻏﺼﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ّﺳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤ ّﻮﻻﺕ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﺤ ّﻮﻻﺕ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ‬

‫ﺷﺪﺕ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺴﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ّ‬

‫ﻗﺪﺭﺗﺶ ﻛﺎﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﻴﺎﻡ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﺆﺳﺲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﻰ‬

‫ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‪ ،‬ﺟﺎ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻢ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰﮤ‬

‫ﺑﺮﻭﺯ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻴﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﺎﻟﻜﺎﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺨﺺ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﺍﻧﻜﺎﺭ‬

‫ﺗﻤﺪﻥ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻗﻠﻴﺘﻰ ّ‬ ‫ﺧﻼﻕ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ّ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺁﻫﻨﻴﻦ ﺁﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻋﻼﻯ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺳﺘﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻭ‬ ‫‪٢٩٦‬‬

‫ﺣﺘﻰ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﺒﻮﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫ﭘﺮﺗﻮ َﻣﻪِ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻓﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ِ‬

‫ﻋﺰ ِ‬ ‫ﺕ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭼﻨﺎﻥ‬ ‫ﺍﻭﺝ َﺍﺛﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ّ‬ ‫ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ‪ِ ،‬‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﻛ ِﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ‪ ،‬ﺗﺎﺑﻨﺎﻙ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ‪ ،‬ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ‪،‬‬

‫ﺷﻬﻴ ِﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ‪َ ،‬ﻣﺤ َﺮ ِﻡ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ‪ ،‬ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻳﺎﺑﺪ‬

‫ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺑﺎﺳ ِ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻣﻨ ّﻮﺭﻩ‪ ،‬ﺁﻥ ِ‬ ‫ﻼﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻗﻠﺒﻴﮥ‬ ‫ﻋﺘﺎﺏ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺩﺭ َﺍ ِ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻻﺭﻛﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺟﻼﻝ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺐ ﺗﻴﺮﮤ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎﻥ َﻗﻮﻯ ﺍ َ‬ ‫ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫‪٢٩٧‬‬

‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ :۴‬ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۲۸‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪۱۹۸۷‬‬ ‫ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۲۸‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪۱۹۸۷‬‬ ‫)‪(۱۳۶۶/۱۰/۷‬‬

‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻟﻄﻤﻪ ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻃﻰ ﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺑﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﻭﻗﺘﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻧﻔﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬

‫ﺍﻯ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺯﻳﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ‬

‫ﻳﺎ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻣﻮﻗﻮﻓﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﻋﻀﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﻫﻰ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻧﻔﺮ‬

‫ﺍﺯ ﻣﺤﺘﺮﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺩﺭ ﺣﺮﻓﻪ ﻭ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻻ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﺍﻋﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺤﻤﻞ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺧﺮﺍﺝ‬

‫ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﺼﻴﻠﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﺣﺘﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺩﺭ‬

‫ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﻴﻦ ﺻﺎﺩﻕ‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﺸﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ‬ ‫‪٢٩٨‬‬

‫ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻘﻮﻕ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺴﺘﺮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ‬

‫ﺭﻫﺎﻳﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺮﻯ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻣﺒﺎﻟﻎ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ‬ ‫ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻋﺪ ﺗﻘﺎﻋﺪﺷﺎﻥ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻴﺸﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺮﻭﺍﻧﮥ ﻛﺴﺐ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﺁﻣﺪ‬

‫ﺭﻭﺯﺍﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺷﺒﻪ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ‬ ‫ﺷﺪ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺑﻰ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﺪﺍﺭﻛﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬

‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻻﺯﻡ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻛﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺘﻨﺎﺑﻬﻰ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﻭ ﻋﺮﺍﻳﺾ‬

‫ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺣﻜﻮﻣﺘﻨﺪ ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ ﻭ‬ ‫ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﻭ ﺑﻰ‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻟﻬﺬﺍ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﺎﺭﴽ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻧﺸﺎﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺗﻈﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺪﺭﺩﻯ ﺟﻢ ﻏﻔﻴﺮﻯ ﺍﺯ‬

‫ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ‬

‫ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﺶ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻨﴼ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻃﻴﺐ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺮﻓﴼ‬ ‫ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﺼﺎﺩﺭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺁﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﺑﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ﺗﺨﻔﻴﻒ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺣﺪ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺟﺰ‬ ‫ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺣﻘﻮﻕ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺿﺮﻭﺭﺗﻰ ﺑﺮ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﺮ‬ ‫ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﻭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻜﻴﺸﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪٢٩٩‬‬

‫ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﻭﻃﻴﺪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﮥ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﮥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻼﻑ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﻇﺎﻫﺮﻯ‬

‫ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻗﺼﺪﺵ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ‫ﻧﻔﺎﻕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﺩ‪.‬‬

‫ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻓﻜﻮﺭ ﻭ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺩﺭﻙ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻧﻰ ﺗﻬﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺁﺯﺍﺩ‬ ‫ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻌﺶ ﻋﺎﻳﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﻬﺬﺍ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ‬

‫ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭﺿﻊ ﻫﻤﻜﻴﺸﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻮﻕ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﺎﻯ‬

‫ﺣﻔﻆ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻫﻤﻜﻴﺸﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﮤ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﻛﻞ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٣٠٠‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ :۵‬ﺗﻨﺒﻴﻬﺎﺕ ﻣﻘﺮّﺭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﻳﺎ ﺭﺃﺳﴼ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ‬

‫ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﺨﻠﻒ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺯ‬

‫ﺑﺮﺧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻳﺎ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ‬

‫ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻳﻚ ﻓﺮﺩ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‬ ‫ﻣﻠﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻼﻥ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ‬

‫ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻓﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ‬ ‫ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﻛﺘﺒﴼ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺿﻤﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻠﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻣﺬﺍﻛﺮﻩ ﺑﺎ ﻣﺘﻘﺎﺿﻰ‬

‫ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺟﻬﺖ ﺍﺧﺬ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﻃﻰ ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‬

‫ﻣﻠﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ‬ ‫ﺳﻠﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﺣﺬﻑ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻮء ﻧﻴﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ‬

‫ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ‬

‫ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﺟﺎﺋﺰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺍﺯ ﻛﻠﻴﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﻳﺎ ﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻒ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٠١‬‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﻋﺎﺩﮤ ﻣﺠﺪﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﮥ‬

‫ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﻕ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ‬ ‫ﺍﺑﻼﻍ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺳﻠﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺒﺮﻯ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﻋﻼﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ‬

‫ﻣﺴﺠﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻃﺮﻗﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻋﻼﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﻭ‬ ‫ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻓﺮﺩ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻗﻄﻊ ﻭ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ‬

‫ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ‬ ‫ﻣﺘﺒ ّﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻋﻼﻡ ﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ‬

‫ﺳﺠﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺣﺬﻑ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﻠﻴﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ‬

‫ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﻣﺴﺠﻠﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻴﻪ‬ ‫ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺮﺩ‬ ‫ّ‬

‫ﻼ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ‬ ‫ﺗﻤﺴﻚ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻭ ﺁﺭﺍء ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻋﻤ ً‬ ‫ّ‬

‫ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺬﻛﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ ﻭ ﻣﺤﻔﻠﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻭﻗﻌﻰ ﻧﻨﻬﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻌﺪﺩ ﺯﻭﺟﺎﺕ‪ ،‬ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻘ ّﺮﺭﺍﺕ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ‬ ‫ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻜﻨﺪ‪ .‬ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﻩ‪ّ ،‬‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ‪،‬‬ ‫ﻃﻼﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺗﺮﻙ ﺍﻧﻔﺎﻕ‪ ،‬ﺷﺮﺏ ﻣﺴﻜﺮﺍﺕ‪َ ،‬ﺗ َﻤ ‪‬ﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﺭﺍء ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻣﺤﺎﻓﻞ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻋﻠﺖ ﻃﺮﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﻋﻀﻮﻳﺖ‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻟﺠﻨﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ‪ ،‬ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺿﻴﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺗﺒ ّﺮﻋﺎﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﺎﻣﻼٔ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ‬

‫ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻋﺠﻠﻪ ﻭ ﺷﺘﺎﺏ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻃﻬﺮ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻗﻄﻌﻰ ﻓﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺟﻨﺒﮥ‬

‫ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺪﺩﴽ‬

‫‪٣٠٢‬‬

‫ﻛﺴﺐ ﻛﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺩﻳﻨﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ‬

‫ﺁﻭﺭﺩ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻒ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺯ‬

‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﻓﻊ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺯ ﻣﻄﺮﻭﺩِ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‬

‫ﺠ ِﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﻫﻰ ﻣﺮﻛﺰ ﻭ ﻣﺮﺟﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ‬ ‫‪ (۱‬ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ُﻣ َﺴ ّ‬

‫ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻫﻢ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺗﻰ ﻛﻨﺪ‬

‫ﻭ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺗﺒﺼﺮﻩ‪ :‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺠﻠﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺗﺒﺮﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ّ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻫﻢ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ‬ ‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ (۲‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺠﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺳﺎﻳ ِﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﻰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﺗﺒ ّﺮﻯ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻋﻼﻧﺸﺎﻥ ﺑﻜﺎﺭ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺑﺮﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺎﻓﻞ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻋﻼﻥ ﺗﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺷﺨﺼﴼ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﴼ ﻋﺎﻣﺪﴽ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﻤﻮﻝ‬

‫ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺷﺪﻳﺪﮤ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺍ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ‬

‫ﺭﺩﻳﻒ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ‬

‫ﻃﺮﻑ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻗﺮﺑﺎ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﺎ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻭ‬ ‫‪٣٠٣‬‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺗﺨﻠﻒ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ‬ ‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺑﻨﺪ ‪ ۱‬ﻭ ﺗﺒﺼﺮﮤ ﺫﻳﻞ ﺁﻥ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻃﺮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻃﺮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻓﺮﺍﺩ‬ ‫ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺑﻨﺪ ‪ ۲‬ﻭ ﺭﻓﻊ ﻃﺮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻣﻔ ّﻮﺿﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﺬﻛﺮ ‪ (۱‬ﺩﺭ ﻛﻠﻴﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻭ ﻃﺮﺩ ﻓﺮﺩ ﻣﺴﺠﻠﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ‬

‫ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻫﻴﺌﺖ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﺮﺩ ﻣﻮﺭﺩ‬

‫ﻧﻈﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ‬ ‫ﻧﺸﺪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻛﺘﺒﻰ ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺌﺖ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﺬ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺭﺍﭘﺮﺕ ﻣﺤﻔﻞ‬ ‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺗﺬﻛﺮ ‪ (۲‬ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻣﺤﻠﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ‬

‫ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺨﺪﻳﺶ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ‬ ‫ﺳﺎﻳﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺗﺬﻛﺮ ‪ (۳‬ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﻄﺮﻭﺩﻳﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ‬

‫ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺷﺨﺺ ﺧﺎﻃﻰ ﺍﻋﻼﻥ‬

‫ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺗﺬﻛﺮ‪ (۴‬ﺟﺰ ﺑﺎ ﻣﻄﺮﻭﺩﻳﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻫﺎ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺟﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٣٠٤‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ :۶‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ‬ ‫ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ )ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﺰ ‪ ۱۳۸۴‬ﺗﺎ ﭘﺎﺋﻴﺰ ‪(۱۳۸۵‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺁﺧﺮ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺴﺨﮥ ﺍﻭﻟﻴﮥ‬

‫ﻣﺘﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ‪ ،۱۳۸۴ / ۸ / ۳۰‬ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺗﺎﻳﭗ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﮥ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ‬ ‫ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻬﻢ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺩﺭ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﺘﻦ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ‬ ‫ﺟﺎﻯ ِ‬

‫ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺷﺮﺡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ِ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪،‬‬

‫ﻋﺸ ِ‬ ‫ﺎﻕ ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ‬ ‫ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ‬ ‫ﺗﺮ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺯﺑﻮﻧﻰ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۴‬ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۵‬ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ‬

‫ﻼ‬ ‫ﮐﻴﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﺷﺎﺭﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﮑﺘﮥ ﺷﺸﻢ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺣﺎﻭﻯ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﮤ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻄﺮﺡ‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ‬ ‫ّ‬ ‫ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺑﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺸﻮﺭﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬

‫ِ‬ ‫ﻳﮏ‬ ‫ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺤﺮﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﻳﮏ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﻓﺸﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻃﻰ ﺗﻼﺷﻰ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ‬ ‫‪٣٠٥‬‬

‫ﺍﻓﺸﺎء ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ ۱۳۸۴‬ﻭ‬

‫ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ‪ (۱۳۸۵‬ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺁﻥ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻗﻄﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮﮐﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺧﻼﺻﻪ ﻭ ﭼﮑﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﺪﺕ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۲‬ﻣﺎﺭﺱ ‪ ۲) ۲۰۰۶‬ﺷﻬﺮﺍﻟﺒﻬﺎء ‪ ۱۶۳‬ﺑﺪﻳﻊ( ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﮐﻞ‬ ‫ﺁﻥ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻤﻼﺕ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮐﻪ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺼﺪ‬ ‫ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﻮﺭﺷﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ‪،‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻗﺒﻠﻰ ِﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻃﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻨﮕﻰ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﺣﻤﻠﻪ‬

‫ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻟﻮ ﺭﻓﺘﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ‬ ‫ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩﻥ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!‬

‫ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟ ّﻮ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﻋﺎﻡ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ — ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻤﻼﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﮥ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۳۴‬ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﻯ ﻭ ﻭﺍﻋﻆ‬

‫ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﻭﺳﻴﻊ‬ ‫ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ — ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﮑﺎﺗﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﺘﻰ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎﻩ ‪ ۱۳۸۴‬ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺨﺶ‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺮﻳﺎﻟﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ‬

‫ﺩﺭ ﺩﻗﺎﻳﻖ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ‬

‫ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۴۲‬ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﻨﮕﺮﮤ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻞ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎ‬

‫ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮ ﻭ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺩﻫﮥ ﭘﻴﺮﻭﺯ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎﻩ ‪ ۱۳۸۴‬ﺍ ﺯ ﮐﺎﻧﺎﻝ ‪ ۲‬ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﮐﻪ‬

‫ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﺯﺭﺍ‪ ،‬ﺷﺒﻬﺎﺗﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﻼ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻧﮑﺘﮥ ‪ ،۶‬ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻳﮏ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ‬ ‫‪٣٠٦‬‬

‫ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ‬

‫ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ — ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ — ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻭ ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ ﺑﺪﻧﻰ‬ ‫ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﻭ‬

‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻧﺖ‪ ،‬ﺻﺪﻕ‪،‬‬

‫ﺭﺍﺳﺘﻰ‪ ،‬ﻭ ﻣﻨﻊ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺟﺰء ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻫﻢ‬

‫ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻠﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﮐﺜﺮ ُﺩ َﻭﻝ‬

‫ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﻣﻨﺶ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺣﺮﻣﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺯﻳﺎﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ِﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ‬

‫ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﻯ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺮ‬

‫ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﻣﺤﺒّﺘﺸﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺑﺎﺭﺯ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻧﺎﻥ‬

‫ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ‬

‫ﺑﺎﺯﺭﺳﻰ ﺑﺪﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ! ُﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ!‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ‪ ،‬ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻧﻴﺰ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ‬

‫ﻼ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻢ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺨﺶ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻣﻌﺎﺭﻑ‪ ،‬ﺍﺷﺎﻋﺔ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ‪ ۱۳۸۴‬ﻭ ‪ ،۱۳۸۵‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ‬

‫ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ‪ ،‬ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ‬

‫ﻭ ﺣﺒﺲ ﻫﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ُﺍ ِّﺱ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ‬

‫ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻈﻠّﻢ‬

‫ﻓﺮﻳﺐ َﺍﮐﺎﺫﻳﺐ‬ ‫ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﺮﺍ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺁ ﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ‬ ‫ِ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﻧﺎﻥ‬ ‫ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺗﻮﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ‬ ‫‪٣٠٧‬‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻇﻠﻤﻰ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﻖ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻈﻠ‪‬ﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺷﺪﻥ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﺰ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﮑﺎﻝ ﻣﺨﺘﻠﻒ ِ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ — ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ِﺍﺭﻋﺎﺏ ﺑﻪ َﺍ‬ ‫ﻛﻮﺗﺎﻩ )‪ (SMS‬ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﺘﻨﻰ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﻳﮑﺴﺎﻥ — ﻭ‬

‫ﺑﺴﺘﻦ ﻫﻤﮥ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩ ِﺭ ﺍﺩﺍ ِ‬ ‫ﺭﺍﺕ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﻫﮥ ‪ ،۱۳۸۰‬ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ!‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳ ّﺮ ِ‬ ‫ﻯ ﻓﺎﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺵ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ‪۲۲‬‬

‫ﻣﺎﺭﺱ ‪ ۲۰۰۶‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،٤٧٦‬ﮔﻔﺘﮥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﺮﺟﺴﺘﮥ‬ ‫ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻤﻴﻦ ﺍﺟﻼﺱ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﻢ ﺑﻪ‬

‫ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺁﺋﻴﻨﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻯ ﻣﻨﺸﺄ ﻭ ﻋﻠﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻯ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮐﻼﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ‬

‫ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ« ﻭ ﻳﺎ‪» ،‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺧﻄﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ‬ ‫ﺟﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻋﺰﻳﺰﻣﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ‬ ‫ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭ ّﺩﻳﮥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﻪ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ‬ ‫ِ‬

‫ِ‬ ‫ﮐﻞ‬ ‫ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ِ‬ ‫ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪» ،‬ﺧﻄﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ )ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ‬ ‫ﺟﺪﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ!« ﺧﻮﺩِ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ )ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻝ( ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ‬

‫ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺧﻴﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺎﻥ َﺯﻫﻮﻗﴼ«‪ ،‬ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﺍﻟﺒﺎﻃ ُﻞ ِﺍ ّﻥ‬ ‫ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ » َﺯ َﻫ َﻖ‬ ‫َﺍﻟﺒﺎﻃ َﻞ َ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﺎ ﻫﺰﺍﺭ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ ،۱۳۸۴‬ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ‬

‫ﻭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ‪ ۱۳۸۵‬ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺣﻤﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫‪٣٠٨‬‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻧﻮﮎ ﺣﻤﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ِ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ‪ ۱۳۸۵‬ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺑﻰ‬

‫ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻧﺎﻡ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻳﮏ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋ ّﻴﺖ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ِ‬ ‫ﮐﻴﻬﺎﻥ‬ ‫ﻧﺸﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ ﮐﺘﺎﺏ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪ )ﻋﻮﺍﻣﻞ ِ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ!( ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۵‬ﺗﻮﺳﻂ »ﺩﻓﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ« ﭼﺎﭖ ﻓﻮﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺷﻮﺭﺍﻧﻴﺪﻥ‬

‫ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﺎﭖ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺭﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺯﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺟﻌﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﻭﻗﻌﻰ ﺑﺮﺁﻥ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ‪ ،‬ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‪ ،‬ﺩﻳﻨﻰ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﻗﺎﻟﺒﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ؟ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺮﺍﻓﺖ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭﻣﻌﻨﻮﻯ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ ۱۳۸۴‬ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﺍﺿﺎﻓﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪۲۵‬‬

‫ﻗﺴﻤﺘﻰ »ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ« ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۸۵‬ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻓﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ‪ ۱۸۴‬ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ‪۱۱۰۰۰‬ﺭﻳﺎﻝ ﺩﺭ‪ ۳۳۰۰‬ﻧﺴﺨﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺳﺒﺐ‬ ‫ﺳﺮﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺟﺎﻧﻜﺎﻩ! ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺩﺍﺭﻯ‬

‫ﺍﻏﻼﻁ ﻓﺎﺣﺶ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ‬

‫ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺁﻳﻴﻨﺸﺎﻥ ﺩﺭﭼﻨﮓ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻠﻢ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ! ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻳﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﺰﺩ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ‬

‫ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﺮﺍ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻴﻨﮥ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩ ﻣﻠﻰ ﻭ‬ ‫ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮ ﭼﻜﻤﻪ ﻫﺎﻯ ِ ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ِﺍﻣﺜﺎﻝ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻟﮕﺪﻣﺎﻝ‬

‫ﺷﻮﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﮔﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻗﺎﺋﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎ‬ ‫‪٣٠٩‬‬

‫ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ‪ ،‬ﺟﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺜﻼٔ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ‪ ۳۳۰۰ ،‬ﻧﺴﺨﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻰ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻳﻨﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻯ ﻧﻴﻤﮥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻴﻤﮥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩ‬ ‫ّ‬ ‫ﺍﻭﺳﺖ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻏﻼﻁ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫‪ ۱۸۴‬ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺳﺎﺯﺩ؛ ﻟﺬﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼٔ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﺍﻭﻝ ﻭ‬ ‫ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‪ ،‬ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﺁﺧﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫)ﻉ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ‪ ۱۰۰‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﻜﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪،‬‬

‫ﺩﺭﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺁﻏﺎﺯﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺷﻜﻮﻫﻤﻨﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ‬

‫ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻗﻼﺑﻰ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ« ﻛﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﺭﻭﺡ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻭ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻓﺮﻗﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ‬ ‫ّ‬

‫ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻭ ﺗﺎﺳﻮﻋﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻓﺮﻗﻪ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﻳﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺗﺎﺳﻮﻋﺎ ﻭﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻭﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﺗﻔﺮﻳﺤﻰ ﻭ‬ ‫ﺍﺭﺩﻭﻫﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺷﻤﺎﻝ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻮﺟﺒﺎﺕ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﻰ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻄﻮﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯﺣﺪﻭﺩ‪ ۱۰۰‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭﺟﺪﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻗﻼﺑﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ‪،‬‬

‫ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﻭ »ﻧﻴﻤﮥﭘﻨﻬﺎﻧﺶ« ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﻯ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﻗﺼﺪ ﺷﻮﺭﺍﻧﺪﻥ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ؟‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻻﺯﻡ ﺩﻳﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺭﺩﻳﮥ ﺟﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻭﻝ ﻋﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ‬ ‫‪٣١٠‬‬

‫ﻼ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﭼﮑﻴﺪﮤ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ُﺗ ‪‬ﺮﻫﺎﺕ‬ ‫ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ‬ ‫ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺫﻳ ً‬ ‫ِ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ‪ ،‬ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺑﺰﺍﺭﻯ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﺴﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯﻭ ﺑﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ‬

‫ﺯﻳﺴﺘﻰ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺎﻳﺨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ‬ ‫ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﭘﺮﺩﺍﺯﺵ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎﻩ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻭﺍﻳﺖ‪،‬‬ ‫ﻗﺼﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍ ﻧﺪ‪.‬‬

‫»ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻳﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺷﺮﺡ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻠﻘﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ‬

‫ﺍﺯ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻯ ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﻣﻰ ﮐﺸﺪ ﻭ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻠﻄﻪ ﺟﻮﻳﻰ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻠﻢ ﻓﺮﺳﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﭘﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ‬

‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺗﺮﺱ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ‬ ‫ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﻰ ﻭ ﺩﻗﺖ ﻧﻈﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺷﻴﻮﻉ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ‬ ‫ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ‪ ،‬ﮐﻮﭺ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩﻭ‬

‫ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﮔﻴﺮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ‬ ‫ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ - .‬ﺩﻓﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ‬

‫ﺳﭙﺲ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﻋﻤﺮ ﻭ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺵ ﺗﺤﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺿﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﻠﺨﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻰ‬

‫ﺗﺮﻳﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺷﺒﺎﻧﻪ‬ ‫‪٣١١‬‬

‫ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﻗﻒ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﺒﺮ ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺖ‬ ‫ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﻩ ﻭ ﻭﻋﻴﺪ ﭘﻮﺷﺎﻟﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﮏ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺵ ﻃﻨﺎﺑﻰ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ‬ ‫ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺭﺥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ‬

‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺩﻧﻴﺎﻳﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺭﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻰ ﻃﻨﺎﺏ ﻭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻰ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺑﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﺯﺍﺩﻯ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺎ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺩﺭﮎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻟﺬﺍﺋﺬ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﻬﻴّﺞ ﻭ‬

‫ﻋﻴﺶ ﻭ ﻋﺸﺮﺕ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺗﻌﻠﻘﺎﺕ‬

‫ﻣﺎﺩﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻣﻨﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺨﻠﻔﺎﺕ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ! ﺍﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺿﺪ‬

‫ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﺍﻥ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺭﻭﺡ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﮥ ﮐﺬﺍﻳﻰ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﻮﻳﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺑﺮ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺑﻰ‬

‫ﻧﻈﻴﺮﻯ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ‬ ‫ﺳﺮﻣﻨﺸﺄ ﻫﻤﮥ ﭘﺎﮐﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ‬

‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻼ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎﺯﮔﻮﻯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻓﺮﺩﻯ ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻀﻴﮥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﺭﺳﺘﻪ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫‪٣١٢‬‬

‫ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻃﻮﻕ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻣﻨﻔﻌﺖ‬ ‫ﻃﻠﺐ ﻭ ﺯﻭﺭﮔﻮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻰ ﮐﻢ ﻭ ﮐﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﺸﻴﺒﻬﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺩﺭ‬

‫ﺁﻭﺭﺩﻡ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺒﻰ ﺷﻮﻡ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻭ ﺩﻧﺎﺋﺖ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻔﺎﻋﺖ‬

‫ﻣﻮﻻﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺠﺖ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﻌﺴﮑﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﻣﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻟﺘﻮﻓﻴﻖ‪ - .‬ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ – ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ‪۱۳۸۴‬‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺳﻠﺴﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻋﻴﻨﴼ ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺜﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺜﺮ‪ ،‬ﺭﻣﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻭ ﺳﺒﮏ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﮑﻞ! )ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻡ‬ ‫ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﺑﻄﻼﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻬﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ‬

‫ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ! ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ‬

‫ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪» ،‬ﺍﻧﺸﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺩﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ!« ﻭﻟﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻓﮑﺮﺷﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺑﻤﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﺎﻋﮥ‬

‫ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭ ِﺯ »ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ« ﻭ ﻧﻪ »ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺁﻥ«! ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﺣﻈﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ« ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺳﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﮥ ‪ ۷‬ﺳﺎﻝ‪،‬‬

‫ﺁﻥ ﺭﺍ »ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﻘﺪﺱ« ﻳﺎ »ﺣﻀﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ« ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ! ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻧﮕﺬﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۷۸‬ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎﻡ »ﺁﻭﺍﺭﻩ« ﺭﺍ‪ ،‬ﮐﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩِ »ﺻﺒﺤﻰ«‪ ،‬ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ«‪ِ ،‬‬ ‫ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﺗﺼﺤﻴﺢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ!(‬

‫ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻣﺘﻦ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﺑﺸﺨﻮ ِﺭ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« ﻭ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ »ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ« ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﻪ‬

‫ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻥ‬ ‫ﻭﺿﻮﺡ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻟﻮ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺭﺩﻳﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫‪٣١٣‬‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻏﺮﻳﻖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺸﻴﺶ ﻭ ﺷﺎﺧﮥ ﺧﺸﮑﻰ ﭼﻨﮓ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﺗﺎ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻰ‪ ،‬ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ! ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬

‫ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ‬

‫ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪،‬‬ ‫ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ! ﻭ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﻰ ِ‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥﺷﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺰء ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ« »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ »‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ« ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪» ،‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ« »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‬

‫ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ« ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ُﺍﻧﺲ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ‬

‫ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ! ﻭﻟﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﮑﺎﺭ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ »ﺧﻴﺮﺍﻟﻤﺎﮐﺮﻳﻦ« ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻮﺍﺳﺸﺎﻥ‬

‫ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ »ﺭﻫﺎ« ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ — ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ — ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺩﺧﻴﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺎﻣﻰ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﻳﮑﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ؟‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۵۹‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ‬ ‫ﺩﻻﻳﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ »ﺩﻭﻟﺘﻰ«‬

‫ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ »ﺭﻫﺎ« ﻳﺎ »ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ« ﺑﻪ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﮐﺘﺐ »ﺁﻭﺍﺭﻩ« ﻭ »ﺻﺒﺤﻰ« ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪،‬‬

‫ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺭﻣﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۶۲‬ﻭ ‪ ۶۳‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﺱ ﺭﺿﻮﻯ »ﺭﻫﺎ« ﻭ ﺷﻮﻫﺮﺵ »ﺑﻬﺮﻭﺯ« ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺟﻌﻠﻰ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻄﻒ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ »ﻣﺠﻠﮥ ﺯﺍﺋﺮ« ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺩﺍ ُﺭﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ﺣﺴﻴﻨﻴﮥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻘﺪﻳﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫‪٣١٤‬‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﺍﻃﻼﻉ »ﺭﻫﺎ« ﺧﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫‪ ۲۸‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﮑ ّﺮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ‬

‫ﺍﻣﻮﺭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ! )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ »ﻃﺮﺡ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ« ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ »ﮐﺘﺐ ﺭﻭﺣﻰ«‬ ‫ﺍﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﺩﻟﻴﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﻊ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺘﺐ ﺟﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺑﺎ َﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻀﻴﮥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺪﻫﺎ‬ ‫ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺪﻩ‬ ‫ﺍﻯ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﺭﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ‬

‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﻰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻃﻮﻕ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻣﻨﻔﻌﺖ‬ ‫ﻃﻠﺐ ﻭ ﺯﻭﺭﮔﻮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺭﮎ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺭﻭﺍﻳﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬

‫ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﻋﻠﻨﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻫﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺤﺸﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﺪﻯ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ‬ ‫ﺍﺵ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺷﻴﺎء ِﺑ َﺎﺿﺪﺍﺩِ ﻫﺎ«! ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ‬ ‫ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ُ » ،‬ﺗﻌ َﺮ ُ‬ ‫ﻑﺍ َ‬ ‫ﻻ ُ‬

‫ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ‬

‫ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ — ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺵ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ — ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮﺍﻯ ‪ ۲۰۰‬ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ‬ ‫ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ ‪ ۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭘﺸﺖ ﻧﺎﻡ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ‬ ‫‪٣١٥‬‬

‫ﻋﺮﺽ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺳﻨﮕﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻬﻞ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ؟‬ ‫ِ‬

‫ﻭ ﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ‬ ‫ﺑﺤﺚ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﻦ ﻭ‬

‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻋﻠﻞ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺧﺪﻣﺖ‬

‫ﻭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ!(‬

‫ﺑﺎﺭﻯ ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺰء ﺑﻪ ﺟﺰء ﺩﻻﻳﻞ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ‬

‫ﺟﻌﻠﻰ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻩ‬ ‫ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‬ ‫ِ‬

‫ﺷﺪﻩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬

‫ﺑﺪ ﻧﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ! ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ ﻣﻈﺎﻟﻢ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﻣﺼﻮﺏ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯﻭ ﺑﻮﻡ ﺑﺮ‬

‫ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﻪ ﺷﺎﻥ ﻗﺎﺋﻤﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺭ ﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ُﻣﻀ ّﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ‬

‫ﻭ ﺁﻣﻴﺨﺘﻦ ﻣﻠﺖ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺷﮑﺮ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﺎﻳﮥ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻟﺬﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺬﮐﺎﺭﺵ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ِ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳﺰ ‪ ۷۰‬ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ‬

‫ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺍﻗﻠﻴﺖ ِ ﮐﻨﻮﻧﻰ ِ ‪ ۳۰۰‬ﺗﺎ ‪ ۳۵۰‬ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﮔﺮ‬

‫ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ َﻃ َﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﮐﻪ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ِ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺍﺭﺍﻯ‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٣١٦‬‬

‫* ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺭﻫﺎ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ« ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ )ﮐﻪ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ( ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻨﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ‬ ‫ﺑﺮ ﺭ ِّﺩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺸﻢ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ِ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ »ﺭﻫﺎ« ﺩﺭ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬

‫ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮﺍﮐﻨﻰ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻫﻮﺱ ﺷﺪﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ‬ ‫ﻫﻤﮑﻼﺳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﻰ‬ ‫ﻗﻮﻝ ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ِﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺭﻫﺎ‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻋﻔﻴﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﻫﺎ ﺑﻴﺰﺍﺭ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺣﻮﺍﺱ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭘﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ِﺳﻪ ﮐﺘﺎﺏ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﻬﻤﺖ ﺯﻧﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ! ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺟﻮﺍﺏ‬ ‫ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ؟ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ‬

‫ﺍ ّﻭﻝ ﺿﻤﻦ ﻧﮑﺘﮥ ‪ ۴‬ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺻﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﻘﻞ‬

‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻳﮏ ﺑﭽﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﺶ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﺱ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎ ‪ ۸۰۰‬ﻫﻤﺸﺎﮔﺮﺩﻯ‬ ‫ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺵ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ِﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻮﺍﺏ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﺩﺭ‬

‫ﮑﻤﻰ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻋﻠﻞ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ِﺣ َ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺭﻫﺎ ﺳﻨﻨﺪﺟﻰ )ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ!( ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ!‬

‫ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺮﺩﻫﺎﻯ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺻﻮﻓﻴﻪ )ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺭﻫﺎ‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻏﻮﺙ ﮔﻴﻼﻧﻰ( ﻭ ﻧﻴﺰ ﺫﮐﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻞ‬

‫ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻨﻰ ﻭ ﺻﻮﻓﻴﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭ‬ ‫ﺷﻮﻡ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺍﻓﮑﻨﻨﺪ! ﮔﻮﺋﻰ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫ِ‬ ‫‪٣١٧‬‬

‫ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ‪ ،‬ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﮑﺠﺎ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺩﮔﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺑﺘﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻳﮑﺠﺎ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﻓﻘﻂ »ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺧﺎﺹ« ﺭﺍ‪ ،‬ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۲۶‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ‬

‫ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎ ﮎ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ! )ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ‬

‫ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫‪ ...،۳۱ ،۲۶ ،۲۵ ،۱۶ ،۷ ،۶‬ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ‬ ‫ِ‬

‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ!(‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻠﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﺎﻯ ﺳﻨﻰ ﻭ ﺻﻮﻓﻰ ﻭ‬ ‫ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﻋﺮﺍﻕ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬

‫ﻃﺮﻓﺪﺭﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ »ﮔﺮﻭﻩ ﺧﺎﺹ« ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺗﻴﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺯﺩﻩ‬

‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻻﺯﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ! ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺯ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ‪ ۳۱‬ﻭ ‪ ۳۲‬ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺻﻮﻓﻴﻪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ!‬

‫*ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻬﻢ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ‬

‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ »ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﺑﻮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺎﺗﻢ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﮕﻴﻦ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﻧﮕﻴﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺎﺍﺭﺯﺷﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻗﻄﻊ ﻓﻴﺾ ﻭ ﻭﺣﻰ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ُﻣﻘﻨِﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻻﻳﻞ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪۳۰۰۰۰۰‬‬

‫ﻧﻔﺮﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ‪ ،‬ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﻭﻗﺘﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﮥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ِ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ‬ ‫ﺿﺪ‬ ‫ِ‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ِﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺩﻋﺎ‬

‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﮕﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻔﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻰ ِ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻟﺬﺍ َﻧ ِ‬

‫ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ِ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﻰ ِ‬ ‫ﺑﺎﻧﺪ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ِ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ‬ ‫‪٣١٨‬‬

‫ﻣﻨﺎﻗﺐ« ﺍﺑﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻮﺏ‪ ،‬ﻭ ﺟﻠﺪ ﻧﻬﻢ ِ »ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ« ﻣﺮﺣﻮﻡ‬ ‫ﮐﺘﺐ ﻣﻌﺘﺒﺮﮤ ﺷﻴﻌﮥ ﺍﻣﺎﻣﻴﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ »‬ ‫ِ‬

‫ﻣﺠﻠﺴﻰ‪ ،‬ﻫﺮ ﺩﻭ‪ ،‬ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻫﻴﭻ ﻧﺒﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺒﻮﺕ‬ ‫ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ(‪ ،‬ﺧﺎﺗﻢ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ِ ﻧﺒﻮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪ‪ «.‬ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ‬

‫ﺍﻧﺒﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓﺘﺢ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻆ ﻣﺤﺪﺙ ﺷﻮﮐﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﮐﺘﺎﺏ ﺩ ّﺭ ﺍﻟﻤﻨﺜﻮﺭ ﺍﺯ ﻋﻼﻣﻪ ﺟﻼﻝ‬

‫ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺳﻴﻮﻃﻰ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻋﻴﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪– ۲۸۵‬‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻰ »ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ« ﺑﻪ‬ ‫‪ ،۲۸۴‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻔﻬﻮﻡ‬ ‫ِ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻼ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫*‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺎﻣ ً‬ ‫ِ‬

‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﮤ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻼ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ‬

‫ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ِ ﺑﻰ ﻧﻈﻴ ِﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ‬

‫ﻼ ﭼﻮﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﻦ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬

‫ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺩﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻌﻨﻮﻯ‪ ،‬ﭼﻄﻮﺭ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ِ‬

‫ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﺎﻝ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ‬ ‫ﭘﻮﻝ ﺧﻴﺮﻳﮥ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻻ ﮐﺸﻴﺪﻩ! ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ‬

‫ﻋﻠﻤﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻼﺳﻬﺎﻯ »ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﺗﻮﺣﻴﺪ«‪» ،‬ﺩﺭﻭﺱ ﺍﺧﻼﻕ«‪» ،‬ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﺎﻟﻰ«‪» ،‬ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺩﺭﻭﺱ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺗﺎ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‬

‫ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﻣﺘﻘﻠﺐ‬ ‫ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻣﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬

‫ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩِ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﻋﺎﻟ ِ​ِﻢ‬ ‫ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ُﻣﺪﻋﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻨﺜﻰ ﮐﺮﺩﻥ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﮑﻮﺱ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ‪ ،‬ﭘﻰ ﺟﻮ ﻭ‬

‫ﭘﻴﮕﻴ ِﺮ ﻣﺴﺘﻤ ِﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻧﺠﺲ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﮐﺮﮤ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ‬

‫ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﺩﻭﺝ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ‬ ‫‪٣١٩‬‬

‫ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺍﺫﻳﺘﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ‬

‫ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ‪ ۲‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺑﻰ‬

‫ﻭﺟﻬﺎﻧﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻰ ﺣﻴﺎﻳﻰ ﻓﮑﺮ‬ ‫ﻧﻈﻴﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﻼ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﮑﻞ ﻫﺎﻯ ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺻﺮﻑ ﺩﺭﻭﻍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺁﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺜ ً‬

‫ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﻔﻠﻰ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻩ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﻴﺮ ﺳﻤﺎﻭﺭ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﻯ ﺍﻭ ﻭ ﮐﻠّﻪ ﮐﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﻃﻔﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ‬

‫ﻼ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻰ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ِﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺤﻮ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻗﺘﻞ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺍﺳﻔﻨﺪ ‪ ۱۳۸۴‬ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻗﺘﻞ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﻗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﺩﺭﻭﻍ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﭽﻪ ﺍﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻢ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﮑﻠﻰ ﻭ‬ ‫ﺭﻗﺺ‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ!‬

‫ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺍﺭﺍﺋﻴﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﭼﻮﻥ‬

‫ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻘﺮﺍ ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻀﺎﺩ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻏﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﮐﺜﺮﻳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ ﻣﻘﺪﺳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻋﻀﻮ‬

‫ﺗﺮﻳﺎﮐﻰ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺧﻮﺍﺭ ﻣﺤﻔﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻴﻦ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪ‬ ‫)ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻗﺴﻤﺖ ‪ .۱۲‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﮑﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﺁﻣﺪﻩ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺸ ّﻘ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺎﺕ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ‬ ‫ﻋﻴﻦ ُﻣﺤﺎﻁ‬ ‫ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ِ‬

‫ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻃﺮﺣﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ — ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﺷﺎﻥ — ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ‬

‫ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻰ ﻭﻟﻮ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﮐﻼﺱ ﻫﺎ ﻭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﮐﺜﺮﺕ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺯﺑﺎﻥ ﺭﻫﺎ )ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ( ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺗﻌﺪﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻭ‬

‫ﺭﺍ ﺗﺨﻄﺌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻟﻘﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻠﺖ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ — ﮐﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺍﺯ‬ ‫ِ‬ ‫‪٣٢٠‬‬

‫ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﮤ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ — ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ (۵۶‬ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﮓ ﻭ ﮔﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺳﻮﺕ‬

‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻼﺱ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﻼﺱ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻰ‬

‫ﺩﻭﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۲۷۷ - ۲۷۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺴﻮﺯﻯ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻟ‬ ‫ﮐﺎﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﻯ‬ ‫ِ‬

‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻯ‪ ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ! ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ‬

‫ﻏﺒﻄﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻣﺘﺤﻴﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ‪ NGO‬ﻭ ُﺩ َﻭﻝ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺘﻰ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ُﺩ َﻭﻝ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻭ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺘﻦ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﻴﻒ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﻧﻮﺷ ِ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ِ ،‬‬ ‫ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ‬ ‫ﻭﺍ ّﻻ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻧﻈﻢ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻓﻌﻠﻰ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺩﻗﻴﻖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ‬

‫ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﮑﺘﮥ ‪ ۴‬ﻭﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ‬ ‫ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۳‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(‪.‬‬

‫ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ‬

‫ﻣﺴﻴﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﻴﮥ ُﻋﻈﻤﻰ ﺷﮑﺮ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺘﻤﻰ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﺮﻭﺩ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺘﺒﻮﻋﺸﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ‬

‫ﻣﺮﺍﺟﻌﮥ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺗﻈﻠﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﻳﺎ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺷﮑﻠﻰ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﻮﺟﻪِ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‬ ‫‪٣٢١‬‬

‫ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،(۴‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ‬

‫ﺁﻭﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﻫﻤﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻝ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﻮﺩﻩ‬

‫ﻭ ﻧﻪ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻰ‪ .‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﻠﻢ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻈﻠّﻢ‬ ‫ﻫﻢ ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺎﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﮐﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﻭ ﻳﺎ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺪﺭﮎ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﻣﻌﺘﺒﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ ﻭﮐﺎﺭ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺷﻮﺩ! ﻭﻟﻰ‬

‫ﻣﺤﮑﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﺣﮑﻢ‬ ‫ﺣﺎﺷﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﮑﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻭﺍﮔﺮ ﺯﻫﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺷﻬﺪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺮﺱ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺑ ُ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﮑﺘﮥ ‪ ،۶‬ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺍﺧﺮﺍﺟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ‬ ‫ﻳﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ‬ ‫ِ‬

‫ﮐﺮﺩﻩ‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺗﮑﻤﻴﻠﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ‬

‫ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ‬ ‫ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ‬ ‫ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻬﻴﮥ ﻣﺨﺎﺭﺝ‬ ‫ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﻗﺒﻞ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ‬ ‫ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬

‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺷﻐﻠﻰ ﻭ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﺖ‬ ‫ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺻﺪﻳﻖ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ‬ ‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﻧﻴﺰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺭﺍ‬

‫ﻼ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ‬ ‫ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﻤ ً‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣٢٢‬‬

‫* ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺜﻞ‪:‬‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‬ ‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﺭﻭﺳﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻰ‬ ‫)ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻗﺴﻤﺖ ‪(۱۶‬؛ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﻗﺴﻤﺖ ‪(۱۷‬؛ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺷﺒﻬﮥ ﺳﻨﮥ‬

‫ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ )ﻗﺴﻤﺖ ‪(۱۸‬؛ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬ ‫ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﮐﺴﻰ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺎﺑﻰ‬ ‫ﺩﺭﻳﺎ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﺗﺎ‬

‫ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻻﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﺩﺟﻠﻪ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻧﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ‬

‫ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮﺍ ﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪،‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ‬

‫ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺧﺎﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﺭﮎ‬

‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺷﺘﻨﺪ ﻓﺮﺍ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﭘﺎﺳﺨﻰ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﻼﻉ‬

‫ﻣﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺯﻣﺎﻧﺶ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﺶ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬

‫ﺍﻫﻠﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪،۱۹۵‬‬

‫ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ،۲‬ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ؛ ﺟﻨّﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ؛ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ؛‬

‫ﺑﻬﺠﺖ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ؛ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ؛ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﮐﺘﺐ‬

‫ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ(‪ .‬ﺗﻬﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ‬ ‫ﮐﺘﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ »ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ« ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﻣﻄﺮﺡ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫* ﺍﮔﺮ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻤﺪﮤ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺮﺃﺕ‬

‫ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺻﻠﻰ ِ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺃﺱ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﮐﺰ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۲۳‬ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺳﻨﺪﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳﺎﻭﺍﮎ‪ ،‬ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻌﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻫﮥ ‪ ،۱۳۵۰‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﻴﺎﻡ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﺑﻪ‬ ‫‪٣٢٣‬‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ‪ ۱‬ﻭ ‪۲‬‬ ‫ﺩﮐﺘﺮ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﻨﺼﻮﺭﻯ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪ ،۳۲۲‬ﺍﺯ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۲۲‬ﺭﺍﺟﻊ‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ‪،‬‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﻔﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ!ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﮐﺘﺐ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﺁﻥ‬

‫ﮐﺘﺐ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻓﮑﺮﮐﻨﻴﺪ ﭼﺮﺍ‪ .‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺸﺘﻰ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺭﺫﻝ ﻭ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻭ‪ ...‬ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﺭﻭﺣﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺣﻴﻔﺎ‪ ،‬ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﺩﻻﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻳﺪ »ﻓﻀﺎ« ﻭ »ﻭﻗﺖ« ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭ ﮐﻤﮏ ﻫﺎﻯ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻯ‪ ،‬ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺭﺫﻳﻼﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﻧﺸﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭﺱ‪ ،‬ﺭﺍﻩ‬

‫ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺩﺍﻯ‬

‫ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻣﻴﻔﺮﻳﺒﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻓﺤﺸﺎ ﺩﺭ »ﺩﺑﻰ« ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ‬ ‫ﮐﺜﻴﻒ ﻭﺍﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺮﻭﻩ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺿﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ..‬ﺍﻟﺦ‪.‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﮤ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ‬

‫ﻣﻨﺼﻒ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﻧﺸﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺧﻠﻴﺞ‬ ‫ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺑﻰ ﻭ ﻋﻠﻞ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ‪،‬‬

‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ‬ ‫ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ‬

‫ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﮐﺬﺏ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻨﮏ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬

‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ! ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻢ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ‬

‫ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ‬ ‫‪٣٢٤‬‬

‫ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ﺹ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻉ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻥ ﻋﻼﺋﻢ ﺑﻰ‬ ‫ﺣﻴﺎﻳﻰ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﮐﺎﻓﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺣﻴﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ! ﺧﺸﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮﻯ« ﺧﻮﺩ‪،‬ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻰ‬ ‫ﺩﻭﺳﺖ‬ ‫ﺎﺷﻰ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻩ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ »‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺤ ِ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻭ ﻣﺮﮐﺰ‬ ‫ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ِﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻳﺶ‪ ،‬ﻭ ﻋﺸﺎﻗﺶ‪ ،‬ﺑﺪﺟﻮﺭﻯ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻳﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺰ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻋﺠﺰ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﻥ ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﺗﻔﮑﺮ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ!‪...‬‬

‫ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺵ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻥ ﻋﻴﻮﺏ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺑﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺼﺎﻟﺤﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ! ﺁﻳﺎ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﻠﻮﻡ‬

‫ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۵‬ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋﺘﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ‪،‬‬

‫ﻋﻠﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺁﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ِ‬

‫ِ‬ ‫ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﭼﻨﮓ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ‬ ‫ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ! ﺣﺎﻝ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ؟ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ‬ ‫ﻏﻴﺮﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ‬

‫ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ .‬ﺁﺭﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪،‬‬

‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﭼﻪ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﺎ ُﺗ ‪‬ﺮ ِ‬ ‫ﻫﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺮﺩﺩ!‬

‫* ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۱۸‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪﻯ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ‬

‫ﺩﺍﺭﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺶ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﻋﮑﺴﺶ ﺑﻰ‬ ‫‪٣٢٥‬‬

‫ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ‬

‫ﻋﻔﻮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫* ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۲۷‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ‬

‫ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ‪،‬‬ ‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻧﻤﻰ ﺭﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‬

‫ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺳﺮﺑﺎﺯﻯ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﻫﻢ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻭ ﺷﻐﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۲۹‬ﻭ ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ! ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﺯ‬

‫ِ‬ ‫ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺭﺷﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‬ ‫ﺁﻳﺎﺕ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ!‬

‫ﻼ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮ‬ ‫* ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﺗﺄﻣﻞ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻳﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ‪،‬‬ ‫ﻋﮑﺲ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﮑﻼﺳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻯ ﻫﺎﻳﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﺴﺮ‬ ‫ِ‬

‫ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺪﻯ ِ ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻠّﻬﻰ ِ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺗﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺿﺎﻳﻰ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺍﻭ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ‬ ‫ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺷﮏ ﻭ ﺳﻮء ﻇﻨّﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ! ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺪﺍﻧﻢ‪ ،‬ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻰ‬

‫ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻓﺤﺸﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﻨﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﺶ‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺰء ﺁﻧﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭﺍﻗﻌﴼ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻣﺬﺍﻫﺐ‬

‫ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺋﻴﻨﺶ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ‬

‫ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ )ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ( ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺖ؟ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﻳﻨﮏ ﻫﻴﭻ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﻤﻰ‬

‫ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ! ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﮐﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» ،‬ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﺎ ﺁﺑﺮﻭﻳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ« ﻭ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ‬ ‫ِ‬

‫* ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﮑﺘﮥ ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻫﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻭﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻃﻰ‬

‫ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺗﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻃﻼﻕ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺑﻬﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ‬ ‫ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ! ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ‬

‫ﺰﻳﺰ!‬ ‫َﻴﺲ ﻫﺬﺍ َﻋﻠَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ ِﺑ َﻌ ٍ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﺸﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ! َﻭﻟ َ‬ ‫‪٣٢٦‬‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻨﮏ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺨﺶ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺼﻒ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻘﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺮﺍﺭ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺁﺑﺎﻥ ‪ ،۱۳۸۵‬ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﻯ‬ ‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻴﻦ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﺷﮑﺎﺭ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻭﺷﺎﺕ ﻓﮑﺮﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻘﺶ ﮐﻤﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻥ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎ ﻝ ﻭ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻓﮑﺮﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫* ﺑﻪ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺎﻟﻴﻨﺪﻭﭘﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ‪ ۱۳۷۴‬ﻭ‬

‫‪ ۱۳۷۷‬ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺨﻄﺌﻪ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻝ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻇﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ‬

‫ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﻠﺖ ﻇﻠﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺷﻬﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻭﺍﻫﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬

‫ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺗﺎ ﭘﺎﻯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ!‬

‫* ﺍﺯ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ‬

‫ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮐﻢ ﺑﻪ‬

‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺑﻌﺪﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪ .‬ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺭﺍﺟﻊ‬

‫ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻢ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺩﺭﺳﻰ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ‬ ‫ﺣﺬﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ‬

‫ﭼﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻓﺮﻕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮐﻪ‬

‫ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﻈﺮﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺧﻮﺩِ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﻻﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺟﺪﻝ ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺻﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻧﺪﻩ‬

‫ﺍﻳﻢ‪ ،‬ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ‬

‫‪٣٢٧‬‬

‫ﺷﻮﻡ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ‬ ‫ﺭﺍﻩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻫﻤﮥ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎﻥ ﺑﺒﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ‪.‬‬ ‫* ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻬﻢ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ‪ ،‬ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ‪ ۳۳‬ﺭﻭﺯﮤ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭﮔﻔﺘﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬

‫ﮔﺮﻭﻩ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﻟﺒﻨﺎﻥ ﺭﺑﻂ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ! ﻳﺎ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﻰ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻣﺼﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۵‬ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ‪ / ۲۹‬ﺟﻮﻥ ‪/‬‬

‫‪ ۲۰۰۶‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ(‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭﮐﻴﻞ ﻭ ﻭﺻﻰ ﻣﺼﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ‬

‫ﺣﺴﻨﻰ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪،‬‬ ‫»ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﺷﻴﻌﮥ ‪ ۱۲‬ﺍﻣﺎﻣﻰ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ! ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺴﻨﻰ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ ﺭﺍﺿﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! ﺍﮔﺮ ﺣﺴﻨﻰ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻨﻰ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ!« ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﺎﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺖ‬ ‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺘﺤﻴّﺮ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ‬ ‫ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ِ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻬﻤﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺳﺦ‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﻰ‬

‫ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻴﻌﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺍﻣﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻣﻰ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻮ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻮﺽ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﭽﮕﺎﻧﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ‬ ‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ‬ ‫ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ؟‬ ‫ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﻯ‬ ‫ﺮﻑ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺸﻴ‪ِ ‬‬ ‫ﺻ ِ‬ ‫ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺖ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ُﺗ ‪‬ﺮ ِ‬ ‫ﻫﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﺩﺭﺱ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ِ ﺩﮔﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﻫﺮ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ!‬

‫‪٣٢٨‬‬

‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻰ‬

‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ «.‬ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﻳﺎﺩﺷﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪– ۱۸۸‬‬ ‫‪۱۸۷‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪» ،‬ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﻨّﻰ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ؟« ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﭘﺸﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ‬ ‫ﺑﻨﺪﺩ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﺮ ﻣﻰ ﻧﻬﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪.‬‬

‫* ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﺸﻮﻯ ﻣﻐﺰﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﭘﺎﮎ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ‬

‫ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺳﮑﺲ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻨﺴﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺮﻑ ﮐﺬﺑﺸﺎﻥ‬

‫ﺭﺍ ﮔﻴﺞ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭘﺲ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ‬

‫ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ‬

‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ِ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫ِ‬ ‫ِﺠﻤﺎﻟﻰ« )ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﻡ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ‬ ‫ﮎ‬ ‫ﻻﻋﻤﺎﻝَ َﺷ َﺮ َ‬ ‫»ﻻ َﺗﺠ َﻌﻠُﻮﺍ ﺍ َ‬ ‫ﻋﻤﻠُﻮﺍ ُﺣ ُﺪﻭﺩﻯ ُﺣﺒّﴼ ﻟ َ‬ ‫ﺍﻻﻣﺎﻝ«‪ ،‬ﻭ » ِﺍ َ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺪﻫﻴﺪ‪/ .‬ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﺪ(‪.‬‬

‫* ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﻨّﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﻨﺶ ﺭﺍ ﻣﻬﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ‪،‬‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺸﻒ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻃﺒﻖ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﻫﺮ ﺑﻨﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺳﮑﺲ ﻭ ﻓﺴﻖ ﻭ ﻓﺠﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺠﻮﻳﺪ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ! ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺯ ﻧﻘﺸﮥ ﺟﺬﺏ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﺬﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻧﺎﻣﺸﺮﻭﻉ ﺻﻮﺭﺕ‬ ‫ﺩﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫* ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﺑﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﺮ‬

‫ﺩﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻴﺎﻧﺎ ﺕ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻌﺎﺕ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺩﺭﺝ ﺷﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ‬ ‫‪٣٢٩‬‬

‫ﻓﺼﻞ ‪ ۱‬ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﮑﺘﮥ ‪ ۴‬ﻭ ‪ ۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ(‪ .‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬

‫ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﻨّﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﻠﻞ ﻭ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫* ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺫﮐﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ‪ ۷‬ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ‬

‫ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﮑﺘﮥ ‪ ۵‬ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺼﺎﺩﺭﮤ ﺣﻈﺎﻳﺮ ﻗﺪﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬

‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﮔﻤﺎﻥ‬ ‫ﻦﻭ‬ ‫* ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﻇ ّ‬

‫ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﺮﺩﻩ — ﺁﻥ‬ ‫ﻫﻢ ﻧﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﻯ ﺟﻌﻠﻰ — ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﮐﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺷﮏ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻣﺜﺒﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ! ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫ﻼ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ! ﻭ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ‬ ‫ﺭﻣﺎﻥ »ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ« ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ‪» ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻌﺼﺐ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺟﺰ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ؟« )ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺯ‬ ‫ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ »ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ« ﺗﻌﺼﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ‪،‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﺑﻰ ﺗﻌﺼﺐ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ(‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫* ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ )ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ( ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺩﮐﺘﺮ‬

‫ﺳﻴﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺯﺍﻫﺪﺍﻧﻰ‪ ،٤٧٧‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪» :‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺮﻑ‬ ‫ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ!« ﻳﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ! ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ! ﺁﻳﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﻋﺠﻴﺐ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺪﺍﻯ » َﻫﻞ ﻣِ ﻦ ُﻣﺒﺎ ِﺭﺯ َﻭ‬

‫َﻫﻞ ﻣِ ﻦ ُﻣ ِ‬ ‫ﻣﻨﺎﻇﺮﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻓﻴﻠﺘﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﻨﺎﻇﺮ« ﺳﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺖ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﭼﺎﭖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ — ﻣﺜﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﮑﺘﮥ ‪ .۶‬ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ‬

‫ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﻇﺮﮤ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪٣٣٠‬‬

‫ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﭼﺮﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺸﺪﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻣﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﺴﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﺍ ّﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪» ،‬ﺧﻮﺵ‬

‫ﺑﻮﺩ ﮔﺮ ﻣﺤﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ‪ «.‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻝ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﻣﻴﺰ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ‬

‫ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ‬ ‫ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺳﺮﺥ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪:‬‬

‫ﮑﻢ ﻪﻠﻟ!‬ ‫ﺍﻟﺤ ُ‬ ‫ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﺎﺩﻳﻢ ُ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻴﻎ ﺑﺎﺭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﻯ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ‬

‫* ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺁﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻣﻰ‬

‫ﻼ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‪» ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء ﺧﻮﺩ ﮐﺸﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻤﻰ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮑﺸﻨﺪ! ﻣﻦ ﺷﺎﻧﺲ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻭ ِﺍ ّﻻ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻡ!« ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﮐﺴﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﻓﺎﻥ ﮐﺬّ ﺍﺏ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﮐﺪﺍﻡ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﺸﺘﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﮐﺬﺏ‪ ،‬ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ »ﺁﻭﺍﺭﻩ«‬

‫ﻭ »ﺻﺒﺤﻰ« ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺍﺳﻼﻑ ﻭ ﻣﺮﺷﺪ ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﻭ ﺁﻗﺎ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻫﻢ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻣﺴﺘﺤﻖ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬

‫ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﻟﻰ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺸﺘﻨﺪ؟ ﻧﻪ! ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮑﺸﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ِ‬

‫ﻠﺲ ﺁﺧﺮ ﺑﺪﻫﻰ ِﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ‬ ‫ﻋﺸﺎﻗﺸﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ َﻓ ِ‬

‫ﭘﺲ ﺑﺪﻫﺪ! ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ )ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ( ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻋﻠﺖ ﺳﻼﻣﺖ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺗﺒ ّﺮﻯ‬

‫ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﻤﻼﺕ ﻭﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻳﺶ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ! ﺍﻟﺤﻤﺪﺍﻪﻠﻟ ﮐﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ‬

‫ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻭ ﻫﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﺭﮊﻳﻢ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﺁﺯﺍﺭﻯ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» ،‬ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻪﻠﻟ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺍﻻﻥ‬

‫‪٣٣١‬‬

‫ﻫﻢ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‪ ،‬ﻣﻮﺍﻗﻌﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻼء ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ِ ﺧﺪﺍﺳﺖ«‪ .‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪،‬‬

‫‪ ...‬ﺍﻻﻥ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺷﺎﺩﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺍﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﺩﻟﻢ ﻣﻰ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﺗﻴﺘﺮ ﺩﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﭼﺎﭖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬ ‫ﻼ ﺍﮔﺮ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻪﻠﻟ ﺍﻻﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺍﺭﻡ؛ ﻗﺒ ً‬

‫ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﴼ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺣﺎﻻ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﺑﻖ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫)ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩﮐﺸﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﻣﺪﺭﮎ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻧﺪﺍﺩﻩ‬

‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﭼﻪ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺨﺶ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﮑﺘﮥ ‪ ۶‬ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ُﺗ ‪‬ﺮﻫﺎﺕ ِ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫* ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ‬

‫ﻼ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺍﺑﺮﻗﻮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ! ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻼ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺁﻣﻴﺰ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺬﺏ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۸۴‬ﻣﻔﺼ ً‬

‫ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﭼﻮﻥ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﻴﺎﻓﺘﺎﺩﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ‬ ‫ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻧﮑﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﮐﺘﺐ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻄﻬﺮﻯ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺟﻌﻔﺮ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ‪ ۲۰۰‬ﻧﻔﺮ ﻣﺘﺒ ّﺮﻳﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻧﻄﻖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ‬

‫ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﺑﻴﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﺍﻟﻘﺮﺍﻥ ﺣﺴﻴﻨﻴﮥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻫﺎ ﻫﻢ‬

‫ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﺎﻣﮥ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ‬ ‫ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻮﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺣﺴﺮﺕ‬

‫ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎ ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻼﺳﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ! ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬

‫ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻫﻤﮑﻴﺸﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﺩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﺩ ﺩﻳﻨﻴﺸﺎﻥ ﮐﻢ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺧﻄﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ‬ ‫‪٣٣٢‬‬

‫ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻥ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻳﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ِ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻳﻢ! ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﺎ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ؟ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭼﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﭼﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎ ِ‬ ‫ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ‬ ‫ﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ِ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﻫﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ‪.‬‬

‫ﻧﮑﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ )ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ( ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﻞ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺟﺰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ‬

‫ﻼ ﺣﻈﻴﺮﺓ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﮐﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺜ ً‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﻣﻴّﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ِ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ؛‬ ‫ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻀﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ؛‬

‫ﻧﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻈﻴﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﻨﺪ! ﻭ‪ ...‬ﺑﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺎﻳﮥ‬

‫ﺷﻮﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﺳﺦ ‪ ۷‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ۱۳۸۵‬ﺍﺯ ﮐﺎﻭﻳﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺯﺍﺩﮤ‬ ‫ﻣﻴﻼﻧﻰ‪ ،‬ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺮﻭﺵ ﺣﻘﺎﻳﻖ‪ ،‬ﻭ‪ ...‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(‪.‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﭘﺎﺋﻴﺰ ‪ ۸۴‬ﺗﺎ ﭘﺎﺋﻴﺰ ‪ ،۱۳۸۵‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ‬

‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ُ ،‬ﻣﻔﺘّﺶ ﺑﺰﺭﮒ« ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﻀﺎء »ﻳﮏ ﻳﺎ‬ ‫ﺟﻤﻌﻰ ﺗﺒ ّﺮﻯ ُﺟﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ« ﻭ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ ۱۳۸۳‬ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﭘﺴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۸۴ –۸۵‬ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺁﻥ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ‬

‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﺁﺩﺭﺱ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﮤ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺁﺩﺭﺱ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺤﻞ‪ ،‬ﻭ ﺁﺩﺭﺱ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩ‬

‫ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺁﺩﺭﺱ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ! ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﺴﺘﭽﻰ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻣﺠﺒﻮﺭ‬

‫ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺍﺋﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺎﮐﺖ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﮥ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ! ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻋﺒﺪ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ۴ ،‬ﻓﻘﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ‪ ،‬ﮐﭙﻰ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ )ﻣﺜﻞ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻰ‬ ‫‪٣٣٣‬‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ؛ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﻭ ﻃﺮﺩ؛ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖ‪...،‬؛ ﺭﺍﺟﻊ‬

‫ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻮﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﺪﺍﻑ‬ ‫ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ِ‬ ‫ﺷﺮﮐﺘﻬﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﻴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴّﻪ ﺍﺯ ﻃﺎﻟﺒﻮﻑ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺧﺬ ﻭ‬ ‫ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭ‪.(...‬‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺭﺍﺟﻴﻒ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﻧﻴﺰ ﺍﮐﺜﺮﴽ ﻗﺒ ً‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺒﻬﮥ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﮑﺘﮥ ﺷﺸﻢ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺳﻴ ِﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۶۰‬ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﻯ‪ ،‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺚ ﻣﻔﺼﻞ ﺗﺮ ﺁﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ِ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ‬

‫ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﮐﺮﻡ )ﺹ( ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺬﮐﻮﺭ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎﺗﺸﺎﻥ ﻋﻴﻨﴼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﺮﺽ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻋِ ِ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﻣﺘﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺣﻤﻼﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‬ ‫ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻗﺒ ً‬

‫ﻓﺰﻭﻧﻰ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﺬﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ‬ ‫ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬

‫‪ ۲۰۰۳‬ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻭﻗﺖ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﮐﺘﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﺷﺎﻋﮥ‬

‫ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ‪ ۲۵‬ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻥ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬

‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺻﺪﻭﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ‬

‫ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ِ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺎﻳﺖ ﮐﺎﻧﻮﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‬

‫ﺭﻫﭙﻮﻳﺎﻥ ﻭﺻﺎﻝ ﺷﻴﺮﺍﺯ )‪ (www.rahpouyan.com‬ﺭﺍ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ »ﻣﻔﺘﺶ ﺑﺰﺭﮒ«‬

‫ﺭﺍ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺪﺗﻰ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻮﺭ ﺑﺎﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺣﺲ‬ ‫‪٣٣٤‬‬

‫ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻫﺎﻯ »ﺭﻫﭙﻮﻳﺎﻥ« ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ‬

‫ِ‬ ‫ﺳﺎﻳﺖ ‪www.negah32.info‬‬ ‫ﻓﺤﺎﺷﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻨﺜﻰ ﮐﺮﺩﻥ‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﺭﻫﭙﻮﻳﺎﻥ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺁﺩﺭﺱ ‪) www.bahairesearch.ir‬ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ( ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﮐﻠﻴﺸﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ‬

‫ﺑﻨﺪﻯ ﺷﺪﮤ ﺳﺎﻳﺖ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﮥ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺧﻴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎﻧﺪ ﻭ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ِﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻮﺩ ﺣﺮﮐﺘﻰ‬

‫ﻣﺬﺑﻮﺣﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﮔﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻄﻮﻁ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ‬

‫ﺳﺎﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﻭﺟﻬﮥ ﻇﺎﻫﺮﻯ‪ ،‬ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺷﺪﻳﺪﴽ‬

‫ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻭ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺸﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﻳﺸﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ِ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺣﻴﮥ‬

‫ِ‬ ‫ﮐﺎﺭﺑﺮﺍﻥ‬ ‫ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻧﺶ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻝ ِ ﻗﻠّﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻗﻠّﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ‬

‫ﺷﻮﻡ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫ﺟﻌﻠﻰ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺳﺎﻳﺖ‪ ،‬ﭘﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﻳﺎﺩﺗﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻗﺎﻳﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﮐﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺯﺍﻫﺪﺍﻧﻰ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ! ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ‬ ‫ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻳﮑﭙﺎﺭﭼﮥ ﺑﺎﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﮐﺪﺍﻣﺸﺎﻥ‬ ‫ﻓﺤﺎﺷﻰ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ‬

‫ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ‬ ‫ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ‬ ‫ﺳﭙﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ )ﻉ( ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ِ ﻓﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻴﺰ ﺳﻮﺩ ﺟﻮﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ‪ ۲۸‬ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺒﻌﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫‪٣٣٥‬‬

‫ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ ﺑﺮﭘﺎﻳﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻨﺎﻇﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ »ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﺎﻥ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‬ ‫ِ‬

‫ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﻣﻨﺎﻇﺮﮤ ﺣﻀﻮﺭﻯ‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﻇﺮﺍﻥ ﺑﻰ ﻃﺮﻑ ﺍﻧﺠﺎﻡ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۲۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺿﻤﻦ‬ ‫ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺟﻌﻠﻰ ِ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۶‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ‬

‫ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫‪ www.bahaismiran.com‬ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺻﻔﺤﮥ‬

‫ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﮐﻠﮑﺴﻴﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﮑﺮﺍﺭﻯ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺐ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺳﺎﻳﺘﻬﺎﻯ‬ ‫ﻟﺤﺎﻅ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻗﺒ ً‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ِ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻨﮏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻴﺪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺭﺍ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ‬

‫ﺷﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺫﮐﺮ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﺁﺭﺷﻴﻮﻫﺎﻯ ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﻭ‬

‫ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻧﺪ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭼﻨﮓ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﺸﮏ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﻰ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺑﻌﻀﻰ ﮐﺘﺐ ﻭ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺳﻰ ﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺁﺩﺭﺱ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﺘﻬﺠﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ‬ ‫ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﺎﻫﻴّ ِ‬ ‫ﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ِ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺭﻋﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ‬

‫ﻼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ‪ SMS‬ﻫﺎﻯ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺗﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻧﺪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫‪٣٣٦‬‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺘﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ‪ ،‬ﮐﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﻯ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ »ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﮋﻭﻫﺎﻥ« ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎﺏ »ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺶ« ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﺯ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ »ﻣﻔﺘﺶ ﺑﺰﺭﮒ« ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺍﺯﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎﻯ ‪ SMS‬ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬

‫ﭘﻴﺎﻣﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻭ ﺣﻀﻮﺭﻯ‪ ،‬ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺍﺯ‬

‫ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ُﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻤﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ِ ،‬ﺳﻼﺡ ﻋﺎﺟﺰ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺭﻋﺎﺏ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺁﺧﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﻪ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ‬ ‫ﻫﺎﻳﻰ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ‬

‫ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﺎﻡ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﺤﻮﮤ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺗﻌﺸ ِﻖ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﻦ ﻭ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﺘﻰ‬ ‫ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪» ،‬ﺯﻫﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﺩﻫﻴﺪ!«‬

‫ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻮﻋﺪﻩ ﺩﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۲۲‬ﻣﺎﺭﺱ‬

‫‪ ،۲۰۰۶‬ﻭ ‪ ۲۹‬ﺟﻮﻥ ‪ ۲۰۰۶‬ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻭ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﭼﺎﮐﺮﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ‬

‫ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﺳﻢ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪.‬‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻫﻤﻪ‬

‫ﺣﺎﻣﺪ ﺻﺒﻮﺭﻯ ‪۱۳۸۵/۸/۲۲‬‬

‫‪٣٣٧‬‬

‫‪ ۲‬ﺷﻬﺮﺍﻟﺒﻬﺎ ء ‪ ۱۶۳‬ﺑﺪﻳﻊ‪ ۲۲ ،‬ﻣﺎﺭﺱ ‪ ۲۰۰۶‬ﻣﻴﻼﺩﻯ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻘﻴﻢ ﺑﻼﺩ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‬

‫ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪،‬‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺣﻴﺎﻧﴼ ﻣﻄﻠﻊ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺭﺍﭘﺮﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﺮ ﻭﻳﮋﮤ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﻳﻦ‬

‫ﻳﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ »ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ« ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻟﻄﺎﻑ‬

‫ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻨﻈﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﻣﻠّﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻣﻌﺰﺯ ﻭ‬ ‫ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﺣﺎﺩ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ّ‬

‫ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺕ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ‬

‫ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤ ّﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﻭﺍﺋﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻣﺪﻧﻰ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﮕﻴﺮ ﺑﻠﻨﺪﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺪﺕ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻭ ّ‬ ‫ﺗﺤ ّﻮﻻﺕ ﺟﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ّ‬

‫ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﴼ ﺩﺭ‬ ‫ّ‬ ‫ﮐﺎﻫﺶ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۷۹‬ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺷﺪﺕ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ّ‬

‫ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ّ‬ ‫ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۰۰۳‬ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﻭﺗﻤﺠﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺗﻮﺟﻬﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻭ ّ‬ ‫ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻭ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺩﻭﺵ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫َ‬

‫ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺪﻧﻰ ِﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻮﺟﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﺣﺒﺴﻬﺎﻯ ﺑﻰ‬ ‫ﻋﻠّﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒّﺎ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٣٨‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺧﻴﺮ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺍﺣﺒّﺎ ﻭﺧﻴﻢ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻭﻟﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺗﻌﻄﻴﻞ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺗﻦ ﺩﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺮ ﻣﻨﻊ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻓﺮﺩﻯ ﺗﺴﻠﻴﻢ‬

‫ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻘ ّﺮﺭ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ‪» :‬ﺑﻪ ﮐﻠّﻰ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺣﻖ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻘﻮﻕ‬ ‫ﮐﻠّﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﺩ« ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ّ‬

‫ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻧﺎﻣﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺪﻧﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﻳﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍﻳﺠﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﻔﻆ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻔﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ‪ ،‬ﺍﺣﺒﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻭﺍﻗﻔﻨﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﴼ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺶ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻫﮥ‬ ‫ﺧﻄﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ّ‬

‫‪ ۱۹۸۰‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺕ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺗﺪﺍﺑﻴﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ‬

‫ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۹۱‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬

‫ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﻨﺸﻰ ﺷﻮﺭﺍ‪ ،‬ﺍﻣﻀﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺭﻫﺒﺮ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﻴّﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻣﮥ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﮐﺘﺒﺮ ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ﺳﺎﻝ ‪ ،۲۰۰۵‬ﮐﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺘﻨ ّﻔﺬ ﻃﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺩﻫﻬﺎ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﻭﻯ‬ ‫ﺣﻤﻼﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺪﺕ ﺷﺒﮑﮥ ﺭﺍﺩﻳﻮﻯ ﻣﻠّﻰ ﭘﺨﺶ ﻳﮏ ﺳﺮﻳﺎﻝ‬

‫ﻫﻔﺘﮕﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻥ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻫﻴﺎﮐﻞ ﻣﻘﺪﺳﮥ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺪﻓﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺨﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﮔﺰﺍﺭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ‬

‫ﺍﺣﺒﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳّﮥ ﺍﺻﻨﺎﻑ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻭ‬

‫ﺣﺮﻑ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﺮ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﻭﻟﺖ »ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ...‬ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺁﺯﺍﺭ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭﺗﺒﻌﻴﺾ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ‬

‫‪٣٣٩‬‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ«‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﺟﻤﻌﴼ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ‬

‫ﻧﻴّﺎﺕ ﻣﺮﺗﮑﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺳﻪ ﺩﻫﮥ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ‬

‫ﺩﺭﻏﻴﺎﺏ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﺎ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻭﺣﻴﮥ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺿﻮﺿﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ‬

‫ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻪ ﺻﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﺣﺪ ﻣﺎﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺗﻌﻬﺪ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺑﻰ ّ‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻻﺭﻳﺒﻴّﮥ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﻭ ّ‬ ‫ﮐﻤﺎﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‪ .‬ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺸ ّﻘﺎﺕ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ ﺣ ّﻘﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺳﻮﻯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﻮﻕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ‬

‫ﻭﺍﺭﺛﺎﻥ ﺻﺎﻟﺢ ﻧﻴﺎﮐﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ِ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺣ ّﻘﺸﺎﻥ ﻋ ِّﺰ‬ ‫ﻧﺰﻭﻝ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺿﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﻀﺎ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺷﮑﺎﻳﺖ‪،‬‬ ‫ﻣﻨﺰﻫﻪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ّ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ّ‬

‫ﺟﺰ ُﺷﮑﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻃﻦ ﺑﻼ‪ ،‬ﺟﺰ ﺭﺿﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ‪ ...‬ﮔﻮﻳﺎ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﺻﻄﺒﺎﺭﺷﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺩﺭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻓﻌﻠﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ‬

‫ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺸﻨّﺠﺎﺕ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻗﻮﺍﻯ ﻓ ّﻌﺎﻟﻪ ﺍﻯ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﮐﺮﮤ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻬﺎﺭ ﻧﺸﺪﻧﻰ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ‪ ،‬ﺗﺤ ّﺮﮎ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ‪» .‬ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﮤ‬ ‫ﺷﺮﺍﺭﺕ‪ ،‬ﻧﻈﻢ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﻃﻔﺎﻯ ﺷﻌﻠﮥ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻧﺪﺍﻯ‬

‫ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﻧﺠﺎﺕ« ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ‬

‫ﻭﻗﻒ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻋﺰﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻥ‬ ‫‪٣٤٠‬‬

‫ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﮥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺟﺰﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬

‫ﻭﻗﻒ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﻘﺸﮥ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﻤﻴﻤﻴّﺖ‪ ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ‬

‫ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ‬

‫ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻋﻼﻥ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻘﺸﮥ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ‬

‫ﺧﻼﻗﮥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺷﺮﻳﻒ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻯ ّ‬

‫ﻋﺰﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺗﺶ« ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫ﺑﺴﺘﻦ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪،‬‬ ‫ّ‬ ‫ﺗﻤﺪﻧﻰ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ » ّ‬ ‫»ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ« ﻃﺎﻟﻊ ﺷﺪ‪:‬‬

‫ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﻠﻴﻠﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ‬

‫ﺣﻤﻴﺪﮤ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ‪ .‬ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻄﺎﻧﺖ ﻭ‬ ‫ﺫﮐﺎﻭﺕ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﺟﻠﻴﻠﻪ ﻣﻐﺒﻮﻁ ﻋﻤﻮﻡ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ‪.‬‬

‫ﻭﺿﻊ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﺳﻒ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﺿﻌﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ‬

‫ﻣﺼﻤﻢ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻭ ﺟﻼﻝ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ‪،‬‬ ‫ّ‬ ‫ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺩﺍﻣﻪ‬ ‫ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻧﻔﻴﺲ ﺁﻥ ﻣﻠﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻳﺎﺑﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺮ ﺁﻥ‬

‫ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ‪ :‬ﺩﺳﺎﺋﺲ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﺤﻮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬

‫ﻣﻰ ﺍﻧﮕﺎﺭﻧﺪ ﻗﻄﻌﻴّﴼ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ‬ ‫ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺤﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ »ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﺘﻴﻦ« ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻏﻠﻴﻈﮥ‬ ‫ﻣﺤﻴﻄﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭﻻﺩﺗﺶ ﺭﺍ ﺿﺎﻳﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻭﻗﺖ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ‪» ،‬ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻨﺘﻬﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺪﺕ ﺟﺰﺋﻴّﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻨﻘﻀﻰ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺳﺮﻣﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺑﻪ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫‪٣٤١‬‬

‫‪ ۶‬ﺷﻬﺮﺍﻟﺮﺣﻤﺔ ‪۱۶۳‬‬

‫‪ ۲۹‬ﺟﻮﻥ ‪۲۰۰۶‬‬

‫ﺍﻯ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ‪،‬‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻌﻒ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻘﺸﮥ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮥ ﺟﺪﻳﺪ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭﺍﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﮐﺎﻧﻮﻧﺸﻦ ﻫﺎﻯ ﻣﻠﻰ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﻋﺰﻡ ﺟﺰﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻳﺪﺧﻠﻮﻥ ﻓﻰ ﺩﻳﻦ ﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺍﻓﻮﺍﺟﴼ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺸﺮﺩﮤ ﺭﺷﺪ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ‪ ۱۵۰۰‬ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ‬

‫ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﺣﺎﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﮋﺩﮤ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟ ّﻮﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﺎﺕ ﮐﻤﮑﻰ ﻣﺆﺛّﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺻﻠﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍ ﻳﻂ ﺻﻌﺐ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻓﻌﻠﻰ‪ ،‬ﺳﺮﻣﺸﻘﻰ ﺍﺯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ‪،‬‬

‫ﻣﻨﺒﻌﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺸ ّﻮﻗﻰ ﻣﺆﺛّﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻗﺼﻰ ﻧﻘﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ‬

‫ﻣﺼﻤﻢ ﺗﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ‬ ‫ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ّ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﻨﺒﻌﺜﻪ ﺍﺯ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭘﺮ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ‬

‫ﻄﺐ ﺍﻟ َﺒﺤ ِﺮ َﻭ َﻳ ُﻘﻮﻝُ ِﺍﻧّﻰ ُﻣﺤﻴﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟَﻤﻴﻦ« ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ »ﻟَﻮ َﻳﺴ َﺘ ُﺮ َ‬ ‫ﻈﻬ ُﺮ ﻣِ ﻦ ُﻗ ِ‬ ‫ﻭﻥ ﺍﻟﻨ‪‬ﻮﺭ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒ ّﺮ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻳ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﻴّﺎﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ‪ ،‬ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ِ ﻭﻋﺪﮤ‬ ‫ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﻈﻬﺮ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺠﻮ ُﻩ ِﺑ َﺎ ِ‬ ‫ﻴﻀﺎء‬ ‫ﻮﻑ َﺗ ُﺸ ‪‬ﻖ َﻳ ُﺪﺍﻟ َﺒ‬ ‫‪َ ...‬ﻭ َﺍ ‪‬ﻣﺎ‬ ‫ﻳﺪﻯ ‪‬‬ ‫ﺠﺎﺏ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﻈ ُﻨﻮﻥ َﻭﺍ َ‬ ‫ﻭﻫﺎﻡ َﺳ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺠ ُﺒﻮﻧﻰ ِﺑ ِﺤ ِ‬ ‫ﺍﻻﻥ َﺣ ‪‬‬ ‫ﻼﻡ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻧ َﺴ ُ‬ ‫ﻻ ِ‬ ‫ﺍﻟﻈ ِ‬ ‫ُ‬ ‫َﺟﻴﺒﴼ ﻟ ِ‬ ‫ﺍﻟﺪﻟﻤﺎِء َﻭ َﻳﻔ َﺘ ُﺢ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َِﻤﺪﻳ َﻨﺘِﻪِ ﺑﺎﺑﴼ ِﺭﺗﺎﺟﴼ َﻳﻮ َﻣ ٍ‬ ‫ُﻮﻥ ﻣﺎ‬ ‫ِﻬﺬﻩِ ﺍﻟﻠ‪‬ﻴ َﻠﺔِ ‪‬‬ ‫ﺎﺱ َﺍﻓﻮﺍﺟﴼ َﻭ َﻳ ُﻘﻮﻟ َ‬ ‫ﺪﺧﻠ َ‬ ‫ﻓﺒﻬﺎ ﺍﻟﻨّ ُ‬ ‫ﺌﺬ َﻳ ُ‬ ‫ُﻮﻥ َ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻟﻐﺎﻳﺎﺕ ﻣﺎ َﺑﺪﺍ ﻓِﻰ ﺍﻟ َﺒ‬ ‫ﺪﺍﻳﺎﺕ‪.‬‬ ‫ﻈﻬ َﺮ ﻓِﻰ‬ ‫ﻤﺎﺕ ﻣِ ﻦ َﻗ ُ‬ ‫َﺘﻪ ﺍﻟﻼ‪ُ ِٔ‬‬ ‫ﻗﺎﻟ ُ‬ ‫ﺒﻞ ِﻟ َﻴ َ‬

‫ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻧﻰ‪ ،‬ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﻣﮕﺮ‬

‫ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ِﺁﻥ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺍﺑﺘﻼ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﺍﺟﺮﺵ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻭ‬

‫ﺴﺎﺏ‪ .‬ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻨﺒﻌﺜﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺮﺍﻕ‬ ‫ﻣﺤﺘﻮﻡ‪ِ .‬ﺍﻧﻤﺎ ﻳﻮﻓ‬ ‫ﺍﻟﺼﺎ ِﺑ ُﺮ َ‬ ‫ﻭﻥ َﺍﺟ َﺮ ُﻫﻢ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ ِﺣ ٍ‬ ‫ِّﻰ ّ‬ ‫‪َ َُ ‬‬ ‫ﻣﻄﻬﺮﮤ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﺎﻃﺒﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ‬ ‫ﺩﻣﺎِء‬ ‫ّ‬ ‫‪٣٤٢‬‬

‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‪.‬‬

‫ِﮏ ُﻳ َﺒﺪِّ ﻝُ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﻣﺒﺎﺭﮎ »‪...‬ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮥ ُﺩﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺒﺎﺡ َﮐﺬﻟ َ‬ ‫ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺎ َﻳﺸﺎء َﻭ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻋﻠﻰ ُﮐﻞِّ َﺷﻰٍء َﻗﺪﻳﺮ‪«...‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺳﻨﻮﺍﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﺱ ﺑﺮ ﮐﺮﺳﻰ ﻭﻻﻳﺖ‪ ،‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺮﮐﺰﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪:‬‬

‫ﺍﺳﺘﺨﻼﺹ ﺍﻳﻦ ِﻓﺌّﮥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻭ ﭼﻨﮓ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ‪ ،‬ﺿﻮﺿﺎء ﻭ‬

‫ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺭﺧﺎ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ‬

‫ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﺣﻘﺪ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﻼﻃﻢ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻼ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ‬ ‫ﺣﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﻰ‬ ‫ﺤﻦ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﺍﺯ ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ّ‬ ‫ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣِ َ‬

‫ﻣﺘﺮ ّﺩﺩ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﻌﺎﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﻣﻴﻘﺎﺕ ﺟﻠﻮﮤ ﻣﻮﻋﻮﺩﮤ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺧﻴﺮﮤ ﻓﻮﺯ ﻭ‬

‫ﻋﺰﻡ‬ ‫ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ‪ ،‬ﻻﺯﻡ ﻭ ِ‬ ‫ﻧﺼﺮﺕ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﺖ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮤ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻬﻴّﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ِ‬ ‫ﺭﺍﺳﺦ‪ ،‬ﻭﺍﺟﺐ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﻃﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﻯ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ِ‬ ‫ﻼ‪.‬‬ ‫ِﺴﻨ‪‬ﺔِ ﺍﻪﻠﻟِ َﺗﺒﺪﻳ ً‬ ‫ﻫﺬﻩِ ُﺳﻨ‪ُ ‬ﺔ ﺍﻪﻠﻟ َﻭ ﻟَﻦ َﺗ ِﺠ َﺪ ﻟ ُ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﺷﮥ ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻇﻔﺮ ﻗﻮﺍﻯ‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﻣﺴﺘﻤ ّﺮ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺷﺪﺕ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺍﻏﻠﺐ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۲۷‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۵‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۰۰۶‬ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﭼﺎﺭ ﭼﻮﺏ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺩﺧﻮﻝ ﺍﻓﻮﺍﺝ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۵۷‬ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ‬

‫ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﮔﺎﻣﻰ‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺭﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﺼﺮ ﺗﻔﮑﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﺎﮐﻦ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ‬

‫ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻋﻼﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻣﻰ ‪ ،۲۰۰۶‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭﮐﺸﻮﺭ ﻣﺼﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ‬

‫ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ‬ ‫‪٣٤٣‬‬

‫ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﻔﺘﮕﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﺍﻫﻞ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﺁﺷﻨﺎ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﻔﮑﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻴﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻋﻠﻨﻰ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺬ ﮐﺎﺭﺕ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺟﺮﺍﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺖ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﺼﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﮐﻠﻤﺔﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻟﻤﻈﻠﻮﻣﻴﺘﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫‪...‬ﻭ ﺍﺯ ﻏﺮﺍﺋﺐ ﻭﻗﻮﻋﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺻﻮﻥ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻫﺠﻮﻡ‬

‫ﺍﻋﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺤﻦ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺯﺟﺎﺝ ِﺁﻥ ﺳﺮﺍﺝ‪ ،‬ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺳﻼﻣﺖ ﺁﻥ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺷﺪﺕ‬ ‫ﺍﻣﻮﺍﺝ‪...‬‬

‫ﭘﺲ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻣﻀﺎﻋﻔﮥ‬

‫ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﻓﻊ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻫﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﻘﺎﺕ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺭﺧﺎ ﺑﺮ‬

‫ﻭﺟﻪ ﺍﺣﺒﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻳﺎﺭﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺗﺄﻣﻞ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻬﴼ ﺍﻟﻰ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﮑﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ّ‬ ‫ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻋﻠﻨﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭﻧﺪ — ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺗﺎ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺗﺎ ﺍﺷﺎﻋﮥ ﮐﺬﺏ ﻭ‬ ‫ﺍﻓﺘﺮﺍ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺍﺧﺬ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ‬ ‫— ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻳﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻭﻃﻦ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ِ‬ ‫ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺗﻀﻌﻴﻴﻒ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻫﺎ‬ ‫ﺯﻋﻢ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﻞ‬

‫ﻣﺘﻤﺴﮑﻨﺪ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺟﺴﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‬ ‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺼﻤﻢ ﺗﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺩ‬ ‫ّ‬

‫ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺤﻦ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻮﺍﺕ‬

‫ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ‬ ‫‪٣٤٤‬‬

‫ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺮﺩﻥ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﺮ ّﻗﻴﺎﺕ ﻭ ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺗﮑﻮﻳﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ‬

‫ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ‪ ،‬ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﭼﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮﻯ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ‬

‫ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ‪،‬‬

‫ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﻻﺯﻣﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮ‬

‫ﺑﻪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﮔﺎﻫﻴﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪﻯ ﭘﻴﺶ‬

‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺭﺳﻤﻰ ِ ﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ‬ ‫ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﺪ ﻣﻨﺤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴّﺘﻰ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ‬

‫ﺍﺣﺒّﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ‬

‫ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻠﮑﺘﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺣﺒّﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮ ﻣﻬﻢ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻪ ﺍﺯ‬

‫ﺗﺨﻄﻰ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﮐﻮﺷﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺻﺘﻰ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﺷﺨﺼﻰ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻴﻨﺶ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ‬ ‫ﻣﺆﺳﺴﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺧﻄﻴﺮ ﻗﻴﺎﻡ‬ ‫ّ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ‬

‫ﺍﻫﻤﻴّﺖ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬

‫ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﺍﻣﺮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ...‬ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻏﻴﺒﻴﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﻣﺒﻠّﻐﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺪ‬ ‫ﺑﮑﻠّﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﮔﺮ ِﺟﻬﺎﺭﴽ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ ﺧﻔﻴّﴼ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ‬ ‫ﺣﺼﻮﻝ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ‪ ...‬ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮔﺮﻣﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ‬

‫ﮐﻠﻰ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﮐﻠﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﺩ‪...‬‬

‫‪٣٤٥‬‬

‫ﭘﺲ ﺍﻯ ﺣﺎﻣﻼﻥ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺍﺣﺎﻃﻪ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺍﺯ ُﺟﻨﺪ ﻭﻓﺎﻳﺶ ﻣﺤﺴﻮﺏ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺒﻞ‬

‫ﻣﺘﻤﺴﮏ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮﺵ ﻣﻔﺘﺨﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﺩﺍء ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺶ ﻣﻠﺒّﺲ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ‬ ‫ﻣﻴﺜﺎﻗﺶ‬ ‫ّ‬

‫ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮﺵ ﺳﺎﻋﻰ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﮔﺮﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻟﺒﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ‬ ‫ﺑﺮﻭﻣﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎﺯﻳﺪ‬

‫ﺧﻂ ﺟﻠﻰ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ‬ ‫ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺑﺎ ّ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻤﺘﺤﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻗﻠﺒﻴﮥ‬ ‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪ ﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺎﺏ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﺶ ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﻴّﺖ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺗﺤﻴّﺎﺕ‪ ،‬ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫‪٣٤٦‬‬

‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎ ﻭ ﻣﺂﺧﺬ‬ ‫‪١‬‬

‫ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻘﺮﻩ‪) ۲۸۲ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﻮﺯﺩ(‬

‫‪٢‬‬

‫ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ‬

‫‪٣‬‬

‫ﺧﻂ ﺳﻮﻡ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۳۸۰‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬

‫‪٤‬‬

‫ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪۳۵۱‬‬

‫‪٥‬‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﺹ‪۲۶۰‬‬

‫‪ ٦‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬ ‫‪٧‬‬

‫ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ﺹ ‪۱۵‬‬

‫‪٨‬‬

‫ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺹ ‪۴۲۷‬‬

‫‪٩‬‬

‫ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۶‬ﺹ ‪۲۴۴‬‬

‫‪ ١٠‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪»:‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ«‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۴۵۱-۴۵۷:‬ﻭ‪۴۶۹-۴۷۵‬؛ »ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ«‪ ،‬ﺝ‪ ۳‬؛‬ ‫»ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ«‪ ،‬ﺻﺺ ‪۳۳۳-۳۳۷‬؛ ﻭ‪...‬‬ ‫‪ ١١‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ ‪۱۰۶‬‬ ‫‪ ١٢‬ﺳﻮﺭﻩ ﻧﺴﺎء‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ‪۸۱-۸۲‬‬ ‫‪ /. ١٣‬ﺳﻮﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ‪(۵۳،‬‬ ‫‪ ١٤‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ »ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،«...‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ ‪ ،‬ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻧﻜﺘﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ ﺻﺺ ‪ ، ۲۹-۳۱ :‬ﺫﻛﺮﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‬ ‫‪ ١٥‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ‬

‫‪ ١٦‬ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺎﺏ‪ :‬ﺻﻔﺤﻪ ﺁﺭﺍﻳﻰ‪ :‬ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻃﻼﻉ )ﺭﺿﻮﺍﻥ(‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﻭ ﺻﺤﺎﻓﻰ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﻓﻴﻠﻢ ﻭﺯﻧﻴﻚ‪ :‬ﻟﻴﺘﻮﮔﺮﺍﻓﻰ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺗﻴﺮﺍﮊ‬ ‫‪ ،۳۰۰۰:‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺪﺍﻥ‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﺷﮑﺮﻳﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۲۹۰۵‬ﮐﺪ ﭘﺴﺘﻰ ‪ ،۶۵۱۷۵ -۴۱۵۶‬ﻗﻴﻤﺖ ‪ ۶۷۰۰‬ﺭﻳﺎﻝ‪۱۰۵ ،‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﺑﺮﮔﮥ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ‪.‬‬ ‫‪ ١٧‬ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻌﺪﻯ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬ ‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ »ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ« ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٤٧‬‬

‫‪ ١٨‬ﻣﺂﺧﺬ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ‪ :‬ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﻼﻣﻪ ﻣﻮﺳﻮﻯ)؟(‪ ،‬ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺭﻩ)ﻧﺎﻡ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺍﺳﺖ(‪ ،‬ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺻﺒﺤﻰ)ﻓﻀﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺘﺪﻯ(‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻣﻰ‪ .‬ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ‬ ‫ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‪ :‬ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ‪ ،‬ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ‪ ،‬ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻋﺪﻟﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻟﮥ‬ ‫ﺷﺨﺼﻰ ﺳﻴﺎﺡ‪ ،‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ‪ ،‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪) .‬ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۱۳۸-۱۳۹‬‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﻤﮥ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﻼ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ‪ ،‬ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺶ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ‬ ‫ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻻﺯﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٩‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۱۳۷۷/۷/۷‬ﺑﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۵۰۰‬ﺧﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ‬ ‫ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۶۶‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺛﻤﺮﮤ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ‪،‬‬ ‫‪ ٢٠‬ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺘﺸ ّﺮ ِﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻋﻤﺪﴽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ‬

‫ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﮥ ﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫ﻻ »ﻛﺲ ﻧﺰﻧﺪ ﺑﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻰ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ« ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺛﺮ ﺯﻧﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﭘﻮﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﺮﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻼﻳﺎﻯ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻭ ً‬

‫ﭘﻴﺶ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﭘﺮ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻻﻏﻴﺮ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺠﻔﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﻤﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺒﻮﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢١‬ﻣﺘﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٢‬ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﭘﻴﻜﺎﻥ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪)۱۳۸۰ ،‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ‪،(۱۳۸۱‬‬ ‫‪ ۴۰۴‬ﺻﻔﺤﻪ)ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ‪ ،‬ﺣﺠﻢ ‪ ۴۰۴‬ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﺘﺎﺏ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ‪ ۳۰۰‬ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ(‪ ،‬ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻓﻴﭙﺎ‪ -۱ :‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺮﻥ‪۵ -۱۴‬ﻡ‪ ۸۵۴ ،‬ﻯ‪ ۳/۶۲ ،PIR ۸۰۷۵/‬ﻓﺎ ‪،۸‬‬ ‫‪ ،۱۳۸۰‬ﻡ ‪ /۹۸۶‬ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ‪ /‬ﻃﺮﺍﺡ ﺟﻠﺪ‪ :‬ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻧﻮﺭﻭﻧﻰ‪ /‬ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﭖ)ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ‪،۲۰۰۰:(۱۳۸۱‬‬ ‫ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ‪ /‬ﻣﺮﻛﺰ ﭘﺨﺶ‪ :‬ﻣﺆﺳﺴﻪ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ‪ /‬ﺗﻠﻔﻦ ﻭ ﺩﻭﺭﻧﮕﺎﺭ‪،۸۷۷۲۲۶۷ ،۸۷۹۴۲۱۸ ،۸۷۹۴۲۱۹‬‬ ‫‪ /۸۷۷۲۰۲۹‬ﻭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۳۰۰‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪» :‬ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺯﻳﺮ ﻣﻜﺎﺗﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ :‬ﻫﻤﺪﺍﻥ‪،‬‬ ‫ﺻﻨﺪﻭﻕ ﭘﺴﺘﻰ ‪.«۶۵۱۳۶-۷۱۴۸‬‬ ‫‪ ٢٣‬ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ)ﻉ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻭﻋﻮﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺹ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻰ‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻋﺪﺍ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ) ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺟﻠﺪ‪ ،۱۳‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺳﻮﻡ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ‪.(۱۳۵۸‬‬

‫‪٣٤٨‬‬

‫‪ ٢٤‬ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ )ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ(‪ ،‬ﺍﺯ ﻉ‪.‬ﺑﺎﻗﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺍﺳﻔﻨﺪ ‪ ،۱۳۶۲‬ﺻﺺ‪۹۶:‬‬

‫ﻭ ‪.۲۰۳‬‬

‫‪ ٢٥‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺄﺧﺬ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۲۸‬ﻭ ‪.۱۹۴‬‬ ‫‪ ٢٦‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۹۱‬‬ ‫‪ ٢٧‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻛﻤﻴﺘﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ‬ ‫ﺩﺭ ﮊﻧﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪۱۶۷۷۶‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۱۳۶۱/۵/۲‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ‪ ۲۰۰۰‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻬﺪ ﺍﻋﻠﻰ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۱۳۸‬ﺑﺪﻳﻊ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪«...‬؛ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺻﺺ‪،۶۵ -۶۹ ،۵۳-۶۲ ،۵۲ ،۵۰،۴۴ ،۳۹ ،۳۴ ،۱۷ ،۸-۱۴:‬‬ ‫‪۱۳۸ ،۲۰۸ ،۲۲۸ ،۲۴۳ ،۶۴ ،۹۰-۱۰۰‬؛ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۴‬ﺻﺺ‪۷۹‬ﻭ ‪ .۲۰۱‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٩‬ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻟﺠﻨﮥ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ‪ ،‬ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ۱۴۱ ،‬ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ،۲۹‬ﺹ ‪ .۵۴‬ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ‪ ۴‬ﺭﻭﺣﻰ‪،‬‬ ‫ﺹ ‪ .۸۶‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻋﺮﺑﻰ‪ :‬ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٣٠‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٣١‬ﺍﻻﺗﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺟﻠﺪ‪ ،۲‬ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺳﻴﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۲۴۹-۲۵۱‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺷﻌﺮ‪ :‬ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺑﺴﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺴﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺁﺗﺶ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺵ ﻫﺴﺖ ﻧﻤﻰ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﻋﻮﺩ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ‬ ‫ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٢‬ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۱‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٣٣‬ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء َﺟ ‪‬ﻞ َﺛﻨﺎ‪ُ ‬ﻪ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ‪۳۲۵:‬ﻭ ‪.۳۴۶‬‬ ‫‪٣٤‬‬ ‫ﻼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺩﻟﺨﻮﺍﻫﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺑﻴﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﻋﻴﻨﴼ ﺫﻛﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻧﺎﻛﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﺩﺭﺱ ﻭ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻌﺬﺭﺕ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ‪.‬‬ ‫‪ ٣٥‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺹ‪ ۲۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ‪ ،‬ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﺎﻟﺐ ﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‬

‫‪٣٤٩‬‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻧﻮﻋﻰ ﻧﺸﺎﻧﻪ َﺭﻭﻯ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ -‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ -‬ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺹ ‪ ۲۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٣٦‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻯ ﻓﻜﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺨﻴﻠﻪ ﺍﺳﺖ‬

‫ﺪﺭ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻛﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ‪ ۵۰‬ﺩﺭﺻﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺻﺤﺖ ﻳﻘﻴﻨﻰ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻨﻄﻘﻴﻮﻥ ﻭ ﻓﻼﺳﻔﻪ‪ ،‬ﻣﻴﺰﺍﻥ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﻳﻘﻴﻨﻰ ُﻣ َ‬

‫ﻋﻘﻠﻰ ﺑﺴﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﻈﻔﺮ(‪ .‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻩ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺍﺗﻮﻣﺎﺗﻴﻚ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺰﻭﻡ ﻓﺸﺎﺭ‬

‫ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﻭﺭﻭﺩﻳﺶ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻓﺮﺍﺥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ‬ ‫ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻠﻂ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻫﺮ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ‪ ،‬ﭼﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻠﻂ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻭﺭﻭﺩ‬ ‫ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﻟﻮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻛﺎﻓﻰ‪ ،‬ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﻪ ﻗﻮﮤ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺗﻪ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮔﻬﮕﺎﻫﻰ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﺖ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﻪ‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﮔﻴﺠﻰ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻫﺎﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ‬ ‫ﺁﻧﺎﻧﻴﻜﻪ ﻧﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ‪ ،‬ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻛﺜﻴﺮ ﻭ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ‬ ‫ﮔﻴﺠﻰ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻠﻂ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ‬ ‫ﺭﻭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ُﺍﻣﺘﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﻭ‬ ‫ﻣﺘﻮﻫﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺯﻳﺎﺩ ﺍﻟﻘﺎء ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻄﻼﻥ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻴﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺑﺸﺮﻯ‬

‫ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻟﻘﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺑﻄﻼﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺫﻫﺎﻥ َﻭﻫﻢ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ‬

‫ﻜﻤﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ِﺣ َ‬ ‫ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﻣﻄﺮﺡ‬

‫ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﭼﻪ ﺍﺛﺮ ﺳﻮﺋﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻰ ﻧﻔﺲ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭﺳﺘﻴﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪:‬‬

‫ﺍﻟﻈ ِﻦ ِﺍ ْﺗ ٌﻢ«) ﺣﺠﺮﺍﺕ‪ .۱۲ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺩﻭﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﮔﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﻥ ﻫﺎ‬ ‫ﺾ ‪‬‬ ‫ﻦ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﻈ ِﻦ ِﺍ ‪‬ﻥ َﺑ ْﻌ َ‬ ‫» ِﺍ ْﺟ َﺘ ِﻨ ُﺒﻮﺍ َﻛﺜﻴﺮﴽ ﻣِ َ‬ ‫ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺎء ﻭ‬ ‫ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٧‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻟﻄﻔﴼ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٣٨‬ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﻣﺤﺎﻝ ﻫﻤﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻟﻔﻆ ﺟﻌﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬ ‫ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻌﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻢ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ‬ ‫ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﺎﻋﻞ ﺗﻠﻘﻰ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪٣٥٠‬‬

‫‪ ٣٩‬ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺹ ‪.۲۸۳‬‬ ‫‪ ٤٠‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۱۱- ۳۱۲‬‬ ‫‪ ٤١‬ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺹ‪.۳۴۹-۳۵۱ :‬‬ ‫‪ ٤٢‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۳۵۹-۳۶۰:‬ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ :‬ﻳﻜﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﻣﺘّﻘﻰ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻭﺱ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺎﺭﻩ‬

‫ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺩﺳﺘﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﺳﺎﻟﻮﺱ ﻭ ﺭﻳﺎ‪ .‬ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﺻﻒ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ)ﻉ( ﺩﺭ ﺧﻄﺒﮥ َﻫ ّﻤﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻭ ﻣﺴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺩﺳﺘﮥ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻳﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‬

‫»ﺳﻴﺎﺣﺖ ﺷﺮﻕ‪ ،‬ﺯﻧﺪﮔﻴﻨﺎﻣﮥ ﺁﻗﺎ ﻧﺠﻔﻰ ﻗﻮﭼﺎﻧﻰ« ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﺣﺪﻳﺚ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ﺳﻨﻪ ‪۱۳۷۵‬ﻩ‪.‬ﺵ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﺹ‪ ۲۰۰ ،۱۹۶ ،۱۷۱ ،۱۶۸ ،۱۶۵ ،۱۲۲ ،۱۱۷ ،۱۱۴ :‬ﺗﺎ ‪ ۳۰۱ ،۲۳۴‬ﺗﺎ ‪،۱۹۵ ،۳۵۵ ،۳۵۲ ،۳۵۳ ،۳۳۸ ،۳۳۶‬‬ ‫‪)...،۱۰۶ ،۲۲۱ ،۲۲۰‬ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﻮﻳﺎﺳﺖ‪» :‬ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﻠﻢ ﻣﻰ ﺁﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ‪ ...‬ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻤﺎﻳﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﺰﻳﻨﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺭﺃﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﻜﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺼﺮﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻢ‪ ) «.‬ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ‬ ‫ﻇﻬ َﺮ ﻳﻮ ُﻡ ﺍﻟْﻤﻴﻌﺎﺩ« ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬ ‫ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ‪ .(۳۲۲‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ » َﻗﺪ َ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ‪ ،‬ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺭﺍﺷﺪﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻭﺱ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬

‫ﻧﺠﻢ ِ َﺳﻤﺎِء ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩِ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ؛ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻻﺯﻡ‪ «...‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺍ ّﻣﺎﺭﻩ َﻣﺼﻮﻥ ﻭ َﻣﺤﻔﻮﻅ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ َﺍ ُ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻰ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩِ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﻪ »ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ« ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﮎ ﺁﻥ ﻭ ّ‬

‫ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ َﻣ َﺪﻧﻴّ ِ‬ ‫ﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪۲۰۰۳‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻣﺆ ّﮐﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤٣‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪.‬‬ ‫‪ ٤٤‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻘﺮﻩ‪.۱۱۲ ،‬‬ ‫‪ ٤٥‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﻳﺲ‪.۲۹ ،‬‬

‫‪ ٤٦‬ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻛﺘﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﺸﺮ ﻧﻴﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﻪ‬ ‫ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻣﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﺣﺎﻭﻯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻛﻨﺎﻳﺎﺗﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻏﻴﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻪ ﺭﺷﺘﮥ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ‪ ،‬ﺩﻭ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺯ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﺴﺄﻟﮥ ﻏﺮﺍﻧﻴﻖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺟﻠﺪ ‪ ۱‬ﺻﺺ‪ ۳۸۳‬ﻭ ‪(۴۳۸‬‬

‫‪٣٥١‬‬

‫‪ ٤٧‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺝ ‪ ،۵‬ﺻﺺ ‪.۱۷۱-۱۷۲‬‬ ‫‪٤٨‬‬

‫ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﮤ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺟﺰﻭﻩ ﺣﺎﻭﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ ٤٩‬ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ‬ ‫ﺁﻥ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٥٠‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٥١‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺻﻮﺗﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ«‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﻘﺮﻳﺮﺍﺕ ﺷﻬﻴﺪ‬ ‫ﻣﺠﻴﺪ ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻴﻤﺮﺍﺩ ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ‪.‬‬ ‫‪ ٥٢‬ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﺣﻤﺪ)ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﺩﻻﻳﻞ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﺎﻥ(‪.‬‬ ‫‪ ٥٣‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ ﺳﻮﻡ‪ ،‬ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٥٤‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺒﻬﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻃﺮﺡ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ‪ ،۳‬ﺹ ‪.(۱۰۵‬‬ ‫‪ ٥٥‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﻮﺍﻩ ﻧﺎﺱ ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺣﻜﻢ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ » َﻳ ِ‬ ‫ﻛﺎﻥ َﻗ ْﺒﻠ َُﻪ َﻛﻤﺎ َﻫ َﺪ َﻡ َﺭ ُﺳﻮﻝُ ﺍﻪﻠﻟِ َﺍ ْﻣ َﺮ ﺍﻟْﺠﺎﻫِ ﻠﻴﻪ« ) ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻬﺪ ُﻡ ﻣﺎ َ‬

‫ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻣﺮ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩ(‪ ،‬ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺣﻜﻢ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ‬ ‫ﻛﺘﺒﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻋﺮﺏ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ(‪ ،‬ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﻯ ﻫﺮﺯ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻧﮥ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﻃﺎﻫﺮﻳﻦ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﻪ‬

‫ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻧﺒﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻭﻻﻳﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ)ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﺧﺎﺻﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﻌﺠﺰﺁﺳﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺍﺛﺮ ﻣﺨﺘﺺ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺒﻮﺕ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻘﺮﻩ‪ ،‬ﻛﻮﺛﺮ‪ ،‬ﻳﻮﺳﻒ‪ ،‬ﻭ ﻭﺍﻟﻌﺼﺮ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﺎﻓﺘﻪ(‪.‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﻫﺪﻡ« ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻔﺲ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪ ۱۸۷‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺩﺭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﻭﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻻﺑﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ »ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﺍﺭﺽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫ ِﺮ ُﻛﻠﻴﻪ ﻟﻐﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ« ) ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪ .(۱۸۷‬ﻭ‬

‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻜﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ‬

‫ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﻟﻮ ﻛﺘﺐ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ :‬ﻧ َﻘ ْﺪ‬ ‫ﻜ ْﻢ ﻣﺎ ُﻧ ِّﺰﻝَ ﻓﻰ ﺍﻟ َْﺒ ِ‬ ‫ﻜ ْﻢ‪«...‬‬ ‫ُﻮﻡ ﻣﺎ ﻳ ْﻨ َﻔ ُﻌ ُ‬ ‫ﺤﻮِ ﺍ ْﻟ ُ‬ ‫َﻋ َﻔﺎﺍﻪﻠﻟُ َﻋ ْﻨ ُ‬ ‫ﻦ َﻣ ْ‬ ‫ﻴﺎﻥ ﻣِ ْ‬ ‫ﻜ ُﺘ ِﺐ َﻭ َﺍﺫِ ﻧّﺎ ُﻛ ْﻢ ِﺑ َﺎ ْﻥ َﺗ ْﻘ َﺮ‪‬ﻮﺍ ﻣِ َ‬ ‫ﻦ ﺍ ْﻟ ُﻌﻠ ِ‬

‫‪٣٥٢‬‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻓﻀﻼﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﻔﺼﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ؛ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٥٦‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻛﻞ ﻛﺘﺎﺏ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪٥٧‬‬ ‫ﻻ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﺍﺭﺩ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻧﻴﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻃﺒﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺁﺷﻜﺎﺭﻯ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺁﺩﺭﺱ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻮﺭﺥ ﺷﻨﺒﻪ ‪ ۱۲‬ﺁﺫﺭ ‪ ،۱۳۸۴‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۷۶۴۷‬ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ِ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﮑﺘﮥ ﻫﻔﺘﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٥٨‬ﺳﻮﺭﮤ ﺣﺪﻳﺪ‪ .۱۵ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺁﻳﺎ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻭﻗﺖ ﻣﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﺮﺳﺪ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﻖ ﻭ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﭘﺲ ﺩﺭﺍﺯ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺲ ﺳﺨﺖ ﺷﺪ ﺩﻟﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺎﺳﻘﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪٥٩‬‬

‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻏﻴﺮ‬

‫ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ )‪ (NGO‬ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻣﺎﺭﺱ ‪ ۱۹۴۸‬ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ ۲۶‬ﻣﺎﻩ ﻣﻰ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۹۷۰‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺳﻤﺖ ﻣﺸﻮﺭﺗﻰ ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﻣﻠﻞ )‪ (ECOSOC‬ﺩﺭ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۷۴‬ﺭﺳﻤﴼ ﻋﻀﻮ ﻭﺍﺑﺴﺘﮥ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ)‪ (UNEP‬ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۷۶‬ﻋﻀﻮ‬ ‫ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻳﻮﻧﻴﺴﻒ) ‪ (UNICEF‬ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮﺁﻧﻜﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻒ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۴۷‬؛ ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۴۷‬؛‬

‫ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۴۸‬؛ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬ ‫‪۱۹۴۹‬؛ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﺍﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۵۵‬؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۹۵‬؛ ﻭ‪...‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﻌﻘﺪﮤ ﺫﻳﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ‬

‫ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﻳﻠﻨﺪ )‪۱۹۹۰‬ﻡ(؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ )‪(۱۹۹۰‬؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ‬

‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺭﻳﻮﺩﻭﮊﺍﻧﻴﺮﻭ )‪(۱۹۹۲‬؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻭﻳﻦ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ )‪(۱۹۹۳‬؛‬

‫ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ )‪(۱۹۹۴‬؛ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﺭ ﻛﭙﻨﻬﺎﮒ )‪(۱۹۹۵‬؛ ﻭ‬

‫ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻜﻦ )‪(۱۹۹۵‬؛ ﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ‪ NGO‬ﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ‬

‫ﺟﺸﻦ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۰۰۰‬ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺍﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ‪ NGO‬ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺟﻨﺎﺏ ﺗﻜﺴﺘﻪ ﺁﻫﺪﺭﻭﻡ ﻛﻪ ﺳﻤﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﻣﺠﻤﻊ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻃﻰ ﻳﻚ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺳﺮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫)ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻓﻨﺎﻳﻴﺎﻥ‪ .‬ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ‬

‫ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﻠﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺸﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ )ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ(‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﺧﺒﺮﻯ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪news.persian-‬‬

‫‪bahai33.org‬‬

‫‪٣٥٣‬‬

‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺁﺩﺭﺱ‪ reference.persian-bahai33.org :‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ‬ ‫ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻠﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﺪﴽ ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺰﺩ‬ ‫ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٦٠‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺫﻳﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ :‬ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻻﺛﺎﺭ ﺩﺭ ‪ ۲‬ﺟﻠﺪ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﻣﺠﻠّﺪﺍﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ‬

‫ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻠﺪ؛ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺍﺕ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻏﺮﺏ‪ ،‬ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺫﻛﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺎﺩﻡ؛ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻭﻳﻠﻴﺎﻡ ﻫﺎﭼﺮ ﻭ ﺩﺍﮔﻼﺱ ﻣﺎﺭﺗﻴﻦ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺥ ﻧﻮﺭﻭﺯ ‪ ۱۵۸‬ﺑﺪﻳﻊ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺳﺎﻳﺖ‬

‫ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۵۹‬ﻓﻮﻕ؛ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺳﺎﻳﺖ ﺧﺒﺮﻯ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﻣﺠﻠّﺪﺍﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻛﻮﻟﺖ ﮔﻮﻭﻳﻮﻥ ﻭ ﻓﻴﻠﻴﭗ ﮊﻭﻭﻳﻮﻥ؛ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻫﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﻜﺎ‪ ،‬ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﻴﻤﺒﺮﺯ ﺩﺭ ‪۱۵‬‬

‫ﺟﻠﺪ‪ ،‬ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻓﺮﻳﺪ ﻭﺟﺪﻯ‪...،‬؛ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻮﺝ ﻛﻮﺗﺎﻩ ‪ ۴۱‬ﻣﺘﺮ )‪ ۷۴۸۰‬ﻛﻴﻠﻮ ﻫﺮﺗﺰ‪ /‬ﺻﺒﺤﻬﺎ ﺳﺎﻋﺖ ‪،۳۰/۶‬‬

‫ﺷﺒﻬﺎ‪(۳۰/۹‬؛ ﻣﺠﻼﺕ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺷﺒﻜﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﻣﺜﻞ‪ :‬ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ‪،‬‬

‫ﺗﺎﻳﻤﺰ‪ ،‬ﻓﺮﺍﻧﻜﻔﻮﺭﺗﺮ ﺍﻟﮕﻤﺎﻧﻴﻪ ﺯﺍﻳﺘﻮﻧﮓ‪...،‬‬ ‫‪ ٦١‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺛﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪.‬‬ ‫‪ ٦٢‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺹ‪.۱۷۶‬‬ ‫‪ ٦٣‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺹ‪ ۱۰۴‬ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪.‬‬ ‫‪ ٦٤‬ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ .‬ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪.۶۴‬‬ ‫‪ ٦٥‬ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۰۵‬‬ ‫‪ ٦٦‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﺩﺭﺱ ‪reference.persian-bahai33.org‬‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٦٧‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﻻﺯﻟﻮ ‪ ۱۶‬ﺍﻛﺘﺒﺮ ‪ ۱۹۸۵‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ‬

‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﻠﻮﭖ ﺭﻡ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ :‬ﻛﻮﻟﺖ‬

‫ﮔﻮﻭﻳﻮﻥ ﻭ ﻓﻴﻠﻴﭗ ﮊﻭﻭﻳﻮﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺁﻥ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺁﻗﺎﻯ ﻻﺯﻟﻮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺮﺡ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺩﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﮕﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺘﻤﴼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٦٨‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪.۱۵‬‬ ‫‪ ٦٩‬ﺷﺮﺡ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻯ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻌﻰ ﺑﺎ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‬ ‫ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺁﻥ ﻧﻴﺎﺕ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ‪،‬‬

‫‪٣٥٤‬‬

‫ﺑﻰ ﻣﻬﺮﻯ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻓﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺸﺮ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺟﻨﺒﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻣﺼ ّﺮﺍﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻣﻜﺎﻟﻤﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻜﻨﺪ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺎﺗﺶ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎﻯ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻓﻌﻠﻰ ﻣﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‪ ،‬ﺫﻛﺮ ﺍﻭ‬

‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻟﻴﻮﺯﻯ‪.‬‬

‫‪٧٠‬‬ ‫ﻻ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﻳﻠﺴﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﻣﺎﺭﮔﺮﺕ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫‪ ۱۴‬ﻣﺎﺩﮤ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻯ ﻭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﺻﻠﺢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻃﺮﺡ‬ ‫ﻭﻯ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ) ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺁﺷﻮﺏ‪ ،‬ﺹ ‪۱۰۲‬؛ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪.(۴۳-۴۴‬‬ ‫‪ ٧١‬ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪.۶۵‬‬ ‫‪ ٧٢‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﻴﻦ‪ ،‬ﺝ‪ ،۵‬ﺹ‪.۳۶۳‬‬ ‫‪ ٧٣‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﭘﺎﻙ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺫﻳﻞ ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫ﻻ ﻃﺒﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫ﺣﻼﻭﺕ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺭﻭﺍﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﺮﻫﺎﻧ ُﻪ ِﻗﻴﺎ ُﻣ ُﻪ‬ ‫ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻡ » ِﺍ ْﻋ َﺮ ُﻓﻮﺍ ﺍﻪﻠﻟَ ﺑِﺎ ِ‬ ‫ﻪﻠﻟ« )ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ( ﻭ » ُﻗ ْﻞ ِﺍ ‪‬ﻥ َﺩﻟﻴﻠ َُﻪ ُﻇ ُﻬﻮ ُﺭ ُﻩ َﻭ ُﺣ ّ‬ ‫ﺠ َﺘ ُﻪ َﻧ ْﻔ ُﺴ ُﻪ َﻭ ُﻭ ُﺟ َ‬ ‫ﻮﺩ ُﻩ ِﺍ ْﺛﺒﺎ ُﺗ ُﻪ َﻭ ُﺑ َ‬

‫ِ‬ ‫ﺽ« )ﺑﮕﻮ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﻭ ﺣﺠﺖ ﺍﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﺍﻟﺴ‬ ‫ﻤﻮﺍﺕ َﻭﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ِ‬ ‫ﻴﻦ ‪‬‬ ‫َﺑ َ‬

‫ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(‪) .‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﺹ‪ (۲۴‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻓﺘﺎﺏ ‪ -‬ﮔﺮ ﺩﻟﻴﻠﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺭﻭ ﻣﺘﺎﺏ‪ «.‬ﻟﺬﺍ ﻧﻔﺲ‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻨﻔﺴ ْﻪ ﻇﺎﻫﺮ‪ ،‬ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮﺵ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ »ﺣﻖ‪،‬‬

‫ﻧﻴﺴﺖ« )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۸‬ﺹ‪.(۱۴‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺣﻖ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﺳﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺿﻌﻔﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺎ ِ‬ ‫ﻓﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﺩﻻﻳﻞ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ ‪ -‬ﺑﺎﺏ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺍﻧﺒﻴﺎء‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ّ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ َﺍﺳﺘﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺸﺘﻰ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻰ ﻓﻜﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ) ﺳﻮﺭﻩ ﻫﻮﺩ‪ ،(۲۹-‬ﻟﺬﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺲ ﺍﺯ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ‪ ۴۰۰‬ﻧﻔﺮ‬ ‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﻔﺼﻞ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﺠﻴﺖ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻭﻟﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻻﻳﻞ‪،‬‬

‫ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ »ﺍﺯ َﻛ ْﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪) «.‬ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۱۷۳‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﻫﻮﺩ‪۲۹-‬؛ ﺷﻌﺮﺍ‪ .(۱۱۱-‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ‬

‫ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻭﻟﻰ‬ ‫ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻛﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﻓﺮﻋﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪).‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ »ﻫﺎء« ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬

‫‪٣٥٥‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ‬ ‫‪ ٧٤‬ﻧﻔﺲ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ‪ ،‬ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻌﻞ ﻛﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺧﻮﺩ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﴼ ﻃﺒﻖ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺿﻌﻒ ﻫﺎ ﻭ ﻟﻐﺰﺵ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ‬ ‫ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺆ ّﻛﺪﻩ ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﻏﻔﻠﺘﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻼﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬

‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» ،‬ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺒﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ‪ ،‬ﻣﺼﺪﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻨﻴﻌﻪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ« ) ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ‪ ،‬ﺹ‪ ،۵۷۵‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۳۰‬ﻃﺮﺡ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﻤﻮﻣﻰ‪ ،‬ﺹ‪.(۴۷‬‬ ‫‪ ٧٥‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ‪ .۲۳۴‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺧﺸﻴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٧٦‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪.‬‬ ‫‪ ٧٧‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻋﺮﺑﻰ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪» :‬ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ! ﺁﻳﺎ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ ﻭﺍﺣﺪ ﺧﻠﻖ ﻛﺮﺩﻳﻢ؟ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﻴﻦ ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺁﻓﺮﻳﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪«.‬‬ ‫ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻣﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮﺩ‬

‫ﻣﻈﻬﺮ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﻓﻨﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻣﺮﻯ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻧﺠﺴﺘﻢ« ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭﺍﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻳﻦ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ‬

‫ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻻﻧﻬﺎﻳﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺮ‬ ‫ﻭﺟﻮﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٧٨‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۳۲۱-۳۲۲‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺮﺑﻰ‪» :‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻭ‬

‫ﺻﺤﻒ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻦ‪«.‬‬ ‫‪ ٧٩‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺹ‪.۳۰۰‬‬ ‫‪ ٨٠‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﻓﺎﺭﺳﻰ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ‪ ،‬ﺟﻠﺪ‪۳‬؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ؛‪...‬‬ ‫‪ ٨١‬ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪ .۶۴ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪» :‬ﭼﺮﺍ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ‪«.‬‬ ‫‪ ٨٢‬ﺳﻮﺭﮤ ﺟﺎﺛﻴﻪ‪ .۵-۸ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪» :‬ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺳﺨﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺶ ﻣﻮﻣﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻯ‬ ‫ﮔﻨﻬﻜﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﭘﺲ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﺩ ﺳﺮﻛﺸﻰ ﻛﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﮋﺩﻩ‬ ‫ﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء‪ ،‬ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ َﻣﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺧﻮﺍﺭ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪﻩ‪«.‬‬ ‫‪ ٨٣‬ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ‪.۴‬‬

‫‪٣٥٦‬‬

‫‪٨٤‬‬ ‫ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ‬ ‫ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ّ‬

‫ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﻳﻜﻰ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ُﻋ ّﻤﺎﻝ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻓﺮﺽ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪» :‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ‬

‫ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻯ‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﻭ‬ ‫ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺩﺳﺖ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻠﻴﮥ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺁﻥ ﻗﻄﻊ ﻛﻨﻨﺪ‪) «...‬ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺝ‪،۱‬‬ ‫‪ .۵۲ ،۹۶ ،۹۰،۱۳۸‬ﻧﻴﺰ‪ :‬ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ‪ .۱۰۸‬ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺟﻼﻝ ﻣﺪﻧﻰ‪ ،‬ﺩﻓﺘﺮ‬

‫ﻣﺪﺭﺳﻴﻦ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪ .(۳۱۱-۳۱۲‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ِ‬ ‫‪ ۲۰۰۰‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻳﻦ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺑﺎﺭﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻭ‬

‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ ﺑﺎ ﺣﻤﻼﺗﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻴﻨﻪ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺤﻮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻠﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﻮﻳﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﺜﻴﺮ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟!« )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ‪۲‬ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۱۳۸‬ﺑﺪﻳﻊ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ« ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫‪ ٨٥‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۳۲۰-۳۲۱‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺣﻞ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﺍﻣﺮﻭﺧﻠﻖ‪،‬‬

‫ﺝ‪ ۳‬ﻭ‪۴‬؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﻣﺮﺁﺓ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺳﺮﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﭙﻨﻬﺎﮒ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۹۵‬ﻡ؛ ﻭ‪...‬‬

‫‪www.youtube.com/watch?v=0EG-IMOD0m0&feature=related‬‬

‫‪86‬‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺼﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻭ‬ ‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﻻ ِ‬ ‫ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ » ِ‬ ‫ﻭﺡ َﻭ ﺍﻟ ّﺮﻳﺤﺎﻥ« ﻭ »ﺑﺪ ﻣﺸﻨﻮ ﻭ ﺑﺪ‬ ‫ﻋﺎﺷ ُﺮﻭﺍ َﻣ َﻊ ﺍ َ‬ ‫ﺩﻳﺎﻥ ﺑِﺎﻟ ‪‬ﺮ ِ‬

‫ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺫﻟﻴﻞ ﻣﻜﻦ ﻭ ﻋﻮﻳﻞ ﺑﺮ ﻣﻴﺎﺭ‪ .‬ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺪ ﻣﮕﻮ ﺗﺎ ﻧﺸﻨﻮﻯ ﻭ ﻋﻴﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺪﺍﻥ ﺗﺎ ﻋﻴﺐ ﺗﻮ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺫﻟّﺖ‬

‫ﺒﺎﺩ ﻟ َُﻪ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻔﺴﻰ ﻣﭙﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﺫﻟّﺖ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ« )ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ( ﻭ » ُﻛ ‪‬ﻞ ﻋِ ٌ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ٨٧‬ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻮﺭﻝ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻟﻮﺡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻤﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ »ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ« ﺟﻠﺪ ‪ ۳‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٨٨‬ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪ .۴۷ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ‪.‬‬ ‫‪ ٨٩‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻣﺤﻮﺭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺭ ّﺩ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ‪ّ ،‬‬

‫ﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ« ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﮥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺍﻣﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫‪٣٥٧‬‬

‫ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺧﺎﺹ‬ ‫ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‪ :‬ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻨﻜﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﮕﻰ ﺁﻧﻬﺎ؛ ﻏﻴﺮ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ‬

‫ﭘﻴﺎﭘﻰ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻛﻢ )ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻗﻨﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ‪-‬‬

‫ﻟﻮﺡ ﻗﻨﺎﻉ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﭼﺎﭖ ﻣﺼﺮ‪ ،‬ﺹ‪ ۶۶‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ؛ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ‬

‫ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺁﺧﺮ ﺣﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ؛ ﻗﺮﻥ ِ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪۱‬؛ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ؛ ﻭ‬

‫ﭘﻴﺎﻡ‬ ‫ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺘﺐ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ(‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ِ ِ‬

‫ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۸۵‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﮐﺘﺮ ﻧﺎﺩﺭ ﺳﻌﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﭘﺨﺶ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺎﻳﺖ ‪ www.bahairadio.org‬ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻟﻬﺬﺍ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻛﻪ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻧﺶ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﻋﻰ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﻨﻰ ‪ -‬ﭘﺎﻙ ﺩﻳﻨﻰ‪ -‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻧﺎﻗﺼﻰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‪ :‬ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺮﻙ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﻓﺮﻕ ﻣﺬﻫﺒﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺧﻮﺩ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﻄﻠﻌﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﻓﻮﺭﴽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻭﻯ ﺭﺍ‬

‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻛﺜﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻗﻠﻢ ﺗﺤﻘﻴﻖ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻧﺎﻗﺺ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺝ ﺯﺩﻩ! ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻳﻚ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ‬

‫ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﻔﻜﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ‪ -‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ‪ -‬ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬ ‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﺮﺍﻓﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﺍﻭﻫﺎﻡ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ »ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ« ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ »ﺷﻴﻌﻰ ﮔﺮﻯ«‪» ،‬ﺻﻮﻓﻰ ﮔﺮﻯ« ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﻼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﻣﺴﺎﺋﻞ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺩﺏ ﭘﺎﺭﺳﻰ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﻣﻮﻟﻮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛ ً‬

‫ﺍﺩﺑﻰ‪ ،‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﻴﻄﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ‪ ).‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ‪ :‬ﺭﺍﻩ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ‪ ،‬ﻭﺭﺟﺎﻭﻧﺪ ﺑﻨﻴﺎﺩ‪ ،‬ﻳﻚ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻳﻚ ﺩﺭﻓﺶ‪ ،‬ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ‪ ،‬ﻛﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺸﻪ‬ ‫ﻭ ﭘﻮﻝ‪ ،‬ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﺎ‪ ،‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻫﺠﺪﻩ ﺳﺎﻟﮥ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ‪ ،‬ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ‪ ،‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻟﮥ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ‪،‬‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ‪.(...،‬‬

‫‪ ٩٠‬ﻧﺸﺮﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﻭﻳﮋﮤ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﮥ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ‪ ،‬ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ‪ ،‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻋﻠﻰ ﺭﺿﺎ ﻧﻌﻤﺘﻰ‪ ،‬ﭼﺎﭖ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺭﺳﺎﻟﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ‪ :‬ﻗﻢ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﭘﺴﺘﻰ‪۳۷۱۸۵-۴۳۳‬؛ ﺷﻬﺮﻙ ﻗﺪﺱ‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ‪ ،‬ﻧﺒﺶ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ‪ ،۶‬ﺗﻠﻔﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻠﻪ‬ ‫‪ /۰۲۵۱-۲۸۵۱۵۲۵‬ﺑﺎ ﻧﻤﺎﺑﺮ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ،۰۲۵۱-۲۸۵۵۴۹۵‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٩١‬ﻧﺸﺮ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﻋﻄﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺴﺮﻭ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ‪.۱۳۵۱‬‬

‫‪٣٥٨‬‬

‫‪ ٩٢‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۳۴۲-۳۸۰‬ﺩﻛﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭ ﻛﻌﺒﻪ ﻛﻪ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺳﻮﺭﻭﻛﻴﻦ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺱ ﻣﻌﺮﻭﻑ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﻛﻤﻴﺖ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﻭ‬

‫ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻭﻯ ﺩﺭ ﺹ‪ ۳۷۱‬ﺧﻂ ﺳﻮﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‪ ،‬ﺫﻛﺮﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺯﻧﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪» ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺩﺑﻰ ِ ﻃﺎﻫﺮﮤ ُﻗ ‪‬ﺮ ُﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﮔﺰﺍﺭﺵ‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻯ ﺳﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺗﻔﺴﻴ ِﺮ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ«)‬

‫ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﻭﻳﻠﻤﺖ‪ ،۱۹۶۲ ،‬ﺹ‪.(۸۱‬‬

‫ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻛﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻛﺴﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻧﺤﻮﻯ ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ)ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻛﻤﮥ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻧﺤﻮﮤ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻰ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬ ‫ﻭﻗﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ) ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻛﺴﺮﻭﻯ‪ ،‬ﺹ‪.(۶۱‬‬ ‫‪ ٩٣‬ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺳﻮﺭﮤ ﺑﻘﺮﻩ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ‪ ۶‬ﺗﺎ‪ ۲۰‬ﻛﻪ ﻭﺻﻒ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺩﻗﺖ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺩﺭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٩٤‬ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﭘﺎﻛﻨﻮﻳﺲ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻧﻘﻞ‬ ‫ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺟﺎﻋﺎﺕ ﺁﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺳﻮﺩ َﺑ َﺮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ‬ ‫ﻼ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﻩ‬ ‫ﺁﻥ‪» ،‬ﻫﻢ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻈﺮﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﻳﺎ ﺭﺩﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺻ ً‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻣﻰ ﻧﺸﻴﻨﺪ« )ﺝ‪ ،۱‬ﺹ‪.(۱۸۸‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ‪ -‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻭ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ‬ ‫ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﺴﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻗﺒﻠﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻣﺘﻬﻢ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ‪ ،‬ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﺮ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۴۸‬ﻭ ‪۱۸۸‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ‪،‬‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﮋﻭﻩ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ‪» ،‬ﻣﻮﺭﺥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﻏﺒﺖ ﻳﺎ‬ ‫ﻣﺼﻠﺤﺘﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ«‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻴﺰ »ﺭﻏﺒﺖ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺘﻰ« ﺍﻧﮕﻴﺰﮤ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ »ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ »ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ« ﺑﺎ »ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ« ﻣﻌﻄﻮﻑ‬

‫ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺭﻭﻧﺪ ﻛﻠﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻠﻞ ﺳﻘﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﻼﻛﺖ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪...‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺭﻓﺖ ﺑﺮﺭﺳﻰ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ -‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ...‬ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﮔﺮ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﻮﻳﻰ ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺵ ﺑﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﺯ ﻭﺭﺍﻯ »ﺑﺎﻭﺭ« ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﺪﻯ ﻣﻨﻔﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺷﻴﻌﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ ،‬ﻭ ﺩﻳﺪﻯ ﻣﺜﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ‬ ‫ﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ )ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪۲۷۷-۲۹۷‬ﻭ‪....‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪۱۵۲‬ﻭ‪ (...‬ﻭ ﺩﺭﺻﺪﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﺩﻳﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﻨﻔﻰ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ‬ ‫ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﻮﻯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﺩﻳﺪ ﻣﻠﻰ ﮔﺮﺍﻳﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺟﻨﺒﮥ‬

‫‪٣٥٩‬‬

‫ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﺮﻭﻓﻰ ﺩﺭﺷﺖ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪» :‬ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻳﻚ ﺳﻮ ﻧﮕﺮﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﻛﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺠﺎﻣﻠﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺬﻫﺒﻰ‪ ،‬ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺮﺷﻰ‬ ‫ﺑﻪ »ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ« ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺮﻯ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻋﻠﻤﻰ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺍﻯ‬ ‫ﻛﻪ »ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ« ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﮤ ﻣﻠﻰ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﻰ‬ ‫ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ‪ -‬ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻫﮕﺬﺭ ﺯﻳﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ -‬ﺍﻣﺮﻯ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻚ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪-‬‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ »ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ« ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪)«.‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ‪(۲۵۷‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﻢ ‪ -‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﻓﻘﻂ‬

‫ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﮔﺎﻫﺸﺎﻥ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻢ ‪ -‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺒﮥ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ« ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻏﻴﺒﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﻠﻰ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫»‬ ‫ﺍﺻﻞ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﻳﺎ ﻛﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﺎﻗﺼﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﻟﺬﺍ ﺭﻭﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﺮﺟﻊ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ‪ ...‬ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺠﺰﺍ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﺩﻣﻰ ﺑﻴﺎﻧﮕﺎﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭﮔﺎﻧﮕﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ‬ ‫ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺣﻴﻄﮥ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﮔﺎﻧﮕﻰ‪ ،‬ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪...‬‬ ‫ﺍﺻﻞ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ ﻗﺮﺍﺭ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﺤﺾ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﻭﺣﻰ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺤﻘﻖ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻮﺿﻮﻋﻰ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﺍﺭﺩ‪«.‬‬ ‫)ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﺆﻣﻦ‪(.‬‬

‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﺒﻌﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻴﻌﻪ ﮔﺮﻯ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﻣﻨﻔﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﺷﺪﻩ‪،‬‬

‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ »ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ« ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﻌﻠﻰ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻏﻴﺮ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻨﻘﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ(‪ .‬ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻣﻰ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ‬

‫ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ‬ ‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺍﺋﻤﻪ ﻫﺪﻯ ﺗﺄﻛﻴﺪﺍﺕ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺳﻮء ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬

‫ﺟﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ‬ ‫ﻓﻴﻦ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ‪ .‬ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻓﻮﻕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﺍﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ُﻣﺤ ِّﺮ ِ‬

‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ‬

‫‪٣٦٠‬‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻃﻦ« ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺗﻮﺍﺭﻳﺦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻜﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ »ﻇﺎﻫﺮ‪،‬‬

‫ﺍﺻﻞ ﻫﺪﻑ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ‬ ‫ﺣﻘﺎﻳﻖ« ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ »ﻋﻤﻠﻜﺮ ِﺩ« ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ »‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍﻯ ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻟﻐﻮ ﻭ ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻬﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺩﺭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺑﺸﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﺳﻮء ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺑﺪﻳﻊ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ -‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺧﻮﺏ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻳﻚ ﺩﻳﻦ‬ ‫ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻤﮥ ﻭﺟﻮﻩ ﺁﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺳﻮء ﺁﻥ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ‪.‬‬

‫‪ ٩٥‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺯﺍﻭﻳﮥ ﺩﻳﺪﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻈﺎ ّﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ‬

‫ﻼ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺷﺮﻕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻏﺮﺑﻰ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻭ‪- ...‬‬ ‫ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺜ ً‬

‫ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ »ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﺮﻕ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﺼﺮ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍ ّﻭﻝ« ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ‪ -‬ﺍﺯ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺭﺥ‪ ،۱۳۸۴/۶/۳‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۸۳۱۵‬ﺹ‪ ،۸‬ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ(‪ .‬ﺑﺤﺚ ﻭ ﻧﻘﺪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ‬ ‫ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﮥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻣﺘﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻇﻬﺎﺭ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺷﻬﺎﺩﺕ‬ ‫ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ‬ ‫ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ؛ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٩٦‬ﺣﻘﻴﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻠﻞ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ‬ ‫ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﻈﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺟﻠﺐ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮥ ‪ ۶۳۲‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺘﻤﻰ ﻣﺮﺗﺒﺖ)ﺹ( ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻭ‬ ‫ﻋﺮﻭﺝ ﻧﻤﻮﺩ ‪ -‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ‪ -‬ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ِ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻫﺎ‬

‫ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪-‬ﻣﺬﻫﺒﻰ ِ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ِ ،‬ﻓ َﺮﻕ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺴﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؟ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻨﻰ‬

‫ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﻪ‬

‫ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎﻯ ﻟﻔﻈﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ‪ -‬ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻣﺘﻨﺎﺯﻋﻴﻦ‪ ،‬ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟! ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﺣﺰﺏ ﻓﺮﻗﺎﻥ‬ ‫ﻻ ْﺭﺽ ﺑﻪ ﺷﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﺧﺘﻼﻑ‬ ‫ﻦ َﻋﻠَﻰ ﺍ َ‬ ‫ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻤﻴﻊ َﻣ ْ‬

‫‪٣٦١‬‬

‫ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍﻩ ِﻓﺪﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺑﺤﺮﻯ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﻣﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺪ‪ ...‬ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ ُ‬

‫ﺑﺤﺮ ﺧﻠﻴﺞ ﻫﺎﻯ ﻻﻳﺘﻨﺎﻫﻰ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺿﻌﻒ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺷﺪﻩ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ‪ ،‬ﻭ ﺗﺎ ﺣﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ُﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﻧﻪ َﻣﻤﻠﻮﻙ ﻭ ﻧﻪ‬

‫ﻋﺰﺕ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻧﺼﺐ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬ ‫ُ‬ ‫ﺻﻌﻠﻮﻙ)ﻓﻘﻴﺮ ( ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺳﺒﺐ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ّ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺳﻨﮓ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ )ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻤﺸﺎﻥ( ﻧﻮﺣﻪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻰ ﻛﻪ ﻧﻮﺭﺵ ﺿﻴﺎء‬ ‫ﺳﻴﻦ َﻭ ﻃﻮﺑﻰ ِﻟﻠ ُْﻤ ْﻨ ِ‬ ‫ﻔﻴﻦ« )ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪،‬‬ ‫ﺼ َ‬ ‫ِّﺮﻳﻦ َﻭ ﻃﻮﺑﻰ ِﻟﻠ ُْﻤ َﺘ َﻔ ِّﺮ َ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺎﺭﺵ ﻫﺎﺩﻯ ﺍﻣﻢ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒﺘﺶ‪ .‬ﻃﻮﺑﻰ ِﻟﻠ ُْﻤ َﺘ َﻔﻜ َ‬

‫ﺹ‪ .(۳۷۴-۳۷۷‬ﻭ ﻧﻴﺰ ‪» :‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻬﻰ ُﻣﺤﺎﻁ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‬

‫ﺑﻼﺩ ِ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭﻗﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﻮﺣﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﻭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻪ ﻏﻨﻰ ِ ﻣﺘﻌﺎﻝ‬ ‫ّ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺤ ِﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺝ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ِ ﻓﻀﻞ ِﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺫﻟﺖ ﺑﻪ ﻋﺰﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺑﻪ ﻗﻮﺕ‪ .‬ﺑﺎﺭﻯ‬

‫ِ‬ ‫ﺖ ﻣﺮﺣﻮﻣﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ِ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺍ ّﻣ ِ‬ ‫ﻗﺎﻣﺖ ﻧﺎﺳﺎ ِﺯ ﺑﻰ ﺍﻧﺪﺍﻡ ِ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﺗﻔﮑﺮ‬ ‫ﻗﻮﻝ َﻣﻦ ﻗﺎﻝَ ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ‬

‫ِ‬ ‫ﺸﺎء‬ ‫ﻈﻴﻢ َﻋ ّﻤﺎ ُﻗ ُ‬ ‫ﺳﺘﻐﻔِ ُﺮﺍﻪﻠﻟَ ﺍﻟ َﻌ َ‬ ‫ﺩﺭ ﻋﺰﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺫﻟّﺖ ﻭﺍﺭﺩ‪َ .‬ﺍ َ‬ ‫ﻠﺖ َﻭ َﺍﻗُﻮﻝُ ‪ .‬ﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ُﻳﻌِ ‪‬ﺰ َﻣﻦ َﻳ ُ‬ ‫ﮑﻴﻢ« )ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺳﻤﻨﺪﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻂ‬ ‫ﻠﻖ َﻭ ﺍ َ‬ ‫ﻤﻨ ُﻊ؛ ﻟ َُﻪ َ‬ ‫ﺍﻟﺤ ُ‬ ‫ﻘﺘ ِﺪ ُﺭ ﺍﻟ َﻌ ُ‬ ‫ِﺐ ُ‬ ‫ﺍﻟﺨ ُ‬ ‫ﻠﻴﻢ َ‬ ‫ﺍﻟﻤ َ‬ ‫ﺸﺎء ُﻳﺆﺗﻰ ﻭ َﻳ َ‬ ‫ﻯ ﺍﻟﻐﺎﻟ ُ‬ ‫َﻭ ُﻳ ِﺬﻝ‪َ ‬ﻣﻦ َﻳ ُ‬ ‫ﻻﻣ ُﺮ َﻭ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َﻘ ّﻮ ‪‬‬ ‫ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .(۱۹۲-۱۹۳ :‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ُﺍ َﻣﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻨﻴﻊ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ‪) .‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺻﺺ‪ ۴۶۸-۴۶۹‬ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫‪ ٩٧‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻣﺜﻞ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺎﺻﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ)ﺹ(‪ ،‬ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ؛ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‬ ‫ﻧﺒﻮﺕ‬ ‫ﺍﺛﺒﺎﺕ‬ ‫ّ‬

‫ﻭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ »ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ«‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺻﺤﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ ٩٨‬ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﺻﻒ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺟﺎﻳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ‪» .‬ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﺩﮔﺮ‪«.‬‬ ‫‪ ٩٩‬ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻥ ﻋﺸﺎﻕ ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ‪ :‬ﺟﻨﺎﺑﺎﻥ‪ :‬ﻣﻄﻠﻖ‪ ،‬ﻭﻓﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻧﻌﻴﻤﻰ‪ ،‬ﺧﺰﻳﻦ‪ ،‬ﺧﺎﻧﺪﻝ‪ ،‬ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺣﺒﻴﺒﻰ‪ ،‬ﺳﻬﻴﻞ ﺣﺒﻴﺒﻰ‪.‬‬ ‫‪ ١٠٠‬ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪.۴۹۹‬‬ ‫‪ ١٠١‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻮﺭ ﻭ ﻧﻔﺎﻗﺸﺎﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ‬ ‫ﻣﻔﺮﻣﺎﻳﻰ‪...‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺭﺥ ﺑﺮ ﺧﺎﻙ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺍﻧﻜﺴﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﻰ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺫﻳﺖ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ﻫﺮ ﺁﻥ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺪﻯ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻇﻠﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﺣﺴﻨﺎﺕ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﺭﺯﻕ ﺩﻫﻰ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺧﻮﺑﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ‪....‬‬ ‫‪ ١٠٢‬ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪ .۱۰۰ ،‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺟﻤﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺑﻰ ﻓﺮﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ)ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪:‬‬

‫ﻭﻥ ﺑِﺎﻟ َْﻤﻌ ُﺮ ِ‬ ‫ﻮﻥ‪«.‬‬ ‫ﻜ ِﺮ َﻭ ُﺍﻭﻟ‪َ ِٔ ‬‬ ‫ﻜ ْﻢ ُﺍ ‪‬ﻣ ٌﺔ ْ‬ ‫ﻦ ﻣِ ْﻨ ُ‬ ‫» َﻭﻟ َْﺘ ُ‬ ‫ِﺤ َ‬ ‫ﻮﻥ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َ‬ ‫ﻭﻑ َﻭ َﻳ ْﻨ َﻬ َ‬ ‫ْﺨﻴ ِﺮ َﻭ ﻳﺄ ُﻣ ُﺮ َ‬ ‫ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻳﺪ ُﻋ َ‬ ‫ﻜ ْ‬ ‫ﻚ ُﻫ ُﻢ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻔﻠ ُ‬

‫‪٣٦٢‬‬

‫‪١٠٣‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۰۰۰‬ﻣﻴﻼﺩﻯ‪ ،‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۸۴‬‬ ‫ﭘﻴﺎﻡ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ِ‬

‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ ١٠٤‬ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﺑﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻛﺸﻴﺶ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﻘﻒ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺟﺮﺝ ﺗﺎﻭﻧﺰﻧﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﻘﻒ ﻛﻠﻴﺴﺎﻯ َﺳﻦ ﭘﺎﺗﺮﻳﻚ ﺩﻭﺑﻠﻴﻦ ﺍﻳﺮﻟﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ‬

‫ﻫﻮﺍﺭﺩ ﻛﻠﺒﻰ ﺁﻳﻮﺯ ﻛﺸﻴﺶ‪ )...،‬ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪.(۳۲‬‬

‫‪ ١٠٥‬ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ‪ ،‬ﺹ‪ .۴۵‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻠﻮﺑﻰ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﻰ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﻮ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ‬

‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٠٦‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪.‬‬

‫‪ ١٠٧‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻞِّ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﺣﻖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺮﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻇﻠﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‬ ‫ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ‬ ‫ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ١٠٨‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺟﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ١٠٩‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺣﺘﻤﴼ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ‬ ‫ﻭﻟﻮ ﻫﻤﮥ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺭﺽ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ُﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ١١٠‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۸۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪١١١‬‬ ‫ﻧﻈﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﻛﻪ ﺷﺒﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﻧﻈﻢ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ِ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ١١٢‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ‪.۳۱۱‬‬ ‫‪ ١١٣‬ﻛﺘﺎﺏ »ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ«‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﺹ‪ .۸۰‬ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۰۵‬ﺑﺪﻳﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﻋﺰﺕ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ‬ ‫ﺍﺧﺬ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ‪ «.‬ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﻗﻮﻉ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺑﺎﺭﺯ ﺫﻟّﺖ ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ْﻤﻴﻌﺎﺩ« ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻴﻢ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ )ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻬﻴﻤﻦ » َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ ﻳ ْﻮ ُﻡ ﺍﻟ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ(‪ .‬ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺴﺒﺒ ــﻴﻦ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻼﻭﻩ‬

‫ﺑﺮ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺗﺄﺛﻴﺮﺷﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻭﻝ ﻋﻠﻤﺎﻯ‬ ‫ﻋﺼﺮ ﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺧﻠﻖ ﺷﺪ ﻭﻟﻜﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺭ ّﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻧﺠﻒ ﻭ ﺩﻭﻧﻪ ﻧﻤﻰ‬

‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺎﻝ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻣﺮﻳﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪«.‬‬

‫)ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ‪.(۳۱۳-۳۱۴‬‬

‫‪٣٦٣‬‬

‫‪١١٤‬‬ ‫ﻳﻮ ُﻡ ﺍﻟْﻤﻴﻌﺎﺩ«‪.‬‬ ‫ﺗﻮﻗﻴﻊ » َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ َ‬

‫‪ ١١٥‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻣﺎﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۹۹۸‬ﺣﺪﻭﺩ ‪ ۱۱۰۰۰‬ﺍﺛﺮ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻭ ‪ ۶۰۰۰‬ﺍﺛﺮ‬ ‫ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ‪ ،‬ﺟﻤﻌﴼ ‪ ۱۷۰۰۰‬ﻓﻘﺮﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻫﻬﺎ ﺭﺩﻳﻪ‪ -‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪») .‬ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ‪ ،«...‬ﺝ‪ ،۹‬ﺻﺺ‪ .(۱۹۳-۱۹۴‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻋﺮﺏ ﻧﻴﺰ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﺎﺿ ِﺮﻫِ ﻢ َﻭ ﻣﺎﺿﻴﻬِ ﻢ« ﺁﻣﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﻣﻞ ‪ ۱۴۴‬ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻬﺎﺋﻴﻮﻥ ﻓﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ » َﺍﻟﺒﺎﺑﻴ ُﻮ َﻥ ﻭﺍﻟ َْﺒ‬ ‫َ‬

‫)ﺁﻣﺎﺭ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪ ۵۶‬ﻭ ﺟﺰﻭﮤ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪(.‬‬

‫‪ ١١٦‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻧﺴﺨﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺰﺩ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮔﺎﻩ ﻟﻮﺣﻰ ﻳﻚ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ‪ ،‬ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١١٧‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﻼ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻣﻰ‬ ‫ﺹ ‪ ۴‬ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺆﻟﻔﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ‬ ‫ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﻣﻤﻜﻦ ﺷﻮﺩ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺿﺒﻂ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺬﻫﺐ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎء ﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻰ ﺍﻃﻼﻋﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺁﺭﻯ‬

‫ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻰ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺸﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﺪ)ﺹ‪ .(۵‬ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ‬ ‫ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﻯ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺷﻮﻩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﺑﺎ ﺍﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪) «.‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ‪۱۳۲۱‬ﻩ‪.‬ﻕ ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ‪ ۱۳۷۴‬ﻩ‪.‬ﻕ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۵۳‬ﺳﺎﻝ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﺬﺷﺘﻪ(‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻧﻴﻢ ﻗﺮﻥ ﺍﺯ ﺗﺮﺟﻤﮥ »ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ‪ -‬ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﺸﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﻼ ﺿﺪ‬ ‫ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﻭ‬ ‫ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ‪ ،‬ﻓﺮﻗﮥ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ! )ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ‪۱/۳/۱۳۸۴‬ﻩ‪.‬ﺵ( ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﺸﻔﻴﺎﺕ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺩﺭﮎ ﻣﻌﻨﻰ ِ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻯ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺭﻣﻞ ﻭ ﺍﺳﻄﺮﻻﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﮑﺮﺍ ِﺭ ﻃﻮﻃﻰ ﻭﺍ ِﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻤﺎ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﺭ‬

‫ﻣﺘﻮﻫﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ! ﻭ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻛﺮﺩﻩ! ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪،‬‬ ‫ّ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ! ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ »ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺸﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ« ﺑﻪ‬

‫ﻣﺬﻫﺐ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻯ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﻴﻦ »ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ« ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ‬

‫‪٣٦٤‬‬

‫ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻫﺶ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻋﺎﻟِﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺻﺪﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ )ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۷۳‬ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫‪ ١١٨‬ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ‪ :‬ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ‪ ...‬ﻭ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬

‫‪۱۳۵۱‬ﻩ‪.‬ﺵ‪ ،‬ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﻋﻄﺎﻳﻰ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺷﺸﻢ ﺑﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۶۳‬ﻩ‪.‬ﺵ‪ ،‬ﺹ‪) .۵‬ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻴﺘﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺭﻭﻯ ﺟﻠﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﻯ ﺻﻔﺤﮥ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ »ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ« ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ »‪...‬ﻭ ﻛﺴﺮﻭﻯ ﮔﺮﺍﻳﻰ‪ «.‬ﻇﺎﻫﺮﴽ‬

‫ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻜﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻘﻂ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻜﺘﺐ‬ ‫ﻻ ﭼﻮﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻛﺘﺒﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ »ﻭ ﻏﻴﺮﻩ« ﺍﻯ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ‪ ،‬ﺑﺎ »ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻴﻦ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺗﺎ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۱۹‬ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬ ‫‪ ١١٩‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ،۲۵۴ ،۲۴۱ ،۹ ،۶‬ﻭ ‪) .۲۵۵‬ﻣﺮﺣﻮﻡ »ﺻﺒﺤﻰ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪» ،‬ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻛﺮﺩﻩ« )ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻔﺤﻪ(‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‪ :‬ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ؛‬

‫ﻧﺎﺳﺦ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ ﺍﺯ ﺳﭙﻬﺮ؛ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺻﺒﺤﻰ ِﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ؛ ﻓﺘﻨﮥ‬

‫ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻀﺎﺩ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺍﺣﻤﺪ؛ ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺭﻩ؛ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺍﺯ ﻛﺴﺮﻭﻯ؛‬ ‫ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ »ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ« ﻭ »ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺁﺛﺎﺭ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻰ« ﺭﺍ ﻋﻴﻨﴼ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬ ‫)ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ .(۱۱۷‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺍﺻﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۴‬ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ) ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ (۱۱۷‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﺎﻥ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺪﻳﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺣﻜﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ )ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺤﻀﺮﺍﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ‪ ۲‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۰۸‬‬ ‫ﻩ‪ .‬ﻕ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﻮﺩﻩ )ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺹ ‪ (۸‬ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺳﻪ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ِ ﻧﺎﻣﮥ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﻻٓﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ )ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪۱۹۲-۱۸۶‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪،۵‬‬ ‫ﺻﺺ‪۱۵۸-۱۵۷‬؛ ﻣﺎﺋﺪﻩ‪ ،‬ﺝ‪ ،۹‬ﺹ‪۱۰۹‬ﻭ‪ ۱۱۴‬ﻛﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ‪ -‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺟﺎﻋﻞ ‪ -‬ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﻔﻮﻕ ﻭ ﺣﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺳﻠﻮﻛﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻛﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻫﺎ ﻛﻨﻨﺪ(‪.‬‬ ‫ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻜﺲ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﻧﻖ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ‬ ‫ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻴﺦ ﻓﻀﻞ ﺍﻪﻠﻟ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﺩﻻﻳﻠﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ‬

‫‪٣٦٥‬‬

‫ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ!‬

‫)ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۹‬ﺹ‪ ۹۳‬ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺴﺮﻭﻯ‪ ،‬ﺹ‪.(۴۲۲‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ‪ ۸‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺍﺯ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻳﻰ‬ ‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ‬ ‫ﻭ ﮔﺎﻩ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﺮﺑﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺻﺮﻓﴼ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻏﻼﻁ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻏﻠﻂ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻧﻮﺷﺘﻪ )ﻣﺜﻞ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۱۷۹‬ﻭ ‪ ۱۹۵‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻘ ّﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻜﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ﻭ‬

‫ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﻛﻮﺷﺶ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺗﺎ ﺟﻨﮓ ﺍﻭﻝ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ‬

‫ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻋﻤﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ( ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺯﺩﻩ‬ ‫ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﻗﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ »ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺯﺣﻤﺘﻜﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺷﻮﺭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺿﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ .(۱۶۶‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۲۰‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ١٢٠‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۱۹‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺿﺪ ﻭ ﻧﻘﻴﺾ ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ‪ -‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۱۹‬ﺫﻛﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪ‬ ‫ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻃﻠﺐ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥ‬‫ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻼ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ِ‬ ‫ﺣﺎﺿ ِﺮﻫِ ﻢ ﻭﻣﺎﺿﻴﻬﻢ )ﭼﺎﭖ ‪۱۳۸۱‬ﻩ‪.‬ﻕ‪۱۹۶۲/.‬ﻡ(‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟْﺒﺎﺑﻴﻮﻥ ﻭﺍﻟﺒﻬﺎﻳﻴﻮﻥ ﻓﻰ‬

‫ﻛﺘﺐ ﭼﻮﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‬

‫ﺍﺵ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﻛﺘﺒﴼ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻌﺪﻯ‬ ‫ﻼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺩ ﻣﺆﻟﻒ ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺫﻛﺮ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ‪ -‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺍ‪ -‬ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻋﻤﺸﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻓﻀﻼﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺳﺘﺮﺳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻔﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺟﻊ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۸۹‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٣٦٦‬‬

‫ﺍﻣﺎ ﺳﻮﺍﻯ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ُﻧ َﺴﺦ ﺧﻄﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮔﺎﻫﻰ‬

‫ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻧﺴﺦ ﺧﻄﻰ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻧﺴﺨﮥ ﺑﻰ ﻏﻠﻄﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﮤ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﺑﻰ )ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۸۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻧﺴﺦ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﭼﺎﭖ ﻭ‬

‫ﺗﻜﺜﻴﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬﺍ‬ ‫»ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺸﺮ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﺣﻜﺎﻣﺶ« ﻣﻮﻗﺘﴼ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ‬

‫ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ‪۲۷۱‬ﻭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ‪-۱۱۴‬‬

‫‪۱۱۳‬ﻭ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺹ‪ .(۱۷‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻧﺸﺮ ﺁﻥ ﻛﺘﺐ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ‬

‫ﺣﻜﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۸۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫‪ ١٢١‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺄﺧﺬ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۲۴‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪ :‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ‪ ،۱۷۶۴۶‬ﺷﻨﺒﻪ ‪۶‬‬

‫ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ‪ ،۱۳۸۲‬ﺹ‪۱۲‬؛ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ‪ ،۱۰۶‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ‪ ۶‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪۱۳۸۴‬ﺻﺺ‪ ۱‬ﻭ ‪۶‬؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻠﺨﺎﻟﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﺎﺝ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻠﺨﺎﻟﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﺳﺎﻳﻪ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ‪.۱۳۷۹‬‬ ‫‪ ١٢٢‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ‪.۳۳۵‬‬ ‫‪ ١٢٣‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪.۴۶۳‬‬ ‫‪ ١٢٤‬ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪ .۱۲۹-۱۳۰‬ﻧﻴﺰ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪ .۳۹۰‬ﻧﻴﺰ ﻗﺮﻥ ِ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۴‬ﺻﺺ‪:‬‬

‫‪ ۱۴۸‬ﻭ ‪.۱۵۲‬‬

‫‪١٢٥‬‬ ‫ﺤﻒ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ‬ ‫ﺻ ُ‬ ‫ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۳۲۱-۳۲۲‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺮﺑﻰ‪ :‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻭ ُ‬

‫ﻣﻦ‪.‬‬

‫‪ ١٢٦‬ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺑﻌﻀﻰ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ »ﺑﻌﻀﻰ« ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﺸﺎﻥ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﺪ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺠ ّﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ِ◌ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ﻭ ّﺍﻻ ﺑﻪ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ‬

‫ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ‪)«.‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ‪.(۱۰۶‬‬

‫‪ ١٢٧‬ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻤﻚ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ‬ ‫ﻛﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪،‬‬ ‫ﺝ‪۳‬ﻭ‪۴‬؛‪....‬‬ ‫ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺵ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ‬ ‫ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ‬

‫‪٣٦٧‬‬

‫ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ُﻣﺠﺮﻯ ﻧﺸﻮﺩ‪ ،‬ﻋﺎﻟَﻢ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ‪ ) «.‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪،۴‬‬

‫ﺹ‪ .(۴۶۳‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻩ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺻﻼﺡ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﺒﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺷﺶ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﻴﻄﮥ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ‬ ‫ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ‪ :‬ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ‪ ،‬ﺗﻘﻮﻯ‪ ،‬ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎﻧﺖ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻧﺖ‪ ،‬ﺻﺪﺍﻗﺖ‪ ،‬ﺍﻧﺼﺎﻑ‪ ،‬ﺍﺩﺏ‪ ،‬ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ‪،‬‬ ‫ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ‪ ،‬ﺗﻮﻛﻞ‪ ،‬ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻋﺪﻝ‪ ،‬ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‪ ،‬ﻗﻨﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻣﻮﺍﺳﺎﺕ‪ ،‬ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ‪ ...،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ُﺍ ِّﺱ‬

‫ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺟﻨﺒﮥ ﻓﺮﻋﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺷﺶ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ »ﺩﺭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺰﻳﻴﺪ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ‬ ‫ﻋﺼﺮﻳﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﻮﺷﺶ« ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ )ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺹ‪ .(۲۰۹‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ »ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ« ﻭ‬

‫ﻋﺰ ﺻﺪﻭﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﻪ ﻭ ﺩﻭ‬ ‫»ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ« ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ّ‬ ‫ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﻻ ِ‬ ‫ﺖ ِﺑﻄِ ﺮﺍ ِﺯ‬ ‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺟﻨﺎﺑﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ِ » :‬ﺍﻧّﺎ َﺳ ِﻤ ْﻌﻨﺎ ِﺑ َﺎ ‪‬ﻥ َﻣﻤﺎﻟ َ‬ ‫ِﻚ ﺍ ْ‬ ‫ﻳﻨ ْ‬ ‫ﻳﺮﺍﻥ َﺗ َﺰ َ‬

‫ﺍﻻ ْﻋﺘِﺴﺎﻑ ِ‬ ‫ِﻕ ِ‬ ‫ﺼ ُﻪ ِﺑ ُﻘ ‪‬ﻮﺓٍ‬ ‫ﺍ ْﻟ َﻌ ْﺪﻝْ َﻓﻠ َّﻤﺎ َﺗ َﻔ ‪‬ﺮﺳﻨﺎ َﻭ َﺟ ْﺪﻧﺎ ﻫﺎ َﻣﻄﺎﻟ َِﻊ ‪‬‬ ‫ﺖ َﻣﺨﺎﻟ ِ​ِﺐ ﺍ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﻈﻠ ِْﻢ َﻭ َﻣﺸﺎﺭ َ‬ ‫ﻟﻈﻠ ِْﻢ َﻧ ْﺴﺄﻝُ ﺍﻪﻠﻟَ ِﺑ َﺎ ْﻥ َ‬ ‫ِﻭﺍﻧّﺎ َﻧ َﺮﻯ ﺍ ْﻟ َﻌ ْﺪﻝَ َﺗ ْ‬ ‫ﺤ َ‬ ‫ﻳﺨﻠِّ َ‬

‫ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻧ ُﻪ ِﺍﻧ‪‬ﻪ ﻟ َُﻬ َﻮ ﺍﻟ ُْﻤ ُﻬ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻦ ﻋِ ْﻨ ِﺪﻩ َﻭ ُﺳﻠ ٍ‬ ‫ﻤﻮﺍﺕ‪) «.‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ‪ (۴۴۰‬ﻭ »ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﻌﻤﺖ‬ ‫ﻻ َﺭ‬ ‫ﺍﻟﺴ‬ ‫ﻦ ﻓﻰ ﺍ َ‬ ‫ﻦ َﻋﻠﻰ َﻣ ْ‬ ‫ْﻄﺎﻥ ﻣِ ْ‬ ‫ﻣِ ْ‬ ‫ﺿﻴﻦ َﻭ ‪‬‬ ‫ﻴﻤ ُ‬ ‫َ‬

‫ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺎء ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻫﻢ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﺪﻧﺪ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۴۳۸‬ﻭ »ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺟﺰﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻣﺂﻝ؛ ﻫﺮ ﻳﻮﻡ ﺍﻭﺍﻣﺮ‬ ‫ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺫ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺘﻮﻗﻒ‪ .‬ﺍﺯ ﺣﻖ ﺑﻄﻠﺐ ﻧﺎﺋﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺍﻧﺪ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺡ ﻭ ﻓﻼﺡ ﺍﺳﺖ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۴۳۸‬ﻭ ﻧﺘﻴﺠﺘﴼ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪) .‬ﻫﻤﺎﻥ‪ (۴۳۵ ،‬ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ‪ ۴۰‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ‪ ،‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ‬ ‫ﺁﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻧﺎﺱ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۹۰۶‬ﺭﺥ ﻧﻤﻮﺩ‪) .‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪(۴۴۲‬‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺤﺖ ﻇﻠﻢ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪ »ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻛﺎﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻜﻮﺷﺪ ﺳﭙﺲ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺗﺶ ﺑﺎ ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻜﺸﺪ‪) «.‬ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ‬ ‫ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺹ‪ .۱۰‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ‪» :‬ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﭘﺨﺘﻪ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺎﻟﻎ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ («.‬ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﻜﺸﺪ‪» :‬ﻣﻘﺼﺪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﺭﺍ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻮﻋﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻔﺎﻛﺎﺭ‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻻﻳﻖ ﻳﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺍﻋﺪﺍ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۸‬ﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ »ﻣﻘﺼﺪ« ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ‬ ‫ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺿﻌﻔﺎ)ﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ( ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺪﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺭﻓﻊ‬ ‫ﻣﻀﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻭ ﻣﻘﺪﻭﺡ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺛﺮ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺣﺮﻛﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺺ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ‪ ،‬ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪) «.‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ‪ (۴۴۲‬ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ‬

‫‪٣٦٨‬‬

‫ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻇﻠﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ‬

‫ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺧﺎﻟﺖ ِﺳ ّﺮﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﻫﻤﺴﻮﻳﻰ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻭﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﮑﻤﺖ‬

‫ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﻭ ﻋﻘﺒﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺣﺒﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻜﻮﻥ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺳﻠﻮﻙ ﻭ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪«.‬‬ ‫)ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۴۴۳‬ﻭ »ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺷﺘﺪﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺷﺪﺕ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۴۴۳‬ﻭ »ﺍﺣﺰﺍﺏ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭ‪ ،‬ﻣﻔﺮﻯ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻣﻔﺮ ﻭ ﻣﻘﺮﻯ ﻭ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻞ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ّ‬

‫ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻪ ﻛﻪ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﻭ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪) «.‬ﻣﺎﺋﺪﮤ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۵‬ﺹ‪ (۷۹‬ﻭ »ﺗﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺷﻜﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻄﻠﻮﺑﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪«.‬‬

‫ِﺎﻟﺪ ِ‬ ‫ﺧﻮﻝ ﻓﻰ ِﻇﻞِّ ﺍﻟ ‪‬ﺮﺣﻤﻦ« )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۴‬ﺹ‪.۴۵۰‬‬ ‫)ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺣﺒﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ‪ (۷۰‬ﻭ » َﺍ ّﻣﺎ‬ ‫َﻴﺲ ﻟ َُﻪ َﺍ ٌ‬ ‫ﻣﺎﻥ ّﺍﻻ ﺑ ‪‬‬ ‫ُ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻟ َ‬

‫ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ( ﻭ ﻧﻴﺰ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻳﺸﺎء؛ ﻭ ﺍﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﺍﻪﻠﻟُ ﻣﺎ‬ ‫ﻗﺼﺎﺹ ﺧﻮﻥ ﺍﺣﺒﺎ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﺣﻜﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ّ‬ ‫ُ‬

‫ﻣﻠﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻧﺠﺎﺡ ﻭ ﻓﻼﺡ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﮥ ُﺩ َﻭ ِﻝ ﻣﺘﺠﺎﻭﺭﻩ‬

‫ﮔﺮﺩﺩ‪) «.‬ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻٓﺛﺎﺭ‪ ،‬ﺝ‪ ،۵‬ﺹ‪ (۱۱۱‬ﻭ »ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺸﻘﺖ ﺍﻓﺘﺪ‬

‫ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻻﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ )ﺩﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻰ( ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ َﺳﺮﻭﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻛﻨﺪ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۴۵۱‬ﻭ »ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺴﻤﻮﻉ ﻧﻮ َﻫ َﻮﺳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬

‫ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﻧﺺ ﻗﺎﻃﻊ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺗﻌﺪﻳﻞ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺭﺫﺍﺋﻞ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ‬

‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﻼﻝ‪ ،‬ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻠﻜﻮﺗﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﻳﺎﺑﺪ ﺑِﺎﻟﻄﺒﻊ ﻗﺼﻮﺭ ﺯﺍﺋﻞ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻴﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﺣﺼﻮﻝ‬ ‫ﺟﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻭﻉ ﻳﻘﻴﻨﴼ ِﺑﺬﺍﺗِﻬﺎ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺷﻮﺩ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ‪ (۴۴۹-۴۵۰‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪» :‬ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻜﻮﻥ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ‬

‫ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ‬ ‫ُﻣﺠﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻧﻪ؛ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺳﺒﺐ ﺗﺴﻠﻂ ﻣﺘﻬ ّﻮﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ‬

‫ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ِﺍﻥ ﺷﺎَءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻯ ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪) «.‬ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ‪،‬‬ ‫ﻔﺘﺮﻳﻪ)ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ( ﺩﺭ ﺭﮒ ﻭ ﺭﻳﺸﮥ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺣﻠﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺁﺭﺍﻡ‬ ‫ﺝ‪ ،۳‬ﺹ‪ (۴۶۸‬ﻭ ﻧﻴﺰ »ﺍﻳﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻔﻮﺱ ُﻣ َ‬

‫ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪) «.‬ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺹ‪ .(۷۷۷‬ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻗﺎﻃﻌﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻛﺪﻭﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ‬ ‫ﻓﺴﺎﺩ ﻣﻨﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺩﻭ‬ ‫ﺳﺎﻟﮥ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻼﺷﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻏﻠﻂ ﻭ ﻗﻬﺮ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺧﻼﻕ‬

‫ِ‬ ‫ﻫﺎﻃﻞ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ‬ ‫ﻏﻴﺚ‬ ‫ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ )ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ( ﺑﻪ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺑﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ‬ ‫ْ‬

‫ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﺭﺽ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺼﻮﺹ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ)ﺑﺎﺑﻰ( ﺭﺍ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻋﻆ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ‬

‫‪٣٦٩‬‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻣﻨﻊ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺑِّﺮ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺑﺪﻝ ﮔﺸﺖ ﻭ ِﺳﻼﺡ‬

‫ﺑﻪ ﺍﺻﻼﺡ‪) «.‬ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻓﻮﻕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺵ ﻧﺰﺍﻋﻰ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮﴽ ﺗﻌﺮﻳﻔﻰ ﻭ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﻭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ‬ ‫ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻧﻔﻮﺫ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﮔﻮﻝ ﺯﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺒﺮﺩ ﺍﻫﺪﺍﻓﺸﺎﻥ ﺳﻮﺩ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻫﺮ ﺩﺳﺘﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪،‬‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺩﺳﺘﮥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﺷﺎﻫﻰ‪ ،‬ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺎﻳﺲ‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ -‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺿﻌﻔﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﺍﻫﻰ ﺑﻜﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻄﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ‪ -‬ﻟﺬﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻭﻡ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺎﻳﺲ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪) «.‬ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺮﻁ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪ‪» :‬ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﻭ‬

‫ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺍﺳﺖ‪ ) «.‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪(۴۵۷‬‬

‫ﻼ ﭼﻬﺎﺭ ﻓﻘﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ‬ ‫ﺫﻳ ً‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻯ ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﻭ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺮ‪ ،‬ﺣﺘﻤﴼ ﺣﺘﻤﴼ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻭ ﺗﻮﺍﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻳﺎﻓﺖ‪ :‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۴‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪۲‬ﻭ ‪ ۵‬ﻭ ‪۹‬؛ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ‬

‫ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ‪ ۸‬ﺟﻠﺪ؛ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻٓﺛﺎﺭ ﺩﺭ ‪ ۵‬ﺟﻠﺪ؛ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ‪ ۹‬ﺟﻠﺪ ﺁﻥ؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻪ‬ ‫ﺳﺎﻟﻪ؛ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۲۷۱‬؛‪ .(...‬ﻟﻮﺡ ﺍﻭﻝ‪» :‬ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﻮﻧﺲ ﺧﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻻﺑﻬﻰ‪ .‬ﻫﻮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ‬ ‫ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺧﻮﻝ ﺍﺣﺒﺎء ﺩﺭ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ِﻣﻠﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍ ﺑﻜﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺗﺸﺒﺚ ﺟﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺤﺎﻓﻞ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭﻝ‬ ‫ﻻﺑﻬﻰ ﻉ ﻉ« )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ‬ ‫ﺣﻜﻤﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺣﻜﻤﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ َﻭ َﻋﻠ َ‬ ‫ﻬﺎء ﺍ َ‬ ‫َﻴﻚ َ‬ ‫ﺍﻟﺒ ُ‬

‫ﺧﻄﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎء(‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻻﺑﻬﻰ‪ .‬ﻫﻮﺍﻪﻠﻟ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﺷﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻟﻮﺡ ﺩﻭﻡ‪» :‬ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺩﻳﺐ‬ ‫ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻭ ﺛﺒﺎﺗﻰ ﻧﻪ‪ .‬ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﺎﻣﻰ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻋﺘﺪﺍﻟﻴﻮﻥ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ‪ .‬ﺣﺰﺏ ﻳﺤﻴﻰ )ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ( ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻔﺎﻕ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻭﻓﺎﻕ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻔﺎﻕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ‪ ،‬ﺷﻘﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻭﻓﺎﻕ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻘﺎﺻﺪ‬ ‫ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺑﺪ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺟﻬﺪ ﺗﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻮﺭﺙ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺧﻔﻴﮥ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ‬

‫‪٣٧٠‬‬

‫ﻻﺑﻬﻰ‪ .‬ﻉ ﻉ« )ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻬﺎء ﺍ َ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻥ ﺷﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﻋﻤﻞ ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ‪َ .‬ﻭ َﻋﻠَﻴﻚ َ‬ ‫ﺍﻟﺒ ُ‬ ‫ﻣﻨﺒﻊ(‬

‫ﻟﻮﺡ ﺳﻮﻡ‪ :‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺎﻥ ﻭﺭﻗﺎﺳﺖ‪» :‬ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻔﺼﻞ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻠﮥ‬ ‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ...‬ﻟﻬﺬﺍ ﺳﺮﻳﻌﴼ ﺗﻠﻐﺮﺍﻑ ﮔﺸﺘﻪ ﻛﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﭘﺎﺭﻟﻤﻨﺖ‪ .‬ﺩﺧﻮﻝ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻟﻤﻨﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ‬ ‫ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻓﺮﺽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮﻩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪ ...‬ﻧﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﭘﺎﺭﻟﻤﻨﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ‪) «...‬ﺟﺰﻭﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻣﺮ‪ ،۱۶۱/۱ ،‬ﺻﺺ‪ .۱۰۸-۱۰۹ :‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺰﻭﻩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ‪» :‬ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻣﺮ‪،۳‬‬

‫ﻋﺮﺽ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺑﻴﻦ ﺳﻨﻮﺍﺕ ‪۱۹۱۰/۱۱) ۱۳۲۹‬ﻡ( ﺗﺎ ‪۱۹۱۳)۱۳۳۱‬ﻡ( ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ‬ ‫ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ ۱۳۳۱‬ﺑﺎﻟﻜﻞ ﻣﻨﻊ ﻭ‬ ‫ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ «.‬ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺩﺭ ‪ ۱۴‬ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ‪۱۳۲۴‬ﻫـ‪ .‬ﻕ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎء ﻣﻈﻔﺮ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺠﻠﺲ‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺷﻮﺍﻝ ‪ ۱۳۲۴‬ﻫـ‪.‬ﻕ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺩﺭ ‪ ۵۰‬ﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ‪ ۲۴‬ﺫﻳﻘﻌﺪﻩ ‪ ۱۳۲۴‬ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎء‬ ‫ﻼ ﺣﻜﻮﻣﺖ »ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ« ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺖ‪(.‬‬ ‫ﻣﻈﻔﺮ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻋﻤ ً‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﺭﺝ ﻟﻮﺡ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻟﻮﺡ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﻜﻢ »ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺣﺰﺍﺏ« ﻭ »ﻟﺰﻭﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ‬ ‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۲۷‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺃﻡ‬ ‫ِ‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺖ«‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﺖ ﻣﻨﻊ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺩﺭﮔﻴ ِﺮ‬ ‫ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ »ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ« ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻜﻤﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺣﺒﺎ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺁﻥ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﮥ ﻣﺘﺨﺎﺻﻤﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺸﻜﻴﻞ‬ ‫ﻼ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻭﻡ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﻗﺒ ً‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺩﺳﺎﻳﺲ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ »ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺧﻔﻴﮥ« »ﺣﺰﺏ ﺳﺘﻤﻜﺎ ِﺭ« ﺍﺯﻟﻰ‪» ،‬ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ« ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻛﻨﺎﺭﻩ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ‬

‫ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪) .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ )ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۴۸‬ﻡ( ﺑﻪ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻰ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ) ‪ (NGO‬ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪.(۵۹‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺹ‪ ۱۰‬ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ‬ ‫ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ »ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ« »ﺑﺎ ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪ« ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ‬

‫ﺗﺤﻤﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ‪ -‬ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ‪ -‬ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ‪) .‬ﺭﻭﺵ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪۱۲۷‬‬ ‫ﺫﻛﺮ ﺷﺪ( ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩ ﺳﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ‬ ‫ﺭﺍ‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻭ ﻋﻤﻴﻖ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬

‫‪٣٧١‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺳﺎﺯﺩ‪ ،‬ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﺭﺍ »ﻧﺠﻞ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ )ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺎﺭﺍﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ‬

‫‪ -‬ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴﻪ ﻛﻪ ﺳﻰ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ -‬ﺑﺎ ﻛﻼﻣﻰ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺭﺳﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ .‬ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﮔﻔﺘﻪ‬

‫ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻪ »ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎ ﮔﺮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ‪ «.‬ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺎﻡ‪ ،‬ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﻙ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﺳﺘﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﺒﻮﺕ‬

‫ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻓﻖ‬

‫ﺍﻭﺝ ﺍﺛﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻪِ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻋﻦ ﻗﺮﻳﺐ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ِ‬

‫ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭼﻨﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ‪» «.‬ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻙ‪،‬‬ ‫ﺤﺮ ِﻡ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ‬ ‫ﺗﺎﺑﻨﺎﻙ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ‪ُ ،‬ﻣ َﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ‪َ ،‬ﻣ َ‬ ‫ﻧﺼﻴﺐ‪ ،‬ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ‪«.‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻟﻮﺡ ﭼﻬﺎﺭﻣﻰ ﻛﻪ ﺣﺴﺐ ﺍﻟﻮﻋﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ )ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﺻﻠﺢ ﻻﻫﺎﻯ ﺩﺭ ‪ ۱۹۱۶‬ﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ‪ ۱۲‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ‪ -‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ( ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬ ‫ﺻﺤ ِ‬ ‫ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ُﻣﺜﺒ ِ‬ ‫ﺖ ﺭﻭﺵ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﺴﺖ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ‬ ‫ِﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻭ ﻣﻜﺮﻯ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺯﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻗﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ‪ ،‬ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺯﺩﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﺗﺼﻨﻌﻰ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺗﺪﻳﻦ‬ ‫ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﺘﺬﻛﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ﻧﻮﻫﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ )ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ( ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺸﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻃﺎﻟﺐ ﺷﻬﺮﺗﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻧﻔﻮﺳﻰ َ‬ ‫ﺩﻫﻨﺪ‪:‬‬

‫)ﻟﻮﺡ ﭼﻬﺎﺭﻡ( »ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻭﺣﺪﺕ ﻧﮋﺍﺩ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯ َﺣﺮﺏ‪ ،‬ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻄﺎﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻴﻨﴼ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭖ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﺨﺪﻳﺶ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺍﺭﻭﭖ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪...‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻔﻴﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪) «.‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪ (۱۰۱-۱۱۸‬ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺳﻮِء ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﻮﻉ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺜﻞ »ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ« ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ‬ ‫ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺎ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ ﺣﻞ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﻧﻘﺎﺏ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﺯﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺭﺩ ﻳﺎﺑﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﺑﻬﺎء ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺭﺩ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء‪ ،‬ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻩ‬

‫‪٣٧٢‬‬

‫ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻄﻌﴼ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪) .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺭﺩﻳﮥ‬

‫ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۲۲۰‬ﻭ ‪ (۲۹۷-۲۹۸‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﺎﺿﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﮥ‬

‫ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺳﻮء ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ )ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ‬ ‫ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺯﻝ( ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻴﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻃﻼﻉ‪ ،‬ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺪﻡ ﺭﺿﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﺆﻛﺪﴽ ﻧﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۵۴‬ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺭ ِّﺩ َﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ(‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺸﺎﻫﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻠﻞ ﻋﺪﻡ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺛﺎﻧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ۱۵۶-۱۵۷‬ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺍﭘﺴﻴﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻓﺌﻮﺩﺍﻝ ﺑﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻓﻘﻂ ﺩﻭ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺷﺎﻫﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻬﺎﺭ‬

‫ﻟﻮﺡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺷﺪ ‪ -‬ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻛﺜﻴﺮﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ‪ -‬ﻧﻈﺮﺍﺕ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۲۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺭﻗﻴﻤﮥ‬ ‫ﺟﻮﻻﻯ ‪ ۱۹۷۶‬ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﻔﻮﺱ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪:‬‬ ‫»ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻟﻜﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﺍﻳﺪﻩ ﺁﻟﻴﺴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻤﺎﻝ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻌﻤﻮ ً‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﺻﺮﻓﴼ ﺍﻧﻌﻜﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﺩﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ‬

‫ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮﻯ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ .‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻻ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﻓﻘﻂ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﺴﺎﺩ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ‬

‫ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫﻴﻜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﺘﺠﺴﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻭﻟﻜﻦ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺪﻓﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺁﻥ ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺁﮔﺎﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻃﻰ‬ ‫ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﮥ ﻗﻮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻨﺎﻯ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﺑﺪﻯ ﻫﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺬّ ﺍﺕ ﺍﻣﺮ ﻋﺪﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻮ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺮﻩ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﮔﻴﺘﻰ ﺑﺰﺩﺍﻳﺪ‪ .‬ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻳﻚ ﻧﺒﺮﺩ ﺗﺨﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﻔﺎﺳﺪ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺗﻼﻑ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻫﺪﻡ ﻧﻴﺮﻭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺷﺨﺺ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺑﻼﻍ ﭘﻴﺎﻡ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺍﺣﻴﺎء ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺩﺭ ﻇﻞ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﻤﮥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﭘﻴﭽﻴﺪﮤ ﻫﺎﺋﻠﻪ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻤﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻃﻰ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻓﻀﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﺗﻴﺮﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ‬

‫ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ‪) «.‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ‪ ۷‬ﺟﻮﻻﻯ ‪ ۱۹۷۶‬ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭﻣﺠﻠﮥ ﺁﻫﻨﮓ‬

‫ﺑﺪﻳﻊ ﺳﺎﻝ ‪ ،۳۱‬ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪.(۳۴۱‬‬

‫‪٣٧٣‬‬

‫‪ ١٢٨‬ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﺁﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺆﻟﻔﻴﻦ ﻏﺮﺑﻰ ﻳﺎ ﺷﺮﻗﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﻘﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٢٩‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻴﻦ ﻏﺮﺑﻰ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬ ‫ﻼ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻬﻀﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ‬ ‫ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺜ ً‬

‫ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺪﮤ ﻗﺒﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺻﻼﺣﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻧﻴﺴﻢ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺷﻜﻞ ﻣﺤﻘﻘﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻬﻀﺘﻰ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺗﺼﻮﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﻓﻜﺮﻯ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺩﻳﺎ ﻟﻜﺘﻴﻚ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰﻡ ﺗﺰ ﻭ‬ ‫ﺁﻧﺘﻰ ﺗﺰ ﻭ ﺳﻨﺘﺰ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻯ‪ :‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺷﺘﺮﺍﻛﻰ ﺍﻭﻟﻴﻪ‪ ،‬ﺑﺮﺩﮔﻰ‪ ،‬ﻓﺌﻮﺩﺍﻟﻴﻪ‪ ،‬ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ ﻭ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﺳﻴﺮﻯ ﺟﺒﺮﻯ ﻓﺮﺽ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎ‬ ‫ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﻟﻔﺒﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ‪) .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺌﻮﺭﻳﺴﻴﻦ ِ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻃﺒﺮﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ‬

‫‪ ۱۳۶۶‬ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﮋﺭﺍﻫﻪ‪ ،‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۷۸‬ﭼﺎﭖ ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬ﺻﺺ‪،۱۰۸ ،۱۷۰ ،۱۷ ۶ ،۱۵۵ ،۱۴۷ :‬‬

‫‪ ...،۳۰۴ ،۳۱۴ ،۳۰۰ ،۲۱۷ ،۱۶۲‬ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻗﺎﻟﺒﻬﺎﻯ ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ ِ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﺭﺍ ﭘﻮﭺ ﻭ ﺧﻨﮏ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﻏﻠﻂ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ( ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍ ّﻭﻟﻰ ﻭ ﺗﺨﻄﺌﮥ ﺩ ّﻭﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺟﻨﮓ ﺩﺭﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻛﻤﴼ ﻭ ﻛﻴﻔﴼ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺎﻓﻰ ﻭ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ‬ ‫ﺍﻛﺜﺮ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺑﺪﴽ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ّ‬

‫ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺍﭘﺴﻴﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻓﺌﻮﺩﺍﻝ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﻓﺸﺎﻫﻰ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺳﻼﻑ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺘﺶ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻮﺍﻧﻒ ﻭ ﻃﺒﺮﻯ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬ ‫ﻧﺸﺮ ‪ ۱۳۵۶‬ﻫـ ﺵ‪ .‬ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺭﻭ‬

‫ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺳﺎﺯﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺍﺧﺬ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ( ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫ﻻ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﭼﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﻪ ﻗﻠﻌﻪ‪ ،‬ﺟﻨﺒﮥ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺻﻮ ً‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﻗﺘﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺟﻮﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﺭ‬

‫ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻼﻓﻰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﻼ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ َﻣﻼﺫ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻭﻗﺖ ﻋﻤ ً‬

‫ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺁﻥ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺠﻮﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ؛ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﺘﺎﺭ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺘﺺ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ‬ ‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺭﮤ ﺳﺎﺯﺷﻜﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﻗﻰ ﻛﻪ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻜﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪» :‬ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺳﻴﻒ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺪﺍﺋﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﺼﺮﺕ‪ .‬ﺍﺑﺪﴽ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ‬ ‫ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﻣﺎ ِﺳ َﻮﻯ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬

‫‪٣٧٤‬‬

‫ﻦ َﺍ ْﻥ‬ ‫َﺨﻴ ٌﺮ َﻟ ُ‬ ‫ﺣﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻝ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺑﺪﺃ ﻣﺮﺿﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ِ .‬ﺍ ْﻥ ُﺗ ْﻘ َﺘﻠُﻮﺍ ﻓﻰ ﺭِﺿﺎ ُﻩ ﻟ َ‬ ‫ﻜ ْﻢ ﻣِ ْ‬

‫َﺗ ْﻘ ُﺘﻠُﻮﺍ‪) «.‬ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻜﺸﻴﺪ(‪ .‬ﻭ ﻧﻴﺰ‪» :‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺒﺎﻳﻢ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻔﻚ َﺩ ِﻡ ﻧﻔﺴﻰ‪) «.‬ﮔﻠﺰﺍﺭ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪ (۴۴۰‬ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻻﺗﺤﺼﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۴۶۹-۴۷۵‬ﺑﺎ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺳﺎﺯﺷﻜﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﻧﺪ ﻭ »ﺯﻫﺮ« ﺭﺍ ﺑﻪ »ﺷﻬﺪ« ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ) ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‬ ‫ﻭ ﺻﻔﺤﺎﺕ( ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ »ﻋﺪﻡ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ« ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﺣﻖ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﺴﺎﻁ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﻃﻞ ﺟﻨﮓ‬ ‫ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﻫﻨﻤﻮﻥ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﻻﺯﻣﮥ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺪﻓﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﺣﻖ ﻭ ﺭﺍﻩ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻧﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻭ‬ ‫ﺗﺮﻭﺭ؛ ﻭ ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﻨﮏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺴﺄﻟﮥ‬ ‫ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺭﻭﺵ ﺍﺯ َﻣﻨﺶ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ‬ ‫ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻫﺪﻑ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﺁﻣﻴﺰﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺸﺎﻫﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﺁﻗﺎﻯ ّ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻬﺎﺩﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺸﻴﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻘﻴﻢ ﻋﺮﺍﻕ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪:‬‬

‫»ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻮﮔﺮﺍﻳﺎﻧﻰ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩﻯ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ‬ ‫ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ‪) «.‬ﺹ‪(۹۰‬؛ »ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺑﺎ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫)ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻓﻨﺪﻯ( ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺨﺖ ﺳﺘﻮﺩ‪» :‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﺪ؛‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ »ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ« ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ...‬؛ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ‬ ‫ﻋﻤﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ؛ ﺁﻓﺮﻳﻦ!« )ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ(‪ «.‬ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﮥ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬ ‫ﺻ ِ‬ ‫ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ‪ :‬ﻳﻜﻰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﭘﻰ ﮔﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ ‪ -‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﺎﺹ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‪ ،‬ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻭ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻛﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّﺍﻻ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ‬ ‫ﻻ ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻓﻴﺰﻳﻜﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﻧﺪ! ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء )ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻓﻨﺪﻯ(‪ ،‬ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻟﻘﺐ » ِﺳﺮ« ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ‬ ‫ﻪﻠﻟ ﺍ ْﻋﻠَﻢ‪ .‬ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ‪،‬‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ؛ ﺍ ُ‬

‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﺩﻧﻴﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻛﺜﺮﺕ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺳﺎﺯﻳﻢ‪ ،‬ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺁﺧﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ‬ ‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻠﻜﻪ ﺭﺍ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺣﻜﻢ ﻣﻨﻊ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ‬

‫‪٣٧٥‬‬

‫ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺑّﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ‬

‫ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻗﺒﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﺸﺨﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻫﻤﻮﻃﻦ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪) .‬ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﻚ‬ ‫ﺟﻠﺪ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ »ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ« ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﴼ ﻧﺎﺯﻝ؛ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺎﺯﻝ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‪ :‬ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ ﺳﻮﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ‪ ،‬ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺧﻠﻴﻔﮥ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻰ ﭘﺎﺷﺎ‪ ،‬ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﻭﻳﻠﻬﻢ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ‬ ‫ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻟﻜﺴﺎﻧﺪﺭ ﺩﻭﻡ ﺷﺎﻩ ﺭﻭﺳﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻠﮑﮥ ﻭﻳﮑﺘﻮﺭﻳﺎ )ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ(‪ ،‬ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﺍ ﮊﻭﺯﻑ ﺷﺎﻩ ﺍﻃﺮﻳﺶ‪ ،‬ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬ﭘﺎﭖ ﭘﻰ ﻧﻬﻢ‬ ‫ﺭﻫﺒﺮ ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺷﻴﻌﻪ‪ ،‬ﺳﻨﻰ‪ ،‬ﻳﻬﻮﺩﻯ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻰ‪،‬‬ ‫ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ‪.(...،‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺎﻗﺼﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ‪ ،‬ﻋﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ‬ ‫ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﺗﺎ‬

‫ﻜ ُﺔ ﻓﻰ‬ ‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻟﺤﻨﻰ ﻣﻠﻜﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﻳﺎ َﺍﻳ ُﺘﻬﺎ ﺍﻟ َْﻤ ِﻠ َ‬

‫ﺪﺭﺓِ ِ‬ ‫ﺃﺱ ﺍﻟ ُْﻤﻠ ِ‬ ‫ﻚ ﻣﺎﻟ ِ‬ ‫ﺍﻟﺒ ِ‬ ‫ْﻚ‬ ‫َﻟ ْﻨ َﺪ ْﻥ ِﺍ ْﺳ َﻤﻌﻰ ِﻧﺪﺍَء َﺭﺑِّ َ‬ ‫ﺿﻌﻰ ﻣﺎ َﻋﻠَﻰ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ِ‬ ‫ْﺤ ُ‬ ‫ﺽ َﻭ َﺯﻳﻨﻰ َﺭ َ‬ ‫ﻜﻴﻢ‪َ .‬‬ ‫ﻟﻪ ِﺍ ّﻻ َﺍ َﻧﺎ ﺍﻟ َﻌﺰ ُﻳﺰ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺍﻻﻟﻬﻴﺔِ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ﻻ ِﺍ َ‬ ‫ﻦ ﺍﻟ ِّْﺴ َ‬ ‫ﺮﻳﺔ ﻣِ َ‬ ‫ِﻚ َ‬ ‫ﻻ ْﻋ َﻈﻢ َﻭ َﻛ ‪‬ﻤ َﻞ ﻣﺎ ﺫُﻛِ َﺮ ﻓِﻰ ِ‬ ‫ﻭﻡ َﺭﺑِّﻪ ﻣﺎﻟ ِ‬ ‫ﻠﻴﻞ ﺫِ ْﻛ ِﺮ َﺭﺑِّ ِ‬ ‫ِﻚ‬ ‫ﺍﻻ‬ ‫ﺗﺸ ‪‬ﺮ َ‬ ‫ﺠ ِﺪﻩِ ﺍ َ‬ ‫ْﺠ ِ‬ ‫ﺑ ِ​ِﺎ ْﻛ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻠﻴﻞ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻗ ْﺪ ﺍ‪‬ﺗﻰ ﻓِﻰ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َِﻢ ﺑ َِﻤ ْ‬ ‫ﻑ َﺑ ‪‬ﺮ ّ‬ ‫ﻧﺠﻴﻞ َﻗ ْﺪ َ‬ ‫ﻚ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺎﻡ ِﺑ ُﻘ ُﺪ ِ‬ ‫ﺍﻟﺸ ِ‬ ‫ِ‬

‫ﻚ َﻣ َﻨ ْﻌ ِ‬ ‫ﻬﻴﺪ َﻗ ْﺪ َﺑﻠَﻐﻨﺎ َﺍﻧ‪ِ ‬‬ ‫ﻚ ﺑ ِ​ِﺬ ْﻛ ِﺮ َﺭﺑِّ ِ‬ ‫ﺍﺳ ُﻤ ِ‬ ‫ﺖ‬ ‫ﺍﻟﺴﻤﺎِء ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ َﺍ ُﻗﻮﻝُ َﺷ ٌ‬ ‫ﻚ ﺧﺎﻟ ِ​ِﻖ ﺍ َ‬ ‫ﺍ َ‬ ‫ﻻ ْﺭ ِ‬ ‫ﺐ َﺍ ْﻥ ﻳ ْﻌﻠ َُﻮ ْ‬ ‫ﺽ َﻭ ‪‬‬ ‫ﻧﺎﻡ‪ِ ...‬ﺍﻧّﺎ َﻧﺬْ ُﻛ ُﺮ ِﻙ ﻟ َِﻮ ْﺟﻪِ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ُﻧ ِﺤ ‪‬‬ ‫ﻻ ِ‬ ‫ْﻤﺎﻥ َﻭ ْ ِ‬ ‫ﺤ ِﺴ ِ‬ ‫ﺐ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ ِ‬ ‫ﻴﻊ ﺍﻟْﻐِ ﻠ ِ‬ ‫ﻨﺎﺕ َﻭ‬ ‫ﻜ َﻢ ﺑ ِ​ِﻪ ﺍﻪﻠﻟُ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ‪‬‬ ‫َﻚ َﺟﺰﺍِء ﺫﻟ َ‬ ‫َﺑ َ‬ ‫ﺍﻻﻣﺎِء ﻫﺬﺍ ﻣﺎ َﺣ َ‬ ‫ﻮﺭ ﺍﻟ ُْﻤ ْ‬ ‫ِﻚ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ُﻣ ‪‬ﻮﻓﻰ ُﺍ ُﺟ َ‬ ‫ﺍﻟﻈﻬﻮ ِﺭ َ‬ ‫ﺪﻳﻊ َﻗ ْﺪ َﻛ َﺘ َ‬ ‫ﺍﻟﺒ ِ‬ ‫ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻥ ُﻣ ْﻨﺰ ِ​ِﻝ ﺍﻻ ِ‬ ‫ﻨﻴﻦ ِﺍ ْﻥ َﺗﺘ‪‬ﺒِﻌﻰ ﻣﺎ ُﺍ ْﺭ ِﺳ َﻞ ِﺍﻟ ِ‬ ‫ٓﻳﺎﺕ‬ ‫ﺍﺳ َﺘ ْ‬ ‫ﻴﻨﺎﺕ ﻣِ ْ‬ ‫ﺽ َﻭ ْ‬ ‫َﻴﻚ ﻣِ ْ‬ ‫ﺍﻟ ُْﻤ ْ‬ ‫ﻜ َﺒ َﺮ َﺑ ْﻌ َﺪ ﻣﺎ ﺟﺎ‪ْ ‬ﺘ ُﻪ ﺍﻟ َْﺒ ُ‬ ‫ﻠﻴﻢ َﺧﺒﻴﺮٍ ‪ِ .‬ﺍ ‪‬ﻥ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﺍ ْﻋ َﺮ َ‬ ‫ﺤ ِﺴ َ‬ ‫ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻥ َﻋ ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َﻴﺤﺒ ُِﻂ ﺍﻪﻠﻟُ َﻋ َﻤﻠ َُﻪ ﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ َﻋﻠﻰ ُﻛﻞِّ ﺷﻰٍء َﻗﺪﻳ ٌﺮ‪ .‬ﺍ ‪‬ﻥ ﺍﻻَﻋﻤﺎﻝَ ُﺗ ْﻘ َﺒ ُﻞ َﺑ ْﻌ َﺪ ِ‬ ‫ﺍﻻ ِ‬ ‫ْﺨﻠ ِْﻖ َﻛﺬﻟ ِ‬ ‫ِﻚ ُﻗﺪِّ َﺭ‬ ‫ﺠ ِﺐ ﺍﻟ َ‬ ‫ْﺤ ِّﻖ ﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ﻣِ ْ‬ ‫ﻗﺒﺎﻝ َﻣ ْ‬ ‫ﻟ ْ‬ ‫ﻦ َﺍ ْﺣ َ‬ ‫ﺽ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻦ َﺍ ْﻋ َﺮ َ‬ ‫ﻦ ﻟ َُﺪ ْﻥ َﻋﺰﻳﺰٍ ﻗَﺪﻳﺮٍ ‪...‬ﺍﻟﺦ« )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .(۷۰-۷۱‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺍﻯ ﻣﻠﻜﮥ ﻟﻨﺪﻥ‬ ‫ﻣِ ْ‬

‫ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺟﺰ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﻛﻪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻫﺎ ﻛﻦ ﻭ َﺳ ِﺮ ُﻣﻠﻚ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺝ ﺫﻛﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻠﻴﻠﺖ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﺪ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ َﺍﻧﺎﻡ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭ َﺑ ِّﺮ ﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﻗﺪﻭﻡ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﻛﻪ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻣﺸ ‪‬ﺮﻑ ﺷﺪ‪ ...‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺭﺽ ﻭ‬

‫ﺳﻤﺎﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﻛﺮﺩﻯ؛ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺣﻜﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺛﺒﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ‬ ‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﺍﺟﺮﻫﺎﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﻨﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ‬ ‫ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻜﺒﺎﺭ ﻭﺭﺯﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ُﻣﻨﺰﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺩﻻﻳﻞ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﻫﺮ‬ ‫ﺁﻳﻨﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻤﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺎﻗﻂ ﻭ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﺒﺎﻝ )ﺑﻪ ﺳﻮﻯ‬

‫ﺣﻖ( ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺗﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﻗﺪﻳﺮ ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪ‪....‬‬

‫‪٣٧٦‬‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﻞ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﻮﻕ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺭﺽ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺑّﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ‬

‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻧﮥ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺟﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻟﻮﺍﺣﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﻇﻠﻢ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻖ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ‬ ‫ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺘﺸﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﻻ« )ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﺁﻳﻪ ‪ :۱۶‬ﻭ ﻣﺎ‬ ‫ﺚ َﺭ ُﺳﻮ ً‬ ‫ﺑﻴﻦ َﺣﺘّﻰ َﻧ ْﺒ َﻌ َ‬ ‫ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪َ » :‬ﻭ ﻣﺎ ُﻛﻨّﺎ ُﻣ َﻌ ِّﺬ َ‬ ‫ﻋﺬﺍﺏ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭﻝ ﺭﺳﻮﻟﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ( ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‪ ،‬ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺩﺳﺖ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻟﺤﻨﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺭﻭﺳﻴﻪ‪ ،‬ﺍﻟﻜﺴﺎﻧﺪﺭ ﺩﻭﻡ ﻧﻴﺰ ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺍﺳ َﻤ ْﻊ ﻧِﺪﺍَء ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟ َْﻤ ِﻠ ِ‬ ‫ﻚ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﮤ ﺭﻗﻴﺐ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻳﺎ َﻣﻠ َ‬ ‫ِﻚ ﺍ ْﻟ ُﺮ ِ‬ ‫ﻭﺱ ْ‬

‫ﻮﺕ ِ‬ ‫ﻜ ِ‬ ‫ِﺎﺳ ِﻢ‬ ‫ﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻓﻰ َﻣ َﻠ ُ‬ ‫ﻴﻦ ﺍﻟ َْﻤ َﻼِء ﺍ َ‬ ‫ﻦ ُﺳ ِّﻤﻰ ﺑِﺎ َ‬ ‫ﺍ ْﻟ ُﻘ ‪‬ﺪ ِ‬ ‫ﺮﺩ ِ‬ ‫ﺍﻻﻧﺸﺎِء ﺑ ْ‬ ‫ﺍﺳ َﺘ َﻘ ‪‬ﺮ َﻣ ْ‬ ‫ﻭﺱ ﺍﻟ َْﻤ َﻘ ِّﺮ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ ﻓﻴﻪ ْ‬ ‫ﻻ ْﺳﻤﺎِء ﺍﻟ ُ‬ ‫ْﺤﺴﻨﻰ َﺑ َ‬ ‫ﻭﺱ ﻭ َﺍ ْﻗﺒِﻞ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟﻔِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻪِ‬ ‫ﺠ ِﻦ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻓﻰ‬ ‫ﺖ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﻛ‬ ‫ﺫ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﻚ‬ ‫ﺮﺍ‪‬‬ ‫ﻔ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﻧﻰ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺼ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻗ‬ ‫‪...‬‬ ‫ﺣﻴﻢ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺍﻟ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﻬﻰ‬ ‫ﺍﻟﺒ‬ ‫ﺣﻤﻦ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺍﻟ‬ ‫ﻚ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺭ‬ ‫ﻟﻰ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺘ‬ ‫ﺍﻟ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻰء‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻚ‬ ‫ﺒ‬ ‫ﺠ‬ ‫ﻳﺤ‬ ‫ﻥ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺑﻬﻰ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ﻳﺎﻙَ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ِّ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ِ ‪‬‬ ‫‪‬‬ ‫َ ٌ َ ِ ‪ َ‬‬ ‫ْ ُ‬ ‫َ َ َ َ‬ ‫ﺍﻪﻠﻟِ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ ُ َ‬ ‫َ َ ُ َ ِٔ‬

‫ِ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ ‪ْ‬ﺴ ِ‬ ‫ﻈﻴﻢ‪َ .‬ﻗ ْﺪ َﺍ َﺗﻰ‬ ‫ﻻ‬ ‫ّ‬ ‫ﺐ ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َ‬ ‫ﻏﻼﻝ ِﺑﺬﻟ َ‬ ‫َﻚ َﻣﻘﺎﻣﴼ ﻟ َْﻢ ِ‬ ‫ﻼﺳ ِﻞ َﻭ ﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﻄﺎِء َﺗ ْ‬ ‫ﻘﺎﻡ ﺍ ْﻟ َﻌ َ‬ ‫ﻳﺤ ْﻂ ﺑِﻪ ﻋِ ﻠ ُْﻢ َﺍ َﺣ ٍﺪ ِﺍ ّﻻ ُﻫ ْﻮ ِﺍﻳﺎﻙَ َﺍ ْﻥ ُﺗ َﺒﺪِّ ﻝَ ﻫﺬَ ﺍ ﺍﻟ َْﻤ َ‬ ‫ﺤ َ‬ ‫ِﻚ َﻛ َﺘ َ‬

‫ﺏ َﻭ ْ ِ‬ ‫ﻮﻑ َﺣ ْﻮﻝَ ﺍﻟ َْﺒ ِ‬ ‫ﻦ ﻓﻰ ﺍﻟ ِ‬ ‫ﻫﺎﺏ‬ ‫ﻴﻚ َﻭ ‪‬‬ ‫ﺍﻟﻄﻮ ُﺭ ُ‬ ‫ﻴﻚ ﺍﻟﻠ ُّﻬ ‪‬ﻢ َﻟﺒ‪َ ‬‬ ‫ﺱ ﻳﻘُﻮﻝُ َﻟﺒ‪َ ‬‬ ‫ﻳﻄ ُ‬ ‫َْ‬ ‫ْﻮﺍﺩ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ‪‬ﺪ ِ‬ ‫ﻴﺖ َﻭ ‪‬‬ ‫ﺍﻻ ْﺑ ُ‬ ‫ﺍﻟﺸ َ‬ ‫ﺠ ُﺮ ﻳﻨﺎﺩﻯ ِﺑ َﺎﻋ َﻠﻰ ﺍﻟﻨِّﺪﺍِء َﻗ ْﺪ َﺍﺗﻰ َ‬ ‫ﺍﻻ ُ‬ ‫ﺍﻟﻮ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ﻭﺱ َﻗ ْﺪ‬ ‫ﺏ ﺍ َﻟﻴﻪِ َﻭ ٌ‬ ‫ﻭﺡ َﻭ َﺣ َ‬ ‫ﺪﻳﻦ‪ُ ...‬ﺍ ْﻧ ُﻈ ْﺮ ُﺛ ‪‬ﻢ ﺍ ْﺫ ُﻛ ِﺮ ﺍ َ‬ ‫ﺍﻟﺴ ِ‬ ‫ﺤﺎﺏ ُﻃﻮﺑﻰ ﻟ َِﻤ ْ‬ ‫ﺭﺍﻛِ ﺒﴼ َﻋﻠَﻰ ‪‬‬ ‫ﻜ َﻢ َﻋﻠ َِﻴﻪ ﻫﻴ ُﺮﻭ ُﺩ ُ‬ ‫ﻳﺎﻡ ﺍﻟ‪‬ﺘﻰ ﻓﻴﻬﺎ َﺍ َﺗﻰ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ُ‬ ‫ﻻ َ‬ ‫ﻳﻞ ِﻟﻠ ُْﻤﺒ َﻌ َ‬ ‫ﻦ َﺗ َﻘ ‪‬ﺮ َ‬

‫ﻳﺤ َﻔ ُﻆ‬ ‫ﻳﺮﻳﺪ ِﺍ ‪‬ﻥ َﺭﺑ‪َ ‬‬ ‫ﻦ ِﻋ ْﻨ ِﺪﻩ ِﺍﻧ‪‬ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻟْﺤﺎﻛِ ُﻢ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ ُ‬ ‫ﺠ ُﻨﻮﺩِ ﺍ ْﻟ َﻐ ِ‬ ‫ِﺎﻟﺤ ِّﻖ َﻭ َﺍ ْﺭ َﺳﻠ َُﻪ ِﺍﻟﻰ َﺍ ْﺭ ٍ‬ ‫ﻚ ْ‬ ‫ﺽ ُﺍﺧﺮﻯ َﻭﻋﺪﴽ ﻣِ ْ‬ ‫ﻭﺡ ِﺑ ُ‬ ‫ﻴﺐ َﻭ َﺣ َﻔ َﻈ ُﻪ ﺑ َ‬ ‫ﺼ َﺮﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟ ‪‬ﺮ َ‬ ‫َﻧ َ‬

‫ﻴﻮﻑ ِ‬ ‫ﺖ ُﺳ ِ‬ ‫ﺖ ُﺳ ِ‬ ‫ﺤ ِﺮ َﺍ ْﻭ ﻓﻰ َﻓ ِﻢ ﺍﻟﺜ‪ِ ‬‬ ‫ﺍﻻﻋﺪﺍِء َﻭ َﺟ َﺴﺪﻯ ﻓﻰ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﻴﻮﻑ ّ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫ﻳﺸﺎء َﻟ ْﻮ ﻳ ُ‬ ‫ﻌﺒﺎﻥ َﺍ ْﻭ َﺗ ْ‬ ‫ﻮﻥ ﻓﻰ ُﻗ ْﻄ ِﺐ ﺍﻟ َْﺒ ْ‬ ‫َﻣ ْ‬ ‫ِﻤﻴﻦ‪ِ ...‬ﺍ ْﻋﻠ َْﻢ ِﺟﺴﻤﻰ َﺗ ْ‬ ‫ﺤ َ‬ ‫ﺍﻟﻈﺎﻟ َ‬ ‫ﺤ َ‬ ‫ُ‬

‫َﺑﻼٍء ﻻ ُﻳﺤﺼﻰ َﻭ ِ‬ ‫َﻤﻴﻦ« )ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .(۶۷-۶۹‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ‪ :‬ﺍﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ‬ ‫ﻟﻜ ِﻦ ﺍﻟ ‪‬ﺮ ُ‬ ‫ِﺸﺎﺭﺓٍ ﻻ ﻳﻌﺎﺩِ ﻟُﻬﺎ َﻓ َﺮ ُﺡ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ‬ ‫ﻭﺡ ﻓﻰ ﺑ َ‬ ‫ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻘﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﺭﻭﺱ ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ ّ‬

‫ﺍﺳﻢ ﻫﺎﻯ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻴﻦ ﻣﻼء ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻧﺸﺎء ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ َﺑﻬﻰ َﺍﺑﻬﻰ‪ .‬ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬ ‫ِّ‬ ‫ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺭﺣﻴﻤﺖ‪ ...‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ُﺳ َﻔﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺯﻳﺮ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺛﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ‪ .‬ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻰ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ ﭘﺪﺭ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺴﺮ)ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ( ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮﺍﻡ‪ ،‬ﻭ ﻛﻮﻩ ﻃﻮﺭ‪ ،‬ﮔِ ﺮﺩِ ﺑﻴﺖ ﻃﻮﺍﻑ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﺪﺍ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ َﻭ ّﻫﺎﺏ ﻭ‬

‫ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺑﺮ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﮔﺎﻥ‪ ...‬ﺑﻨﮕﺮ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻛﻦ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺭﻭﺡ )ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ( ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﻴﺮﻭﺩﻭﺱ)ﻳﺎ ﻫﺮﻭﺩ ﻛﺒﻴﺮ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺣﺎﻛﻢ ﻳﻬﻮﺩﻳّﻪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ )ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﻐﺖ(( ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺣﻜﻢ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺿﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻭ‬ ‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻴﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻛﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺣﻔﻆ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻟﻮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻭﺳﻂ ﺩﺭﻳﺎ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﮊﺩﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻳﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻯ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺟﺴﻢ ﻣﻦ ﺯﻳﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺟﺴﺪﻡ ﺩﺭ ﺑﻼﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻓﺮﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﺩﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ‪) .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﻯ ﺳﻔﻴﺮ‬

‫‪٣٧٧‬‬

‫ﺭﻭﺱ‪ ،‬ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺺ‬

‫ﻃﻠﺐ ﻳﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﻔﻴ ِﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ »ﻳﺎﺭﻯ« ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ِ‬

‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺭﺩ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻭﻝ ﺩﻳﮕﺮ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‪ -‬ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﻋﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻦ َﺍ َﺣ ٍﺪ ِﺍ ‪‬ﻻ‬ ‫ﺕ ﻣِ ْ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ »ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺩﻭﻟﺖ َﻋﻠّﻴﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻫﺴﺘﻨﺪ )ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪ (۲‬ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﻣﺎ ْ‬ ‫ﺼ ْﺮ ُ‬ ‫ﺍﺳ َﺘ ْﻨ َ‬

‫ﺍﻪﻠﻟِ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﺑ َﻌ َﺜﻨﻰ َﻭ َﺍ ْﺭ َﺳﻠَﻨﻰ« )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﺹ ‪ .۲۱‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ :‬ﺍﺯ ﺍﺣﺪﻯ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻄﻠﺒﻴﺪﻡ ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ(‪ .‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۴۴‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﻭ ﺍﮔﺮ ﺣﺘﻰ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ »ﻳﺎﺭﻯ« ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻜﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻚ ﺭﻭﺱ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﺷﻤﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ّ‬

‫ِ‬ ‫ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻘﻄﻌﻰ ِ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﻴﺮﻭﺩﻳﺲ ﻭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻭ ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﺧﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ُﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ؛ ﮔﻮﻳﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻭ‬

‫ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻫﻴﺮﻭﺩﻳﺲ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﻞ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ‬ ‫ﻭ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍ‬

‫ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ »ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩِ ﺍﻟ َﻐﻴﺐ« ﻧﺼﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺤﻘﻖ »ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ« ﻭ »ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ« ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻗﻄﻌﻰ‬

‫ﺑﻮﺩﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ ،‬ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ »ﺑﻪ ﺣﻖ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩ« ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ‬

‫ﻧﻘﺎﻁ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪) .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﺜﻞ َﺟﻨّ ِ‬ ‫ﺻﺪﺭﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﺪ ‪ ۱۳‬ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۲۱-۴۵‬ﻭ‪ ...‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﮥ‬ ‫‪‬‬ ‫ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬

‫‪١٣٠‬‬ ‫ﻻ ﺩﺭ ﺁﺭﺷﻴﻮﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺂﺧﺬ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎ ً‬

‫ﻳﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻳﺎ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺩﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻠﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ‪.‬‬ ‫‪ ١٣١‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٣٢‬ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺗﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ﻛﺜﺮﺕ ﺁﺛﺎﺭ )ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ‬ ‫‪ (۱۱۸‬ﮔﺎﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺭ ﺛﺒﺖ ﺻﺤﻴﺢ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺴﺨﻪ‬

‫‪٣٧٨‬‬

‫ﻫﺎﻯ ﺧﻄﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ ﻛﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ‬ ‫ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻭﺣﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺯ َﺍ ِﺟﻠّﮥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻛﺸﻔﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ‪ ،‬ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ‬

‫‪‬ﻳﺖ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﻭ ُﻛ ‪‬ﻞ ﻣﺎ َﺭﺍ َ‬ ‫ﺾ‬ ‫ﻳﺴ َﺘ ْﻨ ِﺴ ُ‬ ‫ﺍﻟﻤ ْﻔ َﺘ ُﺮ َ‬ ‫ﺾ ﻣِ ْﻨﻬﺎ ﻟ َْﻢ ﻳ ْﻘ ِﺪ ِﺭ ﺍﻟْﻜﺎ ِﺗ ُﺒ َ‬ ‫ﻦ َﻭ َﺑ ْﻌ ٌ‬ ‫َﺤ ٌ‬ ‫ﻭﻥ ﻓﻴﻬﺎ َﻭ َﺑ ْﻌ ٌ‬ ‫ﺎﺱ ﻓﻴﻪ ﻟ ْ‬ ‫ﻣِ ْ‬ ‫ﻮﻥ َﺍ ْﻥ ْ‬ ‫ﺻ َﻮ َﺭ ﺍﻟﻮﺍﻗ ِ​ِﻊ َﻭ ﻟِﺬﺍ ﻳ ُﻘ ُﻮﻝُ ﺍﻟ ّﻨ ُ‬ ‫ﺨﻮﺍ ُ‬ ‫ﺍﻓﺘ َﺮﻯ ُ‬ ‫ﻦ ﺁﻳﺎﺗﻰ َﻗ ِﺪ َ‬

‫ﻦ ﺍﻻ ِ‬ ‫ﻦ‬ ‫ٓﻳﺎﺕ ِﺑ َﻐﻴ ِﺮ‬ ‫َﻴﺲ ﻓﻴﻬﺎ َﺭ ْﺑ ٌﻂ َﻓ َﺎ ُﻋﻮ ُﺫ ﺑِﺎ ِ‬ ‫َ‬ ‫ﻪﻠﻟ ﻣِ ْ‬ ‫ﺫﻟﻚ ﺍﻟ ‪‬ﻨ ْﻬ ِﺞ ﺍﻟ َﻌ ْﺪ ِﻝ َﻓ ِﺎﻧّﻰ َﺍ َﻧﺎ َﺑﺮﻯ ٌء ﻣِ َ‬ ‫ﻦ َﻋ َﻤ ِﻠﻬِ ْﻢ َﻭ ﺍ ْﻓﺘِﺮﺍ‪ِٔ‬ﻬِ ْﻢ َﻭ ُﻛﻠ‪‬ﻤﺎ َﺗﺮﻯ ﻣِ َ‬ ‫ﻳﻘُﻮﻝُ ﻟ َ‬

‫ِﻛﻴﻦ‪) «.‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۱‬ﻭ‪ ،۲‬ﺹ‪ .۳۸۰‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﻭ ﻛﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪﻯ‪ ،‬ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺯﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﺍﻟ ُْﻤﺸﺮ َ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ِﺍﻋﺮﺍﺑﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻛﺎﺗﺒﻴﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺁﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ‬

‫ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺑﻄﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ‪ .‬ﻭ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﻳﺪﻯ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ )ﻛﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻨﻰ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ( ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﺴﺘﻢ(‪ .‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﻬﺞ ﻋﺪﻝ ِ◌« ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ‬ ‫ﻋﻠّﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ‪ ،‬ﺁﻥ » َﻧ ِ‬

‫ﻛﻮﺛﺮ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻗﻨﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ‬

‫ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮ ّﻛﺐ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺎﺭﻕ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ﻣﻔﺘﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻜﺘﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﻋﻠّﺖ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﺤﻮ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ )ﻳﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ(‬

‫ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﺔ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺩﺭ‬

‫ﻻ ْﺟﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﻘﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺍﻫﻞ ُﺳ ُﺒﺤﺎﺕ‪ ،‬ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻪ ِ َ‬

‫ِ‬ ‫ﺧﻼﻑ‬ ‫ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﻜﻢ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ِﺑﺪﻳﻊ ﻭ‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻞ‪ ،‬ﺍﺧﺬ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻞ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻪﻠﻟ ﺻﺪﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺸﺮﺡ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬

‫ﻦ َﺍ ْﻥ ُﻳﺤﺼﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﻯ‬ ‫ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻛﺜﺮ ﻣِ ْ‬

‫ﺴﻴﺢ »ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺻﻔﺖ ﻣﺆﻧﺚ‬ ‫ﺍﻟﻤ ْ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﺗﺄﻧﻴﺚ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺿﻤﻴﺮ ﻣﺬ ّﻛﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻓﻰ َﻗ ْﻮﻟِﻪ » َﻭ َﻛﻠ َِﻤ ٌﺔ ﻣِ ْﻨ ُﻪ ْ‬ ‫ﺍﺳ ُﻤ ُﻪ َ‬

‫ﺍﺣ َﺪﻯ ِ‬ ‫ﺣﺪﻯ ﺍﻟ ِْﻜﺒ ِﺮ َﻧﺬﻳﺮﴽ ِﻟﻠ َْﺒ َﺸ ْﺮ«‪ ...‬ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻛﻞ‬ ‫ﻻ َ‬ ‫ﺍﻟﻜ َﺒﺮ« ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻓﻰ َﻗ ْﻮﻟِﻪ َﺟ ‪‬ﻞ َﻭ ﻋﻼ » ِﺍﻧ‪‬ﻬﺎ ِ َ‬ ‫» ْ‬ ‫َﺴﺎﺣ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺮﺍﻥ« )ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۱‬ﻭ‪ ،۲‬ﺹ‪ .۳۷۹‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻗﻨﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ » ِﺍ ‪‬ﻥ‬ ‫ﻫﺬﺍﻥ ﻟ ِ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ ﺍﻟ َْﺒ ِ‬ ‫ﻮﺍﺏ‪ :‬ﻳﺎ َﺯﻳﻦ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﺍﺯ‬ ‫ْﺠ ِ‬ ‫ُﻛﺘّﺎﺏ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ُﻧ َﺴﺦ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﺬﺍ ﻣﺎ َﺍ ْﺷ َﺮ َﻕ ﻣِ ْ‬ ‫ﻴﺎﻥ ﻓِﻰ ﺍﻟ َ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ(‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺷﺄﻧﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺛﺒﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻧﺎﺯﻝ‬

‫ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﺸﺪﻩ‪ .‬ﺑﺴﺎ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ِ‬ ‫ﻋﺒﺪ ﺣﺎﺿﺮ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ‪ ،‬ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ ﺧﺎﺩﻡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻟ َ​َﺪﻯ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻗ ّﻮﻩ‬

‫ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻟﻜﻦ َﻣ َﻊ ﺫﻟﻚ ﺩﺭ ﺑﻌﺾ ﻣﻮﺍﻗﻊ‪ ،‬ﺳﻬﻮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ُﻛﺘّﺎﺏ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩﻩ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻨﺎﺱ‬

‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﻣﻐﺎﻳ ِﺮ ﻗﻮﻡ ﻧﺎﺯﻝ‪ ،‬ﻭ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ُﻛﺘّﺎﺏ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺣﻖ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ‪،‬‬

‫ﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺭﺍ ﻃﺒﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﻏﺼﻦ ﺍﻛﺒﺮ ﻭ ﻋﺒﺪ‬ ‫ٌ‬ ‫ﺣﻖ ﻻ َﺭ َ‬ ‫ﻳﺐ ﻓﻴﻪ‪ ،‬ﻭﻟﻜﻦ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺎﻇﺮ‪َ ،‬ﻋ َﻠﻴﻪِ َﺑ ُ‬

‫ﺣﺎﺿﺮ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻘﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﻗﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﺎﺱ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮﻯ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ‬ ‫ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﻫﻼﻛﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪) «.‬ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻﺛﺎﺭ ﺧﺼﻮﺻﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ‪.(۹۲‬‬ ‫ﺗﻨﺰﻳﻞ‪ّ ،‬‬

‫‪٣٧٩‬‬

‫ﻭ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ُﻧ َﺴ ِﺦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﻭﺡ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍ ُﻩ ِﻓﺪﺍﻩ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ‪ ،‬ﻧﺎﺯﻝ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ّ‬ ‫ﻣﺒﺸﺮ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ(‪ُ ،‬ﺭ ُ‬

‫ﺑﺎ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ .۹۳‬ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ‬

‫ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ َﺍ ِﻻﺗﻘﺎﻥ ﺳﻴﻮﻃﻰ ﻭ »ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﺗﺸﻴﻊ« ﺍﺯ ﻋﻼﻣﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ(‪.‬‬

‫ﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺣﺘﻰ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩ ِﺭ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ُﻣﺴ َﺘﻴﻘِ ِﻆ ﻭﻯ‪ -‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ )ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﻟﻮﺡ ﺍﻭﻝ؛ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﻰ‬

‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﻘﻮﺭﻭﻛﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ‪۱۳۲۴‬ﻫـ‪.‬ﺵ‪ .‬ﺻﺺ‪ ۵۱...‬ﻭ‪ (...‬ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ‬ ‫ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪ .‬ﺍﺯﻝ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﺄ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺤ ِّﺮ ِ‬ ‫ﻑ ﻗﺒﻠﻰ‪ ،‬ﻣﺠﻤﻮﻋﴼ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‪ ،‬ﺁﺛﺎﺭ ﻭﻯ ﺭﺍ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ُﻣ َ‬

‫ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﻯ ﻓﺎﻗﺪ ﻋﺼﻤﺖ‬

‫ﻛﺒﺮﻯ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻣﻮﻫﻮﺑﻰ ﻣﺨﺘﺺ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺑﻮﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪،‬‬

‫ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﻭﻯ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻠﻘﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻯ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﺎﺏ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺖ‪) .‬ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ‪ ،‬ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ‪،‬‬

‫ﺹ‪ .(۲۸۸‬ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ‪ -‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ‬ ‫ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‬

‫ﺹ‪ ۱۹۹‬ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۳۱۶-۳۵۰‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺿﻤﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪۱۲۷‬‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ( ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻢ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ‬

‫ﺳﺮﻗﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ )ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺹ‪ (۱۹۹‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺻﺮﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ِ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺴﺖ )ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ (۲۰۴‬ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺍﺯ‬

‫ﻼ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪ‪) .‬ﻫﻤﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛ ً‬

‫ﺻﺺ‪۱۹۴‬ﻭ‪(۲۰۴‬‬

‫ﻋﻠّﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻧﻜﻪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺿﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﭘﻮﭼﻰ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ‬ ‫ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﻛﻴﻚ ﻣﻰ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺳﻴﺪ ﻛﺎﻇﻢ ﻧﺎﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﺘﺨﻠﺺ ﺑﻪ ﻏ ّﺮﺍ‬

‫ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﺧﺎﻟﺶ ﻭ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺷﻬﺮﺕ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺤﻼﺗﻰ ﺩﺭ »ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﻳﺎﺭ ﻗﻠﻰ« ﻭ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻛﻨﻨﺪ‪) .‬ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ‪ ،‬ﺹ‪ .(۲۸۸‬ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ّ‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩﻯ ﺩﺭ »ﺣﻖ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ« ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣٨٠‬‬

‫ﺤ ‪‬ﺮﻑ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺯﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﮤ ﻭﻯ ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ُﻣ َ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻠﻔﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻫﺎﺩﻯ‪ ،‬ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﺤﻮ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﭘﻨﺞ ِ‬ ‫ﺷﺄﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‬

‫ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎ ِﺭ ﺍﺯﻝ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺸﻬﺪ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻠّﺪﺍﺕ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ‪ ،‬ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ‪ ،‬ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺻﺮﻓﻰ ﻭ ﻧﺤﻮﻯ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﺍﻳﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﺑﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺿﻤﻦ ﻧﻘﻞ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻋﻤﺪﴽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻀﺤﻚ‪ ،‬ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻡ )ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻛﻴﺎﺋﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ‪ ۱۳۴۹‬ﺑﻮﺩ( ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬

‫ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺁﻳﮥ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﻛﻪ ﻋﻤﺪﴽ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ‬

‫ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻟﻐﺖ »ﺍﻟ ّﺮﻗﺺ« ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﻭ ﺭﻗﺺ ﺑﻪ ﺳﺒﻜﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﻓﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻛﺎﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﺻﻐﺎَء‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺣﻼﻝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻟﻐﺖ »ﺭﻗﺺ« ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ِ » :‬ﺍﻧّﺎ َﺣﻠ‪‬ﻠْﻨﺎ َﻟ ُ‬ ‫ﻜ ْﻢ ِﺍ ْ‬

‫ﻜ ْﻢ ِ‬ ‫ﻦ َﺷ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﻮﺍﺕ َﻭ ﺍ ْﻟﻨ‪َ ‬ﻐ ِ‬ ‫ﻻ ْﻋ َﻈ ِﻢ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ ﺑِﻪ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻗﺺ(‪ِ .‬ﺍﻳﺎ ُﻛ ْﻢ َﺍ ْﻥ ْ‬ ‫ِﺟ ُ‬ ‫ﺍﺳ ِﻤﻰ ﺍ َ‬ ‫ﺄﻥ ﺍ َ‬ ‫ﺍ َ‬ ‫ﻤﺎﺕ ) َﻭ ﺍ ْﻟ ‪‬ﺮ ِ‬ ‫ﻻ َﺩ ِﺏ َﻭ ﺍﻟ َْﻮﻗﺎ ِﺭ ﺍ ْﻓ َﺮ ُﺣﻮﺍ ِﺑ َﻔ َﺮ ِﺡ ْ‬ ‫ﻐﺎء َﻋ ْ‬ ‫ﺍﻻ ْ‬ ‫ﻳﺨﺮ َ‬ ‫ﺻ ُ‬

‫ﺖ ُﻋﻘُﻮﻝُ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ‪‬ﺮ َ ِ‬ ‫َﺗ َﻮﻟ َ‪‬ﻬ ِ‬ ‫ﻔﺲ َﻭﺍﻟ َْﻬﻮﻯ‪.‬‬ ‫ﺭﻭﺍﺡ ِﺍﻟَﻰ ﺍ ُ‬ ‫ﻭﺝ ﺍ َ‬ ‫ﻻ ُﻓ ِﻖ ﺍ َ‬ ‫ﺖﺍ َ‬ ‫ﻨﺎﺡ ﺍﻟﻨ‪ِ ‬‬ ‫ﻻﻋﻠﻰ ﻻ َﺗ ْ‬ ‫ﺠﺬَ َﺑ ْ‬ ‫ﺠ َﻌ َﻠ ُﻮ ُﻩ َﺟ َ‬ ‫ﻻ ْﻓ‪َ ِٔ ‬ﺪ ُﺓ َﻭ ﺍ ْﻧ َ‬ ‫ﺑﻴﻦ‪ .‬ﺍﻧّﺎ َﺟ َﻌﻠْﻨﺎ ُﻩ ﻣِ ﺮﻗ َﺎ ًﺓ ِﻟ ُﻌ ُﺮ ِ‬ ‫ﻻ ِ‬

‫ﻠﻴﻦ‪) «.‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺣﻼﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﺻﻮﺍﺕ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﻫﺎ )ﻭ ﺭﻗﺺ( ﺭﺍ‪ .‬ﻣﺒﺎﺩﺍ‬ ‫ِﺍﻧّﻰ َﺍ ُﻋﻮ ُﺫ َﺍ ْﻥ َﺗ ُ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْﺠﺎﻫِ َ‬ ‫ﻜﻮ ُﻧﻮﺍ ﻣِ َ‬

‫ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﻭﺍﻟﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ‬ ‫ِﺍﺳﻢ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﺻﻐﺎء‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺄﻥ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻯ ِ‬

‫ﻣﻨﺠﺬﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺮﺩﺑﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻝ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﻴﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ‬

‫ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻫﻠﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ(‪ .‬ﺣﺬﻑ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻳﮥ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺣﻼﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺮﻳﺢ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺫﻛﺮ‬ ‫ﺻﺤﺖ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻟﻐﺖ ﺭﻗﺺ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺷﺄﻥ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻣﻨﻜﺮﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫»ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺍﻣ ِﺮ« ﺑﻬﺎء ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﺭﻭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۲۹۲-۲۹۵‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪،‬‬

‫ﺻﺺ‪ ،۴۱۹-۴۲۱‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺿﻤﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ‪ ،‬ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ‬

‫ﺍﺯ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺤ ّﺮﻣﺎﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺁﺩﺍﺏ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺑﺮ‬

‫ﻣﻀﺮ« )ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ .(۴۲۰‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺤﻮﮤ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻭ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻋﻮﺍﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ‬ ‫ﻏﺮﺏ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺄﺧﺬ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺹ‪ ۲۹۷-۳۰۲‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻓﻮﻕ ﺁﻧﻜﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺻﺺ‪۲۴۹‬ﻭ‪ ۲۶۱‬ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﻭ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﺮﺑﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﻭ ﻛﻠﻤﮥ »ﺍﻟﻨّﺎﻗﻮﺱ« ﻭ » ُﻗ ْﻞ« ﺭﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻳﺎ ﺳﻬﻮﴽ‬

‫ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ‪» ،‬ﺍﻟﻨّﺎﺱ« ﻭ » َﻗ ْﺪ« ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﭼﺎﭘﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻣﺘﻦ ﻋﺮﺑﻰ »ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﻮﺩ‪ -‬ﻳﺎ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻻٓﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ -‬ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ُ » :‬ﻗ ْﻞ َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ‬

‫ﻜ ُﺘ ُﻤﻮ ُﻩ َﻓﻰ ﺍ ْﻟ َﻌ ّﺸﻰ َﻭ )ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﻳﺪ ﺍﻟ َْﻤ ِﺸ ِﻴﺔ« ﻭ » َﻗ ْﺪ )ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ُﻗ ْﻞ( ﻻ َﺗ ْﻔ َﺮ ُﺣﻮﺍ ﺑِﻤﺎ َﻣ َﻠ ْ‬ ‫ﻻ ْﻋ َﻈ ِﻢ َﻭ َﺗ ِﺪ ‪‬ﻗ ُﻪ ُ‬ ‫ﺎﻗﻮﺱ«( ﺍ َ‬ ‫ﺎﺱ )ﺩﺭ ﺍﺻﻞ »ﺍﻟﻨّ ُ‬ ‫ﺍ ْﻟ ّﻨ ُ‬

‫ﻛﻠﻤﮥ »ﻓﻰ« ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺁﻳﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ( ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻜ ُﻪ َﻏﻴ ُﺮ ُﻛ ْﻢ« ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﻛﻨﺎﻳﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺍﻻ‬ ‫ﻳﻤ ِﻠ ُ‬ ‫ﺷﺮﺍﻕ ْ‬

‫‪٣٨١‬‬

‫ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻼﻡ ﺑﻰ ﺭﺑﻂ »ﺧﺪﺍﻯ ﻗﺮﻥ ‪) «۱۳‬ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩﻩ( ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ » َﻗ ْﺪ« ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺮ ﻓﻌﻞ ﻧﻬﻰ ﺑﻴﺎﻳﺪ! )ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۲۳۴‬ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﻤﻖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ »ﺍﻟﻨّﺎﺱ« ﻭ » َﻗ ْﺪ«‪ ،‬ﺷﮑﻞ ِ ﺻﺤﻴﺢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ُﻧ َﺴﺦ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻀﺢ ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﻛﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ‬ ‫ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﻧﺎﻗﻮﺱ ﺍﻋﻈﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺪﺍ ﺩﺭﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ‪) «.‬ﺣﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻞ ﺍﺻﻞ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ؛ ﭘﺎﮎ ﻭ‬ ‫ﺍﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ُﻣﻨﺰِﻝ ِ ﺣﮑﻴﻢ ِ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ(‪ .‬ﺁﻳﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ِ‬

‫)ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﺩ ّﻭﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪)» :‬ﺍﻯ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ( ﺑﮕﻮ ﺷﺎﺩ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻟﻚ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﻳﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﺁﻧﺮﺍ ﻏﻴﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪) «.‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻠﻖ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﺩﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬ ‫َﺳﺮ ﻭ ِﺳ ّﺮ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ َﻣﺴﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪،‬‬

‫ﺻﺺ‪ ۳۷۰-۳۸۷‬ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ(‪ .‬ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۷۶‬ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺠﻠّﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۷۴‬ﻣﻬﺮ ﻭ ﺁﺑﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۴۴‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﻫﻔﺖ ﻭﺍﺩﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺿﺎ‬

‫ﺍﺳﺘﺎﺩﻯ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺫﻛﺮ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ؛ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﭼﺎﭖ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﻛﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ »ﺧﺪﺍﻯ ﻗﺮﻥ ‪ «۱۳‬ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻗﻼﻡ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺟﺰﻭﮤ‬ ‫ﻛﻮﭼﻚ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﺟﻴﺒﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺧﺪﺍﻯ ﻗﺮﻥ ﺍﺗﻢ« ﻧﺸﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺧﺪﺍ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺩﺭ ﻓﻼﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﺪﴽ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻓﻼﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ -‬ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ -‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ‬

‫ﻼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ‬ ‫ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﻟﻮﺡ ﻣﻨﻴﻊ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ،۱۳۰-۱۹۱‬ﻣﻔﺼ ً‬ ‫ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ِ ﺻﻔﺤﮥ ‪۱۱۲‬‬

‫ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺩﺭ ﺭﻓﻊ ﺷﺒﻬﮥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻟﻮﻫ ّﻴﺖ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ (.‬ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﻡ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﮥ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻋﻤﻴﻘﴼ ﺩﺭﻙ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺳﻌﻰ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﻤﺎﻻﺕ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٣٣‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﻴﻦ‪ ،‬ﺝ‪ ،۵‬ﺹ‪ .۷۳۱‬ﻭﻯ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺁﻏﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﺲ‬ ‫ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ‪ ،‬ﭘﺴﺮﺵ ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺳﭙﻬﺮ ﻛﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪ‪).‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ‪ ،۶‬ﺹ‪.(۲۰۹۲‬‬

‫‪٣٨٢‬‬

‫‪ ١٣٤‬ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﻐﺖ‪ ،‬ﺫﻳﻞ ﻛﻠﻤﮥ »ﻧﺎﺳﺦ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ‪ «.‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺳﭙﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ‪ ،‬ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻂ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ‪ .‬ﺭﺳﺎﻟﮥ‬ ‫ﺍﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۹‬ﺻﺺ‪.(۱۱۱-۱۱۲ ،۱۱۵ :‬‬ ‫‪ ١٣٥‬ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺒﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﻴ ِﺮ ﺷﻬﺎﺏ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺍﻟﻌﻮﺝ‪ ،‬ﺩﻳﻦ ﺗﺄﻭﻳﻠﻰ ﻭ ﺗﻨﺎﺳﺨﻰ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ‬

‫ِ‬ ‫ﺟﺴﺪ )ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ( ﺑﺎﺏ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻣﺪﻋﻰ؛ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﺪﻥ‬ ‫ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ :‬ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺦ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ؛‬ ‫ﺗﺤﺪﻯ ﺑﻪ ﺁﻳﻪ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺗﻮﺳﻂ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ؛ ﻋﻼﺋﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪ؛ ﻗﻬﺮ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻗﺎﺋﻢ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪ؛ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺣﺪﻳﺚ‬

‫ﺳﻨﮥ ِﺳﺘّﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۲۶۰‬ﻫـ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﺩﺭ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ(؛‪...‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﻴﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺑﻤﺒﺌﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۱۲‬ﻫـ‪.‬ﻕ ﺁﻣﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ١٣٦‬ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺩﻛﺘﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،(۱۱۸‬ﺹ‪ ۳۵‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﺬﻛﺮﺓ ﺍﻻﻭﻟﻴﺎء ِ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﺭﺿﻮﻯ ﺁﻣﺪﻩ »ﺣﺎﺝ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻇﻬﻴﺮ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺪﻯ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻓﺘﺤﻌﻠﻰ ﺷﺎﻩ‬ ‫ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻓﺘﺤﻌﻠﻰ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺮﺍﻥ ﻛﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ‪ «،‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻯ‬ ‫ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻴﺪ ﻛﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻟﺬﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﺮﻭﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٣٧‬ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﻯ )ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ( ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻫﻤﮥ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺣﺘﻰ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺯ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻗﺎﺟﺎﺭ‪ ،‬ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺸﺖ ﻭ‬ ‫ﺩﻗﻴﻘﺄ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠّﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ )‪ ۲۸‬ﺷﻌﺒﺎﻥ ‪۱۲۶۶‬‬

‫ﻫـ‪ .‬ﻕ(‪ .‬ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۱۸‬ﺹ‪ ۹۴‬ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ‬

‫ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﮔﺎﻭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻣﻠﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﻣﻬﺮﻓﺎﻡ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻢ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ ۱۳۸۲ ،‬ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﮔﺎﻭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﻚ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺎﺋﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻭﻯ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﮔﺎﻭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ! ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﭼﻮﻥ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻳﺎ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﮕﻮﺭﻛﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺭﻭﺱ ﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ‬ ‫ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ )ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻣﺪ(‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺍﻣﺮﻯ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺍﺛﺒﺎﺗﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﻀﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﻣﺪ ّﺭﺳﻴﻦ‬

‫ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻮﺵ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻣﺒﻠّﻎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺩﻭﺳﺖ ﻃﻠﺒﮥ‬ ‫ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺫﺍﻛﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺗﻮﻻﻳﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺣﻠﺒﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ »ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ« ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺩ‪.‬‬

‫‪٣٨٣‬‬

‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻤﺎﺷﺎﺕ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻳﻪ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪﺷﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻰ‬ ‫ِ‬

‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ )ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ( ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﻪ ﻳﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺧﺎﺹ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺏ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ‬

‫ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﻓﻬﻢ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺁﻥ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﺍﻭ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﺻﻐﺮﻯ ﻭ ﻛﺒﺮﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪،‬‬

‫ﻣﺴﺎﻣﺤﺘﴼ ﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪) .‬ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻﺛﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻓﺎﺿﻞ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻰ‪ ،‬ﺫﻳﻞ ﻟﻐﺖ »ﺑﺎﺏ« »ﺑﺎﺑﻴﺖ«‪ .‬ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻻﺛﺎﺭ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪:‬‬ ‫‪ ،۱۷۹ – ۱۸۲‬ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻋﺎﻯ » َﺍﻟﻒ« ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ‬

‫ﻃﺒﻖ ِ ﻋﻘﺎ ِ‬ ‫ﻳﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﮥ ﺷﻴﻌﮥ ﺍﻣﺎﻣﻴﻪ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ُﻣﻤﺎﺷﺎﺕ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ (.‬ﻭ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ‬ ‫ﺗﺮﺣﻢ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ‪ ،‬ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ‬ ‫ﻭ ّ‬

‫ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ُﺍﻧﺲ ﮔﻴﺮﺩ ﺗﺎ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺴﻮﺯﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺷﻤﺲ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺠﺮﻭ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩﻡ ِ ﻇﻬﻮﺭ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻗﺎﻳﻖ ﻇﻬﺮﻭ ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻭ‬

‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺜﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻔﻮﺱ ﻃﺎﻗﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ‪ -‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﺹ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ‬ ‫ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ -‬ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻮﺍﻡ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻤﺎ‪ ،‬ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺎﺏ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻭ ﻣﻈﻬﺮﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻋﻠﻨﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ‪ ،‬ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۸‬ﺻﺺ‪ ۱۷۱-۱۷۶‬ﻭ‬

‫ﻣﻨﺘ َﻈﺮ ﻛﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ‪ (...،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻭ ﻧﻈﺮ ﻛﻦ ﺩﺭ ﻓﻀﻞ ﺣﻀﺮﺕ َ‬ ‫ﺣﻖ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭﺍﺳﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍ ّﻭﻝ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻳﮥ ِﺍﻧّﻰ َﺍﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﺍﺳﻢ ﺑﺎﺑﻴّﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪) «.‬ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ‪ ،‬ﻃﺒﻊ‪ ۱۳۴‬ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .(۸۴-۸۵‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﻻﺋﻞ ﺳﺒﻌﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﺪِّ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻠﻘﻨﺪ ﻛﻪ‬

‫ﻮﻥ«؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻛﺬﺏ‬ ‫ﺠ ُﻨ ْ‬ ‫ﺩﺭ ﺣﻖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻪﻠﻟ )ﺹ( ﻛﻪ ﻻ ﻣِ ﺜﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ » ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ﻟ َ​َﻤ ْ‬ ‫ﻗﻮﻝ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪ ١٣٨‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۰‬ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ١٣٩‬ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﻭﺣﻰ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻜﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻏﻔﺎﻝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺸﺪﻧﺪ ‪ -‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺰﺩ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻨﻴﻌﻪ ﻭ ﺫﻫﻦ‬

‫ﻣﻐﺸﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ‪ ،۴‬ﺻﺺ‪۴۲۸-۴۳۳‬؛ ﻭ‬

‫‪٣٨٤‬‬

‫ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ‪۲‬ﻭ ‪ ۵‬ﻭ ‪ ۹‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ ،۲۰۶-۲۲۶‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ۵‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‬

‫ﺻﺺ‪۳۱۶ - ۳۵۰‬؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ ﺻﺺ ‪ ۳۸۹- ۴۴۵‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬ ‫‪ ١٤٠‬ﺷﺮﺡ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ١٤١‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ‪ ،۷۰‬ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪.‬‬ ‫‪ ١٤٢‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺪﺭﺳﻴﻦ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪.‬‬

‫‪ ١٤٣‬ﺍﻣﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‪،‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺩﻭﺭﺍﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ١٤٤‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۲۰۵-۲۰۶‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺝ‪ ۵‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﭘﻮﻳﻨﺪﮤ‬

‫ﺗﺠﺎﺭ ﻭ ﻛﺴﺒﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻤﻮﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻬﺘﺮ ﻭ ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻧﮕﻠﻴﺰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﻭ ّ‬

‫ﺑﻨﺎﻯ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻢ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺷﻌﺎﻉ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﻛﺎﺑﺮ‬

‫ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﺩﻭﻟﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻔﺴﺪ ﻣﻠّﺖ‪ ،‬ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻴﻎ ﺑﻼﻳﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﻃﻔﻼﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﻮﺍﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ‪ ،‬ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺗﺎﻻﻥ‬ ‫ﺷﺪ ﻭ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺟﻨﺒﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺩﻧﻰ ﺳﺒﺒﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺟﻨﺒﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺭﺍ ﺭﺳﻮﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﻬﺎء ﺍﻪﻠﻟ ﻉ ﻉ‪«.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺎﺻﺪﺷﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻕ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪َ .‬ﻭ َﻋﻠ َ‬ ‫َﻴﻚ َﺑ ُ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺷﻌﺎﻉ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻈﻔﺮ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ‬ ‫ﻻ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻓﻮﻕ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻟﻴﻠﻰ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۲۶ ،۹۴ ،۸۶‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻨﺒﻪ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻯ ﺷﺮﻳﻔﻰ ﻛﻪ‬ ‫ْﺨﻴ ِﺮ« )ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪ (۱۰۰-‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ » ُﺍ ‪‬ﻣ ٌﺔ ْ‬ ‫ﻮﻥ ِﺍﻟَﻰ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻳﺪ ُﻋ َ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﺰﻳﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ » ُﺍ ‪‬ﻣﺔ« ﺷﺮﻳﻒ ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﺯﻟﻰ )ﺳﺎﺑﻖ(‪ ،‬ﺹ‪ ،۳۱۸‬ﻳﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﺫﻛﺮ ﻣﻄﻠﺐ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺤﻴﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ‬ ‫ِ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ ،‬ﺹ‪ ۳۸‬ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪ ّﺭﻳﮥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪،۹۶-۱۰۲‬‬

‫ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺑﻠﻮﺍﻯ ‪ ۱۳۲۱‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺧﺎﻧﮥ ﺭﻭﺱ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺤﺼﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺻﺮﻑ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻓﻮﻕ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺳﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺪﻋﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻠّﻰ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ‬ ‫ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ّ‬ ‫ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ‬

‫ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺳﻴﺎﺳﻴﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ! ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻧﻴﺰ‪،‬‬ ‫ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺭﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﺑﻪ ﻛﻨﺴﻮﻟﮕﺮﻯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺭﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺤﺼﻦ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪) .‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﮥ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﺳﺎﻝ ﺳﻮﻡ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ﺩﻫﻢ‪ ،‬ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ ،۱۳۸۴‬ﭼﺎﭖ ﻟﻴﻼ‪ ،‬ﺻﺺ‪ (۷۲-۷۳‬ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ‬

‫‪٣٨٥‬‬

‫ﺗﻮﺳﻞ ﻭ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺗﻈﻠّﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﻝ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ّ‬

‫ﺗﻮ ّﻛﻞ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺷﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﻝ ﺁﻥ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ‬ ‫ﭼﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻮﺍﻫﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ؛ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻟﻘﺎﺏ »ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء« ﻭ »ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء« ﻣﻠﻘﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻛﺎﺑﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫ﺣﺪﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻛﺒﺮﻯ‪ ،‬ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻈﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺱ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﺣﺮﻗﺖ ﻭ ّ‬ ‫ﺍﺯ ّ‬

‫ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ‪ ،‬ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻛﻪ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻛﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺯﻝ‪» :‬ﻓﻘﺮﮤ ﺍﻭﻟﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺗﻔﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺬﺍ ﻣﺎ َﺍ ْﻧ َﺰﻟ َُﻪ‬ ‫ﺍﺭﺽ ﺗﺎ )ﺗﺒﺮﻳﺰ( ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻊ ﺟﻤﻌﻰ َﻋﻠَﻴﻬِ ﻢ َﺑ ُ‬

‫ﻜﻮ َﺑﺜّﻰ َﻭ ُﺣ ْﺰﻧﻰ‬ ‫ﻮﺍﺏ‪ِ :‬ﺍﻧ‪ُ ‬ﺔ ﻻ َﻳ ْﻘﻀﻰ‬ ‫ﻜﻢ‪َ .‬ﺍ ّﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ َﺍ ْﺷ ُ‬ ‫ﻴﻒ َﺣﻮﺍ‪ِ ِٔ‬ﺠ ُ‬ ‫ﺣﺎﺟ َﺘ ُ‬ ‫ﻜ ْﻢ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻬﻢ ﻻ ﻳ ْﻘ ِﺪ ُﺭ َ‬ ‫ْﺠ ِ‬ ‫ﻭﻥ َﻋﻠﻰ َﻗﻀﺎِء َﺣﻮﺍ‪ِ ِٔ‬ﺠﻬِ ﻢ َﻭ َﻛ َ‬ ‫َ‬ ‫ﺎﺏ ﻓِﻰ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺍﻟ َْﻮ ّﻫ ُ‬

‫ﻭﻫﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ :‬ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ‬ ‫ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ َﻭ ُﻧ ُ‬ ‫ِﺍﻟَﻰ ﺍﻪﻠﻟِ َﻭ ِ َ‬ ‫ﺮﻳﺪ ُﻩ ﻣِ ْ‬ ‫ﻻ ِﺣﺒ‪‬ﺘﻰ َﺍ ْﻥ ﻳﺮﻳ ُﺪﻭﺍ ﻣﺎ َﺍ َﺭ ْﺩﻧﺎ ُﻩ ﻣِ ْ‬ ‫ﻦ َﺑ ْﻌ ُﺪ )ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ‬

‫ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ‪ -‬ﻧﻴﺎﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ‬ ‫ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﺷﻤﺎ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ‪ -‬ﺷﻜﻮﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ‪ -‬ﻭ ﺑﺮ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻣﻦ ﻻﺯﻡ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ‬ ‫ﻛﻮﺛﺮ َﺣ َﻴﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ُﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ‪ «.‬ﺑﻪ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺣﺒﺎ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺰﺩ ﺭﻭﺱ ﻭ‬

‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ‪) .‬ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۱۸۹-۱۸۸‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﺝ‪ ،۵‬ﺻﺺ‪ ۱۷۸-۱۷۶‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﺒﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬ ‫ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﻝ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﺠﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ‬ ‫‪ ۱۲۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﻣﻜﺘﻮﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻢ ﻭ ﺯﻳﺎﺩ‬ ‫ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﻗﺺ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﻭ‬ ‫‪ ١٤٥‬ﭼﺎﭖ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۳۲۱‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﻳﺎ ‪ ۱۹۰۳‬ﻡ ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ‪ ،‬ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﺏ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ١٤٦‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ‪ ۵۳‬ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۷۴‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ‬

‫ﺗﺒﺼﺮﻩ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺟ ّﻮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺟﺎﻫﻼﻧﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﻔﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻚ ﻣﻮ ّﺭﺥ‪ ،‬ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﻰ‬ ‫ﺻﺺ ‪ ،۵-۶‬ﺁﻗﺎﻯ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ّ‬

‫ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻭﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ِﻓ َﺮﻕ ﺍﺳﻼﻣﻰ )ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺳﻨّﻰ( ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ َﻋ َﺮﺿﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ‬

‫ﺟﻮﻫﺮﻯ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﻰ‪ ،‬ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺼﺮﻩ ﺍﻯ )ﺻﺺ‪ (۱۷-۲۰‬ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﻣﺒﻬﻢ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ‬

‫‪٣٨٦‬‬

‫ﻻ ﻓﻘﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺳﻨّﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺎﺯﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ »ﺳ ّﺪ ﺭﺍﻩ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺿﻼﻟﺖ«ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ »ﺍﺻﻮ ً‬ ‫ﻫﺮ ﺩﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻳﻜﻰ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺳﺖ‪) «.‬ﻣﻀﻤﻮﻥ(‬

‫ﻼ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ‬ ‫ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺁﻥ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻛﺘﺒﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﻭ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ (۱۱۹‬ﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻋﻤﻞ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﺬﺍﺭﺍﺕ ﻭ‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻴﻮﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺻﺤﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﻣﻨﻜﺮﺍﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ‪) .‬ﻣﺆﻟﻒ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ‪ ۲‬ﺹ‪ ۲۷۶‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻏﻀﺒﻨﺎﻙ ﺳﺎﺯﺩ‬

‫ﻭﻟﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺍﻣﺮ ﺷﺪ(‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪) .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﺩﻳﮥ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ :‬ﻛﺘﺎﺏ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮ‬

‫ﻳﻮﺳﻒ ﻓﻀﺎﻳﻰ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪(۱۱۸‬؛ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺝ‪) ۱۳‬ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۵۸‬ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﺍ »ﻧﻔﻴﺲ ﻭ‬

‫ﺍﺭﺟﺪﺍﺭ« ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ(‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺑﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎﻳﻴﻮﻥ ﻓﻰ ﺣﺎﺿﺮﻫﻢ ﻭ ﻣﺎﺿﻴﻬﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﺩ ﺟﺴﺘﻪ؛‬ ‫ﻭ‪.(...‬‬

‫‪ ١٤٧‬ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ‪ ،‬ﺹ‪ .۱۱۲‬ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺭﺩﻳﮥ‬

‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﻘﻮﺭﻭﻛﻰ ﻃﺒﻊ ‪ ۱۳۲۴‬ﺵ‪ ،.‬ﺻﺺ‪ ۷۵‬ﻭ‪....‬‬

‫‪ ١٤٨‬ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺪﺭﺳﻰ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﺨﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺮﻯ )ﭼﺎﭖ ‪ ۱۳۴۵‬ﻃﻬﺮﺍﻥ( ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺵ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﺍﺻﻞ ﺳﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﭘﻰ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺪﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﻣﺘﻘﻰ ﺑﻮﺩ‪ّ ،‬‬

‫ﺩﻭﻥ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺎﻣﻞ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ‬ ‫ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۵۶‬ﻭ‪ (۲۰۳‬ﻭ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ )ﻧﺸﺮ ﻣﻬﺮ ﻓﺎﻡ‪،‬‬

‫ﺻ ِ‬ ‫ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ ،۱۳۸۲ ،‬ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻢ(‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ِ‬ ‫ﺮﻑ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺧﻼﻑ ﺍﺳﺘﻨﺘﺎﺟﺎﺕ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٤٩‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﺹ ‪)۱۱۸‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ(‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۲۹‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﺁﻗﺎﻯ‬

‫ﻃﺒﺮﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻠﻬﺎﻯ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻮﭺ ﻭ ﻣﺰﺧﺮﻑ ﺩﺍﻧﺴﺖ‬

‫)ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﮋ ﺭﺍﻫﻪ ﮐﻪ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۶۶‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪(.‬‬

‫‪ ١٥٠‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺯ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۵۸‬ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪-۶۲‬‬

‫‪ .۴۶‬ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪.۱۱۵-۱۲۴‬‬

‫‪٣٨٧‬‬

‫‪ ١٥١‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۳۳۵-۳۳۶‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻪ )‪ ۱۳۴۲‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ (.‬ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ‬

‫ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺪﻥ ﻭ ﻗﺮﻯ ﻭ ﻗﺼﺒﻪ ﺟﺎﺕ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺍﻟﺸﺎﻡ ﻭ ﺳﻔﺮﻯ ﺑﻪ ﺑ ّﺮ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻼﺩ ﻋﺮﺏ ﻭ‬ ‫ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻗﻔﻘﺎﺯ ﻭ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺗﺮﻛﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﻪ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺑﻼﺩ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻮﺭﻳﺎ ﻭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻭ ﺑ ّﺮ ّ‬

‫ﺍﺧﻴﺮﺃ ﺳﻔﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﻓﺘﻪ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﻗﺮﻳﻪ ﻭ ﻗﺼﺒﻪ ﺍﺯﻣﺮﺍﻛﺰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺳﻴﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﺎﻣﻠﮥ ﻣﻄﻠﻌﻪ ﺍﺯ ُﻗ َﺪﻣﺎء ﻭ ُﺣ َﺪﺛﺎء ﺧﻠﻄﻪ ﻭ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻟﺴﺎﻥ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺻﻞ ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﺼﻮﺹ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺟﻬﺪ ﻭﺍﻓﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺭﺋﻮﺱ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺻﺤﻴﺢ‬ ‫ﺑﻨﮕﺎﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺋﻮﺱ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺎﺭﻳﺨﻴﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﺿﺒﻂ ﺷﺪﻩ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻣﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ َﻣﻬﻤﺎ ُﺍ ْﻣ ِﻜﻦ ﻓﺤﺺ ﻭ ﺗﺤ ّﺮﻯ‬ ‫ﺢ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﺧﺮﻳﻄﻪ ﻳﺎ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺻ ِّ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﻭ َﺍ َ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺗﻴﻪ ﻣﻬﻴﺎ ﮔﺸﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﻈﺎﻡ ﺗﺰﻟﺰﻟﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺗﺄﻣﻠﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﺳﻬﻮ ﻭ ﻧﺴﻴﺎﻥ‬ ‫ﻜﻞِّ َﺟ ٍ‬ ‫ﻜﻞِّ ﻋﺎﻟ ٍِﻢ َﻫ ْﻔ َﻮ ٌﺓ )ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺍﺳﺒﻰ ﻟﻐﺰﺷﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺧﻄﺎﻳﻰ( ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ‬ ‫ﻮﺍﺩ َﻛ ْﺒ َﻮ ٌﺓ َﻭ َﻟ ُ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻋﻤﺪ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ‪َ .‬ﻓ ِﻠ ُ‬

‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺑﻰ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻋﻠﻤﺎء ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﺮﮤ ﺍﺩﺑﺎء ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻫﺪﻳﮥ ﻗﺎﺑﻠﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺣﻀﻮﺭ‬

‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﻠّﺖ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺘﺎﻉ ﻻﻳﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ُﻗ ّﺮﺍِء‬ ‫ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ ﺧﻴﺮ ﺧﺘﺎﻡ‪«.‬‬ ‫ﻋِ ﻈﺎﻡ ﻋﺬﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﺮ ُﺧﺮﺩﻯ ِﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ) ﺯ ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺎﻫﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﺧﻴﺰﺩ(‪.‬‬ ‫ّ‬

‫ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ »ﻛﺸﻒ ﺍﻟﺤﻴﻞ« ﺍﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٥٢‬ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۵۱‬ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٥٣‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ‪ -‬ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺳﺘﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﺖ ُﻗﻠُﻮ ُﺑ ُﻬﻢ«‪ ،‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻘﺮﻩ‪ ،(۱۱۲ ،‬ﺟﺰ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ‪ ).‬ﺣﺴﻦ ﻧﻴﻜﻮ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ۳۳۶-۳۳۸‬ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ‪،‬‬ ‫ﺸﺎﺑ َﻬ ْ‬ ‫ﺑﻮﺩ )» َﺗ َ‬ ‫ﺝ‪ ۲‬ﺗﻘﺮﻳﻈﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺳﺘﻮﺩ(‪.‬‬

‫‪ ١٥٤‬ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ‪ ۱۰۵‬ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٥٥‬ﺩﺭﺁﻳﺎﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ :‬ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ‪۲۸۶ ،۲۸۱ ،۱۵۹،۱۴۹ :‬؛ ﻧﻮﺭ‪۱۱ :‬؛‬ ‫ﺍﻋﺮﺍﻑ‪۱۲۵،۳۵ :‬؛ ﺑﻘﺮﻩ‪۲۷ :‬؛‪. ...‬‬ ‫‪ ١٥٦‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۵۱‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺻﺤﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫‪ ١٥٧‬ﻛﺴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﺎﻋﻞ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ‪ ،‬ﻛﻴﻨﻴﺎﺯ ﺩﺍﻟﻘﻮﺭﻭﻛﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ – ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ – ﻣﻰ‬ ‫ﺭﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٨٨‬‬

‫‪ ١٥٨‬ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺹ ‪ ۸۹۱‬ﻭ ﺹ ‪ ، ۴۹۱‬ﺳﻄﺮ ‪ .۱۱‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۱۳۹‬ﺗﺮﺟﻤﮥ‬

‫ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻫﻤﮥ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ١٥٩‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪ ،۹۰۸‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ‪.۱‬‬

‫‪١٦٠‬‬ ‫ﺗﺒﺼﺮ ﻭ ﺗﺬ ّﻛﺮ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺏ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺍﺯ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻳﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﺐ ّ‬

‫ﻣﺪﻋﻰ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ‬ ‫‪۲۳‬ﻭ ‪) ۲۴‬ﺻﺺ ‪ (۷۱۹-۸۴۳‬ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺹ ‪ ،۶۸۸‬ﺳﻄﺮ ‪ ) ۸-۱۷‬ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻫﺮ ﻛﻪ ّ‬

‫ﺧﺮﻭﺝ ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻴﺘﺮ ﻓﺼﻞ ‪ ۲۳‬ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ‪» ،‬ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ«(؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ‪ ،۷۵۴‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ‪۱‬؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ‪ ،۱۸۸‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ‪۱‬؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ‪ ۱۸۲‬ﺑﺎ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ‪۶۹۲‬؛ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺹ ‪۷۵۴‬ﻭ ‪ ،۷۳۹‬ﺳﻄﺮ‬ ‫‪)۱۷‬ﻛﻮﺩﻛﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺎﻳﺐ( ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺹ ‪ ۲۰۶‬ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﺹ ‪ ۷۶۸‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺻﺺ ‪۷۷۸-۷۸۰‬؛‬ ‫ﻧﻴﺰ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﺹ ‪۶۸۱‬؛ ﻭ ﺹ‪۱۱۳۰‬؛ ﻭ ﺹ ‪ ۷۸۴‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺻﺺ ‪ ۷۸۶-۸۸‬ﻭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ؛ ﻧﻴﺰ ﺹ ‪ ۴۹۱‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺫﻛﺮ‬ ‫ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺍﻝّ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ – ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ – ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺗﺄﻭﻳﻞ‬

‫ﻣﺮﺩﻥ ِ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ » ِ‬ ‫ﻳﺎﺩ ﺍﻭ« ﺍﺳﺖ )ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ‪ -‬ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻳﻚ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍ‪(.‬؛ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪۸۶۹‬ﻭ ‪ ۳۵۹‬ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺑﺪﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ )ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ُﻣﻨﮑﺮﻳﻦ( ﻭ ﻻﺑﺪ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻃﺒﻖ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ِ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ّ‬

‫ﻳﺮﻳﺪ« ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ!‪....‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩِ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺣﻴﺎ ﻭ ﺣﻔﻆ‬ ‫»ﻳ ْﻔ َﻌ ُﻞ ﻣﺎ‬ ‫ﻜ ُﻢ ﻣﺎ ُ‬ ‫ﻳﺤ ُ‬ ‫ﻳﺸﺎء َﻭ ْ‬ ‫ُ‬ ‫ﺣﺮﻣﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ١٦١‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺻﺺ ‪)۱۵۶‬ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ(؛ ‪۱۵۲‬؛ ‪۵۵۸‬؛ ‪۹۲۶‬؛ ‪۱۰۹۰‬؛ ‪.۱۱۲۶‬‬ ‫ﺣﺐ ﻭ‬ ‫‪ ١٦٢‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎﻯ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺑﻰ ﻏﺮﺽ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺷﻰ ﻭ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻣﺴﺘﺪﻝ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻰ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻐﺾ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﺎ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ١٦٣‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ .۱۳۷۱ ،‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٦٤‬ﻫﻤﺎﻥ ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺹ ‪.۲۴۳‬‬ ‫‪ ١٦٥‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۱‬ﺹ ‪.۳۷۳‬‬ ‫‪ ١٦٦‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۱۹‬ﻭ ‪ ۱۲۰‬ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‪.‬‬ ‫‪ ١٦٧‬ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﺹ ‪ ، ۳۷۴‬ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺹ ‪.۲۴۳‬‬ ‫‪ ١٦٨‬ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺹ ‪ ۳۷۴‬ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻗﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ‪» :‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﻛﻞ‬

‫ﺳﻮﻡ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﻌﺒﮥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻮﻟﺘﻦ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﺑﻪ ﺍﻯ )ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ( ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ )ﭘﻬﻠﻮﻯ( ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻮﻟﺘﻦ ﻣﻔﺼﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﻮﻟﺘﻦ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﺑﻮﺩ‪ ...‬ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻦ )ﺩﻓﺘﺮ ﻭﻳﮋﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ( ﺑﻪ ّ‬

‫‪٣٨٩‬‬

‫ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻓﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ‪ ۱۲‬ﺳﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻤﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻮﮊﻩ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪«.‬‬ ‫‪ ١٦٩‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ‪،‬‬ ‫ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ‪ ،‬ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ )ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﺮﻣﻦ ﺯﻳﻤﺮ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ -‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺗﺤﺖ‬ ‫ﺗﻨﺰﻝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ )ﻧﺸﺮ ‪ ۱۹۷۱‬ﻡ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ‪ ۱۹۷۳‬ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺷﻮﻗﻴﺰﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ّ‬

‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ((‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﭼﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٧٠‬ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺗﻮﻫﻤﺎﺗﺶ ﺷﻜﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻫﺎﻯ ﭘﻮﭼﺶ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺍﺧﻼﻓﺶ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﻳﮥ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ »ﻋﺎﻳﺸﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ«‬ ‫ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺷﺪﻩ )»ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ«‪،‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻀﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪. ۲۰۳‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۱۸‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻰ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻧﻤﻮ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺑﻬﻰ ﻭﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﺎﺿﻌﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﺤﻀﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺔ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﻭﺣﻴﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻫﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ‬

‫ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ – ﻣﺜﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ – ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻄﻖ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﻃﻠﻌﺎﺕ ّ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﻛﻨﮕﺮﮤ ﺩﻭﻡ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺻﺪﻣﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۹۹۲‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﺎﻧﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﻧﻴﺎ‬ ‫ﺗﺮﻫﺎﺕ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﻳﺪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻞ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻗﺎﻃﻊ ﺑﺮ ﺭﺩ ّ‬

‫ﺟﺎ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ »ﺧﺎﻃﺌﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺳﺘﻴﻼء« ﺩﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ »ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻣﻐﻔﺮﺕ« ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪» ،‬ﻭ ﺑﺮ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﻗﻠﻢ ﻋﻔﻮ« ﺩﺭ ﻣﻰ ﻛﺸﻨﺪ ﻭ »ﺑﻪ ﺣﻘﺎﺭﺕ« ﻧﻤﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ )ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ(‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ‬ ‫ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ »ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ« ﻛﻪ »ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺍﺣﺪﻯ« ﻧﮕﺬﺭﺩ ) ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﻪ( ﻭ »ﺧﻴﻤﮥ ﻧﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺳﺘﻮﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﺮ ﭘﺎ‪ ،‬ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ‬ ‫ﺣﻖ‬ ‫ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ« )ﻟﻮﺡ ﻣﻘﺼﻮﺩ(‪ ،‬ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻋﻠﻴﻢ ﻭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺍﻭ ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ‬

‫ﻛﻞ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﻫﺎ‬ ‫ﻭ ﻗﻴﺎﺱ ﻫﺎﻯ ﻣﻊ ﺍﻟﻔﺎﺭﻕ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪(۱۲۹‬؛ ﺍﺳﻴﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻘﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﺘﻀﺎ ّﺩ ِﻓ َﺮﻕ ِ◌ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﻴﺎﺱ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﺴﺮ ﻓﻘﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺭﺳﻮﻝ‬

‫ﺍﻛﺮﻡ)ﺹ( ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻗﻴﺎﺳﻰ ﻣﻊ ﺍﻟﻔﺎﺭﻕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﻗﻴﺎﺳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺧﻼﻓﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻴﺸﺎﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺍ ّﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﻳﺎ‬

‫ﻪﻠﻟ« )ﺑﻘﺮﻩ‬ ‫ﻜ ُﻢ ﺍ ُ‬ ‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ!؟ » ِﺍﺗ‪‬ﻘﻮﺍﺍﻪﻠﻟَ َﻭ ﻳ َﻌﻠِّ ُﻤ ُ‬ ‫‪.(۲۸۲‬‬

‫‪٣٩٠‬‬

‫ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ -‬ﻭ ﺍﺧﻼﻑ ﺷﺒﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬ ‫ﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺩﺳﺘﺮﺳﻴﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ -‬ﺗﻔ ّ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻓﺎﺣﺶ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻓﻀﻼﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺼﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪،‬‬

‫ﺿﻤﻦ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۴‬ﺫﻛﺮﺷﺎﻥ ﺭﻓﺖ‪ ،‬ﺧﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ؟ ﻃﺒﻖ ﻛﺪﺍﻡ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻃﺒﻖ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﺘﻮﺩﻭﻟﻮﮊﻯ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭ‬ ‫ﻫﻢ ﻭﻃﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﻳﺎ ﻣﻮﻫﻮﻣﺎﺕ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﺪ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻛﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪» :‬ﻻ ﺍﻗﻞ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ«؟!‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﻳﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺫﻳﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻯ‬

‫ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﻳﻰ‪ ،‬ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ‬

‫ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺧﺸﻴﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ‬ ‫ﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﺧﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺗﻔ ّ‬

‫ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺣﺎﻣﻞ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻛﺬﺏ ﺁﻥ ﺍﺧﻼﻑ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ )ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ‪ ،۱۳۸۴/۶/۲۴‬ﺹ‬

‫‪ ،۱۰‬ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻧﻰ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺳﺘﺎﺩﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ‪ ...‬ﺗﺎ ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﮥ ﺍﺳﻼﻡ!(‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ »ﻛﺎﺭﻧﺎﻣﻪ« ﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻓﻀﻼ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﭙﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯ ّﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ ...» :‬ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺠﻮﺷﻰ ﺑﺎ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ‪ -‬ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ‪ -‬ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﺧﻄﺎ‬ ‫‪ -‬ﻧﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ‪ -‬ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺗﻜﺎء ﺑﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩﺳﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻗﻴﻖ ﺁﻧﻬﺎ‪ ...‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‬

‫»ﺧﻄﺎ« ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭﺳﺖ ﻧﻪ »ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﻛﻪ ﻧﻴﻞ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﻧﻮﻉ ﺧﻄﺎ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺍﺻﻠﻴﺶ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻧﺴﻴﺲ ﺑﻴﻜﻦ )‪ (۱۵۶۱-۱۶۲۶‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺖ ﻣﻰ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺘﻬﺎﻯ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺷﺨﺼﻰ‪ ،‬ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﺘﻬﺎﻯ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺩﺷﻮﺍﺭﻳﻬﺎﻯ ﻓﻜﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣ ّﻮﺭﺥ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺧﻄﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺭﻳﺎﺿﻰ‪،‬‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺗﺠﺮﺑﻰ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ »ﺧﻄﺎ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺴﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺧﺎﺹ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﺸﻜﻞ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ‬

‫ﺁﻥ ‪ -‬ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎ‪ -‬ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﻓﻘﻂ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﻣ ّﻮﺭﺥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺸﻤﺮﺩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻝ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺑﻜﺎﺭ ﻧﺒﻨﺪﺩ‪ ...‬ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ »ﺑﺖ« ﻛﻪ ﺑﻴﻜﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻣﻨﺸﺄ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭﺍﻗﻌﻰ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪ ...‬ﻧﻪ ﺁﻳﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﻓﺮﺩﻯ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺩﺭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﻴﻜﻦ ﺍﺯ ﺑﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻫﺎﻯ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻋﺠﻴﺐ؟ ﻗﻮﻝ ﺑﻪ ﺑﺨﺖ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻛﻪ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﮔﻪ‬

‫ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻛﺎﻓﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻯ ﺍﺳﺎﺱ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺸﺎء ﺧﻄﺎ‪ -‬ﺑﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭﻯ‪...‬‬

‫ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﻌﺼﺐ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻛﻴﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻗﻮﮤ ﻓﻬﻢ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﺒﺮﺍﻧﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ‬ ‫ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻋﻠّﺖ ﺧﻄﺎ ﮔﺎﻩ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ‪ .‬ﻋﻠّﺖ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺧﻄﺎ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﻘﺺ ﻭ‬

‫‪٣٩١‬‬

‫ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﺜﺮ ﺣﻜﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻟﺒﺮﺍﻧﺶ ﻭ ﻛﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﺮﮔﺴﻮﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻞ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﻧﻔﻮﺫ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻫﺎﻯ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ‬

‫ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﺟﻬﺖ »ﻗﻴﺎﺱ« ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍء ﺷﺮﻁ ﻓﺤﺺ ﻭ‬

‫ﺍﺳﺘﻘﺼﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺧﻄﺎ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻭ‬ ‫ﻣﻨﻄﻘﻰ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﻋﻠّﺖ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﺮﻭﺯ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻥ ﻳﻚ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺳﻮﺋﻪ )‪ (۱۷۰۴-۱۶۲۷‬ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣ ّﻮﺭﺥ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ‬

‫ﺣﻜﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺩ ّﻗﺖ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺑﻨﺪﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﺠﻠﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻫﻢ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺣﻜﻢ ﺑﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ‬

‫ﻧﺨﻮﺕ ﻭ ﺷﺘﺎﺑﺰﺩﮔﻰ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭﺭﺯﻯ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ‪«.‬‬ ‫ﺣﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻠّﺖ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺧﻄﺎ ﻏﺎﻟﺒﴼ ﻧﺨﻮﺕ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺍﺯ ّ‬ ‫ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﻰ ﭘﺴﻨﺪﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪِّ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺗﻜﺎء ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻛﺎﻫﻠﻰ ﭘﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻯ ِ◌ ﻧﻈﺮ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺍﺯ ﻃﻠﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ‪ -‬ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﻌﻠﻴﻖ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻙ ﻋﻠﻤﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺣﻜﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ‪ .‬ﮔﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺧﻄﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﻮﻳﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﻰ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻓﺮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺸﻒ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ...‬ﺑﺎﺭﻯ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻭ ﺧﻄﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺣﻜﻤﺎ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺁﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﻳﺎ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﮔﺮﺍﻳﻴﺪﻩ‬

‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪) «.‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ ،۱۳۷۰ ،‬ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ‪ ،‬ﻓﺼﻞ ‪.(۷‬‬ ‫‪ ١٧١‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ ‪ ۲۰۳‬ﺭﺩﻳﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪.۱۱۸‬‬

‫‪ ١٧٢‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪۲‬؛ ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪.۱۵۰‬‬ ‫‪ ١٧٣‬ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ )ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺹ ‪.(۲۶۶‬‬ ‫‪ ١٧٤‬ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۹۷-۹۸‬ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﺑﻪ‬

‫ﻋﺮﺑﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻻﺯﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؛ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺧﻼﻑ ﻭﻯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪) .‬ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺹ ‪ ۹۸‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫‪ ١٧٥‬ﻣﻌﻨﻰ ﻓﻮﻕ ﻛﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻋﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺄﻥ ﺻﺪﻭﺭ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺑﻴﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻓﺎﺭﺽ ﺍﺳﺖ )ﻣﺂﺧﺬ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪.(۴۹-۵۰‬‬ ‫‪ ١٧٦‬ﻟﻮﺡ ﺷﻜﺮ ﺷﻜﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۱۴۸-۱۵۰‬‬ ‫‪ ١٧٧‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۱۸‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٣٩٢‬‬

‫‪ ١٧٨‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺎﺕ ‪ ۴‬ﻭ ‪ ۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ‬

‫ﺣﺲ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻛﻮﻟﺖ ﮔﻮﻭﻳﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﻓﻴﻠﻴﭗ ﮊﻭﻭﻳﻮﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ )ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۶۰‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(‪.‬‬

‫‪١٧٩‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻜﻨﻮﻧﮥ ﻋﺮﺑﻰ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ »ﺍﻧﺼﺎﻑ« ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻻﺷﻴﺎِء ﻋِ ْﻨﺪﻯ‬ ‫ﺐﺍ َ‬ ‫ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﺩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻓﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪َ » :‬ﺍ َﺣ ‪‬‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ﻼﺩِ‬ ‫ﻴﻦ ﺍﻟْﻌِ ِ‬ ‫ِﻚ ﻻ ﺑ َِﻤ ْﻌ ِﺮ َﻓﺔِ َﺍ َﺣ ٍﺪ ﻓِﻰ ﺍ ْﻟ ِﺒ ‪«...‬‬ ‫ﺍﻻ‬ ‫ﺒﺎﺩ َﻭ َﺗ ْﻌ ِﺮ ُﻓﻬﺎ ﺑ َِﻤ ْﻌ ِﺮ َﻓﺘ َ‬ ‫ﻻﺷﻴﺎَء ِﺑ َﻌﻴﻨ َ‬ ‫ﺖ ُﺗ ‪‬ﻮﻓِ ُﻖ ِﺑﺬﻟ َ‬ ‫ُ‬ ‫ِﻚ َﺍ ْﻥ ُﺗﺸﺎﻫِ ِﺪ ﺍ َ‬ ‫ِﻚ ﻻ ِﺑ َﻌ ِ‬ ‫ﻧﺼﺎﻑ‪َ ...‬ﻭ َﺍ ْﻧ َ‬ ‫‪ ١٨٠‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﻣﻘﻨﻊ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﺤﺚ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٨١‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺹ ‪ ۳۶‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺪﻡ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ »ﺑﺤﺜﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻳﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ« ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻫﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۱‬ﻧﺸﺮ ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻠﻰ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ‪۱۳۲ ،‬‬ ‫ﺑﺪﻳﻊ‪.‬‬ ‫‪ ١٨٢‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ ‪ ۷۷‬ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۹‬ﺗﺼﺤﻴﺢ ‪ ۷‬ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ‬

‫‪‬ﺼﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻴﻮﻃﻰ؛ ِﻓ َﺮ ُﻕ‬ ‫ﺤﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻰ؛ ﺟﺎﻣﻊ ﺍﻟ ‪‬‬ ‫ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪۱۸۱‬؛ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ‪ ۷۳‬ﻣﻠﺖ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻣﺸﮑﻮﺭ؛ ﺍﻟﻤﻠﻞ ﻭ ﺍﻟﻨِّ َ‬

‫ﺍﻟ ّﺸﻴﻌﻪ؛ ﺍﻟﻔﺮﻕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻔِ َﺮﻕ‪ ،‬ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﻫﺮ ﺑﻐﺪﺍﺩﻯ؛ ﺳﻔﻴﻨﮥ ﺑِﺤﺎﺭ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺹ ‪ ۳۵۹‬؛‪....‬‬

‫‪ ١٨٣‬ﺳﻮﺭﮤ ﺗﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ‪ .۳۲-۳۳‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺨﺘﺺ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۳‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ١٨٤‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺗﺎ ﻳ ْﻮﻣِ ﻨﺎ ﻫﺬﺍ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻣﺤﻜﻢ ﻣﺘﻴﻨﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﻧﺸﺪﻩ«‪»...‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻗﻰ ﺻﺮﻳﺢ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻭﻗﻮﻉ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ« )ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪ ،۸۴-۸۵‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ‪،‬ﺝ‪،۲‬‬ ‫ﺹ ‪ .(۲۱‬ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﺪﺍﻡ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ‬

‫ﺣﺰﺑﻰ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﭘﻴﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻋﻠّﺖ ﻫﻢ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﺎ‬ ‫ﻭﺻﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﻛﻼﻣﺶ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ« )ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ .‬ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ‪،‬‬ ‫ﺝ ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪ .(۲۱-۲۲‬ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ...» :‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻭ ﻣﺘﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ‬ ‫ﺗﺤﺰﺏ‬ ‫ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻗﺎﻃﻊ ﻣﺒﺮﻣﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻭﺻﻰ ﻭ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺸﻘﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺕ ﻭ ‪‬‬ ‫ﺭﺏ ﺍﻻﻧﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﻣﺘﺸ ّﺘﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﮥ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ‬ ‫ﺗﺠﺰﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﻣﺘﺎﺑﻌﻴﻦ ﺩﻳﻦ ّ‬ ‫ﻭ ّ‬

‫ﺑﻴﻨﺪﺍﺧﺖ« )ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ‪،‬ﺹ ‪ .(۲۲‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺣﻜﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬ ‫ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ )ﻉ( ﻭ ﻳﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻓﺎﻗﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﺮﻳﺤﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﻣﺤﻜﻢ‬

‫ﻛﻞ ﺍ ّﻣﺖ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ )ﻧﻴﺰ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ (۱۰-۱۲‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ّ‬ ‫ﻗﻮﻝ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ )ﺹ( ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻴﻜﻞ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍ ّﻣﺖ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٣٩٣‬‬

‫‪١٨٥‬‬ ‫ﻧﺼﻰ ﻣﺸﺎﺑﻪ(‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ‪» .‬ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ«‪ ،‬ﺑﻨﺪ ‪ ۱۵۶۲‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﺪ ‪)۱۶۶۵‬ﺩﺭ ّ‬

‫ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺭﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺘﺶ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﺍﻯ‬

‫ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻧﺘﺼﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ )ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺻﺺ ‪ ۲۳۱-۲۷۰‬ﻭ ‪ (۱۱۶-۱۲۰‬ﻟﺰﻭﻣﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻥ‬ ‫ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ١٨٦‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۳۷‬ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﻤﻮﻣﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۴۱-۴۲‬‬ ‫‪ ١٨٧‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﻮﺭﻭﺯ ‪ ۱۰۱‬ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻠﺪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ِﻓﺪﺍ ْﻩ‪.‬‬ ‫ﻭﻟﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ َﺍ ُ‬

‫‪ ١٨٨‬ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪۱‬؛ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ ‪۲۶۶‬؛‪....‬‬

‫‪ ١٨٩‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ‬

‫ﻧﺠﻔﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻛﺘﺐ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻓِ ﻰ ﺍﻟ َْﺒﻬﺎء‪.‬‬ ‫‪ ١٩٠‬ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۰‬‬ ‫‪ ١٩١‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ) ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺁﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬ ‫‪ ١٩٢‬ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ‪ ۱‬ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺎﺕ ‪ ۴‬ﻭ ‪ ۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ١٩٣‬ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺟﺎﻣﻊ ﺍﻟﻮﺟﻮﻩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻔﺼﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ‬ ‫ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ١٩٤‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺝ ‪ ۱۳‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ۱۲۶۰ ١٩٥‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﺗﺎ ‪ ۱۲۶۹‬ﻭ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﺁﻥ‪ ۱۹ ،‬ﺳﺎﻝ ﺗﺎ ﺳﻨﮥ ‪ .۱۲۷۹‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﻗﻞِّ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ‪ -‬ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‪ -‬ﮔﻤﺎﻥ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺗﺄﻭﻳﻠﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ )ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺍﺑﺠﺪ‬ ‫ﻳﻈﻬِ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۲۰۰۱‬ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ )ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ﻦ ْ‬ ‫‪ (۲۰۰۱‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ َﻣ ْ‬

‫‪ ۱۸۴۴‬ﻣﻴﻼﺩﻯ ‪۳۸۴۵ = ۲۰۰۱ +‬ﻡ ‪ /‬ﻭ ﻳﺎ ‪ ۱۲۶۰‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ ۳۲۶۱ = ۲۰۰۱ + .‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ ،(.‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﺎﺏ ﻓﺎﺻﻠﮥ ‪ ۹‬ﻭ ‪ ۱۹‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ‬

‫ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۲۰۶ ،۱۷۸-۱۹۱، ۱۶۵ -۱۶۷‬؛ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ...،۲۲۲-۲۲۳ ،۱۱۳-۱۱۷‬؛ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ‪ ،‬ﺻﺺ‪۴۸‬ﻭ ‪-۹۹‬‬

‫‪۹۲‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﻟﻮﺡ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻧﻴﺰﺻﺺ‪۲۵۱،۱۸۸‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۸‬ﺹ ‪ ۶۲‬؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ :‬ﺑﺎﺏ‬

‫‪ ۱‬ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ‪ ۱۶ ،۱‬ﺍﺯ ‪ ۸ ،۲‬ﺍﺯ ‪ ۳‬ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﺏ‪ ۱۲ ،‬ﺍﺯ ‪ ۸ ،۳‬ﺍﺯ ‪ ۷ ،۷‬ﺍﺯ ‪ ۱ ،۶‬ﺍﺯ ‪ ۱۰ ،۹‬ﺍﺯ ‪ ۱۵ ،۷‬ﺍﺯ ‪...،۳‬ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺷﺨﺼﻰ‬ ‫ﺳﻴﺎﺡ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۲۹-۳۱‬؛ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪۵۱۴-۵۲۵‬؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪ ،۹۸۳ ، ۸۲۱-۸۲۵ :‬ﺍﺳﺮﺍﺭ‬

‫ﺍﻻﺛﺎﺭ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ ‪ ،۴۲۶‬ﺑﻬﺠﺔ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ‪ ،‬ﺹ ‪۶۴‬؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ؛ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۱‬ﺹ‬

‫ﻣﺪﺕ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺯ‬ ‫‪۲۹۳‬؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻌﻴﻢ؛‪ ....‬ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻫﻢ ّ‬

‫‪٣٩٤‬‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ‪ ۹‬ﻭ ‪ ۱۹‬ﺳﺎﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺝ‪۱۳‬؛ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺹ‪۴۳‬؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺼﻞ‬

‫ﻼ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﴼ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ‬ ‫ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺻﺺ‪۱۳۳-۱۳۴‬؛‪ .((...‬ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﻘﻠﻰ‬ ‫ﻣﺤﮑﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻘ ً‬ ‫ِ‬

‫ﻜﻢ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ‪ ،‬ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺼﺎﺭﻯ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ۲۰۰۱‬ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ِﺣ َ‬

‫ﺼﺤ ِ‬ ‫ﻒ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻰ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ‪ ۱۵۱‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻳﻦ ُﻣ َ‬

‫ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻭﻋﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻨﻦ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ‬ ‫ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺘﻌﻤﺪﴽ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻏﻠﻴﻆ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻀﻤﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ ﻓﺮﺍﺋﻀﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ّ‬

‫ﺍﻧﻬﺪﺍﻡ ﺗﺄﺳﻴﺴﺎﺕ ﻋﺘﻴﻘﮥ ﺑﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻅ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺍﺯ َﺭ ِ‬ ‫ﻗﺪ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺗﺤ ّﻮﻝ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ‬

‫ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺗﻤﻬﻴﺪ ﺳﺒﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ ۹‬ﺗﺎ ‪ ۱۹‬ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ‬

‫ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻰ ﻭ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭﺍﻻ‬ ‫ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﻤﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬

‫ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯﻝ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴ َﺘﻴﻘِ ِﻆ ﺧﻮﺩ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻗﺘﻠﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ )ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫‪‬ﺬﻳﻦ َﻛ َﻔ ُﺮﻭﺍ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ ﺍﻪﻠﻟ«‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻜﺸﻴﺪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻪﻠﻟ )ﺍﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻪﻠﻟ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ( ﻛﻔﺮ‬ ‫ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﻗﺎ ِﺗﻠُﻮﺍ ﺍﻟ َ‬

‫ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ‪) .‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺹ ‪ .((۲۳۷‬ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺭﺍ ‪ ۲۰۰۱‬ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﭼﺮﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﻣﻘﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯﻝ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻟﺬﺍ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻨﻪ ‪ ۹‬ﻭ‬ ‫‪ ۱۹‬ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۲۷۹- ۱۲۸۵‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻼ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻭ ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺑﻬﺎﻳﻰ« ﻣﺰﻳﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻦ ْ‬ ‫ﻻ ﻭ ﻋﻤ ً‬ ‫ﻳﻈﻬِ ُﺮ ُﻩ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻮ ً‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ َﻣ ْ‬ ‫ﻼ ﺳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ )‪ (۲۰۰۱‬ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻰ ﭼﻮﻥ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻧﻴﺰ ﻋﻤ ً‬

‫ﻳﻈﻬِ ُﺮ ُﻩ‬ ‫ﻦ ْ‬ ‫ﻋﺼﻤﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﻛﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺭﺳﻞ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺪ )ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ‪ ،‬ﺹ‪ ۲۶‬ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﺩﻋﺎﻯ َﻣ ْ‬

‫ﺍﻟﻠﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻮﺩ‪ /.‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺹ‪ (۲۷۹‬ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ ﻛﻞ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻫﻤﮥ ﺁﺛﺎﺭ‬ ‫ﺧﻮﺩﺵ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ‪ -‬ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺻﺎﻳﺘﺶ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ) ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۹۶‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫‪١٩٦‬‬ ‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻭﺻﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺩ ﻗﺒ ً‬

‫ﻣﺤﻤﺪ )ﺹ( ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ‬ ‫ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﻭﺻﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ِّ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ‪ ۱۲۶۶‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﺗﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺧﻔﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ )‪ ۱۲۶۹‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ (.‬ﺩﺭ‬ ‫ِّ‬ ‫ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺣﻔﻆ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟ ّﻮ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻭﺑﻼﻳﺎ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻛﻪ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺗﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺣﻜﻮﻣﺖ – ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﺻﻠﻰ‬

‫‪٣٩٥‬‬

‫ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ‪ -‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺍﺳﻤﻰ ﻏﺎﻳﺐ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ ‪ -‬ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﻮﺩ‪-‬‬ ‫ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺎﻡ ﻭﻯ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﻟﻴﻞ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﻭﺻﻰ ﻭ ﻣﺮﺟﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ‬ ‫ﺍﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۳۴۳-۳۴۴‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺤﺘﺠﺒﻪ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ‬

‫ﻟﻪ ِﺍ ّﻻ ُﻫ ْﻮ ﻛﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ( ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹ‬ ‫ﻻ ﺑﺪﺍﻥ َﻓ َﻮ ﺍ ِ‬ ‫ِﺑﻪِ ﺍﻟ َْﻮﺻﻰ‪ ...‬ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻭ ً‬ ‫ﻪﻠﻟ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ ﻻ ِﺍ َ‬ ‫ﻧﻔﺴﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ‪ ...‬ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻪ ﺫﻛﺮﻯ ﺍﺑﺪﺃ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺷﻬﺮﺕ‬

‫ﺏ ِﺑ ‪‬ﺮ ِﺏ ﺍﻟ َْﺒﻬﺎء ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ‪ ،‬ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﺴﻰ‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ُﻣﺴ َﺘﻴﻘِ ِﻆ ﺍﺯﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ُﻛﻠ‪‬ﻬﺎ َﻛﺬ‪َ ‬‬ ‫ﺳﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻳﺎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺨﺮ ﻭﺻﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻣﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ِﺑﻪِ ﺍﻟْﻮﺻﺎﻳ ْﺔ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ‪ ،‬ﻋﻨﺪ ﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﻭﺡ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍ ُﻩ ِﻓﺪﺍ ُﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ َﻗﻮﻟ ُ​ُﻪ َﻋ ‪‬ﺰ ﺫِ ﮐ ُﺮ ُﻩ ‪» :‬ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺟﻮﻫﺮ ﻛﻞ‬ ‫ﺫﻛﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ُﺭ ُ‬

‫ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﻛﻪ ﻭﺻﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﺻﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺄﻥ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ﺧﺎﺹ‬

‫ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺷﻮ ﺑِﻤﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ﺑِﻪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺷﺠﺮﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺿﺄ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻭﺯ‬ ‫ﺫﻛﺮ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﻞ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﺎﻧﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻰ ﺑِﻤﺎ ﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ﺑ ِ​ِﻪ‬

‫ﻣﻌﺰﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺫﻛﺮ ﺍﻭ ﻣﻔﺘﺨﺮ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﺍ َ‬ ‫ﺳﻤﺎء ﻣِ ْ‬ ‫ﻦ ُﻛﻞِّ َﺷﻰٍء َﺣﺘّﻰ ﺫِ ْﻛ ُﺮ ﺍﻟ ‪‬ﻨﺒﻰ ﺍﻧﺘﻬﻰ« ﺣﺎﻝ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﻔﻜﺮ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﻯ ﻛﻪ ﻛﻞ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ‪‬‬ ‫ُ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺷﺄﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺩﺍﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﺪِّ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ«‪) .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻛﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ‬

‫ﻼ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﮔﺴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﻋﺪﮤ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻛﻪ ﻋﻤ ً‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫‪ ١٩٧‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺁﻧﻜﻪ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ‪ ،‬ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻰ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﺬﻛﺮ ﻫﻢ‬

‫ﺣﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﺪِّ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻖ‪ ،‬ﻭ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﻧﻬﻰ‬ ‫ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻠّﻮِ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻧّﻮ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺗﻨﺰﻝ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺫﺍﺗﴼ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﮥ ﺣﻖ ﻧﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻌﻮ ُﺫ ﺑﺎﻪﻠﻟ ّ‬

‫ﺟﻬﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﺎﺩﺍﻣﻰ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ُﻣﺴﺘﻮﺩﻋﻪ ﻳﺎ‬ ‫ﻋﺎﺭﻳﺘﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﺧﻮﺩ‬

‫ﺭﺍﺟﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﻤﺎء ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎﺏ ‪ ۱‬ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ‪ ،۴‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﺑﺎﺏ ْ ِ‬ ‫ﻦ‬ ‫ِﺤ ْ‬ ‫ﺍﻻ ْﺳ ِﻢ ﻓﻰ ُﻇ ُﻬﻮﺭٍ ﻣِ ْ‬ ‫ﺣﻴﻨ‪ٍ ِٔ‬ﺬ ﻣﺎ ُﻓﺘ َ‬ ‫ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺹ ‪ ۲۵۶‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ‪ -‬ﺑﺎﺏ‪ -‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ِ » :‬ﺍﻟﻰ َ‬ ‫ﺖ ُ‬ ‫ﻦ ﻓِﻰ ﺍﻟ َْﺒﻴﺎﻥ« )ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﻢ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻫﺎ ﻳﺎ‬ ‫ﻀ ِﻞ ﺍ ِ‬ ‫ﻪﻠﻟ ﻟ َِﻤ ْ‬ ‫ﻦ َﻓ ْ‬ ‫ﻗﺒﻞ‪ .‬ﻫﺬﺍ ﻣِ ْ‬

‫ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ(‪.‬‬

‫‪ ١٩٨‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺑﺤﺎﺭﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ‪ ،‬ﺝ‪.۱۳‬‬

‫‪٣٩٦‬‬

‫‪ ١٩٩‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﮕﻰ ﻭ ﺿﻴﻖ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﻭﺭﮤ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ‪ ،‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻳﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭ‬

‫ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻼﺋﻢ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬

‫ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﻭ‬ ‫ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺟﻮﺩ‬

‫ﻋﻼﻣﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪۲۸‬‬ ‫ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ّ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪ِ » :‬ﺍ ‪‬ﻥ ِﻟ ْﻠ ُﻘ ِ‬ ‫ﻦ« ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺣﺪﻳﺚ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺮﺁﻥ َﻇﻬﺮﴽ َﻭ َﺑ ْﻄﻨﴼ ِﺍﻟﻰ َﺳ ْﺒ َﻌﺔِ َﺍ ْﺑ ُﻄ ْ‬

‫ﻮﻥ َﻭ ْﺟﻬﴼ َﻭ‬ ‫ﻜ ٍّﻞ ﻣِ ﻨﻬﺎ ﺍﻟ َْﻤ ْ‬ ‫ﺨ َﺮ ُﺝ« )ﺹ ‪(۱۹۸‬؛ » ِﻟ ُ‬ ‫ﻌﻴﻦ َﻭ ْﺟﻬﺄ َﻭ ﻟَﻨﺎ ِﻟ ُ‬ ‫ﻜﻞِّ ﻋِ ﻠ ٍْﻢ َﺳ ْﺒ ُﻌ َ‬ ‫ﻜﻠ ُ‪‬ﻢ ِﺑ َ‬ ‫ﻦ َﻧ َﺘ َ‬ ‫ﻣﺬﻛﻮﺭ‪َ » :‬ﻧ ْ‬ ‫ﺤ ُ‬ ‫ﻜﻠ َِﻤ ٍﺔ َﻭ ُﻧﺮﻳ ُﺪ ﻣِ ﻨﻬﺎ ِﺍﺣﺪﻯ َﻭ َﺳ ْﺒ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻮﻩِ‬ ‫ﻴﻦ ﺍﻟﻨّﺎﺱ« )ﺹ ‪.(۱۹۸‬‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺑﺎﻗﻰ‬ ‫ﺚ‬ ‫ﺒ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻢ‬ ‫ْﻘﺎ‪‬‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﻗﺎﻡ‬ ‫ﺫﺍ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﻭ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻭﺍﺣ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺎﺱ‬ ‫ﻨ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ِٔ ُ ُ ‪‬‬ ‫ﻴﻦ ﺍﻟ ّ ِ‬ ‫ﻟ َ‬ ‫ُ ُ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ ٌ َ‬ ‫َﻴﺲ َﺑ َ‬ ‫ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻏﻴﺒﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺗﺼﻮﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺟﺎﺭﻯ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ‪،‬‬ ‫ﻣﻈﻬ ِﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻴﺾ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻰ‬

‫ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ‪ ،‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﺪﺍ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻠﻖ )ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۱۹۷ ،۱۴۴‬؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ‬

‫ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ(‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻦ‪ ،‬ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻓﺎﺭﺱ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ )ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ( ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﺳﻒ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻛﻨﻌﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ )ﻉ(‬ ‫ﻴﺒ ٍﺔ ِﺍ ْﻭ َﺣ َﻴﺮﺓٍ ‪ ...‬ﺍﻟﺦ« )ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺳﺪﻳﺮ‬ ‫ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ِ » :‬ﺍ ‪‬ﻥ ﻓﻰ‬ ‫ْﺖ َﻛ َﺎﻧ‪َ ‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻚ ُﺗ ْ‬ ‫ﺻﺎﺣ ِﺐ ﻫﺬﺍ ﺍ َ‬ ‫ﻳﻮﺳ ْ‬ ‫ﻻ ْﻣ ِﺮ ﻟ َِﺸ ْﺒ ٌﻪ ﻣِ ْ‬ ‫ﻒ َﻓ ُﻘﻠ ُ‬ ‫ﻦ ُ‬ ‫ﺨ ِﺒ ُﺮﻧﺎ ِﺑ َﻐ َ‬

‫ﺻﻴﺮﻓﻰ(‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺣﺪﻳﺚ‪ :‬ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺩﺭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺷﺒﺎﻫﺘﻰ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﺍﻭﻯ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮔﻔﺘﻢ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ‬

‫ﻏﻴﺒﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﺧﺒﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﻰ‪ .‬ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﺷﺒﺎﻩ ﺧﻨﺎﺯﻳﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﻋﻘﻼ‬ ‫ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻣﻐﺰ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﻁ ﻭ ﺍﻭﻻﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﻜﻠّﻢ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﻫﺴﺘﻢ؛ ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻧﻮﻗﺖ‬ ‫ﺣﺠﺖ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﻋﺰ َﻭ َﺟ ‪‬ﻞ ﺑﺎ ّ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍ ّﻣﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ‪‬‬

‫ﺣﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﺗﺮﺩﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻓﺮﺵ ﻗﻮﻡ ﭘﺎ‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ّ‬

‫ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺫﻥ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺫﻥ ﺩﺍﺩ ﺣﺘﻰ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﻳﻰ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻢ ﻳﻮﺳﻒ )ﺍﻧﺘﻬﻰ(‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺜﻞ ﻏﻴﺒﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﺣﺪﻳﺚ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺫﻥ‬ ‫ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺴﻮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺫ ّﺭﻳﮥ ﻧﺒﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻴﺮﺕ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺍ ّﺩﻋﺎﻯ‬ ‫ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ‪ ،‬ﺍﻛﺎﺑﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻭ ﺗﺤﻴﺮ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﺗﻮﻳﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ )ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.(۱۹۸-۱۹۹‬‬

‫ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻗﺎﺋﻢ‪ ،‬ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﮤ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ )ﻉ( ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍ ّﻡ ﻫﺎﻧﻰ ﺛﻘﻔﻴﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ‪ ،‬ﺝ ‪ ۱۳‬ﺟﻠﺐ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ‬

‫‪٣٩٧‬‬

‫ﺁﺧ ِﺮ‬ ‫ُﻮﺩ ﻓﻰ ِ‬ ‫ْﺠﻮﺍ ِﺭ ﺍ ْﻟ ُ‬ ‫ﺳﺆﺍﻝ ﺍﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪َ » ،‬ﻓﻼ ُﺍ ْﻗ ِﺴ ُﻢ ﺑِﺎﻟ ُ‬ ‫ﻜﻨ‪ِ ‬‬ ‫ْﺨﻨ‪ِ ‬‬ ‫ﺲ« )ﺗﻜﻮﻳﺮ ‪ (۱۵-۱۶،‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻫﺬﺍ َﻣ ْﻮﻟ ٌ‬ ‫ﺲ ﺍﻟ َ‬

‫ﻴﺒ ٌﺔ َﻳ ِ‬ ‫ﺍﻟﺰ ِ‬ ‫ﻗﻮﺍﻡ‪ «...‬ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻟّﺪ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫ﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟْﻌِ ْﺘﺮﺓِ َﺗ ُ‬ ‫ﻬﺘﺪﻯ ﻓﻴﻬﺎ َﺍ ٌ‬ ‫ﻣﺎﻥ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َْﻤﻬﺪﻯ ﻣِ ْ‬ ‫ﻀ ‪‬ﻞ ﻓﻴﻬﺎ َﺍﻗﻮﺍ ٌﻡ َﻭ َﻳ َ‬ ‫ﻮﻥ ﻟ َُﻪ َﺣ َﻴﺮ ٌﺓ ﻭ َﻏ َ‬ ‫‪‬‬ ‫ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻭ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺘﺮﺕ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﻭ ﻏﻴﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪...‬‬

‫)ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺹ ‪ .(۱۹۴‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻮﻟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﻭ ﻧﻪ ﻃﺒﻖ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﺭ ‪ ۲۵۵‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ (!) .‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺒﺸﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﺗﻢ‬ ‫ﻭﻻﺩﺕ ﺍﻭ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ )ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺧﺮﻳﻦ ّ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ( ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﻴﺒﺖ ﺻﻐﺮﻯ ﻭ‬ ‫ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ )ﺹ( ‪ -‬ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭﮤ ‪ ۱۰۰۰‬ﺳﺎﻟﮥ ﺩﻳﻦ ّ‬

‫ﻛﺒﺮﻯ ﺗﺼﻮﺭ ﺷﺪﻩ )ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ‪ ،‬ﻗﻴﺎﻣﺖ‪ ،‬ﺩﻭﺭﮤ ‪ ۱۰۰۰‬ﺳﺎﻟﮥ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﺻﻐﺮﻯ ﻭ ﻛﺒﺮﻯ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻓﺮﺍﺋﺪ؛ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ﻭ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ(‪.‬‬ ‫ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﺜﺒِﺖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻓﻮﻕ ﺍﺳﺖ ‪ -‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪ -‬ﺁﻧﻜﻪ‬

‫ﻣﺪﺕ ﺍﺳﺖ؟( ﻣﻰ‬ ‫ﻴﺒ ُﺔ؟ )ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﭼﻪ ّ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ)ﻉ( ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺻﺒﻎ ﺑﻦ ﻧﺒﺎﺗﻪ ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ » َﻛ ْﻢ َﺗ ُ‬ ‫ﻮﻥ ﺍﻟ َ‬ ‫ْﺤ َﻴﺮ ُﺓ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻐ َ‬

‫ﻨﻴﻦ« )ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ‪ .‬ﻛﺘﺎﺏ ﻛﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ »ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ« ﺹ‬ ‫ﺖ ِﺳ ْ‬ ‫ﻳﺎﻡ َﺍ ْﻭ ِﺳﺘ‪ُ ‬ﺔ َﺍ ْﺷ ُﻬﺮٍ َﺍ ْﻭ ِﺳ ‪‬‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ِ :‬ﺳﺘ‪ُ ‬ﺔ َﺍ ٍ‬

‫‪.(۱۴۴‬‬

‫ﻣﺪﺕ ﺷﺶ‬ ‫ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ّ‬ ‫ﻟﺬﺍ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ‬ ‫ﺳﺎﻝ )ﺍﺯ ‪ ۱۲۶۶‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﺑﻪ ﻛﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۲۷۲‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ (.‬ﺩﭼﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ‬

‫ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺟﻌﺖ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﺍ ﻳﻜﻰ ﺗﻠ ّﻘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﻣﺜ ً‬

‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪) -‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ؛ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﻭ ﻛﺘﺐ‬

‫ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻗﺎﺋﻢ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ -‬ﻧﻤﺎﺯﻣﻰ ﮔﺰﺍﺭﻧﺪ )ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۲۵‬ﻭ ‪(۳۱‬‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺭﺟﻌﺖ ﺣﺴﻴﻨﻰ‪ ،‬ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ -‬ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﻭﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ‪ ،‬ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﺎﻟﮏ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‪ ،‬ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺣﻤﻞ ﺟﺴﺪ ﻣﻄﻬﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺿﻰ‬ ‫ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۶۰‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺟﺴﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻛﻮﻩ ﻛﺮﻣﻞ ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﺩﻓﻦ‬

‫ﮔﺮﺩﻳﺪ(؛ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻏﻴﺒﺖ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ‬ ‫ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺳﺎﻟﺘﺸﺎﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻗﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻃﻠﻮﻋﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‬

‫)ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ( ﭘﺲ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﻳﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ‪ ۱۲۶۶‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ‬

‫ﺑﺮ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺍﺯﻝ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﮥ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﻛﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﻰ ﻭ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬ ‫ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻃﺮﻳﻘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﻜﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯﻝ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ‬ ‫ﺟﺎﻥ‪ ،‬ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺳﻮء ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺑﺪ ﻭ ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔﻰ‬ ‫ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ )ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺻﺺ‪– ۱۸۲ ،۱۳۴ – ۱۴۳ ، ۸۵ – ۸۶ ، ۳۱۴ ، ۳۱۳‬‬

‫‪٣٩٨‬‬

‫‪ (۳۰۷ – ۳۰۸ ،۲۵۹ – ۲۷۵ ،۱۸۱‬ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‬ ‫ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﻛﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺠﺪﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ‬ ‫ﻣﺨﻠﺺ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ )ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪،۷‬ﺹ ‪.(۱۳۸‬‬ ‫ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﺆﻳﺪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻏﻴﺒﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺍﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ )ﻉ( ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ‬ ‫ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ)ﻉ( ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ )ﻉ( ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﻧﻬﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺗﻮ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺩﻳﻦ ﻭ ﭘﻬﻦ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﻋﺪﻝ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺘﻤﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪» :‬ﺑﻠﻰ ﻭﺍﻪﻠﻟ! ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺘﻰ ﻭ ﺣﻴﺮﺗﻰ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ‬ ‫ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺨﻠﺺ ﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺭﻭﺡ ﻳﻘﻴﻨﻨﺪ )ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺭﮔﻤﻰ(‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻻﻳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺣﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ« )ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺹ‬ ‫‪ ۸۲‬ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۹‬ﺗﺼﺤﻴﺢ ‪ ۷‬ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻮﺯﮤ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﻗﻢ(‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻓﻮﻕ ﺫﮐﺮ »ﺩﻳﻦ ﻗﺎﺋﻢ« ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ »ﺩﻳﻦ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ« ﺟﺪﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻓﻮﻕ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ‬

‫ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ »ﺩﻳﻦ ﺍﻭ« ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ )ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ »ﺩﻳﻦ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ« ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ،۲۱۸-۲۲۴‬ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺝ ‪ .(...،۱۳‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻗﺎﺋﻢ‬

‫ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺷﺪﻩ )ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺹ ‪ (۳۳‬ﻛﻪ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ »ﺍﺑﻦ« ﻳﺎ‬ ‫»ﻓﺮﺯﻧﺪ« ﻳﺎ »ﺍﻭﻻﺩ«‪ ،‬ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ(‬ ‫ﻦ ِ‬ ‫ﻓﺎﻃ َﻤﺔ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍء« ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫»ﻳﺎ ْﺑ َ‬ ‫)ﺹ( ﻭ ﻓﺎﻃﻤﻪ )ﺱ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬

‫ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻔﺎﺩ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ‬

‫ﻭﺭﺓِ « )ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‬ ‫ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻭ ِﺍ ‪‬ﻥ ﻟ َ‬ ‫َﻚ ﺍ ْﻟ َ‬ ‫ﻜ ‪‬ﺮ ُﺓ َﺑ ْﻌ َﺪ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ ّْﺪ َ‬ ‫‪ ،۷‬ﺹ ‪ .(۱۴‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٠٠‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۹۶‬ﻭ ‪ ۱۹۷‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٠١‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻧﺸﺮﻳﮥ ‪ ۱۶‬ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪.۱۹۹‬‬ ‫‪٢٠٢‬‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺒ ً‬

‫‪ ٢٠٣‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺍﺯﻝ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ -‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﻝ ﻛﻪ ﺁﻳﻨﮥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻯ ﺍﻭ ﻭ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭﺵ ﻭ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻫﺎﻳﺶ‬ ‫ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯﺵ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ‪ -‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻮء ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻊ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ‪ ۱۳۲‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪ (‪ .‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۲۰۴‬ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬ ‫‪ ٢٠٤‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ،۳۰۷-۳۱۶‬ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﺑﻴﺎﻥ‬

‫ﺩﺍﺭﺍﻟﺴﻼﻡ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﺩﺭ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻗﺪﺱ )ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ( ﺑﻪ‬ ‫ّ‬

‫‪٣٩٩‬‬

‫)ﺑﻐﺪﺍﺩ( ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻓﻖ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻈﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﺑﺼﺎﺭ ﺣﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ّﺍﻻ ﻗﻠﻴﻠُﻮﻥ‪ ،‬ﻣﺸﺮﻕ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﻮﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩﻯ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﻳﻮﺟ ُﺪ َﻭ َﻳ ُ‬ ‫ﻜ ُ‬ ‫ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻗﻠﻮﺏ ﺻﺎﻓﻴﻪ ﻭ َﻗﻠ‪‬ﻤﺎ َ‬

‫ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻄﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻋﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ‪ ،‬ﻭﺻﺎﻳﺖ‬

‫ِ‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﻭ ﻣِ ﺮﺁﺗﻴّﺖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﺎ‪ ،‬ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ‪ ،‬ﻫﺮ ﻳﻚ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﮤ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺍﺧﺘﻔﺎء ﻭ‬ ‫ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ‬ ‫ﻫﻦ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺍﺗّﻘﺎء ﺳﻴﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎﻭﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﻫﺎﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻣﻮﺟﺐ َﻭ ِ‬

‫ﺮﻳﻦ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﻜ ُﺮﻭﺍ َﻭ َﻣ َ‬ ‫)ﺑﺎﺏ( ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻜﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﻔﻆ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺍﻋﺪﺍ ﮔﺸﺖ ﻭ َﻣ َ‬ ‫ﻜ َﺮ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ﺍﻪﻠﻟُ َﺧﻴ ُﺮ ﺍﻟْﻤﺎﻛِ َ‬

‫ﻫﻤﺖ ﺭﻭﺳﺎﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻠّﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺭ ﻭ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﻛﺰ‬ ‫ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ّ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺭﻛﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺯﺍﻳﻞ ﻭ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﺪﺍﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ‪ ،‬ﺍﻋﺪﺍ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺏ ﺭﻳﺎﺡ ﻋﺎﺻﻔﻪ‪ ،‬ﻣﺤﺮﻭﺱ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ِﺳﺮﺍﺝ ُﻣﻀﻰء ﺍﻣﺮ ﻭ ﺭﻛﻦ ﻗﻮﻳﻢ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺳﻞ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺑﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻴﻌﺎﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ‬

‫ﺍﺳﻤ ُﻪ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺩﺭ‬ ‫ِﺍﻋﻼء ﻧﺪﺍ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻟﻬﺬﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺍﺯﻝ ﺩﺭ ﻋﺪﺍﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻫﻞ ﺩﻋﻮﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ َﻋ ‪‬ﺰ ُ‬ ‫ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻟﻜﻦ ﻛﺴﻰ ﻭﻯ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﻏﺎﻳﺖ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺧﻔﺎ ﻣﻴﺰﻳﺴﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ‬

‫ﻣﺤﻠﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺑﻪ «ﺍﺳﻢ ﻣﺴﺘﻮﺭ« ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﺸﺎﻕ ﺧﻄﻴﺮﮤ ﻣﺮﺍﻭﺩﮤ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﺿﮥ ﺩﻭﻝ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻋﻬﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ّ‬ ‫ّ‬

‫ﻛﺎﻟﺠﺒﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ‬ ‫ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍﺳﺨﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻟﺮﺯﻳﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ‬ ‫ِ‬

‫ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻧﺼﻴﺮﻯ ﻭ ﺣﺎﻣﻰ ﻭ ﻇﻬﻴﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﻛﻠﻤﮥ ﺧﻴﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ‬

‫ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺑﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﭼﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪) «...‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺴﺪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻫﺠﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻋﻠﻨﻰ ﺗﺮ ﺍﺯﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ(‪» ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‬ ‫ﺍﺳﻤ ُﻪ )ﺑﺎﺏ( ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﻭﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ‬ ‫ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ َﻋ ‪‬ﺰ ُ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﻠﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺘّﻔﻖ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻟﻜﻦ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﺎﺭﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﻳﻚ ِ‬ ‫ﻧﺮﺩ ﻏﺮﻳﺒﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ‬

‫ﻃﺒﻠﻰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﮔﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﻧﻮﺍﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻗ ّﻮ ِ‬ ‫ﺕ ﺟﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻃﻠﺐ ﻧﻬﺪ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺍﻟﻰ‬

‫ﺍﻪﻠﻟ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﺯﻝ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ‪...‬ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺧﻔﺎ‬

‫ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻋﺮﺏ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺨﻔﻰ ﻭﭘﻨﻬﺎﻥ‬ ‫ﺑﻮﺩ« )ﺳﭙﺲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻏﻮﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻓﺼﻞ‬ ‫ﺍﻛﺒﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯﻝ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﻭﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫‪٢٠٥‬‬ ‫ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ‪ ،‬ﺩﻻﺋﻞ‬ ‫ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ‪ ،‬ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺻﺪﺭﺍﻟﺼﺪﻭﺭ‪ ،‬ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ‪ ،‬ﺑﻬﺠﺖ ّ‬

‫ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ‪ ،‬ﻭ‪ ...‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٢٠٦‬ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺸﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ‬

‫ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻗﻄﻌﻰ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻝ )ﻣﺜﻞ ﻣﺴﺘﻴﻘﻆ ﻭ‬

‫‪٤٠٠‬‬

‫ﻏﻴﺮﻩ( ﻭ ﻳﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ )ﻣﺜﻞ ﺧﻼﺻﺔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ )ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۵‬ﺹ ‪ ۲۱۵‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻼﺻﺔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ‬

‫ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺑﻮﺩ( ﻭ ﻳﺎ ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ )ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺯﻟﻰ ﺭﺍ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﺨﺸﻨﺪ‬

‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺯ ﻣﺼﻨّﻔﺎﺕ ﺷﺨﺺ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺝ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﻛﺮﺑﻼﻳﻰ ﻧﻮﮤ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ‬

‫ﻣﻬﺪﻯ ﺑﺤﺮﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﺧﻠﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺻﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺘﻰ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻧﻴﺰ‬

‫ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺆﻟﻔﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ((‪ ،‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﺛﺎﺭ‬

‫ﻼ ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺷﺮ ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺁﻥ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻄﺎﺑﻘﺶ ﺑﺎ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻭ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺜ ً‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ٢٠٧‬ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺭﺍ‪ ،‬ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ )ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ( ﺩﺭ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ )ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۲۱‬ﻩ‪ .‬ﻕ( ﺍﺯ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﻦ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ »ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ«‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺹ ‪ ۱۸۹‬ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺿﺪﻳﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﻳﻚ ﻳﻚ ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﺪﻩ ﺷﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ‪ ۷۰‬ﺑﺮﺳﺪ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ‪ «.‬ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﻮﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ‬

‫ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ (۱۵۰‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭ‬

‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ(‪ .‬ﺩﺍﻋﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ‪ ...‬ﺍﺳﺖ )ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻋﺮﺑﻰ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬

‫ﻜﻤﻰ)!( ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‬ ‫)ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۲۱‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ (.‬ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺁﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ِﺣ َ‬

‫)ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۷۴‬ﻩ‪ .‬ﻕ(( ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﻭ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﺑﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ »ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ« ﺫﻛﺮ‬

‫ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ )ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺎﺷﺮ ﻣﺘﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺭﺃﺳﴼ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻛﺴﺎﻧﻰ)!(‪ ،‬ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ‬ ‫ﺧﺎﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻪﻠﻟُ َﺍ ْﻋﻠ َُﻢ(‪ ،‬ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻣﻰ‬

‫ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺗﺒ ّﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺗﻘﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؛ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ‬

‫ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪» ،‬ﺑﻬﺎء« ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺗﻜﻔﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﻟﻌﻨﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺒﺎﺡ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺣﺰﻡ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ‪ ،‬ﺍﺳﺘﻌﺎﻧﺖ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﻣﻮﺯ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺭﺩ‪) «.‬ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.(۲۹۸-۲۹۷‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺤﻴﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﻟﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ‬

‫ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ )ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺤﻴﻰ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺹ ‪ (۱۹‬ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻧﺎﻇﻢ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪ ۵۵۸‬ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ‪ ۱۰‬ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻳﺤﻴﻰ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﺁﺩﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ‪ ،‬ﺹ ‪ ،۱۵۵‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻠﻚ ﻣﻼﻳﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ‪ ،۲‬ﺹ ‪ ،۲۸۳‬ﺍﺯ‬

‫ﻳﺤﻴﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ ‪ -‬ﻣﺜﻞ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻼء ‪ -‬ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻭﺭﮤ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺗﻘﻴﻪ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ‬

‫ﻼ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻧﻴﺰ ﻋﻤ ً‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪٤٠١‬‬

‫‪ ٢٠٨‬ﺟﻬﺖ ﺍﻃﻼﻉ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ‪ -‬ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ﻼ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﻮﻣﻦ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺎﺑﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ‪ -‬ﺫﻳ ً‬ ‫ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ (۱۵۰‬ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ‪» .‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ‪ :‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺟﻮﻩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﻧﺤﻮﮤ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﭘﺪﻳﺪﮤ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺷﺪﮤ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﺴﻞ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺮﻉ ﻣﺒﻴﻦ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﻣﻰ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻬﺪﻯ«‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪) ...‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻗﻴﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء( ﺩﺭ »‬ ‫ُ‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻣﺒﻴﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﺩ ِﺭ ﭘﺪﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﺪﺗﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺳﭙﺮﻯ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺪ ﺍﻟﺪﻳﻦ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻊ ﻫﺬﺍ ّ‬

‫)ﭘﺴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻛﻠﻴﻢ( ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻃﻠﺒﻴﺪ‪ .‬ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ‬ ‫ﺑﺎﻟﺼﺮﺍﺣﻪ ﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻋﺪﻭﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺗﻬﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫ّ‬

‫ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻮﺣﺪﻳﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺪﻯ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻗﺼﺮ ﺑﻬﺠﻰ )ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺍﻳﺎﻡ‬ ‫ﺣﻴﺎﺕ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ )ﺑﻪ ﺟﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺭﻗﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء(‪ ،‬ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺴﻮﺑﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ )ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﻨﺎﻥ( ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻨﻄﻘﮥ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﻜﺎ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻴﻼ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﻊ ﺫﻟﻚ‪ ،‬ﺗﺪﺭﻳﺠﴼ ﺳﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺯ ﻋﻠﻨﻰ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬ ‫ﺍﻧﺸﻘﺎﻕ ﺍﻛﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۸۹۶‬ﻋﻠﻨﴼ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‬ ‫ﺍﻋﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻬﺮ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻣﻊ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۸۹۹‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻴﺮ ﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻛﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﻭﻫﻠﮥ ﺍﻭﻟﻰ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﮤ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺪﺕ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻰ‬ ‫ﻣﻊ ﺫﻟﻚ‪ ،‬ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻃﻮﻻﻧﻰ ّ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻭ ﻫﺒﻮﻁ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﻏﺮﺏ‪ ،‬ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﻤﺮﻧﮓ ﻭ ﻛﻢ ﺍﻫﻤﻴﺖ‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۹‬ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺼﺮ ﺑﻬﺠﻰ ﺭﺍ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺨﺮﻭﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫ﺳﻜﻮﻧﺖ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۵۷‬ﺩﺭ ﺍﺑﻨﻴﮥ ﺣﻮﻝ ﺑﻬﺠﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺸﺎﻥ‬ ‫ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ »ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ‬ ‫ﻣﺘﺤﺠﺮ ﻭ ﺳﻨﮕﻮﺍﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺘﻤﮥ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﺬﻫﺒﻰ«‪ ،‬ﻳﻚ ّ‬ ‫‪ ...‬ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻤﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻧﻘﺾ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﻴﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺮﻛﺸﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻄﺮﺡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﻚ ﻣﺮﻛﺰ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ‪ .‬ﺩﻛﺘﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻪﻠﻟ ﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﺧﺎﻧﻢ‪،‬‬ ‫َﺣ َﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﺮﺟﻤﻴﻦ ﺣﻀﻮﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻊ ﺫﻟﻚ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻣﺼ ّﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﭘﻮﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺳﻮﺍ ﻭ ﻣﻔﺘﻀﺢ ﺳﺎﺧﺖ‪ ...‬ﺣﻀﺮﺕ‬

‫‪٤٠٢‬‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺪ ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ )ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ( ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ‬ ‫ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻻﻳﺖ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ‪ :‬ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻨﺪ‪ ...‬ﺩﺭ ﻃﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻤﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻭﺟﻮﻩ ﻋﻤﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ ‪:‬‬ ‫ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ )‪ :(Ruth White‬ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﺱ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻭﻻﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﻗﺎﺋﻞ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ‪ ۱۹۲۶ – ۲۹‬ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ »ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ« ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻳﻚ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺧﻂ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ ﻣﺘﻦ ﺧﻄﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺮﭘﺎﻳﮥ ﭼﻨﺪ ﻋﻜﺲ ﻭ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ‬ ‫ﺩﻗﻴﻖ ﺗﺮ ﺍﺻﻞ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻣﻨﻮﻁ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪َ .‬ﻣ َﻌﺬﻟﮏ‪ ،‬ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﻨﺸﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺳﺘﺨﻂ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺭﺩ ﺷﺪ؛‬

‫ﺻﺤﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭼﻨﺪﺍﻧﻰ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﭘﻴﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ‬ ‫ّ‬

‫ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻭﻳﻠﻬﻠﻢ ﻫﺮﻳﮕﻞ‪ ،‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ‪ ،‬ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﺩﻋﻮﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺨﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪) .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﻭﺍﻳﺖ ﺩﺭ ‪ ۱۹۴۱‬ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻤﻨّﺎﻯ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ(‪.‬‬ ‫ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ) ‪ :(۱۸۹۳-۱۹۸۵‬ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۲۹‬ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻨﺸﻰ ﻭ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﮊﻭﻟﻰ‬ ‫)ﻟﻮﺋﻴﺲ ﺍﺳﺘﻮﻳﻮِ ﺳﺎﻧﺖ( ﺷﺎﻧﻠﺮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻃﺮﻳﻖ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ‬

‫ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺬﻟﻚ‪ ،‬ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺟﻬﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻭ ﺷﺎﻧﻠﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۳۰‬ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻮﺟﺪ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ‬ ‫ﻫﻴﺄﺕ‬ ‫ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻜﺎﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻳﻨﻚ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻧﺎﺯﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ﺗﺤﺖ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﮥ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻓﺎﺋﻖ‪ :‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﻩ‪ ،‬ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﺑﻪ‬

‫ﻻ َﺩﺑﻴ ُﺔ« ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺤﺖ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﻰ ﺗﺒﺎﺭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‬ ‫ْﺠﻤﻌﻴ ُﺔ ﺍﻟْﻌِ ﻠْﻤﻴ ُﺔ ﺍ َ‬ ‫ﻧﺎﻡ » َﺍﻟ َ‬ ‫ﻓﺎﺋﻖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺎﺋﻖ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ‬

‫ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﺯ‬ ‫ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٤٠٣‬‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻼﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ َﺍ‬ ‫ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ :‬ﻗﻄﻊ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﻼﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺻﺒﻴﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﺮﻭﻏﻴﻪ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ‪ ،‬ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺝ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺳﻬﻴﻢ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻫﮥ ‪ ۱۹۲۰‬ﺳﻴﺪ‬ ‫ﻋﻠﻰ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺎﻛﻦ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻫﮥ‬ ‫‪ ۱۹۳۰‬ﻗﻀﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻓﻨﺎﻥ )ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪ ،(۱۹۵۲‬ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺮﺍﻕ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﻋﺮﺍﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺑﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ؛ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﻓﻴﻀﻰ‪ ،‬ﺣﺴﻦ ﻭ ﻧﻴﺮ )ﻧﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﺘﻮﻓﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ‪(۱۹۵۲‬‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﻳﻚ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ .‬ﻭﻯ ﺑﻴﻦ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻥ‬ ‫ﻼ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺎ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺭﻭﺡ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺛﺮﻳﺎ‪ ،‬ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﺎ ﻓﻴﻀﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ؛ ﻣﻬﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﺣﺴﻦ ﻣﻨﺎﻛﺤﺖ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﻴﺮ ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﺷﻬﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺎ ﻋﺎﺋﻠﮥ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺖ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺑﻘﻴﮥ ﺍﻋﻀﺎء ﻋﺎﺋﻠﻪ ﺍﺯ ﻗﻄﻊ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻋﻀﺎء ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۴۹‬ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ‪ ،‬ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻣﺠﺪﺍﻟﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۹۵۱‬ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﻼﻑ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻪ ﺟﺰ‬ ‫ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻳﺎﺽ ﻭ‬ ‫ّ‬

‫ﻧﻔﺲ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ـ ـ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺗﺪ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻛﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻣﻮﺫﻳﺎﻧﻪ ﻭ‬ ‫ﺣﺪﺕ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺎ ّ‬

‫ﺧﺼﻮﺹ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ« )ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ‪ ،‬ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺻﺒﺤﻰ ﻭ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭﺝ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۵۰‬ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ‪.‬‬ ‫ﻧﻴﻜﻮ ﺭﺍ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﻣﻦ(‪) ...» :‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻘﺾ ﻋﻬﺪ( ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ )‪ :(۱۹۵۷‬ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺍﻧﺸﻌﺎﺑﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ‬ ‫ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ‪ ،‬ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﭼﺎﺭﻟﺰ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺭﻳﻤﻰ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺒﻼٔ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ؛ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﺸﺪ(‪ ...‬ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻛﺜﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺎﻥ‬

‫ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ُﻭﻻﺓ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺭﻳﻤﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺟﺬﺏ‬

‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﺪ ًﺓ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ‪ ،‬ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺎﻃﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻳﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﻛﻪ ﺭﻳﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﺎﻗﺾ ﻋﻬﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻇﻞ ﻳﻚ »ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺭﻳﻤﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﻟﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺺ ﺑﺎ ﺍﻧﻘﺴﺎﻡ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺛﺎﻟﺚ« ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻭﻧﺎﻟﺪ ﻫﺎﺭﻭﻯ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻳﻤﻰ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻨﺸﻌﺐ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۹۹۱‬ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ‬ ‫ﺑﻪ ﮊﺍﻙ ﺳﻮﻏﻮﻣﻮﻧﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﻣﺎﺭﺳﻰ‪ ،‬ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ‪ ،‬ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮﺍﻧﺴﻴﺲ ﺍﺳﭙﺎﺗﺎﺭﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ ﺍﺯ‬

‫‪٤٠٤‬‬

‫ﻫﺎﺭﻭﻯ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺟﻮﺋﻞ ﻣﺎﺭﺍﻧﺠﻼ‪ ،‬ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺭﻳﻤﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬ ‫»ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺳﻮﻡ« ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ِﺧﺮِﻓﺘﻰ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻛﻬﻮﻟﺖ ﺳﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺎﺭﻭﻯ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺭﺗﻮﺩﻭﻛﺲ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻭﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻣﻜﺰﻳﻜﻮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ )ﻃﺒﻖ ﺷﻴﻜﺎﮔﻮ ﺗﺮﻳﺒﻮﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۱۰‬ﮊﻭﺋﻦ‬ ‫‪ ،۱۹۸۸‬ﺑﺨﺶ ‪ ،۱‬ﺹ ‪ (۹‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﺮﻗﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻭﻻﻳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺭﻳﻤﻰ‪ ،‬ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﻛﺲ ﻛﻴﻨﮓ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﻧﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﻮﻻﻳﺔ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ )ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻇﻞ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﻭﻻﻳﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ(‪ .‬ﻛﻴﻨﮓ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ُ ۱۹۷۷‬ﻣﺮﺩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺭﺗﻮﺩﻭﻛﺲ ﺩﺭ ّ‬ ‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻧ ّﻮﺍﺏ ﻭﻻﻳﺖ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ‪ ،‬ﻟﻼﻧﺪ ﺟﻨﺴﻦ )ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻫﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻘﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺜﺎﻕ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ(‪،‬‬

‫ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۸۰‬ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺍﺗﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺭﺳﻮﺍﻳﻰ ﻭ ﺑﺪﻧﺎﻣﻰ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻛﻮﭼﻚ ﭘﻴﺮﻭ ﺭﻳﻤﻰ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۹۶۴‬ﻳﻚ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺳﻮﻡ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻜﺘﻮﺑﻰ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﺑﺸﺮ« ﻭ »ﺳﻤﺎءﺍﻪﻠﻟ« ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ »ﺑﻴﻮﺕ‬ ‫ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ« ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻣﻰ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺎﻥ ﻛﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ‬ ‫ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﻣﺎﺭﻳﭙﻮﺯﺍ ﺩﺭ ﻛﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻭﻯ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﻳﻚ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻐﻨﺎﻁ ﻧﻴﺰ ﻣﺪﻋﻰ‬ ‫ﻧﺒﻮﺕ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻫﺮﻣﺎﻥ ﺗﺴﻴﻤﺮ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻮﺟﺰﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۹۷۱‬‬ ‫ﺣﺪ ﺷﻮﻗﻴﺰﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﻨﺰﻝ ﻣﻰ‬ ‫)ﻭ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ (۱۹۷۳‬ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺩﻫﺪ« ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﻮﻳﺲ‪ ،‬ﻓﺮﺍﻧﭽﺴﻜﻮ ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ ﻛﺘﺎﺏ ﺣﺠﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﻋﻤﺪﺗﴼ ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺠﻴﻠﻰ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۹۶۷‬ﭼﺎﺭﻟﺰ ﺳﻰ ﺑﺮﮔﺮ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻴﻼﺩﻟﻔﻴﻼ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﮔﺬﺍﺷﺖ‪ .‬ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻳﻚ ﺍﻧﺠﻤﻦ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩ )ﻳﺎ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ( ﺩﺭ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﺟﺎﻣﮥ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ‪) «.‬ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫ﺷﺮﺡ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﻘﺾ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻓﻮﻕ ﭼﻜﻴﺪﮤ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺘﺐ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ‪ -‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ‪ :‬ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ‬ ‫‪۱۹۲۱‬ﺗﺎ ‪۱۹۵۷‬؛ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ‪ ،‬ﺝ‪۲‬؛ ﺍﺑﻼﻏﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ‪۱۹۵۷-۱۹۶۳‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﻭ‬

‫ﺩﺳﺘﺨﻂ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻧﻘﺾ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪،۱‬‬

‫ﻧﺸﺮ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ ،۱۹۹۹‬ﺻﺺ‪۱۷۹-۱۸۴ :‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻴﺴﻦ ﺭﻳﻤﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ؛‪....‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻮﮊﺍﻥ ﻣﻮﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺂﺧﺬ ﺫﻳﻞ ﺟﻬﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻴﺜﺎﻕ؛ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﺍﺯﻝ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ؛ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ؛ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻴﺮﺍﻪﻠﻟ؛ »ﭼﺎﺭﻟﺰ‪ .‬ﻡ‪ .‬ﺭﻳﻤﻰ«‪.‬‬

‫‪ ٢٠٩‬ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‬

‫ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ﻭ ﺟﻨّ ِ‬ ‫ﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ‪...،‬‬

‫‪٤٠٥‬‬

‫‪ ٢١٠‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۶‬ﺻﺺ ‪ .۵۶-۵۹‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ‪ :‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﻛﺮﻣﺎﻧﻰ‬

‫ﮔﻨﻬﻜﺎﺭ )ﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﺍﺛﻴﻢ« ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ) ﺑﻪ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ( ﻭ ﺭﻓﻘﺎ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺶ‪ ،‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺍﺯﻝ ﻭ‬

‫ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ‪ ،‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻧﺎﻗﺾ ﺍﻛﺒﺮ )ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ( ﻭ ﺣﺰﺏ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ‪ ،‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺑﺎﻃﻠﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺩﻭﺍﺋﺮ َﭘﺴﺘﺸﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻭﻋﻮﺩ ﻛﺎﺫﺑﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﺳﺎﺳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺗﺴﻠﻂ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ‪ .‬ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ‬

‫ﺷﻜﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﻼﺋﻜﮥ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺮ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺼﮥ‬ ‫ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﺎﻇﺮﻳﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﻚ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺰ ﺑﺎﺭﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﻯ ِﺍﻭ )ﺭﻭﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ‬ ‫ﺧﺪﺍﺳﺖ( ﻛﻪ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ )ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺰ( ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻛﻪ ﭼﻴﺮﻩ ﻭ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﻭ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٢١١‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺟﺰﺍء ﻣﺬﮐﻮﺭﮤ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ،۲۲۶-۲۳۲‬ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻣﻨﺼﻮﺹ؛‬ ‫ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺣﺪﻳﺚ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ‪،‬ﺹ‪۲۹۳‬؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۳۲۷-۳۳۵‬ﻭ ‪-۳۵۸‬‬ ‫‪۳۵۷‬؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺪﻋﺖ ﻭ ﺗﮑﻠﻢ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻮﺍﺡ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۳۵۶-۳۵۴‬؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۴۷۵-۴۶۹‬؛ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺩﭘﺴﻨﺪﻯ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۴۳۱-۴۳۳‬ﻭ ‪ .۴۶۸-۴۶۳‬ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ِ ﻇﻬﻮ ِﺭ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ِ‬

‫ﺩﺭﻭﻏﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﮐﺜﺮ ﺟﺎﻫﺎ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭﺧﻠﻖ ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۴‬ﺻﺺ ‪.۴۱۸-۴۲۸‬‬

‫ﺩﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﻯ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺻﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﻣﺨﺘﺺ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ َﻣﻌﻤﻮﻝٌ ﺑِﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ‬ ‫ﻠﻬﻢ ﻓﻘﻂ‬ ‫ّ‬ ‫ﻭ ﺩﺭﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ُﻣ َ‬

‫ﺣﻖ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻃﺎﺕ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ‪ -‬ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻣﻰ‪ -‬ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﺭﮎ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ّ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ »ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ«‪ ،‬ﺻﺺ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫‪ ،۳۰۰-۲۹۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﮎ ﺍﻫﻤﻴّﺖ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺍﺟﺰﺍء ﺁﻥ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ّ‬

‫ﭼﻄﻮﺭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺟﻌﻞ ِ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ‬ ‫ﺣﮑﻢ ﻧﻬﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢١٢‬ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪۴۴۳ ،۴۴۴‬‬ ‫‪ ٢١٣‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۴‬ﺻﺺ ‪۲۵۷-۲۵۹‬‬ ‫‪ ٢١٤‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﺎﻻﺕ ﻧﺎ ﻣﺘﻌﺎﺩﻟﺶ ﺑﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﺎﻝ ‪ ،۴۳‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۲۱‬ﺑﺪﻳﻊ )‪ ۱۳۴۳‬ﺷﻤﺴﻰ ﻭ ‪۱۹۶۴-۶۵‬‬

‫ﻣﻴﻼﺩﻯ(‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۱۳۷...۱۳۲ ...۱۲۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺭﻳﻤﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﺭﻭﺣﻰ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﻗﺒﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﻜﺴﺘﻪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻭﻫﻢ ﺁﻟﻮﺩﺵ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻋﻤﻮﻳﺶ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﺑﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﺎﻣﮥ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮊﺍﻧﻮﻳﮥ ‪ ۱۹۶۴‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻠّﻰ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺍﻯ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻕ ﺁﺳﻴﺎ ﻧﻮﺷﺖ‪» :‬ﻣﺤﺘﺮﻣﴼ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﻣﺤﻔﻞ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻛﺎﺭﺗﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺟﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ َﺍ َﺑﻮﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﺗﻤﺎﻣﺄ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬

‫‪٤٠٦‬‬

‫ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻛﻠﻴﻪ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﺩﻋﺎﻳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻳﻰ ﺟﺰ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ‬ ‫ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ‪) «.‬ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺹ ‪.(۱۳۵‬‬

‫‪ ٢١٥‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ، ۸۴‬ﻭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ‪ ،‬ﺍﺯ‬

‫ﻉ‪ .‬ﺑﺎﻗﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ۶۲ :‬ﻭ ‪۱۹۴‬ﻭ ‪۲۸‬؛ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۱۴۲۲‬ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۱۰‬ﺁﺑﺎﻥ ‪ ،۱۳۶۰‬ﻧﻄﻖ ﺁﻗﺎﻯ ﺟﻨّﺘﻰ‪.‬‬

‫‪ ٢١٦‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻈﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺳﺖ ‪ -‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻈﻠّﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﻏﺎﺭﺕ ﻣﻜ ّﺮﺭ ﻛﺘﺐ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ‬

‫ﺍﺳﺖ ‪ -‬ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ ‪ -‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ‬ ‫ﺍﻣﻮﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻭﻗﻌﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‪» :‬ﺭ ّﺩ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ« ﺩﺭ‬

‫ﺏ ِﻟ ْﻠ ‪‬ﺘﻘﻮﻯ«‪،‬‬ ‫ﺧﺮﺩﺍﺩ‪۱۳۵۰‬؛ »ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺭﻛﺸﻮﺭ ّ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۶۰‬؛ » ِﺍ ْﻋ ِﺪﻟُﻮﺍ ُﻫ َﻮ َﺍ ْﻗ َﺮ ُ‬

‫ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺴﺮﻭ ﺷﺎﻫﻰ‪ ،‬ﺳﻔﻴﺮ ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬

‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﺗﻴﻜﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﻛﻤﻴﺘﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۶۱‬؛ )ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۱۶۷۷۶‬‬ ‫ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۶۱/۵/۲‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(؛ ﺳﺨﻦ ﺍﻫﻞ ﺩﻝ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ،۱۳۵۹‬ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ »ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻬﺪﺍﺭﻯ« ﻭﻗﺖ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﮥ‬

‫ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۷۵۶۰‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۳۵۹/۱۰/۱۰‬ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺷﺎﻏﻞ؛ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ‬ ‫ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻴﻤﺴﺎﺭ ﻇﻬﻴﺮ ﻧﮋﺍﺩ‪ ،‬ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﻗﺖ ﺳﺘﺎﺩ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﻭ ﻋﻀﻮ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺩﻓﺎﻉ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﺎﭖ‬

‫ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻴﺘﺮ ﺩﺭﺷﺖ »ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﻡ ﻛﺎﻓﺮ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۶۱‬؛ »ﺷﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﮔﺬﺷﺘﻪ‬

‫ﺍﺳﺖ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ،۱۳۵۷‬ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﻬﻠﻮﻯ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۵۸‬ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻰ‬

‫ﺷﻮﺩ‪» :‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ! ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﺎﻧﮓ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ‪«...‬؛ »ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫ﺷﻜﻮﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ« ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۵۸‬؛‬

‫ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۵/۱۰/۱۱‬؛ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ‪ ،‬ﻧﻪ ﺁﺏ ﻭ ﮔِ ﻞ؛ ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﻛﻤﻨﺪ ﺗﻮ‬ ‫ْﺤ ْﺰ َﻥ َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻋ َﺘ َﻨﻘﺎ؛ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﻛﺸﻮﺭ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﺁﻳﺖ‬ ‫ﻛﻤﻨﺪ؛ ِﺍ ‪‬ﻥ ﺍﻟ ‪‬ﺴﺮ ُﻭ َﺭ َﻭ ﺍﻟ ُ‬

‫ﺍﻪﻠﻟ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺷﺮﻉ‪ ،‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۱۴۸۸‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪۱۳۶۰/۱۰/۳۰‬؛‪....‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻨﺼﻒ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪۱۳۶۱‬ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﺴﺮﻭﺷﺎﻫﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۶۱‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ‬ ‫ﻣﻔﺼﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺻﺺ ‪ ،۲-۴‬ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ‪۱۷‬‬ ‫ّ‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ )ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺴﺮﻭﺷﺎﻫﻰ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ‪ ۶۰‬ﻳﺎ ‪ ۷۰‬ﻧﻔﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ‪ ۶۰‬ﻳﺎ ‪ ۷۰‬ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ )ﺧﻴﺮ( ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﺪﻋﻰ ﻋﺪﻡ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ‬ ‫ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻞ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺭﮔﺎﻧﻴﻚ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ‬ ‫ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻭ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪) «.‬ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ‬

‫‪٤٠٧‬‬

‫ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ،۲‬ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ »ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ« ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺁﮔﺴﺖ ‪ ،۱۹۸۳‬ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺎء ﻭ ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺍﻛﻨﻮﻥ )ﺳﺎﻝ ‪ (۱۳۶۲‬ﺍﺯ ﺻﺪ ﺗﺠﺎﻭﺯ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﺷﻮﺩ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻋﺪﺍﻣﻰ ‪ ۶۰‬ﻳﺎ ‪ ۷۰‬ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ّ‬

‫ﻧﻤﻮﺩﻩ )ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ (۲۰۰‬ﻭ ﺑﻘﻴﮥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ‬ ‫ﻼ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭﻛﺎﺭﺍﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ )ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻛﻮﺏ‬ ‫ﻋﻤ ً‬

‫ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﻭ ﻣﺸﻘﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺷﻮﻧﺪ( ﻋﻤﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗﻠﺨﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍﻣﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﻣﺼﺎﺩﺭﮤ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺳﺎﻗﻂ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻜﻨﻰ ﻭ ِﺍﻋﺎﺷﮥ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ‪ -‬ﭘﺰﺷﻚ ‪ -‬ﻣﻬﻨﺪﺱ‪ -‬ﺗﻜﻨﻴﺴﻴﻦ‪ -‬ﺩﺑﻴﺮ ﻭ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰﺍﺭﺍﻥ ﺻﺪﻳﻖ ﻭ‬ ‫ِ‬

‫ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻛﻨﺎﺭ ﻭ ﺳﻠﺐ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺍﺯ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ،‬ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﺍ‬

‫ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺣﻘﻮﻕ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﭘﻴﺮﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻧﻜﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪،‬‬ ‫ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﻘﻴﺪﮤ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺍﻧﺪﻥ‪ ،‬ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻘﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ‪ ،‬ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺣﺘﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﺨﺖ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺩﺭ‬ ‫ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻧﺴﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﺭﺱ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻮﺩﻩ ﺷﻼﻕ ﺯﺩﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ‬ ‫ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﺷﻼﻕ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎء ﺗﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﻁ ﻗﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ‬ ‫ﻧﻬﺮﺍﺳﻴﺪﻥ‪ ،‬ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻭ ﻣﻌﺒﺮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ‪ ،‬ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ‬ ‫ﻏﺎﻳﺒﺸﺎﻥ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺍﻣﻼﻙ ﻭ ﺑﺎﻏﺎﺕ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻏﺼﺐ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺮﻭﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺮﻳﻀﮥ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻒ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ‪،‬‬ ‫ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﺭﺕ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ،‬ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺭﻗﺒﻪ ﺍﻣﻼﻙ ﻣﻮﻗﻮﻓﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ‬ ‫ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺿﺒﻂ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻓﻦ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﮥ ﭘﻮﻝ ﮔﺰﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ،‬ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﺮ‬ ‫ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﻪ ﺭﺍ ﺗﺼﺮﻑ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ،‬ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺎﻩ ﻫﺎ‬ ‫ﻭ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﺼﺐ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﻜﺘﺴﺒﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻛﺎﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻛﺎﺭﮔﺮﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﺪﻡ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺎﺕ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻥ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻮﺣﺪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﺘﺪﻳّﻨﻴﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﻌﺰﺯ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ‬

‫ﺭﺩﻳﻒ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻭ ِﻓ َﺮﻕ ﺿﺎﻟّﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ‪ ،‬ﻫﻴﺌﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﻯ ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺷﺎﻏﻞ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﺬ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﻳﻦ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺣﻢ ﻧﻜﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ‬

‫ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ‪ ،‬ﻧﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ‪ ،‬ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻟﺠﮥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ،‬ﺑﻬﻴﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻃﺒﺎﺑﺖ ﻧﺪﺍﺩﻥ‪ ،‬ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﻛﺜﻴﺮ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻟﻤﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻥ‪،‬‬

‫‪٤٠٨‬‬

‫ﺯﺍﺭﻋﺎﻥ ﻭ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺩﺭ ﻣﻠﻚ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻛﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻛﺴﺐ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩﺩﺩﺍﺭﻯ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ‪ ،‬ﺍﺭﺯ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ‬ ‫ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﺟﻬﺖ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺪﺕ ﻋﻤﻞ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻣﺴﺘﻨﺪﻯ‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻗﻀﺎﻳﻰ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭﻗﻌﻰ ﻧﻨﻬﺎﺩﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮ ّ‬

‫ﻼ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻖ ﻭ ﻣﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺘﻰ ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻤ ً‬ ‫ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺣﻜﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺻﻒ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ‪«.‬‬

‫‪ ٢١٧‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻃﻴﺐ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ‪) .‬ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ‬

‫ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺍﺯ ﻉ‪ .‬ﺑﺎﻗﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﺍﺳﻔﻨﺪ ‪ ،۱۳۶۲‬ﺻﺺ‪،۸۹-۹۱ ،۹۴-۹۵ ،۸۷ ،۴۳ :‬‬

‫‪.(۲۲۸‬‬

‫‪ ٢١٨‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺹ ‪ ) ۵ -۶ ،۹۶‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﻴﮥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﻄﻴﻠﻰ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺶ(‪.‬‬ ‫‪ ٢١٩‬ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻥ ﺭﺍ‪ ،‬ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ‪ ۱۳۵۸/۲/۱۲‬ﺩﺭ ‪ ۱۰‬ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٢٠‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ؛ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ‬ ‫ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛‪...‬‬ ‫‪ ٢٢١‬ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ ﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ‪ ۱۰‬ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۱۴‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٢٢٢‬ﻣﺜﻞ ﻛﺸﻒ ﺷﺒﻜﮥ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻭ ﺣﻮﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ«)!(؛ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ)!(؛ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻜﺸﻮﻓﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺍﺳﻘﻔﻰ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۵۹‬؛ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﺗﺎ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ؛‪ ...‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﭙﺎﻩ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﻼﻉ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﺑﻮﺩ )ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬ ‫‪ ٢٢٣‬ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭﺍﻫﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ‬ ‫ﻃﻮﺭﻯ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻳﺎ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬ ‫ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻣﻘﻨﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﭘﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ)!( ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻭ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻋﺜﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﺣﺎﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺗﺎ ﭘﻴﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻭ‬ ‫ﺗﻌﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺟﻨﺒﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻌﻠّﻖ ﻭ ّ‬

‫ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺮﮒ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﻥ ﭘﻮﻝ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ‬

‫‪٤٠٩‬‬

‫ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻋﻰ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ)!( ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ!ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﻭ ﺑﻌﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ‬ ‫ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﻫﻤﮥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺳﻌﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﻋﺮﺍﻕ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻻﻗﺼﻰ‪ ،‬ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﻋﺎﻧﺎﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻮﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎﻧﻚ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺳﻌﻮﺩﻯ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﺑﻌﺚ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻰ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺁﻥ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٢٤‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺭﺩﻳﮥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲‬ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ٢١٦‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪٢٢٥‬‬ ‫ﻻ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻰ‬ ‫ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺻﻮ ً‬

‫ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭﻯ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺣﺘﻰ ﭘﺨﺶ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺻﻼﺡ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﭘﺨﺶ‪ ،‬ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﻔﺖ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۹۹‬ﻭ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﺮﺽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﻍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﺭﺳﻮﺍﻳﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺠﻠﻪ ﺯﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺩﺭﺝ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ‪ ،‬ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﺪﺍﺩ‪ ،‬ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺁﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺭﺟﺢ ﺍﺯ ﺣﺘﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺳﻜﻮﺕ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻠﻠﻰ ﺟﺒﺮﴽ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻮﺭﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭﭘﻨﻬﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﺴﺒﻰ ﻋﻠﺘﻰ‬

‫ِ‬ ‫ﺍﺳﺘﻴﺼﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﻧﻘﺸﮥ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﺰ‬ ‫‪ ٢٢٦‬ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ٢١٦‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٢٢٧‬ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ »ﻣﻮﺳﺴﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ« ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﭼﺎﭖ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ‬ ‫ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪۱۳۶۹‬؛ ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ ﺑﻬﺎﺭ‪۱۳۷۰‬؛ ﭼﺎﭖ ﺳﻮﻡ ﭘﺎﻳﻴﺰ‪۱۳۷۰‬؛ ﭼﺎﭖ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻬﺎﺭ ‪۱۳۷۱‬؛ ﭼﺎﭖ ﭘﻨﺠﻢ ﭘﺎﻳﻴﺰ ‪ ۱۳۷۱‬ﺩﺭ ‪۵۲۵۰۰‬‬ ‫ﻧﺴﺨﻪ )ﭼﺎﭘﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﺎﭖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﭼﺎﭖ ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻰ‬ ‫ﺍﻃﻼﻋﻢ(‪.‬‬ ‫‪ ٢٢٨‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺻﺺ ‪ ۶۳۶‬ﺗﺎ ‪ ، ۶۸۱‬ﻭ‪ ...‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﮤ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ‪ ۱۵۰۰‬ﺻﻔﺤﻪ‬ ‫ﺩﺳﺘﻨﻮﻳﺲ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﮤ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ ۱۳۶۳‬ﺗﺎ ‪ ۱۳۶۶‬ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﺨﺶ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ) ﻫﻤﺎﻥ ﺹ ‪ . (۶۴۲‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ‪،‬‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺐ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺟﺰﺋﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ) ﻫﻤﺎﻥ‪،‬‬ ‫ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪ (۱۹‬ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﻯ »ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ« ‪» ،‬ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ«‪» ،‬ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ«‪» ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺭﺗﺶ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ« ﻭ »ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻧﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ« ) ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪ (۵۱۹-۵۲۰:‬ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫) ﻧﻜﺘﻪ ﺗﻜﻤﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺝ ‪ ، ۲‬ﺹ ‪ ۵۲۰‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻃﻊ‬ ‫ﻋﻤﺪﮤ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺗﺎ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﺘﺎﺭﻫﺎ ‪ ،‬ﭘﻰ ﻛﺎﻭﻯ‬

‫‪٤١٠‬‬

‫ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺭﺳﻮﺥ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻫﺎﻯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻰ ﻭ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻯ ﺳﻠﻄﻪ ﺟﻮ ﻭ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮔﺮ ﻏﺮﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﻬﻦ ﻣﺎ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻃﺮﺡ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﻣﺰ ﮔﺸﺎ ﻭ ﻛﻠﻴﺪﻯ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﻛﻮﺭﺍﻥ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻄﺒﻴﻘﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻛﺸﻒ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ‬ ‫ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻫﺎ ﮔﺎﻩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﺴﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ«‪ .‬ﻭ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﮤ‬ ‫ﺁﻥ ﺟﻌﻠﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪(.‬‬ ‫ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ‪ ۲۷/۲/۱۳۶۶‬ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﮑﺘﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ)ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪ (۶۴۳‬ﻭ ﻟﺬﺍ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۵‬ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻴﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﺭ ‪ ۱۲‬ﺁﺑﺎﻥ ‪ ۱۳۶۲‬ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ‬ ‫ﻼ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ)ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪ ۶۳۵:‬ﻭ ‪ !(۶۳۸‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬ ‫‪ ۱۶۳‬ﺗﺎ ‪ ۱۶۵‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ٢٢٩‬ﻣﻨﺸﺎء ﺍﻳﻦ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺪﺳﺘﻰ ﺍﺭﺗﺸﺒﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺋﻴﺲ »ﺩﻓﺘﺮ ﻭﻳﮋﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ« ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﻭ ‪ ۱۲‬ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ )ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪ ۳۷۷‬ﻭ ‪ (۱۸‬ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ)!(‪ ،‬ﺩﺍﻧﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻋﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮﻫﺎﻯ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﺸﺪﮤ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺳﻌﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ‪ -‬ﻳﺎ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺍﺋﻤﺄ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ‪» ،‬ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ«)!( ‪ -‬ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻃﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ‬ ‫ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻥ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻌﻞ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺳﻨﺎﺭﻳﻮ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻤﺼﺎﻟﺤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻌﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ‪ ،‬ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻫﮥ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻓﺸﺎﻯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﮥ ﻧﻈﺎﻡ‪ ،‬ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ‬

‫ِ‬ ‫ﺗﺼﻮﻳﺮﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ‬ ‫ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻴﺮ ﺍﻟﻤﺎﻛﺮﻳﻦ ﺑﺎﻃﻞ ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﮐﺘﺒﻰ ﻭ ﺻﻮﺗﻰ‪-‬‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﻨﺼﻒ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﺴﻰ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬

‫ﺮﻳﻦ َﻭ ﻛِ ﺬْ ِﺏ‬ ‫ﺒﺎﺭﻙَ َﻭ َﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣِ ْ‬ ‫ﻦ َﺟ ْﻌ ِﻞ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻔ َﺘ َ‬ ‫ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ِ َﻭ َﺗ َﻘ ‪‬ﺪ َﺱ َﻭ َﺗ َ‬

‫ﻤﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺍﻟ ُْﻤ َ‬ ‫ﻭﻫﺎﻡ ﺍﻟ ُْﻤ َﺘ َﻮ ِّﻫ َ‬ ‫ﻜ ِّﺬ َ‬ ‫ﺑﻴﻦ َﻭ َﺍ ِ‬

‫‪ ٢٣٠‬ﺩﺭ ﺝ ‪ ،۲‬ﺹ ‪ ۲۴۳‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺎﭘﻮﺭ ﺟﻰ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ‪ ،۱‬ﺹ ‪ ،۳۷۳‬ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ‬ ‫ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٣١‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪.۳۹۲،۳۷۴،۳۷۲‬‬ ‫‪ ٢٣٢‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۲‬ﺹ ‪.۲۴۳‬‬ ‫‪ ٢٣٣‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺻﺺ ‪ ۹۸-۹۹‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﺎﻗﺾ‬

‫ﮔﻮﻳﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ‬

‫‪٤١١‬‬

‫ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺍﺣﻤﺪ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﭘﻮﺭ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ‪ ، ۱‬ﭘﺎﻳﻴﺰ ‪ ،۱۳۶۹‬ﺹ ‪ .۲۳۸‬ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪،‬‬

‫ﺫﻳﻞ ﻋﺒﺎﺭﺕ »ﺍﻯ ﺳﻠﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء« ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻟﻮﺡ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺰﻳﺰﺍﻪﻠﻟ ﺧﺎﻥ ﻭﺭﻗﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭ‬ ‫ِ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﻟﻮﺡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء َﺟ ‪‬ﻞ َﺛﻨﺎ‪ُ ‬ﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻗﺎ ﺭﺿﺎ ﻗﻨﺎﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ‬ ‫ﻋﺰﻳﺰﺍﻪﻠﻟ ﻭﺭﻗﺎ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺭﻗﺎ ﻫﻢ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻪﻠﻟ‬

‫ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺩﺭ ﻗﻮﻧﺴﻮﻟﺨﺎﻧﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﺨﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺑﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻮﻳﺪﺍ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺤﻨﺖ ﻭﻣﺼﻴﺒﺖ‬ ‫ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺼﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﺩ؛ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻋﺠﺎﻟ ًﺔ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﻻﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﮐﻰ ﻗﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﻴﺮﺩ‪.‬‬

‫ِﺍﻧ‪‬ﻤﺎ ُﻧﻤﻠﻰ ﻟ َُﻬﻢ ﻟ َِﻴﺰﺩﺍ ُﺩﻭﺍ ُﮐﻔﺮﴽ‪) «...‬ﻣﻬﻠﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻔﺮ ﺭﺍ ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﮐﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ‪ ۱۷۲‬ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٣٤‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺫﻳﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ :‬ﻛﺘﺎﺏ‬

‫ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻠﻮﻙ؛ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ؛ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ‬

‫ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ؛ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ؛ ﺧﺎﺗﻤﻴﺖ؛ ُﺩﺭﺝ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﻓﺮﺍﺋﺪ؛ ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ؛‬

‫ﻧﻘﺶ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻣﺜﻞ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ؛‪...‬‬ ‫‪ ٢٣٥‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٢٣٦‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﻭ ‪۳‬؛ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪۲۳۰‬؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ) ۲۱۴‬ﺍﺯ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺷﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪(۱۳۵۷‬؛‪...‬‬ ‫‪ ٢٣٧‬ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۳۸۶‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪.‬‬

‫‪ ٢٣٨‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۳۸۸ ،۳۷۵ ،۲۷۴،۳۳۶‬ﺗﺎ ‪...،۳۹۲‬‬

‫‪ ٢٣٩‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ ‪۶۳۷-۶۳۶‬؛ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ .۲۱۵‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ‪.‬ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ِﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ‬

‫ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ‪ ،‬ﺹ ‪ ۸۸‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ‬ ‫ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺳﺎﺑﻖ)ﺳﺎﻭﺍﻙ( ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺿﺒﻂ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ‬

‫ﻼ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻠﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬ ‫ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ‪ ۶۲‬ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺑﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﻗﻴﻦ )ﻟﻘﺒﻰ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ( ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ‬ ‫ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ‪ ،‬ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺎﻭﻗﻊ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪٤١٢‬‬

‫ﻭ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﻓﻮﻕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻰ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺫﻛﺮﻯ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ!‬ ‫‪ ٢٤٠‬ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪.۲‬‬ ‫‪٢٤١‬‬ ‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻴﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻌﻠﺶ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٢٤٢‬ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۶۵۲-۶۸۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٤٣‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪.۶۴۰‬‬ ‫‪ ٢٤٤‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۲۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٤٥‬ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻬﻢ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‬

‫ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻧﻈﺎﻡ ﻳﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻬﻢ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﺧﻠﺨﺎﻟﻰ‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻰ‬

‫ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﮋﺭﺍﻫﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻃﺒﺮﻯ‪ ،‬ﻭ‪) ...‬ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺻﺺ ‪ ۵۱۹-۵۲۵‬ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺝ‬ ‫‪ ۲‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪(.‬‬

‫‪ ٢٤٦‬ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪.۶۳۶‬‬ ‫‪ ٢٤٧‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ ‪.۶۴۲-۶۴۳‬‬ ‫‪ ٢٤٨‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺹ ‪.۳۷۶‬‬ ‫‪ ٢٤٩‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﻭ ﻳﺎ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪ .۳۵۱‬ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‬

‫ﻭ ﺣﻜﻤﻰ ﺗﻬﺬﻳﺒﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻜﻤﻰ ﺗﺸﺮﻳﻌﻰ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﻻﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ )ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﻫﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻜﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(‪.‬‬

‫‪ ٢٥٠‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ )ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ(‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۴۷۵ ،۴۷۴ ،۳۵۲،۳۵۱‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ‬ ‫ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮔﻨﻬﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻣﺮﺟﻌﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺹ ‪ ۳۵۲‬ﻭ ﻛﺘﺎﺏ‬ ‫ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ‪ ،‬ﻣﺒﺤﺚ »ﻣﺠﺮﻡ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻋﻔﻮ« ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٥١‬ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ‪ ۲۹‬ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺵ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ‬ ‫ﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺧﺎﺻﻰ ﺭﺷﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻨﻪ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻜﻮﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺫﻳﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ :‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺝ‪ ،۸‬ﺻﺺ ‪۱۷۱-۱۷۶‬؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ‬

‫ﺟﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۸۷ ،۸۵ ،۷۶ ،۷۵ ،۷۴ ،۷۳ ،۲۷ ،۲۶ ،۲۵ ،۷‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۵۲‬ﮊﻭﺋﻴﻪ ‪ ،۱۹۹۲‬ﺻﺺ ‪۲۷-۳۱‬؛‪...‬‬

‫‪٤١٣‬‬

‫‪٢٥٢‬‬ ‫ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻨﺒﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺻﺮﻓﴼ »ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ّ‬

‫ﻫﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻯ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺴﺌﻮﻝ‬ ‫ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺁﺭﺍء ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪.‬‬

‫‪ ٢٥٣‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ‪ ،۹۳۳-۹۳۲-۹۳۱‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۶‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ۱۳۸۲‬ﺗﺎ ‪ ۱۹‬ﻣﺮﺩﺍﺩ‪ .‬ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﻠﻰ ﻣﻘﺎﻟﻪ »ﺑﺮﺷﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ« ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻓﺮﻋﻰ ﺳﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ‪» :‬ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﮤ ﺗﺎﺟﺮﺍﻥ ﺗﺮﻳﺎﻙ«‪» ،‬ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﻋﺼﺮ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ«‪» ،‬ﺭﺧﻨﮥ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﻀﺖ ﺟﻨﮕﻞ‪«.‬‬

‫‪ ٢٥٤‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ۲۲۲‬ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ؛ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻫﺎﻯ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﻠﻪ‬ ‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۲۰۱۲‬ﺷﻨﺒﻪ ‪ ۱۶‬ﻣﻬﺮ ‪ ۱۳۸۴‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻰ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺁﻥ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ‬ ‫ﺳﻜﻮﺕ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻚ ﺑﺎ ﻧﺸﺮ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺳﻜﻮﺕ ﺭﺍ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ!‬

‫‪ ٢٥٥‬ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺑﻌﻀﴼ ﺗﻜﺮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ َﺗ ِﺒﻊ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ‬

‫ﺍﺳﻼﻓﺶ ﭼﻮﻥ ﻧﻴﻜﻮ ﻭ ﺭﺍﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻬﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﻌﺘﻨﺎﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ‬

‫ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ﻗﻮﮤ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﺨﻔﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻥ‬ ‫ﺭﺍ ﺳﻮء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ‬ ‫ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻨﺪﻯ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻫﻨﺪﻭ ﻭ ﺑﻮﺩﺍﻳﻰ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﻳﻮﻥ ﻭ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َﻛ َﻔ َﺮ« )ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻘﺮﻩ‪،‬‬ ‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ‪ ۱۶۴‬ﺳﺎﻝ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ! » َﻓ ُﺒﻬِ َ‬ ‫ﺗﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ(‪.‬‬ ‫‪) (۲۶۰‬ﺁﻧﻜﻪ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻰ ﻭ ّ‬

‫ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ‪ -‬ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ‪ -‬ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺄ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻫﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ؟! )ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻼ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ(‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۱۷‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ)!( ﻭ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ! )ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۱۷‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﮔﻮﺑﻠﺰ ﻭﺯﻳﺮ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻯ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﮔﻔﺖ!‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﻓﺮﻗﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻤﻚ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ! ﺣﺎﻝ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺿﻤﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ‪ ۳۵‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻳﺎﺕ‬ ‫ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬

‫‪ ۲۹-۳۳‬ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺁﻳﮥ ‪ ۸۳‬ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ‪ ۴۴-۵۲‬ﺳﻮﺭﮤ ﺣﺎﻗﻪ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﺴﻰ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ‬ ‫ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺩﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻮﻯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺍﺵ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪﺭﺗﻬﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ﻭ ﻫﻨﺮﻯ ﺁﻧﺮﺍ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺍﻳﺮﮤ ّ‬

‫ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ‬

‫‪٤١٤‬‬

‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻻﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﺷﺄﻥ ﻭﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺘﻮﻫﻤﻴﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ّ‬ ‫‪ ٢٥٦‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪۱۸۷‬؛ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﺝ ‪.۱۳‬‬ ‫‪ ٢٥٧‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۸۹‬‬ ‫‪ ٢٥٨‬ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ ،‬ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۳‬‬ ‫‪ ٢٥٩‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۱‬‬ ‫‪ ٢٦٠‬ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪۱۴۳-۱۴۶‬؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻭ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪-۳۹۹ ،۴۴۷ ،۴۴۱ ،۳۸۸‬‬ ‫‪۴۸۹-۴۹۰ ،۳۹۸‬؛ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭ ﻧﻄﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺟﻨﺎﺏ‬ ‫ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۲۹۱- ۲۹۸‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﻛﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺼﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻓﺎﺣﺶ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ‪ ۵-۶‬ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺟﻠﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻛﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﻢ ﻫﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ‬ ‫ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﺘﻨﺒﻄﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﻰ ﺭﺍﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻰ‬ ‫ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻪ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﺮﺍﻯ‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻻ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ً‬

‫ﻼ‬ ‫ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﮤ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺘﺮﺍﻳﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻛﺸﻴﺶ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺁﻗﺎﻯ ﻧﺼﺮﻯ‪ ،‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻮﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺤﻴﻂ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻭﻥ!( ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ‪ ۷۰‬ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻯ ﺧﻮﺩ )ﺑﻪ »ﺿﻤﻴﻤﻪ« ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ‬

‫ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﮥ ﮔﻮﻫﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ )ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ( ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻠﻜﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﻰ ﺍﺵ ‪ ،‬ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ‬ ‫ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﻌﻔﺮ ﺧﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺸﻴﺮ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ‪ ،‬ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ )ﺍﺯ ﺭﮒ ﺗﺎﮎ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺹ‪ ،(۱۵۹‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﻫﻤﮥ‬ ‫ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ‪ -‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﻮﻧﻰ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ‬

‫‪٤١٥‬‬

‫ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ -‬ﺑﺎ ﻋﻘﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺑﻄﻼﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﻭ ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺁﻗﺎﻯ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺪ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﻗﺒﻼٔ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻴﭽﺮﻳﻪ ﺍﺵ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺍﺯﻟﻰ ﻫﺎ ﻯ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ‪ -‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎﻭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ )ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ( ‪-‬ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻇﻨﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺤﻴﻂ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ‬ ‫ﻧﺸﺮﻳﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﺎﭖ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۲‬ﻭ‪ ، ...‬ﻧﺸﺮ ‪ ۱۳۲‬ﺑﺪﻳﻊ ﻭ‪ ...‬ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻠﮑﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺣﻀﺮﺕ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۹‬ﺻﺺ ‪ ۱۴۳-۱۴۴‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ‪ ،‬ﻣﻔﺘّﺶ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ ۱۳۸۳‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﺴﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﻣﺤﻴﻂ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﻳﻰ‬

‫ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﺤﻴﻂ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺷﺪ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ‬ ‫ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﺤﺎﻁ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﮐﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍ ّﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ؛ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٦١‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ‪۱۳۸۰‬ﻭ ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ ‪۱۳۸۱‬‬ ‫‪ ٢٦٢‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﭗ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ‪ ،۸۵‬ﻧﻘﺪﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭ ّﺩﻳﻪ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻴﻼﻧﻰ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﻳﺖ‬

‫‪ www.negah32.info‬ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ٢٦٣‬ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻨﻴﻊ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﺶ‪ ،‬ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ‪ ،‬ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۳‬ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ‬ ‫ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﺄ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪٢٦٤‬‬ ‫ﺗﺮﻫﺎﺕ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ ‪ .۴۵۰‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ﺑﻪ ﻧﺼﻮﺻﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ّ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٢٦٥‬ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۴‬ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﮥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﻣﻨﺪﺭﺝ‬ ‫ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ،۳‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۱۶‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۲۷‬ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‬ ‫ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ‪ ،‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‪ ،‬ﻋﻠﻤﻰ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٦٦‬ﺗﻈﻠّﻢ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬

‫ﻣﻜﺎﺗﺒﺎﺕ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻫﻴﺄﺕ ﭘﻴﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۷۶‬ﺗﺎ ‪ ،۱۳۸۴‬ﻧﺸﺮ ﺛﺎﻟﺚ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ‬ ‫‪ ،۱۳۸۴‬ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺩﻛﺘﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻬﺮ ﭘﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻫﻴﺄﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺑﺨﺶ ﻫﻔﺘﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺭﺳﻤﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪-۶۳۹‬‬ ‫‪ ،۸۶۷ ،۸۶۵ ،۸۶۳ ،۸۶۲ ،۵۹۵‬ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪﮤ ﻣﺸﺘﻰ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ‬ ‫ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﺫﻳﻞ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺣﻘﻮﻕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺩﺭﺳﻰ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﺛﺒﺖ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﻧﻘﺾ ﺍﺻﻞ ‪ ۲۸‬ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ؛ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ؛ ﻣﺼﺎﺩﺭﮤ ﺍﻣﻼﻙ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﻯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ؛ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻜﺎﺭﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ،۱۳۷۷/۶/۱۴‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۷۷-۱۵۶‬ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ‬

‫‪٤١٦‬‬

‫‪ ۲۴‬ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﮥ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ)!( ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۵۰۰‬ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ‪ - ۷/۷/۱۳۷۷‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۹‬ﺁﻣﺪﻩ‪ -‬ﻭ ﺑﺮﺩﻥ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﺳﺎﻳﻞ‪ ،‬ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﻀﻼﺗﻰ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ‬ ‫ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭﺳﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻞ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ‬ ‫ﺧﺎﺻﻪ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟّﮥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ‬ ‫ﻫﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﻋﻨﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ‬

‫ﺩﺍﻟّﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻓﺮﻗﻪ ﺿﺎﻟّﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ« ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ )ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪» ،‬ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﻭ ﻗﺮﻥ ﺍﺧﻴﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ! ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟّﻪ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ («.‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻠّﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ‬ ‫ﻣﻠّﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ‬

‫ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰۰۰‬ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻧﻜﺘﮥ ﻣﻬﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻫﻨﻮﺯ‬ ‫ّ‬ ‫ﻫﻢ ﻣﻌﻀﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺣﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ‬

‫ﻣﻠّﺖ ﻣﻔﺘﺨﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻗﻀﺎﻳﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﻛﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ ٢٦٧‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ‬

‫ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﺍﺕ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ‪ ،۳‬ﻭ ﺁﺭﺷﻴﻮ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠّﻰ ؛‪...‬‬

‫‪ ٢٦٨‬ﭼﻜﻴﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ »ﺍﺷﺎﺭﻩ« ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪،۹۳۱‬‬

‫ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۶‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ،۱۳۸۲‬ﺹ ‪ ۱۳‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٦٩‬ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﺹ ‪.۱۷۴‬‬ ‫‪ ٢٧٠‬ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۶‬ﺹ‪.۲۴۴‬‬

‫‪ ٢٧١‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣﺪﻧﻴّﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۵۸‬ﺑﺪﻳﻊ‪ ۱۳۸۰ ،‬ﺷﻤﺴﻰ‪۲۰۰۲ ،‬‬

‫ﻣﻴﻼﺩﻯ‪ ،‬ﺹ ‪ .۷‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴّﻪ‪ ،‬ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۱۰‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ ۱۸۹۳ ،‬ﻡ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ‬

‫ﺳﺎﻝ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻴﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ۱۲ ،‬ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺻﺎﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺎﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ‬

‫ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻓﻴﻤﺎﺑﻴﻦ ﻭ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻫﺮ ﻳﻚ ﻭ ﻗ ّﻮﮤ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻭ ﻗ ّﻮﮤ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺭﻋﻴﺖ )ﻛﻪ ﺭﻋﻴﺖ ﺭﺍ »ﻭﺩﻳﻌﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ« ﻭ »ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺖ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ( ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﻓﺘﻨﻪ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ‪) .‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﻳﺐ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﺭﺍ‪ ،‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﺨﻮﺭﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ‪ ۱۲۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﺷﻮﺩ(‪.‬‬ ‫‪٢٧٢‬‬ ‫ﺗﻮﻫﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ« ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺑﺤﺚ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ » ّ‬

‫ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪٢٧٣‬‬ ‫ﻼ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺩﺭ »ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺗﻮﻃﺌﻪ«‪...‬‬ ‫ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﮔﻮﻳﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺜ ً‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ«!‬

‫‪ ٢٧٤‬ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ ‪.۹۹-۱۹۱‬‬

‫‪٤١٧‬‬

‫‪ ٢٧٥‬ﻣﻘﺎﻟﮥ »ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺳﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟« ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻳﺎﻟﺜﺎﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۳۳۹‬ﻣﻮ ّﺭﺥ‬

‫ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ‪ ،۱۳۸۴/۶/۹‬ﺹ ‪.۹‬‬

‫‪ ٢٧٦‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻴﻮﺕ ﺍﺭﻭﻧﺴﻮﻥ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺩﻛﺘﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﻜﺮ ﻛﻦ‪ ،‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺭﺷﺪ‪ ،۱۳۷۳ ،‬ﻓﺼﻞ‬

‫‪.۶‬‬

‫‪ ٢٧٧‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۷۰‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٧٨‬ﺗﺬﻛﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﺮﻳﺐ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﮤ ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻘﻢ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻫﻴﭻ ﻧﻈﺮﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ّ‬

‫ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻓﻼﻥ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ‪.‬‬

‫‪ ٢٧٩‬ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻃﻼﻉ‬ ‫ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ‬ ‫ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﺍ ﻣﺘﺄﺳﻒ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ّ ،‬‬

‫ﺍﺳﺘﺪﻻﻻﺕ ﻣﻮﻫﻮﻣﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻘﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻋﻜﺲ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺥ‬ ‫ﺍﺭﺩﺷﻴﺮ ﺟﻰ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﻻﺑﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ‬ ‫ﻣﺎﻓﻴﺎﻯ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ّ‬

‫َﻭﻫﻢ ِ◌ ﺁﻥ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﻣﺤﻘﻖ ﻟﺠﻮﺝ‬

‫ﻭ ﺳﻤﺞ‪ ،‬ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﺠﺮﻩ ﻧﺎﻣﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ‬

‫ﺩﺍﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺑﻂ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺭﺑﻂ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪.‬‬

‫)ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ »ﺗﻚ ﻧﮕﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ« ﻛﺘﺐ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺝ‪،۲‬‬

‫ﻼ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ(‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻫﻢ ﻧﻜﺮﺩ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺜ ً‬

‫ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺴﺐ ﺍﺻﻠﻴﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ« ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺗﻮﻫﻢ« ﺍﻭ‬ ‫ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﻓﺎﺵ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ! ﻭ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﻋﻤﺪﴽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ »ﻧﻈﺮﻳﮥ ّ‬

‫ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﺏ ﮔﻞ ﺁﻟﻮﺩ ﻣﺎﻫﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺳﻠﻄﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ! ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻫﻢ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﺍﻯ‬ ‫ﺍﻟﻈ ِ‬ ‫ﻦ ُﺟ ُﻨ ِ‬ ‫ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ« )ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺸﻜﺮﻫﺎﻯ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﻮﺩ ‪‬‬ ‫ﺏ َﻧ ْﺴ َﺎﻟ َ‬ ‫ﻨﻮﻥ َﻭ ْ َ‬ ‫َﺭ ِّ‬ ‫ﺤ َﻔ َﻈﻨﺎ ﻣِ ْ‬ ‫ُﻚ ِﺑ َﺎ ْﻥ َﺗ ْ‬

‫ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ(‪ .‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻫﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻯ‬

‫ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ِ ﺷﺮﻉ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺁﻥ‪ ،‬ﻭ ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬ ‫ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ‬ ‫ﻼ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺗﻌﻤﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‬ ‫ﻛﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺜ ً‬

‫ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺘﺮ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ‪ -‬ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ -‬ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﻼ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺣﺎﻭﻯ ‪ ۱۶۰۰‬ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﻼﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻴﺴﺖ‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﺜ ً‬

‫‪٤١٨‬‬

‫ﻧﺼﻮﺹ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ‪ ۱۲۵‬ﻣﻮﺿﻮﻉ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﮥ ﺭﺍﺿﻴﮥ ﻣﺮﺿﻴﻪ‪ ،‬ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻤﺮ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﭘﻰ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ‬ ‫ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ‪ -‬ﻭ ﻧﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ‪ -‬ﺁﻳﻨﮥ ﻣﻠﻜﻮﺕ‬ ‫ﺳﺎﺯﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨٠‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۹ ،۹۳۳‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ،۱۳۸۲‬ﺹ ‪ ،۸‬ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮﻡ‬

‫ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬ ‫ﻫﻤﺖ ّ‬ ‫ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﻓﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻳﺶ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ّ‬ ‫ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺯﻩ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻣﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ )ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻬﺎﺭﺳﺘﺎﻥ( ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ‪ :‬ﺩﻛﺘﺮ ﺭﺿﺎ‬ ‫ﺩﺍﻭﺭﻯ‪ ،‬ﺁﻳﺖ ﺍﻪﻠﻟ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻰ ﻋﻤﻴﺪ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﮐﺮﻳﻢ ﻣﺠﺘﻬﺪﻯ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻔﺮﺷﻰ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺪﺩ‬ ‫ﭘﻮﺭ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‪ ،‬ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻨﻰ )ﻣﻨﺬﺭ(‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﻧﺎﺻﺮ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻫﻤﺎﻳﻮﻥ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻄﺎ ﺁﻳﺘﻰ‪ ،‬ﺣﺠﺖ‬

‫ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﻧﺼﺎﺭﻯ‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﻣﻈﻔﺮ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ‪ ،‬ﻧﺎﺻﺮ ﺗﻘﻮﻯ‪ ،‬ﻭ ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻬﺪﻭﻯ ﺯﺍﺩﮔﺎﻥ )ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪،۹۳۳‬‬ ‫‪ ،۱۳۸۲/۵/۱۹‬ﺹ ‪.(۸‬‬

‫‪ ٢٨١‬ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺹ ‪ ۱۵‬ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ‬

‫ﺍﻏﺮﺍﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬ ‫ﻛﺮﺩ‪ .‬ﻭ ﻳﻜﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﻨﺪ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﺰﻳﻨﺸﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟‬ ‫‪ ٢٨٢‬ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨٣‬ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨٤‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ‪ ،‬ﺹ ‪ ،۲۹۱‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺭﮒ ﺗﺎﻙ‪ ،‬ﺝ‪.۲‬‬ ‫‪ ٢٨٥‬ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪۱‬ﻭ‪ ۲‬ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨٦‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۹۶‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻛﺘﺒﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪ ۲‬ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨٧‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺸﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨٨‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ‪ ۱۲۹‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٢٨٩‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۱۹۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٩٠‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۲۰۷‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٩١‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻘﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ‪ ۱۲۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٢٩٢‬ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۰۹‬‬

‫‪٤١٩‬‬

‫‪ ٢٩٣‬ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪.۳۰۵-۳۰۶‬‬ ‫‪ ٢٩٤‬ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۳۸۹-۴۴۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪٢٩٥‬‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻤﻨﺪﺭ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۸۵‬‬

‫‪ ٢٩٦‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۴۹‬‬ ‫‪٢٩٧‬‬ ‫ﺗﻌﺸﻖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺑﻰ‬ ‫ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ‪ ،‬ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮﻯ‪ ،‬ﺣﺎﻛﻰ ﺍﺯ ّ‬

‫ﻫﻤﺘﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ‪ ،‬ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻏﺼﮥ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺎﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ‬ ‫ﻛﺸﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﺑﻦ ﻧﺒﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ّ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ‬ ‫ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻓﺮﺍﻕ ﻣﻰ ﻧﺎﻟﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﻌﻔﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﺼ ّﻮﺭ ﻓﺮﺍﻕ ﮔﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺮﺍﺣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻔﺎﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺯﻝ‪ ،‬ﺩﺷﻤﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺱ ﺗﺒﻌﻴﺪ‬

‫ﻏﺼﮥ ﻓﺮﺍﻕ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎء ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ّ‬ ‫ﻗﺒﺮﺱ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻋﻜﺎ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺸﻘﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬

‫ﻚ‬ ‫ﻳﻦ َﺗ َﺸ ْﻌ ُﺸ ُﻊ َﺍ ْﻧﻮﺍ ِﺭ ﻟِﻘﺎ‪َ ِٔ‬‬ ‫ﺍﺣ َﺘ َﺮ َﻕ ﺍﻟ ُْﻤ ْ‬ ‫ِﺼ َ‬ ‫ﻮﻥ ﻣِ ْ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﻗ ِﺪ ْ‬ ‫ﺨﻠ ُ‬ ‫ﻦ ﻧﺎ ِﺭ ﺍﻟْﻔِ ﺮﺍ ِﻕ َﺍ َ‬

‫َﻤﻴﻦ‪ «...‬ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ‬ ‫ﺤ ُﺮ ُﻗ ْﺮﺑ َ‬ ‫َﻤﻴﻦ‪َ ...‬ﻗ ْﺪ َﺗ َﺒﻠ َْﺒ َﻞ َﺍ ْﺟﺴﺎ ُﺩ ْ َ‬ ‫ﺻﻔﻴﺎِء َﻋﻠﻰ َﺍ ْﺭ ِ‬ ‫ﻳﻦ َﺑ ْ‬ ‫ﺍﻻ ْ‬ ‫ﺍﺏ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ‬ ‫ﺽ ﺍ ْﻟ ُﺒ ْﻌ ِﺪ َﺍ َ‬ ‫ﻮﺏ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ‬ ‫ِﻚ ﻳﺎ َﺟﺬّ َ‬ ‫ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ‬

‫ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺟﻮﻩ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻏﺎﻓﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺍﺕ ﻧﻔﺲ ﻭﻫﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﻬﺪ‬ ‫ﻣﻰ ﺑﻨﺪﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻨﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٢٩٨‬ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺹ‪ .۴۱۲‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﭼﺎﭖ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ‬

‫ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪.۱۹۳‬‬ ‫‪٢٩٩‬‬

‫ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۰۴‬‬

‫‪ ٣٠٠‬ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۹۳‬‬ ‫‪ ٣٠١‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۵۱‬‬ ‫‪ ٣٠٢‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۹۶‬‬ ‫‪ ٣٠٣‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۰۶‬‬ ‫‪ ٣٠٤‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ‪.۴۳۸-۴۴۰‬‬ ‫‪ ٣٠٥‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۴۶۹-۴۷۵‬‬

‫‪٤٢٠‬‬

‫‪ ٣٠٦‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۴۶۳-۴۶۸‬ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ‪ ،‬ﻧﺴﺦ ﺣﻜﻢ ﺩﻭﺭ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻗﺘﻞ ﻣﺮﺗﺪﻳﻦ ﻓﻄﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﻋﺪﻡ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻨﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻜﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ّ ،‬‬

‫ﻭﻟﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻫﻢ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻋﻤﻼٔ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ‬

‫ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﻳﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٣٠٧‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻌﻤﺪﻯ ﺑﻴﻮﺕ ﺁﻧﻜﻪ‪ ،‬ﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻜ ِﻢ ُﻣﺤﻜﻢ ُﺣﻜﻢ ﺟﺰﺍﻯ ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪ .۴۳۸‬ﺍﺯ ِﺣ َ‬ ‫ﺣﺮﻕ ّ‬

‫ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﭙﺮﻯ ﺷﺪﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺭﻭﺵ‬

‫ﻫﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ َﺳ ُﺒﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﻭ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻟﻴﻨﭻ‬ ‫ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻯ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺍ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﻛﺮﺩﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻛﻮﻛﻠﻮﺱ ﻛﻼﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ‬ ‫ِ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﭼﻴﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻴﻮﻋﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺎﺩﺭﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺩﺭ ﻫﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻴﺄﺕ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺑﺴﻴﻂ ﻏﺒﺮﺍ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٣٠٨‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﺹ ‪.۱۳۸‬‬ ‫‪ ٣٠٩‬ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۶‬ﺹ ‪ .۳۰۳‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ » ُﺍ ْﺫ ُﻛ ُﺮﻭﺍ‪ :«...‬ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺪﻯ ﺫﻛﺮ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻳﺎﺩ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ ٣١٠‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﮔﺎﻫﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻛﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ ﺍﻣﻀﺎء ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﮥ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﻋﻴﻨﴼ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻜﻞ ﺩﻳﻜﺘﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٣١١‬ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۷‬ﺻﺺ ‪.۱۵۲-۱۵۳‬‬ ‫‪ ٣١٢‬ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۹۱-۹۲‬‬

‫‪ ٣١٣‬ﺷﺮﺡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء‪ ،‬ﻭ ﻫﻢ ﺑﻌﻀﴼ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ :‬ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻗﺮﻥ‬

‫ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻳﺰﺩ؛‪ (...‬ﻭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺷﺮﺡ ﺑﻌﻀﻰ‬

‫ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ(‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ »ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻳﺰﺩ« ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﻮﻯ ﺑﺮ‬ ‫ﺗﻮﻫﻢ ﻭ ﺗﻌﺼﺐ ﺁﻧﻬﺎ )ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﻳﺎ ﻓﺮﻗﻪ ﺷﺎﻥ( ﻧﻴﺴﺖ؟ )ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭ‪ ،‬ﺹ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ّ‬ ‫ﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ّ‬

‫‪ .(۱۴۸‬ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻭﺭﺷﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻩ ﺷﻬﺎﺩﺕ‬ ‫ﻫﺎﻳﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ »ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﻮﻯ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ «.‬ﻭﻟﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻛﻢ ﻭ ﻛﻴﻒ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﻚ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻮﺏ ﺷﺎﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺩﻟﻴﻞ‬

‫‪٤٢١‬‬

‫ﻛﺎﻓﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺣﻜﻢ ﻗﻄﻌﻰ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﻗﻄﻌﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪) .‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۳۴۱‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫‪ ٣١٤‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﻣﻬﻢ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺹ ‪۳۲۲‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۶‬ﺻﺺ ‪۵۳-۵۴‬؛ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ‬

‫ﺣﺒﻴﺐ‪ ،‬ﺹ ‪۳۶‬‬

‫‪ ٣١٥‬ﺗﻮﺭﺍﺕ‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﻣﺜﻨﻰ‪ ،‬ﻓﺼﻞ ‪ ،۱۸‬ﺁﻳﮥ ‪ .۲۲‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٣١٦‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺟﻠﺪ ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪۱۹۹-۲۰۱‬‬ ‫‪ ٣١٧‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۶۲-۶۳‬ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺻﻞ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬

‫ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﻭ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﮤ ﺁﺋﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ‪ .‬ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻴﺮ ﺗﻜﺎﻣﻠﻰ ﺍﺩﻳﺎﻥ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺬﻛﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪،‬‬

‫‪ ،۲‬ﺹ ‪ ۲۶۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ ٣١٨‬ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻠﻮﻙ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺭﺽ‪ ،‬ﺹ ‪۸۰‬‬

‫‪ ٣١٩‬ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪ .۳۴۰‬ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻧﻜﺘﮥ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺭﺟﻌﺖ ﺻﻔﺎﺗﻰ )ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ‬

‫ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫‪ ٣٢٠‬ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ُﺳﺮﮔﻮﻧﻰ ﻭ ﻣﺴﺠﻮﻧﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ‬

‫ﺣﺠﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ّ‬

‫ﺣﺠﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﺯﻝ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺍ ّﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ّ‬

‫ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﺒﺎﻫﻠﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻓﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻛﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻏﺎﻟﺒﻪ ﻭ ﺣﺠﺞ ﻣﺤﻜﻤﮥ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﻣﻮﻻﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﺁﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﺮ ﻛﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٣٢١‬ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﻖ ﻛﻞ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺑﻌﻀﴼ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﴽ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ‬

‫ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺰﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻈﻔﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ؛ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ؛ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ‬ ‫ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﻋﻠّﺖ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬ ‫ﺍﻟﺴﺎﺟﺪﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ‬ ‫‪ -‬ﻛﻠﻴﻤﻰ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻰ‪ ،‬ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ -‬ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ّ‬

‫ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺭﻫﺒﺮ ﻓﻘﻴﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻛﺸﻒ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ‪ ،‬ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﺎﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ُﺍ َﻣﻮﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ‬

‫ﺳﺠﺎﺩ‬ ‫ﺳﺠﺎﺩﻳﻪ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ُﺍﻣﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ّ‬ ‫ﻫﻴﻜﻞ ﻣﺒﺎﺭﻛﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﮥ ّ‬

‫ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺛﻐﻮﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺁﻥ ﺣﻔﻆ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﺬﺍ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪﺷﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﺑﻼﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﻛ ّﻔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﺪ‪) .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‬

‫ﺳﺠﺎﺩﻳﻪ ﻭ ﻛﺸﻒ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺻﺤﻴﻔﮥ ّ‬

‫ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻋﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﺷﺪ(‪.‬‬

‫‪٤٢٢‬‬

‫ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﻼﻃﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻢ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ »ﺍﻣﺎﻧﺎﺕ ﺍﻪﻠﻟ« ﻭ‬ ‫»ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﺣﻖ« ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺩﻋﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻃﻠﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺟﻨﮓ‬ ‫ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻟﻴﺒﻰ ﻭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﮔﺎﻥ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺁﻧﺠﺎ‪ -‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪) .‬ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء(‪.‬‬ ‫ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺸﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺎﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ‬ ‫ﺣﻔﻆ ﻣﻠّﺖ ﺍﺳﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻞ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻳﺎ ﻇﻠﻤﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺩﻋﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻇﺎﻟﻤﻨﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺩﻟﻨﺪ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﻼﻃﻴﻨﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻫﻤﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﻤﻠﻜﺘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﺩﻋﺎ‪ ،‬ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﻯ ﻛﻪ‬ ‫ﺣﺐ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻠّﺖ ﻫﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫ِّ‬

‫)ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ‬ ‫ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۳۲۵‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﻭ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﻇﻠﻢ ﻫﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .( ...،۱۶۳ – ۱۶۴ ،۱۰۶ –۱۰۷‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﻬﻢ‬ ‫ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﺝ ‪ ،۳‬ﺻﺺ‪ ،۱۵۷ – ۱۶۴‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٣٢٢‬ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ ﻭﻳﻜﺘﻮﺭﻳﺎ‪ ،‬ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ‪ ،‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪۲۱۲-۲۱۳‬؛‪...‬‬

‫‪ ٣٢٣‬ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۱۱۸‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ؛ ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ؛ ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﻠﻮﻙ؛ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬

‫ﺳﻤﻨﺪﺭ‪ ،‬ﺹ ‪۱۸۸‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ، ۶‬ﺹ ‪۳۷‬؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﻟﻮﺡ ﻣﻠﻜﮥ ﻭﻳﻜﺘﻮﺭﻳﺎ؛‪...‬‬ ‫‪ ٣٢٤‬ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪،۲‬ﺻﺺ ‪ ۶۰‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻭ ‪ ۱۱۸‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪.‬‬

‫‪ ٣٢٥‬ﻧﻘﺎﺋﺺ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺘﻰ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﻈﻤﮥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬

‫ﺣﻜﻮﻣﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪ :‬ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻠﻮﻙ؛ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۳-۴‬؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ؛‬

‫ﻼ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‪،‬‬ ‫ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۳۲۱‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ۲۶۷ ،‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ۱۱۸ ،‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﺪﻧﻴﻪ ﻛ ً‬

‫ﻼ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﺺ ‪۲۵۳،۹۵‬؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻫﺪﻑ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ » َﻗ ْﺪ َﻇ َﻬ َﺮ ﻳ ْﻮ ُﻡ ﺍﻟْﻤﻴﻌﺎﺩ«‬ ‫ﺻﺺ ‪۷۲-۶۹‬؛ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﮐ ً‬

‫)ﻳﻮﻡ ﻣﻴﻌﺎﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ(؛ »ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ«‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۱۱۵ ،۲۷،۲۸‬ﺗﺎ ‪۱۴۵‬؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۱۴-۲۲‬؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪،‬‬

‫ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ‪ ۳۰۸-۳۲۴ ،۲۱۹-۲۲۰‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۸‬ﺹ‪۸۰‬؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺻﺺ‪۴۶۶-۴۶۷‬؛ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺻﺺ‬

‫‪۳۰۲-۳۰۳‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬

‫ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺁﭘﺮﻳﻞ ‪۲۰۰۲‬؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮﻥ ‪۲۰‬؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ‬ ‫ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ‪ ۲ :‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪۱۹۹۲‬؛ ‪ ۲۹‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪۱۹۹۰‬؛ ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻌﺰﺓ ‪ ۱۴۴‬ﺑﺪﻳﻊ؛ ‪ ۹‬ﺷﻬﺮ ﺍﻟﻌﺰﺓ ‪ ۱۳۵‬ﺑﺪﻳﻊ ﻣﻄﺎﺑﻖ ‪ ۱۵‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ‬

‫‪....۱۹۷۸‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﻛﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۳‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۵۴‬ﺻﺺ ‪۷ -۸‬؛ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ‬ ‫ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۱۲۷‬ﻭ ‪ ۱۲۹‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ‪ .‬ﻭ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪.‬‬

‫‪٤٢٣‬‬

‫‪ ٣٢٦‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۴۲۸ ،۴۳۲‬؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪،۳۴۶‬‬

‫‪۴۶۱ ،۴۵۸‬؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۳‬؛ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ؛ ﻣﺠﻠﮥ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۷۴‬ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ﻭ‬

‫ﺧﺮﺩﺍﺩ ‪ ،۱۳۷۳‬ﺻﺺ‪۱۴ -۱۸‬؛‪...‬‬

‫‪ ٣٢٧‬ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ‬ ‫ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﻴﺖ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮﻙ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﺗﺮﻙ ﻛﻠﻰ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﺁﺋﻴﻨﺸﺎﻥ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺣﺬﻑ ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻋﺪﻡ ﺗﺮﻙ ﭘﺴﺖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻃﺮﺩ ﺷﺪ‪ ).‬ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۲‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪ .‬ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺻﺺ ‪ ۱۸۷ – ۱۸۸‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﭘﺴﺖ ﻭﺯﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ ٣٢٨‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪۴۵۱-۴۵۷ ، ۴۱۹-۴۲۱ ،۴۶۹ ،۴۰۹ ،۳۸۹ ،۳۸۸ ،۴۴-۴۶ ،۵۳‬؛ ﺍﻣﺮ ﻭ‬

‫ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۳‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛‪...‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٣٢٩‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۵‬‬

‫‪ ٣٣٠‬ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻓﺘﺢ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺻﺺ ‪) ۸۹-۹۳‬ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺹ‬

‫‪۳۱۴‬؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ،۹۶-۱۰۲‬ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﻀﴼ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ(‪.‬‬ ‫‪ ٣٣١‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺸﺮﻳﮥ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﻧﺸﺮ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪.۱۹۹۹‬‬

‫‪ ٣٣٢‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴﻪ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ؛ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ‬

‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۲۰۰۳‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۳‬؛ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪۱۲۷‬؛‪. ...‬‬

‫‪ ٣٣٣‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻛﺘﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻃﺒﻘﮥ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻪ ﻭ ﻓﺎﺿﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻋﻈﻴﻢ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٣٤‬ﻛﻮﺍﻛﺐ ﺍﻟﺪﺭﻳﻪ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ .۶۷-۶۸‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ َﻣ َﺪﻧﻴﻪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺥ ‪۲۶‬‬

‫ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪) ۲۰۰۳‬ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ (۳‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﻤ ّﻌﻦ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٣٣٥‬ﻭ ﺍﺯ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﻬﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻛﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ‬

‫ﻼ ﺫﻛﺮﺵ ﺭﻓﺖ( ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ ﺗﺮﻳﺎﮎ ﺫﻛﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ )ﻣﻘﺎﻟﮥ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۹۳۱‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۱۶‬ﻣﺮﺩﺍﺩ ‪ ،۱۳۸۲‬ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭼﻴﻦ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ ...» :‬ﺩﺭ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺣﺸﻴﺶ‪ ،‬ﻓﻘﺮﻩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺷ ّﺮﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ‬

‫‪٤٢٤‬‬

‫ﺣﺸﻴﺶ ﺧﺒﻴﺚ‪ ،‬ﻋﻘﻞ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﺪ‬ ‫ﺼ ‪‬ﺮﺡ‪ ...‬ﺍﻣﺎ ﺍﻓﻴﻮﻥ ﻭ ﺯ ّﻗﻮﻡ ِﻛﺜﻴﻒ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻤﻴﻊ ُﻣﺴﻜﺮﺍﺕ ﺑﺪﺗﺮ ﻭ ﺣﺮﻣﺘﺶ ُﻣ َ‬ ‫ﻭ ﺗﻦ ﺭﺍ ﻧﺎﻫﻞ )ﺧﺸﻜﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ( ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻼﺣﻈﻪ‬

‫ﺳﺠﻴﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﻣﻨﻜﻮﺏ ﻭ ﻣﺬﻟﻮﻝ)ﺧﻮﺍﺭ( ﻭ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﺏ ﺩﺧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ّ‬

‫ﻣﺮﺫﻭﻟﻨﺪ )ﭘﺴﺖ(‪ .‬ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﺸﺘﺼﺪ ُﻛﺮﻭﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﭼﻴﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠﻰ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻓﻮﺝ ﺍﺯ ﻓﺮﻧﮓ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺒﻦ‬

‫ِ‬ ‫ﺨﻤﺮ ﮔﺸﺘﻪ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺮﺏ‬ ‫ﻭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺩﺭ ﻃﻴﻨﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ُﺷ ِ‬ ‫ﺩﺧﺎﻥ ﺍﻓﻴﻮﻥ ُﻣ ّ‬

‫ﻜ ِ‬ ‫ﺒﻴﺢ َﻭﺍﻟ ‪ْ‬ﺪ ِ‬ ‫ﻮﻡ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺍ ْﻟ َ‬ ‫ﻓﻌﻞ ﻣﺸﺌﻮﻡ )ﻧﺎﻣﺒﺎﺭﻙ( ﺑﻪ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ َﺍﻋﺎﺫَﻧﺎ ﺍﻪﻠﻟُ َﻭ ِﺍﻳﺎ ُﻛ ْﻢ ﻣِ ْ‬ ‫ﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺮﺍﻡ ﺍ ْﻟ َﻘ ِ‬ ‫ْﺤ ِ‬ ‫ﺜﻴﻒ َﻭ َﺯ ‪‬ﻗ ِ‬ ‫ﺒﺎﺭﻙَ َﻭ َﺗﻌﺎﻟﻰ‪ :‬ﻳﻐﻠﻰ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ ُﺒ ُﻄ ِ‬ ‫ﻮﻡ‬ ‫ﻮﻥ َﻛ َﻐﻠْﻰ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺤﻴﻢ َﻛﻤﺎ ﻗﺎﻝَ ﺍﻪﻠﻟُ َﺗ َ‬ ‫َ‬ ‫ﻤﻴﻢ‪) «.‬ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﺍﻡ ﻗﺒﻴﺢ ﻭ ﺩﺧﺎﻥ ﻛﺜﻴﻒ ﻭ َﺯ ّﻗ ِ‬ ‫ْﺤ ِ‬ ‫ﺍﻟﺠ ِ‬

‫ﺟﻬﻨﻢ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ‪ :‬ﻣﻰ ﺟﻮﺷﺪ ﺩﺭ ﺷﻜﻢ ﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺟﻮﺷﻴﺪﻥ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ )ﺳﻮﺭﮤ ﺩﺧﺎﻥ‬ ‫ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺁﻳﺎﺕ ‪) ((۴۵-۴۶‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .(۴۳۷-۴۳۸‬ﺁﺭﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺘﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ!‬

‫ﺿﺪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻟﺤﻤﺪﻪﻠﻟ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﻫﻪ ﺍﺳﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ‬ ‫ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺧﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﺋﺎﺗﺸﺎﻥ ُﻣﺴﺒّ ِﺐ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ‬

‫ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻟﻮﺡ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ‬

‫ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻗﺎﭼﺎﻕ ﺗﺮﻳﺎﻙ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻭ ﺯﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺫﻟﻚ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻳﺎ ﺁﻟﺖ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎﻓﻴﺎﻳﻰ »ﺭﻭﭼﻴﻠﺪﻫﺎ« ﻭ »ﺳﺎﺳﻮﻥ ﻫﺎ« ﻭ »ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ« ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ؟! ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﺻ ِ‬ ‫ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻗﺴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻚ ﺟﻠﻮﻯ ﻗ ّﻮﮤ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﺰﻧﻢ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻪ ِ‬ ‫ﺮﻑ‬

‫ﺗﻮﻫﻢ« ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻮ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫» ّ‬

‫»ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ«‪ ،‬ﺷﻌﺮ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻧﻘﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ‪:‬‬ ‫ﻣﺘﻬﻢ ﺩﺍﺭﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻖ‪ /‬ﻛﺮﺩ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﺨﺰﻥ ﻫﻔﺘﻢ َﻃ َﺒﻖ‬ ‫)ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺹ ‪ .(۱۴۵‬ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﭼﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ!‬ ‫‪ ٣٣٦‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ‪.۴۴۱‬‬ ‫‪ ٣٣٧‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۱۱۰-۱۱۱‬‬ ‫‪ ٣٣٨‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ‬ ‫ﻣﺪﺍﺭﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﭘﺎﻛﻰ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺛﺒﺖ‬ ‫ﺗﻮﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺸﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ‬ ‫ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ّ‬

‫ﻭﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﺭﻳﮕﻰ ﺩﺭ ﻛﻔﺶ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻀﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪ‪ّ ،‬‬ ‫ّ‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪) .‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺷﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻘﺎﻃﻌﻰ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ّ‬

‫ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ »ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ« ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ(‪.‬‬ ‫‪ ٣٣٩‬ﺑﻘﺮﻩ ‪۱۱۲‬‬

‫‪٤٢٥‬‬

‫‪٣٤٠‬‬ ‫ﻧﺺ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﻨﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺟﻌﺖ ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ّ‬

‫ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۳۱۳‬ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺻﻠﻰ‪.‬‬

‫‪ ٣٤١‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‬

‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﻟﺶ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺷﻴﻌﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ‪ ،‬ﭼﻪ ﻳﻬﻮﺩﻯ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻰ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻰ‪ ،‬ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ‪ ،‬ﻏﻴﺮ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺗﺮﺍﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺻﻞ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻤﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺎﻯ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ِ‬ ‫ﻋﻮﺽ ﺁﻥ‪ ،‬ﺯﺟﺮ ﻭ ﺑﻼ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﻧﻔﻰ‬ ‫ﺷﻬﻮﺕ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ‬ ‫ِ‬ ‫ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺮﻧﺪ! ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻳﻚ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ‬

‫ﻧﻔﻮﺱ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﻳﻰ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﺪﺍﻑ‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪» :‬ﺁﻳﺎ ﺭﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ؟!« ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﻯ‬

‫ﺩﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻮﺍﻧﻰ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻛﺮﺑﻼ‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺯﻳﮕﺮ‬ ‫ﻧﻘﺶ ﺷﻤﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﺑﻜﺸﺪ! ﺁﺧﺮ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ‬ ‫ﻭ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ‪ ،‬ﺩﻳﻨﻰ ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺯﻧﺪﻩ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ‬ ‫ﻋﻼﻣﺖ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﻧﻈﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﺳﻼﻓﺶ‪،‬‬

‫‪‬ﺬﻳﻦ ﻫﺎ ُﺩﻭﺍ‬ ‫ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﴼ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ّ‬ ‫ﻣﺪﻋﺎ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﺩ‪ُ » :‬ﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟ َ‬

‫ﻦ ِ‬ ‫ﻗﻴﻦ« )ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‬ ‫ِﺍ ْﻥ َﺯ َﻋ ْﻤ ُﺘﻢ َﺍﻧ‪ُ ‬‬ ‫ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻨّ ِ‬ ‫ﻟﻴﺎء ﺍﻪﻠﻟِ ﻣِ ْ‬ ‫ﻮﺕ ِﺍ ْﻥ ُﻛ ْﻨ ُﺘ ْﻢ ﺻﺎﺩِ َ‬ ‫ﺎﺱ َﻓ َﺘ َﻤﻨ‪‬ﻮﺍ ﺍﻟ َْﻤ َ‬ ‫ﻜ ْﻢ َﺍ ْﻭ ُ‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻪﻠﻟ! ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺪﺍﻳﻴﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ‪ ،‬ﭘﺲ ﺁﺭﺯﻭ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ‪ /‬ﺳﻮﺭﮤ ﺟﻤﻌﻪ‪ ،‬ﺁﻳﮥ ‪ُ .(۶‬ﺳ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻨﺎﺏ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻣﺘّﺤﺪﻩ ﻫﻢ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻤﻨّﺎﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ »ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ‬

‫ﻻﺑﻬﻰ‪.‬‬ ‫ﻈﻴﻢ ﺍﻟ َْﺒﻬﻰ ﺍ َ‬ ‫ﺻ َﺪ َﻕ ﺍﻪﻠﻟُ ﺍﻟ َﻌﻠِﻰ ﺍ ْﻟ َﻌ ُ‬ ‫ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ« َ‬ ‫‪ ٣٤٢‬ﻋﻴﻨﺄ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۹‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٤٣‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺹ ‪.۱۲۱‬‬ ‫‪ ٣٤٤‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ ‪.۶۲‬‬

‫‪٣٤٥‬‬ ‫ﻧﺺ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ) .‬ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ(‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺹ ‪ .۴۷۱‬ﺍﻳﻦ ّ‬

‫‪ ٣٤٦‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺭﻗﺎﺋﻢ ﺟﻨﺎﺏ‬

‫ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ‪.‬‬ ‫‪ ٣٤٧‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺻﺺ ‪.۴۶۹-۴۷ ۰‬‬ ‫‪ ٣٤٨‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۴۷۰-۴۷۱‬‬ ‫‪ ٣٤٩‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۷۱‬‬

‫‪٤٢٦‬‬

‫‪ ٣٥٠‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۴۷۱-۴۷۲‬‬ ‫‪ ٣٥١‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۷۲‬‬ ‫‪ ٣٥٢‬ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ‪ ۱۰۲-۱۰۹‬ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۸۰-۸۶‬‬ ‫‪ ٣٥٣‬ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۶‬ﺹ ‪ .۲۴۴‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻳﻮﻡ ﺍﻪﻠﻟ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ؛‬

‫ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛‪...‬‬

‫‪ ٣٥٤‬ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۲۹-۳۱‬‬ ‫‪ ٣٥٥‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪» :‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﺷﻤﺎ ﺗﺼﺮﻑ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﺮﻑ‬

‫ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﻧﻈﺮ ﮔﺎﻩِ ﺑﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ َﺍﺳﻤﺎء ﺍﮔﺮ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ‪«.‬‬ ‫‪ ٣٥٦‬ﻟﻮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۴‬‬ ‫‪ ٣٥٧‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪.۴۰۹-۴۱۱‬‬ ‫‪ ٣٥٨‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ ‪.۴۰۹-۴۱۱‬‬ ‫‪ ٣٥٩‬ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٦٠‬ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪ ۲۶۷‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٦١‬ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٦٢‬ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪ ۷۲‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٦٣‬ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۱۱۸‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٦٤‬ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪ ۲۶۷‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٦٥‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۶‬ﺻﺺ ‪.۵۴-۵۵‬‬ ‫‪ ٣٦٦‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪،‬ﺣﺸﺮ‪۹ ،‬‬ ‫‪ ٣٦٧‬ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ‪.۱۶۳-...‬‬

‫‪ ٣٦٨‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۱۴۴-۱۴۵‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺼﻮﺹ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﻧﺼﻮﺹ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺯﻳﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬

‫ﺷﻮﺩ‪ :‬ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺹ‪۱۲۶‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪۵۹-۶۱‬؛ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۳۱۳-۳۱۶‬؛ ﻭ ‪۳۱۱-۳۱۲‬؛ ﺍﻣﺮ ﻭ‬

‫ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ‪۲۶۵-۲۸۱‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۲۶‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪ ۱۹۹۲‬ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺳﺎﻝ ‪ ۳۱‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪) ۳۴۱‬ﺭﻗﻴﻤﮥ ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء‬

‫ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﺭﺥ ‪ ۷‬ﺟﻮﻻﻯ ‪(۱۹۷۶‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ‪ ۴‬ﮊﺍﻧﻮﻳﮥ ‪۱۹۹۴‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺿﻮﺍﻥ ‪ ۱۵۳‬ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺳﺎﻝ ‪ ،۱۳۴۳‬ﺻﺺ‬ ‫‪۵۲۵-۵۲۸‬؛ ﺟﺰﻭﮤ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﺎﻇﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻧﺎﻇﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪.۲‬‬

‫‪٤٢٧‬‬

‫‪٣٦٩‬‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ ‪ ۸‬ﻧﻜﺘﮥ ﻛﻠﻰ ﻭ ﻣﺴﺄﻟﮥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﻯ ﺟﺰﻳﻰ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫ﺑﺨﺶ ﺩ ّﻭﻡ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺩﺭ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ‪ ۱۶۳‬ﺳﺎﻟﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۷‬ﺩﺭ ﻣﺘﻦ‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫‪ ٣٧٠‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻛﻴﻬﺎﻥ‪ ،‬ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ‪ ۱۰‬ﺁﺑﺎﻥ ‪ ،۱۳۶۰‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪.۱۱۴۲۲‬‬ ‫‪ ٣٧١‬ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۹۶،۲۸،۱۹۴،۶۲‬‬ ‫‪ ٣٧٢‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺹ ‪.۷۹‬‬ ‫‪ ٣٧٣‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ؛ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺳﻄﻮﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ ‪۱‬ﻭ‪۲‬؛‪...‬‬ ‫‪ ٣٧٤‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺺ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺣﻤﻼﺕ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ‬ ‫ﺣﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻼﺕ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻪ ﺩﺭ ّ‬

‫ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﴼ ﺣﺴﻮﺩﺍﻥ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﻚ ﻧﻴﺰ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪:‬‬

‫ﻛﺸﻴﺶ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ ﭘﻴﺘﺮ ﺍﻳﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﺭﻭﺕ ﻭﺍﻳﺖ‪ ،‬ﻫﺮﻣﻦ ﺯﻳﻤﺮ‪ ،‬ﻓﺮﺍﻧﭽﺴﻜﻮ ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ‪ ...،‬ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﭘﺎﺳﺦ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻛﮋ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩﻳﮥ ﻓﻴﭽﻴﻜﻴﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٣٧٥‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ‬ ‫‪ ٣٧٦‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ‪ ،۲۹-۳۳ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻋﻴﻨﴼ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۹‬‬

‫‪٣٧٧‬‬ ‫ﻗﺎﻡ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻭﻗﻮﻉ ﻗﻴﺎﻣﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ‪ِ » :‬ﺍﺫﺍ َ‬

‫ﻗﺎﻣ ِ‬ ‫ﺼ ِﺮ ) َﻧﺤﻞ‪(۷۹ ،‬‬ ‫ْﻘﻴﺎﻣ ُﺔ« )ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ( ﺩﺭ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ‪َ -‬ﻛﻠ َْﻤ ِﺢ ﺍ ْﻟ َﺒ َ‬ ‫ﺖ ﺍﻟ َ‬ ‫ﺍﻟﻘﺎ‪ُ ِٔ‬ﻢ َ‬ ‫‪ ٣٧٨‬ﺳﻮﺭﮤ ﻣﻌﺎﺭﺝ‪۴ ،‬‬ ‫‪ ٣٧٩‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺁﻥ‬

‫‪ ٣٨٠‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۴‬؛ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ‬

‫ﺍﻋﻈﻢ‪. ...،‬‬

‫‪ ٣٨١‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ ‪.۲۹۹‬‬ ‫‪ ٣٨٢‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪.۲۹۹‬‬ ‫‪ ٣٨٣‬ﻫﻤﺎﻥ‪.‬‬ ‫‪ ٣٨٤‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۲۲‬‬

‫‪٤٢٨‬‬

‫‪ ٣٨٥‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺻﺺ‪.۲۹۹-۳۰۰‬‬ ‫‪ ٣٨٦‬ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۶۳-۶۴‬؛ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪.۱۲۵-۱۲۶‬‬ ‫‪ ٣٨٧‬ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﺗﻮﻛﻠﻰ‪ ،‬ﺗﻬﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﻧﻰ‪.۱۳۷۹ ،‬‬ ‫‪ ٣٨٨‬ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ .‬ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۸۲‬ﺹ ‪.۱۷‬‬ ‫‪ ٣٨٩‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺻﺺ ‪.۳۸۰-۳۸۱‬‬ ‫‪ ٣٩٠‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪۴‬؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ‪ ۱۰۵‬ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﻫﺪﻑ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻰ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﻗﺮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۴‬؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻰ؛ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻮﺩ؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻫﻮﺷﻨﮓ‬ ‫ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ؛ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۵‬؛ ﺟﺰﻭﮤ ﺧﺼﺎﺋﻞ ِ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ِ ﻧﺎﻇﻢ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺟﺰﻭﺍﺕ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻧﺎﻇﻤﻴﻦ‪ ،‬ﺟﺰﻭﮤ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۲‬؛‪...‬‬ ‫‪٣٩١‬‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻦ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ‪.‬‬ ‫ﻗﺒ ً‬

‫‪ ٣٩٢‬ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻛﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺮﺍﺗﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺱ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻗ ّﻮﮤ ﻣﺘﺨﻴﻠﻪ ﻭ‬

‫ﻭﺍﻫﻤﻪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﮤ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻗ ّﻮﮤ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﻗ ّﻮﮤ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻓﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﻗ ّﻮﮤ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺭ ّﺩ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ِ‬

‫ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺭ ّﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻯ‪،‬‬ ‫ﻣﺆﺳﺴﮥ‬ ‫ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﮊﺩﻭﻛﻴﻮﻳﭻ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﻓﻠﺴﻔﻪ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺑﺰﺭﮔﻤﻬﺮ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ّ‬

‫ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﺭﻳﺎ ﻣﻬﺮ )ﺷﺮﻳﻒ( ﺍﺯ ﭼﺎﭖ ‪ ،۱۹۷۵‬ﺻﺺ‪ ۸۷-۸۸ :‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ ٣٩٣‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻀﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ‪.‬‬ ‫‪ ٣٩٤‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ‪ .‬ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﺪﺩ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﺮﺩﻩ‬

‫ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺪﻭﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﻔﺼﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪:‬‬

‫‪http://www.negah28.info/index.php?option=com_content&task=view&id=11&Itemid=22&limit=1&limitst‬‬ ‫‪art=2‬‬ ‫ﻭ ﻧﻴﺰ ‪:‬‬ ‫‪http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C_%D8%B1%D8%A7%D8‬‬ ‫‪%A8%D8%B7%D9%87_%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%B6%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D9‬‬ ‫‪%82%D8%B1%D8%A2%D9%86‬‬ ‫‪ ٣٩٥‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۱‬ﻭ‪ .۲‬ﻧﻔﺲ ﺗﻄﺒﻴﻘﺎﺕ ﻋﺪ ّﺩﻳﻪ ﻭ ﺣﺮﻭﻓﻴﻪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ‬

‫ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٤٢٩‬‬

‫‪ ٣٩٦‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ ‪.۲۴۷‬‬ ‫ﻣﻔﺼﻞ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﻣﻄﺮﻭﺣﻪ ﻭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‬ ‫‪ ٣٩٧‬ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ‪ ،‬ﺻﺺ‪ ،۴۵۳-۴۵۵‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۳‬؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ )ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ‬ ‫ّ‬

‫ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﺪﺩ ‪ ۱۳‬ﻭ ﻋﺪﺩ ‪ ۹‬ﻭ ‪ ۱۹‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ(‪.‬‬

‫‪٣٩٨‬‬ ‫ﻣﻬﻤﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ‪،‬‬ ‫ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺠﻠﺪ‪ ،‬ﺹ ‪ .۴۰۶‬ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻧﺼﻮﺹ ّ‬

‫ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺮﻙ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ‪ :‬ﻟﻮﺡ ﺣﻜﻤﺖ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺻﺺ ‪۲۱۶،۱۵۴‬ﻭ‬

‫‪۱۵۳‬؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺻﺺ ‪ ،۱۶۸-۱۶۹‬ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۸‬ﺹ‪۱۸۹‬ﻭ ‪۱۰۰-۱۰۱‬؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ‪ ،‬ﺝ‪ ،۲‬ﺻﺺ‪۲۱۸‬ﻭ‪...‬؛‬

‫ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۲‬ﺻﺺ ‪۱۰۹-۱۱۲ ، ۲۵۸‬؛ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۱۰۳ – ۱۰۴ ،۲۲۵‬؛ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪۳۱۰‬؛ ﻟﻮﺡ ﺩﻭ ﻧﺪﺍ‬

‫ﺩﺭ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ‪ ۴۷۴-۴۷۵‬ﻭ ﻟﻮﺡ ﺩﻛﺘﺮ ﻓﻮﺭﻝ؛ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ۹‬ﺹ‪۹۰‬؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﺹ‪ ۲۰‬ﻭ‪ ..‬؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ ‪ ۱‬ﻭ ‪۲‬؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ ‪ ،۳‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺻﺺ‪ ،۳۳۹-۳۴۰،۲۲‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ ‪ ، ۴‬ﺟﺰﻭﮤ‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺘﺒﻊ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﺎﻯ ‪...، ۷۰ ، ۵۰ ، ۳۸ ، ۳۷ ، ۳۶ ، ۲۲‬؛ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ؛ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺭﻓﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ؛ ﭘﻴﺎﻡ‬

‫ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ۲۳۰‬ﺻﺺ ‪ ۳-۴‬؛ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺪﻳﻊ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۸‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪۸‬ﻭ ‪ ۷‬ﺻﺺ ‪۵-۱۰‬؛ ﻧﻮﺍﺭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺯ ﺗﻘﺮﻳﺮﺍﺕ ﺷﻬﻴﺪ‬ ‫ﻣﺠﻴﺪ ﺩﮐﺘﺮ ﺩﺍﻭﻭﺩﻯ؛‪...‬‬

‫‪ ٣٩٩‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺑﻘﺎﻯ ﺍﺭﻭﺍﺡ؛‬

‫ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ؛ ﺻﺺ‪۴۷۷-۵۰۰‬؛‪.....‬‬

‫‪ ٤٠٠‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪ :‬ﺳﻮﺭﮤ ﺍﺳﺮﺍء ﺁﻳﺎﺕ ‪۹۲-۱۰۰‬؛ ﺩﻻﻳﻞ ﺳﺒﻌﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻛﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ‬

‫ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪. ...‬‬

‫‪ ٤٠١‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻤﻰ‬

‫ﺩﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ‪ ،‬ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺭﺩﻳﻪ‬

‫ﻫﺎﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ‬

‫ﺧﻼﻗﻴﺘﻰ ﺟﺰ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺒﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ – ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﻣﻰ‬ ‫ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ّ‬

‫ﺗﻮﺍﻥ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﺰﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﻫﺎﻯ ﺁﻛﺎﺩﻣﻴﻚ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﻳﻨﻰ‪ ،‬ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ – ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ‬ ‫ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻭﺣﻴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬

‫ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻬﻨﻢ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﻭ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ! ﻭﻟﻰ‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ُﻣﻨﺰِﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﻜﺎﻓﺎﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﭼﻴﺪﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺮﺝ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﻳﺪﻡ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻛﺬﺏ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻡ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ‪ ،‬ﺗﺮﺗﻴﺐ‬ ‫ﺩﻫﻢ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺁﻳﻪ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ )ﺁﻳﺎ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ( ‪-۱:‬‬

‫ﻤﻴﻊ‬ ‫» ُﺳ‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟّﺬﻯ َﺍ ْﺳﺮﻯ ِﺑ َﻌ ْﺒ ِﺪﻩ ﻟَﻴ ً‬ ‫ﺍﻟﺴ ُ‬ ‫َ‬ ‫ﺍﻟﻤ ْﺴ ِﺠ ِﺪ ْ َ‬ ‫ِﻳﻪ ﻣِ ْ‬ ‫ﻦ ﺁﻳﺎﺗِﻨﺎ ِﺍﻧ‪ُ ‬ﻪ ُﻫ َﻮ ‪‬‬ ‫ﺑﺎﺭﻛﻨﺎ َﺣ ْﻮﻟ َُﻪ ِﻟ ُﻨﺮ ُ‬ ‫ﻦ ﺍﻟ َْﻤ ْﺴ ِﺠ ِﺪ ﺍﻟ َ‬ ‫ﻼ ﻣِ َ‬ ‫ﻗﺼﻰ ﺍﻟ‪‬ﺬﻯ َ‬ ‫ﺍﻻ َ‬ ‫ﺮﺍﻡ ِﺍﻟَﻰ َ‬ ‫ْﺤ ِ‬

‫‪٤٣٠‬‬

‫ﺍﻟﺴﻤﺎء َﻓ َﺘﺄﺗﻴﻬِ ْﻢ ﺑ ٍ‬ ‫ِﺂﻳﺔ َﻭ‬ ‫ﻛﺎﻥ َﻛ ُﺒ َﺮ َﻋﻠ َ‬ ‫ﺖ َﺍ ْﻥ َﺗ ْﺒ َﺘﻐﻰ َﻧ َﻔﻘﴼ ﻓِﻰ ﺍ َ‬ ‫ﺍﻟ َْﺒﺼﻴ ُﺮ«) ﺍﺳﺮﺍء‪َ » -۲ .(۱-‬ﻭ ِﺍﻥ َ‬ ‫ﻻ ِ‬ ‫ﺍﺿ ُﻬ ْﻢ َﻓ ِﺎ ِﻥ ْ‬ ‫ﺭﺽ َﺍ ْﻭ ُﺳﻠ‪‬ﻤﴼ ﻓِﻰ ‪‬‬ ‫َﻴﻚ ِﺍﻋﺮ ُ‬ ‫ﺍﺳ َﺘ َﻄ ْﻌ َ‬ ‫ِ‬ ‫ﺍﻟﺼﻠﻮ ُﺓ ﻣِ‬ ‫ﺍﻟﺴﻤﺎِء« ﺩﺭ‬ ‫َﺠ َﻤ َﻌ ُﻬﻢ َﻋﻠَﻰ ﺍﻟ ُْﻬﺪﻯ َﻓﻼ َﺗ ُ‬ ‫ﻌﺮﺍﺝ ﺍﻟْﻤﺆﻣِ ِﻦ‪ ،‬ﺑِﻪ ْ‬ ‫ﻳﺼ َﻌ ُﺪ ﺍﻟَﻰ ‪‬‬ ‫ﻠﻴﻦ‪) «.‬ﺍﻧﻌﺎﻡ ‪ » -۳ (۳۵‬‬ ‫ﻮﻧ ‪‬‬ ‫ُ‬ ‫ﻦ ﺍﻟْﺠﺎﻫِ َ‬ ‫ﻦ ﻣِ َ‬ ‫ﻜ َ‬ ‫َﻟ ْﻮ ﺷﺎَء ﺍﻪﻠﻟُ ﻟ َ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.(۱۹۳-۱۹۵‬‬

‫‪ ٤٠٢‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ ‪ ۲۰۱‬ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻜﻤﺖ ﺣﻜﻢ ﺟﻮﺍﺯ‬

‫ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﺩﺍﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۹۱‬ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪» :‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻓﻘﻂ‬ ‫ﻭﻗﺘﻰ ﺟﺎﻳﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺧﻄﺒﮥ ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﻭﺷﻴﺰﻩ ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ «.‬ﻟﺬﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺯﻯ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺍﺟﺮ ﻭ ﻣﺰﺩ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭﺷﻴﺰﻩ ﻛﻨﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻛﻨﻴﺰ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻥ ﻗﺒﻴﻞ ﺩﻭﺷﻴﺰﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ »ﻣﺨﺪﻭﻡ‪ ،‬ﺣﻖ ِﻫﻴﭻ ﻧﻮﻉ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺟﻨﺴﻰ ﺑﺎ ﺩﻭﺷﻴﺰﮤ ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﻧﺪﺍﺭﺩ« )ﻫﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ (۹۱‬ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﺭﻯ ﺯﻧﺎ‬ ‫ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﻧﻬﻰ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻮ ّﻗﺖ ﻭ ُﻣﺘﻌﻪ ﻳﺎ ﺻﻴﻐﻪ ﻧﻴﺰ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻳﺎﺩﻩ‬

‫ﺍﺯ ﻳﻚ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺒﻴﻴﻨﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ‬

‫ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻠﻮﻍ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﺕ ﺑﺮ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﺎﺕ ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﻜﻤﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻋﻀﺎء ﺩﺍﺧﻞ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﻞ ﻣﺴﻠّﻢ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ‬ ‫ّ‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﺑﺎﺷﺪ« )ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ ‪ .(۱۲۵‬ﻭ ﻧﻴﺰ »ﺗﻤﺘّﻊ‬

‫ﻛﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﻏﺮﻳﺰﮤ ﺟﻨﺴﻰ‪ ،‬ﺣﻖ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺷﺮﻋﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ‬

‫ﺣﻖ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﺖ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﻭ ﻗﺎﻋﺪﮤ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﻘﮥ ﺯﻭﺟﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ« )ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪ .(۲۹‬ﻭ‬ ‫ﺟﻨﺴﻰ ﻣﻄﻠﻘﴼ ﻋﻔﻴﻔﺎﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﺯﻧﺪﮔﻰ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﻼ ﻋﻔﻴﻒ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻠﻘﴼ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺟﻨﺴﻰ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ‬ ‫ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﻣ ً‬

‫ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ‪) «.‬ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﻣﺒﺎﻧﻰ ِ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻴﺖ‬

‫ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ‪.(۲۳۴۴‬‬

‫‪ ٤٠٣‬ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﻣﻮﻫﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﮥ ﻗﺒﻠﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺎﺯ ﺭﺋﻮﻓﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭼﺮﺍ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ‪.‬‬ ‫‪ ٤٠٤‬ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪ ،۴‬ﺻﺺ ‪.۱۷۶-۱۷۷‬‬ ‫‪ ٤٠٥‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ‪.۱۷۷‬‬ ‫‪ ٤٠٦‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﻮﺭﻭﺯ ‪ ۱۰۸‬ﺑﺪﻳﻊ )ﻳﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺝ‪ ،(۳‬ﺹ ‪ .۱۴۷‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ‬

‫ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻠﻚ ﺧﺴﺮﻭﻯ‪.‬‬

‫‪٤٠٧‬‬ ‫ِﻚ ﻳﺎ‬ ‫ﺖ َﻣ‬ ‫ﻧﺎﺕ َﻏ َﻴﺮﺗ َ‬ ‫ﺼﺎﺑﻴﺢ ِّ‬ ‫ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ‪ ،‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪َ » :‬ﻗ ْﺪ َﺧ َﺒ ْ‬ ‫ﺍﻟﺼ ْﺪ ِﻕ َﻭ ‪‬‬ ‫ﻳﻦ ُﺷﻮ ُﺅ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ﺍﻟﺼﻔﺎ َﻭ ﺍﻟ َﻐ َﻴﺮﺓِ َﻭ ﺍﻟ َْﻮﻓﺎ‪َ ،‬ﺍ َ‬

‫َﻤﻴﻦ« )ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﻏﻴﺮﺕ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤ ّﺮﻙ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ(‪.‬‬ ‫ُﻣ َ‬ ‫ﺤﺮِّﻙَ ﺍﻟْﻌﺎﻟ َ‬

‫‪٤٣١‬‬

‫‪ ٤٠٨‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺒﻰ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻫﻔﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ‬

‫ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‪» :‬ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺁﻥ«‪ ،‬ﺩﻛﺘﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﺪﻳﻤﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۱۸۴-۱۸۶‬ﻭ‬ ‫ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ‪.‬‬

‫‪ ٤٠٩‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺩﻳﮥ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺳﻴﺎﺑﻰ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ« ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۲‬ﻧﻴﺰ ﭼﺎﭖ ﺩﻫﻢ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﺿﺎﻓﺎﺕ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﻛﺘﺎﺏ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ«‪،‬‬

‫ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺯﺩﻩ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﻓﺮﺍﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻯ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ) ﺝ‪ ،۱‬ﺻﺺ ‪.(۳۷۲-۳۷۸‬‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ »ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻭ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻳﻨﺘﻠﻴﺠﻨﺲ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻭ ﺳﻴﺎ ﻭ ﺭﻳﭙﻮﺭﺗﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤١٠‬ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ ،‬ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻴﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤١١‬ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﻃﺎﺭﻕ‪۹-‬‬ ‫‪ ٤١٢‬ﻫﻤﺎﻥ – ‪۱۰‬‬ ‫‪ ٤١٣‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍﻪﻠﻟ ﭘﻮﺭ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻮﻥ‬

‫ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻋﻠﻤﻰ‪ ،‬ﭼﺎﭖ ‪ ،۱‬ﭘﺎﻳﻴﺰ ‪ ،۱۳۶۹‬ﺹ ‪ ،۲۸۳‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ٤١٤‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺟﺴﺎﺭﺗﻬﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺹ ‪ ۲۱‬ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ؛ ﻣﻘﺎﻟﮥ »ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ‪ ،‬ﻓﺮﻗﮥ‬

‫ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﻰ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻯ!«‪ ،‬ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۱۴۳۶‬ﺳﺎﻝ ﺷﺸﻢ‪ ،‬ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ ‪ ۱‬ﺧﺮﺩﺍﺩ ‪ ۱۳۸۴‬؛ ﻭ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻟﮥ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺁﻗﺎﻯ‬ ‫ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ )ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪.(۶‬‬

‫‪٤١٥‬‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺘﻦ ‪ -‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ‪ -‬ﻗﺒ ً‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ »ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎﺯﻯ« ﺫﻫﻨﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺯﻳﺮ‪:‬‬

‫‪Hall, Elizabeth, Psychology Today: An Introduction, ted.New york: Randon House, 198‬‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪ ۲۷۶‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٤١٦‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ‪ ،‬ﺻﺺ ‪. ...،۶۶۱-۶۵۲ ،۴۴۲-۴۶۷ ،۳۷۷‬‬ ‫‪ ٤١٧‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ :‬ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻮﺭ؛ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ؛ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ؛‪....‬‬

‫‪ ٤١٨‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺁﻥ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺍﺭ‬

‫ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۵‬ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻃﺮﺩ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٤١٩‬‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻬﺪﻯ‪ .‬ﻧﻴﺰ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪ .۲۵-۲۶ :‬ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ‬ ‫ُ‬

‫ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻓﺤﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻓﺤﺎﺷﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ‬

‫‪٤٣٢‬‬

‫ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ‬ ‫ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ‪ ۸۴/۴/۱۱‬ﺩﺭ ﻗﻢ؛ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ( ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺩﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪٤٢٠‬‬ ‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺭ ّﺩ ﭘﺎﻯ »ﺷﺒﻜﮥ ‪۲۷‬ﺳﺎﻟﮥ« ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬

‫ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻋﻴﻨﴼ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻂ ﻭ ﺧﻄﻮﻁ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺁﺑﺸﺨﻮﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﺖ )ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۶‬ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻭﺍﺭﻩ‪ ،‬ﺻﺒﺤﻰ‪ ،‬ﻧﻴﻜﻮ‪ ،‬ﺭﺍﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻓﻀﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ(‪.‬‬

‫‪ ٤٢١‬ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﺯﻟﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ »ﻗﻠﻤﻰ« ﻛﻪ ﺩﺭﺩﺳﺖ‬

‫ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ‪ ،‬ﻋﻠﻴﻪ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎﻳﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﻣﻠﻴﺢ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺒﺤﺎﻥ ُﻣ ْﻨ ِﺰﻟِﻬﺎ‬ ‫ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪ُ .‬ﺳ‬ ‫َ‬

‫ِ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﻋﻴﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ِ‬ ‫ﺍﻟﻠ‪‬ﻄﻴ ِ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺯﺑﺎﻥ‬ ‫ْﺨﺒﻴ ِﺮ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺗﺎ ﺣﺪﻯ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺷﺪﻩ ‪-‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩﻩ‪ّ -‬‬ ‫ﻒ ﺍﻟ َ‬

‫ﺣﻆ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﺰﺩﺍﻳﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ‬ ‫ﻋﺸﺎﻕ ﺭﺍ ّ‬ ‫ﺩﺭﺝ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ّ‬ ‫ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ ٤٢٢‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺣﻖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۱‬ﻭ‪۲‬؛ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪.‬‬ ‫‪ ٤٢٣‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪۲۱۴-۲۱۵‬؛ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻭﻝ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﺗﻤﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻛﻠﻴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ )ﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ(ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺁﻥ ﻭ‬ ‫ﺭﻭﺵ ﺁﻥ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﺸﻜﻴﻼﺕ ﻧﻈﻢ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺣﺘﻤﴼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﺪﻯ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﻛﻠّﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺠﻮﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤٢٤‬ﺗﺮﺟﻤﮥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۳۱-۳۴‬‬ ‫‪ ٤٢٥‬ﻟﻮﺡ ﺷﻴﺦ ﻧﺠﻔﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪.۱۶-۱۷‬‬ ‫‪ ٤٢٦‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۶۷‬‬ ‫‪ ٤٢٧‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۶۳‬‬ ‫‪ ٤٢٨‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ :‬ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺗﺬﻛﺮ؛ ‪ ۸‬ﺟﻠﺪ ﻣﻜﺎﺗﻴﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء؛ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺴﻌﻪ‪ ،‬ﺻﺺ ‪-۴۸۶‬‬

‫‪۴۵۰‬؛‪....‬‬

‫‪ ٤٢٩‬ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺴﻌﻪ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ .۴۲۷-۴۲۸‬ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻭ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﻛﺎﺫﻳﺒﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ‬

‫ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻌﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺟﻌﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻌﻠﻴﺎﺗﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺤﻴﺢ‪ّ ،‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺎﺕ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ‬ ‫ﻣﻼﻙ ﺣﻘﻴﻘﻰ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ‬ ‫ﺭﻳﺨﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﻌﻨﻰ‪،‬‬

‫ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﻋﺪﻡ ﺣﺠﻴﺖ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫‪٤٣٣‬‬

‫)ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۴۶۰-۴۶۱‬؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ( ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺁﻥ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎﺯﻳﭽﮥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﻴﺎﻝ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻣﻐﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﺍﺯ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻠﻮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ‬

‫ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻃﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻮء ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﻭ ﺳﻮء ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﻤﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﻟﺤﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻘﻀﻰ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻮﺍﻫﺪﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﺒﻪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ‬

‫ﺑﻬﺎء ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﻧﻘﺎﺋﺺ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻭﻟﻮﺍﻟﻌﺰﻡ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺼﻤﺖ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﻛﺒﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ )ﻉ( ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺼﻤﺖ ﻣﻮﻫﻮﺑﻰ ﻭ‬

‫ِ‬ ‫ﺣﺎﺿ ِﺮﻫِ ﻢ َﻭ ﻣﺎﺿﻴﻬِ ﻢ« ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ‪ ،‬ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﺻﻔﺎﺗﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ(‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺆﻟﻒ »ﺍﻟْﺒﺎﺑﻴﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ َْﺒﻬﺎﻳﻴﻮﻥ ﻓﻰ‬ ‫ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺗﺸﺎﻥ ﺣﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻭ‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮﺡ ﺷﻬﺎﺩﺗﺸﺎﻥ ﻋﻜﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺬﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻮﻳﺎ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٤٣٠‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۱۱۴-۱۱۷‬‬ ‫‪ ٤٣١‬ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۳‬ﺁﻗﺎﻯ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﻣﻄﻬﺮﻯ‪ ،‬ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺻﺪﺭﺍ‪ ،‬ﺹ‪.۱۰۲‬‬ ‫‪ ٤٣٢‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺎﺋﻨﻰ‪ ،‬ﻧﺒﻴﻞ ﺍﻛﺒﺮ‪ ،‬ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺬﻛﺮﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﮥ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺴﻦ‬

‫ﻓﺆﺍﺩﻯ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺍﻯ‪ ،‬ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ ٤٣٣‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺟﻮﺍ ِﺯ‬

‫ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﺪ ﻣﺮﺗﺪ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻋﻤﺪﴽ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺯﺍﺩﻩ ﻧﻤﻰ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺗﺤﺮﻯ ﻣﻌﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﻛﻪ ﻣﻜﺮﺭﴽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﻃﺮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﺬﺏ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ﺍﻛﺎﺫﻳﺐ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬ ‫ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻃﺮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻛﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺿﻤﻦ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻜﺲ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﻭ ﻛﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺵ ﭘﺸﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ‬

‫ﺿﺪﻳﺖ‪ ،‬ﻣﻄﺮﺡ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺳﻼﻡ ﻭ ﻛﻼﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﮐﺎﺫﺑﻴﻦ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ ﻭﺑﻪ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻗﻀﺎﻭﺕ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤٣٤‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻯ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻛﻮﺛﺮ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﻭ‪....‬‬ ‫‪ ٤٣٥‬ﺳﻪ ﻧﺺ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﺺ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۳۴۱ – ۳۴۲‬‬

‫‪٤٣٤‬‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ؛ ﮔﻠﺰﺍﺭ‬ ‫ﻧﺼﻮﺹ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ‬ ‫ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺕ‬ ‫‪ ٤٣٦‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪:‬‬ ‫ِ‬

‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۱۰۴ – ۱۱۲‬؛ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ؛ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺝ‪۳‬؛‪....‬‬

‫‪ ٤٣٧‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺣﻜﺎﻡ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ‬ ‫ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯﻳﻦ ﺍﺯ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ‪-‬ﻳﻌﻨﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺯﻥ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ -‬ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺯﻭﺟﻪ ﻭ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ‬ ‫ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻭ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺍﻣﻨﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ‬ ‫ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻔﺼﺎﻝ )ﻃﺮﺩ(ﺍﺩﺍﺭﻳﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ‪ .‬ﻗﺮﺍﺭ ﻗﻄﻌﻰ ﻭ ﺣﻜﻢ ﻧﻬﺎﻳﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻣﻨﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪) «.‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪ ،‬ﺹ ‪.(۱۷۷‬‬

‫‪ ٤٣٨‬ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺁﮒ ﺑﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻛﻮﻑ‪ ،‬ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍ‪.‬ﺡ‪ .‬ﺁﺭﻳﺎﻥ ﭘﻮﺭ‪ ،‬ﺷﺮﻛﺖ ﺳﻬﺎﻣﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﺟﻴﺒﻰ‪۱۳۵۷،‬؛ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ‬

‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ )ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ‪.(۳۷۶‬‬

‫‪ ٤٣٩‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻣﺘﺒﺮﻛﮥ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻣﻠﻜﮥ ﻛﺮﻣﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٤٤٠‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﻧﻮﺭ ﺝ‪ ،۱‬ﺹ ‪.۴۴‬‬ ‫‪ ٤٤١‬ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ‪ ،‬ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻟﺬﺍ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﭘﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ‪ ،‬ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ‬

‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﺹ‪۴۳‬ﻭ ‪ ۳۱‬ﺍﺯ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺫﻛﺮ‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﺷﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﮔﺎﻫﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺟﺮﺡ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ‬

‫ﻼ ﺑﺪﻳﻊ‬ ‫ﺿﺮﻭﺭﻳﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺴﺦ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻗﺒﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٤٤٢‬ﻣﺎﺋﺪﻩ ‪۶۹‬‬

‫‪٤٤٣‬‬ ‫ﻻﺳﺮﺍﺭ؛‬ ‫ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻮﺭﺍﺩ ﻓﻮﻕ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ؛ ﻟﻮﺡ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍ َ‬

‫ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ؛ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ؛ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ؛ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﻜﻮﺕ؛ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻴﻪ ﺻﺪﺭﺍﻟﺼﺪﻭﺭ؛ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ؛ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ؛ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ؛ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻭ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ؛ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﺎﻳﻖ؛ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ؛ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ؛ ﺧﺎﺗﻤﻴﺖ‪،‬‬

‫ﺟﻨّ ِ‬ ‫ﺎﺕ ﻧﻌﻴﻢ؛ ُﺩ َﺭ ِﺝ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻫﺮﻭﺍﻥ؛ ﻓﺮﺍﺋﺪ؛ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ؛ ﮔﻠﺸﻦ ﺣﻘﺎﺋﻖ؛ ﻣﺒﺸﺮﻳﻦ ﻏﺮﺑﻰ؛ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ؛‬

‫ﻣﺮﺁﺓﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ؛ ﻧﻪ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﻣﺠﻠﺪﺍﺕ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﻬﺎﺋﻰ؛ ﺩﻻﻳﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ؛ ﺳﻴﺪ ﺭﺳﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﺍﺳﻼﻡ ﻭ‬

‫ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺁﻥ؛‪. ....‬‬

‫‪ ٤٤٤‬ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‪» :‬ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ« )ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ‪،‬‬

‫ﺹ‪ .(۱۱۶‬ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﺘﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٤٤٥‬ﺳﻮﺭﻩ ﻫﻤﺰﻩ ‪۱-‬ﻭ ‪۲‬‬

‫‪٤٣٥‬‬

‫‪ ٤٤٦‬ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺹ ‪)۱۱۵‬ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺳﺖ(‪.‬‬ ‫‪ ٤٤٧‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺹ ‪۲۱۱‬‬ ‫‪ ٤٤٨‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺹ ‪.۲۱۵‬‬ ‫‪ ٤٤٩‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۶۸‬‬ ‫‪ ٤٥٠‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۱۷۹‬‬ ‫‪ ٤٥١‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۳۵۲‬‬ ‫‪ ٤٥٢‬ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﭼﻬﺎﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺝ‪ ،۳‬ﺻﺺ ‪ .۱۵۰-۱۵۱‬ﺿﻤﻨﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﻜﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻭ‬

‫ﻭﺍﻻ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻫﺮ ﺣﻜﻤﻰ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺩﺭﻙ‬ ‫ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺑﻌﻀﴼ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ّ‬ ‫ﻭﺍﻻ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭﻙ‬ ‫ﻛﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ّ‬ ‫ﻛﺎﻣﻠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺣﻜﻢ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ‬

‫ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ )ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻳﺎ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ‪ ۱‬ﺗﺎ ‪ ۴‬ﻳﺎ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ‬

‫ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ(‪.‬‬

‫‪ ٤٥٣‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ‪ ،‬ﺷﻤﺎﺭﮤ ‪ ،۹‬ﺹ‪ ۷۷‬ﻣﻘﺪﻣﻪ‪.‬‬ ‫‪ ٤٥٤‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻪﻠﻟ ﻣﻬﺮﺍﺑﺨﺎﻧﻰ‪.‬‬

‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭﺻﻔﺤﮥ ﺁﺧﺮ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ ﻭ ﺁﺧﺮﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۶‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۸۵‬ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﮥ‬

‫ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ ٤٥٥‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺹ ‪.۴۱۹‬‬ ‫‪ ٤٥٦‬ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪.۴۱۹‬‬

‫‪٤٥٧‬‬ ‫ﻼ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻭ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﺎﺕ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺹ ‪ ۴۲۰‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻗﺒ ً‬

‫ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺁﻥ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﮔﻮﻫﺮ ﻳﻜﺘﺎ‪،‬ﺻﺺ‪ ۲۹۷-۳۰۲:‬ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤٥٨‬ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ‪ ،‬ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺝ‪ ،۴‬ﺹ ‪ ۴۷۵‬ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ ٤٥٩‬ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺹ ‪ ،۱۸۸‬ﺱ‪ .۱۱‬ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ‪ ،‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ »ﻣﻴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ‬

‫ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ« ﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ! )ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺹ ‪ ۴۰‬ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ(‪.‬‬

‫‪ ٤٦٠‬ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻧﺼﻮﺹ ﻛﺜﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ‪ ،‬ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‪ :‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺻﺺ‪۴۵۱-۴۵۷ ،۴۴-۴۶‬؛ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ؛ ﺍﻣﺮ‬

‫ﻼ ﻧﻴﺰ ﻓﺼﻞ ﺩ ّﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ۶‬ﺿﻤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺁﻗﺎﻯ ﺷﻬﺒﺎﺯﻯ ﻧﺺ ﺻﺮﻳﺢ‬ ‫ﻭ ﺧﻠﻖ؛ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ؛‪ ...‬ﻗﺒ ً‬

‫ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮﺍﻪﻠﻟ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺄﺧﺬ ﺩﺭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ ۳۲۴‬ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻧﺘﺴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺣﺰﺑﻰ‬

‫‪٤٣٦‬‬

‫ﺗﺤﺰﺏ ﻭ ﺗﺸ ‪‬ﻌﺒﻰ ﻭﺍﺭﺳﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ‪‬‬ ‫ﻼ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﻭﺟﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺘﺤﻮﻝ ﺭﺍ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻛﺎﻣ ً‬

‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ُﻣﺮ ّﺩﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﻨﺎء ﻣﻨﺘﺨﺒﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺘﻔﺴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺷﻐﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ‪«...‬‬

‫‪» ٤٦١‬ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺳﻘﻮﻁ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ« ﺝ‪ ،۲‬ﺹ‪.۴۶۹‬‬ ‫‪ ٤٦٢‬ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﺅﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﻠﺪ ‪ ۱‬ﻭ ‪ ۲‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺭﺅﻳﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺟﻨﺒﮥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻨﺒﮥ ﺭﻭﺣﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬

‫ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ)ﺷﺎﻣﻞ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺫﻫﻨﻰ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻰ ‪ -‬ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ( ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺳﻪ ﻧﻮﻉ‬ ‫ِ‬ ‫ﺿﻐﺎﺙ َﺍﺣﻼﻡ ﺩﺍﺭﺩ )ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﻯ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﺭﺅﻳﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ‪ :‬ﻳﻜﻰ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺣﻜﻢ َﺍ‬

‫ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ( ﻳﻜﻰ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﻨﺸﺎء ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﻜﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﻋﻀﺎء ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﺮﻓﴼ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺳﻴﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ‪،‬‬ ‫ﻭﻗﺎﻳﻊ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﻭﻳﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﻳﻜﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﮔﺎﻩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻋﻴﻨﴼ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻫﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻧﻮﻉ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﻑ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺁﺗﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻰ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ‬

‫ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﻯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﴼ ﻭﻗﻮﻋﺶ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ‪ -‬ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ‪ ۲۰۰۰‬ﺳﺎﻝ‪ -‬ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ‬

‫ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻔﺎﻭﺿﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﻧﺒﻰ ﻭ ﻣﻜﺎﺷﻔﺎﺕ ﻳﻮﺣﻨﺎ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺷﻌﻴﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺪﺕ ﺩﻭﺭﮤ‬ ‫ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻪﻠﻟ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺻﺮﻳﺤﴼ ّ‬

‫ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ‪ ۱۲۶۰‬ﺳﺎﻝ ﻗﻤﺮﻯ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ )ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ‪ ،‬ﺩﻭﺭﮤ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﻄﻊ ﻭﺣﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ‪ -‬ﺳﻨﮥ ‪ ۲۶۰‬ﻩ‪ .‬ﻕ‪ .‬ﻛﻪ‬

‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﮑﺮﻯ )ﻉ( ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ‪ -‬ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ‪) ۱۲۶۰=۱۰۰۰+۲۶۰ :‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﻰ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺍﺋﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﺯﻋﻴﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻳﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩ ‪-‬‬

‫ﺻﺺ‪ ((۴۱-۴۲‬ﻭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻓﻮﻕ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻥ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۱۲۶۰‬ﻩ‪.‬ﻕ‪۱۸۴۴) .‬‬

‫ﻡ( ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ‪ ،‬ﻫﻢ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺻﺪﻕ ﻧﺒﻮﺍﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻋﻈﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻋﻈﻤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ‪ ،‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ‪ ،‬ﺝ‪ (۱‬ﻭ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺍﺩﻳﺎﻥ‬

‫ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺑﻮﺩﺍﻳﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻪ‬ ‫‪ ۱۸۴۴‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻭﻝ‬ ‫ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ )ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ‬ ‫ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭ »ﺩﺯﺩ ﺩﺭ ﺷﺐ« ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﺒﻮﺭ‬ ‫ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﻛﺒﺮﻯ ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎ‪» ،‬ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻓﺮﺍﺵ ﻏﻔﻠﺖ« ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ‬ ‫ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ( ﻭ ﺑﺎﺯ ﺟﺎﻟﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ »ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻇﻬﻮﺭ« ﺩﺭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﻴﻤﺎﻯ‬

‫‪٤٣٧‬‬

‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺎﻝ ‪ ۱۸۴۴‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﻛﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ!‬

‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ‪-‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﻉ‪ .‬ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺰﺏ ﻗﺎﻋﺪﻳﻦ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﺠﺘﻴﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ‪-‬ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﻯ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ‬

‫ﻼ ﺿﻤﻦ ﺑﺤﺜﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء‬ ‫ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﻣﻼﻛﺸﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺭﺅﻳﺎﺳﺖ! ﺑﻠﻜﻪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺒ ً‬ ‫ﻣﻼﻙ ﺍﺻﻠﻰ ﺭﺍ ﻛﻠﻤﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻖ‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﮥ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ‬

‫ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﺅﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺅﻳﺎﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﻭ ﻫﻢ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﻋﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ! ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻌﻴﻢ ﺷﺎﻋﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻰ »ﺍﻯ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﻋﻼﻣﺖ ﺣﻖ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺣﻖ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪«.‬‬ ‫‪ ٤٦٣‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ‪ ،‬ﻣﻮ ّﺭﺥ ‪ ۲۹‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ‪.۱۹۹۰‬‬ ‫‪ ٤٦٤‬ﺁﻣﺎﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ‪ ۱۹۸۵‬ﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻚ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ‪ ۲۰۰۵‬ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻛﻤﻰ ﻭ ﻛﻴﻔﻰ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟﺘﺰﺍﻳﺪﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫‪ ۲۰‬ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺭﺍ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻜﺘﮥ ‪ ،۵‬ﻭ ﺿﻤﻴﻤﮥ ‪ ۳‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬ ‫‪ ٤٦٥‬ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺴﺘﻄﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ‬ ‫‪ ٤٦٦‬ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۳۴۰-۳۴۱‬‬ ‫‪ ٤٦٧‬ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء‪ ،‬ﭼﺎﭖ ﺁﻟﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺻﺺ ‪.۱۸۸-۱۸۹‬‬ ‫‪ ٤٦٨‬ﺣﺸﺮ‪۱۹-‬‬ ‫‪ ٤٦٩‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ‪ ،‬ﺹ ‪ ۱۷۰‬ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺟﻊ‪ ،‬ﺻﺺ ‪ ۱۷۰-۱۷۴‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٤٧٠‬ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ‪ ،‬ﺝ‪ ،۸‬ﺹ‪.۱۷۵‬‬ ‫‪ ٤٧١‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻣﻮ ّﺭﺥ ﺳﺎﻝ ‪ ۲۰۰۰‬ﻡ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ٤٧٢‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪.۳۴۴‬‬ ‫‪ ٤٧٣‬ﺍﺩﻋﻴﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ‪ ،‬ﺻﺺ ‪۳۵۹-۳۶۰‬‬ ‫‪ ٤٧٤‬ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﻳﻰ‪ ،‬ﺹ‪۱۲ ۴‬‬ ‫‪ ٤٧٥‬ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺘﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﻰ ﺟﻨﺒﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ )ﻣﺘﺮﺟﻢ(‪.‬‬ ‫‪ ٤٧٦‬ﺑﺎﻗ ِﻰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺎﻳﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘ ِﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ‪:‬‬ ‫‪www.negah32.info, news.persian-bahai.org, www.noghtenazar17.info‬‬

‫‪٤٣٨‬‬

‫‪ ٤٧٧‬ﻣﺪﻳﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺭﺷﺘﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﻴﺮﺍﺯ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺳﻼﻣﻰ‪ ،‬ﻧﺸﺮ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ‪،‬‬

‫ِ‬ ‫ﺳﺎﻳﺖ ‪ www.negah32.info‬ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪.‬‬ ‫ﭼﺎﭖ ‪ ،۱۳۸۰‬ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ‪ ۱۳۸۵‬ﺩﺭ‬

‫‪٤٣٩‬‬

Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.