Thema: Vo tgezet onderwijs Vechtdal College

Op het Vechtdal College (vmbo, havo, atheneum en gymnasium) in Dedemsvaart is het ook gelukt om een integratieklas op te zetten. Al moesten er heel wat hobbels worden genomen. Jeannet Stroobach, docent integratieklas op het Vechtdal College, legt uit: “De eerste integratieklas is ongeveer 15 jaar geleden in het leven geroepen. Het was een pilot. Net als meestal het geval is, was de klas het initiatief van ouders.”

Er gingen veel gesprekken met belanghebbenden vooraf aan de totstandkoming ervan, weet Jeannet. “Het is aan de samenwerking tussen twee schoolorganisaties, het Vechtdal College en De Boslust, christelijke school voor speciaal en voortgezet speciaal onderwijs in Ommen, te danken dat de klas er kwam.”

De leerlingen die de integratieklas bezochten, werden ingeschreven bij het Vechtdal College en kregen ambulante begeleiding vanuit De Boslust. Na zes jaar liep de pilot af. Het betekende niet het definitieve einde van de integratieklas. Er volgde opnieuw een periode van veel gesprekken die uiteindelijk leidden tot een andere aanpak.

Ditmaal werden de integratieklasleerlingen ingeschreven bij De Boslust. Dat bleek een betere keuze, omdat tijdens de pilot de acht leerlingen die bij het Vechtdal waren ingeschreven geen examen mochten doen. Onbedoeld drukten ze op de

Leerlingen uit de integratieklas van het Vechtdal College bij een les Beeldende Vorming van havo/vwo 1 examenresultaten in hun vierde jaar op deze school.

Verder had het voordelen dat de leerlingen bij De Boslust waren ingeschreven. De leerlingen kunnen tot hun 20ste op De Boslust blijven en dan pas uitstromen, terwijl ze het Vechtdal College doorgaans al op hun 16e of 17e verlaten. Christiena Dijkstra, docent van De Boslust: “Daarnaast helpt De Boslust ze, net als de andere leerlingen op school, met de doorstroming naar een geschikte volgende stap: bijvoorbeeld belevingsgerichte of arbeidsmatige dagbesteding.”

Het is volgens Christiena ook belangrijk dat de leerlingen die in de integratieklas zitten niet helemaal het contact verliezen met andere leerlingen met een verstandelijke beperking. “Want uiteindelijk gaan de meesten in een omgeving wonen en werken met andere mensen met een verstandelijke beperking.”

Lessen

De leerlingen van de integratieklas, nu acht in totaal, krijgen drie dagen les op het Vechtdal College en twee dagen les op De Boslust. Op het Vechtdal College volgen ze lessen die door Jeannet gegeven worden: rekenen, taal, lezen, Engels schrijven, Nederlands, koken en mens en maatschappij. Daarnaast volgen ze samen met de reguliere leerlingen van het Vechtdal College lessen in vakken als beeldende vorming, muziek, gym en techniek.

De leerlingen van de integratieklas doen ook mee met alle gezamenlijke festiviteiten op school. Op De Boslust krijgen ze van Christiena eveneens les in taal, lezen en andere cognitieve vakken. Maar het accent ligt op de ontwikkeling van de vaardigheden op het gebied van wonen, werken en vrije tijd. Vakken als tekenen, drama, muziek, koken en zelfverzorging vormen een belangrijk onderdeel van het onderwijsprogramma.

De integratieklas maakt de wereld van haar leerlingen groter. Ze komen in aanraking met leeftijdgenoten zonder een beperking. In de eerste twee jaar worden er koppels gevormd van een leerling van de integratieklas en een leerling van het reguliere onderwijs. Dat gaat op vrijwillige basis. Op den duur is dat niet meer nodig en vinden de leerlingen van de integratieklas zelf hun weg op het Vechtdal College.

Van integratie buiten school moeten we volgens Jeannet ook weer niet te veel verwachten: “Op school zie je wel dat de leerlingen van de integratieklas en van het reguliere onderwijs met elkaar optrekken. Ze zitten bijvoorbeeld samen aan een tafel in de kantine. Maar buiten de school gaan ze hun eigen weg. Ook omdat de integratieklasleerlingen meestal ver weg wonen en met de taxi worden gehaald en gebracht.”

Jeannet en Christiena wijzen er ook op dat de belevingswereld van de leerlingen met of zonder beperking naarmate ze ouder worden verder uit elkaar komt te liggen. “De behoefte om met elkaar wat te ondernemen, wordt steeds kleiner.” |