In deze column vertellen deskundigen over de ondersteuning van mensen met een verstandelijke beperking
gedragsdeskundige Illustratie Josje van Koppen
H
et ‘bonus’-motto voor begeleiders in de samenwerking met ouders is: Doe wat je belooft; liefst iets meer, liefst iets eerder! Alleen door te doen wat je belooft en liefst iets extra kunnen familieleden hun geliefden aan onze zorgen toevertrouwen. Er is geluisterd. Er is beloofd. En er is gedaan. Begin dit jaar startte een nieuw driehoekstraject. De ouders had ik al twee keer gezien. Weinig Bonus. Wel het tegendeel: Malus. Er werd beloofd, maar niet gedaan. Geen tevreden ouders dus en dat al een paar jaar lang. Tijd voor een traject Driehoeksbegeleiding. En zo zat ik een maand geleden om 12.00 uur met vier begeleiders. Het hadden er 16 moeten zijn. Veel mensen, want het was topzware zorg. De druk vanuit de top op de basis van de driehoek is groot. Dan is het extra belangrijk om die letter B op orde te hebben. Een klein kwartiertje later was iedereen er. Hoe kan het hier ooit goedkomen als jullie er niet eens op de afgesproken tijd zijn?! hield ik ze voor. Ze leken het te begrijpen. Maar na de pauze zat ik opnieuw met vier mensen. Als het bij mij al niet lukt om te doen wat we afgesproken hebben, zal het hen dan wel lukken bij ouders? Afgelopen dinsdag hadden we onze tweede bijeenkomst. Iedereen was op tijd. Dát kwartje was kennelijk gevallen.
BonusMalus-index Deze week stond in het teken van de B van Bonus. De eerste letter van ‘het Alfabet van de Driehoekskunde’. Want in de driehoek ouders, begeleiders en cliënt begint alles met een professional die het goede doet.
Ik ging er wel met pijn in mijn buik naar toe, aangezien ik geen enkele casus had ontvangen. We hadden afgesproken dat ik er minstens vier zou krijgen. Tot mijn verbazing had niemand mijn verslag gelezen. Ik doe altijd mijn best om dat snel te sturen omdat alles dan
nog vers in het geheugen zit. Al snel werd verbazing verbijstering toen duidelijk werd dat men de mail wel had gezien, maar niet de moeite had genomen om die te openen. Hoogste tijd dus voor de beide andere letters. Met de letter P van Positie trok ik een grens: zó wil
25
ik niet met jullie werken aan betere driehoeken! Zouden ze die P-taal van me pikken? Daarom heb ik tegelijk mijn best gedaan om de V-taal van de Verbinding te spreken. Die beide talen kunnen maar het best gelijk opgaan. Dat is wat mij betreft de grootste uitdaging voor professionals in de driehoek. Donderdag ben ik elders, ook voor de tweede keer. Nu heeft één begeleider haar casus gemaild. De leidinggevende en de orthopedagoog hebben niets gestuurd. Ik neem dus opnieuw adem voor een bijeenkomst met veel P. Het werd vooral P naar mezelf toe. De leidinggevende had haar casus ín de mail verwerkt. Omdat ik druk was, had ik dat niet gezien. En vanmorgen bereidde ik me voor op bijeenkomsten in Vlaanderen en trof ik de mail van de orthopedagoog aan. Met haar Vlaamse achternaam had ik haar casus automatisch in het verkeerde mapje gedaan. Twee keer Malus dus… voor Chiel. Zonder Malus geen zorg. Maar liefst wel zo min mogelijk Malus. Dus werken aan onze BMI, onze Bonus-Malus-Index. En daarin niet overdrijven. Goed is wat mij betreft goed-genoeg. Maak vooral werk van mínder beloven. En geniet van het resultaat in de driehoeken waarin jij als begeleider werkt. | Chiel Egberts, www.drienamiek.nl
Klik 5 2022 | www.klik.org
