7.500 kilometer met hersenletsel

Hallo Petra Landeweerd

7.500 kilometer met hersenletsel

Soms lijkt het allemaal voor de wind te gaan: een mooi nieuw huis, twee leuke dochters, een sterke relatie en volop toekomstplannen. Maar dat dit van het ene op het andere moment kan omslaan, blijkt wel uit het verhaal van Petra Landeweerd. Zeven jaar geleden werd zij getroffen door meerdere hersenbloedingen vanuit een aneurysma. De diagnose? Ernstig hersenletsel. Een enorme klap voor Petra én haar gezin. Maar dat hield hen niet tegen. Met de steun van haar man, dochters en haar fiets gaf Petra nooit op.

- Door Daphne Markvoort | Fotografie Jennita Stegeman

Dit is een verhaal over nooit opgeven. Zo begint het stuk van Petra’s man Henk, wat hij ooit voor een sponsorfietstocht heeft opgesteld. Het ligt al klaar op tafel, in huize META aan de Raalterweg. “Ik wil mijn verhaal graag delen”, vertelt Petra. “Om anderen te inspireren, en te laten zien dat er soms veel meer mogelijk is dan in eerste instantie lijkt.”

Een nieuw begin

Petra en Henk leerden elkaar kennen toen ze beiden in Rijssen woonden. Wat ooit begon met een ‘weekendrelatie’, omdat Henk voor zijn werk bijna altijd in het buitenland was, werd een hechte relatie toen het stel naar Engeland verhuisde. Samen met hun twee jonge dochters, Lara en Fie, beleefden ze daar naar eigen zeggen hun gelukkigste tijd samen. Maar met het ouder worden van de meiden, rees de vraag: blijven we in Engeland tot onze dochters het huis uit gaan of gaan we terug naar Nederland, zodat ze daar naar de middelbare school kunnen? “We besloten, met toch een beetje pijn in ons hart, voor dat laatste te gaan”, vertelt Henk.

Toen de familie in 2015 uiteindelijk terugverhuisde naar Nederland, stonden ze midden in het leven. Lara en Fie begonnen aan de middelbare school, Henk had een goede baan en Petra was voor haarzelf begonnen als meubelstoffeerster. Hun nieuwe woning, aan de rand van Holten, bood hen dat wat ze in Engeland zo liefhadden: de natuur. Vanaf daar stonden ze binnen no time midden op de Sallandse Heuvelrug. En van het ‘lage’ deel van het huis, zou Petra op den duur een bed & breakfast maken. “We hadden alles geregeld”, vertelt Henk.

“Voor de kinderen, voor onze toekomst… Maar hier hadden we nooit rekening wmee gehouden.”

Ernstig hersenletsel

Want in 2016 sloeg het noodlot toe. Geheel onverwacht, want ze was immers zo’n actieve en gezonde vrouw, werd Petra getroffen door meerdere hersenbloedingen vanuit een aneurysma. Na zes uiterst levensbedreigende weken op de IC te hebben overleefd, was de diagnose: ernstig hersenletsel. “Volgens de neurochirurg was ze klaar voor het verpleeghuis”, vertelt Henk. “Maar een anesthesioloog, die met grote bewondering voor Petra en de inzet van alle mogelijke onorthodoxe middelen zes weken lang voor haar heeft gevochten, bleef een lichtpuntje zien… En daar bleven we in geloven.”

Want Petra was, en ís, ondanks de breuk in haar levenslijn, een vechter. “Ik pas ervoor om in een zwart gat te vallen, zoals veel mensen na hun revalidatie”, vertelt ze vastberaden. “Voor mijzelf niet, maar al helemaal niet voor mijn gezin. Ik houd niet van zeikerds en ik ben geen zielepiet.” Ook Henk heeft altijd geloofd in haar vooruitgang. Zelfs als de artsen dat niet deden. “Die vroegen mij op een gegeven moment, toen ik over de driewielfiets begon: ‘Meneer, begrijpt u wel wat er aan de hand is?’ Maar ik hield mijn kaken stijf op elkaar. Wij bleven aan ons plan werken.”

Een lange weg

Dat ze van ver moest komen, was wel duidelijk. Petra kon niet meer lopen, niet praten en verkeerde in een ‘lage vorm van bewustzijn’. Maar de familie was vastbesloten om haar weer actief te krijgen. Het gezin hield er voorheen altijd een actieve levensstijl op na. Wandelingen in de countryside met de honden, wintersportvakanties en wildkamperen met de oude landrover; Henk en Petra hielden van bewegen en van het buitenleven. “Mijn drijfveer was een middel vinden om haar weer van de natuur te laten genieten”, vertelt Henk. “Het idee voor de driewielerfiets, waarmee je ook op ruw terrein kunt rijden, was snel geboren. Maar de uitwerking was lastiger.”

De speciale fiets was namelijk niet makkelijk te vinden en niet goedkoop. Na een initiatief van een goede vriend uit Engeland, is er met steun van vrienden, kennissen en familie in het voorjaar van 2017 een prachtige, speciaal aangepaste driewielmountainbike gekomen, met elektrische ondersteuning. Sindsdien fietst Petra nagenoeg elke dag zo’n 10 tot 15 kilometer, door weer en wind. “Op die fiets voel ik me niet gehandicapt”, legt ze uit. “Inmiddels heb ik al 7.500 kilometer afgelegd op de fiets.”

Sociaal contact

Een groot nadeel van het fietsen: “Ik ben wel vaak alleen”, vertelt Petra. En dat is helaas een terugkerend onderwerp. Want het meedraaien in de maatschappij is door haar aandoening NAH, Niet Aangeboren Hersenletsel, op zijn zachtst gezegd een uitdaging geworden. Want: “Wie wil er nou omgaan met een gehandicapte vrouw in een scootmobiel, die niet altijd even alert reageert en niet altijd goed uit haar woorden komt”, vertelt ze. Ook de coronatijd heeft haar herstel op dat gebied vertraagd. Maar wederom gaf Petra niet op. Inmiddels gaat ze elke week naar Zozijn, waar ze haar eigen keramieken kunst maakt. “Petra was altijd al creatief”, vertelt Henk. “Toen met twee rechterhanden, inmiddels met twee linkerhanden, zoals ze zelf altijd grapt.”

Palazzo Oost bv Oranjestraat 40 7451 CD Holten 0548 53 70 60 www.palazzogroep.nl

Palazzo bv Duiven Palazzo West bv Driebergen

Haar creaties, en die van de andere mensen bij Zozijn, verkoopt ze daarnaast om de week bij cadeauwinkel MooiZ in Holten, waarmee ze ook weer meer onder de mensen is. Maar het gemis van haar oude sociale leven blijft knagen. Haar nieuwe fiets, een kleiner model waar ze zelf makkelijker op komt, moet daarbij helpen. “Daarmee kan ze als het goed is eenvoudiger zelf naar het dorp”, legt Henk uit. Petra voegt daaraan toe: “Alleen moet die nog een beetje aangepast worden. Met de oude fiets kom ik zo de Motieweg op, dat gaat met deze nog niet.”

Andere toekomst

Henk is al die jaren niet van Petra’s zijde geweken en heeft er het beste van proberen te maken. Bewonderenswaardig, tenminste, dat vindt zijn omgeving. Hijzelf staat daar veel bescheidener in. “Maar uiteindelijk moet je ook weer naar jezelf gaan kijken: wat wil ik en waar word ik gelukkig van?”, vertelt hij. “Als je zelf niet gelukkig bent, kun je anderen ook niet gelukkig maken. Hersenletsel tast de persoonlijkheid aan. Petra is heel ver gekomen, maar ze zal nooit meer de oude worden.”

Wat nooit is veranderd, is Petra’s positiviteit en enorme doorzettingsvermogen. “Ze was én is een ontzettend sterke vrouw”, vertelt Henk liefdevol. Wat de toekomst brengt, blijkt een lastige vraag. “Een toekomst met een lach en een traan”, zegt Petra ten slotte vastberaden. “Humor en een gezonde dosis zelfspot houden mij op de been en maken het leven leuk.” Henk vult aan: “We proberen alles zo goed mogelijk te doen en hebben een uitstekende band met elkaar. Onze meiden kunnen hoe dan ook ontzettend trots op ons zijn.”

Petra’s humor, doorzettingsvermogen, familie en natuurlijk haar fiets, hebben haar enorm vooruit geholpen. Door haar verhaal te delen, hoopt ze een inspiratie te zijn voor mensen die met NAH te maken krijgen. Want of het je nu zelf treft, of iemand die dicht bij je staat, soms is er meer mogelijk dan je denkt…

Sterke familie

Gelukkig vindt Petra ontzettend veel steun bij haar familie. Haar dochters zijn heel trots op hun moeder en ook haar ouders en Henks ouders zijn er om Petra te helpen bij de dagelijkse hand- en spandiensten. Petra buitensluiten is geen optie, dus wordt voor elk uitje en iedere vakantie alles uit de kast getrokken om haar er zoveel mogelijk bij te betrekken. Vroeger was ik Maar de impact op het gezin is strenger, door NAH heb natuurlijk enorm. Henk: “De meiden ik minder overwicht waren tien en twaalf jaar oud toen het gebeurde. Die zijn daardoor heel snel volwassen geworden.” De relatie tussen moeder en dochters is dan ook wel degelijk veranderd. “Ze maken er weleens misbruik van”, lacht Petra. “Vroeger was ik strenger, door NAH heb ik minder overwicht.” Aan de ene kant dus een gemis voor de meiden, aan de andere kant is Petra een enorm goed voorbeeld. Henk: “Ze leren nu als geen ander hoe belangrijk het is om zelf je toekomst te creëren en niet bij de pakken neer te zitten.”