9 minute read
The Director, Athina Rachel Tsangaris
DIrECTOr’S CUT
αθηνα ραχηλ τΣαγγαρη
Advertisement
απΟ τΟν θαναση ΔιαμαντΟπΟυλΟ / φωτΟγραφιεσ: despina spyrou many argue ThaT aThina raChel Tsangari is The woman Behind The BesT greek film of The year, espeCially sinCe her film “Chevalier” reCeived The BesT film award aT
The london film fesTival. By Thanasis diamanTopoulos / phoTos: despina spyrou
HεπαΦη με τη Σκηνόθετιδα των βιντεό τηΣ τελετηΣ των όλυμπιακων αγωνων τόυ 2004 και των εγκαινίων του Μουσείου της Ακρόπολης δεν ήταν εύκολη, αφού ζει στην Αμερική και ταξιδεύει συνεχώς. Τη βρήκαμε τελικά στο φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης, λίγο πριν από τη συμμετοχή της σε συζήτηση, ενώπιον του κοινού, στο πλαίσιο της προβολής του “Chevalier”.
Ποιες σκέψεις και σχέδια σας κρατούν τώρα στις ΗΠΑ; Πέρυσι, με κάλεσαν να διδάξω σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο του harvard και φέτος, το ίδιο εκπαιδευτικό ίδρυμα μου έδωσε μία υποτροφία όπου με προσκαλεί, ανάμεσα σε πενήντα επιστήμονες και τρεις καλλιτέχνες, για έναν χρόνο, με στόχο την προετοιμασία της ταινίας επιστημονικής φαντασίας “Duncharon”. Συμμετέχω και σε ένα έτερο project, υπό το film Society του lincoln Center, όπου προσκαλείται ένας σκηνοθέτης τον χρόνο, για να γράψει ένα σενάριο σε σπίτι που του παραχωρούν οι ίδιοι για τρεις μήνες. Ετσι, Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη είμαι στο harvard, ενώ την υπόλοιπη εβδομάδα ζω στη Νέα Υόρκη, όπου γράφω μία μαύρη κωμωδία που λέγεται “White Knuckles”.
Όταν κορυφώνεται η νοσταλγία σας για την Ελλάδα, ποια είναι η πρώτη εικόνα της χώρας που σας έρχεται στο μυαλό; Μία μικρή παραλία με χαλίκια και βραχάκια. Αυτό λαχταρώ. Το άλλο που μου δημιουργεί φοβερή νοσταλγία είναι μία μυρωδιά, το θυμάρι στις Κυκλάδες, στην καρδιά του μεσημεριού. Και ως ήχος, τα μαχαιροπίρουνα πάνω στα πιάτα στις βεράντες της Αθήνας, υπό τον ήχο της τηλεόρασης. Δεν υπάρχει αυτός ο ήχος, ακόμα και σε χώρες όπου ο κόσμος ζει στις βεράντες. Αισθάνομαι ασφαλής όταν ακούω αυτόν τον ήχο! CONTACTINg THE DIRECTOR OF THE 2004 OLyMPIC gAMES CEREMONIES and the opening of the Acropolis Museum was no mean feat, as she lives in America and travels extensively. We finally caught up with her at the Thessaloniki festival, shortly before her panel with the audience, where she discussed “Chevalier”.
What is currently keeping you in the Usa? last year i was invited to teach at harvard university as a visiting faculty member, and this year they offered me a scholarship for a year, as part of a group of fifty scientists and three artists, with the aim to prepare “Duncharon”, a science fiction film. i am also collaborating on another project organised by the film Society at the lincoln Center, where one director is invited each year to write a screenplay in accommodation provided by the Center for three months. hence, i am at harvard on Monday, Tuesday and Wednesday, and i spend the rest of the week in new york, where i am writing a black comedy called “White Knuckles”.
When feeling nostalgic for Greece, what is the first image that comes to mind? A small beach with pebbles and rocks. i yearn for it. i am also incredibly nostalgic for a particular aroma, the smell of thyme in the Cyclades, at high noon. And as for sounds, the clink of cutlery on the verandas of Athens, with the muted sound of the television in the background. This sound isn’t heard anywhere else in the world, even in countries where people live on their verandas. i feel safe when i hear that sound!
Ποια συγκεκριμένα στοιχεία, στην πορεία σας ως σκηνοθέτιδα, σας προσέδωσε η εμπειρία της ενασχόλησης με την τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων; Μετά από αυτή την εμπειρία, άλλαξε όλη μου η οπτική σε σχέση και με το σινεμά. Όταν ο Δημήτρης Παπαϊωάννου μού ζήτησε να συμμετάσχω στην ομάδα των Ολυμπιακών, είχα μόλις τελειώσει, με τη βοήθεια φίλων, την πρώτη μου ταινία μεγάλου μήκους, “Petra Going”, που είχα καταφέρει με ελάχιστα χρήματα. Ξαφνικά, λοιπόν, βρέθηκα να είμαι παραγωγός και σκηνοθέτις των βίντεο των τελετών, ενώ ταυτόχρονα συνεργαζόμουν με το nbC για την κάλυψη της «φιέστας». Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ενθάρρυνε και ενέπνεε την αισθητική της δουλειάς μου και με έμαθε πώς μπορείς να οργανώνεις τους γύρω σου δημιουργικά και να κάνεις σωστή κατανομή της εργασίας.
Μπορείτε να μας περιγράψετε πώς έγινε και το Μουσείο Σύγχρονης τέχνης της νέας Υόρκης αγόρασε την πρώτη, μεγάλου μήκους, ταινία σας; Ως φοιτήτρια στο new york university, δούλεψα στο Μουσείο, όπου έκανα αναφορά για την κατάσταση των ταινιών του αρχείου, δηλαδή για το ποιες ταινίες μπορούσαν να προβληθούν και ποιες όχι. Εκεί, γνώρισα τη Jytte Jensen, που ήταν επιμελήτρια στο τμήμα κινηματογράφου και έγινε ο μέντοράς μου. Όταν λοιπόν ολοκλήρωσα την πρώτη μου ταινία, με συμβούλευσε να τη δείξω στο Μουσείο, για την περίπτωση που θα τους ενδιέφερε να την αποκτήσουν για τη μόνιμη συλλογή τους: εκείνοι την επέλεξαν, υποστηρίζοντας πως συντελεί στην πρόοδο της εποχής της... για να αγοράσουν, μετά από λίγο καιρό, άλλες δύο!
Ποιο είναι το σχόλιο του “Chevalier” πάνω στο νέο ύφος και ήθος του σύγχρονου άντρα του Δυτικού κόσμου; Αυτό που με ενδιέφερε εξαρχής δεν ήταν να κάνω μία ταινία πάνω στην αρσενική φύση, αλλά ένα φιλμ για τον άνθρωπο και την «τρωτή» του πλευρά, για το πόσο ευWhat specific elements did working on the olympic Games ceremony offer you as a director? The experience altered my entire perspective of cinema. When Dimitris Papaioannou asked me to become part of the Olympic team, i had just finished, with the help of friends, working on my first feature film “Petra Going”, which i managed to shoot on a shoestring budget. Suddenly, i was the producer and director of the videos of the ceremonies, and was also in talks with nbC for the coverage of the “fiesta”. Dimitris Papaioannou encouraged and inspired the aesthetics of my work and taught me how to organise the people around me in a creative manner and to delegate a fair division of labour.
Can you tell us how it came about that the Museum of Modern art in new york purchased your first, feature length film? When i was a student at new york university, i worked at the museum, where i reported on the status of the films in the archive, informing the museum as to which films could be screened or not. it was there that i met the woman who was to become my mentor, Jytte Jensen, curator of the film department. And when i finished my first film, she advised me to show it to the museum to see if they were interested in acquiring it for the permanent collection. They were claiming that it contributed to the progress of its time… not too long afterwards, they bought two more of my films!
What is the commentary of “Chevalier” on the new style and ethos of the modern man in the Western world? What interested me from the start was not to make a film on the nature of men, but a film on man and his “vulnerable” side that depicted how defenceless we are. i wanted to make a film that examined the valuation game we are con-
άλωτοι είμαστε. Ήθελα μία ταινία γύρω από το παιχνίδι της αξιολόγησης που ζούμε διαρκώς ανάμεσα σε εμάς, τον εαυτό μας, και τους άλλους -υποσυνείδητα ή συνειδητά το κάνουμε συνεχώς. Ήθελα, όμως, να ρίξω και μία ματιά στην ανδρική φιλία...
Ήσασταν μία γυναίκα απέναντι σε πολλούς άντρες. Μπορείτε να αναφέρετε κάποιες αστείες ή άβολες στιγμές; Κάποιες φορές αισθανόμουν ως δασκάλα νηπιαγωγείου. Γιατί, ώρες ώρες, ανάμεσα στις λήψεις έκαναν τόση πλάκα, με συνέπεια, μετά, στο γύρισμα, να είναι εξαντλημένοι. Έπρεπε να τους λέω ξανά και ξανά: «Παιδιά, ησυχία! Συγκεντρωθείτε! Πάμε λήψη!».
Σε μία εποχή που η χώρα περνάει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών, ο ελληνικός κινηματογράφος ανθεί. Αυτό επιβεβαιώνει όσους ισχυρίζονται ότι η τέχνη διανύει την πιο δημιουργική της φάση κατά τις μεγαλύτερες κοινωνικές κρίσεις; Η άνθηση του ελληνικού σινεμά, ξεκίνησε πολύ πριν από την κρίση, με τις ταινίες του Γιάνναρη, του Οικονομίδη και άλλων στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο κινηματογράφος, σήμερα, αποτελεί μάθημα αυτοοργάνωσης για μία χώρα. Συνειδητοποιώ πάντως πως, μέσα από την κρίση, οι Νεοέλληνες ερχόμαστε για πρώτη φορά αντιμέτωποι με τον εαυτό μας. Πρόκειται για μία κρίση κυρίως ηθική και αυτό «περνάει» στην Τέχνη.
info: Η ταινία Chevalier της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη προβάλλεται ήδη στους κινηματογράφους. Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.imdb.com/ title/tt3526706/. tinually subjected to, between us, ourselves and others -whether consciously or subconsciously, it is constant. i also wanted to touch on male friendship…
you were a woman among many men. Can you tell us about some funny or embarrassing moments? i sometimes felt like a kindergarten teacher. There were times during between shots that had so much fun that they were exhausted when it was time to shoot. i had to repeat, over and over again: “Quiet, guys! Concentrate! Action!”
at a time when the country is going through one of the biggest crises of the past decades, Greek cinema is thriving. does this substantiate the claim that art is at its most creative in times of great social crisis? Greek cinema began to thrive long before the crisis, with films by Giannaris, Economides and others in the late 1990s. Cinema today is a lesson in a country's self-organisation. i have come to the realisation that the crisis has forced modern Greeks to confront ourselves. it is a crisis that is primarily moral in nature and that “spreads” to Art.
Chevalier, directed by Athina rachel Tsangari, is in theatres. for further information please visit http://www.imdb.com/title/tt3526706/.
Chanel
Ένα ταξίδι στον χρόνο, στις παραδόσεις της Άπω Ανατολής, στα χρώματα και στα υλικά που συνθέτουν μία ολόκληρη ενδυματολογική κουλτούρα, αποτέλεσαν τα σημεία εκκίνησης του φετινού “Cruise” ταξιδιού του Karl Lagerfeld για τη δημιουργία της πιο “κορεάτικης” συλλογής του οίκου Chanel. Στα σανδάλια με ξύλινη σόλα, μία δερμάτινη κάλτσα γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι τους, η τσάντα-κόσμημα παίρνει τo σχήμα από το καβούκι της χελώνας και υπόσχεται να γίνει η επόμενη it bag. A journey through time, with the traditions of the Far East, as well as the colours and materials that comprise an exhaustive habiliment culture galvanised the Chanel Cruise show featuring Karl Lagerfeld’s Koreaninspired collection for 2015-2016. Leather socks complemented the wood-sole sandals, while the turtle shell bags were foreordained to become the next it bag.
Looking East
LINEA PIU BOUTIQUE ATHENS 6 Sekeri st., 10674, Tel.: +30 210 3606125. LINEA PIU BOUTIQUE MYKONOS 24, N. Kalogera, Chora, Tel.: +30 22890 78922
