Birgit Schuurman

Tekst: Arjan van Sorge // foto: Paul Bellaart

Eindelijk staat zangeres Birgit Schuurman op # 1, al gaat dat dan om een lounge-cd waar ze een bijdrage aan levert. En dan heeft ze binnenkort ook nog een eigen theatershow over liefde. Waar is de rockchick gebleven?

Zangeres en actrice Birgit Schuurman (1977) was niet zo lang geleden nog in het nieuws met naaktfoto’s in Playboy, en dan nu met Lady Lounge, een album met popklassiekers in lounge-jasje, volgezongen door ladies als Do, Sabrina Starke, Belle Perez, Lois Lane en – uiteraard – Birgit. Nog geen week na de release was het het bestverkochte album van Nederland via iTunes. “Lounge is op zich niet mijn ding, het is niet iets wat ik zelf snel op zou zetten. Maar ik vond Just Say Yes van Snow Patrol een mooi nummer. Lounge spreekt me niet zo aan omdat ik het nogal nietszeggend vind, een beetje zingen over de zon en de zee...”

“Het mooie aan Lady Lounge is dat er een heleboel te gekke nummers waren waar ik uit kon kiezen om te zingen, en die wel heel veelzeggend zijn en alleen verlounged en relaxed zijn gemaakt. Dat vond ik een leuke insteek voor een cd. En er werkten een hoop goede zangeressen aan mee. Alles bij elkaar vond ik het dus wel een jn projectje om aan mee te werken, maar dit is niet mijn nieuwe muzikale richting ofzo, al zou ik het eigenlijk wel moeten doen want eindelijk sta ik een keer op 1! Maar nee, het is niet de stijl muziek waar mijn hart en ziel in ligt. Ik houd ervan om uitstapjes in de muziek te maken en op zoveel mogelijk gebieden mijn geur achter te laten.”

“Mijn stijl was pop/rock, maar nu niet meer. Een paar jaar geleden heb ik voor het laatst een plaat uitgebracht, en daarna heb ik veel in theaters gestaan met musicals, muziekprogramma’s en toneelstukken. Dit jaar ga ik met een liedjesprogramma solo het theater in, en dat wordt echt heel intiem,

vanuit het hart. Ik wil ook gehoord worden als ik uister, en niet alleen als ik schreeuw. Dus eigenlijk zit die lounge-cd goed in mijn nieuwe richting!” Aarzelend: “Ik ben ehm - rockmeisje-af. Niet dat ik het niet meer draai of wil zingen, maar niet voor mijn eigen muzieksmaak-richting, waarin ik mijzelf wil uiten. Het is het leven, je evolueert, je smaak en interesses veranderen. Al een paar jaar geleden dacht ik, ik wil toch wat mooiere, kleinere liedjes, wat intiemer, meer singersongwriter-nummers zingen. Maar dan ben je het pad van rockmeisje ingeslagen en dan is het moeilijk om daar vanaf te wijken, en dan moet je op een gegeven moment buiten jezelf treden en kijken of het pad dat je bewandelt nog wel jouw pad is. Toen bleek dat ik dacht nou, toch niet echt, laat ik maar een nieuw pad maken. En zo is het gegaan.”

“Als ik de afgelopen jaren speelde, was het altijd in het theater. Ik heb veel voorstellingen gedaan, en daar werd ik steeds meer verliefd op de code die daar heerste. Mensen gaan zitten en hebben aandacht! En dat is heel jn in vergelijking met pop-

podia waar het veel rumoeriger is. Voor sommige muziek is zo’n podium perfect, en die komt dan misschien weer niet tot z’n recht in het theater. Maar ik word zelf rustiger, als het publiek rustig is. Ik word heel onrustig en niet sterk van poppodia. Ik denk dan waah, ik moet snel praten, tussen de liedjes door moet ik snel een

“Ik ben gewoon verliefd op het theater...”

grapje maken want zo houd ik de mensen bij de les. Daar word ik onrustig van en dat straal ik ook uit. In het theater durf ik de tijd te nemen, als ik een verhaal vertel, dan durf ik (stilte...) zo’n lange stilte te houden. Omdat het publiek er toch niet tussendoor gaat praten. Als het een beetje normaal publiek is natuurlijk... Als ik dit (stilte...) verhaal vertel op een poppodium, dan denkt iedereen; fuck de microfoon doet het niet, ik hoor niks! Snap je?! Ik ben gewoon verliefd op het theater...”

“Wat ik doe is niet alleen een theaterconcert, het is ook doorspekt met monologen en verbindende teksten – en daar is het theater de beste plek voor. Ik vertel wel uit mijn eigen leven, maar niet zo een op een, dat is niet theatraal genoeg. Als je gaat zeggen: en nu komt dan het volgende nummer, dat draaide ik toen ik twaalf was en bla bla, dan denk ik: ja doei! Dat kun je een keer doen maar als ik het acht keer vertel, steeds waar of hoe - dat vind ik niet echt zo boeiend, als ik er zelf naar zou kijken... Ik heb meer verbindende teksten, monologen uit het Engels vertaald, mooie gedichten, en daarmee kleur ik de belevenis van de nummers die ze daarna gaan horen een beetje. In plaats van dat ik zeg, dit nummer gaat voor mij hier en hierover. Ik kan het ook op een andere manier zeggen, waardoor het voor de toehoorder zelf in te vullen is. Als ik vertel over welke liefde in mijn leven het gaat, en hoe hij er uit zag, dan is het moeilijk voor jou om te denken aan het gevoel dat het bij jou opwekt, of aan welke liefde jij moet denken. Ik wil dat mensen hun eigen verbeelding en gevoel meer kunnen gebruiken, in plaats van dat ik het ze allemaal voorkauw wat het precies allemaal betekent.”

Birgit blowt nog heel af en toe, maar bijna niet meer. “Het is eigenlijk zo’n beetje gestopt zo rond de tijd dat ik zwanger werd, in 2008. Rond m’n 21e blowde ik best wel vaak, zo’n 2, 3 keer per week, maar op een gegeven moment dacht ik tsja... Sowieso als je zwanger wilt worden dan moet je toch stoppen... Het is niet het meest gezonde dat je kan doen, en zeker niet als je een kindje wilt krijgen. Dan ben je zwanger, daarna geef je borstvoeding en daarna denk je ja, ik heb nu voor een kind te zorgen dus ik moet gewoon nuchter zijn. Dus ik ben een beetje van het blowen af aan het stappen. Op Lowlands heb ik nog wel wat geblowd, maar ik had beter een paar drankjes kunnen drinken, want ik voelde me niet zo lekker door wat ik gerookt had.”

“Het lag niet aan het spul, ik kan er gewoon niet meer tegen, ik word oud, haha! Ik weet nooit namen, maar ik rookte in ieder geval hasj. Wiet vond ik altijd nogal scherp. Mijn man kocht dat, of mijn vrienden. Ik ben niet zo van dat en dat ‘merk’ moet ik hebben, ik had daar helemaal geen idee van joh. Het enige dat ik nu weet dat als ik heel soms nog iets blow, dan is het echt hardcore moonshine van de Tweede Kamer of De Dampkring. Daar kan je twee of drie trekjes van nemen en dan val ik in een soort van coma. Bij wijze van spreken ofcourse…. Dat had ik nu ook weer op Lowlands, waar ik gezellig met m’n vrienden was. Ik voelde me helemaal zwaar in mijn hoofd en heb besloten dat dit toch echt niet meer mijn ding is. Maar dat gaat dan over die moonshines die ik de laatste paar jaren twee of drie keer per jaar rookte.”

“Als mijn ervaring met tweedehands journalisten een beetje klopt zal je zien dat ze deze zinnen uit dit interview nemen en vervolgens opblazen: BIRGIT IN COMA OP LOWLANDS – zoiets. Dan halen ze er drie woorden uit die ik inderdaad heb gesproken, husselen het een beetje door elkaar, en hup, ze hebben weer een hoogwaardig staaltje journalistiek bedreven. Ik zou nu natuurlijk eigenlijk hebben moeten zeggen dat ik nooit geblowd heb, maar ja, de waarheid boven alles!”

Birgit

Birgit is de jongere zus van Katja Schuurman. Aan het eind van haar middelbare school begon ze met zingen. Ze maakte tot nu toe twee albums en zo’n tien singles. Ze had rollen in de films Floris, Nadine, Dik Trom en De Eetclub, in de theaterstukken Sexual Perversity en Extreem, en de musicals De Jantjes en The Last 5 Years. De film Lotus is vanaf 13 oktober in de bioscoop te zien.

www.birgitschuurman.nl

Lady Lounge is uitgebracht door

Cloud 9 Music.

Het Grote Verlangen speelt in thea-

ters door het land van 30 september tot 16 december. Ga naar www.birgitschuurman.nl voor de hele speellijst.