Jah6: Reggae en smartlappen

JAH6

Smartlappenreggae met rokerige vibes

Door: Arjan van Sorge

Het zat er al een tijdje aan te komen, de combinatie smartlap en reggae. Maar dat het zulke te gekke muziek zou opleveren en zo goed zijn, en met een echt verhaal erachter, dat is toch maar weer mooi een wondertje. Maar laat zoiets maar over aan Pieter Both, de ex-zanger van reggaeband Beef. Deze rasechte Mokummer zit al sinds 1978 in de muziek, rookt graag zijn Marokkaanse zoethout (‘als het me maar zoet houdt’) en heeft een goede neus voor de mooie zaken des levens.

Highlife is meer dan welkom in zijn knusse zolderkamerstudio in Amsterdam West, dat het epicentrum is van het hele gebeuren rondom JAH6. De laatste hand wordt gelegd aan de mixen van het debuutalbum, dus Highlife valt met de neus in de boter/ het proces. Spannende tijden!

Lachen

Het verhaal van de jamsessie in IJmuiden, waarbij de onbekende Surinaamse zanger Herman Havertong met verve een klassieker van André Hazes vertolkte op een reggaebeat, mag langzamerhand bekend zijn, en het vervolg daarop ook. Bij de eerste echte repetitie bleven ze maar lachen, zo goed pasten de levensliederen en de reggaebeats bij elkaar. Dat is alweer langer dan een jaar geleden, en net toen alles begon te lopen bij de zevenkoppige band werd zanger Herman ziek. De hele festivalzomer moest overgeslagen worden.

“Herman had een fysiek probleem met z’n stembanden. Er was al iets maar omdat hij opeens veel optredens achter elkaar kreeg, en veel aandacht, ging het fout. Bij een zanger is het hele lichaam het instrument... Hij hoefde gelukkig niet geopereerd te worden. We moesten stoppen en dat was heel vervelend, want we liepen optredens mis, maar voor op de lange termijn is het goed geweest. We konden langer aan het album werken, en Herman kon zich beter voorbereiden en is nu beter getraind op wat komen gaat.”

“Het is niet alleen maar een tsjoppie rechtdoor, nee, je moet er effe goed induiken voor je goed reggae kunt brengen.”

Overleven

“Als je zoals Herman op straat woont, word je met de nek aangekeken, dan ben je een zwerver. En nu wordt-ie bijna omarmd door mensen die zeggen van, hee Herman, te gek! Mensen die hem niet kennen en nu positief benaderen... Zijn vader is vroeg overleden, hij woonde alleen met z’n moeder in de Amsterdamse Pijp, werd een opstandig jongetje – het is een jongen met een verhaal. We gaan zo goed en voorzichtig mogelijk met hem om, we proberen hem dan ook niet in een keer in de spotlights te gooien. Hij heeft 15 jaar geen huis gehad, of een plek die hij thuis kon noemen. Hij sliep in parken, onder bruggen, op zoldertjes bij mensen – puur overleven. Hij heeft nu een eigen woning.”

“Bij Beef was ik de leadzanger; Herman en ik zijn de leadzangers van JAH6. Maar ik ben zo’n fan van Herman en vind ‘m zo goed, dat ik mezelf graag ondergeschikt maak aan zijn rol. Hij is zo onbekend en verdient het zo om gewaardeerd te worden, als onbekende zanger en performer, dat ik hem liever hoor dan mezelf. Zing! Zing! Zing! Ik ben het iets bekendere gezicht, maar geef die jongen een paar maanden en het is volledig gelijk, of hij overstijgt die hele bekendheid. Maar hij heeft weinig ervaring in de industrie, en daar nemen we heel veel dingen voor hem over. Wij hebben zoveel contacten, kennis en ervaring...”

Tsjoppie rechtdoor

Volgens Pieter gebeurt er iets raars met mensen als ze de muziek van JAH6 horen. “Je hersenen maken een combinatie en vinden dat heel leuk: Hazes met reggae! En we doen het heel goed, we voeren het heel goed uit. We eren het liedje, de muzikanten en de zangers die het voor ons hebben opgenomen: André, Willy Alberti, Tante Leen - maar we eren ook echt de

wetten van de reggae. Het is niet alleen maar een tsjoppie rechtdoor, nee, je moet er effe goed induiken voor je goed reggae kunt brengen. En er dan ook nog iets nieuws mee willen doen. Dus niet lukraak, maar wel volgens dit kan wel, dit kan niet. Op die ouwe nummers kon je niet dansen, maar nu gaat je lichaam ook mee. Ik ken het wel, maar het doet totaal iets anders met me! Normaal is het zwaaien, met een biertje en je hand boven je hoofd, maar nu gaan ook je heupen en je schouders mee.”

Een joint, en beginnen!

“Het ging best wel hard met blowen tijdens de productie. Als ik dan aan het producen

en editen ben, achter de computer, dan ga ik er tegenaan. Ik vind het lekker om high te zijn maar houd niet zo van het roken zelf. Maar ik stop niet met blowen, ik vind het te leuk en interessant. En als we weer gaan zingen kan je best wel minder roken; Herman moet even stoppen zelfs. Maar ja, je ziet het nog wel in de asbak liggen, het

komt er nog wel doorheen. Het blijft altijd een relaxertje. Zo lekker, je neemt een jointje en dan ga je beginnen! Het is altijd weer wel een aanleiding om een startmoment te maken. Een nieuw nummer? Ha, een rakkertje, een nieuw nummer!” krijgen, weet je wel. Terwijl we ook nog retestrak willen zijn, maar de geur hangt wel om de cd heen ja. En het is Nederlands en Jamaicaans en Marokkaans erfgoed, dus dat brengen we ook nog eens bij elkaar! In dat proces is het goed om te roken, maar als je bijvoorbeeld een vergadering ingaat met het label en de boekers en de hele rataplan, dan kun je maar beter even straight uit je ogen kijken, en niemand de gelegenheid geven om te zeggen, o ja, je bent stoned.

Of je doet een stoney maloney actie of zo... Nee, dan moet je echt effe erbij zijn.”

“Ik vind het lekker om high te zijn, maar hou niet zo van het roken zelf.”

Kwaliteit

“Ik rook nu niet meer voor een show, dat deed ik vroeger wel. Dat is puur om kwaliteit te bieden aan de mensen. Om dingen

wel te halen die ik misschien niet haal als ik net twee dikke joints heb gerookt. Het is je eigen kick, je gaat in je eigen trip, in je eigen coconnetje, en fysiek red je niet wat je moet redden. Oh Sjonnie live. Ik dacht laat me dat halen, ik ga wat minderen, laat ik echt werken aan wat we moeten doen. En toen dacht ik, hey, zo haal ik het veel makkelijker! Eigenlijk zonder problemen. Terwijl als ik gerookt heb, dan hoor ik mezelf vals gaan en ertegenaan zitten. Dus dat is een wezenlijk verschil. Je wilt toch goed zingen, je wilt niet voor schut staan met je poffertjespan voor op zo’n podium.”

Geintjes

“De EP van het album hebben we in juni uitgebracht, 28 oktober komt het debuut met de titel JAH6 uit. Veertien tracks waarvan twee skits, en van de vijf tracks die ook op de EP staan hebben we er twee aangepast. We werden echt gek gevraagd: kom nou met iets! Maar we hebben de planning zo goed en zo ruim mogelijk gemaakt, en zo konden we alle productionele fantasieën uitwerken. Ik Voel Me Zo Verdomd Alleen (uit de lm Ciske de Rat) doen we als dancehall. In het intro hoor je bellen, en ik dacht, waarom doen we niet de Westertoren? Kijken of we dat kunnen laten spelen door de beiaardier. Ja hoor, dat kan, zei hij. In de toren gaf hij eerst een showtje met Bach, en toen deed hij even Ciske. Dan speelt hij in die toren, uit die toren, over heel Amsterdam dat intro van Ciske de Rat en dat nemen we op! Zo zijn een aantal van die geintjes echte muzikale dingetjes geworden. Dat is gewoon je fantasie de vrije loop laten.”

Sterke shit

“Ik hou van het visueel maken van muziek. Het is de eerste keer dat ik een album produceer, samen met Bas van den Biggelaar. Met Beef heb ik wel bijgedragen en geschreven, maar niet geproduceerd. Het is retespannend! We zijn er helemaal ingedoken, geen nanomillimeter is onopgemerkt gebleven. Ik ben geen mierenneuker, maar een mieren stfucker. Maar als iets niet werkt moet je het ook los kunnen laten... Uiteindelijk hoop je dan de beste, alle uit-gesavede ideeën, alles wat goed is over te houden. Van wat overblijft maken we isolator, de sterke shit, het puurste van het puurste.”

Jah6, samen met Drums of the Earth

Rokerige vibes

“Je duikt namelijk in die nanometer, dat is het lekkere van een j-tje erbij. Je fantasie erbij halen, een bepaalde relaxtheid – het komt wel goed allemaal. Je zal ongetwijfeld wat rokerige vibes hier en daar op die plaat