Freblówka nr 14

Nr (14) 1/2014

Pismo o tematyce przedszkolnej skierowane do nauczycieli przedszkolnych i rodziców

Proszę, dziękuję, przepraszam.

O manierach słów kilka.

Czerwony, zielony, żółt y i niebieski przedszkolak uCzy się kolorów

Kuchnia pełna niespodzianek – teatr dla najmłodszych Polak-węgier dwa bratanki – węgierski dzień w przedszkolu

Freblówkowe mądrale

czytanie ze zrozumieniem

zielona żaba

dbaJ�y o las - scenariusz zaJęĆ

Trójkąt, kwadrat i krąg - fig�r� geometr�czne Wie˛cej infor�acji znajdziesz na www.freblówka.pl

Szanowni Państwo, Przyszła do nas wiosna, a wraz z nią oddajemy na Państwa ręce nowy numer Freblówki. Wiosna to kolory, dlatego jeden z tematów czasopisma traktuje o nich właśnie. Umiejętność rozpoznawania kolorów nie jest wrodzona, dlatego dzieci muszą się tego nauczyć.

Najlepszym sposobem na naukę jest zabawa, w związku z tym przedstawimy Państwu kilka pomysłów na zabawę w kolory.

Zachęcamy również do przeprowadzenia zajęć związanych z figurami geometrycznymi. Wiedząc, że dzieci szybciej uczą się poprzez pokaz, rysunek, czy prosty język , a nie poprzez regułki stworzyliśmy artykuł zawierający przykłady zabaw z figurami.

W numerze znajdziecie Państwo jeszcze scenariusz zajęć dotyczący dbania o las. Pochodzi on z naszej freblówkowej książeczki „Freblówkowe mądrale. Czytanie ze zrozumieniem” cz.I. Inspiracją do umieszczenia tego właśnie artykułu jest przypadający 5 kwietnia Dzień Leśnika i Drzewiarza.

Polecamy także zapoznanie się ze scenariuszem o węgierskim dniu w przedszkolu i inne.

Zachęcamy do lektury.

Wydawca (adres redakcji):

Grupa Wydawnicza GABI, War-

Julianna Jachacy Redaktor naczelna

szawa

ul. Krasnobrodzka 19/25 03-214 Warszawa

Redaktor naczelna: Julianna Jachacy

julianna@freblowka.com.pl Projekt i skład: G.W. GABI

www.gabi4net.pl Czytaj nas także na:

iof

e-bibl

www.freblówka.pl

ro.pl

alleg il.na.

Zapraszamy do e-księgarni: www.e-bibliofil.pl

Wykorzystane w piśmie zdjęcia pochodzą z potalu: sxc.hu

2

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

. m a z s a r p e z r p , ę j u k ę i z d , ę . z A s K L I K Pro W CH SŁÓ A R E I N A OM

Mały człowiek kiedy przychodzi na świat nie potrafi prawie nic, dlatego uczy się wszystkiego od podstaw. Najlepszym sposobem nauki jest naśladowanie innych.

Od dzieciństwa nabywa się również podstawowych manier. Dobre maniery przejęte od dorosłych uczą odpowiedniego zachowania, dlatego warto ich uczyć dzieci od najmłodszych lat.

A co to są te dobre maniery? Sposób zachowania i traktowania innych, który jest tolerowany w społeczeństwie, grupie. Widoczne są w słowach, gestach czy wyglądzie. Przedszkole to również odpowiedni moment do poznania słów – proszę, dziękuję, przepraszam, a także do przeprowadzenia zajęć, gdzie dzieci nauczą się szacunku do najbliższych oraz dla osób starszych. Poznają zasady : nie przerywania nikomu rozmowy, odpowiedniego zachowania przy stole, dbałości o swój wygląd, czy pytania rodziców o pozwolenie, gdy się chce coś zrobić lub wziąć. Dobre maniery to rów-

nież ustąpienie miejsca w autobusie, lektura wartościowych książek, rozwój kulturalny np. odwiedzanie muzeum, teatrów, czy tolerancja wobec ludzi, którzy mają inny kolor skóry, odmienne poglądy i wyznanie niż my sami. Przedszkole to dobre miejsce, które ma szanse odpowiednio wychowywać, kształtować zachowania dzieci.

Aby łatwiej odzwierciedlić temat przedstawiamy kilka grup manier, które można wykorzystać w nauce dzieci, wykorzystując do tego zajęcia przedszkolne. Przedstawiamy także wiersze, które mówią o manierach i często służą do pogadanek z dziećmi:

1.

słoWa, kTóre nic nie koszTUjĄ - dzień dobry, do widzenia, proszę, przepraszam, dziękuję . Zajęcia z tej grupy manier powinny uczyć m.in. rozumienia przez dzieci wypowiadanych słów i umiejętności wykorzystywania ich w odpowiednich sytuacjach.

Podczas tego typu zajęć można wprowadzić temat życzliwości, miłego zachowania wobec siebie, bo przecież przedszkolaki przebywają ze sobą czasem większą część dnia.

„Koledzy” (fra Mieczysława gm.)

Buczkówna

W jednej parz e stoimy, siedzimy w je dnej ławce.

Ja mam Jane k na imię, a mój kolega – Jacek.

Raz wylałem atrament na ławkę i po dłogę.

hacy

lianna Jac

ie Ju Opracowan

„Dzień dobry” Dzień dobry tato i mamo kochana Dzień dobry wszystkim mówię już od rana Dzień dobry wołam do pana sąsiada Dzień będzie dobry, nawet, gdy deszcz pada Pogłaszczę pieska przytulę też kotka Dzień dobry powiem, jeśli kogoś spotkam Pomacham ręką do pana sąsiada Już świeci słońce, deszcz przestał padać

„Moi mili M. Strzałkowska” Życie pędzi wciąż do przodu, coraz prędzej gna i bryka i czasami w tym pośpiechu coś ważnego nam umyka.

A więc wniosek dzisiaj stawiam, aby każdy z nas spróbował przy okazji, bez okazji, mówić częściej takie słowa: Do widzenia, i dzień dobry co tam słychać?, jak się czujesz? i poproszę, i przepraszam oraz proszę i dziękuję.

Wtedy ludziom na tym świecie sympatyczniej ciut by było.

No, a przecież o to chodzi, by się wszystkim milej żyło!

Pomógł mi w ytrz (Ja mu też kie eć plamę. dyś pomogę) Zrobiliśmy w yścigi, kto szybciej z nas Upadłem, stłu biega. kłem kolano.

Gdy inni bieg li, on stanął.

Pomógł mi w stać, kolega, dobry kolega .

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

3

„Wszyscy mnie lubią” Ewa Skarżyńska Wszyscy mnie lubią!

To rzecz wspaniała.

Chyba się jednak dobrze starałam.

Chciałam, by lubić zaczął mnie ktoś, więc byłam miła, mówiłam wciąż: proszę, przepraszam, bardzo dziękuję i uśmiechałam się, i w ogóle.

Teraz mnie lubią wszyscy, więc w górę skaczę z radości - do samych chmurek.

„Zasady przedszkolaka” B. Szelągowska Kto chce pani coś powiedzieć; Zaśpiewać piosenkę wie, że najpierw w górę trzeba unieść rękę.

Czarodziejskie słowa: „proszę, przepraszam, dziękuję” mówmy jak najczęściej!

To nic nie kosztuje.

2.

Tolerancja. Zajęcia służą wyjaśnieniu dzieciom czym jest tolerancja, dzięki czemu będą rozumiały, akceptowały nawyki, wyznania, kolor skóry, poglądy, odmienny wygląd innych ludzi. Tolerancja może dotyczyć także osób starszych.

„Tolerancja” Małgorzata Wiśniewska-Koszela Nie wiem, co to - tolerancja, zawsze tylko moja racja, a ten, kto ma inne zdanie, zaraz za swoje dostanie.

Trzeba wyśmiać go, ukarać, niech się zmieni szybko, zaraz!

Niech będzie taki jak ja, i poglądy moje ma, i ubiera się podobnie, głową potakuje zgodnie.

Oj, nie jesteś zbyt marudny? Świat się stanie... szary, nudny.

Niechże każdy sobie myśli, mówi, żyje po swojemu, pod warunkiem, że nie robi tym krzywdy drugiemu.

Tak jak co dzień – po zabawie trzeba sprzątnąć salę.

Poustawiać na swych miejscach: Misie, klocki, lale...

„Ania”

Choć na dworze jest pochmurno dzieci dobrze o tym wiedzą, że od razu jest przyjemniej gdy miłego coś powiedzą.

Tramwaj jedzie po szynach, na przystankach staje.

Pełno ludzi w wagonie Mają paczki, paczuszki...

- Usiądź babciu, odpocznij, bo ja młode mam nóżki!

Nie lubimy hałasować bo od tego boli głowa.

Gdy głośno krzyczymy, innych dzieci nie słyszymy.

Każde pewnie o tym wie: stolik z krzesłem lubią się.

My ich tajemnicę znamy.

Krzesło zawsze przysuwamy.

Stoi kosz w kącie sali i czeka na dzieci.

Zawsze chętnie im się chwali, że lubi jeść śmieci.

Przed jedzeniem, po zabawie trzeba dobrze umyć ręce.

Nie chlapiemy się – bo chcemy, by porządek był w łazience.

Wraca Ania z przedszkola, jedzie sobie tramwajem.

„Słowa” Małgorzata Wiśniewska-Koszela Są słowa, które głęboko ranią, smucą i złoszczą, chłoszczą i ganią: głupi i brzydka, leń, nieuk, gapa, niedbaluch, brudas i piegowata, mruk, drań, niezdara i nieudana, biedak i grubas, i rozczochrana.

Czasami sądzę, że są prawdziwe, gdy mnie dotyczą, mocno się dziwię!

Słowa te smucą, drażnią te słowa, więc może warto z nich zrezygnować, ukryć głęboko na dnie szuflady, by nie szukały już nigdy zwady.

„Koleżanki - dokuczanki” Skarżyńska Ewa Są na świecie różne Anki.

Pianki, wianki i baranki.

Ale ja o innych Ankach: KOLEŻANKACH - DOKUCZANKACH. Jeśli ktoś je także zna, pewnie cierpi tak jak ja.

Chude nogi, długi nos, rude włosy, cienki głos to już powód i przyczyna, aby się na ciebie zżymać.

Gdy nos krótki - także źle!

Wtedy również śmieją się, przedrzeźniają bez litości, aż zobaczą, że już dość ci.

Wtedy słyszysz chichot zły: - Hi-hi-hi!

KOLEŻANKI - DOKUCZANKI posłuchajcie, co wam powiem: Bardzo łatwo "rżeć" ze śmiechu, skoro ma się "sieczkę" w głowie...

3.

zWyczaje, oBchody śWiĄT. Dzieci zapoznają się ze zwyczajami związanymi ze świętami np. Bożego Narodzenia, uczą się pielęgnowania świątecznych rytuałów, poznając ich znaczenie. Tego rodzaju grupa manier uczy również prawidłowego zachowania np. przy stole (nakrycie do stołu, odpowiednie zachowanie przy stole, kulturalne zachowanie podczas jedzenia i picia.

Dodatkowo wprowadza się zasady układania i posługiwania się sztućcami), podziału obowiązków i dbania o porządek, a także świadomego wyboru ubioru zgodnego z sytuacją.

„Każdy sprząta po sobie” W naszym domku, w czterech kątach każdy sam po sobie sprząta.

Pierwszy kącik jest Elżbietki, która właśnie sprząta kredki.

Drugi kącik jest Agatki chowa szmatki do szufladki.

Trzeci kącik jest Rozalki, która sprząta (do szuflad) pokój lalki.

W czwartym kącie, w kącie Janki ktoś wycinał wycinanki.

Na podłodze, koło szafki ktoś rozrzucił jakieś skrawki.

Ktoś zostawił klej otwarty w zaśmieconym kącie czwartym.

Kto tu sprzątnie moje dzieci?

Oczywiście ten co śmieci!

„Mały brzdąc” Nie trzymaj się fartuszka mamy, nie jesteś przecież mały brzdąc.

Buciki oczyść, podlej kwiatki, Do pracy zawsze chętny bądź.

Ze szczotką zatańcz raz i dwa, podłogę ślicznie zamieć, pamiętaj, że każdego dnia pomagać trzeba mamie.

„Brudas” Jan Brzechwa Józio oświadczył: „Woda mi zbrzydła, dość już mam szczotki, wstręt mam do mydła!”

I odtąd przybrał wygląd straszydła.

Płakała matka i ojciec gryzł się: „Ten Józio wszystkie soki z nas wyssie, od dwóch tygodni już się nie myje, czarne ma ręce, nogi i szyję, twarz ma od ucha brudną do ucha, czy kto takiego widział smolucha?

Poradźcie ludzie, pomóżcie, ludzie, przecież nie można żyć w takim brudzie!”

Józio na prośby wszelkie był głuchy, lepił się z brudu jak lep na muchy, czego się dotknął, tam była plama, wołał: „Niech mama myje się sama, tato niech kąpie się nieustannie, stryjek z wujkiem niech siedzą w wannie, niech się szorują, a ja tymczasem będę brudasem! Chcę być brudasem!”

Przezwał go stryjek „Józio - niemyjek”, wujek doń mówił „niemyty ryjek”, błagała ciotka: „Józiu mój złoty, myj się!” Lecz Józio nie miał ochoty.

Wyniósł się w końcu z domu na Czystem i zawiadomił rodziców listem, że myć się nie ma zamiaru, trudno!

I poszedł mieszkać - dokąd? - na Bródno.

„Grzeczne dzieci” Wanda Grodzieńska

Stoły ślicznie nakryte, rączki czysto umyte, każdy cierpliwie czeka na swój kubek mleka.

Nie ma plam na fartuszku, nie ma resztek w garnuszku.

Pod stołem nie ma śmieci bo tu jadły grzeczne dzieci.

Bo w domu zajęć jest bez liku, żeby czystością wszędzie lśnił, więc pracuj mały pomocniku ile masz tylko w rączkach sił.

Wieczorem ułóż w swoim kątku pluszowe misie, koty, psy, Bo kto nauczył się porządku, ten w nocy zawsze dobrze śpi.

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

5

„Wieczór wigilijny” W. Osuchowska – Orłowska

„Kasia i kwiatki” Henryk Jasiczek

Grudzień za oknem się mrozem sroży w domu choinka pachnie zielona, mama pod obrus sianko położy I kolorowe lampki zapłoną.

Tata opłatek weźmie do ręki Siądziemy wszyscy za białym stołem, Z radia popłyną kolędy dźwięki Znane melodie, miłe wesołe Już się zjawiają dziwne potrawy Kapusta z grochem i kluski z makiem, jest trochę śmiechu i trochę wrzawy I zjadamy wszystko ze smakiem.

A potem….chwila oczekiwania, Szelest papieru z paczek świątecznych, Dzieci marzyły o tym od rana, I próbowały być bardzo grzeczne!

Lampa nad stołem światło rozsiewa, Kończy się wieczór dziwny, uroczy, Mały braciszek przy stole ziewa, Z trudem otwiera swe senne oczy, Potem po latach, gdy dorastamy, Słodki dzieciństwa smak wspominamy.

Zbiera Kasia kaczeńce, będzie splatać z nich wieńce.

„Sztuka z wiktem” Bożena Pierga

Będzie splatać wianuszki dla najdroższej mamuśki.

Absolutnie nie wypada w trakcie sztuki nic podjadać!

Aby się wykazać taktem, także nie pij przed antraktem.

Chociaż nie ma za to kar, wiedz: to teatr jest, nie bar!

W kinie prostsze są zasady, lecz posłuchaj mojej rady: jeżeli musisz chipsy zjadać, nie obciążaj tym sąsiada.

Gdy wypijesz cole duszkiem, nie zapomnij sprzątnąć puszkę.

I skorzystaj z prostej lekcji: w kinie jesteś dla projekcji.

4.

Uroczystości rodzinne. Urodziny, imieniny są okazją do sprawiania przyjemności. Warto wprowadzać obchodzenie np. urodzin w grupach przedszkolnych, gdyż sprzyjają szerzeniu się uprzejmości, życzliwości i radości z dawania innym prezentów. Uroczystości rodzinne wiążą się również z przyjmowaniem gości – dzieci uczą się wówczas odpowiedniego zachowania, odpowiedzialności, dbałości o miłą atmosferę i nawiązywania kontaktów z innymi dziećmi.

„Sztuka brania” Bożena Pierga Wie to cała szkolna brać: milej dawać jest niż brać.

Lecz pamiętaj: by to zdanie (popularne niesłychanie) miały prawdy chociaż kęs, biorca ma mu nadać sens.

Gdy dostaniesz upominek, spróbuj zrobić miłą minę.

Choć masz inne preferencje, wiedz, ze liczą się intencje.

Niech przyświeca ci nauka: przyjąć prezent – to jest sztuka!

6

Zaś tulipan rogaty zerwie tylko dla taty; dla babci kwiat kluczyka: niech nim bajki zamyka.

A fiołki dla siebie i słoneczka na niebie.

„Prezent z głową” Bożena Pierga Kiedy szukasz niespodzianki, licz się z gustem koleżanki.

Jeśli nałogowo czyta, lepsza książka jest niż płyta.

Gdy śpiewanie jej konikiem, pod uwagę weź muzykę.

„Wycieczkowy elementarz” Bożena Pierga

Już wybrałeś prezent z głową?

Włóż go w torbę kolorową.

Nawet drobiazg cieszy oko, gdy pomyślisz nad powłoką.

5.

Wycieczki, wyjścia np. do teatru. Podczas zajęć dzieci poznają zasady tj. nie wolno hałasować bez potrzeby np. w bibliotece, ani zostawiać niepotrzebnych śladów obecności np. zostawiania papierków w kinie. Podczas spaceru należy uwzględniać potrzeby tempa chodzenia innych, należy stosować się do poleceń opiekuna.

W skupiskach ludzi zachowywać się tak, aby nie zakłócać spokoju wszystkich dookoła.

”

tła li gasną świa a s w y d ie K „ ga Bożena Pier e, się podniesi a n y rt u k y d G ieszeń. schowaj w k ty p e sz t e w Na , bez oporów Po spektaklu . grę aktorów oceń, proszę e twarze? an Na ekranie zn

Kiedy wylądujesz w lesie (wszystko jedno: lato, jesień) wędruj skocznie lecz bez krzyków.

Nie strasz kosów i czyżyków A papiery i odpadki po jedzeniu włóż do siatki Zgaś dokładnie też ogniska by nie poszło z dymem wszystko.

Gdy z wycieczką zwiedzasz zoo zawsze wtedy jest wesoło.

By nie popsuć tej zabawy, dla zwierzątek bądź łaskawy, słonych oszczędź im paluchów by nie miały wzdętych brzuchów.

Kiedy do muzeum wchodzisz, zapamiętać nie zaszkodzi wytęż wzrok, lecz schowaj ręce, bo nie wpuszczą cię tu więcej!

Będę z tobą całkiem szczery na wycieczce ćwicz maniery.

Kiedy masz szampański humor, Savoir-vivre prezentuj z dumą! . komentarze em Daruj sobie zi m kumple Jó Z rezolutnym nisz później. mie Kilka zdań za i teatrze inie Bowiem w k zę! m oraz patr e ch u ę g y rz st usi, choć mnie k Za to język, ć. uszę zdusi za zębami m

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

ieski b ie n i y t ł ó ż , y on Czerwony, ziel rów o l o k ię s y z c u k – przedszkola lianna Jachac y Opracowanie Ju

Kolorowe kartoniki Nauczyciel rozdaje dzieciom kolorowe kartoniki. Zadaniem dziecka jest podniesienie kartonika pasującego do zagadki nauczyciela np. tego koloru są banany i słoneczko na niebie, w tym kolorze są liście, trawa i żaba itp. Można również nazywać przedmioty znajdujące się w sali.

Umiejętność rozpoznawania kolorów nie jest wrodzona, dlatego dzieci muszą się tego nauczyć. Zakłada się, że trzylatek powinien rozpoznawać i nazywać cztery podstawowe kolory – zielony, żółty, niebieski, czerwony. Najlepszym sposobem na naukę kolorów jest zabawa, dlatego przedstawiamy kilka pomysłów na zabawę w kolory.

Kolorowe klocki Do tego zadania będą potrzebne klocki w czterech kolorach – wybór zależy od osoby prowadzącej. Najlepiej, aby klocków o tej samej barwie było kilka. Dzieci wraz z osobą pro-

wadzącą siadają w kręgu. Nauczyciel pokazuje kolejno klocki i pyta co to za kolor? Następnie nazywa go.

Po nazwaniu kolorów dzieci segregują klocki takiego samego koloru, mogą z nich układać wieże. W celu urozmaicenia zadania nauczyciel może dołożyć klocek innego koloru,

jakiego koloru są liście?, jaki kolor ma huśtawka itp. Nauczyciel również sam może nazywać przedmioty np. popatrzcie tam rośnie czerwony tulipan, tutaj stoi brązowa ławka.

Kolorowe owoce Osoba prowadząca zajęcia kładzie przed dziećmi różnokolorowe owoce i warzywa np. czerwone jabłko i truskawkę, żółtego banana i cytrynę, sałatę i szczypiorek. Następnie prosi dzieci o znalezienie pary kolorów.

Kolorowa wieża Dzieci siedzą na środku sali. Nauczyciel przynosi kostkę wskazu-

jącą kolory oraz klocki w kolorach znajdujących się na kostce. Jeden z uczestników zabawy rzuca kostką i szuka klocka w kolorze, który wyrzucił (można nazywać kolory).

Kładzie klocek w kręgu, a następne dziecko rzuca kostką, szuka swojego klocka i kładzie na poprzedni klocek. Tworzymy wieżę z klocków.

Kolory w naszej sali Dzieci stają na środku sali, nauczyciel wypowiada polecenie np. poszukaj w sali czegoś zielonego. Uczestnicy rozglądają się i przynoszą lub pokazują przedmioty w wymienionym kolorze.

niż cztery poznane i zapytać o jego barwę. Klocki można również posegregować w grupy ciemny, jasny i wówczas przypasować nowy klocek.

Spacer z kolorami Kiedy dzieci rozpoznają już poszczególne kolory, podczas spaceru nauczyciel może zadawać pytania np.

8

Kolorowe kółka Dzieci siadają w kręgu. Nauczyciel rozdaje każdemu z nich koło (do przyklejenia na koszulkę) w różnych kolorach (mogą się powtarzać). Jedno z dzieci trzyma piłkę i rzuca do drugiego wypowiadając kolor jego kółka. Drugie dziecko rzuca do kolejnego itd.

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Kuchnia pełna niespodzianek – teatr dla najmłodszych Przedstawienie w ramach nurtu repertuarowego BAJOWE NAJNAJE adresowanego do najnajmłodszej widowni. Przygotowywanie przyjęcia to bardzo pasjonujące zajęcie. Nie tylko dlatego, że za chwile przyjdą goście i będzie uroczyście. Zajęcie fantastyczne samo w sobie, po prostu wspaniała przygoda, bo kuchnia to niezwykły świat do odkrywania – wie o tym każdy maluch. Coś do czegoś dosypiemy, czegoś jeszcze dolejemy i dokładnie wymieszamy. Trochę czegoś rozsypiemy… po to, żeby było ładnie. Zajrzymy do kuchennej szuflady, w której kryją się skarby nie z tej ziemi, przedmioty wymagające najwyższej uwagi i natychmiastowego użycia. Zagramy na łyżkach, garnkach i miskach. Trzepaczki pójdą w ruch. Rzeczy, które żyją w kuchennych szufladach, nadają się nie tylko jako pomoce do gotowania i pieczenia, jest to sprawdzone i potwierdzone przez każde dziecko. Miski, łyżki, garnki, kubki, pokrywki, trzepaczki, pałki do ucierania itd. są tak interesujące, że można je studiować godzinami. Można coś do nich wsypać i zamieszać, i przesypać, i wysypać. Można też zrobić z nich orkiestrę. Przedmioty z kuchennych szafek w odpowiednio przygotowanej zabawie zyskają zupełnie bezpieczny wymiar, pozwolą dzieciom na wykonywanie upragnionych eksperymentów, sprawiając niesamowitą frajdę małym odkrywcom, a rodziców przekonując, że podążanie za dziecięcą ciekawością i pomoc w bezpiecznym odkrywaniu i oswajaniu świata najlepiej nauczy dzieci odróżniać to, co wolno, od tego, czego nie wolno. Zapraszamy do kuchni pełnej niespodzianek! Źródło: Teatr Baj

Premiera:

21 marca 2014 spektakl dla dzieci od 1 roku do 3 lat czas trwania:

30 minut + 15 minut zabawy koncepcja, reżyseria, scenografia: Marta Gryko-Sokołowska

W spektaklu zostały wykorzystane utwory

Wolfganga Amadeusza Mozarta, Clauda Debussy’ego oraz Charlesa Camilla Saint-Saënsa.

konsultacje – psychopedagodzy kreatywności: Dominika Orłowska, Karolina Taranko Obsada:

Marta Gryko - Sokołowska/ Magdalena Dąbrowska, Marek Zimakiewicz

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

9

Polak-Węg

ie

r dwa bra – węgiersk tanki i dzień w p rzedszkol u Opracowan

ie Julianna Jachac y

Cele zadania: poznanie flagi, stolicy Węgier, zapoznanie się m.in. z tradycją, zabytkami i potrawami węgierskimi, umiejętność wskazania, gdzie znajdują się Węgry na mapie Europy.

Cele operacyjne: Dziecko: -- wskazuje Węgry na mapie Europy, wie, że stolicą Węgier jest Budapeszt, -- rozpoznaje wybrane zabytki Węgier, -- zna charakterystyczne dania kuchni węgierskiej, -- rozwija sprawność manualną, ruchową.

Metoda: rozmowa, zabawa plastyczna, ruchowa.

Pomoce dydaktyczne: mapa Europy, kontur flagi Węgier, kredki – czerwona, biała, zielona, klej, patyczek, utwory znanych kompozytorów węgierskich, zdjęcia z zabytkami Budapesztu, obrazki z elementami potraw węgierskich.

10

1.

Przywitanie dzieci. Nauczyciel wita dzieci. Następnie zapoznaje je z flagą węgierską, pokazuje dzieciom, gdzie na mapie Europy można znaleźć Węgry.

2.

Budapeszt – stolica Węgier. Nauczyciel opowiada dzieciom o stolicy Węgier – skąd pochodzi nazwa, jakie zabytki można spotkać w tym mieście, jaka rzeka płynie przez miasto itp.

3.

Muzyka i ruch. Nauczyciel słucha z dziećmi muzyki sławnych kompozytorów węgierskich np.

Ferenc Liszt - „I koncert fortepianowy Es-dur” oraz Béla Bartók. Zadaniem słuchających jest odzwierciedlenie utworu poprzez ruch.

Po wysłuchaniu utworu nauczyciel może porozmawiać z dziećmi o tych utworach – tempo, co czuły słuchając utworu, z czym im się kojarzy itp.

Nauczyciel opowiada z czym związany jest każdy składnik i co można znaleźć w kuchni węgierskiej: angosz – placek, halászlé – zupa rybna, rántott sajt – ser smażony, bográcsgulyás – zupa gulaszowa, gombapörkölt – gulasz grzybowy, túrós táska – słodka bułeczka nadziewana twarogiem, gesztenye puree – purée z jadalnych kasztanów z bitą śmietaną.

5.

Zabawa plastyczna – flaga Węgier. Nauczyciel rozdaje dzieciom kontur flagi węgierskiej, patyczki i klej, a dzieci ją malują flagę i przyklejają patyczki.

6.

Podziękowanie za zajęcia.

4.

Kuchnia węgierska. Nauczyciel z dziećmi siada na środku sali i rozkłada obrazki przedstawiające elementy potraw węgierskich np. papryka, ryba, grzyby, twaróg, kasztany, ser smażony, ziemniaki. Zadaniem dzieci jest ich nazwanie i opisanie poznawanej kuchni np. czy jest ostra, czy słodka.

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

11

12

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Żródło: http://www.darmowe-kolorowanki.ugu.pl/

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

13

Freblówkowe mądrale czytanie ze zrozumieniem część i

alicia i juanito poszli do lasu ze swoimi rodzicami, aby spędzić czas na zabawach. kiedy skończyli postanowili zabrać swoich rodziców, aby się udać na poobiednią drzemkę.

Poszli na spacer do stawu, gdzie znaleźli żabkę, która była bardzo smutna i nie mogła rechotać. Dzieci ze smutkiem, zapytały: - Co ci jest? Dlaczego nie możesz rechotać?

Płacząc, żabka powiedziała im: - Ludzie nie zachowują się dobrze, przychodzą, spędzają czas w lesie i zostawiają śmieci. Przecięłam sobie nogę puszką, która była w rzece i bardzo mnie boli. Nagle oczy żaby rozświetliły się: - Mam pomysł i Wy możecie mi pomóc!

- Jak? spytały ją dzieci?

Wówczas żabka im powiedziała: - Powiedzcie Waszym kolegom w szkole, żeby nie wyrzucali śmieci do lasu, a rodzicom żeby dbali o rzeki. Kiedy Wy staniecie się rodzicami będziecie uczyć własne dzieci o żabkach - wtedy nie będziemy ranić swoich nóg!

Alicia i Juanito postanowili wrócić ze swoimi rodzicami i opowiedzieć wszystkim co się zdarzyło. Po drodze zebrały wszystkie puszki, które znalazły żeby już żadna żabka się nie zraniła i w ten sposób zawsze mogły kontynuować rechotanie.

Fuente: http://www.todopapas.com/cuentos/animales/la-ranita-verde-14 Nick: lau Autor: Ana Maria Piris

14

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

dbaJ�y o las scenariusz zaJęĆ O�rac�w���� J��i��n� Ja�ha�� cele ogólne: Rozwijanie świadomości ekologicznej, szerzenie wiadomości związanych z dbaniem o lasy, dziecko: rozumie, dlaczego należy dbać o środowisko naturalne, wie, jakie znaczenie ma dla człowieka las, rozwija spostrzegawczość, rozpoznaje i potrafi nazwać dźwięki, które można usłyszeć w lesie, uczestniczy w zabawie wraz ze swoimi rówieśnikami, rozwija swoje zmysły, rozwijanie inwencji twórczej, rozwijanie stymulacji poprzez połączenie wrażeń słuchowych i dotykowych. metody: Rozmowa, zabawy ruchowe, plastyczne, środki dydaktyczne: Bajka „Zielona żaba”, plansza z obrazkiem lasu (dołączony do scenariusza), płyta z dźwiękami lasu, skarby lasu – kasztany, żołędzie, mech, kora, szyszki, liście itp., kartki papieru, klej/taśma klejąca. przebieg zajęć:

p

rzywitanie dzieci. Czytani bajki „Zielona żaba” i rozmowa na jej temat. Osoba prowadząca czyta dzieciom bajkę i rozmawia z nimi o zaśmiecaniu lasu, dlaczego powinni-

śmy dbać o lasy, jakie skarby możemy znaleźć w lesie np. jagody, żołędzie, kasztany.

z

adanie na spostrzegawczość.

Dzieci otrzymują planszę z obrazkiem lasu (dołączony do scenariusza) i zaznaczają na nim przedmioty, które nie powinny się w nim znaleźć.

d

źwięki lasu. Osoba prowadząca przygotowuje płytę z dźwiękami lasu, a dzieci zgadują co to za dźwięk np. dzięcioł – puk, puk, drzewa – szuuu, szuu, pszczoła – bzyyy, bzyy, kukułka – kuku, kuku.

Osoba prowadząca może również poprosić każde dziecko, aby samo naśladowało dźwięki znane z lasu, a grupa pozostałych dzieci zgaduje co to za dźwięk.

W

yprawa do lasu - zabawa badawcza. Przed wykonaniem zadania osoba prowadząca rozkłada w różnych miejscach sali przedmioty znalezione w lesie np. kasztany, liście, żołędzie, mech, korę, szyszki.

Dzieci dobierają się parami i w podskokach wędrują do lasu, na sygnał osoby prowadzącej dzieci szukają skarbów lasu. Po znalezieniu przedmiotów grupa siada w kręgu i każde dziecko mówi co znalazło, opisuje również znalezioną rzecz za pomocą zmysłu dotyku, wzroku, słuchu, węchu.

l

eśne obrazy – zabawa plastyczna. Do zadania potrzebne będą różnego rodzaju liście z drzew, kartka papieru, klej/taśma klejąca.

Dzieci otrzymują kartki papieru, liście, klej/taśmę klejącą i tworzą obrazy z liści. zakończenie zajęć. prezentacja prac.

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

15

Zaznacz na obrazku przedmioty, które nie powinny znaleźć się w lesie.

16

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pokoloruj obrazek.

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

17

18

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

19

20

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

21

Trójkąt, kwadrat i okrąg - fig�r� geometr�czne

doTknij i opisz Osoba prowadząca przygotowuje klocki w kształcie trójkąta, prostokąta, koła i kwadratu. Pokazuje kolejno figury i nazywa je. Następnie przekazuje dzieciom klocki, aby dotknęły kształtu. W trakcie oglądania dzieci opisują figurę i mówią z czym się im kojarzy. zgadnij, gdzie jesTem Osoba prowadząca pokazuje jedną z figur geometrycznych (można również wykorzystać klocki lub kartoniki w danym kształcie). Dzieci nazywają figurę, a następnie szukają tego kształtu w Sali przedszkolnej np. drzwi to prostokąt, stoliki to kwadraty itd.

TrójkĄT do TrójkĄTa Nauczyciel przynosi klocki odzwierciedlające figury geometryczne – trójkąt, kwadrat, koło i prostokąt oraz takie same figury wycięte z arkusza papieru (najlepiej ponad 20 cm). Papierowe figury rozkłada na środku sali, a klocki kładzie obok.

Zadaniem dzieci jest rozłożenie klocków na odpowiednie figury np. trójkąt do trójkąta. spryTne szarfy Osoba prowadząca rozdaje dzieciom szarfy i wypowiada zadanie np. ułóż z szarfy trójkąt. Zadaniem dzieci jest takie wymodelowanie szarfy, aby przedstawiała wypowiedzianą figurę. figUrki, figUrki zmieniajcie się Jedno z dzieci wypowiada: "Figurki, figurki zmieniajcie się.", a pozostałe dzieci przyjmują jak najciekawszą pozycję i zastygają w bezruchu.

Dziecko, które wypowiadało hasło najładniejszą jego zdaniem figurę, i zamienia się miejscami z wybraną osobą.

22

OBrazy z figUr Osoba prowadząca przygotowuje dla dzieci białe arkusze papieru, klej i kształty figur geometrycznych w różnych kolorach. Zadaniem dzieci jest stworzenie obrazu z figur np. słońce to koło i trójkąty. rozTaŃczone figUry Dzieci z naklejonymi na koszulkach figurami (mogą się powtarzać) spacerują po sali w rytm muzyki. Kiedy nauczyciel pokaże wybraną figurę, dzieci które mają ta figurę podska-

kują reszta stoi. Nauczyciel może pokazać również dwie figury równocześnie.

Wiersze o figUrach Polecamy również czytanie dzieciom wierszy związanych z figurami geometrycznymi . Poniżej przedstawiamy wiersz Pani Danuty Wawiłow, który dzieci mogą odzwierciedlić na kartce papieru.

Opracowanie Julianna Jachacy

„Bajka nowa prostokątna i kwadratowa” Danuta Wawiłow Za górami i za lasami, tam gdzie rzeki płyną miodowe, było sobie kiedyś królestwo bardzo piękne i kwadratowe.

Kwadratowe stały tam chatki, kwadratowe kwitły tam kwiatki, kwadratowe latały ważki, kwadratowe śpiewały ptaszki.

Kwadratowy był sobie zamek, cztery wieże i most zwodzony, kwadratowe ogromne wrota, kwadratowe złote balkony.

W kwadratowej złotej koronie król zasiadał w sali na tronie, W kwadratową drapał się głowę i do ludu wygłaszał mowę: „Posłuchajcie, moi kochani! Coś tu nudno jest niesłychanie. Życie mamy nazbyt spokojne! Wypowiedzmy sąsiadom wojnę” Nie opodal, za siódmą rzeką, stała góra, a na tej górze Było sobie drugie królestwo, prostokątne i niezbyt duże.

Prostokątne stały tam chatki, prostokątne kwitły tam kwiatki, Prostokątne latały ważki, prostokątne śpiewały ptaszki.

Prostokątny był również pałac, cztery wieże i most zwodzony, Prostokątne ogromne wrota, prostokątne złote balkony.

W prostokątnej złotej koronie król zasiadał na złotym tronie, W prostokątną drapał się głowę i do ludu wygłaszał mowę: „Posłuchajcie, drodzy poddani. Coś tu nudno jest niesłychanie. Życie mamy nazbyt spokojne, więc wypowiem sąsiadom wojnę!”

Zatrąbiły trąby bojowe, pędzi wojsko już kwadratowe, Żeby w bitwie wielkiej się zmierzyć z prostokątną armią rycerzy.

I krzyknęły obie królowe: „Ej, puknijcie się lepiej w głowę!

Dosyć tego! Skończcie tę wojnę! My lubimy życie spokojne!”

A królowie się zawstydzili i natychmiast się pogodzili, Wyprawili ucztę wspaniałą i bawili się przez noc całą.

Kwadratowa armia rycerzy z prostokątnych jadła talerzy I w ogóle było bombowo prostokątnie i kwadratowo!

Freblówka nr (14) 1/2014 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl