Wijkkrant Heilig Hart | Lente 2023

WIJKKRANT

HEILIG HARTWIJK UIT HET HART

Beweging

v.u. Dirk Schuermans, Prinsenstraat 21, 3500 Hasselt

Illustrator Charlotte Froyen p 12

in Quartier Bleu p 15

Beste lezer,

De lente staat voor de deur, de dagen zijn terug langer. Weer een extra reden om samen met jouw buren iets te doen. En wanneer beter dan tijdens de Dag van de Buren op vrijdag 26 mei?

Doe je mee?

Weer dan

Schrijf je met minimum twee buren in vóór 14 mei via www.hasselt.be/ dagvandeburen om een burenfeestje te organiseren. De dienst Wijkopbouw zorgt voor een feestpakket met versieringen, snacks en uitnodigingen voor de buren. Zo helpen we je alvast op weg.

Wat heb je nodig om het feest te starten?

Je hebt enkel een hapje, een drankje, wat stoelen en een aantal leuke buren nodig, meer niet. Je kan aan je buren vragen om ook iets mee te brengen.

Zet een buur in de bloemetjes of win een bezoek van de ijskar!

Ken je iemand die zich op een bijzondere manier inzet voor de buurt? Vertel bij je inschrijving wie jij wil nomineren en waarom. We zetten vijf buren in de bloemetjes tijdens Dag van de Buren. Ook loten we vijf locaties uit waar de ijskar die dag op bezoek komt.

Nieuw: Stad Hasselt geeft werkingsmiddelen aan buurtcomités en wijkraden!

De stad Hasselt wilt buurtcomités en wijkraden belonen voor hun inzet en stimuleren om zo verder te doen. Registreer je comité of wijkraad voor 1 juni 2023 via hasselt.be/subsidiewijk. Indien jullie voldoen aan de voorwaarden, ontvangen jullie werkingsmiddelen voor het komende jaar.

Veel leesplezier.

Dymfna Meynen Steven Vandeput

Schepen van de Hasselaar Burgemeester

Zorg & Samenleving

Op 8 maart vierden we de Internationale Vrouwendag. Dat leek een goede aanleiding om historische en huidige wijkbewoonsters extra in de kijker te zetten in dit lentenummer. Lees dus zeker de boeiende en heel uiteenlopende verhalen over Hélène, Mieke, Inge, Charlotte, Loredana, Marie en Anna in dit nummer…

Inhoud

p. 2 Woord van de burgemeester en schepen

p. 3 Inhoud – Colofon

p. 4-5

Geschiedenis – Mevrouw Cornu

p. 6 Breestraat

p. 7 Oproep Seniorenadviesraad

p. 8-9

Auxilia – Puzzel

p. 10 Inge Panis – Qrios – Sporting

p. 11

p. 12-13-14

Herbestemming Heilig-Hartkerk

Charlotte Froyen

p. 15 Wijk en de wereld: Anna

p. 16-17

p. 18-19

p. 20-21

p. 22

p. 23

Quartier Bleu

Zachte berm –Joggen rond speeltuintjes

Scholendrukte: HAST – Daltonschool

Gemeenschapswacht – BIN

Dynamische kruispunten?

p. 24 30 dagen zonder auto?

Colofon

Deze wijkkrant is een initiatief van de dienst Wijkopbouw van Stad Hasselt i.s.m. dit vrijwillige redactieteam:

Hoofdredactie: Dirk Schuermans (dirk.schuermans@telenet.be) en Raymond Rutten (raymond.rutten@telenet.be)

Teksten: Annelies Vandeweerdt, Annemie Reysen, Myriam Vray, Jan Castermans, Robby Timmermans, Sofie Bruninx (HAST), Mieke Dury (Avansa), Hilde Reynders (stad Hasselt), Willy Cosyns, Dirk Schuermans, Raymond Rutten.

Cover en illustratie pag. 14: Charlotte Froyen

Fotografie: Raymond Rutten, Dirk Schuermans, Sofie Bruninx, Annelies Vandeweerdt, Annemie Reysen, Matexi/Quartier Bleu, Jan Castermans, stad Hasselt, Politie LRH, Avansa Limburg

Vormgeving: tricolor.be

Drukwerk: Realise Printing

Wil jouw vereniging of organisatie in de herfstkrant een activiteit of weetje laten opnemen?

Stuur dan voor 20 april 2023 een mailtje naar raymond.rutten@telenet.be.

Mieke Inge

Charlotte Loredana

Marie Anna

Wie herinnert zich nog Madame Cornu?

Het witte huis gelegen aan de Oude Kuringerbaan draagt de naam “Villa Cornu”. Deze woning werd in de jaren twintig door de Kempische Elektriciteitsmaatschappij (het latere EBES) aangekocht en verbouwd tot directeurswoning met werkruimtes.

Na de Eerste Wereldoorlog namen directeur Fernand Cornu (33) en zijn vrouw er hun intrek. Fernand Cornu zal een belangrijke bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de Limburgse elektriciteitsnetten.

Hij was een van de vele inwijkelingen die na de Eerste Wereldoorlog in Hasselt werk vonden. Het gezin kwam uit het verre Lesse in Belgisch-Luxemburg. Als oorlogsinvalide had hij veel aandacht voor de menselijke noden in het naoorlogse Limburg. Hierbij kreeg hij heel wat steun van zijn echtgenote Hélène Ledune. Ze zal haar hart aan Limburg verliezen en hier blijven wonen tot aan haar dood in maart 1970.

Hélène werd op kerstavond 1892 geboren te Cuesmes, nu een deelgemeente van Mons. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was ze verdienstelijk als verpleegster. Het zal wel liefde op het eerste zicht geweest zijn toen ze de zorg voor de zwaar gewonde soldaat Fernand Cornu op zich nam. Het jonge koppel vestigde zich eerst met hun eerste zoontje Pierre in Lesse. Hier werd hun tweede kind Charles geboren. Hun derde kind, eveneens een zoontje, stierf vrij jong.

Zonder de geschiedenis van de woning te kennen, nam het jonge gezin daarna zijn intrek in een huis in Hasselt dat ooit gebouwd werd voor een moeder die eveneens haar kind op jonge leeftijd verloor. De zorg om de woning was voor deze eerste bewoonster de beste afleiding om het verlies van haar zevenjarige Lucie te verdragen. Het gezin Cornu wist zich snel te integreren in onze wijk die zich toen volop ontwikkelde. Vooral Hélène werd door de buren gewaardeerd omwille van haar onbaatzuchtige inzet. Met haar bewogenheid droeg ze ertoe bij dat de Heilig Hartwijk zou uitgroeien tot een zelfstandige parochie. Immers, tot de jaren 30 maakten de bewoners van de ‘Kuringerwijk’ deel uit van de SintQuintinusparochie.

Hélène Cornu was één van de bezielers van de oprichting van het provinciale Heilig-Hart-heiligdom. Om geld in te zamelen, publiceerde ze in haar functie

van voorzitster van het erecomité van het Parochiaal Bouwcomité een prijskamp in het parochieblad. Wie deelnam, betaalde daarvoor 5 frank. Maar het was niet zozeer de financiële opbrengst die de grootste bijdrage leverde. Door haar actie motiveerde ze zowat alle wijkbewoners voor het nieuwbouwproject. Tot op de dag van vandaag is dat nog altijd voelbaar in onze wijk. Het is dan ook niet te verwonderen dat ook haar naam genoteerd stond op de oorkonde, opgesteld ter gelegenheid van de eerstesteenlegging in 1959.

Omwille van haar inzet in de parochie ontving ze de Orde Pro Ecclesia et Pontifice, een uitzonderlijke onderscheiding die in 1888 door paus Leo XIII werd ingesteld. Sinds 1908 werd die medaille enkel nog in goud uitgereikt aan katholieke gelovigen, op voorwaarde dat de ontvanger ten minste 45 jaar oud was en zich gedurende 25 jaar verdienstelijk had gemaakt voor het rooms-katholieke geloof, of zich ingezet had voor de Kerk. Het was uitzonderlijk dat deze erkenning aan een vrouw werd uitgereikt.

Hélènes engagement reikte echter verder dan het parochieleven. Zo was ze eveneens een van de initiatiefneemsters om een speeltuin te openen op het

Domein Bokrijk. Van bij de aanvang in 1951 was het Koningin Astrid-speelplein gratis toegankelijk voor kinderen uit alle lagen van de bevolking.

Behalve voor haar sociale engagement werd ze ook bekend door de tuinfeesten die ze regelmatig bij haar thuis organiseerde. Hierbij nodigde ze het Femina-orkest uit dat dan voor aangepaste dansmuziek zorgde. Je zag haar ook regelmatig in de stad. Een bezoekje aan het Hooghuis hield gegarandeerd in dat ze met de dames deelnam aan de bridgebijeenkomsten die daar werden georganiseerd.

Een foto van mevrouw Cornu hebben we helaas niet kunnen vinden. Hélène Cornu is verdwenen tussen de plooien van onze wijkgeschiedenis. Maar zelfs al is ze misschien vergeten, haar sociale bewogenheid effende in elk geval een pad voor anderen na haar.

Annemie Reysen

Hoe de Breestraat verdween en elders weer opdook…

De Breestraat is één van de bredere verbindingswegen in onze wijk. Deze straat kreeg haar naam van een eeuwenoud pad dat ooit over de gronden van Crutzen liep. Dit pad moest beetje bij beetje wijken voor de aanleg van sportvelden, nieuwe woonwijken en het fiets- en wandelpad. Enkel een klein deel van het middeleeuwse tracé bleef nog behouden in de Korte Breestraat. Er is al vroeg sprake van deze veldweg die oorspronkelijk de Crutzenwinning verbond met de Broekermolen. In de 15de eeuw sprak men over de ’Breystraeten’. In de 16de eeuw bleek het nodig te zijn om deze weg te omschrijven als “de Breystrate achter Crutsen”. ’Brey’ is een oud woord voor slijk en modder. Het ging dus blijkbaar om een erg modderige weg. Begrijpelijk, want deze weg lag aan de Fredericivijvers. Later verdween de betekenis van het woord ‘brey’ en verbasterde de straatnaam tot Breestraat.

De historische Breestraat staat duidelijk

ingetekend op de Ferrariskaarten uit 1775. Hierop zien we hoe de weg aansluit op de Lazarijstraat. Maar vergis je niet. Het gaat hier om een aansluiting met de Lazarijstraat én de Haarbemdenstraat. Op dit kruispunt vinden we nog steeds een kapel. Kapellen, gebouwd op kruispunten hebben eeuwenlang een beschermende functie gehad. De huidige Breestraat dateert uit de periode toen de stad haar eerste stappen zette op het vlak van de urbanisatie. Kronkelende wegen werden uitgegomd ten voordele van een modern 20ste-eeuws patroon van rechte straten. Voor de verbindingsweg tussen de Lazarijstraat en de Plantenstraat lag de naam voor de hand. En zo leek het voor de wijkbewoners alsof de oude Breestraat zomaar eventjes verlegd werd naar een totaal nieuwe plek. De verbinding met de Lazarijstraat bleef gegarandeerd maar aan de aansluiting met de Korte Breestraat kwam definitief een einde.

Als 60-plusser mee het beleid bepalen?

Ken je de seniorenadviesraad al? Deze geëngageerde 60-plussers wisselen van gedacht over bestaande problemen, onderzoeken behoeften van senioren en formuleren adviezen voor het stadsbestuur en het OCMW. Eind 2022 telde Hasselt 24.364 inwoners boven de 60 jaar, waarvan bijna 5.500 zelfs ouder zijn dan 80 jaar (bron: hasselt.incijfers.be, bevolking). Een goede spreekbuis voor meer dan een kwart van de inwoners is daarom zeker nodig.

Eind 2017, begin 2018 stelde de seniorenadviesraad een memorandum voor met daarin een reeks aandachtspunten. Daarvan realiseerde de stad er intussen al verschillende. Het seniorenloket is misschien de meest zichtbare daarvan. En verder vind je via de website van de stad intussen de Seniorengids. Maar er zijn ook minder zichtbare acties, zoals verhoogde aandacht voor senioren in het buurtleven (via inspanningen rond eenzaamheid, mantelzorg of dementiebegeleiding), voor hun mobiliteit of voor de toegankelijkheid van gebouwen.

De samenleving evolueert echter continu, op digitaal vlak zelfs aan een ongekende snelheid. Daarom blijft aandacht nodig voor nog onopgemerkte of nieuwe knelpunten en werkt de seniorenadviesraad momenteel aan een update van haar memorandum.

Oproep

Als je ouder bent dan 60, dan kan je hen daarbij helpen en je stem laten horen. Wat zie jij als een verbetering voor alle Hasseltse senioren? Welke aangename tijdsbesteding mis je nog in de stad? Schrikt de digitale wereld je af, of heb je misschien op een eenvoudige manier je online koudwatervrees kunnen overwinnen? Hoe gemakkelijk of moeilijk geraak je nog overal in en rond de stad? Dit zijn maar voorbeelden van vragen die kunnen leven bij oudere wijkbewoners.

Josy Claes, lid van het dagelijks bestuur van de seniorenadviesraad, ontvangt heel graag suggesties of opmerkingen. Mail hem gewoon via josy.claes@hotmail.com.

© Kris Van de Sande

De wijkmotor achter Auxilia

Auxilia, het zegt je wellicht niks. Toch is het een organisatie die ook in onze wijk actief is en die zelfs vanuit onze wijk wordt aangestuurd. Auxilia is een vrijwilligersorganisatie die bijlessen geeft aan scholieren die hulp nodig hebben en die bovendien weinig kans maken om die hulp elders te vinden. Mieke Van Haegendoren woont in onze wijk en is de motor achter deze organisatie.

Mieke kreeg haar sociaal engagement met de paplepel ingegoten. Na haar loopbaan als hoogleraar sociologie en vice-rector van de Universiteit Hasselt blijft ze zich inzetten voor een betere gemeenschap. Vandaag doet ze dat onder meer als lesgever en coördinator voor de regio Hasselt bij de vzw Auxilia Vlaanderen.

Taalachterstand

Auxilia werkt gratis en steunt quasi enkel op vrijwilligers, zowel wat betreft de algemene werking als het feitelijke lesgeven. Voor Limburg zijn momenteel een 380-tal lesgevers actief die in totaal 820 leerlingen begeleiden. Meestal gaan de lessen door in de lokalen van de school of bij de leerling thuis. Vooral naar bijlessen Nederlands is de vraag groot: zowat driekwart van de jongeren is immers afkomstig uit het buitenland en daarvan heeft twee derde een taalachterstand. Verder is er een duidelijke vraag naar bijlessen Frans, wiskunde en ook geschiedenis, als onderdeel van de kennismaking met onze cultuur.

De bijlessen van de vrijwilligers betekenen een forse hulp voor deze jeugdige nieuwkomers om zich te integreren. Aanvragen voor lessen komen deels van de Centra voor leerlingenbegeleiding (CLB), maar vooral van de scholen die door de sterke toevloed van anderstaligen een extra zware druk op hun educatieve werking ervaren.

Mieke coördineert de werking in de regio Hasselt (35 à 40 leerlingen en 20 vrijwilligers), één van de zeven Limburgse regio’s. Bovenop haar bijlessen aan drie scholieren onderhoudt zij de contacten met de aanvragers, screent ze de hulpaanvragen, staat ze in voor de selectie van vrijwilligers en houdt er nauwe voeling mee.

Hoge nood

De nood aan lesgevers is hoog. “Voor een vrijwilliger is een onderwijsdiploma niet vereist, maar wel een uitgesproken motivatie en een constructieve houding naar de jongere toe, als was hij of zij een heuse nonkel of tante”, zegt Mieke.

“Sommige vrijwilligers kiezen ervoor om een paar uur per week les te geven aan één leerling, andere aan drie of vier. Twee derde van hen is gepensioneerd. Alle vrijwilligers zijn het eens: het lesgeven als dusdanig, de doorgaans positieve respons van de leerling en diens omgeving, en de merkbare verbetering van de schoolresultaten bezorgen de lesgever een warm hart.”

Heb jij ook zin in een uitdagende, zinvolle bezigheid die veel voldoening geeft? Wil je je engageren naar kansarme jongeren toe, maar ook naar je eigen gemeenschap? Meld je dan als vrijwilliger via Mieke op mieke.vanhaegendoren@ icloud.com.

Meer info op auxilia-vlaanderen.be; auxilia-limburg.be; facebook.com/ auxilialimburg

Puzzel

Deze straat werd genoemd naar een schilderes die leefde van 1898 tot 1981.

Oplossing jg3 Winter: Villa Temporis’

Middenstip Sporting (alweer) verdwenen

Toen de sjotters van Sporting Hasselt in januari aan hun training wilden beginnen, vonden ze daar een heel onprettige verrassing: de middenstip van het C-veld was namelijk foetsie! “Niet alleen de middenstip, maar ook een flinke strook daarrond van ongeveer een vierkante meter”, vertelt voorzitter Bart Casters. “Wie het gedaan heeft en waar de stip naartoe is, weten we ondertussen nog altijd niet. Puur vandalisme, met andere woorden.” “Dit is echt bedoeld om onze club te schaden”, vult Jeroen Fissette aan. “Het is trouwens niet de eerste keer dat we dit aan de hand hebben, het is al een keer of vijf gebeurd. Toen we in september een wedstrijd van de Rode Duivels U16 organiseerden, hebben onverlaten de nacht ervoor ook een hele sleuf uitgegraven op het A-veld. Dat was ook niet leuk, maar wel minder erg omdat het daar om gewoon gras ging. Maar nu gaat het om kunstgras en dat kost ons zo’n 1500 euro om het terug in orde te brengen.”

Inge schrijft heerlijk kinderboek over dierenvriendjes

Inge Panis (46) schreef én illustreerde pas haar eerste boek, ‘Het beschermende draakje en zijn magische vriendjes’. “Het zijn tien verhaaltjes rond tien verschillende dierenvriendjes, vertelt Inge, die

al als kind gek was van lezen en schrijven. “Elk verhaal draait rond een alledaags thema zoals veiligheid, geloven in jezelf, innerlijke kracht of leren genieten en ontspannen.” Aan elk verhaal voegde ze tips voor een relaxerende oefening en een doe-activiteit toe. Voor de liefhebbers zijn er ook gehaakte knuffeldraakjes en magische krachtstenen van alle dierenvriendjes uit het boek. Dit mooie voorleesboek is geschikt voor kinderen vanaf 3 jaar. Je kan het voor 24,95 euro bestellen via inge@panisinge.be.

Qrios steunt Wens ambulancezorg

De studenten van de richting Jeugd- en Gehandicaptenzorg hebben 110 euro geschonken aan de vzw Wens Ambulancezorg. “In het kader van hun opleiding moesten ze een project opstarten om geld in te zamelen”, vertelt campusmanager Ilse Vanheybeeck. “De studenten kozen voor de vereniging Wens Ambulancezorg. Die probeert de laatste wensen van palliatieve mensen te vervullen. Deze vereniging werkt gratis en draait volledig op de steun en op giften van sympathisanten.” De verkoop van heerlijke verse wafels en warme chocomelk op school leverde uiteindelijk het mooie bedrag op.

De kerk in ons midden…

In het vorige nummer deden we een oproep over de herbestemming van de Heilig Hartkerk. Want de pastorale rol van deze kerk liep intussen flink terug, en dat zet een aantal wijkbewoners aan om na te denken over de toekomst van het kerkgebouw.

“De erediensten zijn intussen een nevenactiviteit geworden en vinden meestal plaats in de winterkapel”, vertelt Lieve Proost namens de kerkraad. “Maar gelukkig organiseerden de voorbije maanden tal van wijkbewoners er al verschillende activiteiten. Denk maar aan de recente nieuwjaarsreceptie. Dat zorgt voor een bijzondere dynamiek en een frisse wind in de wijk. Iedereen is blij en dankbaar dat er nieuwe impulsen komen en vindt het vanzelfsprekend dat het gebouw daarbij een verbindende rol speelt en bijdraagt aan een groeiende samenhang tussen de wijkbewoners.”

Na haar eerste oproep ontstond een vrijwilligersgroep die de toekomst van het kerkgebouw ter harte wil nemen. Maar om te slagen moeten zo veel mogelijk bewoners, organisaties en instellingen die toekomst steunen. Daarom organiseert deze groep trekkers

nu een petitie. Wie deze rondvraag tekent, bevestigt dat de kerk in de toekomst het warme, kloppende ‘Hart’ van de buurt moet blijven én ook een bestemming krijgt die aansluit op de vragen en wensen van de bewoners van de Heilig-Hartwijk. “Het is belangrijk dat wij als wijkbewoners hier veel over praten, de komende weken en maanden”, vindt Lieve. De onlineversie van de petitie vind je op https://tinyurl.com/toekomstheilighartkerk. Je kan daar ook je eigen ideeën en voorstellen achterlaten. Wie een mailadres invult, ontvangt nadien automatisch updates over de vooruitgang van het initiatief en over activiteiten die met deze herbestemming verband houden. Wil je nog meer weten? Mail dan gewoon naar Lieve via lieve.pr@gmail.com of bel haar op 011 21 46 28.

Mama, illustrator en buitenbeentje

Charlotte Froyen

Charlotte Froyen zorgt in dit nummer voor de prachtige illustratie op de cover. Naast illustrator is zij ook een heel gedreven leerkracht op de kunstacademie. En ze is de mama van Colette en Maurice. Maar hoe combineert deze bescheiden maar toch ambitieuze 35-jarige alles in haar drukke leven?

Charlotte komt nog maar enkele jaren naar buiten met haar illustraties. “Illustreren zat altijd wel in mij”, herinnert ze zich. Dus ging ze naar de tekenacademie. Na vier collegejaren in Hasselt stapte ze voor de laatste twee jaren van haar middelbaar onderwijs over naar de kunstschool in Genk, omdat haar mama daar les gaf. “Die twee jaar op de kunstschool waren gewoonweg fantastisch!”, vertelt Charlotte. “Op het college was ik de stille, de eenzaat van de klas en misschien ook de rare, ik weet het niet (lacht). Maar op de kunstschool was het zo plezant. Ik zag het als een nieuwe start.”

Toen kwam de volgende, moeilijke studiekeuze: studeren om les te geven of een kunstopleiding volgen? “Ik ging naar de opendeurdag bij PXL. Maar daar vond ik eigenlijk alles leuk. Ik ben blij dat ik uiteindelijk naar mijn mama geluisterd heb en koos voor de breedst mogelijke kunstopleiding, ‘grafisch/illustratie’. Grafische vormgeving bevat het digitale en is hipper. Er zit meer toekomst in. Mama toonde mij ook doorlopend op welke manieren ik grafische technieken kon toepassen. Zolang het maar in combinatie was met leerkracht zijn, want daarvan was ik al heel vroeg zeker dat ik dat wilde worden.” Charlotte combineerde tijdens die studies zowel grafische als illustratieve vormgeving, als buitenbeentje van haar jaar en behaalde voor beide haar masterdiploma.

Inspiratie uit de klas

Vandaag geeft ze les aan verschillende doelgroepen, zowel aan kinderen als aan volwassenen. In de Tuinwijkschool doet ze dat binnen het project Kunstkuur. Met deze school heeft ze eigenlijk een speciale band want haar kinderen Colette en Maurice volgen er het lager onderwijs en zelf sleet ze er haar kinderjaren. Op de academie geeft ze daarnaast beeldende vorming aan volwassenen, een soort ‘instap’ om later een atelier te kiezen. Verder krijgen ook leerlingen van het eerste leerjaar en het zesde middelbaar les van haar.

“Ik vind het in elk geval heel inspirerend om te zien wat er in die klassen gemaakt wordt. Het is een wisselwerking. Ik merk vaak dat de opdrachten die ik met mijn volwassenen doe een afspiegeling zijn van waar ik zelf mee bezig ben. Maar ook andersom.”

Zelf zit ze ook nog wel eens als ‘leerlinge’ op de schoolbanken. Recent volgde ze bij Villa Verbeelding de Winter School van de Poolse Illustrator Joanna Concejo, één van haar voorbeelden. “En ik heb daar vorige zomer ook de Summer School bij Gerda Dendooven gevolgd. Dat was fantastisch!” Haar ogen blinken daarbij van enthousiasme.

Eigen lijnen naar de

toekomst

Intussen timmert ze ook langzaam aan haar eigen carrière. Wie Charlottes werk ziet, herkent misschien de stijl van @charlottefroyen

de bekende illustrator Ingrid Godon. Van die opmerking wordt ze wel even stil. “Dat vind ik een heel groot compliment! Het is echter niet dat ik haar werken specifiek of vaak opzoek. Misschien een aantal jaren geleden wel. De laatste jaren is Ingrid Godon bezig met illustraties op stof en op klei, dat is ook echt wat ik graag doe. Zo heb ik nu een sjaal gemaakt en ik zou ook keramiek willen gaan volgen als de kinderen allebei naar school gaan.”

Charlotte verzamelt wel veel van wat andere illustratoren maken. Ze noemt dat “haar eigen wereld rondom haar”, en die brengt altijd inspiratie. Kaartjes zijn bijvoorbeeld ook een manier om als illustrator naar buiten te treden. “Ik probeer elk jaar toch wel een reeks te maken”, bevestigt Charlotte. “Ook omdat ik tijdens ‘Zin in Zomer’ een workshop geef en daar is dan ook een illustratorenmarktje. Maar ik doe niet graag twee jaar na elkaar hetzelfde. Ik wil de volgende keer een reeks maken waarvoor ik een concept bedenk en dat in een ‘lijn’ toepas. Bijvoorbeeld een reeks van zes kaartjes met bloemen of een reeks vogels.”

Charlotte illustreert tegelijk digitaal én manueel. “Een aantal lessen animatiefilm die ik gaf op de academie, verplichtten mij om het digitale zelf uit te zoeken. Want dat hadden we op school amper gehad. Toen was het digitale nog niet zo fel aanwezig. Daarna heb ik nog een specifieke cursus gevolgd bij mijn collega-illustrator Hilde Groven, die eveneens in Hasselt woont.”

Zo probeert Charlotte vandaag haar plek te veroveren tussen de groeiende groep van illustratoren in België. “Er is inderdaad veel concurrentie in ons

land. Sinds Instagram is dat gewoon een ontploffing van illustraties. Ik ‘volg’ daar eigenlijk ook alleen maar illustratoren. Ik zit veel op Instagram voor technieken, lesideeën of combinaties van technieken. Ik vind dat heel inspirerend.” Ze hoopt ook op enkele doorbraakmomenten, zoals de publicatie in een magazine. “Dat is nog niet gelukt, maar dat zou ik toch wel chique vinden! Het is een droom om illustraties voor ‘objecten’, zoals kaften of boterhammendozen voor bijvoorbeeld een winkelketen te maken. Dus met een soort van ‘lijn’ of een thema, zoals met mijn kaartjes. Ik vind het zo leuk om eerst een vorm te hebben en dan een tekening te maken voor die vorm. Ik heb voor mijn kinderen zelf hun boterhammendozen geïllustreerd. Dat vind ik plezant om met die beperkingen van dat product iets te gaan doen. Misschien is dat die grafische vormgeving die daar nog in zit.”

Charlotte kan nauwelijks wachten om als zelfstandige in bijberoep het volgende luik van haar ambities in te vullen. Alleen telt een dag maar 24 uren, en die moet ze nu al spreiden over les geven en haar kinderen. De resterende tijd wil ze daarom doodgraag aan haar ontwerptafel spenderen. “Als ik ergens tijd vind, wil ik tekenen en niet moeten gaan uitzoeken hoe je een factuur opstelt of boekhouding doen…”

Ik ben Anna Mekhova, 46 jaar en ik kom uit Dnipro, een grote stad ten zuiden van Kiev in Oekraïne. Mijn moedertaal is Russisch.

In Oekraïne behaalde ik het diploma van leerkracht L.O., was ik professioneel zevenkamper in atletiek, werkte ik in verschillende juwelenwinkels en baatte ik een kledingwinkel uit. In 2010 verhuisde ik met mijn dertienjarige dochter naar Hasselt. Ik was enorm nieuwsgierig naar mijn nieuwe omgeving en wilde meteen heel België en West-Europa ontdekken. Ik startte onmiddellijk met een inburgeringscursus en taallessen en volgde nadien een opleiding tot keukenhulp bij de VDAB. Ik werkte daarna in verschillende Hasseltse restaurants. Inmiddels was ik ook aan de kunstacademie gestart met de opleiding ‘beeldende kunst’ en ‘florist’ bij Syntra en werkte nog enkele jaren als plantenverzorger–florist in twee tuincentra. Tegenwoordig ben ik huisvrouw.

Anna

Ik woon sedert 2017 in de Heilig Hartwijk en dat bevalt mij uitstekend. Mijn dagen zijn goed gevuld met schilderen, keramiek, wandelen, reizen en vrijwilligerswerk. Ik sta gevluchte Oekraïners bij, help kinderen die het moeilijk hebben op school, geef schilder- teken- en knutseluurtjes. In de zomer organiseren we bijvoorbeeld uitstappen naar het zwembad of de speeltuin. Ik heb ook al deelgenomen aan tentoonstellingen en kerstmarkten. Vorig jaar ben ik begonnen aan de opleiding ‘keramiek’ aan de kunstacademie. Kunstwerken creëren met klei en glazuur is heel anders dan schilderen met penseel en verf.

Normaal ga ik elk jaar een tweetal weken naar Oekraïne om mijn familie, vrienden en oud-collega’s te bezoeken, maar voorlopig kan dat niet omwille van de oorlog. Mijn moeder en zus kwamen hier al enkele keren op bezoek, maar ze zijn niet gevlucht en blijven ginds. In deze moeilijke periode denk ik veel aan hen en hoop ik dat ze veilig zijn. Het front bevindt zich op ongeveer 90 km van hun woonplaats. Af en toe zijn er raketinslagen en de verwarming en de elektriciteit vallen voortdurend uit. Veel vrienden en kennissen zijn momenteel soldaat en verdedigen het land. Hasselt is een veilige, leuke en bruisende stad; er is veel te doen en alles is dichtbij. Ik geniet volop van het grote culturele aanbod, de vele tentoonstellingen, de fijne buurt en de unieke Japanse Tuin. Ik denk dat ik hier niet meer weg ga.

Wonen er nu eigenlijk al veel mensen in Quartier Bleu?

Geraakt Quartier Bleu nu wel of niet bewoond? Die vraag geeft al langer aanleiding tot gesprekken die bol staan van speculatie of zelfs foute informatie.

Daarom kroop Robby Timmermans, die zélf in dit nieuwe stadsdeel woont, voor ons in de pen om toe te lichten waarom daar ’s avonds nog niet overal het licht brandt.

Eerste feit: meer dan 70 procent van de appartementen zijn intussen al verkocht. 164 ervan zijn al opgeleverd en bewoond, samen goed voor ongeveer 350 bewoners. Belangrijk om te weten is dat de ontwikkelaar ondertussen nog bezig is met de oplevering en de inrichting in verschillende woonblokken. Want niet alle gebouwen zijn tegelijk in de markt gezet, waardoor de indruk ontstond dat er niet veel appartementen verkocht geraakten. Maar ondertussen groeit het aantal gebruiksklare panden. De verwachting is dat er eind 2023 ongeveer 700 mensen zullen wonen.

Er is bovendien een heel goede reden voor die bewuste oplevering in fasen, met inbegrip van leegstaande ruwbouw. Om te voorkomen dat de ondergrondse parking omhooggeduwd zou worden en zou gaan ‘drijven’, was de ruwbouw van àlle gebouwen nodig om voldoende tegengewicht op de parking te zetten.

De woonleegstand is gewoon een tijdelijk neveneffect van die bewuste keuze.

In oktober 2022 kwam het volledige centrale, zwarte gebouw in het bezit van een professioneel verhuurbedrijf, en dat zal later dit jaar een nieuwe boost geven aan de bewoning van 37 appartementen. Momenteel worden die in een stevig tempo afgewerkt.

Er blijft voorlopig slechts één hoek onbebouwd, namelijk ter hoogte van de Armand Hertzstraat/Stokerijstraat. Daar gaat de originele ontwikkelaar niet meer zelf bouwen. Het terrein staat momenteel namelijk te koop en onderhandelingen met andere geïnteresseerden lopen al.

Je gaat in elk geval vlug een pak meer nieuwe wijkbewoners mogen begroeten.

Dus, de volgende vraag: wat met de handelspanden?

Winkels en events

In 2022 waren gemiddeld 90% van de winkels bezet dankzij een mix van vaste winkels en pop-up invulling. Voor 2023 staan er al een aantal leuke nieuwe winkels en events op het programma: onlangs was er de tijdelijke plantenmarkt, of misschien kocht je iets in één van de pop-upwinkels van UCLL-studenten. En zag je de camera’s al voor de opnames van een nieuw TV-programma van een nationale zender? Verder zal de Ronde van Limburg in 2023 opnieuw starten aan de Gelatineboulevard, keert Pukkelpop Downtown terug en mag je al beginnen opwarmen voor het ‘moves’-

concept, een soort dansfeest, in juni en juli. Dus ook die poot ziet er stevig uit.

Milieubewust

Tenslotte mag regelmatig herhaald worden dat Quartier Bleu ook pioniert op het gebied van energie. In het vorige nummer van de wijkkrant vertelden we al daarover. De huizen en appartementen zijn verder allemaal energiezuinig gebouwd, wat resulteert in een lage EPC-waarde tussen 28 en 35. Het innovatieve systeem van koude- en warmteopslag levert bovendien elk jaar een CO2-besparing op van maar liefst 750 ton, vergelijkbaar met 116 retourvluchten tussen Brussel en Sydney.

Joggen rond speeltuintjes

In de Zachte Berm wandelt of fietst Jan Castermans met een inwoner van de Heilig-Hartwijk naar een plek die voor hem of haar een speciale betekenis heeft. Een zachte beweging met tijd om te praten en ruimte om te kijken naar wat er onderweg te zien is.

Zowel Loredana Trabucco als Marie Haeck wonen in de Lazarijstraat. Alle twee hebben ze een gezin met jonge kinderen en alle twee werken ze voltijds op Hogeschool PXL. Marie heeft samen met haar vriend Stefan drie kinderen: Lotte (9), Bas (7) en Otis (3). Loredana en partner Ken hebben een dochtertje, Lenù (3). We vertrekken te voet, de dames met de fiets in de hand (”dan zijn we straks sneller thuis”), via de Eeuwfeeststraat naar onze bestemming: Hogeschool PXL.

Loredana: ”Ik besef nu pas wat een luxe het is om een school te hebben op letterlijk vijf huizen van het onze. We wonen hier nu 6,5 jaar. Voordien huurden we een appartement in Kessel-Lo in Vlaams-Brabant. Omdat we een huis wilden kopen, keken we terug richting Limburg omwille van ons netwerk en onze roots. Ikzelf ben van Helchteren en mijn vriend is van Oudsbergen.”

Was de Heilig-Hartwijk een bewuste keuze?

Marie: ”Ik kom uit Knokke en Stefan uit Leopoldsburg. Vermits we vroeger beiden

in Brussel werkten, zochten we een woonplaats met een degelijke verbinding met de hoofdstad. Limburg of WestVlaanderen hadden onze voorkeur omwille van onze families. Ik wilde ook graag een stedelijke omgeving, een dorp was geen optie. Daarom dachten we aan Brugge en Hasselt. Dat het deze wijk in Hasselt werd, was eigenlijk louter toeval. We hadden op een gegeven moment een afspraak voor een bezoek aan een appartement in Kermt, maar onderweg belde men die afspraak af. Gelukkig hadden we nog back-up, een pand op de Oude Kuringerbaan. Dat bleek in een klein gebouw met drie eigenaars en dicht bij het station. We waren meteen overtuigd.”

Loredana: ”Ook wij hadden gefocust op de ligging. We zochten in een straal van tien minuten wandelen van het station en kwamen zo in deze wijk terecht. Onze huidige woning verbouwden we een viertal jaar geleden. We bleven er wonen tot het laatste moment, tot de verwarming en het warm water weg vielen.”

We wandelen via Quartier Bleu richting kleine ring.

Hoe bevalt het stadsleven?

Marie: ”Goed, we wonen nu ongeveer vier jaar in de Lazarijstraat. Met drie kinderen voelt ons huis soms aan de krappe kant, maar ik zie compact wonen vooral als een voordeel. Er is minder onderhoud nodig en de tuin is net groot genoeg om ervan te genieten. Voor mensen met kleine kinderen en voltijdse jobs zijn dat sterke pluspunten. Ik ben negen jaar geleden gestopt met het pendelen naar Brussel. Dat scheelt wel in tijd.”

Loredana: ”Mijn verhaal is min of meer hetzelfde. Waar ik voordien nog naar Brussel, Gent, Aalst of Sint-Niklaas moest voor mijn job, werk ik sinds een jaar of vijf voor PXL. We genieten van het huis, we hebben een mooie, rustige, groene achtertuin zonder inkijk, maar met zicht op bomen van de achterbuur. Ons huis en tuin zijn prima qua grootte. Het hoeft allemaal niet zo groot als we vroeger op de boerenbuiten gewoon waren. Het is zoals ze zeggen: ’Bezit bezit u’, hé. Ik krijg geen energie van huishoudelijk werk. (lacht) En als we het landelijke gevoel willen opzoeken, vinden we dat rond de Abdij van Herkenrode of in Domein Kiewit.”

Marie: ”En geef toe, onze wijk is een dorp op zichzelf. Dat maakt het een fijne buurt om in te wonen. Je hebt de voordelen van de stad, maar ook die van een dorp. Als er bij de buurtwinkel een pakje voor onze buurvrouw is toegekomen, stuurt de eigenaar mij een berichtje omdat zij en ik bevriend zijn op Facebook en hij nog niet met haar. Dat is toch zalig?”

Loredana: ”Voor mij geldt dat ook. In de buurtwinkel kreeg ik meteen dat dorpsgevoel. Daar is iedereen gelijk, of je nu al lang of nog maar pas in de wijk woont. Je voelt je meteen thuis. Ik ervaar het als een open buurt, onze buren kwamen ons op Nieuwjaar een plantje brengen. Ik zou niet durven beweren dat de sfeer in een dorp

vriendelijker of gemoedelijker is, hier in de wijk heb je zeker zo’n fijn burencontact.”

Marie: ”Ik ben bijna twaalf jaar geleden van West-Vlaanderen naar Limburg verhuisd en heb nog geen minuut spijt gehad van die keuze. Het klopt écht wat ze zeggen over de warme en open mentaliteit van de Limburgers en onze straat bevestigt dat cliché heel duidelijk.”

Langs de oude gevangenis slaan we het Koekerellenpad in, van 8.00 tot 9.00 u. een gezonde mix van leerlingen, studenten en sporadisch een verdwaalde buur met hond.

Jullie zitten momenteel in de fase van kleine kinderen, lukt het nog om wat te genieten van vrije tijd?

Marie: ”Weinig. Af en toe slaag ik erin voor dag en dauw een rondje te gaan lopen, maar dan moet ik al serieus puzzelen. Ik wandel wel eens met vriendinnen een toertje rond de kleine ring om wat bij te babbelen. En als dat niet lukt in één ronde, wandelen we nog een toer. We noemen dat ons therapie-uur (lacht). Maar voor de rest is het momenteel de periode van ploeteren en overleven. Mocht ik later meer tijd hebben, dan zou ik graag terug gaan paardrijden. Daarmee ben je vlug een halve dag kwijt en die heb ik nu niet.”

Loredana: ”Vroeger durfde ik wel eens anderhalf uur langs het Albertkanaal te gaan lopen, maar intussen zijn we specialisten in het joggen rond speeltuintjes. De ene zit met Lenù in de speeltuin, terwijl de andere jogt en dan wisselen we. Een concert lukt nog een keer of drie per jaar, maar dat vereist maximale planning. En als we tegenwoordig met vrienden afspreken, is dat samen met de kinderen. Dan zijn we al blij als we één deftige zin kunnen afmaken zonder onderbreking (lacht). We hopen later wel weer lange, verre reizen te maken. Nu is het vooral dromen van citytrips en backpacken in Thailand terwijl de realiteit maar tot aan de Ardennen reikt.”

Scholendrukte HAST

LAN-party

De computerfreaks keken er al een paar maanden naar uit: de nachtelijke LAN-party op onze campus. Een groep van vijftig leerlingen en leraren bouwden op vrijdag

3 februari de polyvalente zaal om tot een speelzone waarin ze mekaar bekampten in diverse spelletjes. De hele infrastructuur werd door de leerlingen zelf op poten gezet.

De richting IT en netwerken kreeg van de leerlingen de vraag of het mogelijk was hun skills uit de les concreet te maken in een heuse LAN-party. De IT-leraren en het ICT-team staken even de koppen bij elkaar en konden heel wat leerdoelen koppelen aan deze leuke uitdaging. De leerlingen deden zelf alle voorbereidingen en maakten de zaal speelklaar. Leerlingen van de tweede en derde graad, in totaal een 40-tal, mochten deelnemen. Wie van thuis uit wilde volgen, kon inpikken in een live videostream. Er was

een pro-gamer om FIFA-skills op te krikken, een simulatierondje op het circuit van Francorchamps of een virtuele ontspanningszone, allemaal dankzij gulle sponsors. Uiteraard stond ook de catering aangepast op punt: spaghetti ’s avonds en een uitgebreid ontbijt ’s morgens hielden de innerlijke mens op krachten. Tussen het avondeten en het ontbijt volgden de games elkaar op. Zaterdagmiddag zochten de gamers uiteindelijk moe maar heel tevreden hun bed weer op.

Week van de Techniek

Voor toekomstige leerlingen organiseerde HAST een volledige Week van de Techniek. In totaal kwamen 500 twaalfjarigen, allemaal van lagere scholen in en rond Hasselt, op bezoek om te proeven van de verschillende richtingen. De scalazaal veranderde was een hele week een bruisend walhalla van wetenschappen en techniek (STEM), economie, organisatie, maatschappij en welzijn in al haar facetten. Niet alleen enthousiaste leraren gidsten de jonge bezoekers, want er was ook uitleg van de eigen leerlingen die hun liefde voor het vak willen doorgeven. Er waren zowel praktische, technische activiteiten als workshops.

Allemaal hadden ze dezelfde doelstelling: eventuele ‘nieuwe’ leerlingen in staat stellen om aan het einde van hun dag een gefundeerde keuze te maken.

De stap naar het eerste middelbaar blijft een grote stap. HAST doet alles om leerlingen en leerkrachten met raad en daad te steunen. Aan het einde van die week waren ook ouders welkom. Tijdens het weekend stonden opnieuw heel wat leerkrachten klaar om vragen te beantwoorden en de ouders de juiste toekomstrichting voor hun kinderen te wijzen. Want uiteindelijk wil elke ouder toch een doordachte keuzen maken voor een middelbare opleiding, om elk kind te laten openbloeien vanuit zijn interesse en liefst vanuit een studierichting die het zelf écht wil.

Daltonschool-kunst

In de Daltonschool waren de kleuters recent in de ban van kunst via een resem maatactiviteiten. Zo bestudeerden ze werken van Picasso, Mondriaan, Van Gogh, Magritte en Pollock in boeken, op digitale borden en op de tablets en leerden bij over werken van deze verschillende kunstenaars. Uiteraard gingen de creatieve kleuters ook zelf aan de slag. Zij maakten kunstwerken gebaseerd op technieken en kenmerken van de verschillende grootmeesters. Het resultaat: replica’s van de typische geel-rood-blauwe kunstwerken van Mondriaan, een geschilderde vaas vol mooie Van Gogh-zonnebloemen, schilderijen met kleurrijke spetters à la Pollock of mooie (zelf)portretten met een groene appel zoals ze gezien hadden bij René Magritte. Daarnaast kwam ook een fotograaf op bezoek die de kinderen leerde mooie, gekke of bijzondere foto’s te maken. Ouders en grootouders waren aan het einde van de rit welkom op hun tentoonstelling, net zoals de leerlingen van het lager onderwijs. Trotse Daltonners stelden er tentoon en gaven een leuke rondleiding als bijna volleerde, jonge ‘kunstenaars’.

Gemeenschapswacht waakt over eenzaamheid

Een blauwe plek of gebroken arm: als iemand zich pijn doet, zie je dat meestal meteen. Eenzaamheid doet ook pijn, maar dat zie je niet. Toch is het een maatschappelijk probleem dat we graag bespreekbaar maken. Daarom schakelen we de hulp in van onze gemeenschapswachten. Door de dagelijkse rondes in de straten van alle wijken van onze stad, zien en horen ze de boodschappen tussen de regels van de gesprekken door. Zo kunnen ze eenzaamheid sneller opsporen. De gemeenschapswachten volgden een speciale opleiding rond eenzaamheid. Daardoor merken ze nu nog sneller op wie ondersteuning nodig heeft. En verwijzen ze, als het nodig is, door naar het sociale aanbod in Hasselt. Ze delen ook kaartjes uit met alle informatie rond toegankelijke diensten.

Heb je vragen of ben je bezorgd om een buur of kennis? Breng de gemeenschapswacht dan gerust op de hoogte!

Buurtinformatienetwerk (BIN) Heilig Hart

Samen met je buren aan een veilige omgeving werken? Dat kan via een buurtinformatienetwerk (BIN). Zo’n netwerk in je wijk zorgt ervoor dat informatie tussen buurtbewoners en politie uitgewisseld kan worden. Dat is erg zinvol, want een gouden tip van een wakkere burger kan veel inbraken voorkomen of oplossen. Daarbij draagt het bij aan het veiligheidsgevoel in de buurt. Zie je iets ongewoon in je wijk, bijvoorbeeld een verdacht voertuig of een persoon die zich verdacht gedraagt? Bel dan naar de politie op het nummer 101. Na het analyseren van de doorgegeven informatie, kan de politie alle leden van het BIN een bericht versturen via BeAlert. Vervolgens is iedereen in de wijk, die lid is van het BIN, op de hoogte.

Lid worden van BIN Heilig Hart?

BIN Heilig Hart is momenteel in oprichting en wordt gecoördineerd door Jim Oberdorf (foto). Iedere buurtbewoner kan lid worden. Surf naar www.hasselt.be/BIN, klik op “BIN Heilig Hart” en vul het inschrijvingsformulier in. Vanaf het moment dat je BIN-lid bent, kan je BIN-meldingen ontvangen van de politie via een ingesproken boodschap (+32 477 77 77 55 ) of SMS (8686).

Heb je nog vragen? Contacteer de stad Hasselt, Afdeling Integrale Veiligheid –Dienst Preventie: huisvanpreventie@ hasselt.be of 011 23 90 00

Vlnr Edwin, Marleen en Gerry

Een wijklink met de lijst van dynamische kruispunten?

Eind 2022 publiceerde Vlaanderen een update van de ’lijst van dynamische kruispunten’. Misschien zegt je dat niet meteen iets. Maar in de volksmond is dit overzicht beter bekend als de lijst van gevaarlijke punten. Tot onze grote verbazing ontdekten we daarin twee plekken in onze wijk.

De kruispunten Koningin Astridlaan/ Burgemeester Bollenstraat en Thonissenlaan/Manteliusstraat/ Gazometerstraat/Burg. Bollenstraat zijn volgens de nieuwe Vlaamse lijst ”objectief onveilig”. Er gebeurden sinds 2016 samen 32 ongevallen, gelukkig zonder dodelijke slachtoffers, maar wel met 4 zwaar- en 23 lichtgewonden*. Daarom gebeurden er in december al verkeerstellingen, en die gegevens liggen momenteel ter studie op diverse werktafels. Voor oplossingen overlegt wegbeheerder Agentschap Wegen en Verkeer (AWV) uiteraard nog met de stad. Via de gewijzigde circulatieplannen van de voorbije jaren probeert de mobiliteitsdienst intussen de verkeersdruk op die kruispunten te verminderen. Verder maakt zeker het kruispunt aan de Koningin Astridlaan deel uit van andere studies omtrent de ruimtelijke ontwikkeling van de stationsbuurt en het Spartacus-project.

Belangrijkste oorzaken

• Manteliusstraat en aanliggende straten, 25 ongevallen: ”Hier gebeuren de meest voorkomende ongevallen met fietsers die in de tegengestelde (niet toegestane) richting

op het fietspad aan de buitenkant van de kleine ring rijden”, verduidelijkt AWV. Het Vlaamse agentschap bracht daarom vorig jaar al extra belijning aan.

• Koningin Astridlaan, 7 ongevallen en 4 zwaargewonden: ”Hier is het vooral gevaarlijk voor voetgangers op het voetpad, gek genoeg”, vertelt Politie LRH. ”Mogelijk ligt dat aan de flauwe bocht en de kort daaropvolgende verkeerslichten.” Verder is er gevaar voor het verkeer dat de Burgemeester Bollenstraat wil indraaien en zorgen late rijvakwissels voor de verkeerslichten voor problemen.

”Beide kruispunten worden in onze ogen wel terecht opgenomen in de dynamische lijst van AWV”, concludeert politie LRH. ”Meestal vallen de gevolgen gelukkig mee, omdat de snelheid van aanrijding relatief laag ligt. Maar de frequentie van de ongevallen is hoog.” Hou het intussen veilig voor jezelf via een anticiperende houding, ongeacht de manier waarop je je beweegt. Fiets op de juiste plek en in de juiste richting. Beperk je snelheid in de auto (zone 30 in de wijk, weet je nog?), want dan zie je ook meer en vlugger wat er rondom je gebeurt. Zorg ervoor dat niemand ’verrast’ moet reageren op jouw plotse of onverwachte aanwezigheid. Geef elkaar ten slotte de nodige ruimte en tijd om te bewegen.

(*bron: data Politie LRH/Agentschap Wegen en Verkeer, januari 2016-november 2022)

30 dagen minder wagen?

Wil jij ook eens proberen om 30 dagen lang je auto minder te gebruiken tijdens de komende maand juni? Avansa Limburg en Netwerk Duurzame Mobiliteit nodigen je alvast uit om in te gaan op hun uitdaging. ”Dat is goed voor onze portemonnee, onze gezondheid en onze omgeving”, vinden beide organisaties. ”We verplaatsen ons daarom gedurende 30 dagen zoveel mogelijk te voet, met de fiets, met de bus of de trein. Of we rijden samen en doen aan autodelen.”

De initiatiefnemers gooien je echter niet zomaar in het diepe, integendeel. Om deelnemers zo goed mogelijk voor te bereiden, organiseren ze een wijkgroep in de Heilig Hartwijk. Tijdens drie gratis bijeenkomsten krijg je alle nodige info om te starten én om vol te houden, via tips of antwoorden van de Avansa-begeleidster én van buren.

Inschrijven voor deze infomomenten is niet nodig. Je mag naar één moment komen, of naar meerdere, zoals je zelf wil.

Waar?

Daltonschool, Vrijwilligersplein 3.

Wanneer?

Maandag 17 april, maandag 15 mei en maandag 12 juni, telkens tussen 19u30 en 21u.

Meer info?

Mail dan naar veerle.timmermans@ avansa-limburg.be of bel naar 0499 31 95 33.

Spoiler? 30 dagen minder auto is heel goed haalbaar... (langer ook, trouwens)