SILVA-NATURA-ECOLOGIA(34) by sylveco

Nº35

Dla naszych czytelników podajemy kupon rabatowy, do wykorzystania w sklepie internetowym www.sylveco.pl. Po wpisaniu hasła “silva” w pole kuponu rabatowego można zyskać 10% zniżki na zakupy.Ważność kuponu od 1 kwietnia do 30 czerwca 2022 roku.

SYLVECO Producent kosmetyków naturalnych Zakład produkcyjny: Łąka 260F, 36-004 Łąka tel. (17) 771 38 30, (17) 771 38 34 e-mail: biuro@sylveco.pl współpraca reklamowa: marketing@sylveco.pl

SILVA-NATURA-ECOLOGIA katalog pełen naturalnych inspiracji Wydanie wiosenne Opracowanie: teksty: Karolina Bożek, Kacper Kołek, Klaudia Ingram, Kinga Koriakowska, Elżbieta Typek, Dominika Wojton rysunki: Katarzyna Typek skład: Daniel Rodriguez Enriquez Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikacja bez zgody autora zabronione.

„Młode jeszcze gałęzie tężą się pokrótce, w zielonej, pniom dla znaku przydanej obwódce. Kwiaty, kształt swój półsennie zgadując zawczasu, nikłym pąkiem wkraczają w nieznaną głąb lasu”. Tak pisał o tej bardzo wyczekanej porze roku Bolesław Leśmian w swoim wierszu.Wiosna przywołuje uśmiech na twarzy każdego z nas. Otaczająca przyroda zaskakuje wszystkich różnorodnością barw i dźwięków. Nasz nowy numer również jest kolorowy. Znajdziemy w nim artykuł o tym jak wyglądają obrzędy powitania wiosny na całym świecie, a także przeczytamy jak bardzo ważną rolę spełnia ogród. Z cyklu ekologia, artykuł o papierze, a w poradach kosmetycznych podpowiadamy jak prawidłowo dbać o włosy.Wszystkich wielbicieli kwiatów, na pewno zaciekawi wywiad z cyklu Piękne pasje. Przyjemnej lektury i energetyzującej wiosny Wam życzymy!

Pokrzywa

Wszyscy na pokrzywę krzyczą, od pokrzyw stronią. Bo komu pokrzywa do twarzy, bąble na rękach, bąble na nogach, pokrzywa okropnie parzy. (J. Badowska)

Wszyscy chyba doskonale wiedzą jak wygląda pokrzywa. Każdy z nas choć raz w życiu oparzył się jej liśćmi, choć wygląda ona dosyć pospolicie, jest królową wśród wiosennych roślin. Spotkać ją można najczęściej na łąkach, nad rzekami i na skraju lasu. Pokrzywa zwyczajna, obecna od starożytności w medycynie ludowej, do dziś wykorzystywana jest w lecznictwie. Na granicy magii

Słowianie od najdawniejszych czasów przypisywali pokrzywie właściwości magiczne, co potwierdza się powszechnie również w wierzeniach Polaków. Parzącą roślinę wplątywano w zielone wianki, święcone podczas uroczystości Bożego Ciała, następnie spalano w czasie letnich burzy wierząc, że dym odpędzi od zagrody spadające z nieba jasne gromy. Dymem z pokrzywy okadzano też krowy, aby w czerwcową noc świętojańską wiedźmy, strzygi i inne „tatałajstwo” nie odebrało im mleka. Na polach rosnąca pokrzywa miała uchronić zasiewy od uroków. W jej nadzwyczajne właściwości wierzyli zresztą nie tylko Słowianie. U naszych sąsiadów, dawnych mieszkańców Niemiec, pokrzywa była poświęcona Donarowi, czczonemu jako bóstwo burz i piorunów,

a czwartek (po niemiecku Donnerstag) określany był dniem dzikiego Donara, a niekiedy nazywany wprost dniem czarownic.Tam również wierzono, że pokrzywy zerwane w Wielki Czwartek chronią od uderzenia pioruna. W Bawarii, Szwajcarii, czy Austrii kładło się świeżo zebrane pokrzywy obok młodego piwa, by nie fermentowało w czasie burzy. Dla zdrowia i urody

Właściwości lecznicze pokrzywy znane były już w starożytności. Używano jej wówczas jako leku gojącego i hamującego krwawienia. W starych notatkach krakowskiego botanika Syreniusza możemy przeczytać, że roślina była pomocna na wiele dolegliwości. Jej nasiona warzone z winem stosowano przy zatruciu grzybami i rtęcią. Liście rozgniatano, mieszano z niedźwiedzim sadłem i zalecano przy bólach reumatycznych.W starych kalendarzach znajdziemy porady typu „aby nie zmordować się w tańcu i chodzeniu dalekim, włożyć w obuwie pod same podeszwy pokrzywowego liścia‘’. Stara medycyna ludowa zalecała, aby świeżą pokrzywą biczować te miejsca ciała, w których występowało niedokrwienie czy bóle reumatyczne. Surowcem pozyskiwanym z rośliny jest jej liść i ziele, rzadziej korzeń i nasiona.

Zdrowy sok otrzymuje się głównie z młodych i świeżych pędów zbieranych w kwietniu i na początku maja. Pokrzywa jako zioło zawiera wiele związków czynnych. W zielonych liściach rośliny występuje chlorofil A i B, kwasy organiczne (m.in. glikolowy, glicerowy, mrówkowy, masłowy, octowy i krzemowy), flawonoidy, garbniki, karotenoidy, fitosterole, ksantofil, związki aminowe (m.in. histamina, acetylocholina i serotonina), witaminy (A, B2, C, E, K), sole mineralne, a w nich wiele pierwiastków śladowych (m.in. wapń, magnez, mangan, żelazo, krzem), ponadto różne enzymy i hormony roślinne. W korzeniach najczęściej występującymi związkami są kwasy organiczne, lecytyny, woski i sole mineralne. Pokrzywa zwyczajna jest przede wszystkim rośliną leczniczą, która ułatwia proces wydalania z organizmu różnych szkodliwych produktów przemiany materii. Ale równocześnie dzięki dużej zawartości witamin i pierwiastków dodatkowo usprawnia owe procesy. Roślina zwiększa też we krwi poziom hemoglobiny i liczbę czerwonych krwinek, a odwary z jej liści wykazują równocześnie właściwości przeciwkrwotoczne. Skutecznie zapobiega tworzeniu się kamieni nerkowych, pobudza wydzielanie soku żołądkowego. Młode liście zbierane wczesną wiosną to naturalny suplement diety, cieszą się więc ogromną popularnością wśród

zjadaczy wiosennych sałatek i wielbicieli zdrowych napojów. Ze świeżych liści wyciska się również sok, który w połączeniu z miodem stosuje się dla regeneracji osłabionego chorobami organizmu. Jest również doskonałym antidotum na wiosenne przesilenie. Liście rośliny zawierają przeciwzapalne flawonoidy i garbniki, dlatego stosowane są w biegunkach. Pokrzywa to doskonały środek do pielęgnacji włosów.Wyciągi z rośliny znajdziemy w szamponach i wcierkach do włosów przetłuszczających się i wypadających. Skutecznie normalizuje pracę gruczołów łojowych w skórze głowy, oczyszcza, zaś garbniki zawarte w korzeniu działają ściągająco i przeciwbakteryjnie. Najprostszym kosmetykiem z pokrzywy jest napar, który każdy z nas może sobie przygotować w domu. Roślina jest także Pasta do kanapek z pokrzywą

Potrzebujemy: • garść listków pokrzywy (górne młode listki), • dwie łyżki słonecznika łuskanego • kilka suszonych pomidorów ze słoika •ząbek czosnku • 2-3 łyżki oliwy z oliwek • sok z połówki cytryny • sól, pieprz do smaku

naturalnym źródłem chlorofilu, który wykorzystuje się do produkcji kremów i toników. W domu i ogrodzie

Już w XII wieku pokrzywę zaczęto doceniać jako roślinę włókienniczą, z rzadko tkanego płótna wyrabiano sita do przesiewania mąki i cedzaki do miodu, zaś prawdziwy rozwój tkactwa pokrzywowego przypada na wiek XVII, kiedy to wyrabiano z niej najwięcej tkanin, dopóki nie zaczęły królować bawełna i jedwab. Ale, choć na krótko, przeżyła pokrzywa swój „tkacki” renesans podczas I wojny światowej, kiedy to państwa centralne z braku importowanych surowców, ponownie używały jej do wyrobu tkanin na ubrania. W niektórych krajach do dzisiaj otrzymuje się pokrzywową przędzę, używaną do produkcji Świeże listki pokrzywy przekładamy na durszlak, myjemy i przelewamy gorącą wodą, następnie zimną i odciskamy z nadmiaru wody. Przekładamy do wysokiego naczynia, dodajemy słonecznik, pomidory, sok z cytryny, czosnek oraz oliwę i wszystko miksujemy przy pomocy blendera. Jeżeli jest zbyt gęste, możemy dodać trochę więcej oliwy, przyprawiamy solą i pieprzem według uznania.Taka pasta idealnie pasuje również jako pesto do makaronu, przy czym należy dodać do niej więcej oliwy. Smacznego!

sieci rybackich, lin, cienkiego mocnego sznurka zwanego szpagatem oraz grubych tkanin. Pokrzywa jest rośliną docenianą również w kuchni. Ma bardzo dużą wartość odżywczą, dodaje się ją do ziołowych zup lub wiosennych sałat.W niektórych krajach liście kisi się podobnie jak kapustę.Warunkiem dobrego smaku rośliny jest to, aby zbierać wyłącznie malutkie pokrzywy kwietniowo-majowe.Tak zebrane należy solidnie wymyć ciepłą wodą, która spowoduje, że listki pokrzywy przestaną parzyć. Posiekane drobno liście dobrze harmonizują z jajkami, twarożkiem czy ziemniakami. Można je również dusić podobnie jak szpinak. Sokiem z pokrzywy można barwić na zielono domowe makarony. Opracowała Elżbieta Typek

Ważne: W naszych ogrodach pokrzywę traktujemy często jako chwast, jest to błąd, ponieważ stwierdzono dodatni wpływ na sąsiadujące z nią rośliny. Wpływa korzystnie na rozwój pomidorów, dyni i rzodkiewki, zwiększa zawartość olejków eterycznych u roślin motylkowych, czyli np. fasoli. Jest naturalnym nawozem, a także co ważne rośliną odporną na skażenia gleby metalami ciężkimi.

Święto wiosny

Wiosna jest porą roku, która niesie ze sobą słoneczne cieplejsze dni. Cała przyroda budzi się do życia, co powoduje u nas chęć zmiany i pozytywnie nastraja, jest to czas przejścia z zimowego letargu do nowego życia. Nadejście wiosny jest okazją w wielu kulturach do świętowania, organizowane są różne obrzędy, uroczystości oraz festiwale, niektóre z nich są znane i praktykowane od setek lat. Obrzędy związane z powitaniem wiosny praktykowane były początkowo jedynie przez pogańskie kultury, natomiast z czasem zwyczaj ten przyjęło w chrześcijaństwie. Święto powitania wiosny odbywało się zawsze w wesołej atmosferze, praktykowano różne zabawy i rytuały. Miały one na celu odpędzenie zimy i zapewnienie pomyślności w dalszej części roku.W wielu kulturach jest to czas postrzegany jako nadejście tego, co nowe i radosne.W Polsce najbardziej znanym obrzędem powitania pierwszego dnia wiosny jest symboliczne topienie słomianej kukły Marzanny, która jest uosobieniem zimy. Dawniej podczas tego obrzędu organizowano pochód oraz śpiewano pieśni, spalenie i zatopienie Marzanny. Obrzęd topienia słomianej kukły, łączony często z obnoszeniem gaika, odbywał się pierwotnie w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, tzw. białą niedzielę. Dopiero w dwudziestym wieku zaczęto go świętować

w pierwszy dzień kalendarzowej wiosny. „Chodzenie z gaikiem” to obrzęd polegający na obnoszeniu po domach gałęzi sosnowej ozdobionej wstążkami, własnoręcznie wykonanymi ozdobami oraz skorupkami jajek i kwiatami. Gaik przeważnie obnoszony był przez dziewczęta, które w odwiedzanych domach składały życzenia i śpiewały pieśni okolicznościowe.Współcześnie obrzęd ten często przybiera formę „przyprowadzenia” do wsi ozdobionego gaika zaraz po utopieniu Marzanny. Na świecie

W każdym kraju ludzie obchodzą ten dzień na własny sposób. Szwajcarzy zamiast słomianej kukły mają bałwana, tradycja ta sięga aż XVI wieku. Zakończenie zimy celebruje się świętem o nazwie Sechseläuten lub Böögg, podczas którego rozpalane jest ogromne ognisko, w którym pali się bałwana. Bardzo często dla większego efektu, do wnętrza bałwana wkłada się materiały wybuchowe. Uroczystość ta, co roku odbywa się w innym terminie, ponieważ organizowana jest, gdy zakwitną pierwsze kwiaty. Podczas tego święta zwraca się uwagę na czas spalania, jeśli pali się długo, to lato będzie deszczowe, a gdy ogień szybko dosięga do wysokości głowy bałwana, to w zbliżających się miesiącach czeka ich lepsza pogoda. W Meksyku, ludzie ubrani

w białe szaty świętują przesilenie wiosenne, gromadząc się rankiem w Teotihuacán-aztecka nazwa tego miejsca oznacza „miejsce bogów” lub miejsce, gdzie ludzie stają się bogami. Ludzie wychodzą na piramidy, wznosząc ręce ku słońcu i wygrzewają się w jego promieniach, wierzą, że w tym czasie ich ciała przyswajają energię potrzebną na cały rok. W Hiszpanii tradycją wiosenną jest Święto Ognia zwane Las Fallas, które odbywa się każdego roku i trwa od 15 do 19 marca. Największe obchody festiwalu ognia odbywają się w Walencji. Inauguracja tego święta rozpoczyna się już w ostatnią niedzielę lutego, podczas tzw. La crida, wśród mieszkanek Walencji, wybiera się królową fiesty i podaje oficjalne informacje o wyczekiwanej przez wszystkich uroczystości. Świętowanie rozpoczyna się każdego dnia już od 8 rano, podczas tak zwanej „desperta”, czyli pobudki. Ulicami miasta maszerują orkiestry dęte oraz tak zwani falleros i falleras, którzy w swoich tradycyjnych strojach rzucają petardami na ulicę, odbywają się również pokazy artystyczne i pirotechniczne. Podczas drugiego i trzeciego dnia festiwalu ofiarowuje się kwiaty Matce Bożej Opuszczonych, która jest patronką miasta Walencji. Ogromną drewnianą figurkę Matki Bożej dekoruje się kwiatami, wygląda ona naprawdę imponująco. Główną atrakcją festiwalu są barwne figurki będące

karykaturami znanych osób ze świata polityki i mediów wykonywane specjalnie na tę uroczystość.Wieczorem ma miejsce Cobalgata del Fuego, czyli zmierzchowy pochód ognia, wtedy pali się wszystkie przygotowane figurki, z wyjątkiem jednej zwycięskiej, która zostaje spalona jako ostatnia.Wydarzenie jest bardzo widowiskowe i przyciąga turystów z całego świata. Gdy w Polsce rozpoczyna się jesień to, w tym samym czasie w stolicy Australii jest wczesna wiosna. Canaberra to miasto w kórym organizowana jest Floriada, czyli święto kwiatów, jeden z największych festiwali przyciągających turystów z całego świata. Przygotowania do Floriady zaczynają się jesienią, wówczas planuje się kompozycje kolorystyczne i sadzi się cebulki kwiatów do ziemi, aby wiosną zachwycały swoim pięknem. Każdego dnia podczas trwania święta kwiatów organizatorzy zapewniają atrakcje, w ciągu dnia dla najmłodszych, a wieczorem dla starszych, można posłuchać jazzu lub wziąć udział w nauce tańca. Na festiwalu nie brakuje również przysmaków z lokalnych restauracji oraz barów. Dla pasjonatów kwiatów organizowane są warsztaty dotyczące pielęgnacji roślin, a także na wyznaczonych marketach jest możliwość zakupu roślin i akcesoriów ogrodniczych. Święto Hanami to tradycyjny

wiosenny zwyczaj w Japonii, które praktykowane jest od kilkuset lat i cieszy się ogromną popularnością. Hanami to rytuał opierający się na podziwianiu i uważnym oglądaniu kwiatów i docenianiu ich piękna. Odbywa się on każdego roku na przełomie marca i kwietnia. Kwiat wiśni jest kulturowym symbolem Japonii, rozkwitające kwiaty mają przypominać o kruchości i ulotności życia, ponieważ po upływie około tygodnia od momentu zakwitnięcia zaczynają powoli przekwitać. Główną tradycją jest wspólne podziwianie kwiatów wraz z rodziną lub znajomymi w pobliskich parkach oraz smakowanie tradycyjnych japońskich potraw. Podczas święta Hanami wieszane są także lampiony oświetlające drzewa. Holi to hinduskie święto radości, wiosny i przebaczenia, w tym czasie znikają wszystkie podziały i ludzie są dla siebie życzliwi bardziej niż zazwyczaj. Holi zwane inaczej Festiwalem Kolorów to jedno z najbarwniejszych świąt na świecie, podczas którego ludzie obsypują się kolorowymi proszkami, świętując początek wiosny. Festiwal Kolorów obchodzony jest zawsze w pierwszą pełnię Księżyca, na przełomie lutego i marca.W kalendarzu indyjskim to odpowiednik miesiąca „ phalguna”, zazwyczaj trwa on dwa dni i w zależności od rejonu występowania różni się pewnymi szczegółami. Hinduskie święto Holi wywodzi

się z indyjskiej mitologii, jednak mitów na ten temat jest setki i są one lokalnie zróżnicowane. Wszystkie mity jednak kończą się wątkiem zwycięstwa dobra nad złem. Podczas Festiwalu Kolorów Hindusi rozpalają ogniska, upamiętniające Holikę, mityczną postać spaloną przez króla demonów. Następny dzień zaczynają od ozdabiania twarzy, wierząc, że przynosi to szczęście i zdrowie. Od samego rana do późnej nocy przetaczają się barwne parady. Wiosna dodaje energii i motywuje do działania, a także była i jest inspiracją, dla poetów, muzyków I malarzy. O tej wyjątkowej porze roku napisano wiele pięknych piosenek, wierszy oraz tekstów: „Kiedy liście opadły z drzew, gdy słońce świeci na zieloną trawę i ptak ćwierka, można by pomyśleć, że to wiosna. Z pewnością tak samo i stary człowiek w jesieni swego życia miewa chwile, w których serce jego śni o wiośnie”. (fragment: Hans Christian Andersen —„Baśń mojego życia”). opracowała Karolina Bożek

Kwas

hialuronowy

Mimo olbrzymiej różnorodności substancji aktywnych w preparatach i zabiegach kosmetycznych, pierwsze miejsce na podium zajmuje cały czas kwas hialuronowy. Dzięki szczególnym właściwościom fizykochemicznym i biologicznym intensywnie wykorzystywany jest w medycynie estetycznej i kosmetologii. Kwas ten działa niezwykle łagodnie, dlatego może być bezpiecznie stosowany nawet do wrażliwej, wymagającej skóry. Jest idealny do pielęgnacji wrażliwej okolicy oczu – szybko przynosi nawilżenie, ukojenie i odświeżenie. Czym właściwie jest kwas

hialuronowy? Kwas hialuronowy (HA), należy do grupy polisacharydów, czyli do cukrów złożonych naturalnie występujących we wszystkich organizmach żywych. Buduje między innymi macierz zewnątrzkomórkową tkanek łącznych, chrząstkę, maź stawową, mięśnie, ciałko szkliste oka, film łzowy, struny głosowe, nerki, tkankę łączną pępowiny ludzkiej, mózg, a także surowicę krwi. Stanowi również podstawową strukturę skóry właściwej.W największej ilości występuje w warstwie brodawkowej oraz pomiędzy włóknami kolagenowymi i sprężystymi, zapewniając skórze elastyczność i jędrność. Wypełnia przestrzenie

międzykomórkowe, umożliwiając wymianę wielu jonów, substancji odżywczych oraz produktów przemiany materii. W naskórku w największej ilości występuje w warstwie kolczystej, natomiast w ogóle nie występuje w warstwach ziarnistej i rogowej. Wypełnia przestrzeń pozakomórkową, odpowiadając za wilgotność naskórka. Fizjologicznie kwas hialuronowy jest obecny w skórze w postaci soli sodowej (hialuronian sodu). Niestety, wraz z wiekiem, od ok. 25. roku życia, jego ilość stopniowo maleje, co powoduje, że skóra staje się bardziej wiotka, sucha, wrażliwa na różne czynniki zewnętrzne. Ok. 80. roku życia ulega niemal całkowitemu zanikowi. Dla celów medycznych i kosmetologicznych początkowo wykorzystywano głównie kwas hialuronowy pochodzenia ksenogenicznego. Podstawowym sposobem otrzymywania była długa izolacja HA z tkanek zwierzęcych - z grzebieni kogucich, pępowiny, skóry rekina, gałek ocznych kręgowców. Uzyskany w tym procesie kwas hialuronowy był jednak często zanieczyszczony substancjami naturalnie obecnymi w tkankach zwierzęcych, co niosło za sobą ryzyko wystąpienia alergii lub zmiany właściwości otrzymanego kwasu hialuronowego. Z tego względu, coraz większą uwagę zaczęto poświęcać badaniom kwasu HA otrzymywanego z hodowli niektórych

szczepów bakteryjnych. Po raz pierwszy kwas hialuronowy wyizolowano z chorobotwórczych bakterii rodzaju Streptococcus. Na ten moment kwas stosowany w kosmetologii i medycynie estetycznej pozyskiwany jest w drodze biofermentacji – oczyszczony i wysuszony ma formę proszku, który po dodaniu do wody tworzy przezroczysty żel. Jak działa kwas hialuronowy?

Funkcją podstawową kwasu hialuronowego, jest utrzymanie integralności substancji międzykomórkowej, nadanie jej sprężystości i elastyczności. HA wiąże wodę-jedna cząsteczka kwasu hialuronowego, jest w stanie związać ok. 250 cząsteczek wody. Pełni funkcję buforu osmotycznego, bierze udział w utrzymaniu homeostazy oraz w migracji, proliferacji i w różnicowaniu komórek. Można więc powiedzieć, że działa jak gąbka – wiążąc wilgoć w skórze właściwej. Wpływa na strukturę, objętość, ściśliwość skóry i naskórka, zapewnia transport składników odżywczych i jonów w skórze.Tworzone przez HA roztwory o dużej lepkości i elastyczności stanowią doskonały „smar” dla powierzchni stawowych, redukując tarcie między poruszającymi się kośćmi. Współtworzy strukturę ciałka szklistego oka oraz wchodzi w skład filmu łzowego utrzymu-

jącego prawidłowe nawilżenie powierzchni oka, jest głównym składnikiem występującym w kroplach do oczu.Wpływa na prawidłowe funkcjonowanie strun głosowych, dlatego bardzo często znajdziemy go w pastylkach i aerozolach na gardło. Ma ważny udział w każdym z etapów gojenia się ran, tworzy środowisko sprzyjające gojeniu. Ma działanie bakteriostatyczne. Hialuronian o dużej masie cząsteczkowej ma właściwości przeciwzapalne, immunosupresyjne, antyoksydacyjne; zaś ten o małej masie cząsteczkowej działa przeciwzapalnie, pobudza kolejne etapy odpowiedzi immunologicznej. Rodzaje kwasu hialuronowego

W zabiegach kosmetologicznych i estetycznych są stosowane różne rodzaje kwasów hialuronowych. W zależności od zabiegu i obszaru stosujemy kwas o różnej masie cząsteczkowej i o różnym stężeniu. Wielkość cząsteczek kwasu hialuronowego ma wpływ na pełnione przez niego funkcje: • małocząsteczkowy kwas hialuronowy (LMW-HA) ma zdolność wnikania w głębsze warstwy skóry, nawilżając ją. • średniocząsteczkowy kwas hialuronowy (MMW-HA) silnie nawilża najbardziej zewnętrzną warstwę naskórka. • wielkocząsteczkowy kwas

hialuronowy (HMW-HA) wykazuje zdolność do utrzymywania się na skórze, tworząc tzw. film, który chroni skórę przed odparowaniem wody. W medycynie estetycznej i kosmetologii znajdują zastosowanie dwa rodzaje kwasu hialuronowego: 1. Nieusieciowany kwas hialuronowy stosowany jest w preparatach pielęgnacyjnych typu kremy czy serum bądź w preparatach do mezoterapii bezigłowej, mikroigłowej lub igłowej. Ze względu na swoją dużą cząsteczkę kwas hialuronowy nie ma zdolności przenikania przez skórę i tworzy na powierzchni skóry ochronną błonę, która zapobiega utracie wody. Jeżeli chcemy, aby nieusieciowany kwas hialuronowy zadziałał w głębokich warstwach skóry właściwej, wówczas do jego podawania dobrze zastosować metody iniekcyjne mezoterapii igłowej. Rozwój biotechnologii pozwolił na stworzenie preparatów, które zwierają nie tylko kwas hialuronowy wielkocząsteczkowy (filmotwórczy), ale również kwas hialuronowy małocząsteczkowy, którego zdolność przenikania przez skórę jest znacznie większa. 2. Usieciowany kwas hialuronowy, stosowany jest w celu zwiększenia objętości tkanek lub wypełnienia zmarszczek. Utrzymuje się on w naszym organizmie przez dłuższy czas, dlatego proces jego wytwarzania wymaga zacho-

wania pewnych restrykcyjnych procesów, aby produkt finalny był dobrze tolerowany przez ludzki organizm. W kosmetykach zazwyczaj stosuje się sól sodową kwasu hialuronowego (INCI: Sodium Hyaluronate). Hialuronian sodu jest pochodną kwasu hialuronowego, która ze względu na swoją budowę chemiczną lepiej rozpuszcza się w wodzie. Posiada też mniejszą cząsteczkę, dlatego ma większą szansę na efektywną poprawę kondycji skóry. Warto również przyjrzeć się swojej codziennej diecie, bowiem w wielu produktach kwas hialuronowy występuje naturalnie. Znajdziemy go w chudym mięsie, ziemniakach i wszelkich warzywach korzeniowych bogatych w skrobię, nasionach soi, zielonych liściastych warzywach, migdałach czy orzechach nerkowca. Ważny jest również poziom magnezu w organizmie, powiem on, odpowiada za zwiększoną produkcję kwasu hialuronowego w naszym ciele. Niezwykle prosta budowa i powtarzalna struktura biopolimerowa kwasu hialuronowego kryje bogactwo fizykochemicznych właściwości i funkcji biologicznych. Ponownie przekonujemy się, że inspiracji najlepiej szukać w naturze! Opracowała Kinga Koriakowska

Zdrowe włosy

Piękne i zdrowe włosy stanowią istotny element urody i dla każdej z nas są ważnym atrybutem kobiecości. Co więcej, nie tylko dodają nam uroku, ale często są odzwierciedleniem stanu naszego ducha i ciała. Dlatego ich nadmierna utrata może być przyczyną wielu kompleksów i złego samopoczucia. Każdy włos zbudowany jest z części zewnętrznej, czyli łodygi i ukrytego w skórze korzenia włosa, który umiejscowiony jest w mieszku włosowym. Na końcu włosa znajduje się opuszka, popularnie nazywana cebulką włosa. Mieszek włosowy to żywy twór, połączony z naczyniami krwionośnymi poprzez brodawkę, przez co jest wrażliwy na niedobór lub nadmiar różnych substancji w krwi. I z tego powodu jakość

i ilość włosów na naszej głowie jest uzależniona od zmian zachodzących w naszym organizmie.Włosy rosną w sposób cykliczny i każdy mieszek włosowy, jest zaprogramowany do odbycia określonej liczby cykli, średnio jest ich od 20 do 30. W czasie życia włosa wyróżniamy trzy zasadnicze okresy: anagen, katagen i telogen. • Anagen, czyli pierwszy etap w cyklu rozwojowym włosa to okres bardzo intensywnego wzrostu i jego średni czas trwania to 4 lata. Czas ten może ulec skróceniu w przypadku wystąpienia niesprzyjających czynników.W fazie anagenu u osoby zdrowej powinno znajdować się około 80% włosów na naszej głowie. • Katagen to etap przejściowy i trwa od 1 do 2 tygodni.

Mieszek włosowy w tym czasie zaczyna się obkurczać, co prowadzi również do zmniejszenia się brodawki i odłączenia od niej włosa. Okres katagenu obejmuje około 0,5 do 1% włosów. • Telogen jest ostatnią fazą w cyklu rozwojowym włosa i jest to okres spoczynku.W tym czasie włos staje się nieaktywny metabolicznie, obumiera i zrogowaciały powoli wysuwa się ze skóry.Wypadnięcie martwego włosa może odbyć się w sposób mechaniczny (czesanie lub mycie) lub może on zostać wypchnięty przez nowopowstający włos. Etap telogenu trwa średnio 2-4 miesiące i u zdrowej osoby w tej fazie powinno znajdować się około 15-20% włosów.

Każdego dnia tracimy od 50 do 100 włosów. Jest to zjawisko fizjologiczne i w miejscu utraconego włosa rośnie nowy. Jeżeli jednak w łazience, na szczotce czy poduszce zauważymy ich znacznie więcej, świadczyć to może o wzmożonym wypadaniu włosów. Jest to problem, który dotyka wielu ludzi na świecie, zarówno kobiet jak i mężczyzn w różnym wieku. Przyczyn wypadania włosów może być wiele. Najczęściej nie jest to jeden czynnik i najlepszym sposobem, by sprawdzić, dlaczego nasze włosy znajdują się w złej kondycji jest skorzystanie z porady specjalisty - dermatologa lub trychologa. Jednak wśród najczęstszych przyczyn można wymienić: • Stres – długotrwały stres oprócz bardzo złego wpływu na cały nasz organizm negatywnie odbija się również na kondycji naszych włosów, stają się one słabsze, matowe i co najgorsze często zaczynają wypadać.W wyniku reakcji na stres dochodzi do skurczu mięśni, również tych przywłosowych, co w efekcie skutkuje zmniejszeniem ukrwienia skóry głowy i cebulki włosowe są niedostatecznie odżywione. Dodatkowo w stanie stresu zwiększona jest produkcja prolaktyny, której nadmiar powoduje wypadanie włosów. • Zaburzenia hormonalne – u kobiet gęste i piękne włosy zapewnia obecność odpowiedniego stężenia estrogenu we krwi. Stąd też, kiedy spada

jego poziom na przykład po porodzie lub w momencie odstawienia antykoncepcji hormonalnej włosy nastawione wcześniej na fazę wzrostu przechodzą w stan spoczynku i wypadają.W okresie menopauzy z kolei dochodzi do zachwiania produkcji testosteronu, który przekształcony w formę aktywną dihydrotestosteronu (DHT) niszczy mieszki włosowe, co skutkuje łysieniem. • Hormony tarczycy – zarówno nadczynność jak i niedoczynność tarczycy mają wpływ na kondycję włosów. W przypadku nadczynności tarczycy metabolizm organizmu przyspiesza, co wiąże się również z przyspieszeniem cyklu wzrostu włosa, jego starzeniem się i wypadaniem. Przy niedoczynności tarczycy z kolei, kiedy metabolizm zwalnia, włosy stają się kruche, suche i łamliwe, przez co również ulegają nadmiernej utracie. Jednak unormowanie hormonów tarczycy w obu przypadkach wystarcza, by przywrócić zdrowy wygląd naszej fryzurze. • Niedobór witamin – wypadanie włosów jest również częstą reakcją na brak podstawowych witamin i minerałów w naszej diecie. Problem ten pojawia się głównie przy restrykcyjnych dietach odchudzających. Aby włosy były piękne i mocne nasza dieta powinna być bogata w witaminę A, D, E, H, PP oraz witaminy z grupy B. Znajdziemy je w takich produktach jak nabiał, ryby,

szpinak, wątróbka czy brokuły. Do minerałów odpowiadających za dobry stan naszych włosów zaliczamy z kolei krzem, cynk, jod, magnez i żelazo, które obecne są w jajkach, mięsie rybach czy zbożach. • Pora roku –wypadanie włosów jako reakcja na zmianę pory roku to częsta dolegliwość. Szczególnie uciążliwe dla naszego organizmu są przesilenia wiosenne i jesienne, kiedy organizm źle znosi zmiany pogody i jest osłabiony. Latem włosy są narażone na wysokie temperatury i promieniowanie UV, a zimą negatywny wpływ na naszą fryzurę ma mróz. Dlatego też zarówno w ciepłe jak i bardzo zimne dni należy nosić odpowiednie nakrycie głowy, które powinno być przewiewne i dostosowane do temperatury panującej na zewnątrz. • Nieodpowiednia pielęgnacja – kobiety często tracą włosy wskutek mechanicznych lub chemicznych uszkodzeń spowodowanych takimi zabiegami jak suszenie, prostowanie, koloryzacja czy trwała ondulacja. Nawet mocne wiązanie włosów gumką czy ich tapirowanie przyczynia się do osłabienia struktury włosa i w efekcie jego utraty. • Leki – istnieje wiele leków, których stosowanie objawia się nadmierną utratą owłosienia głowy. Najczęściej są to leki przeciw chorobom tarczycy, leki przeciwzakrzepowe, antydepresyjne czy

środki antykoncepcyjne. Jak walczyć z problemem

wypadających włosów?

Pierwszym krokiem w przypadku nadmiernej utraty włosów powinna być konsultacja z lekarzem w celu znalezienia przyczyny naszego problemu. Jeżeli wypadanie włosów ma podłoże hormonalne lub związane jest z jakąś chorobą, lekarz na pewno zleci nam stosowanie odpowiednich leków, które przywrócą równowagę w naszym organizmie. W przypadku niedoboru witamin ważna jest odpowiednia dieta bogata we wszystkie składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego wzrostu włosa. Jako uzupełnienie diety warto również wprowadzić suplementację odpowiednich witamin i minerałów. Dodatkowo należy zadbać o prawidłową pielęgnację włosów i w miarę możliwości ograniczyć stylizacje wymagające użycia obciążających włosy preparatów lub wysokich temperatur.Ważnym elementem walki z wypadającymi włosami jest także stosowanie odpowiednich środków zewnętrznych, które wykorzystujemy w pielęgnacji włosów.Właściwa kuracja powinna zadbać o nawilżenie włosów, chronić przed szkodliwymi czynni-

kami zewnętrznymi oraz dostarczyć włosom odpowiednich substancji odżywczych. Skuteczne efekty uzyskuje się przy zastosowaniu różnego rodzaju wcierek czy odżywek. W trosce o piękne i gęste włosy warto uwzględnić także codzienny masaż głowy, który poprawia ukrwienie głowy i tym samym pomaga w odżywianiu mieszków włosowych. Gdy ubytek włosów jest znaczący i chcemy przyspieszyć ich wzrost warto sięgnąć nie tylko po preparaty apteczne, ale również po sprawdzone środki naturalne, do których możemy zaliczyć: • Aloes – pobudza cebulki włosów do wzrostu, przyspiesza regenerację oraz nawilża skórę głowy i kosmyki. • Drożdże – Zarówno maseczki z drożdży jak i ich picie to świetne wsparcie w walce z nadmiernym wypadaniem włosów. Drożdże to bogactwo witamin z grupy B, witaminy K, a także: selenu, chromu, cynku, kobaltu, fosforu, manganu, molibdenu, magnezu, żelaza, potasu, sodu, jodu oraz miedzi.Wszystkie z tych składników mają dobroczynny wpływ na kondycję włosów. • Skrzyp polny – jest bardzo cennym źródłem krzemu, który oprócz wzmacniania włosów zapobiega również ich wypadaniu, łamaniu i siwieniu. Dodatkowo zwiększa elastyczność skóry głowy, co w efekcie skutkuje dłuższym nawilżeniem.

• Pokrzywa – jest bardzo doceniania przy pielęgnacji włosów ze względu na zawartość beta-karotenu, flawonoidów, żelaza, krzemu, wapnia, cynku, sodu, magnezu, potasu, witaminy A i K oraz witamin z grupy B. • Jajka – maseczka z jajek przez swój bogaty w aminokwasy i witaminy skład działa na włosy odżywczo i wzmacniająco. A dodatkowo obecność cynku, żelaza i selenu przyspiesza ich wzrost. • Siemię lniane – można je stosować zarówno jako maseczkę na włosy jak i traktować jako produkt spożywczy. Błonnik, witaminy, żelazo, magnez, cynk i wiele innych składników odżywczych działają cuda w walce o piękne włosy. • Czarna rzodkiew – sok, stosowany w formie wcierki pozytywnie wpływa na regenerację cebulek włosowych, poprawia krążenie krwi oraz przeciwdziała łojotokowi i łupieżowi Należy jednak pamiętać, aby cieszyć się pięknymi włosami, należy o nie zadbać nie tylko od zewnątrz ale również od wewnątrz poprzez dostarczenie odpowiednich składników odżywczych wraz z pokarmem. Najkorzystniej jest połączyć kilka metod pielęgnacji i zadbać nie tylko o porost, ale także o wzmocnienie, nawilżenie i regenerację włosów. Opracowała Dominika Wojton

Historia Papieru

Bez niego świat byłby zupełnie inny, być może mniej rozwinięty i bardziej tajemniczy, a może wręcz przeciwnie. Wykorzystywany w każdej dziedzinie życia. Mówi się, że przyjmie wszystko, a wszelkie obietnice tylko na nim. Do czasu wynalezienia radia, telewizji i internetu przekaz jakichkolwiek informacji na większą skalę nie był możliwy.To na nim zapisywano największe mądrości, prawa i odkrycia, które przetrwały do naszych czasów i stanowią

podstawę funkcjonowania społeczeństwa. Bez niego nie czerpalibyśmy wzorców z przeszłości i nie wiedzielibyśmy czego się wystrzegać. Historia papieru

Papier, w zasadzie nic szczególnego, najczęściej arkusz koloru białego. Choć na pierwszy rzut oka w ogóle nie zachwyca, to jego historia jest już o wiele ciekawsza. Materiały stosowane w celach pisarskich przybierały różne

formy, a pierwotne opierały się na produktach pochodzenia naturalnego ze względu na ich dostęp. Używano liści drzew oliwnych i palmowych w krajach śródziemnomorskich, tabliczek glinianych w Mezopotamii, kory drzew, łodyg roślin oraz tabliczek drewnianych. W starożytnej Grecji zapisy na skorupach naczyń glinianych służyły jako „karta do głosowania”, podczas którego decydowano o wygnaniu obywatela z miasta (ostracyzm).

W starożytnym Egipcie najważniejszym materiałem, na którym pisano, był papirus otrzymywany z trzciny papirusowej. W tamtych czasach trzcina ta występowała w dolinie Nilu, stąd rozpowszechnienie tego pisarskiego materiału.Technologia powstawania papirusu nie należała do najtrudniejszych, choć była pracochłonna. Egipski papirus wpłynął na rozwój kulturalno-społeczny Greków i Rzymian. Pisano na nim dzieła literackie, służył do sporządzania dokumentów urzędowych i listów. Z kolei, na wyspach Pacyfiku za materiał pisarski służyła tapa wykonana z kory drzew. Była ona poniekąd odpowiednikiem papirusu, jednak używana również do malowania i jako odzież. Do Europy materiał ten został przywieziony przez Jamesa Cooka pod koniec XVIII wieku. Natomiast, materiałem o zbliżonej formie do tapy wykonanym z ubitej kory był huun wynaleziony przez Majów. Był on nośnikiem pisma stosowanym dla świętego kalendarza, przepowiedni i procedur medycznych. Aztekowie posiadali swój materiał pisarski amatl, produkowany również obecnie. Papirus z czasem został wyparty przez pergamin, który produkowany był jeszcze do końca X wieku, a w Europie wykorzystywany nawet do XI w. do sporządzania dokumentów w kancelarii papieskiej. Przez okres Średniowiecza materiałem pisarskim w Europie był pergamin produkowany ze skór zwierzęcych – baranich, cielęcych, kozich, a dla cenniejszych rękopisów również ze skóry jagniąt. Oprócz tego podstawowego zastosowania miał

inne - jako materiał pokryciowy do opraw książek. Początkowo, produkcją pergaminu zajmowali się mnisi, a wraz z rozwojem miast funkcję tę przejęli pergaminiści. Pergamin znajdował zastosowanie do XVII w., ale już w XIV w. nastąpiło zasadnicze jego wyparcie przez papier. W Europie papier dosyć późno znalazł swoich zwolenników. Przyczyną tego był fakt, że dotarł on do Europy od Arabów i był uważany za wynalazek pogański. Papier znany był już w I w. p.n.e., jednak uznaje się, że to chiński urzędnik dworski w około 105 r. n.e. dokonał jego wynalezienia. Po wielu próbach odkrył właściwą metodę, dzięki której uzyskiwał „papier czerpany”. Metoda polegała na wyodrębnieniu pojedynczego włókna z materiału roślinnego i formowaniu papieru z wodnej zawiesiny włókien, która była odwadniania na sicie. Podejmowano próby ulepszania jakości papieru również poza Chinami. Arabowie na przykład do jego produkcji używali skrobi, która niezbyt dobrze znosiła klimat umiarkowany, a sprawdzała się w klimacie gorącym. Mimo tego w Europie początkowo używano papieru produkowanego właśnie przez Arabów, którzy posiadali swoje papiernie m.in. w Hiszpanii. Na zwiększoną produkcję papieru z pewnością wpływ miał Jan Gutenberg, którego uważa się za wynalazcę ruchomej czcionki. Sama ruchoma czcionka była znana o wiele wcześniej, jednak Gu-

tenberg stworzył prasę drukarską, co usprawniło proces drukowania, a tym samym miało wpływ na wzrost poziomu nauczania poprzez dostępność do podręczników. Produkcja papieru

Obecnie, do produkcji papieru wykorzystuje się włókna roślinne pozyskiwane z takich drzew jak jodła, świerk, topola, buk oraz roślin jednorocznych jak len, konopie, trzcina i bawełna. Są to tak zwane produkty podstawowe, oprócz których wykorzystuje się produkty wtórne zawierające włókno roślinne, do których zaliczamy makulaturę oraz szmaty. Działając na drewno odpowiednimi substancjami chemicznymi (obróbka chemiczna), otrzymujemy masę celulozową, której najważniejszym składnikiem jest czysta celuloza (wielocukier). W trakcie obróbki mechanicznej powstaje ścier drzewny. Z tych dwóch produktów uzyskuje się najwięcej papieru na świecie. Sam proces technologiczny obejmuje dwie fazy. Pierwsza z nich polega na przygotowaniu masy papierniczej, poprzez jej rozgniatanie nożami. Masę celulozową miesza się z dodatkami w tym z wodą, barwnikami, rozdrobnioną makulaturą. Klej dodawany do masy nadaje papierowi odporność na przesiąkanie. Po odsączeniu masy papierniczej z nadmiaru wody, kolejny etap to spilśnianie, czyli poddanie włókien papieru odpowiedniemu naciskowi, aby prawidłowo się rozłożyły. Druga faza przygotowania papieru to właściwa jego produkcja, która głównie polega na sprasowaniu włókien, aby powstała wstęga, która następnie jest podgrzewana do wysokich tem-

peratur 1200 °C i schładzana. W zależności od proporcji składników papier charakteryzuje się określonym składem włóknistym, gramaturą, barwą, przeznaczeniem i rodzajem powierzchni. Wyróżnić można papiery bezdrzewne, które nie zawierają ścieru drzewnego i te, które ścier zawierają nazywane papierami drzewnymi. Skład włóknisty wpływa na klasyfikację. I tak na przykład klasy papieru I i II charakteryzują się najwyższą trwałością i wykorzystywaniem w produkcji banknotów oraz przy sporządzaniu ważnych dokumentów. Recykling, rzecz najważniejsza!

Papier otacza nas z każdej strony, czy to w postaci książek, gazet, a nawet najprostszego rachunku w sklepie, jednak mało z nas zdaje sobie sprawę, jak ważny jest dla życia i całego środowiska. Na świecie powstaje ok. 320 milionów ton papieru rocznie. Jego produkcja jest bardzo uciążliwa dla środowiska, wytwarza się go z drewna, które na ten cel jest pozyskiwane w wyniku wycinki bardzo dużej ilości lasów. Wycinanie lasów to zagrożenie dla przyszłości naszego gatunku, ponadto jest to ogromna ingerencja w przyrodę, co powoduje stopniowe ograniczanie gatunków roślin i zwierząt. Na dodatek w procesie produkcyjnym wykorzystuje się ogromne ilości wody, energii oraz różnego rodzaju substancji takich jak: chlor, skrobia ziemniaczana, kaolin, gips, czy kreda, które mają za zadanie poprawę jakości papieru.

Etapy recyklingu papieru

Odzyskiwanie cennych frakcji papieru uzyskuje się w poszczególnych etapach recyklingu. 1. Sortowanie- odpady papierowe zostają poddane sortowaniu. Sprawdza się je pod kątem zanieczyszczeń (nie mogą zawierać plastiku, metalu, resztek jedzenia), następnie zwija w bale w kształcie prostokątów, które są zgniatane i rozwłókniane. W tym celu odpady przepuszcza się przez specjalne maszyny – najpierw tną one papier na małe kawałki, następnie poprzez podgrzewanie temperatury mikstury chemikaliów i wody, papier kruszy się na drobne nici celulozy, nazywane włóknem. W dalszej kolejności masa ta jest czyszczona z pozostałych małych zanieczyszczeń, takich jak plastik czy resztki kleju. 2. Odbarwianie- etap, w którym pozbywa się wszelkich materiałów klejących i tuszu drukarskiego. Na początku odbarwiane są małe partie tuszu wodą w procesie zwanym czyszczeniem. Następnie większe partie odbarwia się za pomocą bąbli powietrza w procesie zwanym flotacją. Podczas tego procesu papier wrzucany jest do wielkiego pojemnika, gdzie bąble powietrza, mydło i chemikalia zostają wstrzykiwane do masy.Wstrzykiwane powietrze tworzy bańki, które wynoszą tusz i klej na wierzch,

czysty papier zostawiając na dole. 3. Bielenie- uzyskana w poprzednich procesach brązowa masa celulozowa, musi być wybielona. Wykorzystuje się w tym celu środki chemiczne takie jak tlen, ozon i nadtlenek wodoru. Powstałe elementy uboczne tych chemikaliów są bez trudu usuwane w oczyszczalni. Następnie papier zostaje osuszony i podlega dalszej obróbce. W czasie przetwarzania traci on za każdym razem na jakości (włókna celulozowe stają się coraz krótsze), ale możliwe jest jego nawet sześciokrotne przetwarzanie (3,4 razy bez znacznego pogarszania parametrów)! W wyniku recyklingu makulatury, z surowca wtórnego można wyprodukować: • zeszyty, gazety, papier ksero, koperty, papier do pakowania • tekturę • papier toaletowy oraz ręczniki, wytłoczki np. na jajka Bardzo ważne jest, żeby makulatura nie była mokra – wilgotność to istotny parametr jej jakości - oraz aby razem z papierem nie trafiły do pojemnika żadne zanieczyszczenia mechaniczne (np. metale, szkło, tekstylia, piasek), chemiczne (np. kleje, farby) czy mikrobiologiczne (pleśń czy grzyby). Czy wiesz, że: Recykling jednej tony papieru to oszczędność 20 drzew, 20 tysięcy litrów wody i eliminacja 30 kilogramów zanieczyszczeń powietrza, które powstałyby w procesie produkcji nowego papieru! Opracował Kacper Kołek

Ogród

karmiący

Zagospodarowanie ogrodu przydomowego może przybierać różne formy. Aranżując najbliższe otoczenie, warto stworzyć je tak, aby było przestrzenią nie tylko przyjazną dla oka, sprzyjającą wypoczynkowi, ale także, aby projekt naszego ogrodu był jak najbardziej spójny z tym co występuje w naturze. Naturalistyczne układy są proste w utrzymaniu, a dodatkowo przynoszą korzyści nie tylko nam, ale także innym potencjalnym stworzeniom, które mogą zamieszkiwać ten teren. Taka forma aranżacji często nazywana jest także ogrodem karmiącym, dającym pożywienie i schronienie przy równoczesnym korzystnym oddziaływaniu na klimat. Jak stworzyć

przyjazny ogród? Przy projektowaniu ogrodu karmiącego warto wybierać gatunki, które można zastosować na wiele sposobów. Dobrze przy tym sprawdzą się mieszane rabaty, gdzie dekoracyjne rośliny możemy połączyć z typowo jadalnymi odmianami drzew czy krzewów. Nie tylko popularne jabłonie, śliwy, czy grusze będą dobrze komponować się innymi, ozdobnymi gatunkami roślin. Mamy także sporo innych, rodzimych gatunków, które oprócz pięknego wyglądu dają nam także korzyści w postaci owoców.

Należą do nich między innymi dereń jadalny, głóg, rokitnik, czy dzika róża. Maliny, porzeczki, pnące uprawy jeżyn, czy obce rośliny jak borówka amerykańska, jagoda kamczacka, cytryniec chiński, czy mahonia również idealnie nadają się do mieszania z innymi gatunkami jak i samodzielnych aranżacji. Zioła i warzywa można uprawiać w skrzyniach czy innych podniesionych grządkach, co dodatkowo urozmaici układ ogrodu i ułatwi pracę, gdyż pozwoli to na wykorzystanie własnego kompostu i nie będzie wymagać przekopywania. Oprócz oczywistych korzyści kulinarnych zioła dają także niesamowity zapach i niejednokrotnie odstraszają niechciane owady, dlatego tworząc ziołowy ogródek, warto przemyśleć jego lokalizację tak, aby były usytuowane blisko wyjścia z domu na przykład przy tarasie.Wśród polecanych gatunków ziół najczęściej pojawia się bazylia, oregano, czosnek, rozmaryn, szałwia lekarska, koper, czy cząber. Różnorodność gatunkowa rabat pozwoli na cieszenie się z ogrodu nie tylko w czasie sezonu, ale także przez cały rok.Wczesna wiosna może być już czasem na zbiory spod osłon nowalijek takich jak szczypiorek, rzodkiewka, rzeżucha, czy sałata. Kolejne miesiące jak i wczesne lato to czas pierwszych owoców poziomek, truskawek, czy choćby czereśni. Pełne lato to najbardziej obfity czas

wszelkich zbiorów warzyw i owoców.Wtedy też szczególnie chętnie zjadamy większą ilość takich warzyw jak ogórki, pomidory, sałaty oraz owoców – od borówek, porzeczek po brzoskwinie, wiśnie itd. Jesień to plony większości grusz, śliw, jabłoni oraz orzechów, czy warzyw korzeniowych i kapustnych. Także późną jesienią i zimą możemy zbierać choćby dojrzałe już na przełomie sierpnia i września owoce rokitnika, które pozostawione na drzewie nie tracą smaku, czy mrozoodporne roszponki lub jarmuże. Co jest w nim ważne ?

Aranżując ogród karmiący, warto pamiętać także o owadach.Wiele roślin miododajnych, stanowiących idealne pożywienie dla pszczół, trzmieli czy motyli jest gatunkami niezwykle dekoracyjnymi, będącymi upiększeniem ogrodu lub akcentem kolorystycznym.Wybierając rośliny, dobrze jest kierować się terminem kwitnienia tak, aby zapewnić atrakcyjność ogrodu zarówno sobie jak i innym z niego korzystającym. Dodatkową dekoracją takiej przestrzeni mogą być domki dla owadów, które pozwolą im przetrwać trudniejsze warunki zimowe. Dostęp do naturalnych, niepryskanych i sztucznie nawożonych owoców i warzyw jest ogromnym atutem

ogrodów tworzonych w sposób naturalistyczny. Pomagać w jego utrzymaniu będą ptaki, które jeśli zapewnimy im odpowiednie warunki, odwdzięczą się dbaniem o nasze uprawy.Większość z nich zjada szkodniki, które mogą niszczyć zasadzone warzywa czy owoce. Gąsienice, chrząszcze, muchówki i tym podobne owady to nie jedyne pożywienie, które skusi ptaki do zamieszkania w naszym ogrodzie. Młode listki, pędy, czy niektóre owoce jarzębin, dereni, głogów czy mahoni będą je dodatkowo przyciągać. Zimą można zainstalować karmniki, gdzie dodatkowo ptaki mogą być dokarmiane. Schronieniem dla nich będą gęste grupy żywopłotów lub krzewów, a także przygotowane odpowiednie budki lęgowe, zainstalowane poza zasięgiem kun czy kotów. Małe formy ogrodowe jak rzeźbione poidełka dla ptaków mogą dodatkowo zachęcić je do zamieszkania w naszym ogrodzie oraz bardzo go uatrakcyjnić wizualnie. Sprzymierzeńcami w walce ze szkodnikami będą także jeże,

jaszczurki czy żaby. Zwierzęta te, będą chętniej zaglądać do naszego ogrodu, jeśli zapewnimy im bezpieczne kryjówki i miejsca do życia np. kupki suchych gałęzi, niezgrabionych liści czy kamieni. Ogród przyjazny nam i przyrodzie, to taki w którym nie będą stosowane żadne szkodliwe środki chemiczne, które mogą być trujące dla nas jak i owadów, ptaków i innych niewielkich zwierząt. Poszczególne gatunki roślin możemy dosadzać systematycznie do tych już istniejących, dbając przy tym zarówno o różnorodność gatunkową jak i pozwalając wspierać się roślinom nawzajem. Przeplatając uprawy warzyw aromatycznymi ziołami, pomagamy je chronić przed szkodnikami, czy nawet chorobami grzybowymi. Wykonywanie niezbędnych oprysków powinno odbywać się przy użyciu preparatów naturalnych wykonanych na przykład z pokrzywy, czy skrzypu. Dzięki temu będziemy mogli cieszyć się ekologicznymi, własnymi uprawami, które poza aspektem

zdrowotnym przyczynią się także do oszczędności. Żywość ekologiczna oferowana w sklepach jest znacznie droższa, a przy tym niejednokrotnie bywa już niepełnowartościowa poprzez nadgnicia, czy więdnięcia. Niekiedy także musimy kupić większą ilość danego produktu, chcąc zaoszczędzić czas poświęcony na zakupy oraz pieniądze. Posiadanie własnych upraw pozwala nam na zbiory często w ilości takiej, jaka nam w danym momencie potrzebna, z gwarancją najwyżej wartości smaku i witamin. Dbając o ogród, aby przynosił nam jak najwięcej korzyści, dbamy także o własną kondycję fizyczną oraz aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu. Nasze ciało ma niezbędną dawkę ruchu, jest dotlenione, a samo przebywanie w tak pięknym i pożytecznym otoczeniu poprawia nastrój, wspomaga dobry sen i wpływa kojąco na umysł. Opracowała Klaudia Ingram

Piękne pasje

Kwiaty to oczy, którymi można patrzyć na przyrodę, to słowa jednego z myślicieli niemieckich. O to co można zrobić, aby ich żywotność przedłużyć, zapytamy Monikę, właścicielkę marki Resin Rebloom, która zbiera i suszy kwiaty, zatapia je w żywicy, tworząc przez to piękne przedmioty z florystyczną duszą. Ela Typek: Tworzysz niesamowite przedmioty domowego użytku, wykorzystując wysuszone kolorowe kwiaty i liście. Skąd pojawił się pomysł na tworzenie takich interesujących rzeczy? Monika Łukasik: Pomysł na Resin Rebloom to wypadkowa kilku wydarzeń. Od dawna szukałam pomysłu na siebie, czegoś, co będzie pasowało do wizji i misji, którą założyłam sobie jakiś czas temu. Potrzeba otaczania się pięknymi przedmiotami codziennego użytku była we mnie zawsze. Dokładnie pamiętam gdy dostałam swoją pierwszą „dorosłą” szminkę. Wciąż pamiętam jakie emocje temu towarzyszyły. Zrozumiałam wtedy, że takie odczucia można przenieść na wiele płaszczyzn życia.Te drobiazgi, które sprawiają, że uśmiech przemyka przez Twoja twarz w najmniejszej drobnostce. Biżuteria, ulubione perfumy lub wcześniej wspomnianą szminkę mogłam zamknąć na cztery spusty w szufladzie, lub wykorzystać jako pięknie wyeksponowany element

dekoracyjny. Znalazłam więc niszę, dzięki której moja ulubiona szminka znalazła swoje miejsce Od tego się zaczęło, a potem stopniowo zwiększałam asortyment. ET: Gdzie zbierasz swoje roślinki ? Z którymi z nich pracuje Ci się łatwo, które z nich są trudniejsze do suszenia? W jaki sposób to robisz, że nie tracą one swoich naturalnych barw? MŁ: Odpowiedz brzmi: Wszędzie. Od kiedy zaczęłam pracować z kwiatami, zauważyłam, że one są wszędzie. Na każdym trawniku, wolnym kawałku zieleni, na polach, w ogródkach nawet miejskich. Czasem jeżdżę na giełdę kwiatową, jeśli potrzebuje kwiatów, które nie rosną dziko. Suszenie kwiatów to bardzo precyzyjna praca, muszą być zbierane w konkretnych warunkach pogodowych i suszone w bardzo rygorystycznych warunkach jeśli kolor ma być zachowany tak intensywnie. Amatorsko można suszyć kwiaty w książkach, najlepiej starych. Przy moich ilościach wykorzystuje drewniane prasy, które mają kilka warstw różnych materiałów odprowadzających wilgoć. Przy odpowiednim nacisku kwiat powinien zachować swój gładki, plaski kształt i intensywny kolor. Proces ten trwa 2-3 tygodnie. Najłatwiejsze do suszenia są chyba stokrotki, mają regularny kształt i odpowiednia grubość. Najtrudniej pracuje mi się z chabrami, bardzo

często tracą swoja intensywną barwę. Cały czas pracujemy nad tą trudną miłością. ET: Każdy z nas ma swoje ulubione kwiaty. Które z nich są Twoimi ulubionymi i dlaczego właśnie one? MŁ: Och to trudne pytanie. To tak jakbym musiała wybrać swoje ulubione dziecko (śmiech)! Co sezon zakochuje się w innych kwiatach.W tym roku były to hortensje, maki, chabry, ostróżka, niezapominajki, kosmosy i nagietek, jaskry, floksy i to jest mała część moich romansów z kwiatami. Tak więc nie umiem wybrać jedynego, wszystkie mnie zachwycają i każdy z innego powodu.Wiele kwiatów jest sezonowych, więc okres między kwietniem a październikiem to nieustanne zakochiwanie się w kolejnych kwiatach. ET: Jak wygląda proces tworzenia i powstawania przedmiotów, opowiedz nam coś o nim. Czy masz jakieś specjalne formy, maszyny i żywicę, która zalewasz wysuszone płatki, kwiaty i liście? MŁ: Postaram się w pigułce opisać ten proces. Zaczynamy od kwiatów, w zależności od tego, jaki produkt będę robić, układam sobie kompozycje „na sucho”. Potem przechodzimy do przygotowania żywicy. Jest to produkt, który składa się z 2 gęstych cieczy (żywica + aktywator), które po połączeniu zaczynają gęstnieć. Taką mieszkankę wkładamy do pompy próżniowej w celu

odpowietrzenia.Wylewany starannie do gotowych form silikonowych. Aby kompozycja była idealna, kwiaty układam na zastygającej już warstwie żywicy, dlatego muszę odczekać kilka godzin. Po ułożeniu kwiatów zabezpieczamy produkt, i idziemy do domu :D. Żywica musi zastygnąć przed wylaniem kolejnej warstwy,

kwieciste wazony. Ile czasu poświęcasz na wykonanie? MŁ: Nie jestem w stanie określić tego czasu. Od momentu zerwania kwiatka do momentu wysyłki może upłynąć 3-4 tygodnie lub więcej. Dlatego staram się robić zapasy kwiatów, zróżnicowanych kolorystycznie.

dzięki temu kwiaty zostaną na swoim miejscu.Wylewany 2 czasem 3 warstwę i znów czekamy. Po wyjęciu produktu z formy pozostaje obróbka- szlifowanie, polerowanie lub minimalne poprawki. ET: W swojej ofercie masz piękne podstawki m.in. pod kubki, puzderka na biżuterię, ale także niesamowite

Trzeba pamiętać, że praca z żywicą jest bardzo nieprzewidywalna i czasem na końcowym etapie okazuje się, że trzeba zacząć od początku. Na rynku jest bardzo dużo żywic i każda przeznaczona jest do innych odlewów.Ta, z której ja korzystam, ma czas wiązania każdej warstwy ok. 24-36h

przy spełnieniu idealnych warunków pod względem temperatury i wilgotności powietrza. Wilgoć to bardzo duży wróg suszonych kwiatów i żywicy. ET: Mieszkasz i pracujesz w Warszawie, w szybko żyjącym mieście, czy to nie jest tak, że te kolorowe rośliny, które zbierasz,

W swoich produktach zaklinam rośliny, które cieszą oko latami, bez względu na to co się dzieje za oknem. Gdy wchodzę do pracowni, to odcinam się od świata, tracę poczucie czasu. Mówię, że wychodzę na 30 minut a wracam po 4h, bo jakaś nowa kompozycja mnie wciągnie,

pozwalają Ci żyć trochę spokojniejszym tempem? Pomagają Ci częściowo zatrzymać czas? MŁ:To prawda, projekt Resin Rebloom powstał na początku pandemii. Gdy byliśmy zamknięci w domu, tęsknota za naturą bardzo dała mi się we znaki.

wpada mi pomysł i nie mogę się oprzeć chęci natychmiastowej realizacji. Bardzo wtedy wypoczywam psychicznie, ponieważ to praca wymagająca skupienia w 100%. Oddaje się temu w pełni.To pomaga zatrzymać czas, ale również zatrzymać wspomnienia moich klientów. Bardzo często mam spersonalizowane

zamówienia, gdzie ktoś chce zachować na zawsze płatki róż z bukietu zaręczynowego, kwiaty z ogrodu babci, za którą ktoś bardzo tęskni lub pierwsze kwiaty otrzymane jako mama.To wspaniałe uczucie, gdy dzięki mnie ktoś może zatrzymać wyjątkową pamiątkę po bliskim.To bardzo ważne i wzruszające aspekty projektu dla mnie. ET: Czy Resin Rebloom to praca, czy pasja? Czy może jedno i drugie? MŁ: Pracuje na etat, tak więc RR to dla mnie odskocznia i pasja, która dodatkowo pozwala mi zdobywać środki na inwestowanie w nowy sprzęt, pozwala mi pracować w mojej własnej przestrzeni, brać udział w targach, budować rozpoznawalną markę i cudowną społeczność. Dzięki temu dosyć szybko mogłam wejść na dosyć wysoki poziom, inwestować w rozwój tego projektu. Nie traktuje tego jak pracy, bardziej jako przestrzeń do realizowania swojej wizji miłości do roślin. Cytując bardzo znane słowa Konfucjusza „Wybierz pracę, która kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia w swoim życiu”. Cieszę się ze mam właśnie ten komfort i mogę tworzyć coś, co napawa mnie radością i spełnieniem. ET: Skąd czerpiesz inspirację do tworzenia. Czy jest to głównie otaczająca nas przyroda a może coś jeszcze?

MŁ: Obserwacja natury to chyba główne źródło. Uważam, że człowiek nie może stworzyć nic lepszego niż natura, bo to naturę odtwarza i kopiuje w swoich działaniach. Czasem przechodząc koło łąki kwietnej w tłocznym mieście dwa kwiaty pokierowane wiatrem, przytulają się do siebie i już mam kiełkującą kompozycje lub pomysł w głowie. Czasem zauważam coś podświadomie i potem przekładam to na swoje prace. Bezwiednie obserwuje prace z innych dziedzin. Pamiętam jak kiedyś, zrobiłam zestawienie swoich prac inspirowanych sukniami z czerwonego dywanu. Nie mogłam uwierzyć w podobieństwo kolorów i kwiatów. Czasem zobaczę piękne zdjęcie lub grafikę. Bywa tak, że zachwycają mnie kompozycje bukietów polskich florystów i nagle z tych wszystkich obrazów wyłania się wizja.W mojej głowie cały czas kłębią się setki pomysłów, gdy któryś z nich wybije się wystarczająco mocno, to wcielam go w życie. ET: Jak spędzasz czas wolny ? W jaki sposób odpoczywasz, regenerujesz siły ? MŁ: Mam go niewiele,

pracując na etacie i prowadząc swoją małą markę jesteś jednocześnie artystą, majstrem, księgowym, zaopatrzeniowcem, social media guru, sekretarką. Robisz wszystko sam od A do Z. Od zbierania kwiatka przez wysyłki paczek po prowadzenie sklepu internetowego.

po łąkach i lasach więc faktycznie traktuje to jak odpoczynek. Jestem osobą neuroatypową i bardzo ciężko mi wyzbyć się tego pociągu do pracy i nowych pomysłów. Muszę pilnować się i być pilnowana przez bliskich, aby znaleźć balans miedzy pasja a życiem poza tym. Jeśli się już uda to bardzo lubię spędzać czas wśród przyjaciół. Ludzka energia ładuje moje baterie. Czasem muszę wyszaleć się na parkiecie całą noc, czasem wystarczy leniwy wieczór pod kocem z chłopakiem i psem. Zdecydowanie jednak jest to wypoczynek aktywny i twórczy, który raz na jakiś czas wymieniam na detoks, wyjeżdżam gdzieś, wyłączam social media, które pochłaniają mnóstwo mojego czasu i resetuje głowę.To bardzo ważne i wierzę, że tylko dzięki temu da się odnaleźć sukces i szczęście w swoich działaniach.

To tego regularne 8h w pracy oraz życie domowe. Zdecydowanie powinnam to poprawić, bo odpoczywam… pracując. I czasem mnie to gubi, czasem narzucam na siebie zbyt dużą presję bo jestem bardzo ambitna. Całe szczęście ta praca polega też na wycieczce rowerowej i spacerze

Bardzo dziękujemy Monice za ten ciekawy wywiad. Zachęcamy was do odwiedzin i zakupów na stronie www.resinrebloom.com a całą twórczość znajdziemy tu: www.instagram.com/ resin_rebloom.

SYLVECO Producent kosmetyków naturalnych Zakład produkcyjny: Łąka 260F, 36-004 Łąka tel. (17) 771 38 30, (17) 771 38 34 e-mail: biuro@sylveco.pl współpraca reklamowa: marketing@sylveco.pl