ผลงานอื่นของผู้เขียน ดวงดาวในบ่อน้ำ(2538) คนไต่ลวดบนดาวสีฟ้า(2542) โลกของจอม(2546) ทัชมาฮาลบนดาวอังคาร(2548) นกเพลง(2549) ดวงอาทิตย์กับดอกทานตะวัน(2550)
จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย
ท ินกรหุตางกูร
สำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรม www.thaiwriter.net
สำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรม www.thaiwriter.net 9/8หมู่9ตำบลบางช้างอำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม73110 โทรศัพท์08-1902-8982โทรสาร0-2814-8887 E-mail: porcupine@thaiwriter.net หนังสือประเภทนิยาย ชื่อปก : จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย ลิขสิทธิ์ :ทินกรหุตางกูร เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ :ISBN978-974-348-468-1 พิมพ์ครั้งแรก : ตุลาคม 2551 บรรณาธิการบริหาร :นิวัตพุทธประสาท บ รรณาธิการ :อธิคมคุณาวุฒิ ออกแบบปก :วีรวัฒน์วีระประดิษฐ์ ออกแบบรูปเล่ม :PorcupineBooks พิสูจน์อักษร : ปัทมา เพ็ญสกุล แยกสีพิมพ์สีและพิมพ์ขาวดำ หจก.ภาพพิมพ์โทรศัพท์0-2433-0026-7 จัดจำหน่ายโดยบริษัทเคล็ดไทยจำกัด 117-119ถนนเฟื่องนครตรงข้ามวัดราชบพิตร กรุงเทพฯ10200 โทรศัพท์0-2225-9536-40โทรสาร0-2222-5188 ราคา 170 บาท
ข้อมูลทางบรรณานุกรมของสำนักหอสมุดแห่งชาติ ทินกรหุตางกูร. จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย--พิมพ์ครั้งแรก. กรุงเทพฯสำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรม,2551 184หน้า, 1.นิยายไทย--นิยาย.I .ชื่อเรื่อง. ISBN978-974-348-468-1
สารบัญ จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย
1 11
2 73
3
131
แด่ ความเชื่อ
Titel: Lady Godiva Artist: John Collier
1
1 ข้างหอพักมีแผงขายซีดี น่านน้ำกับเพื่อนชอบไปซื้อซีดีเพลง บางทีก็ ซื้อซีดีหนังโป๊เวลามีหนังใหม่ของซาชาเกรย์ดาราหนังโป๊ชาวอเมริกัน กับมาเรียโอซาวาดาราหนังโป๊ชาวญี่ปุ่นเชื้อสายแคนาดา คนขายขายซีดีหนังโป๊ให้เฉพาะลูกค้าประจำ ราคาแผ่นละ 50 บาท บรรจุในถุงพลาสติก ไม่มีปกหรือกระดาษระบุข้อมูลเกี่ยวกับ หนังคนซื้อต้องถามคนขาย วันหนึ่ง น่านน้ำซื้อซีดีที่คนขายบอกว่าเป็นหนังใหม่ของมาเรีย โอซาวา เขาเปิดด ูด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์กระเป๋าหิ้วในห้องบนหอพัก แต่สิ่งที่ปรากฏบนจอคอมพิวเตอร์ไม่ใช่หนังใหม่ของมาเรีย โอซาวา เป็นแ ฟ้มเอกสารอเิ ล็กทรอนิกส์( d ocumentfi le)ข นาด7 00เมกะไบท์ บนชุดคำสั่งไมโครซอฟต์เวิร์ดชื่อแฟ้มmemoir เขากดเมาส์คอมพิวเตอร์เปิดแฟ้ม เห็นข้อความภาษาไทย น่านน้ำคิดจะปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ นำซีดีไปเปลี่ยน แต่เปลี่ยนใจ ลองอ่านข้อความ
14 จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย
ข ้อความเป็นบันทึกของเด็กผู้หญิงอายุ 17 ปี ชื่อเงารุ้ง เธออยู่ กับยายแม่ครัวคนสวนและหมาชื่อเทเลกราฟในบ้านสวยหลังใหญ่ บันทึกของเธอยาว น่านน้ำอ่านวันเดียวไม่จบ เขาอ่านหลังกลับจาก โรงเรียนตอนเย็นวันละหลายย่อหน้า เรื่องของเธอน่าฉงน เขาอ่าน เหมือนถูกสะกดจนบางวันเพื่อนต้องไปตามให้ขึ้นดาดฟ้า น่านน้ำกับเพื่อน 4 คน คือ บูรมี ผทร โกมุท พัดโบก อยู่หอพัก ที่เป็นตึก4ชั้นโกมุทกับผทรเช่าห้องอยู่ร่วมกันบนชั้น4บูรมีพัดโบก น่านน้ำเช่าห อ้ งคนละหอ้ งห อ้ งของนา่ นนำ้ ต ดิ ก บั ห อ้ งของพดั โบกห อ้ ง ของบรู ม อี ยูต่ รงขา้ มหอ้ งของนา่ นน้ำห อ้ งของโกมทุ กับผทรอยตู่ รงขา้ ม ห้องของพัดโบก บูรมี ผทร โกมุท น่านน้ำ อยู่หอพักเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด มาเรียนมัธยม5-6ในกรุงเทพฯพัดโบกเป็นเด็กกรุงเทพฯแต่ไม่อยาก อยู่บ้านกับพ่อแม่ ท งั้ ห า้ เป็นน กั เรียนมธั ยม6 ข องโรงเรียนชายลว้ นห า่ งจากหอพัก 3ป้ายรถเมล์ทุกวันหลังกลับจากโรงเรียนพวกเขาชวนกันขึ้นดาดฟ้า หอพักไปเล่นกีตาร์ร้องเพลงเล่นฟุตบอล น่านน้ำกับเพื่อนชอบบรรยากาศบนดาดฟ้าซึ่งเห็นฟ้ากว้างกับ ทิวทัศน์ชองกรุงเทพฯ ช ว่ ง1 6.00-1 8.00น .ฟ า้ เปลีย่ นสจี ากสฟี า้ เป็นส แี ดงแ สงสแี ดง ฟุง้ แ ต้มท กุ ส งิ่ อ าทิป า้ ยคทั เอาตโ์ ฆษณาสนิ ค้าผ นังก นั้ ร างยกระดับข อง รถไฟฟ้าสายเคเบิลยึดสะพานแขวนตัวถังรถยนต์ตึกสูงเส้นผมของ หญิงส าวพนักงานธนาคารทกี่ ำลังเดินข า้ มทางม้าลายผ า้ ปูทนี่ อนสขี าว บนราวตากผ้าตรงระเบียงหลังห้องบนชั้น9ของอพาร์ตเมนต์... รวมถงึ ดวงหน้าเบิกบ านของเด็กผ ู้ชาย5ค นทกี่ ำลังเตะลูกบอล พลาสติกบนดาดฟ้าหอพัก4ชั้น
ทินกรหุตางกูร 15
ไม่ไกลจากหอพักมีมัสยิดกับชุมชนมุสลิม ผู้ดูแลมัสยิดจะขึ้น ไปหอสวดมนต์ตอน 17.30 น. และสวดอาซานเป็นภาษาอาหรับ ผ่านไมโครโฟน เรียกชาวมุสลิมไปสวดมนต์ บางครั้งเครื่องบินกับ เฮลิคอปเตอร์บินผ่าน เสียงเครื่องบินกับเฮลิคอปเตอร์ดังแทรกเสียง สวดอาซานคล้ายเพลงAnotherBrickintheWallของวงดนตรีพิงค์ ฟลอยด์ น่านน้ำมีความสุขเวลาขึ้นไปดาดฟ้า แต่เมื่อพบซีดีที่มีบันทึก ของเงารุ้งเขาเดินขึ้นดาดฟ้าอย่างไม่กระตือรือร้นเรื่องของเธอตรึงใน ความคำนึงของเขา น่านน้ำพยายามนึกภาพรูปร่างหน้าตาของเธอ บางประโยค ในบันทึกทำให้เขารู้ว่าเงารุ้งเป็นคนสวย ขณะเขาร้องเพลง เล่นกีตาร์ เล่นฟุตบอลกับเพื่อน น่านน้ำสงสัยว่าเธอกำลังทำอะไร : คุยกับยาย เล่นกับเทเลกราฟกินอาหารดื่มน้ำนอนหลับนั่งข้างหน้าต่างเหม่อดู พระอาทิตย์ตกหรือกดคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์เขียนบันทึก
2
บ ันทึกของเงารุ้ง ปีนี้ฉันอายุ 17 ปี ยายอายุ 62 ปี เธอถูกจัดว่าเป็น คนแก่แต่ยังเดินตัวตรงและสวยอย่างน่าพิศวงผมที่เปลี่ยนเป็นสีขาว ยังนุ่มมีน้ำหนักผ ิวที่ปรากฏรอยย่นยังขาวชุ่มชื้นขนาดเสื้อผ้าที่ใส่ยัง เท่าสมัยเป็นสาวร่างระหงสูงสง่า วันหนึ่ง ยายกำลังหลับบนเตียงสำหรับนอนกลางวันในห้องดู โทรทัศน์ ฉันไปมองใกล้ ๆ ฉันคิดว่าเธอเป็นเจ้าหญิงนิทราที่หลับไป ร้ อ ยปี ไ ม่ มี เ จ้ า ช ายไ ปจุ ม พิ ต ก ลายเ ป็ น ค นแ ก่ ผ มข าว ผิ ว ย่ น ผู้เลอโฉม แต่เธอไม่ใช่เจ้าหญิงในนิทาน Sleeping Beauty ยายคือคน
16 จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย
เลี้ยงฉันมาตั้งแต่ฉันอายุ 2 เดือน เป็นทั้งยาย-แม่-ครูที่เข้มงวดของ ฉัน ฉ นั อ อกจากโรงเรียนหลังจ บประถม5 ย ายไม่เชือ่ ร ะบบโรงเรียน กับระบบการศึกษาเธอให้ฉันเรียนหนังสือที่บ้าน ฉ นั ไ ม่ไ ด้ส บายกว่าเด็กท เี่ รียนในโรงเรียนว นั จ นั ทร์ถ งึ ว นั ศ กุ ร์ฉ นั ต้องตนื่ 6.00น .อ าบนำ้ แ ต่งต วั ร บั ป ระทานอาหารเช้าไ ปเรียนหนังสือ ในหอ้ งหนังสือซ งึ่ อ ยูช่ นั้ ล า่ งตดิ ก บั ห อ้ งดโู ทรทัศน์ ห้องหนังสือม หี นังสือ นับพันเล่มเรียงบนชั้นสูงจรดเพดานยาวตลอดผนังสี่ด้าน 7.00-12.00 น. เป็นเวลาเรียนช่วงเช้า รับประทานอาหาร กลางวันกับพักหนึ่งชั่วโมง13.00-15.00น.เป็นเวลาเรียนช่วงบ่าย ยายเป็นหมอ เธอไม่จ้างครูสอนฉัน เธอสอนเองทุกวิชา ตอน ฉันจบประถม 5 ยายอายุ 55 ปี เธอลาออกจากงานในโรงพยาบาล ของรัฐ อยู่สอนหนังสือฉันที่บ้าน แต่ยังไปตรวจคนไข้ที่คลินิกส่วนตัว เมื่อสอนหนังสือเสร็จ ฉ นั เรียนวชิ าเลขคณิตเรขาคณิตพ ชี คณิตต รีโกณมิติ ภ าษาไทย ภาษาอังกฤษ ภาษาสเปน ภาษาฝรั่งเศส ภาษาเยอรมัน ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ฟิสิกส์เคมีชีววิทยา นับจากจำความได้ ฉันไม่เคยได้ของโดยการนอนกรีดร้องบน พื้นครั้งหนึ่งตอนฉันอายุ5ขวบตากับยายพาไปห้างสรรพสินค้าฉัน อยากได้ตุ๊กตาไบลธ์ที่สวมชุดเสื้อกระโปรงติดกันสีฟ้า ยายไม่ซื้อให้ เธอบอกว่าเคยซื้อตุ๊กตาไบลธ์ให้ฉัน3ตัวฉันเล่นไม่กี่วันก็ทิ้ง ค นสวนเจอตกุ๊ ต าไบลธ์ท สี่ วมชดุ เสือ้ แ ขนกดุ ส สี ม้ ม ลี ายจดุ ส มี ว่ ง กับกางเกงขาสั้นสีดำเปียกฝนกลางสนามหญ้า ตาเจอตุ๊กตาไบลธ์ที่ สวมชุดแต่งงานสีขาวในสระว่ายน้ำ แม่ครัวเจอตุ๊กตาไบลธ์ที่สวม มงกุฎกับชุดเจ้าหญิงสีชมพูในตู้เก็บรองเท้า...
ทินกรหุตางกูร 17
ยายดึงแขนของฉันให้ฉันเดินไปจากหน้าร้านขายตุ๊กตา ฉันไม่ ยอม ฉันยืนตัวแข็ง จ้องเขม็งผ่านผนังกระจกไปที่ตุ๊กตาไบลธ์สวมชุด เสื้อกระโปรงติดก ันสีฟ้าบนชั้นในร้านขายตุ๊กตาพลางตะเบ็งเสียง “หนูจะเอาตุ๊กตาไบลธ์ ตุ๊กตาไบลธ์ที่บ้านไม่ใส่ชุดสีฟ้า” ตากล่าว“ วันหลังตาจะซื้อให้ วันนี้ไปก่อนดีกว่า” ฉันส่ายหน้าอย่างดื้อ“หนูจะเอาตุ๊กตาไบลธ์วันนี้” ยายพูดเสียงเรียบ “ถ้าจะอยู่ตรงนี้ก็อยู่คนเดียว ตากับยายจะ ไป” ฉันลงไปนอนกรีดร้องบนพื้น คนในห้างสรรพสินค้ามองเรา บางคนมองตากบั ย ายเหมือนจะตำหนิว า่ ท ำไมไมซอื้ ต กุ๊ ตาให้ฉ นั บาง คนจะเข้าไปอุ้มฉัน แต่ยายห้าม ตาบอกให้ยายซื้อตุ๊กตาไบลธ์ที่สวม ชุดเสื้อกระโปรงติดกันสีฟ้าให้ฉัน ยายปฏิเสธ เธอบอกว่าจะนับหนึ่ง ถึงสามให้ฉันหยุดกรีดร้องเธอนับหนึ่งถึงสามฉันไม่หยุดยายมองฉัน อย่างเย็นช าแ ล้วจ งู มือต าเดินไ ปฉ นั ก รีดร อ้ งดงั ข นึ้ ไ ม่ส นใจคนผา่ นไป มาที่พยายามเข้ามาปลอบ ไม่ช้าฉันเหนื่อย หยุดกรีดร้อง นั่งพิงผนังกระจกหน้าร้านขาย ตุ๊กตา พยายามมองหาตากับยายในหมู่คนที่เดินขวักไขว่ในห้าง สรรพสินค้า ฉันไม่รู้ว่านั่งตรงนั้นกี่ชั่วโมงกว่าตากับยายจะไปพากลับบ้าน แต่รู้ว่านานจนความอยากได้ตุ๊กตาไบลธ์ที่สวมชุดเสื้อกระโปรงติดกัน สีฟ้าหายไป ฉันตัวสั่นด้วยความกลัวว่าตากับยายจะทิ้งฉัน ย ายฝกึ ใ ห้ฉ นั อ าบนำ้ แ ต่งค วั ใ ช้ช อ้ นสอ้ มตกั อ าหารกนิ เองตงั้ แต่ อายุ3ขวบ เวลาฉันทำน้ำแกงจืดลวกมือ ยายจะเดินจากเก้าอี้ของ เธอทโี่ ต๊ะอ าหาร หยิบก ระดาษทชิ ชูเช็ดม อื ใ ห้ฉ นั ก อ่ นกลับไ ปนงั่ ท ี่ แล้ว
18 จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย
บอกให้ฉันตักอาหารกินต่อ ฉันอยากลุกจากโต๊ะอาหาร แต่ไม่กล้า เพราะเมื่อฉันชำเลือง ดูเธอ ฉันเห็นยายกลายเป็นปีศาจ มีไฟสีส้มคุโชนบนเส้นผมกับในตา ของเธอ
3
เย็นวันศุกร์วันหนึ่ง บูรมี ผทร โกมุท พัดโบก น่านน้ำ จัดงานเลี้ยง บนดาดฟ้าหอพัก เด็กหนุ่ม 5 คนลำเลียงอาหาร เบียร์ โต๊ะ เก้าอี้ไป ดาดฟ้า พัดโบกบอกว่าต้องเอาเก้าอี้ไป 6 ตัว ผทรถามว่ามีคน 5 คน ทำไมใช้เก้าอี้6ตัวพัดโบกตอบว่าจะมีแขกพิเศษ แขกพิเศษของพัดโบกไปถึงตอน16.30น.ทุกคนตะลึงยกเว้น พัดโบก แขกพิเศษของพัดโบกเป็นเด็กสาวงาม อายุ 17 ปี สวมชุด นักเรียนหญิงม ธั ยม6 ข องโรงเรียนแห่งห นึง่ เสือ้ ส ขี าวก ระโปรงสนี ำ้ เงิน เธอแนะนำตัวว่าชื่อพิณรี บูรมีชวนเพื่อนชนแก้วเบียร์ ดื่มเป็นเกียรติ แก่เธอ พิณรีนั่งเก้าอี้ข้างพัดโบก รินเบียร์ให้ทุกคน เธออ่อนหวาน ร้อง เพลงเก่งโกมุทกับผทรเล่นกีตาร์ให้เธอร้องเพลง พ ดั โบกลงไปหยิบก ล้องวดิ โี อดจิ ติ อลในหอ้ งแ ละให้น า่ นนำ้ เป็น ช่างภาพ น่านน้ำถ่ายภาพพิณรีร้องเพลง Love is a Losing Game ของเอมี ไวน์เฮาส์ สูบบุหรี่ ดื่มเบียร์ ยิ้ม หัวเราะ มองกล้อง ยกมือ ปัดผมซึ่งรวบเป็นหางม้าที่รุ่ยระแก้มไปเหน็บหู หลับตาฟังเสียงสวด อาซานจากมัสยิด... ขณะถ่ายภาพเธอ น่านน้ำรู้สึกว่าความงามของพิณรีไม่เพียง ถูกบันทึกในกล้องวิดีโอดิจิตอลแต่ยังประทับในใจของเขา เมื่อเธอลงจากดาดฟ้าไปห้องน้ำบูรมีผทรโกมุทซักพัดโบก
ทินกรหุตางกูร 19
ผ ทรถาม“ไปพบพิณรีที่ไหนเมื่อไหร่ทำไมไม่เคยเล่า” โกมุทถาม“เธอเป็นแฟนนายหรือ” บูรมีถาม “แล้วปางบุญ แฟนนายที่โรงเรียนกวดวิชาจะทำ อย่างไร” น่านน้ำเคาะช้อนกับขวดเบียร์“ให้พัดโบกพูด” พัดโบกพูด“ฉันรักพิณรีฉันจะเลิกกับปางบุญ” น่านน้ำถาม“นายรู้จักเธอได้อย่างไร” พัดโบกกล่าวอย่างมีความสุข “ฉันไปบ้านพ่อแม่เมื่อวันเสาร์ สองสัปดาห์ก่อน บ้านพ่อแม่ของฉันอยู่ในหมู่บ้านจัดสรร ฉันกิน อาหารเย็นเสร็จ แอบไปสูบบุหรี่ที่ถนนหน้าบ้าน เห็นหงส์ขาวตัวหนึ่ง บินเหนือสายไฟฟ้ามุ่งไปหลังหมู่บ้านฉันวิ่งตามไป “หลังหมู่บ้านมีบึงจากการขุดดินถมที่สำหรับสร้างบ้านจัดสรร เพิ่ม หงส์บินลับต้นกกที่กั้นระหว่างหมู่บ้านที่พ่อแม่ของฉันอยู่กับบึง ฉันคิดว่าหงส์ต้องบินไปที่บึง ฉันเดินฝ่าต้นกกไปที่บึง ดวงอาทิตย์ กำลังจะตกคนงานก่อสร้างเลิกงานกลับบ้านมีเพียงรถตักดินสองคัน กับรถปั้นจั่นหนึ่งคันจอดบนขอบบึงฝั่งตรงข้ามฉัน “ฉันพยายามมองหาหงส์ มันไม่อยู่ในบึง ฉันวิ่งอ้อมไป คิดว่า หงส์อาจหลบอยูข่ ้างรถตักดินหรือรถปั้นจั่น ฉันดูข้างรถตักดิน ไม่เจอ ไปดูข้างรถปั้นจั่น ฉันไม่เห็นหงส์ ฉันเห็นขนหงส์อันหนึ่งบนพื้นกับ พิณรีนั่งร้องไห้ข้างรถปั้นจั่น...” โกมุทพูดขัด “นั่นคือการพบกันครั้งแรก นายรักเธอทันที เธอ คือสาวงามที่ถูกสาปเป็นหงส์ และคืนร่างเป็นคนเมื่อพบรักแท้ของ นาย...” ผทรบอก“เล่าความจริงอย่าโกหก” พัดโบกทำหน้าขรึม“ฉันไม่ได้โกหก”
20 จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย
เพื่อน4คนไม่เชื่อ พิ ณ รี ก ลั บไปดาดฟ้า เด็กหนุ่ม 5 คนต้องเปลี่ยนเรื่องคุย น่านน้ำเห็นหยดน้ำที่ไรผมตรงหน้าผากของเธอ เขาไม่รู้ว่าเป็นเหงื่อ หรือน้ำ พัดโบกหยิบขนมปังกูลิโกะอันหนึ่งจากจานบนโต๊ะให้เธอ พิณรีกัดขนมเศษหนึ่งส่วนสี่ถือขนมที่เหลือในมือน่านน้ำเผลอคิดวูบ หนึ่งว่าเธอคือเด็กสาวเลอโฉมที่ถูกสาปเป็นหงส์จริง 19.00 น. บูรมีเปิดตะเกียงไฟฟ้าแบบตั้งโต๊ะซึ่งใช้ถ่านไฟฉาย 4 ก้อน พิณรีขอตัวกลับบ้านตอน 20.00 น. เธอลุกยืน หยิบกระเป๋า นักเรียน “ไปก่อนนะคะทุกคน ไว้เจอกันใหม่” พัดโบกพูด“ฉันจะไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์” ตาของพัดโบกเปล่งแววภูมิใจกลางแสงตะเกียงไฟฟ้าเพื่อน4 คนมองพัดโบกกับพิณรีเดินลงจากดาดฟ้า บูรมีกล่าว“น่าอิจฉาพัดโบก” โกมุทถอนใจผทรหยิบกีตาร์ไปเล่นและร้องเพลงที่มีเนื้อร้องว่า Iwanttolaydownbesideyou.Iwanttoholdyourbodycloseto mine -ฉันอยากนอนข้างเธออยากกอดเธอแนบกาย... ผ ท รรอ้ งเพลงเสียงเศร้าบ รู ม ี โ กมุทน า่ นน้ำฟ งั อ ย่างดมื่ ด่ำผ ท ร ร้องสองประโยคซ้ำสามรอบก่อนหยุดร้อง โกมุทเลิกคิ้ว“ทำไมไม่ร้องให้จบ” ผทรส่ายหน้า“ฉันร้องได้เท่านี้ฉันไม่รู้ว่าเพลงชื่ออะไรใครร้อง แต่ตอนเรียนมัธยมสี่ที่ต่างจังหวัดฉันเดินกลับบ้านหลังเลิกเรียนบ้าน ของฉันเป็นห้องแถวในอาคารพาณิชย์ อยู่คูหากลาง ฉันต้องเดินผ่าน คูหาริมสุดซึ่งเป็นอู่ซ่อมรถฉันได้ยินเพลงนี้ดังจากหน้าต่างห้องชั้นบน ของอู่ซ่อมรถทุกวัน
ทินกรหุตางกูร 21
“แม่ของฉันเล่าว่าเจ้าของอู่ซ่อมรถมีลูกชายอายุมากกว่าฉัน แปดปีเป็นโรคเบาหวานตั้งแต่เด็กร่างกายผลิตอินซูลินไม่ได้ลูกชาย เจ้าของอู่ซ่อมรถมีแผลที่ขาสองข้างตอนอายุยี่สิบ แผลรักษาไม่หาย หมอตอ้ งตดั ข าสองขา้ งของเขา เขาลาออกจากวทิ ยาลัยเทคนิคแ ผนก ช่างยนต์ เก็บตัวอยู่ในห้องบนชั้นสองเปิดเพลงฟังแล้วร้องไห้ “ฉันอยากยืนฟังเพลงนี้ใต้หน้าต่างห้องของเขาให้จบ แต่ไม่ กล้า ฉันรู้สึกว่าเป็นเพลงที่เพราะและเศร้ามาก ฉันลองหัดร้องกับ เล่นกีตาร์ แต่จำเนื้อเพลงได้สองประโยค คอร์ดกีตาร์ก็แกะเอง ไม่รู้ ถูกไหมมีคอร์ดเอกับดี...” น่านน้ำขอให้ผทรเล่นกีตาร์กับร้องเพลงนั้นอีกรอบ 22.00 น. เด็กหนุ่ม 5 คนลงจากดาดฟ้าไปนอน น่านน้ำอาบ น้ำ ปิดไฟนอน แต่นอนไม่หลับ เขาคิดถึงพิณรี เขาคิดว่าในความ เบิกบานของเธอที่เขาเห็นบนดาดฟ้าแฝงความเศร้า แ ก้มข องนา่ นนำ้ ผ า่ วเมือ่ ต ระหนักว า่ เขาไม่ค วรคดิ เรือ่ งเธอพ ณ ิ รีเป็นคนรักของพัดโบก เขาเปิดไฟโคมบนชั้นหัวเตียงพยายามคิดเรื่องอื่นแต่ภาพเธอ ยังหลอนเหมือนผี น่านน้ำตัดสินใจลุกจากเตียง พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ เขาไม่ต อ้ งไปโรงเรียนเขาไปนงั่ ท โี่ ต๊ะจ ดุ บ หุ รีส่ บู เปิดเครือ่ งคอมพิวเตอร์ กระเป๋าหิ้วอ่านบันทึกของเงารุ้ง
4
บันทึกของเงารุ้ง ฉันจำไม่ได้ว่ากี่หนที่ความเข้มงวดของยายทำให้ ฉันร้องไห้วิ่งไปหาตาพูดพลางสะอื้น “หนูไม่รักคุณยายคุณยายใจร้าย” ตาจะกอดฉันเอ่ยเสียงละมุน“คุณยายไม่ได้ใจร้าย”
22 จุดตัดบนเส้นเอ็กซ์วาย