Si Diana sa Piling ng Apat na Anghel

“Muling pinapak ang natitirang kamangmangan ng pag-iisip na tinakasan ng katinuan.”

Hanggang ang langit ay nasa lupa, pamumugaran ito ng mga mapaglarong anghel. Alam ni Diana na si Mang Tony ang paparating. Sa hibay pa lang ng kanyang paglalakad at hulma ng katawan, nakasisiguro ang dalagita. Muling magugusot ang kanina’y makailang ulit niyang binanat na bagong kobre kama. Kanina kasi’y tanghali na nang nagising si Benjo, ang kanilang katiwala sa babuyan. Sa loob ba naman ng kulang-kulang pitong buwan ng walang-palyang pagdalaw nito tuwing pipikit ang araw, nakasanayan na ni Diana ang maghintay sa may hagdanan. Ngayon nga’y suot niya ang kakarampot na telang kasama sa pasalubong na pansit ni Benjo kagabi. Sa kulay na pula at sa napakanipis na tela nito tiyak na mauulol si Mang Tony. Idagdag pa ang hindi niya pagsusuot ng pang-ilalim. Salamat na lamang sa mumunting itim na mga burda na tumatakip sa kanyang kaselanan. Tuyo na ang kanyang may kahabaang buhok na kahit hindi niya sinusuklay ay nakadaragdag sa kanyang alindog. Tuyo na rin ang kanyang balat na kanina’y buong pagsuyong hinaplos at kinuskos ni Benjo sa loob ng bakanteng koral ng baboy. Doon nga’y naulit ang ginawa nila sa lumipas na magdamag sa pagitan ng bawat pagbuhos

ng tubig mula sa bukas na hose na dapat sana’y ipanliligo ng mga baboy.

Masaya na si Diana. Bukod sa panandaliang langit na kanyang nasisilip tuwing nakikipagniig, nakatakas na rin siya kay Mang Gorio na unang nagpalasap sa kanya ng sarap at sakit. Dati, kapag tumatabi sa kama si Mang Gorio may kalakip itong hapdi, dulot ng kakaibang istilo nito. Lahat ng panibugho nito sa asawa ay naibabaling niya sa dalagita. Mas tumitindi pa ang kabalahuraan nito kapag nakakainom ng alak, nadedehado sa sabong o hindi kaya’y kapag nasasabon ng misis nito. Pasa, galos, bakas ng lubid sa pulso at leeg, kagat, paso, bali at humahapding mga kaselanan – nakasanayan na ni Diana na sa ganoon umiikot ang sining ng pakikipagtalik. Natigil ang lahat nang mabuko ng asawa nito ang ginagawa nilang kababalaghan. At doo’y muling napatapon si Diana sa lansangan. Naging sikat si Diana sa mga parokyano ng laman sapagkat bukod sa mura pang katawan, hindi rin siya nagpapabayad. Pagkain – kahit tatlong pirasong pan de coco ay agad itong sasama. Hanggang nakilala niya si Juancho, isang pilantropong naging masugid niyang manliligaw. Nasa apat na ulit ang tanda ng edad nito sa kanya. Ibinahay siya ni Juancho. Sapat ang salapi nito upang maitaguyod si Diana, ngunit may isang bagay ang kailanma’y hindi nito ipinagkaloob sa dalagita – ang pakikipagniig. Busog man ang sikmura, hindi naman natitighaw ang tibok ng kanyang puson. Hinahanap pa rin ng kanyang murang katawan ang mga hagupit at mga latay. Ngayon nga’y natagpuan niya ang ligaya sa piling ni Tony, ang bagong nagmamay-ari ng mga naipundar ni Juancho matapos pumanaw ang kapatid dahil sa komplikasyon sa prostate. Dito nga’y nakakatulong niya ang anak na si Benjo na nasa beinte na ang edad. Buong pananabik niyang sinalubong si Tony at sinimulan ang paglalakbay ng mga nag-iinit na katawan. Muling pinapak ang natitirang kamangmangan ng pag-iisip na tinakasan ng katinuan. Katulad ng pinsan nitong si Mang Gorio, ang lahat ng kababuyan ay naidaraos ni Tony sa kaawa-awang dalagita. Sa edad na kinse, hindi pa rin abot ng isip ni Diana na siya’y pinagsasamantalahan. At mula sa edad na ito, hindi na rin niya malalaman ang inilibing na istorya ng isang lalaking natagpuan sa kalye ang anak na ikinubli ng pagkakataon.