4
“Muling pinapak ang natitirang kamangmangan ng pag-iisip na tinakasan ng katinuan.”
Si Diana sa Piling ng Apat na Anghel Hanggang ang langit ay nasa lupa, pamumugaran ito ng mga mapaglarong anghel. Alam ni Diana na si Mang Tony ang paparating. Sa hibay pa lang ng kanyang paglalakad at hulma ng katawan, nakasisiguro ang dalagita. Muling magugusot ang kanina’y makailang ulit niyang binanat na bagong kobre kama. Kanina kasi’y tanghali na nang nagising si Benjo, ang kanilang katiwala sa babuyan. Sa loob ba naman ng kulang-kulang pitong buwan ng walang-palyang pagdalaw nito tuwing pipikit ang araw, nakasanayan na ni Diana ang maghintay sa may hagdanan. Ngayon nga’y suot niya ang kakarampot na telang kasama sa pasalubong na pansit ni Benjo kagabi. Sa kulay na pula at sa napakanipis na tela nito tiyak na mauulol si Mang Tony. Idagdag pa ang hindi niya pagsusuot ng pang-ilalim. Salamat na lamang sa mumunting itim na mga burda na tumatakip sa kanyang kaselanan. Tuyo na ang kanyang may kahabaang buhok na kahit hindi niya sinusuklay ay nakadaragdag sa kanyang alindog. Tuyo na rin ang kanyang balat na kanina’y buong pagsuyong hinaplos at kinuskos ni Benjo sa loob ng bakanteng koral ng baboy. Doon nga’y naulit ang ginawa nila sa lumipas na magdamag sa pagitan ng bawat pagbuhos P4 LETA
