De Reelander - Editie 1 - 2023

De Reelander De Reelander

UITGEVER: TIENPLUS 078 - 750 89 66

Samenwerken aan een beter klimaat

De in februari vorig jaar door bewoners opgerichte KlimaatCoalitie Dordrecht timmert aan de weg. Met heel goed bezochte bijeenkomsten over allerlei onderwerpen die klimaatveranderingen betreffen. Geen negatieve doemscenario’s schetsen, maar positief bijdragen aan een betere wereld. Meedenken over, maar vooral meedoen aan verandering is leuk en brengt resultaat.

“Ik zag onlangs een presentatie van Stichting de Stad op het stadhuis in Dordrecht, over mogelijkheden voor (her)inrichting van straten. Projecten in Groningen werden als voorbeeld getoond. Bewoners werd de vraag gesteld: In wat voor een straat wil je wonen? Daaruit kwam een top 10 van wensen: goed onderhoud, veilig, groen, ruimte voor gezamenlijke activiteiten etc. De wens ‘eigen auto voor de deur’ stond pas op plek 10. En in Groningen realiseren ze die straten gewoon. Kijk zo kan het ook. Op een creatieve manier duurzame oplossingen bedenken. Daar word ik helemaal blij van.”

KlimaatCoalitie Dordrecht

Ik woon hier al een tijdje - Vogels tellen

Aan het woord is Hélène Versteeg. Zij is samen met Jacqueline van den Bergh, een van de zeven leden van de KlimaatCoalitie Dordrecht. Op initiatief van Jan de Keizer is de club vorig jaar opgericht. De andere leden zijn Hans van Herwijnen, Hidde van de Weg, Jan Willemsens en Willem van Driel. “We willen op een informele manier de gevolgen van klimaat verandering onder de aandacht brengen en mogelijke oplossingen aandragen”, zegt Jacqueline. “Dat doen we door het regelmatig organiseren van een informele KlimaatLunch of KlimaatBorrel, over een actueel onderwerp; met een of meer deskundigen als sprekers. Daarna praten met iedereen aan een gedekte tafel; met heerlijk biologisch en veganistisch voedsel van het eiland van Dordrecht. Uit die bijeenkomsten ontstaan weer nieuwe activiteiten en initiatieven.”

Meedenken of harde actie “Kijk, er zijn verschillende manieren om iets aan deze klimaatcrisis te gaan doen”, zegt Jacqueline. “Wij zitten op de lijn van Donald Pols, directeur van Milieudefensie. Dat je met informatie en bijeenkomsten een beweging op gang brengt. Ik ben een klimaatoptimist. Ik hou niet zo van 'doomsday-denken'. Je moet mensen meekrijgen. Het risico van teveel over ondergang praten is dat mensen zeggen: 'ik wil er niks meer mee te maken hebben. Het is me teveel.'“ Maar daar kan je ook anders over denken”,

zegt Hélène. “Het is natuurlijk ook van belang dat er acties worden gevoerd zoals die door Extinction Rebellion. Daar ben ik ook lid van. Op 28 januari organiseerden zij een blokkade op de A12. Daar doe ik niet meer aan mee, want ik ben bijna 70 en als ik daar zit en ze beginnen aan me te trekken, dan ligt zo mijn arm uit de kom”, grinnikt ze. “Maar ik ondersteun het wel.”

Onderwerpen KlimaatLunch

Jacqueline: “In december vorig jaar hadden we een zeer goed bezochte

bijeenkomst over de groenblauwe stad. In september over het Burgerberaad; een manier waarbij burgers serieus kunnen meepraten over de invulling van onderwerpen als klimaatneutraal leven, of mobiliteit in de stad. De gemeente Dordrecht voelt daar wel voor. Verantwoordelijk wethouder Tanja de Jonge komt mogelijk dit jaar met een voorstel over hoe zo’n burgerberaad zou kunnen functioneren.”

Hélène: “Verder brainstormen we over allerlei nieuwe onderwerpen. Bijvoorbeeld hoe je op een speelse aantrekkelijke manier jouw ecologische voetafdruk op een CO2-budget app kunt bijhouden. In Scandinavië bestaat die al. Dat zou dan net zo populair kunnen worden als de huidige gezondheidsapps. We hebben ook contact met MBO-landbouwschool Yuverta die samen met de gemeente bezig is aan het project ‘Klimaathuis Dordrecht’. Wij kunnen, met onze kennis en grote netwerken binnen organisaties en bedrijven, jongeren bij elkaar brengen en helpen hun ideeën te realiseren. Maar wij kunnen vooral van jongeren leren hoe zij naar de wereld kijken. Welke acties willen zij ontwikkelen, waar zijn zij mee bezig? In wat voor wereld, en dan met name in wat voor Dordrecht, willen zij leven? Zodat we niet, zoals Bernie Sanders al zei, met een mond vol tanden staan als onze kleinkinderen straks aan ons vragen wat wij hebben gedaan om de klimaatcrisis te stoppen.”

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe KlimaatLunch-bijeenkomsten? Geef je op voor de nieuwsbrief bij heleneversteeg@ziggo.nl of kijk op www.facebook.com/ klimaatcoalitiedordrecht of platformduurzaamdordrecht.nl Nog een aanrader van Hélène: 52wekenduurzaam.nl. “Een fantastische site. Ze geven elke week op maandag een duurzame tip. Meedoen is gratis, maar levert zóveel op.”

Vlnr: Hélène Versteeg, Donald Pols (directeur Milieudefensie), Jacqueline van den Bergh, Jan Willemsens, Jan de Keizer, Hans van Herwijnen.

Groenblauw plein van de Repelaer

Op vrijdag 3 februari kiezen de leerlingen van Integraal Kind Centrum de Repelaer aan de Standhasenstraat voor een natuurlijk en avontuurlijk schoolplein.

Alle kinderen en ouders zijn om 12 uur te vinden op het schoolplein. De school doet mee aan het project Groenblauwe Stad van de gemeente Dordrecht; ruimte voor natuur en water. De kinderen en de ouders mogen noteren wat ze voor natuurlijke speelmogelijkheden willen. Het ontwerpproces wordt begeleidt door Ontwerpbureau Krachtgroen.

Ik vraag aan ontwerper Gudule Martens wat zo de favoriete keuzes zijn. “De eerste wens is altijd ruimte om te voetballen en op twee staat een boomhut. Het beste is een speelplaats waar ‘rauwers, douwers, schouwers en bouwers’ kunnen spelen. Ieder kind heeft een eigen voorkeur hoe te spelen. Een gevarieerde plek geeft die mogelijkheden.”

De start

Wethouder Rik van der Linden klimt op de tafel, dat is nu het podium. Hij zegt dat het altijd groener en blauwer kan en vraagt de kinderen om op de lijst in te vullen wat ze op hun school-

plein willen. “Een beetje rauzen en een beetje vies worden is belangrijk”, aldus van der Linden. Intussen zijn leerlingen van de MBO Yuverta bezig om een wilgentunnel te bouwen op het plein. Dat is een eerste aanzet voor natuurlijk groen.

Het geheim van Secret Society

Tekst Gerard Zwinkels Foto 1 Jacqueline van den Bergh

KlimaatBorrel in de Biesboschhal

Tekst en foto Ans van der westen De wilgentenen liggen klaar voor de tunnel die de leerlingen van MBO Yuverta bouwen.

Zoeken naar een paal

Deze maand is er ook bij mij aan de Krommedijk voor de deur een openbare laadpaal voor elektrische auto’s aan de straat geplaatst. De, gelukkig stoeptegelgrijze, paal blijkt vorig jaar door Vince, mijn bijna buurman, aangevraagd. En tien maanden later stond hij er toch maar mooi. Vince is er blij mee. Maar in mijn hoofd popt even de gedachte naar boven: Hè, wat vervelend, weer twee plekken van het toch al beperkt aantal gewone parkeerplaatsen in de buurt verdwenen. Maar dat klopt natuurlijk niet. Die E-rijders, hadden voorheen al een auto dus namen al een plekkie in. En nu zijn ze ook nog eens veroordeeld tot een nomadenbestaan; met het zoeken voor hun heilige koe naar een slaapplekkie voor de nacht. “Dat klopt”, zegt Vince. “Ik heb wel een app in mijn auto die mij vertelt welke palen vrij zijn. Maar het blijft behelpen met het vinden van een vrije plek. En als er dan nog illegaal op zo’n E-plaats wordt geparkeerd, zoals bij basisschool de Repelaer dan helpt dat niet natuurlijk. De politie treedt er niet meer tegenop. Er zou geen capaciteit voor zijn.”

In Dordrecht staan inmiddels zo’n 300 oplaadpalen. Niet bekend is hoeveel Dordtse elektrische autobezitters er zijn. Maar landelijke cijfers geven een verhouding van één laadpaal per vijf batterij-auto’s aan. Bovendien neemt het aantal elektrisch rijdende voertuigen snel toe en de groei van het aantal oplaadpunten blijft daarbij achter.

Nu nog vechten om de paal dus.

Ik zit me wel hardop af te vragen hoe dat dan over een paar jaar gaat: Steeds meer elektrische auto’s, steeds minder op fossiele brandstof. Steeds meer laadpaalplekken. Iedereen veroordeeld tot het vinden van een eigen passende parkeerplaats. Je zoekt je een ongeluk. En in 2050 nog maar één plek in iedere straat voor een brandstofauto, maar wel met misschien een eigen benzinepompje?

Ach 2050, nog zover weg. Wat kan er allemaal nog in die tijd gebeuren. Dan ben ik 93 en rijdt iedereen op waterstof. Kunnen al die palen weer naar de schroot.

Voorlopig zullen E-auto’s niet langer dan noodzakelijk op de laadplek voor mijn deur blijven staan, vermoed ik. Hij ligt precies onder een reus van een Lindeboom, met in elk seizoen wel een of andere plaag in de vorm van takjes, blaadjes, gele stuifmeelzeeën, luizenkleefstof-sproeiregens of groen blauwpaarse duivenplakkaten op de glimmend gepoetste elektrische mobiel. Het leven van de E-automobilist gaat niet over rozen. Maar onze planeet wordt er gelukkig wel een beetje schoner van. Dankjewel E-rijder!

Tekst Gerard Zwinkels

Deel twee over Sjoerd, onze straatbarbier.

Sjoerd de Vries vertelde in onze decemberkrant hoe hij bij het Leger des Heils werkt. Hij knipt sinds 2017 op straat, kosteloos, de haren en baarden van dakloze medemensen. Hij zet gewoon een stoel op de stoep en knipt gezinnen waar er vanwege armoede geen geld voor de kapper is. Sjoerd is vervolgens ook gevraagd om te komen werken voor

Humanitas. Zij hebben een verzorgingshuis in Rotterdam, daarin is een voedselbank gevestigd en ze delen warme maaltijden uit. Nu mogen de bezoekers ook gebruik maken van de kappersfaciliteiten. Intussen wordt er gezocht voor een tweede locatie van Humanitas om zo het kapperswerk van de Straatbarbier voor nog meer mensen bereikbaar te maken.

Reelands Groentje Reelands Groentje

Groentje

De oceaan is erg mooi, maar wat veel mensen niet weten is dat er veel afval in zee drijft. Zo’n 150 miljoen ton. Dat is levensbedreigend voor dieren in en rondom de zee.

Hoe komt het dat er zoveel afval in zee drijft en wie heeft dat dan gedaan? Wij!

Daarom moeten wij ervoor zorgen dat het Reeland een hele schone buurt wordt.

Doe je afval altijd in de prullenbak en loop eens een rondje door je wijk om afval op straat op te ruimen.

Afval scheiden is ook goed om te doen. Zo kunnen wij van het Reeland een schone wijk maken en de wereld een klein beetje helpen.

Tara Roosken

Gratis toegang Dordrechts Museum

Zet het alvast in je agenda! Het Dordrechts Museum biedt alle Dordtenaren de kans om gratis het museum te bezoeken op zondag 26 februari, 26 maart en 30 april 2023.

Wie in Dordrecht woont, kan op vertoon van een recent poststuk met adres in Dordrecht op bovenstaande data de tentoonstelling Andere ogen – Gezichten uit de collectie Dordrecht bekijken. Voor de tentoonstelling maken artistiek directeur Femke

Hameetman en twintig van haar museumcollega's een keuze uit al het moois dat de Dordtse musea in huis hebben. Als bezoeker word je uitgenodigd door hún ogen te kijken. De tentoonstelling is een verrassende (nieuwe) kennismaking met het museum, dat vaak als anoniem of elitair 'instituut' wordt gezien – in plaats van als een groep enthousiaste mensen, verbonden door die veelzijdige collectie.

De tentoonstelling is te zien van 18 februari t/m 21 mei 2023.

Dat verdient een bloemetje! Dat verdient een bloemetje!

Deze keer wordt Gaby verrast met het bloemetje. Zij en geefster Atie wonen beide in de Herradesstraat.

“O, wat lief. Ik heb nog nooit in de krant gestaan”, zegt ze. “O ja toch wel, jaren geleden, toen ik nog in Roemenië woonde. Ik heb daar de tweede plaats behaald bij een Mathematica Concours.” Gaby is voor haar werk in 2013 naar Nederland gekomen. Sinds acht jaar werkt zij bij Krohne aan de Kerkeplaat. Ze maakt daar software voor flowmeters.

“Gaby is een heel lieve en hulpvaardige buur”, zegt Atie. “In Coronatijd bijvoorbeeld deed ze briefjes bij buren in de bus met de tekst: ‘Houdt hoop en moed, alles komt goed’. Ze zorgt voor buurtkatten en egeltjes. Ze maakt heerlijke Cozonac, een Roemeense Paas- of Kerstcake, voor

de buurt en bij haar thuis. “Ja, eten delen is heel gewoon in Roemenië”, zegt Gaby. “Laatst werden er bij mij per ongeluk patat en kroketten aan de deur bezorgd voor twaalf personen”, zegt Gaby, “terwijl ik toch echt maar alleen ben. Toen ben ik dat maar bij de buren gaan uitdelen.”

Villa TrösT,

"Kwetsbaarheid is geen schande."

Villa Tröst geeft aan rouwenden de mogelijkheid vragen te stellen, te praten over hun verlies, over het verleden en over de toekomst. Kortom: over de verandering in hun leven. De vrijwilligers staan klaar en hebben een luisterend oor. Altijd.

Het initiatief is genomen door Anne Goossensen, hoogleraar informele zorg en zorgethiek aan de universiteit voor humanistiek. Zij werkte het plan voor Stichting TrösT uit en kreeg van de gemeente Dordrecht het pand aan de rand van de Essenhof toegewezen.

Op zaterdag 5 september 2020

heeft wethouder Peter Heijkoop de officiële opening verricht. In Villa TrösT wordt gewerkt met vrijwilligers. Je kunt bijvoorbeeld werkzaam zijn in de theekamer, als maatje, een workshop geven of meehelpen bij het organiseren van rituelen. Zo is de Reelandse Tineke Vlot al ruim twee jaar betrokken bij deze Stichting.

“We willen mensen een plaats bieden waar ze gehoor vinden. Het belangrijkste aspect daarvan is luisteren en nog eens luisteren. Vooral niet zeggen: ‘Dat heb ik ook meegemaakt.’ Het gaat niet om jou, maar om de mens die een verhaal kwijt wil. Elke vrijwilliger is daarop getraind. Rouw gaat niet alleen om het verlies van een geliefde, ook het verlies van je werk, van je gezondheid, de zorg die je hebt om een gehandicapt kind, een echtscheiding of een conflict met een kind. Rouw kent vele varianten.”

Activiteiten

Tineke: “We bieden aandacht en een rustige omgeving aan mensen in rouw. Villa TrösT heeft een gevarieerd aanbod, zoals lezingen, workshops, yoga, muziek. Er is ook een schrijfgroep. Je verdriet noteren, met of zonder anderen, werkt helend. Ook wordt er samen gekookt en gegeten en een keer per maand is er een concert. Alle vrijwilligers hebben

de mogelijkheid mee te doen met de activiteiten. Bij de theekamer kan men zonder aankondiging of reservering binnenlopen en daar wordt gebruik van gemaakt; zeker wanneer iemand het graf van zijn geliefde heeft bezocht, na een uitvaart, op een herdenkingsdag of op een ander betekenisvol moment. In het contact met degene die rouwt, leer je de echte mens kennen.”

Centraal staat het vertrouwen dat mensen er voor elkaar willen en kunnen zijn; vanuit het besef dat luisteren naar iemands verhaal de effectiefste reactie is na een verlies.

Villa TrösT, Dubbeldamseweg Zuid 183. De theekamer is geopend dinsdag t/m zaterdag van 10.00 tot 16.00 uur. Zondagen van 13.00 tot 16.00 uur.

De Reelander verschijnt vijf keer per jaar in een oplage van 5500 exemplaren. De krant wordt door vrijwilligers / wijkbewoners gemaakt en huis aan huis bezorgd in het Reeland.

Redactie

Margriet van Beek

André Boesberg

Coby Janssen

Willem Moerman

Tara Roosken

Stan Visser

Ans van der Westen

Gerard Zwinkels

Kopij wijkkrantreeland@live.nl

De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten, te bewerken of te weigeren.

Volgende editie

26 april

Uitgever | advertenties | bezorging

TIEN Plus

Jacob Marisstraat 70

3314 TK Dordrecht

“Ik mis mijn familie soms”, zegt Gaby. “Maar ik heb vrienden in heel het land en deze zomer komt mijn

77-jarige moeder weer op bezoek. Dan kan ik haar de mooie plekjes van het Reeland en Nederland laten zien.”

Tekst en foto Gerard Zwinkels

078 - 750 89 66

tienplus@buurtwerkdordrecht.nl www.tienplus.net

Opmaak

Willem Moerman

Druk

Rodi rotatiedruk

Tekst André Boesberg Foto Stan Visser

Aanvulling van de Redactie

Het geheim van Secret Society

De een na de ander druppelt binnen in de knusse met fraaie vintage meubeltjes ingerichte woonkamer van Hans Visser aan de Madoerastraat. Het is maandagavond, vaste oefenavond van de band Secret Society.

“De buren weten ervan en vinden het wel gezellig”, lacht Hans. “Bovendien stoppen we om tien uur.” Mieke van der Sijde, violiste van de band, heeft een fles Crémant meegenomen om te toasten op het nieuwe bandjaar. Naast haar en Hans op contrabas, wordt het viertal gecompleteerd door Erwin den Ouden op gitaar en piano en Huib Lekx op gitaar en mandoline. Ze maken, zoals ze zelf zeggen, mooie melancholische popliedjes met een beetje folkachtige invloeden.

Oprichting

Hans deed conservatorium in Tilburg en geeft sinds 2000 (bas)gitaar- en contrabasles bij cultuurcentrum ToBe in het Energiehuis. Hij is daar ook bandcoach. Zijn achterbuurman Erwin en diens vriend Huib zijn in 2011 gestopt met hun pop-rockbandje ‘The Veins’. “Ik kon er mijn ei niet meer in kwijt en wilde rustigere muziek maken”, zegt Erwin. “Samen met Huib besloten we in 2012 een nieuwe band op te richten. Hans en Mieke hebben we gevraagd zich bij ons aan te sluiten.

Maakproces Huib, naast Erwin singer-songwriter: “dat vind ik altijd wel mooi. Ik schrijf een nummer met een paar akkoorden en dat lijkt dan even mijn liedje, maar dat wordt het nummer van de hele band, doordat iedereen meedoet met het bedenken van muzieklijnen en het arrangeren”. “Het is altijd een bijzonder moment als Erwin of Huib voor het eerst een net geschreven nummer laten horen”, zegt Mieke. “Het heeft iets kwetsbaars, ze laten iets van zichzelf zien. Met die spanning erbij: wat zullen de anderen ervan vinden. We zijn ook meerstemmig gaan zingen. Dat is toevallig ontstaan. Nu zoeken we bewust de stemmen bij elkaar.”

Huib: “Ik hou daarbij wel van wat

sombere klanken. Voor de teksten putten we uit eigen levenservaringen. We hebben nu een repertoire van zo’n veertig nummers. Waarbij ook covers zitten van bands als Anthony & The Johnsons, Interpol en Damien Rice.”

Emotie

Erwin: “Wij halen er energie uit, maar het is ook heel bijzonder als andere mensen geraakt worden door jouw muziek.” Hans: “En het gebeurt soms dat je zelf ook geëmotioneerd wordt door die wisselwerking. Die magie bereik je echt niet altijd, maar soms op een onverwacht moment slaat die toe.” Mieke: “Ik vind het altijd mooi dat je elkaar verstaat, zonder woorden, elkaar vindt in de muziek. Soms

Ontwikkeling Vlijweide nu al twee jaar vertraagd

De start van de ontwikkeling voor de bouw van 70 dure woningen in project Vlijweide, aan de Noordendijk, wil maar niet vlotten. Wel of geen verkeerde aanbesteding, verschillende kortgedingen en hoger-beroepzaken; niets blijft de gemeente Dordrecht bespaard. De oorspronkelijke nationale aanbesteding eind 2020 werd in maart 2021 door Ontwikkelcombinatie Puurland gewonnen. Inmiddels twee jaar later is er nog geen spade de grond in gegaan.

Arnoud van der Eijk, directeur Wayland Developments, onderdeel van de

ontwikkelcombinatie Puurland, had allang met de uitwerking willen starten. “Er ligt tenslotte een uitspraak van de rechter dat de gemeente Dordrecht tot een ontwikkelingsovereenkomst met de winnende partij van de aanbesteding moet komen”, zegt hij. “Het begin 2021 door ons gepresenteerde plan geeft een gedetailleerde weergave van de inrichting van het gebied dat omsloten wordt door de Noordendijk, Nagtegaalplaats, Wantijpark en Badenpowelllaan; welke woningtypen en woonvormen er in voorkomen. Op basis van dit uitgewerkte plan hebben we de aanbesteding gewonnen. Pas als onze handtekening

Nr.3

heb je van die momenten tijdens het spelen van intens geluk. Dat alles klopt of zo.”

Intieme concerten

“Onze muziek leent zich goed voor intieme concerten, omdat we het liefst onversterkt spelen. Het is een kleine traditie dat we voor Kerst ons eigen concertje organiseren”, zegt Erwin. “De laatste keer was dat in de prachtig gerestaureerde Dordrechtse Steenhouwerij aan de Houttuinen voor circa veertig bezoekers. Verder spelen we vaak huisconcerten, op muziekfeesten als ‘Struinen in de tuinen’ en ‘Gluren bij de buren’.” Mieke: ”Omdat we een familiehuis nabij Macon in Frankrijk hebben, heb ik drie jaar geleden in een dorpje in de plaatselijke kerk een concert kunnen regelen. Dit jaar gaan we er rond Hemelvaart in de tuin van een klein klooster spelen. Alle partners gaan mee en we maken er een heerlijke mini-vakantie van.”

Opnamen

“We zijn in december vorig jaar begonnen met het opnemen van ongeveer tien van onze eigen nummers”, vertelt Hans. “In eerste instantie zetten we ze op Spotify. We doen dat omdat we de nummers goed willen vastleggen. Door het intensief spelen in de studio, merk je dat sommige nummers op onderdelen nog beter kunnen. Mensen vragen ook vaak, na een optreden, of we iets hebben en tot nu toe moeten we steeds nee

en die van de gemeente Dordrecht onder het contract staan, gaan we dat verder uitwerken. Tot die tijd willen we geen extra kosten maken.”

Hoger beroep afwachten

Toch wil de gemeente volgens communicatieadviseur Femke Bruinsma die handtekening nog niet zetten. Een andere ontwikkelcombinatie heeft in november een kort geding tegen de gemeente Dordrecht verloren, waarin zij uitsluiting van deelname aan de aanbesteding aanvocht. De combinatie heeft eind december vorig jaar hoger beroep aangetekend tegen de uitspraak van de rechter. Volgens de

gemeente start de behandeling van dit hoger beroep eind januari. Zes weken later zou er dan een uitspraak in deze zaak kunnen zijn. Nu al starten met ontwikkelcombinatie Puurland zou niet zorgvuldig en netjes zijn. Medio

Parels van Het Reeland

Door Tara Roosken

Op een koude middag in januari heb ik afgesproken bij Fortius met Irene Vinkvan der Plank.

Irene woont al 33 jaar in het Reeland. Ze vertelt dat ze daarvoor in het centrum woonde. Toen ze haar eerste kind kreeg is ze gaan wonen in het Reeland. Irene is ook al bijna 20 jaar lid van Fortius, de atletiekvereniging die aan de rand van het Reeland ligt. Ze heeft meerdere keren de marathon gelopen. Ook op dit moment is ze hard aan het trainen voor de marathon van Rotterdam.

Voordat Irene lid werd van de atletiekvereniging, deed ze aan aerobics, maar toen ze hardlopen ontdekte werd ze in 2003 lid. Dat brengt ons bij de vraag of Fortius is veranderd: “Fortius bestond eerst uit twee atletiekverenigingen: Parthenon en Hercules. In 2017 be-

verkopen. Voor de centen doen we het niet, maar stel je voor dat je doorbreekt”, lacht Hans.

Plannen

De kalender van dit jaar moet nog een beetje vorm krijgen. “We treden zondagmiddag 5 maart in ieder geval op bij Rebel Rebel, het nieuwe vegan restaurant met muziekpodium aan de Houttuinen”, zegt Mieke. “en zondagmiddag 17 maart bij Het Zevende Huis in Gorinchem.” Erwin: “Het liefst treed ik één- of tweemaal per maand met de band op. Ik droom ervan nog een keer in de Trinitatiskapel te mogen spelen. We hebben er jaren geleden al een keer in een voorprogramma gestaan. Maar een eigen optreden, met die mooie akoestiek en die intieme ruimte, lijkt ons geweldig. Liefhebbers kunnen onze plannen in ieder geval bijhouden op www.facebook.com/ Secretsocietydordt “

Hans nodigt mij even uit voor het eerste nummer in de oefenruimte. Wat gebeurt hier, denk ik. Dat is goed zeg! Wat een heerlijk brommende bas, fijne streken van de strijker, heldere toetsen op piano en gitaar en daarboven zwevend drie samenvallende stemmen die de mooiste akkoorden laten rondzingen. Mijn oren suizen van plezier. De journalist heeft geen vragen meer. Hij snapt het.

maart, met een vertraging dus van twee jaar, hoopt de gemeente definitief duidelijkheid aan partijen te kunnen geven.

sloten die twee clubs samen te gaan werken en één club te worden. De kantine is toen ook samengevoegd en dat is veel handiger, want de kantine is nu ook groter en mooier.” “Wat maakt Fortius zo leuk?”, vraag ik. “Het leukste aan Fortius is de gezelligheid en hoe de mensen met elkaar omgaan. In een groep trainen vind ik ook leuker dan dat ik alleen train, want het is gezelliger met andere mensen om je heen”, vertelt Irene. Ik ben benieuwd wat Irene binnen de vereniging heeft gedaan. “Ik ben 11 jaar trainster geweest van verschillende groepen. Daar heb ik een hele cursus voor gevolgd en uiteindelijk moest ik ook examen doen. Ik weet nog dat ik daar heel zenuwachtig voor was. Ik heb verschillende groepen getraind zoals: 'Start To Run' en 'de A-groep'.” Ik vraag: “Hoe zie je de toekomst van Fortius?” Irene antwoordt: “Ik weet zeker dat de club nog heel lang blijft bestaan, bijvoorbeeld omdat atletiek meerdere onderdelen heeft: kogelstoten, verspringen, rennen

en speerwerpen. Ik denk dat kinderen het blijven doen, omdat het heel afwisselend is.” In het najaar van 2022 heeft Fortius voor de eerste keer een speciale avond georganiseerd waar alle leden bij elkaar konden komen om met elkaar te praten over wat er beter kan bij Fortius en wat al goed gaat, zodat Fortius een fijne club blijft voor alle leden.

Dan praten we verder over de wijk. Ik vraag: “Wat vind je fijn aan het Reeland?”, waarop Irene antwoordt: “Ik vind het een hele fijne plek om te wonen, want er is veel groen. Voor de kinderen zijn er speelplekken en natuurlijk twee grote speeltuinen: Victorie en Oosterkwartier. En je kan heel snel in de stad komen vanuit het Reeland.” Als laatste vraag ik wat er beter zou kunnen aan het Reeland. “Het zou handig zijn als er meer winkels zouden zijn, vroeger was er bijvoorbeeld nog een bakker, een drogist en een dierenwinkel. Nu is dat allemaal weg terwijl het juist zo fijn was.”

Tekst Gerard Zwinkels Foto Sylvia Kloppers

Vlnr: Erwin, Mieke, Hans en Huib

Tekst Gerard Zwinkels Foto Google Earth

In elke editie van de Reelander wordt een detail van een object getoond, dat alleen in het Reeland voorkomt.

Gratis bomen in de Vogelbuurt

Reelander Zoekplaatje

Reelander Zoekplaatje

Tekst Willem Moerman

Tekst Willem Moerman

Het Zoekplaatje is dus te vinden in de Vogelbuurt, Indische buurt, Transvaalbuurt, Wantijbuurt of het Land van Valk.

Foto Coby Janssen

Foto Coby Janssen

Groene Vogels Tom en Patrick van het Vogelnest waren zaterdag 21 januari vroeg uit de veren. Temperatuur in de Vogelbuurt rond het vriespunt, maar dat was voor de aanplant van de gratis Magnoliaboom in de voortuin van William en Willem geen probleem.

“We hebben de afgelopen weken al een kleine twintig bomen geplant en we hopen er minstens veertig in vruchtbare aarde te stoppen”, zegt Tom. “We doen dit niet alleen omdat het de buurt opfleurt, maar ook omdat bomen verkoelen tijdens hete zomerdagen. En omdat groene voortuinen het water langer vasthouden en dat voorkomt weer dat het via tegels snel naar het riool stroomt. Dat is goed voor het grondwaterpeil en zorgt ervoor dat het riool niet overstroomt bij hevige stortbuien. In februari komt er nog een herhaaloproep aan bewoners. Maar ze kunnen zich ook gewoon aanmelden voor een gratis boom bij de koffiebar op het Vogelplein.” Wil je weten welke bomen er allemaal worden weggeven, kijk op vogelnest.nl/boom-zoekt-grond.

Biodiverse Europese steden Ifor Schrauwen, stuwende kracht achter de activiteiten in de Vogelbuurt, verbindt de vergroening in zijn buurt ondertussen aan Europa.

“Acht steden rondom de Noordzee, in Engeland, Noorwegen, Zweden, Duitsland en Frankrijk willen de klimaatproblematiek op wijkniveau aanpakken. Wij doen daar aan mee. Half januari was de start van dit Europese project 'Biodiverse Cities' in ons eigen Dordrecht. Drie dagen workshops, excursies en kennismaken met collega's. Ik kijk uit naar het uitwisselen van ervaringen en pilots de komende vier jaar, de aftrap was in ieder geval veelbelovend.”

William, nieuwe eigenaar en ver-

zorger van de Magnolia “Het is zo leuk dat we met meer mensen in de straat meedoen met het boom-zoektgrond project. De straat fleurt er echt van op”. Ook buurtbewoner Sidney vindt het geweldig: “Als kind speelde ik met mijn broertjes onder de Magnolia in de tuin, het was magisch als we in de sneeuwbui van bloesemblaadjes stonden. Ik kijk nu al uit naar het moment dat mijn kinderen straks hetzelfde kunnen beleven."

Suijkerbuijk Tweewielers is jarig

Tom Tepas heeft het zoekplaatje gewonnen. Hij weet niet hoe vaak hij de bon in ontvangst heeft genomen, maar deze keer heeft hij gericht gezocht naar het logo. "Ik vond het lastig. Iets met fietsen, maar wat. Ben zelfs nog naar de brandweerkazerne gereden om wat rond te kijken. Daarna naar de sporthal gefietst en toen ik terugkwam langs Klijnhout viel mijn oog erop. Bingo! Gelijk gemaild naar De Reelander. Kijk weer uit naar de volgende."

Eigenaardig Reeland Eigenaardig Reeland

Precies vandaag op 15 februari bestaat Suijkerbuijk Tweewielers aan de Poelwijckstraat één jaar. Tot 18 februari is het feest. Geen poespas met ballonnen en slingers, want Dennis houdt niet van teveel aandacht, maar bezoekers krijgen wel 10% korting op alle reparaties en losse verkoop. En in de koelkast staat gebak voor hen klaar.

Dennis Suijkerbuijk, is sinds één jaar zelfstandig ondernemer en is daar superblij mee. “Ik heb zo’n kleine twintig jaar ervaring in het vak. Als klein ventje was ik al met fietsen en brommers bezig. In 2000 ben ik bij Soeteman aan de Brouwersdijk begonnen. Daarna heb ik bij verschillende zaken in Dordrecht en omgeving veel geleerd.“

Klant is koning Klanten lopen af en aan tijdens ons gesprek. Dennis heeft direct tijd voor ze. “En dat is erg fijn” zegt, een bezoeker. “Ik woon zelf in Stadspolders en ben hier toevallig terecht gekomen omdat in de vakantieperiode fietsenmakers bij mij in de buurt gesloten waren. Ik ben zo vakkundig en prettig door Dennis geholpen, dat ik maar gewoon terug blijf komen.” Terwijl we staan te praten hijst Dennis de fiets in de lift, draait aan een nippeltje en een moertje, spuit wat olie en twee minuten later schakelt de versnelling weer als een zonnetje. “Ja, ik vind de sociale kant van het vak minstens zo belangrijk”, zegt Dennis. “Van huis uit ben ik een vrolijk en positief persoon. En ik vind het normaal om op die manier ook mijn klanten te behandelen. En als ik eerlijk ben verwacht ik dat ook van de klant. Ik wil alles voor je doen, het maakt me niet uit.

Voor jou wil ik gerust vanavond nog ergens naar toe rijden om een onderdeel bij een vriend van mij op te halen, omdat ik het anders morgen niet heb. Maar behandel elkaar gewoon een beetje met respect.”

Voordeel van fietszaak om de hoek “Mensen kunnen hier bij mij voor alles terecht: reparaties, onderhoud, aanschaf van nieuwe en gebruikte fietsen in alle soorten en maten; van elektrisch ondersteunde fiets tot kinderfiets. Als je bij mij een fiets koopt dan is ie goed afgesteld en krijg je een betrouwbare service, vaak ook nog een paar maanden nadat de servicetermijn verstreken is. Goed bruikbare onderdelen van oude fietsen bewaar ik soms. Als een klant eigenlijk het geld niet heeft voor bijvoorbeeld een nieuwe lamp of binnenband, regel ik een gebruikt exemplaar. Elkaar een beetje helpen vind ik fijn. En als het nodig is, dan stap ik in mijn Caddy, haal een fiets op, repareer hem en lever hem weer bij je af.”

Weer thuis

“In 2020 zat ik vijf maanden thuis als gevolg van een hernia. En ik dacht, wil ik de rest van mijn leven zes dagen in de week blijven werken voor een baas? In de zomervakantie van 2021 zei ik tegen mijn vrouw: ‘Ik ga het doen’. ‘Wat ga je doen?’ vroeg mijn vrouw. ‘ Ga je vissen?’ ‘Nee zeg ik, ik ga voor mezelf beginnen! Ik heb de locatie, de grossiers waar ik de afgelopen zestien jaar zaken mee gedaan heb en ik heb er zin in’. En toen is het balletje gaan rollen. Ik ben hier in het Land van Valk opgegroeid. Van mijn 2e tot mijn 26e heb ik in de Herradestraat gewoond. Als klein ventje rende ik hier over de daken. En nu heb ik hier mijn eigen tokootje aan de Poelwijckstraat”, glundert Dennis. “Ik woon nu zelf in Sterrenburg, maar toen ik hier vorig jaar begon met inrichten had ik echt het gevoel van: ja, ik ben weer thuis.”

Tekst Gerard Zwinkels Foto Willem Moerman

Tom (l) en Patrick planten boom in voortuin Vogelbuurt

Tekst en foto Gerard Zwinkels

Heb jij een bijzondere Eigenaardig Reeland foto? Stuur ‘m met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Stenen schapen aan de Krommedijk

Overwinteren

Op het moment dat ik dit schrijf ligt er in delen van Nederland een dik pak sneeuw, het vriest, het is glad, het is koud. En dat is nu precies de reden dat ik in deze tijd van het jaar een paar weken 'overwinter'. Waar ik ben, Gran Canaria, is het voor mij een heerlijke temperatuur. Het is hier tussen de 20 en 25 graden. Mijn lichaam voelt zich er wel bij en gezien de huidige gasprijzen mijn portemonnee ook een beetje. Thuis staat de verwarming laag. Hier heb ik geen verwarming nodig, hooguit in de avond soms een vestje.

Sinds mijn pensionering heb ik bedacht dat, zolang het kan, ik regelmatig wat meer van Europa wil zien. Ondanks de Corona beperkingen is dat tot nu toe gelukt. Mijn schrijfwerk

gaat gewoon door. Ook op een gezellig terras achter een overheerlijke rode bessen- met yoghurtsmoothie is het eenvoudig genoeg om artikeltjes te schrijven. Voor onze De Reelander helaas geen actualiteiten, dat gaat niet op afstand maar daar zorgen de andere redacteuren goed voor.

Waarom ga je niet in een warm land wonen is mij meerdere keren gevraagd. Je voelt je in de warmte beter dan in het koude Nederland? Maar nee, ik wil Het Reeland niet missen. Bij thuiskomst is het toch weer fijn de vertrouwde gezichten in de buurt te zien en te horen wat er in mijn afwezigheid allemaal is gebeurd. Dan kan ik weer stukjes schrijven over de actualiteiten.

Als u dit leest ben ik alweer thuis. Maar ik heb stiekem wat zonnestra-

REE & ELAND

len in mijn koffer gestopt om hier de koude winter een klein beetje te verwarmen.

Tekst en foto Margriet van Beek

"WAAROM ER GEEN WARME ONTMOETINGSPLEKKEN IN HET REELAND ZIJN"

Eland, hoe moeten wij nou onze energiekosten laaghouden, aangezien wij geen warme ontmoetingsplek hebben deze winter?

Wij zijn fictief, Ree. Wij betalen helemaal geen energiekosten.

Wat zijn wij dan wel, Eland?

Nep herts

Reeland van Boven

Ik woon hier al een tijdje

Door Ans van der Westen

Vogels Tellen

Het laatste weekend van januari is er altijd de nationale tuinvogeltelling. Iedereen in Nederland wordt uitgenodigd om mee te doen; een half uur oplettend kijken in je tuin of op je balkon. Hoeveel vogels tel je? En welke soorten zijn het? Wij doen ook mee want we zijn altijd blij als we vogels in onze tuin zien. Roodborstje, koolmees, merel, kauw, winterkoninkje, kraai, duif, tortel, pimpelmees, ekster, vink. En dan ook enkele keren het puttertje, ik schreef daarover in de vorige krant. We zien ze allemaal op bezoek in onze tuin.

De buren

Die tuin ligt er al bijna een eeuw.

Zonnepanelen

Eigenlijk zou de titel “Nationaal Warmtefonds en de wet van Murphy” moeten zijn. Deze titel is echter veel te lang voor een krantenkop en tenslotte gaat dit artikel over zonnepanelen. Voor de mensen die nog nooit van de wet van Murphy hebben gehoord: Alles wat fout kan gaan, gaat ook fout.

Meerdere keren had ik folders van zonnepanelenleveranciers in mijn brievenbus gekregen. Met een half oog had ik er naar gekeken. Hmm, het kost veel geld en het is voor mij niet lonend was mijn overweging. De folders verdwenen steeds weer bij de oude kranten. Toen begon de energiecrisis en energie werd alsmaar duurder. In mijn buurtje zag ik steeds meer zonnepanelen op de daken verschijnen en nu keek ik met heel andere ogen naar deze energieopwekkers.

Op internet vond ik informatie over subsidies en goedkope leningen. De gemeente Dordrecht verstrekt geen subsidie maar verwijst naar Het Nationaal Warmtefonds voor een goedkope lening. Op hun site ontdekte ik dat als je inkomen beneden 48.625 euro bruto per jaar is je bij hen een renteloze lening kunt afsluiten.

Toevallig werden er diezelfde dag bij de buren zonnepanelen geplaatst. Ik neem contact op met deze leverancier en binnen een week hebben we een afspraak. Mijn dak wordt bekeken en een offerte wordt gemaakt. Nu kan ik bij het Nationaal Warmtefonds een lening aanvragen.

Op 15 november upload ik de gevraagde gegevens op hun site: de offerte, belastinggegevens, bankafschriften. Alleen de zogenaamde SEPA-machtiging lukt niet. Ik moet elektronisch een handtekening zetten maar wat ik ook probeer, het lukt niet. Ik kan deze formulieren printen, ondertekenen, scannen en mailen maar op de site lees ik dat gee-mailde gegevens niet geaccepteerd worden. Dan maar eerst bellen om te vragen hoe dit op te lossen. Na veertig minuten in de wacht te hebben gestaan vertelt een meneer mij vriendelijk dat ik de formulieren wel mag mailen. Met een paar hande -

lingen is mijn aanvraag nu compleet. Het zal circa twee à drie weken duren voordat ik bericht krijg.

Het is 15 december en nog altijd is er geen reactie van het Nationaal Warmtefonds. In mijnwarmtefonds kan ik zien dat het dossier compleet is maar verder is er geen actie geweest. Dan maar bellen. Nu mag ik vijfendertig minuten wachten voordat een vriendelijke dame mij duizenden excuses aanbiedt. Ze zijn vergeten mijn dossier in behandeling te nemen. Maar ze zal er voor zorgen dat alles nu versneld gaat en dat ik heel snel uitsluitsel zal krijgen.

Het is 5 januari, over een paar dagen vertrek ik naar de zon om een paar weken te overwinteren. Van het Warmtefonds heb ik, ondanks de belofte dat het in de versnelling zou gaan, nog niets gehoord. Nog maar een keer bellen. Weer duurt het langer dan een half uur voordat ik iemand te spreken krijg. Ja, mijn dossier is compleet. “Helaas heeft het wat te lang bij de beoordelaar gelegen. Begin komende week krijgt u echt bericht”. Op 11 januari ontvang ik een wat dreigende e-mail met de tekst dat ik binnen een week de ontbrekende documenten moet aanleveren anders wordt mijn aanvraag afgewezen. Ik reageer gelijk per e-mail waarin ik mijn verbazing uitspreek en de gang van zaken nog een keer op een rij zet. Het blijft stil bij het Warmtefonds dus bel ik 18 januari maar weer eens. Tot mij verbazing krijg ik al na drie minuten iemand te spreken. Deze meneer vraagt mij aan de lijn te blijven hij gaat het uitzoeken. Na, uiteraard een half uur, gewacht te hebben komt hij met het goede nieuws: de 0% rente lening wordt toegekend. De bevestigende e-mail is onderweg. Ik moet alleen nog binnen een week een handtekening zetten op de offerte via een SEPA-machtiging. Maar dat is eerder ook niet gelukt. Wat nu. Printen, ondertekenen, scannen en e-mailen suggereert hij. Ja maar ik zit in Spanje en heb hier geen printer…

Gelukkig kon dit probleem in een Spaanse kopieshop opgelost worden. 16 februari worden de panelen geplaatst. Ik kijk er naar uit.

In de eerste veertig jaren woonden meneer en mevrouw de Wolf in deze woning. Mijn ouders en ik waren hun bovenburen. In hun tuin lag veel grind, dat was in de mode in de jaren dertig, toen zij hier kwamen wonen en zo is de inrichting gebleven. Er stond een flinke volière met kanaries. In de zomer verbleven de vogels daar. ’s Winters woonden ze binnenshuis. De buurman had een kamer met een wand vol vogelhuisjes. In ieder houten huisje zat een kanarie achter een tralieraampje. Ik was acht jaar oud en ging graag kijken in de kanariekamer. Zo kwam ik op het geweldige plan om mijn moeder een vogel cadeau te doen. Ik begon te

sparen voor een kooi. De buurman zat in het complot en beloofde me een gratis kanarie. Een echt goede zangvogel, dat zou mooi zijn voor mijn moeder. Ik was al negen jaar geworden toen het eindelijk zo ver was. Begin januari was mijn moeder jarig. Ik had genoeg gespaard om een lichtblauwe plastic kooi te kopen. De buurman kwam met een mosgroene kanarie.

Voor de jarige

Vol trots kwam ik met mijn geweldige cadeau bij mijn moeder. Ze reageerde lauw, dat viel mij niet zo op want ik was zelf in alle mogelijke knollentuinen omdat we nu dan éindelijk een huisdier hadden. Mijn moeder liet de kooi in het raamkozijn zetten. Het was hartje winter, er bestond toen alleen maar enkel glas en het huis werd verwarmd met een kolenkachel. Verontwaardigd zat ze naar de vogel te kijken. “Nu

ben ik echt een invalide”, zei ze, “kan ik niet meer lopen en krijg ik een groene kanarie in een blauwe kooi.”

Mijn vader begreep haar verdriet wel, met zijn tact wist hij voor de vogel een warmere plaats in de kamer te organiseren. ”Want dat diertje kan er toch ook niets aan doen, Toosje.”

Nee, zoals niemand er wat aan kon doen dat haar ziekte zo progressief

was dat ze binnen een jaar in een rolstoel zat. Dit was de eerste kanarie, mijn ouders hebben nog heel wat opvolgers in huis gehad.

En die vogeltelling, hoe verliep dat? We zaten er klaar voor, op zondag de 29e januari. We keken een half uur…. geen vogel gezien in onze tuin!

Tekst Margriet van Beek

De warme winterzon boven de Ceramstraat / Reeweg.

Foto Douwe Klijnsoon

Leef je uit bij de meidenactiviteit van Anne en Amber

In oktober werd het bedacht en in november konden ze al van start: de nieuwe activiteit voor creatieve meiden was gerealiseerd. In korte tijd was er een ruimte geregeld en wel de buurthuiskamer Bij Bosshardt.

Voor kinderen werd er op maandagmiddag alleen de voetbal georganiseerd. De meisjes mochten ook meedoen maar ze hadden er niet altijd zin in. Anne, stagair bij het Vogelnest, kwam op het idee om een activiteit voor meisjes te organiseren. Samen met Amber, die vrijwilliger is, regelde ze een ruimte en dat werd de buurthuiskamer van Bij Bosshardt in zorgcentrum De Linde. “Elke maandagmiddag om 15:45 uur verzamelen we bij het Vogelnest. Met de groep lopen we naar Bij Bosshardt. Zo gemiddeld zijn er wel vijf of zes meisjes. Dat is afhankelijk van de activiteit en eventuele andere omstandigheden. Maar dat mag best meer worden. We willen graag een grote groep. Dat is gezelliger. Als je nog twijfelt, kun je ook gewoon komen kijken. Dan hoef je niet direct mee te doen met de activiteit. Als je het maar leuk hebt. De leeftijdsgroep is van 8 tot 14 jaar, maar het is niet een strikte regel. Ook mag er heus wel een jongen aansluiten als hij het leuk vindt. Zo streng zijn we nou ook weer niet,” legt Amber uit als ik bij zo’n creatief uurtje aanwezig ben. Zij is vierdejaars student kunstzinnige therapie en vrijwilliger bij het

Vogelnest. Anne doet de studie Sociaal Werk. Ze zit nu in haar derde jaar. Dit is haar stageperiode.

Daarnaast brengt ze ook tijd door als vrijwilliger, omdat ze het zo leuk, gezellig en leerzaam vindt bij het Vogelnest. Ook kan ze er haar eigen ideeën inbrengen.

Slijm maken en pizza bakken

Het creatieve uur van Anne en Amber is wel een goede zet. Ze doen één item per keer. De kinderen kunnen via een Whatsappgroep laten weten wat ze willen en daarna wordt de activiteit bepaald. Er is veel keus zoals sieraden maken, film kijken maar vanmiddag was gekozen voor het maken van slijm. Dat is heel populair. Het is grappig dat met ingrediënten van scheerschuim, (kids) lijm, lenzenvloeistof en heel veel roer-

en en kneden een slijmbal wordt gevormd. Er worden glitters en taartkleurstof toegevoegd om de bal op te leuken. Vandaag waren er twee kinderen maar het was net na Nieuwjaar, dus nog even weer opstarten. Toch was het heel gezellig met limonadesiroop, een lekker koekje en een kletspraatje.

Ook mag de groep gebruik maken van de keuken. “Dat is super want zo kunnen we ook pizza’s bakken of andere lekkere dingen maken als de kinderen dat willen,” vertelt Anne blij, “hier bij Bij Bosshardt zijn ze heel aardig en helpen ons om het crea uurtje te laten slagen. En is er bij het Vogelnest weer een activiteit aan de lange lijst toegevoegd.”

Tekst en foto Coby Janssen

Het Reeland Cursief Het Reeland Cursief

Met de billen bloot

In De Reelander staat elke editie een zoekplaatje. Op de Facebookpagina van de wijkkrant is het zoekplaatje eveneens te vinden. Er zijn meestal wel een paar reacties maar het blijft dan ook bij ‘een paar’. Deze rubriek: ‘Het Reeland Cursief’ nodigt de lezer uit om zijn of haar schrijftalent met de wijk te delen, al is het maar een berichtje over iets waar je blij van bent geworden. Tot nu toe, in al die jaren dat ik voor de krant werk, heb ik maar één keer meegemaakt dat een lezer spontaan iets instuurde. Wel hoor ik van mensen dat ze graag ook iets met hun schrijfambitie willen doen. Alleen doen ze het niet. Wat is toch de grote hindernis om niet te reageren? Vorig jaar heeft Tienplus, het overkoepelend orgaan van de wijkkranten, een onderzoek gedaan naar wat de lezers van de kranten vonden. Hier hebben gelukkig wel veel mensen aan meegedaan. In het onderzoek is echter niet meegenomen waarom mensen wel of niet reageren op uitnodigingen om zelf een inbreng te hebben. Daarom ben ik zelf maar een soort van minionderzoek gaan doen onder een aantal vrienden en bekenden.

Eerst over het zoekplaatje: Ik heb niet per se wijkbewoners ondervraagd maar wel mensen die graag puzzels en raadsels oplossen. Mensen vinden het oplossen leuk maar de beloning van een cadeaubon met een gering bedrag kan hen niet over de streep halen om moeite te doen om te reageren. Een paar reacties waren: ‘Als er nu duizend euro mee te winnen viel, ja dan zou ik misschien wel reageren.’ In mijn achterhoofd hoorde ik mijn lang geleden overleden oma zeggen: ‘Wie het kleine niet eert…’

Dan over het schrijverstalent: Verschillende mensen zeiden dat ze wel de ambitie hadden maar geen tijd. Andere zeiden dat ze hun eigen werk niet interessant of juist te interessant vonden om met de wijk te delen. Dat laatste nodigde uit om door te vragen. Wat is te interessant om te delen. Je hoeft echt je amoureuze avonturen niet met de lezers te delen. Hoewel dat, als het binnen de grenzen van eerbaarheid is, natuurlijk wel mag. Maar een mening geven of iets van je zelf blootgeven, al is het maar in letters, lijkt een onoverkomelijke hindernis.

Daarom daag ik u uit: Wie durft het aan zich ‘bloot’ te geven en het volgende cursief te schrijven?

Margriet van Beek

Heeft u een verhaal of gedicht voor Het Reeland Cursief?

Stuur het - met uw naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Gericht adverteren werkt!

Sinds wij adverteren in de Dordtse Wijkkranten is de omzet op de aangeprezen Schapekoppen gestegen met 50%!

-Mevrouw van der Breggen Banketbakkerij Van Der Breggen Reeweg Oost 31, Tel: 078-613 47 02

Neem vrijblijvend contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken!

Ben je een lokale starter of al een gevestigde onderneming en op zoek naar meer klanten? Kies dan voor een advertentie in de wijkkrant. Dit kan al vanaf €40,- voor een eenmalige advertentie. Besluit je om in 3 of meer wijkkranten te adverteren? Dan krijg je zelfs 10% korting op de advertentiekosten! TIEN Plus - Dordtse Wijkkranten

Amber (L), en Anne (R) maken slijm.

In gesprek met kunstenaar Albert Zwaan

In het kader van ‘Kunstenaars in het Reeland’ schijnen we deze keer het licht op Albert Zwaan. Hij woont in het Reeland, zelfs nog in zijn ouderlijk huis waar hij is opgegroeid. Zijn atelier is echter in de Wijnstraat. Ik toog daarnaartoe om zijn levensverhaal te horen.

Het atelier ziet eruit zoals ik me had voorgesteld: georganiseerd rommelig en gezellig. Albert geeft ook les dus er staan her en der ezels, standaards met boeken waarin voorbeelden, alle benodigde materialen en veel werk aan de muren. Naast het atelier is een ruimte met een gezellig zitje. Daar houden we het interview. Aan de muur hangen veel oude foto’s en tekeningen.

Vorming

“Tja,” opent Albert het gesprek, “ik ben schilder maar ook een verzamelaar van dit soort oude prenten. Ik ben van kleins af aan al verknocht aan tekenen. Toen in de jaren 80 de graffiti overwaaide uit Amerika was ik gelijk verkocht. Ik vond dat prachtig, ging helemaal los met de spuitbussen. In de Vogelbuurt was een legale plek waar ik naar hartenlust kon oefenen. Dat heb ik een jaar of vijf gedaan en heel gek, maar het was ineens over. Ik wilde meer, was nieuwsgierig naar de schilderkunst en deed toelatingsexamen op verschillende kunstacademies. In Rotterdam werd ik afgewezen maar bij St. Joost in Breda kon ik de opleiding doen. Ik ben afgestudeerd op autonoom schilderen/grafiek. Na de opleiding sloot ik me aan bij Teeken-

genootschap Pictura, de kunstenaarsvereniging hier in Dordrecht en tevens de oudste van Nederland. Een, tot op heden, belangrijk podium voor de kunst. Ik begon met schilderen in een atelier aan de Noordendijk, daarna de Singel. Ik schreef mij ook in bij het CBK (Centrum voor Beeldende Kunst). Dat is een kunstuitleen en een serviceloket voor kunstenaars ineen, waar je je kon inschrijven voor een

atelier, het aanvragen van subsidies en het verkrijgen van opdrachten. Ze hadden zelfs ook een gastatelier in Berlijn, daar werkten in tien jaar tijd wel twintig Dordtse kunstenaars. Na een werkperiode van een half jaar ben ik er gebleven en heb ik er in totaal nog zo’n drie jaar gewoond. Toen ik in 2008 terugkwam was het lastig weer een ruimte te vinden, maar gelukkig had ik mijn flatje nog in de Vogelbuurt dus kon ik het schilderen van daaruit opstarten. Het duurde nog enkele jaren tot ik een volwaardig atelier kon betrekken.

Lesgeven Na zich van extra thee te hebben voorzien vervolgt Albert zijn verhaal: “Nu zit ik al sinds 2013 in dit pand. Hier kan ik ook lesgeven wat ik heel leuk vind. Vier groepen van acht mensen, zowel ’s avonds als overdag. En het is ook een bron van inkomsten. Ik ben nu 24 jaar schilder en heb wel aardig wat geëxposeerd door het hele land en hier in Dordt bij het Dordrechts Museum, Galerie Witt, Pictura en CBK natuurlijk. Ook bij particuliere verzamelaars in de huiskamers. Ik krijg opdrachten om huizen te schilderen. Ook heb ik in opdracht een kerk ge -

schilderd. Ik had de vrije hand, hoefde geen concessies te doen. Daar geniet ik van. Dat was hartstikke leuk en heel inspirerend. Maar nu ben ik wel weer toe aan een leuke tentoonstelling, volgende maand heb ik er weer een in Rotterdam. Er wordt veel gemaakt in de kunstwereld. Door die concurrentie moet je je niet gek laten maken. En…je moet ook een beetje zakelijk aangelegd zijn. Als je iets vanuit je hart maakt is het niet altijd verkoopbaar. Een kunstenaar moet wel het geluk hebben dat wat hij uit zijn hart maakt, ook door verzamelaars wordt gewaardeerd. Gelukkig heb ik niets te klagen en ben ik over de verkoop best tevreden.

Ik ben best gelukkig: lesgeven, een schilderijtje maken en een biertje drinken. Dordrecht heeft een pittoresk centrum en een ruige buitenkant, ik vind het inspirerend om dat te schilderen of te tekenen en je stad telkens het thema van je nieuwe schilderij te laten zijn. Ik fiets door de

Biesbosch, maak een foto als voorbeeld voor een schilderij of een tekening, heerlijk. Ja ik heb de balans nu wel gevonden. Maar, lezer van De Reelander, er is altijd ruimte voor een opdrachtje, hoor!” geeft Albert nog als hint.

Wil je meer projecten zien van Albert Zwaan, zoek hem dan op: www.albertzwaan.com/ Tekst en foto Coby Janssen

Winterwandeling bij de Tiny Houses

Aanstaande zaterdag om drie uur 's middags kun je samen een gezellige winter-wandeling maken met de

mensen van de Tiny House Community. Sluit je aan bij het kampvuur om je daarna weer op te warmen.

Voor Het Reeland!

Voor het Reeland mag ik voor het CDA uw volksvertegenwoordiger zijn.

Uitnodiging: Open fractievergadering in de wijk: 6 maart om 19.30 bij Speeltuinvereniging Victorie. Welkom!

Dordtse roomboter SCHAPEKOPPEN

leuk om te trakteren of cadeau te geven! Met het originele verhaal!*

(* zie ook boek DORDT 800 jaar nr.10)

BANKETBAKKERIJVANDERBREGGEN.NL

REEWEG OOST 31 • 078- 6134702

Krommedijk 51 3312 CD Dordrecht www.harryskapsalon.nl

Heren T Krommedijk 51 3312 CD Dordrecht www.harryskapsalon.nl

Heren T 078 - 614 26 88

Dames T

Dames T 078 - 647 27 37

Krommedijk 51 3312 CD Dordrecht www.harryskapsalon.nl

van Vugt

Kan iets onze aandacht gebruiken? Laat het weten op 6 maar of via franciske@cdadordrecht.nl www.cdadordrecht.nl

Raadslid

Omzien naar elkaar in Het Reeland!

Franciske

Nationaal Onderwijsmuseum Burgemeester de Raadtsingel 97 Dordrecht | onderwijsmusem.nl

Huis aan de Korte Scheidingsweg, 2023, olieverf op linnen, 24x30cm

Dat verdient een certificaat Bouwplaats Oudelandstraat

Kijk in de Wijk

Bewoners, maatschappelijke organisaties, ondernemers en gemeente werken samen aan een leefbaar, sociaal en veilig Reeland.

Wijkwens

Tussen de bestaande jarendertig -huizen aan de Dubbeldamseweg Zuid en de Heysterbachstraat, in het Land van Valk, worden momenteel 48 nieuwe huurwoningen gebouwd. Met bouwhelm op meld ik mij op de bouwplaats van aannemer Kroon & de Koning. Marco Vos als uitvoerder en Izzet Altuntas als projectleider begeleiden de bouw die wordt gerealiseerd in opdracht van woningbouwvereniging Trivire.

kappen in maximaal twee maanden tijd plaatsen.“

Communicatie met omwonenden

Heb je een goed idee om je buurt of straat mooier, socialer, of veiliger te maken? Dan kun je een wijkwens indienen. De gemeente geeft jaarlijks een bedrag voor het vervullen van deze wensen. Aanmelden en informatie: www.wijkendordrecht.nl/wijkwensen

In elke Reelander is de rubriek ’Dat verdient een bloemetje!’ te lezen. Het boeket wordt altijd verzorgd door bloemisterij Flora Calendula. Deze keer staat Saskia de Haan, eigenaar van de winkel aan de Reeweg, zelf in de krant. Ze heeft iets te vieren, iets heel groens. Dat lijkt voor de hand te liggen in een bloemenwinkel, daar is volop groen! Het betreft hier echter het certificaat Duurzame Bloemist. De Fleurop, een landelijke organisatie van bloemisten, stimuleert het milieuvriendelijk werken. Daartoe is het keurmerk ’de Barometer Duurzame Bloemist’ ontwikkeld. Dit valt onder toezicht van Stichting Milieukeur, die waakt over transparantie en onafhankelijkheid van keurmerken. Saskia vertelt dat ze het belangrijk vindt om duurzaam te werken. “Het is de toekomst, het moet milieuvriendelijk en ik wil dat graag.”

Wat is er nodig voor het keurmerk?

Allereerst is het belangrijk dat de bloemen geleverd worden door kwekers die zonder, of met weinig en veilige, bestrijdingsmiddelen werken en die deskundig personeel in dienst hebben. Saskia koopt in bij een groothandel die duurzaam geteelde bloemen en planten in het assortiment heeft. Het afval in de winkel moet gescheiden ingezameld en afgevoerd worden; groenafval, plastic, karton en overig. Dat gebeurt door Netwerk, een afvalverwerkingsdienst die voor be-

drijven werkt. Het materiaal van de groothandel: plastic potjes, inpakmateriaal en piepschuim wordt ingezameld en gaat dagelijks retour naar de groothandel, zij halen het op. Een duurzame bloemist gebruikt groene stroom, Saskia heeft die van Eneco.

De schoonmaakmiddelen in de winkel zijn van Ecover, milieuvriendelijk en biologisch afbreekbaar. De folie waar de bloemen in verpakt worden is gerecycled en het inpakpapier wordt duurzaam geproduceerd. De bezorgdienst voor boeketten en bloemwerk van Flora Calendula rijdt voor meerdere winkels, dat is praktisch en duurzaam. De bestelbussen hebben een dieselmotor categorie

6. In het pakket is ook vereist dat er een schone, veilige en goede werkplek voor de medewerkers is. ”En er is nog plek voor een medewerker erbij”, geeft Saskia aan.

Zilver Saskia heeft enkele weken geleden groen licht gekregen, alle punten voor het behalen van het keurmerk waren in orde. Nu is de procedure officieel afgerond en heeft ze het zilveren certificaat ontvangen. Zilver betekent dat minimaal 30% van de bloemen duurzaam ingekocht is. Maar daar wilt Saskia het niet bij laten. Ze is van plan om voor goud te gaan (minimaal 50 %).

Tekst en foto Ans van der Westen

Natuurlijk Reeland Natuurlijk Reeland

Izzet Altuntas wijst me bij binnenkomst direct op mijn tekortkomingen: “Je hebt geen veiligheidsschoenen aan. Het is onverantwoord om met sportschoenen de bouwplaats op te lopen”, zegt hij streng. Even krijg ik het gevoel dat hij me weg af gaat sturen, maar dat valt gelukkig mee. Duidelijk is wel meteen dat er hier over veiligheid op de bouw niet te lichtvaardig wordt gedacht. Ik krijg een kijkje in de ‘bouwkeuken’.

Izzet: “communicatie vinden we super belangrijk. We doen het op verschillende manieren: met nieuwsbrieven en elke twee maanden informatieavonden. Daarnaast kunnen omwonenden hun algemene opmerkingen kwijt via www.verbeterdebouw.nl, een platform van ‘Bewuste Bouwers’ waar ook Kroon & de Koning bij aangesloten is. En specifieke meldingen die de eigen woning betreffen worden via een speciale meldingsmail met de aannemer gecommuniceerd.”

Bouwproces

“Ook de digitalisering heeft volop toegeslagen in de bouw. Vroeger kreeg de uitvoerder een doos met tekeningen en vanaf dat moment werd de werkvoorbereiding en inkoop opgestart. Tegenwoordig zijn de laatste twee disciplines veel meer

Wijkkrant

De Reelander wordt gemaakt door wijkbewoners. Lijkt het je leuk om ook een stukje te schrijven over je eigen wijk? Meld je dan aan bij uitgever TIENPlus via tienplus@desocialebasis.nl. Meer informatie: www.tienplus.net

Wijklijn

Voor meldingen, vragen en opmerkingen over onder meer het onderhoud aan wegen, groenvoorziening en straatverlichting: Wijklijn, tel. 14078 www.dordrecht.nl/wijklijn

BuurtApp

De Buurtapp is een initiatief van buurtcontact.nl en heeft als doel het contact tussen buurtbewoners te bevorderen en vergemakkelijken. Elkaar beter leren kennen, elkaar helpen en ondersteunen. Meer informatie: www.buurtapp.nl

Wijkagenten

Voor het Reeland: Mike Verzijl & Evert Muller michael.verzijl@politie.nl evert.muller@politie.nl

3D-impressie nieuwbouw

Nulmeting en bouwmaatregelen

“We verwachten de 23 eengezinswoningen in het 3e kwartaal en de 25 appartementen in het 4e kwartaal van dit jaar op te leveren”, vertelt Marco.

“De werkzaamheden van Kroon & de Koning zijn na sloop van de bestaande woningen in de zomer van vorig jaar gestart. We zijn begonnen met een zogenaamde nulmeting. Dat wil zeggen dat we de bouwkundige staat van elke woning, in de directe nabijheid van de bouwplaats, in beeld hebben gebracht. Er staan hier kwetsbare huizen op houten palen en op staal in een slappe kleigrond. Dus we stemmen onze bouwwerkzaamheden daar zo goed als mogelijk op af. We hebben bijvoorbeeld een geluids- en trillingsarm funderingspaalsysteem toegepast. En voor de eengezinswoningen hebben we gekozen voor een prefab bouwsysteem. Daarmee verminderen we overlast van groot bouwtransport over langere tijd: Vanaf eind februari gaan we alle prefab betonnen wanden en vloeren en de prefab houten dak-

in het ontwerpproces op kantoor geïntegreerd”, vertelt Izzet. “Veelal vaste onderaannemers worden eerder ingekocht en werken samen aan het zogenaamde 3D-coördinatiemodel, waarin alle bouw- en installatieonderdelen zijn verwerkt. Dit gebeurt onder onze leiding als hoofdaannemer.” Izzet: “techniek is belangrijk in de bouw, maar goed zorgen voor je personeel en een prettig werkklimaat creëren is minstens zo belangrijk. Een project maak je met zijn allen. Iedereen in het team draagt daar zijn steentje aan bij.”

Als de kwaliteit van de koffie met versgemalen koffiebonen de maatstaf is voor goede zorg, dan zit het met de zorg voor het personeel bij Kroon & de Koning ook wel goed. Nu nog ongeschonden op mijn sportschoenen van de bouwplaats af zien te komen.

Voor het Leerpark: André Klijmij andre.klijmij@politie.nl. Tel. 0900 - 8844.

Spreekuur: tweede donderdag van de maand 19:30-20:30, Bankastraat 10

Facebook

Wijkkrant De Reelander heeft een Facebookpagina. Hiermee speelt De Reelander ook op internet een actieve rol bij het informeren, interesseren en verbinden van buurtbewoners en organisaties in de wijk het Reeland. facebook.com/wijkkrantdereelander

Sociaal Wijkteam

In het Sociaal Wijkteam werken mensen van verschillende organisaties samen. Je kunt er terecht met alle vragen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Bijvoorbeeld over gezin, relatie, kinderen, opvoeden, wonen, werk en inkomen, zorg, gezondheid en vrijetijdsbesteding.Bankastraat 10, tel. 078-2210200 www.swtdordrecht.nl

Heb jij een bijzondere Natuurlijk Reeland foto? Stuur ‘m met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Flora Calendula heeft keurmerk Barometer Duurzame Bloemist; Saskia (links) en Jolanda.

Uitvoerder Marco Vos (l) en projectleider Izzet Altuntas

Tekst en foto 1 Gerard Zwinkels  Foto 2 Lugthart Mutsaers Architecten