CORINE RAVESTEIN

“EEN CAVIA IS VOOR MIJ EEN NO-GO”

DOOR:

SHARON EVERS

Ontbijten aan de kust, lunchen in de Andes en dineren in de Amazone. Dat kan allemaal in Ecuador. “Ondanks dat het geen groot land is, is het wel heel divers”, zegt Corine Ravestein (Vakantieparels). Zij reisde af naar dit prachtige land en kwam terug met de mooiste verhalen die ze graag wil delen.

Een veelzijdige bestemming als Ecuador vraagt om een goede voorbereiding. Corine: “Van topje tot thermo, maar denk ook aan goede bescherming tegen de zon. Je zit vlakbij de evenaar en de zon staat loodrecht boven je, dat voel je. De hoofdstad Quito is gelegen op 2.850 meter hoogte en heeft een heerlijke lentetemperatuur, maar het kan er ook flink regenen. De Andes waar het tegen het einde van de dag echt koud wordt, terwijl de Amazone erg warm is en een hoge luchtvochtigheid heeft, zorgt ervoor dat alle soorten kleding moeten worden meegenomen. Na mijn reis kan ik ook zeggen dat ik alles heb gedragen, vaak in laagjes.”

Pareltjes

“De route begint in de hoofdstad Quito, waar ik een paar dagen verblijf om vervolgens door te vliegen naar de Amazone. Daarna reis ik in een auto met chauffeur langs de Avenue der Vulkanen en ter afsluiting kies ik voor een verblijf in het Nevelwoud. De reis is door Untamed Travelling perfect samengesteld; alle vakantiepareltjes zitten er in. De reis stond al voor de coronapandemie op het programma, het finetunen ervan heb ik in die periode zelf gedaan waardoor de voorpret alleen maar groter werd en de reis langer.”

In haar eentje

Deze reis heeft Corine in haar eentje ondernomen, iets wat volgens haar heel goed kan. “Ik kwam onderweg genoeg mensen tegen, hoorde hun belevenissen en glunderde toen ze zeiden het land een parel te vinden en dan had ik mijn visitekaartje nog niet eens gegeven…”, lacht ze. “Ik heb onderweg mijn Spaans goed kunnen bijspijkeren door korte gesprekjes te voren met de vele katholieke Maria’s die het land rijk is. Wat ik ook zo leuk vind aan alleen reizen, is dat ik met niemand rekening hoeft te houden. Zo kon ik eten waar ik wilde eten; ik genoot van de locro de papa, een kaassoep met aardappel, maar ik genoot net zo hard van een verfijnd achtgangenmenu bij restaurant URKO.”

Genieten

Dat genieten een kernwoord is tijdens deze reis, blijkt als Corine vertelt enorm gelachen te hebben om de deurklinken, die bij haar tot kniehoogte komen. “Ik ben met mijn 1.72 meter toch ook weer niet zo heel lang... haha. Maar ik heb heel erg genoten van de panfluitmuziek en de vele vaak nog werkende vulkanen. Dat is zo imposant. Maar ik hoorde en zag ook de grote verschillen tussen het arme zuiden, de mensen in de Amazone en de rijkeren in NoordQuito. Voor velen van hen is het echt overleven en het leven hard. Keihard genieten van het leven doen ze gelukkig wel met elkaar. Ik kreeg bewondering voor de manier hoe ze daar leven, met dat wat er is of liever gezegd met dat wat er niet is. Veel jeugd verruilt het dorpse leven voor een nieuw leven in de grote stad Quito, maar hun ouders hopen wel dat zij de tradities in stand houden. Het contact onderling tussen de dorpen en families, maar ook met onbekenden zoals ik, is hartverwarmend. Hoewel de locals zich ook met

Corine Ravestein

elkaars privéleven bemoeien… haha. Ik heb me toch een verhalen gehoord.”

In het midden

Tijdens haar reis staat een bezoek aan het middelpunt van de aarde ook op het programma. “Dat was best interessant. Ik heb daar nog leuke testjes gedaan, heel grappig om te zien hoe water op het noordelijk halfrond anders wegloopt dan op het zuidelijk halfrond.”

Goud

Het historische centrum van Quito – dat op de UNESCO-Werelderfgoedlijst staat - heeft volgens Corine sfeervolle en gezelligvolle pleinen. “Heerlijk om daar te zitten met een lekker drankje of wat te eten en te genieten van al het moois dat er om je heen gebeurt. Er zijn prachtige kerken om te bezichtigen, en je kan zelf het dak beklimmen van La Basilica del Voto Nacional. Hoezo hoogtevrees? Je hebt er een mooi uitzicht hield ik mijzelf voor en dat had je ook. Al het goud in de Iglesia de Compania de Jezus maakte dat ik er twee keer ben geweest, in het begin en aan het einde van de reis. Zo bijzonder is het. Ik was zo onder de indruk van al dat bladgoud en de kunst dat ik het simpelweg nog een keer wilde zien. Maar ook door de gesprekken die ik had met de mensen uit de Andes; daar waar het Spaanse bloed het goud meenam, het katholieke geloof opdrong, tradities verloren zijn gegaan en er zoveel is geleden dat ik op het einde van mijn reis er meer met boosheid naar keek. Dat is wat reizen met je doet; je gaat nadenken, praten, genieten en het proberen te begrijpen.”

In de hoogte

Corine: “Ik ben zelf geen bergbeklimmer, maar nu ik er toch ben, wilde ik alles proberen. Dit dus ook. En alleen op grote hoogte zie je lama’s en vicuña’s in het wild bij de Chimborazo vulkaan. Ik ga flink ingepakt

de hoge berg op, want het is er behoorlijk koud. Het geweldige uitzicht beneemt me al snel de adem, laat staan de hoogte. Het is een rare gewaarwording, maar het was de inspanning meer dan waard.”

Verfpalet

Het Yasuni National Park staat ook op het programma. Corine: “Dat betekent twee uur lang varen om vervolgens nog eens twee uur te kanoën, zo’n 140 kilometer door de Amazone om bij Napo Wild Life uit te komen, gelegen in het prachtige Yasuni National Park dat door UNESCO is uitgeroepen tot biosfeerreservaat. Nergens anders in de Amazone vind je juist daar zoveel soorten amfibieën, reptielen, vissen en vogels. De rust

Latijns-Amerika smaakt naar más, much más ‘‘

wordt afgewisseld door een kakofonie aan geluiden, kleurrijke vlinders en vogels. Het lijkt alsof ze in een verfpalet zijn gevallen, zo mooi. Met mijn privégids Juan maak ik de mooiste tochten per kano en te voet, en zien wel 50 verschillende diersoorten. Hij zegt dat het er uitzonderlijk veel zijn.”

Taart

Corine: “Tijdens deze reis was ik jarig en hoe geweldig is het om je verjaardag te vieren met een kaaiman voor de deur en reuzenotters die ‘gedag’ komen zeggen? Als cadeau kreeg ik gefrituurde reuzemieren aangeboden… maar ik kreeg ook een zelfgemaakte taart, die wel heerlijk was.”

Cavia’s

“Ik had de reis zo gepland dat ik op donderdag in Guamote zou aankomen, dit is een unieke marktdag in Zuid-Amerika. Alle indígenas uit de omliggende dorpen komen op donderdag er hun inkopen doen. Ik keek mijn ogen uit, iedereen droeg prachtige kleurrijke kleding. De specifieke kleuren behoren tot een bepaalde gemeenschap, waardoor mensen elkaar en anderen herkennen. Ik kon er wel uren blijven en alleen al genieten van iedereen die voorbijloopt. De veemarkten echter, daar moet je wel tegen kunnen. Het getrek aan die grote varkens en hun geluiden, dat vond ik vreselijk en daar kan ik heel slecht tegen. Ecuador is een ander land en heeft andere gewoontes, maar ik wilde het liefst schreeuwen: ‘Mensen, heb respect voor alles wat leeft, groeit en bloeit’. Ze smullen er namelijk ook van cavia’s. Je ziet ze gewoon ronddraaien aan het spit. Voor hen is het net zo gewoon als wij kip eten. Ik heb echt van alles gegeten, maar een caviaatje is voor mij een no-go. Genoot wel van de overheerlijke chocolade. Wist dat het land daarom bekend staat, dus ik had vooraf al wat goede adresjes opgezocht om een paar repen te kunnen kopen voor thuis.”

Kruiden

Corine: “Bij het meer van de Cotopaxi vulkaan kreeg ik uitleg van de plaatselijke gids over de geneeskrachtige kruiden die er groeien. Dat was niet weinig, je hebt zo een medicijnkast vol tegen hoogteziekte, maagkrampen, slapeloosheid et cetera. Ik heb geen idee welk kruid ze tegen een kater hebben, maar een paar uur later stond ik op het Mama Negra Festival waar de drank overdag al rijkelijk vloeide. Maanden geleden had ik al eens over dat festival gelezen, maar nu was het nou nét die dag en ik was in de buurt. Wilde er wel heel graag naartoe. Het festival is ter ere van de maagd van Barmhartigheid die de uitbarsting van een vulkaan in 1742 heeft gestopt. De stad werd gespaard en ter ere daarvan wordt dat ieder jaar gevierd. Dansgroepen, muzikanten, luidruchtig, uitbundig en leuk. Het leek een beetje op ons carnaval.”

In de wolken

Regenwoudhotel in de wolken, zo wordt Mashpi Lodge beschreven. Corine: “Het is uniek in zijn soort, gelegen tussen het nevelwoud en tropisch regenwoud. De locatie van Mashpi Lodge, een van de National Geographic Lodges, is dan ook niet voor niets gekozen. Glazen ramen van boven naar beneden waardoor gasten bijna één met de natuur zijn. Binnen no time heb ik laarzen en een poncho aan en voor het eerst van mijn leven een wandelstok gepakt, omdat we door de rivier gaan wandelen en zwemmen bij de waterval. Dat laatste is heel erg koud. Vanuit de Dragonfly had ik een prachtig 360-graden uitzicht op het Chocó nevelwoud.” Terug naar de Mashpi Lodge. Dit is een enorm luxe hotel met heerlijk eten en drinken en veel leuke activiteiten, zoals de Sky Bike (fietsen door de boomtoppen). “Dat is zo ontzettend hoog; maar het was fantastisch. In dit gebied van Ecuador zit een onderzoeksteam dat een paar jaar gelden een nieuwe kikkersoort ontdekte, de (hoe origineel) Mashpi kikker. Ik wilde zelf heel graag de bekende glass frog zien. ’s Nachts was het dan zover, zag een paar nachtvlinders, grote spinnen en dan… ziet de gids een heel klein groen kikkertje op een blad. Ik zou er zelf zo voorbijlopen. Deze transparante kikker is dé glass frog. Ze blijven klein, zijn transparant waardoor de organen zichtbaar zijn, heel bijzonder.” Corine: “En dan is het weer tijd om naar huis te gaan met een panamahoed, die dus uit Ecuador komt, mooie sjaal van alpacawol en chocolade. Ik heb de belofte gemaakt om de gids in de Amazone te gaan helpen. Op mijn verjaardag bood ik dat spontaan aan. Hoe fijn is het om juist op die dag een ander iets cadeau te kunnen geven, was ik maar iedere dag jarig. Zuid-Amerika is meer dan Peru of Argentinië, dit is Zuid-Amerika in het klein. Latijns-America smaakt naar más, much más.”

11 JAN ‘23

JAARBEURS | UTRECHT

Registreer je nu gratis op vakantiebeurs.nl/vakbezoekers