BERGLICHT
EEN GELUKSMOMENT TEKST & FOTO ROBERT ECKHARDT Op de Falzageropas heerste troosteloosheid. Toch maar de camera gepakt en afgewacht. En waarachtig, de beloning was een geluksmomentje toen de Torre Averau zich in het milde avondzonnetje openbaarde tegen de wegtrekkende wolkenmassa’s. De Torre Averau is met 2648 meter het hoogste punt van het Nuvolaumassief, een minigebergte te midden van reusachtige Dolomietenwanden. Hier liggen ook de beroemde Cinque Torri. Op een van die torens heb ik lang geleden een fraaie solobeklimming gedaan. Mijn dagboek van 31 augustus 1979: “Joyce blijft in het Cinque Torri-hutje. Dan ga ik maar alleen op pad en mijn oog is gevallen op de Torre Grande. De eerste touwlengte van de 135 meter hoge Via delle Guide is behoorlijk intimiderend – vierdegraads rots in de Dolomieten is vaak al verticaal. Ik kijk schichtig om me heen, gelukkig geen klimmers en wandelaars onderaan de wand. Ik wil niet afgeleid worden door mijn gedachten over ‘toeschouwers’ die zich afvragen wat mij bezielt. De eerste meters gaan zeer beheerst en vol vertrouwen bereik ik het plateautje onder een kleine overhang. Daar moet ik toch wel even slikken, door Joyce gezekerd zou ik deze passage fluitend voorklimmen. Maar als ik nu val kom ik zo op de grond terecht. Opluchting wanneer ik er doorheen ben. Wat een genot om onbekommerd door de volgende drie makkelijkere lengtes verder te klimmen.” Soloklimmen verdient geen navolging, maar er is gelukkig goed nieuws voor wie het hier veilig wil aanpakken. Op de Cinque Torri en deze Torre Averau wemelt het tegenwoordig van de goedbehaakte sportklimroutes. n
Camera: Nikon D750 Lens: Nikon AF-S Nikkor 70-200 mm f 4, op 200 mm Diafragma: f/6,3 Sluitertijd: 1/800 sec ISO: 1250 Tijd: 18.21 uur
6 BERGEN magazine
