5 minute read

Flink stampen

Next Article
Blik op de Wereld

Blik op de Wereld

Een week flink STAMPEN

Julia Cleton (22, fiscale economie), tekende haar studentenleven een week lang op in een dagboek.

Tekst Sebastiaan van de Water

Een universitaire studie kan zo veel meer zijn dan een snelweg naar 240 studiepunten. Dat is de diepe overtuiging van Julia Cleton (22), studente fiscale economie. Zij maakt volop gebruik van de mogelijkheden die TiSEM biedt aan studenten om zich ook buiten de collegezaal te ontplooien. ‘Als je wilt kun je hier een succesvol studiejaar beleven zonder ook maar één studiepunt te behalen’, vertelt Julia. Hoe ze haar studentenleven ervaart tekende ze een week lang op in een dagboek. CV

Julia Cleton Geboren 30-01-1998 Woonachtig in Tilburg

2019/20 student assessor TiSEM

2018/19 vicevoorzitter van fractie SAM

2018/19 zetel in Universiteitsraad

2017/18 penningmeester Serve the City Tilburg

2016-heden bachelor Fiscale Economie

2010-16 vwo (profiel Economie & Maatschappij)

Maandag

Eindelijk weet ik het. Het antwoord op een moeilijk te beantwoorden vraag. De voorbije twee maanden heb ik vanwege de coronacrisis bij mijn ouders gewoond, in Haarsteeg. Een dorpje verstopt tussen weilanden vol grazende koeien. Na acht rustige weken stond ik gisteravond voor het eerst weer voor de deur van mijn studentenkamer in Tilburg. Ik deed open en haalde adem, klaar om te ontdekken hoe de krappe kamer waar ik al drie jaar woon werkelijk ruikt. En... wauw. Vanaf nu zal ik nooit meer twijfelen aan de onovertroffen werking van fresh laundry geurstokjes. Tot zover het goede nieuws. Dit belooft namelijk een zware week te worden. De tentamenperiode nadert. Met voor mij onder andere twee tentamens op één dag. Dat heb ik nog aan mezelf te danken ook. Ik zat vorig jaar fulltime in de Universiteitsraad van Tilburg University. Sommige studenten denken dat je daar voor spek en bonen zit, maar je hebt écht invloed, ook als de universiteitsbegroting van 250 miljoen euro aan bod komt. Bovendien leer je netwerken en gordiaanse knopen doorhakken. Het levert helaas wel een grandioos totaal van nul studiepunten op. Die mag ik dus gaan inhalen. Te beginnen met deze week flink stampen aan mijn bureautje hier. Gelukkig ruikt het naar schone was.

Dinsdag

Mijn sportschool is hermetisch gesloten, dus ik heb vanochtend een harde YouTube-workout gedaan van zo’n fitnessgirl. Dat was meteen het hoogtepunt van mijn dag, want daarna stortte ik me op het vak ‘Grondslagen belastingheffing ondernemen’. Ik zal het studieboek citeren: ‘Staking is het einde van de subjectieve onderneming van de natuurlijke persoon. Als er sprake is van staking moet je gaan afrekenen over alle totale winst die nog niet is belast.’ Dan weten jullie dat ook weer.

Ik geef toe: ik dacht vroeger ook niet ‘Jaa!! Ik ga later belastingen studeren’. Na het vwo koos ik voor een studie bedrijfseconomie. Maar daar vond ik maar één vak boeiend: fiscale economie. Daarom ben ik overgestapt naar die studie. FE kent twee parallelle dimensies: de wettelijke kant en het cijfermatige aspect. Samen vormen ze een labyrint van beperkingen en mogelijkheden. De uitdaging is om daarin optimale uitwegen te vinden. Lekker puzzelen dus. Klinkt al wat beter hè?

Woensdag

Rozen sieren nu mijn kamer. Vanochtend gekocht op het marktje om de hoek. Daar was ik nog nooit eerder geweest. Gek hè? Misschien omdat ik ergens bang ben te snel burgerlijk te worden.

Hoe dan ook, vanmiddag kwam een interessant dilemma aan bod tijdens een Skype-vergadering met de Education Board van TiSEM. Door het coronavirus kunnen tentamens niet als vanouds plaats vinden: met bejaarde surveillanten in een bomvolle zaal. Als student-assessor help ik de faculteit oplossingen vinden voor dit soort kwesties. Eén optie betreft thuistentamens, waarbij studenten via een webcam en oogtracerende software in de

gaten worden gehouden. Maar wat gebeurt er met die opnames? En wat als de wifi wegvalt? Gezien deze zorgen hebben we besloten zo min mogelijk dit systeem te hanteren. Dan liever onder andere vervangende opdrachten en open-boektentamens. Dat laatste klinkt als een vrijbrief om niet te hoeven leren. Maar geloof mij: als je zo’n tentamen in gaat terwijl je honderden omslachtig geschreven wetten, theorieën of formules niet eerder hebt bestudeerd, wel, dan wens ik je veel succes.

Donderdag

Twee jaar geleden liep ik nu campagne, voor de studentenpartij SAM. Drie hele lange, intense en onvergetelijke dagen mocht ik op de campus studenten overtuigen om op ons te stemmen. Het afgelopen jaar heb ik als mentor gediend voor nieuwe kandidaten. Waarom vertel ik dat nu? Vanmiddag ben ik na het leren (en na een picknick in het Spoorpark) bij een bestuurslid van SAM langs geweest om een bedankje op te halen. Daarna ben ik weer gaan studeren.

Dat was althans mijn plan. Maar mijn partijgenoten dachten daar anders over. Zij stelden dat aangezien ik al een biertje op had, ik toch geen scherpe focus meer zou hebben en leren verloren tijd zou zijn. Ik vond dat een onweerlegbaar argument en heb de vrije avond gevierd.

Vrijdag

Ik ben alweer helemaal gewend hier op mijn kamer. Maar weet je wat ik mis? Vooral op momenten zoals vanmiddag. Van 9.00 tot 14.00 uur heb ik deelgenomen aan een stoomcursus op Zoom voor het vak investeren en beleggen. Vijf uur lang. Zonder pauze. Na afloop liep ik gaar naar mijn keukentje, halflege kasten opentrekkend op zoek naar calorische troost. Dan mis ik dus die hele grote koelkast van mijn ouders, die altijd tot de nok toe is gevuld. Nou ja.

Vandaag zijn trouwens enkele software-demo’s gearriveerd. We willen bij TiSEM een beter programma waarmee studenten vakken en docenten kunnen evalueren. Een van mijn wensen is dat studenten zelf de resultaten moeten kunnen inzien. Dit weekend zal ik die evaluatieprogramma’s eens even grondig evalueren. Maar eerst ga ik vanavond met mijn huisgenootje en haar vriend lekker koken. Ik kijk er nu al naar uit. Dat soort gezellige momenten met leeftijdsgenoten laten mij voelen hoe fijn het is om weer hier thuis te zijn. Ook al ruik ik die fresh laundry nauwelijks meer.

‘Ik mis die hele grote koelkast van mijn ouders, die altijd tot de nok toe is gevuld’

This article is from: