Geen berg te hoog (eens sportman, altijd sportman

Tijdens mijn lange leven en vooral mijn lange loopbaan in de media heb ik bij de VUB veel rectoren en één rectrice weten komen en gaan. Het is opvallend dat ieder van hen iets speciaals had, een of ander bijzonder kenmerk. Bij de ene was dat tolerantie t.o.v. studentenprotest inclusief de baldadigheden, bij de andere het belang van het verleden, bij nog een andere het nadenken over de rol van de universiteit bij de humanisering van de samenleving… Naast hun capaciteiten van goed leiderschap hadden zij hun ‘dada’.

Als buitenstaander viel het mij op dat Paul De Knop van de sport en zeker van de competitiesport een studieobject heeft gemaakt. Sport en Sportmanagement kwamen vooraan op de academische agenda van de VUB. Dat lijkt me wel een belangrijke bijdrage tot de aantrekkelijkheid van een universiteit. Maar toch moest ik er om glimlachen (sorry!) toen hij op een koersfiets de Mont Ventoux beklom. Hij deed ook aan wielrennen doet met een academische ernst. Maar dat hoort zo voor een man die wat zijn opdrachten betreft de lat hoog legt.

Verder heb ik ook de indruk dat hij de VUB laagdrempeliger en vrouwvriendelijker gemaakt heeft. Dat pleziert mij.

Paula Semer Voorzitster van Sportiva sportjaar voor de vrouw 1971.

Als facultaire Fellow LK bewonder ik Paul De Knop niet enkel op wat hij verwezenlijkt heeft tijdens zijn 2 mandaten als Rector van de VUB, maar vooral ook op sportief vlak. Zo hebben we samen de Mont Ventoux beklommen, althans: ik heb hem proberen te volgen, maar tevergeefs. Paul is een uitstekend klimmer.

Na Paul’s heupoperatie en de daaropvolgende revalidatie zijn we samen gaan skiën. We zijn samen traag gestart en hij testte zijn heup via enkele ‘virages élémentaires’ om dan onmiddellijk over te gaan naar zijn gekende perfecte stijl als skileraar. Een uurtje later bevonden we ons hors piste, in de diepsneeuw en liet hij niet na zijn sporen te laten op één van de steile hellingen in Tignes. Eens sportman, altijd sportman!

Yves Geysels, PhD Senior Director Clinical Operations Site Management Unit Head BeNeLux-Nordics

Polstokhoogspringen!

Als uit de kleinste – maar niet de minste - faculteit een rector wordt gekozen, dan is dat een hele eer. Paul De Knop was destijds decaan van de faculteit en al bekend voor zijn managementgericht leiderschap. Maar de sprong van faculteit naar universiteit is zelfs voor een geoefend sportman een ware hink-stap-sprong, zo niet een polsstoksprong. Paul hield echter van uitdagingen. In zijn twee termijnen als rector heeft hij intern en extern bijzondere waardering opgewekt voor zijn efficiënt en veelzijdig bestuurstalent. Op bestuurlijk vlak is hij er in geslaagd de bestuursorganen van de universiteit te moderniseren. Op vlak van infrastructuur heeft hij de U-residence gerealiseerd en is de campus nu één grote bouwwerf voor nieuwe gebouwen voor onderwijs, cultuur en huisvesting en de herbouw van het zwembad. Als deskundig bouwpromotor lanceerde hij als eerste Vlaamse universiteit de uitgifte van obligaties voor de financiering van deze bouwwerken, die meer dan 60 miljoen opleverden. Dat uniek voorbeeld wordt nu door andere Vlaamse universiteiten nagedaan. Maar het houdt niet op: Paul richtte de blik ook op de kazernes aan de overkant van de straat om er een heus studentendorp van te maken. Ook dat project, dat politiek niet evident is, is in volle ontwikkeling. Zijn beleid was ook duidelijk gericht op valorisatie van de onderzoeksresultaten en met dat doel werd een vicerectoraat ingesteld. Humanitair moest Paul soms standpunt innemen, zoals toen vluchtelingen werden opgevangen in de VUB-gebouwen of er bomrisico heerste op en rond de campus. De universiteit is er onder het beleid van Paul sterk op vooruitgegaan, zowel wat het studentenaantal betreft als wat betreft (inter)nationale onderzoeksfondsen. De kleine universiteit werd een middelgrote universiteit. En de voorlopige resultaten van de instellingsreview zien er positief uit. De VUB-vlag heeft gezwaaid op de Himalaya, en dat was een symbolisch gebeuren voor de universiteit en haar sportieve rector, ondanks een kunstheup …

Eric Kerckhofs Decaan faculteit LK

Beste Paul,

In zijn twee ambtstermijnen als rector heb ik het genoegen gehad Paul De Knop op regelmatige basis te ontmoeten en zowel als rector en als persoon zeer weten te waarderen. De serene wijze waarop Paul de debatten voerde tijdens de talrijke vergadermomenten op bv. FWO en VLIR met soms gelijkgestemde, soms tegengestelde visies alsook de meer informele momenten tijdens conclaven en/of buitenlandse missies heb ik steeds weten te smaken. De Olympische Spelen deden meterugdenken aan één van dergelijke buitenlandse missies in Brazilië, een flink aantal jaren geleden. Een van de schaarse momenten tussen de officiële verplichtingen besloot Paul De Knop in te vullen door een city-sightseeing tour, zij het op zijn eigen manierHet werd een memorabele onderneming in Rio waar hij tegen alle verwachtingen in, een fietstocht in zijn eentje door het centrum op een prototype “mountainbike without brakes” toch tot een goed einde bracht. Dit tot opluchting van velen, die al vreesden (voor een enkeling misschien ‘hoopte’ ) voor krantenkoppen als ‘rector VUB na fietstochtje spoorloos in Rio’.

Hartelijke groet, Jean-Pierre Timmermans Vicerector Onderzoek Universiteit Antwerpen

In een roman van Mulisch komt ergens het beeld voor van de Chinese muur die bestuurders en bestuurden scheidt: wie de improvisatie aan de kant van het grauw meemaakt, gelooft dat aan de andere kant, waar alles beslist en doorgegeven wordt voor het goed van allen, de dingen wel geordend zullen verlopen. Maar wie aan de andere kant geraakt, stelt vast dat het ook daar wanorde en onwetendheid troef is. Ik heb Paul De Knop maar zelden ontmoet aan deze kant van de muur, meestal aan gene kant. Ik heb het dan over in hoofdzaak over VLIR-vergaderingen, die Paul voorzat.

Immer elegant en in topvorm, als een atleet die de Everest van het Hoger onderwijs zo meteen ging bedwingen, kwam hij de zaal binnen, waar eerst nog de lunch zou worden genuttigd. En dan zag je hoe gene kant van de Vlaamse universiteitspolitiek héél menselijk was, zoals de andere kant, met een voorzitter bezorgd om huis en verbouwingen en vrouw en kinderen en de toekomst, maar vooral het heden, met als verbindend refrein de zachte maar – zei hij er zelf bij - zelfgekozen vloek die over rectoren lijkt te liggen en maakt dat ze nauwelijks nog de tijd hebben om naar huis gereden te worden, laat staan er de touwtjes mee in handen te nemen. Instemming, steeds, van alle aanwezige rectoren. Praten ook over lopen en fietsen en het laatste jaar over het beklimmen van veel te hoge bergen, echte dan in plaats van figuurlijke. “Ein Mensch wie alle!”. Maar dan, na een glas water voor de sporter waar de anderen een wijntje nuttigden, werd Paul zelf de Chinese muur. “Ein Mensch wie keiner!”. Op zijn Antwerps, “Collega’s”, een kleine pauze, terwijl hij traagjes de corona rondkeek, en dan kwam een beknopte en treffende samenvatting van het probleem voorhanden, gevolgd door een voorstel van oplossing, dat na soms lange discussie weerkeerde, in licht gewijzigde vorm, genesteld in de armen van de verzoenende rede, gestemd ook op de belangen van de VUB en zelfs van de rest.

Paul De Knop was zelf de Chinese muur die orde scheidt van wanorde, een uitvoerend bestuurder van graniet, flexibel wel. Die mij alvast heeft geleerd dat een Vlaamse universiteit in Brussel heel anders is, moeilijker, dan een Vlaamse universiteit elders in Vlaanderen, en even belangrijk als één elders in Vlaanderen.

Freddy Mortier Vicerector van de Universiteit Gent.

Yes, you did it !

Als ik mijn fantasie loslaat, dan zie ik Paul daar zo op zijn kale rots zitten in Nepal, starend naar de Everest en diepzinnig reflecterend over goed en kwaad. En ik hoor hem denken - zoals

Zeer genegen, Clair Ysebaert Erevoorzitter PMV Bestuurder Crelan

Eenzaam op de top? Niet echt...

Paul en ik hebben ook samen meermaals op de top gestaan, van de Galibier, de Iseran, Alpe d’ Huez, of met de latten de Grand Motte. Geen top te hoog, geen klim te stijl, nooit opgeven is steeds zijn motto. Maar sinds hij rector werd, veel meer op karakter dan op conditie! Paul, een doorzetter in alles waar hij voor staat en in alles waarvoor hij zich inzet. Al meer dan 30 jaar kan ik daarover meespreken en daar kan elk alleen maar respect en bewondering voor hebben.

André Macharis Paul, dit bergje stelt natuurlijk niets voor in vergelijking met je Himalaya expeditie. Het was een voorrecht met jou te mogen rijden en samen met Geert je sport- en fitnessdromen voor je studenten mee te hebben helpen realiseren. Yves de Bellefroid

Het was een koude maandagochtend in januari een drietal jaren geleden. Om 8h30 ontving ik op kantoor hartje Brussel een delegatie van de VUB, geleid door Paul, voor een intensieve “reading”-sessie van een ontwerp van het nieuwe Organiek Statuut. De vergaderzaal 1 voelde frisjes aan bij de aanvang van de werkzaamheden.

Eventjes de jassen aan houden. De verwarming zou dra zijn werk wel doen. Niet dus… Hoewel de intensiteit van het (denk)werk de gevoelstemperatuur laat stijgen, blijft het te koud om comfortabel te vergaderen. Een drietal mobiele verwarmingstoestellen worden geïnstalleerd. Beter - enkele jassen kunnen uit - maar nog verre van optimaal. Dan maar stoppen en de vergadering later voortzetten? Geen sprake van: er wordt onverdroten verder gewerkt tot het afgesproken eind! De volgende keren werd wel op de VUB vergaderd…

Alain François Docent Rechtsfaculteit VUB Advocaat-vennoot Eubelius