Velduil in het Groot Broek op 23 november 2020 © Joris Everaert
vogelnieuws: de velduil De velduil (Asio flammeus) behoort tot de familie van de 'echte' uilen (Strigidae). Uilen uit het geslacht Asio hebben veertjes op de kop die lijken op de oren bij zoogdieren. De velduil is een middelgrote uil zoals de ransuil (Asio otus), maar met gele ogen, korte oortjes en een vrij licht gezicht met rond de ogen een kenmerkende zwarte verenkrans. Er is een opvallend contrast tussen de zwaar gestreepte bovenborst en de licht- of ongestreepte benedenborst. De velduil is aanwezig in Noord- en West-Europa, Noord- en Zuid-Amerika en Azië. Hij leeft op uitgestrekte open terreinen zoals duinen, weilanden, heidevelden, polders en moerassen. Het voedsel bestaat voornamelijk uit muizen en kleine vogels. Hij zoekt zijn prooi door laag over het jachtgebied te vliegen, meestal tijdens de schemering. In de broedperiode jaagt de velduil daarentegen zowel overdag als ’s nachts. Hij moet dan immers veel meer voedsel vinden voor de jongen.
24
Joris Everaert
In Vlaanderen is de velduil nooit algemeen verspreid geweest, en momenteel is het een niet-jaarlijkse broedvogel. Wel overwinteren er jaarlijks een aantal velduilen, vooral tot verschillende individuen in de polders langs de kust, de natuurgebieden langs de Waaslandhaven, en de akkervogelgebieden in Vlaams-Brabant. De meeste waarnemingen worden dan ook verricht tijdens de wintermaanden en op doortrek. Waarnemingen in het voorjaar zijn niet ongewoon, maar leiden zelden tot een bevestiging van broedgevallen. opportunistisch Velduilen zijn uitgesproken zwervers met een zeer opportunistisch voedselgedrag. Zowel in de broedals in de overwinteringsgebieden worden de aantallen vooral bepaald door de beschikbaarheid van prooidieren (in onze streken vnl. veldmuizen). Dit leidt in muizenrijke jaren soms tot opmerkelijke ‘invasies’ in gebieden waar ze in normale omstandigheden veel minder worden waargenomen,
