COLUMN ZOMER 2022 GENTLEMEN'S WATCH
EIGEN PAD
Thomas Olde Heuvelt en David Samwel zijn schrijvers en partners. Afwisselend schrijven zij een column voor Gentlemen’s Watch.
O
p de snelweg tussen Amersfoort en Almelo, onderweg naar een vriend, riep ik: ‘Hé Siri, bel het pr-kantoor’. Siri gehoorzaamde, wist direct welk nummer ze moest draaien, en enkele seconden later hing ik aan de telefoon met de eigenaresse. ‘Ik kom bij je werken,’ was mijn eerste zin. Twee weken later zat ik aan mijn bureau in Amsterdam. Een open laptop, een stapel tijdschriften en een tiental producten om me heen; allemaal merken die door dit bureau vertegenwoordigd worden. Ik was pr-manager geworden. Met een diepe zucht van gezonde spanning en het zweet op mijn voorhoofd drukte ik de verzendknop in. Weg was mijn eerste pitch naar een tv-programma. Nu, drie maanden later, beheer ik verschillende grote accounts, liggen er veel verantwoordlijkheden bij mij en ben ik doorgestoten naar een Senior-positie. Moest ik daar dan niet wat meer ervaring voor hebben? Dat vroeg ik mezelf ook af toen ik de promotie kreeg. Nee, die had ik al, was het antwoord. Ervaring waar je al vanaf je achttiende mee begonnen bent, door naast Thomas een weg te vinden in de literaire wereld, zowel in Nederland als internationaal. Ik ben zeker geen schooltype, maar meer iemand die spelenderwijs leert. Door te doen. Op mijn twintigste zat ik aandachtig te luisteren tijdens de onderhandelingen tussen de literaire agenten van Thomas en de Amerikaanse uitgever. Hetzelfde deed ik in London met de Engelse partij, zwijgzaam, zonder mijzelf ermee te bemoeien. Zo observeerde ik. Dat was dan ook mijn doel. Ik vroeg van tevoren of ik erbij mocht zitten, puur om te kunnen zien hoe anderen dit aanpakten. ‘Leren door te observeren’ noemde ik het. Vier jaar later deed ik het zelf. Nu echter alleen; in de Dubai Mall met een andere partij. Terwijl Thomas in China op boektour was, vloog ik via de Emiraten om daar een bespreking te houden. Om daarna door te vliegen naar Taipei voor zijn Zuidoost-Azië agentschap, en zo maar door. Maar nu? Nu was het klaar. Ik wilde mijn eigen weg gaan. Na jarenlang in zijn wereld te hebben gewerkt, geleefd en zelfs mijn eigen boek geschreven te hebben, was het goed. Partners zijn is goed; het kan versterkend werken om samen te trekken aan de doelen die je ook samen stelt. En soms is het dan weer genoeg. Mijn behoefte om met mijn eigen dingen bezig te zijn, eigen uren en eigen financiële onafhankelijkheid te hebben werd te groot. En begrijp me niet verkeerd; ik heb ontzettend veel geleerd en ben dankbaar voor de mooie dingen die ik heb mogen meemaken hierdoor. Maar nu wilde ik mijn capaciteiten anders gaan inzetten en mijn kennis toepassen op een heel ander gebied. Wellicht is het niet eens zo heel anders: PR is een erg breed begrip dat je op veel verschillende manieren kunt benaderen. Wie weet gebruikte ik mijn geleerde kennis hier ook. Zo begon ik, en merkte ik al snel dat het me lag. De mooie merken die we vertegenwoordigen passen bij mij. Het najagen, contactleggen, enthousiast zijn en soms brandjes blussen zie ik als een grote sport. Soms verlies je, slaap je een nacht en trap je de bal de volgende dag weer met frisse moed het veld op. Een bal kan immers alle kanten op rollen. Ik heb mijn oude wereld gedag gezegd en ben een nieuwe ingestapt. Ik zie overeenkomsten en verschillen. Ik leer weer elke dag van de nieuwe ervaringen en blijf geprikkeld om verder te gaan. En daar ben ik zo gelukkig mee. Thomas en ik? Wij zijn zakelijk geen partners meer. Maar in het leven natuurlijk nog wel. En dat is voor ons misschien wel de beste stap die we ooit hebben gemaakt. Zijn boeken zijn voor mij nu nog alleen maar mooie woorden op papier, en hij heeft, dankzij mijn pr-klanten, opeens een badkamer vol met potjes crème voor alle soorten huidtypes. We zijn allebei de beste versie van onszelf geworden.
19
