KIJKEN IN EEN VERBORGEN WERELD Hoewel bijna driekwart van de aarde bedekt is met water, weten we vaak weinig van wat er allemaal onder de waterspiegel gebeurt. Deze drie fotograferende duikers nemen ons graag mee naar de fascinerende natuur van deze verborgen wereld. Tekst: Sabine Bos
Judith van de Griendt duikt sinds 2002. Tegenwoordig is ze freedive-instructeur en onderwaterfotograaf. ‘Als jong kind was ik al enorm geïnteresseerd in alles wat met de natuur te maken heeft. Ook het onderwaterleven trok me altijd erg aan. Door te gaan duiken, leerde ik de onderwaterwereld beter kennen en raakte ik eraan verslingerd. Ik wilde meer ervaren, ontdekken en weten.’ In 2008 is Judith gaan freediven. Daarbij duik je zonder apparatuur, dus door je adem in te houden. Haar echtgenote – wereldrecordhoudster freediven Nanja van den Broek – heeft haar eigen freediveschool waar Judith regelmatig helpt met lesgeven. ‘Freediven is een fantastische combinatie van actief bezig zijn en zoveel mogelijk één worden met de natuur. Zeezoogdieren zijn eigenlijk ook freedivers, maar dan getalenteerder.’ Judith fotografeert freedivend om zoveel mogelijk één te zijn met haar onderwerp. Door de schoonheid van het onderwaterleven vast te leggen, hoopt ze mensen enthousiast te maken voor de
onderwaterwereld en de kennis erover te vergroten. ‘Ik wil met mijn foto’s mensen bewustmaken van de bedreigingen en hoop bij te dragen aan een betere bescherming van onze oceanen, onze aarde en uiteindelijk onszelf.’ Een van haar mooiste ontmoetingen onder water was met zwarte zwaardwalvissen. Ze leven in de open oceaan, worden weinig gezien en staan bekend om hun uitgebreide manier van communiceren en slimme jaagtechnieken. ‘Toen we een groep van elf van deze stoere walvissen op onze boot zagen afkomen, ging mijn hart sneller kloppen. Ik dook naar een diepte van ongeveer twaalf meter en zag ze op me afkomen als één grote, massieve walvis in hartvorm – een prachtig moment. Mijn buddy dook naar beneden en de walvissen kwamen nu sneller op haar af, luid klikkend, fluitend en bellen blazend gingen ze haar bewegingen imiteren. Even later verdwenen ze net zo snel als ze waren gekomen en wij waren een prachtige herinnering aan deze intelligente dieren rijker.’
58
