Co Bóg złączył… KAZANIA CHRZCIELNE I ŚLUBNE M I S J O N A R Z Y O B L ATÓW M A R Y I N I E P O K A L A N E J
Pod redakcją o. Sebastiana Wiśniewskiego OMI
Wydawnictwo SALWATOR Kraków
Redakcja Wydawnictwo SALWATOR Redakcja techniczna i przygotowanie do druku br. Krzysztof Konecko SDS Projekt okładki Artur Falkowski
Imprimi potest ks. Józef Figiel SDS, prowincjał
© 2019 Wydawnictwo SALWATOR
ISBN 978-83-7580-692-2 (wersja drukowana) ISBN 978-83-7580-693-9 (wersja elektroniczna)
Wydawnictwo SALWATOR ul. św. Jacka 16, 30-364 Kraków tel. 12 260 60 80 e-mail: wydawnictwo@salwator.com www.salwator.com
KAZANIA CHRZCIELNE
Słowo wstępne Nakaz Pana Jezusa: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19) jest wypełniany przez wszystkie pokolenia Jego uczniów i pozwala tworzyć z ludzi rodzinę dzieci Bożych. Jak zauważa Katechizm Kościoła katolickiego, „chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia i którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament” (nr 1257). Zachodzi zatem ścisły związek pomiędzy głoszeniem Ewangelii a sakramentem chrztu świętego. W rzeczywistości duszpasterskiej w Polsce chrzest jest najczęściej uroczyście udzielany podczas niedzielnej Mszy Świętej, na której jest obecna znaczna część wspólnoty parafialnej, zgodnie z zaleceniami zawartymi w Obrzędach chrztu dzieci. Przepisy liturgiczne nie zabraniają jednak posługiwania się wówczas formularzami i czytaniami własnymi, co daje szafarzowi sakramentu większą elastyczność w wyborze tematu homilii obrzędowej. We Wprowadzeniu teologicznym i pastoralnym1 można przeczytać, że „Jeżeli udziela się chrztu w czasie Mszy niedzielnej, odprawia się Mszę z niedzieli. W niedziele okresu narodzenia Pańskiego i okresu zwykłego można użyć formularza Mszy przy udzielaniu chrztu dzieciom. […] Czytania bierze się z Mszy niedzielnej. W okresie Narodzenia Pańskiego i w Okresie Zwykłym czytania można wziąć z Mszy obrzędowej (VII tom Lekcjonarza mszalnego) albo z tekstów podanych w tej księdze. Gdy Msza obrzędowa jest zakazana, można wybrać jedno czytanie z tekstów przewidzianych na chrzest dzieci. NaZob. Obrzędy chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, Katowice 2001, nr 29, s. 28. 1
—7—
leży wziąć pod uwagę dobro duchowe wiernych oraz charakter dnia liturgicznego”. Niniejszy zbiór homilii chrzcielnych jest konkretną propozycją dla duszpasterzy, którzy szukają inspiracji w przygotowaniu kazań do wiernych uczestniczących w udzielaniu sakramentu chrztu świętego. Autorami wszystkich tekstów są misjonarze oblaci Maryi Niepokalanej, których kaznodziejstwo słynie z wierności słowu Bożemu, nauczaniu Kościoła i odpowiada na ważne pytania słuchaczy. Wszystkim, którzy chcąc zgłębić i ożywić w sobie refleksję nad tajemnicą chrztu świętego, życzę miłej lektury. o. Sebastian Wiśniewski OMI
Sebastian Wiśniewski OMI
„Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie” CZY TANIA: RZ 6, 3-5; PS 23; MK 10, 13-16
Drodzy rodzice, rodzice chrzestni, drodzy goście, bracia i siostry! Oto słyszeliśmy w czytanej przed chwilą Ewangelii słowa o tym, jak to rodzice przynosili do Jezusa swoje dzieci. Dlaczego to czynili? Pragnęli, „żeby je dotknął” (por. Mk 10, 13). To samo czynicie i wy, kiedy przynosicie do świątyni wasze dzieci, żeby Jezus ich dotknął. A On nie tylko bierze je w swoje ramiona, nie tylko je błogosławi, ale – co więcej – daje im swoje życie, uwalnia od grzechu pierworodnego i napełnia swoim Duchem Świętym, aby odtąd zamieszkiwać ich serca! Przynosicie dzisiaj swoje dzieci do Jezusa, aby je ochrzcić, to znaczy zanurzyć w wewnętrznym życiu samego Boga, w samym sercu miłości Trójcy Przenajświętszej, aby uczynić je świętymi… Słyszeliśmy o tym zanurzeniu w pierwszym czytaniu. Święty Paweł mówi, że „my wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć […] po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6, 3-4). Drodzy rodzice, rodzice chrzestni! Przynosicie do Jezusa dzieci, które są wielkim darem. I to darem potrójnym! Najpierw są darem od Pana Boga dla was; są darem ofiarowanym wam przez Boga. Dalej – są darem przyjętym przez was z miłością i wdzięcznością. I po trzecie – dziś stają się one waszym darem dla Boga; darem, jaki wy składacie Bogu. Dzisiejszy dzień przynosi wielką radość… Nie tylko dla was, waszych dzieci i rodzin, ale dla całego Kościoła! W niebie jest dzisiaj wielkie święto, —9—
ponieważ nowi ludzie rodzą się do nowego życia w Bogu! Oto dajecie dzisiaj waszym dzieciom najwspanialszy prezent, jakim jest szczęście wiecznego życia w Bogu! Ale – drodzy moi – kiedy daje się dziecku prezent, dobrze jest pokazać mu, jak należy ten prezent odpakować. Można wprawdzie zatrzymać się tylko na pięknej kokardzie i kolorowym papierze, ale prawdziwą radość dziecku da to, co jest ukryte wewnątrz. „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie”, to znaczy pomóżcie im otworzyć i zachwycić się prezentem wiary, darem miłości, pomóżcie im odkrywać piękno nadziei… Dar świętości, dar łaski Bożej, dar nowego życia w jedności z Bogiem, którymi są dzisiaj obdarowane wasze dzieci, jest podobny do pięknie zawiniętego cukierka. Gdyby poprzestać tylko na podziwianiu go, może i ucieszyłby oczy, ale nic poza tym. Aby zakosztować jego słodkiego smaku, dzieci potrzebują jeszcze ten cukierek odwinąć i wziąć go do ust. Jak im w tym pomóc? Od czego zacząć? Zacząć możemy już teraz – od naszej modlitwy w intencji dzieci, od przyjęcia Komunii Świętej w ich intencji… Pięknie by było, gdyby rodzice wspólnie zaczęli się modlić o Boże błogosławieństwo dla nowo ochrzczonych i dla całej rodziny. Nie bójmy się tego! Nie wstydźmy się wspólnej modlitwy z żoną, z mężem, z dziećmi. Uczmy się, jak razem przychodzić do Jezusa. Prośmy Go wspólnie całą rodziną, aby nas dotykał swoją miłością i błogosławił! Wielkim wsparciem dla dzieci w rozwoju ich wiary jest również osobiste świadectwo chrześcijańskiego życia, dawane im przez rodziców – wspólne uczestniczenie w niedzielnej Eucharystii, przyjmowanie Komunii Świętej oraz przekazywanie dzieciom prawd wiary. Nie bójmy się mówić w naszych (chrześcijańskich przecież) domach o Panu Bogu, nie bójmy się dobrze mówić o Kościele, kapłanach... Drodzy moi! Tym, co buduje i scala całą rodzinę, jest miłość, nie tylko miłość pomiędzy rodzicami a dziećmi, ale również pomiędzy samymi rodzicami, pomiędzy małżonkami… Jeżeli chcecie dobra dla waszych pociech, dajcie im Dobro Najwyższe, którym jest Bóg! Jeżeli chcecie dać pokój i szczęście, dajcie takie, które jest najgłębsze i najbardziej trwałe, a którym jest Bóg! Jeżeli chcecie dać miłość, dajcie tę, — 10 —
którą jest sam Bóg! Jeżeli pragniecie dla waszych dzieci bogactwa, nie zapomnijcie dać im bogactwa, które nigdy nie zniszczeje, a którym jest szczęście życia z Bogiem! Drodzy bracia i siostry! Kiedy przynosicie Jezusowi wasze dzieci, miejcie pragnienie, aby Jezus was również dotknął! Aby uzdrowił to, co może zostało zranione w was, w waszej wzajemnej relacji… Pozwólcie dotknąć się Jezusowi! A wówczas doświadczycie tego, że Bóg nie przestaje troszczyć się o was, bo po prostu was kocha! Kocha i… drży, żeby nie stała się wam krzywda. Pozwólcie dotknąć się Jezusowi, tak jak dotknął was w dniu waszego chrztu świętego, a doświadczycie na nowo, że wasze życie jest w ręku Boga, że jesteście bezpieczni, bo wtuleni w ramiona kochającego was Ojca, tak jak wasze dzieci czują się bezpieczne, gdy są w waszych ramionach. Amen.
— 11 —
KAZANIA ŚLUBNE
Słowo wstępne Jezus Chrystus bardzo jasno wypowiada się na temat małżeństwa, ukazując jego nierozerwalny charakter: „Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela” (Mt 19, 6; por. KKK 1614). Sakrament małżeństwa, który wiąże mężczyznę i kobietę nierozerwalnym węzłem, jest szczególnie doniosłym wydarzeniem w życiu katolików, którzy chcą założyć rodzinę. Kapłani, którzy asystują przy ślubie i błogosławią małżonków, zdają sobie sprawę z wyjątkowości chwili i dlatego odpowiednio wcześnie rozpoczynają pracę nad tworzeniem kazania stosownego do rangi wydarzenia. Nie jest to jednak zadanie łatwe. Stąd też misjonarze oblaci Maryi Niepokalanej wychodzą naprzeciw zapotrzebowaniu duszpasterzy i oddają na ich użytek niniejszy zbiór homilii ślubnych, który może stać się cenną pomocą w szukaniu kierunków kaznodziejskiej refleksji nad tematami związanymi z sakramentem małżeństwa. Niniejsza publikacja może stać się także piękną lekturą dla wszystkich, którym spowszedniał już chleb życia małżeńskiego i potrzebują odnowionego spojrzenia na łaskę i moc tego sakramentu miłości. Jest to możliwe i osiągalne, ponieważ – jak naucza Katechizm Kościoła katolickiego – „małżeństwo między ochrzczonymi jest prawdziwym sakramentem Nowego Przymierza, ponieważ oznacza łaskę i jej udziela” (nr 1617). Niewątpliwym atutem kazań ojców oblatów jest ich mocne zakotwiczenie w Piśmie Świętym, nauczaniu Kościoła i życiu słuchaczy. Dzięki temu prezentowane homilie są ciekawe, budujące i inspirują do dalszych rozważań. Drogim czytelnikom życzę przyjemnej lektury i duchowego wzrostu! o. Sebastian Wiśniewski OMI — 83 —
Stanisław Czyż OMI
Jesteśmy powołani do miłości! Tę homilię rozpocznę od słów Ojca Świętego Jana Pawła II, które umieściliście jako dewizę na zaproszeniu ślubnym: „Musicie być silni miłością, która wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, wszystko przetrzyma; tą miłością, która nigdy nie zawiedzie”. Miłość jest bowiem największym darem, największym charyzmatem. Kto ją posiadł, posiadł wszystko. „Wszystkie dary nawet najdoskonalsze są niczym bez miłości” – powiedziała św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Ogłoszona nie tak dawno doktorem Kościoła, czytając „Hymn o miłości” zapisany w 1 Liście do Koryntian w rozdziale 13, doznała niezwykłego olśnienia. Zastanawiając się nad Mistycznym Ciałem Chrystusa, czyli Kościołem, nie rozpoznała się w żadnym z członków Kościoła, opisanych przez św. Pawła, chciała się raczej widzieć we wszystkich. Dopiero miłość dała jej klucz do powołania. Zrozumiała, że skoro Kościół posiada ciało złożone z różnych członków, nie może mu brakować najpotrzebniejszego i najszlachetniejszego ze wszystkich; zrozumiała, że Kościół posiada serce, i to serce płonące miłością. Zrozumiała, że tylko miłość pobudza do działania. I w końcu doszła do takiego przekonania, że gdyby wygasła miłość apostołów, przestaliby głosić Ewangelię, a męczennicy nie chcieliby przelewać swojej krwi. Zrozumiała, że miłość zawiera w sobie wszystkie powołania, że miłość jest wszystkim, ogarnia wszystkie czasy i miejsca, słowem, jest wieczna! Dlatego w porywie szalonej miłości zawołała: „O Jezu, moja Miłości… nareszcie znalazłam moje powołanie: moim powołaniem jest miłość…”. Na pewno każdy z nas tu obecnych został powołany do miłości. Jedni zostali bowiem powołani do miłości w życiu kapłańskim, zakonnym, w życiu samotnym, a inni, i tych jest najwięcej, w życiu małżeńskim. — 84 —
Wszyscy zostaliśmy stworzeni przez Boga z miłości i do miłości. Człowiek został bowiem stworzony na obraz Boga (por. Rdz 1, 27), który jest miłością (por. 1 J 4, 8.16). I dlatego człowiek nie może żyć bez miłości, bez miłości nie może być szczęśliwy. Bóg, będąc miłością, podzielił się z człowiekiem stwórczą mocą tej miłości. Jest to szczególnie widoczne w życiu małżeńskim, gdzie małżonkowie mogą z miłości przekazywać życie swoim dzieciom. Dzieci są bowiem owocem tej miłości. Tam, gdzie nie ma miłości, tam też i nie ma dzieci. Będąc na uroczystości odpustowej św. Wojciecha w Gnieźnie pod koniec lat osiemdziesiątych, usłyszałem, jak ks. prymas Stefan Wyszyński, zwracając się do małżonków i rodziców, wypowiedział te ważkie słowa: „To, co możecie dać najlepszego ojczyźnie, to dziecko”. Rzeczywiście, cóż jest większe i wspanialsze niż życie człowieka z jego całym bogactwem duchowym i fizycznym? Człowiek w zamyśle Bożym został stworzony do życia wiecznego. Przekazywanie życia dzieciom swoim oznacza więc współpracę ze stwórczą mocą samego Boga i zarazem jest pierwszorzędnym celem samego małżeństwa. Niemniej innym ważnym celem jest wzajemna miłość małżonków. Dlatego św. Paweł Apostoł nawołuje: „Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony […] Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół […]. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje […] A żona niechaj się odnosi ze czcią do swego męża” (Ef 5, 22-23.25.28.33). Miłość w codziennym życiu małżonków objawia się przez wierność, szczerość, szacunek względem współmałżonka, przez wykorzenianie miłości własnej z myślą o dobru drugiego. Święty Jan Ewangelista usilnie nas zachęca do wzajemnej miłości, mając na uwadze w tym względzie naukę samego Chrystusa: „Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga” (1 J 4, 7). „Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała” (1 J 4, 12). Amen.
— 85 —
Spis treści KAZANIA CHRZCIELNE Słowo wstępne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 Sebastian Wiśniewski OMI „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie”. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 Robert Wawrzeniecki OMI Nowe życie w Chrystusie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12 Robert Wawrzeniecki OMI Wiara, którą daje chrzest. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16 Robert Wawrzeniecki OMI Gdzie chrzest, tam nadzieja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24 Robert Wawrzeniecki OMI Niosę lampkę wiary. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 Piotr Prauzner-Bechcicki OMI Chrzest jednoczy z Bogiem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31 Grzegorz Pawluś OMI Powtórne narodziny. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34 Bogdan Sawicki OMI Chrzest włączeniem do wspólnoty Kościoła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37 Adam Hetman OMI Chrzest jako źródło nowego życia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41 Anton Litvinov OMI Chrzest jest Paschą Chrystusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42 Krzysztof Wrzos OMI Chrzest sakramentem dającym nowe życie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
— 145 —
Piotr Prauzner-Bechcicki OMI Chrzest oświeca nasze ciemności. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48 Grzegorz Glabas OMI Świadectwo życia najlepszą szkołą wiary . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50 Daniel Jeżak OMI Przez chrzest umieramy dla grzechu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52 Dawid Grabowski OMI Nowe życie od dzisiaj. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54 Maciej Drzewiczak OMI Chrzest wejściem na drogę, którą jest Chrystus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57 Karol Prandzioch OMI Chrzest bramą do nowego życia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59 Mateusz Pawłowski OMI Nowe życie w Chrystusie!. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61 Patryk Osadnik OMI Troska o rozwój łaski chrztu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63 Paweł Pilarczyk OMI W darze chrztu świętego stajemy się ukochanymi dziećmi Bożymi. . . . . . . . 67 Pavel Lemekh OMI W sakramencie chrztu wiara jest darem i zadaniem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70 Robert Grabka OMI Dar chrztu świętego. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73 Piotr Lichaczewski OMI Chrzest święty początkiem drogi wiary . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75 Dominik Zwierzychowski OMI Chrzest zanurza nas w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. . . . . . . . . . . . . . . 78 KAZANIA ŚLUBNE Słowo wstępne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83 Stanisław Czyż OMI Jesteśmy powołani do miłości!. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
— 146 —
Marian Puchała OMI „Kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (1 J 4, 16). . . . . . . . . . 86 Sebastian Wiśniewski OMI Wesele w Kanie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89 Grzegorz Rurański OMI Cud zaślubin. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92 Piotr Prauzner-Bechcicki OMI Modlitwa fundamentem małżeństwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94 Grzegorz Pawluś OMI Sakramentalność małżeństwa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98 Bogdan Sawicki OMI Wartość przysięgi małżeńskiej. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101 Adam Hetman OMI Wyruszyć we wspólną drogę razem z Chrystusem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104 Sławomir Stawicki OMI Koncentracja na woli Bożej fundamentem trwałości małżeństwa. . . . . . . . 107 Anton Litvinov OMI Być obrazem Chrystusa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110 Krzysztof Wrzos OMI Chrystus fundamentem małżeństwa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112 Grzegorz Glabas OMI Zaproście Jezusa do waszego związku. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115 Daniel Jeżak OMI Prawdziwe szczęście. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 117 Dawid Grabowski OMI Z woli Najwyższego na zawsze razem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120 Maciej Drzewiczak OMI Bóg jest źródłem prawdziwej miłości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 123 Karol Prandzioch OMI Sakrament małżeństwa powiązany z ofiarą krzyża. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 125 Mateusz Pawłowski OMI Małżeństwo ikoną miłości. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127
— 147 —
Patryk Osadnik OMI Jak dochować wierności przysiędze małżeńskiej?. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130 Paweł Pilarczyk OMI Jedność i wierność małżonków drogą do świętości i doskonałej jedności z Bogiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133 Pavel Lemekh OMI Jedność dwojga. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136 Robert Grabka OMI Album miłości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139 Piotr Lichaczewski OMI Być wiernym i ufać Bogu do końca. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141