Alicja Maciejewska
projekt Fundacji im. Heleny Kmieć
Ilustracje Natalia Krawiec
Na podstawie wywiadów z bliskimi Heleny zawartych w książce Helena. Misja możliwa Projekt okładki, ilustracje i skład: Natalia Krawiec Redakcja i korekta: Magdalena Mnikowska Imprimi potest ks. Józef Figiel SDS, prowincjał © 2021 Wydawnictwo SALWATOR ISBN 978-83-7580-811-7 Wydawnictwo SALWATOR ul. św. Jacka 16, 30-364 Kraków tel. 12 260 60 80 e-mail: wydawnictwo@salwator.com www.salwator.com
Z wielką radością oddajemy w Twoje ręce tę oto książeczkę. Poznasz w niej Helenkę Kmieć – dziewczynę, która potrafiła kochać każdego człowieka. Przed Tobą spotkanie z na pozór zwykłą dziewczyną, taką jak wiele innych, a jednak niesamowitą, bo o wielkim sercu. Przy pierwszym spotkaniu Helenka może wyda Ci się nieśmiała, cicha i zwyczajna. Ale to pozory i pod tymi zewnętrznymi cechami kryje się odważna, pełna energii i radości młoda osoba. Kobieta, dla której szczęście drugiego człowieka często było ważniejsze niż jej własne. Zobaczycie, jak pięknie można żyć, oddając się innym i Bogu. I odkryjecie, że wybierając drogę miłości, każdy może dążyć do zostania świętym lub świętą. Życie Helenki, choć krótkie, było piękne, o czym chcemy Ci opowiedzieć. Zapraszamy Was, młodzi Czytelnicy, na podróż przez niezwykłe życie Helenki. Na kolejnych kartkach tej książki odkryjecie nową przyjaciółkę, która chce, byście ją dobrze poznali i razem z nią raz jeszcze przeżyli wszystkie wspaniałe przygody. Helenka przygotowała dla Was prezent. Jaki? To niespodzianka! Odkryjecie ją w rozpoczynającej się właśnie opowieści… Miłej lektury!
Co sprawia
ci przyjemność?
6
Helenka Kmieć urodziła się 9 lutego 1991 roku. Z jednej strony była zwykłą dziewczynką, która jak wszyscy kochała i sama pragnęła miłości. Miała mamę, tatę i siostrę. Chodziła do szkoły, a po lekcjach bawiła się ulubionymi lalkami i misiami. Ale jej z pozoru zwyczajne życie było pełne niezwykłości. Śmiało możemy powiedzieć, że w życiu naszej bohaterki nie brakowało cudów i Bożej łaski. Mała Helenka uwielbiała bawić się z siostrą i z dziećmi z sąsiedztwa. Chętnie wymyślała kreatywne zabawy i im przewodziła. Ale starała się nie wywyższać nad kolegami. Unikała kłótni, była ugodowa. Czasami koleżanki wykorzystywały dobroduszność Helenki i trochę jej dokuczały. Ale Helenka nie żywiła urazy. Miała naturę spokojną i często gasiła konflikty, zanim wybuchły. – Daj spokój, Tereniu. Nie kłóćmy się! Proszę – mówiła do siostry i napięcie między dziewczynkami opadało.
7
8
Ale nie samą zabawą człowiek żyje. Kiedy Helenka była mała, poświęcała czas również na naukę. Wiedzę pochłaniała w bardzo szybkim tempie. Uczenie się nowych rzeczy sprawiało jej przyjemność, bo dzięki temu mogła odkrywać świat. Była wyjątkowo zdolną uczennicą i miała świetną pamięć. Kiedy uczyła się w piątej klasie szkoły podstawowej, jednocześnie zdawała materiał z klasy czwartej. Dzięki temu przeskoczyła jeden rok nauki. Uczyła się dobrze i była też bardzo sprytna. Kiedy miała około dziewięciu lat, pojechała na wycieczkę do Legolandu w Danii. Była to nagroda za zajęcie pierwszego miejsca w konkursie „Kangur Matematyczny”. Taki wyjazd to spełnienie dziecięcych marzeń. Tyle huśtawek, karuzel i innych atrakcji! Helenka była cała w skowronkach i bawiła się świetnie. Jednak zapragnęła zadzwonić do rodziców i podzielić się z nimi swoją radością. Dziś nie byłoby to problemem – Helenka mogłaby wyjąć z plecaka komórkę i wybrać właściwy numer. Jednak na początku XXI wieku komórki były rzadkością. Mało kto mógł sobie na nie pozwolić, a już na pewno nie mała dziewczynka. Ale nasza Helenka nie była bezradna. W tamtych czasach, aby zatelefonować, korzystało się z budek telefonicznych. Trzeba było podnieść słuchawkę, wrzucić do automatu żeton i wybrać numer, który niestety trzeba było mieć w głowie lub zapisany w jakimś notesie. Nie lada wyzwanie! Ale nie dla Helenki. Dziewczynka jakimś, tylko jej wiadomym, sposobem wymieniła w kiosku duńskie monety na żetony do telefonu i pomaszerowała do najbliższej budki.
9
Numer rodziców znała na pamięć. Jednak, aby zadzwonić z zagranicy do Polski, musiała jeszcze znać numer kierunkowy, czyli prefiks. To taki specjalny dwucyfrowy numer, który wpisuje się, zanim poda się właściwy numer. Oczywiście nasza sprytna bohaterka dowiedziała się od koleżanki, jaki prefiks wpisać, by dodzwonić się do Polski. Wybrała odpowiedni ciąg cyfr w automacie i z niecierpliwością oczekiwała na sygnał. – Piiiip, piiip. – Helence z radosnego podniecenia szybciej biło serce. Nie mogła się doczekać, aż ktoś w domu odbierze telefon. – Proszę? – W słuchawce odezwał się głos mamy. – Mamusiu, to ja, Helenka! Wiesz, jak tu jest super, w Legolandzie! – Rozpromieniona Helenka zaczęła opowiadać o swoich wrażeniach z pobytu w parku rozrywki. Mama i przysłuchujący się rozmowie tata byli w szoku! Nie mogli uwierzyć w spryt i bystrość swojej córeczki. Taka mała, a sama zadzwoniła do nich z budki telefonicznej w dalekim kraju!
Ale taka właśnie była Helenka. Pełna
i rezolutna.
11
12
Spis treści Dzieciństwo ................................................................................................................. 7 Stypendium w Anglii ............................................................................................ 13 Duszpasterstwo Akademickie .......................................................................... 19 Szkoła muzyczna ..................................................................................................... 25 Schola ............................................................................................................................ 31 Studenckie życie ...................................................................................................... 35 Pielgrzymki ................................................................................................................ 41 Przyjaźń ....................................................................................................................... 47 Misja Węgry .............................................................................................................. 51 Misja Zambia ............................................................................................................. 55 Misja Rumunia .......................................................................................................... 61 Linie lotnicze ............................................................................................................. 65 Misja Boliwia ............................................................................................................. 71 Dobro po śmierci ..................................................................................................... 79 Helenka w kadrach ................................................................................................ 86
Fundacja im. Heleny Kmieć została założona przy współpracy Polskiej Prowincji Salwatorianów, rodziny Helenki oraz wszystkich ludzi dobrej woli, którzy pragną kontynuować Jej dzieło poprzez wsparcie materialne i modlitewne. Główną misją fundacji jest wszechstronne wsparcie placówek misyjnych w opiece nad dziećmi i młodzieżą w krajach misyjnych, które zmagają się z wieloma problemami, takimi jak bieda, bezdomność, choroby czy brak edukacji. Chcemy jednoczyć ludzi gotowych nieść pomoc potrzebującym na wszystkie możliwe sposoby i - tak jak czyniła śp. Helena Kmieć dawać im nadzieję na lepsze jutro. Aktualnie: prowadzimy program stypendialny dla najbardziej potrzebujących dzieci w Boliwii, Zambii i w Meksyku, patronujemy publikacjom o Helence (m.in. ukazała się książka Helena. Misja możliwa) oraz wspieramy inicjatywy związane z Jej osobą, podtrzymujemy żywą pamięć o Helenie - zbieramy wszystkie cenne materiały i świadectwa, organizujemy wydarzenia w rocznicę śmierci, wydajemy materiały z Nią związane, w tym płytę Helena. Muzyczna biografia, tworzymy projekt „Podaj dobro dalej!” skierowany do uczniów szkół podstawowych w całym kraju dotyczący działalności społecznej ze szczególnym nastawieniem na drugiego człowieka, organizujemy spotkania, prelekcje, świadectwa i spotkania z młodzieżą poświęcone śp. Helenie Kmieć, docieramy do osób, które chciałyby współpracować z naszą Fundacją i szukamy nowych zainteresowanych, stworzyliśmy wystawę plenerową poświęconą Helenie, z którą chcemy dotrzeć w każdy zakątek Polski.
Fundacja im. Heleny Kmieć ul. B. Głowackiego 3 32-540 Trzebinia fundacja@helenakmiec.pl www.helenakmiec.pl Fundacja im. Heleny Kmieć
ING Bank Śląski SWIFT: INGBPLPW PLN 03 1050 1100 1000 0090 8023 9008 EUR 78 1050 1100 1000 0090 8023 9016 USD 62 1050 1100 1000 0090 8039 324
Fot. Paulina Okuńska
WOLONTARIAT MISYJNY SALVATOR to grupa młodych ludzi skupiona przy zgromadzeniu salwatorianów, którzy pragną w sposób autentyczny żyć wiarą w Jezusa Chrystusa. Realizują to przez pomaganie potrzebującym w różny sposób. Tym samym odpowiadają na wezwanie założyciela salwatorianów o. Franciszka Jordana: „Dopóki żyje na świecie choćby jeden tylko człowiek, który nie zna i nie kocha Jezusa Chrystusa Zbawiciela Świata, nie wolno Ci spocząć” Poprzez swój czas, zdolności, umiejętności, chęć pomocy i kreatywność, pragną dzielić się własną wiarą oraz włączać w wielkie dzieło głoszenia Dobrej Nowiny w świecie. Przygotowanie wolontariuszy do wyjazdów misyjnych opiera się na całorocznej formacji duchowej, a także warsztatach i szkoleniach. Istotnym elementem edukacji jest także misja tu i teraz, poprzez zaangażowanie w pomoc w instytucjach edukacyjnych, hospicjach, szpitalach, parafiach i innych ośrodkach.
WOLONTARIAT MISYJNY SALVATOR ul. B. Głowackiego 3 32-540 Trzebinia
www.wms.sds.pl wmsalvator@gmail.com
Zostań wolontariuszem! Zacznij pomagać w Polsce i za granicą! Podziel się z innymi swoją radością, pasją i wiarą! Czekamy na Ciebie. Bądź jednym z nas!
18 KRAJÓW
480
WOLONTARIUSZY
38
PLACÓWEK MISYJNYCH